•HANDSOME GHOST•
[4]-ไอ้ผีลามก !
ผมเดินเข้ามาในห้องแล้วโยนผ้าผืนนั้นไว้บนเตียง แล้วไอ้ผีหน้าหล่อมันก็โผล่มาอีกรอบ
“สัส ! กูตกใจ !” มันทำหน้าเหมือนหงุดหงิดอะไรซักอย่างใส่ผม ผมหรี่ตามองแล้วก็ตัดสินใจถามมันไป
“มึงหงุดหงิดเหี้ยไรเนี่ย” พูดจบก็เอาข้าวของที่ซื้อมาวันนี้วางกองไว้บนพื้น
“นายกลับมาช้า.......” น้ำเสียงทุ้มดูเศร้าสร้อย
“........”
“ฉันนึกว่า... นายจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว” ผมเงยหน้ามองมัน มันทำหน้าหงอยๆ แล้วก็หายตัวไปเลย
สงสัยจะเป็นผีขี้งอน !
“กูไม่ไปไหนหรอก จะอยู่กับมึงที่นี่แหละ” ผมพูดขึ้นมาลอยๆ ตอนแรกผมอาจจะคิดว่าจะหาหอใหม่ แต่ตอนนี้ผมคงไม่ไปที่อื่นแล้วหละครับ อยู่ที่นี่กับไอ้ผีหน้าหล่อนี่ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องเหงา แถมยังมีเพื่อนคุยด้วย
ผมจัดการแกะลังพัดลมแล้วเอาออกมาประกอบ..... ถามว่าผมมีความรู้เรื่องการประกอบพัดลมไหม ??
ไม่เลย !
ผมประกอบแล้วแกะ ประกอบแล้วแกะ ลองเปิดดูจนในที่สุดใบพัดก็หมุน ผมเอาพัดลมเป่าหน้า อ้า... ชั่งเย็นสบายจริงๆ เลย
“นาย...”
“เหี้ย !!” อยู่ๆ ไอ้ผีหน้าหล่อก็โผล่หน้ามาอยู่ข้างๆ ผม ผมตกใจเลยเผลอปล่อยสัตว์ออกไปตัวนึง
“ไม่ใช่เหี้ย นี่ผี”
“- - กวนตีน” ผมไม่สนใจใบหน้าหล่อซีดขาวข้างๆ หันหน้าเข้าหาพัดลมต่อ มือซีดสะกิดผมอีกรอบ
“ช่วย..........!@#%#” เพราะพัดลมเป่าหน้าผมอยู่ ทำให้ผมไม่ได้ยินเสียงอันเบาหวิวของไอ้ผี
“หะอะไรนะ”
“ช่วย.....ยัน.....ฉัน.....หน่อย”
“ขยับมาใกล้ๆ” ผมพูดจบไอ้ผีก็ขยับเข้ามาใกล้ผมอีก ผมเลยจัดการยกเท้าขึ้นมาแล้วยันมันไปเต็มแรง ไอ้ผีกระเด็นไปชนตู้เสื้อผ้าดังโครม !
“โอ้ย นายถีบฉันทำไมเนี่ย”
“มึงบอกให้กูยันมึง !!” มันทำหน้าอารมณ์เสีย ก่อนจะพุ่งเข้ามาปิดพัดลมผม
“ฉันบอกว่า นายช่วยเอาผ้ายันต์ผืนนั้นไปทิ้งให้ฉันหน่อย” มันบอกแล้วชี้ไปที่เตียงผม ผมมองตามนิ้วที่มันชี้ไปก็เห็นผ้าผืนแดงๆ ที่อยู่บนเตียง
“มันคือผ้ายันต์หรอ !! ที่เขาเอาไว้ใช้กันผีอะหรอ !!” ผมลุกขึ้นไป กำลังจะหยิบแล้วเชียว แต่เสียงทุ้มนั่นก็รีบห้ามผมก่อน
“อย่าจับนะ ถ้าจับนายจะมองไม่เห็นฉัน” เหมือนจะเป็นประโยคที่ไม่ดีนะ แต่ผมกลับยิ้มร้ายใส่ไอ้ผีหน้าหล่อ
“หึหึหึหึ มองไม่เห็นมึงใช่ไหม” ผมจัดการหยิบผ้ายันต์ผืนนั้นขึ้นมา
ฟรึ่บ !! ไอ้ผีหน้าหล่อหายไปกับตาเลยครับ โอ้ว ไม่น่าเชื่อจริงๆนะครับ ว่าผมจะมองไม่เห็นมันจริงๆ วันนี้เราขอเสนอขาย ผ้ายันต์กันผี
เรื่องอะไรจะขาย !! ในที่สุด ห้องนี้ก็ต้องเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว ฮ่าๆๆๆๆๆ ฮ้าๆๆๆๆ
แกร๊ก..... ฟู้ววววววว
อยู่ๆพัดลมก็เปิด แถมลมยังพัดแรงซะด้วย ยังไม่พอ อากาศในห้องตอนนี้กลับเย็นเฉียบ ผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ อากาศในห้องเย็นลงเรื่อยๆ ผมเองก็ไม่รู้จะทำไง เลยตัดสินใจปล่อยผ้ายันต์ออกจากมือซะ แล้วอากาศในห้องก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ไอ้ผีก็โผล่หน้าหล่อๆมาให้ผมเห็นอีกครั้ง มันดูอารมณ์เสีย ที่ผมไม่ยอมเอาผ้ายันต์ไปทิ้ง แต่แค่แป้บเดียวมันก็ปั้นหน้าหงอยๆ ใส่ผมแทน....
“ผีห่าไร ขี้หงุดหงิดชิบหาย ตอนปิดประตูใส่กูก็รอบหนึ่งละนะ” ถึงผมจะบ่น แต่ผมก็เอาผ้ายันต์ผืนนั้นไปทิ้งลงระเบียงหลังห้อง ผ้ายันต์ผืนสีแดงค่อยๆ ปลิวลงไปยันชั้นล่าง แล้วค้างอยู่บนกิ่งไม้กิ่งหนึ่ง
ผมหันกลับเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อผีมันยิ้มให้ผมแบบระยะประชิด
แล้วผมก็ต้องช็อคอีกรอบเมื่อมันกอดผมเต็มแรง !
“นายใจดีจัง” มันกอดผมแน่น แต่ผมกลับไม่รู้สึกอึดอัดเลย อาจจะเพราะว่ามันเป็นแค่วิญญาณละมั้ง ผมถึงไม่รู้สึกถึงความอึดอัดเวลามันกอดผม
“เออๆ สงสารมึงหรอก” มือหนาเย็นเฉียบดันผมออกแล้วก็เดินเข้าไปในห้อง นอนลงบนเตียงของผม...ที่อาจจะเคยเป็นเตียงของมันมาก่อน...
ผมชักจะเริ่มหิวแล้วสิ เสียแรงไปเยอะกับการประกอบพัดลม ผมจัดการเอาโต๊ะญี่ปุ่นสีน้ำตาลมากลางที่พื้นห้อง เอาแกงใส่ถ้วย เทข้าวใส่จาน แต่ตอนที่ผมกำลังจะตักข้าวใส่ปาก
อรึก !
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้ผีหน้าหล่อที่ตอนนี้มันนั่งอยู่ตรงข้ามผม กำลังกลืนน้ำลายอรึกใหญ่ลงคอ....... เอ่อ ผีหิวข้าวได้ด้วยหรอครับ ??
“จ้องกูทำไมเนี่ย”
“คือ.....” มันหลบตาผม
“หิวหรอ?”
“ครับ หิวนิดหน่อย แหะๆ” แหะๆ พ่อง
“มากินด้วยกันสิ”
“ฉันกินแบบนี้ไม่ได้” มันทำหน้าสลด.... โอ้ย น่าสงสารที่สุดเลยพ่อคุณ
“งั้นก็ไม่ต้องแดก !”
“แต่ฉันหิวนะ.....” ผมไม่สนใจไอ้ผีตรงหน้า แล้วตั้งหน้าตั้งตากินข้าวแทน
“นาย....”
“นาย... ฉันหิว”
“ปาร์ค....”
“เออ ! โอเค ! กูต้องทำยังไงมึงถึงจะกินได้” ผมวางช้อนลงในจานข้าวดังแกร้ก จะว่าสงสารก็สงสารครับ แต่ตอนที่มันเรียกชื่อผมนี่ สุดๆไปเลย สงสารจับใจ
“นายก็ตักแยก... ใส่จานหรือถ้วยใบเล็กๆก็ได้” ผมลุกไปหาถ้วยใบเล็กๆมาตามที่มันบอก ตักข้าวจากจานของผมให้มัน เสร็จแล้วก็ตักแกงราดให้
“อะ กินได้ยัง” ผมวางถ้วยไว้ตรงหน้ามัน
“นายต้องอธิษฐานก่อน พูดตามฉันนะ กับข้าวตรงหน้านี้”ผมยกมือขึ้นพนมแล้วพูดตามมัน
“กับข้าวตรงหน้านี้”
“ข้าพเจ้าขอมอบให้วิญญาณเร่ร่อนที่อยู่ในห้องนี้”
“ข้าพเจ้าขอมอบให้วิญญาณเร่ร่อนที่อยู่ในห้องนี้”
“ขอบคุณมากนะ” มันยิ้มดีใจให้ผม แล้วมันก็
ฟืดดดดดด
“...........”
ฟืดดดดดด
“ไม่แดกหละสัส เอาแต่ดมทำเหี้ยอะไร แล้วมันจะอิ่มไหมหะ !!” มันเอาแต่ดมอะ ทำไมมันไม่กินหละ แบ่งก็แบ่งให้แล้ว
“อิ่มแล้ว ขอบคุณมาก” มันไหว้ถ้วยข้าวตรงหน้ามัน........ มันยังไม่ได้กินซักคำเลยไม่ใช่หรอ แค่ดมก็อิ่มแล้วหรอ แปลก ! แต่ใบหน้าที่ยิ้มกว้างของมันดูมีความสุขดี.... ผมก็พลอยดีใจไปด้วย มีความสุขที่ได้ให้คนอื่น.... นี่แหละคือสิ่งที่พ่อแม่ผมสอนผมเสมอ
แล้วมันก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาผม ผมชักจะเริ่มชินกับการแว่บไปแว่บมาของมันซะแล้วสิ ผมไม่สนใจการหายตัวไปมาของไอ้ผีหน้าตาดี ก้มหน้าลงจัดการข้าวตรงหน้าจนหมด แต่ก็ยังไม่อิ่ม เลยไปหยิบถ้วยของไอ้ผีนั่นมากินด้วย แต่รสชาติตอนเคี้ยว ทำไมมันจืดแบบนี้วะ !!
กินข้าวเสร็จผมก็เอาถ้วยจานไปล้างในห้องน้ำ เสร็จแล้วจึงถอดเสื้อผ้าจนล่อนจ้อนเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ....... การอาบน้ำตอนค่ำๆแบบนี้ทำให้ความเหนื่อยทั้งวันพลันหายไปจริงๆ มันสดชื่นไปหมด ผมอาบไปร้องเพลงไปพลาง
“ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะใจมันคิดไปไกล ยากที่จะดึงกลับแล้วจำเป็นต้องขัดใจตัวเอง ข่มตาลงแล้วหันหลังกลับ ปลอบใจว่าไม่เป็นไร คิดว่าเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ ไป”
ร้องเพลงไปกลับเริ่มรู้สึกว่ากำลังถูกจ้องมอง... จากใครบางคน...
......หรืออาจจะไม่ใช่คน !!
“นายร้องเสียงเพี้ยนมากๆ เลย รู้ตัวไหม ?”
ผมกำลังอึ้งๆ กับการปรากฏตัวภายในห้องน้ำของไอ้ผีหน้าหล่อ....ยิ่งไปกว่านั้นคือผมกำลังโป้........และยิ่งไปกว่านั้น....... มันกำลังจ้องไอ้จ้อนผม !!
ฟรรค !!
“ไอ้ผีเชี้ย มึงเข้ามาดูกูอาบน้ำทำไมเนี่ย !!” ผมหันหลังไปหยิบสายชำระมา กะว่าจะฉีดเข้าหน้าหล่อๆของไอ้ผีลามกนั่น แต่มันกลับหัวเราะเสียงดังลั่นห้องน้ำแล้วหายตัวไป
“ไอ้ผีเหี้ย ! ไอ้ผีลามก ! ไอ้ผีโรคจิต !” ผมก่นด่าแล้วรีบอาบน้ำให้เสร็จ อารมณ์สุนทรีในการอาบน้ำของผมหายไปหมด ออกจากห้องน้ำมาได้ก็รีบแต่งตัวทันที
แต่ในขณะที่ผมกำลังยกขาจะใส่กางเกงบ็อกเซอร์ ผ้าเช็ดตัวของผมก็หลุดออกจากเอว พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังมาจากด้านหลัง
“ฮ่าๆๆ” ผมไม่สนใจผ้าเช็ดตัวแล้วรีบใส่บ็อกเซอร์ให้เสร็จ หันไปชี้ใบหน้าหล่อๆนั่น
“มึง !! ตากผ้าเช็ดตัวให้กูด้วย !”
พูดจบผมก็เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที แอบเหล่มองไปทางผีหน้าหล่อที่ตอนนี้มันกำลังเอาผ้าเช็ดตัวผมไปตากไว้ที่ระเบียงหลังห้อง แล้วความเหนื่อยจากทั้งวันก็ทำให้ผมหลับไป
“นาย... ตื่น...” ผมรู้สึกเหมือนมีใครกำลังเรียกผม แต่ความง่วงทำให้ผมไม่สามารถลืมตาได้
“ปาร์ค”
“คร่อก.......”
“ปาร์คครับ”
“….......”
“ถ้ายังไม่ตื่น ฉันจะจับจู๋นายนะ”
“ขอ5นาทีครับ คร่อก....” แล้วผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆตรงส่วนกลางลำตัว... ไม่ได้แปลกที่ตอนเช้าๆแบบนี้ผู้ชายทุกคนต้องแข็ง... แต่แปลกที่มีสัมผัสเย็นๆมาลูบๆคลำๆของผมอยู่
“อื้อ....” ผมเผลอครางออกมาด้วยความเสียว สัมผัสเย็นเฉียบกำลังรูดรั้งส่วนกลางลำตัวของผม แต่ผมไม่มีแรงจะลืมตาจริงๆ ผมยังนอนไม่อิ่มเลย !
“ถ้ายังไม่ตื่น ฉันจะชักให้แตกเลย”
ผมเริ่มทนไม่ไหวกับอาการเสียวตรงท้องน้อย รู้สึกเหมือนใกล้จะถึงฝั่งฝัน
“อ้า... จะแตกแล้ว อื้อ... อะ..อะ แตกแล้ว” แล้วผมก็เสร็จ.......
ผมกำลังโดนผีชักว่าวให้หรอ......
.....ใช่ๆ ผีกำลังชักให้มึงอยู่
แล้วมึงก็น้ำแตกแล้วด้วยนะไอ้ปาร์ค
...เออๆสบายตัวชะมัดเลย
ชิบ !!
“…………..”
“ไอ้เหี้ยผีลามกกกกกกกกกกกกกก !! ” ผมกระเด้งตัวลุกขึ้นมา ภาพตรงหน้าทำผมสมองตื้อไปเลย ใบหน้าหล่อเหลาของไอ้ผีลามกกำลังจ้องมองของเหลวสีขาวขุ่นที่ติดอยู่บนมือมัน
“นี่ ต้องเป็นเพราะยันต์นั่นแน่ๆเลย” อยู่ๆมันก็พูดขึ้น สีหน้าดูระรื่น
“ใช่ ต้องเป็นเพราะยันต์มันหลุดแน่ๆ มึงถึงเฮี้ยนแบบนี้”เฮี้ยนนี่รวมถึงลามกด้วยรึเปล่า มันเอานิ้วมาละเลงน้ำที่อยู่บนท้องน้อยผมด้วยอะ ฮึ้ยยยย
“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงเมื่อคืนฉันออกไปข้างนอกมา”
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง..เอ๊ะ มึงออกไปข้างนอกได้ด้วยหรอ?”
“ใช่ ฉันมีเรื่องอยากจะรบกวนนายหน่อย ..นาย...ช่วยฉันหน่อยได้ไหม”
มันต้องอยากให้ผมชักให้มันบ้างแน่ๆ หนอย ไอ้ผีลามก !
“มึงมีมือมึงก็ชักเองสิไอ้เหี้ย !”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ...ฉันหมายถึง...ฉันอยากรู้ว่าฉันตายยังไง” มันบอกสีหน้าดูสลด แต่นิ้วมือมันกำลังละเลงของเหลวบนท้องน้อยผมไปมา
“อยากชิมจัง”
“ได้ !! งั้นมึงเอาไปแดก” พูดจบผมก็โกยเอาน้ำที่อยู่บนท้องน้อยผมขึ้นมา แล้วโปะลงไปบนใบหน้าหล่อๆนั่น ละเลงไปให้ทั่วทั้งปากแล้วหัวเราะด้วยความสะใจ
“ฮ่าๆๆๆๆ !!”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
