ไอ้เหมอเกาหัวแกรก มันไม่รู้จะอธิบายอย่างไรให้อีกฝ่ายเข้าใจถึงความรู้สึกของมัน ถอนหายใจเฮือกแล้วเฮือกเล่าจนไอ้ปิ๊กคำรามบ่งบอกถึงความรำคาญ ไอ้เหมอถึงได้หยุดแล้วพูดกับสุดที่รักของมันแผ่วเบา “นะ...จะไม่เป็นไรเหรอ เหมอไม่บริสุทธิ์ใจเลยสักนิด เหมอชอบนะ อยากกอด อยากจูบตลอดเวลา แล้วมันจะเหมือนเดิมได้ยังไง มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เราถึงต้องมีระยะห่างกันบ้าง ตอนที่เหมอคิดว่านะยังไม่รู้ เหมอเป็นเหมือนเดิมได้เพราะเหมอเอาแต่มโนเพ้อเจ้อไปคนเดียว แต่นะบอกว่านะรู้มาตลอด ทั้งอย่างนั้นก็ยอมให้เหมอเข้าใกล้ ยอมให้เหมอทำอะไรได้ตามใจ เราจูบกัน เรา...ทำอย่างนั้นกันด้วย แล้วนะจะให้เหมอปกติได้อยู่เหรอ นะต่างหากที่ไม่ยุติธรรม”
“เสมอทำไมต้องขึ้นเสียง”“ก็นะไม่เข้าใจอะไรเลย เหมอถึงต้องโมโหอยู่อย่างนี้” ไอ้เสือเหมอหงุดหงิดงุ่นง่าน ถีบผ้าห่มออกจากตัว ลุกขึ้นนั่งท่ามกลางความมืดด้วยหน้ายุ่งๆ ไอ้ชายที่นอนคลุมโปงแชทกับแฟนถึงกับสะดุ้ง ไอ้ปิ๊กหยุดเสียงกัดฟันของมันไปตามระเบียบ ส่วนไอ้เชษฐ์ยังคงพึมพำคุยกับแฟนสาวของมันได้โดยไม่สะดุด
“เหมอต่างหากที่ไม่เข้าใจ ที่ทำ...ผมก็ไม่ได้รังเกียจ แล้วทำไมผมต้องปฏิเสธ ผมชอบที่ได้ทำกับเหมอ มันแปลกเหรอ” ชนะยังคงเถียงกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ จนไอ้เหมอแยกเขี้ยวงุด เตรียมกัดคนรอบข้างด้วยความพาลอยู่รอมร่อ
“ไม่แปลกเล้ยยย” เสียงของไอ้เหมอประชดประชัน “ถ้าเอากันได้ก็คงไม่แปลกสินะ”
“ลามก”“ไม่รู้แหละ เหมอไม่โทรหาทุกคืนแล้วนะ ให้นะโทรคุยกับแฟนบ้าง ให้คนอื่นคลายเหงานะบ้าง โอเคไหม”
“ไม่โอเค ที่คุยด้วยไม่ใช่เพราะเหงา แต่คุยเพราะอยากคุย เหมอไม่ต้องยัดเยียดให้ผมไปหาคนอื่น ผมอยากคุยกับเหมอ ...อยากได้ยินเสียงก่อนนอนทุกคืน” ชนะยังคงดื้อดึง เล่นเอาไอ้เหมออึ้งจนพูดแทบไม่ออก
“เหมออยากกอดอยากจูบผม...ผมเต็มใจ เหมอจะคิดไม่ซื่อกับผมก็ได้...ผมยินดี แต่เหมออย่าทิ้งผมไปเลยนะ ผมอยากมีเหมออยู่ข้างๆ”“ชนะ...นี่มันไม่ใช่การสารภาพรักใช่ไหม”
“ไม่ใช่...แต่เป็นการขอให้เหมออยู่กับผมไปตลอดชีวิต...”“ให้อยู่แบบที่เหมอก็รู้ว่านะไม่ได้รักเหมอเลยอย่างนี้น่ะเหรอ”
“ผมรู้ว่าผมโคตรเห็นแก่ตัว... แต่ผมไม่อยากปล่อย...คนที่ทำให้ผมรู้สึกอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต ผมรู้ว่าผมหาคนแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ถึงแม้ว่า...ผมไม่ได้จำกัดความหมายของความรู้สึกที่ผมมีให้เขาก็ตาม ผมรู้แค่ว่าผมอยากให้เขาอยู่กับผมก็เท่านั้น”“เหมอไม่ควรคาดคั้นเอาคำตอบตอนนี้ใช่ไหม” ไอ้เหมอถามเสียงแผ่ว ยอมเอนตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า ในความคิดมีแต่รูปหน้าหล่อเหลาของคนเข้าใจยากลอยวนไปมา “ชนะ รู้ไว้นะ...สิ่งที่เหมอทำให้ต่อจากนี้ เหมอไม่ได้ทำในฐานะเพื่อนแล้ว เหมอทำให้ในฐานะคนที่รักชนะมากคนหนึ่ง ถ้าในสักวัน ชนะอึดอัดกับความรู้สึกที่เหมอมีให้... สัญญาได้ไหม...ว่าเราจะจบมันไว้เพียงเท่านั้น จะไม่ยื้อไม่รั้งกันไว้อีก เพราะเพื่อน...ต่างก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง”
“อืม” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่นของชนะทำให้ไอ้เหมอคลี่ยิ้มเล็กน้อย
“สัญญาครับ”“งั้นตอนนี้นอนได้แล้ว พรุ่งนี้เหมอโทรหาอีกที”
“จะวางแล้วเหรอ” เสียงของชนะหงอยลงจนไอ้เหมออมยิ้ม
“เงินเดือนไม่พอค่าโทรแล้วเดือนนี้ นะเปลี่ยนเบอร์มาใช้เครือข่ายเดียวกันไหม จะได้โทรถูกลงอ่ะ มันมีโปรคนพิเศษด้วย” ไอ้เหมออยากยื่นข้อเสนออย่างนี้มาตั้งนาน เพราะเบี้ยเลี้ยงของมันก็ไม่ได้เยอะ สองเดือนที่ผ่านมาติดลบจนต้องอ้อนพี่สมัยจ่ายให้มันเกือบครึ่ง แต่ก็ติดที่ว่าเมื่อก่อนมันใจไม่กล้าพอที่จะพูด แล้วก็ไม่มั่นใจสักนิดเลยว่าคนรูปหล่อจะยอมย้ายค่ายเปลี่ยนเบอร์เพื่อโทรคุยกับมัน
“อือ พรุ่งนี้ให้พี่จินจัดการให้ งั้นเหมอวางก่อนนะ ผมโทรหาเอง” ชนะตอบกลับอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่เสียเวลาคิดด้วยซ้ำ ทำเอาไอ้เหมอยิ้มกว้างเต็มใบหน้า
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวความคิดถึงขาดช่วง”
“ฮ่าๆ กล้าพูดมาก”“ก็บอกแล้ว...ว่าเหมออัพสกิล ไม่ใช่เพื่อนแล้วนะ...นี่กำลังจีบ”
“อืม ขอให้จีบติด”“อ่อยว่ะ ให้ความหวังด้วย”
“ยอมรับ”“ชะน้าาาาาาาา”
“ฮ่าๆๆ เหมือนไม่ได้ยินเหมอเรียกอย่างนี้มานานมากแล้ว ทั้งๆ ที่แค่สองสามวันเอง คิดถึงเนอะ”“อื้มมมม คิดถึงเหมือนกันนนน”
“ไอ้เหมออออออออออออออออ มึงคุยเบาๆ ดิวะ เหี้ยแม่ง แฟนกูตกใจเสียงมึงเนี่ย” ไอ้เหมออยากตะโกนถามไอ้เชษฐ์ว่าแฟนเป็นหมาในหรือคน ทำไมหูดีจัง ทั้งๆ ที่มีเตียงไอ้ชายคั่นกลางเตียงไอ้เชษฐ์อยู่ แต่แฟนมันที่อยู่อีกฟากของโทรศัพท์ก็ยังได้ยินเสียงเรียกสุดที่รักของไอ้เหมอ
“เออ บอกแฟนมึงด้วยว่ากูกราบขอโทษ” ไอ้เหมอบอกอย่างอารมณ์ดี
“แฟนกูบอกว่าไม่เป็นไร แล้วอย่าลืมโทรหาป๊อกกี้ด้วย เขารอมึงอยู่” ไอ้เชษฐ์ตอบกลับแล้วหันกลับไปคุยกับแฟนมันต่อ
“ต้องโทรด้วยเหรอ” ได้ยินปลายสายถามกลับมาด้วยน้ำเสียงห้วนสั้น ไอ้เหมอยิ้มกริ่มแล้วตอบกลับด้วยความสุขใจ
“คงงั้นอ่ะ ลองโทรไปคุยเสียหน่อย ไอ้เชษฐ์อุตส่าห์เป็นธุระให้ เดี๋ยวเสียน้ำใจมันอีก”
“อย่าไปหลงเสน่ห์เขาละกัน”“ไม่หรอก หลงได้แค่นะคนเดียวอ่ะ”
“หึหึ แล้วจะเอาเวลาที่ไหนโทร... ห้ามมาเบียดเวลาของผมนะ”“ไม่เบียดหรอกครับ เหมอสับรางเก่ง เอ้ย แบ่งเวลาเป็น”
“เสมอ...วางสายแล้วไปโทรหาเขาเลย”“ได้เหรอ”
“...”
“ไม่หึงแน่นะ”
“...”
“เป็นเพื่อนที่หึงกันได้ นะเพิ่มข้อนี้ไปด้วยดีไหม”
“แล้วแต่”“งั้นเหมอไม่โทรดีกว่า ไม่อยากให้หึง”
“อืม”“นะ...”
“ว่า”“อยากกอด”
“เหมือนกัน”“อยากจูบด้วย...คนรูปหล่อปากโคตรหวานเลย”
“หึหึ...ปากคนหัวเกรียนก็อร่อย”หลังจากฝันร้ายมาสามวันติด คืนนี้ไอ้เหมอคงได้นอนหลับฝันดีเป็นแน่ “วันศุกร์ตอนเย็น มารับเหมอนะ แต่ต้องขับรถระวังด้วย”
“อืม ไม่บอกก็จะไปอยู่แล้ว”“อื้ม งั้นฝันดีนะครับคนดีของเหมอ แล้ววันศุกร์เราเจอกันนะ”
“ครับ”ไอ้ชายโก่งคออ้วกแล้วนินทาไอ้เหมอให้แฟนมันฟังเรียบร้อย ส่วนไอ้ปิ๊กนอนกัดฟันเสียงดังไปกันใหญ่ คงมีแต่ไอ้เชษฐ์ที่โคตรสตรอง มันยังงุ้งงิ้งกับแฟนมันได้อย่างไม่สะทกสะท้าน ไอ้เสือเหมอยิ้มกริ่ม ตาหวานเยิ้มราวกับเห็นสุดที่รักของมันนอนอิงแอบอยู่ข้างๆ ความจริงมันอยากบอก ‘ฝันดีนะครับสุดที่รักของเหมอ’ ใจแทบขาด แต่ก็กลัวว่าจะผลีผลามมากเกินไป ได้แค่นี้ก็นับว่าดีแค่ไหนแล้ว...
อ้อยเข้าปากช้าง...ความหวานจะไปไหนเสีย ภาษิตอะไรไม่รู้เหมือนกัน แต่ชนะถ้าได้เข้าปากไอ้เหมอแล้ว...คงหวานอร่อยน่าดู
“แล้วที่ให้พวกกูไปบิ้วทำ mv ให้นี่เพื่ออะไรวะ ตกลงมันไม่อกหักแล้วใช่ไหมไอ้เชษฐ์” ไอ้ชายหันไปกระซิบถามไอ้เชษฐ์เตียงข้างกัน
“ไม่รู้ รู้แต่ว่าป๊อกกี้เพื่อนแฟนกูคงได้แดกแห้ว น้องนานะนี่มึงว่ามันหวงก้างมะ ตัวเองไม่แดก คนอื่นก็ไม่ได้แดก หมาหวงก้าง หมาในรางหญ้าชัดๆ” ไอ้เชษฐ์กระซิบตอบกลับมา
“เออ แต่กูว่าน้องนานะมันประมาทมากไป ไอ้ก้างไอ้หญ้าที่มันหวงไว้น่ะเสือชัดๆ เดี๋ยวได้โดนเสือแดกไม่รู้ตัวว่ะ”
“ก็ขอให้ไอ้เสือมันเลิกป๊อดละกัน”
“กูว่ามันคงเลิกไม่ได้ง่ายๆ แต่ดูใจกล้าขึ้นบ้างแล้ว กูรอวันให้ไอ้นะนั่นโดนเสือจับกิน”
“เรียกผู้หญิงให้เกียรติเขาหน่อย เรียกไอ้อะไรมึง ไม่สุภาพ” ไอ้เชษฐ์ปราม ทำสุภาพบุรุษเพราะแฟนมันเงี่ยหูฟังอยู่
“เออว่ะ โทษที ที่จริงนะไอ้เชษฐ์ กูลืมบอกมึงไป”
“อะไรวะ”
“ไอ้เสือเพื่อนมึงอยากโดนกิน”
“ห้ะ?”
“กูนอนละ”
“เดี๋ยวดิมึง อ้าว...”
ไอ้ชายคลุมโปงหลับตาเป็นที่เรียบร้อย ทิ้งไอ้เชษฐ์ไว้กับความงงท่ามกลางเสียงกัดฟันของไอ้ปิ๊ก หันมองไอ้เหมอก็เห็นมันร้องเพลงกล่อมสุดที่รักของมันงุ้งงิ้งไปตามปกติ
อย่างไอ้เหมอมันจะโดนกินเหรอวะ กูว่ามันจะจับเขากินมากกว่า ออกตัวแรงขนาดนี้......................................................................TBC..................................................................
อ้อยว่ะ อ้อยทั้งคู่เลยยยยย
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นของทุกคนเลยนะคะ
หัวข้อ: +รัก...'เสมอ'+ ตอนที่ 45 24/01/2559 Page. 87 (The end) (อ่าน 736932 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก