~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~(อัพตอน22)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~(อัพตอน22)  (อ่าน 29139 ครั้ง)

ออฟไลน์ ooomukooo

  • AngieAngel
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
    • AngieAngel
ชอบอ๊าาา ออมเนื้อหอมเชียว  :hao6:

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
สนุกๆรออ่านตอนต่อไป

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
ไอ้แม็กเลวมาก

ออฟไลน์ samiku

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ตอนที่ 15

แม็กมีทีท่าว่าจะซักถามผมต่อ แต่ซันกลับเดินมาขัดจังหวะได้พอดิบพอดี จึงทำให้อีกคนรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะปรับสีหน้าเป็นปกติเหมือนเดิม

"นี่ครับ.. ข้าวผัด กับ น้ำแดง" ซันเดินถือจานข้าวมา พร้อมกับอีกมือนึงถือแก้วน้ำแดง มาวางบริการตรงหน้าอย่างดี แหม.. บริการดีขนาดนี้ ขอซื้อไปบริการต่อที่บ้านได้ไหมเนีย  :-[

"ขอบคุณครับ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงฉะฉาน ก่อนที่จะอดสงสัยไม่ได้ว่า ซันถือข้าวของผมมามือนึงแล้วอีกมือนึงถือน้ำแดง แล้วข้าวของซันล่ะ?

"อ้าว.. แล้วข้าวของซันล่ะ" ผมถามด้วยความสงสัย เพราะซันวางข้าวให้ผมเสร็จ ซันก็นั่งลงไม่มีทีท่าว่าจะลุกไปซื้อข้าวต่อ

"ซันไม่หิวครับ" ซันตอบผม

"เห้ย!บ้าล่ะ ไม่หิวได้ไง เดี๋ยวก็ปวดท้องแย่หรอก ถึงจะไม่หิวก็ต้องกินรองท้องไว้ก่อน  นั้น.. เดี๋ยวออมไปซื้อให้เอง" ผมพูดเสร็จเตรียมตัวจะลุกออกไปแต่อีกคนกับดื้อดึงยืดไว้

"ออม! ไม่เอาครับ! คนต่อคิวกันก็เยอะแล้ว ออมไปเสียเวลาเปล่าๆ งั้น...... ซันกินกับออมด้วยได้ไหม"
ซันพูดพร้อมยิ้มต่อรอง จนผมต้องเลิกคิ้วมองอย่างงงๆ

"หึ จะกินด้วยได้ไงเล่า" ผมพูด เพราะจะให้อีกคน
มากินข้าวกับเราด้วย มันก็จะดูไม่ดีไป

"หรือว่าออมถือ..  งั้นไม่เป็นไรก็ได้ครับ ซันไม่หิว " ซันพูดพร้อมทำหน้าหงอยๆ เหมือนหมาถูกแย่งกระดูกยังไงยังงั้น

"เห้ย! ป่าวซักหน่อย ออมไม่เคยถือนะ แค่รู้สึกว่าจะให้อีกคนมากินร่วมกับเรามันดูไม่เหมาะ แต่มันอยู่ที่ว่าซันจะรังเกียจรึเปล่า แค่นั้นเอง" ผมพูดให้ซันเข้าใจ จนอีกคนลุกรีลุกรนรีบตอบกลับมากระทันหัน

"ไม่ๆๆๆ!!! ซันไม่เคยรังเกียจออมเลยนะ ทุกอย่างที่เป็นออมหรืออะไรที่เกี่ยวกับออมซันรับซันร่วมได้หมด จริงๆนะครับ!! ออมเชื่อซันนะ!!!!"

ซันรีบพูดพร้อมทำหน้าเครียดอย่างมาก
จนผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ พรางกุมมือผมแล้วกระตุกไปมา ที่แสดงออกมาชัดเจนว่าสิ่งที่พูดออกมาจากใจล้วนๆไม่ได้ปรุงแต่งให้มันเกิดมาแต่อย่างได้

"ครับเชื่อ... งั้นซันกินก่อนเลย" ผมพูดพร้อมเลื่อน
จานข้าวไปทางซัน

"ไม่เอาอ่ะ ออมกินก่อนดีกว่า" เรื่องไม่ยอมนี่ที่หนึ่งของเขาจริงๆเลย จนผมต้องส่ายหน้าให้กับความดื้อขั้นเทพ
จนตักคำหนึ่งเข้าปากอย่างบรรเจียดบรรจง

ผมเคี้ยวข้าวไปด้วยยิ้มให้ซันไปด้วย แล้วเลื่อนจานส่งต่อ ซันตักคำพอดีแล้ว นำเข้าปากไป พร้อมกับเคี้ยวข้าวตุ้ยๆรวมส่งยิ้มตาหยี่(อีกแล้ว)มาให้

ผมมองดูเด็กนักเรียนที่เดินกันไปมา ในโรงอาหารที่แสนจะใหญ่และกว้างขว้าง แต่มันกับดูเล็กลงทันทีเมื่อประชาชนนักเรียนเดินกันอยู่กับให้พรึบ ไม่มีแม้แต่ที่ว่างสักนิด ดูแล้วชวนปวดหัวอย่างที่อีต้อมมันพูดไว้จริงๆ

แต่ผมก็ต้องหันกลับมา เพราะอีกคนจากด้านข้างสะกิด
เรียกให้กินข้าวโดยจากมือของอีกคนที่ยืนช้อนมาตรง
ปลายปากผมกับข้าวที่พอดีคำ พร้อมยิ้มตาหวานเยิ้มพยักหน้าขึ้นลง หมายความว่า ให้รับกิน  หึ๋มมม เป็นใครใครไม่เขินบ้างว่ะ  :o8:

ผมเส่ตามองคนรอบข้างให้ทั่วทิศ จนสะดุดเข้ากับสายตาของแม็กที่มองมาจากฝั่งตรงข้ามอย่างเขม็ง เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเสียอย่างนั้น  ผมจึงอ้าปากรับจากการป้อนของซันอย่างนุ่มนวล พรางยั่วโมโหอีกคนอย่างหมั่นไส้ หึ ยุ่งจริงเลยกับชีวิตกูเนีย เมียมึงก็มีเป็นตัวเป็นตนแล้ว

"อีหวาดูดิ แม่งมีป้อนกันด้วยวุ้ยยย"

แต่ไม่ทันไร  เสียง
หนึ่งก็ดังขึ้น จะเป็นเสียงใครถ้าไม่ใช่เสียงอีต้อม
ที่กำลังเดินถือชามก๋วยเตี๋ยวมากับอีหวา ปากก็พรางขยับแซวผมมาตามทาง

"หั้ยย่ะ อีต้อมกูลืมใส่น้ำตาลมาว่ะ เออ แต่คงไม่ต้องแล้วแหละม้างงงง" อีหวาเสริมต่อ

ผมรีบกันหน้าหนีเพราะความเขิน ที่ตอนนี้มันแสดงออกอย่างเห็นได้ชัด ผ่านทางสีหน้าที่แดงกล่ำ พอๆกับอีกคนข้างๆที่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับผมสักนิด

"นี่ของตัวเอง ราดหน้า" พอมันแซวผมเสร็จ มันก็หันไปเอาอกเอาใจ แม็กต่อ

"ตัวเองกินเถอะ เค้าไม่หิว" เสียงแม็กที่ตอบกลับมาเดียวน้ำเสียงเย็นชา พรางเลื่อนชามราดหน้ากลับไปทางหวาคืน

!!!ปึ้ก!!!


ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วตุบโต๊ะเสียงดัง พร้อมกลับเส่หันมาสบตาผมแวบนึง แล้วเดินออกไปทามกลางความงวยงงของทุกคนในโต๊ะ

"อ้าว...ตัวเอง ไปไหนอะ" หวาพยายามเรียกแม็ก ที่เดิน
ออกไปทางออกของโรงอาหาร

"เป็นอะไรของมันว่ะหวา ประจำเดือนไม่มาหง่ะ" ต้อมถามติดตลก

"ชั่งเถอะ มันคงไม่หิวอะแหระ" หวาตอบ พร้อมกับนั่งลงตรงชามราดหน้า

"เออ กินกันเถอะ" ต้อมพูด

............................................................................


กรื้งงงง.. กรื้งงงงงงง.. กริ้งงงงงงง..

เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้น เพื่อแสดงความหมายว่า
การเรียนของวันนี้จบลงแล้ว ผมเก็บสมุดหนังสือเรียนคาบวิชาสุดท้ายลงในกระเป๋า

"เสร็จยังครับ"  แต่ไม่ทันไร เทพบุตรจุติของผมก็เดิน
มาหา

"เสร็จแล้วครับ" ผมบอกซัน พร้อมยิ้มกลับไปให้หนึ่งที

"กระแฮ่ม ตัวนี้ห่างกันไม่ได้เลยนะซัน " ต้อมไม่วายที่จะแซวซัน  ซันยิ้มพร้อมยกมือเกาท้ายทอยแกเขิน

"แหม อีต้อมมึงก็ คู่ใหม่ปลามันก็งี้แหละ" หวาเสริมทับต่อ ผมส่งสายตาคาดโทษไปให้มันสองตัว ที่พูดจ๊อกแจ็กจอแจแซวผมอย่างสนุกปาก  ก่อนที่จะกลบเกลื่อนเปลี่ยนบทสนทนา

"เออ... แล้ววันนี้พวกมึงกลับเลยรึเปล่า" ผมถามมันสองตัว

"วันนี้กูไม่รีบว่ะ พ่อกับแม่กูไปต่างจังหวัด" ต้อมตอบ

"กูก็เหมือนกัน แม็กมันต้องซ้อมบาสน่ะ" หวาตอบ

"พูดถึงก็มาเลย" หวาพูดพรางหันไปยิ้มให้แม็กที่กำลังเดินมาหาพวกเรา

"ตัวเอง วันนี้ซ้อมบาสรึเปล่า" หวาถามแม็ก ในขณะที่เดินมาถึง

 "ซ้อม" แม็กตอบด้วยประโยคสั้นๆ

  ก่อนที่จะเส่ตาหันมามองซันที่ยืนอยู่ข้างๆผม แต่ถ้าผมมองไม่ผิด นี่คือแววตาของคนที่กำลังจะหาเรื่องอีกคน
ก่อนจะเปลี่ยนสลับมามองผม ด้วยแววตาแค้นเคืองจนผมสัมผัสได้อย่างแน่นชัด แล้วหันกลับมองไปยังหวาปรับสีหน้าเป็นปกติยิ้มแย้ม 

"เอ่อ ตัวเอง เค้าขอโทษนะที่เดินออกไปเมื่อตอนกลางวันที่ไม่ได้บอกตัวเองน่ะ พอดีจำได้ว่าไอ้เต้ยมันนัดประชุมเรื่องบาส ก็เลยต้องรีบไป "

แม็กพูดกับหวาด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด พร้อมจับมือหวาขึ้นมากุมไว้

"ไม่เป็นไรหรอก เค้าเข้าใจตัวเอง" หวาตอบ แล้วกุมมือแม็กกลับ

"โอ้ยย เบื๊อๆๆ  คู่นั้นก็หวานคู่นี้ก็หวาน สวยละเฟล
เออนี้ แล้วจะเสด็จออกกันได้ยังละค่ะ มดเดินเต็มห้องแล้วค่า" ต้อมพูดพรางเบะปากแสดงความหมั่นไส้

"อือ งั้นไปกันเถอะ" หวาบอก


"วันนี้ซันไม่ซ้อมบอลเหรอ" ผมถามซัน ในขณะที่กำลัง
ก้าวฝีเท้าเดินลงบันได โดยที่มีซันเดินคุมอยู่ข้างหลัง

"ซ้อมครับ แต่กว่าจะซ้อมก็นาน มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนออมสักพัก" ซันตอบกับด้วยรอยยิ้มน่ารักๆ จนผมเห็นแล้วก็อดเขินเป็นไม่ได้ o18

"แล้วจะมีเวลา ฟิตแบ็คหรอ" ผมถามแก้เขินอีกครั้ง

"ไม่ต้องฟิตแบ็ค ซันก็เล่นได้อยู่แล้ว ซันนะแข็งแรงจะตาย ฮ่ะ ฮ่า " จ้าาา พ่อฟิตแอนด์เฟอม หุ่นเฟรี้ยะ (ก็เฟรี้ยะจริงๆหง่ะแหละ)

"เห้ยๆๆ ไอ้ซัน ไอ้ซัน!!" เสียงของทัดวิ่งลงมาจากบันได
พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อซันตามหลังลงมา

"อะไรของมึงวะ" ซันถามทัด ในขณะที่ทัดวิ่งมาถึง

"สวัสดีครับออม" ทัดหอบหายใจแรง พร้อมกับหันมายิ้มหวานเยิ้มทักทายผมที่ยืนอยู่ข้างหน้าซัน 

"สัส! หยุดเลย มีเหี้ยอะไรว่ามา" ซันปรามทัด ทัดยู่หน้าขึ้นอย่างไม่พอใจ

"แหง๊.. ขี้หวงว่ะ สัส" ทัดโต้ซันกลับ

"เหี้ยไร จะบอกไม่บอก กูจะไปแล้ว" ซันตอบอย่างหวุดหวิด

"วันนี้โค๊ชไม่อยู่ไม่ทำธุระที่สโมสร ไม่ต้องซ้อมเว้ยย เย้!"ทัดบอกอย่างดีอกดีใจ

"จริงเหรอว่ะ" ซันถามทัดอีกครั้งอย่างดีใจไม่แพ้กัน ทัดพยักหน้าหงึกๆ

"แต่ยังมีอีกเรื่อง" ? ทัดพูด

"ไรว่ะ" ซันถาม

"วันนี้ไม่ได้ซ้อมทั้งที พวกกูว่าจะไปเดินเที่ยวกันสักหน่อยเลยมาชวนมึงด้วยเนี๊ย พาออมไปด้วยก็ได้นะเว้ย สาวๆคู่ขาก็ไปกันเยอะ ไปนะครับออมคนสวย"

ทัดเปรยเสร็จ แล้วหันมาพูดต่อกับผม ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกลับไปให้ทัด

"รถออมมาสี่โมงครึ่งวะ คงไปไม่ได้หรอก" ซันตอบแทน

"เห้ย ไม่ต้องห่วง สี่โมงกลับ" ทัดขยั้นขยอ

"หู้ยยย ออมกูอยากไปหง่าา" อีต้อมที่ยืนอยู่ข้างๆ หันมากระแหนะกระแหน่กับผม

"มึงจะไปหรอ แล้วหวาละ" ผมหันมาถามหวา

หวาไม่ตอบแต่กลับหันไปแม็ก เสมือนว่ากำลังขออนุญาตแต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือ สายตาพิฆาตอย่างไม่พอใจส่งกลับมา จนทำให้หวากลืนน้ำลายเสียงดัง แล้วหันมาส่ายหน้าให้พวกผม

"หวาาา" อีต้อมคราง เอ๊ย! ครวญ

"พวกมึงไปกันเหอะ อีกอย่างกูขี้เกียจเดินด้วย เหมื่อย"
หวาตอบกลับมา พร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย

"โห่ งั้นเดียวซื้อหนมมาฝาก" ต้อมทำหน้าอิฐโรย ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง

"ตกลงไปกันนะ" ทัดหันมาถามพวกผมอีกครั้ง
พร้อมกับซันที่มองผมอย่างรอคำตอบไม่แพ้กัน ผมเลยพยักหน้าตกลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

"ออม ขอเอาน้องไปด้วยนะซัน ไม่อยากปล่อยไว้ที่นี้คนเดียว" ผมบอกซัน

"ครับ เอาน้องอิมไปด้วยอีกคนคุยสนุกดีออก" หราาาาา .. ที่เผ่ากูคราวนั้น ยังเคืองอยู่เลยนะค่ะ! :m16:

"เจ๊จ๋าาา" น่านนน พูดปั๊ปก็มาปุ๊ปเชียะนะ เอ๊ะ! แล้วนั้นใครล่ะนะ เดินที่คู่กันมาเชียวนะ ผู้ชายซะดร้วยยย

"พี่ซันสวัสดีค่ะ พี่ต้อมพี่หวาพี่แม็กสวัสดีค่ะ แล้วก็พี่เอ่อ?"

"พี่ทัด" ผมสวนอิมมันก่อนที่จะหน้าแหกเสียก่อน

"พี่ทัดสวัสดีค่ะ" มันพูดต่อ

"สวัสดีครับน้องอิม อ้าวไอ้บอส มาทำไรว่ะ" ทัดรับการทักทายของอิม ก่อนจะหันไปพูดต่อกับเด็กหน้าตาตี๋ๆที่ชื่อบอสที่เดินมากับน้องผม

"แล้วพี่มาทำไรอะ โค๊ชไม่อยู่ไม่ใช่อ๋อ ไหนบอกจะไปเดินเที่ยวกันไง" เด็กที่ชื่อบอสตอบทัดกลับ

"นี่ รู้จักกันด้วยหรอค่ะ" อิมทำหน้าเลิกลักถามทัดอย่างสงสัย

"ครับน้องอิม มันเป็นนักบอลในทีมด้วยนะ" ทัดตอบ

"ว่าแต่เราเถอะ ไปรู้จักเขาได้ยังไงเป็นอะไรกัน" ผมถามพรางหรี่ตาบิดปากจองหน้าอีกฝ่ายทั้งสองอย่าจับผิด เหมือนกำลังเปิดปากให้จำเลยพูดความจริงออกมา

"เพื่อนเจ๊! / เพื่อนครับ!" จนอีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างพร้อมเพรียงกัน   นี่ถ้าให้ผมเดา คงไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนพ้องแน่นอน มันต้องมีอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้น หึหึ.

"เอ่อ..  เห็นเมื่อกี้เห็นคุยกันว่าจะไปเดินเที่ยวกัน พี่ซันก็ต้องไป เพราะพี่ซันไปเจ๊ก็ต้องไปด้วย งั้นน... อิมไปด้วยคนนะค่ะ" เปลี่ยนเรื่องเร็วกว่า4Gอีกนะจ๊ะ อีน้องรัก

"ได้สิครับน้องอิม ไปหลายๆคนสนุกดี" ทัดเปรยต่อ

"งั้น.. มึงกูไปก่อนนะ แม็กต้องไปซ้อมบาสนะ อย่าลืมซื้อหนมมาฝากกูด้วยล่ะ บ๊ายๆ" หวาบอกผมกับต้อมพร้อมพ่ายมือไปมา ผมกับต้อมโบกมือพ่ายให้กลับ

"งั้นไปกันเถอะ พวกไอ้เอ็มรออยู่" ทัดหันมาบอกพวกผม  แต่เอ๊ะ!! รีเพลกลับไปประโยคสุดท้ายใหม่ได้ไหม 


เปลี่ยนใจไม่ไปตอนนี้ยังอยู่ทันมั้ย ...............

โปรดติตตามตอนต่อไป........................................


[attachment deleted by admin]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-09-2016 11:05:19 โดย samiku »

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
เกลียดแม็กอ่ะ   สงสารหวาน
คราวนี้เอ็มกับออมจะปะทะคารมกันอีกไหมเนี่ย

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
เมื่อไหร่เอ็มจะเอาจริงนะ

ออฟไลน์ samiku

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ตอนที่ 16



Mam : Part


ผมพูดแรงกับเธอเกินไปรึเปล่า...........

 คำพูดที่ทำให้เธอเข้าใจผมผิด....................

  ผมแค่อยากจะบอกกับเธอว่า ผมไม่เคยเกลียดหรือไม่   

   ชอบเพศที่สามอย่างที่เธอคิดเลย.....ผมรักเสียด้วยซ้ำ...
     

         
เนื้อนิ่มๆขาวๆเหมือนเด็กทารกน้อยที่ผมได้สัมผัส กับกลิ่นหอมอ่อนๆจากซอกคอขาวอมชมพู พร้อมด้วยแววตาคู่กลมสวยปริมไปด้วยน้ำใสใสที่เอ่ออยู่ภายในขอบกั้น หันมามองผมอย่างสั่นไหว แพขนตางอนยาวที่กระพริบลงอย่างถี่ๆ รวมไปด้วยริมฝีปากชมพูชุ่มชื้น จนผมเกือบจะอดใจตัวเองไม่ไหวที่จะก้มลงไปสัมผัสกับมัน อย่างตามใจต้องการได้
 




"ปล่อย... ถ้าคิดว่าเพศที่สามมันแย่มันด้อยขนาดนั้น ก็อยากมาจับมาต้องให้เพศสภาพของนายเปรื้อนเลย"





ปากที่นำพาความซวยมาให้ผม พร้อมกับสมองที่มันไม่ได้ประมวลผลคิด เผลอพรั่งพรูหลุดวาจาการดูถูกสตรีเพศของเธอออกไปโดยไม่ได้ตั้งอกตั้งใจ จนทำให้เธอเข้าใจผมผิด เช่นเดียวกับตอนนี้ เธอคงจะเกลียดผมเข้าไส้ไปแล้ว
 


แค่อยากจะบอกกับเธอว่า ผมขอโทษ...



ผมยืนตระหนักเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่ภายในห้องน้ำคนเดียวอย่างเงียบๆ ว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันมากเกินไปหรือเปล่า ที่ไปพูดดูถูกดูหมิ่นเหยียดเพศที่สามของเธอด้วยคำแรงๆอย่างนั้น  ก่อนที่ผมจะเดินออกจากห้องน้ำ
แล้วเดินขึ้นมาเรียน ด้วยอาการของคนจิตใจเหม่อลอย


  "ไอ้เอ็ม"

"......................" เงียบ


"ไอ้คุณชายเอ็มค้าบ"


"......................." กริบ


"เห้ย! ไอ้เหี้ยเอ็ม!!"


"ห๊ะ!.. อะไรว่ะ"
ผมหลุดจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงไอ้เฟริส์เรียกผมเสียงดัง

"เป็นห่าไรว่ะ ปล่อยให้กูเรียกอยู่นั้นแหละ แม่งใจลอยไปยั้นไหนแล้วก็ไม่รู้ " ไอ้เฟริส์พูดกับผมอย่างหัวเสีย

"เออ มีเหี้ยอะไร" ผมถามมัน

"ไปแดกข้าวกัน กูหิวจะตายห่าอยู่แล้ว เหม่งแม่งปล่อย
ช้าฉิบหาย" ไอ้เฟริส์พูดพร้อมบ่นนินทาอาจารย์ประจำวิชาคณิตที่ปล่อยช้าจนกินเวลาพักเที่ยงไปหลายนาที

"เออ ตีเจ็บเหี้ยๆ แม่งจะล่อให้ตายเลยรึหง่ะ อู้ย ซื้ดด.. ซู้ดด.." ไอ้ทัดเสริมอีกคน พรางเอามือสองข้างถูก้นไปมาซู้ดปาก ด้วยอาการเจ็บแสบ

"สมแล้วแหละ มึงไม่ส่งงานเอง" ไอ้นัดเปรยอย่างสะใจ

"ไม่ต้องมาปากดีเลยไอ้เหี้ยนัด มึงไม่ให้กูลอกเอง ไอ้สัด"ทัดชี้หน้านัดเถียงต่อ

"เอ้า ไอ้ทัดกูก็ทำอยู่มั่งเหอะ" ไอ้นัดไม่ยอม

"พอๆเลิกๆ มึงสองตัวไม่ใช่หมานะเว้ย กัดกันทำห่าไรวะ" ไอ้ซันพูดแยกไอ้ทัดกับไอ้นัด

"ไปกันเหอะเหี้ย เดี๋ยวกูว่า แม่งได้แดกตีนแทนข้าวแน่เลยวันนี้" ไอ้ป่านร่วมสนทนา ก่อนที่พวกผมจะลุกขึ้นกำลังจะเดินออกจากห้อง

"แล้วมึงจะไปไหนว่ะ ไอ้ซัน" ผมเอ่ยถามไอ้ซัน
ที่กำลังเดินแยกกลุ่มออกไปอีกด้าน

"เออ ไม่ต้องรอกูน่ะ ไปกันเลย กูไปกินข้าวกับออม"


                        กับ  ออม.......


 ทำไมเวลาผมได้ยินชื่อนี้ทีไร จิตใต้สำนึกผมมันบอกว่ารู้สึกผิดทุกที ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ก็คงจะดี

"เห้ย พวกมึงคิดเหมือนกูมั้ย เดี๋ยวนี้ไอ้ซันแม่งติดออมแง่กเลยว่ะ" ไอ้เฟริส์พูดขึ้น ทำให้ผมที่นิ่งอยู่สักพัก หันมามองหน้ามันทีนที

"เอ้า ไอ้เหี้ยเฟริส์ มึงนี่ก็พูดแปลกๆ คนกำลังจะเป็นแฟนกันก็ต้องเอาเวลาใสใจกัน อยู่ด้วยกัน คอยเทคแคร์กันสิว่ะ" ไอ้ป่านตอกเฟริส์กลับ


เป็นแฟนกัน....   


      เจ็บ..........


เหมือนมีมีดเล่มโต พุ่งเข้าหาผมเสียอย่างดื้อๆ จนมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บๆอยู่ตรงกลางอกด้านซ้าย ผมไม่สามารถหาคำตอบได้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร ที่เวลาไอ้ป่านพูดประโยคนั้นออกมา มันถึงตอบสนองอะไรกับผมมากมายขนาดนี้ ตอนนี้ผมกำลังเป็นอะไรหรือเปล่า ผมกำลังจะเสียอะไรไปอย่างหนึ่งในชีวิตใช่ไหม

 ใครรู้โปรดบอกผมที.............


............................................................................


ร่างของคนตัวเล็กที่ตั้งใจฟังอาจารย์สอนอย่างใจจดใจจอ พร้อมกับก้มสลับเงยเขียนจดบทเรียนเป็นระยะๆ พรางหันมาคุยกับเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มคลี่อย่างสดใจ  ชั่งเป็นภาพที่น่ารักชวนอดใจกรายริมฝีปากยิ้มจะอยากไหว เช่นเดียวกับเพื่อนสนิทของผมที่นั่งข้างๆเปรยมองยิ้มเชยชมเธอ
ไม่แพ้ผมเช่นเดียวกัน

กริ้งงงงง.....  กริ้งงงงงงง........ กริ้งงงงงงงง...........
 
ภาควิชาเรียนสุดท้ายจบลง พร้อมกับเสียงสัญญานบ่งบอกว่าการเรียนของวันนี้จบลงแล้ว

"ไอ้เอ็ม มึงไปรอที่สนามก่อนเลยน้ะเว้ย เดี๋ยวกูตามไป"
ไอ้ซันหันมาบอกผมข้างๆ พร้อมกับเก็บสมุดหนังสือเข้ากระเป๋าอย่างรีบรน

"แล้วมึงจะไปไหนว่ะ" ผมถามมันกลับ ทั้งๆที่ในใจผมรู้คำตอบอยู่แล้วว่ามันจะตอบกลับมาว่ายังไง  แค่ถามให้เจ็บเล่นๆเฉยๆเท่านั้นนะครับ

"กูอยู่เป็นเพื่อนออม แป๊ปนึงนะ" ฮ่ะ.. ฮ่ะ.. มึงมันโง่ไอ้เอ็มรู้คำตอบอยู่แล้วยังจะถาม  มึงมันโง่....

"ดูมึงรักออมมากเลยเนอะ" ผมกลั้นใจถาม ทั้งๆในใจ
ตอนนี้มันปวดระบมไปหมดแล้ว

"รักดิวะ รักมากด้วย กูไม่สนหรอกนะเว้ย ว่าใครจะมองกูยังไง จะหาว่ากูผิดเพศหรือเปล่า แค่กูขอได้รักเขา
ทำให้เขามีความสุขที่ได้อยู่กับกูก็พอแล้วว่ะ"

มันหันมาพูดกับผม ก่อนจะเส่ไปมองคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้มที่ออกมาจากใจ จนผมสัมผัสมันแทนได้

เจ็บ...

อกข้างซ้ายของผมตอนนี้ มันคงช้ำระบม ยากที่จะเยียวยาให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมปกติอีกแล้ว ในสมองยั่งคิดเสมอว่าทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บ รู้สึกปวดขนาดนี้

ผมได้แต่นั่งนิ่ง หันหน้าไปอีกทาง จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จน

"เอองั้นกูไปก่อนนะไอ้เอ็ม โค๊ชลงสนามโทรบอกกูด้วย"
ไอ้ซันหันมาบอกผม พร้อมกับลุกขึ้นสะพายกระเป๋า แล้วเดินไปหาคนตัวเล็กที่คลี่ริมฝีปากยิ้มคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน

"ไอ้ซันมันไปไหนว่ะ ไอ้เอ็ม" ไอ้ทัดถามผมที่อยู่อีกด้านของโต๊ะ

"มึงก็รู้อยู่แล้ว จะถามกูทำไม" ผมตอบมันไปอย่างเสียอรมณ์

"เอ้าไอ้ห่า ถ้ากูรู้แล้วจะถามมึงมั้ยครับไอ้คุณชาย" มันเถียงกลับ

"จะไปหาใครได้ ถ้าไม่ใช่เมียตุ๊ด สุดที่รักของมัน" ผมพูดพรางเส่สายตาหันไปมองอีกด้านที่คนตัวเล็กกำลังปริปากยิ้มคุยอยู่กับเพื่อนสนิทผมอย่างออกรสออกราว ก่อนที่จะลุกแล้วเดินตีคู่กันออกไป จนผมเห็นแล้วก็เกิดพรั่งปากหลุดหมั่นไส้เป็นไม่ได้ พร้อมกับไอ้ทัดที่ส่ายหน้าให้ผมอย่างระอา

"เห้ยพี่ๆ วันนี้งดซ้อมนะ" ขณะนั้นเอง ไอ้นาฟเด็กในทีม
ก้าวฝีเท้าวิ่งลุกรีลุกรนมาบอกพวกผม ที่นั่งกันอยู่ในห้อง

"เห้ยจริงดิว่ะ ไอ้นาฟ" ไอ้เฟริส์ถามไอ้นาฟอย่างดีอกดีใจ

"จริงดิพี่ โค๊ชให้ผมวิ่งมาบอกพวกพี่นี่แหละ" ไอ้นาฟยืดอกยืนยัน

"แล้วโค๊ชไปไหนว่ะ" ไอ้ทัดถามกลับ

"เห็นบอกว่าจะไปทำธุระที่สโมสรนะพี่ ......งั้นผมไปก่อนนะ" ไอ้นาฟบอกประโยคสุดท้ายก่อนจะขออนุญาตหันหลังวิ่งกลับไปอีกทาง

"โว้ววว" ไอ้ทัดกระโดดโลดเต้นด้วยความอารมณ์ดี

"แม่งนานๆทีโค๊ชจะแพลนครั้งนึง หาอยากฉิบหาย" ไอ้ป่านบ่น

"เออใช่   ไหนๆก็ไม่ได้ซ้อมแหละ กูว่าไปเดินตากแอร์เล่นกันดีกว่าว่ะ " ไอ้เฟริส์ชักชวนหาแนวร่วม

"บ๊ะ คิดดีนี่หว่าไอ้เหี้ยเฟริส์ แม่งกลับบ้านไปก็ไม่ได้ทำไรห่าอยู่ดี พวกมึงว่าไงว่ะ" ไอ้ทัดเห็นดีเห็นเด่นกับไอ้เฟริส์ แล้วหันมาถามผมไอ้นัดไอ้ป่าน

"เออ กูยังไงก็ได้ว่ะ" ไอ้ป่านขอร่วมด้วย

"กูบ๊ายนะเว้ย วันนี้กูติดเรียนว่ะ" ไอ้นัดพูดถึง ไม่ขอร่วมด้วยเพราะตัวเองติดเรียนพิเศษสำคัญ

"ชีวิตมึงนี่มีแต่เรียนนะไอ้นัด มึงรู้มั้ยตอนนี้หน้ามึงเริ่มเหมือนหนังสือเข้าไปทุกวันแล้ว ส่องกระจกบ้างเปล่าว่ะ"
ไอ้ทัดขบกัดไอ้นัด จนพวกผมอดขำกันไม่ได้

"เห๊อะ.. กูก็ดีกว่าไอ้พวกขี้เกียจสันหลังยาว ไม่ยอมส่งงาน
จนถูกตีตูดลาย ร้องโอดโอยเหมือนเปรตเมื่อเช้าละหวา"
ไอ้นัดสวนไอ้ทัดกลับอย่างเจ็บแสบยิ่งกว่า

"555555"
จนทำให้พวกผมหลุดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน จนเจ้าตัวที่ถูกต่อว่าหน้าเสีย ปริปากสวนต่อไม่ออก

55เออ แล้วมึงละไอ้คุณชาย" ไอ้เฟริส์หันมาถามผม
พร้อมกับทุกคนที่กำลังรอฟังไม่แพ้กัน

"อืม"
ผมพูดสั่นๆพยักหน้าเหมือนรู้กันให้กับไอ้เฟริส์

"ไอ้ห่าเอ็ม มึงไม่ชวนหวานใจดาวสตรีไปด้วยหน่อยหรอว่ะ" ขณะนั้น ไอ้ทัดก็เอ่ยปากถามที่หมายถึงแฟนสาวของผม

"เออใช่ๆ มึงไปเดินเที่ยวห้างตากแอร์เย็นสบายทั้งที หากมิลค์เขารู้ว่ามึงไปแล้วไม่ชวนเขา เดี๋ยวมีงอนนะเว้ย" พร้อมกับไอ้ป่านที่พูดโน้มน้าวให้ผมชวนมิลค์ไปด้วย

"เออ มึงชวนเข้าไปหน่อยก็ดีนะเว้ย มึงก็รู้ว่าผู้หญิงอะ ชอบผู้ชายที่เอาอกเอาใจเก่ง" ไอ้เฟริส์เสริมอีกคน


Rrrrrrrrrr..  Rrrrrrrrrrrr... Rrrrrrrrrrrrrr....

ผมครุ่นคิดตามพวกมันไปพรางๆ ในขณะเดียวกันที่โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นภายในกางเกงนักเรียนสีดำ จึงรีบหยิบขึ้นมาดู
ในขณะที่หน้าจอโชว์เบอร์ที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี

"ใครโทรมาเอ่ย" พร้อมกับไอ้ป่านที่เริ่มปริปากแซว

"จะใครกันหว๊า ยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูสะขนาดน๊านนน"
พวกมึงแซวกูแล้วได้ตังค์กันหรอ ไอ้เฟริส์ร่วมอีกคน

"เห้ยๆ พูดถึงปั๊บสายก็เข้ามาปุ๊ปเลยว่ะ ร้ายกาจนี้หว่า"
หุบปากหมาๆของมึงไปเลยไอ้สัสทัด

ผมไม่สนใจกับคำเปรยของพวกมันสามตัว ก่อนที่จะกดรับด้วยรอยยิ้ม

"ว่าไงครับ มิลค์" ผมกรอกเสียงใส ถามคนปลายสาย

"วันนี้เอ็มซ้อมบอลหรือเปล่าค่ะ" เสียงนุ่มๆปลายสายตอบกลับมาเช่นเดียวกัน

พร้อมกับไอ้สี่ตัวที่ทำหน้าทำตาล้อเลียนกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะเปลี่ยนทำท่าทำทางรอลุ้นพรางพยักหน้าให้ผมเอ่ยปากชวนเธอไปเดินเที่ยวด้วยตามที่ตกลง

"เปล่าครับ วันนี้โค๊ชแพลนน่ะ เลยไม่ได้ซ้อม แล้ววันนี้มิลค์ว่างหรือเปล่า เอ็มจะชวนไปเดินเที่ยวห้างนะ" ผมตอบ

"จริงหรอค่ะเอ็ม ว่างสิค่ะ ดีเลยมิลค์ยังไม่อยากกลับบ้านเหมือนกัน อีกอย่างไม่ได้เดินเที่ยวกับเอ็มมาสักพักแล้วด้วย ดีใจจังเลยค่ะ "เธอบอกผมกลับ ด้วยน้ำเสียงแสดงความดีอกดีใจ ก่อนจะมีเสียงเพื่อนสาวๆของเธอคุยกันแจ้วดังซ่อนขึ้นมา

"เอ็มค่ะ งั้นมิลค์ขอเอาเพื่อนไปด้วยสองคนนะค่ะ" เธอขออนุญาตผมผ่านปลายสาย

"ได้สิครับ งั้นเดี๋ยวเอ็มไปรับน่ะ" ผมบอกบอกเธอ

"ค่ะ ขับรถดีๆนะค่ะ มิลค์รักเอ็มนะ" เธอสั่งเสียผมพร้อมกับบอกรักกับมา

"ครับ เอ็มก็รักมิลค์ บ๊ายย" ผมพูดประโยคสุดท้าย ก่อนจะ
กดวางสายไป

"เอ็ม....ก็รักมิลค์นะครับ จู่จุ๊บ" ผมหันกลับมามองไอ้ทัดที่แสดงท่าทีการล้อเลียนบทสนทนาที่ผมคุยกับมิลค์เมื่อสักครู่ จนทำให้ผมหมั่นไส้ฝาดมือตบลงกระบาลมันอย่างจังๆ เช่นเดียวกับไอ้สามตัวที่หัวเราะกับการกระทำของผมกับไอ้ทัดอยู่

"โอ๊ย! พี่เอ็มอะ ตบหัวมิลค์ทำไมค่ะ มิลค์ทำอะไรผิดหรอ"
ยัง ยังไม่เลิก ไอ้เหี้ยนี้ ผมเปลี่ยนเป็นยกตีนขึ้นพร้อมกับจะเตะมัน

"5555โอ้ยๆ ยอมแล้วค้าบ คุณชายค้าบ ขอโทษค้าบ"
ไอ้ทัดปรามแล้วยกมือขึ้นเหนือหัวอย่างยอมแพ้

"ถ้าวันนี้เนมว่างน่ะ กูจะควงไม่ให้แพ้มึงเลย ไอ้เอ็ม"
มึงคิดผิดแล้วไอ้ป่าน ไอ้ป่านพูดออกมาด้วยสีหน้าแสดงถึงความเสียดาย

"มึงจะไปสู้เดือนสหกับดาวสตรีเขาได้ไงว่ะไอ้ป่าน คริคริ"
ไอ้ทัดพูดกับไอ้ป่าน พรางหยอกย้อนแซวผมไปด้วย

"เนมเขาไม่ว่างเหรอว่ะ" ไอ้เฟริส์ถามไอ้ป่าน ถึงแฟนสาวของมัน

"เออดิว่ะ เห็นบอกว่าทำงานวิจัยเคมียังไม่เสร็จ พลาดเลยไอ้สัส" มันตอบกลับอย่างหัวเสีย

"งั้น.... กูไปก่อนนะเว้ย" ไอ้ทัดพูดกับพวกผมพร้อมกำลังจะวิ่งออกไป

"มึงจะไปไหนว่ะ" ไอ้เฟริส์ตะโกนถามไอ้ทัดที่วิ่งไปได้ระยะหนึ่ง

"ก็ไปชวนไอ้ซันไงว่ะ" ชวน ชวนไอ้ซัน.....   หรอ

"เออ งั้นกูไปก่อนนะเว้ย" ไอ้ทัดพูดคำสุดท้าย แล้วก้าวใเท้าวิ่งไปทางบันไดต่อ

ถ้าหากไอ้ซันไป
คนตัวเล็กก็ต้องไปด้วยสิ

แล้วผมจะเผชิญหน้ากับเธออย่างไงดี....
   
                   จะสู้หน้ากับเธอได้หรือเปล่า.........


End  Mam : Part

โปรดติตตามตอนต่อไป....................

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
เริ่มดราม่าแล้วๆ

ออฟไลน์ seii

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-1
น่าสนุกค่ะ นายเอกที่เป็นกระเทยไม่ค่อยได้อ่านบ่อยๆ
เเต่พระเอกชื่อเอ็ม น่าจะสะกดเเบบนี้นะคะ Em ไม่ก็พิมย์ตัว M ไปเลย
Mam มันอ่านเป็น เเมม อ่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ samiku

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ตอนที่ 17

Aom : Part

      หลังจากนั้นพวกเราทุกคนก็เดินมายังโรงจอดรถของโรงเรียนที่สร้างขึ้นให้กับนักเรียนที่ประสงค์นำรถจักยานยนต์หรือรถยนต์มาเก็บรักษาไว้ที่นี้ได้ ไม่ต้องแปลกใจกันหรอกครับ เพราะโรงเรียนผมอนุญาตให้นำรถยนต์มาโรงเรียนได้ จึงทำให้ซันเป็นหนึ่งในคนที่ขับรถยนต์มาโรงเรียนทุกวัน อาจจะเป็นเพราะฐานะทางบ้านที่ดีรวมกับอิทธิของของพ่อซันที่เป็นคนใหญ่คนโตอยู่แล้ว จึงสามารถซื้อรถมีราคาคันโตให้ซันได้ใช้ได้ ถ้าหันมาเทียบเปรียบกับผมแล้ว มันดูห่างไกลกันมาก

ซันเดินจับมือผม กับอีกมือที่ล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียนหยิบคัสรถขึ้นมาขยับปลายนิ้วกดหาตำแหน่งรถของตัวเอง ที่มีเสียงสัญญาณดังขึ้นอยู่ไม่ไกลจากตัวมากนัก

ก่อนที่พวกผมจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าโตโยต้าอัลติ้ส
อันติ้ด ตรงไหน!  สีขาวสวย จนผมเห็นแล้ว
ก็อดสำเนียกมองตัวเองเป็นไม่ได้ ว่าจะเหมาะควรไปนั่งข้างในรถคนนี้ไหม

 เหอะ .. อย่าคิดมากสิออม เขาเลือกเราแล้ว เราก็ต้องไม่ทำให้เขาผิดหวังที่เลือกเรา ทั้งๆที่ยังมีชะนีอีกมากมายคิดอยากจะมาหย่อนตูดนั่ง แต่โอกาสกลับไม่มี ทีนี้แหละเราต้องทำให้เขารู้ว่า เราสำคัญสำหรับเขาที่สุด!  สู้ๆ o13

"เออๆ มึงจะถึงแล้วใช่ปะ กูกับไอ้ซันกำลังไป มึงรออยู่นั่นเลย" ผมมองทัดที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่คงไม่ต้องให้ผมเดาหรอกครับ ว่ากำลังคุยกับใคร หึ.. นี่ถ้าให้ผมซื้อหวยคงแจ๊คพลอต์แตกถูกรางวัลที่หนึ่งไปแล้ว

"ไอ้เอ็มจะถึงแล้วว่ะมึง" ทัดละโทรศัพท์ออกจากหู แล้วหันมาพูดกับซัน เหอะ กูซื้อหวยจะถูกอย่างงี้มั้ยเนีย

"เดี๋ยวออมไปกับไอ้ซันนะ ต้อมไปกับเรา ส่วนน้องอิมไอ้บอสมันเอาไป" ทัดชี้แจงบอก ก่อนที่ต้อมจะหันมาทำหน้างงใส

"ทำไมล่ะทัด รถซันก็ใหญ่ออก ให้ต้อมมากับออมเถอะ"
ผมเปรยปากเสนอ ทัดส่ายหน้ายิ้มกริ้มๆ ยิ้มอะไร?

"ไม่ได้หรอกออม ให้ต้อมไปกับเรานะดีแล้ว" ทัดไม่ยอม

"อ้าว...อะไรอ่ะ ทำไมฉันถึงไปกับออมมันไม่ได้อ่ะ ฉันก็อยากนั่งรถหรูๆ สูดแอร์เย็นๆมั่งนะย่ะ" ต้อมค้านจีบปากจีบคอไม่สบอารมณ์ พร้อมกับทัดที่หันมาทำหน้าเบื่อหน่าย ก่อนที่จะป้องปากกวักมือเรียกให้ต้อมเอาหูมาไกล้ๆ พรางนังต้อมที่ยกยิ้มขึ้นขำเบาๆ จากการกระซิบกระซาบของทัด  มันต้องมีอะไรกันแน่ๆ..

"เออๆช่าย มึงไปกับซันเขานะดีแล้ว เดี๋ยวกูไปกับทัดเองกูแพ้แอร์ว่ะมึง" เดี๋ยวๆ! อีต้อม เมื่อกี้มึงยังพูดอยากนั่งรถหรูๆสูดแอร์เย็นๆอยู่เลย อีดอก ผมหรี่ตาจ้องหน้ามันอย่างจับพิรุธ

"นั้นไปกันเถอะ ป่ะ" ผมยังไม่ได้คัดค้านอะไรต่อ ทัดก็พูดตัดขึ้นออกมาก่อน แล้วเดินไปยังMSXสีแดงทองที่จอดอยู่ข้างๆ

"ไปครับออม" ซันหันมาพูดกับผม พรางจูงมือผมไปยัง
ประตูรถ แล้วเปิดให้ผมขึ้นไปนั่งบนเบาะ พร้อมกับเอียวตัวดึงสายรัดเข็มขัดมารัดให้ผม ก่อนจะปิดให้เสร็จสับเรียบร้อย แล้วอ้อมไปยังอีกด้านของคนขับ  หึ๊ย~ จะสุภาพบุรุษอะไรขนาดนี้ เขิน

...........................................................................

ขณะในรถ..


รถหรูที่ถูกตกแต่งให้ดูทันสมัย พร้อมกับเครื่องกิ๊ฟส์หลากสีที่ถูกติดตั้งอยู่ด้านหน้าของรถเรียงรายมากมายตามลำดับขนาด ที่แสดงบ่งบอกถึงความเร็วแรงของรถนั้นรวมไปถึงด้านหลังของรถ ที่มีลำโพงเครื่องเสียงหลากหลายไซด์ขนาบอยู่กับพื้นหลังสีแดงด้วยเนื้อผ้ากำมะหยี่ผมคิดไม่ออกเลยทีเดียว ว่าถ้าเกิดเปิดใช้งานขึ้นมา แก้วหูใสๆจะกระจายออกเป็นเสี่ยงๆหรือเปล่า หึ๋ย~


ผมนั่งนิ่งแข็งทือกุมมือผสานกันอย่างแน่นหนา
ไม่ใช่เป็นเพราะเขินหรืออายแต่อย่างใด แค่อยากจะเอ่ยปากบอกซันข้างๆว่า ช่วยลดแอร์หน่อยได้ไหม!
เพราะอีกไม่นานผมคงจะกลายเป็นแม่คะนิ้งหรือน้ำค้างแข็งก็เป็นได้ 

"หนาวมั้ยครับ" ซันที่จับพวงมาลัยขับรถอยู่นั้นเอียวหน้าหันมาถามผมพร้อมกับรอยยิ้มที่แสดงถึงความเป็นห่วง ก่อนที่ผมจะส่ายหน้ายิ้มเบาๆส่งไปให้ ปากสั่นขนาดนี้ ไม่หนาวหรอกซัน!

"ไม่หนาวแล้วทำไม กุมมือแน่นอย่างนั้นละครับ" ซันพูดยกยิ้ม พรางสายตาจ้องถนนสลับมองผมเป็นระยะ ก่อนที่ผมจะก้มมองมือตัวที่ผสานกันอย่างแน่นหนา แล้วรีบนำมือที่ผสานกันออกทันที พร้อมกับหันมายิ้มแล้วส่ายหน้าให้ซันอีกครั้งอย่างมั่นใจ   ไม่ ไม่เห็นจะหนาวเลย แงร่ๆ

"ตัวเย็นขนาดนี้ ยังบอกไม่หนาวอีกหรอครับ ดื้อเหมือนกันนะออมเนีย" ซันเอื้อมมือหนามาจับแขนผม พร้อมกับต่อว่า พรางทำให้ผมหน้าหงอยไปด้วย จนอีกคนข้างๆยกยิ้มมุมปากขึ้นขำเบาๆอย่างได้ใจ ก่อนจะยกมือขึ้นมาขยี้หัวผมอย่างหมั่นเคี้ยว

"หึหึหึ งั้นเดี๋ยวซันปิดแอร์ให้นะครับ" ซันพูดพรางกำลังเอื้อมมือไปปิดแอร์ แต่ผมกลับห้ามไว้

"ไม่ๆ ออมไม่หนาวเท่าไหร่หรอก ถ้าปิดซันจะร้อนเอาเปล่าๆ" ผมปรามส่ายหน้ารัวๆพร้อมตัดไปจับมือห้ามซันที่กำลังจะปิดแอร์ไว้

"เดี๋ยวลดกระจกลงก็ได้นี่ครับ ดื้ออีกแล้วน้า" ผมไม่ค้านอะไรต่อ จึงปล่อยให้ซันทำไป ก่อนกระจกด้านของซัน
และของผมค่อยๆลดระดับลงอย่างช้าๆพอประมาณ พร้อมกับลมแรงๆที่ปะทะเข้ามาอย่างจัง แม่จ้าวว ซันขับรถเร็วขนาดนี้เลยหรอ นี่ถ้าไม่เปิดกระจกก็คงไม่รู้นะเนี่ย  o22

อาจจะเป็นเพราะกระจกที่เก็บเสียงจากด้านนอกดีเยี่ยม
จึงไม่รู้เลยว่า ในขณะที่ด้านในเงียบสงบไร้เสียงรถจากด้านนอกที่ไม่มีให้ได้ยินแม้แต่น้อย แต่กลับผิดคาดกับอีกด้านที่ทั้งเร็วแรงจนน่าหวาดเสียวไปตามๆกัน บรึ๋ย~

ผมมองกระจกหน้าของรถที่สะท้อนไปด้านหลัง แสดงให้เห็นรถของทัดกับรถของน้องบอสที่เร่งขันบิดขับตามหลังผมกับซันมาติดๆ พร้อมกับโบกไม้โบกมือทักทายผมกลับมา

ห้างสรรพสินค้า

รถของซันเคลื่อนที่เข้ามาภายในห้างสรรพสินค้า ก่อนจะเคลื่อนไปยังจุดของโรงจอดรถชั้นแรกของห้าง ที่มีผู้คนมากหน้าหลายตาไม่ว่าจะเป็นนิสิตนักศึกษาหรือนักเรียนมัธยมที่เดินกันเป็นกลุ่ม เป็นคู่ หรือแม้แต่เดี่ยว
โดยซันเลื่อนมาจอด ตรงจุดตำแหน่งช่องBของอีกด้าน
ที่ปราศจากรถจอดสักคัน ก่อนที่MSXตีคู่มากับPCX
จะตามติดกันมาจอดด้านข้างเช่นกัน

ซันจอดรถเข้าที่เสร็จสับเรียบร้อย ก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มอย่างเขินๆ พรางเอียงตัวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
จนหน้าผมกับหน้าของซัน แทบจะติดชิดเนื้อกันอยู่แล้ว
อดทำให้ร่างกายของผมมันร้อนรุ่มขึ้นมาเป็นไม่ได้ ว่าตอนนี้หน้าของผมมันคงจะแดงแจ้ดเป็นลูกตำลึงที่สุกแล้วสุกอีก โดยขณะที่หน้าของอีกคนที่ห่างกันไม่ถึงคืบ ยิ้มส่งกลับมาอย่างน่าหลงใหล จนมันทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่อยู่ทางด้านอกข้างซ้าย มันแทบจะระเบิดของมาเต้นข้างนอกตรงหน้าอยู่แล้ว อย่าเล่นแบบนี้สิซัน มันไม่เหมาะน้า จน...


แกร๊กกก !!!!


ผมที่ตอนนี้ตัวครึ่งตัวด้านล่างลงไปกองรวมอยู่ที่พื้นวางเท้าของเบาะเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับหลับตาปี๋กำฝามือสองข้างอย่างแน่นหนา ก่อนที่จะมีเสียงปริศนาดังขึ้นที่ผมไม่สามารถอาจรู้ได้ หึ หรือว่าซันอาจจะอยากตอนนี้เลยหยิบ....อรึ๋ย....ออกมาใส่ป้องกันก็เป็นได้ เดี๋ยวก่อนสิซัน ห้างยังไม่ได้เดินเลยน้า ขอเดินเที่ยวก่อนไม่ได้อ๋อ

แต่เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมยังไม่จู่จุ๊บสักทีละ ตัวจะลงไปกองกับพื้นทั้งตัวแล้วนะ หึ หรือกำลังใส่อยู่ก็ได้ เพราะใส่...อรึ๋ย...มันง่ายส่ะที่ไหนกัน อิอิ รอหน่อยแล้วกัน :-[ :o8:

คิก.........คิก........คิก........คะ

เอ๊ะเสียงไรหว่า เสียงเหมือน....คนกำลังหัวเราะนี่
ด้วยความแปลกใจผมจึงค่อยหรี่ตาขึ้นอย่างช้าๆ
จึงเห็นซันปิดปากกำลังหัวเราะร่าอย่างสนุกสนาน จนทำให้ผมรีบเด้งตัวขึ้นมานั่งบนเบาะปกติทันทีทันใด แต่เอ๊ะ สายรัดเข็มขลัดหลุด มันหลุดได้ไงอะ เหมือนถูกปลดออกด้วยอ่า นี่แสดงว่าที่ซันเอียงตัวเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับเสียงแกร๊กที่ดังขึ้นเมื่อกี้ แสดงว่า ซันมาปลดเข็มขลัดให้งั้นหรอ! ไม่ใช่มาทำอย่างอื่นหรอกหรอ

เพล้ง !!! อร๊ายยยยย !!!

ในสมองของผมตอนนี้ ไม่มีอะไรนอกเสียจากคำว่า
อาย กับ อาย แต่ผิดกลับอีกคนที่ยังนั่งหัวเราะร่าได้ใจ ไม่หยุดไม่หย่อน ทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้หน้าของผมร้อนราวเหมือนโดนไฟแช็ครนจี้ รวมไปถึงกับหน้าที่แตกแหลกสลายกระจายออกเป็นเสี่ยงๆไปพร้อมกัน โดยที่หมอหลายๆรพ.ก็ลงมัตติออกมาเป็นเสียงเดียวกันแล้วว่า ไม่รับเย็บ แงร่ๆ :serius2:

ก่อนที่ผมจะเขยิบหน้าให้ตรงกับกระจกหน้ารถอย่างเสมอ
 ใช่แล้วแหละครับ หน้าของผมในสถานการณ์ตอนนี้เหมือนกับถูกใครเอาสีทาบ้านตราเบเยอร์สีแดงฉาดมาละเลงทั่วใบหน้าผมเต็มไปหมด และดูว่าถ้าจะล้างมันออกอยากซ่ะด้วย อร๊ายยยย  :ling1:

ผมไม่รอช้า เปิดประตูรถออกมาระบายความอายของตัวเองภายนอก ก่อนจะวิ่งดิ่งมาหาเพื่อนรักอย่างลุรีลุกรน

"อ้าว...อีออม เอ๊ะ!แล้วหน้ามึงทำไมมันแดงอย่างงั้นละ"
ลงมาว่าจะพ้น กลับถูกซักอีก ทำไงดีเนีย

"ป่าว อยู่บนรถแดดมันส่องนะ หน้ากูก็เลยแดง อีกอย่างกูแพ้แดดด้วย" ผมรีบตอบมันไปให้หายสงสัย

"อ๋อ......" อืม...อย่างนั้นแหละ มันพยักหน้าอย่างเข้าใจ

"แต่เดี๋ยวนะ กูมั่นใจว่ารถซันเขาติดฟิมล์หนาถึบกันแดดไม่ใช่เหรอว่ะ แล้วมึงถูกแดดได้ยังไง แล้วไอ้ที่ว่าแพ้แดด แพ้แดด หรือแพ้คนขับกันแน่  แหนะๆ" อีต้อมยกนิ้วชี้ขึ้นมาจับพิรุธผม จนทำให้หน้าของผมที่แดงอยู่แล้วกลับแดงยิ่งขึ้นไปอีก

"แพ้บ้าอะไรเล่า ก็ถือว่าโดนอะแหละ อย่าถามมากสิ ไปกันเถอะ " ผมอั้มๆอึ้งๆตอบมันไป

"ออมครับ รอซันด้วย" ในขณะที่อีกคนลงมาจากรถ พร้อมกับตะโกนเรียกผมด้วย

"เจ๊รออิมด้วยสิ" นังอิมวิ่งมาหาผม เออจะบอกไป ลืมมันไปเลยนะเนีย

"อ้าว..แล้วทำไมไม่ไปเดินกับบอสเขาละ พาเขามาด้วย
แต่ไม่เดินด้วยกัน เดี๋ยวเขานอยเอา พี่ไม่รู้ด้วยน่ะ"

"หึ ใครบอกกันเล่า มันอาสาตามมาเองชัดๆ อิมยังไม่ได้ชวนมันเลยสักหน่อย อิมจะมากับเจ๊ตั้งหาก" อิมบอกผมหัวเสีย เบะปากหันไปหาน้องบอส

"ก็นั้นแหละ ยังไงเขาก็เป็นแฟนแกนะ" ผมเปรยบอก
จนมันส่ายหน่าทำท่าลุกรีลุกรนตอบกลับมา

"เห้ยเจ๊!! ใครบอก เพื่อนกันเฉยๆ แต่แค่มันมาจีบอิมเอง"

"เอ้า.. แล้วทำไมไม่คบกับเขาละ เขาก็ดูเงียบสุขุม ไม่มีพิษมีภัยดีนิ"

อีต้อมเสนอ

"โหพี่ต้อม ไม่มีพิษมีภัยอย่างงี้แหละ น่ากลัว"
มันตอบกลับมา เห้อ ผมละหนักใจกับมันจริงจริ๊ง มีผชดีๆมาชอบ แต่กลับไม่ชอบ แปลกคน

ผมหันหลังกลับไปมองสามหนุ่มที่เดินตามหลังพวกผมเรื่อยๆ จนสายตาของซันปะทะกับผมพอดิบพอดี ผมจึงรีบหันกลับมามองข้างหน้าเหมือนเดิม แค่คิดหน้าผมก็แดงแล้วเหรอเนีย

"ออมครับ รอซันด้วย" ซันวิ่งขึ้นมาหาผม โดยมีนังต้อม
ที่เดินข้างผม ก่อนจะหลีกหลบทางให้ซันอย่างรู้ทัน
ผมหันไปอีกทาง เพื่อไปหานังอิมเป็นที่พักพิง แต่มันกลับหายไปในคราเดียวกัน  ตอนนี้ผมจึงเดินอยู่กับซันแค่สองคน

"ออมครับ เป็นอะไรหรือเปล่า โกรธซันหรอ" ซันที่จากที่เดินอยู่ข้างๆผม ตอนนี้จึงแซงขึ้นมาเดินอยู่ข้างหน้าผมที่ก้าวเท้าเดืนถอยหลังไปด้วย ผมจ้องหน้ายิ้มตอบพร้อมกับส่ายหน้ารัวไปให้ แสดงความหมายว่า เปล่า

"เปล่า แล้วทำไมไม่เดินกับซันครับ" ซันบอกผมพรางทำหน้าตาหงอยๆเบะปากแสดงถึงความน่าสงสาร หึ ถึงมันจะมองแล้วจะน่ารักน่าฟัดก็เถอะ ไม่หลงกลหรอก นี่ถ้าไม่บอกใครจะรู้ไหมว่ามันคือการแสดงล้วนๆ

ผมจึงชี้นิ้วลงที่พื้นตวัดเปลี่ยนชี้สลับผมกับซัน ให้ซันรู้ว่าตอนนี้นี่ไม่ได้เดินอยู่ด้วยกันงั้นหรอ?

"ไม่ใช่ตอนนี้สิครับ ลงจากรถออมก็ชิงหนีเดินมาก่อนเลยรอก็ไม่รอ ซันน้อยใจนะเนีย" จะรอให้หน้าที่แตกมันผสานกับมารวมกันหรือไง เป็นใครถ้าถึงจุดๆนั้น ก็ชิงกันหมดละหว่า ถามได้ ผมไม่ตอบซัน แต่กลับส่งหน้านิ่งไปให้ :ruready

"นี่ออมโกรธซันเรื่องที่ซันขำจริงๆหรอ ซันขอโทษนะครับ"

ซันหยุดเดิน พร้อมกับตอบเสียงอ่อยๆ ก่อนดวงตาสีขาวจะเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงกล่ำ ตามมาด้วยน้ำใสๆที่กำลังก่อตัวขึ้น ถ้าไม่บอกผมก็รู้ครับ ว่าซันกำลังเป็นอะไรจนทำให้ใจของผมวูบไปไม่น้อยเลยทีเดียว จะมีผช..สักกี่
คนเสียน้ำตาเพราะเราได้ นี่ก็ถือว่ายอดเยี่ยมกระเทียมดองสุดๆแล้ว แต่ตอนนี้นะ ปลอบคนข้างหน้าก่อนดีกว่า ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกครับ คนที่เดินผ่านไปผ่านมามองกันวุ่นแล้ว

"ขี้แง ยิ่งกว่าเด็กแบบเนีย จะเลี้ยงออมได้หลอ" ต้องพูดเอาใจเด็กหน่อยครับ ผมพูดพร้อมจับมืออีกคนขึ้นมากุมไว้ แล้วยิ้มหวานส่งไปให้ จนอีกคนที่อยู่ตรงหน้ายิ้มตาหยี่ส่งกลับมาพร้อมกับจะกระชากผมเข้าไปกอด แต่ผมดันห้ามไว้ทันเสียก่อน

"ไม่เอาซัน ดูก่อนคนเยอะแยะ" ผมบอกซัน พร้อมกับอีกคนที่ดูขัดใจนิดหน่อย ที่แสดงออกมาด้วยทางสีหน้าอย่างน่ารักน่าชัง

แห๊ม พอยุ่งด้วยน่อยละ เต้นเป็นลิงบาบูนเชียวนะ

ซันพยายามจับมือผม แต่ผมกับหลีกหลบมือซันทุกวิธีทาง แค่เดินด้วยกัน คนก็มองมากพอแล้ว นี่ถ้าเกิดเดินจับมือกัน คนยิ่งไม่มองผมกับซันเป็นตัวประหลาดเลยเหรอครับ
ถ้าผมเป็นผู้หญิงอะไรๆมันก็จะง่ายกว่านี้ ว่าไหมครับ?

แต่ที่ผมทำอย่างนี้ ก็เพื่อรักษาหน้าตาของอีกคน ที่จะได้ไม่ถูกคนอื่นมองไม่ดี ไม่ถูกนินทาว่าเป็นพวกวิปริตผิดเพศที่มาเดินจับมือกับกระเทยในห้างอย่างโจ้งๆแบบนี้ แม้ว่าอีกคนจะไม่สนหรือไม่แคร์สายตาคนรอบข้างก็ตาม แต่สำหรับผมแล้วผมแคร์ถูกอย่าง แต่หลายๆคนคงคิดว่า มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ โอกาสของสาวสองแบบนี้มันไม่ได้หาง่ายๆหรอกนะ ที่จะมีคนมารักเรา คอยเทคแคร์เราทุกเรื่องราสารพัด ใช่ครับ มันไม่ได้หามาง่ายๆแต่ผมควรจะปกป้องศักดิ์ศรีของอีกคน ที่ไม่ให้คนมองหรือฉุดมันลงมาต่ำให้แย่ขึ้นไปอีกกว่านี้ อีกอย่างสถานะของผมกับซันตอนนี้ก็เป็นแค่เพื่อนไม่ได้คบกันเป็นแฟนสักหน่อย ถึงแม้การกระทำมันจะเลยคำว่าเพื่อนไปบ้างแล้วก็ตาม

แต่ขอแค่ให้คนหันมาดูถูกมาสมเพชผมแค่ฝ่ายเดียวดีกว่า  ก็เหมือนอย่างคำของนายนั้นที่ว่าผมแหละ



"  หึ คิดอะไรผิดไปรึเปล่า ฉันไม่เคยมีอารมณ์ร่วมกับรสนิยมทางเพศแบบเธอหรอกนะ คิดแล้วมันหน้าสมเพช
มากกว่า คือฉันไม่ได้ชอบพวกผิดเพศอย่างเธอซะหน่อย
อย่าตีความว่าฉันอยากได้อยากร่วมรักกับเธอ"



"ออมรังเกียจซันหลอ" มาอีกแล้วครับ น้ำเสียงบ่งบอกถึงความน้อยใจ ที่มาพร้อมหน้าเหมือนหมาหงอย คล้ายโดนเจ้าของเมิน

"ป่าวครับ แต่ซันดูสิ คนมองกันใหญ่แล้วนะ" ผมบอกซันพรางเผยอหน้าไปทางกลุ่มคนน้อยใหญ่ที่เดินไปเดินมา
แล้วมองมาทางผมกับซันไปด้วย พร้อมกับอีกคนที่หันหน้าไปมองเช่นเดียวกัน ก่อนจะหันกลับมาหาผม

"ซันไม่อายบ้างหรอ ที่มาเดินกับเราแบบเนีย" ผมกลั้นใจ
เอ่ยปากถามซัน แต่คำตอบที่ได้กลับมานั้น มันทำให้น้ำตาน้อยๆของผมเอ่อออกมาโดยไม่รู้ตัว

"อายไปแล้วได้อะไร ไม่เห็นต้องสนใจเลย ใครเขาจะมองใครเขาจะว่าก็ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ เราห้ามอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้วถ้าเกิดเขาทำแล้วมันสบายใจ ก็ปล่อยเขาไป แต่เรากลับมาอย่าห้ามสิ่งที่ตัวเองรัก กั้นสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่กลับไปแคร์สายตาคนอื่นแทน จากที่มันจะดีกลับกลายเป็นทุกข์ใจเอาเปล่าๆ"


ผมไม่สามารถกั้นน้ำตาเม็ดน้อยๆ
ของผม ที่ตอนนี้มันหยดลงปกคอเสื้อนักเรียนสีขาวได้
พร้อมกับมือของอีกคนตรงหน้า ที่ส่งยิ้มอบอุ่น ขึ้นมา ก่อนจะกลายนิ้วโป้งเกลี่ยแก้มแดงที่เปรอะไปด้วย :hao5:หยาดน้ำตาน้อยๆของผมออกอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา

"ขี้แง ยิ่งกว่าเด็กแบบเนีย ซันจะเลี้ยงไหวหลอ" 555คุ้นๆนะคำเนีย



โปรดติดตามตอนต่อไป................................

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
ติดตามต่อๆ
ชอบที่ไม่ปล่อยให้คนอ่านรอนาน

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
ในฐานะที่เอ็มเป็นพระเอก.....(?)
เราก็จะพยายามเชียร์  :ling2:

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :L2: :pig4:
รอดูกันไปเนาะ

ออฟไลน์ Iam_Frong

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 27
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
น่ารักมาก รีบมาต่อเร็วๆนะ

ออฟไลน์ angelnan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
อยากให้ออม เมินเอ็ม แบบ ไม่มองหน้า เป็นธาตุอากาศไปเลย อิอิ สมน้ำหน้า ปากดี  มาลงบ่อยๆหน่อยสิ พักหลังกว่าจะมาแต่ละตอนนานมากเลย ตอนแรกๆมาบ่อยมาก อ่านลื่น สนุกเลย

ออฟไลน์ samiku

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ตอนที่ 18

"ไม่ร้องแล้วครับ ซันหิวแล้วน่า" ซันบอกผม พร้อมกับผมที่พยักหน้าเชื่อฟังเป็นอย่างดี

"อะแฮ่ม จะหวานไปถึงไหนเนีย สองคนเนีย" ทัดส่งเสียงแซว ก่อนที่จะเดินตามหลังผมกับซันมาติดๆ ตามมาด้วยต้อมกับอิมที่เดินต่อกันมา

"คนเดินกันเยอะแยะนะพี่ ทำอะไรอะ รักษาหน้าฝ่ายหญิงเขาบ้างสิ้ เขาเสียหายน้า วู้ววว" ไอ้เด็กบอส หนังกระโปกลิง ดัดเสียงแซวผมกับซันขึ้นมาบ้าง 

"หุบปากมึงไปเลยนะไอ้บอส เดี๋ยวกูเตะโชว์คนสะดีนี่"
ซันหันไปปรามไอ้เด็กบอส เตรียมยกตีนจะเตะ

"เว้ออ พี่ซันโหดว่ะ พี่ออมค้าบ ช่วยด้วยค้าบ พี่ซันจะเตะผม" ไอ้เด็กบอสวิ่งมาหลบอยู่ข้างหลังผม พรางพูดขอร้อง ก่อนจะเอาหัวทุ่ยๆมาถูกอ้อนแขนผมไปมา
จนทำให้คนตรงหน้ากริ้วไม่น้อยเลยทีเดียว

"ไอ้สัสบอส ลามปามนะมึง" ซันเอ่ย ก่อนจะหันมาคว้าตัวไอ้เด็กบอสออกไปจากข้างหลังผมอย่างรวดเร็ว แล้วฟาดปะทะฝามือเสียงดังลงไปกลางกระบาลของไอ้เด็กนั้นอย่างจังๆ จนอีกคนร้องโอ้ยอุทานด้วยความเจ็บ

Rrrrrrrrrr.. Rrrrrrrrrr... Rrrrrrrrrrrr....

ก่อนที่เสียงสัญญานโทรศัพท์ของทัดที่ถืออยู่ดังขึ้น
พร้อมกับกดรับขึ้นมาแนบหูเรียบร้อย

"เออว่าไง มึงถึงแล้วใช่ปะ พวกกูอยู่ตรงคลาสเตอร์เอ๊าท์แล้วมึงอยู่ตรงไหนตอนเนีย" เสียงการสนทนาของทัดกับปลายสายคุยกัน

"เออๆ เดี๋ยวพวกกูตามไป มึงยืนรออยู่นั้นเลยเลย" ทัดคุยกับปลายสายสั้นๆ ก่อนจะละโทรศัพท์จากหู แล้วหันมาหาพวกผม

"ไปกันเถอะ มันรออยู่หน้าเอ็มเคว่ะ" ทัดบอกพวกผม
ก่อนที่จะปรีกตัวเดินนำออกไป


End : Part Aom

............................................................................


Mam : Part


หลังจากที่ผมขับรถไปรับมิลค์และเพื่อนสาวของเธออีกสองคนมาถึง ไอ้เพื่อนตัวดีสองคนก็เกิดอยากสะหวาปามขึ้นมาทันทีทันใด จึงทำให้มาหยุดเป้าหมายอยู่ตรงหน้าเอ็มเค

ก่อนที่ผมจะหยิบโทรศัพท์กดโทรหาไอ้ทัด

Rrrrrrrrr.. Rrrrrrrrrr... Rrrrrrrrrrr...

"เออว่าไง มึงถึงแล้วใช่ปะ พวกกูอยู่ตรงคลาสเตอร์เอ๊าท์แล้วมึงอยู่ตรงไหนตอนเนีย" ในขณะที่ปลายสายกดรับแล้วถามกลับมา

"เออกูถึงแล้ว ไอ้เหี้ยเฟริส์กับไอ้ป่านเสือกหิวขึ้นมาอีก
เลยมาอยู่ตรงหน้าเอ็มเคเนีย" ผมบอกปลายสายกลับ
แต่อีกใจก็อดอยากจะถามมันว่า คนตัวเล็กมาด้วยหรือเปล่า แต่ก็กลัวมันจะซักถามเยอะจนมากเรื่อง เอาไว้รอให้เห็นกับตาทีเดียวดีกว่า

"เออๆ เดี๋ยวพวกกูตามไป มึงยืนรออยู่นั้นเลยเลย"

"เออๆ รีบมาละ แค่นี้แหละ ไอ้เหี้ยสองตัวบ่นใหญ่แล้ว"
ผมอ้างอิงถึงไอ้สองตัว แต่ที่อยากให้มันมาเร็วๆ ก็เพราะจะได้รู้ว่า คนตัวเล็กของผมมาด้วยหรือเปล่า..

"ไอ้ทัดมันถึงไหนแล้วว่ะ ไอ้เอ็ม" ผมยกโทรศัพท์ที่แนบออกจากหูลง ไอ้เฟริส์ก็พลันถามขึ้นทันที

"ถึงแล้ว กำลังมา" ผมบอกมัน ที่พยักหน้าเข้าใจ

"แล้วไอ้ซันมาเปล่าว่ะ" ไอ้ป่านถามต่อ พร้อมกับผมที่พยักหน้าส่งมันไป

"ซันมาด้วยเหรอ แกซันมาด้วยอะ" ก่อนที่ เนยเพื่อนสาวคนสนิทของมิลค์จะร่วมสนทนาพรางทำท่าดีอกดีใจ ออกหน้าออกตา แล้วหันไปพูดกับมิลค์อย่างออกรสออกราว

"แห๊ม พอรู้ว่าซันมากระดี้กระด้าเชียวนะ แกน่ะ" มิลค์ร่วมแซวเนย ที่ยิ้มเขินกริ้มๆ พร้อมกับหน้าที่แดงกล่ำเมื่อถูกพากพิงถึงตน

"มันก็ต้องอย่างนั้นนะสิมิลค์ คนคุยกันดูใจกันก็งี้แหละ" เบลเพื่อนสาวของเธอ ร่วมแซวเนยอีกคน

"บ้านะ พวกแกพูดอะไรกันก็ไม่รู้" เนยที่แสดงท่าขวยเขินออกมาอย่างเห็นได้ชัด โดยมิลค์กับเบลที่ไม่มีทีท่าจะเลิกแซวเพื่อนสาวสักนิด

"นั่นก็แสดงว่าไอ้ซันมา ออมคนสวยก็ต้องมาดิว่ะ" ไอ้เฟริส์เปรยขึ้น จนทำให้ผมชะงักนิ่งไปสักครู่เมื่อได้ยินชื่อนี้ พร้อมกับสาวๆทั้งสามจะมองหน้าไอ้เฟริส์ด้วยความงวยงง แล้วถามออกมา

"ออมนี่ใครเหรอค่ะ" เนยถามไอ้เฟริส์ ที่ตอนนี้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก โดยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามที่เธอถามก่อนอย่างไรดี พร้อมกับไอ้ป่านที่ส่งสายตาบ่งบอกถึงการตายแน่ๆให้ไอ้เฟริส์แล้วถอนหายใจออกมา แสดงความหมายถึงว่า มึงจะพูดทำไม! :m16:


"เห้ยๆ ไอ้เอ็ม ไอ้เฟริส์ ไอ้ป่าน"

พร้อมในขณะเดียวกันนั้นเอง ก็มีเสียงเรียกผมกับไอ้สองตัวดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง โดยที่ไม่ต้องสงสัยกันเลยครับว่าเป็นเสียงของใคร เสียงไอ้ทัดนั่นเอง

ก่อนจะปรากฎเผยให้เห็นร่างของคนตัวเล็กที่เดินตีคู่มากับเพื่อนสนิทของผม จนทำให้ผมดีใจจนอดยิ้มปรี้ออกมาเป็นไม่ได้ ก่อนที่ร่างเล็กจะเส่สายตาหันมาปะทะกับผมด้วยแววตาอันนิ่งเฉย แล้วตวัดสายตากลับไปทางอื่น เชกเช่นราวกับมองไม่เห็นผม คลายว่าผมเป็นอากาศธาตุหรือสิ่งที่มองไม่เห็น เจ็บมากครับ...


End : Part Mam

.............................................................................

Aom : Part

ทัดเดินนำพวกผมมายังหน้าร้านเอ็มเค ก่อนจะตะโกนเรียกพวกเฟริส์ป่าน ในขณะเดียวกันคนที่ผมไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้ ยืนยิ้มแก้มปริมองผมที่เดินมา จนผมอดแอบคิด คราสงสัยไม่ได้ว่านายนั้นยิ้มให้ผมทำไม  :3125:หึ หรือว่าผมเข้าข้างตัวเองมากเกินไปหน่อย เพราะคนอย่างนายนั้นเกลียดเพศอย่างผมกับอะไรดี


พร้อมกับข้างๆของนายนั้นที่มีผู้หญิงสามคน ล้วนแล้วคงไม่ใช่เด็กโรงเรียนสหผสม ที่พิจารณาดูจากการแต่งตัวแล้ว ชุดแซกส์ซายติดกับกระโปรงสีกรมท่า พร้อมด้วยเนคไทสีน้ำเงินดูเพรียบเชียบละเมียดละไม กับเปียสองข้างที่ผูกด้วยโบว์สีขาวสะอาดตา คงน่าจะเป็นเด็กโรงเรียนสตรีล้วน หรือเรียกกันง่ายๆอีกอย่างว่า "เด็กคอนแวนด์" ยืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋อเท้าเอวมองผมอย่างดูถูกดูหมิ่นด้วยแนวระดับสายตาเดียวกันทั้งสามคน

"เนย.."

ก่อนที่คนข้างๆผมจะอุทานออกมาเบาๆด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก แล้วหันมามองผมที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยแววตาสั่นไหว

"ซัน!.."

ผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาดีในสามคนนั้น เอ่ยปากเรียกซัน
พร้อมกับเดินเข้ามากระแทกตัวผมที่ยืนอยู่ข้างๆซัน
เซ้ไปอีกด้าน ก่อนจะเข้ามาจับมือซันแทนที่ พรางกำลังที่ผมจะบังคับตัวไม่อยู่ ทำให้ล้มลงไปกับขนาบพื้นปูนของห้าง o22

"ออม!....."

ซันเอ่ยปากร้องตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น พรางกำลังเบี่ยงตัววิ่งมาหาผม แต่กลับถูกผู้หญิงคนนั้นจับมือกระชากไว้แน่นไม่ให้หลุดจากการเกาะกุ่มของตน ก่อนที่ต้อมกับอิมจะวิ่งปรี้ร้องเข้ามาพยุงผมที่ลงไปนั่งกับพื้น

"เจ็บตรงไหนมั้ยมึง" ต้อมที่เข้าตรวจตราหาร่องรอยบาดแผลของผมด้วยสีหน้าบ่งบอกถึงความเป็นห่วงเป็นใย ในขณะที่อิม หันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นกลับด้วยสายตาไม่พอใจอย่างหนัก ก่อนที่ผมจะจับแขนมันเขย่าไว้ พรางส่ายหน้าบอกมันว่าไม่เป็นไร

"อุ้ย เราขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" ผู้หญิงคนนั้นยกมือขอโทษขอโพยผม ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึง "ความตอแหล!!!" ไม่ได้ตั้งใจแม่มึงสิ เดินเข้ามากระแทกกูซะขนาดนั้น เอากล้องวงจรปิดห้างมารีเพลเปิดย้อนดูใหม่ไหม อีดอก  :m16:

ผม ที่ถึงแม้ว่าจะโกรธหรือไม่พอใจสิ่งใดขนาดไหน ก็ไม่แสดงออกให้เห็น ซึ่งสามารถยั้บยังตั้งสงบสติอารมณ์ไว้ได้เสมอ อาจจะเพราะเป็นคนที่เก็บอารมณ์ง่าย เก็บอารมณ์เก่ง จึงทำให้หลายๆคนมองผม เป็นคนที่มีจิตใจดีอภัยให้คนง่าย อุเบกขาปล่อยวาง ไม่ถือโทษโกรธทุกการกระทำ แต่ใครเล่าจะรู้ ว่าข้างในตอนนี้ มันร้อนระอุ เคียดแค้นโกรธเคือง แทบอยากจะกำราบสิ่งๆนั้นให้สิ้นซาก แต่ผมคิดอย่างนี้ไว้เสมอไงว่า เดี๋ยวค่อยเก็บคิดบัญชีลวดเดียวที่หลัง

"ไม่เป็นไร.." ผมส่ายหน้ายิ้มบอกมันไป เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวมึงจะรู้ ว่าไม่ควรมาเล่นกับคนอย่างกู


"เอ้า...มิลค์นึกว่ามากันแค่ผู้หญิงกับผู้ชายซ่ะอีก ไม่รู้ว่าจะมีพวก....ผิดเพศ....มาด้วย"

ผู้หญิงอีกคนในสาม พูดขึ้นพรางส่องสายตามองผมกับต้อมสองคน ตั้งแต่หัวจรดเท้า
อย่างเหยียดหยามดูถูก จนอีต้อมที่จับมือผมอยู่ กำฝามือลงจิกแน่น แสดงถึงความโกรธอย่างมหาสาร พร้อมกับจ้องเขม็งเข็งกราวไปยังผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่ลดละ

"คิดเหมือนกันเลยนะ เราก็นึกว่าจะมีแค่มนุษย์มากันอย่างเดียว ไหง่ มีพวกชะนีหลงป่าเรไรมาด้วยก็ไม่รู้ สงสัยที่เขาเขียวคงตามร้องหาผัวไม่เจอ เลยวิ่งโลดโผดโพนมาร้องอยู่ปิ่นเกล้าแบบเนีย คงจะหาเจอหรอก หลงมาตั้งสามตัวอย่างเนียะ กรมคุ้มครองสัตว์เปิดเขาเขียว เขาไม่ตามหากันให้วุ่นหรอกหรอ ชะนี!! แล้วไอ้ที่ว่า พวกผิดเพศ
นะ พวกใครหรอ กรุณาเอ่ยนามด้วย เพราะไม่ฉะนั้น เธอจะโดนตีนพวกผิดเพศตบปากเน่าๆ ของเธอครั้งต่อไปก็เป็นได้น่ะ"
โอ้วววว ด่าได้เจ็บแสบมากเจ้าค่ะ เพื่อนขาาา


"มึงว่าใคร!!!! อีตุ๊ด!!!" ผู้หญิงคนนั้นที่ถูกอีต้อมด่า หน้าแดงกล่ำ คงจะโกรธไม่น้อย พร้อมๆกับเสียหน้าที่ถูกตีค่า
ว่าเป็นชะนี พรางกำลังจะก้าวฝีเท้าเดินมาเอาเรื่องอีต้อม แต่ถูกนายนั้นห้ามไว้

"ไม่เอาน่ะ..มิลค์ นี่มันในห้างนะ" นายนั้นห้ามผู้หญิงคนนั้นไว้ ที่ฟึดฟัดทำท่าไม่พอใจอย่างหนัก

"เอ็มยอมหรอค่ะ เอ็มยอมให้มันตีหน้าด่าแฟนเอ็มทั้งคนหรอค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นที่คงน่าจะชื่อมิลค์ ตามที่นายนั้นเรียกเมื่อสักครู่ หันหน้าไปขอความยุติธรรมอย่างเด็ดขาด แต่เดี๋ยวก่อน! ผู้หญิงที่ชื่อมิลค์พูดว่าอะไรนะ

       
                    แฟน......

                            แฟนหรอ..........?



ผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อมิลค์ เป็นแฟนนายปากปีจองั้นหรอ?

เหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน เหมือนมีใครเอาก้อนน้ำแข็ง
เย็นมาทาบขนาบกับขั่วหัวใจ เชกเช่นตอนนี้ที่มันชาจนไม่รู้สึกรู้สา รู้แค่ว่าอยากร้องไห้ อยากจะระบายสิ่งบางสิ่งที่หลายๆคนเรียกมันว่า "น้ำตา" ออกมา

 
   ทำไมกัน....

           มันเกิดขึ้นเพราะอะไร เมื่อได้ยินประโยคนั้น........

"เนียหรอ การศึกษาที่เขาว่าดีว่าเด่นของเด็กคอนแวนด์
มันเป็นอย่างนี้นี่เองนะหรอ  มันแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำ
ถามจริงๆเถอะ การศึกษานะมีไหม? หรือมีเอาไว้แค่ประดับหัวดูเล่นเฉยๆ
"

ผมนิ่งไปสักพัก ก่อนจะหลุดออกจากภวังค์ เมื่อนังน้องสาว ปริปากต่อว่าอีกฝ่ายแบบไม่ลดละ พร้อมกับไอ้บอสที่วิ่งเข้ามากระตุกมือขอร้องบอกห้ามปรามนังอิม

"พี่ว่าน้องควรเก็บปากดีๆของน้องไว้กินหนมดีกว่านะ
เพราะพี่เกรงว่า อีกไม่นานน้องจะอาจจะปากแตกหรือปากแหก อันนี้พี่ก็ไม่สามารถรับประกันได้นะ" ก็ลองซี้ ถ้ามึงถูกเนื้อต้องตัวน้องกูเมื่อไหร่ กูตบไม่ไว้หน้ามึงแน่

"ก็เอาซี้ อยากโดนคนปากดีตบมานานและ!!!"


"อีเด็กดอกก!!!!!"


หึ มึงถูกตัวน้องกูเมื่อไหร่ มึงเตรียมตัวตายได้เมื่อนั้น


ผู้หญิงที่ชื่อมิลค์ ก้าวฝีเท้าเดินพร้อมง้างฝามือประชั้นชิดเข้ามาจะตบอิม  แต่ไอ้บ้านั้นกลับกระชาก ก่อนจะดึงตัวมันกลับไปอย่างแรง

"เป็นบ้าอะไรเนียมิลค์!!! ถ้าหากไม่อายตัวเอง หัดอายชุดโรงเรียนที่ใส่มาบ้าง ถ้าเกิดเรื่องไปถึงคอนแวนด์จะทำไง"

จะมาห้ามทำซากอะไรว่ะ กูเตรียจะออกโลงอยู่แล้ว อรึ๋ย~

"ฮึ ...ฮือ เอ็มด่ามิลค์ เอ็มบีบแขนมิลค์ เอ็มไม่รักมิลค์
มิลค์เกลียดเอ็ม เกลียดเอ็มที่สุดเลย!! ฮือ.. ฮือ..."

เอ็มไม่รักมิลค์ เอ็มบีบแขนมิลค์ โธ่ อีหอก

อีผู้หญิงที่ชื่อมิลค์ บีบน้ำตาร้องห่มร้องไห้ ปากเปรยแต่ผัวไม่รัก ก่อนที่จะปาดน้ำตาวิ่งออกไปอีทาง น้ำตาดารานี่สั่งได้ดั่งใจจริงๆเลยนะ

"มิลค์!!!" พร้อมกับเพื่อนรักชะนีป่าสองตัวที่ร้องเรียก ผัวๆ เอ้ย!! เพื่อนสาวที่วิ่งออกไป

"ซันรอเนยก่อนนะ เดี๋ยวเนยไปตามมิลค์ก่อน กลับมาแล้วกินเอ็มเคกันนะค่ะ" อีจังกะไร ห่วงเพื่อนจังเล๊ย ต้องปริปากบอกผู้ชายให้รอก่อน ดูมึงรักเพื่อนมึงมากเลยนะ

ซันไม่มีทีท่าจะฟังคนสาวแม้แต่นิด สายตาเอาแต่จ้องมาหาผมอย่างร้อนรนไม่อยู่สุข ครากับสีหน้าแสดงความทุกข์ใจเป็นอย่างนัก

ก่อนที่ผมจะจ้องหน้าซันกลับ ด้วยแววตาของคนที่ผิดหวังเป็นอย่างมาก พร้อมตามมาด้วยปริ่มน้ำตาที่เอ่อออกมาตามขอบกั้นแสดงบทบาทให้น่าเชื่อถือ

ฮ่ะฮ่ะฮ่า เป็นไงละ อั้มพัชราต้องหลบ ใหม่ดาวิกาต้องหลีก

"ออมครับ เป็นอะไรเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" พออีชะนีป่าสองตัวออกไป ซันก็วิ่งดิ่งมาหาผมอย่างรุกลีรุกลน พร้อมกับรวบกุมมือผมขึ้นมาจับไว้ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆอย่างคนกำลังจะร้องไห้

แต่ผิดกับผมที่ก้มหน้า ไม่สบตามองคนตัวสูงแม้สักนิด
ก่อนที่จะส่ายหน้ายิ้มเบาๆอย่างคนกำลังเจ็บปวด
ยิ่งทำให้อีกคนดูทุกข์รนร้อนใจไปอีกเท่าทวีคูณ

"ซันขอโทษนะครับออม ซันขอโทษ ออมจะให้ซันทำอะไรก็ได้ แต่ขอแค่ให้ออมคุยกับซัน ยิ้มให้ซันเหมือนเดิม อย่างนิ่งแบบนี่สิครับ ซิก.. ซิก... ฮึก นะครับ ซิก.. ฮึก"

ซันรวบตัวผมเข้าไปกอด โดยที่ไม่แคร์สายตาคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ล้วนแล้วต่างมองผมกับซันเป็นจุดเดียว พรางเอ่ยปากขอร้องผม ก่อนที่ผมจะรู้สึกเย็นๆเปียกๆบริเวณหัวไหล่ พร้อมด้วยเสียงสะอึกสะอื้นขาดๆหายๆตามมา     ว้า แพ้น้ำตาผู้ชายซะด้วยสิ :hao4:

ก่อนที่ผมจะยกฝามือขึ้นมา ลูบแผ่นหลังอีกคนที่ร้องสะอึก
สะอื้นงองแงอยู่ในอ้อมกอดผมอย่างเบาๆ แล้วผลักตัวอีกคนออกพร้อมยกกรายนิ้วโป้งปาดน้ำตาข้างแก้มขาวๆของซันลง คราส่งยิ้มอุ่นละไมไปให้ แสดงให้อีกคนรู้ว่า ไม่ต้องร้องนะ

"ซันขอโทษนะครับ.....ซิก" แต่อีกคนไม่หยุดที่จะเปรยคำขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ออมยกโทษให้ซันนะครับ.....ซิกก" ผมพยักหน้ายิ้มให้ซันจนคนตรงหน้า ยิ้มร่าก่อนจะรวบตัวผมเข้าไปกอดอีกครั้ง

"ออม กูว่ากลับบ้านกันเถอะว่ะ ถ้าเกิดอยู่มีหวังได้ลงไม้ลงมือแน่" ต้อมบอกผมอย่างสีหน้าอารมณ์เสียสุดขีด

"ใช่เจ๊ กลับกันเถอะ อารุงอารมณ์ไม่มีจะเดินและ"
นังอิมก็เช่นกัน ผมหันไปพยักหน้ากับพวกมัน

"ออมให้ซันไปส่งนะครับ.." แต่ผมที่ยังไม่ปริปากบอกลาซันก็แทรกพูดขึ้นมาอย่างทันควัน

"ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวออมกลับรถเมล์ก็ได้" ผมบอกซันกลับ แต่อีกคนกลับส่ายหน้ารัวๆอย่างไม่ยอม จนอิมที่ทนเห็นไม่ได้ จึงเดินเข้ามาดึงตัวผมออกจากซัน แล้วลากเดินออกไปอย่างเด็ดขาด

"ออมครับรอซันด้วย ... ออมให้ซันไปส่งนะ"
ซันไม่หยุดที่จะวิ่งตามหลังผมมา พร้อมกับบอสที่วิ่งตามมาด้วยอีกคน

"พี่จะตามเจ๊หนูมาอีกทำไม กลับไปรอกินเอ็มเคกับผู้หญิงคนนั้นสิ จะมายุ่งกับเจ๊หนูทำไม :angry2:" อิมเปิดปากต่อว่าซัน

"น้องอิมครับ ฟังพี่ก่อนนะ พี่กับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกัน น้องอิมให้พี่ไปส่งพี่ออมนะครับ" ซันพยายามพูดให้อิมเข้าใจ

"พี่ซันเลิกยุ่งกับเจ๊หนูเถอะค่ะ แค่นี้เจ๊หนูก็เจ็บมากพอแล้ว" นังอิมพูดพรางบอกให้ซันตัดขาดกับผม จนคนฟังกับกระวนกระวาย เขามาหาคว้ามือผมขึ้นไปกุมอีกรอบจนบอสต้องเขามาลากน้องผมออกไปอีกด้าน คราเจ้าตัวที่ตะโกนโวยวายดิ้นไม่หยุด

"ออมให้ซันไปส่งนะครับ :m15:" คนที่กุมมือผมพูดขึ้น

"ซันกลับไปกินเถอะ เห็นบอกว่าหิวไม่ใช่หรอครับ
เดี๋ยวเป็นโรคกระเพราะน้า" ผมปั้นหน้าส่งยิ้มให้ซัน
แต่อีกคนกลับตาแดงกล่ำ น้ำใสใสเอ่อปรากฎตามขอบตาโต

"ไม่ ซันไม่กินแล้ว ซิก.. ไม่มีออมซันไม่กิน ซิก..
ซันจะไปส่งออม ออมให้ซันไปส่งนะ..ซิก :monkeysad:" ซันก้มหน้า
น้ำตาหยดลงพื้นใส จนผมเห็นแล้ว ก็อดสะเทือนใจเป็นไม่ได้ ว่ามีผู้ชายที่แคร์ความรู้สึกเราจริง ยอมเสียน้ำตาให้คนเพศเราขนาดนี้เลยเหรอ

"ได้ครับ แต่ซันต้องไม่ร้องน้า ไม่แมนเหมือนซันของออมเลย" ผมจับใบหน้าหล่อขาว ที่ตอนนี้ดวงตากลมโตสวยบวมเป้งเงยขึ้นมา ก่อนจะสะกดเสียงสะอื้นไว้ในลำคออย่างเชื่อฟัง พร้อมกับคลี่ฝีปากยิ้มอย่างดีใจ

     
โปรดติดตามตอนต่อไป........................................

ออฟไลน์ angelnan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
ออมยอมทำไม อิมจัดการสิ

ออฟไลน์ ooomukooo

  • AngieAngel
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
    • AngieAngel
เกลียด ไม่ชอบผู้ชายแบบนี้
ไม่ได้อะไรกับเขา ก็บอกมันไปตรงๆ
มันจะได้เลิกเพอเจ้อ อีทำสุภาพบุรุษไม่พูดเนี้ย
โครตหน้าตัวเมียอ่ะ ไม่มีความแมนเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
ซันขี้แยจัง

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
เหมือนจะฟินแต่ไม่ฟิน
เพราะงงว่าที่ซันรักออมรักนักรักหนาที่ตรงไหน
ไม่มีเหตุการณ์อะไรทำให้เชื่อว่าผ่านอะไรกันมาเลย
หรือว่าออมมีนิสัยดีตรงไหน
ที่เห็นอยู่ๆก็แค่ซันรักออมที่หน้าตาสวยน่ารัก
รักที่เปลือกนอก  ถ้าร้องไห้ร้องห่ม
ปากบอกรักนักหนาคงเพราะยังไม่ได่ฟัน
ฝากคนเขียนถามซันในเรื่องมาด้วยน่ะคะ
เรื้องที่เป็นกะเทยเริ่องอื่นๆที่เขารักกันมากเพราะมันผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ
ที่พิสูจน์ว่านายเอกเป็นคนดี ิคนที่ใช่  บางคู่ก็รักตั้งแต่หน้าปลวกๆ
ก่อนสวยด้วยซ้ำ  เรื้องนี้นางเอกสวย
คนรุมจีบก็เข้าใจ  แต่งงว่าซันจะรักอะไรขนาดนั้น
ที่อ่านๆมาไม่เห็นออมจะมีเสร่ห์ตรงไหนเลยนอกจากสวย
แถมมีแต่ซันไปจีบก่อน
คนเขียนตอบข้อข้องใจให้ทีคะ

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7

ออฟไลน์ samiku

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เหมือนจะฟินแต่ไม่ฟิน
เพราะงงว่าที่ซันรักออมรักนักรักหนาที่ตรงไหน
ไม่มีเหตุการณ์อะไรทำให้เชื่อว่าผ่านอะไรกันมาเลย
หรือว่าออมมีนิสัยดีตรงไหน
ที่เห็นอยู่ๆก็แค่ซันรักออมที่หน้าตาสวยน่ารัก
รักที่เปลือกนอก  ถ้าร้องไห้ร้องห่ม
ปากบอกรักนักหนาคงเพราะยังไม่ได่ฟัน
ฝากคนเขียนถามซันในเรื่องมาด้วยน่ะคะ
เรื้องที่เป็นกะเทยเริ่องอื่นๆที่เขารักกันมากเพราะมันผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ
ที่พิสูจน์ว่านายเอกเป็นคนดี ิคนที่ใช่  บางคู่ก็รักตั้งแต่หน้าปลวกๆ
ก่อนสวยด้วยซ้ำ  เรื้องนี้นางเอกสวย
คนรุมจีบก็เข้าใจ  แต่งงว่าซันจะรักอะไรขนาดนั้น
ที่อ่านๆมาไม่เห็นออมจะมีเสร่ห์ตรงไหนเลยนอกจากสวย
แถมมีแต่ซันไปจีบก่อน
คนเขียนตอบข้อข้องใจให้ทีคะ


ฝากตอบเม้นนะครับ

  อยากถามคุณนะครับ คุณเคยรักใครสักคนนึงมากๆไหม
ตั้งแต่แรกที่เจอกัน หรือสถานการ์ณบางอย่างบางเหตุที่ทำให้เรารู้สึกดีหรือตกหลุมรักเขา ปราถนาอยากให้เขารู้สึกเหมือนกันกับเราแบบที่เรารู้สึก พยายามตามจีบ
เขา จนก็รู้ว่าเขาคนนั้นก็มีใจให้เราด้วยเช่นกัน ความที่รู้ว่าเขาก็รักเรา เราก็รักเขา เราก็ไม่อยากเห็นเขาเจ็บ พอคนที่เรารักเจ็บ เราก็กลับรู้สึกเจ็บตามไปด้วย
      ซันตอบ

    ถามมาให้แล้วนะครับ มันตอบแล้ว พอถามมันยังมีหน้ามาขำ

ไอ้ซันมันก็เป็นอีกคนนึงที่มันเจอออมแรกๆมันรู้สึกดี รู้สึกรัก รู้สึกว่าเวลาได้อยู่ได้คุยกับคนนี้มันมีความสุข แต่ผมคงไม่รู้มากหรอกนะครับ
ว่ามันมีความสุขมากขนาดไหนเวลาที่อยู่กับออม แต่ผมดูจากการกระทำที่มันแสดงออกกับออมได้ มันเป็นผู้ชายที่ผมนับถือมากคนนึง ก็ตรงที่มันไม่เคยแคร์สายตาคนอื่น ไม่สนใจใครจะด่าจะว่ายังไงเวลาที่มันเดินกับออม มันพาออมไปนู้นไปนี่ได้ ก็เหมือนคู่ชายจริงหญิงแท้ที่รักกันมากธรรมดา แต่ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นแค่เข้าใกล้ก็ยังไม่อยากเลย มันยอมรับนะครับ ว่ามันก็รักออมที่หน้าตาเหมือนกัน
แต่ที่ทำให้มันรักออมมาก ก็เพราะความน่ารัก ไม่ว่ากิริยาท่าทางที่แสดงออกที่ไม่เหมือนตุ๊ดกระเทยที่แรงๆทั่วไป
แต่มันกลับทำให้คนที่ได้อยู่ใกล้รู้สึกดี รู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ไกล้มัน ผมก็เป็นคนนึงนะ ที่รู้สึกดี รู้สึกว่ามันน่ารัก เหมือนกลับผู้หญิงที่ร่างไม่ใช่ผู้ชายที่มันเป็นอยู่ บวกกับหน้าตามันที่หวานน่ารักเหมือนผู้หญิง
ผมไม่รู้ว่ามันคือเสน่ห์หรือเปล่า แต่ข้างหน้ามันมีอะไรอีกเยอะครับ

  ความรักมันมีหลายรูปแบบครับ ใช่ครับ บางคู่บางนามรักกันก็ผ่านอุปสรรค์มาเยอะ แต่คุณต้องเขาใจด้วยว่า
เรื่องนี้ซันไม่ใช่พระเอก ขอบคุณที่ นามคุณ คนอ่าน ถามมาด้วยนะครับ ตอบให้แล้วนะครับ ถามมาเล่นซะผมเสียใจเลย คงเขียนไม่ดีหรือเปล่า ไม่ชอบหรือเปล่า :hao5:  แต่ก็ขอบคุณที่คุณถามมานะครับ

                                            วัฒน์ กิตศิริ

               
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-10-2016 18:08:58 โดย samiku »

ออฟไลน์ angelnan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
เมื่อไหร่จะลง ตอนต่อไปอะ

ออฟไลน์ samiku

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ตอนที่ 19

Mm : Part



 ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!!................................


ทำไมผมต้องหงุดหงิด ตอนเวลาที่ไอ้เพื่อนเหี้ยกับอีตุ๊ดมั่วยืนกอดกันกลมโจ้งๆกลางห้างแบบนี้ด้วย!!!

มึงร่าน มึงคันขนาดปล่อยให้มันกอด ให้มันซบไหล่มนๆของมึงแบบนั้น โดยที่มึงไม่ขัด ไม่ขืนเลยหรอ!!!!

แล้วทำไมมึงต้องเอานิ้วสวยๆของมึงไปเกลี่ยน้ำตาบนแก้มสากๆเหี้ยๆของมันด้วย กูไม่ชอบบบ!!!!!!! มึงได้ยินไหม กูไม่ชอบ!!!!!!
             
พอกูยิ้มให้มึง มึงก็กลับตีหน้าเมินใส่กู ไม่สนใจกู มึงเห็นกูเป็นเหี้ยอะไร  สิ่งที่ไม่มีตัวตนงั้นหรอ


   ได้.. กูคิดดีทำดีด้วยไม่ชอบ นั้นมึงก็คงจะชอบให้กูร้าย




 สถานการณ์เมื่อสักครู่มันยิ่งทำให้ผมสติแตก ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ เมื่อเห็นภาพคนตัวเล็กของผมกับเพื่อนสนิทกอดกันกลางห้าง โดยที่ไม่สนใจสายตาของคนรอบข้างแม้สักนิด การกระทำของสองคนนั้น มันยิ่งปลุกแรงไฟแรงอารมณ์ในตัวผมให้ลุกขึ้นสู้ออกมาอย่างห้ามปรามมิได้ ยิ่งตอนที่คนตัวเล็กยกนิ้วเรียวสวยขึ้นมาปาดน้ำตาเพื่อนสนิทผมพร้อมกับส่งยิ้มหวานปานขนาดที่ผมเห็นแล้วอยากจะเข้าไปกระชากตัวของเจ้าของรอยยิ้มนั้นออกมา แล้วฝาดฝ่ามือลงบนแก้มนิ่มๆขาวๆให้เกิดรอยบากสีแดงแสดเพื่อเป็นสัญลักษณ์เครื่องเตือนสติว่าอย่าริส่งยิ้มหวานๆนี้ให้ใครนอกจากผมเสียจริงๆ แต่ก็ได้แค่คิด ไม่อาจจะก้าวก่ายเข้าไปทำตามใจของตัวเองที่คิดได้  หึ๋ย!!!  :katai1:

ผมจึงยืนมองภาพบาดตาบาดใจนั้นอย่างเก็บอารมณ์
ทั้งๆที่ในใจของผมตอนนี้ มันคล้ายเหมือนมีบางสิ่ง
บางอย่าง กำลังเคลื่อนตัวกัดกร่อนหัวใจของผมอย่างช้าๆก่อนจะหลุดจากห้วงภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงไอ้เพื่อนสองตัวสนทนาขึ้น


"...แม่งสงสารไอ้ซันว่ะ" ไอ้เฟริส์เปรยขึ้น จะไปสงสารมันทำเหี้ยไร สำออยนะสิสัส

"มันคงรักออมมากอะ" ไอ้ป่านต่อแนวร่วม หึ K

"พวกมึงก็รู้อยู่ว่าไอ้ซันมันเป็นคนยังไง ทุมเทกับความรักขนาดไหน" ไอ้เฟริส์สาธยายต่อ

จริงๆแหละครับ ไอ้ซันมันเป็นคนนึงที่รักใครมากๆ แล้วมันก็ทุมเทให้กับเขาคนนั้นมาก พอเวลามีเรื่องอะไรนิดอะไรหน่อยมาเกี่ยวความสัมพันธ์รักของมัน ก็กลับอ่อนไหวเสียน้ำตาออกมาง่ายๆ

"แม่งมันเป็นผู้ชายแมนฉิบหาย ดันมาอ่อนไหวเรื่องความรัก" ไอ้ป่านพูดติดตลก

"เออดิว่ะ กูไม่เคยเห็นมันเสียน้ำตาให้ผู้หญิงคนไหน
เท่าออมขนาดนี้เลยนะเว้ย" ไอ้ทัดเสริมออกหน้าออกตา

"ไม่เคยเสียน้ำตาให้ผู้หญิงคนไหน แต่กลับมาเสียให้กระเทยคนเดียวอะหรอ หึ ควาย เสียเชิงชายฉิบหาย ขำ" ไม่ทนและครับ ขอด่าสักทีเถอะ ผมพูดขึ้น พร้อมยกยิ้มปั้นหน้าขำ ก่อนไอ้สามตัวจะหันมามองหน้าผมอย่างเอื่อมระอา

"โธ่ ก็คนมันรักนี่หวาไอ้เอ็ม เป็นกูกูก็เสียใจว่ะ คนที่เรารักเจ็บ เรากลับรู้สึกเจ็บตามไปด้วย" ไอ้ป่านพูดอย่างน่าเห็นใจ

"เพราะมึงเลยไอ้เหี้ยเฟริส์ ไม่งั้นเนยเขาก็ไม่สงสัยหรอกว่าออมเป็นใคร ออมเลยเจ็บตัวเลยไหมล่ะ" ไอ้ป่านพูดพรางตีหน้ากล่าวหาไอ้เฟริส์กลับ

"เอ้า ก็กูไม่รู้จริงๆนี้หวา" ไอ้เฟริส์เถียงพรางยู่หน้าขึ้น
ก่อนจะหันไปกัดกับไอ้ป่าน
   
"ว่าแต่มึงเถอะไอ้เอ็ม ไม่ไปตามมิลค์เขาหน่อยเหรอว่ะ" ไอ้ทัดเปรยถามผมขึ้น

"ไม่ ถ้าเลิกบ้าเดี๋ยวก็มาเอง" ผมส่ายหน้าเอ่ยเสียงแข็งบอกมัน

"แล้วเขาจะหายโกรธมึงหรอว่ะ ตะคอกเขาซะอย่างงั้น"
ไอ้เฟริส์ที่กำลังกัดกับไอ้ป่าน หันมาถามผมเช่นกัน

"กูว่ามันก็น่าอยู่หรอกว่ะ ตะโกนด่าเสียงแป๋นซะขนาดนั้น  ผู้หญิงนี่เป็นอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าวะ" ไอ้ทัดพูด พรางหันมาถามพวกผม

"แต่เป็นกูกูก็โกรธนะเว้ย โดนด่าเป็นชะนีเขาเขียวซะขนาดนั้น5555"ไอ้ป่านพูดพร้อมอ้าปากหัวเราะร่า ก่อนที่ไอ้เฟริส์จะหันไปตบหัวไอ้ป่านหนึ่งทีแล้วชี้มาทางผม

ตอนนี้สมองของผมแทนที่มันจะคิดไปเรื่องของมิลค์
แต่ทำไมมันกลับประมวลผลคิดไปเรื่องคนตัวเล็กกับเพื่อนสนิทของผมอย่างโดยไม่รู้สาเหตุ จิตใจที่มันกระสับกระส่ายร้อนรุมคิดแต่ภาพของทั้งสองคนที่ดูรักใคร่จนเกินหน้าเกินตา มันยิ่งทำให้ผมเกิดอารมณ์หงุดหงิดฉุนเฉียวขึ้นมาทุกครั้งที่นึกถึงภาพนั้น

อาการของผมที่เกิดขึ้นในตอนนี้เขาเรียกกันว่าอารมณ์หึงใช่ไหม อาการหวงใช่หรือเปล่า

       ผมรู้สึกดีกับคนตัวเล็กอยู่งั้นหรอ ผมกำลังตกหลุมรักอีตุ๊ดมั่วอยู่ใช่ไหม!!!!

End : Part Mm

...............................................................................
Aom : Part


ภายในรถคันใหญ่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเงียบสงัด
ไม่มีแม้เสียงใดใดเปรยขึ้นให้รบกวน จะมีก็เพียงแต่เสียงของลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะของผมกับซันที่ดังขึ้นเป็นระยะถี่ๆ แววตาของอีกคนที่อยู่ด้านข้างของผมตอนนี้ดูเป็นทุกข์ใจที่แสดงออกมาทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัดเหมือนกับอีกคนอยากจะระบายสิ่งบางสิ่งให้ผมได้รับรู้ แต่ก็ยังไม่กล้าพอ จนอีกคนไม่อาจจะกั้นที่จะระบายมันออกมาได้ จึงปริปากเอ่ยมันออกมา

"ออมครับ เนยเขาไม่ได้เป็นแฟนซันนะ แค่เป็นคนคุยเก่าก็เท่านั้นเอง แต่ตอนนี้ซันกับเนยไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกันแล้ว ออมเข้าใจซันใช่ไหม" อีกคนเปรยความในใจที่คงอยากจะระบายออกมาให้ผมได้รับรู้ อย่างกระวนกระวาย
ก่อนที่ผมจะเหล่เส่สายตามองไปหาซันด้านข้างของคนขับรถ พร้อมพยักหน้ายกยิ้มส่งให้ซันไป เพื่อแสดงความหมายทางสีหน้าบ่งบอกว่าเข้าใจดี

"ออมเข้าใจ แต่ถึงแม้ว่าซันกับเนยจะเป็นแฟนกัน ก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับออมเลย ออมไม่มีสิทธิไปห้ามให้ซันรักกับใครคนไหนส่ะหน่อย เพราะมันเป็นสิทธิของซันเองต่างหาก" ผมพูดพร้อมคลี่ริมฝีปากยิ้ม จนอีกคนรีบตีมือผ่ายส่งกลับมาอย่างรุกลีรุกรน

"ไม่ๆ ออมอย่าคิดอย่างนั่นสิครับ ออมมีสิทธิสำหรับซันเสมอนะ" ซันพูด พรางเอื้อมมือขยับมากุมมือของผมไว้
ด้านข้าง แล้วเคลื่อนเปลี่ยนกลายสอดนิ้วเข้าระหว่าง
กับนิ้วของผมอย่างช้าๆ


ก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาหาผมอีกด้านเบาะคู่ของคนขับอย่างละเมียดละไม พรางยกแขนเรียวขาวอีกข้างสอดเข้าผ่านจักแร้ แล้วเกี่ยวเอวคอดผมไว้แน่น พร้อมกับดึง
ตัวของผมให้ขยับเข้าใกล้ตัวของอีกคนอย่างเนิบๆ
จนสามารถได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจของผมกับซันอย่างชัดเจนจนสัมผัสรู้ได้ โดยขณะที่ลมหายใจของผมกับอีกคนปะทะกันอย่างอ่อนๆ แววตากลมโตราวกับเสือ
ใหญ่ที่ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญไปเท่าเหยื่ออาหารอันโอชะสุดแสนอร่อยที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคร่าตา พร้อมที่จะขย่ำมันกินได้ทุกเมื่อ

คนตรงหน้าที่ตอนนี้จ้องมองผมด้วยแววตาอันหยาดเยิ้มเหมือนโดนมนต์สะกด เส่สายตาตรวจใบหน้าหวานของผมอย่างช้าๆ พร้อมกับไรหนวดเข้มๆปลายแนวริมฝีปากที่มองแล้วมันชั่งมีเสน่ห์น่าหลงไหลเสียยิ่งอื่นใด พรางกับใบหน้าหล่อขาวไร้มนทินสิ่งประติกูณสิวสักเม็ดก็ไม่มีไม่ปรากฏให้ได้เห็น ก่อนที่จะขยับเข้ามาแนบประทับริมฝีปากหวานของผม ที่อีกคนตรงหน้าได้ฉกชิมอยู่ขณะนี้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะขบกัดมันเบาๆให้รู้รสชาติของความหวานมัน ทั้งๆทีก้อนกลมๆอกข้างซ้ายของผมตอนนี้ มันแทบจะออกมาขยับเต้นข้างนอกเสียอยู่แล้ว พร้อมกับความร้อนผาวที่สัมผัสได้ตามแนวระราบของใบหน้า ..ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่าตอนนี้หน้าของผมขึ้นเป็นสีอะไร  :o8:

คนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังประทับจูบอันดูดดื่มไม่มีทีท่าว่าจะละปลายริมฝีปากออกสักนิด พรางคลายมืออีกข้างที่สอดผสานของผมอยู่นั้นออก ก่อนจะเปลี่ยนปราเป็นยกขึ้นมากุมศรีษะผมแล้วกดให้แนบแน่นติดกับปากของอีกคนแทน


อื้มม.....อือ...อ..อ.....อื้มม.....อือ...อ..อ......


ความรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ กลับส่งผ่านมันออกมาทางจูบหวานๆของอีกคน ที่อยากให้รับรู้ว่าไม่ใช่ผมคนเดียวที่เจ็บ แต่อีกคนก็เจ็บไม่แพ้กันกับผม
โดยทีผมสัมผัสรสจูบของเราสองคนนี้ได้ว่ามันชั่งนานแสนนานเสียเหลือเกิน เปรียบเสมือนกับว่าเราสองคนหยุดหายใจไปพร้อมๆกันซะอย่างนั้น

อีกคนละมือออมจากศีรษะผมที่กุมกอบอยู่ แล้วเอื้อมไปกดแคลคลาสที่ปรับเบาะทางด้านที่ผมนั่งอย่างชำนาญการ พร้อมกับตัวของผมกับซันที่ปากต่อปากกำลังขบกัดจูบกันอย่างเลิศอารมณ์ เคลื่อนลงตามเบาะที่ซันปรับอัตโนมัติ พอมือน้อยๆของซันเอื้อมไปกดที่ปรับเบาะเสร็จก็เลื่อนตามมากลายปลายนิ้วแกะกระดุมเม็ดแรกของเสื้อนักเรียนขาวของผมอย่างช้าๆ จนสมองผมตระหนักคิดขึ้นมาได้ว่า ต้องรีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลมซะก่อน เพราะไม่ฉะนั้น มันอาจจะเลยเถิดห้ามไม่หยุดไปยั้นไหนต่อไหนก็เป็นได้ :impress2:

"อ๊ะ!..ซันพอแล้วครับ ออมหายใจไม่ออกน้าาา"

ผมเลื่อนหน้าละการจู่โจมรสจูบที่นานไปนานไปก็ยิ่งเริ่มเร้าแรงขึ้นทุกที ก่อนจะปริปากร้องขออีกคนให้พอจากการกระทำ แล้วรีบยกฝามือขึ้นมาติดกระดุมที่หลุดลุ้ย จากฝีมือของเด็กมือซนตรงหน้าที่ตอนนี้ทำท่าทำทางขัดอกขัดใจ เหมือนเด็กน้อยที่โดนแย่งของเล่นของหวงอย่างไงอย่างงั้น

"ง่าาาา... อีกนิดไม่ได้เหรอครับ"  :ling1:อีกฝ่ายงองแงยู่หน้าขอร้อง พรางลดศรีษะลงมาเพื่อจะฉกริมฝีปากของผมอีกครั้ง

"ไม่เอาแล้ว... ออมอยากกลับแล้วน้า เดี๋ยวรถมานะครับ" ผมรีบใช้ปลายนิ้วยั้นหน้าผากใสของอีกคน ที่พยายามขัดขืนแรงต้านของผมเต็มที่ น่ารักน่าชังอะไรขนาดนี้  o18

"55ก็ได้ครับ  ฟอด!..........ชื่นจาย...คิคิ" อีกฝ่ายเปรยปากยอมแพ้ ก่อนจะรีบฉกฉวยหอมเข้าแก้มแดงของผมอย่างรวดเร็ว

"นี่แนะ...คนฉวยโอกาส" ผมยกนิ้วเรียวขึ้น ก่อนจะลงแรงหยิกแก้มขาวของอีกคนอย่างหมั่นเคี้ยว จนอีกฝ่ายเปิดปากร้องโอดโอยอย่างหน้าหมั่นไส้ แอ็คติ้งดีจริงๆเล๊ย

"โอ้ยย! ....ออมขี้เก๊หยิกแก้มซัน งอนออมแล้วด้วย บรู่ววว :m14:" ซันยกฝามือขึ้นมาจับแก้มของตน พร้อมกับอีกมือที่โชว์นิ้วโป้ง แสดงความหมายว่างอน

บางครั้งซันก็มีมุมน่ารัก
จนผมอดจะหลุดปากยิ้มเชกเช่นขณะนี้เป็นไม่ได้ แต่บางครั้งก็ขึ้แยงองแงเกินไป555 บางครั้งก็แม๊นแมนจนน่าปราปปลื้ม ผู้ชายมีหลากหลายอารมณ์นี่มันเพอเฟ็กร์อย่างนี้เสียยิ่งกระไร

"โอ๋เอ๋ๆ ขอโทษครับป๋ม ไม่งอนน้าครับพ่อนักบอลสุดหล่อหล่อที่สุด หล่อในสามภพสามโลก ไม่มีใครจะหล่อเท่านี้อีกแล้ว"

ผมพูดยกยอทำท่าทางอลังการยิ่งใหญ่ พรางยกนิ้วก้อยส่ายขอมือไปมา บ่งบอกให้อีกฝ่ายที่ยู่หน้าสะบัดหนีผม คืนดีกัน นี่ๆๆๆ ใช่ได้ที่ไหนกันให้ฝ่ายหญิงมาง้อก่อนเนี๊ยะ

"555ไม่ๆๆต้องมาพูดหวานเลย มาให้จุ๊บก่อนถึงจะหาย" หึหึหึ เจ้าเลห์อะไรขนาดนี้

ซันพูดพร้อมทำปากจู้ พรางเอามือทั้งสองข้างสอดใต้จักแร้ผมแล้วผสานกัน ก่อนจะรัดดึงตัวผมเขามาใกล้ๆกับแผงอกของซัน จนทำให้ใบหน้าเราสองคนใกล้กันอีกครั้ง ก่อนอีกคนจะขยับใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ผม แล้วยกนิ้วเรียวปัดไรผมยาวที่เกาะอยู่แนวหน้าผากผมออกอย่างถนุถนอม พร้อมกับเลื่อนริมฝีปากชมพูเขามาประทาบกับหน้าผากมลของผมอย่างแผ่วเบา :o8: ความรู้สึกอ่อนโยนที่ซันมีให้กับผมแบบนี้หาได้ยากนัก คราที่อีกคนละจากหน้าผากผม แล้วเปรยเอ่ยประโยคไม่สั้นนักออกมา จนทำให้ใจของผมลุกขึ้นเต้นแรงระเรื่ออีกครั้ง


"เป็นแฟนกับซันนะ"



ประโยคนี้ที่หลุดออกมาจากปากของอีกคน ที่ตอนนี้คลี่ยิ้มอ่อนหวานฟังรอคำตอบจากอีกปากของผม ในขณะเดียวกันแทนที่ผมควรจะดีใจและมีความสุขกับคำๆนี้ที่ซันเอ่ยออกมา แต่เหตุใดเล่ามันถึงกลับเหมือนมีหมอกดำมาปรกคลุมในจิตใจของผม จนมันทำให้ดูหม่นหม่องไปในชั่วขณะ ทั้งๆที่เราก็มีใจให้กับซันไม่น้อย แต่ทำไมมันกลับถึงเป็นเช่นนี้ได้ ซันรักเรา เราก็รักซัน มันก็ควรจะมีความสุขไม่ใช่หรอ แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง สมองผมก็ตีกลับคิดไปนึกหาภาพใบหน้าของคนอีกคน คนที่ผมไม่ควรจะคิดถึง แต่ทำไมสมองผมมันกลับไปคิดกลับไปปรากฏภาพของชายคนนั้น คนที่ผมเกลียด คนที่ผมไม่อยากจะสัมพันธ์ไมตรีด้วย แต่ทำไมกัน ภาพของชายคนนั้นถึงกลับยิ้มร่าดูมีความสุข เปรียบเสมือนกับตอนนั้นที่ผมนอนมองเพดานในห้องตัวเอง แล้วปรากฏเห็นภาพของชายคนนี้ยิ้มร่าดูมีความสุขเช่นกัน   มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ แล้วผมจะตอบซันกลับอย่างไรดี

 
"ออมครับ"



"........................."



"ออมครับ"



"........................."


"ออมครับ!.."



"ห๊ะ!....ซะ ซันว่าอะไรนะครับ"
ผมหลุดออกจากภวังค์วน เมื่อได้ยินเสียงของซันเรียกชื่อผมและเขย่าตัวเรียกไปมา

"ออมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ หรือไม่ชอบที่ซันพูดออกไปเมื่อกี้" ซันพูดพรางตีหน้าเศร้า

"มะ มะ ไม่ใช่นะครับ...ไม่ใช่เลย"
ผมยิ้มผ่ายมือรีบบอกซัน

"ครับ แล้วตกลงว่าไงเอ่ย"
อีกคนเงยหน้ายิ้มขึ้นมาได้ใหม่ ก่อนจะทวนคำถามถามผมซ้ำอีกครั้ง

"ออมขอเวลาอีกหน่อยได้ไหมครับ ออมแค่อยากให้อะไรๆมันชัดเจนขึ้นมากกว่านี้ ถ้าถึงวันนั้นแล้วออมจะเป็นคนบอกซันเอง ซันเข้าใจออมนะ"

ผมพูดพร้อมลดศรีษะลงไปแนบขนาบกับอกแกร่งๆของซันที่ปรกคลุมไปด้วยเสื้อนักเรียนขาว เพื่อให้อีกคนเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดออกไป

"ครับ ซันเข้าใจ ตอนนี้ออมอาจจะยังไม่เชื่อใจซัน
แต่ต่อไปซันจะทำให้ออมเชื่อเอง ว่าซันอะรักออมมากแค่ไหน จริงใจกับออมมากเท่าไหร่ แค่เนียซันรอได้เสมอ รอมาก็เยอะแล้ว รออีกนิดจะเป็นไรไป เนอะจุ๊บ :mew1:" ซันสาธยายพร้อมจุ๊บเข้าที่หางตาสวยด้านซ้ายของผม


แล้วซันจะรู้ไหม ว่าการรอของซันมันยาวนานไม่มีที่สิ้นสุด........


โปรดติดตามตอนต่อไป............................................





ตอนต่อไปก็ถึงคลาสตอนที่20 กันแล้ว
ขอให้ทุกคนเม้นกันมาเยอะๆนะครับ  เพราะผมจะมาตอบเม้นให้ทุกคน อยากถามอะไรถามมาได้นะครับ
จะตอบให้ละเอียดเลย อิอิ

ขอขอบคุณคนที่คอยติดตามทุกตอน คอยตามอ่านตลอด  บางช่วงบางตอนอาจจะลงช้าไปบ้างก็อย่าว่ากันนะครับ เพราะคนที่เขียนเล่าเรื่องราวก็เป็นบรรดาพวกเพื่อนของไอ้เอ็ม ไอ้ซัน ออม รวมถึงกับผมด้วยทั้งนั้น

.......................
(ช่วงนี้เป็นช่วงที่ตัวละครในเรื่องฝากมาบอกทุกคนที่อ่านนะครับ)

ออม : ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวของออมทุกท่านนะครับ บางคนอาจจะชอบบ้างไม่ชอบบ้าง ก็ต้องขอโทษกันด้วย นี่วัฒน์ก็อย่าเขียนเรากับซันให้มันหวานมากนักสิ เพราะมันชอบมีตัวขี้หึงอยู่ด้วย5555555


เอ็ม : สำหรับผมแล้ว ผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ตอนแรกยังไม่รู้เลยว่ามันเอาเรื่องผมกับออมไปเขียนกัน แห่มมันน่าาาา!!!!555 แต่ก็ดีครับ อยากให้ทุกคนได้อ่าน เพราะมันมีอะไรเซอไพรส์กว่านี้เยอะ เดี๋ยวผมต้องเข้ามาสมัครอ่านมั่งแล้ว ว่ามันเขียนเกี่ยวกับผมว่าอะไรบ้าง555 แต่ได้ยินมาบางว่า มีคนไม่ชอบผมด้วย5555
อย่าเกลียดผมเลยนะครับ เอ็มน่ารักนะ555


ซัน : (ขอโทษสำหรับพาสไอ้ซันมันด้วยนะครับ เพราะมันยังไม่ว่างที่จะตอบคร๊าบบบบ)



อ่านแล้วเม้นมากันด้วยนะครับ 1 เม้น 1 ล้านกำลังใจสำหรับผม แต่อย่าเม้นด่ากันนะครับ 555555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-10-2016 12:35:46 โดย samiku »

ออฟไลน์ angelnan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
ลงทุกวันวันละตอนสิ หายไปนานๆ ก้อต้องย้อนไปอ่านตอนเก่าใหม่อีก มาวันละตอน 2ตอนจะดีมาก

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
โอ๊ยน้องขา    ถ้าเขียนไม่ดีพี่จะเม้นท์ถามเม้นท์ชมหรอค่ะ
พี่ก็แค่ถามไปตามเนื้อผ้า    น้องอย่าใจเสีย    เสียใจไปเลยน่ะคะ
น้องเขียนดีใช้ได้ทีเดียว    แต่ที่พี่ถามก็เพราะพี่อิน
ถ้าพี่ไม่อินพี่ไม่ถามจี้ขนาดนี้หรอกค่ะ
สำหรับคำตอบของซันได้อ่านครบถ้วนแล้วค่ะ
ขอบคุณด้วยที่ฝากถาม
อาจเพราะพี่ไม่เคยรู้จักออม  ไม่เคยใกล้ชิดกับออม
พี่เลยไม่ได้สัมผัสความน่ารัก   มีเสน่ห์ของออมเหมือนคนใกล้ชิดอย่างซันกับคนเขียน
สักแต่อ่านๆเข้าใจเท่าที่เขียน  เท่าที่รับรู้จากที่สื่อ
ยังไงก็ติดตามต่อไปเรื่อยๆ
เอาเป็นว่าถ้าพี่ดูพิมพ์มากก็อย่าถือสาหาความกันเลยน่ะคะ
คิดซะว่าพี่อิน    เห็นเป็นเหตุการณ์จริง
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
สำหรับตอนนี้ก็จะลุ้นต่อไปว่าทำไมนายเอกทุกเรื่องถึงรักคนเลว
คนที่ทำไม่ดีกับตัวเอง   ส่วนคนดีๆที่ดูรักนายเอกมาก    แสนดีทุกอย่าง
มักเป็นได้แค่พระรอง    หรือจะเข้าทฤษฎีที่ว่าผู้หญิง/เกย์/กะเทยชอบคนเลว
เท่าที่อ่านเรื่องมาหลายเรื่อง    พวกที่เป็นพระเอกก็มักจะโหดร้ายกับนายเอกเสมอๆ
ไม่ก็เป็นคนที่เกลียดขี้หน้า    กัดกัน    เคยทะเลาะ  เคยหาเรื่องกัน
เอาเป็นว่ารอคำตอบจากออมในตอนต่อๆไปล่ะกันค่ะ

คนดีเป็นได้แค่พระรอง  ที่นายเอกไม่เอาจริงๆ


ออฟไลน์ multiver

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 48
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :mew2: ขอโทษด้วยนะครับพี่วัฒน์ที่พึ่งมาอ่านเอาหลังจากโพสท์มาเป็นสิบวันแล้ว ไม่เคยพลาดขนาดนี้มาก่อน  :mew2:
พี่วัฒน์เขียนได้ดีแล้วครับ มีผิดบ้างเล็กน้อย เข้าใจดี เวลาเขียนเวลาพิมพ์มันก็ตาลายนิเนอะ  :hao3: ส่วนคำถามก็ยังไม่มีอะไรให้ถามน้า~~ ตอนนี้เรื่องราวก็กำลังดำเนินเรื่องไปได้ด้วยดี(รึเปล่า) ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้พี่วัฒน์ทำบทสนทนาถามตอบระหว่างพี่วัฒน์กับคนต่างๆในเหตุการณ์เสมือนการสัมภาษณ์เรื่องต่างๆในตอนนั้นๆดูเหมือนกันครับ นานๆทีครั้งก็ได้ เป็นไปได้ก็อยากได้รูปคนต่างๆในเรื่องด้วยเหมือนกันนะครับ เพื่อจินตนาการที่เพิ่มมากขึ้น :laugh: ถ้ามีโอกาสจะมาคอมเมนท์อีกนะคร้าบบบ~~~ :bye2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด