หัวข้อ: 〖New!〗Falling in ✓♥ หลุมพรางหัวใจ ของนายหน้านิ่ง Chapter:53〖13/02/61〗

[thitema3]

〖จะไปไหน ? 〗

〖ไม่ต้องรู้หรอกน่า ตามมาเร็วๆ〗

〖ไปไหนก็ บอกให้กูรู้ก่อนสิ วะ ห่า 〗

〖กูไม่พามึงไปฆ่าหรอกน่ามาเร็วๆ〗ถึงจะขัดขืนมันแค่ไหน แต่สุดท้าย ผมก็ต้องเดินตามมันต้อยๆ อยู่ดี
 ........................................................

ตอนนี้ผมโผล่มาอยู่ ที่คอนโดสุดหรู ของไอคุณชาย โดยมีพี่ๆ แว่นดำ (สองคนเมื่อวาน) ขับรถมาส่ง ผมกับไอกายถึงที่  พอมาถึงมันก็เปิดประตูเดินเข้า ห้อง ของมันไปปล่อยให้ผม ยืน งงหน้า อยู่ที่หน้า โซฟา สรุปผมก็ยัง ไม่เข้าใจเลยว่ามันพาผมมาที่ห้องของมันอีกทำไม ! หึหึ ! คงไม่ได้พากู มาฆ่าหั่นศพ หรอก !! ใช่มั้ย? ผมเริ่มกังวลขึ้นมานิดๆ แล้ว ไอคุณชายมันเข้าห้องไปอยู่ก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับกล่อง สีน้ำตาลใบใหญ่ๆ สองใบ ที่วางซ้อนกันมา ก่อนจะเรียกให้ผมเดินเข้าไปหามัน

〖เห้ยๆๆ !〗

〖เจ กูชื่อเจ เว้ย ไม่ใช่ชื่อเห้ย〗

〖เออจะชื่ออะไรก็มาเถอะ ห่า อย่าลีลา 〗

〖มีอะไรให้ผมรับใช้มิทราบครับ คุณชาย〗

〖อย่ากวนตีน รีบ หยิบๆ ไป 〗

〖มึงให้กูหยิบกล่องไหนละ〗

〖ก็ทั้งสองอันนั้นแหละ จะต้องให้กูบอกวิธีหยิบลงด้วยเลยเอามั้ย ?〗ได้ก็ดีนะครับคุณชาย อิอิ ขืนพูดออกไป มีหวัง ซี้แหง่แก๋

〖แล้วยังไงต่อ  จะให้กูไปวางไว้ไหน?〗

〖บนหัวมึงก็ได้ 〗

〖สัดกูถามดีๆ ทำกวนตีน〗

〖เอากลับไปให้ พี่ อิน กับน้องมึงหน่ะ〗

〖ของฝากรึไงวะกล่องซะใหญ่เชียว?〗หรือว่าจะเป็นระเบิด C4 นี้มึงคงไม่ได้แค้นกูจนขนาดจะ ระเบิดบ้านกุหรอก ใช่มั้ย ????

〖เออ ที่แรก เอื้อยจะเอาไปให้ แต่บังเอิญติดธุระด่วน กูเลยฝาก มึงไปอีกทีนึง 〗

〖แล้วคือมึงมีธุระด่วน! ถึงไม่เอาไปให้?〗

〖จะไปให้เสียเวลาทำไม มีมึงอยู่ทั้งคน ?〗 เออ สรุปคือ กู กลายเป็นทาส ของมึงจริงๆ แล้วใช่ไหมไอคุณชาย
(￢＿￢)

〖อ้ะ แล้วก็นี้ ของมึง !เอาไป〗ฟึบๆ อยู่ๆ ไอกายมันก็โยนกระเป๋าเป้สี ดำที่ดูคุ้นตา (ของผมไง) มาให้กับผม

〖มึง ไปเจออยู่ไหนวะ กูตามหาซะทั่วเลย〗

〖ข้างทาง แถวๆ ถังขยะ!〗คือตอนแรกนี้เกือบ จะซึ้งในพระคุณแล้ว ถ้าไม่ติดที่เจอแถวถังขยะ เนี้ย = =’ เมื่อวานกูไปแถวถังขยะซะที่ไหน หึ!

〖เออ ขอบใจ แล้วไอธุระที่มึงบอกจะคุยกับกู คือเรื่องนี้ใช่ไหม?〗

〖ป่าว〗

〖แล้วเรื่องอะไร?〗

〖ยังคิดไม่ออก ไว้คิดออกเมื่อไหร่เดี๋ยวกูบอก〗จริงๆ มึงก็หาเรื่องแกล้งกูไม่ได้แล้วละซี้ไอคุณชาย ! ถึงได้ทำลีลาไม่ยอมบอก  ไอฟอร์มจัดเอ้ย !

〖เออ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นกู....〗ท้องผมร้องเสียงดังมาก ผมแน่ใจว่ามันได้ยินเสียงๆ แน่ๆ ดู จาก รอยยิ้มเลวๆ ที่มุมปากของมัน แล้ว ทำให้ผม อาย จนไม่รู้ว่าจะหาที่ ซ้อนได้ที่ ไหน  เอากล่องบังหน้าแม้ง  ผม เดิน ตรงไป โดยที่ยังมีกล่อง สูง กว่าหัว หลายเซนต์ เดินไปก็สะดุดชนกับอะไรบ้างก็ไม่รู้ ขอแค่ไม่ต้องมองหน้ามัน ยอมม ครับบ ผมยอมม !! T_T ไอท้องบ้า มาร้องอะไรเวลา นี้ นี่ถ้าแอบกินข้าวต้มที่พี่ริว ทำมาให้ซะหน่อย คงไม่ต้องเกิดเหตุการณ์หน้าอายต่อหน้าไอกายแบบนี้แน่ ! หึ้ยย คิดแล้ว มันเจ็บใจจริงๆ (╥﹏╥)

〖เดี๋ยว แล้วนั้นจะไปไหน ?〗

〖ก็กลับบ้านสิ ถามได้ !〗

〖แต่นั้นมันทางไปห้องน้ำนะ?〗อ้าว ห่า แล้วผมควรจะโทดกล่องที่สูงกว่าหัว หรือควรโทดสัดส่วนของตัวเองกันแน่ ที่มีอยู่เพียงเท่านี้ ! ฮือๆ

〖กู..ปวดฉี่เฉยๆ หร่อก กะจะแว๊ะซะหน่อย〗

〖หรา!!! สัด ไอฟอร์มจัด มานี้มา กูช่วย 〗โอ้ยย อาย ครับอาย ทำอะไรไม่ถูกเลย ยิ่งเวลา ที่ไอกายมันยื่นมือของมันมาสัมผัส โดนมือของ ผม ร่างกายของ ผมก็เหมือน คนไม่มีแรง ขาแขนนี้แบบ อ่อนไปหมดเลย ครับ !! เหมือนโดนมันสะกดจิตยังไงก็ไม่รุ้ แหะ ! เอาซะกูเคลิ้มเลย

〖จะเข้า ก็รีบ เข้าเร็วๆ ลีลา〗

〖เออ กูจะเข้าเดี๋ยวนี้แหละ〗 ทันทีที่ผมเข้ามาในห้องน้ำผมก็ทำเสียงปู้ดป๊าดๆ เป็นเชิงเหมืนว่า ผมปวดอยู่จริง แต่ที่จริงแล้ว ผมไม่ได้ปวดอะไรเลย ที่เข้า มา เพราะ ตอนนี้ ผมเองเริ่มรู้สึกเหมืนหน้าของ ตัวเองเริ่มร้อนผ่าว เหมือน มีใคร มาก่อไฟอยู่บนหน้าของผมงั้นแหละ หู้ยย สูดหายใจเข้า พุทธ หายใจออกโท พุทธ โท ๆ จนผมเองเริ่มที่จะควบคุมสติของตัวเองได้ก่อนจะ เดินออกมา แต่ก่อนจะออกมก็แอบแง้มประตู ดุก่อนว่ามันยังอยุ่ในเรด้าอยู่ไหม พอสังเกตดีๆ ว่าไม่มี ผมถึงเดินออกมาได้ ! แต่อ้าว กล่องสองใบกับกระเป๋าของผม รวมถึงเจ้าของห้องหายไปไหนแล้วหล่ะ เอๆ น่าแปลกๆ


〖ไอคุณชายย มึงอยู่ส่วนไหนของห้องเนี้ย แฮลโหลลวว!〗ผมตะโกนเสียงดังลั่น ห้องเรียกชื่อมัน แต่ไม่ยักจะ มองเห็น เงาหัวของมันเลย

〖เออ กูอยู่นี้!!!!〗 ไอกายมันตะโกนกลับมาจากมุมไหนของห้องมันก็ไม่รู้ห่า ห้องแม้งก็กว้าง แล้วมันจะไปซ้อนอยูส่วนไหนของบ้านกันละเนี้ย เห้อเหนื่อยใจกับมันจริงๆ  ผมลองตะโกนอีกสอง สามที เพื่อจะได้ยินเสียงมันชัดๆ ก่อนจะเดิน ตามเสียงนั้น ไป !! สุดท้ายผมก็เจอครับ มาหมกตัวอยู่ที่ห้องครัวนี้เอง !! 

〖เรียกทำห่าอะไรนักหนา หาทางมาไม่ถูกรึไง ห้องออกจะเล็ก〗

〖ถ้าห้องมึงเรียกเล็กห้องของกู คง รังหน้าแล้วแหละ สัด !〗

〖ตะโกนเรียกทำไม คิดถึง กูหรอ?〗

〖ตีนกูครับ คงเป็นตีนกูต่างหากที่คิดถึงมึง!! 〗ไอสัดอย่าทักงี้สิ กู ไอเชี้ยย !! >.<

〖มานั่งๆ นี้ 〗 ผมก็แบบนะ ว่าง่ายเลย ตามไปนั่งโดยที่ไม่ปริปากพูดอะไรซักคำ อยู่ๆ มันก็วาง จาน ไข่เจียวหมูสับไว้ด้านหน้าของผม

〖อะไร?〗

〖ขี้มั้ง พึ่งเดินไปขุดจากบ่มาเมื่อกี้?〗หวืยย พูดซะกูเห็นภาพเลยย

〖เออไข่เจียวไง แล้วไงต่อ?〗

〖กินสิ ให้ลองกิน?〗หวังว่ามึงคงไม่ได้วางยาเบื่อกู ใช่มั้ย?

〖แดกเถอะสัดกูไม่ได้ใส่ยาเบื่อให้มึงแดกหรอก!〗ไงหล่ะ เริ่มมีออร่าของหมอดูขึ้นมาแล้วไหม หล่ะ !!แหม่ๆ ใครสนใจ สามารถ โทรมาดูดวงได้ที่ www.*^&*$^I*O%.com (ค้นไปก็ไม่เจอหรอกครับ 555) แม่นไหมละกู 55
ผมค่อยๆ ตัก เขียเขี่ยไข่เจียวออกเป็นชิ้นๆ เผื่อจะมีวุตถุแปลกปลอมเข้ามาด้วย จนโดนมันตบกระบาลไปทีนึง เนื่องด้วย ที่กระผม เล่นกับของกิน !! ดูแล้ว น่าจะปลอดภัย แต่ๆ อ้ะๆ เดี๋ยวๆ จะวางใจไม่ได้ ผมตักข้าวพร้อมกับไข่เจียวพอดีคำ ก่อนจะยื่น ไป ที่หน้าของไอคุณชายมัน มันทำหน้างงๆ ก่อน จะยอมอ้าปาก และ อ้ามมม หงับๆ ผมเห็นมันเคียวๆ พักนึงก่อนจะกลืนลงไป เป็นอันว่า ปลอดภัยไร้สารตกค้างครับ ได้ เวลา ปอปลงละครับบ!! ผมใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที ในการ กินไข่คุณชายยเอ้ยย(ลืมเจียวแฮ่ๆ)ไข่เจียวคุณชาย รสชาติก็ถือว่าโอเคร (รสชาติดีกว่าผมทำเยอะ) T+T

〖ไง อร่อยละสิ ?〗

〖ใคร บอก ก็งั้นๆ แหละ! ก็พอกระเดือกลงคอได้〗

〖หรา!!〗

〖กูดีใจนะที่มึงชอบ?〗

〖ห..ห..ห้ะ〗คือผมป่าว ติดอ่างนะ อยู่ๆ มันก็ไปเอง อะไรวะอยู่ๆ มาดีใจกูชอบอะไรยังไงงง !!บลาๆ อย่า มองกูด้วยสาย ตาอย่างงั้น สิ เดี๋ยว กูก็...

〖กูดีใจนะที่มึง ชอบ ถ้า มึงชอบ หมุตุ๋นก็คงชอบ !〗

〖หือ?หมูตุ๋น?〗วอส อีส ดิส?? หมูตุ๋น?

〖หมูตุ๋นๆ มาหาพ่อมาเร๊วๆๆ !! โม่ๆ 〗สุดท้าย ความฟินของผมก็ต้องจบลง เมื่อ ไอหมูตุ๋น  หมาพันธุ์ โกลเด้นของไอคุณชาย เดินออกมาจากมุมหนึ่งของห้อง เอ่อ !!  คือกู ขอไปโก่ง คออ้วกแปปได้ไหม ??

〖นี้ไง หมุตุ๋น เห็นรึยัง〗ไอหมาตัวนั้นเดินมาเกาะแข้ง เกาะขา ของผมก่อน จะใช้เท้าของมันเขี่ยๆ อยู่ที่ ขาของผม หึ้ยยย!!

〖กู    เห็น   แล้ว !!〗 ให้มันรู้ไปเลยว่ากุไม่พอใจอย่างแรง !!!! ไอเหี้ยเอากุไปเปรียบกับหมา

อย่าๆ เผลอทั้ง คนทั้ง หมา กูจะเล่น ทั้งพ่อทั้งลูกแม้งเลยย!!หึ้ยย! ไปรีบเดินไปหาพ่อง มึงซะ ก่อน กู จะเตะให้ปลิวว เดือดครับ เดือด ๆ จริงๆ ผมไม่ได้เกลียดอะไร มันหลอกนะครับแต่ คงเป็นเพราะ ตอนนี้ ผมเสียหน้า ให้กับหมาไง !! เลย ไม่ชอบ หน้าของมันในเวลานี้

〖เป็นไง หิวข้าวไหม ลูกๆ โอ๋ๆ  คงจะหายหิวแล้วสิเน้อ ๆ!!〗ใช่หาย......กูหายปลิดทิ้งเลยละ!

〖แล้วไหน ของเมื่อกี้หล่ะ ?〗

〖วางอยู่  กลางห้อง ตรงโซฟา! โอ๋ๆ ! 〗คือมึงคุยกับกูแต่กับสนใจหมาเนี้ยนะ !!! = =’แต่ก็เอาเถอะนะ ผมเป็นคนใจบุญไง เลยไม่อยากทำทั้งหมาทั้งคน ขอฉวยโอกาส นี้ หนีกลับไปพร้อมกับเศษหน้าของตัวเองเลยละกัน ทันทีที่ผมคิดได้ก้รีบลุกออกจากตรงนั้นทันที

〖แล้วนั้นมึงจะไปไหน?〗คราวนี้มันหันมามองผมแทนลูกของมันแล้วครับ!

〖กลับบ้านสิ ถามได้ ?〗

〖ตีสองเนี้ยนะ ?〗ตายห่าละสิ ตีสองตั้งแต่เมื่อไหร่ขืนผมกลับบ้านไปตอนนี้ ต้องโดน หมวดอินสอบสวนเป็นแน่แท้ ทำไงดีละ

〖ก็..อ..เออ สิ〗มันจะเชื่อผมไหมละนิ่? น้ำเสียงดูจริงใจซะขนาดนั้น(ตรงไหนกันฟร้ะ)

〖ก็นอนนี้ เลยสิ ! เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับ ดึกแล้ว ข้างนอกมันอันตราย〗ถึงมันจะเป็นถ้อยคำที่ดูเรียบง่ายสำหรับใครหลายคนๆ แต่พอคำพูดพวกนี้ออกมาจากปาก ของไอคน ที่ ผมเริ่มรู้สึก(แปลกๆ)ด้วยนี้ มันทำให้ร่างกายของผมเกิดอาการแปลกๆ แบบนี้ทุกครั้งเลยย!! >.< นี้มึงกำลังอ่อยกูอยู่ใช่มั้ย ไอคุณชายย แต่ฝันไปเถอะครับบ !! ผมจะไม่มีทางใจอ่อนให้กับไอคุณชายมันเด็ดขาดไม่มีวัน (รวมถึงไอหมูตุ๋นด้วยนะ)

〖เออ!น่า กูหาทางกลับเองได้ละน่า กูอึดจะตายย!〗

〖งั้นพรุ่งนี้ สอง แสนก่อน เที่ยงโอนมาด้วยนะ!〗แอ๊ะ แอ๋!!!! มามุขนี้ กุไปไม่เป็นเลยย ครับบ สุดท้ายผมก็ต้องตรอมใจ (จริงๆ ไม่กล้าขัดมันมากกว่า !!)นอนอยู่ที่ห้องของมันเป็นเวลา หนึ่งคืน
...................................................
เวลาหนึ่งคืนผ่านไป อย่างรวดเร็ว ไม่มีอะไรในก่อไผ่แน่ๆ ! แต่ที่แปลก็ คือ อยู่ๆก็ มีผ้าห่มผืนใหญ่  วางอยู่ที่ตัวผม !! ฮั่นแน่ คงไม่ใช่ใครหรอกครับ!! ถ้าไม่ใช่ ไอหมูตตุ๋น 〖ถ้าหมาทำได้ขนาดนั้นก็ดีเลย!〗ผมจะขโมยไปเลี้ยงซักตัว 55 คงเป็นฝีมือไอคุณชายมันนั้นแหละครับ  ทีผมขอตอนแรก มันก็ไม่ให้ผม หรอก บอกทั้งห้องมีแค่ผืนเดียว หึหึ ! กูคงเชื่อหรอก!ห้องหรุซะขนาดนี้ มี ผ้าห่มผืนเดียว บ้า ไปและ ! มึงไปหลอกไอหมูตุ๋นนู้นไป

อยู่ๆไอคุณชายมันก็เดินย่องๆมาที่ โซฟาที่ผมนอนอยู่ก่อนที่มันจะนอนคร่มอยู่บนตัวของผม และโน้มตัวลงมาใช้ ลิ้นสัมผัสที่ริมฝีปากด้านล่างของผม ทำอย่างนั้นอยู่นานสอง นาน  ..... โอ้ว ไม่นะ ไอกาย อย่า ทำแบบนี้ นะ ไม่ ไม่ ไม่ !!!
ฟึบบบบ!!!!!! ผมสะดุ้งตื่นชึ้นมาด้วยเสียงอะไรซักอย่างนึง
แฮ่ๆๆๆๆๆ!!!!!!

〖เชี่ย !!!!〗 ไอหมูตุ๋นแหวะ !!! ถุ้ยยๆ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยเสียงหายใจหอบ ถี่ๆ ที่ดังอยู่ใกล้ๆ กับหูของผม

〖อ้าวตื่นแล้วเหรอ! หมูตุ๋น ทำดีมากลูก〗ยัง ยังจะให้ท้ายมันอีกนะมึง!! ไอเลว

〖ลูกชายมึงแอบลักหลับกู ! 〗

〖มันคงชอบมึงละมั้ง ฮ่าๆๆ!〗ยังมีหน้าจะมาขำอีก

〖อ้ะเอาไปแล้วอาบน้ำแปรงฟันซะ〗ไอคุณชายมันยื่นผ้าขนหนูกับแปรงสีฟันด้ามใหม่มาให้ผม ก่อนจะชี้นิ้วไปทางห้อง นอนของมัน

〖ของใหม่จริงๆ ใช่ไหม? มึงคงไม่ได้แอบแปรงให้ไอ้หมูตุ๋นแล้วเอามาให้ใช่ม้ะ〗

〖ไม่เอ๋อจริงกูว่าคิดไม่ได้แน่ๆไปๆ 〗

〖แต่..กูไม่มีชุดเปลี่ยนวะ จะใส่งี้กลับไปเขาคงว่ากุซกมกหน้าดู〗

〖ไปหาเอาในห้องแหละ มีครบ 〗

〖ขะ..ขออบ ..จ 〗หึ้ย แค่คำว่าขอบใจมันพูดยากตรงไหนวะ !! ถ้าเป็นกับคนอื่นผมคงพูดป๋อไปแล้ว แต่พอต้องพูดคำพวกนี้กลับไอคุณชายมัน ทำไมผมถึง พูดไม่ออก ก็ไม่รู้

〖มีอะไร?〗

〖อ๋อป่าว กูหาทางไป ห้องมึงไม่เจอ ไปทางไหน วะ 〗 ไม่มีเหตุผลที่ดีกว่านี้แล้วรึไงวะกู !! แบบนี้ใครเขาจะเชื่อเล่า

〖มึงหันหลังกลับไปนะมัน จะมีประตู อยู่ใช่มั้ย แล้วมึงก็จะเห็น ลูกบิตใช่ไหมแล้วก็... 〗

〖ละเอียดไปครับ ! กูไม่ได้เอ๋อขนาดนั้น!〗

〖อ้าวหรอกเหรอ! ฮ่าๆๆ〗หึหึ!! ทีใครทีมันละกันมึง

................................................................
ผมใช้เวลาอาบน้ำอย่างใจเย็น!!เวลาประมาณ เกือบ ครึ่งชั้วโมง ครับ  หลังจากที่อาบเสร็จผมก็ควานหาผ้าเช็ดตัว แต่ที่ซวยหนักก็คือ ผมดันลืมไว้ที่ เตียงซะนิ่!แต่มันก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แค่เดินออกไปเอาก็สิ้นเรื่องๆ เห้อๆ คิดได้ดังนั้น ผมก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยร่างกายที่ เปียกไปทั้งตัว บวกกับ สภาพตอนนี้ที่เปลือยเปล่า! ไม่ได้ใส่ อัลไลเลยย!! ผมก็เลยเดินตรงไปที่เตียงก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดหัว เช็ดหน้าเช็ดตัว แต่จังหวะที่ ผมเองกำลัง เพลิดเพลิน กับการเช็ดตามส่วนต่างๆ ของร่างกายอยู่นั้น จู่ๆ  ไอคายมันก็เปิดประตู ขึ้นมา ดัง ปั้ง !!

〖ทำอะไรอยู่นาน จังว้าา า า า า า〗หึ้ก! ผมกับมันยืนจ้องตากันอยู่ นาน แล้วๆ อยู่ๆสายตาของมันก็มอง ต่ำลงๆ จนผมเริ่มจะรู้สึกตัว เลยแหกปากร้องลั่นด้วยความตกใจ

〖โว้ยยยยย!!!! ไอ กาย ไอเหี่ยยยยยยย ออกไปก่อนนนนนน!!!!!!〗ผมตะโกนร้องอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจและความอาย ก็เป็นอย่างทุกทีเหมือนเดิมครับ  ผม ไอวิน ติน  แก้ผ้าเล่นน้ำกันมาตั้งแต่เด็ก เห็นกันมาหมดทุกอณูแล้ว แต่ไม่ใช่กับไอกายย โว้ย! กูอยากขุดหลุมหนีจากที่นี้จริงๆ

〖จะแหกปากทำไมวะ! เออๆ รีบออกมานะ กูจะใช้ห้องน้ำ〗

〖เออรู้แล้วออกไปก่อนกูโป้อยู่ ไอเหี้ย!〗

〖อ้าวนั้นโป้อยุ้เหรอกูพึ่งจะรู้ ฮ่าๆๆ〗หื้มมไอสัด พูดงี้ !! เอาไม้จิ้มฟันมาแทงกูให้ตายเลยดีกว่า จะเหยียดหยามว่ามองไม่เห็น งูยักษ์กูสินะ !!  หลังจากที่ไอกายมันออกไปผมก็รีบวิ่งไปปิดประตูลงกลอนให้เรียบร้อยก่อนจะกลับมาถอนหายใจอย่างโล่งอก! แล้วบรรจงแต่งตัวอย่างไวเลย!
..................................

[thitema3]

〖อึอึ้มม!!〗

〖เสร็จแล้วเหรอ?〗

〖เมื่อกี้ .. อื้มม!! มึงเห็นอะไรรึเปล่า ?〗

〖ก็เกือบเห็น!รึไม่เห็นวะ〗

〖สัดเอาดีๆ กูซี เรียส〗

〖ไม่รู้วะตา เบลอๆ มองไม่เห็นอะไรเลย ฮึกๆ ฮ่าๆๆ〗

〖เหี้ยบอกไม่เห็นแล้วมึงขำทำไม!〗

〖จะเห็นหรือไม้เห็นก็ค่าเท่ากัน นั้นแหละ !! 5555〗

〖 มึงอย่า เอาเรื่องนี้ไปบอกวินมันนะกูขอละ!!〗

〖ไอวินเหรอ! เอ๋ มันเพื่อนนี่หว่าอีกอย่างกูกับมันก็ไม่เคยมีความลับกันด้วยนิ้สิ ! !〗

〖นะ นะ กูขอหล่ะ ครั้ง นี้ครั้ง เดียว ปล่อย กูไปเถอะ ขืนมึงบอกมันไป มันสองคน ล้อกูยันลุกบวชแน่ๆ 〗

〖เออๆ! กูไม่บอกใครหรอก ว่าของมึงเล็ก! ฮ่าๆ〗หื้ยยย!! ไอเชี่ยกายยยยยยยยย

〖มานั่งนี้ก่อน!มา มาลองชิม!〗

〖แต่ก่อน ชิม แป๊ะโป้ง กูก่อนอย่ามึงจะไม่เอาเรื่องไปบอกกับใครทั้งสิ้นตกลงไหม? 〗

〖อ้ะ ๆ〗สุดท้ายมันก็ยอมทำตามที่ผมขอโดยดี ครับบ โล่งอกไปหนึ่งอย่าง!

〖อ้ะลอง!〗

〖เหี้ยอะไรเนี้ย〗

〖ออมเรต! เคยแดกมั้ย?〗

〖เรทเริทห่าอะไรกูไม่เคยแดกหรอกกุเด็กไทย!! รักวัฒธรรมไทย ใช้ของไทย กินของไทยเฟ้ยย!〗แต่ขณะที่ผมกำลังจะตักไอเรทๆ เข้าปากผมเองก็นึกขึ้นมาได้ ว่ามันนอาจจะใช้แผนเดิมอย่างเมื่อคืน หลอกให้ผมกินอาหารของไอหมูตุ๋นมัน แต่คราวนี้ฝันเถอะครับกูรู้ทันหึหึ !

〖กูรู้ทันหรอก น่า ไอคุณชาย มึงจะหลอกให้กูกินอาหารของไอหมูตุ๋นใช่มั้นล่า ไอห่า!! เลวยันกระดูกดำเลยนะมึง!〗

〖ป่าว อันนี้กู ทำให้กินจริงๆ เนี้ย ของกูก็มี !〗เอ่อนี้ผมเผลอมองมันในแง่ร้ายใช่มั้ยเนี้ย! ดูจากสีหน้าและแววตาแล้ว ! มันดูจริงจังน่าดู ครั้งนี้ ผมว่ามันคงจะไม่มีอะไรหรอกมั้ง ....

หลังจากที่กิน ไอออมเรต อะไรของมันเสร็จ ไอกาย ก็ไปอาบ น้ำ ในห้องมัน ! หึหึ !! ได้คราวกูแล้วไง ! ถึงคราวกูแล้วฮ่าๆๆ !ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง !! ไอ คุณชาย มึงเสร็จกูแน่ๆ อะเฮือกๆๆ !(มั่นใจว่านี้เสียงขำ !)= =’

ผมแอบย่องเบาๆ เดินตรงเข้าไปที่ห้องของไอกาย(อยู่หน้าประตู) จนได้ยินเสียง แกร่กๆ เป็นสัญญาณว่าไอกาย เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้ว หึหึ ! คนพร้อม กล้อง พร้อม ! 1 2 ซั่มม พ่างๆ ผมเปิดประตูเข้าไปเสียงดังแต่ภาพทีเห็นอยู่ตรงหน้าคือ ไอกายที่ มีผ้าขนหนู คาดเหน็บที่เอวอยู่ พร้อมกับหันมาจ้องหน้าผมผมด้วยสายตา ที่ดูงง ๆ
แผนผมพังอย่างไมเป็นท่า ทั้งๆ ที่ไอกายต้องอาย แต่สถานการณ์ในตอนนี้ กับผม เองซะงั้น T+T

〖มีอะไรรึเปล่า ?〗เชี่ยกายจะถามก็ถามเฉยๆ สิ มึงจะกัดปากให้ดูเซ็กซี่ทำไม!!! กูป่าวเขิน นะ ป่าวเลย กูไม่ได้เขิน อะไรมึง เลย จริง จริ๊ง!

〖อ๋อกูลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องหน่ะเลยว่าจะมาเอา !〗เหตุผลดีมั้ยอย่างนี้ไม่มีใครสงสัยผมแน่ !!

〖ใช่เครื่องที่มึง ถืออยู่รึเปล่า ?〗.. . . ผมไปต่อไม่เป็นแล้วครับ จนมุม มันจริงๆ

〖หึหึ! จะมาแอบดูกูแต่งตัวรึไง  อยากเห็นเหรอ ?〗

〖บ้าๆบ้าบอแล้วมึง !คิดอะไรของมึง ! มั่วแล้ว งั้นกูไปรอข้างนอกก่อนนะ !〗 เหี้ยย !! เอ้ยย แกล้งไม้สำเร็จที่แรกกะจะทำให้มันหน้าเสียซะหน่อย แต่กลับเป็นผมเองที่หน้าแตกออกมา ! >< ผมสามารถทำอะไรมันได้บ้างเนี้ย !

〖อ้าว ไม่อยู่ดูก่อน หรอ ! กะว่าจะเปิดโชวซักหน่อย !! ไม่คิดตังนะเว้ยยย !นี้ๆ  ฮ่าๆๆ〗 ผมรีบปิดประตูก่อนจะเดินเอาโทรศัพท์ปิดหน้า(คงจะมิดละมั้ง)ออกมาให้ห่างจากบริเวณนั้น!

..........................................................

ตอนนี้ผมกับไอคุณชายนั่งรถออกมาจากคอนโดได้ซักพักแล้วครับ โดยมีพี่ๆ (หน้าโหด) สองคนเป็นคนขับเหมือนเดิมครับ !! ทัมด๊า!ชีวิตคุณหนู (มันนะไม่ใช่ผม) หึหึ ! ระหว่างขับรถมา ไอกายมันชวนผมคุยตลอดทาง ดูแปลกไปมากครับ ไม่เหมือนเมื่อก่อน มันจะเอาแต่เงียบไม่ยอมพูดอะไร จนผมนี้นั่งเกร็งตลอดเลยแต่ไหง วันนี้ กลับต่างกันยังกะเป็นคนละคน
.................................................

ตอนนี้รถมาจอดที่หน้าร้านของผมแล้วครับ(อนาคตต้องเป็นของผมแน่ๆ ฮ่าๆ)
บรรยากาศโดยรอบก็ยังเช่นเดิมครับ อาม่า ของพี่ริว ก็ยังเปิดร้ายขายก๋วยเตี๋ยวเหมือนเดิม คุณลุงขายโจ๊ก ก็ยังเปิดร้าน เช้าเหมือนทุกครั้ง และ!พี่ออินขาแร็ปเจ้าเก่า ก็ยัง ด่าผม ได้ แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือคำด่า(สันหามาด่าได้ทุกวัน)ไม่ซ้ำกันเลยจริงๆ หึหึ ! พี่สะใภ้ผม เทพใช่ไหมละ! ฮ่าๆ
ตื่ดดื้อออ!!!!!

〖อ้ายยยยยยเจหลานรักของพี่อินจ๋าหายไปไหนมาทั้งคืนไม่เห็นจะโทรบอกพี่บ้างเลยละจ้ะ〗เอ่อผมพอจะเดาทางออกว่าถ้าหากไม่มีไอกายเดินเข้ามาพร้อมกับผมละก็ !! หึหึ ! เอาพี่อินไปแข่งประกวศ Rap Is Now ได้เลย ครับ คงแร็ปใส่ผมเป็นแน่แท้ !

〖พี่อินสวัสดีครับ !〗

〖ไหว้พระเถอะจ้ะน้องกาย แล้วนี้ไปไงมาไงกันจ้ะ เมื่อวานไอ้เจ เอ้ย น้องเจ ได้ไปรบกวนอะไรน้องกายบ้างรึป่าวเอ่ย?〗

〖อ้อ ก็ มีบ้างแหละครับแต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร〗ถ้ามึงพูดว่าไม่มีอะไร กูว่ามันจะน่าฟังกว่านี้นะไอคุณชาย

〖แล้วนี้ทานอะไรมารึยังจ้ะ〗

〖กินมาแล้...อึ้บบ〗อยู่ไอคุณชายมันก็เอามือเค็มๆ ของมัน มาปิดปากผมไว้ !! เพื่ออะไรของมันวะ

〖ยังไม่ได้ทานมาเลย ครับ  วันนี้ก็เลยว่าจะมาฝากท้อง ที่นี้ซักหน่อย!ผมก็ไม่รู้ว่าจะเป็นการรบกวนพี่อินรึป่าว〗

〖อุ้ยตาย รบกวนอะไรกันจ้ะไม่เลย ดีออก นานทีๆพี่จะได้นั่งทานข้าวกับหนุ่มหล่อถึงสองคน ไม่เป็นไรเลยจ้ะ〗

〖หนุ่มหล่อ สองคน คงหมายถึงผมกับไอกายช่ายม้า!แหนะๆ จะชมก็หัดชมผมอ้อมๆหน่อยสิผมเขินเป็นนะพี่อิน!〗

〖ป่าว ป่าวเลยจ้ะ พี่ไม่เคยคิดอย่างนั้นมาก่อนเลย ! น้องเจป่วยมาเหรอ! ขึ้นไปกินยานอนพักก่อนมั้ย?〗ใช่ ซี้ ใครมันจะไปล่อลากไส้อย่างไอกายมันละ ใช่ สิ ! ผม มันก็แค่ หลานหน้าตาดีๆ คนนึง! ที่อาไม่สนใจ ชริส์! ไปก็ได้โถ่
ระหว่างนั้นผมก็ปล่อยให้วัยรุ่นหนุ่ม(กับคน)ที่ไม่สาว ได้เปิดอกคุยกันให้หายคิดถึงไปเลย หึ!งอน
ระหว่างจะเดินขึ้นไปผมก็แอบเหล่ๆเห็นที่ห้องครัว มีเสียงเหมือนคนกำลัง ทำอะไรอยู่ด้านใน ผมเลยแง่มๆ หน้าเขาไปสอดส่องดูซะหน่อย ! แต่ ภาพที่ผมเห็นคือ สุภาพบุรุทธิ์ จุฑาเทพ พี่ ริว ผู้แสนดีนั้นเอง โอ้ว พ่อพระของทำอะไรในที่แห่งนี้กันนะ ! แต่เดี๋ยวก่อน นั้นไม่ใช่ประเด็น สำคัญ จุดคลายแมค มันอยู่ที่ ว่า ถ้าสอง คนนี้เจอหน้ากัน เมื่อไหร่ ผมว่า ต้องมีเรื่องๆ เกิดขึ้นแน่ๆ  คิดได้ดังนั้น ผมก็ค่อยๆ ย่องออกไปจาก องครัวอย่างช้าๆ (กลัวพี่ริวได้ยิน) แต่ก็...

〖อ้าวเจ!ไหงวันนี้ตื่นเช้าจัง! พี่กำลังจะขึ้นไปปลุกเลย〗เออพี่ริวคงไม่รู้ใช่ไหมว่าเมื่อคืนผมไม่ได้นอนอยู่ที่บ้านตัวเอง แต่ไปกกอยู่(อุ้บบบส์)ใช้คำไม่ค่อยดี เออ ไปนอนค้าง คอนโดไอคุรชายมัน

〖ปกติแหละครับ〗ปกติของผมคือช่วงบ่ายโมงต่างหาก ฮ่าๆ ขอโทษนะครับ ที่ผมพูดปรด!!

〖พี่ริวขา อย่าไปเชื่อ พี่เจ เขา นะ พี่เจ อะ ตื่นสายเป็นประจำทุกวันเลย ไม่เว้นวันหยุด วันศุกร์ วันเสาร์ หรือวันทำงานเลย!พี่ อ้ะ อื้อ อ่อย อู้ อ้า อี้ เอ 〗

〖แฮ่ๆ ยัยเอิร์นนี้ชอบพูดเล่นกับเพื่อนๆ ของผมอย่างนี้เป็นประจำแหละครับพี่ริวอย่าใส่ใจเลยนะครับ ^ ^〗กลบเกลือนดีไหมละครับ ท่านผู้ชมม!!หึหึ !!

〖งั้นผมขอพายัยเอริ์นขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนก่อนนะค้าบบบโอ้ยยย!! น้องเอริ์นพี่เจ็บกัดพี่ทำไมค่ะ〗

〖ก็พี่เจ เอามือมาปิดปาก เอิร์นทำไม เอิร์นก็แค่พูดความจริง ให้พี่ริวฟังก็เท่านั้นเอง อีกอย่างวันนี้ บราเดอร์ เขาปลดเกษียณ ที่โรงเรียนเลยไปเลี้ยงส่ง วันนี้เขาเลยให้หยุด พี่เจ นี้ไม่รู้อะไรเอาซะเลย นี้แหละ นะ มัวแต่สนใจคนอื่น จน ลืมน้องของตัว เอง ใส่ สิ เอิร์นก็เป็นแค่น้อง ใครจะไป เหมือนเพื่อนๆ ของพี่เจได้ละ เวลาอยู่กับเพื่อน พี่เจก็ยิ้มแกล้มปริ แต่พอเวลาอยู่กับเอริ์นกับพี่อินเนี้ย พี่เจก็เอาแต่ทำหน้าบึ้ง ใช่ สิ !! ฮือๆ เห็นไหมค่ะ พี่ริว พี่เจไม่รักหนู ! เออ ว่าแต่ ช่วยรับหนุเป็นน้องสาว ซักคนได้รึ้เปล่าค่ะ?〗

〖ยัยเอริ์นมานี้ !!〗

〖ได้สิครับ พี่ นะ อยากมีน้องสาวเหมือนคนอื่นเขามาตั้งนานแล้ว งั้นตั้งแต่วันนี้ เอริ์นเป็นน้องสาวพี่แล้วนะ !〗

〖ได้เลยค่ะ !! แบร่ๆๆ〗หันมาทางผม = =’ ยัยน้องบ้า !

〖จ้าๆ รักกันเหลือเกินนะ ไปๆ ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน ไปอาบน้ำได้แล้วไป พี่เริ่มกลิ่นตุๆ แล้ว〗

〖กลิ่นเหรอค่ะ ไม่นะ หนูว่าหนูไม่มีกลิ่นตัวนะพี่ เจ อะ หลอกเอิญไม่สำเร็จหรอก!ชิ〗ยัยเอิร์น เป็นเด็กผู้หญิงที่ ห่วง เรื่องภาพลักษณ์ ตัวเองอย่างมาก ยิ่งถ้ามีคนเข้ามาทักว่ากลิ่น ตัวอย่างนี้ แต่ง ตัวอย่างนี้ ใส่ อะไรต่างๆ นาๆ แบบนี้ ยัยเอิร์นจะขาดความมั่นใจและก็ รีบไปปรับปรุงตัวเองอย่างไวเลย

〖จริงหรอค่ะ พี่ ริว พี่ริวได้กลิ่นอะไร จากตัวเอริ์นรึแปล่าค่ะ?〗พูดไปพลางทำตาแบ๊ว ! = =’+ได้ใครมากันนะเด็กคนนี้
ขณะที่ยัยเอริ์นหันหลัง ผมก็ส่งสัญญาณ ทางสายตาไปให้พี่ริว พี่แกก็เข้าใจโดยง่าย เลยบอกกับยัยเอิร์นไปว่า..

〖เหม็นหรอไม่นิ่!〗

〖เห็นไหมละพี่เจ อะ มั่ว !〗

〖แต่พี่ว่า หน้าน้องเอริ์นดดูมันๆ นะครับ คงเพราะช่วยพี่ทำครัววเมื่อกี้แน่เลย รีบไปล้างก่อนดีไหม!เดี๋ยว สิวขึ้น แล้วไม่สวยนะ !〗

〖จริงเหรอค่ะ ! งั้นเดี๋ยวเอริ์นขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะค่ะพี่ริวรอหนุแปปนึงนะค่ะ〗

〖ได้สิครับ น้องสาวพี่นี้พูดง่ายจังเลย เอาอย่างนี้ดีกว่า เดี๋ยวอาบน้ำทานข้าวทำอะไรเสร็จเดี๋ยวพี่พาไปซื้อของเอามั้ย?〗

〖จริงๆนะค่ะพี่ริว〗

〖ฮ่าๆ จริงครับ〗

〖โอเครค่ะ งั้น เดี๋ยวเอริ์นขอตัวก่อนนะค่ะ แล้วจะรีบลงมาอย่างไวเลยค่ะ อะแล้วก็ เอริ์นฝากดูแล พี่!!! ชายย ! ขิงเอิร์นด้วยนะค่ะ ! พี่ เจ ขา!!!〗แหม่ทำไมน้ำเสียงมันถึงได้ต่างกันขนาดนี้ละจ้ะ น้องเอิร์นจ้า ลืมพี่เจคนนี้ซะแล้วเหรอ !! แต่ช่างเถอะ !! ผมยังมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับพี่ริวๆ สองคนอยู่ ต้องรีบหาทาง ให้ยัยเอิร์นออกไปก่อน

〖คร้าบ ผมจะดูแลพี่ริวสุดที่รัก(ของน้องเอิร์น)เป็นอย่างดีเลยครับรีบไปได้แล้วไปๆชิ่วๆ〗และแล้วยัยเอริ์นก็ยอมไปแต่โดยดีหวูยยย!! ขอผมเปิดประเด็นเลยแล้วกัน

〖เอ่อพพี่ริวไป รู้จักกับยัยเอิร์นตั้งแต่เมื่อไหร่หรอครับ ทำไมลุ สนิทกันจัง〗

〖วันนี้เอง〗

〖วันนี้!! เจกันวันเดียวสนิทกันแล้วเหรอ ครับ! 〗

〖ใช่ๆ พี่ว่าน้องเอิร์นเค้าน่ารักดี ดูนิสัยดี ขี้เล่นอีกด้วย อีกอย่างพี่ก็อย่างมีน้องสาวเหมือนคนอื่นเขาเหมือนกัน〗เออ ไอที่ว่านิสัยดีก็แค่ๆ ช่วงแรกๆ แหละครับ หลังๆไป เดี๋ยวก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกับผมT-T

〖ว่าแต่เจมีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่เหรอ เห็นดูรีบร้อนเชียว!〗เอาละสิที่แรก ผมกะจะบอกว่าไอกายอยู่ที่นี้ ผมไม่อยากให้พี่ไม่สบายใจ เลย จะบอกให้พี่ริวกลับไปก่อน แต่ผมคงทำกับผู้มีพระคุณมากมาย กับผมอย่างนั้นไม่ได้ !! ข้อนี้เลยตัดไป

〖เออ ผมจะมาขอบคุณเรื่องเมื่อวานอะครับ ที่พี่ช่วยผม ไว้ ! เออ ว่า แต่ พี่ริว ทำอะไรอยู่เหรอครับ ! ดู น่ากินเชียว!〗

〖อ๋อสปาเก็ตตี้นะ พอดีมีลูกมือดีเลยเสร็จไว !〗ดีแล้วหล้ะที่ให้ยัยเอิร์นเป็นแค่ลูกมือ ขืนให่มีส่ววนร่วมในการทำด้วยละก็ หึ!! เบาหวานกันทั้งบ้านครับพี่น้อง

〖อ๋อครับ แต่ ยังไงก็ขอบคุณพี่ริวมากนะครับ ถ้าไม่มีพี่ริวนี้ผมคงแย่เลย แต่พี่ริวก็ช่วยผมมาหลายครั้งแล้ว ผมยังไม่มีอะไรตอบแทนพี่ได้เลย เอาเป็นว่า ถ้าพี่มีอะไร ให้ผมช่วย พี่บอกผมได้เลย นะ ผมเต็มใจช่วยพี่อยู่แล่ว!!〗 สำหรับพี่ริวไม่ว่าจะให้ผมไปบุกน้ำลุยไฟที่ไหนผมก็พร้อมเสมอครับ (เพราะผมรู้ไงว่าพี่แกคงไม่ให้ผมไปบุกน้ำลุยไฟแน่ๆ )หึหึ ! รึต่อให้จริง...ผมก็ไม่ทำหรอก ก๊าก กรั่กๆ!

〖งั้นวันนี้ ไปช่วยพี่ซื้อของ เข้าร้านหน่อยสิ เดี๋ยวพาน้องเอริ์นไปด้วยเลยจะได้ไม่เสียเที่ยว〗

〖แค่นี้เองครับ สบายได้อยู่แล้ว!..แต่พี่ริว ผมหิวอ่ะ ขนาดผมกินมาบ้างแล้วนะเนี้ย พอมาเจอกับข้าวฝีมือพี่ริว ผมก็หิวขึ้นมาเลย!〗

〖ตอแหล! ที่ เมื่อกี้อยู่บนรถยังบอกอิ่มกินอะไรไม่ลงอยู่เลย!〗ในที่สุด ไอยมทูตร่างคนก็ปรากฏกายให้ผมเห็นในเวลา ที่ไม่เหมาะสมอีกแล้วครับ ! เอาละสิ ! ในขณะเดียว กัน จากใบหน้ายิ้มๆ ของพี่ริว กับเหลือ แต่ หน้าที่ดูนิ่ง เงียบขึม !
(จะเห็นก็เฉพาะเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันทุกที) อย่านะ อย่าต่อยกันในนี้นะ กูขอร้องหล่ะ!

〖นี้ไอเตี้ย พี่อิน เรียกให้มึงไปช่วยอยู่ข้างนอกหน่ะ รีบไปสิ〗

〖เอ่อบอกว่าเดี๋ยวกูตามไปละกัน นะ!〗

〖พี่อินบอกรีบ!〗

〖เอองั้นกูไปก็ได้ แต่มึง จะไปกับกูด้วยใช่ไหม?〗 ขืนปล่อยให้มันอยู่กับพี่ริวสอง ต่อสองได้เกิดเหตุการณ์ สะบะระหึ้บ แน่ๆ !

〖ก็จะมาหยิบของไปทุบอะไรซักหน่อย! หาเจอเดี๋ยวกูตามไป〗

〖ให้กูช่วยหาไหม?〗สาบานได้ว่าคราวนี้ผมไม่ได้กวนตีนมันแต่อย่างใด ผมตั้งใจที่จะช่วยมันหาจริงๆ เพราะไม่อยากให้มันอยู่ที่นี้นานนัก


〖ไม่ต้องวุ่น มีอะไรก็รีบไปทำไป!〗

〖เออ งั้นกูไปก่อนนะ ! พี่ริว ผมไปช่วยงานพี่อินก่อนนะครับ บ๊าย!〗ไม่มีใครสนใจกูเลย T_T
สุดท้ายก็ต้องเป็นผมที่ต้องเป็นฝ่ายเดินออกมาจากห้องนั้นใจ นึง ผมก็นึกห่วง กลัวว่ามันจะมีเหตุการณ์อะไรไม่ดีเกิดขึ้นรึเปล่า และ อีกอย่างที่ผมไม่เข้าใจก็คือ ทำไมเวลา สองคนนี้ เจอหน้ากัน ถึงได้อารมณ์บูดกันขนาดนั้น เหมือน ไปทำอะไรให้แค้นเคืลองใจ กันมาแต่ชาติปางก่อน! ผมละไม่เข้าใจเลยจริงๆ
กู หวัง ว่า คงไม่มี ข่าวหน้าหนึ่ง เกิด ขึ้น ใน บ้านของกู หรอกนะ !  กู ขอหล่ะ !!! 

TBC..........................................................
 


อ่านจบกันแล้ว ช่วยแสดงความคิดเห็นให้ ผมหน่อยน้า !! จะได้มีกำลังใจอัพตอนต่อๆไปจ้า  ^ ^

[Veesi3]

ตัวเอง สู้ๆ นะ เข้ามาอ่านเพราะชื่อนิยายอ่ะ แบบว่าโค้ดมันเยอะดี แต่ใส่โค้ดเยอะๆ ในนิยายแล้วมันแอบอ่านยากอ่ะค่ะ สู้ๆ น้าาา 

[thitema3]

Falling In Love
หลุมพรางหัวใจของนายหน้านิ่ง
Chapter:12 เรื่องสำคัญ (づ￣ ³￣)づ

หลังจากที่ผมเดินออกมาจากหลัง ครัว ก็ไม่ได้ยินเสียงข้าวของเสียหายแต่อย่างใด ไม่ได้ยินแม้กะทั้งเสียงหายใจของทั้งสองคน (ถ้าได้ยินนี้ก็เทพเกินไปละ= =’) ระหว่างเดินผมก็เอาแต่หันหลัง ตลอด กลัว ผมกลัว ว่า จะมีอะไรไม่ได้เกิดขึ้น กับ ทั้งสองคน แต่เดินๆอยู่ ผมก็ไปชนกับอะไรเข้าซักอย่าง !ดัง ตุ้บ
〖ยอโบ้!!!〗ฟุ้บ อยู่ๆไอคนที่อยู่ ข้างหน้าก็ดึงผมเข้าไปกอด โดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัว ประเด็นคือไม่รู้ว่าใครด้วยไง! ไม่ได้มอง ตอนนี้ ผมเห็นแค่ข้างหลังของมันเพียงอย่างเดียว ผมเลย ค่อยๆ ดันตัวเองออกห่างก่อนจะ มองหน้าของมันชัดอีกครั้งๆถึงจะรู้

〖อ้าวไอติน!〗คราวนี้เป็นผมครับ ที่ดึงมันเข้าไปกอด ที่แท้ก็เพื่อนรักของผมนี้เอง ฮ่าๆ เรียนที่เดียวกัน แท้ๆ แต่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเลย เจอแต่ไอเพื่อน ทรพีนั้น ไหนๆ มาให้พี่กอดให้คิดถึงหน่อยสิ
〖นี้ขนาดกลับมาเรียนที่เดียวกันแล้วนะ ยังไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเลย มึงไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันห้ะ ไอติน!〗
〖ก็อยู่ที่คณะนั้นแหละ แต่มันไม่ค่อยมีชั่วโมงว่างเลย ตินเรียนจนเย็นอะกว่าจะเลิก ก็หกโมงกว่าๆ แล้ว บางวัน ก็ทุ่มนึงนู้น เลยไม่ค่อยมีเวลาไปหาเจเลย ทำไม คิดถึงตินเหรอ !〗

〖โอย ถามได้คิดถึงดิ่ !ขนาดอยู่ไกลจากเมืองนอกไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ยังคิดถึง แล้วนี้ขนาดอยู่ใกล้กันแล้วยังไม่ได้เจอกันอีก นี้ โคตรๆๆ ของโคตรคิดถึงเข้าไปอีก อ่ะ !〗ผมค่อยๆ คลายอ้อมกอดของมิตรภาพออก ก่อนจะดึงหน้าตัวเองให้ออก ห่าง จะได้คุยกันสะดวกๆ

〖มาๆนั่งนี้ก่อน แล้วไปไงมาไงละเนี้ย จำถนน แถวนี้ได้แล้วเหรอ!〗

〖ก็พอดีวันนี้ว่าง น้องเอริ์นเลยโทรไปชวนตินมาหน่ะ เห็นว่าวันนี้ มีเรื่องๆหนุกๆ กันตินก็เลยมา〗ไอเรื่องหนุกๆ ที่ว่านี้คงไม่รวม ถึงสองคนที่อยู่ในครัวหรอกใช่ไหม? ขอให้อย่าเป็นอย่างที่ผมคิดเลยสาธุ

〖แล้วตินมาไงอ่ะใครมารับมาส่ง 〗นั้นสิ ถ้าจะบอกว่ามาเอง ผมว่ามันคงจะอเมซิ่งมาก เพราะ คนที่ขี้หลงๆ ลืมๆ อย่างไอติน จะจำทางบ้านผมได้ในการมาแค่ครั้งเดียว นี้เป็นเรื่องที่ยากๆ มากๆ ผมเลยคิดว่าน่าจะมีคนมาส่งมันอย่างแน่นอน

〖อ๋อ ตินมากับวินอะ พอดี ตอนแรกวินโทรมาชวนบอกว่าจะพาไปดูหนังที่ เออ ที่นี้ก็เป็นเวลาเดียวกับที่น้องเอิร์นโทรมาตินเลยขอพักสายแล้วรับสายน้องเอริ์นที่นี้ตินก็คุยกับน้องเอริ์นๆและๆ〗

〖เอ่อ ขอเนื้อไม่เอาน้ำได้ไหม ไอเกาหลี!〗ลืมบอกไปครับไอตินมันเป็นลูกครึ่งเกาหลีครับ หน้าได้แม่มาล้วนๆ เลย ทั้งสีผิวและหน้าตาดูดีๆ ก็หล่อลากไส้เหมือนกันครับ ถ้าไม่ติดที่ว่ามันเอ๋อนะ ผมว่าคงจะเพอเฟคกว่านี้

〖ก็น้องเอิร์นโทรมาพอดีบอกว่าจะชวนมากินข้าวที่บ้าน 〗

〖อะต่อๆ〗

〖แล้วทีนี้น้องเอิร์นเขาก็วางสายไปแล้วตินก็สลับสายไปคุยกับวินต่อ วินก็ถามว่าคุยกับใครตินก็บอกว่าคุยกับน้องเอิร์น แล้วตินก็เล่าให้วินฟังว่าน้องอิร์นชวนไปอย่างนี้อย่างนั้น จนในที่สุด วินก็มาส่งแล้วก็อยู่รอกินที่นี้ด้วยเลย〗เออนี้มึงมันใจว่านี้เนื้อ ใช่ไหม ถ้าทั้งน้ำทั้งเนื้อ กู ว่าคงค่ำกว่าจะฟังจบบ! คิดให้ดีๆ นะครับถ้าใครจะฟังเรื่องอะไรจากไอตินมัน ! เห้อ เหนื่อยใจจริงๆ คิดถูกคิดผิดวะ ที่ผมถามมันเนี้ย !

〖แล้วตอนนี้มันอยู่ไหนละ ไอ นั้นหน่ะ !〗

〖อ๋อเจหมายถึง ..〗

〖ก็ไอคนที่มาส่งตินนั้นแหละ ตอนนี้มันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน ไม่เรียกมันเข้ามา〗

〖เค้าอยู่นี้แล้ว เตง !!นี้ๆ แต่เค้าไม่ได้มามือเปล่านะ นี้ ฟึบบ!〗อยู่ ไอวินมันก็วิ่งมากอดผมจากด้านหลัง จากนั่งก็ห้อยพวงกุญแจ ม้ามีเขา(ยูนิคอนน!)หู้ยสวยมากครับ มันประกายเงาๆ ดูสวยแปลกๆ แต่ผมก็ต้องทำท่าทางปกติครับ ทำเหมือนไม่สนใจมัน ไอเพื่อนทรพี

〖หืมว่าไง!ไม่อยากได้เหรอ !งั้น กูจะเอาไปทิ้งแล้ว...!〗

〖อ้ะๆ เดี๋ยวๆ  ที่กูรับนเนี้ยไม่ใช่เพราะว่ากูอยากได้หรอกนะ ! กูก็แค่รับๆ ไว้ เพื่อจะเก็บไว้ให้น้องเอริ์น ได้ไง  อย่าเข้าใจผิดเชียวละ〗

〖หรา!!!! แหนะๆ ยิ้มๆ หายโกรธกูแล้วละ สิ  !! โอ๋ๆ มา ให้พี่หอมทีมาม้ะ ๆ 〗

〖อย่าไอเชี่ยวินเดี๋ยวฟ้าผ่าเอา〗

〖แหม่ที่ไอตินละไม่เห็นว่า !ห่าทำห่วง〗

〖ไอตินมันกรณีพิเศษ มันเป็นคู่มั่นกู พ่อกูยอมรับมันแล้ว ! เข้าใจบ่!〗

〖มันน่าน้อย ใจวะมึงแม้ง มึงอะรักเพื่อนไม่เท่ากัน ! 〗

〖แหม่ แค่นี้กู ก็เปลืองตัวมากพอละเหอะ ห่า ! ทำยังกะกูเป็นเมียพวกมึงไปได้!ฆวย〗

〖เออแล้วที่รักมึงวันนี้ไม่มาด้วยเหรอวะ !〗

〖ที่รักกูใครวะ ?〗

〖ก็ไอกายผัวใหม่มึงไง!〗ป้าป!! ซักทัสองทีให้กับปากเสีย ๆ ของมัน

〖มันอยู่ในครัวนู้นคุยอะไรอยู่กับพี่ริวก็ไม่รู้ แม้งคุยตั้งนานแล้วนะ ยังไม่ยอมออกมาอีก แล้ว แม้งมาหลอก บอกว่าพี่อินเรียกกู กูยังไม่เห็น ตัวพี่อินแกเลย ว่าไปอยู่ส่วนไหนของร้านเนี้ย !〗ป้าป! คราวนี้ไม่ใช่ไอวินที่โดนครับแต่เป็นผม อูย ฝ่ามืออรหันต์ คงมีแค่คนเดียวเท่านั้นอแหละครับ พี่อินจ๋านั้นเอง หึหึ แรงดีไม่มีตก

〖นินทาอะไรชั้นอยู่ย้ะ ! อ้ะอ้าว น้องตินนี้จ้ะ น้องวินก็มาด้วย ตายยๆ หัวใจพี่จะวาย วันนี้มีหนุ่มๆ ตั้ง สี่คนๆ มาลุมล้อมพี่ โอ๊ะ พี่ เลือกไม่ถูก จริงๆ พี่ขอเวลากก่อนนะ ใจเย็นนะไม่ต้องแย่งกัน ได้(ความรัก)ทุกคน〗สี่คนหรอ แต่เดี๋ยวนะ ตอนนี้ในบ้านมี ผช อยู่ ห้า คนนะพี่อิน นับตกอะไรไปรึเปล่า

〖ตอนนี้มีอยู่ห้า คนไม่ใช่เหรอพ่อิน 〗พลางส่งสายตาวิ้งๆ!

〖ไม่นิ่สี่ คนแหละถูกแล้ว น้องกาย น้อง ริว น้องติน แล้วก็น้องวิน ! ครบแล้วไง〗

〖เดี๋ยวๆ แล้วเจละ !!เจก็เป็นผู้ชายนะพี่อิน T+T〗

〖เว้นเจไว้คนละกัน ! เจมีคู่มันแล้วพี่ไม้นับบ!〗

〖กรรม〗แค่เพียงลมปากของลุงขี้เมาสองคนพูดเล่นกันนี้ ผมเลยกายเป็นผญเลยใช่ม้ะห๊า ! หึ้ยย

〖งั้นก็สามคนแหละพี่ ไอตินมันคู่มันผม จริงมั้ย เตง!〗(｡￫‿￩｡)

〖จริงคร้าบบ!!〗(◡‿◡❀)

〖เหลือไว้ให้ชั้นหน่อยเถอะหย่ะ แค่นี้ ชะนีอย่างชั้นนก็หากินยากพอแล้ว อย่าทำร้ายจิตใจชั้นด้วยการกินกันเองอีกเลยย! ฮึกๆ ชั้นขอร้องหล่ะ!〗

〖เออว่าแต่พี่อินเรียก มามีอะไรให้เจช่วยหรอ ?〗

〖ช่วยเหรอ ป่าวนิ่ ! พี่ไม่ได้ขอให้ช่วยอะไรซะหน่อย〗สรุปผมก็โดนไอคุณชายต้มจนเปื่อยเหมือนเคย!! อ่อนจริงๆกู

........................................................
และแล้วเวลาก็ผ่านไปซักพักใหญ่ๆ อาหารทุกอย่างก็ถูกจัดเตรียมไว้ที่โต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  (อ้อลืมบอกไปอย่างวันนี้พอดีที่ คณะ ผมกับคณะของไอกายมีกินกรรมอะไรกันไม่รุ้น่าจะเกี่ยวกับการรับน้องนี้หล่ะ แต่ งานส่วนของพวกผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว เลยได้เวลาหยุดพักอีกหนึ่งวันเต็มๆ เห้อ สบายละกู !) หลังจากนั้งแขกหล่าทุกคนก็มานั่งโดย แบ่งตามโซนคือ ไอวิน ผม ไอติน ผมนั่งกลางส่วนพพวกมันนั่งข้าง ด้านข้างไอวินมีพี่ริว ส่วนด้านข้างของไอตินมีไอกาย ส่วนโต๊ะตรงข้าม สองสาว ต้องยอมนั่งแต่โดยดีเพียงเพราะ สองนาง อิจฉาริษยากันว่า คนนี้จะนั่งกับคนนี้ อีกคนนี้ก็จะนั่งกับคนนั้นเลยเป็นเหตุตกลงกันว่า นั่ง ฝั่งตรงข้ามเลยทั้งคู่ ผมนี้แอบซะใจเบาๆ เลยฮ่าๆๆๆๆๆ แต่ก็ไม่วาย ที่สาวๆ จะพยายามหาพี่ธี แซะๆ พวกเพื่อนๆ ผมต่อ

〖นี้ๆ พี่ริวขา อันนี้กุ้งชุบแป้งทอดชิ้นนี้ เอริ์นตั้งใจทำสุดฝีมือให้พี่ริวเลยนะค่ะ〗โชคดีนะครับพี่ริว !! แล้วพี่ริวจะลืมอาหารมื้อนี้ไปลงไปชั่วชีวิตของพี่เลยละหึหึ !!

〖ขอบคุณมากครับ น้องสาวของพี่นี้น่ารักจังเลยนะ〗

〖น้องสาว!〗

〖อ๋อเอิร์นคงลืมบอกพี่อินไปอะค่ะ ว่าตอนนี้ เอิร์นกับ พี่ริวเราสองคน... ตกลงปลงใจ เป็นพี่น้องกันแล้วค้ะ〗

〖อ้ะโห้ๆ!!! นึกว่าเป็นอะไร แค่พี่น้องกันนี้เอง หุหุ ! ของจริงมันอยู่ตรงนี้ย้ะ ยัยเอริ์น〗

〖เอ่อ พี่ๆ ทุกคนค่ะ วันนี้ น้องอินสุดสวยตั้งใจทำกับข้าวให้พวกพี่ๆ ทุกคนได้ทานกันหวังว่าคงจะถูกปากทุกคนนะค่ะห้อๆๆ〗ใครก็ได้ขอกระโถนให้ผมทีผมรู้สึกเริ่มจะกินอะไรไม่ลงแล้วหล่ะตอนนี้ อยากโก่งคออ้วกมาก!! ฮั่วๆ !!

〖อะนี้ของพี่ กาย นี้ของพี่ วิน และนี้ของ พี่ตินอปป้าค่ะ ! >.< ทานให้อร่อยนะค่ะๆ〗

〖อีกแล้วนะน้อองเอริ์นแล้วของพี่เจคนนี้ละ T_T ลืมพี่อีกแล้วเหรอ? ฮือๆ〗

〖แหม่ๆ เอริ์นจะไปลืมพี่ชายสุดที่รักอย่างพี่เจได้ยังไงละค่ะ อ่ะนี้ค้ะ ...〗... ผมสาบานได้ว่าไอที่ปรากฏอยู่ที่จานของผมมันคือกุ้งก็จริงๆ แต่ที่ ต่าง คือ ขนาดครับ คือ ของพี่ริว ไอกาย ไอวิน ไอติน คือ อย่างกะกุ้งมังกร ไหงของผมดันเล็กยังกะกุ้งฝอยอย่างนี้ละ !! ผมใช้ซ้อมจิ้มกุ้งที่น้องเอริ์นตักมาให้กินด้วยน้ำตา ก่อนจะแอบเช็ดๆ น้ำตาของความดีใจที่อาบอยู่ที่แก้ม สองสามที !หึกๆ มันน่าน้อยยใจไหมละหึ!]

〖อ่ะ เจ ! กินของพี่ก็ได้〗หึหึ!! คราวนี้ผมกลับมาผงาดอีกครั้งแล้วครับ ผมหันไปด้านข้างก่อนจะเหล่ตามาที่น้องเอิร์น และขำหึๆ และยักไหล่ไปด้วย ฮ่าๆ เหมือนที่โอปอลชอบทำไง 55555  ซะจายย เบาๆ

〖ถ้าเจไม่ถือ เอาของ ตินไปกินด้วยก็ได้อ้ะ ! ^ ^〗 ถ ถ ถ ไอเกาหลีนี้มันนอกจากหน้าจะหล่อแล้วใจแม้งล่อยิ่งกว่า  ดีกว่า หมาแถวนี้ ที่แม้งไม่ยอมพูดอะไรเลยซักคำ !ผมใช้สอก สะกิดไอวินมันเป็นเชิง ว่า ! แล้วมึงละ ?

〖ก็กูเห็น มี พระเอกให้มึงแล้ว กูไม่อยากไปเป็นมือที่สามของใคร! แค่สองก็น่าจะพอแล้วห่าน คบเยอะระวังผล เลือดเป็น บวกนะมึง ฮ่าๆ〗 แล้วมันก็ก้มหน้าก้มตากินกุ้งของมันต่อไปครับบ! จบข่าว แต่สิ่งที่ผมอยาก ได้ในตอนนี้ ไม่ใช่ กุ้งหรืออาหารอะไรหรอกครับ ผมสงสัยและอยากจะรู้แค่ว่า ระหว่างไอกาย กับพี่ ริว มีเรื่อง อะไรซ้อนอยู่ ที่ผมยังไม่รู้กันแน่ ผมตะหงิดใจอย่างบอกไม่ถูกเวลา มองหน้าของมันหรือหน้า ของพี่ริว เหมือนสองคนนี้มีอดีตอะไรที่ไม่ดีต่อกันอยู่ เลย เกลียดกันได้ขนาดนี้ ! แต่ ช่าง เถอะ ผมเป็นคนนอกไม่ขอรับรู้จะดีกว่า ถึงอยากจะรู้มากแค่ไหนก็ตามม จบ..

[thitema3]

ซะเมื่อไหร่เล่า หลังจากกินอาหาร
รอะไรเสร็จ ผมก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวอีกรอบเพราะเหนียวตัว ! กะว่าช่วงบ่ายๆจะไปช่วยงานที่ร้านอาม่าซะหน่อยตกเย็นก็ไปทำพาทไทม์ต่อ เห้อ อยาก นอนอยู่เงียบๆ แบบนี้นานๆ จัง และแล้ว ผมก็พล้อยหลับไปด้วยบรรยากาศที่เย็นสบายบวก ด้วยพึ่งจะกินอิ่ม(ประชด) อาบน้ำเสร็จเป็นอันว่าครบทุกกิจกรรมสำหรับวันนี้แล้วครับ ก็ได้เวลาที่ผมจะขอพักผ่อนสายตาซักหน่อยแล้ว . . .. . . . .. . . . . .และแล้วช่วงเวลาอันเงียบสงบของผมก็จบลงเมื่อ ...

〖พี่เจ ตื่นๆ พี่เจๆ !!!〗

〖อ่าๆ พี่ตื่นแล้วมีอะไรค่ะน้องเอิร์น 〗ผมงัวเงียตอบน้องเอริ์นไปโดยที่ตัวเองยังไม่ทันจะได้ลืมตา

〖พี่ริว ให้เอริ์นมาบอกพี่เจว่าจะพาไปห้างซื้อของเข้าร้าน〗อ๋อใช้ ผมเกือบลืมไปซะสนิทเลย นี้ถ้าน้องเอริ์นไม่มาตามนี้ผมคงนอนต่อยาวๆไปละ ไม่ได้การละต้องรีบไปช่วยพี่ริวซื้อของ ก่อน

(อ่อส่วนพวกไอกาย ไอติน ไอวิน นั่งอยู่ข้างงล่างครับ มันบอกว่าร้อนขอพักกันก่อน เพราะแดด เมืองไทยนี้มัน อิส อะเวรี่ โซฮอตหลายๆ  )พวกมันเลยขอให้แดดเบาๆ ลงก่อนถึงค่อยกลับกัน แต่ไม่รวมถึงไอคุณชายที่แม้งมารถยนต์แท้ๆ แต่เสือกกะแด๊ะกลัวร้อนกับเขาด้วย พวกมันก็เลยนั่งอยู่ด้วยกัน สามคนเพื่อนรัก ฮ่าๆ

.......................................................
ตอนนี้ พี่ริวขับรถมาจอดให้ผมลงที่สยาม เพราะอะไรนะเหรอ ครับ ก็เพราะน้องสาวตัวดี รึยากจะซื้อของ จุกจิกขึ้นมาเลย ต้องแว๊ะ ไปพักใหญ่ๆ ก่อนจะยอมขึ้นรถ และตะลุยไปหาของตามลิสที่อาม่าสั่ง (ก่อนมาอาม่ากำชับว่า ถ้าหาซื้อของมาไม่ครบห้ามกลับบ้าน)แม้แต่พี่ริว ก็โดนเช่นเดียวกัน ผมละสงสารพี่ริวซะจริง สุดท้ายของทุกอย่างก็ครบตามลิสเป๊ะๆ โดยมีผู้ช่วย อย่าง เจตรินทร์ สุดหล่อคนนี้เป็นผู้ช่วยอยู่นั้นเอง ! 55  พอกลับมาถึงอาม่าก็เอาแต่บ่นๆ บอกว่า ทำไมถึงช้ากันขนาดนี้ มัว แต่พาไปไปถเหลถไหลที่ไหนกันอ่า ตามประสาคนแก่หวงหลาน ฮ่าๆ ผมมักจะโดนอาม่าบ่นอยู่ตลอดๆ เลย ส่วนน้องเอิร์นตอนนี้กลายไปเป็นอาหมวยเล็กของบ้านนี้ไปซะแล้ว อาม่าบอกว่าถูกใจน้องเอิร์นมาก อาม่าถามพี่ริวว่า พร้อมแต่งเมื่อไหร่บอก เดี๋ยวอาม่า จัดการค่าสินสอดให้เอง พิ่ริวแกก็อธิบายว่า นี้น้องเอิร์นเป็นแค่น้องสาวนะ ไม่มีอะไรไปมากกว่านี้เลย บลาๆ อาม่าก็บ่นพึมๆ พัมๆ ว่า น่าจะเป็นอาหมวยคนนี้นะ อาม่าชอบ แต่ซักแปปอาม่าแกก็หันมาสบตาผมแล้วบอกกับพี่ริว ว่า  รึจะเป็นอาตี๋น้อย ก็ได้นะ ม่าไม่ว่า พี่ริวๆ แกยิ้มๆ ก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูอาม่า พักนึง จากนั้นอาม่าแกก็เดินมาหาผม แล้วพูดกับผมว่า
〖  อาตี๋น้อยลื้ออยากได้ค่าสินสอดเท่าไหร่ 〗เท่านั้นแหละครับ !!! กรี๊ดลั่นเลย แต่ไม่ใช่ผมนะที่กรี๊ดเป็นยัยเอิร์นตากหาก !! = =’ มันใช่เวลามาจิ้นไหมเนี้ย ผมก็แอบๆ หลุดๆ ขำกลบเกืลอนไปเพราะคงคิดว่าอาม่าแกพูดเล่น แต่ทำไมสีหน้าของพี่ริวดู ดีใจผิดปกติก็ไม่รู้ รึเป็นเพราะผมคิดมากไปเองก็ไม่รู้ หึหึ !! และแล้วเวลายามบ่ายก็มาถึง ผมเตรียมตัวพร้อมแล้วสำหรับการช่วยงานอาม่า ที่ร้าน แต่เอ๊ะ เหมือนผมจะลืมหยิบโทรศัพท์ออกมาจากห้องด้วยสงสัยตกอยู่บนห้องแน่ๆ
ผมเลยบอกอาม่ากับพี่ริวว่าจะกลับไป เอาโทรศัพท์ก่อนเดี๋ยวกลับมา อาม่ากับพี่ริวก็ไม่ได้ว่าอะไรผม เพราะวันนี้มีลูกสมุนมือดี ยัย เอิร์นคอยซับพอรต์ผมอยู่ เลยสบายไปอีก อย่าง กรั่กๆ
ผมเดินข้ามถนนมาก็รีบเดินตรงเข้าไปในร้านแต่สิ่งที่เห็นคือ สภาพของ หมาสามตัว กำลัง นอนเกือกกลิ้งอยู่บนโซฟา ด้วยความสงสารผมจึงอันเชิญพวกมันทั้งสามตัวขึ้นไปนอนข้างบนห้องผม แถมเปิดแอร์ให้อีกอ่ะ ! ปล.ตอนที่มันอยู่ข้างล่างมันก็มีแอร์แหละครับ แต่ด้วยที่ว่าพี่อินแกลืมว่าไปวางรีโมทต์ไว้ทีไหน ก็เลยเปิดกันไม่ได้ เห้อๆ อนาถจริงๆ ชีวิต
โอ้ยสภาพแต่ละคน! สุดท้ายผมก็เจอโทรศัพ์เจ้ากรรม วางอยู่บนที่นอนครับ คงหล่นจากกระเป๋าจริงๆ แหละ

〖นี้ๆ พวกคุณมึงทั้งหลาย ถ้าจะกลับกันแล้วก็อย่าลืมปิดไฟปิดแอร์ในห้องให้เรียบร้อยด้วยนะ 〗

〖คร้าบบบ〗สองคนมันพูดพร้อมกันนครับบ ผมเห็นละ แบบ ! เหมือนพวกมันเตี๊ยมกันมาไงไม่รู้ ส่วนไอคุณชาย ยัยนอน สลบไม่ได้สติอยู่เลยครับ แต็ช่างเถอะ เห็นพวกมันรักกันแบบนี้ก็ดีแล้ว ! เห้อถ้าไอกายมันดีกับพี่ริวอย่างนี้บ้างก็คงดี

〖งั้นกูไปก่อนนะ ! อยากกินอะไรก็ลงไปบอกพี่อินเอาละกันนะกูไปละ〗

〖เจจะไปไหนตินไปด้วย !〗

〖เจจะไปทำงาน หน่ะ ตินทำไม่ได้หรอก ! มันเหนื่อยนะ〗

〖เจทำได้ตินก็ทำได้สิ นะ นะ ให้ตินไปด้วยน้า นะคร้าบบ!〗

〖พอๆ ไม่ต้องมาทำตาหวานเลยติน ! นอนพักเฉยๆ นี้แหละ พึ่งกลับมาเมืองไทยแท้ๆ ไม่รู้ ซะแล้วว่าแดดเมืองไทยมันร้อนขนาดไหน!หึ〗

〖ก็ได้งั้นเจรีบกลับมานะ เดี๋ยวตินรออยู่ที่ห้อง !〗

〖อืมๆ เคๆ〗

〖มึงก็ด้วย อย่ามัวแต่ม่อหญิงไอวิน ฝากดูแลคู่มั่นกูด้วยเข้าใจ๋〗

〖รับแซ่บบบ!!〗

〖เออส่วนไอกายกูฝากดูมันด้วยนะ แขนมันยังไม่หายดี ฝากดูมันแทนกูหน่อยละกัน〗ตอนนี้ไอกายมันเข้าเฝ้าพระอินเป็นทีเรียบร้อยแล้วครับ

〖เจ !〗

〖อะไร?〗
〖แล้วขามึงหล่ะหายดีรึยัง เมื่อ วาน ยิ่ง เป็นลมเป็นแร้งอยู่แดดแม้งก็ร้อนขนาดนี้ 〗

〖เอาน่า กูไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกแผลแค่นี้ไกลหัวใจเยอะ!〗

〖เออตั้งใจทำงานนะมึง !〗

〖เออ!〗

〖เดี๋ยวเจ!!〗

〖มีอะไรอีก〗

〖คู่มั่นมึงมันร้อง ! มาโอ๋มันหน่อยๆ 〗และวิธีโอ่ของผมก็คือการคิสเบาๆที่หน้าผากของมัน !!  มันเป็นเรื่องปกติครับที่พวกผมจะทำอะไรแบบนี้ แต่ถ้าเป็นสังคมที่กวว้างขวางกว่านี้ผมว่า พวกเขาคงคิดว่าผมเป็นคู่เกย์ทรีโอ้อยู่แน่ๆ เลยๆ ฮ่าๆ

〖แล้วกูละ !〗 อ้ะจัดไปหนึ่งที

〖เดี๋ยวแล้วไอนี้ละ !〗

〖เว้นมันไว้คนเหอะกูไม่กล้า กูกลัว 〗กลัวจะห้ามใจของตัวกูเองไม่ไหว?

. . . . . . . . .. . . . . . . . .  .  . ..  . .  . . . .  .

[ณ ร้านอาม่า]

ตอนนี้ลูกค้าเต็มร้านไปหมด คงเพราะช่วยบ่ายๆ เป็นเวลาพักของใครหลายๆ คนในบริเวณนี้ จัง มักจะมีพวกคนหนุ่มสาว ลุงพี่ป้า น้า อา รวมถึงเด็กๆ ตัวเล็กๆ ที่แว๊ะมาทานก๋วยเตี๋ยวกันที่นี้ ! เห็นว่าร้านอาม่าเคยออกรายการทีวีด้วยนะ ช่องอะไรผมก็ไม่แน่ใจ !

 〖เจ! มาช่วยพี่ข้างในหน่อยคนเยอะมากเลย พี่ทำไม่ทัน !〗เป็นเสียงของพี่ริวครับที่ตะโกนเรียกผมมาจากด้านในสุดของร้าน ผมก็เดินตามไปโดยว่าง่ายพอไปถึงพี่ริวก็ยื่นสมุด ลิส เมนู ต่างๆที่ลูกค้าสั่งให้ผมก่อนจะเดินเอามาให้พี่ๆพนักงานที่มีหน้าที่เป็นคนทำ ส่วนผมเป็นคนเสิรฟ์ แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อ

〖ห้ะ ว่าไงนะ ...พ่อตกบันได หรอ ...แล้วตอนนี้ อาการพ่อเป็นไงบ้าง.. อ้ะๆ เดี๋ยวพี่รีบไป〗พี่ที่ร้านขอหยุดงานครึ่งวันเพื่อไปดูพ่อที่โรงพยาบาล ส่วนผมนะหรอหึหึ ! รับช่วง ต่อสิครับ ถึงจะเคยทำมาครั้งนึงแล้วก็เถอะ แต่มันก็ยังไม่ค่อยจะชิน! เลยต้องให้พี่ริวมาช่วยสอนทำอีกรอบส่วนยัยเอิร์นก็มาช่วยลิสเมนูอาหารแทน พอพี่ริวสอนผมจะพอเข้าใจ ผมก็ลองทำดูทีนี้คล่องมือแล้วครับ ผ่านไปพักใหญ่ๆ ลูกค้าเริ่มเบาลง หลังจากที่แห่กันมาจากทั่วทุกสารทิศ ผมนี้ทำแทบไม่ทัน ! มือเป็นระวิงเลย ! ปวดก็ปวด  ปวดขาไม่ไม่พอปวดแขนเข้าไปอีก เออ ดี !! มาซะให้หมด !! ฮือๆ 

และแล้วเวลาก็ผ่านไปๆ หลายชั่วโมงจนตอนนี้ได้เวลาที่ผมต้องไปทำพาทไทม์ต่อแล้ว !จริงๆ ผมไม่อยากไปเลยเพราะตอนนี้ปวดขาเอามากๆ จะเดินยังเจ็บเลย แต่ด้วย สปริทที่มีบวก ด้วย ! ผมบอกกับพี่ๆ ไปแล้วว่าวันนี้จะไป ต่อให้ไม่ไหวยังไงผมก็ต้องไป  ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ !ก่อนจะกลับไปอาบน้ำแต่งตัวผมก็ไม่ลืมที่จะไปกล่าวคำลาขอตัวกลับบ้าน กับอาม่าก่อน !แต่คราวนี้ม่าไม่ได้พดกับผมเฉยๆ ครับ ม่ายังยื่น เงินให้กับ ผมน่าจะ 2-3พันได้มั้ง ผมก็ยิ้มรับด้วยความเขินๆ แต่ก็ไม่ได้รับมาหลอกครับ ที่ผมมาช่วย เพราะ ผมต้องการ ตอบแทนผู้มีพระคุณอยากพี่ริว บ้าง เพราะ ตลอดที่ผ่านมาผมเป็นผู้รับอยู่คนเดียว โดยมีพี่ริวที่คอยช่วยเหลือผมตลอด !แต่ถึงจะปฏิเสธยังไงพี่ริวแกก็ยังยัดเยียดที่จะให้ผมรับอยู่ดี จนผมต้องยอมๆรับมาอีกเช่นเคย  ถึงจะ รู้สึกตะหงิดๆ อยู่ในใจก็เถอะ แต่ผมก็ไม่อยากทำลายความหวังดีของอาม่าและพี่ริว แค่ผมได้เห็นร้อยยิ้มของพวกเขาทั้งสอง ผมก็ ดีใจมากๆ แล้วหล่ะครับ

[ณ บ้านตัวเอง]
 
 
ตอนนี้เวลา 18.05 ผมกำลัง ยุ่งอยู่กับการอาบน้ำแต่งตัว ไปทำงานต่อ แต่สิ่งที่ผมกำลังงงๆ อยู่ก็คือทำไมพวกมันสามคนถึงยังไม่กลับกันไปอีกนี้แดดก็ไม่มีแล้วนะ พวกมันยังนอนกกกันอยู่สามคน โดย มีไอติน นอนกลาง ส่วน ไอกายกับไอวิน นอนกอดไอตินจากด้านข้างครับ ฮ่ะๆ เป็นภาพที่หาดูได้ยากมากครับ ! ผมไม่ขอรบกวนพวกมันจะดีกว่า ขอเดินออกไปออย่างเงียบๆ ละกัน
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
กว่าจะทำงานเสร็จตอนนี้ก็เป็นเวลา 23.12 น. ขามาผม กะว่าจะนั่งวินไป แต่บังเอิญพี่ริว เดินออกมาเห็นผมพอดีเลย อาสามาส่ง ซึ่งผมก็ไม่ขัดสรัทธาพี่แกครับ ยอมมาแต่โดยดี ส่วนขากลับ เป็นพี่ที่ร้านอีกคนมาส่งผมครับ ประเด็นที่มาส่งคือ ผมได้ลองคุยกับพี่เขาวันนี้วันแรกเขาบอกว่า บ้านเขาก็อยู่ ที่เดียวกับผมเหมือนกัน แต่ห่างกันแค่ 500 ว่า เมตรเลย มาส่งได้ ที่จริงถ้าวันนี้พี่โชนอยู่ก็คงมาส่งผมแหละครับ แต่เผอิญ วันนี้พี่แกไม่ได้มาทำงานลูกค้าที่ เป็น FC ของพี่แก ก็พากันไม่มาไปด้วย !!  ทำให้บรรกาศที่ร้านในวันนี้ดูหงอยเป็นพิเศษ
ตอนนี้ผมกลับมาถึงห้องแล้วครับพอเปิดออกมาก็มีเพียงความมืดมิดและความว่างเปล่า ผมนั่งก้มลงเอนหลังพิงเก้าอี้ที่หน้าโต๊ะเขียนหนังสือแล้วจู่ๆ ผมก็ ผุดคิดเรื่องไอกายขึ้นมาทันที เห้อ พอคิดแล้วยิ่งเป็นห่วง ถ้าผมอยู่ในสถานี่มั่นแน่ชัดกว่านี้ ผมคงมีสิทธิเข้าไปปลอบโยน เหมือนคนอื่นๆผมไม่ชอบความรู้สึกของตัวเองที่มีอยู่ตอนนี้เลย อยู่ๆ ผมก็เริ่มรู้สึกแน่นที่อกไม่รู้ว่าผมรู้สึกผิด หรือเพียงเพราะ อาการอะไรกำเริบกันแน่ ! ในเวลา นี้ผมยังตอบตัวเองไม่ได้ ด้วย ซ้ำ ว่า กำลังทำอะไรอยู่?

〖ถ้าเพียงกู มีความกล้า มาก พอนะ ! ถ้าเพียงกูแค่ได้บอกมึงไป เพียงแค่มึงรับมันไป แต่กูก็คงได้แค่คิดแหละ นะ เพราะใจกูยังไม่แข็งพอ กูกลัว กูกลัวว่ามึงจะรับไม่ได้กับความรู้สึกของกู กูลำบากใจนะเว้ย เวลาที่กูอยู่ต่อหน้ามึง แล้วทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางทีกูก็เหนื่อย ที่ต้อง วิ่งตามไปทุกๆ ที่มึงบอกให้กูไป ถึงกูจะไม่เต็มใจไปก็เถอะ แต่เพียงแค่มึงพูดใจตอแหลของกูมันก็รีบวิ่งแจ้นไปหามึงแล้ว กูไม่รู้ตัวเองหรอกนะว่าเผลอ ชอบมึงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ พอมารู้อีกที มันก็เกินที่กูจะห้ามใจตัวเองแล้ววะ  ทั้งๆ ที่รู้ว่า มึงมีคนที่มึงชอบอยู่แล้ว ก็เถอะ !แต่หัวใจของกู มันไม่ยอมฟัง! เห้อเหี้ย เอ้ยย กู มานั่งเพ้อถึงมันทำไมกันละเนี้ย ! ห่า ป่านี้กลับบ้านนอนแล้วละมั้ง  ฝันดีนะมึงไอคุณชาย หึ้ย ดึกแล้วไปอาบน้ำนอนดีกว่า〗คิดได้ดังนั้นผมก็หยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้าก่อนจะเดินหยิบ และเดินเข้าห้องน้ำไป
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จผมก็เริ่มรู้สึกว่า อารมณ์ดราม่ามันยังค้างคา อยู่ใหหัวผมเลย !! จัดการ ตั้งกระทู้  ลงบอรด์เพ้อฝัน ในทันที !

[thitema3]

〖คุณ เคย แอบ รัก คน ที่ คุณ ไม่ ชอบ หน้า กัน ไหม?〗
ตื้ดดึ่ง!! เม้นแรกมาแล้ว
〖L:เคย ค่ะ ทีแรก  เราก็คือ ไม่ ชอบ หน้ากันอะค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปเรา เริ่มรู้สึกว่า อาการ ของเรามันยิ่งหนักข้อขึ้นทุกวัน จน มาถึงวันนึง เรารวบรวมความกล้า ทั้งหมด ที่เรา พอจะมี สารภาพกับ เขาคนนั้นไป ?〗

〖ผม: แล้วคำตอบคืออะไรครับ?〗

〖L:เขาตอบตกลงในทันทีเลยค่ะ เขาบอกว่าก็แอบชอบเรามาได้พักนึง แล้วเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกที่บอกออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลยอะค่ะแอด ของอย่างนี้มันต้องเจอกับตัวค่ะ ถึงจะเข้าใจ !〗

〖ผม: ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะครับ!〗

〖L:อ่อ อีกอย่าง ตอนนี้แอดคงกำลัง  ผเชิญ กับเหตุการณ์แบบนี้อยู่ใช่ไหมละค่ะ ! หึหึ ! เราอยากจะบอกแอดว่า อย่าไปกลัวค่ะ มันน่ากลัวแค่ช่วงแรกๆ แต่พอได้ลองพูดออกไปเท่านั้นแหละค่ะ ตัวเบาหวิวเลย ! อย่ากลัว คำตอบ แล้วก็ต้องเผื่อใจเจ็บไว้หน่อยนะค่ะ แอด เพราะแอลว่า คงไม่ได้สมหวังกันกันทุกคู่หลอก ค่ะ  สู้ๆ นะคะ แอด!ขอให้แอดสมหวังนะค่า ฟิ้วๆ[ส่งกำลังใจไปให้ 555]〗

〖ผม: อะเฮือก โดนกำลังใจกระแทกใส่หน้า ขอบคุณมากครับ น้องแอล ! ฟิ้วๆ 〗
ตื่อดึ่ง !! มาแล้วเม้นที่สอง

〖บลาๆๆๆๆๆๆๆ〗 มีคอมเม้นเข้ามาให้กำลังใจผมอีกเป็นร้อย แต่มีคอมเม้นนึงที่ทำให้ผม ตกใจกับคำถามเขาคนนั้นอยู่เหมือนกัน
〖B:PKON แอดชอบ ผู้ชายหรือผู้หญิงครับ ?〗

〖ผ: ชอบผู้หญิงครับ〗

〖B:PKON ผมว่าตอนนี้แอดคงกำลังสับสนอยู่ชัวร์?〗

〖ผม:ทำไมคิดอย่างนั้นหล่ะครับ?〗

〖B:PKON เพราะผมคิดว่าถ้าเป็นปัญหาความรักหญิงชายทั่วไปแอดคงไม่มาตั้งกระทู้ให้รกแบบ นี้หรอก !〗

〖ผม:อาจจะเป็นอย่างที่ B:PKON พูดก็เป็นได้!555〗

〖B:PKON ไหนแอดลอง เล่า เรื่องราวหรือจุดเริ่มต้นให้ผมฟังหน่อยสิครับผมอยากรู้ ว่ามันเป็นไงมาไง?〗

〖ผม:อยากฟังจริงๆ หรอครับเรื่องมันยาวนะ ?〗

〖B:PKON ผมอ่านนิ่ยายจนชินแล้ว ยาวแค่ไหนผมกก็อ่านได้ ! 〗

〖ผม: งั้นแอดจะเล่า แล้วนะ คือ เรื่อง มันมีอยู่ว่า บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ〗

〖B:PKON สรุป ก็คือ เขาเป็นเจ้า หนี้ของแอด แล้วแอดก็แบบ ไม่ค่อยชอบหน้าเขาใช่ม้าแล้วที่นี้ ก็แบบ เหมือนในละครใช่ป่ะ ที่แบบ พอเขาทำดีหรือมาช่วยเหลืออะไรเราหน่อย แอดก็เลยไหวหวั่นกับเขา ซึ่ง เขาเป็นทั้ง คนที่แอดไม่ชอบหน้า และแถมยังเป็นเจ้าหนี้ของแอดอีก !อืมแล้วอยู่ๆไปๆ มาๆ ก็ไปชอบเขาซะนี้นะ ! แล้วแอดได้บอกเขาไปบ้างรนึยังอะ? ผมว่าน่าจะรีบได้แล้วนะ ก่อนที่เขาจะมี ใครไปซะก่อน บางทีสิ่งที่แอดเห็นมันอาจะจะไม่ใช่อย่างที่แอดคิดก็ได้นะ ตั้ง สติวางถุงกาว(อันนี้หยออก555) กลัวแอดเครียจ ทำใจให้สบายๆ สู้ๆ ไว้เหมือนเม้นแรกข้างบนที่บอก ลองทำดูซักครั้งเถอะแอดเชื่อผม อย่าไปกลัวเลย ถ้าเขาตอบ ตกลงก็แค่ดีใจ แต่ถ้าไม่ก็แค่เสียใจ! ขืนเก็บไว้นานกว่านี้ผมว่าจะเป็นแอดมากกว่านะที่จะเจ็บ จอบอ…จบ〗

〖ผม:จะให้แอดพูดแบบนั้นจริงๆ หรอ?〗

〖B:PKON ไม่กล้าแล้วจะได้รักกันไหมละแอดดด?〗เจอคอมเม้นนี้ไปทำเอาผมจุกจนพูดไม่ออกเลยครับ ถึงมันจะดูมึนๆ หน่อยก็เถอะ แต่ผมว่ามันก็น่าจะเป็นเพียงวิธีเดียว ที่จะได้พูดความรู้สึกที่ผมมีอยู่ตอนนี้ให้มันฟัง จริงๆ อยู่ว่าถ้าขืนผมบอกช้าไป กว่านี้ อาจจะเป็นผมเองก็ได้ที่จะเป็นฝ่ายที่เสียใจ ทันทีที่คิดได้ดังนั้น ผมก็ควานหาโทรศัพท์ไปซะทั่วห้อง แต่ก็จำไม่ได้ว่าตัวเองเผลอไปลืมไว้ที่ไหนอีก เห้อ สมงสมองไปหมดแล้วกู

แต่อยู่ๆ ผมก็ได้ยอนเสียงโทรศัพท์เจ้ากรมมโทรมาที่เครื่องของผม ผมรีบเดินหาตามต้นเสียงที่ได้ยิน เยส! ในที่สุดก็เจอซักที ว่าแต่ ใครโทรมาซะดึกดื่นขนาดนี้วะ ! “เจ้าหนี้หน้าเลือด”เหมือนใจผมกับใจมันส่งถึงกันได้อย่างงั้นเลยแหะ ขนาดแค่คิดนะเนี้ยยังไม่ได้พูดออกไปยังโทรมา ที่ถ้าขืนเผลอพูดออกไป ลอยๆ นี้มันคงไม่โทรมาบอกรักผมเลยรึไง 555
〖คร้าบบ ว่าไงครับ คุณเจ้าหนี้ !〗

〖ฮัลโหล!! ไอคุณชาย 〗

〖เออ คือกูมีเรื่องจะบอก ! คือกู〗 บอกสิ บอกเลย !! สัดกูลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้วเนี้ย!

〖คือ?〗

〖คือกู... กูลืมแล้ววะว่าจะพูดอะไรไว้คิดออกเดี๋ยว โทรไบอกใหม่〗 ถถถ โถ่ถังกะละมังหม้อ !!  ≡(▔▔﹏▔)≡

 〖ยึกยักอยู่ได้อยู่ได้ห่าน! เออ ถ้านึกออกแล้วค่อยโทรมาบอกกูละกัน กูจะไปนอน ละ บายย!〗

〖เดี๋ยวๆ ไอเจ!〗

〖หือ!!!〗ถ้าขืนมึงยังบอกว่ามึงลืมอีก !!! กุจะตามไปเค้นคำตอบมึงถึงห้องเลยอะ!! เอาสิ ! = =’ [ได้แต่คิดนะ ไม่กล้าทำหรอกครับ555]

〖ป่าว..ไม่มีอะไร.ฝันดี!〗. . . . . ฝ..ฝัน..ฝันดีหรอ?

〖อ..อ..อือ ฝัน    ดี     !〗ถ้ากูนึกถึงหน้ามึงตอนดึกนี่  ถือว่าเป็นฝันดีรึเปล่าวะ?
สุดท้ายสิ่งที่ผมลุ้น ก็ไม่เป็นไปตามอย่างที่ผม คิดไว้ ส่วนเรื่องความกล้า ที่เตรียมไว้ตั้งแต่ที่แรก ก็มลายหายไปหมดแล้วครับ เพียงเพราะ คำพูดคำเดียว ของมัน ทำให้ผม สูญเสียการควบคุมตัวเองไปเลยจริงๆ เห้อ อย่าทำให้กู คิดไปไกล มากว่านี้ จะได้ไหม?


......................... กาย!

TBC..............................................................................




เกร็ดเล็กๆ น้อยๆ : ยอโบ้ เป็นคำที่ใช่เรียก แฟน หรือสามีภรรยา ความหมายประมาณ ว่า ที่รักนั้นเอง มักจะใช้สำหรับผู้ที่แต่งงานกันแล้ว นั้นเอง

[thitema3]

Falling In Love
หลุมพรางหัวใจของนายหน้านิ่ง
Chapter:13  คุณแฟน(จำเป็น) ∩_∩

เช้าวันอังคารที่ ไม่ค่อยจะสดใสซักเท่าไหร่ ผมเดินลง มาด้วยเรื่องต่างๆ มากมายที่ มันยังค้างคาอยู่ในหัว มีทั้งเรื่องไอกาย เรื่องงาน เรื่องเรียน แถมยังเรื่องหนี้สินอีก เห้อ ! อายุผมยังไม่เข้าขั้น 30 ปี ก็มีหนี้ท่วมหัวเอาซะแล้ว ! หนักสุดก็ตรงที่บอกใครไม่ได้นี้แหละครับ ที่ทำให้ผมคิดหนักอยู่อย่างนี้ มาทั้งคืน เห้อ รู้สึกเหนื่อยใจยังไงก็ไม่รู้

〖เฮลโล่วว! กู๊ด สะมอนิ่ง !〗เป็นเสียงโหยหวนของไอวินครับ ! เป็นไงมาไงถึงโผล่มาแต่เช้าเนี้ย !

〖เฮอรีเคนอะไรซัดมึงมาห้ะ ไอวิน ถึงได้มาที่บ้านกูเช้าขนาดเนี้ย ! ถ้าจะมาหาน้องเอิร์นคงไม่ทันแล้วแหละ ออกไปได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว〗

〖ป่าว... กูไม่ได้มาหาน้องเอิร์น กูมาหามึงนั้นแหละ ! รีบไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวไปพร้อมกัน〗ห..ห้ะ.. ไอวินเนี้ยนะจะมาหาผม หึหึ! ฟังแล้วดูพิลึกๆ ยังไงไม่รู้แหะ !
〖เอองั้นรอแปปนึง ! กูขอไปอาบน้ำก่อน  พี่อินๆ !!!!!〗

〖ว่ายังไงค่ะ พ่อหนุ่ม ! 〗เห็นผมเป็นผู้ชายกับเขาแล้วเหรอพี่อิน T_T

〖ป่าว เจจะบอก ว่า ช่วยหาอะไรให้ผมไอวินมันกินหน่อย ! เดี๋ยวเจจะขึ้นไปอาบน้ำก่อน ฝากพี่อินดูมันด้วยนะ〗

〖ย้ะ! ไม่ต้องบอกชั้นก็ทำให้อยู่แล้ว จริงไหม จ้ะ พี่วิน!?〗 ยังๆ พี่แกยังไม่เลิกแอ๊บเด็กอีก ผมเห็นแล้วสยองลูกตาจริงๆ  งั้นก็ผมก็ไม่ขอเสียเวลา ขอตัดไปตอน ที่ลงมาเลยก็แล้วกัน ชะแวปปปๆ! !

…………………………………………………………………………………………………….

〖ป่ะ !〗

〖ป่ะ แต่เดี๋ยว ก่อนมึงคงไม่ได้ลืม กระเป๋าตัง สะพาย เป้ หรือโทรศัพท์ หรอกใช่มั้ย?〗

〖แหม่มึงเห็นกูเป็นคนขี้หลงขี้ลืมขนาดนั้นเลยรึไง ?〗

〖เออ!!!ใช่กูเห็นมึงเป็นแบบนั้นแหละ !〗 = =’

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
[ณ โรงอาหารคณะ มนุษย์ศาสตร์] วันนี้ผมและไอวินมาถึง ที่ม. เช้ากว่าทุกที เพราะเนื่องด้วยสาเหตุอะไรผมก็ไม่อาจทราบได้!รึอาจจะเป็นเพราะ ไอวินมันแอบนัดเด็กของมันไว้ที่นี้อีกรึเปล่าผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ !

〖เจ เจ  ไอ้เจ!!!! 〗

〖ห้ะๆ ว่าไง มีอะไรมึง?〗

〖เหม่อ อะไรของมึง วะเจ ป้าเขา ยื่น จานข้าวให้มึงตั้งนานละ ไม่ยอมรับซักทีละ〗หลังจากไอวินพูดจบ ผมก็หันไปรับจานข้าวจากป้าคนขายอย่างปลงๆ ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะ!

〖ไอ่เจ มึงมีอะไรรึเปล่า ไหงวันนี้มึงเหม่อ หลายรอบ จัง นั่งรถมาก็ทีละ กูบอกให้จับชายเสื้อกูไว้ก็ไปจับ เกือบหงาย ท้อง ไปให้สิบล้อด้านหลังมันแดกแล้วไหมละนี้ ถ้ากูไม่เอื้อมมือไปดึงงมึงไว้นะป่านนี้ มึงตายห่าไปนานละ?〗แต่ที่ไอวินพูดมันก็จริงๆครับเพราะ ตั้งแต่เช้าที่ผมตื่นมาก็นั่งกุมขมับคิด เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น ก็ยังดีๆ อยู่แท้ๆ ไหงเป็นงี้ไปได้วะไอเจ!!

〖กูก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแหละ อย่าใส่ใจเลย แดกเหอะ !!〗ขืนผมบอกความจริงไปว่าคิดมากเรื่องไอกายอยู่ มันต้องตกใจมากแน่ๆ เลยเลือกที่จะไม่บอกความจริงกับมันดีกว่า!

. . . . . . . . . . . . .  . . . . ..
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จผมกับไอวิน ก็แยกย้ายกัน ไปเรียน ไอคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดวันนี้ มันก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นเลยซักนิด ! เห้อๆ มันจะรู้รึเปล่านะ ว่าผมกำลัง คิดมากเรื่องเมื่อคืนอยู่? 

ครืดดดๆ!! เสียงโทรศัพท์ที่สั่นดังขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อของผม “เพื่อนธรพี”(ขยันเปลี่ยนดีไหมละ! )= =’

〖เออ !〗

【ห้วนจริง นะมึง เรียนเสร็จรึยัง?】

〖ใกล้แล้วอีก ครึ่งชั่วโมง ทำไม มีอะไรรึเปล่า?〗

【ป่าว บ่ายๆกูว่าง ไปดูหนังกัน !】
〖มึงเนี้ยนะ ชวนกู ไปดูหนัง เฮ้อ ! อะไรเข้าสิงมึงห้ะไอวิน〗 สำหรับผมไอวินและไอติน การไปกินข้าวดูหนังกันถือว่าเป็นเรื่องปกติมาก ครับ แต่จะเกิดขึ้นก็ นานๆ ที(เวลามันโดนสาวทิ้งมันจะชอบพาพวกผมไปเที่ยว)  ผมก็ริ่มเอ๊ะใจนิดๆ อยู่เหมือนกันที่ อยู่ ก็โทรมาชวนผม   หึ สงสัยจะโดนสาวทิ้งมา


【ไม่มีเหี้ยอะไรสิงกูทั้งนั้นแหละ มึงจะไปไหม กูจะได้โทรไปชวนไอติน】
〖กูไปไม่ได้วะ บ่ายกูมีเรียน〗

【ห่า แค่สองสามวิชาเอง เพื่อ เพื่อน อ่ะ เพื่อเพื่อน มึงสะกดเป็นมั้ย ห้า!】

〖 แต่กูไม่รับปากนะ ถ้าไอตินไป กูก็ไป !〗
【เออน่า แค่กูบอกว่ามึงไปด้วยมันก็ตามมาแล้วแหละ งั้น เรียนเสร็จรออยู่ที่คณะนะเดี๋ยวกูไปรับบ!】

〖เคๆ ไว้เจอกันมึง รีบมาหล่ะ!〗หลังจากที่นัดแนะกันเสร็จผมก็กดวางสายมันไป . . .



ครืดดดๆ !! คราวนี้มีอะไรอีกวะ!เห้อ ผมสบถด่ามันใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ถึงได้รู้ว่าไม่ใช่ไอวิน แต่เป็น ... ไอกาย ครับ
【อยู่ไหน?】
〖อยู่...คณะ...〗
【ว่างไหม?】

〖ยังไม่ว่าง กูเรียนอยู่ มีอะไรหรอ?〗

【มึงลืมของไว้ที่ห้องกู จะมาเอาไหม?】

〖ของหรอ ของอะไรวะ 〗

【ของที่ เอื้อยฝากให้พี่อินไง】

〖มึงเอาออกมาให้กูหน่อยไม่ได้เหรอวะ ?〗

【ใช่ปัญหาของกูซะที่ไหนอยากได้ก็มาเอาเอง!】

〖ห่า..แร้งน้ำใจชิบหาย〗

【มึงว่าไงนะ ไอชั้นใน ?】

〖แล้วมันจริงป่าวละห่า จะออกแรงถือมาให้กูหน่อยไม่ได้รึไง กลัวมือเสียทรงรึไง ?〗

【กูไม่ได้กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ กูก็พึ่งนึกออก เมื่อกี้นี้แหละ คนเขาอุตส่าห์หวัง ดี !หึ 】

〖เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปเอาตอนเย็นละกัน มึงเปิดห้องไว้ก็พอ 〗

【ไม่ได้!!!!มึงต้องมาเอาตอนนี้เลย ไม่สิ มึงเรียนเสร็จเมื่อไหร่ก็มาเอาเลยละกัน】

〖ห่า แต่ตอนบ่ายกูมีนัดแล้ว มึงจะให้กูไปเอายังไงละ〗

【นัดมึงกับของพี่อินมึงว่าอะไรสำคัญกว่ากันละ?】พูดซะกูรู้สึกผิดกับพี่อินขึ้นมาทันทีเลยไหมละมึง = =’

〖เออๆ แต่ขอบอกไอวินมันก่อนละกัน เดี๋ยวให้มันไปส่ง〗

【ไม่ต้อง ! เดี๋ยวกูไปส่งเอง?】. . .

〖มึง’กูกลัว พี่คนขับมึงวะ เดี๋ยวกูไปเองก็ได้ 〗

【รออยู่นั้นแหละ เดี๋ยวอีก 5นาทีกูไปรับ 】ตื๊ด ๆ!!! เออ บางทีมึงช่วยฟังที่กูอธิบายบ้างจะดีมากเลยนะ ไอคุณชาย = =’
. . .. . . . . . . . . .
เวลาผ่านไปซักพักนึงจนผมเรียนเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องและตรงไปที่หน้าคณะเลยทันที แต่จริงที่ทำให้ผม ตกใจหนักก็คือ “ไอกายครับ” มันโผ่ลหัวมาจริงๆ ด้วย แถมคราวนี้ ขี่ มอไซด์ มาอีกต่างหาก นั้นยิ่งทำให้ผมตกใจหนักขึ้นไปอีก โอ๊ะ แต่ผมเองก็ไม่ทันสังเกตว่าเฝือกที่แขนของมันตอนนี้ไม่มีแล้ว คงจะหายดีแล้ว ต่างจากผมที่ยังเป็นไอเป๋ เดินไม่ตรงอยู่เลย หึหึ! และการที่คุณชายเสด็ดมา ก็ทำให้พื้นที่โดยรอบนั้น เต็มไปด้วยเหล่านักศึกษา ทั้งหญิง และ ชาย ทั้งแท้ทั้งเทียม ยืน มุงอยู่ราวกับว่า มีดาราโผล่มาอย่างนั้นแหละ แต่ก็ไม่น่าจะใช้เรื่องแปลกอะไร ครับ ชื่อเสียงคุณชาย เขาออกจะปัง ขนาดนั้น ใครไม่รู้จักนี้ก็บ้าแล้ว ทีแรกผมก็นึกว่า มันจะมา รถยนต์ ซะอีก นี้เล่นมาอย่างนี้ ใครมันจะกล้าเดินเข้าไปหาวะ ขืนผมเดินเข้าไปนี้ถูก ตกเป็นเป้าสายตาแน่ๆ เลย ลองแกล้งๆโทรเปลี่ยนสถานที่พบเจอกันน่าจะดีกว่านะ ! คิดได้ดังนั้น โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นมาทันทีเลย ครับบ !! หืมม ตรงเวลาดีจริงๆ นะมึง

【มึงอยู่ไหนแล้ว ตอนนี้กูอยู่หน้าคณะมึงเนี้ย  เรียนเสร็จรึยัง?】ว่าแต่มันก็ทำให้ผมตงิดใจอยู่นะ แค่ไปเอาของเองทำไมไอกายมันถึงได้กระตือรือร้นขนาดนี้ แถมยังเป็นเดือดเป็นร้อน กว่าผมซะอีก = =’ ชักน่าสงสัยขึ้นมาแล้วแหะ

〖อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมึงนี้แหละ แต่กูว่าเราเปลี่ยนสถานที่พบเจอกันจะดีว่าไหมอะมึง !กูกลัววะ〗

【รีบมาเร็วๆ ไอห่าอย่ายึกยัก เวลากูจำกัดนะ】
〖แต่กู...ฟึบ〗 ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไร ไอกายมันก็เดินมาจากไหนไม่รู้ครับ เดินมา จับ (เรียกว่าลากดีกว่านะ),,มือผมเดินไปขึ้นมอไซด์พร้อมกับมัน เชี่ยย ! แล้วก็เป็นไปตามอย่างที่ผมคิดไปเป๊ะๆ เลยครับ ทุกสายตาในที่นั้น หันมาสนใจที่ผมแทน ผมได้แต่เอาหน้าของตัวเอง ซุกไปที่แผนหลังของมันกันอาย
〖ไอ..กายมึงรีบขับรถออกจากที่นี้ได้ไหม กูอายย!〗ทันทีที่ผมพูดจบมันก็สตารด์รถออกจากบริเวณนั้นเลยทันที เหี้ย กูเกือบหงายท้อง !!

.... . . . .............................................
หลังจากขับออกมาจากตรงนั้นได้ระยะนึง ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอวินเลยทันที ! กะจะโทรไปขอโทษที่ผิดนัดของมันซะหน่อย

〖ฮัลโหล ไอวิน คือกูจะโทรมาบอกว่า..〗(รับไวมาก = =’)

〖มึงจะไม่มาแล้วใช่ไหม ?〗

〖 กูขอโทดทีนะที่ผิดนัดพอดีกูมีธุระด่วนจริงๆต้องรีบไปทำ มึงไม่โกรธกูนะ〗

〖เออกูเข้าใจว่ามึงมีธระด่วนจริงๆ ไม่งั้นมึงคงไม่ไปกับมันหรอก!〗

〖เดี๋ยวๆมึงรู้หรอว่ากูจะไปไหน?〗

〖รู้สิผัวมึงบอกกูเมื่อกี้〗

〖แล้วมึงก็ปล่อยให้มันมากับกูเนี้ยนะ〗

〖แหม่ ทำเป็นพูดไป ถ้ามึง ไม่สมยอม แล้ว จะหนีตามมันมาทำไม !〗

〖สมยอมห่าอะไรกูโดนมันบังคับมาเหอะ ! เออ แล้วไอตินว่าไงวะ มึงได้ชวนมันรึยัง〗

〖ชวนแล้ว กำลังจะไปกัน〗

〖ไปกันสองคนเองหรอวะ〗

〖ป่าว ไปกันสามคน มีกู พี่ริว แล้วก็ไอติน〗

〖แล้วพี่ริวมาเกี่ยวอะไร?〗

〖ก็พี่ริว เขาเป็นคนโทรมาชวนกูเอง เขาบอกให้กูชวนมึงไปด้วยอีกทีนึง ! ผัวมึงก็นั่งอยู่ไม่เชื่อมึงก็ลองถามมันสิ〗 เออ ตอนนี้ผมเริ่มพอจะเข้าใจสถานการณ์ขึ้นนมาๆ นิดๆ แล้วสิ แต่ที่ผมยังแปลกใจอยู่ก็คือ ทำไมมันถึงต้อง ทำให้ผมผิดนัดกับพี่ริว ด้วยก็ไม่รู้ รึ ว่ามัน คิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ !

〖เอองั้นเอางี้ เดี๋ยวกูไปเอาของเสร็จแลล้วเดี๋ยวตามไป โอเคป่าว !〗

〖ไม่ต้องหรอก มึงก็อยู่กับผัวมึงสองต่อสองไปนั้นแหละ ไม่ต้องเสือกมาเชียว ! 〗

〖แหม่ ไม่ค่อยจะสปอยเพื่อนมึงสักเท่าไหร่เลยนะสัด !  เอองั้นแค่นี้แหละ เดี๋ยวเสร็จละกูตามไป〗

〖เออ ถ้ามึงมีชีวิตรอดกลับมานะ ฮ่าๆ กูไปละ บายย!〗 มึงนี้ไม่ค่อยจะแช่งกูเท่าไหร่เลยนะไอห่าวิน !

หลังจากที่ผมวางโทรศัพท์จากไอวิน ไอคุณชายมันก็พาผม ขับรถออกมาจากใน ม. แต่ที่แปลกก็คือมัน ดันขับรถ ออกไปคนละทาง กับ คอนโดมันนี้สิ ! ที่ผมแปลกใจ

〖นี่ไอคุณชายมึงเมาแดดจนหลอนรึเปล่า คอนโดมึง มันอยู่ทาง นู้นไม่ใช่หรอ?〗

〖.......〗

〖.......〗 ระหว่างทางตั้งแต่นั้นมา ทั้งผมและมันก็ไม่มีใครปริปากพูดอะไรอีกเลยต่างคนต่างก็เงียบใส่กัน

(｡￫✕￩｡)
………………

จนผมต้องเป็นฝ่าย เปิดประเด็นพูดขึ้นมา เมื่อ ! ตอนนี้ ไอคุณชายมันพาผมมาโผล่อยู่ที่  สยามพาราก้อน (มาเพื่อ?) พอลงมาจากรถได้ มันก็ลากผมให้เดินตามมันเข้าไปข้างใน

〖คือ มึง จะพากูมาชม สยามโอเชี่ยน เวิลด์ รึไง ไอสัด พากูมาที่นี้ทำม๊ายย! ! ! 〗

〖มึงช่วยเงียบๆ ซักแปปจะได้ไหม กูไม่พามึงมาขายหรอกน่า !จะกลัวทำซากอะไร〗

〖แล้วมึงลากกูมาด้วยทำไมละเนี้ย อย่าบอกนะว่ามึงพากูพัวพันกับพวกแก้งนักเลงแถวนี้〗ไม่เอานะสัด กูกลัว !

〖ก็อยากที่มึงพูดมาทั้งหมดนั้นแหละ !!〗

〖เหี้ย เรื่องจริงใช่ไหมเนี้ย !〗

〖เปล่ากูโม้เล่น !!〗ผ่าง ผ่างๆ

[thitema3]

〖สัดใช่เวลามาเล่นสามช่าแถมนี้ไหมไอคุณชาย ไม่รู้แหละ ถ้ามึงไม่บอก กูจะกลับละ〗แต่ทันที ที่ผมหันหลังกลับผมก็บังเอิญไปเหลือบเห็นยัยเอิร์นกับเพื่อนๆผู้หญิงอีกสองสามคน เดินตรงมาทางนี้พอดี !

〖นั้นไงเรื่องที่กูจะบอก〗

〖อ้าวพี่ เจ พี่กาย สวัสดีค่ะ บังเอิญจังเลยนะค่ะ〗แน่ใจกันนะว่านี้คือความบังเอิญ

〖นี้แก คนนี้ พี่ชั้น ชื่อพี่ เจ ส่วนนี้ พี่กาย เขาสองคน... เป็นแฟนกัน ??〗ห..หา ๆ ฟ..แฟน.. กูไปตกลงเป็นแฟนมึงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

〖อร้ายย!!!!!!!! แกเรื่องจริงหรอเนี้ย!ทีแรกชั้นก็คิดว่ายัยเอิร์นโม้ซะอีกแหม่ๆ มี หนุ่มๆ ให้จิ้นนี้ก็ไม่บอกเพื่อนกันเลยนะยะ กะฟินคนเดียวเลยรึไง!〗

〖สวัสดีค่ะพี่กาย หนู คิดตี้นะค่ะ สวน คนนี้ชื่อ พิมมี่ แล้วก็คนนี้ชื่อ มาราเรียค่ะ〗

〖แหม่ๆ ทำสตอค่ะ อย่าไปเชื่อพวกนางค่ะพี่กาย อินี่ ชื่อคิด อินี้ชื่อพิม ส่วนอินี้ชื่ออิเรีย ค่ะ ชื่อมันพิสดารกว่าชาวบ้านเขาเลยต้องเรียกมาเรีย !!〗

〖อ๋องั้นหรอครับ หวัดดีครับ พี่ชื่อกายนะ เป็น แฟนกับพี่คนนี้〗 ชี้นิ้วมาทางกู

〖เชี่ยมึงจะให้กูพูดว่าอะไรเล่า.. 〗ผมยื่นไปกระซิบที่ข้างหูมัน(เสือกตัวสูงไง) ส่วนมันก็ใช้ศอก ดันๆ อยู่ข้างผมก่อนจะกระซิบกลับมาว่า...

〖ตามน้ำไปก่อน ..〗

〖ใช่เรื่อง..〗

〖เรื่องหนี้กูลดให้ครึ่งนึงเลย..〗จัดไป!!

〖อ๋อสวัสดีครับ พี่ชื่อ เจเจ นะ พี่เป็นแฟนของไอนี้ มาซักพักแล้ว พอดีวันนี้พวกพี่สองคนว่าง ก็เลยพากันมากินข้าว แล้วก็มาแว๊ะดูหนังซักหน่อยนะ แล้วสาวๆ มาที่นี้ทำไมกันหรอ〗

〖อ๋อพอดีวันนี้ พวกหนูเลิกเรียนไวอะคะ ยัยเอิร์นก็เลยชวนพวกหนูมาเดินเที่ยวเห็นบอกว่า จะพาพี่ชายมาด้วย พวกหนูก็เลยมา ไม่คิดว่าจะมาแฟนพี่ที่นี้เลยนะค่ะ ! อร้ายยย!!〗

〖จริง หรอ ค่ะ น้องเอิร์น. . .〗 กัดฟันพูด แง่มๆ กัดหัวน้องสาวตัวเองซะดีไหมเนี้ย !!! ทำอะไรไม่เห็นบอกกันซักคำ

〖จริงค่ะ! พี่กาย พี่เจ ! 〗แหม่แทนที่จะสลด !! แต่กลับเดินมาเกาะแขนของผมกับไอกายให้เดินตามไปดื้อๆ ซะงั้นๆหึหึ !! พอจะรู้แล้ว ว่ายัยเอิร์นมันได้ใครมา = =’ ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้ครับ หึหึ !

สรุปวันนี้ ผมก็เลยต้องมาเดินห้าง (ทั้งๆที่ไม่อยากมาเลยซักกะติ๊ด) แถมยังต้องมาแกล้งเป็นแฟนกับมันอีก (แอบนอกเรื่องไปบ้างบางที คึคึ) กว่ายัยเอิร์นจะเดินชอปของเสร็จก็เล่นผมซะขาลากเลยทีเดียว ก็นางเล่นแว๊ะซะแทบจะทุกร้าน แถมบางร้านก็เหมาเกือบหมด แต่คนจ่ายสิครับ ตังมันถึงไง!! เลยสบายไปอีกเรื่อง ขืนยัยเอิร์นสะกิดให้ผมจ่ายขึ้นมาละก็ ! หึหึ  ตัวใครตัวมันครับ!
. . . . . . . . . . .

〖พี่กาย ค่ะวันนี้เอิร์นขอบคุณมากๆ นะค่ะที่อุตส่าห์มาช่วย แถมยังซื้อของให้อีก เอิร์นไม่รู้จะตตอบแทนพี่ยังไงดี แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่พี่กายมีเรื่อง อยากให้เอิร์นช่วย บอกได้นะค่ะ เอิร์นจะช่วยพี่กายเต็มที่เลย〗

〖ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องเอิร์นก็เหมือมน้องสาวพี่คนนึงเหมือนกัน เรื่องแค่นนี้ ไม่เป็นอะไรหรอกครับ?

〖แต่กูเป็น!! เหี้ย คือกูเปลืองตัว มาก !กูไม่รุ้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเลย ขืนรูปกูหลุดขึ้นมา ละก็ มีหวัง สาวๆ ในคอลเลคชั่นกูหายหมดแหง่ม! 〗

〖เอิร์นได้ข่าวว่า มีแต่ ผช มาจีบพี่เจไม่ใช่หรอค่ะ ฮ่าๆๆ !!〗จริงอย่างที่ยัยเอริ์นพูดครับ สตีรส่วนมากจะแค่เดินและมองข้าม ผมไปเฉยๆ ส่วนบุรุษแต่ละคนที่เดินเข้ามานี้ !! หืมม คงไม่ต้องพูดนะครับ หึหึ! เหมือนโดนฟ้ากลั่นแกล้งยังไงก็ไม่รู้ T-T

〖จริงหรอค่ะน้องเอิร์น〗

〖จริงค่ะพี่กาย ขนาดตอนนั้นพี่เจ ลืมของ ไว้ที่บ้าน เลยโทรมาบอกพี่อินให้เอาของไปให้ แต่บังเอิญวันนั้น พี่อินไม่ว่างเลยให้
เลยช่วยเอาของไปให้แทน วันนั้นเอิร์นเดินเข้าไปหน้าคณะ เห็นมี ผู้ชาย หล่อๆ ทั้งนั้นเลยๆ มายืนแซว!พี่เจ อู้ย เอิร์นเห็นละแบบ !! ฟินมากอะคะพี่ กาย พี่กายต้องเห็นเอง ! 5555〗
〖ยัยเอิร์น!!!〗
〖อ้ะๆ พอๆ เอริ์นไม่แกล้งพี่เจ แล้ว !! งั้นเอิร์นขอตัวกลับก่อนนะค่ะ ส่วนพี่สอง คนจะไปทำอะไรต่อ ก็เชิญตามสบายเลยค่ะ !
เอิร์นไปรบกวนแล้วดีกว่า !! ขอบคุณมากๆ นะค่ะสำหรับวันนี้  บ๊ายๆ ค่ะพี่ ชายย ทั้งสอง!!〗พูดยัยเอิร์นก็เดินหายไปพร้อมกับถุงนับสิบใบ ที่ ไอคุณชายอุตส่าห์ ซื้อให้ด้วยความเต็มใจ !! หึหึ ทีกูเปลืองเนื้อเปลืองตัวซะขนาดนี้ ยังไม่เห็นได้อะไรซักอย่าง ! แม้งเอ้ยย

〖หิวรึยัง!ไปกินข้าวกัน〗

〖......กูแดกไม่ลง〗

〖มึงยังเขินไม่หายอีกหรอ?〗

〖กูไม่ได้เขิน ! แต่กูอายย〗

〖เอาน่าไหนๆ ก็มาแล้ว เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง !〗 คิดว่าคราวนี้ ของกินจะซื้อกูได้หรอ หึหึ มึงคิดผิดแล้ว ไอกาย !

〖ไม่ กูไม่กิน กูจะกลับบ้าน !〗

〖ตามสบาย งั้นเดี๋ยวกูไปหาอะไรกินก่อนละกัน เดี๋ยวตามไป ไปรอกูที่รถแหละ !〗

〖ไม่ต้องบอกกูก็จะไปอยู่แล้ว!〗 นี่ ไอกาย มึงจะไม่ลองง้อกูหน่อยหรอวะ ! ถ้าง้ออีกที กูไปเลยนะเว้ยย

〖เออ ไว้เจอกัน〗 เชี่ยตัดบทสนทนาได้เจ็บใจกูมาก สุดท้ายมึงก็ไม่ง้อกู ชิกูไปก็ได้วะแม้ง = =’

. . . . . . . . .

อู้ย หิวก็หิว ! ตั้งแต่เช้ามายัวไม่มีอะไรตกถึงท้องผมเลย !! รู้งี้กินกับไอวินตั้งแต่เมื่อเช้าซะก็ดี โอ้ยย ปวดท้อง ! ขอหาซื้ออะไรกินหน่อยละกัน ! แต่..อ้าว เป้ เป้...เป้ผมอยู่ไหน? กรรมห่าสงสัยจะลืมไว้ที่รถแน่ๆ เลย คิดได้ดังนั้นผมก็รีบวิ่งไปหากระเป๋าเป้ของตัวเอง ที่รถเลย ! แต่พอมาถึง ก็ไม่มีกระเป๋าซักใบ วางอยู่บนรถเลย !

〖เชี่ยเอ้ย กูไปลืมไว้ไหนอีกละเนี้ย !ไปง้อไอคุณชายตอนนี้จะทันปะวะ !〗แง่วๆ ไม่ได้ๆครับ ต่อให้หิวยังไงแต่ถ้าต้องแบกหน้าไปขอโทดมันผมไม่เอาด้วยหรอกครับ ยอมหิวตายดีกว่า หึหึ ! เอ๊ะรึจะไปง้อดีวะ = =’ ชักสับสน
ตุ้บบ!! อยู่ๆ ก็มีผู้หญิง หน้าตาสะสวยมาเดินชน ไหล่ผม จนเกือบจะลงไปนอนยิ้มอยู่ด้านล่าง !

〖อุ้ยย โทดทีค่ะ พอดี  เราหน้ามือนิดหน่อยขอโทดทีคะไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ〗

〖อ้อไม่เป็นอะไรหรอกครับ ว่าแต่คุณเอง บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ?〗

〖อ้อไม่เลย เราเองต้องเป็นฝ่ายขอโทดนายมากกว่านะ เราเป็นคนเดินไปชน นายไม่ผิดหรอก !〗

〖ต่างคนต่างไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ งั้น ผมขอตัวก่อนนะ พอดีผมมีธุระต้องไปทำต่อหน่ะ ขอโทดอีกทีนะครับ^ ^〗นานๆ ทีนะที่ผมจะเจอคนแบบนี้ เพราะปกติ เวลามีคนเดินชน ผม ก็จะแกล้ง ทำเป็นมองไม่เห็นแล้วเดินผ่านหนีไป แตกต่าง จาก ผู้หญิง คนนี้ ! ที่เธอยังไม่หนีไปไหน แถมยังรู้สึกผิดกับผมอีก ! ถ ถ โถ่ ถ้าใครโกรธเธอลง นี้ก็ ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วละครับ ! แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เดินออกจากตรงนั้น ก็มีเสียง เรียก ผมให้หยุดเดิน ซะก่อน

〖เฮ้ย!มึงคุยอะไรกับแฟนกูวะ !〗เออ..ผมไม่ได้ตอบเพราะมัวแต่งงอยู่ว่า ผู้ชาย หน้าโหดๆคนนั้น กำลังพูดเรื่องถึงอะไรอยู่ ?

〖เฮ้ย กูถามมึงไม่ได้ยินรึไง?〗

〖ใคร ผมหรอ?〗พลางชีนิ้วมาที่ตัวเอง !

〖ก็มึงนั้นแหละ !เจาะแจ๊ะอะไรกับแฟนกู〗

〖เออแฟนพี่คนไหนหรอครับ ผมไมเห็นรู้เรื่องเลย !〗

〖ก็ผู้หญิงคนที่มึงคุยด้วยเมื่อกี้ไง แฟนกู มึงเป็นใครเป็นชู้มันหรอ?〗

〖เฮ้ยๆ พี่ชักจะไปกันใหญ่แล้ว ผมกับน้องคนนั้นแค่บังเอิญเดินชนกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรจริงๆ ครับพี่ 〗

〖บังเอิญเดินชนหรอ! !〗 ปั๊ป!! อยู่ๆ ที่แกก็ง้างหมัดมามาประทับที่แก้มของผมเข้าอย่างจัง โดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรเลย

〖บังเอิญหรอ!! บังเอิญ ..งั้นหมัดของกู ก็คงบังเอิญไปโดนหน้าของมึงด้วยเหมือนกัน !〗ปั้ปๆๆๆ ผมจำไม่ได้เลยว่าตัวเองโดน
ต่อยไปทั้งหมดกี่หมัด รู้สึกแค่ว่า หน้าของตัวเองชาไปหมด ผมได้ยินแค่เพียงเสียงของผู้หญิง คนนึง กำลัง ตะโกนร้องขอความ
ช่วยเหลอจากคนแถวนั้นอยู่

〖ช่วยด้วยค่ะช่วย ด้วย!! มีโจรโรคจิตอยู่แถวนี้ค่ะช่วยด้วย!!!!!!!〗

〖เห้ย มึง ทำอะไรหน่ะ หยุดเดียวนี้นะเว้ย!!〗สิ่งที่ผมเห็นคือ เท้าของใครคนนึงที่ ถูกยื่นมาจากด้านข้าง ถีบลงไปที่กลางหลัง ของไอคนที่กำลังต่อยผมอยู่ ผมเห็นมันกำลังโดนกระทืบหนักโดย คนที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี จากนั้นไม่นาน ก็มีผู้หญิง เดินมาพร้อมกับพี่ๆ ร.ป.ภ แล้วจากนั้นไอผู้ชายคนนั่งก็วิ่งหนีไป ทางทิศใดทิศหนึ่ง จากนั้น ผมก็รู้สึกมึนหัว และหมดสติไปในที่สุด
. .. . . . . . . . . . . . . . . . . .

[Special Mini Talk กาย]

〖นายค่ะ ๆ เป็นอะไรรึเปล่า !นี้ๆ ได้ยินเรารึเปล่าค่ะนาย!!!〗

〖ผมว่ามันคงยังไม่ได้สติหรอก แต่คุณพอจะรู้ไหมว่าไอผู้ชายคนที่ต่อยเพื่อนผม เมื่อกี้ มันคือใคร?〗

〖อ๋อ แฟนเก่า เราเองอะค่ะ เราเลิกกันนานแล้ว แต่ มันยยังตามตอแยเราไม่เลิก เราก้ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน〗

〖แล้วทำไมอยู่ๆมันถึงมาต่อยเพื่อนผมได้ละครับ〗

〖เรื่องนี้เราก็ไม่ค่อยแน่ใจนะ แต่เมื่ครู่ก่อนที่จะมีเรื่อง เราเดินมาชน นายคนนี้ แล้ว เราก็ขอโทษเขาไป เขาก็ขอโทษเราเหมือนกัน เราว่าน่าจะเป็นตอนนั้นแหละ ที่แฟนเก่าของเรามาเห็นเข้าพอดี ! ก็เลยมีเรื่องกัน เพราะแฟนมันขี้หึงมากเลย เราถึงทนไม่
ไหวเลยขอเลิกไป〗

〖จะยังไงก็ชั่งเถอะ ครับ ช่วยเรียกรถพยาบาลทีได้ไหม?〗

〖ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ ...〗

ถ้าเมื่อกี้ผม ไม่มัวไปซื้อของอยู่ ป่านนี้ เจมันคงไม่โดนซ้อมหนักขนาดนี้หรอก ! ผมรู้ดี ว่ามันเป็นคนที่ปากกล้าขนาดไหน แต่ถึง มันจะปากกล้ายังไง แต่ พอเข้าเรื่องจริงๆ มันกับกลัวจนหัวหด ! และก็รู้ผมรู้ว่ามันไม่สู้คน

. . . . . . . .
ระหว่างที่ผมนั่งขึ้นมารถรถพยาบาล ไอเจมันก็เอาแต่ละเมอ เรียก พี่เช ช่วยด้วยๆ! อย่างนี้ซ้ำไปซ้ำมา จนมันหยดเพ้อและสลบไป
. . . . . . . .

ผมสะดุ้ง ตื่น ขึ้นมาด้วยอาการ มึนงง คงเพราะหัวได้รับการกระทบกระเทือนจากหมัด มาแน่ๆ โดนไม่ยั้งซะขนาดนั้น ผมจำได้ว่าโดนเคยโดน แบบนี้ครั้งนึงตอน ม.4 ตอนนั้น ผมโดน เพื่อนๆ ต่างโรงเรียน มารุมทำร้ายพวกไอวินมัน ซึ่งตอนนั้น ผมกับมันยังไม่ค่อยมีพักพวกเท่าไหร่เพราะเราพึ่งจะย้าย เข้ามาแถวกรุงเทพ เลยยังไม่ค่อยมีเพื่อน ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นพวกมันมีกันอยู่ 11 ส่วนผมมีแค่ไอวินรวมกันสองคน ด้วยวัยเด็ก ไอวินมันเป็นคนที่ปากสุนัข ชอบละลานคนอื่นเขาไปทั่ว ซึ่งผมก็ชินแล้ว เพราะ เราต่างรู้นิสัยของกันและกัน  และด้วยความปากสุนัขของมึงเลยทำให้ผมโดนลูกหลงเข้าไปด้วย ตั้งแต่นั้นมา ทำให้ผมเกิดภาวะ(โรคกลัวความรุนแรง) ภาพหลอนซ้ำไปซ้ำมา ผมกลัวการที่ มีคนมาหาเรื่องหรือชกต่อย พอเวลาเห็นร่างกายผมจะสั่นไปหมดเรี่ยงแรงก็จะหายตามไปด้วย แล้วใจของผมก็จะสั่นไปหมด จนหายใจไม่ออก  เลยทำให้ผมไม่กล้าที่จะมีเรื่องกับใคร ตั้งแต่นั้นอีกเลยถ้าเลี่ยงได้ผมก็จะเลี่ยง แต่โดยส่วนมากถ้าผมอยู่กับไอวิน มันจะค่อยปกป้องผมตลอดเลย ! เพราะมันคงจะรู้สึกผิดที่ ผมต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะว่า ผมอยากปกป้องทุกๆคนที่ผมรัก ผมทนเห็นไม่ได้จริงๆถ้าคนที่ผมรัก เจ็บไปต่อหน้าต่อตา แต่เรื่องนี้ มีเพียงผมกับไอวินเท่านั้นที่รู้! นอกเหนือจากนั้นไม่มีใครอีก เลย รวมถึงไอตินด้วย  //(ㄒoㄒ)//

〖เฮ้ย ไอชั้นใน!! ไอชั้นใน  ได้สติ รึยัง ? 〗

〖เออ..ก..กู..ได้..ยิน!..จะโกนทำซากอะไร แล้วนี้กูอยู่ที่ไหนวะ ?〗

〖ห้องกู !〗

〖ห้องมึงหรอ ..เฮ้อขอบใจนะที่พากูมาที่นี้! ว่าแต่มึงรู้ได้ ว่ากูไม่ชอบโรงพยาบาล〗

〖ก็มึงละเมอ มาทั้งทางจะไม่ให้กูรู้ได้ยังไงละ !!〗

〖เออ.จะยังไงก็เหอะ กูขอบใจมึงมากนะเว้ย!ถ้าไม่ได้มึงช่วยไว้นะ กูคงช็อคตายไปละ 〗

〖ช็อคตายอะไรวะ?〗

〖เออช่างมันเหอะ ! แต่..กาย กูมี..เรื่อง...จะ.บอก〗

〖เรื่องอะไรวะ?〗

〖คือกู...〗

〖กู...〗

〖หิวข้าววะหาอะไรให้กูกินหน่อยดิ่ !〗

〖หึ!นึกว่าเรื่องอะไร เออ งั้นนอนรออยู่นี้แหละเดี๋ยวกูไปทำมาให้!〗

〖อย่าทำข้าวไอหมูตุ๋นมาให้กูกินอีกละ !!〗

〖หึหึ! เออน่ากูไม่ชอบทำร้ายสัด〗

〖ไอสัด!!〗

. . . . . . . . . . . .  หลังจากนั้นไอกายมันก็หายออกจากห้องไปพักนึง ... ก่อนจะเดินเข้ามาพ้รอมกับ ถ้วย ห่าอะไรซักอย่าง ควันเต็มมาเลย !! คงไม่ได้เผากระดาษมาให้กูกินหหรอกใช่ไหม ?

[thitema3]

〖เอากูทำมาให้ละมึงลุกกินเองไหวไหม?〗

〖หึ ฉายากูคือ เจ จอม ถึกเว้ย ! เรื่องแค่นี้ สบาย โอ้ยย!!!!〗

〖ถึก ห่าอะไรละ จะหยิบช้อนยังร้องขนาดนี้ มานี่มา นั่งเฉยๆ เดี๋ยวกูป้อน〗 เดี๋ยวกูป้อน ... มานี้มาเดี๋ยวกูป้อน..เดี๋ยวกุป้อน.. ทำไมผมถึงรู้สึกชอบ คำพูดพวกนี้ก็ไม่รู้แหะ เอิ้กๆ !

〖เห้ย! เจ อ้าปากซะทีดิ่ กูเมื่อยแล้วนะ มัวเหม่ออะไรอยู่ !จะกินมั้ยถามตอบ!〗

〖กินคร้าบบ!〗หึ เวลาใจดีก็ดีจนกูเคลิ้ม ! แต่พอเวลา โหดมานี้ คนละเรื่องเลย สัด น่าถีบจริงๆ !

〖อ้าๆอ้ามม ... เชี่ยยร้อนนน!!! โหยมึงแกล้งกูหรอไอคุณชายเหี้ยนิ่ กู เจ็บอยู่นะ〗

〖โอ๊ะๆ โทดที เมื่อกี้กูลืมเป่าหน่ะ มาๆ เด๊ะกูเป่าให้ใหม่ !! อ้า ฟุวววว!!〗หงับเข้าปากมันไปแล้วครับ !! มึงมั่นใจว่านั้นเป่า ไม่ได้จะแดก เอง ! แล้วอยู่ๆมันก็เอาช้อนออกมาจากปากของมันครับ หยืยยย!ยะแหยง

〖อ่ะ อ้า ๆ !!หมับ!〗หน้ามันดูตกใจเล็กน้อย!

〖งงดิ่ ห่าน! หึหึ! แค่นี้กูไม่ถือหรอก! อ้วกมึงกูยังเคยแดกมาแล้ว?〗จริงๆ เรียกว่ากระเด็นเข้าปากจะดีกว่านะ!! หวืยย

〖กูเคยเมาขนาดนั้นด้วยหรอวะ?〗

〖หืมอย่าให้กูเล่า! เออ นี้ไอคุณชาย ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ !〗

〖ตอนนี้หรอ !สองทุ่มครึ่ง?〗

〖เชี่ยกูต้องรีบกลับบ้านแล้ว วะ ! มึงช่วยไปส่งกูหน่อยได้ไหม ไอคุณชาย〗

〖ส่งหน่ะส่งได้ แต่มึงจะกลับไปด้วยสภาพ อย่างนี้หรอ?〗 เออจะกลับไปแต่ดันลืมดูสังขารตัวเองซะงั้นโอย ! ขืนไปสภาพนี้ พี่อินยัยกับเอิร์น ได้พากันช็อคแน่ๆ

〖มันก็จริง .. งั้นกูยืมโทรศัพท์หน่อยสิ!〗

〖ถ้าจะโทรหาพี่อินกับพวกเพื่อนๆ มึง กูบอกเขาไปเรียบร้อยแล้ว!〗

〖แล้วพวกมันไม่ตกใจกันเลยรึไงวะ?〗

〖จะตกใจทำไม กูไม่ได้บอก ใคร ว่ามึงโดนกระทืบสะหน่อย! ไม่ต้องห่วงไปหลอก !〗

〖เออๆยังไงก็ขอบใจมากนะ! ที่มึงอุตส่าห์ช่วยกูเอาไว้ ไม่งั้นป่านนี้กูคงจะนอนจมตีนตายไปแล้ว! !〗

〖ถ้าซึ่งพระคุณนัก ก็หัดทำตัวดีๆ กับกูซะ!กูขะได้ไม่ต้องลำบากใจ〗

〖ลำบากใจ...เรื่องอะไรวะ?〗

〖อ่อ..ป..ป่าวๆไม่มีอะไรช่างมันเหอะ แล้วนี่ มึงยังอยากกินอะไรอยู่มั้ยกูจะได้ไปทำมาให้?〗

〖ไม่เอาแล้ว ! เดี๋ยวมึงแอบถุ้ยน้ำลายใส่อีกกู ขี้เกลียด มานั่งระแวง!!〗

〖หึหึ!!เดี๋ยวกูทำจริงซะนี้!〗

〖เออ  แล้วคืนนี้มึงนอนไหน?〗

〖โซฟาไง!〗

〖เฮ้ยได้ไง มึงเจ้าบ้าน มึงมานอนนี้เดี๋ยวกูไปนอนโซฟาเอง〗

〖เห็นกูอย่างนี้ กูก็ไม่ได้ใจดำจนขนาด ไล่ไอเป๋หัวปูดไปนอนนอกห้องหรอกนะ!〗

〖ไม่ได้ๆยังไงก็ไม่ได้ มึงอะมานอนนี้ เดี๋ยวกูไปนอน นั้นเอง〗

〖ไม่ๆ มึงแหละนอนนี้ เดี๋ยวกูไปนอนโซฟาเอง〗

〖งั้นกูกลับไปนอนบ้านจบ!〗เงียบครับบ เจ้าบ้านถึงกับเถียงผมไม่ออกเลยซักคำ! ให้มันรู้บ้าง ต่อให้กูไม่ใช่เจ้าของบ้านกูก็ใหญ่ได้ ! หึหึ แอบสะใจเบาๆ

〖งั้น ก็นอนนี้ ทั้งคู่แหละ ! ตกลงมั้ย?〗กูยังจำฝังใจได้เลยว่าครั้งล่าสุดที่กูนอนกับมึง มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวกูบ้าง หึหึ !!  . . . .

〖ไม่ตอบ..แสดงว่าตกลง โอเคแล้วนะ !〗

〖อ..อือ.อ.อ〗 อะอ้าว ไหงๆ อยู่ๆ เผลอตอบตกลงไปซะงั้น วะกู แต่ ครั้งนี้ต่างคนต่างไม่ได้เมา มันคงจะไม่ละเมอ มาคล่อมหรืออ้วกใส่ผมหรอกใช่ไหม  หวังให้เป็นอย่างนั้นนะ 555 !

〖งั้นเดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะ อยากได้อะไรมึงก็ตะโกนเรียกเอาละกัน กูอยู่ ในห้องนี้แหละ!〗

〖ครับผม!!〗

〖เออจะว่าไปนี้มึงก็เลี้ยงง่ายอย่างที่ไอวินมันพูดไว้อยู่นะ  ฮ่าๆ !〗ได้โปรดอย่าเอากูไปเปรียบกับไอหมูตุ๋นจะได้มั้ย !

〖จงรีบ ไสหัวไปซะ ป๊ายย!〗สุดท้ายไอคุณชายมันก็ยอมเดินเข้าห้องน้ำ แต่โดยดีหึหึ !

. . . . . . . .
ผมไม่รู้ว่าเวลาเดินไปเร็วเท่าไหร่ แต่ คงเพราะวันนี้ร่างกายของผมเริ่มไม่ไหวบวกกับอาการอ่อนเพลีย ทำให้ง่านต่อการหลับไหลเป็นอย่างมาก  ... แต่ผมก็เริ่มจะรู้สึกตัวเมื่อ อยู่ๆ ผมเริ่มรู้สึกถึงลมร้อนๆ อะไรบางอย่าง กำลังพัดมาที่หน้าของผมเข้าอย่างจัง

〖เหี้ย!!〗ทันทีที่ผมลืมตาขึ้นมาผมก็เห็นใบหน้าของ ผู้ชาย ที่มันกระทืบผมในวันนี้ ! มันกำลัง ยืนจ้องหน้าของผมอยู่ ร่างของมันค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ๆ ผมเรื่อยๆ จนกระทั้งมันกระขึ้นมาคล่อมผมและ ต่อย ผมซ้ำไปซ้ำมา อย่างนั้น............

〖อย่า ...อย่า...อย่า อย่าทำ ผมพี่ อย่า !!!〗

〖เจ! เจ ! มึงเป็นอะไร เจ มึงตั้งสติหน่อย นี้กู กายนะ มึงได้ยิน กูรึเปล่า ไอเจ !!!! 〗ฟึบ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยเสียงตะโกนของไอกายที่ดังก้องอยู่ทั่วห้อง ทันทีที่ผมลืมตาขึ้นมาก็เห็น สีหน้าของไอกายดดูเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก แต่สิ่งที่ผมดีใจมากที่สุดคือภาพที่ผมเห็นเมื่อครู่มันเป็นเพียงแค่ฝันนร้าย เท่านั้น มันไม่ใช่เรื่องจริง !!

〖กาย..นั้นมึงใช่ไหม!!〗

〖เออดิ่! มึงเป็นอะไรเนี้ย !〗

〖กู..กู..กูฝันร้าย! กูไม่ได้โหกจริงๆ นะกาย คือ มัน..〗ฟุบ อยู่ๆ ไอกายมันก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด จนแนบชิดกับอกของมัน

〖มึงไม่..ต้องพูดอะไรหรอก หายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้มึงปลอดภัยแล้ว มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละเพราะชะนั้นมึงไม่ต้องคิดมาก นะ! กูอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่เป็นอะไรแล้วนะ〗ผมจำไม่ได้ว่า เคยได้รับ อ้อมกอดและการปลอบโยนที่อบอุ่นแบบนี้มานานเท่าไห่รแล้ว รู้เพียงว่า ผมเคยได้รีบ ความรู้สึกแบบนี้เพียงแต่ในตอนนี้ เขาไม่ได้อยู่ที่นี้ด้วยกันกับผมแล้ว เขาไปอยู่ในที่ที่ดีแล้วและผมแค่หวังว่าเขาคงจะมองลงมาดูผมจากที่ใดที่หนึ่ง ของที่นั้นแน่ ๆ!หรืออาจจะส่งตัวแทนมาคอยดูแลผมอยู่ห่างๆ ก็เป็นได้ ^ ^ ขอบคุณนะครับ แม่ !  ถึงผมจะไม่เคยเห็นหน้าแม่เลยก็เถอะ แต่พี่ เจมส์ ก็เคยบอกกับผมว่า แม่ผมเป็นคนที่สวย มาก แถมยังเก่งไปซะทุกด้าน ทำให้หนุ่มๆ ในสมัยนั้นต่าง หมายตาแม่ผมกันทั้งตำบล ตามจีบกันเป็นขบวน แต่ก็ไม่รู้อิท่าไหน ดันมาแต่งงานกับพ่อผมได้  ซึ่งตอนนนั้น ไม่ได้หล่อและรวยอะไรเลย แต่ทั้งสองคนก็ผ่านเวลา ช่วงนั้นมาได้ จนตกลงปลงใจว่าอยากมีลูก ต่อมาก็เลยมีทายาส เป็นลำ ก็คือ พี่ เจมส์ (พี่ชายคนโต) พี่แจง (พี่สาวคนรอง)และ ผม เจ ! (น้องชายคนสุดท้องนั้นเอง) ผมแค่หวังว่า ซักครั้งนึงจะได้ เห็นหน้า แม่ พร้อมกับเดินเข้าไปกอดเขาซักครั้ง แต่มันคงเป็นเพียงแค่ความฝัน เพราะ ตอนนี้ ผมกับแม่ เราอยู่คนละโลกแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่ผม จะสมหวังในสิ่งที่ผมปรารถนา มาทั้งชีวิต และก่อนที่ผมจะพล้อยหลับไป ผมก็รู้สึกได้ถึงไออุ่นอะไรซักอย่าง ประทับอยู่ที่หน้าผากของ ผม!..  .

. . . . . . . . . . .
ตื่นเช้ามา ผมก็รีบลุกขึ้นแบสังขารตัวเองไปอาบน้ำก่อนจะเดินออกมาแต่งตัวข้างนอก และทานอาหารเช้าพอเป็นพิธีก่อนที่ไอคุณชายจะเป็นคนขับรถมาส่งผมที่หน้าร้าน แต่ก่อนที่มันจะช่วยพยุงผมเข้าไปด้านในมันก็ยื่นผ้าปิดปากสีดำ  ยื่นมาให้กับผม ก่อนจะเดินเข้าไปข้างในร้านพร้อมกัน !
ตื่อดื่อ !!!

〖ตายแล้ว ไอน้องเจ !!〗พี่อิน

〖ไอเจ!!〗ไอวิน

〖เจ!!〗ติน

〖น้องเจ!!〗พี่ริว

〖พี่เจ!!〗เอิร์น

〖หายไปไหนมา !!ทำไมพึ่งกับมาเอาป่านนี้ !!!!〗. . . . . .  เสียงของทุกคนพูดออกอย่างพร้อมเพียงออกมาเป็นเสียงเดียวกัน = =’

เอ่อๆ วันนี้มันวันนัดรวมญาติสนิทมิตรสหายกันรึไงถึงได้มาเตรียมตอนรับผมกันเยอะขนาดนี้ แต่ถึงยังไง ผมก็ไม่สามารถรอดพ้นจากคดีที่ก่อไว้ ได้หรอกครับ เลยโดนพี่อินจับเทศไปพักนึงก่อนที่ ก่อนจะค่อยอธิบายเรื่องราวต่างๆให้ทุกคนฟัง ให้พอเข้าใจ แต่ที่ผมแปลกใจหนักก็คือ ทำไมพี่อินกับไอวิน ถึงทำหน้าไม่รู้เรื่องอย่างนั้นหล่ะ อาจจะเป็นเพราะผมคิดมากไปเอง หรือ จะเป็นเพราะ ... . . . .. .  ไอกาย มันได้โทรบอกใครเลย . . . +. +
งานนี้ มีเคลียนอกสนามแน่ครับไอคุณชาย!!

TBC. . . . . . . . . . . . . . . 

[thitema3]

 

Falling In Love
หลุมพรางหัวใจของนายหน้านิ่ง
Chapter:14 ละคร [หรือเรื่องจริง]
 

หลังจากที่พึ่งผ่าน การนั่งฟังพี่อินเทศนาใส่ แถมยังโดนเพื่อนๆ ลุมล้อม สอบปากคำผมไปยกใหญ่ก็ผ่านมาแล้วถึงสามวัน ! ผม โทรไปขอลางานพี่ๆ ที่งาน เขาสามวัน พี่ๆ เขาก็ไมได้ว่าอะไร บอกแค่ ว่าหายเมื่อไหร่ค่อยกลับมาทำก็ได้ เรื่องนี้ผมเลยเบาใจไปอย่าง ส่วน เรื่องที่ผมยังเคลียไปเสร็จเลย ก็คือ เรื่องของ ไอคุณชาย มันครับ แหม่ หลอกว่าโทรหาพวกพี่อินแล้ว ไอผมก็นอนสบายอย่างหมดห่วง ! แต่ที่ไหนได้ มันกลับ หลอก ต้มผมซะจนเปื่อยไม่เหลือชิ้นดี เลย แถม ยังโดนด่าจนหูชาอีก !! แค้นนี้ ต้องมีชำระแน่มึง !! (ลืมบอกไปว่าที่บ้านในตอนนี้ไม่มีใครรู้เลว่าผมถูกซ้อมมา เพราะวันนั้นผมแค่บอกว่าป่วยเลยไปนอนพักที่บ้านของไอกาย ซึ่งทุกคนก็ดุเหมือนว่าจะเชื่อสนิทใจกันอยู่เลย !) สามวันที่ผ่านมา ผมไม่ได้ถอดผ้าปิดปากตามที่ไอคุณชายมันบอกไว้ ซึ่งผมก็บ้าจี้ทำตาม ที่มันบอก ! แต่ก็จริงอย่างที่มันบอกแหละ นะ ขืนถอดออกไป พี่อินแกคงได้เห็นรอยหมัดที่ประทับอยู่ที่โหน่งแก้มแน่ๆ
วันนี้ ผม ตื่นเช้า เพราะอะไรดลใจให้ตื่นก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนคิดอะไรแล้วแท้เชียว วันนี้ผมตื่นมาทันเห็นพี่อินกับน้องเอิร์นกำลังตักข้าวใส่บาตรกัอยู่เลย ! ส่วนผมนะหรอ หึหึ ! ไม่ค่อย ถนัดสายทำบุญหรอกครับ ผมถนัดสายทำบาปมากกว่า  อ่าๆ กรั่กๆๆๆ!


〖เจ!!! มานี้ มา 〗เสียงพี่อินเรียกชื่อผมตะโกนออกมาจากหน้าบ้าน ! หู้ย กำลังจะเดิน เข้าไปหาอะไรกินในครัวอยู่แล้วเชียว สุดท้ายผมก็เลยต้องเดิน ไป หาพี่อิน  ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยอยากจำไปซักเท่าไหร่(สงสัยจะกลัวหลวงพ่อ 555)

〖มีอะไร ครับ พี่อิน เจกำลังจะเดินเข้าครัวอยู่แล้วเชียว !〗ผมถามคำถามไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไห่รนัก

〖นี้จับ แล้วใส่ ให้หลวงพี่เขาไป หัดทำบุญซะบ้างชีวิตจะได้มีอะไรดีๆ เข้าหน่อย ไม่ใช่ขยันจะทำแต่บาปอย่างเดียว〗
แหม่สรุปพี่อินแกจะเรียกผมมาทำบุญหรือเรียกมาด่ากันแน่ละเนี้ย !! = =’

〖อ่ะๆ ทำก็ได้ไหนๆ จะให้เจใส่อะไร〗 แล้วพี่อินแกก็ยื่น ถุง แกงต้มจืดกับ ดอกไม้มาให้ผม ก่อนจะใส่บาตร ให้ลวงพี่เขาไป (ไหงบอกไกลๆ หน้าเหมือนหลวงพ่อฟระ )กรรมนินทาพระนอกจากจะไม่ได้บุญแล้วนรกยังจะกินหัวผมอีก ฮ่าๆ หลังจากที่ ผมใส่อะไรเสร็จพี่อินก็สะกิดให้ผมนักลงแล้วพนมมือ ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร เพราะ ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ผมทำบุญแบบ นับครั้งได้เลยละ เลยมีอาการหลงๆ ลืมไปบ้าง เป็นธรรมดา


〖ไงละ รู้สึก ตัวเบาขึ้นมาบ้างรึยังจ้ะ!〗 พี่อินแกหันมาถามผมที่กำลังจะช่วยเก็บพวก ถาดที่ใส่ของ ทำบุญกันเมื่อครู่

〖ไม่เลย อะพี่อิน เจจะรู้สึกตัว เบาก็ตอนที่ ....〗


〖โป้ก! ซักที ไอเด็กคนนี้ วันๆ คิดแต่เรื่องพวกนี้รึไงกันห้า!!〗พี่แกตวัดเสียงดุใส่ผมที่ดันเว้นช่องว่างไว้ให้แกคิดไปไกล ที่จริงผมกะจะพูด ว่า ตอนที่ผม ขี้ ต่าง หาก พอออกมาปุ้ปตัวก็เบาหวิวเลยไม่รู้พี่แกคิดไปไหนแล้ว 555 เลยเจ็บตัวฟรีไปแบบ ไม่ทันตั้งตัว

.  . . . . . . . . . . . .. . . . . . . .

หลังจากที่ผมเข้ามาผมก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างใจเย็นเพราะเวลาตอนนี้พึ่งจะ ตีห้า ครึ่ง เอง (หู้ยผมแอบตกใจตัวเองที่ ตื่นเช้าได้ขนาดนี้) หลังจากนั้นผมก็ออกมาแต่งตัวโดยวันนี้ผมใส่เสื้อยีนต์มีฮูดทับอีกตัวนึงเพราะเริ่มรู้สึกหนาว ขึ้นมาชอบกล ! สงสัยพายุจะเข้าเพราะผมตื่นเช้า ก็ได้ ฮ่าๆ

. . . . . . . . .. . .
ผมรีบเดินลงมาอย่างไม่เร่งรีบ เพราะ ยังเหลือเวลาอีกเยอะเลยกว่าที่ผมจะไปถึง ม. โฮ๊ะๆ  แอบแปลกใจตัวเองไม่หายย

〖พี่อินคร้าบ ข้าวเช้าเสร็จรึยัง อ่า ผมหิวแล้วน้า !! พี่อินๆๆ〗 แต่ไม่ว่าผมจะเรียกหาพี่อินเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แว่ว ว่าจะมีเสียงของใครตอบกลับมาเลย !  อืมมม หรือว่าจะไปเดินตลาด ตอนเช้า กับยัยเอิร์น !! ก็อาจจะเป็นไปได้นะ ผมเองก็ไม่ได้คิดมากอะไรเลยเดิน ไปนั่ง อยู่ที่ห้องนั่งเล่น ซะเลย ! ก็มันว่างนี้น่า ผมเลยหยิบไอแพดที่พี่อินชาตแบตไว้มาเล่นซะหน่อย !! เอวันนี้ ไม่เห็นมีอะให้ดูเลยวะ ไลน์ ก็ไม่มี What app ‘We Chat ก็ว่างเปล่า เอ้จะทำอะไรดีว้า อ่าใช่แล้ว อวดพวกไอวินว่าผมตื่นเช้าดีกว่าพวกมันคงต้องตกใจ มากแน่ๆ คิดได้ดังนั้นผมก็กดอัพสเตตัสขึ้นมาเลยทันที

〖ว้า !! ทำบุญตอนเช้าความรู้สึกมันเป็นแบบนี้นี้เอง ฮ่าๆ #แฮทแท็ค @v’win pongskon @ T.Tinnaphop〗 เวลาผ่านไปสามนาที ไล?ดีดขึ้นมา 104 แล้วครับ ! ฮ่า ตามมาด้วยคอมเม้นของ ไอเพื่อนเวรทั้งสอง

V’Win:เชี่ย ไอไจตื่นเช้ากูช็อคแปป @ T.Tin ตามมาด้วย เม้นแรกแอบกูกวนๆ แต่เม้น สองนี้ ยิ้มตามเลยจริงๆ

T.Tin :เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอเจ เป็นห่วงนะหาอะไรกินด้วย!
J’JataRin:ครับผมคุณแฟน ! ก็หาอะไรกินด้วยหล่ะเค้าเป็นห่วงรู้เปล่า ตามมาด้วย

V’Win:อู้แหวะๆๆ!! กูละอิจคนมีคู่ซะจริง เชี่ย !!

J’Jatarin: อิจฉากูก็บอก สาด อย่ามา !! 5555 แต่ไม่ได้มีคอมเม้นมันเฉยๆ ครับ มันยังแฮทแท็คไปหาใครอีกคนนึง

!I’am’Sky??? ใครวะ ผมนั่งบ่นพึมพำในห้องนั่งเล่นอยู่คนเดียว  ซักพักนึงก็มีคอมเม้นของคนที่ไอตินแท็กตอบกลับมา !

I’am Sky: เช้าแล้วกินอะไรยัง หิวรึเปล่า เดี๋ยวกูเอาไปให้?

J’Jatarin: . . . . . . . . . . . !! ผมทำนั่งงง ก่อนจะลองจิ้มเข้าไปดูที่โปรไฟล์ของไอสกายอะไรนี้ ! มันใช่รูป ท้องฟ้าเป็น รูป

ประจำตัวครับ ส่วนหน้าปก เป็น รูป พระจันทร์กับพระอาทิตย์อะไรของมันวะ ?? ผมค่อยเลื่อนๆ ลง มาดู ก่อนที่ตัวเองจะเผลอ

สะดุ้งตัวเห้ย!! นี้มัน... ไอกายนี้หว่า ผมเลื่อนลงมาดูเลื่อยๆ มีรูป ที่มันถูกแท็ก โดย Pimnapa! นี้มัน เฟสของยัยเอิร์นนิ่ ในนั้น ถ้า

ผมมองไม่ผิด ! มีรูปของผมกับมันกำลังยืนจับมือกันอยู่ด้วย ! เหี้ยเอ้ย ดัง ไหมละกู !! แต่ที่ตกใจหนักคือ พอผมลองกดเข้าไป

ส่องเฟสของยัยเอริ์น . . . . เชี่ยยย รูปผม ตามบอรด์เว็ปเกย์เต็ฒเลยครับ โอ้ยย !! ยัยเอิร์นไหงทำกับพี่อย่างนี้เนี้ย !! ผมนั่งสบถ

ด่าตัวเองอยู่คนเดียวภายในห้อง ก่อนจะมีเสีงประตู ถูกผลักเข้ามาซึ่งผมก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะ กำลัง เครียดรอยู่กับภาพ

ของตัวเองที่ไปปรากฏอยู่บนโซเชียว แถมยังเป็นเว็ปเพจ คู่รักเกย์งี้อีก !!! โอ้ยยย  ตายๆ ไอเจคนนี้ไม่เหลือหน้าไปมอง ใครแล้วครับบ



〖พี่อินน! ช่วยผมด้วย ยัยเอิร์นแกล้งผมอะ 〗

〖แกล้งอะไรหรอ?〗

〖ก็ยัยเอิร์น . . . . .〗แต่เดี๋ยวนะ นั้นไม่ใช่เสียงของพี่อินนิ่แต่เป็นเสียงของ ผู้ชายแถมพอฟังแล้วยุงคุ้นๆ หูดีอีกด้วย ! ผมรีบตั้งสตินับ 1 .2 .3 แล้วหันไปมองในทันที

〖แท่น แท่นนนน ! เซอร์ไพท์ไหมละค่ะ พี่เจ ! วันนี้ น้องเอิร์นคนนี้ พาแขกคนสำคัญมาทานข้าวด้วยน้าค้า !!〗


〖. . . 〗 ผมไม่กล้าพูดอะไรนอนจากทำตาปริบๆ ให้กับ ไอกายไป

〖อ้าวไม่ดีใจหรอค่ะ ! เอิร์นอุตส่าห์!... อร้ายย พี่ เจ ปล่อยเอิร์นเดียวนี้นะอร้ายย 〗 ผมรู้สึกหน้าดำหน้าแดงแถมยังรู้สุกโกรธที่อยู่ๆ ยัยเอิร์นก็เอารูปของผมกับไอคุณชายไปโพสไว้ในเว็ปแบบ นั้น แถมตอนนี้ ยอดไลค์ก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วด้วย 8พันกว่าแล้ว !! ผมเลยลุกขึ้นกะไปจะเขกกระบาลยัยเอิร์นซักที แต่รายนั้นวิ่งหนีไปหลบอยู่ข้างหลังของไอกาย ผมเลยทำอะไรไม่ได้เลยสิ !


〖พี่กายช่วยเอิร์นด้วยค่ะ พี่เจจะแกล้งหนู ฮือๆ!〗

〖ไม่ต้องมาบับน้ำตาเลยัยเอิร์นไหงเอรูปพี่ไปโพสในเว็ปแบบนั้นได้ละ เกิดคนอื่นเข้าใจผิดมาจะว่ายังไง!〗ยัยเอิร์นทำหน้ายู้

ก่อนจะทำหน้าแลบลิ้นหนึ่งทีและวิ่งหนีออกจากประตูด้านหลังไป . . . ตอนนี้ทั้งห้องเลยมีแค่ผมกับไอกยแค่สองคนที่กำลังยืน

จ้อง หน้ากัน ตาแทบไม่กระพริบ !!... จ้องทำห่าอะไรนักกู เขิน เดี๋ยวจิ้มตาแตกเลยสัด! >< ผมพยายาม หลบสีหน้า และผลัก

ไหล่ให้มันถอยห่างออกไปจากประตู แต่ผลักเท่าไหร่ก็ไม่ไปนี้สิประเด็น เพราะหุ่นผมกับมันห่างกันขนาดนั้น ยังกะ ผีเปรต กับคน

แคระ !!... เอิ่ม เข้าใจเปรียบตัวเองดีน้อกู . . แต่สีหน้ามันดูเหมือนเริ่มเครียดๆ ขึ้นมาแล้วนิดๆ (เซนต์ผมมันบอก) ใบหน้าที่เกือบ

จะยิ้มให้ผมตอนที่เจอกันเมื่อครู่กับเหือดหายไป เหลือไว้เพียงสีหน้าที่ไร้อารมรณ์ราวกับว่า ผมไปทำอะไรให้มันไปสบายใจอย่งานั้นแหละ ...
〖. . . เอ่อ..ถอย..ก่อนดิวะ..กู..เอ่อ..จะไป.ขี้ !!!〗ใช้ขี้นี้แหละเหตุผลดีที่สุด ! มันต้องเชื่อและยอมหลีกทางให้ผมแน่ๆพูดแล้วผมก็เลยลองเดินอ้อมหลังของมันดู แต่มันก็ดันเดินมาขว้างไว้ดังเดิม ... เอ่อ บรรยากาศเริ่มแปลกๆ แล้วสิ นี้ผมเผลอไปทำอะไร

ให้มันไม่พอใจรึเปล่าเนี้ย !!!

〖ที่ มึง พูด เมื่อกี้ . . . . จริงหรอ ที่ว่า. . .. . . . . . เราแกล้งคบกัน〗เชี่ยผมรู้สุกสะท้านกับคำถามที่ตัวเองได้ยิน เอ่อ เมื่อกี้มันถามเรื่องที่ผมแกล้งคบกับมันใช่ไหม !! เอ่อ วัน นั้นผมกับมันแค่แกล้งแสดงละครให้เพื่อน น้องเอิร์นดูไม่ใช่หรอ ที่แรก ผมก็นึกว่ามันเล่นๆ เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร ไหง มันกลับคิดจริงจังแบบนี้ละ  . . . ผมเริ่มรู้สึกไปชอบตัวเองแล้ว ที่พูดอะไรอกไปโดยไม่คิดให้รอบคอบซะก่อน . . หึ้ยย จะเอาไงต่อดีวะ ! ถึงผมจะเต็มใจก็เถอะ ! แต่ผมก็เขินนะ ถ้าจะ พูดความจริงไป ผมเลยเลือกที่ ...

〖ก็เออ สิ วะ เราก็แกล้งคบต่อหน้าเพื่อนๆ น้องเอิร์นไม่ใช่เหรอวะ ! อย่าบอก นะ ว่ามึง .. คิดจริง...〗ผมรู้สึกไม่ค่อยดีนักที่พูดแบบนี้ออกไปทั้งที่ในใจจริงๆ ผมอยากจะเดินเข้าไปกอดมันแล้ว บอกว่า ! “กูคิดจริงจัง ตั้ง แต่มึง ยังไม่ได้แกล้งเป็นแฟนกันเลย !” เห้อแต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะผมก็ไม่กล้า ที่จะพูดไปอยู่ดี!

〖แล้วนี้มึง มา...〗 ยังไมทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อ ไอกายมันก็เดิน หน้าขรึมออกไป แถมไม่ยอมพูดอะไรก่อนไปกับผมซักคำ . . . มันรู้สึกไม่ชินนะครับ พอเวลาจากกันแล้วมันไม่พูดอะไรแบบ นี้ ปกติ มันจะต้องด่า ผม แซว ผม หรือเรียกชื่อผมให้หันหลังกลับไปมอง มัน แต่วันนี้.... มัน .. ไม่ยอมพูดอะไรกับผม..เลย ..

ผมเดินออกมาเหมือนพวกร่างไร้วิญญาณ ผมเดินมองพื้นมาจนถึงโต๊ะกินข้าวก่อนจะนั่งลงมองกับข้าวที่วางอยู่ตรงหน้า !ข้าว ต้ม หรอ !! “อ้า อ้ามม เชี่ยย ร้อนน นี้มึง ตั้งใจจะแกล้งกูใช่ไหมไอคุณชายย” ผมนั่งคิดนึกถึงวันที่ผมไปนอนที่ห้องของไอกาย วันนั้น มันอุตส่าห์ ทำข้าวต้มมาให้ผม มันแกล้งผม มันเป่าให้ผม และมันก็ยังป้อน ผม. .. . ผมเผลอทำอะไรไม่ดีกับมันใช่ไหมเนี้ย นั่งนั่งยิ้มเหม่ออยู่คนเดียว ก่อน ที่จะสะดุ้งขึ้นมา จากเสียงของพี่อิน..

〖ตาย แล้ว นั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียวจ้ะพ่อคุณ แล้วเมื่อกี้ ไปทำอะไรให้น้องกายเขารึเปล่า ถึงเดินหน้างอออกไปแบบนั้น มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า〗. . .

〖เปล่าไม่มีอะไรหรอกครับ ! ผมอิ่มแล้ว ขอตัวขึ้นไปจัดกระเป๋าก่อนนะครับ〗. . . ผมลุกขึ้นดันเก้าอี้ให้ห่างจากโต๊ะก่อนจะเดินหันหลังหลังแล้วเดินขึ้นห้องของตัวเองไป ผมบอกว่าอิ่มทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่ได้กินเลยซักคำ ... ผมรู้สึกผิดที่ ตัวเองเผลอพูดไม่ดีกับมันไป แต่จะไงได้ละ ก็ผมทำมันลงไปแล้วนิ่ จะ ย้อนเวลากลับมาก็ไม่ได้ . . .


[8.21 ]
ผมนั่งฟุบลงกับเป้ของตัวเองอยู่ในโรงอาหาร เสียงของผู้คนรอบข้าง ทำให้ผมรู้ว่า เริ่มได้เวลา ที่ นักศึกษา หลายๆคนจะมาที่ม.กันแล้ว บรรยากาศเริ่มคึกคักขึ้นมาทันที แต่ไหง ผมกับไม่มีอารมณ์ร่วม อย่างทุกวันซะนี้ ! เฮ้อ

〖โอ้ย!!!〗เชี่ยใครตบหัวผมวะ ! ผมเงยหน้าขึ้นมามองที่ด้านหลังก็พบ ไอวิน

〖เป็นเหี้ย อะไรเนี้ยมาตบกูทำไม กูเจ็บนะสัด 〗

〖แหม่ๆ แค่หยอกเล่นนิดหน่อยเองทำเป็นน้อยกิ้วๆ〗มันพูดก่อนจะยื่นมือมาเขี่ยที่คางของผมเล่น เหมือนลูกหมา

〖สัดกูไม่มีอารมณ์〗

〖โอ๋ๆ ไหน เครียดอะไร ลองบอกให้พี่ วินฟังหน่อยสิครับบ! หืม!〗

〖เปล่า!ไม่มีอะไร แล้วมึงโผล่มาทำไมแต่เช้าเนี้ยไหนว่ามีเรียนบ่ายไง〗

〖กูขี้เกลียดอยู่บ้านคนเดียว พ่อแม่พี่น้องกูไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดหมดเลย!กูเลยอยู่บ้านคนเดียว〗

〖ก็เลยมา ว่างั้น ?〗

〖อือ.. งั้นคืนนี้ กูไปนอนด้วยคนนะกูไม่มีเพื่อนวะ...〗

〖โซฟาข้างล่างว่างก็ไปหาที่นอนเองเองละกัน !หึ〗

〖เชี่ยมึงนอยอะไรกูรึเปล่าเนี้ย เห็นหน้าบึ้งตั้งแต่กูเดินมาละ โกรธ กู หรอ กูให้ตบคืนก็ได้อ่ะจะได้หายกัน . . .〗 ผมไม่ตบหรือทำอะไรมันเลยครับ ผมรู้สึกว่าสิ่งรอบข้างหน้าเบื่อไปหมด รวมถึงการที่ได้ตบหัวไอวิน .. ซึ่งเป็นเรื่องที่หาโอกาสได้ยากมาก เพราะมันไม่เคยหยุดให้ผมตบเลยซักที หรือถึง หยุดมันก็จะยืดตัวให้สูงที่ สุด แล้วให้ผมลองตบ ... สัดก็เตี้ยกูตบมึงไม่ถึง !!

〖ไม่ละ ทำมึงก็เหมือนทำหมา !กูกลัวบาป〗

〖แหม่ๆ หัดเป็นพ่อพระเหมือน กิ๊กมึงแล้วรึไงห่า แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้น มึงถึง ตื่นไปทำบุญได้หน่ะฮ้ะ !〗 คงเพราะ ผมได้นอนเต็มอิ่มมาสามคืน แถมยังรู้สึกดีทุกครั้งที่คิดถึง เรื่องวันนั้นอยู่ด้วย . . . . . ถึงผมจะเป็นคำที่ทำมันพังลงไปแล้วก็เถอะ . ..
〖ไม่รู้เกิดอยากทำขึ้นมาก็เลยลองดู. . 〗 ผมตอบมันแบบปัดๆไปไม่อยากให้มันถามอะไรอีกรำคาณ ผมเลยหันไปมองทางอื่น . . .แต่กต้องแปลกเมื่อทุกคน ในโรงอาหาร . . . ต่างหันมาจ้องมองผมผลัดกับมองโทรศัพท์ เหมือนผมเป็นตัวอะไรซักอย่างที่ดูน่ารังเกรียดขนาดนั้น แต่บาง คนก็มองผมแล้วยิ้มๆ ส่วน บางคนทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห ...

〖เห้ยๆ เจ เรื่องจริงหรอวะ?〗ไอวินสะกิดให้ผมหันไปมองมัน ที่กำลังนั่งจ้องโทรศัพท์ เหมือนตกใจอะไรซักอย่างอยู่

〖เรื่องจริงอะไรของมึงวะ!!〗 ผมทำหน้า งง ๆก่อนจะถามมันไป มันก็ยื่นหน้าจอโทรศัพท์มาให้ผมดู โดยที่มีรูปผมกับไอกายยื่นจับมือกันอยู่

〖ก็นี้ไง !lสรุปมึงกับมัน .. คบกันจริงๆ หรอวะ〗

〖. . .〗 ผมไม่ตอบอะไรมันไปได้แต่นั่งเงียบแล้ว ลองเลื่อนรูป ของผมกับมัน ที่มีอยู่เต็มไปหมด

〖มึงเอารูปพวกนี้มาจากไหนวะ ?〗

〖กูไม่รู้อ่ะ เพื่อนๆกูแท็กมา จากเพจของคณะ ตอนนี้ ยอดไลค์เป็นหมื่นแล้วด้วย !!〗เชี่ย ผมรู้สึกตกใจมาก ที่ มีรูป ผม ไปโผล่อยู่ใน เพจของคณะวิศวะ ซึ่งเป็นคณะ ที่ถูกเข้าค้นหามากที่สุดในที่นี้ . . .ป่านนี้เรื่องของผมกับมันไม่รู้กันไปทั้ง ม.แล้วหรอ . . . ผมลองเลื่อนดูหาว่าไอ กายได้มากดถูกใจหรือเข้ามาแสดงความคิดเห็นอะไรไหม ก่อน ที่สายตาของผม จะไปสะดุดเข้ากับใครบางคนที่เดิน เข้ามาพร้อม กับผู้หญิง ที่ มีเพียง คนเดียว ใน โรงอาหารแห่งที่

〖คุณเอื้อย!〗อยู่ๆ ผมก็เผลอพูดชื่อเธอคนนั้นออกมา สายตาที่มองดูผมเมื่อครู่ ตอนนี้กลับ ไปจ้อง ไอคนทีเดิน เข้ามาพร้อมกับคุณเอื้อย คนๆนั้นก็คือ “กาย”มันเดินจูงมือคุรเอื้อยเข้ามา ก่อนจะหันมาสับตากับผมแค่แว็ปเดียว และ พาคุณเอื้อยไปหาที่นั่ง พร้อมกับ สั่งอะไรซักอย่างให้ เธอทาน . ..

〖เชี่ย นั้น คนหรือนางฟ้า วะ ทำไมสวยขนาดนี้ ! เจๆ มึงเห็นอย่างที่กูเห็นไหม วะ . . .〗ตอนนี้สติไอวินมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วครับ เห็นคนสวยทีไร มันเป็นงี้ทุกที - -*

〖เออกูเห็นแล้ว แต่มึงไม่ต้องคิดจะจีบ เขา หรอกนะ . . . คุณเอื้อย ...เขามีเจ้าของแล้ว?〗ความรู้สึกผมเหมือน อะไรติดคอผมซักอย่าง เวลา ที่ต้องบอกว่ คุณเอื้อยมีเจ้าของแล้ว ! ผมมีความรู้สึกเจ็บๆที่อกอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าผม กำลังฝืนพูดมันออกไปอยู่!?

〖เอื้อยเหรอ ชื่อแม้ง น่ารักวะ แต่เดี๋ยว นะ สรุปมึงรู้จักผู้หญิงคนนั้นเหรอ?〗

〖เออ!〗

〖แล้วไหงมึงถึงเงียบอย่างนั้นวะ ! ไม่เห็นบอกให้กูรู้บ้างเลย〗

〖มึงเคยเจอเขาซะที่ไหนละ ถ้าเคยเจอก็ว่าอย่าง อยู่ จะให้กูบอก เอ้ย วิน กูรู้จักคนนี้ๆนะเว้ย อย่างงู้นอย่างงี้ รึไง ห้ะ ?〗
〖เฮ้ยกุก็ถามเล่นๆ ทำไมต้องทำสีหน้าเครียดขนาดนั้นด้วยวะ. . 〗ไอวินมันเหมือนจะรู้สึกได้ว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลยเดินเอามือมาตบไหล่ผม เบาๆ

〖เออ ช่างเถอะ งั้นกู ขึ้นไปเรียนก่อนนะ มึงก็อยู่ดูไปละกัน กูไปละ〗ยังไม่ทันที่ผมจะลุกไอวินก็ดึงแขนผมให้นั่งลงดังเดิม

〖เชี่ยอย่าพึ่งไปดิ่ว้า กูอยากรู้จัก กับคนนั้นอยู่เลยพากูไปแนะนำทีดิ่ !〗

〖เฮ้ยไม่เอา อยากรู้จัก มึงก็เข้าไปทักเขาเองดิ่ กูไม่เกี่ยว〗

〖เกี่ยวดิ่มึงรู้จักเขา ช่วยไปแนะนำกูให้เขาที !〗

〖แต่เขามีเจ้าของอยู่แล้วนะ มึงยังอยากรู้จักอยู่อีกหรอ?〗

〖เออน้ะ สวยอย่างนั้นเป็นกิ๊กกูก็ยอม...〗ทันทีที่ไอวินพูดจบ มันก็ตะโกนเรียกไอกาย ทำให้คุณเอื่อยที่กำลังนั่งจิ้มๆ โทรศัพท์อยู่หันมาสบตากับผมเข้าอย่างจัง ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินเข้ามาหาผมกับไอวินที่โต๊ะ แล้วก็ทำให้สายตา ราว 2-3ร้อยคู่ หันมามองที่โต๊ะผมในทันที

〖อ้าวสวัสดีค่ะ เจเจ ! ไม่ได้เจอกันนาน ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะค่ะ 〗

〖เห้อๆ ขอบคุณครับๆ〗ผมรับยิ้มคุณเอื้อยแบบเขินๆ ทั้งที่ จริงไม่อยากทำเลยแม้แต่นิดเดียว

〖ส่วนผมชื่อวินครับ เป็นเพื่อน กับไอเจ ไอกายมัน ยินดีที่ได้รู้จักครับ 〗มันพูดพร้อมกับยิ่นมือไปแสดง ความ รู้จักกับคุณเอื่อยเขา

〖คุณเอื้อยก็สวยไปเปลี่ยนเลยนะครับ〗

〖แหม่เจเจ ก็ ! เออ เมื่อกี้ กายสั่งของมากินเต็มเลย เจเจกับวินก็ไปกินด้วยกันสิ ค่ะ〗คุณเอื้อยมองมาที่ผมแล้วทำหน้ายิ้มๆ
 เหมือนรอฟังคำตอบอยู่ ผมแอบมองเหล่ๆไปที่ไอกายเห็นมันทำหน้าไม่พอใจ ผมเลยตัดสินใจ..

〖อ๋อพอดีว่าผมต้องรีบขึ้นไปเรียนนะครับ เชิญ คุณเอื้อยทานกันตามสบายเลยครับ ผมยังไม่ค่อยหิว 〗ไอวินใช่นิ้วสะกิดผมก่อนจะทำหน้าอ้อนๆ เหมือนว่าให้ผมพามันไปหน่อย จริงๆ ผมก็อยากตอบตกลงไปนะ ถ้าไม่บังเอิญไปเห็นสีหน้าของมันซะก่อน
〖เอ่อยังไงผมก็รบกวนคุณเอื้อยช่วยพาไอวินมันไปกินด้วยคนนะครับ ผมต้องไปแล้ว...〗

〖เดี๋ยวสิค่ะคุณ เจ ไหนๆ ก็ยังไม่มีใครทานข้าวเช้ากันมา ก็ไปกินด้วยกันเลยสิค่ะมื้อนี้เอื้อยเลี้ยงเอง 〗ยิ่งผมเห็นสีหน้าอ้อนวอน ของคุณเอื้อยผมก็อยากจะตอบตกลงไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ผมรู้ดีว่าถ้าผมตกลงไป ไอกายมันคงไม่สบายใจแน่ ที่ผมไม่ยุ่งกับคนของมัน

〖ไม่เป็นไรดีกว่าครับคุณเอื้อยพอดีผมทาน....〗

〖พี่เจ !!〗ฟึบ ผมหันหลังกลับไปมองตามต้นเสียงที่ได้ยิน ก็ทำให้ผมแอบแปลกใจไม่ได้ ที่ .. อยู่ๆ ยัยเอิร์นก็มาโผล่อยู่ที่โรงอาหาร ....

〖พี่เจ นี่ๆ พี่อินบอกให้เอิร์นเอามาให้ เห็นบอกด้วยนะว่าต้องกินให้หมด ไม่งั้นไม่ต้องเข้าบ้าน〗

〖ยัยเอิร์นเบาๆหน่อย!!〗ผมกระซิบๆ ข้างยัยเอริ์นเป็นเชิงบอกให้พูดเบาๆ หน่อย เพราะผมพึ่งจะบอก กับคุณเอื้อยไปเมื่อกี้เองว่าทานอะไรมาเรียบร้อบแล้ว..

〖แล้ว พี่ คนนี้ คือ ???〗 ยัยเอิร์นทำหน้างง ก่อนจะหันไปสนใจที่คุณเอื้อยจนผมต้องหันหลังตามและแนะนำให้คุณเอื้อยรู้จัก
〖อ๋อนี้ น้อง ผมครับคุณเอื้อยชื่อยัยเอิร์นครับ ยัยเอิร์นนี้คุณเอื้อยหวัดดีพี่เขาสิ〗 ยัย เอิร์นทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะทำมือไหว้แบบปลงๆ แบบรีบทำรีบกลับ

〖หวัดดีค่ะ !〗ห้วนไปไหมนี้บางที - -*

〖เออ ต้องขอโทดทีนะครับ พอดี ว่าน้อง ผม ยังเด็กอยู่นะครับ เลย อาจจะดื้อๆหน่อย〗

〖หน่อย เด็กอะไรกันละค่ะ เอิร์น 15จะ 16 แล้วนะคะ เอิร์นไม่ใช่เด็กๆ แล้ว อีกอย่าง เอิร์นก็สุภาพกับคนที่ควรสุภาพด้วยเท่านั้นแหละค่ะหึ๊ !!〗 โอ้ย ไปได้นิสัยแบบนี้จากใครมากันนะ - -* !! คิดแล้วเหมือนคุ้นๆ ว่าเป็นคนใกล้ตัวเลย หึหึ!พอยัยเอิร์นพูดจบก็วิ่งไปเกาะแขนข้างนึงของไอกายซึ่งทำให้ทุกในโรงอาหารตกใจกันเป็นอย่างมาก เหมือนกำลังจะมีศึกชิง พระเอกเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าอย่างไงอย่างงั้น

〖ยัยเอิร์นมานี้มา ! ไปเกาะแขนพี่เขาทำไม มานี้ๆ 〗 คุณเอื้อยทำหน้ายิ้มๆ ก่อนจะพูดออกมา

〖เอาเถอะค่ะเจ เจ ! ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอื้อยชอบ〗 . . . หือ.. คุณเอื้อยชอบที่จะมีสงครามประสาท กับยัยเอิร์นเนี้ย นะ ผมว่าคุณเอื้อย คิดผิดแล้วหล้ะ = =’
 

[thitema3]

〖ไม่เอา เอิร์นจะอยู่กับพี่กาย พี่กายของพี่เจ ! ไม่ใช่ของพี่คนนี้ ..〗. . . สีหน้าคุณเอื้อยดูตกใจอยู่ไม่ใช่น้อยแต่ก็แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละครับ ซักครู่ คุณเอื้อยก็กลับมายิ้ม ปนขำๆ เหมือนเดิม แต่ ผมเริ่มร้สึกทนไม่ได้ที่น้องสาวของตัวเองไปทำตัวแบบนั้นต่อหน้าคุณเอื้อย เลยเรียกให้ยัยเอิร์นถอยห่างออกมา  แต่ผมก็พึ่งจะสังเกตครับว่าวันนี้ยัยเอิร์นแต่งตัวในชุดลำลองธรรมดา เหมือนกับว่าได้ไปโรงเรียน

〖. . . ยัยเอิร์นพี่ บอกให้มานี้〗ผมเริ่มทำเสียงดุๆ ขู่ให้ยัยเอิร์นกลัวแต่แทนที่จะกลัวเปล่าเลยครับ ยืนเกาะแขนไอกายอยู่เหมือนเดิม


〖ไม่เอาเอิร์นมีเรื่องต้องคุยกับพี่กายก่อน ถ้าไม่ได้คุยเอิร์นก็ไม่กลับ〗

〖แล้ว ..ทำ.. ไมวันนี้ถึงไม่ไปโรงเรียน พี่อินรู้เรื่องรึเปล่า?... 〗 ได้ผลเกินค่ดครับ ยัยเอิร์นดูหน้าเสียไปเลยทันทีที่ผมเอ่ยชื่อพี่อินขึ้นมา แสดงว่า พี่อินคงไม่รู้ไมเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ๆ หึหึ ...


〖ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวพี่โทรถาม พี่ อินเอง . . . 〗ผมแกล้งๆ ยกโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะกดโทรออก ยัยเอิร์นทำท่าดูลุกลี้ลุกลน ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูไอกาย ... และเดินกลับมาหาผมแต่โดยดี !

〖โอเคนะค่ะ !〗

〖. . .〗ไอกายไม่ยอมพูดอะไรได้แต่พยักแทนคำตอบของมัน ! - -* ชักสงสัยขึ้นมาแล้วสิ ว่าสองคนนี้แอบคุยอะไรกันลับหลังผมอยู่กันแน่ !

〖งั้นผมกับยัยเอิร์นขอตัวก่อนนะครับ ทานกันให้อร่อยนะครับ ส่วนผมขอตัวไปเรียนก่อน ถ้าคุณเอื้อยว่าง ก็อย่าลืมไปทาน กาแฟที่ร้านผม บ้างนะครับ เดี๋ยวผม จะบริการให้เป็นอย่างดีเลย〗

〖ค่า ไว้ ว่างเอื้อยจะไปนะค่ะ ! บายค่ะ〗...

ส่วนไอวินมันไปตามผมาหรอกครับ เห็นหญิงสวยๆ ทีไรทิ้งผมไว้คนเดียวทุกทีเลย เห้อ ! กุควรคบกับมึงต่อดีไหมเนี้ยไอเชี่ยวิน !!
〖พี่ เจ ! เย็นนี้ พี่ว่างมั้ย จะไปไหนรึเปล่า ?〗ยัยเอิร์นเดินเกาะแขนมาพร้อมกับผมแถมยังถามซอกแซก ว่าผมว่างอย่างนู้นอย่างนี้รึเปล่า พอดีตอนเย้นมีอะไรให้ช่วยก็ว่าไป ! หึหึ ผมเริ่มมีลางสังหรณ์ ว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ๆไม่ดีแน่ๆ


〖ไม่ว่างหรอก เอิร์นพี่ต้องไปทำงานกว่าจะกลับก็คงดึก ลองโทรไปชวนเพื่อนๆ มาช่วยกันทำสิเดี๋ยวก็เสร็จ !〗

〖พวกเพื่อนเอิร์นไม่ว่างกันเลยค่ะพี่เจ นะ นะ นะ ช่วยหนูซักครั้งนะ ค่า นะค่ะ นะ นะ〗 ยัยเอิร์นทำเสียงออดออ้อนคง คิดว่าผมจะใจอ่อนจึ้นาละสิ !! หึหึ ! ถูกแล้วครับ ผมแพ้ทางพวกขี้อ้อนจริงๆ

〖แต่กว่าพี่จะกลับมาก็ดึกนะรอได้หรอ ?〗

〖งั้นพี่เจก็ไปทำแล้วลามาสิ ! อย่าเห็นงานสำคัญกว่าน้องนักสิ !〗

〖อ่ะๆ แต่พี่ไม่รีบปากนะ ว่าจะมาช้ารึเปล่า แต่พี่จะพยายามมาให้เร็วที่สุด โอเคมั้ย ทีนี้เราก็รีบกลับบ้านไปได้แล้ว ก่อนที่พี่จะโทรบอกพี่อิน... 〗
. ..  ทันทีที่ยัยเอิร์นกับไปก็มีใครที่ไหนไม่รู้เดินมาสะกิดไหล่ถามผมว่า น้องคนเมื่อกี้เป็นใครหรอน่ารัก ดี มีทั้งหญิงและชาย ทั้งดี้ทั้งทอม เอ๊อ เอาเข้า ไป  !! ผมก็เลยตอบปัดๆ ไปว่าเป็นแฟนของไอวินมัน ก่อนที่คนพวกนั้นจะค่อย สลายตัวกันไป ไม่งั้นวันนี้ผมคงไม่ได้ขึ้นเรียนแน่ๆ

. . . หลังจากที่ผมใช้เวลาในการเรียนคาบเช้าไป เล่น หัวสมอง ผมมึนตึ้บ ! คิดอะไรไม่ค่อยออก มันตื้อไปหมด เพราะมัวแต่คิดเรื่องไร้สาระ ของใครคนนึงอยู่จนไม่เป็นอันจะเรียนอะไรเลย ผมเลยใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก่อนจะหมดคาบ หลับพักผ่อนหัวสมอง ซะหน่อย . . . . .


. . . ครืดดด ครืดดด ๆๆ  ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนอะไรบางอย่างอยู่ที่โต๊ะ พอเงยหน้าขึ้นถึงร้ว่า มีคนโทรเข้ามา ! ผมเลยกดรับสายไป โดยที่ไม่ได้มองรายชื่อที่โทรเข้ามา


〖โหล มีไร ? โทรมาทำไมคนจะหลับจะนอน เข้าใจ ป่าว วุ้ๆๆ!!〗คนยิ่ง ง่วงๆ อยู่โทรมาแม้งไม่รู้เวลาร่ำเวลาเลย

〖เอ่อ ผมขอสายน้องเจหนอยได้รึเปล่าครับ ? 〗หึ ผมเริ่มเอ๊ะใจเมื่อน้ำเสียงที่ได้ยิน ไม่ค่อยรู้สึกคุ้นหูเท่าไหร่เลย . ผมเลยถาม

ด้วยน้ำเสียง ที่ดูนิ่มๆ ออกไป

〖ให้บอกว่าใครโทรมาดีครับ  !!〗เสียงนั่นดูนิ่งไปพักนึงก่อนจะตอบกลับมา

〖อ่อ บอกว่า พี่ โชน จาก ร้านกาแฟโทรมา ครับ !〗ตายห่าแลวพี่โชนโทรมาตายๆ อยู่ๆ พูดงี้เง้างั้นออกไป พี่โชนเขาจะไล่ผมออกรึเปล่าเนี้ยวุ้ยย ไม่น่าเลยกุ

〖ฮ.ฮ..ฮัลโห ฮัลโหล ครับ นั้นพี่โชน〗

〖อ่อสวัสดีครับน้องเจ เมื่อกี้ใครรับสายหรอ?〗 เออถ้าผมบอกพี่แกไปว่า ผมรับเองเขาจกตกใจไหมนะ

〖อ่อเพื่อนนะครับ พอดีมันเอาโทรศัพท์ผมไปเล่น พี่โชนโ?รมามีอะไรด่วนรึเปล่าครับ ?〗

〖อ๋อพอดีพ่จะโทรมาถามหน่ะ ว่าวันนี้เจ จะมาทำงานรึเปล่า เพราะวันนี้ พนักงานคนอื่นๆ ขอลาหยุดกันหมดเลย แล้วกเมื่อเช้าก็พึ่งจะมาลาออกไปสองคน ! วันนี้พี่เลยดูร้านอยู่คนเดียวเลย ก็เลยกะว่าจะหาคนมาช่วยหน่อย น่ะ พี่มีค่า OTให้ด้วยนะสนใจรึเปล่า?〗

〖อ๋อครับๆ พี่โชน งั้นเดี่ยวผมเรียนคาบบ่ายเสดอีกวิชานึงแล้วผมจะรีบไปเลยนะครับ !〗

〖โอเคครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อนนะลูกค้าเริ่มถยอยกันมาแล้ว ! รีบมาหน่อยละเจ พี่อยู่คนเดียวแล้วมันเหงาๆไงไม่รู้แหะ 555〗

〖โอเครครับบไว้เจอกันครับพี่โชน〗 ตื๊ดๆๆ ๆ!! ทันทีที่วางสายผมก็รีบลุกออกจากห้องเลยทันที กะว่าวันนี้จะโดดไปช่วยงานพี่โชนเขาซักหน่อย   . . . แต่จะว่าไปมันก็ใกล้เส้นตายของผมกับไอกายแล้วนี้นา ตอนนี้ ก็ ผ่านไป เดือนกว่าๆ แล้วยังไม่มีวี่แวว ว่าผมจะหาเงินใช้คืนมันได้เลย ลำพังแค่เงิน ที่ทำอยู่ร้านกาแฟก็คงไม่เท่าไหร่เพราะผมหยุดบ่อยวะขนาดนั้น แถมเงินในบัญชีผมเองก็มีแค่ สี่หมื่นกว่าๆ ถ้ารวมที่ผมเก็บไว้เองด้วยก็ราวๆ หกหมื่น ยังขาดอีกตั้งแสนสี่ เอะแต่จะว่าไป คราวก่อนที่ผมช่วยแกล้งเป็นแฟนกับมีมันนี้ มันบอกว่าจะลดหนี้ให้ผมอีกครึ่งนึงใช่ไหม งั้นก็ คงเหลือแค่สี่หมื่นสิน่ะ ! . .แต่ ตอนนี้ ผมไม่ได้ช่วยมันในฐานะนั้นแล้วแถมตัวจริงของมันก็กลับมาแล้วด้วย สัญญาเหล่านั้นก็คงถูกยกเลิกไป . โดยปริยาย .  . .ฮึก ฮึก !



. . . . . .
〖12.34 ณ ร้านกาแฟ〗

ผมเดินมารอรถที่หน้าม.ก่อนจะขึ้นรถแท็กซี่มาที่ร้าน พอเข้ามาถึงผมก็มองดู ด้วยความตกใจ ! ลูกค้าอยู่กันเต็มร้านไปหมด (รวมถึง FC ของพี่โชนแก ดูจากป้ายไฟที่ถืออยู่) ทำให้พี่โชนแกยุ่งอยู่มากจนไม่ทันหันมาสังเกตเลยว่าผมมาถึงที่ร้านแล้ว ผมเลยเลือกที่จะไม่ตะโกน ทักพี่แกเหมือนเคย เลยเดินเบียด ๆ เพื่อเข้าไปเคาท์เตอร์ ที่หลังร้าน ผมรีบเปลี่ยนชุดก่อนจะเดินออกมาช่วยงานพี่โชนที่เคาท์เตอร์ . . .

〖มอคค่าสองคาปูชิโน่เย็น อย่างละ1 หวานน้อยไม่วิปค่ะ〗

〖คร้าบบรอสักครู่นะคร้าบบ〗สีหน้าของพี่โชนเต็มไปด้วยรอยยิ้มทุกครั้งที่คุยกับลูกค้า แต่ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือน ว่า พี่โชน แกล้งทำ ผมรีบสะบัดความคิดนั้นออกไปจากหัว  คนอย่างพี่โชนเนี้ยนะจะแกล้ง ทำ ไม่หรอกน่า พ่เขาก็เป็นแบบนี้กับทุกคนนั้นแหละ หึหึ 1

〖อ้าวน้องเจมาแล้วหรอไหนว่ามาบ่ายไง หึหึ !〗พี่โชนพูดทักทายผม โดยสายตาก็ยัง หันไปมองที่ลูกค้าอยู่

〖อ๋อพอดี อยู่ๆ ก็ว่างขึ้นมาหน่ะครับ เลยรีบมา เห็นว่าไม่มีคนช่วยที่ร้าน ด้วย กลัว ผมกลัว พี่โชนจะเหนื่อย. . 〗 สิ้นสุดเสียงของผมพี่โชนแกหันมาสบตากับผม พักนึง . . . . ก่อนจะหันกลับไปรับออเดอร์ลูกค้าอีกคนที่ อยู่ด้านหลัง . . . ผม พูดอะไรให้พี่โชนไม่สบายใจรึเปล่านะ . . .

เวลาผ่านล่วงเลยไป ชั่วโมงกว่า ๆ ตอนนี้ลูกค้าเริ่มบางตาขึ้นมาหน่อยแล้วครับ จากที่แรก ต่อแถวกัน ยังกะแจกของฟรีในงานวันเด็ก ผมเลยมีเวลาที่จะออกไปเก็บแก้วต่างตามโต๊ะเพื่อมาล้าง ก่อนจะเข้าไปช่วยพี่ โชย ทำกาแฟเหมือนเดิม . . .

〖เหนื่อยมั้ย?〗 พี่โชนถามผม ด้วยสีหน้าที่ดูเหนื่อยเอามากๆ ก่อนจะยื่นแก้ว นมสดที่วางไว้อยู่ในชองฟรีชมาให้ ผมรับแก้วมา
ด้วยความเกรงใจ ทั้งๆคนที่ทำงานหนักกว่าคือพี่เขาไม่ใช่ผม แต่พี่โชน ดันยื่นมาให้ผมกินแทนที่ตัวเองจะได้กินก่อน 

〖พี่โชนกินก่อนสิครับพี่ทำงนหนักมากกว่าผมอีกนะ เดี่ยวจะเป็นลมเป็นแร้งเอา ฮ่าๆ!〗พี่โชนรับแก้วกลับไปดูดดนึงที่ก่อนจะยื่นกลับมาให้ผมดังเดิม ผมยืนยิ้มๆรับแก้วมาดื่มก่อนจะเดินเข้าหลังร้านไปทำความสะอาด ต่อ

. . ท้องฟ้าจากที่มีแดดส่องจ้ากลับกลายเป็นความมืดที่มาก่อตัวแทน บอกให้เห็นถึงเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว. . .

จนตอนนี้ ถึงเวลาเลิกงานแล้วครับ ตอนนี้เวลา ประมาณ 20.22  วันนี้เลิกงานเร็วกว่าปกติ. . . ผมออกมายืนที่หน้าร้าน เพราะรอ

 พี่โชนที่กำลังเดินไปสับคัดเอ้าท์ไฟอยู่ ก่อนจะเดินออกมา พร้อมกับกระเป๋าที่ผมดันลืมไว้อยู่หลังร้าน พี่แกยื่นมาให้ก่อนจะใช้
กุญแจล็อคไว้ทีประตูและปิดม่านเหล็กลงมาทับอีกที - -หู้ย ซับซ้อนจัง !

ผมกลับมาบ้าน โดย มีเพื่อนทรพีที่เห็นหญิงดีกว่าเพื่อนอย่างไอวิน มาส่งผมครับ มันมารอตั้งแต่ทุ่มกว่าๆ แล้ว ทีแรกผมก็แอบแปลกใจเลยถามมันออกไป แต่พอมันบอกว่าจะมาเหล่ สาวเท่านั้นแหละ ผมเลยไม่มีอะไรจะพูดกับมันต่อเลย . .

พอมาถึงไอวินก็เดินเข้ามาพร้อมกับผม ในร้านดูเงียบสงบผิดปกติ แถมไฟในร้านก็ไม่ยอมเปิดกัน แต่พผมหันหลังมาอีกที ไอวิน

มันก็ไม่อยู่แล้วครับ ! ผมเริ่มรู้สึกเสียงสันหลังขึ้นมาแล้วสิ   ผมรีบรวบรวมความกล้า ที่มีเดินไปเปิดสวิตไฟที่อยู่กลางบ้าน แต่เปิด

เท่าไหร่ก็ไม่เห็นติด ผมชักเอ๊ะใจแปลกๆที่อยู่ๆ ไฟก็เปิดไม่ติดขึ้นมา ทั้งๆที่บ้านหลังข้างผมกับบ้านอาม่าของพีริวตรงข้ามก็ยัง

เปิดไฟได้ปกติ ผมเริ่มได้ยินเสียงแกร่ก เหมือนมีใครกำลังแงะอะไรซักอย่งาอยู่ภายในห้อง ผมค่อยเดินย่องไปเบาๆ สายตาก็

พลางมองหาอะไรซักอย่างที่พอเป็นอาวุธได้(ได้ไม้หวาดมา)ก่อนยื่นมือไปที่กลอนประตู่นับ นึ่ง ส่องงง และ ซั่มมมมมมมม .......... . . . .. .
เซอร์ไพทร์!!!!!!!! ทั้งพี่ อิน พี่ริว  ไอติน คุณเอื้อย น้องเอิร์น และไอวินที่เดินเข้ามาจากด้านหลังผม (ดีนะที่ไม่สอกกลับ - -*)เ ดินออกมาพร้อมกับถือเค้ก ช็อคโกแลต ก้อนใหญ่ (ประมา 3.-4ปอนด์)มาพร้อมกับเทียน ที่มีตัวเลข 19 เป็นเครื่องเตือนใจว่าตอนนี้ ผม กำลังก้าวเข้าสู่ ความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นแล้ว . . .ผมซึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ยังไม่ทันที่เค้กมาอยู่ตรงหน้าของผม น้ำตาของผมก็ไหลพลากออกมา  ด้วยความตื่นตันอย่างบอกไม่ถูก ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า  งานวันเกิดครั้งล่าสุดของผมนั้นคือปีไหน เพราะมันไม่ได้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว !

[สมัยเด็กผมมักจะนั่งอยู่ในห้องคนเดียว ในงานวันเกิด เพียงเพราะผมไม่อยากรับรู้อะไรจากคนรอบข้าง เท่านั้น ผม เกลียดตัวเอง ที่เป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ต้องตาย จนวันนึงที่ ผมได้รู้จัก เพื่อน คนแรก อย่าง ติน . . .  ตอนนั้นผมยังจำได้ไม่เคย ลืม มันบอกกับผมว่า แม่ ของผมกำลัง ยิ้มให้ผมอยู่บนท้องฟ้า เพียง แต่ผมไม่เห็นเท่านั้น แม้มันอาจจะเป็นแค่เรื่องหลอกเด็ก แต่ผมก็เลือกที่จะเชื่อ และยิ้มให้กับ ท้องฟ้าทุกๆ ครั้ง ในวันเกิดของผมเอง และผมเชื่อมาเสมอว่า ไอติน มันต้องเป็นคน ที่แม่ ส่งมา ให้คอยดูแลผมอยู่แน่ๆ เลย   ]

〖เอาแต่จ้องแล้วเมื่อไหร่จะเป่าซักทีละย้ะ ! มันนักนะเนีย รู้รึเปล่า !〗พี่อินยื่นเค้ก มาให้ผม แล้วทำหน้า เอียดโอย ฮ่าๆ เห็นแล้ว ซะใจเป็นบ้า

〖เจไม่รีบอะพี่อิน รอแปปนะ ขอไปแปรงฟันก่อน!〗

〖ปะงั้นพวกเรา กลับบ !!!〗

〖โหยๆ เค้าหยอกเล่นๆ ฮ่าๆ มาๆเป่าให้ได้! ฟู่วววว〗

〖อั้วๆ! ให้เหี้ยอะไรตายวะ 〗อยู่ๆไอเชี่ยวินมัน ก็พูดขึ้นมา ทำเอาซะผมเสียเซลฟ์ไปเลย = =’

〖เวอร์ละ สัด 〗

〖ฮ่าๆ แฮปปี้ เบิรด์เดย์ มึง แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะมึง ! กูขอให้มึงมีความสุขมากๆ แล้วก็ . . .. ขอให้มีความสุขกับ ผ..อั้วอึ้งงไอ๊อ๊าก อ๊า.. 〗ไอตินรีบเอามาไปตะคุบปากหมาๆ ของไอวินไว้ทันครับ ไม่งั้นได้พูดจาอะไรไม่ดีในงานวันเกิดผมแน่ หึหึ !

หลังจากที่ผมเป่าเทียนทำอะไรเรียบร้อยเสร็ดต่างคนก็วุ้นๆ ไปช่วนพี่อินทำกับข้าวข้างในครัว รึจะเรียกว่าโดนพี่อินแกบังคับก็ไม่รู้ เพราะขนาดพี่ ริว สุดที่รักของพี่อิน ยังต้องลงมือทำกับข้าวเอง เลย ส่วนนางนั้น มายืน คุยสเม้าท์สมอย กับคุณเอื้อย อยู่ที่ห้องรับแขกครับ ส่วนไอตนกับไอวิน ขึ้นไปเปิดคอมของผมเล่นอยู่ข้างบนครับ ตอนนี้ก็มีแค่ผม นั่งถือ แก้วใสๆ ที่มี แบล็คเลเบิ้ล ใส่อยู่ขอดๆ แก้ว ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ นั่งจิบ อยู่ที่ม้านั่งข้างนอกอยู่คนเดียว . ..  แต่ผมนั่งชิวๆได้แค่แปปเดียว น้องเอิร์นก็เดินเข้ามา นั่งกับผม สีหน้าของเอิร์นดูไม่ค่อยดีเลย เหมือนกำลังอมทุกข์อะไรอยู่ . .

〖!ว่าไ งน้องสาวของพี่ จะมาอวยพรพี่หรอ มาๆ พี่พร้อมแล้ว !〗น้องเอิร์นนั่งก้มทำหน้าเศร้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูดกับผม

〖พี่ เจ. . . ไม่อยากได้คำอวยพรจากพี่กายบ้างหรอ?〗คำถามของเอิร์นทำเอาผมทำอะไรต่อไม่ถูก ผมถึงกับสำลัก แบล็คเลยเบิ้ลออกมา ทางจมูก = =’ อนาถดีไหมละ หึหึ!

〖ทำไมพี่ต้องอยากได้ คำอวยพรจากมันด้วย แค่คำอวยพรจากคนในครอบครัว พี่ก็ ไม่อยากได้อะไรจากใครอีกแล้วเพราะชะนั้น เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ !〗

 〖พี่ เจ โกหก !!!〗ผมตกใจที่อยู่ๆ เอิญก็พูดขึ้นมาว่าผมโกหก ?

〖โกหก พี่โกหกอะไรค่ะเอิร์น  ?〗

〖พี่จะโกหกเอิร์นก็ได้นะค่ะ เอิร์นไม่ว่าพี่หรอก แต่พี่ไม่ทางโกหกตัวเอง ได้เด็กขาด พี่เจรู้อะไรไหม เมื่อเช้าตอนที่ พี่ กายมาบ้านเรา พี่กายเขาดูดีใจมากๆเลย นะ เอิร์นเห็นพี่เขายิ้มด้วย แล้วพี่เขาก็ยังถามอีก ว่าพี่เจอยู่บ้านมั้ย พอเอิร์นบอกว่าพี่อยู่บ้าน เขาก็รีบวิ่ง ขึ้นรถมาหาพี่เลย แต่พอเอิร์นกับพี่อินมาถึงบ้าน ก็ยังเห็นพี่กายยืนรออยู่ที่หน้าประตูอยู่เลย ทีแรก เอิร์นก็คิดนะ ว่าพี่เขาอาจจะกลัวอะไรซักอย่างรึเปล่า ถึงไม่ยอมเข้าไป เอิร์นก็เลยเดินไปพาพี่กายเขาเข้ามาพร้อมกับพวกเรา แต่พอ เอิร์นเผลอให้พี่กายคุยกับพี่เท่านั้นแหละ พี่กายก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไหแล้วก็เดินออกไป โดยไม่รอให้เอิร์นได้พูดอะไร
ก่อนเลย ? 〗หลังจากที่ผมฟังเรื่องเล่าต่างๆ จากเอิร์นก็ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้ว่าเผลอพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจของไอกายไปแน่ถึงจะยังไม่ค่อยเข้าใจก็เถอะ. . .


〖พี่เจยังไม่บอกกับเอิร์นตอนนี้ก็ได้น่ะค่ะ ! แต่ เมื่อไหร่ที่สมองของพี่ไม่ยอมบอก  ความเจ็บปวดจะเป็นคำตอบให้พี่เอง สู้ๆนะค่ะ เอิร์นเชื่อว่าพี่ชายเอิร์นทำได้อยู่แล้ว〗ผมรู้สึกตกใจที่ยัยเอิร์นเหมือนจะอ่านความรู้สึกของผมที่มีกับมันได้  ถึงแม้ทุกอย่างที่เราสองคนแกล้งทำเป็นเล่นละคร เพียงเพราะต้องการตบตาใครหลายคน แต่สำหรับผม แล้ว . . . สิ่งที่ผมทำมันไม่ใช่ละคร แต่มันคือ . . .เรื่องจริง?  กาย........กู..... ชอบมึง? (-’_’-)


TBC. . . . . . . . . . . . .
[#คิมกอนอู]

[arij-iris]

คือจัดหน้าอ่านยากมากค่ะ อ่านแล้วงงอ่ะว่าใครพูด ตรงไหนบทบรรยาย ตรงไหนบทสนทนา แถมสัญลักษณ์บทสนทนาน่าจะเป็น "..." มากกว่านะคะ

[thitema3]

ขอบคุณสำหรับ คำติชมนะครับ ไว้ โพสคราว หน้า จะแก้ให้ใหม่หมดเลยนะครับ !! ขออภัยด้วยจริงๆ T-T

[thitema3]

Falling In Love
หลุมพรางหัวใจของนายหน้านิ่ง
Chapter:15 พร 3 ประการ 

“เมื่อไหร่ ที่หัวใจของพี่ ไม่ยอมบอก ความเจ็บปวด จะเป็นคำตอบให้พี่เอง.”! ผมคิดทบทวนเรื่องความรู้สึกของ

ตัวเองอยู่พักนึงก่อนจะ ตัดสินใจทำในสิ่งที่ ใจของผมเป็นคนสั่ง นั้นคือการ . . .พูดความจริง  . . .เพราะผมไม่อยากที่จะแกล้งทำ
เป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกแล้ว  . .หลังจากที่ผมนั่งคุยกับยัยเอิร์นพักนึงผมก็เดินเข้ามาในบ้าน และเดินขึ้นห้องของตัวเอง เพื่อไปหยิบ
กุญแจรถ ก่อนะรีบวิ่งลงไปที่รถ แล้วสตารท์รถ บิตออกมาทันที ระหว่างที่ขับรถ ผม มัวแต่คิดเรื่อง ที่เอิร์นพูดให้ผม ฟัง เมื่อครู่นี้ จนเกือบจะขับรถชนข้างทางซะแล้ว เห้อ. . .เกือบไม่มีโอกาสพูดแล้วไหมละ  ตอนนี้ ผมมาถึงที่หน้าคอนโดของไอกายแล้วครับ เวลาในตอนนี้ก็เกือบจะ 5ทุ่มแล้ว ผมรีบจอดรถแล้วเดินเข้าไปด้านในทันที ระหว่างทางแอบเห็นพี่ยามแกหลับอยู่ ผมถึงเข้ามาได้ครับ ไม่งั้นคงต้อง เคลีย กับพี่แกแน่ๆ ข้อหาบุกที่พื้นที่ส่วนบุคคลยามวิการ! หึ ! แค่ฟังข้อหาก็แอบสยิวละครับหึหึ!แต่นี้ยังไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาห่วงเรื่องของตัวเอง ตอนนี้สิ่งที่ผมห่วงมากที่สุดก็คือความรู้สึกของ ไอกายมันครับ ผมว่า มันต้อง เสียจากแน่ๆที่ได้ยินคำพูดพล้อยๆ อย่างนั้นจากผม แล้วก็บวกด้วยกับตอนที่ยัยเอิร์นเล่าเรื่องของมันเมื่อเช้าให้ผมฟัง ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดทวีคุณเข้าๆไปอีก เห้อๆ เลิกได้ผมก็อยากเลิกครับ ไอนิสัย ชอบแคร์คนอื่นเนี้ย !เห้อตอนนี้ผมมารออยู่ที่หน้าลิฟท์ แต่มันยังขึ้นลูกศรขึ้นลงๆ แสดงให้เห็นว่ามีคนกำลังใช้ อยู่ ผมเลยไม่อยากที่จะต้องเสียเวลาอะไรไปมากกว่านี้ผมเลยตัดสินใจใช้บรรได  แทนการขึ้นลิฟท์(แอบประหยัดไฟไปในตัว แต่ก็เหนื่อยไมเบา) ผมใชเวลาเกือบ 20นาที ในการวิ่งขึ้นมา จากชั้นที่1ถึงชั้นที่30 แทบล่วงครับ !! ผมยืนหอบแฮกๆ ครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งไปห้อง ของกาย 602 . . .  ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าห้องของไอกายครับ จากอาการที่เหนื่อย เมื่อครู่ผมก็หายเป็นปลิดทิ้งในทันที  ผมสูดลมหายใจเข้าออก สองสามทีก่อนจะตัดสินใจเคาะประตู . . . ก๊อก ก๊อก ก๊อก . . . . ผมเคราะประตูอยู่นานสองนานแต่ก็ไม่มีวี่แวว ว่าจะมีใครเดินมาเปิดให้เลย ! ผมเลยตัดสินใจที่จะ พังมันเข้าไป . . . เอาวะ เป็นไงเป็นกัน 1. . . 2 . . . ซ ซ ซั่ม !เอี๊ยด!! อยู่ประตูก็ถูกเปิดออกจากคนด้านในครับ ผมตกใจมากที่ อยู่ๆ มันก็เปิดขึ้น พร้อมกับจังหว่ะที่ผมทิ้งตัวทั้งหมดไปไว้ที่ไหล่แล้ว !!ผม ก็ ล้มลงไปพน้อมกับคนที่เปิดประตูออกมา . . ตุ้บบบ!!.


“โอ้ย”ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปผมรู้สึกได้ถึงแรงกระแทก เข้ากับพื้นอย่างจัง ! แต่คงไม่ใช่แค่ผมที่ล้มลงไป ยังมี . ไอกายที่ล้มไป
นอนกับพื้นโดยมีตัวผมนอนทับ ที่หน้าอกของมันอยู่ !! ตึกๆ!! แรงสั่นสะเทือนจากด้านในทำให้ผมรับรู้ได้ถึงเสียงหัวใจ ของไอกายที่เต้น รัว ไม่ต่างจากผมในตอนนี้เลย ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของมัน ที่จ้องผมก่อนหน้าแล้ว เราสองคนจ้อง ตากันไม่กระพริบ แววตาสีดำกลมโตของมัน แสดงให้เห็นถึงความดีใจที่ได้เห็นผมในตอนนี้ แต่ก็เพียงแค่แปปเดียว ก่อนที่มันจะบ่ายเบี่ยงหันไปมองทางอื่น แล้วพูดคุยกับผม


“มาทำไมดึกดื่น!”จู่ๆไอกายมันถามผมขึ้นมาโดยที่สายตาของมันยังจ้องมองแจกกันดอกไม้ที่อยู่เหนือหัวของมัน


“กูมีเรื่องอยากคุยด้วย ?”ผมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ


“มีเรื่องอะไร ก็รีบพูดมาจะปิดห้องนอนแล้ว” มันยังไม่เลิกหันไปมองทางอื่นอีก ผมเลย เลื่อยๆ ร่างกายของตัวเองให้ขึ้นไปอยู่ สูงเหนือหน้าอกของมัน ก่อนที่ผมจะใช้มือทั้งสองข้างของผม จับไปที่ใบหน้าของมันให้มันมาคุยกับผมดีๆ


“กูไม่รู้หรอกนะกายว่า เมื่อเช้ามึงเป็นอะไร ถึงโมโห กูแล้วเดินออกไปแบบนั้น กูก็ไม่เข้าใจที่อยู่ๆ มึงก็เหวี่ยง แถมยังทำหน้าบึ้ง ไม่ยอมพูดกับกูในโรงอาหารอีก . . . กูเลยอยากมาข.อโทด  ถ้าหากวันนี้กูทำอะไรให้มึงไม่พอใจหรือทำให้มึงไม่สบายใจ กูขอจริงๆ ..กูรู้สึกไปชินเลย เวลาที่มึง เงียบแล้วเมินหน้าหนีกูแบบนั้น มึงจะหาว่ากูโรคจิตหรือวิปหลิดหรือซาดิส ก็ได้นะเว้ย แต่กู
ชอบ ที่มึงเหวี่ยงๆโหดๆ กับกูมากกว่าตอนที่มึงจะมาเมินใส่กูแบบนี้ อีก . . .”

พอหลังจากที่ผมพูดจบ. . สีหน้าของไอกายมันก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลงครับ ก่อนจะหันมาสบตาผมตรงๆ (โหยผมทำสำเร็จแล้วใช่มั้ย เนี้ย ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเกิดมาจะต้องทำเรื่องอะไรแบบนี้ มันรู้สึกไม่ใช่ตัวผมเอาซะเลย - -*)


“เรื่องที่จะพูดมีแค่นี้ใช่มั้ย?. .”ไอกายมันพยาดันตัวผมให้ลุกออกจากอกของมัน แต่ ไม่มันไม่มีทางทำได้หรอกครับ ผมยิ่ง กดน้ำหนักให้มันกลับลงไปนอนเหมือนเดิม .. ถ้าหากวันนี้ผมไม่ได้พูด ความในใจของผมให้มันฟัง ผมคงต้อง อกแตกตายแน่ๆผมเลยตัดสินใจที่จะ ... ระหว่างที่ผมเองกำลังจะพูด (ก็เริ่มรับรู้ได้ถึงความร้อนที่ตีแผ่ขึ้นมาที่หน้าของตัวผมเอง แต่ผม ไม่สนใจหรอกครับ ว่ามันเป็นอะไร ตอนนี้สิ่งที่สำคัญ ที่สุด . . คือ ผมต้องพูด .. พูดบางสิ่งบางอย่างออกไปให้มันได้ยิน . . . เสียงเรียกร้อง . . .จากใจของผม. .


“กูยังมีอีกนึงเรื่องที่ต้องบอกมึง . . . คือ กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ามันเป็นเชี่ย อะไร แต่กู . . .รู้แปลกๆทุกครั้งที่กูได้อยู่ใกล้ๆ กับมึง ถึงในตอนแรกกูจะไม่ชอบขี้หน้าของมึงก็เถอะ แต่. .. มึงจำวันที่ วันที่กูจะโดนรถเฉี่ยวได้ไหม?”ไอกายมันพยักหน้าหงึกๆก่อนจะตั้งใจฟังในสิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อ


“ วันนั้นวันที่กูเริ่มรู้สึกแปลกๆกับมึง วันที่กูเผลอ...จูบกับ มึง กูยอมรับ นะว่า ทีแรกกูก็ตกใจไม่ต่างอะไรจากมึงเลย แต่หลังจาก ที่
มึงกดหัวกูเข้าไปจูบ. . .ตอนนั้นแหละ ใจของกูก็สั่นแปลกๆมันเต้นไม่เป็นจังหว่ะเลย กูว่าทีมันเป็นแบบนั้นน่าจะเป็นเพราะมึง. .
กูไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับใครเลยที่ไม่ใช่มึง. . .กู..จะให้พูดไงดีละ ...คือกูสับสน กูไม่แน่ใจตัวเองว่ากูเกิดบ้า ชอบผู้ชายขึ้นมารึ
เปล่า . . .แต่มันก็ไม่ใช่อย่างที่กูคิดยังชอบผู้หญิง กูยังอยาก.รู้สึกดีๆกับผู้หญิงอยู่. . อยู่ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ กูก็ยังรู้สึก
แบบเดิมทุกครั้งที่ได้อยู่กับมึง ยิ่งมาวันนี้ ตอนที่อยู่โรงอาหาร มึงพาคุณเอื้อยมา แถมไม่ยอมคุยกับกูอีก . . กูเจ็บ. .  . .กูเจ็บที่
เห็นมึงอยู่กับคุณเอื้อย ก. .กูไม่ชอบ. .ไม่ชอบเลยเวลาที่มึงอยู่กับเขาสองคน . . เพราะมันทำให้กูเหมือนไม่มีตัวตน กูกลายเป็น
คนที่ถูกมึงมองข้าม. . .ถึงใครจะมองกูยังไงกูไม่เคยแคร์เลยนะ ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่มึง . . .ใช่ กูแคร์มึง. .กูอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้หรอกนะแต่สิ่งที่กูสามารถบอกมึงได้ตอนนี้ก็คือว่า. . . . . . ..  กู. . .ชอบมึง. . .กูชอบมึงไอกาย!มึงได้ยินไหม กูชอบ มึง”.
. .สีหน้าของไอกายดูนิ่ง ไป มันคงจะตกใจกับสิ่งที่ผมพึ่งจะพูดให้มันฟัง



“แต่มึง ไม่จำเป็นต้องตอบรับความรู้สึกของกูก็ได้นะ กูแค่พูดในสิ่งที่กูอยากพูดก็เท่านั้น มึงไม่ต้องคิดอะไรมาก เพราะกูก็ไม่ได้หวังให้มึง มาขอกูเป็นแฟนซะหน่อย. . . ถึงกูจะต้องการมึงมากซักแค่ไหนก็ตาม แต่กู ก็ไม่เลวพอที่จะไปแย่งมึงมาจากคุณเอื้อย
ได้หรอกนะ  !"
 ทันทีที่ผมพูดจบ ผมก็ปล่อยมือตัวเองออกจากหน้าของมัน ก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวเองให้ลุกขึ้น . . . จากอกของมัน แต่อยู่ๆมันก็ดึงตัวผมให้กลับไปแนบชิดกับตัวมันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน เพาะตอนนี้หน้าของผมห่างอยู่กับหน้าของมันอยู่ไม่กี่เซนต์ . . ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจถี่ๆ ของมัน รดต้นคอของผมอยู่ จนตอนนี้ปากของผมกับมัน แทบจะถูกกันอยู่แล้ว ผมยังคง งงอยู่ว่า กายมันคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ ด้วยความไม่แน่ใจ ผมเลยทำลายบรรยากาศนี้ด้วยการถอนหน้าตัวเองออกมา แต่ยังไม่ทันที่ผมจะจะได้ถอนหน้าของตัวเองออก กายมัน ก็พูดสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมใจแป๊วขึ้นมาทันที. . .


“งั้นก็เลิกกันสิ!”เลิก? ผมกำลังงงกับคำพูดของมัน ว่ามันกำลังหมายความถึงอะไร?

“เลิก ?”. . . ภายในหัวของผมตื้อไปหมด. .

“เลิก เล่นละคร แล้วมาเป็นแฟนกันจริงๆจังซักที”. . . .. .  ผมหูฝาดไปรึเปล่า กาย ผมได้ยินไอกายมันบอกว่าให้เราเลิกเล่นละคร แล้วมาคบกันจริงๆ อย่างนั้นหรอ?. . . .แต่ผมก็ดีใจได้แค่ครู่เดียวก่อนจะคิดขึ้นมาได้ว่า ไอกายมันมีตัวจริงของมันอยู่แล้ว


“กูดีใจนะกาย ที่มึงก็มีความคิดที่ไม่ต่างจากกู แต่กู ทำไม่ได้วะ . . .กูไม่อยากทำลายความรู้สึกของคุณเอื้อยเขา กู...กลัวเขาเสียใจวะ. . .”     ผมถึงอยากจะตอบตกลงมันมากแค่ไหน แต่ความริงก็คือความจริง ผมไม่ใช่ตัวจริง ผมเป็น แค่ ตัว สำลอง ก็เท่านั้น . . .นี้แหละสถานะของผมในตอนนี้. . .แต่ความคิดเหล่านั้นของผมก็ลอยหายไปในอากาศ เมื่ออยู่ๆ ไอกายมันก็หัวเราะดังขึ้นมา  เหมือนสะใจอะไรบางอย่างอยู่ . . .-


“ฮ่าๆๆๆๆ!!!!”

“มึงขำเชี่ยอะไรกูพูดเรื่องจริง “ผมเสียเซฟล์มากที่มันมองความรู้สึกของผมเป็นแค่เรื่องตลกขำขัน ? เชี่ย ไม่คุยกับมันแม้งแล้ว ผมรีบเดินลุกออกมาจากตัวมันก่อนจะเดินออกไปที่หน้าประตู อย่างไม่สบอารมณ์


“กูกับเอื้อย. . .เราเป็นแค่พี่น้องกัน.” . .คำพูดของมันที่ผมได้ยิน หลังจากที่เดินออกมาจากห้องได้ไม่กี่ก้าว มันทำให้ผม . . . . แปลกใจจนตองเดินกลับมา ที่หน้าประตูอีกครั้ง . .

.
“พี่น้องกัน “ทันทีที่ผมเดินกลับมาที่หน้าประตู ผมก็ถามมันกลับไปอีกครั้ง เพื่อยืนยันคำตอบของมัน ว่าสิ่งที่ผมได้ยินเมื่อกี้ ผมเองไม่ได้หูฝาดไปเอง


“ก็เอ่อ..สิวะ กูกับเอื้อย เราสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน อีกอย่างเอื้อยเขาก็มีแฟนแล้ว นี้อย่าบอก นะ ที่มึงหน้าบึ้งเดินออก ไปจากโรงอาหารเมื่อเช้า เพราะมึง หึงกูกับเอื้อย ?.”


“ก็เออ...ดิ..เอ้ยยบ้ ากูไม่ได้หึงมึงกับคุณเอื้อยเขาซะหน่อยมึงมั่วใหญ่ละไอกาย”ชะอุ้ยย นี้ผมเผลอพูดอะไรออกไปละเนี้ย ผมเผลอยอมรับออกไปได้ไงกันว่าหึงมันกับคุณอื้อย. . . ><

“ มากลับคำตอนนี้คงไม่ทันแล้วมั้ง ไอชั้นใน ! ยอมรับมาเถอะว่ามึง หึงกู กับเอื้อย ?”

“กู..ป่า...ววว ซะหน่อย” . . .ยังจะแถอีกนะผมนี่ = =’

“กูให้โอกาส มึง ตอบอีกครั้ง 1. . .2. . ส..สา มมม”

“เออก็ได้กูยอมรับก็ได้กูหึงมึงกับคุณเอื้อยพอใจยังสัด - -*”เรื่องที่ทำให้ผมหน้าเสียนี้ขอให้บอก ไอกายมันถนัดนักแล

“ดีแล้ว ที่มึง หึง กู งั้นก็แสดงว่ามึง ก็มีใจให้กูแล้ว ... งั้นสิ ?”

“จงใจอะไรกูไม่มีให้มึง หรอก ไอ ห่า นี้มึงแกล้ง โกรธ ให้กูมาบอกรักมึงใช่มั้ยเนี้ย ?”

“กูไม่ได้หลอกอะไรเลยอยู่ๆมึงก็เดินเปิดประตูเข้ามาบอกรักกูเอง กู ไม่ได้วางแผนอะไรไว้ด้วยซ้ำ รึมึงจะเถียง ?”ประโยคของมันทำเอาผมนี้เถียงไม่ออกเลยครับ ก็ถูกอย่างที่มันพูดครับ มีแต่ผมที่ร้อนรนเปิดประตู เขามาบอกรักมันถึงห้อง โอ้ย ทำอะไรลงไปวะกู นี้ท่าเรื่องพวกนี้แพล่งพลายไปถึงหูไอวินละก็ ๆ หึหึ มันคงล้อผมยันลูกบวชแน่เลยครับ
(╥﹏╥)เอาหล่ะแล้วคราวนี้ผมควรจะทำอะไรต่อดีนะ ควรจะกลับ หรือควรจะอยู่ต่อดี  แล้วถ้าผมเลือกที่จะอยู่ต่อ ผมควรจะทำยังไงต่อไปดีละ ?? คิดสิคิดๆ!!


“แล้วสรุปเรื่องของมึงกับกู  . . .ว่า . . .ไง?”ไอกายมันไม่พูดเปล่าครับ ค่อยๆ เดินมาใกล้ผมเรื่อยๆ ก่อนที่มันจะดึงตัวผมให้เข้าไปอยู่กับมันข้างในห้อง ก่อนจะปิดประตูล็อคกลอนในทันที. . . .

“กู. . .ไม่. . รู้ . . กูไม่ได้คิดเพื่อไว้. . กูคิดแค่ว่าจะบอกมามึงแล้วกูก็จะกลับ. . .”

“มึงแค่พูดมา ว่า อยากจะคบหรือไม่อยากคบก็แค่นั้น. ..”ทั้งๆที่จริงๆไอกายมันก็น่าจะรุ้คำตอบอยู่แล้ว แต่มันก็ยังถามเซ้าซี้ เหมือนต้องการ ฟังให้แน่ใจอีกครั้งว่า ผม จะพูดตอบมันไปยังไง . . .

“คือ. . “

“ไม่ตอบ แสดง ว่า ไม่อยากคบ งั้นกู. . . .”

“เออ คบ ๆ คบก็ได้วะ !!”. . . . พอผมพูดประโยคสุดท้ายนั้นจบ ผมก็เอาแต่ก้มหน้า เพื่อเก็บ อาการเขิน ที่แสดงออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจน  ><

“ก็แค่นั้น. . .”หลังจากที่มันพูดจบ มันก็เดินเขามาใกล้ๆ ผมก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอด อย่างแนบชิด ชนิดที่ว่า แนบชิดกันทุกส่วนเลยทีเดียวรวมถึง....ด้วย คึคึ!ผมเริ่มรู้สึกได้ ถึงบาง. . สิ่งบางอย่างที่มันพองตัวขึ้นจากด้านล่างตัวของมัน ทำให้ผมรีบคลายอ้อมกอดของมัน ก่อนจะเดินถอยห่างจนยืนติดอยู่ที่ประตู. . .

[thitema3]

“ไอคุณชาย มึงกำลังคิดอะไรของมึงอยู่กันแน่ฮ้ะ !”ผมรู้สึกตกใจขึ้นมานิดๆ ที่อยู่ ของมันก็ขึ้นๆมาจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว ดีนะที่ถอยห่างออกมาก่อน ไม่อยากนั้น คงมีเหตุการณ์หนังสดหน้าประตูแน่. . .หึ! คิดแล้ว สยิวเป็นบ้า อุบบส์ นี้ผมเผลอพูดอะไรออกไปกันละเนี้ย วู้ยย><


“เปล่าซะหน่อย ! กูยังไม่ได้คิดอะไรเลย มึงคิดมากไปเองรึเปล่า?” คิดสิ กูคิดมากเลยด้วย !!!

“อ..อ้ะๆ กูอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ งั้น . . . ถ้าไม่มี อะไรแล้ว กูขอตัว กลับบ้านก่อนนะ. . .ฟึบบ”พอผมพูดกายมันก็พยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่ผมจะหันหลังไปปลดก่อนที่มันล็อคไว้ อยู่ที่ประตู แต่ยังไม่ทันที่ผมจะใช้มือ จับกลอน. . .ไอกายมันกูเดินมาอุ้มผม จากด้านหลังก่อนจะพาดไปที่บ่าของมัน


“ไอกาย มึงจะทำอะไร ปล่อยกูนะ ปล่อยกู . ..!ย๊ากๆๆ”ผมใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมด ก่อนจะใช้มือกำกำปั้นทุบไปที่หลังของมันหลายที แต่ดูเหมือนจะไม่ระแคะระคลายผิวหนังของมันเลยครับ. .. แต่ช่างมันเถอะ . . ตอนนี้ไอกายพาผมเปิดประตูเดินเข้าห้องนอน ของมันไปแล้ว ไม่นะ ม้ายยยยยยยย...!!!! ฟึบ กายมัน โยน ผม (ไม่สิต้องเรียกว่าทุ่ม)ลงไปที่เตียงก่อนที่มันจะค่อยๆ ถอดเสื้อ ยืดสีขาวของ มัน เผยให้เห็นถึง กล้ามหน้าอกของมัน ที่ดูตึงเป็นพิเศษหัวนมสีชมพูคล้ำของมันทำให้ผมกลืนน้ำลายของตัวเองแทบไม่ลง แถมยังมีกล้ามท้องช็อคโกแลต โอ้วแม่เจ้า ซิกแพ็คคค!!! ที่ใครๆเห็นก็คงจะหวั่นไหวไม่ต่างจากผม [แต่มันใช่เวลาที่ผมจะมาวิจารย์ไหมเนี้ย. ..]


“ไอคุณชาย. . .มึงปล่อยกูไปเถอะนะ . . .กูสัญญาว่ากูจะทำตัวดีๆ กับมึงกูจะเชื่อฟัง กูจะทำตามที่มึงบอกทุกอย่างเลยนะ แต่กูขออย่างเดียวอย่าทำอะไรกูเลยนะ[กูยังไม่พร้อม><]” กายมันค่อยๆไต่ตัวผมขึ้นมาตั้งแต่ส่วนขา สะโพก เอว หัว นม รวมถึงไข่..เอ้ยยไหล่ๆ แฮ่ๆ ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่หน้าผม . . . ผมกลัวมากจนทำอะไรไม่ถูกเลยหันหน้าไปด้านอื่นไม่กล้าสบตากับมัน แต่แทนที่มันจะหยุดมันกับเริ่ม ใช้จมูกของมัน จิ้มลงที่แก้มของผม อย่างใจเย็น จมูกโด่งๆ ของมันที่วางอยู่ที่แก้มด้านขวา ทำให้ผมเริ่มรู้สึก เสียวไปทั้งตัว ขนผมลุกชนไปหมด ไม่รู้ว่าเพราะ ผมกลัว หรือผมรู้สึกดีกันแน่ ผมไม่สามารถอธิบายความรู้สึกตอนนี้ ออกมาเป็นคำพูดได้เลย แต่ทันได้นั้นเอง . . .ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงของผม .  . .
ครืดดดด ครืดดดด ๆๆ!!!! ทำไมผมถึงรู้สึกดีใจ ที่มีคนโทรมาเวลานี้ก็ไม่รู้ ถึง จะเป็นแก้งคอลเซนต์เตอร์หรืออะไร ก็เถอะ ผมอยากรีบ แกล้งๆ กดรับ แล้วเดินออก ไปจากที่นี้เร็วๆ จัง . . .  และดูเหมือนกายมันจะดู ตกใจไม่ใช่น้อยที่อยู่ๆก็มีเสียงโ?รศัพท์ดังขึ้นมาขัดกับจังหว่ะที่มันกำลังจะทำอะไรผมอยู่ ผมเลยถือโอกาส นี้ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ ทันที


“ฮัลโหลสวัสดีครับนั้นใครพูดอยู่ . . .”อยู่ๆไอกายก็ใช้มือข้างนึงของมันมาปิดปากของผมไว้ก่อนจะดึงโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของผม ขึ้นไปคุยแทน

“โหลๆ เจๆ มึงอยู่ไหนเนี้ย ที่บ้านรอตัดเค้กอยู่. . เมื่อไหร่มึงจะกลับมาเนี้ย โหลๆ”ผมได้ยินเสียงของไอวินพูดทุกคำ แต่ด้วยมือของไอกาย[ใหญ่ยังกะใบตาล]ปิดปากของผมอยู่ทำให้ผมไม่สามารถ ตอบอะไรวินมันได้เลย

”ฮัลโหล วินหรอ เออ ว่าไง มีอะไร รึเปล่า ?”

“เอ้าไอกายนั้นมึงเหรอ แล้วมึงมารับโทรศัพท์ของไอเจได้ยังไง มันอยู่กับมึงเหรอไอกาย ?”

“อืม มีเรื่องอะไรด่วนรึเปล่า”

“ป่าวๆ กูอยากแดกเค้กแล้ว แต่ไอเจ้าของวันเกิด มันยังไม่มาตัดแบ่งให้กูเลย ไม่รู้แม้งหายไปหน แถม รถกูก็น่าจะไปพร้อมกับมันด้วย แหนะ หรือมึงมกับไอเจ จะ. . .  อึ้ยๆ อย่านะเว้ย หน้าต่างมีหูประตูมีช่องนะเว้ย ทำอะไรอย่าคิดว่ำม่มีใครรู้กันนะมึง.”วันนี้วันเกิดมึงเหรอ? กายมันก้มลงกระซิบถามผมใกล้ๆหู ผมได้แต่พยักๆหน้า ไปแทนคำตอบ

“เออกูบอกให้มันเอาของมาให้กูเองแหละ”

“แล้วมันจะกลับตอนไหน”กายหันมามองหน้าผมเหมือนจะขอความคิดเห็น

“เดี๋ยวก็กลับแล้ว คงอีกพักนึงแหละ !”เชี่ย วิน ถ้ามึงได้ได้ยินเสียง กู ได้โปรดมาช่วยย กู ที่เถิด!!! ฮือๆ

“โอเคร งั้น รีบๆ กลับมาละ พวกพีริวไอกับไอตินเริ่มไม่ไหวกันละ เมาหัวทิ่ม อยู่ข้างๆกูเนี้ย !”

“เออไว้เจอกัน บาย!”ติ๊ดดด!!! เสียงสัญญาณถูกตัด ไป เหมือน ใกล้ถึงเวลาตายของผมแล้ว ผมไม่สามารถปริปากร้อขอความ
ช่วยเหลืออะไรได้เลย ฮึกๆ พอถึงคราวที่หมดหน ทาง บ่อน้ำตาของผมก็ไหลพรากอีกครั้งแล้วครับ ผมไม่ ได้ตั้งใจร้องเพื่อให้มันเห็นใจ แต่ผมร้อง เพียงเพราะผมไม่สามารถทำอะไรได้เลยต่างหาก
สีหน้าของไอกายที่มองผม มันมองด้วยความ เป็นห่วง ปนหื่นๆ [แต่หน้าหื่นจะหนักกว่า] มันค่อยๆ ปล่อยมือของมันที่ปิดปากผมอยู่ให้เป็นอิสระ ก่อนที่มันจะลุกขึ่นและเดินถอยออกไปนอกห้อง . . ..
ผมรู้สึก ยังไงตอนนี้บอกไม่ถูก แต่ผมแค่รู้สึกอาย ในเวลาที่ผมเองไม่สามารถห้ามน้ำตาของตัวเองได้ ยิ่งเฉพาะตอนที่อยู่กับมัน ผมยิ่งไม่อยากทำตัวอ่อนแอให้มันเห็นเลยจริงๆ . . .ซักพักนึงหลังจากที่ไอกายมันเดินออกไปนอกห้อง มันก็เดินเข้ามาพร้อม กับกระเป๋ารูปตัวบวกสีแดง[กระเป๋าปฐมพยาบาลผมชอบเรียกแบบนั้น!] มาวางไว้ทีเตียงก่อนที่มันจะยื่นมือของมัน มาดึงตัวผมให้ขึ้นไปนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ส่วนมันก็นั่งลงอยู่ที่พื้นด้านล่าง . . . มันนั่งนิ่งอยู่เฉยๆไม่ยอมพูดอะไร ผมเองก็เหมือนกัน ไม่กล้าพูดอะไรได้แต่นั่งก้มหน้าดูนิ้วของตัวเอง ก่อนที่สายตาของผมจะไปสะดุดเข้ากับ แผ่นหลังกับท้ายทอยของของ มันที่มีรอย ช้ำขียวๆ เหมือนพึงถูกของแข็งกระแทกมา ผมเลยลองใช้นิ้วจิ้มๆ ที่รอยเขียวพวกนั้น  แต่ไม่ยักจะเห็นว่ามันจะร้องอะไรออกมา ผมเลยเอ่ยปากถามกับมันว่า. ..


“เจ็บมั้ย?”มันไม่ตอบผมได้แต่พยักหน้าหงึกๆแทนคำตอบ เห้อ! เจ็บก็ร้องออกมาสิวะไอคุณชาย จะแอ็คไปถึงไหนกัน
จากท่าทีที่ผมระแวงมันในช่วงแรกๆกลัวว่ามันจะทำอะไรผม ตอนนี้กลับการเป็นความห่วงใยที่มีให้มันแทนครับ ผมรู้สึก
เอือม กับความด้านชาของมัน การเก็บอารมณ์เก็บความรู้สึกของมัน ทำให้ผมเกิดความรำคาณ ว่าทำไมมัน ถึงไม่ยอมพูด
โอดครวณ หรือร้องเจ็บปวดเหมือนคนอื่นเขา. . .ผมยื่นมือไปหยิบกล่องตัวบวกที่ข้างเตียงก่อนจะเปิดหาแผ่นพลาสเตอร์ยา
ขนาดใหญ่แก้ปวดเมื่อย ก่อนที่ผมจะหยิบไปแปะ ไว้ทีข้างหลังและท้ายทอยของมัน ผมไม่รู้ว่าผมกดแรงไปมากหรือน้อย
เท่าไหร่แต่ผมคิดว่า คงไม่น่าจะถึงกับแรง หรอก พอผมติดพลาสเตอร์ให้มันเสร็จ ผมก็เก็บของต่างเข้ากล่อง ก่อนจะใช้มือ
ของตัวเองกดลงไปทีบ่าของมันอย่างเบามือ และค่อยนวดให้มัน ผมเผลอทำโดยที่ไม่ทันรู้ตัว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ๆ มือผม
ไมปวางอยู่ที่ไหลของมันได้ยังไง แต่ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ช่วยๆ นวดๆ ให้มันหน่อยก็แล้ว กัน . ดูเหมือนมันไม่ว่าอะไร
ผมด้วยครับผมเลย สงเคราะห์นวดให้มันไปอีกพักใหญ่ ก่อนที่ตัวผมเองจะนึกขึ้นมาได้ว่าต้องรีบกลับบ้านแล้ว เพราะทุก
คนกำลังรอผมอยู่ . .. ทันทีที่ผมนึกขึ้นมาได้ ผมก็ปล่อยมืออกจากบ่าของมันแล้วเดินออกมาที่นอกห้อง แต่ยังไม่ทันที่ผมจะ
ได้ออกไปไอกายมันก็ดึงมือผมให้ไปนั่งข้างมันเหมือนเคย. . .


“มึงจะกลับแล้วเหรอ. . .?”สีหน้าของมันดูเศร้ากว่าทุกครั้ง ผมไม่รู้จะพูดยังไงให้มันสบายใจ ถึงผมจะอยากกลับมากแค่ไหนก็เถอะ แต่ถ้าแลกมาด้วยความไม่สบายใจของ มันผมก็จะไม่ทำ

“อ๋อกูจะไปเปิดตู้เย็นหาอะไรกินหน่อยหน่ะ กูยังไม่ได้กินอะไรเลย!”ทันใดนั้นเอง เสียงท้องของผมก็ร้องดังโครกครากกกๆ ออกมาเสียงดังจนไอกายมันหลุดขำออกมา ถึงผมจะแอบอายหน่อยๆ ก็เถอะ แต่ถ้าเพื่อรักษารอยยิ้มของมัน แล้ว ผมก็ขัดค้องอะไร!≧V≦


หลังจากที่มันเผลอหัวเราะหึหึ! จนสาแกใจมันแล้ว มันก็ดึงมือพาผมออกมานั่งรอที่ห้องครัว ! ก่อนที่ตัวมันจะเดินอ้อมเข้าไปด้านในเหมือนทุกที . . .สงสัยมันคงจะทำอะไรให้ผมกินแน่ๆ เลย หึหึ! ขออย่าเป็นอย่างเดียวกับไอหมูตุ๋นก็พอครับ = =’
แต่ทันใดนั้นเองไอหมาเจ๋ากรมมมันก็เดินเข้ามาออเซาะอยู่ที่ขาของผมครับ วันนี้มันแอบทำหน้างง ตอนที่ผมก้มลงไปจ้องหน้ากับมัน . . .หึ ๆ! คุยกับหมากูได้เว้ยกู. . .


“อ้ะ!”และระหว่างที่ผมกำลังก้มเล่น กับไอหมูตุ๋น อยู่ๆ ไอคุณชาย มันก็ ถือจากที่มีเค้กกล้วยหอมอยู่3ชิ้น พร้อมกับเทียน ที่ปักอยู่ข้างบน 10 กว่าเล่ม!หืมม บาลานซ์กันมากครับเค้กสามชิ้นเทียนสิบเล่ม[ประชดครับๆ]ก่อนที่มันจะมาวางอยู่ที่หน้าของผม. . .
บรรยากาศตอนนี้ผมพูดไม่ถูกเลยครับ . . .ไม่รู้จะดีใจ ตื้นตัน หรือ เสียใจดี . . .


“แหม่งานวันเกิดกูปีเดียวมีครั้งนึง จะให้อะไรที่มันอลังกว่านี้ไม่ได้เลยรึไงวะ ไอคุณชาย ฮ่าๆๆ!”ผมสบถด่ามันกลับไปด้วยรอยยิ้ม ถึงตรงหน้าผมในตอนนี้จะมีแค่เค้กกล้วยหอมแค่สามก้อน  แต่ผมว่ามันก็ยัง ดีกว่า ที่ มีเค้ก เป็นร้อยๆปอนด์ แต่ไม่มีมันเป็นคนถือมาให้ก็เท่านั้นแหละครับ ถ้าให้ผมเลือก ผมก็ขอ เลือก เค้กกล้วยหอมสามก้อนละกันครับ . . .ฟินกว่าเยอะเอิ้กกๆๆ


“ก็กูไม่รู้ล่วงหน้านี้หว่า ใครจะไปรู้ อยู่ๆ มึงก็วิ่งมาบอกรักกูในงานวันเกิดของตัวเอง แถมยังมาทำให้หลังกุเจ็บอีกมึงนี่น้า


“อ้าวสรุปที่หลังมึงเขียวหน่ะเป็นเพราะกูหรอ?”ผมรู้สึกตกใจขึ้นมานิดหน่อย ที่หลังของมันมีรอยเขียวปูดๆอยู่นั้น เป็นฝืมือ ของผม รึนี้ แต่พอนึกย้อนกลับไปคิดก็น่าจะจริงอย่างที่มันพูดครับ มาถึง ผมก็กระโจนเข้าหาจนมันล้มลงเสียงดัอั้กๆ! ทันทีที่ผมนึกออก ความรู้สึกผิดก็ถาโถมมาที่ผมเต็มๆเลยครับ. ..

“ก็เออ นะสิ!”

“แล้วทำไมมึงไม่เห็นพูดอะไรเลยวะ จะปิดปากเงียบทำห่าอะไร. . . เจ็บ ก็บอกว่าเจ็บสิวะ. .”

“เพราะกูไม่อยาก แสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น ไง กูคิดแค่ว่า ถ้าทำตัวให้เป็นปกติก็คงดีเพราะต่อให้ก็ร้องไห ยังไง เขาก็ไม่สนใจกูอยู่ดี”. ..จบประโยคของมันทำเอาผมอึ้งกับคำตอบที่ตัวเองได้ยินเลยครับ. . . ไอกายมันคงมี ภูมิหลังที่ไม่ดีอยู่แน่ๆ ถึงได้ติดความคิดมาแบบนี้มา. . .

“เฮ้ยมาๆ อย่าดราม่า ไอสัด ใช่เวลาไหมเนี่ย นี้กูเจ้าของวันเกิดนะ มาๆ. . . ร้องเพลงกัน 3. . .4 แฮปปี้เบิรด์เดย์ทูยูๆๆเฮ้ๆ. . .”

“เดี๋ยวอย่าพึ่งเป่า !! อธิฐานก่อนสิ!!”

“เออวะ กูเกือบลืม!. . . [ขอให้มึงมีความสุขมากๆนะไออสูรกาย. .] อ่ะเสร็จแล้วกูเป่าได้ยัง!”

“อือ!”ฟู่ววววววววว!!!! ทันทีที่แสงของเทียนทั้งสามเล่มดับ ผมก็หยิบ เค้กกล้วยหอม ขึ้นมากิน ทันที หมับ!!

“หึ้ย!. . มึงกินเข้าไปจริงหรอ!”

“อ้าว ของกินก็มีไว้กินสิครับ มึงจะให้เอาไปตั้งขึ้นหิ้งไว้ ให้หนอนแดกรึไง มึงนิ่!”


“ป่าวกูจะบอกว่ามันอยู่ในตู้เย็นสองสามวันแล้วกูไม่รู้ว่ามันหมดอายุรึยัง?!”

“อ่อ หรอ อยากรู้มั้ย งั้นมึงก็ลองเป็นเพื่อนกูสิ. . .งับบ!!!”ผมฉวยโอกาสตอนที่มันอ้าปากยัดเค้กกล้วยหอมเข้าไปเต็มปากของมัน  แต่อย่าหวังว่าจะได้คายออกครับ เพราะผมเอามือปิดปากมันไว้อยู่ทั้งสองข้างเลยหึหึ ! คิดจะวาง ยากู งั้นก็ตายแม้งด้วยกันหมดนี้แหละ . . .


“เออ  แล้วไหน ของขวัญกูละ !”คนก็พร้อมแล้ว เค้กก็พร้อมแล้ว . . .แล้วไหน...ของขวัญหล่ะ ของขวัญ .. ของกูละ

“ไม่มี กูไม่ได้เตรียมไว้ ใครจะไปรู้ละ ว่าวันนี้วันเกิดมึง . . .”ก็จริงอย่างที่มันพูด แหละครับ อยู่ๆ ใครมันจะเอาของขวัญมาให้กับคนที่วิ่งเข้ามาบอก [เห้ย วันนี้วันเกิดกูนะ ไหนของขวัญกูละ] ใครทำได้ก็สุดยอดแล้วครับ หึหึ !


“แล้วมึง อยากได้อะไรละ ?”ที่จริง ผมก็ไม่ได้อยากได้ของขวัญอะไรจากมันหรอกครับ  ที่ผมมา ในวันนี้ ก็กะแค่ว่าจะมาบอกแล้วก็กลับ . . . ไม่ได้หวังอะไรแบบนี้เลยจริงๆ ... แต่ไหนๆ โอกาสก็มาแล้ว ลองแกล้งๆ. .อยากได้หน่อยละกันหึหึ . .จริงๆ ไม่แกล้งนะ อยากได้จริงๆ 555


“อื้อ จะเอาอะไรดีน้า!!! เที่ยวรอบโลกเลยเป็นไง หรือจะเอา ทองสักสิบบาท รึจะ....”ป้าป เข้าเต็มๆ ครับ ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าใครโดน .  . . มันบอกที่ทำเพราะหมั่นใส้ที่ผมเยอะใส่มันครับ= =’ เหตุผลดีไหมละ ?

“อย่าเยอะ นับ 1...2....”

“หนี้!!!  . . . ยกหนี้ให้กูสิ นี้หละของขวัญวันเกิด . .”เงียบบครับบบรรยากาศในห้องตอนนี้เงียบมากครับ เงียบจนผมได้ยิมเสียงลมหายใจของไอหมูตุ๋นที่ อยู่ในห้องข้างๆเลยละครับ!


“. . . .อะไรอีก. . .”ห้ะเดี๋ยวๆ งั้นก็แสดงว่ามันตอบตกลงที่จะยกเลิกหนี้ระหว่างผมกับมันแล้วละสิ. . . นี้ ผม ไม่ได้หูฝาดไปเอง ใช่มั้ย. . . หึหึ สบายแล้วกุ -.-


“หมายความว่ามึงจะยอมยกหนี้ทั้งหมด แล้วใช่ไหมไอคุณชาย !!. แหม่ๆ นอกจาก เบ้าจะหล่อแล้วจิตใจยังงดงาม อีก ขอบพระคุณหลายๆ ครับมึง!! หึหึ”

“เปล่า แค่ครึ่งนึง. . .. “สัดเอาคำชมกูคืนมา - -*

“ส่วนนึงแล้วมันเท่าไหร่วะ?”


“ก็ลองคิดเองสิ. . .”อืมคิดเองหรอ . . .คราวที่แล้วผมเคยช่วยมันไว้ ก็เหลือ แสนแปด. . .ครั้งล่าสุด ก็ตอนแกล้งเป็นแฟนกับมันอีก แสนนึง เหลือแปดหมื่น. .. ครึ่งนึงของแปดหมื่น ก็. . .. สี่หมื่น! เย้ เหลือแค่สี่หมื่น. . .แต่มันก็ยังเป็นเงินจำนวนที่เยอะสำหรับผมอยู่ดี = =’ แหม่ จะลดทั้งทีก็ไม่ยอมลดให้หมด ! นะมึง


“สี่หมื่น. . .”

“กว่าจะคิดออก กูหลับจนตื่นมาสองรอบแล้วมั้ง . ..

“ปากดี . . .แล้วไออะไรอีกที่มึงว่า ..หมายถึงอะไร. . .”หลังจากที่ผมตอบมันไปตอนแรก มันก็ยัง ถามผมต่อว่าอะไรอีก นั้นก็หมายความว่า มันยังจะมี ของให้ผมอยู่อีกงั้นหรอ?. . .

“อยากได้อะไรก็พูดมาสิ อีกสองอย่าง. . .”

“ทำไมต้องสามอย่างวะ ?”จริงๆ แค่ลดหย่อนหนี้ของมันเพียงอย่างเดียวผมก็ไม่อยากได้อะไรอีก แล้ว แต่เมื่อเขาเสนอ เราก็ควรสนอง จริงมั้ยละครับ 555

“ป่าวกูแค่ชอบเลขสาม. . .”เหตุผมฟังขึ้นมากครับมึง . . . ตอนนี้ผมยังไม่อยากได้อะไรซะด้วยสิ . . . .อืมม...

“งั้น กูขอติดไว้ก่อนละกัน ไว้คิดออกว่าอยากได้อะไรเดียวจะมาบอก โอเครป่าว. . .”

“เออ จะเอาไงก็เอา! ว่าแต่มึงเถอะ รีบกลับรึเปล่า ! จะเที่ยงคืนแล้วนะ . . เดี๋ยวพี่อินก็เป็นห่วงหรอก”. . พอมันพูดขึ้นมาผมถึงนึกออกครับ ว่าตัวเอง มีบ้านต้องให้รีบกลับไปอยู่ . .. ส่วนเรื่องของ ผมกับ มัน ยังไม่ขอสรุป อะไร ในตอนนี้ก็แล้ว กันนะ . . .! หึหึ!


. . . . . . . . . . . . . . .

ผมเดินออกมาจากห้อง โดยมีไอกายเดินมาส่งที่ด้านล่าง เป็นครั้งแรกครับ ที่มันเดินมาส่งผม .[ปกติมีแต่ผมที่วิ่งตามมัน] ถึงจะยังไม่ค่อยชิน กับสถานการณ์แบบนี้ก็เถอะ แต่ผม ก็ยังแอบรู้สึก ดีอยู่ลึกๆ อยู่เลย ถึงผมจะไม่ได้คาดหวัง ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นแบบนี้ แต่ ผม ก็รู้สึก ดีทุกครั้ง ที่ได้ . . .นึกถึงมัน . .
ผมเดินไปขึ้นรถ ก่อนจะขับออกมา  ไอกายมันก็โบกมือบ๊าย บาย ผม อย่างที่มันไม่เคยทำมาก่อน ก่อนที่มันจะทำมือ เป็นรูปเขาควายน้าแอดคาราบาว ที่ข้างหู เหมือนจะส่งสัญญาณมาที่ผม ว่า (เดี๋ยวโทรหานะอะไรประมาณนี้ คึคึ) [รู้สึกสยิวแปลกๆ ไงไม่รู้แฮะ] ระหว่างทางที่ผมขับ ออกมาก็เอาแต่นึกถึงคำพูด คำๆนึงที่ กายมันพูดขึ้น วนอย่าเดิมซ้ำไปซ้ำมา จนผมแอบคล้อย ตาม .  .. แต่เกือบได้ไปคล้อยกับ ยมบาลแล้วไหมละ . . .หึหึ = =’


พอมาถึงร้านผมก็เดินตรงเข้าไปหา ยัยเอิร์น ที่กำลังนั่งคุย อยู่ กับพวกไอติน กับไอวิน แล้วก็พี่ริวส่วนผมก็เดินตรงเข้าไปกอดยัยเอิร์นแบบไม่ทันตั้งตัว . ..  ทุกคนในที่นั้นดูตกใจมากที่ผมไปกอดยัยเอิร์นแบบนั้น ทุกสายตาในที่นั้นจ้องมองมาที่ผมกับยัยเอิร์นที่กำลังกอดกันอยู่ แต่ผมไม่ สนใจ ว่าใครจะมองยังไง ผมแค่อยากจะขอบคุณยัยเอิร์นมากๆ ที่ทำให้ผมมีความกล้า ที่ สามารถที่บอกความในใจกับมันได้ ผมอยากขอบคุณน้องสาวคนนี้ ที่ช่วยเตือนสติผม และผมอยากขอบคุณ ที่ในวันนี้ ผมมีน้องสาวดีๆ อย่างยัยเอิร์น

“สำเร็จมั้ยพี่เจ!”ยัยเอิร์นยิ้มพร้อมกับกระซิบเสียงหวานข้างๆ หูของผม . . ผมได้แต่พยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบ
ส่วนคนอื่นๆ ที่กำลัง นั่งงง กับการกระทำของผม อยู่ๆก็ลุกขึ้นแล้วเดินมากอดผมกันทุกคนไม่เว้น แต่พี่ริวเอง . . .
ผมเคยคิดนะ ถ้าหากวันนั้น ไม่มีเพื่อนๆทีดีอย่างไอติน หรือไอวินเดินเข้ามาในชีวิต ผม จะสามารถกล้าเปิดปากพูดคุยกับใครได้ไหม แล้วถ้าหากผม ไม่ได้การช่วย เหลือในทุกด้านๆ จากพี่ริว ชีวิตของจะเป็นยังไงกัน . .. และถ้าหากวันนี้ ผมไม่ได้ที่ปรึกษาดีๆ ที่คอยเตือนสติ ผม . . . อย่างยัยเอิร์น . . . ความรักของผม มันจะเป็น ยังไงกัน. . .. . 


ขอบคุณทุกคนจริงๆ ที่เกิดมาเติมเต็มช่องว่างที่หายไปในชีวิตของผม. . . ถึงผมจะไม่คอยเชื่อเรื่องโชคชะตาเท่าไหร่นัก แต่ผมก็เชื่อว่า เรื่องเหล่า นี้ . . . จะไม่สามารถ เกิดขึ้นได้ . . . . หากขาดคนพวกนี้ไป . . . .


[ผมจะไม่มีวันลืมวันเกิดตัวเองตอนอายุ 19 ในวันนี้เลย  ^ ^] ขอบคุณมากน่ะทุกคน #เจ

TBC. . . . . . . . . . . . . . . 

[คิมกอนกู]

#สำหรับเพื่อนๆ คนไหน ที่ รู้สึกขัดข้องอะไรตรงไหน สามารถ ทิ้งคอมเม้นไว้ด้าน ล่างได้เลยนะครับ ไว้คราว หน้า ไว้คิมจะกลับมาแก้ไข ให้ใหม่  น้า 

[Kaemmiizz]

เค้าคบกันแล้วอ่ะ กรี๊ดดดดดด!! อย่าฟอร์มเยอะนะกาย อยากพูดไรก็พูดมาเลย

[arij-iris]

อ่านง่ายขึ้นเยอะเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

[❣☾月亮☽❣]

เพิ่งเข้ามาเห็นขอติงสองสามเรื่อง
ชื่อเรื่องเขียนผิด หลุมพราง. เขียนแบบนี้จ้า
หน้าแรกมันโหลดนานเพราะอีโมที่แทรกมากับเนื้อหาและก็อ่านยากเพราะไม่ค่อยเว้นวรรคบรรทัด พื้นที่สีขาวมีน้อย
ลองแก้ไขไปดูนะคะ คนแก่ตาไม่ค่อยดีจ้า

[thitema3]

  ขอบคุณทุกทุกคอมเม้นที่เข้ามาแสดงความคิดนะครับ คิมจะเอาไปปรับปรุงและแก้ไขตามที่บอกทุกอย่างเลย ^ ^ 
ขอบคุณมากๆ นะครับ !

[ตอนนี้ผมได้แก้เรื่องการเว้นบรรทัดใหม่ ของทุกตอนแล้วน่ะ ^ ^] 

[thitema3]

Falling In Love
หลุมพรางหัวใจของนายหน้านิ่ง   
Chapter:16 เพื่อนเก่า Vs แฟนใหม่ [Part.1/2]

เช้าวันพฤหัส ผมตื่นมาด้วย อาการ ปวดหัวนิดๆบวกกับอาการมึนหัวหน่อยๆ จากการกิน อะไรซัอย่าง เข้าไปแต่คับคล้ายคับคาว่า
ต้องเกี่ยวกับ Full Moonแน่ๆ สงสัยจะโดนพวกมันมอมเมื่อคืน ! หึหึ
ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟันแต่งตัวก่อนจะลงมา ที่ชั้นล่าง ทุกคนยังนั่งกันอยู่พร้อมหน้า เว้นแต่ยัยเอิร์นที่ ไปโรงเรียน
ตั้งแต่เช้าแล้ว ขนาดพี่ริวๆที่นั่งๆ อยู่ยังเหล่ส่งยิ้มมาให้ผมเลย ! ผมก็ยิ้มตอบพี่แกกับไปย่างไม่ได้คิดอะไร ส่วนไอเพื่อนเวนทั้ง
สองคนของผมนะหรอ ! พวกมันกำลังประจบพี่อินที่ยืนทำกับข้าวในครัวอยู่ครับ ซักพักไอวินมันก็เดินหน้าตั้งออกมาพร้อมกับโทรศัพท์ ที่ดูคุ้นตา[ของผงเอง- -] ก่อนจะยื่นมาที่หน้าของผม



“ไอเจมีคนโทรมา แหนะ เห็น ชื่ออะไรหน้าเลือดนี้แหละ!! กูรับสายแล้วแต่มันไม่ยอมพูดวะ ??” สิ้นสุดเสียงของไอวินผมนี้ถึงกับทำอะไรต่อไม่ถูกเลย หลังจากที่มันพูดคำว่าหน้าเลือด เพราะนั้นมันเป็นเบอร์ ของไอกายที่ผมเมมไว้นี้นา . .  ผมรีบรับโทรศัพท์จากมือของไอวินก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไป ชั้น บนปิดประตูลงกลอนและล็อคห้องในทัน ที . .

“ฮ..ฮ.ฮัลโหล อื้อ.. มีอะไรโทร...มาแต่เช้าเชียว!”น้ำเสียงของผมสั่นเครือเพียงเพราะกลัวว่ามันจะโมโหใส่. . .


“มัวทำอะไรอยู่ทำไม พึ่งจะมารับสาย.. . กูโทรหาตั้งแต่เมื่อคืนเป็นสิบๆ รอบแล้ว . . แต่พอมีคนกดรับ . . แต่ก็ไม่ยอมพูด “ ชะอุ้ย ตั้งแต่เมื่อคืน . . . ตอนนั้น ผมยังนอนสลบ ไม่รู้เรื่องอยู่เลย ว่าแต่...ใครเป็นคนรับโทรศัพท์หล่ะ สงสัยจะเป็นไอวินมั้ง  ผมขอเดา. .


“เออๆ กูขอโทษนะ เมื่อวาน กูโดนพวกไอวินมันมอมเหล้า แล้วเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้. .ก็เลยไม่ได้รับโทรศัพท์ของมึงเลยกูขอโทษละกันนะๆ”


“พอๆ กูบอกซักคำว่าโกรธมึง กูก็แค่สงสัยว่า เมื่อวานใช่มึงที่รับโทรศัพท์รึเปล่า. . ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร. .”โล่งอกไปอีกผมนึกว่ามันจะโกรธที่ผมไม่รับโทรศัพท์ของมันซะอีก

“อย่าบอกนะว่าที่มึงโทรมาแต่เช้า เพราะจะถามกู . .แค่เนี้ย. . [แอบเสียงสูงนิดๆ]”

“เปล่าก็มีหลายเรื่องที่อยาก ถาม ว่าแต่ตตอนนี้ ทำอะไรอยู่อ้ะ.  .”แอ๊ะ วันนี้มันมาแปลกครับ . . .

“ก็เปล่ากำลังจะไปอาบน้ำ[ที่จริงผมอาบแล้วแต่แกล้งพูดไปให้เหมือนนว่าผมพึ่งจะตื่นนอน. .] แล้วมึงละ ทำอะไรอยู่”

“อยู่ในห้องน้ำ กำลัง. .”

“แอ๊ะๆ อย่าบอกนะว่ามึง เล่นกับน้องอุ้มอยู่หน่ะ ฮ่าๆกรู้หรอก”

“น้องอุ้มอะไรของมึง. . .?” น้ำเสียงของมันดูสงสัยอย่างมากครับ

“ก็น้องอุ้มมือไง ฮ่าๆๆ”

“หึๆ ตลก ละ กูเข้ามาล้างหน้าแปรงฟันเฉยๆ เหอะ ไม่ได้หมกมุ่น อย่งามึงซะหน่อยๆ” หนอยๆ ให้มันน้อยๆหน่อยไอคุณชาย
ไม่ใช่มึง  หรอที่จะทำอะไรกูเมื่อคืน หน่ะ นี้ถ้า น้ำตาของกูไม่ไหล ป่านนี้ ผมกับมันคง. . .กัน ไปแล้วมั้ง . . ..

“จ้า พ่อคนดีพ่อคนมีศีลธรรม !”

“แล้วมึงจะไป.มกี่โมง. . .”หลังจากที่ไอกายพูดจบผมก็หันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ฝาห้อง.  . บอกเวลา 07.42

“น่าจะ 08.30 ทำไมมึงจะมารับกูรึไงกันหึหึ “ผมแกล้งพูดหยอกมันไปครับไม่คิดว่ามันจะมจริงๆ หรอก . . . ถึงจะแอบหวังนิดๆ ก็เถอะ. . .

“เออๆ เดี๋ยว แปดโมงกูไปหา มึงรออยู่นั้นแหละ.”

“เฮ้ยๆ กูพูด เล่น มึงจะมาจริง อ่อ . .!”

“คนอย่างกูพูดคำไหน คำนั้นอยู่แล้ว ไม่มัวมาพูดเล่น โกหกปิ้นป่อน เหมือนมึงหรอก”แรกๆ ก็เกือบดีนะ แต่หลังๆเหมือนตัวเองถูกหลอกด่ายังไงไม่รู้แฮะ. . . = =’

“เออๆ จะมาก็มาเหอะ ! จะได้รับพวกไอวินกับไอตินไปด้วยทีเดียวเลย”

“อ้าวพวกมันยังไม่กลับกันไปอีกหรอ!”

“ยังอะ เมื่อคืนมันเมากัน ก็เลยนอนค้างกันที่ นี้ สองคนเลย. .”

“แล้ว. . .มัน. . .ไม่มาด้วยหรอ?”มันที่ ว่า คงไม่ได้หมายถึง. . ..

“พี่ริวนะหรอ ! เออเขาก็มาแหละแต่มาแค่แปปเดียวแล้วก็กลับ” ขืนผมบอกมันไปว่าพี่ริวอยู่ด้วยทั้งคืนจนจบงานละก็มีหวังงานนี้มีเฮ. .. แต่เอ๊ะ. . ทำไมผมถึงต้องอธิบายอะไรอย่างนี้ให้มันฟังด้วยละ . . .เอ. . . อ่อ. .เกือบจะลืมไป.. ตอนนี้ ผม กับไอกาย เราไม่ใช่ แค่เจ้าหนี้ กับลูกหนี้กันแล้ว นะสิเน้อ. . . คึคึ ^ ^

“อย่าบอกนะว่ามึงหึงกู ! . .”

“หึง. . . หึหึ ติ๊งต๊อง  รีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วไป อีกครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวกูไปรับ”

“คร้าบ ไอคุณชาย”

“เออ แล้วก็เลิกเรียก กูว่าคุณชายซักที . . ”

“อ้าวไม่ให้เรียกว่าคุณชาย แล้วจะให้กระผมเรียกว่าอะไรดีละครับ คุณหนู คุณกาย หรือ อสูรกาย...”

“เห้อๆ จะเรียกอะไรก็เอาเหอะ. . ถึงยังไงมึงก็มีชื่อเรียกกูตั้งเยอะอยู่แล้วนิ่ .”หึหึ ! ผมชักเริ่มเอะใจที่อยู่ๆไอกายมันรู้เรื่องราวของผมเยอะขนาดนี้ รึ มันอาจจะส่งสาย คอยตามติดชีวิตผมอยู่ก็เป็นได้ .หึหึ .

“งั้น กูไปแบน้ำก่อนนะ ฝากจุ๊บตูดไอหมูตุ๋นที ฮ่าๆ”

“หึหึ กวนตีน รีบไป อาบเถอะก่อนที่จะไม่มีโอกาส”

“คร้าบขอโทด คร้าบ ผมจะไม่กวนตีน คุณชาย เอ้ย คุณกาย แล้ว คร้าบ!”      ตื๊ดๆๆ !! หลังจากนั้นไม่นาน ไอกายก็มาถึง ที่หน้า บ้านของผม ครับ มาถึงก็ไม่พูดอะไรเลยครับเดินเข้ามาฉุดกระชากลากถู ผมเดิน ออกไป ยังกะนางเองในเรื่อง นางทาส ยังไงยังงั้นเลยละครับ แต่ดีหน่อย ที่มีบ่าวๆ สองหน่อ มาคอยคุมกันผม ในตอนที่นั่งรถมากับไอกายมันด้วย . .  ระหว่างทางมันก็จอดรถซื้อกินที่มีขายตอนเช้าๆ อาธิเช่น ข้าวเหนียวหมูปิ้ง โจ้ก น้ำ เต้าหู . . คือ มึงช่วย ทำตัวให้เป็นปกติหน่อยได้ไหม ผมว่าไอกายมันคงจะลืมแน่ๆ ว่าตอนนี้ไม่ได้มีแค่ผมกับมันอยู่ด้วยกันแค่สอง คน แต่ยังมี . . องค์รักษ์ ตามผมมาด้วย .. . นึกๆแล้วก็เหมือนดาบสองคม . . ถ้าหาก ผมมากับกายแค่สองคน ผมอาจจะไม่ต้องระแวงหน้าระแวงหลังขนาดนี้ แต่ถ้ามีพักพวกของผมมาด้วยสอง คนละก็ อย่างน้อยถ้ามีอะไรเกิดขึ้น กับผม ก็น่าจะมีข่าวถึงครอบครัวของผมบ้าง [เผื่อจะได้รู้ว่าศพผมซ่อนอยู่ตรงไหน] คิดมากไปรึเปล่ากู = =’.ก็นะ ก็มันไม่ชินนี่ !


พอมาถึงที่หน้าม.เราต่างคนต่างก็แยกย้ายกันเข้า ตามคณะของตัวเอง  โดยผมก็รีบวิ่งตรงเข้าคณะของตัวเองก่อนพวก เลย

เพราะตึกคณะของ ผม ใกล้ กับทางเข้าประตู มากที่สุด ส่วนพวกคณะวิศวะต้อง นั่งวิน หรือถ้าใครมีรถมาก็คงต้องขับเข้าไปอีกสัก

พัก กว่าจะถึง . .      และแล้วเวลาก็ผ่าน ไปไวอย่างกับโกหก ครับตอนนี้ ผมเรียนเสร็จ หมดทุกวิชาแล้วกำลังเตรียมตัวจะกลับบ้านอยู่พอ ดี !

ตื้อดึ่ง!! [เสียงแมสเสทดังขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อของผม] ผมเป็นคนที่ขี้ระแวงพวกข้อความมากเลยๆ หล่ะเคยมีครั้งนึง ตอนั้นน่า
จะประมาณ ม.4 จำได้ว่าวันนั้น เป็นวันที่ผมพึ่งจะเลิกเรียน แถมฝนยังตกหนักอีกด้วยผมเลยเดินไปหลบฝนอยู่ที่ห้องสมุดกับไอ
วินมันสอง คน แล้ว แล้วอยู่ๆ ก็มีข้อความเด้งขึ้นมาจากโทรศัพท์ของผมพอดี และด้วยบรรยากาศตอนนั้น ที่ฝนตกโหมกระหน่ำ
มาอย่างแรง แถมฟ้ายังร้องอีก ทำให้ผมไม่กล้าที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นในเวลาฝนตก (เพราะกลัวฟ้าผ่า -.-) ผมก็เลยไม่ได้
ใส่ใจอะๆไร จนกลับมาถึง บ้าน คุณ พี่ เอม (แม่บ้านที่บ้านของพ่อผม)แกก็บอกว่า พ่อผมลื่น หัวฟาดพื้นในห้อง น้ำ ตอนนั้น ผมก็
นึกว่าพี่แกพูดเล่นเลยไม่ได้ คิดอะไร แต่ พอไปถามป้านอยกับป้าช้อย อีกที ผมถึงรู้ว่ามันคือ เรื่องจริง แล้วทำไมถึงไม่มีใครโทร
ไปบอกผมซักนิดเลยหล่ะ. .. ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งโทดตัวเองอยู่ พี่เอมแกก็เดินเข้ามาแล้วบอกว่า ได้ส่งข้อความ ไปให้ผม
ตั้งแต่ เลิกเรียนแล้ว แต่ผมไม่ยอม อ่าน . . ซึ่งครั้งนั้น ก็เป็นเรื่องที่ทำให้ผมระแวงทุกครั้งที่มีข้อความเข้ามา เพราะผม ไม่อยากที่จะให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิด ขึ้น เป็นครั้งที่สองอีกเป็นอันขาด . ..


[ขอเชิญร่วมงานคืนสู่เย้า ณ ร้าน ☆یŦαя Café เวลาโดยประมาณ 16.30น.หวังว่าทุกคนคงจะมานะ] หลังจากที่ผมอ่านข้อความก็ทำเอาผมสตันไปสามวินาที เพราะไอคนที่ส่งข้อความเชิญ มาในแชทกลุ่มรุ่น ของผม มันคือ “ไอเปรม”เปรม สมัยก่อน ตอนที ผมยังเรียนอยู่มัธยม มัน เป็นแก้งหัวโจกในการทำเรื่องเลวๆ ผิดกฎ หรือ ที่เขาไม่ให้ทำอยู่เสมอ โดยสมาชิก ของมันก็จะมีอีกสอง คน คือ ไอ เดย์ กับ ไอฮาฟ [ซึ่งสองคนนี้ได้มาขอโทดในสิ่งที่เคยทำผิดไว้ กับผมก่อนวันที่เราจะเรียนจบกัน] ส่วนไอเปรม มันไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่มันทำไปเลย ครับ นี้ ถ้าเป็นคนอื่นมาชวน ผมกะว่าจะไปอยู่นะ แต่นี้ เป็น มัน . . . . . ผมกับมันเรายังมีอดีตที่ ไม่ค่อยดีต่อกันอยู่อีกเยอะเลย. .


ตื้อดึ่ง!


“โอเคไว้เจอกันนะเปรม”อันนี้น่าจะเป็นอุ้มเพื่อนผู้หญิงในห้องครับ เปลี่ยนไปซะจนผมจำหน้าไม่ได้เลย ^ ^

“ ห้าโมงได้ไหมกลัวไปไม่ทัน”นี้ไอติ๋ม[จอมเฉื่อยครับ] ที่จริงมันชื่อโน้ตครับ แต่ด้วยบุคลิก นิ่งๆ บวก เอ๋อๆ ของมันเพื่อนๆ เลยขนานนามของมันว่า ไอติ๋ม (มันใส่แว่นด้วยไงเลยหมือน)

“ไม่รู้แหละ ถ้า ไอเจ ไปกูก็ไป ”. . ผมรู้สึกอึ้งที่อยู่ๆ ก็มีคนพูดถึงผมขึ้นมาด้วย. . .และคนๆนั้นก็คือ ไอเดย์ครับ

“ใช่ๆ ถ้า เจ ไม่ไปกูก็ไม่ไป”[ฮาฟ] เอา. . ละสิ ไหงจะไปไม่ไปทำไมอยู่ดีๆ ถึงเกี่ยวกับผมได้ละนี้ .. . ผมนี้ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลย

“เอาสิ เจไป ชั้นไป โฮ๊ะๆ ว่าไงว่ากัน”คราวนี้ เป็น ไอมินนี่ครับ มันเป็นเพื่อน ผู้ชาย(เกือบๆหน่ะ) ที่แอบชอบผมมาตั้งแต่ม.ต้น แล้ว มาเกี่ยวอะไรกับผมอีกละเนี้ย . . .แล้วก็มีคนที่คอมเม้นเกี่ยวกับผมราวๆ อีกสิบคนเห็นจะได้  . .

ยิ่งมีคนกล่าวถึงผมมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งคิดหนักมาขึ้นเท่านั้น เพราะผมเองไม่อยากเป็นสาเหตุ ที่ทำให้เพื่อนๆคนอื่นๆ ไม่ได้ไปงานด้วย ผมจึงตัดสินใจ . . .

“เออ สี่โมงใช่มั้ยเดี๋ยว กูไป. . .” เท่านั้นแหละ ครับ แชทผมดัง ขึ้นรัวๆๆๆๆเลย  เห้อ ไหนๆ วันนี้ผมกก็ต้องไปทำงานที่นั้นอยู่แล้ว คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะเลี่ยงได้เลยสิ นะ . . .

ปี๊ดดดดดๆๆๆๆ !!!!! เสียงบีบแตรถที่ ดังขึ้นมา จากระยะไม่ไกลนัก แต่พอผมเงยหน้าขึ้นมามอง ระยะมันก็ห่างจากตัวผมอีกนิดเดียวเท่านั้น เอง แต่โชคดีหน่อยที่มีนคน ดึงตัวผมเข้ามาข้างทางซะก่อน ซึ่งคนๆ ก็คือ. . ใครที่หลายๆ คนก็คงรู้กันดี ไอกายครับ มาช่วยผมไว้ได้ทันเวลาพอดีเลย

“อยากตายมากนักรึไง ถึงไปยืนกลางถนน ขนาดนั้น!”

“กูไม่ทันมองนี้หว่า อยู่ๆ รถแม้งก็ขับมาเร็วขนาดนั้น เป็นมึง มึงหลบทันหรอ!”  ถึงผมจะชอบที่มีมันโผล่เข้ามาบ่อยๆ แต่ผมก็ไม่ค่อยชอบให้ใครมาซ้ำเติมผมในเวลาแบบนี้. . 

“มองหน่ะทัน ถ้ามึงเงยหน้าจากจอซักแปปนึงแล้วเดินข้ามฝั่งมาเนี้ย คิดดูซิถ้ากูไม่มาไม่ทันเนี้ย มันจะเกิดอะไรขึ้นกับมึงบ้างห้ะ”
“จริงๆ มึงไม่ต้องมาช่วยกูก็ได้นะ น่าจะปล่อยให้กูตายๆ ไป ซะ จะได้ไม่มีใครมากวนใจมึง ไง รึกลัว ว่าจะไม่มีใครคอยปนนิบัติใช้หนี้มึงรึไงกัน”

“กูไม่ได้เป็นห่วง เรื่องนั้น แต่สิ่งที่กูเป็นห่วงกูคือ. . .มึง . . .”สิ้นสุดคำพูดของกาย  มันเหมือนมีอะไรทิ่มทะลุผ่านตัวผมเข้าไปด้านในจนรู้สึกชาไปหมด . . . . นี้ ผม เผลอทำตัวไม่ดีอะไรลงไปเนี้ย ผมเผลอตะคอกใส่มันหรอ . . สีหน้าของมันดูจริงจังกับคำพูดมากราวกลับมาทุก สิ่งที่มันพูดนั้นล้วนออกมาจากใจ ของมันเอง  . . ผมเองก็อดไม่ได้ที่จะไม่รู้สึกผิด. .


“ค..คือ..กาย..กูขอโทษกูนะเว้ย ที่ตะคอกใส่มึง คื. . .”

“พอ.ไม่ต้องพูดอะไรหรอก กูรู้หมดแล้ว ไอวินมันเคยเล่าเรื่องของมึงให้กูฟังอยู่. .กูเข้าใจว่ามึงไม่ชอบให้ใครมาซ้ำเติมมึงใช่มั้ย?” ผมไม่กล้าพูดอะไรอีก เลยได้แต่พยักหน้า สองครั้งแทนคำตอบ


“กูก็ต้องขอโทดละกันที่ พูดกับมึงออกไป แบบนั้น ก็มัน อดไม่ได้นิ่หว่า คราวนั้นก็ทีละนี้ถ้ากูมาไม่ทันเวลา. . .มึงจะเป็นไงบ้างเนี้ยรู้ตัวบ้างไหมห้ะ!”.  . .  น้ำเสียงของมันยังดุผมไม่ห่าง แต่สายตากับต่างกันโดยสิ้นเชิงครับ ^ ^

 

[thitema3]

“กูขอโทด..”

“พอๆ เลิกโทดตัวเองเถอะ กูไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว . .เย็นนี้มึงว่างไหม?”น้ำเสียงของไอกายดูสดใสขึ้นจากเมื่อกี้มากครับ แถมสีหน้าก็ดูปกติขึ้นแล้ว ด้วย ถึงผมจะมีอารมณ์แบบนี้ไม่บ่อยมากนัก แต่ผมขอสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำตัวแบบนี้ให้ให้กายมันเห็นอีกเป็นครั้งที่สอง . . .เพรา ผมไม่อยากเป็นสาเหตุที่ทำให้กายมันไม่สบายใจ ยิ่งสถานะในตอนนี้ของผม กับมันแล้ว ยิ่งทำให้ผมแคร์ มันยิ่ง กว่าเมื่อก่อนซะอีก . . .


“เย็นนี้ กูมีนัดเลี้ยงรุ่น ที่ร้านกาแฟวะ แต่ถ้า มึงมีธุระด่วนกูจะได้โทรไปยกเลิกให้ก็ได้. .”

“เห้ยๆ อย่าทำงั้นเชียว เรื่องของกูไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก . . ก็แค่จะชวนไปกินข้าวไปดูหนังก็แค่นั้น ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง. . “แล้วไอเรื่องอื่นที่มันว่านี้หมายถึงอะไรกัน??? ผมชักจะงง กับคำพูดสองแง่สองงามของมันแล้วสิ . .

“งั้นเปลี่ยนเป็นวันเสาร์อาทิตย์ดีไหมละกูว่างทั้งวันเลย. .”

“อือๆเอาไงก็ได้ เออแล้วมึงมีช่องทางการติดต่ออะไรนอกจากเบอร์มึงบ้างมั้ย ?”

“ทำไม.มึงโทรหากูไม่ติดหรอ?”

“ก็ติด แต่หลายครั้งมันก็ขึ้น บริการฝากหมายเลขบ้าง .. ไม่มีสัญญาณตอบรับบ้าง. .พอกูโทรไปแล้วเจอแบบนี้มัน หงุดหงิดวะ”

“กรมม.. นี้แสดงว่ามึงโทรหากูบ่อยมากเลยละสิ ฮ่าๆ แหม่ๆ ยังไงๆ ติดกูเข้าแล้วละสิห่านน 5555”

“. . .ติด อะไรของมึงม...ม มั่วละ . . เออ ไหน ว่ารีบไป ไหน ไม่รีบไปรึไง เดี๋ยวเพื่อนมึงก็รอนานกันหรอก ไปๆ ได้แล้วไปเหม็นขี้หน้า”ฮ่าๆ ในที่สุดวันนี้ผมก็ได้เห็นช็อตเด็ดครับ เวลาไอกายมันเขินมันจะก้มหน้า บ่นพึมพำอะไรแปปนึงแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาวีนใส่ 555 เห็นมันในมุม นี้ แล้ว แตกต่าง ไปจากมุกๆ ที่คนอื่นเคยเห็นเลยละครับ [เหมือนพวกปัญญาอ่อนฮ่าๆ]

. . . หลังจากนั้มผมกับกายเราต่างก็แยกทางกันกลับ .. ที่แรกมันอาสาบอกว่าจะมาส่งผมที่บ้านครับ แต่ พบังเอิญไอวิน ขับมอไซด์มาที่หน้าคณะของผมพอดี ผมเลยอาศัยติดรถมันไปด้วย คน [กลัวไอกายมันเขิน แล้ววันแตกใส่ผมในรถครับ] ที่จริงถ้าหากมันตื้อผมอีกหน่อย ผมคงต้องไปกับมันแน่ๆ ฮ่าๆ แต่ผมว่ามันคงจะไม่กล้าเพราะตอนนี้มีไอวินอยู่ด้วย .  .มันก็เลยเดินก้มหน้าก้มตา ขึ้นรถมันก่อนจะขับออกไป. . .

หลังจากที่ไอวินพาผมมาส่งผม มันก็รีบขับรถกลับไปที่บ้านของมัน ไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนที่จะกลับมารับผมในอีกครึ่งชั่วโมง. .  ซึ่งผมก็ใช้เวลาเพียง 20 นาที ในการอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะรีบลงมารอไอวินข้างล่าง

“พี่เจ! จะไปไหนค่ะแต่งตัวซะหล่อเชียว”

“อ๋อพี่จะไปงานเลี้ยงรุ่น ที่ร้านกาแฟ ตรงนู้นนะ ถ้าพี่อินกลับมาจากจ่ายตลาดแล้วก็ฝากบอกให้พี่ด้วยนะ เขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“อ๋อถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลยค่ะเอิร์นโทรบอกเรียบร้อยแล้ว. . .”

“หมายความว่าเอิร์นรู้หรอว่าพี่จะไปที่ร้านไหน?”

“รู้สิค่ะ เอิร์นเป็นน้องสาวพี่นะ [ถึงจะไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก็เถอะ.]ทำไมจะไม่รู้เรื่องของพี่ชายตัวเองบ้างละค่ะ”ถึงจะแอบแปลกใจเล็กๆ ก็เถอะ แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรยัยเอิร์นต่อเพราะคิดว่าต่อให้ถามยังไงยัยเอิร์นก็คงไม่บอกผมแน่ๆ
ยัยเด็กความลับเยอะ! -.-

“ไปที่นั้นระวังจะช็อคเพราะเจอหนุ่มหล่อเอานะ หึหึ ! อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน. .”

“หมายถึงพี่โชนหรอค่ะ ?”

“หึ้ยไหงเอิร์นถึงรู้จักพี่เขาได้ละ. .”

“แหม่ก็พี่เจกับพี่โชนจู๋จี๊กันซะขนาดนั้น . . ก็คงไม่พ้นฝีมือของ เดอะแก้งของเอิร์นหรอกค่ะ มองเห็นเรย์ด้า Y ตั้งแต่ร้อยกิโลเมตรแล้ว นี้ไง รูปพี่เจ กับพี่เขาเต็มเลย” พอยัยเอริ์นพูดจบ ก็ยื่นโทรศัพท์ที่มีรูป ผม กับพี่โชน กำลัง ช่วยกัน ขายกาแฟอยู่ (น่าจะเป็นเมื่อวาน) ประมาณสิบกว่าภาพครับ แต่ภาพหลังๆ เป็นภาพสมัยที่ผมยังทำงานช่วงแรกๆ อยู่เลย เลยมีภาพสวีท ตอนที่พี่โชนสอนงานผมอยู่. . ยังไม่พอนะ ยังมีรูปผม กับพี่ ริว รวม ถึง. . .ผมกับไอกาย  เป็นตอนที่ ไอกายมันเมา[เพราะลิตรเหล้าขาวครั้งนั้น] เป็นภาพที่ไอกายมันเอาหัวซุกอยู่ที่อกของผม ตอนกดโทรศัพท์หาคุณเอื้อยเมื่อ นานมาแล้ว. . ตั้งแต่ที่ดูรูปแรกจนมาถึงรูปสุดท้ายไม่มีรูปไหน ที่ทำให้ผมเขินได้เท่ากับรูปของผม กับไอกาย เลยจริงๆ ^ ^. .

“แหมะๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ชอบละ สิ ให้เอิร์นส่งให้เอามั้ย .. คึคึ !!”

“บ้าๆ พี่ไม่ได้อยากได้ซะหน่อย”

“อ๋อถ้าไม่อยากได้ก็ไม่เป็นไร งั้นเอิร์นลบทิ้งดีกว่าจะได้มีพื้นที่ว่างให้กับรูป อื่นๆบ้างๆ”

“ด...เดี้ยว.... อย่า..อย่าลบ นะ พี่ขอหล่ะ ส่งมาให้พี่ก็ได้ นะๆ น้องเอิร์นคนสวยของพี่ ^ ^”

“ก็แค่นั้นแหละค่ะที่เอิร์นอยากเห็น ฮ่าๆ เห็นพี่เจเป็นแบบนี้ แล้วเอิร์นก็รู้สึกดีไปอีกแบบนะค่ะ ว่า แต่ ระหว่างพี่กับพี่กายเนี้ย . . . มีอะไรที่เอิร์นยังไม่รู้อีกรึเปล่า. . เนี้ย.หึหึ !”โป้ก นี้ ซักที

“เรื่องของคนโต เขาเด็กอย่าง เราไม่ต้องรู้หรอก น่า”

“โถ่เอิร์นไม่ใช่เด็กนะ พี่เจ เอิร์นโตพอจะรู้ว่า . . ว่า. . พี่เจ...กับพี่กาย..ไม่ใช่เพื่อนกัน แต่เป็น...”)(&(&$^#$%
แต่ก่อนที่ยัยเอิร์นจะเผลอหลุดปากอะไรไปผมก็ กระโดดเข้าไปปิดปากของยัยเอิร์นซะก่อน ก็อยู่ๆ ดีๆ ไอวินมันก็วิ่งเข้ามาเปิดประตู จากข้างหลังของผม [โชคดีหน่อยที่แอบๆ เห็นมันเดินมาไม่งั้นแย่]

“เซอร์ไพรท์ . .. .อ้าว ไหงเงียบกันจัง ที่บ้านไม่มีคนอยู่หรอจ้ะ น้องเอิร์นจ๋า”ยัยเอิร์นทำเสียงๆ อู้ๆ อี้ๆ ก่อนจะกัดมือผม และดิ้นหลุดออก ไปยืนข้างๆ ไอวินมัน

“พี่เจไม่มีทางปิดบังเอิร์นตลอดหรอกนะ  ถ้าพี่เจไม่บอก เอริ์นจะเดินเข้าไปถามด้วยตัวของเอิร์นเลย”

“. . .เออ ฮัลโหล . . พี่มาแล้วจ้า . .พี่วินไง จ้ะ”. . ผมรู้สึกว่ายัยเอิร์นคงจะยังไม่รู้ตัวนะว่าไอวินมันยืนอยู่ข้างๆ

“โอ๋ๆ ไม่เอาๆ นะเอิร์นเอาไว้เดี๋ยวพี่กลับมาแล้วเดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังนะค่ะๆ”

“จริงน่ะ?”

“จริงสิคร้าบ คนดีของพี่ไม่โกรธพี่เน้อ !!”

“เอิร์นไม่โกรธพี่เจ ก็ได้แต่พี่เ จต้อง สัญญากับเอิร์นนะ ว่าพี่เจ จะพูด ความจริงกับเอิร์นทุกอย่าง!!! สัญญาสิ” เอิ่มผมไม่เคยรู้สึกกดดันอะไรขนาดนนี้มาก่อน สีหน้าของ ยัยเอิร์นดูจริงจังกับเรื่องนี้เอามากๆ นี้ผมเริ่มชักจะกลัวๆ สาววายขึ้นมาแล้ว ละสิตอนนี้ !!
“ตกลงตามนี้นะ . แต่ตอนนี้พี่ต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวจะเข้างานสายเอา ส่วนเอิร์นถ้าจะตามไปกับพี่ด้วย ให้รอ ไอวินมารับนะ”

“ต...แต่..”

“ไม่เต่อไม่แต่อะไรทั้งนั้นแหละ พอมึงไปส่งกูแล้วก็กลับมารับเอิร์นอีกรอบด้วยนะ. .”

“อ๋อไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เจน เดี๋ยว อีกแปปนึงเพื่อนเอิร์นก็มารับแล้วละคะ พี่สองคนก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวเข้างานสายเอิร์นไม่รู้ด้วยนะ.”

“โอเค ไว้เจอกันที่ร้านนะครับน้องเอิร์น. .”

“ค่า ขับรถดีๆ นะค่ะพี่ เจ พี่ วิน”

“คร้าบบ!!” หลังจากที่เดินออกมาที่หน้าร้านผมกับไอวินเราส่องคนก็รีบเปิ่นแนบ ขึ้นรถ ขับออก มาจากร้านแล้ว มุ้งตรงไปที่ร้าน กา เลยทันที -.-

พอผมกับไอวินมาถึงที่ร้าน ก็ ถึงกับอึ้งกันจนพูดไมออกเลยครับ   เมื่อเพื่อนของพวกผมกับไอตินราว 40 กว่าคนกำลังรวมตัวกันอยู่ ณ ร้านกาแฟแห่ง นี้ . . เพื่อนๆ ทุกคนที่อยู่ภายในร้านต่างพากันจ้องมองออกมาที่กระจกหน้าร้าน นี้ขนาดยังไม่ได้เปิดประตูเข้าไปกันนะ อะไรจะสายตาดีกันขนาดนั้น หึหึ !  พอไอวินเดินเข้าไปเปิด เพื่อนๆของไอวินก็เดินกรู่กันเข้ามารุมกอด ไอวิน จนมันสดุดล้มไป. . .ส่วนผม นะหรอ . . . ผมไม่ค่อยมีเพื่อนอย่างไอวินมันหรอก ครับ เลยรู้จักแค่ไม่กี่คน ส่วนไอพวกที่นัดแนะ ว่าถ้าผมไม่มามันก็จะไม่มา ตอนนี้ . . ยังไม่เห็นหัวพวกมันซักตัวเลยครับ. .

“ไอเจ ช่วยกูด้วย. .”ไอวินมันตะโกน ขอความช่วยเหลือจากผม ที่กำลังเดินเข้าหลังร้านไป ทำให้สายตาหลายๆ คู่ในบริเวณนั้น หันมาจับจ้องผม แทนไอวินซะก่อน. . . ผมนี้ถึงกับเดินไปไหนไม่ออกเลย . . . สายตาทุกคนเหมือนกับ ว่าผมไม่ทำอะไรไม่ให้อย่างนั้นแหละ. .

“หวัดดี !”ผมกล่าวทักทายเพื่อนๆทุกคนไปด้วยมิตรไมตรีที่ดี แต่ดูเหมือนว่าจะๆไม่มีใครสบอารมณ์ร่วมกับผมเลยซักคน = =’

“เจ คงไม่ได้หมายถึง เจตรินทร์ ห้องสามหรอกใช่ป่ะ?” อยู่ๆก็มีเพื่อนผู้หญิงคนนึงของไอวินพูดชื่อผมขึ้นมาครับ

“นั้นแหละมัน. . .[เสียงวินมันครับ]”เอาสิครับบรรยากาศในตอนนี้เงียบกว่าเมื่อ เมื่อกี้ซะอีก . . เธอคนที่เอ่ยปากถามคนนั้นค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ๆ ผมก่อนจะใช้มือของเธอ ยื่มาจับที่แก้มของผม ทั้งสองข้าง

“เอ่อ. . มีอะไรกับเรารึเปล่า รู้จักเรา....ด้วยหรอ!” ผมยิ้มเจื่อนๆ ส่งไปให้เธอคนนั้น . . แต่ไม่รู้ว่าเธอได้สนใจผมอยู่รึเปล่านะ. .
“ใช่เจตรินทร์ จริงๆ ด้วย เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ แล้ว นี้ไอคนที่ชอบ แก มันไม่มาด้วยเหรอ ?”คนที่ชอบผม. . .. ใครกันละใครกัน. . . อ่อ สงสัยเธอคงจะหมายถึง

“มินนี่หน่ะเหรอตอนนี้เราก็ยังไม่เห็นเหมือนกัน. . ไม่รู้มัวไปทำอะไรกันอยู่. . ถึงมาช้ากันขนาดนี้. .”

“ป่าว ๆช่างมันเถอะ ว่าแต่ ทำไมวันนี้ ถึงแต่งตัวแปลกๆ  อย่าบอกนะว่าแกเป็นพนักงาน อยู่ที่นี้. .”

“อืมๆ. . มีอะไรหรอ...”สิ้นสุดเสียงของผมปุ๊ป เพื่อนทุกคน ดูอึ้งกับคำตอบของผมเอามากๆ . . .จะอึ้งอะไรกันขนาดนั้น. .

“น้อง เจ ครับ รีบเอาของไปเก็บ แล้วตามมาช่วยงานพี่ข้างหลังร้านได้แล้ว. . . ลูกค้ามากันเยอะแล้วเห็นมั้ย?. .”เพียงเท่านั้นแหละครับ จากสายตาที่จ้องมองผมของทุกคนก็เปลี่ยนไปสนใจที่พี่โชน รวมถึงเพื่อนๆ ผู้หญิงที่นั่งอยู่ก็ไม่เว้นครัยต่างพากันเดินเข้ามา พร้อมกับเสียงกรี๊ดกร๊าด ที่ดังตามมา ... หืม หรือต้องเรียกว่า มาทันเวลาพอดี . . .หึหึ . ผมเลยฉวยโอกาสที่ ไม่มีใครสนใจผมในตอนนี้ สะหลายโต๋ เข้าหลังร้าน ในทันที. . .

หลังจากที่ผมเดินเข้ามาที่หลังร้านก็ยังได้ยิน เสียง ของเพื่อนๆ ผู้หญิง พวกนั้น คุยกับ พี่โชน ราวกับ ว่ารู้จักกันมาซักสิบปียังไงอย่างงั้นเลย . . ที่จริงๆ ผมจะไม่สนใจก็ได้นะ ถ้าไม่บังเอิญ พี่ชื่อ ผมอยู่ ในการนินทาครั้งนั้นด้วย. . . หึหึ !

ผ่านไปพักนึงพี่โชนแกก็เดินยิ้มๆ เข้ามาที่หลังร้าน ก่อนจะ เปิดปากแซวผม ตั้ง แต่หน้าประตู . .. .พี่โชนแกก็เล่าให้ผมฟังว่าเพื่อนกำลังแปลกใจที่อยู่ๆ ก็เห็นผม . . มาทำงานอะไรอย่างนี้. . .เพราะเมื่อก่อน สมัยมัธยม บ้านของผมมีฐานะที่มั่นคงมากๆ ช่วงนั้นเลยโดน พวกแก้งของไอเปรม เดินเข้ามาไถเงินผมอยู่บ่อยๆ . .  แต่ด้วย ที่เศรษฐกิจ ในช่วงนี้ ไม่ค่อยสู้ดีนัก ทำให้งานที่พ่อผมกำลังทำอยู่เกิดปัญหาไปด้วย ส่วนเรื่องอะไรนั้นผมก็ไม่เคยถามพ่ออย่างจริงๆ จังๆนักหรอก พ่อเอาแต่บอกปัดๆกับผมว่า มันก็ธุรกิจค้าขายอะไรทั่วไปนี้แหละ แต่เหมือนลูกค้า หันไปสนใจ จ้าวใหม่แทน  เลยทำให้ครอบครัวของผมเกิดวิกฤอย่างหนัก บ้านผมติดหนี้สินหลายสิบล้าน จนพ่อของผมต้องไปทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ กับพี่เจมส์พี่ชายของผมด้วยอีกคน. . . ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่เคยได้ข่าวอะไรจากพ่อและพี่ชายอีกเลย. . .รู้ตัวอีกที ผมก็ถูกส่งตัวให้มาอยู่กับพี่อิน เรียบร้อยแล้วละครับบ. ..

 พอเวลาผ่านไปซักพักใหญ่ๆ ผู้คนก็แห่มากันอย่างล้นหลามชนิดที่ ว่า ที่โต๊ะไม่พอเลยที เดียว แต่ที่หน้าแปลกใจก็คือ. . . มันมีแต่คนที่ผม รู้สึกคุ้นหน้าเลยละสิ ไม่รู้ว่า ผมคิดไปเอง มั้ย ? เลยลองเดินไปถามพี่โชน ที่ยืนอยู่หน้าเคาท์เตอร์ดู ก็ได้คำตอบมาว่า. . . วันนี้ มีค้นซื้อชั่วโมงทั้ง วัน ให้พวกเพื่อนผม (จริงๆ เพื่อนไอวินมันหมดแหนะ) เพื่อนผมมีอยู่ไม่กี่คนหรอก . . .(เพราะอัธยาศัย ของผมไม่ได้ดีอย่างไอวินมัน) . . ผมยังแอบคิดในใจ ว่า มันลงทุนเลี้ยงรุ่นถึงขั้นปิดร้านเลี้ยงกันเลยหรอ. . โห๊ะ . . .คงจะหมดกันหลายตังหน้าดู. .แต่ช่าง เถอะครับ ถึงยังไง ผมก็ไม่มี ส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ อยู่ดี.  .
ระหว่างที่ผมกำลัง เอาเครื่องดื่มไปเสริฟ์ ให้เพื่อนๆ ที่โต๊ะ อยู่ๆ ก็มี้เสียงข้อความ ดังขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงของผม . . . ผมอาศัย จังหว่ะที่พี่โชนแกเผลอๆ หยิบโทรศัพท์ ขึ้นมากดดู . . “เพื่อนหมูตุ๋น”. . .คึคึ  ผมรีบเดินออกไปข้างนอกร้านก่อนจะ กดรับสายของ มัน

“หวัดดีเพื่อนหมูตุ๋น โทรมามีอะไรรึเปล่า ฮ่าๆ”

“กวนตีน.ละ . เลี้ยงรุ่นเป็นไงมั้ง. .สนุกมั้ย?”ถ้าถามว่าสนุกมั้ยผมก็ไม่สามารถตอบไอกายได้เหมือนกัน เพราะผมเอาแต่ทำงานง้อกๆ ช่วยพี่โชน แกตั้งแต่เข้าร้านมา  แต่เพื่อความสบายใจของมันผมจึงตอบมันกลับไป ..

“อืมก็หนุกดีๆ ทำไมอยู่บ้านเบื่อหรอมึง จะมาก็ได้นะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ฮ่าๆ”ถึงผมจะพูดเล่นๆ ออกไป ก็เถอะ แต่ผมลืมคิดไปว่าคนอย่างไอกาย . . .มันไม่เคยล้อเล่นกับใคร. . ..

“อืม งั้นอีกครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวกูไป . .ไว้เจอกัน. . .”

“ต.แต....ตื๊ดๆ”ไม่ทันแล้วครับ ผมเผลอ ออกปากชวนไอกายมัน ไป ทั้งๆ ที่วันนี้ร้านปิดอยู่ๆแท้ๆ - -* โอยทีนี้จะทำไงดีละเนี้ย หายตัวไปอยู่นอกอวกาศเลยดีมั้ยไอเจเอ้ยย  ปากพล้อยจริงๆ กู  แต่ในระหว่างที่ ผมกำลังสบถออยู่คนเดียวอย่างหัวเสีย ก็มี ลูกค้าไม่สิคงเป็นเพื่อนๆ ของไอวินมันนั้นแหละเดินมากันประมาณ 4-5 คน  ผมจึงรีบเดินไปรับๆ พวกเพื่อนๆของมัน ที่กำลังเดินมาจากด้าน ล่าง . . แต่ผมคิดผิดครับ คราวนี้. . .ไม่ใช่เพื่อน ของๆ ไอวินแต่เป็นเพื่อนๆ ของผมเอง แต่สิ่งที่ทำให้ผมอยากเดินกลับขึ้นไปมากที่สุด. . .ก็ตอน เห็น หน้าของไอเปรมนี้แหละครับ . . . ผมกับมันเราจ้อง ตา กันพักนึง สภาพของมันในตอนนี้ดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมากครับ ไม่ต่างจากผมเลย . . . ไอเดย์กับไอฮาฟ ยังทำหน้างง อยู่ คงจะจำผมไม่ได้แน่ๆ เลย นอกจาก . . . ไอมินนี่กับไอติ๋ม ที่พอผมเดินลงมา มันสองคนนี้แทบกระโดด กอด จนผมเกือยจะล้มหัวทิ่มลงไป ข้างล่าง.เลยครับ

“ว้ายยยยย !!! นี้ เจ หรอ หู้ย ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เนี้ย ดูสิ โตขึ้น แล้วหล่อ ขึ้นมาเชียว” เอ่อ แสดงว่าตอนเด็กนี้กูดูแย่มากใช่ไหม ห้ะ อิมินนี่. . - -*

“เจเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ ว่าแต่สบายดีรึเปล่า”. .ส่วนคนที่ยังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยก็น่าจะเป็นไอติ๋มนี้แหละครับ สมัยก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย . . . (มันชอบพูดนิ่งเรียบๆ พร้อมกับใบหน้าที่ดูไร้อารมณ์เหมือนทุกที) ผมเห็นแล้วก็อดขำกับการกระทำของมันไม่ได้เลยครับ

“เห้ย/เห้ย นี้ ถ้าอิโกมินมันไม่ทักนี้ จำไม่ได้เลยนะ” เดย์&ฮาฟ ส่วนไอ่.นั้น  ไมยอมพูดอะไรครับ. . หึหึ

“นี้ๆ อิคุณฮาฟค่ะ กู บอกมึงตั้งกี่ครั้งแล้วค่ะ ว่าไม่ให้เรียก โกมิน กูชื่อมินนี่ เข้าใจตรงกันน่ะค่ะ !! มินนี่พร้อมกัน สามสี่!!”

“อิโกมิน ฮ่าๆๆๆ” และแล้วพวกมัน 4คนก็รีบวิ่งหนีอิมินที่วิ่งไล่จับตูดของพวกมันเข้าร้านกันไป. . .ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ผมกับไอเปรม. . ที่กำลังยืนจ้อง หน้า โดย ที่ต่างคนต่างไม่พูดอะไร. . . แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะเรื่องราวระหว่างผมกับไอเปรมมันก็ผ่านมาตั้ง 5 ปีแล้ว ถ้าจะคิดโกรธมันอยู่ก็จะดู ว่าผม ทัษนคติไม่ดีกับคนอื่นอีก . . ผมเลยตัดสินใจยอมเปิดปากเป็นฝ่าย ชวนมันเข้าไปด้านในก่อน

“เพื่อนก็ไปหมด แล้ว มึงจะไม่เข้าไปหรอ . . .” ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก  ผมเลยเดินนำมันเข้าไปที่หน้าร้านแต่ขณะที่ ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าไป ไอเปรมมันก็พูด ประโยค ที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของคนอย่างมัน

“เจ! เรื่องเมื่อ 5 ปีก่อน . . กูขอโทษนะ.  .”คำพูดของมันทำให้ผมรู้สึกดีใจและตกใจในเวลาเดียวกัน ก็เพราะคนอย่างมัน การที่จะพูดขอโทดได้ นี้นับว่าเป็นเรื่องที่อเมซิ่งมากๆ เลยครับ. .

“อะไร นี่มึงป่วย ขนาด ต้องมาขอโทดกูเลย หรอ อะไรเข้าสิงมึงวะไอเปรม.”ถึงผมจะยังตกตะลึงกับคำพูดของมัน อยู่แต่ผก็ไม่อยากจะเชื่อหูของ ตัวเอง . ว่างสิ่งที่เปรมมันพูดขึ้นมา มันจะเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ แค่ผมหูฝาดไป. .

“กูพูดเพราะกูรู้สึกผิดจริงๆ เจ กูไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้มึงเป็นแบบนั้นเลยนะ ที่กูทำไปทั้งหมดก็เพราะ”

“ไอแคระ. .มัวยืนทำอะไรอยู่ทำไมไม่เข้าไปข้างใน. . .”เสียงทักทายเรียกผมดังมาจากด้านหลังของไอเปรมมันครับ . .. ชิบหายละ  . . อยู่ๆ ไอกายัมนก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้แถมยังมาเห็นผมยืนคุยกับไอเปรมสอง ต่อสอง อีก . . ถึงผมจะยังไม่รู้ว่า นิสัยของไอกาย เป็นยังไงก็เถอะ. . .แต่ด้วย ความรู้สึกผิด(อะไรก็ไม่รู้) ทำให้ผม ต้องรีบเบี่ยงเบนความสนใจและเดินเข้าไปหาไอกายแทน

“อ๋อ พอดีกูออกมารับเพื่อนหน่ะ ว่าแต่มึงเหอะ ไหนว่า อีกครึ่งชั่วโมงถึงจะมาไง นี้ผ่านไปแค่ 20 นาทีเอง”

“กลัวกูจะมาขัดจังหว่ะ ของมึงสองคนรึไง ? “เอาแล้วไง . . . . อยู่ๆ ไอกายมันก็ดูแปลกไปคำพูดของมันดูประชดประชันผมยังไงก็ไม่รู้ .. สงสัยมันคงจะไม่พอใจ ที่ผมคุยกับไอเปรมแน่ๆ เลย . .

“ขัดอะไรเล่าไม่มีหรอก กู ก็แค่อยู่คุยกับมันด้วยเฉยๆ ก็เพื่อนกันทั้งนั้น มึงอย่าคิดมากดิ่. .” นี้ขนาดผมตกลงเป็นแฟนกับมันแค่วันเดียวนะ อาการยังหนักขนาดนี้ ไม่อยากคิดเลยว่า จะเป็นยังไงต่อไป. . ..

 “เออ งั้นก็รีบๆเข้าไปสิ. .. . จะยืนตากลมอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย?” 

“เออๆ ไปแล้วๆ”แล้วจู่ๆ ไม่รู้อะไรเข้าสิง ผมถึงเดินไปจูงมือไอกายเดินเข้าร้านไปพร้อมกัน. .  พร้อมกับไอเปรมที่เดินตามหลังของผมมา มันทำหน้าเหมือนแปลกใจอยู่เหมือนกันที่เห็นผมเดินจูงมือ ไอกาย มา แต่มันก็ไมได้ เอ่ยปากถามอะไร . ..

[thitema3]

ทันทีที่ผมเดินเข้าร้านมา พร้อมกับไอกาย และไอเปรม ทุกคนในงานต่าง พากันหันมามองพวกผมสามคนที่ยืนอยู่หน้าประตู. . . ด้วยสายตาที่ชวนสงสัย. . . แต่ทันได้นั้นเองไอวินก็เดินตรงมาทีผมก่อนจะ เหวี่ยงหมัด ของมัน ดังปัก !! ผมรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย รวมถึงทุกคนในงาน . . . ไอวิน . . .มันต่อยจนไปเปรม ล้มไปนอนกับพื้นเลยครับ . . .ผมตกใจมาก ที่อยู่ๆ ไอวินมันก็ทำแบบนั้น. . เพราะมันไม่เคยเป็นแบบนี้ มา...ก่อน. . . แต่ยังมันยังไม่จบแค่นั้นครับ มันวิ่งจะเข้าไปต่อยอะเปรมอีกรอบ แต่ ที่มีเพื่อนๆ มาคอย ห้ามไว้ได้ทันครับ ไอ้เปรมมันเลยรอดตัวไป

“เห้ยไอวินมึงเป็นบ้าอะไรของมึงห้ะ”ทันทีที่เปรมลุกขึ้นมาได้มันก็เกือบจะวิ่งเข้าไปใส่ ไอวิน ซะให้ได้ครับ แต่ผมดึงแขนห้ามมันไว้ก่อนไม่งั้น ป่านนี้งานฉลองคงต้องล้มแน่ๆ

“ก็มึงเคยทำเลวๆ อะไรไว้กับไอเจบ้างละ มึงเคยจำได้ไหม ?” ตอนนี้ผมพอจะเข้าใจเหตุผผลที่ไอวินมันต่อยไอเปรมแล้วละครับ ที่ทั่นก็กำลัง เอาคืนที่ไอเปรมเคยทำกับผมไว้สมัยก่อนนี้เอง. . . แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ . . .ยังไงไอเปรมมันก็ขอโทด ผม ก็ถือว่าแล้วต่อกันไป . .

“พอๆ พวกมึงทั้งสองคน ไอวิน มึงใจเย็น ก่อน ไอเปรมมัน มาขอโทด กูแล้ว ส่วน ไอเปรมกูก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับมัน แล้ว วันนี้ มันงานเลี้ยงรุ่นนะสัด มึง คิดว่า ที่เพื่อนๆ หลายคนอุตส่าห์ ถ่อมาถึงที่นี้ เพื่อดูพวกมึงสองคนตีกัน รึไง กันห้ะ. . .!!”

“…กูขอโทด. เจ .กู ไม่ได้...”

“เอาเถอะนะ มึงไม่ต้องพูดอะไรแล้ว . . . ไหนๆ เรื่องพวกนั้น มันก็ผ่านมานาน มากแล้ว . . กุ ก็ขอให้มันแล้วกันไปไม่มีอะไรค้างคากันอีก เข้าใจไหม . ..  ตอบบบ!!...”

“เข้าใจ/เข้าใจ”

“ดี!! ทีนี้ก็ต่าง คนต่าง ก็แยก ย้าย กันไปหาที่นั่งซะ ขาดเหลืออะไรก็บอก. .  แล้วอย่ามีเรื่องให้กูเห็นอีกนะพวกมึงสองคนหน่ะ”ไอวินกับไอเปรมดูหน้าจ๋อยกันไปทั้งคู่เลยครับ ขนาดผมเองยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเผลอทำอะไร ลงไป . .แบบ สถานการณ์มันพาไปอะ ครับ . . .พวกมันสองคนค่อยๆ เดินเข้าไปหาที่นั่ง ผมกำลังเดินหาที่นั่งให้ไอกายมันอยู่ครับ. . .  แต่ระหว่างที่เดินมา . . พวกเพื่อนๆ ผู้หญิงต่างก็พากันมอง หน้าไอกาย อย่าง ประหลาดใจ [ไม่รู้ประหลาดใจเรื่องอะไรนะ]
ก่อนที่ผมจะเจอที่นั่งดีๆ ที่อยู่ด้านในสุดของร้าน. . .แต่ที่หน้าแปลกใจก็คือ ยัยเอิร์น เข้ามานั่งอยู่ที่นี้ได้ยังไงกัน. . .. . .



TBC . . . . . . . .

[คิมกอนอู]



 

[thitema3]

Falling In Love
หลุมพรางหัวใจของนายหน้านิ่ง
Chapter:17 เพื่อนเก่า Vs แฟนใหม่ [Part.2/2]   
  หมายเหตุ :“[]”=  แทนการพูดแบบกระซิบ หรือการนึกคิด


ผมรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมากที่อยู่ๆ ยัยเอิร์นก็โผล่เข้ามา นั่งอยู่ในร้านพร้อมกับผองเพื่อนทั้งสอง ของยัยเอิร์น
[คนที่เจอที่ห้างวันก่อนไงครับ] ก่อนจะนั่งส่งยิ้มมาให้ผมกับไอกายที่กำลังเดินเข้ามา. . .

“เอิร์นเข้ามาได้ยังไงค่ะ วันนี้ ร้าน ปิดนะ”ผมถามยัยเอิร์นออกไปด้วยความสงสัย..

“แหม่ๆ พี่เจคิดว่าจะเข้ามาได้คนเดียวหรอค่ะ เอิร์นก็มีเส้นสายของเอิร์นเหมือนกันนะ คึคึ !” ฟังจากเสียงหัวเราะแล้ว ผมว่ายัยเอิร์นต้องมีแผนการที่กำลังจะลงมือทำอะไรซักอย่างแน่ๆ เซนต์ผมมันบอก มาแบบนั้น - -*

“ถึงจะยังงั้นก็เถอะ... ว่าแต่กินอะไรกันมารึยังหิวรึเปล่าเดี๋ยวพี่หาอะไรมาให้ทานรองท้องก่อนเอามั้ย ?”

“เรื่องนั้นเอิร์นไม่วอรี่เลยค่ะพี่เจ ! เดี๋ยวอีกซักพัก ก็มีคนเอามาเสริฟ์ให้ถึงที่แล้วละค่ะ นั้นไงคะเดินมานู้นแล้ว” ผมรู้สึกตกใจมากที่พี่โชน เป็นคนเดินเอามาเสริฟ์ด้วยตัวเอง ทั้งๆ ที่ พนัก งานคนอื่นก็มีอีกตั้งสองสามคน. . .ผมเลยรีบวิ่งเข้าไปรับถาดจากพี่โชนแกที่กำลังเดินมาที่โต๊ะ . ..


“แหม่ พี่โชนไหง เดินเอาออกมาเสริฟ์เองละครับ ทำ ไมไม่เรียกพี่คนอื่นๆ มา รึเรียกผมก็ได้. . ไม่เห็นต้องลำบากเอามาให้เองอย่างนี้เลย. . .[พี่โชนแกได้แต่ยิ้มๆ ไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินเข้าหลังร้านไป]”ชะอุ้ยย!!! ผมเริ่มรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่กำลังจับจ้องผมอยู่ที่ด้านหลัง . . . ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าสายตาของใคร ผมรีบหยิบถาดก่อนจะรีบมาวางเสริฟ์ที่โต๊ะ พร้อมกับกดบ่า ของไอกายให้นั่งลงที่เก้าอี้ก่อนจะแกล้งๆ นวดที่ไหล่ของมัน สองสามที และวิ่งเข้าหลังร้านไป..... หวุดหวิด ตายรอบสองแล้วไหม ละ ผมเนี้ย . . . .!
ระหว่างนั้นเองที่ผมกำลังยุ่งๆ อยู่กับการทำเครื่องดื่ม จู่ๆ ก็มีเสียงคนกดกริ่งที่อยู่ตรงหน้าเคาท์เตอร์ ทำให้ผมที่กำลังยืนชงเห้ลาให้พวกมันอยู่ ต้องเดินออกไปดู. . .


“อ้ะ อ้าว นึกว่าใคร เป็นไงบ้างละมึง สงบสติได้รึยัง”เป็นไอวินที่เดินเข้ามาครับ - -* แหม่สภาพตอนนี้อย่าให้คุยเลย ครับ เลื้อนยิ่งกว่าหมาอีก


“เอื๊อก! แหม่ เจ กู ขอเอื๊อก โทดนะเว้ยที่ กูเผลอ เอื๊อก!” ผมรู้สึกเอือมที่มันมาสะอึกอยู่ข้างหน้าผม ก่อน จะรีบเดินไปหยิบน้ำเปล่าที่อยู่หลังร้านมาให้มันดื่มแก้สะอึก - -* ไม่งั้นคงจับใจความไม่ได้แน่ว่ามันพยายามจะพูดอะไรให้ผมฟัง

“เป็นไงดีขึ้นมั้ย ? แล้วสรุปมึงจเล่าอะไรให้กูฟังกันแน่...”

“โอเคขึ้นเลยวะเพื่อนว่า แต่ . . . . ไอห่านั้นมันไปมุด หัววว อยู่ที่ไหนนนน ว้า!”ไอห่าที่มันพูดถึงน่าจะหมายถึงไอเปรมมั้งครับ ผมขอเดาว่าเป็นมัน

“อยู่ข้างหลังมึงนู้นไง ลืมตาดูดีๆ สิ”ผมพูดพลางชี้นิ้วไปข้างหลังของมัน ไอวินมันก็มองตามนิ้วของผมก่อน จะหลี่ๆ ตา มอง เหมือนพวก ลืมตาไม่ค่อยจะขึ้น  ก่อนจะ จะร้องอ๋อ ออกมา

“อ๋อ แล้วมันไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ . . กูไม่ยักจะเห็นเลย. .เอิ้กๆ !!”คือบางทีมันก็นั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้น ตั้งนานแล้วปะวะ มีแต่ไอวินนี้แหละครับ นี้เมา แล้ว นั่งบ่นอะไรของมันอยู่คนเดียว .. . นี้สงสัยจะพุดมากจนพวก พากันรำคาณ แล้วไล่มา ตรงนี้ ก็อาจจะเป็นได้ 5555


“เออออ เจจจ นี้มึง รู้ อะไรเกี่ยวกับ ไอตัวมีปีกบินได้ ที่มันมีเขาแหลมๆ รึเปล่าวะ . . . คือกูสงสัยวะ ว่ามันมีเขาได้ยังไง .. . . “คงได้ที่ของไอวินมันแล้วแหละครับ อาการเริ่มมาแล้ว ไอเมาๆ แล้วเพ้อถึงสิ่ง ที่ไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้แ ล้ว ยิ่งพอนึกภาพตาม ยิ่งมองไม่ออกเลยว่าไอสิ่ง ที่มันกำลังพร่ำเพ้อ อยู่ตอนนี้ ปัจจุบัน มันยังมีชีวิตอยู่ รึเปล่า . . . คงจะเป็นเพื่อนๆ ยุคได้โดเสาร์ ของมันนั้นแหละครับ . . หึหึ !

“นี้ๆ มึงมองตามนิ้วกูนะ มึงเห็นไอคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นไหม” ผมชี้นิ้วไปที่ผู้เคราะห์ร้ายหมายเลข 1 ไอกายครับ

“ไหนน เออ อ่อ เห็ น  ไอกาย . . .แล้วยังไงว้า “ผมแอบเห็นไอกาย มันส่ายหัวเหมือนเอือมระอา . . มันคงจะรู้ดีครับ ว่าตอนนี้ เพื่อนของมันกำลังเป็นอะไร เห็นแล้วผมเองก็อดขำไม่ได้ครับ ฮ่าๆ

“ไอนั้นแหละ รู้เรื่อง ของไอตัวมีปีกมีเขาที่มึงกำลังพูดถึงอยู่มึง ลองไปถามดูดิ. . เดี๋ยวกูไป ทำนมสดมาให้รออยู่นั้นแหละ”พูดจบไอวินมันก็เดินเซ เข้าไปหาไอกาย พอเดินถึงตัวปุ้ปมันก็ฟุ้บเข้าไปซบอกของไอกาย เลย ครับ  ถึงผมจะไม่ชอบให้ใครยุ่งกับไอกายของผมก็เถอะ[อุ้ยหลุดปากอีกแล้ว^ ^]แต่เพราะไอวินมันเมามาก ครับ เลยปล่อยๆมันไปซักครั้งจะดีกว่า. . .
พอผมเดินจะกลับเข้าไปช่วยงานพี่โชนที่หลังร้าน ก็โดนพี่โชนไล่ออกมา  พี่โชนแกบอกว่า งานแบบนี้ นานๆ ทีจะมีที เลย บอกให้ผมใช้เวลาอยู่กับเพื่อนน่าจะดีกว่า.  . . ผมเองก็ขัดข้องอะไรไม่ได้ครับ เลยต้องเดินออกมาอย่างที่พี่โชนแกบอก  . . . ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะก็ไม่ลืมที่จะทำนมสด ของโปรด ของไอวินมาด้วยครับ แต่เหมือนตอนนี้ มันจะนอนหลับปุ๋ยอยู่ที่ตักของไอกายอยู่ครับภาพที่เห็นคือ มันนั่งหันหน้า ไปหาไอกายแล้วก็ซุกหน้าของมันไปที่ไหล่ของขวาของไอกาย ส่วน ตัวไอกายได้แต่นั่ง ลูบหัวลูบหลังของไอวินอยู่ครับ แหม่ๆ เป็นภาพที่ผมเห็นแล้วนึกถึงนิทานเรื่องนึงขึ้นมาเลย .. . แต่ลืมไปชื่อไปแล้ว หึหึ ! [พูดขึ้นมาเพื่ออะไรกันละนี้ !!ฮ่าๆ]


“น้องเอิร์นค่ะ เดี๋ยวน้องเอิร์นกับเพื่อนช่วยกัน พาพี่วินไปนั่ง โต๊ะที่หน้าร้านที นะ  พอดีพี่มีธุระต้องคุยกับพี่กายเขาหน่อยหน่ะ !”

“แหม่ๆ ! อยากอยู่กันสองต่อสองก็ไม่บอกไม่เห็นต้องเอา พี่วินมาอ้างเลยนี้ค่ะ บอกกันดีๆ ก็ได้เน้อพวกเราเน้อๆ”ยัยเอิร์นพูด พลางพยักหน้าให้เพื่อนๆสาวๆ อีกสองคนที่นั่งอยู่ด้วย ซึ่งสามคนต่างความคิดเห็นตรงกันครับ ยอมเดินลากตัวไปวินไปแต่โดยดี . . . จริงๆ ผมก็ไม่มีอะไรจะคุยกับไอกายมันหรอกครับ เพียงแคไม่อยากให้ไอวินมันมาเจาะแจ๊ะ กับคนของผมก็เท่านั้น เอง . . .[ขนาดสองคนมันเป็นเพื่อนกันผมยังหวงเลย ฮ่าๆ] พอ .. . พวกน้องเอิร์นกับไอวินเดินไปได้ซักพักไอกายมันก็นั่งท้าวคาง มองผม ด้วยสายตา... ที่ . .. เอิ่ม !! ชวนสหลงสไหล!! มองเฉยๆ ก็ได้ไม่ต้องขยิมตาไอห่า กูเขิน

“เอ่อ..ตอนมามึงมาไงอะ ขับรถออกมาเองหรอ!” - -* คิดจะหาคำถามที่มันดีกว่านี้ไม่ได้เลยรึไงกัน ไอเจเอ้ยย

“ให้ คนขับรถที่บ้าน พามาส่ง ! ดึกแล้วขี้เกรียจขับรถออกมาเอง มีอะไรรึเปล่า”. . .

“ก..ก.ก็เปล่าหรอก ว่าแต่ ดึกขนาดนี้แล้ว มึง กินอะไรมารึยัง?”

“ก็นิดหน่อย . . . อย่าบอกนะว่าเรื่อง ที่จะถามมีแค่เรื่องพวกนี้ . . .?” เอาละสิ ผมจะทำยังไงต่อดีละที นี้ ผมยังไม่ได้คิด ถึงเรื่องสำคัญๆที่จะคุยกับมันเลย . . . .   ผมควรจะถามันว่าอะไรดีละ . . . คิดสิวะเจคิดๆ

“เอ่อ... พรุ่งนี้ว่างมั้ย ...”

“ก็มีเรียนถึง 4 โมงเย็น . . ถามทำไม?”

“ไปดูหนังกัน “เชี่ย ผมเผลอหลุดปากพูดอะไรออกไปฟระเนี้ย  ><

“อืม”เท่านั้นแหละครับหัวผมตื้อคิดอะไม่ออกเลย. . . จากที่ในใจคิดว่ามันจะปฏิเสธ. . . แต่ไหงกลับตกลงกลับมาซะงั้นละ . .

“เออ โอเค งั้น เดี๋ยว เลิกเรียนเสร็จกูโทรหาละกัน นะ . . .. งั้น กู ขอ ตัว ไป ทำ งาน ก่อน นะ”

“เดี๋ยว . . จะรีบไปไหน อยู่คุยด้วยกันก่อนสิ”เอาละสิผมกะว่าจะกลับเข้าไปหลบหลังร้าน ซะหน่อย อยู่ๆ ไม่รู้มันนึกคึกอะไรถึงอยากคุยกุบผมในเวลาเน้ ! >.<

“อื้อ มีอะไรก็คุยมาสิ. . . .”

“ไอคนที่มึงคุยอยู่หน้าร้าน มันเป็นใคร. . .!.” เหมือนผมถูกไอกายสงสัยว่าผมแอบเล่นชู้ยังไงไม่รู้แหะ แล้วไหง ผมต้องตกใจขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้

“อ๋อ หมายถึงไอเปรม น่ะหรอ  มันก็เป็นเพื่อนเก่าสมัยมัธยม รุ่นเดียวกัน แต่ กูสองคนไม่กินเส้นกันไง ก็เลยเป็นอย่างที่มึงเห็นตอนเดินเข้ามานั้นแหละ”

“แล้วทำไมไอวินมันถึงต้องเดือดขนาดนั้นด้วยวะ. . .”


“จะให้พูดยังไงดีละ . . สมัยก่อนกูไม่ค่อยจะมีเพื่อนไง เพราะบุคลิกท่าทางและสีหน้าของกู ออกแนวเดียวกัน กับพวกโลกส่วนตัวสูงแบบนั้นเลย พวกมันก็คงจะหมั้นไส้กูละมั้ง คิดว่ากูหยิ่ง ก็เลยแกล้ง แต่ กู . . .แต่พอถึงวันรับวุฒิ พวกเพื่อนๆ มันอีกสองคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นหน่ะ [พลางชี้นิ้วไปที่ ไอเดย์กับไอฮาฟที่หันมาส่งยิ้มให้ผมพอดิบพิดี] ส่วนไอเปรม หัวโจกของทีมมันพึ่งจะมาขอโทด กู เมื่อกี้เอง ตอนก่อนจะเดินเข้ามาอ่ะ . . เรื่องทั้งหมดมันก็มีอยู่แค่นี้แหละ. .”

[thitema3]

“อ๋อ กูก็นึกว่ามันเป็นแฟนเก่าของมึงซะอีก เห็นคุยกระหนุงกระหนิงซะขนาดนั้น. .”

“ไอเหี้ยกูไม่ใช่เกย์!!!”บรรยากาศภายในร้านเงียบ ราวกับไม่มีผู้ใดอยู่ด้านใน หลังจากที่ผมพูดประโยคกับไอกาย. . . ผู้คนต่างหันมาให้ความสนใจผมกันอย่างล้นหลาม . . . ไม่เว้นแม่กระทั้งพี่โชนที่เดินถือถาดออกมา ด้วยสีหน้าที่ดูอึ้งๆ . . .เหมือนกำลังตกใจกับพูดของผมเมื่อครู่อยู่. .   ผมเลยเปิดประเด็นทำลายความเงียบโดยการ. . .เข้าไปหลังร้านช่วยพี่โชนแกทำงานเหมือนเดิม แต่ก็ยังไม่วายที่พี่แกจะถามเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่กับผมอยู่ดี

“ที่พูดกันเมื่อกี้หมายถึงเจ หรอ !!”

“อ๋อพอดีเพื่อนผมมันเข้าใจผิดอะไรนิดหน่อยครับพี่ ก็เลยเผลพูดอะไรออกมาโดยไม่รู้ตัว. . .”กริ่งๆๆ !! เสียงกริ่ง ดังอยู่ที่หน้าเคาท์เตอร์อีกแล้วครับ สงสัยจะเป็นไอวินเดินเข้ามา เคาะแน่ๆ เลย

“เดี๋ยวพี่ออกไปดูเอง . . เจก็”

“ไม่เป็นไรเลยครับพี่โชน เดี๋ยวผมไปดูเอง เชิญพี่โชนตามสบายเถอะ ครับเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ที่เหลือให้ผมจัดการเองเถอะ. . “ พี่โชนแกส่งยิ้งกรุ่มกริ่ม ดูแปลกๆ ยังไงชอบกล ก่อนจะลูบหัวผมเหมือนที่ผู้ใหญ่เขาชอบทำกัน ซึ่งผมเองก็ไม่ได้คิดอะไร มาก ก็ เลยปล่อยเลยตามเลย. . . พอออกมาถึงที่หน้าเคาท์เตอร์ ผก็แอบแปลกใจไม่ได้ที่อยู่ๆ คนที่เดินเข้ามากด ก็คือ ไอกาย. . . .
“อือ . . อยากรู้อะไรอีกรึเปล่า เดี๋ยวจะตอบให้. . .”ผมรู้สึกไม่สบอามรมณ์อย่างมากที่อยู่ๆไอกายมันก็คิดว่าผมเป็นแฟนเก่าของไอเปรมมัน . .. ผมไม่รู้เหมือนกันว่ามันเอาสมองซีกไหน ของมันคิดเรื่องพวกนี้ออกมาได้. .  ผมเลยคุยกับมันด้วยน้ำเสียงที่ดูห้วนๆ
“นี้มึงยังโกรธเรื่องเมื่อกี้อยู่หรอ. . .กูขอโทดที่ถามออกไปแบบนั้น กูไม่รู้ว่ามึงจะซีเรียสขนาดนี้.  . กูก็แค่   ไม่ชอบ.. ให้มึงกับมันอยู่ด้วยสองต่อสอง ก็เท่านั้นเอง. . . กูผิดมากหรอวะ !”

“จริงๆ กูก็ไม่ได้โกรธ อะไรมึง ขนาดนั้นหรอกนะ. . กูก็แค่ไม่ชอบให้ใคร. .มาหาว่ากูเป็นเกย์ก็แค่นั้นเอง. . แล้วมึงก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรอีกนะ เพราะ กู ไม่ได้โกรธมึงแล้ว อีกอย่างนะ ผู้ชายที่กูรู้สึกดีด้วยก็ มีแค่มึง นอกเหนือจากนั้น แล้ว ก็แค่เพื่อนหรือพี่น้องกัน เข้าใจที่กูพูดไหม ไออสูรกาย ! กู ไม่ ใช่ เกย์”

“เออๆ ส่วนกูอยากขอให้มึงจำไว้เหมือนกัน ว่า คนที่กูรู้สึกดีด้วยอยู่ตอนนี้ก็แค่. . . . . .. . .มึง. .  คนเดียว 〗ประโยคหลังๆ มันแอบทำเสียงเบาๆ ครับ ผมรู้หรอกว่ามันกำลังเขิน อยู่ . . . เลยแกล้งมันซักหน่อยละกัน

“ห้ะว่าไง นะ . . กูไม่ได้ยิน “

“แค่มึงคนเดียวไง.”

“ห้ะว่าไงนะกูไม่ได้ยิน”

“มึง ไง แค่มึงคนเดียวไง ได้ยินชัดรึยัง !!!”สีหน้าไอกายตอนวีนแตกนี้ก็ ดู น่ารักไปอีกแบบนะครับ ^ ^ เวลามันเขินนิ่ แอบเหมือนผมตอนเด็กๆเลยหล่ะ[ผมจะชอบก้มหน้าเหมือนพูดอะไรงึมงำๆ อยุ่คนดียว พอถึงเวลาเขินมากๆ ก็จะทำเป็นวีนเพื่อกลบเกืลอน อาการ ฮ่าๆ  ]”

“เออกูได้ยินชัดแล้ว!!. . .แล้วนี้มึงไปทำอะไรมาหน้าแดงๆ เขินกูหรอ !”ผมเอ่ยปากถามไอกายที่สภาพตอนนี้ เริ่มมีอาการกึ่มๆ แล้ว สงสัยจะโดนสาวๆ พวกนี้มอมเหล้า เข้าแล้ว. . หึหึ !

“ไม่รู้วะ กูนั่งกินอะไรของกูอยู่ดีๆ ก็เผลอไปหยิบแก้วของไอวินขึ้นมากิน สองสามที. . .สงสัยจะเป็นเหล้าหว่ะ”

“เรียกโง่แล้วละ ทีนี้ ! ไปๆ ไปนั่งรอที่โต๊ะไป อีกครึ่งชั่วโมงกูเลิกงานเดี๋ยวไปส่ง. . .ที่คอนโด”พอผมพูดจบไอกายก็ยอมเดินไปนั่งที่โต๊ะ[เรียกว่านอนจะดีกว่า] แต่โชคดีหน่อยครับ ที่ยังมีพวกยัยเอิร์นมานั่งคุมไอกายกับไอวินไว้  . . . ไม่งั้นป่านนี้คงโดน เพื่อนๆ ผู้หญิง ของไอวินที่มอง ตามไอกายเป็นระวิง . . .จับกินไปแล้วละครับ หึหึ !!! ปล่อย ไอหล่อให้นั่งคนเดียวไม่ได้เลยจริงๆ

. . . .  .. .  ..  . . . .

เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลข 1 แสดงให้เห็นถึงเวลาที่พวกผมและผองเพื่อนคนอื่นๆจะต้องร่ำรากันอีกครั้ง ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ของตัวเอง ตอนนี้ มีแค่ผม ไอกาย แล้วก็ไอเปรมที่ยังนั่งอยู่ ภายในร้านส่วนพวกเพื่อนๆ คนๆอื่น บอกลากลับกันไปหมดแล้ว ส่วนไอวิน ผม ได้ฝากมันหิ้วกลับไปพร้อมกับสามสาว เรียบร้อยแล้ว จากบรรยากาศ ครื่นเครง เมื่อครู่ ตอนนี้ กลับ เงียบ เฉา ราวกับป่าช้า เสียงผู้คนที่เคยดังกึกก้องตอนนี้เหลือ เพียงแค่ เสียงแอร์ที่ดังสนั่นหวั่นไหว กับลมหายใจที่ของผมทั้งสามคน . . .เห้อ สรุปมันงานเลี้ยงรุ่น หรือแค่อยากเมา แล้วก็นัดกันมาแดกกันละเนี้ย. . . สุดท้าย คนที่ลำบากทั้สุดก็น่าจะเป็นผม ไอเจคนนี้นี้แหละ ที่ต้องคอยแบกศพของแต่ละองค์ลากไป ขึ้นแท็กซี่บางและ ขับไปส่งบ้าง แต่รายของไอวินโชคดีหน่อยที่มีคนช่วยแบ่งเบาภาระไป ส่วนศพสุดท้าย ก็น่าจะเป็น ไอกายนี้แหละครับ นอนสลบเหมือดไม่ได้สติอะไรเลย . . .รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองแพ้แอลกอฮอล์แล้วก็ยังริจะแดก ! - -* มันคงลืมนึกไปมั้งครับ ว่าเวลามันเมา คนที่รับกรรมหนักมากที่สุดก็คือ ผม นี้ถ้ามันกินอยู่คอนโดผมจะไม่ว่าอะไรมันเลยซักคำ แต่นี้ ห่างไกลจาก คอนโดของมันตั้งหลายกิโล จะให้ผมถ่อแบก ร่างมันไปส่งก็เกรงว่าจะไม่ไหว ก็ดูขนาดตัวของผมกับมันสิครับ ห่างกัน ยังกับคนละรุ่น แถมกระดูกยังคนละเบอร์อีกต่างหาก ขืนแบกไปมีหวัง ซี้แหง่แก๋ก่อนได้ถึงที่แน่ๆ วันนี้ก็เลยต้องอัญเชิญ ร่าง ของมันไป ทิ้งไว้ที่บ้านผมซักคืนก่อน .  . ..

ผมรีบช่วยพี่โชนเก็บของตามโต๊ะ ต่างๆ ที่พวกมันนกินและทิ้งกันไว้ . . แอบเห็นมีอ้วกใส่แก้วกันด้วยครับ อี๋. . เห็นแล้วผมนี้แทบอ้วกตาม ผมรีบกลืนไอสิ่งปติกูน ที่มันแทบจะพรุ่งออกมาจากคอของผม ก่อนจะตั้งใจก้มตาก้มตาเก็บของในร้านต่อไป .หลังจากที่ผม ทำความสะอาดภายในร้านเสร็จ ก็ได้เวลาที่ ผมจะต้องมาแบก ร่างอันใหญ่ยักษ์ของไอกาย กลับไปที่บ้านของผมแล้วครับ โชคดีหน่อยที่พี่โชนเดินออกมาจากหลังร้านพอดี พี่แกเลยเข้ามาช่วยผมแบกไอกายไปที่ รถของไอวินที่จอดอยู่หน้าร้าน ด้วยสภาพที่ทุลักทุเล นี้ขนาดช่วยกันสองคน ยังเซ ขนาดนี้ ผมไม่อยากนึกภาพตามเลยว่าถ้าผมต้องแบก มัน ด้วยแรงของผมเพียงคนเดียวสภาพของผม จะเป็นยังไง . . .หลังจากที่พี่โชนช่วยผมจัดแจงท่านั่งให้กายเสร็จ จังหว่ะที่ผกำลังจะสตาร์รถ ก็มีเสียงเรียก ที่ทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปมอง. . . เจ้าของเสียงก็คือ เปรมครับ . . .ผมแอบแปลกใจว่าดึกขนาดนี้ทำไมมันถึงยังไม่กลับไปอีก . . .ผมไม่ค่อยชอบเลย บรรยากาศอึมครึมแบบนี้ยิ่งพอเวลาอยู่กับมันสองคนไม่มีสิ ตอนนี้มีไอกายอยู่ด้วย ถึงมันจะไม่ได้สติก็เถอะ แต่ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าที่ผมจะต้อง อยู่ กับไอเปรมสองต่อสอง จริงไหมละครับ !

“เจ จะกลับแล้วหรอ ?”ดึกขนาดนี้จะอยู่ทำซากอะไรละครับมึง. .

“เออดิ่ ดึกขนาดนี้ทำไมมึงยังไม่กลับบ้านไปอีก”

“เปรม ยัง มีเรื่องต้องคุยกับเจอยู่นะ . . . กะว่าบอกเสร็จก็จะกลับเลย. .”

“อ๋อถ้าเป็นเรื่องนั้น กูไม่ติดใจ อะไรแล้ว เลิกคิดมากได้แล้วมึง เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วตั้ง 5 ปี ยังจะเสือกคิดมากอยู่ทำไมวะ ไม่สมเป็นมึงเลยวะไอเปรม?”. . ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่า เป็นเพราะมันเมา หรือดมกาวมากไปรึเปล่า ภายในเวลาไม่กี่ปีถึงเปลี่ยนไอเปรม นักเลงหัวไม้จอมโหดได้ถึงขนาดนี้. . . แต่ก็อย่างว่าแหละนะ เวลา มันเสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้หลายอย่าง น่าจะรวม ถึง นิสัยของมันด้วยนะผมว่า . . .

“ขอบคุณนะเจ ที่ ไม่โกรธหรือติดใจกับเรื่องพวกนั้นแล้ว พอกลับมาคิดดูแล้วช่วงนั้นเปรมดูเลวในสายตาเจมากเลยใช่ไหม”

“เห้ยๆ!  มันก็ไม่ถึงกับขนาดนั้นหรอก !เอาเป็นว่า กูยกโทดให้มึงทุกเรื่องเลยละกันอ่ะ คราว นี้ก็คงไม่มีอะไรติดค้าง กันแล้วนะ. . ส่วนมึงก็เลิกรู้สึกผิดได้แล้วโอเค ไหม” . .อยู่ๆ ไอกายมันก็ล้วงมือเข้ามาในเสื้อของผมครับ . . .มันใช่เวลาจะมาหื่นตอนนี้ไหมเนี้ย . .

“แต่เปรมมีเรื่องที่ต้องบอกเจอยู่นะคือ. . . เปรม”

“มีอะไรเอาไว้บอกวันหน้าได้ไหมมึง ตอนนี้ สภาพเพื่อนกูมันไม่ไหวแล้ว . . ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้คงได้มี. . .[ข่มขืนกันข้าถนนแน่ๆ ผมนะที่จะข่มขืนมัน .. 555]”

“อือๆ แล้วตอนนี้เจพักอยู่ที่ไหนอ่ะ ว่าง ๆ เปรมจะได้แว๊ะไป”

“เอ่อจะพูดยังไงดี ละ ถ้า มึงขับมาจากทางขวานะ ..มึงจะเจอ มหาลัย....ใช่ม้า แล้วที่นี้ มึงก็เลี้ยวซ้ายไปสองที จากนั้น มึงจะเห็นซอย แคบๆ จริงๆ ก็แคบไม่มากหรอกเอาเป็นว่าปานกลางๆ แล้วกัน เออที่. .นี้. . . .. . เข้าใจรึยัง?”สีหน้าของมัน ดูอึ้งกับการอธิบายอย่างละเอียดของผมมากครับ = =’

“ขอเบอร์เจแทนได้ไหมมีอะไรจะได้โทรถาม เปรมจำไม่ทันอ่ะ”พูดจบไอเปรมมันก็ยื่นไอโฟน 6s Plus หืมมรวยกันนักนะพวกมึงเนี้ย - -* ก่อนที่ผมจะกดเบอร์ อยากรีบๆให้มันไป

“โอเคขอบใจมากนะเจ ว่าแต่. .อีกนานไหมกว่าเจจะถึงบ้าน”

“ประมาณ 20 นาทีน่าจะได้มั้ง ทำไมอ่ะ?”

“เดี๋ยวเปรมโทรหา”

“เออจะทำอะไรก็แล้วแต่มึงเหอะ แต่ตอนนี้ก็ต้องรีบกลับ แล้ว ไว้เจอกันใหม่มึง.”พูดจบผมก็บึ่นรถออกมาด้วยความเร็วเท่าไหร่ก็ไม่รู้ . . พอมาถึงที่หน้าบ้าน ผมก็ตะโกนเรียกยัยเอิร์นให้มาช่วย แบกเอา ไอกายขึ้นไปบนห้องนอนของผมส่วนไอวินตอนนี้ น่าจะนอนอยู่ที่ห้องของพี่ เจมส์เป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ ถือว่าภารกิจของผมภายในวันนี้สำเร็จไปได้ด้วยดี เห้อ เล่น เอาผมหอบแดกกันเลยทีเดียว หลังจาก วางไอคุณชายไว้ที่เตียงเสร็จ ผม ถือผ้าขนหนู เดินตรงเข้าห้องน้ำไปผมใช้เวลาอาบไม่ถึง 5นาที เพราะเดี๋ยวต้องรีบ มาเช็ดตัวให้ไอคุณชายมันอีก . . . แต่พอออกมาโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นมาทันทีครับแหม่ๆ โทรมาได้เวลาดีจริงๆ ใครวะ . .

“โหล่ใครวะโทรมาเอาป่านนี้ที่บ้านไม่มีนาฬิการึไง ว่านี้มันกี่โมงแล้วอะห้ะ. . .”ผมตะโกนสบถด่าออกออกไปอย่างหัวเสีย

“เอ่ออ. นั้นใช่เบอร์ เจ รึเปล่าครับ”ใครวะน้ำเสียงดูคุ้นๆ

“นั้นใครพูดสาย..”

“เปรมครับ. .”ชิบหาย. . .ไอเปรมโทรมา . . . ผมรีบเปลี่ยนน้ำเสียงของตัวเองก่อนจะกล่าวคำทักททายมันใหม่อีกรอบ.

“อะ ฮึ่มๆ. . เออ ว่าไงมึง. . โทดทีเมื่อกี้น้องรับสายหน่ะ”ใครเชื่อก็โง่แล้วละครับ - -*

“เจมีน้องกับเขาด้วยหรอ ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลย”แหม่อย่าพึ้งมาสงสัยอะไรในเวลานี้เลยไอเปรมเอ้ย. .

“แล้วนี้มึงโทรมามีธุระอะไรรึเปล่า โทรมาซะดึกเชียว”ดึกดื่นป่านนี้น่าจะเข้าบ้านอาบน้ำนอนได้แล้วมั้ง. . มึง

“อ๋อป่าวแค่โทรมาเช็คดูหน่ะว่าเจได้ให้เบอร์ผิดมารึเปล่า. . แล้วนี้เจถึงบ้านยังอ่ะ”

“เออ ถึงแล้ว. . แล้วมึงอ่ะ ถึงบ้านรึยัง”

“พึ่งถึงเมื่อกี้นี้เอง. . ว่าแต่เจจะนอนรึยังอะ เปรมโทรมากวนเจรึเปล่า”แหม่ถึงจะรบกวนยังไงก็เถอะ แต่ด้วยความดีที่มีอยู่เต็มร้อยผมจึงตอบมันกลับไปว่า

“ไม่. .ขนาดนั้นหรอก. พอดี.กูพึ่งอาบน้ำเสร็จด้วยไง เลย สร่าง ขึ้นเยอะเลย แล้วมึงละ ดึกป่านนี้ ทำไมยังไม่นอนอีก”
“ก็กะว่าจะโทรมาคุยกับเจซักแปปนึง แล้วค่อยหลับ”-.-

“เห็นกูเป็นยานอนหลับว่างั้น?”

“ป่าวๆก็แค่เป็นห่วงเห็นเจ แบกเพื่อนขึ้นรถมาด้วยกลัวว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นไง แล้ว เจส่งเพื่อนถึงบ้านรึยังละ”

“อ๋อ ส่งบ้านเรียบร้อยแล้ว.”ที่จริงผมก็ไม่อยากจะพูดโกหกอะไรใครหรอกนะครับถ้าไม่จำเป็นจริงๆ อีกอย่างผมแค่ไม่อยากให้มันถามอะไร ผม ไปมากกว่านี้ ด้วยไง เลยตอบแบบ ส่งๆ มันไป

“อ๋องั้นก็ดีแล้ว เอ่อ พรุ่งนี้ เจอยู่บ้านไหมเดี๋ยวเปรมจะไปหา”

“อื่อ ไม่แน่ใจวะ พรุ่งนี้ กูเลิกเรียนเย็นๆ แหละหว่ะอีกอย่างกูก็ไม่ค่อยจะอยู่บ้านด้วย ทำไมมึงจะมาอ๋อ.”

“อืมๆ ว่าจะไปดูร้านของเจหน่อยๆ เห็นเพื่อนๆ บอกว่าสวยดี”ใคร วะ ใครบอกกัน - -*

“รับรองต่างกันกับที่มึงจินตนาการไว้เยอะเลย. หึหึ .. .  เออนี้ก็ดึกมากแล้ว มึงก็ไปนอนได้ละนะ”

[thitema3]

“อ้าวเจจะนอนแล้วหรอ ว้า ทำไมรีบจัง”จริงๆ ผมก็ไม่รีบหรอก แต่ขี้เกลียดคุย. . เมื้อยไปทั้งตัวแล้วเนี้ย. .

“อือๆ”

"งั้นฝันดี นะเจ . . .ก่อนนอนอย่าลืมห่มผ้าด้วยละ. . "เมื่อไหร่ผมจะชินกับไอพฤติกรรม แปลกๆ ของมันซะทีนะ แต่ช่างเถอะๆ ไหนๆ เปลี่ยนไปในทางนี้ก็ หน้าจะดีสำหรับมันแล้ว

“เออ ๆฝันดีมึง.”ห้วนได้อีกนะผมเนี้ย จริงๆ อยากจะคิดคำพูดที่มันดีกว่านี้นะ แต่พอนึกภาพย้อนไปแล้วการที่จะพูดดีกับคนอย่างมันนี้ เป็นเรื่องอะไรที่ยากสำหรับผมมากครับ . ..  และแล้วไอเปรมมันก็เป็นฝ่ายที่วางสายไป. .

ได้เวลา ที่ผมต้องกระทำชำเรา[เอ่อหมายถึงได้เวลาเช็ดตัวให้ไอกายหน่ะ = =’] ผมเริ่มต้นด้วยการเดินลง ไปหยิบ กระละมัง พร้อม กับผ้าขนหนูผืนสีขาวที่ตาก ไว้ข้างล่าง แล้วผมก็เดินว่อนหาน้ำอุ่นอยู่นานกว่าจะเจอ. . . ก่อนะจะรีบวิ่งไปขึ้นปรนนิบัติมัน ยังกะผมเป็นทาส มันยังไงอย่างงั้นเลยละครับแหม่ แต่พอเห็นสภาพที่มันนอนอยู่ตอนนี้ . . .มันคนละเรื่องกันเลยครับ ภาพลักษณ์คุณชายผู้สูงศักดิ์ ตอนยังสติดีๆอยู่ ช่างน่าชื่นชมและน่าเกรงขามมากๆครับ แต่สภาพตอนนี้นะเหรอ ผมอยากให้คุณๆลองนึกไปถึง พวกยาจกที่แต่งตัวเสื้อผ้าขาดๆ หัวกระเซอะกระเซิง ที่ชอบนอนอยู่ข้างถนนนะครับ สภาพไอกายมันเป็นอย่างนั้นเลย . หึหึ ! ผมเริ่มต้นเช็ดมันที่หน้าของมัน แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจเริ่มที่เท้าจากนั้นค่อยเลื่อนมาเช็ดที่หน้าก็เป็นได้ ฮ่าๆ จากนั้นผมก็ ลูบไล้ๆไซ้ๆ ที่ซอกคอของมัน[ชักไปกันใหญ่แล้ว-.-]ผมก็เช็ดบริเวณคอ รวมถึงอกแต่ถึงมันจะเมาก็เถอะถ้าจะให้ผมถอดเสื้อ มัน เพื่อเช็ดตัวด้วยเนี้ย . . ผม. . .ว่า. . . เอ๊ะแต่มันเมาอยู่นี้นาคงไม่น่าจะรู้เรื่องอะไรหรอก คิดได้ดังนั้น ผม เลยตัดสินใจ ทำการใหญ่เริ่มจากการ ถอดเสื้อของมันก่อน . . .ฮึก !! หน้าอกขาวๆ ของมัน . .ทำให้ผมรู้สึกสั่นๆ ทุกครั้งเวลามอง นี้ขนาดมันไม่ได้สติอยู่นะ ผมยัง เช็ดถูๆ บริเวณนั้นโดยไม่มองหน้าของมันเลยซักนิดเดียว -.- เมื่อไหร่ผมถึงจะชินกับสถานการณ์แบบนี้ซะทีนะ! ผมพยายามรีบเช็ดอย่างลวกๆ  ส่วนด้านล่างแค่เปลี่ยนกางเกงให้มันก็น่าจะพอ. . . [ขนาดแค่ช่วงบนหัวใจผมยังเต้นแรงขนาดนี้ไม่อยากคิดเลยว่า ช่วงล่างจะเป็นยังไงแค่นึกภาพตามก็น่ากลัวแล้วครับ หึหึ !]

หลังจากที่ผมเปลื้องผ้าออกจากตัวของไอคุณชายทั้งหมด ผมก็รีบเดินไปหยิบ เสื้อของผม ที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า ก่อนจะลองหยิบๆ เลือกๆดู หาตัวที่หุ่นยักษ์ๆอย่างไอกายมันจะใส่ได้ ก็ บังเอิญเหลือบสายตา ไปเห็นเสื้อยืดสีขาว ลายหมีลิลัคคุมะ ที่ไอกายมันเคยใส่ ! หึหึ พอผมนึกถึงสีหน้าเวลาที่มันตื่นเห็นตัวเองกำลังใส่เสื้อตัวนี้อยู่ผมยังจำได้ดีเลย ! สีหน้าของมันตอนนั้นตลกๆ มากๆ เลยละครับ แต่คราวนี้ขอผ่านหน่อยละกัน ไม่อยากใช้มุขเก่า .. ฮ่าๆ ผมเลยเลือกที่จะหยิบชุดบอล ที่แขวนคู่กับกับเกงไว้ให้มันใส่นอนในคืนนี้แทน. . .

“อื้อ!ๆ”เสียงของไอกายมันละเมอตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ก่อนจะเหล่ๆ ตามองมาที่ผม กำลังยืนเลือกเสื้อผ้าให้มันอยู่ แต่ดูถ้าแล้วไอกายเองมันคงยังไม่รู้ตัวแน่ๆ ว่าตอนนี้ เนื้อมันไร้ เสื้อผ้าหรือสิ่งนุ่งห่มใดๆ นอกจาก บ็อกเซอร์ของมันแค่ตัวเดียว . . .

“เอ่อมีอะไรวะ . .ตื่นมาทำไมดึกดื่นๆไม่รีบนอนไปละมึง.  ฮือๆ !!” ผมส่งยิ้มเจื่อนๆ ส่งไปให้มันที่กำลังนอนจ้องหน้าของผมอยู่

“น้ำ. . .อยากกินน้ำ. .”เสียงมันนดูแหบจนผมฟังแทบบไม่ออกเลยครับว่ามันกำลังบ่นพรรณณาถึงเรื่องอะไรอยู่. . ผมรู้สึก ว่าตัวเองได้ยินเสียงของมันไม่ค่อยชัด จึงเดินเข้า ไปนั่งลงข้างๆ มัน ก่อนจะลองก้มๆฟังในสิ่งที่มันพูดใกล้ๆ

“มึงว่าไงน. . . . .อะ..อุ้บบ.”จู่ๆ ไอกายมันก็ดึงหน้าของผมเข้าไปจูบกับมันโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว  ไอกายมันใช้มือนิ่มๆ ของมันกดที่ท้ายทอยของผมอย่างเบามือเพื่อดันให้ผมแนบชิดกับมันขึ้นไปอีก แต่แรงของมันในตอนนี้ ไม่อาจที่จะสู้แรงของผมได้แม้แต่น้อย ผมจึงรีบผละตัวออกห่าง ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่าย ก้มลงไปจูบมันแทน ผมไม่รู้ว่าตัวเองเผลอ ทำแบบนั้นไปได้ยังไง ผมรู้แค่ว่า ผมไม่อาจห้ามความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ได้แล้ว . . .ผมจึงปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ปล่อยตัวเองให้ทำในสิ่งที่ใจต้องการ ผมค่อยๆ ระดมจูบไอกายตั้งแต่ หน้าผาก ขมับ คิ้ว จมูกและลงมาที่ . .ปาก กายมัน ขบกัดริมฝีปากผมซ้ำๆ ย้ำๆจนผมรู้สึกวาบหวิวในอก แต่ผมก็ไม่คิดจะยอมมันฝ่ายเดียว ลิ้นเรายังหยอกล้อเกี่ยวกันไม่ห่าง มันเป็นรสจูบที่อ่อนหวานและหนักหน่วงอยู่ในที และทำให้ผมรู้สึกดีจนต้องจูบไปยิ้มไป

ผมกับกายจูบกันอีกครั้งและอีกครั้ง  จนมือของมัน เริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มราบละล้วงเข้าไปในเสื้อ ของ ผม ผมรู้สึกเคิ้ลมตาม กับการกระทำของมันจนผมเองไม่สามารถที่จะหักห้ามใจของตัวเองได้ เลยปล่อยเลยตามเลย . . .แต่คราวนี้เป็นไอกายครับที่เป็นฝ่ายเข้ามารุกผมบ้าง.แต่ยังไม่ทันที่ไอกายมันจะได้ทำอะไรผมจริงๆ จังๆ . . . ก็มีเสียงประตูถูกเปิด ขึ้นมา ทำเอาผมกับไอกายที่กำลังทำกิจกรรมอย่างว่าอยู่ ถึงกับต้องหยุดทำกะทันหันเมื่อ. . . ยัยเอิร์นเดินเข้ามาพร้อมกำกะละมัง และผ้าขนหนูผืนสีขาว ที่พาดอยู่ตรงบ่าของยัยเอิร์น . . . ยัยเอิร์นดูท่าทางจะตกใจกับภาพที่ตัวเองเห็นไม่ใช่น้อย ถึงกับทำกะละมังที่ถืออยู่ในมือหล่นลงพื้นจนน้ำน้ำที่ใส่มากระเซ็นหกไปทั่วห้องของผม.. . ผมรีบผละตัวออกห่างจาก [ไม่สิเรียกว่าถีบจะดีกว่า] ก่อนจะรีบเดินออกห่างจากเตียงแล้วเดินเข้าไปหายัยเอิร์นแทน. . .


 “เออ. .  คือ. .  เมื่อกี้. .  มัน. .ไม่ใช่อย่างที่ เอิร์น คิดนะ คือมัน เอ่อ. .. .”

“แหม่ๆพี่เจค่ะ จะทำอะไรก็น่าจะล็อคห้องให้ดีก่อนสิ ไม่ใช่เปิดอ้าซ้าไว้ขนาดนั้น เกิด พี่อินขึ้นมาเห็น เข้า เค้าคงจะไม่ใจเย็นอย่างเอิร์นหรอกนะค่ะ . . .แต่เอิร์นก็ต้องขอโทดด้วยละกันที่ เข้าห้องมาโดยที่ไม่ได้เคาะประตู. . เลยทำให้พี่เจ เสียบรรยากาศ หมดเลย ฮ่าๆ ![ว่าแต่. . สรุปเรื่องพี่เจกับพี่กายมันคืออะไรหรอค่ะ เล่าให้เอิร์นฟังได้รึยัง]?”  ยัยเอิร์นพยายามกระซิบกระซายยถามผมถึงเรื่องสถานะระหว่างผมกับไอกาย ที่ ยังไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้. . ถึงจะเป็นยัยเอิร์นก็เถอะแต่ผมก็กลัว. .  กลัวว่าพวกเขาจะรับไม่ได้ ที่ผมเป็นแบบ นี้ เลยไม่รู้จะเริ่มต้นบอก ยังไงก่อนดี. .

“[ไว้พรุ่งนี้พี่จะเล่าให้ฟังนะ แต่ตอนนี้ดึกมากแล้วเอิร์นรีบไปนอนเถอะเดี๋ยวจะตื่นไปโรงเรียนสายเอานะ]”

“กลัวเอิร์นขัดจังหว่ะรึไงกัน.คะ หึหึ ! ”

“เรื่องของผู้ใหญ่นะ เด็กๆ ไปนอนได้แล้วไป”

“คำก็เด็กสองคำก็เด็ก. .นี้เอิร์นอายุจะ 16 แล้วนะค่ะ เลิกเรียกเอิร์นว่าเด็กได้แล้ว. .”ยัยเอิร์นทำหน้ายู่ไม่พอใจที่ผมชอบพูดเรื่องที่เป็นเด็กอยู่บ่อยครั้ง. . . แต่จะยังไงก็เถอะผมแค่เพียงอยากไล่ให้ยัยเอิร์นเข้าไปนอนแค่นั้นเอง เพราะเห็นว่ามึนดึกแล้ว . .[ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่อย่างใด] จริงๆ นะ ^ ^

“คร้าบ โตก็โตครับ  งั้นคนโตก็น่าจะรู้ได้แล้วนะว่าเวลานี้มันเวลาอะไร ?  ”

“พักผ่อนไงค่ะ”

“ใช่ค่ะ เพราะชะนั้นก็อย่าดื้อกับพี่แล้วรีบไปเข้านอนซะ. .”

“เอิร์นเข้าใจแล้วค่ะพี่เจ แต่ก่อนที่เอิร์นจะไปอยากบอกอะไรกับพี่เจอย่างนึงได้รึเปล่าค่ะ. . .”ผม เดาทางไม่ถูกเลยว่า ยัยเอิร์นคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่. .

“[ล็อคห้องดีๆนะค่ะระวังจะมีคนมาเห็นเอาหึหึ]” - -*  เอิ่มมมม !

“ทะลึ่งน่า ยัยเอิร์น พี่ไม่คิดจะทำอะไรไอกายมันหรอก ! พอๆ เลิกคิดแล้วไปนอนได้แล้วไป. . ชิ้วๆ ”

“ฮ่าๆ โอเค ค่ะ ไม่คิดก็ไม่ คิด แต่ก่อนจะไปอ่ะนี้ค่ะ เอาไว้ใช้ เผื่อจำเป็น . . .  ”ผม กำลังยืนงงๆ กับสิ่งที่ ยัยเอิร์นยื่นมาให้ รูปทรงมันคล้ายๆขวดอะไรเล็กๆ ซักอย่าง แต่ผม พอจะเดาได้ว่า ข้างในขวด น้ำใสๆ อยู่เต็มไปหมด . . .

“อะไร  อ่ะ เอิร์น. . .”

“. . .. ”
“เจล หล่อ ลื่นค่ะ !”

“ห้ะ!!!!!!” ผมรู้สึกตกใจคำตอบเป็นอย่างมาก แต่ที่ตกใจไม่ใช่ เพราะยัยเอิร์นรู้เกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในขวดนี้ แต่ที่ผม ตกใจ คือ ยัยเอิร์นมีของพวกนี้อยู่ที่ตัวได้ยังไง ??

“[เอิร์น มีของพวกนี้ได้ยังไงกัน. . .]”

“[เพื่อนเอิร์นเขาฝากมาค่ะเห็นบอกว่า ที่ ไหน มีคู่ที่พวกเอิร์นจิ้นกัน ที่นั้น ก็ย่อม มี . . . ]” ผมตกใจกับความคิดของน้องสาวตัวเองมากไม่คิดเลยว่าในหัวของยัยเอิร์นจะมีเรื่อง พวกนี้อยู่ด้วย เห้อๆ หมดๆ กัน น้องสาววัยใส ของโผมม
T-T

“[เอากลับไปห้องเลย นะแล้วรีบไปนอนได้แล้วไป . .  ก่อนที่พี่จะโทรบอกพี่อิน. . ]” ยัยเอิร์นดูท่าทางจะตกใจอยู่เล็กน้อย ตอนที่ผมพูดถึง พี่อิน. . . สงสัยจะได้ผลแหะ

“ค่ะๆ เอิร์นไปแล้วก็ได้ ค่ะ แต่ เดี๋ยวเอิร์นหาผ้าอะไรมาเช็ดให้ก่อนดีไหมค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา ของพี่เจกับพี่กายด้วย ^ ^”
“พอๆ ไปเลย ที่เหลือเดี๋ยวพี่จัดการเอง . .”

“งั้นเอิร์นไปจริงๆ แล้วนะ . . .ถ้าต้องการ ไอนี่ เมื่อไหร่ ไปเคราะ เรียกที่ห้องเอิร์นได้ตลอดเลยนะค่ะ . .” พูดจบยัยเอิร์นก็เดิน ถือกะละมัง  แล้วรีบเดินเข้าห้องไป . . . สงสัยจะรีบไปกระจ่ายข่าวให้พวกพวกทราบกันอย่างทั่วถึง . . .หึหึ !!!  คิดๆดูแล้ว ผมว่า คงต้องมองยัยเอิร์นมุมใหม่ แล้วละครับ ! - -* ผม เลื่อนมือไปปิดประตูก่อนจะหันหลังกลับไปมอง ตอนนี้ ไอคุณชายมันหลับแล้วครับ สงสัยผมกลับยัยเอิร์นจะ ยืนคุยกันนานไปหน่อย . . ฟังจากเสียงกรนแล้ว ผมว่าน่าจะหลับ ลึกน่าดู ป่านนี้ คงไปเข้าเฝ้าพระอินเรียบร้อยแล้วละครับ เห้อๆ หมดเวรหมดกรรมของไอเจ ซักที ผมเหลือสายตาไปมองที่ หัวเตียงตอนนี้บอกเวลา ตีสามกว่า ใกล้จะตีสี่แล้ว  . .เห้อ จะทำไงตอนนี้ผมนอนไม่หลับ แล้วละสิ. . . เป็นเพราะยัยเอิร์น เอ๊ะไม่สิ เป็นเพราะมัน คนเดียว ที่ . . . โอ้ย ไม่คิดแล้ว ยิ่งคิดยิ่งปวด หัว เอาเป็นว่า ขืน ผมยังนอน อยู่กับไอกายสองต่อสอง มีหวังคืนนี้ไม่ได้นอนแน่ครับ ผมเลยตัดสินใจ อาศัยตอนที่มัน กำลังๆ หลับ นี้แหละย่องออกจากห้องเบาๆ เลยละ กัน หึหึ . ..

แต่พอออกมาก็เพิ่งจะนึกได้ว่าตอนนี้ไม่มีห้องไหนที่สามารถ ให้ผมซุกหัวนอนได้เลยนอกจากห้อง ของไอวิน  .. . แต่ขืนไปนอน กับ มัน ผม คงได้ คอเคร็ด เอวเคร็ดบ้างแหละ ครับ แม้ง นอนดิ้นถีบผมทั้งคืน หึหึ !! !ไปนอน ห้องนั่งเล่นก็ได้ฟระ หึหึ
อนาถจริงๆ ชีวิต ไอเจ อะซิกๆ . . .

. . . .. . . . . . . . .

“นี้ๆ ตื่นได้แล้วย้ะ จะนอนกินบ้านกินเมืองรึไงกัน. . .นี่ !!!! .” ใครวะใครบังอาจมารบกวนเวลานอนของท่านเจผู้นี้ได้คนนั้นๆมันเป็นใครกัน ว๊ากกก !!!! ผมสะดุ้ง ตื่น ด้วย อาการ ตกใจอย่างหนัก ก็สิ่งแรกที่เห็น หลังจากที่ลืมตา ก็คือ หน้าอะไรไม่รู้เขียวๆ แถมพูดได้อีกต่างหาก ผมดีดตัวถอยห่างออกจากโซฟาก่อนจะก้มลงไปตั้งสติ ซัก สองสามวิ และ  โผล่หัวขึ้นมาดู ใหม่ ถึงรู้ครับ ว่าคือพี่อิน . . .โห้ยยย หัวใจจะวายย อ้าว แล้วจู่ๆ ผ้าห่มมาไงละนี้   !!

“อะไรกันเนี้ย พี่อิน เจ ตกใจหมด ! มาไม่ให้ซุ้มให้เสียง. เดี๋ยวก็ได้หัวใจวายตายกันพอดี. .”

“โอ้ย ชั้นยืนเรียกแก. . มาสามชั่วยามแล้วย้ะ แต่ ไม่ยอมสเด็ดตื่นซักที. . แล้วนี้ ทำไมถึงมานอนอยู่ข้างล่าง ละ ห้องตัวเองไม่มีนอนรึยังไง  อย่าบอกนะ  ว่าเมื่อคืนพากันไปถเหลถไหลที่ไหนมาหน่ะหึ้!”ตื่นมาถึงผมก็เจอพี่อินแกแร็ปใส่ชุดใหญ่เลยครับ ไม่รู้ว่า พี่แกเก็บกดมาจากไหน เวลาเจอหน้า ผมนี้ ถึงต้อง บ่นชนหูชาทุกทีเลย . .  เห้อๆ !! อาศัยจังหว่ะที่พี่อินเผลอๆ ขอเดินหนี ขึ้นห้องก่อนแล้วกันครับ หึหึ . .  . . .

“โห้ย หัวใจจะวาย พี่อินนะพี่อิน. . .มาไม่ให้ซุ้มให้เสียง. . นี้ขนาดหนีมาข้างล่างแล้วนะ ยังอุตส่าห์เจออีก. . เห้อ. . ฟุ้บ. . ” ระหว่างผมเดินขึ้นมา ก็มั่ว แต่เหม่อ มองข้างหลังอย่างเดียว จน ลืมมองทางด้านหน้า จนเผลอเดินไปชนอะไรเข้าซักอย่างลักษณะไม่แข็งไม่อ่อนมากนัก แต่พอ. . ลองหันกลับมามองดีๆ . . .หืม!  เชี่ย หัวนมชมพูในตำนาน. . . ไอกาย ครับ ผมเดินชนเข้ากับหน้าอกของไอกายเข้าอย่างจัง. . แถมตอนนี้หน้าของผม ยังเข้าไปซุกอยู่ที่อกของมันพอดีอีกต่างหาก . อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น . . แต่ดูถ้า. .  เจ้าตัว คงกำลังสะลึมสะลืมอยู่ครับ ตายังไม่ลืมเลย . . สงสัยจะละเมอเดินออกมานอกห้อง. . . ผมเลยฉวย โอกาส ที่หาได้ยาก นี้ . .. บีบไปที่หัวนสีชมพูของมัน ด้วยความหมั้นไส้ . .  โป้ก... !! ฝ่ามือนั้นลอยเข้ากะบาลผมอย่างจังเลยครับ โอยย !!

“ทำอะไร. . .”ชะอุ้ย ผมเผลอทำอะไรลงไปละเนี้ย. .. แต่พอมารู้ตัวอีกที่ ไอกายมันก็ก้มลงมาสบตากับผมก่อนแล้วครับ

“แฮ่ๆ !! แค่หยอกๆ หน่ะ .เมื้อกี้กูนึกว่ามึงละเมออยู่. . ก็เลย. . .อุบบ!!”อ๊าก ยังไม่ทันที่ผมจะได้แก้ตัวอะไร ไอกายมันก็กดหัวผม ไปที่อกของมัน .แต่ยังไม่พอครับ มันยังดีดนิ้วใส่หัวของผมอีก . .แต่ มันจะรู้ตัวไหมนะ ว่าตอนนี้ ปากของผม กำลัง สัมผัสกับหัวนมของมันอยู่ . .. ถึงจะอึดอัดไปหน่อย. . แต่ก็รู้สึกดีแหะ. .ขอยืนแบบนี้นานๆ หน่อยละกัน เอิ้กๆ กำลังเคลิ้ม. . .เอ๊ะ แต่เดี๋ยวไอกายมันจะได้ใจ ผมเลยต้องแกล้งขัดขืนมันหน่อย. .ใช่ผมต้องแกล้ง ขัดขืน. . . แต่ไหนๆ ผมก็โดดมันดีดหัว จน เจ็บขนาดนี้แล้ว ผมไม่ยอม ถูกมันกระทำฝ่ายเดียวหรอก . .. . หึหึ คิดได้ดังนั้น ผมก็รีบอาป้าก แล้ว งับหัวผม มันไปเลยครับ หึหึ !! ทั้งสะใจและรู้สึกดีในเวลาเดียวกัน ฮ่าๆ

“โอ้ยๆ! ไอเตี้ยปล่อยๆ โอ้ยๆ! เจครับ ปล่อยกายเถอะนะกายไม่ทำแล้วนะๆ ปล่อยเถอะมันเจ็บโอ้ยย” หึหึ !! นาน ๆทีจะได้ยินเสียงมันอ้อนวอน ขอผมซักที ขอฟังให้มัน ซะใจหน่อยแล้วกันฮ่าๆ [ออกแนวซาดิสไงไม่รู้แหะ 55]


“อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”ผมสะดุ้งโหยงหลังจากที่ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดดังมาจากด้านหลังของผม ผมรีบปล่อยน้องฟันของตัวเอง ออกจากหัวนมของไอกายก่อนจะหันหลังกลับไปมอง. . .. . . ยัยเอิร์น. . . ทำไมน้า ทำไม ยัยเอิร์นต้องเป็นคนที่มาเห็น ฉากเรทๆ อย่างนี้ทุก ทีเลย ทำไม กัน ทำม้ายยยย!!!!

“คือ..น้องเอิร์นพี่แค่. .”

“อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!” แต่ดูเหมือนสีหน้าของยัยเอิร์น จะไม่ได้ตกใจกับการกระทำของผมเอาซะเลย ต่างจากที่ผมคิดไว้เยอะ ยัยเอิร์นป้องมือไว้ที่หน้า ทั้งสองข้าง ก่อนจะวิ่งลงไป โดยที่ไม่รอฟัง คำอธิบายใดๆ จากผมเลย. . . = =’ ชะอุ้ย!! แต่ผมพึ่งจะมารู้สึกตัวว่าเมื่อกี้เผลอไปทำวีรกรรมเจ็บแสบอะไรกับมันเอาไว้ ตอนนี้ มันยืน จ้องห้าผมตาเป็นเขม้งเลยครับ - -* ผมกลัวละคร้าบบ พี่กาย อย่าทำอะไรผมเลย ฮือๆ. . .ผมรีบวิ่งหนี ลงมาข้างล่าง โดยมี มีฝ่ามือ ของไอกาย ที่ เกือบ. .จะเฉียดโดนหัวผมอยู่ร่อมร่อ !


“อ๊ากกกกกกๆๆ!!! พี่อิน ช่วย เจ ด้วย ไอกายมัน จะฆ่าเจ ช่วยด้วยๆๆใครก็ได้. . ”


“น้อง เจ ! ลงมาหาพี่หน่อยสิ” ยังไม่ทันที่ผมจ.วิ่งหนีไอกายพ้น. . พี่อินแกก็เรียก ผมให้เดินไปหาซะก่อนครับ เห้อ ช่วยชีวิตผมไว้ทันเวลาพอดี หมับ แต่เหมือนจะไม่เป็นผลอะไรเลยครับ. . .ไอกายมัน ยังอุตส่าห์วิ่งออ้อมหลังพี่อินมาล็อคคอผมอยู่เลย [เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การกระทำชำเลาผมต่อหน้าผู้ใหญ่ไม่มีผลต่อไอกายมันครับ จบ. .  ผ่าง ผ๊าง!]

“พี่อินช่วยเจด้วย ไอกายมันแกล้งเจ . . . ฮือๆ ” เอ่อ กับพี่อินก็เช่นกัน ครับ แทนที่จะช่วยผม กลับ มองไอกายตาไม่กระพริบ แถมยังส่งยิ้มหวานไปให้มันอีก . . . สรุป ผมรึไอกายกัน แน่ ที่เป็นน้อง พี่เจมส์เนี้ย ฮ๊า !!! รักกัน จิง สองคนเน้ !!

“โอ้ยๆ ไอกาย กูขอโทด ที่แกล้ง มึง กูไม่ได้ตั้งใจ อ๊ากก ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ไอกาย ”ฮ่าๆ เสียงครวณครางของผม  ไม่ได้มีผล ต่ออารมณ์ ของคุณชายแต่อย่างใด มันยังล็อคหัว แล้ว ตบหัว ผม อยู่ อย่างนั้นต่อไป . . .เออๆ เอาเข้าไป เข้า ขากันดีจริงๆ นะสองคนนี้ ฮึกๆ

ตื่อดื่อ!!!!! และแล้วเสียงของประตูสวรรค์ก็ถูกเปิดออก. .  ไอกายมันหยุดตบหัวผม แล้วหันไปมองที่หน้า ประตูแทน . . . จะใครก็ช่างเถอะแต่ ผมจะรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากที่มัน ช่วยยยย..ผม... จาก. . . . ไอเปรม?

“เปรม?”

“อ้าวเจอยู่ที่นี้จริงๆ ด้วย นึกว่าจะมา ผิดที่ซะอีก ” ทำไม ทำไมกันนะ ทำไมผมถึงอยาก ให้สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ เป็นเพียงแค่ความฝัน . . . ไป. . .แต่คิดไปก็เท่านันแหละครับ ในเมื่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นต่อจากนี้ล้วนเป็นความจริง ทั้งหมด . ..  สายตาที่เปรมมันจ้องผม ด้วยความดีใจ กับสายตาที่ดูเหมือนจะอาฆาตแค้นของไอกาย. .  ทำไมผมถึงรู้สึกไม่ดี เวลาที่มันสองคนเจอหน้ากันเลยนะ . .[แค่พี่ริวกับไอกายผมก็จะบ้าตายอยู่แล้ว] ไหงตอนนี้ จะเป็นไอเปรมอีก.. โอ้วว !!


ใครก็ได้ช่วย บอก ผม ที ว่า สิ่ง ที่เป็นอยู่.มันไม่ใช่เรื่อง จริง อ๊าก !!!!!  [ขอยาสลบด่วนๆ !!]


TBC. . . . .. . . . . . . . . .. . . . . . .
[คิมกอนอู]




 


   

[BlueCherries]

ง่า คือ อยากจะถามว่าคุณนักเขียนได้แก้คำผิด/สะกดผิด บ้างไหมคะ? เพราะแต่ละตอนมาทีนี่เยอะเหลือเกิน มันดูไม่เป็นมืออาชีพอ่ะค่ะ  จะดีมากๆถ้าคุณนักเขียนมาแก้ย้อนหลังนะคะ

[thitema3]

อ่อ ไว้จะรีบแก้ไขให้โดยด่วนเลยนะครับ
ปล. ผมเป็นมือใหม่หัดแต่งนะครับ ไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ  หาก มีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยด้วย เพราะนี้ก็คือเรื่องแรก เหมือนกัน ^ ^   

[BlueCherries]

อ่อ ไว้จะรีบแก้ไขให้โดยด่วนเลยนะครับ
ปล. ผมเป็นมือใหม่หัดแต่งนะครับ ไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ  หาก มีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยด้วย เพราะนี้ก็คือเรื่องแรก เหมือนกัน ^ ^   

เราเป็นคนอ่านนะคะ จะคิดทำนองว่า โอเค ถ้านักเขียนแต่งลงเว็ปพร้อมให้คนอื่นอ่านแปลว่าคนนั้นเป็นมืออาชีพแล้วค่ะ หวังไว้มากในเรื่องการสะกดคำอย่าให้ผิด เพราะเวลาคนอ่านเจอคำผิดจะหมดอารมณ์เลย จริงๆนะ

เราเลยนั่งมุ้งมิ้งแต่เรื่องนี้ ><  ถ้ามันมากไปต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ ;P

[Kaemmiizz]

งานเข้ามั๊ยล่ะเจๆ กายขี้หึงเนอะ ชอบจัง

[thitema3]

#BlueCherries

ไม่เป็นอะไร เลยครับ สัญญาว่ากลับมารอบหน้าจะรีบแก้ไขให้ทั้งหมดเลยคร้าบ 
 
[ขอเวลาให้เค้า นิดนึงน้า  ปิ้งๆ]