(เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)  (อ่าน 3371 ครั้ง)

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
(เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
« เมื่อ02-06-2016 14:48:53 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

ผลงานเรื่องสั้นสยองขวัญ

1.ฆาตกวี   

2.ไพรมรณะ   ป่าซ่อนตาย



เรื่องสั้นไม่สยองขวัญ

[เรื่องเล่า]ประสบการณ์วายๆที่เจอในชีวิตประจำวัน/ชายได้ชายสาววายขึ้นคาน


ฆาตกวี
เรียงร้อยตัวอักษร....
ขีดเขียนเป็นบทกลอน....
ล่อให้เหยื่อนอน....
แล้วเชือดอย่างไม่ปราณี!
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-06-2016 17:50:36 โดย คนอ่าน »

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #1 เมื่อ02-06-2016 15:00:43 »

ผมเก็บเส้นผมของเธอไว้ทุกเส้น   เก็บน้ำทุกหยดที่เธออาบ   ผมบรรจุมันไว้ใส่ภาชนะสีใส   แล้วเฝ้ามองด้วยความสิเน่หา

ผมเก็บลิปสติกของเธอ  ฝานมันเล็กๆด้านที่เธอใช้  ผมเก็บใส่ถุงพลาสติกแล้วติดสติ๊กเกอร์เขียนบอกว่าไว้ว่า

‘ลิปสติกของแอนนา’

เช่นเดียวกับเส้นผมของเธอผมก็เขียนไว้ว่า

‘เส้นผมของแอนนา’

และเช่นเดียวกับทุกๆสิ่งที่เธอใช้   ผมก็เขียนกำกับไว้     ผมมองของสะสมเหล่านั้นแล้วยิ้มอย่างปิติ   
 
ผมได้ครอบครองทุกอย่างของเธอหมดแล้ว   เหลืออย่างเดียวที่ผมไม่ได้ครอบครอง  ...ก็คือตัวของแอนนา


“แกๆๆ แกอ่านนิยายเรื่องใหม่ของ ‘ในห้องเย็น’ยัง    สนุกมากๆๆๆๆแก  เรื่องของหนุ่มโรคจิตที่แอบรักผู้หญิง
แล้วเก็บของผู้หญิงมาสะสมไว้  ให้อารมณ์จิตๆมากเลยแก” พินรดา เด็กสาววัยมัธยมปลายพูดกับเพื่อนอย่างออกรส
ถึงนิยายสยองขวัญเรื่องใหม่ของ ในห้องเย็น

‘ในห้องเย็น’เป็นราชานักเขียนนิยายสยองขวัญยุคใหม่ที่กำลังดังในหมู่วัยรุ่นในขณะนี้ 
 ถึงแม้เขาจะไม่ได้ตีพิมพ์สำนักพิมพ์จนมีหนังสือออกมาเป็นเล่ม  แต่เขาก็เขียนนิยายสยองขวัญ
ที่โด่งดังเป็นอย่างมากในโลกออนไลน์  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเว็บไซค์ที่นิยมในหมู่วัยรุ่นที่ชื่นชอบเรื่องราวลี้ลับ   
การไม่เปิดเผยหน้าตาจนเป็นปริศนาประกอบกับพล็อตเรื่องแนวระทึกขวัญแบบแปลกๆส่งผลให้ ในห้องเย็น 
มีชื่อเสียงในหมู่นักอ่านวัยรุ่นในเวลาต่อมา  แม้จะมีผลงานเพียง 4-5 เรื่องเท่านั้น

“อ่านแล้วๆแหมแก   เอฟซีในห้องเย็นอย่างฉันจะไม่ติดตามได้ไง  ได้ข่าวว่าเรื่องนี้เรตติ้งเขาดีกว่าเรื่องที่ผ่านๆมาอีกน่ะแก   
ยอดคอมเม้นท์งี้ถล่มทลายจนเว็บแทบพัง” ลิลลี่  พูดกลั้วหัวเราะด้วยความดีใจในฐานะคนที่
ติดตามผลงานของนักเขียนคนนี้ทุกเรื่องจึงอดไม่ได้ที่จะปลื้มใจตามไปด้วย

เสียงพูดคุยของสองสาวและบรรดาเพื่อนคนอื่นที่มาร่วมสมทบด้วยดังไปทั่วห้อง   จนอาจารย์หนุ่มเจ้าของวิชาถัดไปที่เดินเข้ามาเสียนานแต่ไม่มีนักเรียนคนไหนได้ทันสังเกต  ถึงกับอดรนทนไม่ได้คว้าไม้บรรทัดเหล็กขึ้นมาตีบนโต๊ะดังแป๊ะๆ
พอเรียกความสนใจของนักเรียนได้บ้าง

“เอ้า  เงียบๆหน่อย  ครูจะสอนแล้ว มัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหล่ะ  รอเวลาพักไม่ได้หรือไง  ยิ่งสอนๆไม่ค่อยจะทันอยู่” ครูนิกร   
ครูหนุ่มวัย 25 หมาดๆพูดขึ้นมา

“โห ครูนิกรค่ะ  ก็นักเขียนในดวงใจของหนูเปิดเรื่องใหม่  ระทึกใจกว่าเดิม  พวกหนูก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา 
เหมือนผู้ชายที่ชอบดูบอลอะไรประมาณนี้” พินรดา หัวเราะคิกคักบ่งบอกถึงความสนิทสนมระหว่างครูกับลูกศิษฐ์ได้เป็นอย่างดี

“ครูนิกร  เคยอ่านนักเขียนนามปากกาว่า ในห้องเย็น  ไหมค่ะ  เขียนเรื่องระทึกขวัญได้สนุกมากๆ”ลิลลี่ พูดเสริม

“ครูจะไปมีเวลาไปอ่านได้ยังไงล่ะ  ก็เอาเวลาไปเตรียมการสอนให้พวกเธอ  เอ้า  กลับที่ๆ วันนี้ครูจะสอนเรื่องล็อคการิซึ่ม”
สิ้นเสียงครูหนุ่ม   เด็กนักเรียนในห้องก็พร้อมใจกันร้องโอดครวญอย่างเหนื่อยหน่าย

ด้วยความที่ ‘นิกร’ อายุยังน้อย  แถมมีบุคลิกนิสัยเหมือนรุ่นพี่เสียมากกว่า  ทำให้เด็กๆมองนิกรเป็นเหมือนรุ่นพี่ที่ทั้งสนิทและเคารพในเวลาเดียวกัน   และด้วยความที่ใจดีเป็นกันเองนั้น เวลามีพักว่าง  เด็กนักเรียนก็มักจะมาพูดคุยปรึกษากับนิกรอยู่เสมอจนสนิทสนมกันในฐานะอาจารย์และลูกศิษฐ์

เมื่อหมดคาบวิชาคณิตศาสตร์  พินรดา และ ลิลลี่  ก็เปิดมือถือหน้าเว็บนิยายของ ในห้องเย็น  แล้ววิ่งเข้ามาหาอาจารย์หนุ่มทันที

“ครูนิกรลองอ่านดูสิๆ ดังจะตายเรื่องนี้  ถ้าไม่อ่านเดี๋ยวนักเรียนหาว่าเชยไม่รู้น่ะ”ลิลลี่  ยื่นมือถือให้นิกรดู

“ไม่เอาๆครูจะรีบเอาการบ้านพวกเธอไปตรวจแล้ว   เอาเวลาอ่านนิยายพวกนี้  ไปอ่านหนังสือเรียนบ้างน่ะ”นิกร พูดดุแบบไม่จริงจัง

“โห  ครูนิกร  ลองอ่านดูสักนิดแล้วจะติดลมเลย   เวลาพวกหนูคุยกัน ครูนิกรจะได้มาร่วมวงคุยกับพวกหนู ไม่ต้องรีบสอนไง”
พินรดา  พูดแหย่

“อ๋อ  เป็นแผนของพวกเธอใช่ไหม  ที่จะให้ครูไม่ต้องสอน  เดี๋ยวครูจะหักคะแนนตามบรรทัดที่พวกเธออ่านนิยายเรื่องนี้”นิกร ยิ้มให้ลูกศิษฐ์อย่างเอ็นดู

เด็กสาวร้องครางทักท้วง   ก่อนที่อาจารย์วิชาใหม่จะก้าวเข้ามาแทนที่    เด็กนักเรียนแตกฮือเข้าไปนั่งประจำที่อย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อยผิดกับคาบของครูนิกรอย่างลิบลับ

“คุยอะไรกันหรอครับ ครูนิกร ท่าทางน่าสนุก”อาจารย์หนุ่มอีกคน  ถือหนังสือประกอบการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์เอ่ยทักทายนิกรอย่างเป็นกันเอง

“อ๋อ  ไม่มีอะไรครับ  อาจารย์พิรัญ  เด็กๆมาชวนคุยเรื่องนิยาย  ขอโทษที่ออกช้าครับ  เชิญอาจารย์มาสอนต่อได้เลยครับ” นิกร ยิ้มให้พิรัญ  แล้วเก็บข้าวของของตัวเองออกไป  ในใจนึกชื่นชมพิรัญที่สามารถกำหราบเด็กวัยกำลังซนได้อยู่หมัดถึงแม้ครูพิรัญจะอายุไล่เลี่ยพอๆกับเขาก็ตาม

ในช่วงหลังจากการสอนในคาบเช้านั้น  นิกรใช้เวลาในการตรวจการบ้าน  จัดเตรียมการสอน  เมื่อทำกิจกรรมทุกอย่างจนเสร็จสิ้นหมดแล้ว   ครุหนุ่มจึงเกิดความสงสัยใคร่รู้ในสิ่งที่เด็กสาวมาตะล่อมให้อ่าน   มือขาวแกร่งนั้นเลื่อนหน้าจอไอแพดข้างกาย เปิดหน้าเว็บค้นหานิยายเรื่องดังของ  ในห้องเย็น

‘คลั่งรัก’

ชื่อนิยายเรื่องดังของ ในห้องเย็น  นิกรนึกขำที่ชื่อนิยายดูเหมือนนิยายชู้รักทั่วไปเสียมากกว่า 
เมื่อลองอ่านดูก็พบว่าเป็นเรื่องของชายโรคจิตที่คลั่งรักในตัวหญิงสาวที่ตัวเองแอบรัก   
จึงตามเก็บข้าวของที่ใช้ในชีวิตประจำวันมาสะสม

ผมเก็บเศษเล็บของเธอมาไว้ในขวดโหล   เก็บเศษยางลบที่เธอลบ   ผมหวังไว้ว่าสักวันผมจะได้ร่างกายเธอมาครอบครอง   ผมทำได้เพียงเลียรูปภาพของเธอ  เฝ้าฝันว่าได้ร่วมรักกับเธออย่างสัตว์ป่า  โอ้...แอนนาที่รัก  ผมปรารถนาจะให้เธอเป็นของผมและพร้อมจะฆ่าใครๆที่เข้ามาใกล้เธอ  วาจาไหนที่เอื้อนเอ่ยชื่อเธอ   ผมจะเฉือนปากมันทิ้ง   มือไหนที่สัมผัสเธอ   ผมจะตัดมือนั้นทิ้ง   คุณจะต้องเป็นของผมคนเดียว...แอนนา

นิกรอ่านไปได้เพียงไม่กี่ตอนก็รู้สึกสะอิดสะเอียนจนปิดหน้าเว็บนั้นทิ้ง   นึกสงสัยถึงรสนิยมของวัยรุ่นสมัยใหม่แทนที่จะไปอ่านนิยายจรรโลงใจกลับมาอ่านนิยายชวนขนลุกแบบนี้

“ไปกินข้าวกลางวันกันไหมค่ะครูกร เด็กๆเลิกแล้ว” ครูยุ้ย  วันสามสิบปลายๆเอ่ยชวนครูนิกร  นิกรรีบตอบรับกลับอย่างสุภาพแล้วออกไปกินข้าวพร้อมกับครูยุ้ยทันที
       
        ในโรงอาหารของโรงเรียน วิวัฒนาศึกษา  เป็นโรงอาหารขนาดใหญ่  เรียงรายด้วยร้านอาหารตามสั่ง   ร้านก๋วยเตี๋ยว    ร้านอาหารแบบฝรั่ง   ร้านส้มตำ-ยำ-คอหมูย่าง-น้ำตก-ข้าวเหนียว  ตรงกลางของโรงอาหารนั้นเป็นโต๊ะขนาดยาวไว้สำหรับรับประทานอาหาร   มีเก้าอี้เล็กๆวางอยู่เป็นจำนวนมาก   เมื่อถึงตอนพักกลางวันโรงอาหารแห่งนี้จึงหนาแน่นไปด้วยครู   นักเรียน  ส่งเสียงดังกันเซ็งแซ่

ครูยุ้ยและครูนิกรเลือกโต๊ะริมสุดเพราะไม่ต้องการให้เด็กนักเรียนเสียอรรถรสในการพูดคุยกินอาหารกลางวันกันมากนัก

“ครูยุ้ย ไปสั่งอาหารก่อนเลยครับ   เดี่ยวผมเฝ้าของให้  ผลัดกันไป  พอครูยุ้ยมา ผมค่อยไปซื้อ”นิกร บอกครูยุ้ย

“ขอบคุณน่ะคะครูกร”ครูยุ้ยยิ้ม  แล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ออกไปซื้ออาหาร

ระหว่างที่รอครูยุ้ยไปซื้ออาหาร นิกรก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเฟสบุ๊คส์ตามประสาคุณครูวัยรุ่น  จนรู้สึกอุ่นวาบตรงช่วงไหล่พอหันไปก็เห็นมือแกร่งแข็งแรงนั้นจับมาที่ช่วงไหล่ของเขา

“อ้าว  ครูพิรัญมาทานข้าวด้วยกันสิครับ”ครูนิกร เอ่ยชวนเจ้าของมือ 

“คงไม่รบกวนครับ  เห็นครูนิกร  มีคนทานอาหารด้วยแล้ว”

“แหม ครูครับ  ก็คนกันเองทั้งนั้นมานั่งทานด้วยกันก็ได้ครับ  ไม่ใช่คนอื่น”นิกร ชักชวน เดินไปหยิบเก้าอี้มาให้ครูพิรัญ

“อ้าว  ครูพิรัญ  เชิญนั่งตามสบายค่ะ   ครูกรไปซื้ออาหารได้เลยน่ะคะเดี๋ยวยุ้ยเฝ้าของให้”ครูยุ้ยยกจานอาหารมาวางบนโต๊ะแล้วกล่าวเชื้อเชิญครูพิรัญอย่างอารมณ์ดี

“ครูนิกรกับครูยุ้ยดูสนิทสนมกันจังเลยน่ะครับ  เรียกครูกรด้วย”ครูพิรัญยิ้ม 

“ไม่หรอกค่ะ  ครูพิรัญ  ยุ้ยก็เรียกครูรัญได้น่ะคะ”ครูยุ้ยยิ้มตอบ

การรับประทานอาหารกลางวันของเหล่าคุณครูนั้นเป็นไปอย่างสนุกสนาน   ครูยุ้ยช่างมีอามรณ์ขันเข้าขากันกับครูนิกรดี           ครูพิรัญก็มักมีส่วนร่วมในการพูดคุยด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
   

         วันเวลาแห่งความสุขผ่านเข้ามารวดเร็วเช่นไร    มันก็มักจากไปด้วยความรวดเร็วเช่นนั้น   เมื่อเช้าวันถัดมา  นิกรเข้ามาสอนที่โรงเรียนตามปกติ  แต่นึกแปลกใจที่เพื่อนสนิทอย่างครูยุ้ยที่แทบไม่เคยขาดการสอนเลยสักครั้งกลับหายไปในวันนี้      บรรยากาศในห้องพักครูดูแปลกไป   หนังสือพิมพ์ที่วางไว้หน้าห้องที่กวาดเก็บเรียบ   
นิกรคิดว่าแม่บ้านคงลืมซื้อหนังสือพิมพ์มาจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

“ครูครับ  ตอนพักกลางวันไปกินข้าวกับผมดีไหม  หิวน้ำไหม เดี๋ยวผมไปซื้อให้”ครูพละที่ปกติไม่สนิทสนมกับนิกรมาก           อีกทั้งยังมีวัยวุฒิที่สุงกว่าครูนิกรจึงมักเป็นฝ่ายบริการเสียมากกว่า  มาครามนี้ครูพละกลับเป็นฝ่ายอยากบริการเสียเองด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“ไม่เป็นไรครับ   ผมเสียอีกที่ต้องไปซื้อมาให้ครู  ว่าแต่เห็นครูยุ้ยรึเปล่าครับ   แกไม่สบายรึเปล่า   เมื่อวานยังเห็นดีๆอยู่เลย”

“ไม่มีใครอยากบอกครูหรอกครับ  เพราะเห็นว่าครูสนิทกับครูยุ้ย  ผมว่าครูไม่ควรจะรู้ในตอนนี้ครับ..  ผมอยากให้ครูสอนเด็กจนเสร็จก่อน เดี๋ยวครูจะไม่มีกะจิตกะใจในการสอน”ครูพละชายวัยกลางคนมีสีหน้ากังวลใจ

“ทำไมล่ะครับ ครูยุ้ยเป็นอะไร”

“แหม  ถ้าครูจะพูดขนาดนี้ก็บอกๆครูนิกรเขาไปเลยดีกว่าค่ะ”ครูสมรสบถออกมาอย่างเสียไม่ได้  แต่วงหน้ายังมีร่องรอยความหม่นหมอง  เศร้าสร้อยอยู่

“ตกลงมีอะไรเกิดขึ้นกับครูยุ้ยหรอครับ  บอกผมหน่อยได้ไหมครับ”ครูนิกร มีความเคร่งเครียดปรากฏอยู่บนใบหน้า
ครูในห้องพักครูต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก  จนครูสมรอดไม่ได้จนต้องพูดขึ้นมา

“ครูยุ้ยคงไม่มาแล้วล่ะค่ะ”คุณครูสูงวัยพูดด้วยเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ

“ทำไมล่ะครับ”นิกร เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

“ก็....ครูค่ะ ดิฉันไม่อยากจะพูด  ครูยุ้ยเสียแล้วค่ะเมื่อวาน  มีคนพบศพครูยุ้ยโดนฆาตรกรรมค่ะ   โดนของแข็งทุบกะโหลก....แล้ว...แล้ว...”ครูสมรหน้าซีด   นิกรจึงเข้าไปประคอง

“ไม่เป็นไรครับครู   ไม่ต้องพูด  ผมรู้ว่าไม่มีใครพร้อมจะเล่า  ผมเองก็ไม่พร้อมจะฟัง  เมื่อวานยังคุยกันอยู่แท้ๆ ผมไม่น่าปล่อยให้ครูยุ้ยกลับบ้านคนเดียวเลย   ผมน่าจะรู้ว่าคนสมัยนี้มันไว้ใจไม่ได้  ชอบข่มเหงผู้หญิง”ครูนิกร น้ำตาไหลด้วยความสลดเวทนาเพื่อนร่วมงานจับใจ 

“ครูยุ้ยไม่ได้โดนข่มเหงค่ะครู  ไอ้โจรใจบาปมัน....มันโหดเหี้ยมกว่านั้น    เลาะปากกับฟันครูยุ้ยออกหมดเลยค่ะครู    มันคงกลัวครูยุ้ยส่งเสียง    ไอ้โจรชั่ว   ไอ้ใจอำมหิต”ครูสมรก่นด่าพร้อมน้ำตาไหลพราก

นิกรรู้สึกเย็นวาบถึงความอำมหิตของฆาตรกรจนรู้สึกแค้นสุมอก   ยิ่งเห็นข่าวหนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวคดีฆาตรกรรมตัดปากเลาะฟันก็สิ่งรู้สึกสงสารในชะตากรรมของเพื่อร่วมงาน

วาจาไหนที่เอื้อนเอ่ยชื่อเธอ   ผมจะเฉือนปากมันทิ้ง

จู่ๆประโยคในนิยายเรื่องดังก็แวบเข้ามาในหัวของครูนิกร  นิกรพยายามสลัดมันทิ้ง    พลางคิดว่าไร้สาระ 
จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะโยงนิยายเข้ามาสู่ชีวิตจริงและตัวเขาก็ไม่ใช่แอนนาสักหน่อย..

คดีที่เกิดขึ้นกับครูยุ้ยนั้นส่งผลให้โรงเรียนวิวัฒนาศึกษาออกมาตรการอย่างเข้มงวด  คุณครูชายต้องออกไปส่งลูกศิษฐ์หญิงที่บ้าน  กลุ่มละ4-5 คน     ด้วยความที่พินรดา และ ลิลลี่สนิทกับครูนิกร   ทั้งคู่จึงรีบจองตัวให้ครูนิกรไปส่ง

“ครูนิกรค่ะ  น่ากลัว  ครูยุ้ยโดนฆ่า   หนูจะโดนด้วยไหมค่ะครู”พินรดา กอดแขนนิกร  ตัวสั่นด้วยความกลัว

“ไม่ต้องห่วง  มีครูอยู่ทั้งคน  ครูจะไม่ให้ใครมาทำอะไรพวกเธอ”นิกร  พูดเสียงหนักแน่น 

“เป็นเด็กสาวไม่ควรกอดแขนครูผู้ชายอย่างนั้นน่ะพินรดา  ถ้าพ่อแม่คุณเห็นเข้าจะว่ายังไง”เสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง   

พินรดารีบปล่อยมืออกจากแขนครูนิกรทันที

“หนูขอโทษค่ะ  ครูพิรัญ  ก็..หนูกลัว”พินรดา  พูดเสียงอ่อนทันทีเมื่อหันไปมองอาจารย์หนุ่มตรงหน้า

“ครูนิกรครับ  ครูจะว่าอะไรไหม ถ้าผมจะขอเอาตัวพินรดา ไปรวมกับกลุ่มที่ผมจะไปส่งที่บ้านคนอื่นๆ  ผมอยากจะอบรมความประพฤติสักหน่อย”

“ฮ่าฮ่า  ไม่เป็นไรครับครูพิรัญ   ครูที่ไหนไปส่งที่บ้านก็เหมือนๆกัน   ใช่ไหมพินรดา”นิกร หันไปถามลูกศิษฐ์สาว

“ค่ะ...ค่ะ”

“งั้นก็รีบไปรวมกับกลุ่มครูเขาสิ  ไม่ต้องกลัวน่ะ ครูพิรัญแข็งแรงขนาดนี้ปกป้องพวกเธอได้อยู่แล้ว”นิกร พูดไล่หลังพินรดา 
หญิงสาวหันกลับมามองนิกรด้วยสายตาเกรงๆ

“หนูว่าครูพิรัญเขาก็ดีน่ะคะ    สอนก็ดี  หล่อก็หล่อแต่ว่าเขาดุไปหน่อย  เพื่อนๆเลยกลัว   ถ้าเขาดุน้อยกว่านี้อีกสักนิดเขาคงป็อบในหมู่นักเรียนหญิงน่ะคะ”ลิลลี่ พูดกับนิกรลับหลังครูพิรัญไปส่งนักเรียนหญิงในกลุ่ม

“ครูพิรัญเขาก็เก็กดุไปอย่างนั้นแหล่ะ  นักเรียนจะไม่เชื่อฟัง  ถ้าไม่ดุแบบครู  พวกเธอก็ดื้อใส่ครูพิรัญเหมือนที่ดื้อใส่ครูหน่ะสิ”

“แหม  หนูไม่ดื้อน่ะคะครูนิกร”

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #2 เมื่อ02-06-2016 16:44:55 »

         ในค่ำของเช้าวันเสาร์   นิกรนั่งดูข่าวที่บ้านตามปกติของชีวิตประจำวัน   ครูหนุ่มส่ายหัวระอากับความน่าเบื่อของข่าวเดิมๆซ้ำๆที่มีแต่ตุ๊กแกสองหัว   หมูสองหาง   เขาตัดสินใจจะเปลี่ยนช่องไปดูรายการทำอาหารเพื่อให้บันเทิงใจ

 “ข่าววันนี้เป็นคดีที่น่าสลดอีกคดีน่ะคะ  เป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับครูที่มีคดีฆาตรกรรมไปเมื่อไม่กี่วันก่อนด้วย”นักข่าวสาวรายงานทำให้นิกรวางรีโมทไว้อย่างเดิม 
 
“นักเรียนหญิงของโรงเรียนนี้โดนคนร้ายใช้เชือกรัดคอแล้วตัดมือทั้ง 2 ข้างสันนิษฐานว่าคนร้ายอาจเคยเป็นนักเรียนชายที่เคยมาติดพันกับนักเรียนหญิงแต่นักเรียนหญิงไม่เล่นด้วย....”เสียงรายงานข่าวสะกดให้นิกรนิ่งตะลึงงันราวกับถูกสาป

มือไหนที่สัมผัสเธอ   ผมจะตัดมือนั้นทิ้ง 

นิกร พยายามสลัดความคิดนั้นออกจากในหัว   เพราะนิยายบ้าบอคอแตกนั้นแท้ๆ เขาถึงเอามาเชื่อมโยงกับคดีสะเทือนขวัญคดีนี้   ร่างกายเขาสั่นระริก   คิดโทษตัวเองว่าเป็นเพราะเขาที่ไม่ยอมดูแลนักเรียนหญิงให้ดี   
พินรดา ถึงต้องมาพบจุดจบที่น่าสลดเช่นนี้   แต่เมื่อคิดย้อนกลับไปเขาก็พบว่าเขาได้ฝากให้ครูพิรัญเป็นคนไปส่งพินรดา!

ไวเท่าความคิด   ครูหนุ่มรีบโทรศัพท์เข้าเครื่องของครูพิรัญอย่างรีบเร่ง   จิตใจกระวนกระวายถึงการตอบรับจากปลายสาย

“ครูพิรัญครับ  ผมมีเรื่องอยากสอบถาม  มาเจอผมหน่อยได้ไหม”นิกร  โทรศัพท์ไปหาครูพิรัญด้วยน้ำเสียงกังวลใจ

“อ้า...เรื่องพินรดาสิน่ะ  ผมตกเป็นผู้ต้องสงสัยของครูนิกรหรอเนี่ย  ฮ่าฮ่า วันนี้เกรงจะไม่ได้ครับ  วันนี้ตำรวจกับนักข่าวมากันเต็มบ้านผมเลย”

“เปล่าน่ะครับครูพิรัญ  ผมไม่ได้กล่าวหาว่าครูเป็นคนทำ   ผมแค่อยากสอบถามว่าทำไมถึงเกิดเหตุนี้ขึ้นได้เพราะผมจำได้ว่า
ครูพิรัญเป็นคนไปส่ง   คนร้ายบุกรุกเข้าไปในบ้านพินรดา  หรือว่าครูพิรัญ...ส่งไม่ถึงบ้าน”

“ครูนิกรกำลังคลางแคลงใจในตัวผมอยู่ใช่ไหมล่ะครับว่าผมทำหน้าที่ครูบกพร่อง  เอาเป็นว่าวันพรุ่งนี้  วันอาทิตย์ไปนั่งคุยกันแบบตัวต่อตัวที่ห้องวิทยาศาสตร์แล้วกันน่ะครับ   วันนี้ผมคงไม่สะดวก  อ้า..ตำรวจเรียกผมอีกครั้งแล้วครับ   ไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้น่ะครับครูนิกร”

ปลายสายกดวางโทรศัพท์   นิกรจึงเริ่มคิดคำถามที่จะนำไปถามครูพิรัญในวันพรุ่งนี้

                    ห้องวิทยาศาสตร์ระดับมัธยมปลายของโรงเรียนวิวัฒนาศึกษาเป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดกว้างทาด้วยสีขาว   
ตรงกลางมีโต๊ะไม้เล็กๆ 10 ตัวพร้อมด้วยเก้าอี้กลมเล็กๆล้อมรอบโต๊ะไม้นั้นไว้สำหรับให้นักเรียนแบ่งกลุ่มทำการทดลองวิทยาศาสตร์   ด้านข้างมีตู้เก็บของไม้วางบีกเกอร์  หลอดทดลอง  ไอโอดีน  กล้องจุลทรรศน์และของจำพวกใช้ทำการทดลองต่างๆ  ลึกเข้าไปข้างในอีกนั้นถูกกั้นด้วยแผ่นไม้ขนาดใหญ่เป็นห้องพักครูของครูพิรัญ   มีโต๊ะไม้  วางอยู่คู่กับหนังสือเล่มหนาจำนวนมาก  สารละลายแปลกๆล้วนอันตรายถูกวางเก็บไว้อย่างมิดชิดในข้างโต๊ะของครูพิรัญ   ถัดลึกเข้าไปอีกนั้นเป็นประตูไม้เก่าคร่ำครึที่ว่ากันว่าเป็นห้องส่วนตัวของครูพิรัญและไม่มีใครเคยย่างกรายเข้าไปแม้แต่แม่บ้านภารโรง  เนื่องด้วยประตูไม้นั้นถูกคล้องด้วยแม่กุญแจทองเหลืองขนาดใหญ่  ซึ่งลูกกุญแจนั้นอยู่มือของครูพิรัญเพียงผู้เดียว   ครูคนอื่นในโรงเรียนต่างเข้าใจว่าเป็นห้องอุปกรณ์ลับ   วิจัย  โครงการทางวิทยาศาสตร์ของครูพิรัญจึงไม่มีใครอยากรบกวน

แอร์ในห้องพักครูวิทยาศาสตร์หนาวจับขั้วหัวใจ   นิกรกระชับเสื้อตัวเองหวังไออุ่นจากแขนของตน   ครูพิรัญฉีกยิ้มมานั่งข้างๆด้วยแววตาแปลกๆ

ในห้องพักครูของครูพิรัญมีโถใส่ชิ้นส่วยอวัยวะดองตามปกติของห้องวิทยาศาสตร์  พยาธิตัวตืด  พยาธิเส้นด้าย  เด็กดอง   ตับ  ม้าม  ถูกดองไว้ในขวดโหล  กลิ่นน้ำยาดองเหม็นคละคลุ้งไปทั่วห้องจนนิกรอยากเบือนหน้าหนี

“ครูนิกรอยากจะเดินชมหน่อยไหมล่ะครับ” ครูพิรัญเอ่ยถาม

“อ๋อ  ไม่ล่ะครับ  ผมว่าผมแพ้กลิ่นน้ำยาดอง  ได้กลิ่นแล้วจะเวียนหัว”

“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณนี่อ่อนแอกว่าที่ผมคิด”เสียงหัวเราะไม่เชิงเย้ยหยันของครูพิรัญยิ่งทำให้นิกรยิ่งอยากออกไปจากห้องวิทยาศาสตร์เร็วๆ

“อันนั้นห้องส่วนตัวของผมครับ  ถ้าครูนิกรไม่มีกุญแจก็เข้าไม่ได้”

“ลึกลับจังเลยน่ะครูพิรัญ  ผมชักกลัวครูแล้วสิ”

“แล้วครูนิกรอยากได้กุญแจไหมล่ะครับ”ครูหนุ่มเท้าแขนกับเก้าอี้ครูนิกรในลักษณะคร่อมตัว  ใบหน้าหล่อซีดยื่นเข้ามาใกล้นิกร   จนต้องเขยิบถอยหลัง

“เอาเป็นว่าถามคำถามแรกมาเลยดีกว่าครับ”ครูพิรัญกลับไปนั่งประจำที่

 “คำถามแรก  ครูพิรัญไปส่งพินรดาถึงที่บ้านไหมครับ”นิกร  สบตาครูพิรัญ   ครูพิรัญสบตาตอบด้วยแววตาเยาะ

“ถ้าผมตอบว่าผมไม่ได้ส่งถึงที่บ้าน   คุณจะแจ้งความผมไหมล่ะครับ”

“กรุณาตอบตามความจริงด้วยครับ  ไม่ใช่เวลามาพูดเล่นน่ะครูพิรัญ”

“เอ้า  ผมก็ตอบตามความจริงแล้วไงครับ   ไม่ได้เห็นครูเป็นเพื่อนเล่นสักหน่อย”ครูพิรัญ เอามือสอดท้ายทอย เอนหลังลงเบาะเก้าอี้ด้วยท่าทีสบายๆไม่อนาทรร้อนใจกับคนตรงหน้า

“หมายความว่าครูพิรัญปล่อยให้เด็กกลับบ้านเองทั้งๆที่มีคดีแบบนี้เกิดขึ้นกับครูยุ้ยหน่ะหรอครับ”นิกร  ที่ปกติมักจะอารมณ์ดีขี้เล่นอยู่เสมอกลับสะกดอารมณ์โกรธของตัวเองไว้ไม่ได้   ยิ่งเห็นอากัปกิริยาไม่เป็นเดือดเป็นร้อนในความเป็นความตายของลูกศิษฐ์ของครูพิรัญ  นิกรก็ยิ่งนึกโกรธ

“ใช่แล้วครับ  ไม่สิ  ผมไปกับเธอด้วยต่างหาก....”รอยยิ้มของครูพิรัญนั้นชวนขนลุก  เยือกเย็นจนหนาวไปทั้งไขสันหลัง

“หมายความว่ายังไงครับครูพิรัญ!”นิกร  ไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์โกรธที่ประทุของตัวเองได้อีกแล้ว

“ใจเย็นๆสิครับครูนิกร  คุณกำลังมองผมในแง่ร้ายน่ะ  เอาเป็นว่าผมจะตอบคำถามของครูทุกคำถาม   ผมจะไม่พูดเล่นแล้ว  แต่ครูต้องสัญญาก่อนว่าครูจะไปเดินดูห้องลับของผม”ครูพิรัญยื่นกุญแจเงินเงาวับให้นิกร

“ก็ได้ครับ   ห้องส่วนตัวของครูใช่ไหม  อย่าเล่นลิ้นหล่ะครับครูพิรัญ  ไม่งั้นผมคงสงสัยครูเข้าแล้วจริงๆ”นิกร สบถแล้วคว้ากุญแจในมือครูพิรัญไปไข ห้องส่วนตัวของครูพิรัญ

ภายในห้องส่วนตัวของครูพิรัญเต็มไปด้วยโถใส่น้ำยาดองศพ   นิกรรู้สึกขยะแขยงเมื่อเห็นชิ้นส่วนของอวัยวะที่ควรทิ้งดองอยู่ในขวดโหลนั้น

 “ครูพิรัญชอบสะสมเศษเล็บ   เส้นผมศพ  หรอครับ”

“ก็ไม่เชิงอย่างนั้นหรอกครับ   ผมชอบเจ้าของมันมากกว่า”

ครูนิกร ได้ยินแทบสิ้นสติ  รู้สึกคลื่นเหียนจนอยากขย้อน

“ผมเก็บเศษเล็บของเธอมาไว้ในขวดโหล   เก็บเศษยางลบที่เธอลบ   ผมหวังไว้ว่าสักวันผมจะได้ร่างกายเธอมาครอบครอง   ผมทำได้เพียงเลียรูปภาพของเธอ  เฝ้าฝันว่าได้ร่วมรักกับเธออย่างสัตว์ป่า  โอ้...แอนนาที่รัก  ผมปรารถนาจะให้เธอเป็นของผมและพร้อมจะฆ่าใครๆที่เข้ามาใกล้เธอ  วาจาไหนที่เอื้อนเอ่ยชื่อเธอ   ผมจะเฉือนปากมันทิ้ง   มือไหนที่สัมผัสเธอ   ผมจะตัดมือนั้นทิ้ง   คุณจะต้องเป็นของผมคนเดียว...แอนนา”ครูพิรัญเอื้อนเอ่ยราวราวกับท่องจำมันได้จนขึ้นใจ   

“ครูเคยอ่านนิยายที่ผมแต่งไหมครับ   ผมชอบประโยคนี้มากเพราะตอนผมเขียนผมนึกถึงแต่หน้าครู   อ่อ แล้วครูชอบผลงานของผมไหมครับ   ทั้งครูยุ้ยที่พูดกับครูอย่างสนิทสนมผมเลยเฉือนปากเธอทิ้ง   ทั้งพินรดาที่เอามือมาแตะต้องแขนครู   ผมเลยตัดมือนั้นทิ้ง   เหลือแค่ลิลลี่ ที่พูดจาสนิทสนมกับครู  เธอมีใจให้ครู   ผมจึงอยากจะทำลายหัวใจเธอทิ้ง   บีบมันด้วยมือของผม”
ครูพิรัญฉีกยิ้มเดินเข้ามาใกล้นิกร   

นิกรถอยกรูดไปจนติดฝาผนัง  คว้าของที่พอจะเป็นอาวุธได้ คือ หลอดทดลองมาไว้ในมือ   นิกรทุบหลอดทดลองจนแตกเป็นปากฉลาม   ความคมของมันยังพอป้องกันตัวจากความโรคจิตของครูพิรัญได้

“ครูนิกรครับ ครูฉลาดทีเดียว  แต่ครูยังอ่อนแอนักเมื่อเทียบกับผม   ครูกำลังประเมินผมผิดไป ครูไม่สงสัยเลยสักนิดหรอครับ 
ว่าทำไมผมต้องชวนครูเข้ามาในห้องส่วนตัวของผมด้วยแม้อะไรบางอย่างมันจะถูกเปิดเผยก็ตาม”ครูพิรัญเอาเครื่องช่วยหายใจคลุมรอบปากจมูกแล้วกดสวิซต์ปล่อยก๊าซยาสลบให้กระจายไปทั่วห้อง
 
“ตอนนี้ผมขาดแค่ครอบครองร่างกายของครู  ช่วยทำให้ผมสมหวังด้วยน่ะครับ..ที่รัก”เสียงกระซิบทุ้มต่ำของครูพิรัญเป็นประโยคสุดท้าย   ก่อนที่นิกรจะหลับไปด้วยฤทธิ์ของยาสลบ






ออฟไลน์ เอน

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #3 เมื่อ02-06-2016 21:55:30 »

มีต่ออีกไหม.............. :katai2-1:

ออฟไลน์ naya-devil

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 122
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #4 เมื่อ02-06-2016 22:11:10 »

ต่อด้วย    :katai4: :katai4: :katai4:

ออฟไลน์ เหนือฟ้ายังมีจักรวาล

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 56
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #5 เมื่อ02-06-2016 22:30:51 »

ยังไม่จบใช่มั้ยค่ะ น่าติดตามอ่านมากๆเลยยยยย มาต่อด้วยเถิด พลีสสสสส

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #6 เมื่อ02-06-2016 23:18:34 »

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

 :katai1:

ออฟไลน์ God

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 127
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #7 เมื่อ03-06-2016 00:30:39 »

โอ๊ยๆๆๆๆ โรคจิตแบบนี้เจ๊ชอบบบ ยังไม่จบใช่ไหมคะ มาต่ออีกนะ ชอบเว่อร์ จะรออ่านค่ะ  :hao6:

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #8 เมื่อ03-06-2016 01:28:54 »

ไม่นะนิกร! ทำไมตามเข้าในห้องประหลาดๆแบบนั้นง่ายจัง :katai1:

ออฟไลน์ taltal020441

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #9 เมื่อ03-06-2016 02:42:57 »

 อ๊ายยยยยย
ค้างอ่ะ ว่าแล้วอิตารัญนี่ต้องเป็นคนร้าย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
« ตอบ #9 เมื่อ: 03-06-2016 02:42:57 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ berlyn

  • Put Van The Man on the jukebox then we start to dance
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 265
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-2
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี
«ตอบ #10 เมื่อ03-06-2016 03:13:29 »

กรีดร้องงง

นิกรนี่ก็เชื่อง่ายจริงๆ

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #11 เมื่อ03-06-2016 08:08:19 »

เรื่องจบแล้วน่ะคะ  ให้คิดต่อเอง
ขอบคุณทุกคนที่สนใจน่ะคะ  >______<

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-06-2016 09:30:59 โดย คนอ่าน »

ออฟไลน์ มาม่าหมูสับ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #12 เมื่อ04-06-2016 04:53:02 »

กะแล้วเชียว  :katai1:

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #13 เมื่อ04-06-2016 11:44:56 »

คาใจเลยอ่ะ จะรอดไหมเนี่ย แค่ต้องการร่างกายนิ

ออฟไลน์ Raina

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #14 เมื่อ04-06-2016 21:46:23 »

สนุกแบบหลอนๆ  :ling3:  อ่านจบแล้วยังสงสัยว่า หลังจากนิกรได้ร่วมรักตามที่ต้องการแล้ว จะฆ่าเพื่อให้ได้ร่างกายมาครอบครองตลอดไปไหม? นิกรเขียนนิยายระทึกขวัญมา 4-5 เรื่องแล้ว แปลว่าพิรัญอาจจะไม่ใช่จุดมุ่งหมายรายแรก? ตอนนี้นิกรโดนตำรวจเพ่งเล็งอยู่ ทำไมไม่มีคนคอยจับตา?

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #15 เมื่อ05-06-2016 16:18:46 »

เอิ่ม อย่างจิตมากอ่ะ แล้วไงต่อ จบแค่นี้หรอคะ?? :ling3: :ling3:

ออฟไลน์ wonderbe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 754
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #16 เมื่อ05-06-2016 17:56:05 »

ชอบมากกก  :pig4:

ออฟไลน์ rayaiji

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 817
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
    • ray's deviantart
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #17 เมื่อ05-06-2016 20:45:05 »

ตอนอ่านนิยายที่ครูแกแต่งก็รู้สึกอยากขย้อนจริงๆซะแล้วสิ

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #18 เมื่อ06-06-2016 00:39:24 »

จบแบบค้างๆ แฮะ

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #19 เมื่อ08-06-2016 23:47:14 »

จบแล้วใช่ไหมคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
« ตอบ #19 เมื่อ: 08-06-2016 23:47:14 »





ออฟไลน์ Pcrpk

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 27
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #20 เมื่อ28-06-2016 22:25:08 »

อย่าพึ่งจบเลยนะ :katai4: :ling3:

ออฟไลน์ ติชิลา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #21 เมื่อ01-07-2016 08:27:12 »

เอิ่ม ค้างค่ะ ค้างคามากกกกกก คุณครูจะโดนทำอะไรไหมเนี่ย
ผ่าแล้วดอง หรือทำอะไรอะ แง่ว

ออฟไลน์ tomybsl

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 587
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-4
Re: (เรื่องสั้น)ฆาตกวี(จบ)
«ตอบ #22 เมื่อ27-02-2017 01:04:03 »

แบบนี้ไม่เรียกว่าจบแล้วนะคะ มันยังไม่เคลียร์ในหลายๆอย่างอ่ะ ค้างมากด้วย
คนแต่งช่วยสมนาคุณให้คนอ่านด้วยค่ะ ขอตอนพิเศษสักตอนเถอะนะคะ พลีสสสสสสส :call: (จุดธูปเรียกหา เอ๊ย!ไม่ใช่ล่ะ ^^)

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด