หัวข้อ: เปลี่ยนจากที่ปรึกษามาเป็นรัก ตอนที่ 4 8/8/59

[Caroto]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม


6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

...

[Caroto]

ตอนที่ 1

“ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ผมควรทำยังไงดีนี่ผมรักพี่เค้าจริงๆ นะพี่“
“ใจเย็นๆ นะพวกนั้นก็แค่ไปกินข้าวกันเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก “
“ไม่นะพวกนั้นไม่ได้ไปกินข้าวกันเฉยๆ เพราะพี่กรพาผู้หญิงคนนั้นไปที่คอนโดด้วย “ 
“เอิ่มๆ กูเข้าใจว่ามึงรู้สึกยังไง “

“ไม่พี่ไม่เข้าใจผมหรอว่าผมรู้สึกยังไง ตอนนี้ผมเจ็บแค่ไหน พี่รู้มั้ยว่าผมรักพี่กรเค้ามากขนาดไหน แล้วทำไมเค้าต้องทำแบบนี้ด้วย ผมควรทำยังไงเค้าถึงจะหันมามองผมบ้าง“

“โอเคๆ งั้นกูไม่เข้าใจก็ได้ “

“ทำไมพี่ถึงไม่เข้าใจผมแหล่ะว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง “
อ้าว....โวยวายอีกนี่ตกลงมึงจะให้กูเข้าใจมึงหรือไม่เข้าใจมึงกันแน่วะกูชักเริ่มงงแล้วนะเว้ย

เฮ่อ.....ผมละเชื่อเค้าเลยจริงๆ วันนี้คิดผิดหรือคิดถูกวะที่มาทำงานแทนเพื่อนเนี้ย แถมเดินมาทักมันอีก
ตอนนี้ผมกำลังฟังรุ่นน้องต่างคณะที่กำลังระบายความในใจอยู่ครับ คือจะว่ายังไงดีแหล่ะตอนนี้ไอ้เด็กนี่มันกำลังกลับไปเล่าตั้งแต่เริ่มต้นอีกแล้ว ผมฟังมันมารอบที่ร้อยแปดแล้วนะเนี้ย

จะว่ายังไงดีแหล่ะ คือหลังจากที่ผมทำงานเสร็จผมก็เห็นไอ้เด็กบ้านี่มันดื่นเป็นบ้าเป็นหลักอยู่คนเดียว ผมเลยแค่เดินมาทักมันเฉยๆ หมายถึงแค่เดินมาทักทายมันเฉยๆ จริงๆนะ เพราะเห็นมันอยู่คนเดียว

ไอ้เด็กบ้านี่ชื่อพีครับเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนอีกที ผมเคยเห็นมันแค่ไม่กี่ครั้งเอง มันหน้าตาดีครับเป็นรองเดือนมหาลัยผม และตอนนี้มันก็กำลังสนใจพี่รหัสของมันอยู่ อันนี้มันเป็นคนเล่าเอง พอมันเมามันก็พูดจนผมขี้เกียจจะฟังเลย

ที่จริงผมกะจะกลับตั้งนานแล้วครับ แต่เพราะมันไม่ยอมให้ผมกลับ ผมเลยต้องอยู่นั่งฟังมันเล่าจนตอนนี้ร้านจะปิดแล้วเนี้ย
 
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะตอนนี้ร้านจะปิดแล้วนะ พรุ่งนี้ก็มีเรียนด้วย“
“ไม่ผมไม่กลับจนกว่าพี่จะเข้าใจผม “
“โอเคๆ กูเข้าใจมึงแล้ว “
“ไม่พี่ไม่เข้าใจผม “
“งั้นกูไม่เข้าใจมึงก็ได้ กูกลับก่อนนะมันจะเที่ยงคืนแล้ว “
“ฮึกฮึก....ทำไมทุกคนต้องทิ้งผมด้วย อยากทิ้งผมนะผมไม่เหลือใครอีกแล้ว “
“เฮ้ยๆ ปล่อยกูเว้ยกูไม่ใช่พี่รหัสมึงนะเว้ย “ พอผมบอกผมจะกลับมันก็คว้าเอวผมเอาไว้ไม่ยอมให้ผมกลับ นี่มันจะรอบที่ร้อยแล้วมั่งที่มันทำแบบนี้ ผมแหล่ะไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ ถ้าไม่ชอบขนาดนั้นก็แค่เดินไปบอกพี่มันตรงๆ ก็ได้แล้วแท้ๆ ทำไมต้องอ้อมค้อนกันขนาดนี้ด้วย
“พี่อยากทิ้งผมเอาไว้คนเดียวนะ “

 “โอเคๆ งั้นมึงไปเล่าต่อที่หอกูแล้วกัน “ เพราะตอนนี้คนในร้านเริ่มมองเราแบบแปลกๆ แล้วกูไม่อยากถูกเข้าใจผิดเว้ย

เพราะผมสลับมันไม่หลุดผมเลยจำเป็นต้องเอามันกลับหอมาด้วย ผมไม่เข้าใจเลย ปกติแล้วเกย์เป็นแบบนี้กันทุกคนเลยเหรอวะเนี้ย นี่มันน่ารำคาญกว่าผู้หญิงอีก

.....................................
พอเปิดปากมันก็เริ่มต้นเล่าใหม่
“พี่กรเค้าเป็นคนที่ผมชอบผมนะ ผมชอบพี่เค้ามาก ผมชอบให้พี่เค้ายิ้มให้ผม แต่ทำไมพี่เค้าต้องไปยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่ผมแบบนั้นด้วย ทั้งที่ผมรักพี่เค้าแต่ทำไมพี่เค้าต้องเลือกผู้หญิงคนนั้นแทนที่จะเป็นผมด้วย ผมยังดีไม่พออีกเหรอ

นี่มึงกลับไปเล่าตั้งแต่ต้นอีกแล้วนะ พรุ่งนี้กูมีเรียนเว้ย กูจะทำยังไงให้มึงหุบปากสักทีวะ ตอนนี้ผมโคตรจะหัวเสีย เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีกับไอ้บ้านี่ดีแล้ว

โทรศัพท์มันก็ไม่มีผมเลยไม่รู้ว่าจะเอามันไปไว้ที่ไหน แถมตอนนี้ไอ้พูนมันก็ไม่อยู่มันกลับไปบ้านแล้วแบบนี้ผมจะทำยังไงกับไอ้นี่ดีวะ กูไม่น่าไปทักมึงเลยจริงให้ตายสิ
ตอนนี้มันจะตี 2 แล้วครับนี่ผมควรจะทำยังไงให้มันหุบปากสักทีวะ ถ้ามันไม่หุบปากผมก็นอนไม่ได้สักที แถมข้างข้างเค้าจะโวยแล้วนะเว้ย

“พี่กรเค้าพา......

“หุบปากได้แล้วมึงถ้ามึงยังไม่หุบปากกูจะทำให้มันกลายเป็นเสียงครามของมึงแทนแน่ “

“ทำไมพี่ต้องพูดแบบนี้ด้วยตอนนี้ผมกำลังเสียใจอยู่นะ พี่ต้องปลอดผมสิ พี่น่ะใจร้าย “

เพราะมึงเป็นคนยั่วโมโหกูก่อนเองนะ
ผมจัดมันมาจูบเพื่อปิดปากมันเอาไว้มันจะได้เลิกพูดสักทีมันโคตรรำคาญเลย

นุ่มแหะ ไม่คิดว่ารินฝีปากของผู้ชายจะนุ่มแบบนี้ แถมผมยังรู้สึกดีแบบแปลกๆ อีก
“นี่คราวนี้จะหุบปากได้หรือยัง " ผมถอนรินฝีปากออกมาก่อนจะพูดกับมันแต่ตอนนี้มันหลับไปแล้ว
เฮ่อ.....ถ้ารู้ว่าทำแบบนี้แล้วมันจะหลับผมทำไปตั้งนานแล้ว ผมลากมันไปนอนตรงฟุกที่ผมปูเอาไว
“ให้ตายสิ ถ้ากินแล้วเป็นภาระให้คนอื่นแบบนี้คราวหลังไม่ต้องไปกินอีกแล้วนะ “ ผมพึมพำเบาๆ ก่อนจะปิดไฟเพื่อเข้านอนเพราะตอนนี้มันเลยเวลานอนของผมมามากแล้ว

.....................................
เฮ้ย....!!!! ทำไมผมถึงจูบไอ้เด็กบ้านี่ได้วะ แถมมันยังจูบเก่งโคตรๆ อีกด้วยรู้สึกดีชะมัด แถมตอนนี้มันโครตเร้าร้อนเลยเร้าอารมณ์สุด เซ็ดซีhสุดๆ ด้วย

“พี่ไม้ครับทำกับผมมากกว่าจูบได้มั้ย “ มันพูดพร้อมกับตาระห้อย มองผมแบบคาดหวังสุดๆ
“พี่ไม้ผมชอบพี่นะ จูบผมอีกได้มั้ย......”

TTTTTTT
TTTTTTTTT
TTTTTTTTTTT.
!!!!!!!!!!!!!!! ผมตกใจตื่นขึ้นมาทันที.......

“เฮ่อ......ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะฝันอะไรแบบนี้กับอีกแค่จูบกับไอ้เด็กบ้านั่น “ ตอนนี้ผมกำลังช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำครับเพราะค้างจากที่ฝันอะไรแบบนั้น แถมยังใช้มันในฝันมาช่วยตัวเองอีก นี่ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

ผมสูง 180 cm ครับและคิดว่ามันน่าจะสูงประมาณนี้เหมือนกัน นี่ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่เห็นผู้ชายที่สูงพอๆ กับผมคนนี้เซ็ดซี้เหมือนผู้หญิงตัวเล็กหน้าอกใหญ่ไปได้

หลังจากจัดการตัวเองในห้องน้ำเสร็จผมก็เข้ามาแต่งตัวเพื่อจะไปเรียนเพราะตอนนี้มันจะ 8.00 น แล้ว ผมไม่ค่อยชอบไปเรียนเช้าๆ แบบนี้เลยถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์แกย่อยนะผมจะไม่เข้าเรียนจริงๆ ด้วย

ไอ้เด็กบ้านี่มันก็ยังหลับอุตุอยู่ครับเพราะท่าทางจะเฮ้งหนักก็เล่นดื่นอย่างกับน้ำเปล่าแบบนั้น ถ้ามันนี้มันลุกไหวนะผมว่ามันสุดยอดที่สุดแล้วหละ
....................................................
“โอ้ยยยย....ปวดหัวจัง ที่นี่มันที่ไหนวะเนี้ย “ ผมพึมพำเบาๆ หลังจากที่ตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนฟุกแข็งๆ ในห้องเช่าเล็กๆ ที่โคตรโกโลโกโสไม่คุ้นเลย

ผมจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าและไม่รู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหนด้วย ที่จำได้ก็ผมรู้สึกแย่ที่รู้ว่าพี่กรกับพี่พลอยไปเดทกัน ผมทั้งโกรธทั้งเสียงใจ ผมเลยไปดื่นจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีก

แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงครับเนี้ย แล้วนี่มันห้องใครวะ ผมหับไปสะดุกกับโน๊คแผ่นเล็กสีเขี้ยว ผมเลยหยิบขึ้นมาดู
‘ถ้าตื่นมาก็หาอะไรกินเองแล้วกัน ถ้าจะกลับก็ล็อคประตูให้กูด้วย พี่ไม้ ‘

“พี่ไม้นี่ใครวะ กูไม่เห็นจะรู้จักเลย “ผมพึมพำเบาๆ หลังจากที่เอาแผ่นโน๊คที่ลายมืออย่างกับไก่เขี่ยนมาดู ผมไม่เคยรู้จักรุ่นพี่ที่ชื่อไม้สักหน่อย แล้วไอ้ที่ชื่อไม้นี่ใครกันวะ

แล้วไอ้ห้องเช่านี่มันอะไรวะ สัปะรังแคที่สุด แทนโคตรรกเลยด้วย
“ช็อปวิศวะ....!! ไอ้นี่มันเป็นเพื่อนกับพี่พูนหรือเปล่าวะ “ ผมพึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินสำรวจห้องมันนิดหน่อย อ๋ออันนี้สินะที่เค้าเรียกว่าเป็นเกียร์ของวิศวะที่มันภูมิใจนักภูมิใจหนานั่นน่ะ^^

“หึหึ.....โทษฐานที่มึงปล่อยให้กูนอนบนฟุกแข็งๆ แบบนี้ทั้งคืน กูขอยึดของมีค่ามึงไปก่อนแล้วกันนะ ถ้าอยากได้ก็มาเอาคืนที่กูก็แล้วกัน ^^“

....................................จบตอนที่ 1...............................
 

 

[kun]

จิ้มๆๆๆๆ
เอาเกียร์เจาไปก็เอาใจพี่ไม้ไปด้วยน่ะ อิอิ

[NuNam]

 

[▶August5th◀]

แหม ตื่นมาก็ไปก่อเรื่องกับพี่ไม้เลย โดนแน่ 555+

อยากอ่านต่ออะ อยากรู้ว่าถ้าพี่ไม้รู้ว่าเกียร์หายจะทำยังไง

[Caroto]

ตอนที่ 2

[/b]

 หลังจากที่เรียนเสร็จก็ปาไปบ่ายสองครึ่ง วันนี้รู้สึกเพียนสุดๆ เพราะเมื่อคืนนอนแค่นิดเดียว แถมไอ้ความฝันที่โคตรสยองจนผมต้องตื่นมาช่วยตัวเองตอนเช้านั่นก็ทำให้ผมรู้สึกแย่โคตรๆ ถ้าผมกลับไปถึงแล้วมันไม่อยู่ก็จะเป็นการดีที่สุด ผมคิดในใจขณะขับรถกลับมาที่หอ



ดีนะที่มันไปแล้ว ผมรู้สึกโล่งใจหน่อยๆ ยังไงก็ยังไม่อยากเจอหน้ามัน ผมล้มตัวลงนอนก่อนจะเห็นโน๊คแผ่นเล็กๆ ที่ติดอยู่ข้างห้อง



 “ตอนนี้เกียร์พี่อยู่กับผมถ้าอยากได้ก็มาที่ร้าน KKK ถ้าพี่ไม่มาก็โบกมือลาเกียร์พี่ไปได้เลย ^^ “



ไอ้เด็กเวนนั่นมันคิดจะเล่นบ้าอะไรของมันวะ ตอนนี้ผมโคตรจะหงุดหงิดอีกแล้ว ทั้งที่คิดว่าอารมณ์ตัวเองกลับมาเป็นปกติแล้วนะ นี่มันรู้หรือเปล่าว่ากว่าผมจะได้เกียร์อันนั้นมาต้องแลกด้วยอะไรบ้าง



ผมไม่น่าเอามันกลับมาด้วยเลยจริงๆ ให้ตายสิ.............

.

.

.

“เอาเกียร์พี่คืนมา...... “ นี่เป็นคำแรกที่ผมพูดกับมันหลังจากที่เดินไปถึงตัวมัน ผมพยายามจะสงบสติอารมณ์ไม่ตะคอกมันออกไปเพราะตอนนี้มันมีตัวประกันอยู่ในมือ แถมคนในร้านก็เยอะด้วย



“ไม่ได้เอามา.......^^” มันพูดนิ่งๆ พร้อมกับยักไหลใส่ผม ตอนนี้หน้าตามันโคตรกวนส้นตีนเลยเว้ย เอาตรงๆ เลยนะตอนนี้ผมอยากประเคนส้นตีนให้มันเอามากๆ แต่เพราะมันมีตัวประกันเป็นเกียร์ของผม แถมมันยังเป็นรุ่นน้องใจเย็นไว้ไม้มันเป็นรุ่นน้อง ใจเย็น ใจเย็น



“ต้องการอะไรอีก....ครับ “

“ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากเอาขยะแบบนั้นไปหรอกนะ ก็แค่...................”

“เกียร์กูไม่ใช่ขยะเว้ย เอาคืนมาก่อนที่กูจะทำให้มึงกลายเป็นขยะแทน  “



ทันทีที่ได้ยินมันเรียกเกียร์ผมว่าขยะผมก็ทะหล่าเข้าไปกระชากคอเสื้อมันทันที ในสายตาของมันอาจไม่ได้มีค่าอะไรแต่สำหรับผมมันเป็นสิ่งที่สำคัญและมีค่าเอามากๆ



“นี่พี่พูดไม่เพราะกับผมเลยนะ แบบนั้นจะดีเหรอ^^ “

“กูไม่มีอารมณ์เว้ยไอ้เหี้ย....... “

“ผมก็ไม่ได้ทำให้พี่มีอารมณ์สักหน่อยนี่ หรือพี่จะมีอารมณ์ตอนที่เห็นหน้าผมแหล่ะ “



“หุบปาก กูไม่ใช้เพื่อนเล่นมึงเว้ย แล้วกูไม่ได้เป็นเกย์เหมือนมึงด้วย “ ตอนนี้ผมโคตรจะหงุดหงิดแล้วนะ ตอนแรกก็กะจะคุยดีๆ ด้วยแล้วแท้ๆ แต่เพราะมันกวนประสาทผมผมเลยตะคอกมันไป ก่อนจะปล่อยคอเสื้อมัน มันนิ่งไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น



“ก็ได้ครับผมจะคืนให้ก็ได้ แต่ต้องเป็นหลังจากที่พี่มีแฟนเป็นผู้ชายแล้วอะนะ ^^ “

“อ๋อ....หรือไม่งั้นพี่ก็ทำให้ผมสมหวังในรักก็ได้นะครับ^^”

“ไอ้เด็กเวรนี่ “ 

“แล้วคำตอบแหล่ะครับ.......^^” หน้าไอ้นี่มันโคตรกวนส้นตีนเลย ถ้าไม่ใช่เราะเกียร์ผมอยู่กับมันผมแตะมันไปแล้ว



ยังไงซะข้อแรกมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว จากหลายๆ เหตุผลอะนะ แต่ถ้าเป็นข้อ 2 ช่วยมันจีบไอ้พี่กรของมันก็น่าจะพอไหว แถมยังดูน่าสนุกด้วย^^



 “ก็ได้ กูจะช่วยมึงจีบพี่มึงก็ได้ เพราะงั้นเอาเกียร์กูคืนมา.....“

“อะไรกันผมว่าข้อแรกน่าจะง่ายกว่านะ “

“หุบปากไปเลยมึง “



“งั้น 1 เดือนจากนี้นะ ถ้า 1 เดือนจากนี้ผมกับคนที่ผมรักยังไม่คืบหน้าพี่ก็เตรียบตัวโบกมือลาเกียร์พี่ไปได้เลยนะครับ ^^ “



สาบานเลยว่าถ้าผมได้เกียร์คืนมาผมจะประเคนส้นตีนให้มันอย่างงามเลย

.

.

.

เฮ่อ......แล้วกูจะทำไงต่อจากนี้ดีวะเนี้ย กูก็ไม่ได้เรียนคณะบริหารเหมือนพี่มัน แถมแทบไม่มีคนรู้จักที่อยู่คณะบริหารเลยด้วย แต่ช่างมันเถอะยังไงกูก็รู้จักพี่มันแหล่ะหว้า

.

.

.

“น้องกร  ^^“ เรียกสักสนิกปากเลยกูจะว่ายังไงดีแหล่ะวันนี้ผมมาดักรอไอ้พี่กรของไอ้เด็กเวรนั่นโดยเฉพาะเลยนะเนี้ย 



ตอนนี้งัดเอาสกีนความหน้าด้านแทบทั้งหมดตอนปี 1 ออกมาใช้แล้วครับ ดีหน่อยที่คนในคณะนี้ไม่ค่อยชอบเลี้ยงสัตว์เลี้ยงไว้ในปากเหมือนคณะผม แล้วก็ไม่ค่อยชอบอยู่กับเป็นฝูงใหญ่ๆใต้ตึกแบบคณะผม ไม่งั้นมีหวังไม่กล้าเดินเชียวมาเข้าใกล้แน่



 “อ้าว....พี่ไม้นี่น่ะ สวัสดีครับ มาที่นี่ได้ไงครับ “



“พี่มีเรื่องอยากขอให้น้องกรช่วยนิดหน่อยจะได้มั้ย พอดีพี่ไม่ค่อยรู้จักคนในคณะนี้สักเท่าไรนอกจากน้องกร “ผมพูดพร้อมกับพยายามทำท่าทางเขินอายที่สุดเท่าที่จะทำได้



“ครับ.....ก็ได้อยู่แล้ว.......”

“งั้นวันเสาร์นี่ว่างมั้ย “

“ครับ “

“ดีจังเลย งั้นเจอกันที่ร้าน KKKK นะ ขอบใจมาก งั้นพี่ไปนะ “ ผมพูดพร้อมกับรีบออกมาจากตรงนั้นหลังจากนัดกับเป้าหมายเป็นที่เรียกร้อย และเพื่อไม่ให้มันปฏิเสธผมผมเลยต้องเดินหนี



ก็อย่างที่พูดผมไม่ค่อยรู้จักคนในคณะบริหารสักเท่าไร แต่ก็พอรู้จักไอ้กรพี่รหัสของไอ้เด็กเวนนั่นอยู่นิดหน่อย เพราะน้องเค้าเคยเป็นเดือนคณะบริหารมาก่อน ถึงจะสูงไม่เท่าผมกับไอ้เด็กเวนนั่นแต่น้องเค้าก็เป็นคนที่ถือว่าน่าตาดีครับ



จะว่ายังไงดีแหล่ะ เห็นแบบนี้แต่ผมก็เคยเป็นเดือนมหาลัยมาก่อนนะ แต่เพราะอะไรหลายๆ อย่าง บวกกับการเป็นเดือนหรือทำตัวเด่นมันค่อนข้างน่าเบื่อ พอจบปีสองผมก็ปล่อยเนื้อปล่อยตัวเลยกลายมาเป็นอย่างที่เป็นทุกวันนี้



ก่อนจะมาที่นี่ผมต้องกลับไปแปลงโฉมใหม่อีกรอบ บอกตรงๆ ว่าลำบากเหมือนกัน แต่เพื่อตัวประกัน และได้เล่นอะไรสนุกๆ แล้วแค่นี้ก็โอเคนะ



ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับไล่หาเบอร์ของไอ้เด็กเวรนั่นก่อนจะนัดให้มันมาเจอที่หอผมเพื่อจะให้มันไปเจอกับพี่มันพรุ่งนี้ และทำอะไรสักอย่างเพื่อผมจะได้หลุดพ้นจากมันสักที

.

.

.

“เฮ้ยยย.....มึงเป็นใครวะ !!!! “ ไอ้เด็กเวนนั่นทำท่าทางตกใจหลังจากที่เจอหน้าผม กูควรจะตบมุกมันมั้ยเนี้ย เฮ่อ............



“กูใช่เพื่อนเล่นมึงมั้ยเนี้ย  “ ค่อนข้างหงุดหงิดครับ ทั้งที่อุส่าพยายามจะช่วยมันแท้ๆ ไม่สิกำลังหาเรื่องสนุกๆ ทำแท้ๆ อยากพึ่งให้กูหมดอารมณ์ก่อนได้มั้ยวะ



เฮ้อ.....จะว่ายังไงดีแหล่ะ วันนี้ผมโดนล้อมาทั้งวันแล้วนะ ทั้งที่แค่ตัดผมกับเซ็ดผมนิดหน่อย เอาเคราออกพร้อมกับเอาแวนออกเองนะเนี้ย ผมพูดจริงๆ นะไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั้นเลยสักนิด



“ตกลงมึงจะเข้ามามั้ยหรือจะยืนอยู่แบบนั้น “ ผมพูดเพราะไอ้เด็กเวรนี่เหมือนมันจะตกใจนานไปหน่อยเลยค้างไม่ยอมเข้ามาในห้องผมสักที



“นี่ผมว่าถ้าพี่แต่งตัวแบบนี้นะสาวตรึงแน่เลยอะ “

“ถึงกูจะไม่แต่งตัวแบบนี้สาวก็ตรึงอยู่แล้วเว้ย.........”

“เหรอออออ.........” ไอ้เด็กเวนนี่นักวันจะลามปามขึ้นนะเนี้ย



“เอาแหล่ะเข้าเรื่องเลยแล้วกัน เอาเป็นว่ากูนัดไอ้พี่กรของมึงให้แล้วนะ ที่ร้าน KKK ตอน 10.00 น แล้วพรุ่งนี้มึงก็ทำอะไรก็ได้สักอย่างเองกับพี่มึงที่นั่นก็แล้วกับ กูจะปล่อยให้พวกมึงอยู่ด้วยกันชั่วโมงหนึ่ง “



"แค่เนี้ย....." ไอ้เด็กเวรนั่นพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ากกวนตีนสุดจนน่าโมโห

"แล้วจะเอายังไงวะ " ผมพูดเพราะรู้สึกเหลืออกกับท่าทางของมัน ทั้่งที่ผมอุส่าบาดหน้าไปหาพี่รหัสของมันที่คณะมันแต่ดูสิ่งที่มันพูดสิ



"เปล่า..." ไอ้เด็กเวรนั่นพูดทำเสียงสูง หน้านี่โคตรกวนตีนเลย

"ทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไงวะ " ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง



"คนเค้าอุส่าคิดว่าจะมีอะไรดีๆ มากกว่านี้ แต่ชั่งมันเถอะทำได้แค่นี้ก็ถือว่าดีแล้วแหล่ะสำหรับ......." ไอ้เด็กเวรนั่นพูดพร้อมกับยิ้มแบบกวนตีนส่งมาให้ผม



"งั้นมึงจะเอายังไง " ผมพูดอย่างหงุดหงิด



"เปล่า งั้นเจอกันพรุ่งนี้แล้วกัน..... " ไอ้เด็กเวรนั่นพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปจากห้องผม



 “อ๋อ.....ถ้าเป็นไปได้มึงก็ช่วยแสร้งว่าไม่รู้จักกูด้วย เพราะกูบอกพี่มึงไปว่ากูไม่รู้จักคนที่คณะมึง เข้าใจนะ “ ผมพูดกับมันไปก่อนที่มันจะหันกลับมาหาผมแล้วถาม



 “แล้วพี่นัดพี่รหัสผมออกมาได้ไงอะ พี่รู้จักพี่รหัสผมมาก่อนเหรอ แล้วพี่ไปรู้จักพี่รหัสผมได้ไงอะ “

"กูหล่อไง " ผมพูดพร้อมกับทำหน้ากวนๆ ตอบมันไปบ้าง



"เฮ่อ...หลงตัวเอง...." ไอ้เด็กเวรนั่นแบ่ปากใส่ผม

.

.

.

"ว่าแต่พี่ไปรู้จักพี่รหัสผมได้ไงอะ...."



“หุบปากเลยเรื่องนั้นมึงไม่ต้องเสือก เรื่องอะไรกูต้องบอกมึงด้วยวะ “ ผมพูดอย่าหงุดหงิดนิดหน่อย เพราะไอ้หน้าตาอยากรู้อยากเห็นของมันนี่แหล่ะ



 จริงอยู่ที่ผมไม่ค่อยชอบเรื่องยุงยากน่ารำคาญสักเท่าไร แต่ผมก็ชอบเรื่องสนุกๆนะ โดยเฉพาะเรื่องที่คล้ายๆ กับเรื่องของไอ้พูนเพื่อนรักผมนะ ^^

.

.

.

จะว่ายังไงดีแหล่ะ ตกใจโคตรๆ ที่เห็นไอ้พี่ไม้ในสภาพแบบนั้น จะว่ายังไงดีแหล่ะอย่างกับขี้โกงแน่ วันก่อนที่ผมเจอมันมันยังเถือนๆ น่ากลัวๆ อยู่ แต่พอได้เจอมันอีกทีเมื่อวานนี้มันก็ดูดีจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นมัน ถ้าไม่บอกว่าเป็นมันผมก็ไม่รู้นักเนี้ย



เดียวสิแล้วมันไปรู้จักกับพี่รหัสผมได้ไงวะ ????



ผมคิดในใจขณะขับรถไปยังร้านที่มันบอกเอาไว้ ผมออกบ้านมาก่อน 09.00 น ซะอีกเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับตื่นเต้นอย่างกับจะไปเดทแน่เช้านี้เลยตื่นมาแต่ตัวออกบ้านแต่เช้า แต่เพราะถ้าไปนั่นรอก่อนมันก็แปลกๆ ผมเลยกะจะเดินไปดูของเรื่อยๆ ก่อนจนกว่าพี่กรจะมาผมถึงจะทำเป็นบางเอิญเข้าไปข้างในได้



ผมเดินดูรอบๆ ไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จะ 10.30 น แล้วครับ ผมว่าน่าจะได้เวลาแล้วมั้ง ผมเดินเข้าไปในร้านที่ไอ้พี่ไม้มันนักกับพี่กรเอาไว้ ตอนนี้พี่เค้าก็นั่งอยู่ข้างในอย่างที่มันว่าจริงๆ ด้วย



“สวัสดีครับพี่กร บังเอิญจังเลยนะครับเนี้ย “ ผมยกมือไหว้พร้อมกับเดินเข้าไปหาพี่เค้า



“พี่มาคนเดียวเหรอครับ หรือว่าจะมากับสาวๆ คนไหนอีกแหล่ะแนะนำผมบ้างสิครับ ^^ “ ที่จริงผมชอบพี่เค้ามากนะแต่ต้องแสร้งทำเป็นบังเอิญแบบนี้ผมคงทำอะไรๆ อย่างที่อยากทำไม่ได้



“เปล่าหรอกพี่นัดกับรุ่นพี่ต่างสาขาเอาไว้นะ แถมน้องพลอยก็มาด้วย “ อะไรกันตอนแรกผมก็คิดว่าพี่เค้ามาคนเดียวซะอีก แถมยังคิดว่าจะได้อยู่กับพี่เค้าสองต่อสองอีก



“พี่พลอยหรอครับ “ พอได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาก็หมดอารมณ์เลย ทำไมต้องพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วยวะ อยากบอกนะว่าไอ้พี่ไม้มันแอบเอาคืนผมนะ ชิไอ้บ้านั่น

.

.

.

“พี่พลอยหวัดดีครับ ^^“ ผมกัดฟันพูดหลังจากที่เธอเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะที่ผมนั่งคุยกับพี่กร พี่พลอยคือกิ๊กใหม่ของพี่กร ผมไม่ชอบเลยที่ต้องเห็นหน้าเธอแบบนี้น่ะ



 “น้องพีมาทำอะไรหรอค่ะเนี้ย ^^“ ผู้หญิงคนนี้เค้าก็รู้ว่าผมชอบพี่กรครับ ไม่สิก่อนที่เธอจะคบกับพี่กรเธอเคยตามจีบผมก่อน แต่ผมไม่เล่นด้วย



“พอดีว่าผมนัดกับรุ่นพี่คณะวิศวะเอาไว้น่ะครับ  ^^“ 



ทั้งที่เมื่อวานก็ตกลงกับไอ้พี่ไม้เอาไว้แล้วว่าจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน แต่เพราะผู้หญิงคนนี้ผมเลยต้องพูดอะไรแบบนี้ ผมเกลียดสายตาของผู้หญิงคนนี้ที่สุดทำไมพี่กรต้องไปสนใจมันด้วย



“พี่ก็คิดว่าแอบตามพวกพี่มาซะอีก ^^“

“เรื่องแบบนั้นใครจะไปทำแหล่ะครับ ขยะแขยงออก หรือว่าพี่พลอยชอบทำหละครับ ^^“

“พี่ก็ทำนะ ถ้าคนๆ นั้นเป็นพี่กรนะ ก็พี่กับพี่กรเป็นแฟนกันนี่ ^^ “



“งั้นผมขอตัวโทรหาพี่เค้าก่อนนะครับ ^^ “ ผมพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพขึ้นมาไล่กดเบอร์เพื่อโทรหาไอ้พี่ไม้ ว่าแผนแรกล้มเหลวให้พี่เค้ารีบมาเดี๋ยวนี้ แต่ไอ้พี่บ้านั่นกลับตอบกลับมาว่า โทษทีพี่ยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวเลย



“พี่รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วมาเดียวนี้เลยนะ ถ้าไม่มาภายในครึ่งชั่วโมงหล่ะก็บอกลาเกียร์พี่ไปได้เลย “



ไอ้พี่ไม้เหี้ยนั่นผมอยากจะฆ่ามันจริงๆ เลยถึงจะบอกว่าจะมาสายซะชั่วโมงหนึ่งก็เถอะแต่ไม่คิดว่าจะไม่ตื่นแบบนี้ นี่มันไม่คิดเผือกรณีฉุดเฉิดบ้างเลยหรือไงวะ ผมคิดใจอย่างหัวเสียก่อนจะปั้นหน้าแล้วเดินกลับเข้ามาในร้าน



“อ้าว.....แล้วรุ่นพี่คนนั้นแหล่ะจ๊ะน้องพี ^^“

“เค้าขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมงนะครับ ^^ “

“อ้าว.....ไม่ใช่ว่าพึ่งนัดเค้าตอนนี้หรอกนะ ^^ “

“จะเป็นแบบนั้นได้ไงแหล่ะครับ ^^ “



“พี่ไม่ค่อยเข้าใจหมายความว่างไงนะ “ พี่กรถามขึ้นแบบงง เพราะพี่เค้ายังไม่รู้ว่าผมน่ะแอบชอบพี่เค้าอยู่ จะว่ายังไงดีแหล่ะนี่มันก็จะเทอมหนึ่งแล้วแต่ผมก็ยังไม่กล้าสารภาพเพราะผมคงรับไม่ได้ถ้าพี่เค้ารู้ว่าผมชอบเค้าแล้ว เค้าก็ทำตัวเหยห่างน่ะ



 “ไม่มีอะไรเหรอค่ะพลอยแค่ล้อน้องพีเล่นเฉยๆ น่ะค่ะ ^^ “

“อยากไปแกล้งน้องเค้าเล่นแบบนั้นสิ “



อึดอัดโว้ยยย.....เมื่อไรไอ้พี่ไม้มันจะมาสักทีวะเนี้ยยยย...............

.

.

.

“ขอโทษทีนะน้องกร ทั้งที่พี่เป็นคนนัดแต่กลับมาสายซะเองแบบนี้พี่นี่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ “ ผมพูดหลังจากที่เดินเข้าไปในร้านแล้ว และก็เห็นไอ้พี่กรของไอ้เด็กเวรนั่นนั่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง ส่วนมันก็ไปนั่งอีกโต๊ะ ทำหน้าอย่างกับจะไปฆ่าใคร



 นี่สินะที่มันบอกว่าแผนล่มนะ ไม่นึกว่าไอ้กรมันจะพาหญิงมาด้วยแบบเนี้ย โทษทีวะไอ้พี



 “หวัดดีครับพี่ไม้/หวัดดีค่ะ “ ไอ้กรกับผู้หญิงคนนั้นยกมือไหว้ผม ผมก็รับไหว้ ทำไงได้แหล่ะ ก็ผมเป็นรุ่นพี่นี่ ถึงจะต่างสาขาก็เถอะ



 “อ้าว.....ทำไมไปนั่งอยู่นั่งคนเดียวแหล่ะไม่มานั่งด้วยกัน “ ผมหันไปหาไอ้เด็กเวนที่ตอนนี้มันทำหน้าอย่างกับกำลังปวดขี้ แล้วไม่มีใครยอมให้มันไปอย่างนั้นแหล่ะ



 มันหันมาไหว้ผมแบบขอไปทีสุดๆ ผมเลยยิ้มแบบโคตรจะจริงใจตอบมันไป^^



“อ้าว.....พี่ไม้รู้จักไอ้พีมันด้วยหรอครับ อย่าบอกนะว่า ที่บอกว่านัดนี่นัดกับพี่ด้วย ??? “ ไอ้กรพี่รหัสไอ้เด็กเวรนั่นพูดขึ้น



“อึม......ขอโทษด้วยนะที่พี่ไม่ได้บอกกรก่อนว่าพี่ก็นัดกับพีด้วย แล้วนี่ใครหรอ“ ผมพูดก่อนจะหันไปถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นแฟนหรือไม่ก็กิ๊กของไอ้กรมัน



“แฟนผมครับชื่อพลอย พลอยนี่พี่ไม้พี่เค้าเคยเป็นเดือนมาก่อนจำได้มั้ย “

“จำได้สิค่ะ ปีที่แล้วพี่ไม้เค้าป๊อปจะตาย ป๊อปกว่าเดือนอีกเพื่อนพลอยยังมาเล่าเรื่องของพี่ให้พลอยฟังบ่อยๆ เลย ว่าพี่น่ะเท่อย่างโน้น เท่อย่างนี้ “



จะว่ายังไงดีแหล่ะ เหมือนผู้หญิงคนนี้จะตกใจได้โอเวอร์เกินไปแล้วนะ กูไม่ใช่ของแปลกหรือว่าผีนะเว้ย  ผู้หญิงคนนี้สินะคนที่มึงเล่าเมื่อวานก่อนนะ ไอ้เด็กเวรกูว่ามึงน่ะ หมดหวังซะยิ่งกว่าหมดแล้วแหล่ะ เพราะแฟนไอ้พี่กรของมึงน่ารักซะขนาดนี้



“ว่าแต่ในเมื่อพี่ไม้เท่ขนาดนั้นพี่พลอยไม่สนใจพี่เค้าบ้างเหรอครับ ^^ “

อ้าวไงถึงได้โยนขี้มาให้กูหละเนี้ย



ไอ้พีมันพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มแบบโคตรจริงใจ ต่อจากนั้นแฟนของไอ้กรพี่รหัสของไอ้พีก็ตอบและยิ้มอย่างโคตรจริงใจด้วยเช่นกันจนกลายเป็นสงครามเย็นระหว่ารอยยิ้มไปแล้ว



 “ว่าแต่กรสนิกกับพีเหรอ ...... “ อันที่จริงคือไม่รู้จะหยุดสงครามเย็นยังไงเลยสร้างเรื่องเพื่อทำสายบรรยากาศ ที่โคตรจะอึดอัดนั่น ผมแหล่ะแบบใจจริงๆ ที่พี่รหัสไอ้พีมันไม่ทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งที่แฟนมันกับน้องรหัสมันจะฆ่ากันตายอยู่แล้วมันก็ยังนิ่งได้อีก เหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด



 “พีเป็นน้องรหัสผมนะครับ “

“แหม.....รหัสนี้หล่อกันทุกคนเลยนะ ^^“ ผมพูดก่อนที่มันจะยิ้ม

“ว่าแต่พี่ไม้รู้จักพีด้วยด้วยเหรอครับ “



“อึม.....ก็พอดีว่าเพื่อนพีเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนพี่นะ “ ผมพูดก่อนที่ไอ้กรมันจะพยับหน้าเชิงเข้าใจ ก่อนที่พวกเราจะรวมโต๊ะเพื่อคุยเรื่องที่ผมนัดพวกมันมา



“พี่ไม้มีอะไรหรือเปล่าครับที่นัดพวกผมมาแบบนี้ “ ไอ้กรมันถามขึ้น



จะว่ายังไงดีหละ ผมไม่ได้มีอะไรเหรอก็แค่อยากนัดให้พวกมันมาอยู่ด้วยกันเฉยๆ แต่ก็พูดแบบนั้นออกไปไม่ได้ เลยต้องหาข้ออ้างที่โคตรของโคตรปัญญาอ่อนออกมาใช้



“ฟังแล้วอยากหัวเราะนะ จะว่ายังไงดีแหล่ะ พอดีว่าพี่ไปตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งเข้าน่ะ พี่ชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยนะ “ เอาเป็นว่าเหมือนเรื่องของเพื่อนผมเลยแล้วกันรักแรกพบอะไรแบบนั้น



 “แต่พี่ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร พี่คิดว่าเธอน่าจะเรียนอยู่คณะบริหารนะ เพราะพี่เจอเธอที่นั่นน่ะ “ โคตรน้ำเน่าเลยเว้ยไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะพูดอะไรปัญญาอ่อนๆ แบบนี้ออกมา



 “พี่ก็เลยอยากให้กรกับพีช่วยพี่หาเธอให้หน่อยนะ “

“เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นแบบไหนเหรอค่ะคนที่พี่กรชอบน่ะ “ ถ้าหุบปากแล้วไม่พูดไม่จาจะขอบคุณมากเลยนะครับน้องพลอย ^^



 ผมหยิบปากกากับกระดาษที่อยู่บนโต๊ะมาวาดรูปผู้หญิงคนนั้นที่ผมไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้จักหน้าตา และไม่เคยเห็นเธอมาก่อนให้พวกมันดู

“ก็น่าจะประมาณนี้นะ “ ผมวาดเสร็จก็เอาให้พวกนั้นดู



5555555555+++++++++

“สาบานนะว่านี่ไม่ใช่เอเลี่ยงน่ะ “ ไอ้พีมันพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราเสียงดัง

แล้วคิดว่าเพราะใครแหล่ะกูถึงต้องมานั่งนึกภาพสาวในฝันแบบนี้นะ แล้วอีกอย่างถึงฝีมือการวาดรูปของผมจะเหวแต่ก็ไม่น่าถึงขนาดนั้นเหรอมั้ง



 ผมบ่นพึมพำในใจก่อนจะหันไปมองไอ้พี่กรของไอ้เด็กเวนนี่กับแฟนของมัน พวกมันก็ทำท่าทางเหมือนกัน ถึงจะไม่หัวเราะเสียงดังเหมือนไอ้เด็กเวนนี่ก็เถอะ



“นอกจากหน้าตาแล้วมีอย่างอื่นที่เป็นลักษณะเด่นอีกหรือเปล่าครับ “ ไอ้กรมันถามขึ้น

“ขอนึกก่อนนะ.....อึมมมม.....ผมยาวประมาณบ่ามัดโบสีฟ้า คิดว่านะ “

“ไอ้นั่นมันเด็กนักเรียนไม่ใช่หรอกเหรอ......... “



 ไอ้พี ไอ้เด็กเวร ถ้าไม่ช่วยก็อยากสอดดิวะ ไอ้เหี้ยนี่ นี่กูกำลังช่วยมึงอยู่นะเว้ย ผมด่ามันในใจเพราะไอ้กรกับแฟนมันจ้องผมอยู่หลังจากคุยกับพวกมันไปเกือบ 2 ชั่วโมงตอนนี้ก็เที่ยงแล้วพวกเราเลยไปนั่งกินข้าวกันในร้านอาหารแห่งหนึ่ง จะว่ายังไงดีแหล่ะไอ้เงินที่ได้จากงานพาร์ทไทม์ที่ไปทำมาหลายคือหมดไปในพริบตาหลังจากทานอาหารมื้อนี้เสร็จ



หลังจากทานอาหารเสร็จผมก็ขอตัวกลับ ไอ้พีมันก็กลับด้วยส่วนไอ้พี่กรของไอ้พีกับแฟนของมันบอกจะไปดูหนังต่อพวกเราเลยแยกย้ายกันกับ แล้วก็นัดเจอกันอีกทีอาทิตย์หน้า เพราะพวกมันบอกจะไปหาสาวที่เข้าข่ายสาวที่เป็นรักแรกพบของผม ผมว่าชาตินี้ทั้งชาติก็คงหาไม่เจอหรอกมั้งนะ

.

.

.

“นี่ผมพึ่งรู้นะว่านอกจากลายมือจะห่วยแล้วฝีมือการวาดรู้ของพี่ก็ห่วยด้วย รวมถึงสแป็ปสาวของพี่ก็ห่วยเหมือนกัน นี่ตกลงนอกจากหน้าตาแล้วพี่มีอะไรดีบ้างอะ “ ไอ้เด็กเวนมันพูดหลังจากที่เข้ามาในห้องของผมแล้ว



“หุบปากไปเลยมึงนะ ทั้งที่กูอุส่าให้มึงได้อยู่กับพี่มึงแล้วไงถึงได้ทำอะไรไม่ได้เลยวะ มึงเองก็ห่วยพอๆ กับกูนั่นแหล่ะ “

“ถ้าไม่ใช่เพราะมีผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยหละก็.......เฮ่อ......ช่างมันเถอะกูจะกลับแล้ว เอานี่ “ ไอ้เด็กเวนนั่นพูดพร้อมกับเอาเงินประมาณ 3,000 ยืมมาให้ผม



“อะไรวะ “

“ก็ค่าอาหารตอนเทียงไง “

“ไม่ต้องเหรออันนั้นกูเลี้ยง ^^“ ผมก็ดีใจนะที่มันอุส่าเป็นห่วงผมด้วย



 “ไม่เอาเว้ยกูไม่อยากให้ยาจกอย่างมึงมาเลี้ยง ..............” ไอ้เด็กเวนนั่นพูดขึ้น

“ยาจกแล้วไงวะ นี่กูอุส่าช่วยมึงอยู่นะ ขอบคุณสักคำก็ไม่มีแถมยังมาเรียกกูว่ายาจกอีก มึงก็แค่โชคดีกว่าคนอื่นที่ดันเกิดมารวยเท่านั้นเองหละ “



“แล้วอีกอย่างกูจะปล่อยให้รุ่นน้องตั้งสองปีอย่างมึงมาเลี้ยงได้ไงวะ ถึงกูจะยาจกกูก็มีศักดิ์ศรีเว้ย “

“ไม่งั้นกูก็สั่งให้พี่มึงเอาเกียร์กูคืนจากมึงแล้ว นี่มึงคิดว่ากูไม่มีวิธีเอาเกียร์กูคืนมาแล้วนอกจากต้องทำตามคำสั่งมึงหรือไงวะไอ้เด็กเวร “



“หรือมึงอยากให้กูบอกพี่มึงแหล่ะว่ามึงชอบมัน “ ผมตะคอกมันไปอย่างหัวเสีย ทำไมผมต้องหงุดหงิดขนาดนี้ด้วยวะ มันชะงัดทันทีหลังจากที่ผมพูดจบ



“ผะ....ผมกลับก่อนหละ “ ไอ้เด็กเวรนั่นรีบเดินออกจากห้องผมไปทันที พร้อมกับสีหน้าที่ดูโคตรแย่ นี่กูพูดแรงไปหรือเปล่าวะ



...................................................................จอบตอนที่ 2 .............................................................................
 

[kun]

โหมดพี่ไม้ว๊ากกกกกกแล้ว น้องพีได้ใจไปนิด อิอิ รอบุ้รๆๆๆ

[Caroto]

ตอนที่ 3

ทำไมพี่เค้าต้องดูโกรธขนาดนั้นด้วย



ตอนนี้ผมรู้สึกแย่เอามากๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็รู้สึกดีขึ้นตอนที่ไอ้พี่ไม้มันมาแล้วนะ และอย่างเวลาที่ไอ้พี่ไม้มันอยู่ด้วย ถึงพี่พลอยจะพยายามยั่วให้ผมโกรธโดยการไปกระแนะกระแหนกับพี่กร แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แล้วทำไมไอ้พี่ไม้มันต้องพูดขนาดนั้นด้วย



ไม่สิมันก็ไม่แปลกที่ไอ้พี่ไม้มันจะพูดแบบนั้น ผมเองนั่นแหล่ะที่ปากหมาก่อน ทั้งที่พี่มันพยายามจะช่วยผมอยู่แท้ๆ



เดี๋ยวนะ นี่อยากบอกนะว่าพี่เค้าพยายามจะช่วยผมอยู่เค้าถึงได้ทำอะไรแบบนั้นน่ะ ไม่เหรอมั้ง......^^



อะไรวะทำไมกูต้องรู้สึกดีด้วย มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่มันจะช่วยเพราะเกียร์มันอยู่ในมือผมนี่น่ะ



ไม่สิถ้ามันอยากได้คืนจริงๆ ก็มีตั้งหลายวิธีที่จะเอาคืนจากผมจริงๆ ด้วยนั่นแหล่ะ หรือมันจะบอกพี่กรก็ได้ ถ้ามันทำแบบนั้นจริงผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว แล้วทำไมมันไม่ทำแหล่ะ



สงสารหรอ ไม่สิไอ้พี่ไม้มันไม่น่าใช่คนที่จะทำอะไรแบบนั้นแค่เพื่อความสงสารหรอก แล้วนี่มันคิดอะไรอยู่วะถึงได้มาช่วยผม อยากบอกนะว่ามันจะชอบผมน่ะ ไม่มีทางหรอก................



เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ยยย.....เอาเรื่องของมันออกไปก่อนตอนนี้ต้องคิดถึงแผนการต่อไปว่าจะทำยังไงกับอาทิตย์ดี ยังไงก็คงต้องไปปรึกษากับไอ้พี่ไม้แหล่ะสินะ



แต่ก่อนอื่นผมคงต้องขอโทษพี่เค้าก่อน ถึงพี่เค้าจะพูดจาแย่ๆ แบบนั้น กับผมก็เถอะ แต่เรื่องนั้นกับเรื่องนี้มันก็คนละเรื่องกันนี่น่ะ

.

.

.

RRRRRRR



หลังจากที่ไอ้เด็กเวรนั่นกลับไปที่บ้านของผมก็โทรมา และแน่นอนว่าเวลาแบบนี้ต้องเป็นเจ้าหญิงน้อยของผมอยู่แล้ว



“ว่าไงครับเจ้าหญิงน้อยของพ่อ “ ผมรับสายจากลูกสาวของผมที่ตอนนี้อายุ 5 ขวดแล้ว ผมไม่ได้เป็นคนดีอะไรหรอกนะครับ  เมื่อก่อนผมโคตรเลวเลยไม่เชื่อถามไอ้พูนได้ ผมมีลูกตั้งแต่ตอนที่ยังเรียนไม่จบมอปลายซะด้วยซ้ำ



หลังจากที่น้องป่าเกิดมาแม่ของเธอก็เสีย และเพราะผมกลายเป็นพ่อคนเลยต้องพยายามทำตัวดีขึ้นเพื่อไม่ให้น้องป่าต้องอายที่มีคนอย่างผมเป็นพ่อ ผมฝากเธอให้พ่อแม่ผมเลี้ยงเพราะต้องเรียน ผมอยากเรียนสูงๆ เพื่อให้ลูกของผมไม่ต้องอายใครที่มีพ่อแบบผม



“น้องป่าคิดถึงคุณพ่อจังเลยค่ะ เมื่อไรคุณพ่อจะกลับมาคะ “ จะว่ายังไงดีแหล่ะ ผมอยากกลับไปทุกอาทิตย์นะ แต่เพราะบ้านผมกับที่นี่ใช้เวลาเดินทางตั้ง 4 ชั่วโมง แถมช่วงนี้ผมก็ต้องช่วยไอ้เด็กเวนนั่นอีก ก็เลยยังกลับไม่ได้



“เดี๋ยวเดือนหน้าพ่อถึงจะกลับนะ น้องป่าอยากได้อะไรหรือเปล่าค่ะ “



[น้องป่าอยากได้คุณหมีสีน้ำตาลเหมือนน้องแพรว ที่คุณแม่น้องแพรวซื้อให้  ] น้องแพรวเป็นลูกสาวของเพื่อนข้างบ้านของผมครับ ทุกครั้งที่ลูกสาวของผมพูดถึงแม่ของเด็กคนอื่นผมก็จะรู้สึกแย่ไปด้วย



“ได้สิค่ะ งั้นเดี๋ยวเดือนหน้าพ่อจะซื้อคุณหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ไปฝากนะ “



[สัญญานะค่ะคุณพ่อ..........]



“สัญญาค่ะ เพราะงั้นน้องป่าต้องตั้งใจเรียนหนังสือแล้วก็ต้องไปเรียนทุกวันด้วยโอเคมั้ไหมคะ “



[ค่ะ น้องป่าสัญญาจะไปเรียนทุกวัน น้องป่าจะตั้งใจเรียน แล้วก็น้องป่าจะร้องเพลงให้เก่งๆ เหมือนคุณพ่อ พอคุณพ่อกลับมาน้องป่าจะร้องเพลงให้คุณพ่อฟัง ]



น่ารักจริงๆ เลยนะลูกสาวผม

 

“ครับ งั้นพ่อขอคุยกับคุณย่าหน่อยนะ “

[ค่ะ....คุณย่าขา พ่อไม้จะคุยด้วย ]



“แม่ครับ ขอโทษนะที่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้กลับไปเลย “



[ไม่เป็นไรหรอกลูก น้องป่าก็ร่าเริงดีด้วย ลูกอยู่ทางโน้นก็ดีแลตัวเองดีๆ ด้วยแหล่ะ เดียวทางนี้แม่จะดูแลให้เองไม่ต้องคิดมาก ]

“ขอบคุณครับแม่ “ ผมพูดก่อนทที่แม่ของผมจะตัดสายไป เฮ้อ.......รู้สึกแย่จัง

.

.

.

วันจันทร์หลังจากเลิกเรียนประมาณ สี่โมงผมก็มาที่ห้องของไอ้พี่ป่าเพื่อขอโทษพี่เค้า ไม่อยากยอมรับหรอกนะว่าตัวเองเป็นคนผิดน่ะ แต่ผมต้องมาวางแผนเกี่ยวกับเรื่องของอาทิตย์หน้าด้วยนี่น่ะ



“มีอะไร.......” ผมเคาะประตูไปสองสามครั้งก่อนที่ไอ้พี่ป่ามันจะออกมาเปิดประตู ตอนนี้มันใส่แค่บอกเซอร์ตัวเดียวครับเผยให้เห็นซิกแพคที่เรียงตัวกันอย่าเป็นระเบียบสวยงาน อย่างที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา ผมก็มีนะ แต่แค่สวยไม่เท่าของมันแค่นั่นเอง



“นี่พี่เข้าฟิตเนสบ่อยเหรอ “ ไม่สิไม่ได้อยากถามเรื่องนี้สักหน่อย



“อะไรของมึงนี่มึงไม่ได้นอนมาหรือไงวะ ว่าแต่มานี่มีอะไรอีก “  ไอ้พี่ไม้มันพูดขึ้น



“เปล่าคือ เรื่องเมื่อวานก่อนผมขอโทษที่พูดแบบนั้นออกไป...... “ ไอ้พี่ไม้มันมองผมแบบประมาณว่าแค่เนี้ย นี่อยากบอกนะว่ามันยังโกรธผมไม่หายน่ะ



“ผมคือ ผมก็แค่จะมาคุยเรื่องแผนต่อจากนี้ ว่าเราจะทำไงต่อดี “

“วันนี้กูไม่ว่างเดี๋ยวตอนหกโมงกูต้องไปทำงานเอาไว้คุยวันหลังแล้วกัน “



นี่มันโกรธผมจริงๆ ด้วยใช่มั้ย ทั้งที่ผมอุส่ามาขอโทษมันทั้งที่มันเป็นคนพูดเรื่องแย่ๆ แบบนั้นใส่ผมก่อนแท้ๆ เนี้ยนะ ตอนนี้ผมรู้สึกแย่เอามากๆ แล้วผมจะทำยังไงดี



“นี่พี่ทำงานอะไรอะ..... “ ผมพูดพร้อมกับดันประตูห้องของพี่ไม้เอาไว้เพราะพอพี่เค้าพูดจบพี่เค้าก็ปิดประตูทันที ผมยังไม่ได้เข้าไปในห้องของพี่เค้าเลย คือเรายืนคุยกันหน้าห้องพี่เค้าน่ะ



“เฮ้อ.....เข้ามาก่อนสิ “ ไอ้พี่ไม้พูดพร้อมกับเปิดประตูให้ผมเข้าไปในห้องของพี่มัน จู่ๆ ผมก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก



“ห้องพี่นี่รกเนอะ ได้ทำความสะอาดบ้างหรือเปล่าอะ “



“ถ้ากูบอกว่าไม่มึงจะทำให้กูหรอ “



“ได้สิเพราะยังไงผมก็ว่างอยู่แล้ว แถมเรายังต้องวางแผนกันในห้องนี้อีก ผมไม่ชอบอยู่ในห้องรกๆ “ อันนี้ผมพูดจริงๆ นะ ผมไม่ชอบอยู่ในห้องรกๆ ผมเป็นพวกแพ้ฝุ่นน่ะ



“ไม่ต้องหรอก กูพูดเล่น เดี๋ยวกูทำเอง “ ทำไมแหล่ะทั้งที่ผมอุส่าจะช่วยนะ ทำไมต้องมาปฏิเสธกันแบบนี้ด้วย หรือว่ายังโกรธไม่หาย



“อะไรกันๆ กลัวผมจะเอาอะไรไปอีกหรือไง ไม่ต้องห่วงหรอกนะห้องพี่ไม่ได้มีอะไรที่ผมอยากได้สักหน่อย “



“เฮ้อ.....วันนี้กูไม่ว่างเดี๋ยวหกโมงต้องไปทำงานเลิกงานมาก็เที่ยงคืน กูไม่มีเวลาจะคุยกับมึง เอาไว้มีอะไรก็คุยกันวันพรุ่งนี้เพราะพรุ่งนี้กูไม่มีงาน โอเคมั้ย “ ไอ้พี่ไม้มันพูดขึ้น



“แล้วตกลงพี่ทำงานอะไรอะ........”



“กูจะทำงานอะไรมันเกี่ยวอะไรกับมึงด้วยวะ “



ก็อยากพูดนะว่า ก็แค่อยากรู้ว่าพี่ทำอะไรบ้างมันผิดด้วยหรือไงวะ แต่มาคิดอีกทีผมไม่ได้เป็นอะไรกับมันสักหน่อย ทำไมผมต้องไปอยากรู้เรื่องของมันขนาดนั้นด้วยวะ



“ก็แค่อยากรู้นี่ว่าพี่จะทำงานเป็นสาวเสริฟน่ารักๆ เหมือนพี่พูนหรือเปล่าอะนะ ^^“ งั้นขอเปลี่ยนเป็นกวนประสาทแทนแล้วกัน



“เฮ้อ......ไร้สาระจริงๆ เลยนะมึง กลับไปได้แล้วกูจะนอนเดี๋ยวกูต้องตื่นไปทำงานอีก “ ไอ้พี่ป่ามันพูดขึ้น ก่อนจะล้มตัวลงนอนโดยไม่สนใจผม



เอิ่มๆ กูกลับก็ได้เว้ย ไม่ได้อยากอยู่สักหน่อยไอ้ห้องเช่าเล็กๆ โซมๆ โกโลโกโสแบบนี้น่ะ ตอนนี้รู้สึกหงุดหงิดเอามากๆ โคตรไม่พอใจเลยอะ ทำไมมันต้องไล่ผมตลอด แถมยังทำเป็นเมินผมแบบนี้ด้วยวะ



.....................จบตอนที่ 3......................

 

[♠DekDoy♠]

จริง ๆ ก็สนุกนะคะ แต่คำผิดเยอะไปหน่อย
เช่น ค่ะ คะ ขวบ โทรม ๆ ชื่อตัวละครตอนล่าสุดก็ผิดนะคะ ป่าเนี่ยลูกสาวไม้ไม่ใช่เหรอ

[kun]

หลงในตัวพี่ไม้แล้วอ่ะดิ

[Caroto]

ตอนที่ 4

หลังจากนั้นไอ้เด็กบ้านั่นก็มาที่ห้องของผมทุกวัน ผมว่ามันเอาเวลาที่มาห้องผมไปเฝ้าพี่กรของมันไม่ดีกว่าเหรอวะ ผมแหล่ะไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ ให้ตายสิ



หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อยเรื่องที่หมายที่เราจะไปกันเสร็จ รวมถึงแผนของมันอีกนิดหน่อย วันนี้ผมก็ทำตามแผนการที่มันวางเอาไว้ครับ



คือจะว่ายังไงดีหละ ก็ไม่ได้เป็นแผนอะไรหรอกก็แค่ให้ผมช่วยกันแฟนของไอ้กรออกไปหน่อยแค่นั้นเอง ซึ่งผมเองก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะกันแฟนของไอ้กรมันออกไปได้ยังไง



ที่หมายที่ว่าก็ที่เดิมนั่นแหล่ะ

“หวัดดีค่ะพี่ไม้ทางนี้ค่ะ ทางนี้ “ เสียงของพลอยดังขึ้นก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปหา ตอนนี้มันไม่ได้มีแค่ 3 คนแล้วครับ แต่เพิ่มมาเกือบเท่าตัวเลย แล้วแบบนี้จะเอาไงต่อดีวะ



ผมหันไปขอความเห็นจากไอ้พีแต่มันก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์สุดๆ ซึ่งผมก็เข้าใจว่ามันหงุดหงิดที่แผนต้องล่มอีกแล้ว





“พี่ไม้พลอยขอแนะนำนะค่ะ นี่พืช กับแก้วค่ะ เป็นเพื่อนของพลอยเอง “ ผมพยับหน้าเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจทำไมพวกเธอต้องทำท่าทางเขินอายขนาดนั้นด้วยวะ อยากบอกนะว่าพวกนี้ชอบผมนะ อันนี้ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆ แล้วผมก็ค่อนข้างจะรำคาญด้วย



เฮ้ยๆ ไม่ต้องอ่อยกันแบบโจงแจ้งกันขนาดนั้นก็ได้มั้ง นี่ตกลงพวกมันมาช่วยผมหารักแรกพบที่ไม่มีอยู่จริงหรือมาอ่อยผมกันแน่วะเนี้ย

.

.

และแล้วในที่สุดช่วงเวลานั้นก็หมดไปสักที และรักแรกที่ไม่มีตัวตนอยู่จริงของผมมันก็หาไม่เจอด้วย เลยนักกันอีกว่าอาทิตย์หน้าค่อยมาเจอกันเพราะสาวๆ พวกนี้จะไปตามล่าตัวมาให้ได้



เฮ้อ......หวังว่าอาทิตย์หน้าคงไม่มีใครมาเพิ่มอีกนะ



“พี่ไม้จะไปดูหนังด้วยกันมั้ยค่ะ “ หลังจากทานข้าวเสร็จ พวกพลอยก็ชวนผมไปดูหนังด้วย แต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ผมจะต้องไปแล้ว แถมผมก็มีที่ที่จะไปแล้วด้วย ไอ้พีมันก็ปฏิเสธที่จะไปด้วยผมกับไอ้พีเราเลยแยกทางออกมา

.........................................................



“พี่ไม้นี่ป๊อปจังเลยนะครับ ปกตินี่เดือนเค้าป๊อปกันแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า ผมเป็นรองเดือนไม่เห็นจะป๊อปบ้างเลย^^“ วันนี้ผมโคตรจะหงุดหงิดเลยครับ นอกจากแผนที่วางไว้จะล่มไม่เป็นท่าแล้ว รู้สึกเหมือนจะทำให้ความป๊อปของไอ้พี่ไม้เพิ่มขึ้นด้วย



“อะไรของมึงวะ อยากมาพาลใส่กันแบบนี้นะเว้ยกูไม่ชอบ กูก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงพวกนั้นจะมาด้วย ขอโทษแล้วกันที่กูไม่ได้ทำให้มึงได้อยู่กับพี่มึงอย่างที่มึงต้องการ “



“ไม่ใช่สักหน่อย ผมหงุดหงิดเพราะพี่กับผู้หญิงพวกนั้นต่างหาก ทำไมพวกพี่ต้องมาทำให้ผมหงุดหงิดด้วยวะและโคตรไม่มีสมาธิด้วย ” ผมตวัดมันไป จะว่ายังไงดีแหล่ะวันนี้ตลอดที่อยู่ในกลุ่มผมแทบไม่มีสมาธิคิดถึงเรื่องอื่นเลยเพราะไอ้บ้าพวกนี้



“เอิ่มๆ กูขอโทษที่ไม่ได้ช่วยมึงเลย อ้าว....กูเลี้ยง “ อะไรกันวะ ไอศครีมโคนอันละ 10 บาท เนี้ยนะ นี่มึงคิดว่ากูจะหายโกรธแค่ได้กินมันหรือไงวะ



ผมรับไอศครีมโคนจากไอ้พี่ไม้มากิน ตอนแรกผมคิดว่ามันจะกลับซะอีก แต่ไหนถึงได้เดินเข้าไปในโซนที่ขายพวกตุ๊กตาได้หละเนี้ย และผมเองก็เสือกเดินตามมันมาอีก



“จะเลือกอะไรกันนะกันหนา จะซื้อไปให้สาวหรือไงวะ “ ผมถามออกไปอย่างหัวเสียเพราะมันเลือกไปด้วยยิ้มไปด้วย แถมไม่ใช่ยิ้มแบบฝืนๆ ที่มันชอบทำด้วยนะ จะว่ายังไงดีหละ มันดูอบอุ่นกว่านั้น



“แน่นอนสิ ก็กูจะซื้อไปให้สาวน้อยที่กูรักที่สุดในชีวิตนี่น่ะ กูก็ต้องเลือกของที่ดีที่สุดอยู่แล้ว “ พี่ไม้พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข พริบตุ๊กตาในมือไปมาเพื่อดูอย่างละเอียด

“คนไหนแหล่ะ ผมไม่เห็นว่าจะมีสาวน้อยแบบนั้นที่หอพี่เลย “ เจ็บครับ ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ผมก็ยังอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร



“ก็แหงสิก็เธออยู่ที่บ้านพี่นี่ พี่ไม่ได้พามาด้วยสักหน่อย พี่จะกลับไปหาเธออาทิตย์ในน่ะก็เลยมาซื้อก่อน ^^ “เจ็บครับ เจ็บกว่าตอนที่รู้ว่าพี่กรพาพี่พลอยไปที่คอนโดอีก แถมยังรู้สึกชาไปทั้งร่างเลยด้วย



“ฮ่าฮ่า....อย่างนั้นหรอ.....ผมกลับก่อนนะ “ ผมพูดพร้อมกับรีบเดินออกห่างจากตรงนั้นทันที ก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอก็พี่เค้าออกจะหน้าตาดี การที่ยังไม่มีคนพิเศษนะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว



"นี่เราเป็นอะไรของเราเนี้ยบ้าที่สุด........"

.....................................................



“อ้าว....จะรีบไปไหนหละนั่นไหนว่าไม่มีธุระที่ไหนต่อไง “  ผมตะโกนเรียกไอ้พี แต่มันกลับไม่สนใจแล้วก็เดินหนีไปซะอย่างนั้น นี่มันเป็นอะไรของมันวะ เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงผมหละตามอารมณ์มันไม่ทันจริงๆ นะ



ผมเลือกตุ๊กตาที่จะเอาไปให้เจ้าหญิงน้อยของผมเสร็จ ผมก็เอาไปจ่ายเงินก่อนจะเดินกลับหอ  ก่อนที่โทรศัพย์ของผมจะดังขึ้น ตอนแรกคิดว่าจะเป็นเจ้าหญิงน้อยของผมเพราะเธอจะชอบโทรมาคุยกับผมวันเสาร์แบบนี้ แต่กลับเป็นเบอร์ของพี่โจ เจ้าของผัดที่ผมไปร้องเพลงให้ซะอย่างนั้น



“ครับพี่โจ มีอะไรหรือเปล่าครับ “

[เย็นนี้มึงว่างมั้ยวะไอ้ไม้ ]

“ครับว่างครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ “

[พอดีว่านักร้องที่จะมาคืนนี้มันมาไม่ได้กูเลยอยากให้มึงมาร้องให้แทน ได้มั้ยวะ ]

“ก็ได้ครับพี่ งั้นเดียวผมจะเข้าไปตอนหกโมงเย็นแล้วกันนะครับ “ ผมพูดก่อนที่พี่เค้าจะกดตัดสาย ผมเลยขับรถกลับมาที่หอเพื่อจะมานอนเพราะคืนนี้ต้องทำงาน

.

.

.

หลังจากขึ้นร้องเพลงเสร็จผมก็เจอไอ้เด็กบ้านั่นอีกแล้ว ที่โต๊ะตัวเดิม มุมเดิมและก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เหมือนเดิมด้วย สงสัยคงจะรู้สึกแย่จริงๆ สินะเนี้ยที่วันนี้แผนก็ล่มอีกตามเคยน่ะ



“นี่จะไม่ดื่มเยอะไปหรอวะ “ ผมพูดพร้อมกับนั่งลงข้างมัน จะว่ายังไงดีแหล่ะ มันดื่นก่อนที่ผมจะมาทำงานอีกมั้งเนี้ย เพราะตอนที่ผมขึ้นไปร้องเพลงก็เห็นมันดื่นแบบไม่ลืมหูลืมตาแล้วอะ



“มึงเป็นใครเสือกอะไรด้วยวะ “ คำพูดกับท่าทางนี่เหมือนกับวันแรกที่ผมมาทักมันเลยอะ ถ้างั้นจากนั้นก็

“ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกพี่ได้นะ “ นี่เป็นคำพูดเดิมที่ผมเคยพูดตอนที่มันโวยใส่ผมครั้งที่แล้วครับ พอพูดแบบนี้เสร็จ ก็ 1 2 3 ..........นับในใจ



“พี่จะฟังผมจริงๆ ใช่มั้ย ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มาก โคตรแย่เลย ผมเสียใจจริงๆ นะ ทำไมพี่เค้าต้องทำแบบนี้ด้วย หลอกให้ผมชอบพี่เค้าทั้งที่พี่เค้าก็มีคนที่รักอยู่แล้วด้วย “



หึหึ....เห็นมั้ยเหมือนครั้งก่อนไม่มีผิด ^^

ครั้งก่อนผมก็พูดแบบนี้แหล่ะจากนั้นก็ต้องฟังมันเล่าจนไม่ได้หลับได้นอน จริงๆ เลยนะคนๆ นี้เนี้ย



“แล้วคราวนี้พี่กรของมึนทำอะไรมึงอีกหละ พาสาวไปดูหนังไม่ สนใจมึงเหรอ “



“ใช่ไอ้พี่กรมันพาสาวไปดูหนังโดยที่ไม่สนใจผมอีกแล้ว ”



“เหรอ แล้วไงต่อ ^^ “



“มันไม่ใช่แค่นั้นสักหน่อย ไอ้พี่ไม้บ้านั่นมันเลวที่สุดเลย ไปตายซะ “



อ้าว......แล้วไหนอยู่ดีๆ ถึงมาด่ากูละเนี้ย แล้วกูไปทำอะไรให้มึงอีกวะ จริงอยู่ที่มันนี้กูไม่ได้ช่วยมันเลย แต่ก็ขอโทษไปแล้วไม่ใช่ แล้วทำไมกูต้องไปตายด้วยวะ



“แล้วพี่ไม้เค้าทำอะไรหละ “



“นี่มึงเป็นคนรู้จักของไอ้พี่ไม้เหรอวะ “



“เปล่าไม่ใช่ไม่รู้จักเลยสักนิด “ ตามบทครับตามบท ถ้าบอกว่ารู้จัดมันจะเลิกเล่าทันที แล้วก็เริ่มโวยวาย ไอ้นี่มันค่อนข้างบ้าครับ



“นี่มึงห้ามเอาไปบอกใครนะเข้าใจมั้ย “



“อืมๆ....แน่นอนไม่บอกสาบานเลย “



“ฮึกฮึก.....ผมเจ็บอะ “ ไอ้พีมันพูดไปด้วยร้องให้ไปด้วย พร้อมกับกอดผมเอาไว้แล้วซบหน้าลงที่ไหลผม ครั้งก่อนมันก็ทำแบบนี้ครับ ตอนนั้นผมพยายามดันมันออกแล้วมันก็ปล่อยโฮผมเลยต้องดึงมันมากอดต่อกว่ามันจะเลิกร้องนี่โคตรนานอะ ก็อย่างที่บอกไอ้นี่มันค่อนข้างบ้า แต่มันก็บ้าได้น่ารักนะผมว่า



ผมปล่อยให้มันใช้เสื้อผมเป็นทิชู้ได้ตามใจก่อนที่มันจะผลัดออก ไอ้นี่ถ้ายิ่งเราฝืนมันจะยิ่งรั้นเพราะผมเคยลองมาแล้ว



“งั้นพี่ไม้เค้าไปทำอะไรน้องพีแหล่ะ “ หลังจากอารามมาบทมานานก็ถึงเวลาเริ่มเข้าเรื่องแล้วครับ ตามสเต็ปเดิม



“พี่ไม้เค้าโคตรเลวเลยไอ้เหี้ยนั่นน่ะ ทำไมมันต้องทำแบบนี้กับผมด้วย ผมเจ็บจริงๆ นะ “



นี่มันเมาหรือว่ามันแกล้งเมาเพื่อหลอกด่ากูวะเนี้ย ด่ากูซะ แล้วตกลงกูไปทำอะไรให้มึงอีกวะ กูงงนะเว้ย



“แล้วไงต่อครับ...^^ “ จะว่ายังไงดีแหล่ะ ถ้าตะคอกหรือไม่พูดดีๆ มันก็จะพาลนะ ประสบการจากครั้งก่อน เวลาที่มันเมาห้ามขึ้นเสียงอะไรแบบเนี้ย



“พี่ทำไมพี่ไม้เค้าต้องมีผู้หญิงที่รักที่สุดในชีวิตแล้วด้วยอะ ทั้งที่ผมก็รักเค้า แล้วทำไมคนที่เค้ารักต้องเป็นคนอื่นด้วย พี่รู้มั้ยวันนี้พี่ไม้เค้าซื้อตุ๊กตาไปให้ผู้หญิงที่เค้ารักที่สุดในชีวิตด้วย แถมยังพาผมไปช่วยเลือกด้วย เค้าโคตรเหี้ยเลยว่ามั้ย “



เดี่ยวก่อนนะ นี่ผมฟังผิดไปหรือเปล่าหว่า ไอ้เด็กเวรนี้มันบอกรักผมเหรอ



“นี่พี่ฟังผมอยู่หรือเปล่า ทำไมพี่ถึงไม่ยอมฟังผมแหล่ะผมเจ็บจริงๆ นะ ทำไมถึงไม่มีใครฟังผมเลยสักคน “ ไอ้พีมันพูดพร้อมกับกอดผมอีกแหล่ะ คือนี่ตกลงมันหมายความว่าไงวะ



“ครับๆ ฟังอยู่พี่กำลังฟังอยู่เพราะงั้นปล่อยได้แล้ว “ ผมพูดพร้อมกับลูบหลังมันเบาๆ เพราะมันโวยวายจนตอนนี้ในร้านมองเราเป็นตาเดียว นี่คงคิดว่าเราเป็นคู่เกย์ไปเรียกร้อยแล้วละมั้ง วันนี้คนค่อนข้างเยอะด้วยสิไม่เหมือนวันก่อน



“เรากลับกันเถอะตอนนี้พีเมามากแล้ว “



“ไม่เอาพี่ต้องฟังผมก่อนสิ ทำไมถึงไม่ฟังผมแหล่ะ” ไอ้พีมันพูดพร้อมกับจับเอวผมเอาไว้ เพราะเมื่อกี้นี้ตอนที่ผมบอกให้เรากลับผมยืน



“โอเคๆ พี่จะฟังเพราะงั้นไปเล่าต่อที่หอพี่นะ โอเคมั้ย “ คือจะว่ายังไงดีแหล่ะตอนนี้เรากลายเป็นเป้าสายตาไปเป็นที่เรียกร้อยแล้ว



“ก็ได้แต่พี่ต้องฟังผมนะ สัญญาสิ “



ถ้ามันรู้ว่าเวลามันเมาแล้วรั่วขนาดนี้มันจะอายบ้างมั้ยแหล่ะเนี้ย ถ้าผมเป็นแบบนี้นะ สาบานเลยว่าจะไม่ดื่มไปตลอดชาติ



“ครับๆ พี่สัญญา พี่จะฟังทุกกกกอย่างเลย “ เฮ้อ.....คืนนี้คงไม่ได้นอนอีกตามเคย สุดท้ายผมก็แบกมันมาที่หอด้วยครับ เพราะยังคาใจกับสิ่งที่มันพูดอยู่

.

.

.

พอก้าวเท้าเข้ามาในห้องผมเท่านั้นแหล่ะ มันก็เล่าทันที

“พี่รู้มั้ยว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่ไม้ ทั้งที่ผมรักพี่กรแท้ๆ แต่ทำไมพี่ไม้ต้องทำให้ผมรักพี่เค้าด้วย “

“แล้วทำไมพีถึงรักพี่ไม้แหล่ะ “

“ใครว่าผมรักไอ้พี่ไม้บ้านั่นกัน ผมไม่ได้รักมันสักหน่อย ผมรักพี่กรต่างหาก “

อ้าว.....สับสนแล้วมึงเมื่อกี้นี้มึงพึ่งบอกรักกูเองไม่ใช่



“ผมน่ะรักพี่ไม้จริงๆ นะ แต่ทำไมพี่เค้าต้องไปกระแนะกระแน่กับผู้หญิงพวกนั้นด้วย ทำไมเค้าต้องทำเท่ต่อหน้าพวกเธอด้วย รู้มั้ยว่าผมรู้สึกยังไง ไม่สิพี่ไม้เค้ามีผู้หญิงที่รักที่สุดในชีวิตอยู่ที่บ้านแล้วนี่น่ะ “



“ผู้หญิงคนนั้นมันมีดีตรงไหนทำไมเค้าต้องรักที่สุดในชีวิตด้วย แล้วผมแหล่ะ ผมก็รักพี่เค้าแล้วทำไมพี่เค้าถึงไม่รักผมมากที่สุดในชีวิตบ้างอะ พี่บอกผมสิ ฮึกฮึก.....ผมเสียใจจริงๆ นะ”



ไอ้บ้านี่มันจริงๆ เลยก็เป็นผู้ชายเว้ยแล้วกูก็ไม่ได้เป็นเกย์ แล้วทำไมกูต้องรักมึงด้วยวะ



“แล้วน้องพีไม่รักพี่กรแล้วหรอ “ ผมถามออกไป



“รักสิผมรักพี่ไม้ที่สุดเลย ทำไมพี่เค้าต้องมีคนอื่นอยู่แล้วด้วย ฮึกฮึก......”



สุดยอดไม่อยากเชื่อว่าไอ้บ้านี่จะทำให้ผมเขินได้ขนาดนี้ เลิกทำตัวน่ารักสักทีได้มั้ยวะ ถ้าไม่ใช่เพราะมึงเป็นผู้ชาย หรือน้องป่าต้องการแม่กูคงรักมึงไปแล้วเหมือนกัน



“กลับไปรักพี่กรของน้องพีไม่ได้เหรอ “ ผมพูด ผมจะทำยังไงกับไอ้บ้านี่ดีวะเนี้ย

“ห้ะ.....มึงพูดบ้าอะไรวะ กูก็รักพี่กรอยู่แล้ว “

“พี่ไม้นะ ทำให้ผมเจ็บมากๆ เลยนะ มันเจ็บที่ตรงนี้ เจ็บมาก ฮึกฮึก....ผมเจ็บจริงๆ นะ ฮึกฮึก.....”



ไอ้บ้านี่มึงจะน่ารักเกินไปแล้วนะเว้ย นี่รู้หรือเปล่าว่าตอนนี้มึงกำลังพูดอยู่กับใครน่ะ ตอนนี้กูเขินจะตายอยู่แล้วนะเว้ยไอ้เด็กเวร



เพราะไอ้บทสารภาพรักกับท่าทางตอนเมาของมันที่โคตรจะยั่วและเซ็ดซี่จนผมทนไม่ไหว ผมดึงมันมาจูบ ยอมรับว่าค่อนข้างรุนแรงก่อนจะถอนออกกะว่าจะทำมากกว่านั้นแต่............



ไอ้บ้านี่มันหลับไปแล้ว นี่อยากบอกนะว่าเวลาที่มันเมาวิธีที่ทำให้มันหุบปากได้คือจูบน่ะ นี่มันจะน่ารักเกินไปแล้วนะไอ้บ้านี่....................



ไม่สิดีแล้วที่มันหลับไป ไม่งั้นแทนที่ลูกสาวผมจะได้แม่เค้าอาจได้พ่อไปเพิ่มอีกคนก็ได้ ผมควรจะต้องอยู่ห่างๆ จากไอ้บ้านี่เอาไว้สินะ เพราะไม่งั้นผมได้หน้ามืดเอามันเป็นเมียแน่

...................จบตอนที่ 4......................

[kun]

พีน่ารักออก ก็แค่เมาแล้วรั่ว ฮ่าๆๆๆ
พาพีไปหาน้องป่าเลย