ตอนที่ 34“ทานกันให้อิ่มก่อนเดี๋ยวจะทานไม่ลง” เอ่อ..ผมว่ามันจะกินไม่ลงตั้งแต่ได้ยินคุณลินพูดประโยคนี้แล้วล่ะครับ
“พี่ลินขึ้นต้นได้น่าสนใจมากริวชอบ” น้องริวนี่ก็เป็นไปกับเขาอีกคน
นี่คือการประชุมโต๊ะกลมแบบเป็นทางการของทีมอ้วนแรดและท่านที่ปรึกษา ที่น่าจะเปลี่ยนมาเรียกว่า
ท่านจอมบงการเสียมากกว่า
“งั้นก็ว่ามาเลยครับคุณลิน ทานไปคุยไปก็ได้”
“ตกลง อาทิตย์หน้าจะถึงวันเกิดของซัน ฉันจะจัดงานให้ เรื่องสถานที่ขอดูก่อนแล้วจะบอกอีกที”
“ว้าว คุณลินออกตัวแรงนะครับ ไหนว่าจะเล่นตัวก่อนไง”
“โป๊ก!!..โอ้ย” คุณลินนี่มือไวใช้ได้เลย เอาด้ามช้อนโขกเหม่งผมจนผมแตกกระเจิง
“จะฟังต่อไหม”
“ฟังครับฟัง” ขู่จริงวุ้ย
“ฉันจะออกการ์ดเชิญให้วิกาโดยจะส่งไปในชื่อของซัน ส่วนลลิตาขอหาวิธีก่อนแต่จะเชิญมาให้ได้ทั้งสองคน”
“ครับ” ริวหยุดกินหันมาตั้งใจฟังแทน แต่ผมมีความสามารถยังคงกินไปฟังไปเหมือนเดิม
“แผนของเราคือต้องบีบให้คนร้ายกระอักเลือดให้ได้” ท่ากำมือของคุณลินราวกับกำลังขย้ำคอคนร้ายอยู่
“คุณลินวางแผนไว้ยังไงครับ”
“ก็ต้องอาศัยตัวละครหลักคือปุ่นนี่แหล่ะ” คุณลินเอื้อมมือมาตบไหล่ผมแค่เบาๆ แต่ผมถึงกับขนลุกเกรียว เสียวไปทั้งสันหลัง
“อ๋อ ริวเข้าใจแล้ว พี่ลินจะยั่วคนร้ายใช่ไหม”
“ใช่ เราจะใช้ปุ่นเร่งปฏิกิริยาคนร้าย วันนั้นต้องเอาให้แซ่บ ต้องเอาระดับเต็มแม็ก จูบกันได้ก็จูบเลย”
“คุณลินนนน” ผมอายน้องริว จะพูดถึงจูบทำไมก็ไม่รู้
“เอาเลยพี่ปุ่นจัดไปหนักๆ” เอ่อ..เห็นจะมีแต่ผมคนเดียวล่ะมั้งครับที่อาย
“แต่เรายังไม่แน่ใจนะครับคุณลินว่าเป็นเพราะเรื่องนี้หรือเปล่า อาจมาจากสาเหตุอื่นก็ได้”
“อืม ไม่เป็นไร ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ถือว่าไร้ประโยชน์ เท่ากับเราจะตัดออกไปได้อีกหนึ่งเรื่อง ถ้าเรารุกไปเรื่อยๆ
สักวันก็ต้องเผยตัวออกมาจนได้”
“ตัดไปที่ละประเด็นแบบนี้ก็ดีครับ ว่าแต่คุณลินจะชวนใครมาบ้างครับ” ผมถามหาข้อมูลเพิ่มเติม
“ชวนเหมือนจัดงานจริงๆ นั่นแหล่ะ เว้นไว้แต่พวกผู้ใหญ่ ถ้าชวนน้อยจะไม่น่าเชื่อถือ ฉันว่าคนร้ายก็ฉลาดอยู่พอตัว
ปุ่นทักขึ้นมาแบบนี้ก็ดี งั้นก็ต้องเลือกจัดในผับจะได้เป็นข้ออ้างได้ว่าจัดในกลุ่มเพื่อน ไม่มีผู้ใหญ่มาจะได้ไม่แปลก”
“ดีเลยพี่ลิน จูบง่ายไม่น่าเกลียด” น้องริวครับไปเรื่องอื่นบ้างก็ได้นะครับ พี่ปุ่นขอร้องงง
“แต่ถ้าทำแบบนั้นเพื่อนคุณวีร์ก็จะดูออกหมดสิครับว่าผมกับคุณวีร์เป็นอะไรกัน”
“ใช่” คุณลินตอบเร็วมากเหมือนคิดไว้ล่วงหน้าแล้ว ผมชักสงสัยในจุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณลิน
“ผมไม่อยากทำให้คุณวีร์ลำบากใจ”
“ปุ่น ฟังฉันนะ ถ้าวีร์ทำท่าว่าไม่อยากให้ใครรู้เรื่องเธอเสร็จงานนี้ก็ทิ้งวีร์ซะ ความรักแบบหลบๆ ซ่อนๆ มันไปไม่รอดหรอก
ฉันไม่ได้บอกว่าวีร์ต้องออกมาป่าวประกาศ แต่แค่ทำเหมือนปกติที่ทำกับเธอแสดงออกเหมือนเวลาอยู่ด้วยกัน
ไม่ใช่หน้าอย่างหลังอย่าง”
“คุณลินคร้าบบบ นั่นเพื่อนคุณลินนะครับ” ผมรีบสะกิดคุณลิน ดูเหมือนจะออกอรรถรสไปหน่อยหน้าเน่อไปหมด
“แล้วไงนายไม่ใช่เพื่อนฉันเหรอปุ่น ใครไม่ดีก็ว่าไปตามนั้น” ผมอยากจะซาบซิ้งใจเหลือเกิน แต่ติดอยู่ว่าตัวเองก็ชักกลัว
คุณลินขึ้นมา ก็เจ้าแม่ลินเขาน่ากลัวจริงๆ นะ
“พี่วีร์ไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน พี่วีร์รักพี่ปุ่นจะตาย” น้องชายคนเล็กรีบแก้ตัวแทนพี่ชาย
“แต่พี่ปั้นก็เคยบอกผมว่าจะล่อคนร้ายออกมาเหมือนกันนะครับ ไม่รู้จะลงมือก่อนเราหรือเปล่า”
“ถึงลงมือก็คนละวิธีกัน หมียักษ์บอกว่าจะไม่ใช้พี่ปุ่นเป็นตัวล่อ”
“แล้วน้องริวรู้มาได้ยังไงครับ” ผมแปลกใจจริงๆ นะ แปลกใจมากด้วย
“เอ่อ..” คนพูดคล่องมาตลอดวันกลับพูดไม่ออกเสียอย่างนั้น
“ริวไปดูพี่เรย์ซ้อมมวยเลยได้ยินเขาคุยกัน”
“อย่างริวน่ะเหรอไปนั่งเฝ้าเรย์ซ้อมมวย” คุณลินหันไปให้ความสนใจน้องริว (อย่างน่ากลัว)
“ริวว่างไม่มีอะไรทำ แล้วพี่ลินจะมาซักริวทำไมเนี่ย” ท่าทางมีพิรุธมากครับ ดูโวยวายใหญ่โตเกินเหตุ
คุณลินถอนใจยาว หันไปมองพี่ออโต้ให้แน่ใจว่านั่งไกลพอที่จะไม่ได้ยิน
“ริว เราร่วมหัวจมท้ายกันแล้ว ต้องบอกความจริงกันให้หมดมีอะไรห้ามปิดบัง บอกพี่มา”
“บอกอะไร ริวไม่มีอะไรจะบอก” น้องริวเริ่มนั่งไม่ติด ผมเหมือนลุ้นผลมวยคู่เอก อยากรู้ว่าใครจะชนะ
“ริวบอกเรื่องปั้นมา อย่าให้พี่ต้องเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน” ผมชะงักกึกหันไปจ้องหน้าริวเขม็ง เรื่องนี้ผมสงสัยอยู่ก่อนแล้ว
วันนี้จะได้รู้เสียทีว่าที่คิดไว้ถูกต้องไหม
“พี่ลิน” ริวพยายามส่งสายตาวิงวอนครั้งสุดท้ายแต่คุณลินไม่แม้แต่จะใจอ่อน
“พูดมา เชื่อพี่พูดแล้วมันจะดีกว่า”
“พี่ปุ่น” น้องริวหันมามองหน้าผมเหมือนไม่มั่นใจ
“ครับ”
“อย่าเพิ่งบอกพี่วีร์นะ”
“ครับ” ผมลุ้นคำตอบน้องริวจนหายใจจะไม่ออกอยู่แล้ว
“ ริว..ริวชอบพี่ปั้น”
หะ!! ผมไม่ได้อุทานออกมาหรอกครับ แต่ตาลุกโพลง ผมคิดเอาว่าคู่นี้ดูแปลกๆ แต่คิดไปว่าคงเป็นเพราะวันที่ริวโดนยา
พี่ปั้นอาจจะทำอะไรบางอย่างลงไป ไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบนี้
“จริงหรือครับน้องริว”
“อื้อ” ริวพยักหน้า
“มีอะไรกันแล้วใช่ไหม” คุณลินฮุกหมัดเข้าเต็มหน้าน้องริว เล่นเอาคู่ต่อสู้หน้าขึ้นสีอย่างกับโดนต่อยเข้าจริงๆ
“พี่ลินนนน”
“เอาน่ามาถึงขั้นนี้แล้ว บอกๆ ไป ถ้าไม่กล้าปุ่นบอกน้องก่อน”
หะ!! ไหงมันย้อนกลับมาที่ผมฟระ คือตกลงพวกเรามาช่วยกันวางแผน หรือผมกับน้องริวมาเป็นจำเลยให้คุณลินซักกันแน่
“เร็วๆ”
“เอ่อ..อื้อ.ครับ..นั่นแหล่ะ” ผมหลุดออกไปเป็นคำๆ ตามแต่จะนึกได้
“ตาริว” คนสั่งหันไปรุกคืบจะเอาคำตอบ
“ม..เหมือนกัน” น้องริวพูดคำหลังเร็วเป็นรถด่วนแทบฟังไม่ออก
“น้องริว พี่ปั้นรังแกใช่ไหม วันที่โดนวางยาหรือเปล่า” ผมรีบถามน้องริวด้วยความเป็นห่วง กลัวพี่ชายตัวเองจะทำอะไรไม่เข้าท่า
(ผมลืมบอกไปว่าคุณลินกับคุณซันรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ผมเล่าให้ฟังตั้งแต่อยู่ที่ภูเก็ต)
“เปล่า ไม่ใช่วันนั้น” หืออ เรื่องราวชักเหนือความคาดหมาย
“วันที่เราบอกว่าไม่สบายใช่ไหม” คุณลินเป็นคนถามขึ้น
“อืม”
พระเจ้า!! ผมตบหน้าผากดังเปรี้ยง อีพี่ปั้นเดี๋ยวต้องเจอกันหน่อย
“น้องริวทำไมถึงชอบพี่ปั้นล่ะครับ” ผมอยากได้คำตอบนี้จากน้องริว
“ตอนแรกก็ไม่ชอบ แล้ววันที่โดนวางยา หมียักษ์ช่วย..” น้องริวยิ้มเขิน แต่พอไม่กังวลเรื่องผมก็เล่าใหญ่
“ช่วยปลดปล่อยให้...แต่ไม่ได้รังแกริวนะ” แหน่ะๆ มีออกโรงปกป้อง
“แล้วริวเห็นหมียักษ์โป๊ คนอะไรหุ่นดีเป็นบ้า มันติดตาเอาแต่คอยนึกถึงแขนใหญ่ๆที่กอด กล้ามท้องเป็นมัดๆ
ตอนหลังพอเห็นหน้าหมียักษ์ทีไร มันก็คิดถึงคืนนั้นตลอดเลย”
“ตายแล้วน้องฉัน พ่ายแพ้ต่อหุ่นล่ำบึกของผู้ชายถึงกับเอามาพร่ำเพ้อ” คุณลินตีขมับตัวเอง ทำท่าจะเป็นลม
(ที่ดูก็รู้ว่าแกล้งทำ)
“หมียักษ์ชอบดุ ไม่ค่อยมีใครดุริว ” น้องริวยังขยายความต่อไป
“แล้วน้องริวชอบให้ดุเหรอครับ”
“ไม่ชอบ” อ้าว!!
“แต่มันแปลกมันรู้สึกอบอุ่น อยากกอด อยากอยู่ด้วย ไม่ชอบให้จีบพี่ลิน”
“หือ!!” ผมเลิกคิ้วขึ้นสูง
“ฮ่าๆๆ ทีนี้รู้หรือยังล่ะปุ่น ว่าแผนที่ปุ่นคิดมันเข้าตัวพี่ชายปุ่นด้วย”
อ้า..ผมอ้าปากค้าง ยกนิ้วชี้สลับไปมาระหว่างหน้าคุณลินกับหน้าน้องริว
“อย่าบอกนะว่าที่มีอะไรกันเพราะแผนผม” น้องริวพยักหน้าหงึกๆ ผมนี่ลมแทบจับ
“ก็ริวหึงนี่ ไม่ชอบ”
“เด็กหนอเด็ก ฟังแบบนี้ตกลงไปปล้ำพี่เขาก่อนสิใช่ไหม”
“อื้อ” คนถามก็ถามหน้าตาย คนรับไม่หน้าตายแต่ก็ดันยอมตอบ ผมคนฟังแทบตกเก้าอี้ รุ่นใหม่ไฟมันแรงแบบนี้นี่เอง
“พี่ปุ่นอย่าว่าพี่ปั้นนะ ริวเริ่มเอง”
ตอนนี้ผมเข้าใจความรู้สึกพี่ปั้นแล้ว ว่าทำไมถึงทำท่าพิลึกพิลั่นเรื่องผมกับคุณวีร์
มันไม่ใช่รับไม่ได้นะครับ แต่มันแบบ..มันไม่คาดคิดจนตั้งตัวไม่ทัน มันคิดภาพไม่ออกอะไรแบบนั้น
“ปุ่น” คุณลินตบมือตรงหน้าผมทำเอาสะดุ้ง
“พี่สะใภ้ต้อนรับน้องสามี น้องสามีต้อนรับพี่สะใภ้แล้ว ตอนนี้มาเข้าเรื่องสำคัญกัน”
“อย่างที่บอกจุดสำคัญที่สุดคือต้องทำให้คนร้ายสติแตกจนแสดงตัวออกมาให้ได้ แต่แผนนี้ถ้าสำเร็จ
เป้าจะถูกชี้ไปที่ปุ่นทันที ฉันรู้ว่าปั้นไม่อยากใช้ปุ่นเพราะกลัวไม่ปลอดภัย ปุ่นจะคิดดูก่อนไหมว่าจะทำหรือเปล่า”
“ทำครับ” ผมอยากให้มันจบลงเร็วๆ ไม่อยากอยู่แบบหลอนๆ เหมือนมีเงาดำคอยตามอยู่ตลอดเวลา
“งั้นก็เดินหน้าต่อ เราต้องขอความร่วมมือจากปั้น อย่างน้อยต้องไม่ลืมเรื่องความปลอดภัยของนายกับวีร์”
“พี่ลินจะบอกหมียักษ์เหรอ หมียักษ์ไม่ยอมหรอก”
“เป็นเมียเข้าหน่อยรู้ดีเลยนะ” ไม่ใช่เฉพาะน้องริวนะครับที่หน้าแดง ผมว่าผมแดงกว่าน้องริวอีก
“ใช่ที่ไหนเขายังไม่รับสักนิด” โอ๊ะๆ นี่มันอาการน้อยใจนี่ เฮ้อ สงสัยงานนี้ผมมีเรื่องต้องคุยกับพี่ปั้นยาว
“ช่างเหอะเข้าเรื่องๆ พี่ลินจะทำยังไงให้หมียักษ์ร่วมมือ ”
“โกหก” อืม ชัดเจนไหมครับ ชัดมาก
“ฉันจะเป็นคนคุยกับปั้นเอง ว่าจะใช้งานวันเกิดซันเชิญสองคนนั้นมา ปั้นคงเตรียมพร้อมอย่างดี
เราจะบอกทุกอย่างกับปั้นเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องที่จะใช้ปุ่นเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา ฉันคิดว่าปั้นไม่น่าจะจับได้
เพราะเดี๋ยวนี้วีร์มันโจ่งครึ่มจะตายเวลาอยู่ต่อหน้าปั้น”
อันนี้ก็จริงครับ คุณรองประธานชอบจัดหนักจัดเต็มเวลาอยู่กับพี่ปั้น เหมือนสนุกที่ได้แกล้ง
“ทีนี้มาถึงแผนของเรา ฉันไม่ต้องการแบบค่อยเป็นค่อยไป เพราะมันจะทำให้มีเวลาทำใจ
ปุ่นต้องเล่นแรงตั้งแต่ต้นจนจบ ต้องบีบจนกว่าทั้งสองคนจะหมดความอดทน ฉันจะดูวิกาเอง ริวดูลลิตา
ถ้าเห็นอะไรผิดปกติแม้แต่นิดเดียวให้บอกปั้นทันที ส่วนปุ่นห้ามหยุดจนกว่าฉันจะบอกเข้าใจไหม”
“เข้าใจครับ”
“เราควรมีจุดพีคด้วยไหมพี่ลิน เอาแบบกระชากใจปวดร้าวแทบทรุด ขาสั่นเดินไม่ไหวแบบนั้นอะ”
น้องริวนำเสนอความคิด
“ก็ดีนะ งั้นริวต้องช่วยคิดเพราะมีประสบการณ์กว่าใคร ไหนว่ามาสิวันนั้นปั้นมันทำอะไรถึงพีคขนาดเข้าไปปล้ำมัน”
“พี่ลินนน” เห็นเรียกอย่างนี้แต่อย่านึกว่าจะไม่ตอบนะครับ
“หมียักษ์บอกว่าจะจีบพี่ลิน แล้วก็คอยนัวเนียใกล้ๆ ทำเหมือนจะหอมแก้มด้วย”
“เฮ้อ เห็นหยิ่งเชิดแบบนี้ทำไมมันถึงขึ้นง่ายนักริว ไม่เห็นจะพีคตรงไหน”
“ก็เขาหวงนี่” โอ้ย ถึงผมจะยังรู้สึกแปลกๆ กับเรื่องน้องริว แต่ตอนนี้อยากให้พี่ปั้นมันมาได้ยินได้เห็นจริงๆ ครับ
อีกหน่อยได้หลงกันโงหัวไม่ขึ้น
“เอาไว้ก่อน เดี๋ยวใกล้ๆคงพอคิดออกว่าจะทำอะไรดี”
“แต่ถ้าคนร้ายเป็นคุณวิกา ตอนนี้คุณวิกาหันไปทาง เอ่อ..คุณซันแล้ว อย่างนี้จะได้ผลอยู่ไหมครับ”
“อืมม” คุณลินทำหน้าคิดหนัก ผมก็พยายามดึงสมองเท่าที่มีออกมาช่วยคิด
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะต้องกระตุ้นให้วิกาจนตรอก หมดทางไป วันงานต้องเกาะติดซันเอาไว้”
ผมรีบก้มหน้ากลัวคุณลินจะเห็นรอยยิ้มของผม พอเป็นเรื่องคนอื่นพี่ปุ่นฉลาดนัก
“เสี่ยงไปเปล่าพี่ลิน เกิดพี่ซันลังเลหันกลับไปหาพี่วิกาซวยเลย”
“ดี ก็จะได้รู้กันไป”
“คุณลินกะยิงปืนนัดเดียวได้นกกี่ตัวครับเนี่ย” ผมอดไม่ไหวต้องขอแซว งานเดียวคุณลินกะกวาดเรียบทุกข้อสงสัย
“ได้ทั้งฝูงก็ดี ประหยัดเวลา” นี่ไงครับเจ้าแม่ลินตัวจริง เสียงจริง
“คุยอะไรกันอยู่” เสียงคุณซันเล่นเอาผมทำช้อนหล่นดังเคร้ง ตกใจหมดเข้ามาได้เงียบเชียบมาก
“เรื่องของผู้หญิง” ผมรีบสั่นหน้าปฏิเสธรัวๆ แต่น้องริวกลับแค่ยักไหล่
“ซันวันเกิดปีนี้ลินจัดงานให้เหมือนเดิมนะ มีใครจองไปหรือยัง”
“ถามทำไมลินจัดให้เราทุกปีอยู่แล้วจะให้คนอื่นจัดได้ยังไง เราสิต้องถามว่าปีนี้ยังจะยอมจัดให้อยู่หรือเปล่า”
แหม คุณซันนี่ก็พอใช้ได้นะครับ ถึงจะรุกไม่เร้าใจไปสักหน่อยแต่ก็ยังถือว่ามีพัฒนาการ
“แต่ปีนี้ลินแยกจัดได้ไหม อยากเปลี่ยนบรรยากาศไปจัดในผับ ซันเลี้ยงข้าวผู้ใหญ่เองจะก่อนหรือหลังก็ตามได้”
“ลินจัดให้ทั้งสองงานไม่ได้เหรอ ป๊ากับม้าบ่นอยากเจอบอกว่าคิดถึง” เสียงตอนท้ายนี้หยอดหวานใช่ย่อย
“เดี๋ยวลินแวะไปเยี่ยมท่านตอนกลางวันเอง”
“ไม่เอา รอไปด้วยกัน” โอ้โห คุณซันเปลี่ยนจากคืบที่ละเซ็นฯมาเป็นทีละนิ้วแล้ว
“พี่ปุ่นเราไปนั่งโต๊ะอื่นเหอะ คนเขาจะจีบกัน” ริวหันมาชวนผม
“นั่งนี่แหล่ะจีบเจิบอะไร ใช่ไหมซัน”
“ใช่” คุณซันพยักหน้า
“จีบ”
เว้ยยยย เว้ยยย พี่ปุ่นอยากจะถ่ายรูปเอาไว้แบบ 32แอ็ค ไม่อยากให้พลาดสักซ็อต คุณลินเขิน คุณลินเขิน
ถ้าไม่กลัวหัวแตก พี่ปุ่นจะลุกขึ้นล้อเป็นเด็กๆ เลย
“โน้น ไปจีบสนิมโน้น ไปนั่งรอวีร์โน้นนนนเลย” น้ำแข็งละลายได้ฉันใดคุณลินก็ละลายได้ฉันนั้น
ผมกับริวแอบยิ้มขำกัน ก็มันน่ารักอะ
แต่...
แต่.มีคนเห็นความน่ารักของคุณลินมากกว่าพวกผม คุณซันค้างไปแล้วครับ มองหน้าคุณลินตาค้างเลย
ถามจริงเป็นเพื่อนกันมา 11ปี ไม่เคยเห็นโมเม้นท์แบบนี้มาก่อนเหรอ?
ถามไปอย่างนั้นแหล่ะครับ เห็นหน้าคุณซันก็รู้คำตอบแล้ว
“รำคาญ” จู่ๆ คุณลินก็ลุกขึ้นเดินลิ่วเข้าครัวไป ทิ้งไว้แค่คำพูดลอยๆ ไม่บอกว่ารำคาญใคร
“พี่ซัน พี่ลินเขารำคาญ” คนแรกที่ไม่ยอมให้เข้าตัวชิงพูดขึ้นก่อน
“แล้วพี่ต้องทำยังไง” คนเพิ่งตาหายค้างหันมาถามท่าทางกลุ้มใจจริง นี่ก็ไม่รู้อะไรเลย
“ก็ต้องตามเข้าไปสิครับ” ผมอยู่แผนกยุส่ง
“ลินเพิ่งบอกว่ารำคาญถ้าตามเข้าไปจะไม่ยิ่งโกรธเหรอ”
“พี่ซันนนน” ริวร้องเสียงหลง ผมถึงกับต้องกุมขมับ ชักไม่แน่ใจว่าสรุปจะไปรอดหรือเปล่า
“รีบไปเลยครับคุณซันไม่ต้องถามอะไรแล้วเชื่อผมเถอะ” ผมยกนิ้วให้กำลังใจ
คุณซันลุกขึ้นท่าทางยังลังเลแต่ก็ยอมเดินไปแต่โดยดี
“ตลกพี่ซันอะพี่ปุ่น ทำอย่างกับเด็กหนุ่ม” น้องริวปิดปากหัวเราะชอบใจ
“แล้วเด็กหนุ่มที่ทำอะไรเกินวัย พี่ควรทำยังไงดีครับ” น้องริวเริ่มหุบยิ้มลงหันมามองหน้าผม
“พี่ปุ่นไม่ชอบริวเหรอ”
“ไม่ใช่ แต่พี่เป็นห่วง ริวเพิ่ง19เองนะครับ ถ้าคุณวีร์หรือพ่อแม่น้องริวรู้เข้าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ก็อย่าให้รู้”
“มันไม่ได้ง่ายแบบนั้น พี่ปั้นเป็นผู้ใหญ่แล้วทำแบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวมาพี่ต้องคุยด้วยเหมือนกัน”
“ไม่เอา” น้องริวรีบเข้ามากอดแขนผมไว้
“พี่ปุ่นอย่าคุยกับพี่ปั้นเลยนะ ถ้าพี่ปั้นคิดได้ไม่ยุ่งกับริวอีกจะทำยังไง”
เด็กหนอเด็ก พ่อแม่ก็รักพี่ชายก็รัก ทำไมเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น
“น้องริวยังเด็ก มันอาจไม่ใช่ความรักก็ได้นะครับ น้องริวแค่ไม่เคย แล้วพี่ปั้นพี่ไม่คิดว่าจะชอบผู้ชาย”
น้องริวหน้าซีดเผือดจนผมเห็นแล้วสงสาร
“พี่ไม่ได้ขัดขวางนะครับ พี่กับคุณวีร์ก็เป็นแบบนี้ แต่ทุกอย่างมันเร็วไป พี่กลัวว่ามันอาจจะเป็นแค่เรื่องอย่างว่า ทั้งริวทั้งพี่ปั้น”
“ริวมีคนมาจีบเยอะแต่ริวไม่เคยคิดแบบนี้กับคนอื่น ไม่สนใจด้วยซ้ำ”
“เพราะริวไม่ได้เกินเลยกับใครเหมือนพี่ปั้นหรือเปล่า”
“ แต่เดี๋ยวนี้แค่ริวได้เห็นหน้าหมียักษ์ริวก็พอใจแล้ว ถึงตามพี่เรย์ไปซ้อมมวยบ่อยๆ”
“งั้นพี่ก็เชื่อริวครับ แต่กับพี่ปั้นริวเผื่อใจไว้บ้างนะ พี่ไม่แน่ใจ”
“รู้ หมียักษ์ไม่รักริวหรอก” เด็กที่ดูเชื่อมั่นในตัวเองเอาแต่ใจ พอหงอยทีเห็นแล้วอยากกอดปลอบ
“แรดเป็นอะไร” มาอีกคนแล้วครับไม่ให้สุ่มให้เสียง ตัวก็ใหญ่เป็นยักษ์อย่างที่ริวว่าแต่เดินเบาจริงๆ
“ว่าไง ถามทำไมไม่ตอบ เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น” คนพูดพยายามสบตาคนที่ก้มหน้าหลบ
“แรดอย่าหลบ หันมาคุยกันก่อน”
ผมชักอยากเปลี่ยนคำพูดที่พูดกับน้องริวเมื่อครู่นี้
คุณลินกับพี่ปั้นสมกับเป็นเพื่อนรักคู่ใหม่ มีอะไรคล้ายกันหลายอย่างมาก
โดยเฉพาะวันนี้.....
อาการที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งความเขินของคุณลิน และความใส่ใจของพี่ปั้น เรียกว่าครั้งแรกในรอบกี่ปีดี
เอาเป็นว่าในรอบที่ผมรู้จักทั้งสองคนดีกว่า นอกจากผมแล้วผมไม่เคยเห็นพี่ปั้นอ่อนโยนกับใครแบบนี้
พี่ตัวยักษ์ของผมไม่ใช่คนแข็งกระด้างแต่ก็ไม่ใช่คนนุ่มนวล มานั่งตามตื้อถามแบบนี้ยิ่งแล้วใหญ่ ไม่มีหรอกครับ
อย่างมากก็ เป็นอะไร ไม่บอกก็ตามใจ เรื่องของแก อะไรแบบนั้น
นี่มันแปลกไปมาก มากจนผมคิดว่า...
หรือ..
พี่ปั้นจะชอบน้องน้อยเข้าให้แล้ว...
พ่อหมียักษ์ของน้องริว
....................................................TBC.............................................................
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ♥♥ คุณรองประธานฯกับบอดี้การ์ดตัวอ้วน ♥♥ [ตอนพิเศษ3] 22/05/16 ★ P.67 (อ่าน 829694 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก