"มาจะกล่าวบทไปถึงระเด่น รันได ตะนาวสี....."
กรเอ้ย....จะร่ายยาวไปไหน ไม่ยกโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน มาร่ายเลยละ
บทจะไม่พูดก็ห้วนสั้นเหลือคนา
บทจะพรรณนาก็ลากซะ เฮ้อ.... ขอถอนหายใจให้นาย 1 จบ
ส่วนหนูฟ้า ลูกแม่...(เอ๊ะ! แม่ฟ้าชื่ออะไรนะ ลืม...) หนูก็ตีมึนไปเรื่อยเลยคนนี้
น่ารักน่าเอ็นดูก็จริง แต่เจ๊แอบหมั่นเขี้ยวเล็กๆใช่หยอก
เฮ้อ....เคราะห์ซ้ำ กรรมซัด ชัดๆเลยน้อ...
ทำตัวเป็นเรือลำน้อย โอนไปเอนมา ไม่ยอมกางใบ แล้วเมื่อไหร่จะมั่นคงละคะ
พายุก็ส่อเค้าว่าจะมาอีกระลอกๆ เมื่อไรน้อ...หนูจะได้พัก คิดแล้วก็น่าน้อยใจยิ่งนัก