หัวข้อ: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)

[alternative]

ซดมาม่ายีงไม่ทันได้แซ่บถึงลำไส้ก็จบตอนเสียแล้ว

ค้างคากันต่อไป

[aiLime13]

ไม่ได้เข้ามาอ่านนานแล้ว
พอกลับมาตามอ่านจนทันก็เจอแจ็ตพ็อตตอนที่กำลังพีคพอดี
อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

 

สงสารนังหมาแซ็คเหลือเกินเจ้าค่ะ โถๆๆๆ
นี่อยากยื่นมือเข้าไปลูบหัวลูบหางและกอดปลอบเอามากๆ

ฟีลแบบกำลังจะดีอยู่แล้วเชียว แต่เหมือนโดนค้อนทุบหัวเลย ฮืออออออ

ตกลงคุณเมธีกับนิธานเป็นอะไรกันนนน ไม่อยากจะคิดไปไกลเลย
ขอมองโลกในแง่ดีว่าเป็นลูกลับๆ อีกคนรึเปล่า?????
ไม่อยากให้แซคเสียใจแล้ว สงสาร เป็นหมาน้อยของพี่ธาม เด็กดีของพี่ธามมาตลอด
แซคควรจะได้แฮปปี้กับความสัมพันธ์นี้สักทีนะะะะ ฮือออออออ


รอตอนหน้า

ทั้งนี้ทั้งนั้น... เค้าชอบพี่หม่อนกับพี่อู๋มาก ก๊ากกกกกกกกก
ขอเม้นท์แบบรวบยอดว่าปมในใจของพี่หม่อนควรได้รับการสานต่อเป็นนายเอกอีกสักเรื่องค่ะ!!

นี่เข้าใจความรู้สึกของพี่หม่อนนะ คนนึงก็พ่อ อีกคนก็เพื่อน ถ้าสมมุติเค้าเลี้ยงดูปูเสื่อกันมาจริงๆ
(แบบไม่ใช่พ่อลูกกันลับๆ อย่างที่เราคาดหวัง) ก็คงจะรู้สึกเหมือนโดนหักหลังอ่ะ ;-;
นอกจากนังแซคแล้วพี่หม่อนก็ควรจะเป็นอีกคนที่ได้รับการเยียวยา และหวังว่าพี่เวสต์จะเห็นใจ 5555555

[minenat]

ไม่มีคำอธิบายรอตอนต่อไป

[AeRoMoZa]

ตกลงคุณเมธีเป็นใคร แต่ถ้าจะคุยกับแซค คงไม่ได้ขนาดเป็นเสี่ยงเลี้ยงใช่มั้ย งงๆ รออ่านต่อนะคะ

[minjeez]

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยยยยย!!!!!!!!
ค้างมาก ตอนหน้ามาอัพเร็วๆได้ไหมคะ
วัยรุ่นใจร้อนอยากรู้แล้วว่าจะเป็นยังไงต่อไป

[zabzebra]

ผมนี่จุกเลย พูดอะไรไม่ออกเลย
อึดอัดแทนแซคไปหมด
ฟังจากคำพูดของทั้งคู่เดาไม่ออกเลย โอ้ยยยยยย อึดอัดมากๆ

[Sky]

เกือบจะดีแล้ววววว ไม่เอานะแซคเข้มแข็ง ฮึบๆ
//นั่งเครียดไปกับแซค
ต้องรอถึงพุธหน้าเลยหรอ โอ้ยยยยยย

[Chacha]

เรากลับรู้สึกว่าเรื่องมันไม่น่าจะร้ายแรงอย่างที่คิดแฮะ
เคยเดาไว้ว่าคุณเมธีนี่พ่อแน่ๆ รอดูว่าจะป๋าแบบไหน
แต่สงสารนังแซคอ่ะ เราเจอแบบนั้นก็คงชอคเหมือนกัน

[Ryoooo]

เรื่องนี้ดี เค้าชอบ
ลุ้นมาก อ่านแล้วอิน
เรารู้สึกถึงความแมนๆและความเป็นผู้ใหญ่

สู้นะแซค นายน่าสงสาร
แต่เรารู้สึกสงสารธามมากกว่า

[why yyy]

ขอบคุณ

[Wordslinger]

ไม่รู้สิ ยังไงก็รู้สึกว่าคุณเมธีไม่น่าจะมีความสัมพันธ์ในทางนั้นกับธาม สิ่งที่เป็นไปได้ตอนนี้คือเขาอาจเป็นพ่อธาม แม้จะมีคำพูดกำกวมมาหลอกให้ไขว้เขว แต่คิดว่ายังไงก็คงไม่ไกลเกินกว่านี้ ความนัยในคำพูดของทั้งนิธานเองและคุณเมธีด้วย อย่างเรื่องโอนเงินเข้าบัญชีอย่างทุกๆ ปีนั่นอีก น่าคิดนะคะ

คราวนี้เป็นบททดสอบความอดทนของแซคอย่างจริงๆ จังๆ แล้วสินะคะ เด็กหนุ่มเอ๋ย จงเข้มแข็งเพื่อความรักอันสวยงามในวันหน้านะจ๊ะ

ขอบคุณสำหรับมาม่าถ้วยใหญ่นี้นะคะคุณเวสต์

[bpyt]

สถานะพ่อลูกชัวร์ๆ
แซคสตรองไว้ คนของเราต้องรักษาไว้ อย่าเพิ่งเขว

[zelesz]

มีความซับซ้อนในความสัมพันธ์มากๆค่ะ ณจุดๆนี้ ตอนหน้าก็จะได้รู้อะไรๆมากกว่านี้ละเนาะ

[uchikas]

 จะไปต่อก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ทำไม่ไหว
สงสารนังแซ็ค

[-west-]

C h a p t e r 1 6





อุณหภูมิในห้องลดต่ำลง ผมนิ่งค้างอยู่ในท่าเดิมพักใหญ่กระทั่งเสียงปิดประตูดังขึ้น คุณเมธี พ่อของพี่หม่อนยืนอยู่ตรงหน้า กอดอกมองผมด้วยสายตาประเมินตั้งแต่หัวจรดเท้า ริมฝีปากบางเหยียดเฉกเช่นแววตา กว่าจะเอ่ยถามสักคำถามก็ใช้เวลาเนิ่นนานเกินพอดี


“นายเป็นอะไรกับธาม”

ผมหัวเราะ ไม่ตอบในทันที มิหนำซ้ำยังยียวนกลับ ผมต่างหากที่ควรถามว่านอกจากพ่อของเพื่อนสนิทแล้วเขายังเป็นอะไรกับพี่ธามอีก แต่ก็เปล่า ได้แค่พูดในสิ่งที่ควรพูดด้วยสีหน้าเพิกเฉย


“ผมต้องรายงานคุณด้วยหรือไง”

ประโยคนั้นดูเหมือนจะทำให้ชายวัยกลางคนกลัดกลุ้ม เขายกมือขั้นกอดอก ออกคำสั่งอย่างถือดี


“เลิกยุ่งกับเขา”

“อ้อ ตลกดีนะ คุณรู้ไหม ผมใช้เวลามากแค่ไหนเพื่อจะทำความรู้จักพี่ธาม มันไม่ใช่แค่วันสองวัน แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ วันดีคืนดีกลับมาสั่งผมให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ ทุเรศว่ะ”

“หุบปากเสียๆ ของนายแล้วทำตามคำสั่งฉัน คิดว่าสืบยากนักหรือไงว่าเป็นใครมาจากไหน หึ เตรียมหางานใหม่ไว้หรือยัง หรือบางทีอาจจะต้องอดตายเพราะไม่มีใครรับแมงดาอย่างนายเข้าทำงานอีกแล้ว”

“อ้อเหรอครับ” กดยิ้มที่มุมปาก เป็นคำขู่ที่นิธานเคยเตือนผมแล้ว ดังนั้นเมื่อฟังมันซ้ำก็ไม่รู้สึกขลาดกลัวสักเท่าไหร่

“มีอิทธิพลมากเลยสินะ” ยืนประจันหน้ากับคู่สนทนา เหยียดริมฝีปากมองอีกฝ่ายหยาม ก็แค่ตาแก่ตัณหากลับก็เท่านั้น “รู้หรือเปล่าว่าผมสนิทกับพี่หม่อน”

“ขู่?”

“ผมไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องทำอะไรเลย วันหนึ่งพี่หม่อนก็จับได้อยู่ดี ลูกชายคนเดียวของคุณน่ะ เขาสงสัยมานานแล้ว ไม่รู้มาก่อนเลยเรอะ”

“เรื่องหม่อนฉันจัดการได้ ...เหมือนกับเรื่องของนาย ไม่มีเรื่องอะไรที่ฉันจะจัดการไม่ได้”

ผมเกลียดท่าทีจองหองแบบนี้ เห็นปราดเดียวก็รู้ว่าพี่ธามเอามาจากใคร น่าแปลกที่ไม่รู้สึกเอ็นดูกับมันเหมือนเวลาที่นิธานทำ

“คุณมันห่วยแตก ดีแต่ใช้เงิน ใช้อำนาจ” ดุนกระพุ้งแก้มด้วยลิ้นข้างหนึ่ง นึกขอโทษพี่หม่อนในใจ “อยากรู้จังว่าคนอำนาจล้นมือแบบนี้เวลาโดนต่อยแล้วจะเจ็บไหม”


พลั่ก!

แม้ไม่ถนัดเรื่องชกต่อยนัก แต่ความอัดอั้นทั้งหมดถูกระบายออกมาในกำหมัดเดียว เมธีเซถอย หน้าหันไปตามแรงกระแทก แม้แต่ตัวเองยังเจ็บมือ ไม่ต้องพูดถึงสภาพของอีกฝ่าย เขาลุกขึ้นมา ผลักอกผม ใช้แขนเสื้อเช็ดเลือดกำเดาที่ไหลออกจากจมูกตัวเอง


“มึงจะลองดีกับกูใช่ไหม!”

“ผมไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่คุณที่เข้ามายุ่มย่ามวุ่นวาย เมื่อกี้พี่ธามก็บอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าเขาไม่ต้องการคุณ”

“มึงก็เหมือนกัน ธามไล่ให้ไสหัวไปให้พ้นแล้วยังหน้าด้านหน้าทนไม่กลับอีก”

“ถ้ายังไม่แก่จนความจำเลอะเลือนผมว่าลุงก็น่าจะจำได้นะว่าก่อนกลับเขาบอกให้ผมอยู่ หรือรับความจริงไม่ได้ ทำไม คิดว่าเป็นรัฐมนตรีแล้วทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ บ้าอำนาจ”

“หุบปากสกปรกๆ ของมึงไปเลยไอ้เด็กเวร”

“คนที่ต้องหุบปากมันลุงต่างหาก ไอ้เวรเอ๊ย”

“กูไม่รู้หรอกนะว่าธามปั่นหัวอะไรมึง แต่เขาไม่ใช่เกย์ และกูจะไม่ยอมให้ลูกชายของกูเป็นเกย์ด้วย”

“ห้ะ?”

ผมแน่นิ่งไปชั่วขณะ ได้ยินไม่ผิดแน่ เป็นไปได้ยังไงที่คุณเมธีจะเป็นพ่อพี่ธาม


“ยังไม่รู้ตัวล่ะสิว่าเป็นแค่หมากที่ธามใช้เรียกร้องความสนใจ” เขาหัวเราะในลำคอ มองผมดุ “หรือบางทีธามอาจจะไม่เล่าอะไรให้ฟังเลยก็ได้”

“ผม...”

“เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างมึงจะไปตามเกมลูกกูทันได้ยังไง มึงมันก็แค่เครื่องมือที่ถูกใช้แล้วยังไม่รู้ตัว นี่เป็นโอกาสสุดท้ายก่อนที่มึงจะไม่เหลืออะไรอีกเลยในชีวิต”

เขาชี้หน้าผมที่ตะลึงงัน ปากหนักจนไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก

“เ ลิ ก ยุ่ ง กั บ ธ า ม”





“Holy shits”

เออ โฮลี่ชิทส์ของจริงก็งานนี้ ตีสามแล้ว ร้านอาหารของเจเรมี่ปิด แต่ลูกค้าขาประจำอย่างผมยังนั่งอยู่ หลังจากเกิดเรื่องก็โบกแท็กซี่บึ่งมาที่ร้าน เจมกำลังปิดประตู โยนกุญแจรถขึ้นลงบนมือเตรียมกลับบ้าน แต่เมื่อเห็นผมลงจากแท็กซี่ด้วยสีหน้าอิดโรยไม่สู้ดีก็ยอมเปิดร้าน เปิดไฟ เปิดเบียร์ให้ใหม่ นั่งเท้าแขนฟังเรื่องราวทั้งหมดใจจรดใจจ่อ


“ยูต่อยหน้าพ่อพี่ธามไปเต็มแรงแบบนั้นเขาคงยอมรับเป็นเขยล่ะ พี่แซค”

“ก็นึกว่าเสี่ยตัณหากลับที่เลี้ยงพี่ธามนี่หว่า”

“ว่าแต่แฟนพี่ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลยเหรอ”

“เคยบอกแค่ว่ามีปัญหาที่บ้าน แต่ไม่รู้ ไม่เคยรู้เลยว่ามีพ่อ พี่หม่อนยังบอกเลยว่าพี่ธามมีแต่แม่ อ้อ...แล้วก็มีเรื่องหนึ่งที่เคยพูดถึง นานมาแล้ว บอกว่ามีเรื่องกลุ้มใจที่บอกใครไม่ได้ แม้แต่พี่หม่อน”

“คงโดดเดี่ยวน่าดู อายุปูนนี้แล้วยังหาใครไว้ใจไม่ได้”

“มึงอย่าพูดเหมือนพี่ธามแก่นักเลยได้ไหมวะ”

“ไม่นับหน้า อายุอนามก็ไม่ใช่น้อยแล้วนะ” เออ ไอ้เด็ก ไอ้ยังไม่เบญจเพส “เป็นไปได้ไหมที่แม่พี่ธามจะเป็นเมียน้อย”

“ไม่รู้ว่าเป็นเมียที่เท่าไหร่ พี่ธามรู้แน่ แต่พี่หม่อนคงไม่รู้ ก็น่าเจ็บใจนะที่มีลูกกับเมียแต่งพร้อมๆ กับเมียเก็บ โคตรเหี้ย กูโคตรเกลียดผู้ชายแบบนี้”

“ทำมาเป็นพูด ยูก็เคยคบซ้อน”

“ไม่เคยเว้ย ไม่เคยคบใครเลยต่างหาก” ไม่จริงจังก็บอกไม่จริงจังสิวะ แล้วก็ต้องรู้จักคุมกำเนิดด้วยอีกส่วน ไม่รู้สิ สมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่คงยังไม่รณรงค์ให้คุมกำเนิดกันอย่างแพร่หลายล่ะมั้ง

“พี่หม่อนก็คงสงสัยว่าพ่อตัวเองมีความเกี่ยวโยงกับนิธานทางไหนทางหนึ่งแหละ ถึงได้เข้าใจไปว่าพ่อเป็นเสี่ยเลี้ยงพี่ธามเหมือนคนอื่น”

“ใครจะไปคิดว่าเพื่อนตัวเองจะเป็นลูกเมียเก็บ” เจเรมี่ไหวไหล่ แสดงทีท่าว่าเห็นด้วย “ตั้งสามสิบปีเชียวนะ ความลับเรื่องนี้”

“ก็ใช่ แล้วก็โคตรบังเอิญเลยที่ดันมาเป็นเพื่อนสนิทกัน”

“ผมว่าพ่อของพี่ธามคงตั้งใจมากกว่า” เจ้าของบาร์พูดมีเหตุผล “เท่าที่ฟัง เขาก็ทั้งรักทั้งหวงพี่ธามนี่นะ ไม่ได้รังเกียจหรือมองเป็นลูกเมียน้อยอะไร ไม่อย่างนั้นคงไม่ไล่ตะเพิดยูออกมาแบบนั้นหรอก”

“อืม แต่ก็คงปล่อยปละละเลยพอสมควรเลยแหละ”

“ก็ต้องเข้าใจว่าฐานะตัวเองเป็นอะไร มีเมียแต่ง ลูกชายออกหน้าออกตาสังคมอยู่แล้ว ตำแหน่งหน้าที่การงานก็ใหญ่โต จะให้สนใจพี่ธามมากก็ไม่ได้ เผลอๆ เมียที่บ้านรู้โดนแหกอกตาย”

ผมพยักหน้า ยกเบียร์ขึ้นจิบ “พี่ธามบอกว่าเกลียดวันเกิดตัวเอง”

“ไม่แปลก คนน่ะพี่แซค ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็เป็นสัตว์สังคม เขาถูกเลี้ยงดูมาไม่ให้มีสังคม มีแต่พ่อแม่ แล้วก็ความลับที่ตัวเองต้องปิดบังตั้งแต่ลืมตา คงไม่ชอบใจนักหรอกที่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้”

“ก็เลยยึดติดกับพ่อเอามากๆ แต่ถึงอย่างนั้นลึกๆ ก็เกลียดพ่อตัวเองอยู่ดี”

“เกลียดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตล่ะมั้ง ถึงได้ปิดตัวเองขนาดนั้น”

“กำแพงสูงมาก กูคิดว่าข้ามไปได้แล้วแท้ๆ”

“คิดมากน่า” เจเรมี่ปลอบ “เขาอาจจะเปิดใจให้พี่บ้างแล้วก็ได้ แต่เรื่องแบบนี้จะให้บอกยังไง เฮ้ แซค ไอเป็นลูกเมียน้อยของพ่อเพื่อนสนิทว่ะ ขนลุกใช่ไหมล่ะ”

“ประเด็นตรงเพื่อนสนิทด้วยมั้ง”

“อืม คุณเมธีก็น่าจะรักเลยส่งเสียให้เรียนที่เดียวกัน เท่าที่คุณเมธัสเคยบอกก็เรียนด้วยกันยันจบมหาวิทยาลัยเลยไม่ใช่เหรอ ไม่แปลกหรอก ต่อให้ไม่อยากสนิทก็ต้องสนิทกันนั่นแหละ”

“ก็คือพยายามดูแลพี่ธามให้มากที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะทำได้ พอๆ กับที่ทำให้พี่หม่อนนั่นแหละ แต่ถึงแบบนั้นก็รักษาแผลในใจ ทำลายกำแพงที่ทำให้ตัวเองขลาดกลัวความรักไม่ได้อยู่ดี”

“คนที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ไม่มีความสุขหรอก ยูก็รู้”

“เออ” รู้ดีด้วยล่ะ วกกลับมาที่ความรู้สึกเจ็บลึกๆ แม้แต่ผมที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดกลับไม่เป็นที่ไว้ใจของอีกฝ่ายเลย ทำไมผมต้องมารู้เรื่องแบบนี้จากคนอื่นด้วยวะ

“ใจเย็นแล้วกัน พี่แซคก็ต้องพยายามเข้าใจพี่ธามนะเว้ย อย่างที่บอก ไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องไม่ดีของตัวเองให้คนอื่นฟังหรอก ต่อให้เป็นเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อก็เถอะ”

“เขาไม่พูดเพราะกลัวกูจะทิ้ง แต่ทำไมเขาต้องกลัวกูทิ้งด้วยวะ”

“ก็เพราะพี่มองเขาเป็นเครื่องบินไง” เจเรมี่เปิดเบียร์ขวดใหม่ แต่ไม่ได้ดื่ม ผมเพิ่งรู้ตัวว่าของตัวเองหมดแล้วเมื่อยกขึ้นจิบและพบเพียงความว่างเปล่า “วันหนึ่งเขาเป็นแค่คนธรรมดา ก็ไม่รู้ว่าจะรั้งพี่ได้ไหม ยูก็เหลือร้าย”

“คิดว่าที่ทำทุกวันนี้เพราะแค่อยากมีชื่อว่าได้ฟันดาราหรือไง”

“ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นพี่ก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอ”

“กูเหี้ยขนาดนั้นเลยเรอะ ไอ้เจม”

“ประมาณนั้นแหละ” มันหัวเราะ หยิบเบียร์ที่ผมดื่มแล้วไปจิบบ้าง “ใจเย็นน่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป รีบดวดขวดนี้ให้หมดเถอะ จะได้กลับบ้าน ขอค้างด้วยนะ”

“อืม”

ผมยกเบียร์ขึ้นดื่ม กรอกรวดเดียวถึงก้นขวด วางมันลงบนเคาน์เตอร์ เจเรมียักคิ้วแซว

“ไม่อยากเชื่อว่าแค่ความลับเรื่องเดียวจะทำให้ยูเป็นบ้าเป็นหลังได้ขนาดนี้”

“มันไม่ใช่แค่ความลับเว้ย” ผมแก้ ความรู้สึกวูบโหวงในใจบรรยายออกมาได้ไม่ทั้งหมด แต่เศษเสี้ยวหนึ่งก็เรียบเรียงอธิบายมันได้เพียงสั้นๆ

“มันหมายถึงที่ผ่านมา...กูไม่ได้เป็นความสบายใจจริงๆ ของเขาเลยสักนิดต่างหาก”




รุ่งสางของวันใหม่ผมตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่สั่นครืด ข้างกายคือเด็กลูกครึ่งตัวกะเปี๊ยกนอนคุดคู้กอดผ้าห่มอยู่ ส่วนคนที่โทรมาเป็นเจ้าของวันเกิดเมื่อวานที่ยังไม่ทันเจรจากันก็ชิงเมาหลับไปเสียก่อน กดรับสาย หยีตามองนาฬิกาที่ปลายเตียง ยังไม่เจ็ดโมงดีด้วยซ้ำ

“อยู่ข้างล่าง”

ประโยคนั้นสั้นได้ใจความตามสไตล์นิธาน ผมครางรับในลำคอ เดินลงมาด้านล่างทั้งที่ไม่สวมกางเกงใน ไอ้เหลือกระดิกหางริก ราวกับรู้ว่าใครยืนพิงกำแพงประตูบ้านอยู่ด้านนอก

“มาแต่เช้านะครับ”

“รถเจเรมี่?” เขาถามแทนคำตอบ มีแววตาที่ผมอ่านไม่ออกซ่อนอยู่

“ครับ เมื่อคืนไปดื่มแล้วเจมก็มาส่ง”

“เข้าไปได้ไหม”

“พี่ธามไม่มีงานเหรอ”

“มี” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน สบตากับผมก่อนพูดประโยคถัดไป “อยากคุยให้รู้เรื่องก่อน”




เจเรมี่ยังคงหลับเป็นตายอยู่ชั้นสองของบ้าน นิธานดื่มกาแฟดำที่ผมเพิ่งชงให้ ท่าทางแฮงค์เอาการ หน้าโทรมกว่าปกติ ทรุดตัวนั่งบนโซฟาโดยมีหมาพันทางยกขาก่ายขอขนมน้ำลายยืดอยู่บนพื้น ผมกอดอก พิงโต๊ะกินข้าว มองอีกฝ่ายอย่างคาดคั้นขอคำอธิบายดีๆ สักอย่าง


“ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมา”

“นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือพี่คิดจะปิดบังผมไปถึงเมื่อไหร่”

“จะให้ฉันพูดยังไง มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ต้องเอ่ยถึงมันขึ้นมา ความลับมันจะเป็นความลับต่อเมื่อเราเก็บไว้กับตัวเอง ฉัน แม่ แล้วก็ป๋าเก็บเรื่องนี้มาตลอดเพราะหม่อนเป็นคนสำคัญทั้งของฉัน ทั้งของป๋า”

“ผมรู้ มันก็ค่อนข้าง...” โคลงหัวไปมา “พูดยาก”

“ตอนแรกก็ตั้งใจจะดึงนายเข้ามาทำให้ป๋าปวดหัวเล่นๆ เพราะละครที่ถ่ายกับอู๋ก็นานเหลือเกินกว่าจะลงจอ”

“ที่บอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชายนั่นเรื่องจริงยิ่งกว่าจริงสินะ” หัวเราะเยาะให้ตัวเอง ตรงตามที่คุณเมธีบอกทุกอย่าง “ผมเป็นแค่หมากใช่ไหม ถึงขั้นยอมเอาตัวเข้าแลกเชียวหรือ”

“ฉันไม่รู้”

“วันที่ยั่วผมนั่นเพราะอะไรเหรอธาม”

“ฉันแค่หงุดหงิดที่พี่นิดทำตัวเจ้ากี้เจ้าการ แค่หงุดหงิดที่เขาทำแผนฉันพัง”

“ก็เลยมาพังชีวิตผมแทน” ถือว่าเป็นการทุ่มทุนสร้างที่ผมควรจะได้กำไรแต่กลับรู้สึกเหมือนโดนปอกลอกไปทั้งหัวใจยังไงชอบกล นิธานเย็นชากว่าที่คิด เย็นชามากจนผมเริ่มขลาดกลัวว่าความรักที่มอบให้เขาไปมันไร้ค่า “แล้วพี่จะเอายังไงต่อ ป๋าของพี่ก็กลับมาสนใจพี่แล้วนี่ ขอโทษแล้วกันที่ชกเขาไป เพราะถ้าให้ชกพี่ ต่อให้อยากทำก็ทำไม่ลง”

“ฉันตกลงไปในหลุมที่ขุดขึ้นมาเอง”

“จะโกหกอะไรผมอีก ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมบอกพี่หม่อนแน่ๆ ว่าที่เขาสงสัยว่าพ่อตัวเองเลี้ยงเพื่อนสนิทน่ะไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่ความสัมพันธ์เชิงชู้สาวหรอก เพียงแต่คุณเมธีไข่ทิ้งไว้แล้วก็ทำตัวเป็นจงอางหวงไข่ ไข่ที่ไม่ค่อยมีเวลามาดูแลจนมันเกเรคนอื่นไปทั่วเท่านั้นเอง”

“แซค”

“ไอ้พี่แซค Asshole ไม่ปิดนาฬิกาปลุกล่ะวะ!” เสียงเจเรมี่ดังมาจากด้านบนก่อนชายหนุ่มจะได้พูดต่อ ไม่นานนักสองเท้าก็เดินปึงปังลงมา พอเห็นว่าผมมีแขกมันก็แน่นิ่งไป “โทษที คือ...”

“ไม่เป็นไร นิธานจะกลับแล้ว”

“แซค”

“ผมว่าพี่น่าจะสนุกมามากพอแล้วแหละ ผมเองก็ยอมแพ้เหมือนกัน ไม่ว่ายังไงผมก็คงเข้าไปอยู่กลางใจพี่ไม่ได้”

เขาเม้มริมฝีปาก ยอมลุกขึ้นยืน น่าเจ็บใจแต่ก็ต้องยอมรับว่ามันจบแล้ว ระหว่างผมกับนิธานคงเป็นไปมากกว่านี้ไม่ได้ ไม่ว่าคุณเมธีจะเกี่ยวข้องยังไง ไม่ว่าจะมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวหรือเป็นพ่อลูก ธามก็แสดงให้ผมเห็นแน่ชัดว่าตัวเองเป็นเพียงคนนอกที่บังเอิญวิ่งเข้าไปชนกำแพงของเขาเท่านั้นเอง

สุดท้ายก็เจ็บกลับมา โง่ดีไหมล่ะ

เสี้ยวจังหวะที่เดินไปส่งนายแบบหนุ่มที่ประตูผมกลับโดนเหวี่ยงให้แผ่นหลังชนผนัง นิธานบดตัวเข้าหา แนบริมฝีปากลงมาฉับพลัน ผมถูกจู่โจมก่อน ทั้งดูดดึงและขบกัด เอวถูกรวบด้วยมือทั้งสองข้าง สิ่งที่ทำให้ขยับตัวหนีไม่ได้คือน้ำหนักที่ถ่ายลงมาจากร่างสู่ร่าง จุมพิตที่ดุดัน เกรี้ยวกราด เรียวลิ้นแทรกลึกเข้ามาเพื่อดึงกลับไป เราต่างระบมที่ริมฝีปาก ฟันขาวต่อสู้กันและกันจนหอบหายใจแรง พักใหญ่ จนสาแก่ใจ นิธานจึงผละออกมองผมด้วยสายตาขุ่นมัว มือขาวทุบกำแพงด้านหลัง กระซิบรอดไรฟันด้วยท่าทีคุกคาม

“ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ปล่อย”

“พี่ธาม”

“ถ้าคุยกันดีๆ ไม่ได้จะให้ใช้กำลังก็ได้ แต่ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่!”

“เฮ้ ใจเย็นๆ ก่อนน่ายูสองคน”

“ฉันว่าคนนอกอย่างนายอยู่เงียบๆ ไปดีกว่า เจเรมี่” แม้แต่ในเวลานี้น้องชายคนเดียวของพี่จิ๊บก็โดนหางเลขไปด้วย “หรือหาช่องทางเข้ามาในตำแหน่งมือที่สามอยู่ล่ะ”

“เจมไม่เกี่ยวนะธาม”

“นายไม่ชอบใจที่เปิดประตูมาเห็นป๋ายังไง ความรู้สึกฉันก็ไม่ต่างกันนักหรอกที่มาถึงบ้านแล้วรู้ว่าหลังจากเราทะเลาะกันแล้วนายพาเด็กที่ชอบนายมานอนด้วยน่ะ”

“หึงหรือไง”

เขาไม่ตอบ เม้มปากแน่นสนิท ทีแบบนี้ทำเป็นปากหนัก ผมหลุดยิ้ม ให้ตายสิ ถึงอยากโกรธเขาแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่เคยทำได้ “หึงผมกับเจมอีกแล้วใช่ไหมธาม”

“ไม่ได้หรือไงวะ”

“ไม่ได้” บรรยากาศคลี่คลายลงเมื่อผมดึงเอวอีกฝ่ายเข้ามากอด เจเรมี่กรอกตา วางโทรศัพท์เจ้าปัญหาที่ปลุกเด็กน้อยให้มาเจอเรื่องผัวๆ เมียๆ แต่หัววันลงบนโต๊ะแล้วกลับขึ้นไปบนห้อง ผมใช้มือข้างหนึ่งปัดเส้นผมที่ปรกลงมาบนใบหน้านิธานอย่างอ่อนโยน มองเขาด้วยสายตาที่เฝ้าเพียรมอง ครั้งแล้วครั้งเล่า ผมไม่เคยหักห้ามตัวเองไม่ให้ทอดสายตาอ่อนหวานยามจับจ้องใบหน้าของคนตรงหน้าได้เลย “จะหึงได้ต่อเมื่อพี่รักผม พี่ธาม...”

“ฉันมีงานต้องไปทำ”

“เดี๋ยวสิ พอผมหายโกรธก็ทิ้งกันแบบนี้เลยเหรอ”

“เอาเวลาที่หยอดฉันไปสู้กับป๋าดีกว่า” เขาสูดลมหายใจ พอผมขยับเข้าใกล้ชายหนุ่มก็ถอยห่างออกเหมือนเคย “ป๋าไม่ปล่อยนายไว้แน่”

“พี่ก็ไม่ปล่อยผมเหมือนกันนี่” กดยิ้มที่ข้างแก้ม ได้ยินแบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย “ถ้าเลือกให้ใครคนหนึ่งไม่ปล่อยผม เลือกให้พี่จับผมมัดกับหัวเตียงหยดน้ำตาเทียน เฆี่ยนแส้ดีกว่า โอเคไหม เราจะสู้ไปด้วยกัน”

เขาสบตากับผม ไม่มีคำพูดนอกจากนั้น กลับมาเป็นนิธานคนปากหนักเหมือนเดิม “ผมต้องอาบน้ำแล้วแหละ เดี๋ยวเข้างานสาย พี่ก็...ไปทำงานเถอะ คำอธิบายอะไรผมไม่ต้องการแล้ว”

“จะให้อธิบายอะไรอีก ก็มาหาถึงบ้านแล้วนี่ไง”

“ผมรู้”

แค่อาการหึงหน้ามืดของอีกฝ่ายก็มากเกินพอ

ผมยังคงมองคนช่างเขินที่แสร้งทำเป็นนิ่งเฉยก่อนเดินไปเปิดประตูให้ นิธานพยักหน้า ไม่ยอมสบตาผมนับตั้งแต่บอกให้อีกฝ่ายสารภาพรักออกมา “พี่ธาม ผมสำคัญจริงๆ ใช่ไหม”

“ยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง”

“ตอนแรกไม่รู้” บอกตรงๆ เลย โคตรโกรธ แต่ก็หายโคตรไว ทำไมผมมันเด็กแบบนี้วะ “ตอนนี้รู้แล้ว ไว้ผมโทรหานะ”

เขาพยักหน้าอีกครั้งก่อนขึ้นรถเต่ารุ่นใหม่ไปด้วยกกหูที่แดงระเรื่อ

โฟลคสวาเก้นสีฟ้าอ่อนเคลื่อนตัวห่างออกไปพร้อมหัวใจที่พองโต



วันนี้พี่ธามน่ารักเป็นบ้าเลย







TBC



เบื่ออะ คนอ่านรู้ทันกันซะเยอะเลย โห่ว ไรว้าาาา 555555 โอเคค่า เฉลยแล้ว อิแซคก็เด๋ออีกตามเคย ไปต่อยพ่อตาซะแล้ว ต้องจับมือกันผ่านด่านสุดท้ายไปแล้วค่ะต่อจากนี้! 12 123 12 12 1! สู้!
ตอนนี้น่ารักๆ พอกรุบกริบ เอาใจแซคมันหน่อย เดี๋ยวจะเฉาเกินไป
ความรักแบบนี้แหละค่ะ มีสุขมีทุกข์ ถ้าทุกข์อย่างเดียวไอ้หมามันจะทนได้ยังไง อกแตกตายพอดีเนอะะะ
เจอกันพุธหน้าาาาาาาาาาา จุ๊บๆ

[AeRoMoZa]

กรีํด พี่ธามหึงแซค โอ๊ย ชุ่มชื่นหัวใจ แม้ว่าจริงๆ นี่ต้องเตรียมมาม่าไว้ จะต้มมาม่าเมื่อถึงเวลา555

[Freja]

นี่นึกว่าพี่ธามจะจับอิแซคกดเสียแล้วนะ

สมมุติว่าไม่ใช่พ่อตาแต่เป็นพ่อสามีล่ะ?

วิ่งออกกระทู้ไป

[MooMiew]

พ่อพี่ธามไม่ค่อยน่ากลัวอะ ตื่อนิดๆ น่าจะได้ละ5555555

ความกลัวพี่หม่อนเป็นจริงนะ แค่ครึ่งนึง พ่อเลี้ยงเด็กจริง แต่เด็กนั้นมันก็ลูกพ่อจริงๆ อีก โว๊ะ ปวดหัว

รอตอนต่อไปก้าบบบบ

[iceman555]

 

[M.J.]

โอ๊ยยย พี่ธามน่ารักกกก เอาจริงๆตอนนางโมโหหึงนี่กลัวนางปรี๊ดจับกดแซคมากเลย 5555555

[Pakeleiei]

สู้เขาละกันหมาแซค555555555

ป๋าคงหาทางขัดได้อีกหลายทาง พี่ธามก็ต้องมีเรื่องให้หึงอีกแน่

[PrimYJ]

คิดว่าพี่ธามจะกดแซคซะแล้ว 5555555
แซคเอ้ย เด๋อมากเลย ต่อยหน้าพ่อตาไปอีก ขำก็ขำ สงสารก็สงสาร ไม่น่าวู่วามเลยแซค ทีนี้ก็ต้องสู้ๆนะ พ่อพี่ธามคงเล่นงานหนักแน่ๆ 555555

[twinmonkey0311]

 

[G-NaF]

โล่งอกกันไปที่แซคเราไม่ใช่น้อยเค้า
แต่ก็เข้าใจแหละว่าทำไมพี่ธามถึงบอกไม่ได้
นี่อุตส่าห์แอบคิดไว้เล็กๆแล้วนะว่าป๋าอาจจะเป็นพ่อพี่ธาม
แต่พอมารู้จริงๆก็รู้สึกช็อคนิดๆเหมือนกัน 55555

ทีนี้ต่อไปนี่แหละปัญหาหนักละว่าจะสู้กับป๋ายังไงกันต่อดี
หรือจะเจออุปสรรคที่ป๋าสร้างอะไรกันอีก สู้ๆนะคับ

[lizzii]

สงสารเจม ต้องลงมาเจอเรื่องผัวๆ เมียๆ แต่เช้า 555555

[THiiCHA]

โอ้วววว  เราไม่ได้คิดไปเองคนเดียวใช่มั้ย
ฉากพี่ธามหึงแล้วจับแซคกดนี่ลอยมาเลย 55555555555   

ปล. ตอนแรกโคตรสะใจฉากที่หมาน้อยตัดใจปล่อยพี่ธาม
คือลุ้นมานาน ระแวงพี่ธามมานานมากกกกก
จนปมเฉลย คนทั้งคนเห็นเป็นหมากในเกมแค่นั้นหรอ ธามใจร้ายมากจริงๆ
แต่พอเจมโผล่มาแล้ว.....พี่ธามหึงนั่นแหละ  พีคสุด * เสียงสูง * 
อะไรก็ยอมแล้วตอนนี้ ให้เป็นบุญเหลือก็ยอมจะได้เฝ้าลุ้นคู่นี้ต่อไป
 

[paenggiz]

555 พล็อตตรงเป้ะๆเลยจ้า


ปัญหาตอนนี้อยู่ที่แซคไปต่อยพ่อตา เวรละไง จะเข้าทางไหนละทีนี้ เอาใจช่วยนะ
ถือตะเกียบรอตอนพี่หม่อนรู้เรื่องทั้งหมดจากปากพี่ธาม เอ้ะ จะม่ารึเปล่าหว่าาา
ขอให่พี่หม่อนกับพี่ธามยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้เหมือนเดิมนะ สู้ๆ


เรือพายแซคเจมข็องน้องแตกกระจายกลางแม่น้ำเลยค่าา เอ็นดูววนางจ้นนนนน พี่เวสต์หาคู่ให้นางที
ตื่นมาเจอเรื่องผัวๆเมียๆ555555 หลุดขำตอนนี้ นึกถึงตอนเจมพูดกับแซค


ตอนพี่ธามหึงนี่เชียร์ให้แซคอย่าพึ่งหายโกรธเลย เล่นรืนหนักๆบ้าง ตัวเองโดนมาตั้งเยอะ จำไม่ได้รึงายยย
อยากให้นิธานเป็นบ้าสักครึ่งนึงของแซคที่เคยโดนกระทำก็ยังดี
หมดดราม่าของแซคธามทะเลาะกันแล้วรึเปล่านะ เหมือนจะไม่มีอะไรให้ขวางใจอีกระหว่างสองคนนี้
นอกซะจากพี่ธามหลอกแซคอีกตลบ คิคิ 


มาต่อเยวๆๆลงเวลาเป้ะๆน้า รอทุกวันนน ยุ่งแค่ไหนก็ทิ้งงานมารอ
 

ปอลอหนึ่ง แต่งเจเรมี่หน่อยจิ เล่มคู่รองก็ด้ะ คิดว่าเจมแซ่บเอาการน่าดู
ปอลอสอง สปอยพล็อตนิยายเรื่องใหม่หน่อยสิ เห็นทวิตวันนั้นว่าพล็อตมา
จะแต่งแนวไหนต่อบอกไว้แต่เนิ่นๆได้น้าปิดเรืองจะได้เริ่มเลย5555555555555555555555 #ไม่ให้พัก
 

[aiyuki]

อิแซค ต่อยพ่อตาไปแล้วว เค้าจะเอาเอ็งเป็นเขยมั้ยยย 55555

[Supparang-k]

อิแซคงานเข้า ลำพังปกติเขาก็ไม่ชอบที่แกยุ่งกะลูกเขาแล้วนะ แต่นี่ถึงขนาดต่อพ่อตา 5555

แอบฮาพี่ธาม ปากแข็งมาก แต่การกระทำนี่คือเมียผู้ขี้หึงฝุดๆ แล้วพี่แกด่าไม่ยั้งนะ สงสารเจมเลยทีเดียว 555

[Viewonohm]

พ่อธามยังไม่น่ามีปัญหาเยอะเท่าหม่อนค่ะ