จะอนาถไปอีกนานมั้ย ชีวิตฟ้า... ไม่รู้สึกถึงนิยายรักนะ รู้สึกว่าอ่านชีวิตคนน่าสงสาร ที่ซวยซ้ำซวยซ้อนแล้วยังหดหู่สิ้นหวัง ตอนเรื่องกรก็เหมือนเป็นหนึ่งในความซวยอ่ะ เอาจริง ชีวิตอนาถๆแบบนี้ ชวนให้รู้สึกเศร้ายิ่งกว่ามีดราม่าอีก มันเศร้าจนดูน่าสมเพช ฟ้าแลดูอนาถจนไม่น่าสงสาร รู้สึกว่าทำไมไม่พยายามปรับตัวบ้าง การเข้าสังคมเป็นสกิลที่ต้องมีในการเอาตัวรอดนะ คนที่ไม่พยายามตรงจุดนี้ แล้วคิดแต่ว่าเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ เพราะเป็นคนแบบนี้ เราคิดว่าไม่ต่างจากคนที่ทำงานไม่ได้เรื่องแล้วไม่คิดปรับปรุงตัวหรอก มันเป็นสิ่งที่ต้องมีและต้องทำในชีวิตเหมือนกัน ไม่ต้องถึงกับเปลี่ยนข้างใน แต่การเข้าสังคมในระดับนึงคือต้องมีป่ะคะ
แล้วคนแบบโอ้คือ ไม่ชอบ ทำอะไรโดยพลการไม่ปรึกษาเจ้าตัวเนี่ยแหล่ะ คือพวกตัวซวย มีแต่นำพาความเดือดร้อนมาให้ อะไรคือขอพี่ชายก่อนปรึกษาฟ้า อะไรคือพาฟ้าไปเจอคนต่างสังคม ที่ถ้าไม่มัวแต่หมกมุ่นผู้ชาย คงคิดได้ว่าพาเพื่อนไปอึดอัด โดยเฉพาะเพื่อนรักที่ไม่เคยปรับตัวไรเลย
ง๊องแง๊งรักเพื่อนไม่ได้น่ารักเสมอไปจ้ะโอ้ โอเคนะ
...ปาดน้ำตา...