ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม
[2] – Dangerously
“น้องครับ น้องใช่น้องปาร์คคณะวิทยาปะ”
“ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่า ?”
“คือ...พี่ได้ยินมาว่า น้องเอ่อ... น้องเห็น....แบบว่า....น้องมองเห็นวิญญาณได้ใช่ไหมครับ” เขาดูลังเลที่จะถามผมนะ
“ไม่เชิงครับ”
“คือ...พะ...พี่...พี่..... ”คนตรงหน้าผมยังคงตะกุกตะกัก
“ครับ ?”
“ขอโทษทีครับ” แล้วเขาก็ลุกหนีผม ผมมองตามแผ่นหลังงองุ้มนั่นไป... อะไรของเขาวะ
------------------------
“ปาร์ค หน้านายดูหมองๆนะ” อีกแล้ว ไอ้ประธานทักผมแบบนี้อีกแล้ว
“หมองอีกแล้วหรอวะ คราวนี้เรื่องอะไรอีกหละ” ผมยื่นมือข้างขวาไปให้ไอ้ประธานอย่างจำใจ คราวก่อนที่ทักผมคือตอนที่ผมเจอกับผีตูมตามนั่นแหละ
“อืม...นายต้องระวังตัวนะ... ระวังให้มากๆ” ไอ้ประธานหลับตาแล้วพูดออกมา คิ้วเรียวนั่นยังคงขมวดมุ่น
“ผีอีกแล้วหรอ ?”
“ไม่ใช่ผี....คนต่างหากหละ”
คน ??
ผมได้แต่พยักหน้ารับแล้วเอ่ยขอบคุณไอ้ประธานไป
---------------------
“พี่ชื่อพี่เมฆนะครับ คือว่า ที่พี่เข้าไปคุยกับน้องวันนั้นหนะครับ ที่พี่ถามน้องว่าน้องเห็นวิญญาณใช่ไหม คือว่าพี่....อยากจะให้น้องช่วยอะไรพี่สักหน่อยนะครับ”
อ้ออออ ที่แท้ก็คนนั้นนั่นเอง แต่ที่ผมเจอเขาสองครั้งหน้าเขาดูโทรมกว่านี้เยอะเลยนะ แต่วันนี้ทำไมดูออร่าจับขนาดนี้วะ
“อ้อ ก็ว่าคุ้นๆ ครั้งก่อนดูโทรมกว่านี้เยอะเลยนะครับ”
“วันนี้พี่มีถ่ายซีรีส์ต่อหนะครับ เมื่อวานไปเข้าคลินิกมา วันนี้เลยดูดีขึ้นหน่อย”
ไม่หน่อยละมั้ง คนมองทั้งร้านขนาดนี้
“แต่ว่าช่วงก่อนหน้านั้น.... พี่โดนวิญญาณตามหนะครับ ครั้งก่อนที่น้องเจอพี่ที่ห้องน้ำนั่นก็ทีหนึ่งละ ตอนที่พี่ส่องกระจกอยู่ อยู่ดีๆพี่ก็เห็นเงาคนเดินออกมาจากห้องน้ำ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้พี่ไม่เห็นคนอยู่ในห้องน้ำเลย”
-------------------------
“นี่ปาร์ค นายไปรู้จักกับพี่เมฆตั้งแต่เมื่อไหร่” ระหว่างที่นั่งเรียนอยู่เพื่อนผมกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาถามผมเกี่ยวกับคนที่ชื่อเมฆ.... ก็ผู้ชายคนนั้นนั่นแหละ
“เราเจอโทรศัพท์ของพี่เขาตกอยู่นะ เลยเอาไปคืน แค่นั้นเอง”
“แล้วทำไมถึงมีจูงไม้จูงมือกันด้วยหละ ฉันจะฟ้องพี่ฟาน”
“ก็แค่หาที่คุย แค่นั้นเอง ส่วนเรื่องพี่ฟาน จะไปฟ้องก็ตามใจเถอะ”
ไปฟ้องเลยก็ดี เผื่อพี่ฟานจะหันมาสนใจผมบ้าง
----------------------
“เจ้าเมฆไปไหน ใครก็ได้ไปตามให้หน่อยดิ้........ น้อง...” เขาชี้นิ้วมาที่ผม “น้องมากับเจ้าเมฆใช่ไหม เขาไปไหน”
“เข้าห้องน้ำครับ”
“ไปตามมาให้หน่อย บอกว่าจะเข้าฉากต่อไปแล้ว” ผมพยักหน้ารับแล้วเดินไปตามทางเดินที่มีป้ายห้องน้ำบอกเป็นระยะๆ
ผมไปถึงก็ผลักประตูห้องน้ำเข้าไป แต่ภาพตรงหน้าทำเอาผมแทบช็อค พี่เมฆนอนสลบอยู่บนพื้นห้องน้ำ !
“พี่เมฆ ! พี่ !” ผมใช้มือตบเบาๆที่หน้าเพื่อให้เขาตื่น แต่เขาก็ยังคงแน่นิ่ง
“ใครก็ได้ช่วยด้วยครับ มีคนเป็นลมในห้องน้ำ !”ผมตะโกนเสียงดัง ซักพักก็มีคนเปิดประตูเข้ามา ผมจำได้ว่าเป็นช่างแต่งหน้าคนหนึ่งในกองถ่าย
“ว้าย ! น้องเมฆ !”
“พี่ไปตามคนมาช่วยกันแบกพี่เมฆหน่อยครับ” เขาพยักหน้ารับแล้ววิ่งออกไป ผมพยายามเรียกพี่เมฆให้ตื่นอีกครั้งด้วยการตบไปที่ใบหน้าซีดเบาๆ
“พี่เมฆ ตื่นสิพี่ !!”
“อย่า !! อย่าทำอะไรกู !!” เขายกมือขึ้นมาปัดป่ายไปทั่ว ผมรวบแขนแข็งแรงสองข้างนั่นไว้
“พี่เมฆ นี่ผมเอง ผมปาร์คไงพี่ !”
พี่เมฆค่อยๆลืมตาขึ้นมอง ดวงตาคมมีน้ำตาคลอ ก่อนที่เขาจะร้องไห้ออกมาแล้วโผเข้ากอดผม
“ไม่เป็นไรแล้วพี่ ผมอยู่นี่แล้ว” ผมกอดปลอบเขาแล้วก็สังเกตเห็นรอยแดงๆบนลำคอขาว
มันเหมือนกับ....รอยนิ้วมือ
“ฮึก... มันจะฆ่าพี่.... มันจะฆ่าพี่...ฮือ” ผมกอดปลอบพี่เมฆจนกระทั่งผู้กำกับวิ่งเข้ามาในห้องน้ำ เขาช่วยผมพยุงพี่เมฆขึ้นแล้วเดินกลับห้องจัดเลี้ยง
-----------------------------
“ทำไมปิดเครื่อง” ประโยคแรกพี่ฟานถามผมด้วยน้ำเสียงติดจะตะคอกนิดๆ ผมขมวดคิ้ว
“แบตหมดครับ ผมพึ่งยืมแบตสำรองของเพื่อนมาชาร์จเมื่อกี้ ยังไม่ได้เปิดเครื่องเลย”
“แล้วทำไมไม่โทรมาหาพี่ก่อน เอาเครื่องเพื่อนโทรมาก็ได้หนิ”
“ขอโทษครับ”
“พี่ไม่ต้องการคำขอโทษครับ พี่อยากรู้ว่าเมื่อวานปาร์คไปไหนกับใครมา” ผมสะอึกกับคำถาม แต่ก็แค่นั้น เพราะผมไม่ได้ทำอะไรผิด
“ก็ไปซื้อของ แล้วก็ไปทำงานที่หอไอ้ประธาน” พี่ฟานนิ่งไป ผมเห็นมือหนาที่กำแน่นอยู่ข้างตัวของเขา
พี่ฟานกำลังโกรธผมอยู่
“เมื่อวานเขาพูดกันหนาหู ว่าปาร์คขึ้นรถไปกับไอ้ดาราที่ชื่อเมฆอะไรนั่น เพื่อนพี่ก็บอกว่าเห็นปาร์คกับไอ้เมฆนั่นที่ร้านกาแฟ” พี่ฟานเริ่มพูดเสียงดังขึ้นจนคนแถวนี้เริ่มมองเราสองคน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่คิดมากไปเอง”
“ใช่ พี่คงคิดมากไปเอง ถ้าปาร์คไม่เห็นพี่อยู่ในสายตา อยากจะไปที่ไหนกับใครก็ไปเลย !”
“ครับ... เก็บคำพูดของตัวเองเอาไปคิดด้วยนะครับ ใครกันแน่ที่ไม่สนใจ ไม่เห็นผมอยู่ในสายตา”
--------------------------
ผลั่ก !! พี่เมฆล้มลง ผมรีบเข้าไปพยุงพี่เมฆแล้วเงยหน้ามองคนที่อยู่ๆก็เข้ามาต่อยพี่เมฆ
“พี่ฟาน....”
“มานี่ !” แล้วผมก็ถูกกระชากตัวให้ลุกขึ้น แรงบีบจากมือหนาของพี่ฟานทำเอาผมปวดไปทั้งแขน
“อะไรวะ อยู่ๆก็มาต่อยกู มึงเป็นใคร !?” พี่เมฆลุกขึ้นแล้วชี้หน้าพี่ฟานกลับ
“กูเป็นผัวน้องปาร์คหวะ เลิกยุ่งกับเมียกูซะที” ผมสะบัดแขนตัวเองออกจากมือแข็งแรงนั่น คำพูดโคตรดูถูกนั่น ต่อให้เป็นผมที่ได้ยิน ต่อให้พี่ฟานเป็นคนพูด ยังไงก็ทนไม่ได้
“พี่หนะแหละ เลิกยุ่งกับผมได้แล้ว ไม่ต้องคิดหรอก ว่าพี่ปล่อยผมอยู่คนเดียวนอนคนเดียวมานานแค่ไหน ไม่ต้องสนหรอกว่าผมจะไม่ได้กินข้าวเย็นมากี่ครั้งแล้ว แล้วก็ไม่ต้องสนใจด้วย ว่าผมจะมีคนใหม่ คนที่ดีกว่าพี่ คนที่สนใจผมมากกว่าพี่ กลับไปทำงานของพี่ต่อเถอะ ของที่อยู่ที่บ้านเดี๋ยวผมขนออกมาเอง”
“ปาร์ค....”
“ไปกันเถอะครับพี่เมฆ”
-------------------------
“เล่นตัวเหี้ยไรนักหนา !”
“ ไปตายซะไอ้เหี้ย !”
“เลิกโทรมาดีกว่ามั้ง เขาไม่เอามึงแล้วไม่รู้ตัวรึไง ตอนอยู่ด้วยกันไม่หัดรักษาไว้เองวะ พอตอนเขาทิ้งก็มาดิ้นรนอยากได้คืน น่าสมเพช”
“ร้องไห้ทำไมครับ กลัวหรอ ?”
พี่ฟาน.....ช่วยผมด้วย....
คริส.... ช่วยกูด้วย...
******************************************************************
โอ้โหหหหหหหหหหห สตอรี่นี้คือโหดมาก ปาร์คจะโดนอะไรไหม จะมีคนมาช่วยไหม ติดตามในเล่มจ้าาาา
เปิดพรีแล้วจ้าาาาา
24 ก.ย. 62 - 30 พ.ย. 62
ราคา 370 บาท ไม่รวมส่ง
ของแถม : ที่คั่นหนังสือ โปสการ์ด เล่มตอนพิเศษ
สั่งจองได้ที่ : bit.ly/2mlk44A
รายละเอียดเพิ่มเติม คอมเมนท์ถามได้เลยจ้า
หรือทักส่วนตัวมาที่ทวิต @Niightziiz
*****************************
จะบอกว่า ตอนพิเศษหลักๆจะมีสามสตอรี่นะครับ รวมทั้งหมด 11 ตอน เนื้อหาตอนพิเศษเนี่ย ครึ่งๆกับเนื้อเรื่องหลักเลย
ครั้งหน้าจะเอาตัวอย่างตอนพิเศษสุดท้ายมาลงให้ พร้อมกับตอนพิเศษของม่อนดีน พร้อมกับเกมแจกหนังสือฟรี รอติดตามและคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ 
หัวข้อ: [ เปิดพรี !! ] •HANDSOME GHOST•[END]สรุปตอนพิเศษในเล่ม+เกมแจกหนังสือ [2/11/62] (อ่าน 124350 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก