ตอนที่ 44 ♥ 2 : ปลาวาฬกับกุ้งแห้ง “เย้” ลูกหมูทะเลตะโกนเสียงดัง เมื่อครบรอบสระแล้วลูกน้องเหมายังจับตัวเขาไม่ได้
“หมาวแพ้ พี่ทะเลเก่งที่ฉุด” ลูกหมูทะเลโมเมรับความดีความชอบเอาไว้เอง เขาสนุกมากกรี๊ดๆ เชียร์อาธันมาตลอดทาง
“ก็คุณธันขายาว ตรงโน้นน้ำมันลึกผมลอยตัวไม่เก่งจะว่ายน้ำก็หาว่าผิดกฏิกาอีก” เหมาตีโพยตีพายไม่ยอมรับความพ่าย
แพ้ง่ายๆ
“แข่งกันอีกรอบเลยผมจะจับให้ดู” เหมาท้าธันวา มันต้องมีรอบแก้มือสิ
“ดีดี อาว” ลูกหมูทะเลตบมือชอบใจที่จะได้เล่นสนุกอีกครั้ง
“พอแล้วครับทะเล ขึ้นมาเล่นน้ำบนนี้ดีกว่า” ไออุ่นชี้มือไปยังอ่างจากุชชี่ที่อยู่มุมสระ เขาเกรงใจธันวา ถึงจะเป็นในน้ำ
แต่ลูกหมูทะเลทั้งรัดคอทั้งขย่มตัวยังไงก็ต้องมีปวดเมื่อยกันบ้าง
“อายอุ่นหมาวอยากเล่น” ลูกหมูทะเลโยนให้ลูกน้องแถมหันไปมองหน้าทำตาแป๋ว
“พี่ทะเลเด็กดีก๊ะต้องเล่นเป็นเพื่อน”
“ไอ้ตัวแสบคิดได้ยังไงฮึ” เสือหัวเราะจนสำลักเบียร์ที่ดื่มเข้าไป เดือดร้อนโรมต้องคอยลูบหลังให้กว่าจะหายไอ
“อาโลมตีเปี๊ยเยยลุงเฉือพูดม่ายเพาะ อายอุ่นบอกว่างายอย่าเลียกอ้ายพี่ทะเลโตแย้วเดี๋ยวจำ”
“หึหึ ซวยแล้วลุง” รเมศขำคนรักที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออก เพราะนอกจากลูกหมูทะเลจะจำคำว่าไอ้ได้แล้ว
ยังจำประโยคของไออุ่นมาได้เกือบหมด
“จะตีล่ะนะเด็กดื้อ” รเมศจับมือเสือมาวางบนเข่าก่อนตีลงไปเบาๆ สามที
“เรียบร้อยครับทะเล ต่อไปลุงเสือไม่พูดแล้ว” เมื่อตีเสร็จก็ต้องรายงานความคืนหน้าให้ผู้บังคับบัญชาทะเลทราบ
“พี่ทะเลไม่โอ๋” ลูกหมูทะเลอยากโอ๋ลุงเสือแต่อาอุ่นเคยบอกว่าอันไหนพี่ทะเลทำผิดซ้ำอาอุ่นตีแล้วจะไม่โอ๋พี่ทะเลจะได้
จำได้
“ลุงเฉือจำน้า จำแย้วม่ายโดนตีอิก”
“ไม่ต้องห่วงครับทะเลอาโรมจะคอยดูลุงเสือให้เอง รับรองว่าถ้าดื้ออีกจะลงโทษให้หนักกว่านี้” รเมศมองเสือตาพราว
สื่อความหมายที่รู้กันสองคน
“พี่โรมระวังเฮียจะพูดรัวๆ นะ อยากโดนทำโทษหนักๆ งี้” เหมาเกาะขอบสระทำหน้ารู้ทัน สายตารเมศขนาดนั้นใครดูไม่
ออกก็บ้าแล้ว
“ไอ้..”
“อ๊ะอ๊ะ ลูกพี่ทะเลได้ยินอะไรไหม” เหมารีบหันไปฟ้องลูกพี่ที่ยังเกาะอยู่บนหลังของธันวา
“ลุงเฉือดื้อเหยอ” ลูกหมูทะเลยกมือขึ้นข้างหนึ่งทำท่าขู่จะตีแต่อีกมือยังเกาะคอธันวาไว้แน่น
“ลูกพี่เอ็งเข้าโรงเรียนเมื่อไหร่น่าดู” เสือหัวฟัดหัวเหวี่ยงได้แต่ขู่ลูกน้องที่ไม่เหมือนลูกน้องเข้าไปทุกวัน
“ผมก็เปลี่ยนลูกพี่ใหม่สิ” เหมามองไปรอบๆ อื้อหือไม่มีเลยนี่หว่า พี่ทินก็กลัวเมีย คุณชลยิ่งไม่ต้องพูดถึง หันไปหันมา
ก็เหลือแค่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ที่น่าจะพอพึ่งพาได้
“คุณธัน” เหมาลากเสียงหวาน ทำตาปริบๆ ใส่ธันวา
“มาเป็นลูกพี่ผมไหม ถ้าเฮียรังแกผมจะได้วิ่งขึ้นไปฟ้อง”
“ดีๆ วิ่งขึ้นไปนะเหมาอย่าขึ้นลิฟท์” ชลธรนั่งขำอยู่นานเพิ่งมีโอกาสได้ร่วมวง
“แหมๆ คุณธรแน่ใจนะว่าจะอยู่ข้างโน้น” เหมาหันไปค้อนขวับ งอนเจ้านายใหม่พอได้เมียก็ลืมเหมา
“เอาไงดีคะคุณธรจะอยู่ข้างไหน” ญาดาหันไปจ้องหน้าว่าที่สามี
“ข้างเมียครับ” ชลธรแทบไม่ต้องคิด ตอบคำถามด้วยความว่องไว
“เฮ้ยธรเหลือมาดไว้บ้างเถอะ ยังไม่ทันแต่งทำไมถึงหงอนักวะ”
“กล้าพูดนะครับคุณทิน อย่าให้ผมได้เริ่มสาธยายว่าใครที่กลัวแฟนจนออกนอกหน้า”
“ไม่มี อย่างผมเขาเรียกว่าฉลาดครับ มีเมียคอยคิดให้เราจะคิดเองทำไมเสียเวลา”
“หมดกันไอดอลของเหมาไม่เหลือสักคน คุณธันต้องมั่นคงกับชีวิตไว้นะครับ อย่าไปยอมให้ผู้หญิงกดขี่ข่มเหง”
“ไม่หรอก” ธันวาตอบเสียงเรียบ เขาอุ้มทะเลขึ้นยืนบนขอบสระรอจนไออุ่นมารับจึงปล่อยมือ
“อ้าวพูดอย่างนี้ก็สวยสิ ว่าเจ๊หรือยะ”
“เปล่าผมหมายถึงผู้หญิงของคุณธันต่างหาก ใชไหมครับคุณธัน” เหมาเอาตัวรอดด้วยสกิลการแถที่ไม่เป็นสองรองใคร
“ฉันไม่มีผู้หญิงที่คบอยู่”
“ผู้หญิงที่ควงก็ได้เอ้า” ใครก็ได้ทั้งนั้นอย่าให้เจ๊ฟ้าของเขาเข้าใจว่าเป็นตัวเองก็พอ
“เลิกควงไปแล้ว” ธันวายังคงรักษาเสียงที่เรียบสนิทเอาไว้
“ในอนาคตอ่ะ” เหมาไม่ยอมแพ้ มันต้องมีใครสักคนให้เขาอุปโลกได้สิน่า
“อืม” ธันวารับคำอยู่ในคอ เหมาหันไปโค้งให้ญาดาก่อนดำหายไปในน้ำ มีเพียงชลธรเท่านั้นที่สนใจเรื่องนี้ขึ้นมา
“นายเลิกควงคุณอัญธิกาแล้วเหรอธัน”
“ครับ”
“ฉันนึกว่านายจะเลื่อนสถานะให้เสียอีก”
“ผมไม่เคยคิด” ธันวาไม่ได้เพิ่งเปลี่ยนใจ กับอัญธิกาพวกเขาชัดเจนในความสัมพันธ์กันมาตั้งแต่ต้น แต่เมื่อมีบางอย่าง
เข้ามาทำให้ใจของเขาแกว่ง ธันวาจึงตัดสินใจยุติความสัมพันธ์นั้นลง
“มีคนใหม่หรือเปล่า”
“ดูๆ อยู่” ธันวาสบตาพี่ชาย พวกเขาเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากแต่ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน เคารพในการตัดสินใจของอีกฝ่าย
ชลธรจึงเพียงพยักหน้ารับรู้
“ใช่แล้วก็พามาแนะนำจะได้ทำความรู้จักกันไว้”
“ครับพี่ธร” ธันวาเผลอเบือนสายตาไปมองคนที่ดำผุดดำว่ายอยู่ในสระ เขาเองยังไม่แน่ใจจึงยากที่จะพูดถึง สิ่งเดียวที่เขา
รู้ตอนนี้คือเขาสนใจเหมามากขึ้น มองหามากขึ้น ตั้งใจฟังมากขึ้น และคิดว่าเด็กแสบน่ารักมากขึ้นทุกวัน
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“พี่เหมาผมออกไปเดินริมหาดนะครับ พี่ทินให้ยืมกล้องผมจะไปถ่ายรูปเล่น” หมอกเดินเข้ามาบอกพี่ชาย เมื่อทุกคนขึ้นจาก
สระ
“ไม่อาบน้ำเหรอ”
“ผมไม่ได้เล่นน้ำอาบไปเดี๋ยวไปนั่งทานข้าวริมทะเลก็เหนียวตัวอยู่ดี กลับมาอาบทีเดียวจะเข้าท่ากว่า”
“ตามใจ ฟังเสียงโทรศัพท์ด้วยนะอย่ามัวแต่เพลิน ถ้าเสร็จกันหมดแล้วแล้วยังไม่กลับมาจะโทรไปตาม” เหมากำชับน้องชาย
“ครับ ผมไปนะ” เหมาพยักหน้ารอจนหมอกเปิดประตูรั้วด้านหลังที่ติดกับชายหาดออกไป จึงหันมาเก็บข้าวของเตรียมขึ้นห้อง
“เจอกันห้องรับแขกใครเสร็จก่อนก็ลงมารอ” ชลธรนัดหมายเพื่อรวมตัวออกไปหาอะไรทาน
“ห้ามหายไปสวีทกันนะครับผมหิวแล้ว” เหมารีบดักคอ แต่ละห้องข้าวใหม่ปลามันกันทั้งนั้น ขืนไม่ดักคอไว้ทุ่มนึงจะได้
ออกไปหรือเปล่า
“...เหมา” เสือลากเสียงเย็นละคำหน้าไว้ในฐานที่เข้าใจ นึกอยากเตะลูกน้องสักป๊าบแต่เกรงใจสายตาลูกพี่ของเหมา
“ไปกันเถอะครับคุณธัน ห้องเราสบายๆ ยังไงก็ไวกว่าห้องอื่น” เหมาดันหลังธันวาให้ออกเดิน ตอนนี้ในหัวมีแต่กุ้งเผา
ปูเผา มากับคนกระเป๋าหนักเหมากินได้ไม่อั้นแน่ๆ ไม่ต้องอดอยากช่วยเฮียกับพี่อุ่นประหยัดอีกแล้ว
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“โอ๊ย สบายจัง” เหมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเมื่ออาบน้ำออกมาเรียบร้อย ธันวาให้เขาอาบก่อน เหมาปฏิเสธแล้วแต่อีกฝ่าย
ไม่ยอมเขาจึงไม่ขัดศรัทธา
“นายจะรอลงไปพร้อมกันหรือลงไปก่อน”
“รอดีกว่าครับ ผมว่าจะแอบงีบสักหน่อยถ้าคุณธันเสร็จแล้วปลุกผมด้วยนะครับ”
“ได้”
“โอ๊ะ! ผมลืมไป” เหมารูดตัวลงด้านหน้าเตียง
“คุณธันให้ผมกับน้องนอนไหนครับ” เหมาอยากจะเขกหัวตัวเอง สบายจนลืมตัวโดดขึ้นเตียงน้องเจ้านายหน้าตาเฉย
“นอนไปเถอะจะลงมาทำไม” ธันวาอดขำไม่ได้ ไอ้ตัวแสบรูดตัวลงมากองอยู่ที่พื้นราวกับงู ให้ลุกดีๆ เหมือนคนอื่นเขา
คงทำไม่เป็น
“แล้วคืนนี้ล่ะครับ” ตอนนี้อาจให้ใช้เตียงได้ แต่ตอนนอนจริงยังไงก็ต้องถามไว้ก่อน
“นายกับหมอกนอนบนเตียง ฉันนอนบนโซฟาเอง” ในห้องมีโซฟาสีขาวตัวใหญ่ตั้งอยู่มุมห้องใกล้หน้าต่าง ดูจากขนาดแล้ว
เขากับหมอกนอนได้สบายแต่ธันวาลำบากแน่
“คุณธันนอนบนเตียงเถอะครับ เดี๋ยวผมกับหมอกนอนข้างล่างเอง” เหมากะจะให้น้องนอนบนโซฟา เดี๋ยวเขาหาอะไร
มาปูนอนที่พื้น
“ถ้าอย่างนั้นนอนบนเตียงกับฉันคนนึงอีกคนนอนบนโซฟา”
“ตกลงครับ” เหมาไม่ปฏิเสธเจ้าตัวออกปากแล้วเขาจะขัดทำไม
“ทีนี้จะขึ้นไปนอนได้หรือยัง”
“ได้เลยครับ” เหมากระโจนขึ้นไปนอนบนเตียงกางแขนกางขาแผ่กว้าง เขาเล่นน้ำจนเหนื่อยอ่อนพอเจอแอร์เย็นๆ
เข้าไปก็พร้อมจะหลับทันที
“ขอบคุณครับ” เหมาพึมพำงัวเงีย เมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นที่คลุมลงมาบนแผ่นอก สิ่งสุดท้ายที่เขาคิดก่อนผล็อยหลับไป
คือ..คุณธันใจดีจัง
“เหมา”
“อื้อ” เหมาดึงผ้าห่มขึ้นปิดหน้าเมื่อมีเสียงรบกวนดังอยู่ใกล้ๆ
“เหมาตื่น”
“ครับ” เหมาขานรับแต่ยิ่งขดตัวเป็นก้อนกลมมากขึ้นจนธันวาต้องดึงผ้าห่มออก เด็กแสบยกมือไล่ตามจะคว้ากลับไปกอด
เขาจึงโยนไปไว้ปลายเท้าให้เอื้อมไม่ถึง
“คุณธันใจร้าย” เด็กแสบลืมตาขึ้นมาส่งค้อนให้เขา ก่อนซุกหน้าลงกับหมอนไม่ยอมตื่นง่ายๆ
“จะกินไหมอาหารทะเล ไหนบ่นว่าหิว”
“หิวครับ” เหมาเด้งตัวขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินคำว่าอาหาร ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง
“นอกจากกินกับนอนในหัวมีอะไรอีกไหม” ธันวานั่งลงบนเตียงข้างๆ กับร่างที่บิดตัวไปมาอย่างเกียจคร้าน
“ดีๆ ผมก็มีนะครับ” เหมาประท้วงที่ถูกหาว่าเอาแต่กินกับนอน
“มีอะไรบ้างบอกมาสิ” ธันวาสนุกกับการต่อปากต่อคำกับเด็กแสบ นอกจากไม่รำคาญแล้วเขายังชอบอีกด้วย
“ผมตั้งใจทำงาน”
“ไม่ใช่เอาแต่ตั้งใจฟังเรื่องเจ้านายใช่ไหม?”
“ผมช่วยให้เขารักกันต่างหาก”
“หรือช่วยให้ยุ่งมากขึ้น?”
“ผมเป็นพี่เลี้ยงพี่ทะเล”
“ไหนว่าเป็นลูกน้อง? ไม่เคยเห็นเลี้ยงดีๆ เห็นแต่พากันซน”
“ผมไม่พูดแล้ว” เหมาทำหน้าตูมเหล่ตามองธันวา เมื่ออีกฝ่ายไม่ง้อก็สะบัดหน้าหนี
“อื้อ!!” เหมาตกใจจนตาเบิกกว้าง เมื่อจู่ๆ ธันวาจับคางของเขาให้หันหน้ากลับไปหา ปากสีแดงได้รูปที่เขาเคยล้อว่า
เหมือนผู้หญิงกดลงมาบนริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็ว มืออีกข้างจับอยู่ท้ายทอยบังคับให้เขาเงยหน้าขึ้นรับสัมผัส
แรงบดเคล้าจากปากธันวาทำให้เหมาเผยอริมฝีปากออกโดยไม่รู้ตัว เปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนสอดเข้าไปเกาะเกี่ยวกับลิ้นนุ่ม
ภายใน เหมาค่อยๆ หลับตาลงเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่ธันวามอบให้
เหมาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ หลังจากธันวาถอนริมฝีปากออกร่างกายเขาถึงกับอ่อนปวกเปียก เซเข้าไปปะทะกับ
แผ่นอกหนาจนธันวาต้องยกมือขึ้นกอดเอาไว้
จูบของธันวาร้อนแรงและดูดดื่มสร้างความวาบหวามไปทั่วร่าง เหมาไม่เคยจูบแบบนี้กับใครมาก่อน เขามึนงงจนตั้งตัวไม่ทัน
“ฉันไม่ชอบเสียเปรียบใครเมื่อชนะแล้วก็ต้องได้รางวัล อีกอย่างจะได้พิสูจน์ให้เด็กบางคนเลิกพูดเสียทีว่าฉันจูบเหมือนเด็ก”
ธันวาย้อนคำพูดของคนที่อยู่ในอ้อมแขน
“ไม่มีอะไรจะพูดเหรอ” ธันวาถามร่างเล็กที่เอาแต่เงียบกริบผิดวิสัย
“คือ...” เหมาอึกอักคล้ายยังตั้งตัวไม่ติด
“ยังคิดว่าเหมือนเด็กอยู่ไหม” ธันวาก้มหน้าลงไปใกล้
“ธะ..โธ่เรื่องนี้เองบอกผมดีๆ ก็ได้” เหมาเพิ่งหาเสียงตัวเองเจอแต่มันแหบพร่าจนเขาเองยังตกใจ
“บอกแล้วจะเชื่อเหรอ แน่ใจนะว่าจะเลิกล้อ”
“รู้อีก” เหมาเริ่มตั้งสติได้แล้ว เขาอุบอิบตอบธันวาอยู่ในคอ
“เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขาห้ามดูถูกกันไม่รู้หรือไง”
“รู้แล้วครับ เชื่อแล้วครับว่าคุณธันเก่ง” เหมาก็ยังเป็นเหมาถึงจะตกใจแค่ไหนก็ยังต่อล้อต่อเถียงได้ไม่มีลดละ
แต่จู่ๆ เจ้าตัวก็ชะงัก หน้าตาตื่นขึ้นมา
“อ๊ะ!! แย่แล้ว” เหมาอุทานเสียงดัง เขาเพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้ ถึงกับอ้าปากพะงาบๆ
“อะไร”
“ทำไมผมเคลิ้มล่ะครับ ทำไมผมคิดว่ามันดีล่ะ ผมเปลี่ยนได้เหมือนเฮียเหรอ อ๊ากกกก ร้านมีอาถรรพ์จริงๆ ด้วย” เหมาโวยวาย
เสียงดังลั่นยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเอง
“เดี๋ยวๆ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ” ธันวาดึงมือของเหมาออก
“ร้านมีอาถรรพ์จริงๆ ด้วยคุณธัน กลับไปต้องให้หมอกลาออก บ้านผมมีกันสองคนพี่น้องเดี๋ยวนามสกุลกุดหมด”
“ไม่ใช่ นายพูดว่านายคิดว่ามันดีเหรอ นายบอกว่าชอบ?”
“อ่า..ผมพูดแบบนั้นเหรอครับ ผม..ผม” เหมาเปลี่ยนมาเกาหัวแก้เขิน เขาคิดอยู่ในใจแต่ด้วยความช็อกจึงโพล่งออกมา
“ชอบใช่ไหม” ธันวาถามซ้ำอีกที
“ครับ” เหมายอมรับเสียงอ่อย
“คุณธันห้ามขำผมนะ ก็ผมพูดออกไปแล้วนี่จะโกหกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว”
“ดีแล้วที่ไม่โกหก แปลกใจไหมที่ฉันจูบนาย”
“แปลกใจครับแต่คิดว่าคุณธันคงโกรธที่โดนผมล้อ ผมผิดเองแหละปากหาเรื่อง เฮียเสือกับพี่อุ่นก็เตือนบ่อยๆ
ว่าแต่คุณธันว่าผมจะเป็นไหมครับ ทำไมผมถึงชอบล่ะ แล้วผมยังนอนห้องเดียวกับคุณธันได้หรือเปล่า ผมควร
บอกเฮียไหม”
“ใจเย็นๆ” ธันวาโยกหัวเด็กแสบเล่น อย่าว่าแต่เหมาสับสนเลยเขาเองยังตกใจกับสิ่งที่ทำลงไป เพิ่งมาหายใจโล่ง
ตอนรู้ว่าเด็กแสบไม่ได้รังเกียจนี่แหละ
“คิดเสียว่าฉันจูบเก่งนายเลยชอบ และถ้านายไม่รู้สึกรังเกียจก็แปลว่านายไม่ได้แบ่งแยกเรื่องเพศก็เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องคิด
มาก นายยังเด็กเอาเรื่องเรียนให้จบก่อน”
“ครับ” เหมาพยักหน้า หยิบหมอนที่วางอยู่มากอดไว้ ซุกหน้าลงไปก่อนจะถามออกมาเสียงอู้อี้
“ผมถือว่าเก่งไหมครับ”
“หึหึ”
“หัวเราะอีกแล้วทีผมยังชมคุณธันเลย” พอโดนหัวเราะใส่ความแสบก็กลับเข้าร่างอีกครั้ง เหมาเงยหน้าขึ้นหาเรื่องธันวาทันที
“ก็อยากชมอยู่หรอกนะแต่นายมันไม่ประสีประสา ไหนคุยว่าสาวติดใจ”
“โห เมื่อกี้ผมแค่ตกใจไม่รู้ว่าคุณธันจะจูบ ถึงผมไม่เก่งเท่าคุณธันแต่ผมก็ทำสาวระทวยได้หรอกน่า”
“ถ้าไม่ตกใจจะเก่งกว่าเมื่อกี้งั้นสิ” ธันวาวางกับดักล่อ
“ผมไม่อยากจะคุย น้องๆ คุณธันล่ะกัน”
“หึหึ” ธันวารู้ว่าเสียงนี้ได้ผลเสมอ ซึ่งเขาคิดไม่ผิด เหมาจู่โจมเข้ามาหา พาดแขนไปบนไหล่เขา ดึงให้เข้าไปใกล้ก่อนประกบ
ริมฝีปากเข้าหา การจูบจริงจังครั้งที่สองใช้เวลานานอยู่หลายนาที เหมาพยายามโชว์ความสามารถแต่สุดท้ายก็เป็นธันวา
ที่ต้อนจนคนตัวเล็กจนกว่ายอมจำนน
“ต้องฝึกอีกเยอะ” ธันวาดีดหน้าผากเหมาเบาๆ
“คุณธันแหละต้องฝึกให้ผมเพราะคุณธันเก่ง ไหนๆ เราก็จูบกันแล้วนี่” เด็กแสบพูดได้หน้าตาเฉยเหมือนชวนเขาไปเที่ยวเล่น
“นี่รู้สึกอะไรบ้างไหม” ธันวาข้องใจจนต้องถามออกมา
“ไม่รู้สึกจะให้สอนเหรอครับ ถ้าคุณธันจูบไม่เก่งก็ไม่ให้สอนสิ” เอากับเจ้าเด็กแสบธันวาถึงกับถอนใจยาว
“หรือคุณธันไม่ชอบจูบกับผมครับ” เหมาทำหน้าลังเลเมื่อเห็นธันวาถอนใจออกมา
“ไม่ได้ไม่ชอบ”
“เฮ้อค่อยโล่งอกหน่อย” เหมายกมือตบอก คงลืมคิดไปว่าเขาเป็นคนเริ่มจูบก่อน
ธันวามองเด็กที่ทำให้เขาหวั่นไหว ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่าเขารู้สึกพิเศษกับเหมา มากกว่าแค่คนรู้จักมากกว่าพี่น้อง
มันคือความรู้สึกถูกใจต้องตาต้องใจ แต่ธันวาคิดว่าเขาไม่จำเป็นต้องรีบร้อน เท่าที่รู้แสบเองก็ยังไม่มีใครและดูท่าทาง
ก็พอใจเขาในระดับหนึ่ง ใช้เวลาอีกนิดค่อยๆ เรียนรู้หัวใจตัวเองไป ให้มั่นคงเพียงพอที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยกัน
“เหมา พูดถึงเรื่องเรียนนายไม่เก่งภาษาอังกฤษใช่ไหม”
“ครับ คุณธันถามทำไมครับ”
“ ฉันสอนให้เอาไหมหลังเลิกงานเป็นไง”
“จริงหรือเปล่าครับ แต่ผมเลิกงานดึกนะครับกว่าจะปิดร้านเสร็จก็ทุ่มกว่า”
“ไม่เป็นไรไม่ถือว่าดึกมาก ทานข้าวเสร็จเรียนสักชั่วโมงครึ่งกำลังดี สนใจไหม”
“สนสิครับ” เหมายิ้มหน้าบานดีใจที่ธันวาจะสอนวิชาที่เขาอ่อนให้ฟรี มีครูเก่งฟุดฟิตโฟไฟได้ขนาดนี้ใครจะไม่ดีใจ
ธันวาส่งยิ้มตอบเหมา เขาไม่รีบร้อนแต่ก็ไม่ยอมเสี่ยงให้เด็กแสบไปเจอใครใหม่ ใช้เวลาเรียนรู้ไปด้วยกันแบบนี้ดีที่สุดแล้ว
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“หมอกขึ้นไปเรียกเหมาสิ ไหนบอกว่าจะลงมาก่อนใคร นั่งรอจนหิวไส้กิ่วแล้วยังไม่เห็นมา”
“ใจเย็นๆ ครับพี่เสือ ผมโทรตามเลยดีกว่าหมอกจะได้ไม่ต้องเดินขึ้นไป น่าจะเผลอหลับกัน”
“ซาหวีดกาน”
“หา? อะไรนะครับทะเล”
“หมาวกะอาทานซาหวีดกาน” ลูกหมูทะเลทวนซ้ำ เหมาบอกว่าใครไม่รู้จะหายไปสวีทกัน ที่แท้ก็เหมานี่เอง
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
คู่ธัน&เหมาไม่มีอยู่ในแพลนนะคะ เนื้อหาจึงมีไม่เยอะ คนเขียนเขียนเพิ่มเพราะหลายคนรีเควสมาอยากให้เหมามีคู่
จึงเขียนถึงแค่พอให้มีสีสัน
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1225186 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก