“เอ๊าๆ ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น ไม่ได้ว่าอะไร เรียกก็เรียก ขำๆดี”
“...เอ่อ....คือผม..ขอโทษนะครับที่--”
“เอ้ยย ช่างมันไม่ได้เครียดอะไรฮ่าๆๆๆ เอ็งนี่ตลกดีว่ะ รู้ไหมเมื่อก่อนข้าก็ชอบเรียกเพื่อนข้าเป็นชื่อพ่อชื่อแม่มันเหมือนกัน พอมาเจอเองเลยรู้สึกแบบนี้นี่เอง เอ้ากินๆ ไม่ต้องคิดมาก”
หน้าคุณพ่อสมหมายดูไม่ได้ใส่ใจกับการที่ผมเรียกลูกเขาด้วยชื่อเขาสักเท่าไหร่ ถึงจะทำหัวใจผมหยุดเต้นไปหลายวินาทีเลยก็ตาม
ทุกคนก้มลงกินข้าวตามที่หัวหน้าบ้านสั่ง กินกันตามปกติพูดคุยกันตามปกติของคนในบ้าน มีแต่ผมเนี่ยแหละที่นั่งเกร็ง เคี้ยวอะไรทีก็ช้าไปหมด จริงๆกับข้าวอร่อยมากครับ เป็นผมเองที่เกร็งคนในบ้านจนไม่เป็นอันทำอะไร ผมนั่งมองข้าวในจานที่แทบไม่พร่องลงไปนี่ ยังไม่ทันจะได้ตักอีกคำเข้าปากก็มีส้อมปริศนาพุ่งมาจากทางซ้ายของผม จิ้มลงชิ้นเนื้อแล้วหดกลับเข้าจานตัวเอง
ไอ้หมาย...(จูเนียร์)
หันไปก็เห็นไอ้แก้มอูมนี่เคี้ยวเนื้อหมูของผมจั่บๆ ไอ้...
“ก็นึกว่าไม่กิน”
“กินสิ!”
หมายไม่ได้ตอบผมกลับแต่ยิ้มล้อเลียนกลับมา ก็แค่นี้เอง...ใจที่หนักเหมือนมีภูเขามาทับอกก็พลันหายไป เพราะแค่ไอ้หมายแย่งหมู บรรยากาศในห้องกินข้าวสำหรับผมถึงดีขึ้นมาก ทำลายความเครียดของผมหายไปหมดเลย และก็ดูเหมือนหมายเองก็อยากให้มันเป็นเช่นนั้น
มันดูสีหน้าผมออกหรอถึงได้พยายามทำอะไรให้คลายเครียดเนี่ย
หลังจากนั้นผมถึงได้รู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวไอ้หมายนิดหน่อย สมหมายแฟมิลี่เกิดขึ้นจากการที่พ่อสมหมายอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองเลยเปิดร้านสมหมายขึ้นมาพร้อมกับแม่ไอ้หมาย ละพอเปิดไปนานเข้าก็ได้เงินมาก้อนหนึ่งเลยเอาไปลงทุนทำธุรกิจอย่างอื่นดู ปรากฏว่ารุ่งเลยกลายเป็นเศรษฐีไปเสีย
หลังจากนั้นเฮียหนึ่งก็มารับช่วงบริหารบริษัทหลักต่อ เฮียสองก็รับดูสาขาต่างประเทศส่วนเฮียสามดูสาขาในประเทศ สุดยอดไปเลยจริงๆ พอลูกๆขึ้นบริหารก็ดูจะไปได้ดี คุณพ่อสมหมายเลยเกษียณตัวเองมานั่งเลี้ยงหลานไปวันๆอย่างนี้
ส่วนไอ้หมาย...เนื่องจากทุกคนเป็นห่วงมันเลยให้มันดูแลร้านสมหมายที่เป็นจุดเริ่มต้นไปซะงั้น
ถึงอย่างนั้นก็ดูเข้ากับไอ้หมายดี ไม่งั้นไม่รู้ป่านนี้บริษัทจะเป็นยังไง
อีกทั้งร้านสมหมายยังทำให้ผมได้เจอกับมันอีก...
เอาเข้าจริงคนในบ้านไม่ได้ดูเกลียดผมอย่างที่ผมนึก คุณสมหมายดูจะเฮฮาเข้ากับคนง่าย เป็นคนร่าเริงครับ เฟรนลี่มาก เฮียหนึ่งถึงจะไม่ค่อยพูดแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่อะไร เฮียสามยังคงพูดมากเหมือนเดิม พูดกับผมเหมือนปกติที่เจอในร้าน
อาซ้อก็ดูจะเป็นมิตรกับผมแล้ว เจ๊แกบอกว่าตอนแรกที่ตกใจเพราะผมหล่อกว่าที่คิด อ่ะ...เป็นเหตุผลที่ดี ถึงจะโกหกผมก็ยอมรับได้ละกัน
ส่วนตี๋เล็กก็ดูตื่นเต้นกับผมเลยไม่ค่อยได้คุยกันมาก แต่มันก็พยายามเข้ามาจิ้มๆอะไรผมอยู่เหมือนกัน
จะมีก็แต่เฮียสองที่ไม่มองหน้า ไม่คุยกับผมสักนิด
ผมเข้าหาเฮียแกก็ลุกหนี เหมือนเจออะไรน่าแขยงเลยไม่อยากเข้าใกล้อะไรประมาณนั้นอ่ะ ทำเอาท้อใจนิดๆไปเลย ยังไม่ทันได้ชวนเฮียแกคุยอะไรต่อเฮียสองแกก็พูดขัดมา
“ตัวเล็ก มานอนกับเฮียมั้ยคืนนี้”
“เอา!”
อ่าว... ถ้างั้นผมก็ต้องกลับหอคนเดียวอ่ะดิ
“อ้าว เจ๊อุตสาห์เปลี่ยนผ้าปูห้องตัวเล็กให้”
“อ้าว..”
แล้วไอ้หมายก็หันมามองหน้าผม...มองอะไรเล่าเฮ้ย
“งั้นเอ๋อก็นอนนี่ดิ”
“หา”
อะไรวะ ให้กูนอนเพราะเสียดายที่เจ๊แกเปลี่ยนผ้าปูที่นอนไปแล้วอ่ะนะ? อยากจะงงแต่เพื่อความสัมพันธ์อันดีในครอบครัวเลยยอมพยักหน้ากลับไป โดยที่ลืมมองหน้ายักษ์ๆของเฮียสองเสียสนิท
ไอ้หมายพาผมไปยังห้องนอนมัน ชี้นู่นชี้นี่ให้ดู เอาโน่นเอานี่ให้ดู ได้เห็นไอ้หมายตอนเด็กๆด้วย น่ารักชิบหาย ตอนปัจจุบันก็น่ารัก ทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหละ ผมอดใจไม่ให้ตัวเองลงไปฟัดกับมันไม่ได้ สุดท้ายผมก็จับมันหอมแก้มรัวๆ จนมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะ ผมถึงดีดตัวลุกเด้งไปอีกฝั่งของเตียงโดยอัตโนมัติ
“ตัวเล็ก มานี่”
“อือ ให้ไปแล้วหรอ”
“อืม แฟนมึงอยู่คนเดียวได้ ไม่ตายหรอก”
ไอ้หมายแค่ทำหน้าเบะปากน้อยๆก่อนเดินไปหาเฮียสองที่มาขัดจังหวะ เฮียแกจ้องผมเขม็งเลย ก่อนที่เจ้าของหัวใจผมจะทันได้ออกจากห้องไป มันก็วิ่งกลับมาจุ๊บแก้มผมทีนึงพร้อมคำพูดสั้นๆ
“ฝันดีนะ”
ตาผมเบิกกว้างแต่คนไม่เท่าเฮียสองที่เบิกเนตรเหมือนจะแปลงร่าง เฮียแกถลึงตาใส่ผมก่อนคว้าไอ้หมายออกจากห้องไป
อยากจะบอกเฮียว่าผมเปล่า เขาทำเอง หึหึ
ไม่รู้ทำไมแต่สะใจอยู่ลึกๆ
หลังจากนั้นผมก็สำรวจห้องไอ้หมายอีกนิดหน่อยก่อนจะไปอาบน้ำ ห้องนอนไอ้หมายมีห้องน้ำในตัวครับเลยไม่ต้องไปรอใช้ร่วมกับคนอื่นๆในบ้านให้ลำบากใจ ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาโดยที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว หวังจะไปค้นเสื้อไอ้หมายมาใส่จะได้แอบดมกลิ่นมันตลอดคืน...
แต่ทันทีที่ก้าวพ้นประตูห้องน้ำผมก็แทบชะงักเมื่อเจอคนในห้อง
เฮียสาม?
เฮียสามมานั่งกดมือถือบนเตียงไอ้หมาย คืออะไร เฮียอ่อยผมหรอ? ขอโทษนะผมรักเดียวใจเดียว
ก่อนที่จะคิดอะไรเป็นตุเป็นตะ คนในห้องก็หันมาเจอกับผมเข้าจังงัง
คือยืนโป๊ต่อหน้าคนไม่สนิทไง ก็เขินหน่อยดิ
“เอ้อ เอาเสื้อมาให้ คิดว่าน่าจะใส่ได้นะ”
“อ้อ...ขอบคุณครับ”
ผมหยิบเสื้อยืดจากเฮียสามมาใส่ เฮียแกก็ให้ความร่วมมือดี นั่งกดมือถือยิกๆไม่ได้สนใจผม แต่คือทำไมไม่ออกไปซะทีล่ะพี่
“เฮีย..มีอะไรรึเปล่าครับ” เมื่อคิดได้อย่างนั้นผมเลยถามออกไป
“ใส่เสร็จแล้วหรอ อืม มี..”
“ม..มีอะไรครับ”
“ก็เปิดอกคุยกันแมนๆเนี่ย..”
“...”
“..ไปจีบน้องกูตอนไหน”
“ชอบตั้งแต่ปีหนึ่งครับ ละก็ขอจีบตอนปีสอง ระหว่างนั้นก็แอบมอง...” ละเสือกจีบติดตั้งแต่ตอนนั้นด้วยนะ แต่แม่ง...ไม่อยากพูดถึง
“เนียนเนอะมึงอ่ะ ตอนแรกกูนึกว่าเป็นเด็กถาปัตย์เลยเข้าๆออกๆร้านเครื่องเขียนเป็นปกติ ที่ไหนได้”
“แหะๆ”
“แหะหาพ่อมึง นี่กูหงุดหงิดนะที่มึงแม่ง....คาบไปแดกได้ต่อหน้าต่อตากู คนมันอุตสาห์ไม่คิดอะไร”
“...โทษครับ..” ขอโทษที่แหะๆนะ แต่ไม่ขอโทษที่จีบน้องเฮียหรอก ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่
“วันนี้เฮียกูบอกว่าตัวเล็กจะพาแฟนมาบ้าน กูก็สงสัยอยู่นานมากว่าจะเป็นใคร ไม่คิดว่าจะเป็นมึง”
“....”
“เมื่อก่อนพวกกูกันหมาอย่างมึงๆที่จะมาจีบน้องกูตั้งแต่ประถม ตัวเล็กมันซื่อบื้อ ตามอะไรเค้าไม่ค่อยทันหรอก พวกกูเลยต้องดูแลกันหนักกลัวโดนใครหลอก บอกเลยสิบกว่าปีที่พวกกูทะนุถนอมมันแม่งไม่เคยมีใครได้แตะ แล้วมึงมาจากไหนวะแม่ง เนียนเข้ามาได้เฉยเลย พูดแล้วหงุดหงิด”
“เอ่อ..เฮีย..”
“แต่เป็นมึงได้ก็ดี..อย่างน้อยกูก็คุ้นเคย”
“....”
“..ตัวเล็กมันรักมึงมากนะ”
“เอ่อ...ครับ”
“...จริงๆจะมาบอกว่าทุกคนไม่มีใครว่ามึงหรอก รับได้หมดแหละเป็นคนที่น้องกูรักทั้งคน จากนี้ก็ดูแลมันดีๆด้วย พวกกูงานยุ่งไม่เหมือนเมื่อก่อน ไม่มีเวลาได้ดูมันเท่าไหร่”
“ครับ”
“ยิ่งพ่อกูยิ่งไม่ว่าหรอก รายนั้นไม่คิดอะไรมาก มีความสุขก็ทำแค่นั้น”
โหยย ทำไมไอ้หมายมันเกิดมาโชคดีไรงี้วะ
“แล้ว...เฮียไม่ว่าหรอ..ที่ผมเป็นผู้ชาย...”
“หือ?”
“...ก็หมายถึง คนอื่นๆด้วย ไม่รู้สึกอะไรหรอที่ผมเป็นผู้ชายส่วนไอ้หม- เอ้ย น้องเฮียก็เป็นผู้ชาย..” เกือบหลุดเรียกชื่อพ่อต่อหน้าพี่มันแล้ว
“ผู้ชายแล้วไงอ่ะ กูก็ชอบผู้ชาย”
“....
ห๊ะ..”
“เอ๊า ตกใจไรวะ ชอบผู้ชายไม่ได้ทำให้ใครตายซักหน่อย เรื่องนี้พ่อกูเฮียกูรู้กันทั้งบ้าน ละก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วย ไม่ได้ผิดอะไรนี่”
“....” ทำไมบ้านนี้แม่งโอเพ่นท์สเปซ แฮฟฟรีด้อมออฟไลฟ์มากขนาดนี้วะ
ซึ่งก็ดีแล้ว... เพราะถึงผมคิดว่าผมไม่ได้ผิดที่จะชอบไอ้หมาย แต่ผมก็เป็นกังวลว่าพวกเขาจะยอมรับผมที่เป็นเพศเดียวกันได้ไหม แต่ตอนนี้มีคำตอบแล้วล่ะครับ
“ละพวกกูก็คิดกันไว้อยู่แล้วว่าอย่างไอ้ตัวเล็กอ่ะน่าจะได้ผัวมากกว่าเมีย มันดูแลใครไม่ค่อยได้หรอก เอ๋อจะตายห่า มีแต่ต้องให้ใครเค้ามาดูแล และผู้หญิงคนไหนจะอยากมาดูแลวะ ใครๆก็อยากโดนเอาใจทั้งนั้น”
“เอ่ออออ...”
“เอาวะ ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว พวกกูก็ไม่ได้จะขัดอะไรหรอก พ่อสมกูก็โอเคกับทุกเรื่องนั่นแหละ ป๊าใจดี ดูจากที่ไม่โกรธที่มึงล้อชื่อป๊าก็รู้ เฮียใหญ่เห็นอย่างนั้นก็ไม่ใช่คนคิดมากอะไรหรอก ส่วนกู...ก็โอเคดี”
“อ้าวแล้ว...”
“เฮียที่เมียมึงไปนอนด้วยรายนั้นโคตรหวงน้องเลย แต่ก็นะกูบอกไปแล้วว่าทุกคนโอเค ถึงเฮียจะทำหน้าแบบนั้นแต่ก็ยอมรับมึงได้อยู่นั่นแหละ เผื่อมึงไม่รู้ เสื้อนั่นน่ะเสื้อเฮียกู”
เหี้ย! ไอ้ที่ใส่อยู่นี่เสื้อเฮียสองหรอวะ กูช็อคแทบหลุดกรี๊ด เฮียจะมาตบกบาลกูตายมั้ยวะ
“ฮ่าๆๆ ทำหน้าอะไรอย่างนั้นวะ กูบอกแล้วว่าไม่เป็นไรหรอก กูเป็นคนไปเอามาเอง เฮียกูก็ยอมให้ง่ายๆ ไม่มีอะไรหรอก”
“....จริงหรอครับ..”
“อืม เดือนหน้าเฮียก็จะแต่งงานแล้ว คงคิดถึงไอ้ตัวเล็กนั่นแหละ เมื่อก่อนตัวติดกันยิ่งกว่าอะไร จู่ๆก็ต้องแยกกันเฮียกูคงเหงาอ่ะ หวงด้วย”
เฮียแกมีความมุ้งมิ้งอยู่เหมือนกันนะเนี่ย..
“ก็เท่านี้แหละที่อยากจะบอก ต่อจากนี้ก็ครอบครัวเดียวกันแล้วนะเว้ย มีอะไรก็บอกไม่ต้องเกรงใจ แต่ถ้าทำน้องกูร้องไห้เมื่อไหร่ มึงจำไว้...พวกกูมีอย่างน้อยคนละสองตีน”
“ครับเฮีย ไม่ทำให้มันเสียใจแน่นอน”
“เอ้ออ..กูเรียกค่าสินสอดห้าล้านนะ”
“ห๊ะ”
“ค่าสินสอดไง มีครบเมื่อไหร่ก็มาขอแต่ง อันนี้แค่ของกูนะ ของเฮียๆที่เหลือกับป๊าไปถามเอาเอง”
“ห๊ะ เฮียย ตอนนี้ผมได้เงินเดือนหมื่นห้า”
“แล้วไง จะเลี้ยงน้องกูไม่ใช่ง่ายๆนะเว้ย ยอมหรอ”
“บอกตอนไหน”
“หึ ให้มันได้อย่างนี้” เฮียสามว่าพลางลุกจากเตียง คงจะหมดธุระแล้วจริงๆ
“เอ้อ กูจะบอกอะไรให้ เดี๋ยวดึกๆเฮียกูก็ปล่อยน้องกูให้มานอนกับมึงอยู่ดี รออีกสักพักแล้วกัน”
“หือ? ค..ครับ”
“ละก็...เรื่องสุดท้ายละ....”
“....”
“...ซั่มกันยัง”
“ยัง!!”
กูนี่ตอบทันควันเลย กลัวเฮียแกคิดว่าชิงสุกก่อนห่ามแล้วจะเปลี่ยนใจ
เฮียสามทำแค่เลิกคิ้วสงสัยแต่ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ช้าเฮียแกก็เปิดประตูออกไป...คืออะไรวะ ต้องการที่จะเสือกเฉยๆหรืออะไร?
ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว ด้วยความที่ผมตื่นตั้งแต่เช้า รวมถึงใช้พลังงานไปเยอะจึงทำให้ง่วงนอนพอสมควร พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าอีกต่างหาก
ในขณะที่หนังตาผมกำลังจะปิด สติกำลังจะเลือนหาย ผมรู้สึกได้ว่าข้างๆตัวเหมือนมีอะไรมายุกยิกๆใส่ ข่มใจเปิดเปลือกตาก็เห็น..
ไอ้หมาย...ที่จ้องผมกลับมาตาแป๋ว
หึยยยย เป็นอย่างที่เฮียสามว่า เฮียสองแม่งยอมปล่อยหมายคืนสู่ผัวแล้วอิอิ
ผมคว้ามันมากอดแน่น ไอ้หมายก็ดูจะสมยอมดี มันมุดๆหน้าอกผมสักพักจนได้องศาที่พอดีถึงแช่หัวไว้อย่างนั้น
“ไม่นอนกับเฮียแล้วหรอ..” ผมถาม
“นอนไปแล้วไงตะกี้ ตอนนี้อยากนอนกับเอ๋อ เดี๋ยวเอ๋อเหงา”
หึ ไอ้บ๊องเอ้ย ทำไมต้องมาทำให้ยิ้มได้ตลอดทั้งวันขนาดนี้ด้วยวะ
ลูบๆหัวมันก็ดูไอ้หมายจะชอบใจใหญ่ หัวเราะคิกคักพลางเอนหัวให้ผมลูบได้ง่ายๆ จะน่ารักอะไรขนาดนั้นวะ ไม่พอมีเอาขามาก่ายกอดผมแน่นยังกะหมอนข้าง ผมก็ตอบแทนมันด้วยการกอดมันอีกชุดใหญ่ๆ จับมันกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงด้วยความหมั่นเขี้ยว ไอ้หมายก็หัวเราะเอิ้กอ๊ากยังกะเด็กน้อย
จนพอคลายความหมั่นเขี้ยวนี่ลงก็จับมันมานอนกอดข้างๆ ไอ้หมายขนาดตัวกำลังดี ไม่ผอมไม่อ้วนเกินไป จับขย้ำแล้วพอดีมือ อารมณ์เหมือนกอดหมอนข้างอวบๆ ผมจูบกระหม่อมมันซ้ำๆ สูดดมกลิ่นอายมันให้เต็มปอดก่อนไล่มาถึงริมฝีปาก
ผมประกบจูบมันแผ่วเบา ไอ้หมายมันก็ให้ความร่วมมือดี คนตรงหน้าผมหลับตาพริ้ม หันหน้าตามองศาเพื่อให้จูบได้ถนัดๆ
ผมกดย้ำริมฝีปากนุ่มนั้นซ้ำๆจนพอใจ คืนนี้คงหลับฝันดีสำลักความสุขตายแน่ๆ
ผมหอมแก้มมันอีกครั้งก่อนจะดับสติตัวเองลง
“ฝันดีนะ”
.
.
ทิ้งท้าย...
ตอนเช้าไอ้หมายปลุกผมให้ตื่นเพื่อจะต้องไปเปิดร้านและผมต้องไปทำงาน จัดการตัวเองกันสักพักผมก็ลงมาลาพ่อมันที่นั่งตากอากาศอยู่หน้าบ้าน เฮียหนึ่งกับอาซ้อไปส่งลูกไปเรียน เฮียสองก็น่าจะออกไปทำงานแล้วเช่นกัน ส่วนเฮียสามน่าจะยังไม่ตื่น..
ไอ้หมายไปบอกลาพ่อมันเพราะมันคงจะมานอนหอผมอีกนาน ผมไปสตาร์ทรถรอมันจนเมื่อเวลาใกล้จะสายแล้วผมถึงตะโกนเรียกมัน
“หมาย ขึ้นรถเร็ว จะสายแล้ว”
“อื๊อ”
“หมายไหนบอกด้วย!”
.
.
เชี่ยเอ้ย...ผมว่าผมควรเปลี่ยนไปเรียกชื่อไอ้หมายด้วยชื่อจริงๆมันสักที
✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡
สมหมายเป็นผู้ชายใจดี รอดตัวไปนะเอ๋อนะ555
อยากจะบอกว่าเราคิดชื่อหมายจริงๆไว้นะ ทุกคนมีชื่อจริงๆหมดทั้งเฮีย123
ยกเว้นพระเอก...
เพราะคิดชื่อพระเอกไม่ออก คนอื่นเลยต้องไม่มีชื่อตามกันไป55555
จบแล้วค่ะ แต่งเพราะความคิดถึงหมาย
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรเลย โปกฮาไร้สาระไปวันๆ แต่ดีใจที่มีคนชอบนะคะ
ไล่อ่านทุกคอมเม้นพอมาเจออันนี้นี่ถึงกับขำกร๊ากเลย
5555 หมายน่ารักอ่ะ
นึกถึงร้านหลังมอเราเลย
ชื่อสมหมาย ขายเครื่องเขียนเหมือนกัน
5555555555555เฮ้ยยยยยย ไม่คิดว่าจะมีอยู่จริง ที่ไหนเนี่ยย55555
ชื่อเรื่องสมหมายเราเอามาจากร้านสมใจที่เป็นร้านเครื่องเขียนอยู่ตามห้างน่ะค่ะ555555555
แล้วอย่างนี้ก็เจอหมายข้างในร้านอ่ะดิ??
อยากตอบทุกคอมเม้นมากเลยค่ะแต่ไม่มีเวลา
เอากอดไปแทนละกันนะ
ใครเล่นทวิตอย่าลืมแท็ก #สมหมาย กันด้วยน้าา จะตามไปส่อง
แวบมาฝากเพจเผื่ออยากติดตามเรื่องอื่นๆค่า (จะมีไหมไม่รู้555)
https://www.facebook.com/Xyxears-1687968611471792/?fref=ts
หัวข้อ: ✡ ส ม ห ม า ย ✎ {จบ} - พิเศษ2/2 25.03.2016 (อ่าน 44105 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก