หัวข้อ: +++ สมาคม....คนแปลก +++

[alien]

..............ง่า....

ท่าทางช่วงนี้สมาคมจะหยุดยาวนะครับ.....
dramaกันซ้ะ..... แต่ก็ดีอิอิ ลุ้นไปอีกแบบ

[nOn†ღ]

  โอ ทำไมรีบถอดใจล่ะ

ไม่ได้ดั่งใจเจ้อ่ะ 

เด๋วปั๊ด ตบจูบซะเรยยย   

[kurugmin]

คาดว่าพี่โก้มาแกล้งเย้ย
สงสัยงานนี้มีรีเทิร์น
อยากอ่านมุมของโอมั่งอ่ะคร๊าบ  น้องไต่ฝา  คนจ๋วย

หักหลังแฟนคลับ  โอ-คี(รี) อย่างแรง  

งั้นถ้าเป็น  คี-โอ ล่ะ  เง้อๆๆๆๆๆ

[mist]

คนอกหัก กะคน อกหักมาเจอกัน อย่ากระนั้นเลย เปลี่ยนเป็น โอ - กาย แทนดีกว่า 

[Tifa]

Kirimanjaro + kurugmin : นี่คือที่มาของการประกวดหนุ่ม คี - โอ คริๆ

alien : ขอสักหน่อย....ไร้สาระมาเยอะละ

nOn†ღ : ถอดใจดีแล้วจ้า....ไม่งั้นเดี๋ยวจบง่ายเกิน

mist : วุ้ย.....รู้ทันเค้า

[Tifa]

คำตอบที่ไม่อยากได้ยิน




“แกเลิกโกหกตัวเองซะทีเหอะ” ธัสพูดมาอย่างเหลืออด……เราคุยกันเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว
“เมื่อวานเขาก็อุตส่าห์ขอไม่ให้แกมา…..แกก็ยังมา…..แกนี่มัน…ได้เกรด 3.80 ได้ไงวะ”

ดูเขาจะหยุดหงิดกับการตัดสินใจของฉัน….นี่ถ้ามหาลัยมามีวิชา วิธีอ่านใจ 101 ฉันก็จะลงเรียนอยู่หรอกย่ะ
…..แล้วใครจะรู้ใครจะแน่ใจว่าโอมัน…….มันคิดที่จะชอบคนอย่างเราจริงๆ

ดูคนที่มันชอบสิ……กาย…..
…..แล้วลองมาดูตัวเอง…..มันเทียบกันไม่ได้เลย….กายดูดีกว่าทุกอย่าง….แล้วฉันจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาชอบ….มันแทบจะไม่มีทางเลย

“ไม่ได้ถามถึงความรู้สึกของไอ้เงียบนั่น…..แกต่างหากรู้สึกยังไง” ธัสมันยังไม่เลิกถาม

รู้สึกยังไงหรอ…..ก็รู้สึกดีที่มีคนคอยห่วง….คอยแคร์ความรู้สึกเรา……เอ่อ….โอ้ยจะรู้มั้ยฉันไม่ได้ลงวิชารู้ใจตนเอง 201 มานะยะ (ทำไมมหาลัยไม่เปิดสอนบ้างนะ)

“แกน่ะชอบไอ้เงียบมันเข้าแล้วล่ะ” เขายิ้มแก้มปริ….ดีใจมากรึไงยะ
“ไม่ได้ชอบ” ฉันเถียงไป
“แล้วเมื่อคืนร้องไห้ทำไม”
“……” ฉันตอบไม่ได้…..อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา…..

“คินยอมรับเหอะ…..ถึงแกจะบอกไม่มาตลอด…..แต่ใจแกค่อยๆเปิดรับไอ่โอมันเข้าไปแล้ว”
“แต่เขา…..” ถ้าเขาไม่ได้รักฉันล่ะ…..ถ้ามันซ้ำรอยว่านล่ะ

“ถ้าแกกลัว…..แกไม่มีวันได้ในสิ่งที่หวัง”
“แต่…..”
“เอาเป็นว่า…..แกชอบโอมันมั้ย”

เขาตัดบท……

“เอ่อ….”




“ชอบ”


รอยยิ้มของเขาฉีกกว้าง(เห็นมั้ยเล่า)

“เมื่อรู้ใจตัวเองแล้วจะอยู่ทำไมตรงนี้…..ไปได้แล้วไป้” พลันสบัดมาเหมือนไล่หมาซะงั้น
“แต่…”
“เชื่อตัวเองสิ…..ไม่อยากให้แกเสียใจทีหลังนะ”



“เราจะไปกับแก”




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



โอจะชอบเรางั้นหรอ……เป็นไปได้ไหม…..ที่เขาพูด….ที่เขาโอบกอด…..สายตาของเขา….มันน่าเชื่อถือแค่ไหน…..ถึงตอนนี้ฉันก็ยังหวั่นใจ……ใจหนึ่งก็อยากรู้….อีกใจก็อยากปล่อยให้เป็นแบบนี้เรื่อยไป




ให้มันรู้ๆไปเลยก็ดีเหมือนกัน



“ทำไมล่ะ ทะเลาะกันหรอ” เสียงเจ้ากายดังผ่านทางเดินมา เขาอยู่ตรงสุดทางเดินนี้กับโอ….ฉันก้าวช้าลง

“แล้วทำไมล่ะ”



“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”



ทั้ง 2 คนไกลออกไป…..ฉันถอยหลังออกมา…..ธัสเองก็ตามมา….แต่ในอารมณ์ที่ตรงข้ามกับขามา


“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”

“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”

“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”





ตลอดเวลา ฉันได้แต่เฝ้ารอเธอมานานแสนนาน
เพื่อมาพบกับคำตอบที่ฉันไม่อยากได้ยิน


นี่ไงล่ะ…..รู้แล้วใช่ไหม….ว่าเขารู้สึกอย่างไร


หลับไม่ลง เพราะทุกอย่างมันพังลงไปทุกสิ่ง
ไปกับความจริง ที่ใจไม่เคยรู้


หวัง……ความหวังที่มีอยู่ดับมืดลง…..แสงเทียนริหรี่ของเขา…..เขาดับมันลงกับมือ
ปล่อยทิ้งฉันไว้ในความมืดมิด


ที่แท้เข้าใจผิดเอง ทึกทักไปเองทุกอย่าง
ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอไม่รัก ไม่เคยพิเศษกว่าใคร


สุดท้ายมันก็ซ้ำรอยเดิมอีกจนได้…..นั่นสินะหน้าอย่าเราใครจะชอบ…..ความรักที่ได้แต่คิดไปเอง…..ความรักที่มีได้แต่ความฝัน…..ความรักที่อยู่ในจินตนาการ…..เราคงเป็นได้แค่นั้น


ก็เป็นแค่คนผ่านมา ในช่วงเวลาที่เราต่างก็เหงาใจ
แค่เธอมาทำห่วงใย ก็คิดไปไกลถึงไหนว่าเธอรักนั้นกัน


ที่เคยพร่ำขอ…..หากเขาไม่มีใจก็อย่ามาใกล้ชิด…..เพราะเรามันคิดลึก….ลึกลงไปในใจ…..คิดว่ารักกัน





ฉันนั่งร้องไห้เงียบๆ….ที่สวนแห่งนี้….ธัสยังนั่งข้างๆวางมือที่ไหล่ฉัน…..แต่ฉันไม่รู้สึกหรอก

มันไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว



ที่แท้เข้าใจผิดเอง ทึกทักไปเองทุกอย่าง
ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอไม่รัก ไม่เคยพิเศษกว่าใคร
ก็เป็นแค่คนผ่านมา ในช่วงเวลาที่เราต่างก็เหงาใจ
แค่เธอมาทำห่วงใย ก็คิดไปไกลถึงไหนว่าเธอรักนั้นกัน



เพราะมันคิดไปไกล…..ไกลเกินกว่าจะกลับตัวได้….จึงต้องมานั่งเจ็บแบบนี้




พอได้แล้ว



เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง…..หยุดเสียที…..อย่าทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้เลย

ฉันทำร้ายตัวเอง…..ความรักของฉัน….มันคือการทำร้ายตัวเอง




ไม่เอาอีกแล้ว




จบกันทีกับความเจ็บปวด



จะไม่มีความรักอีก…..จะไม่มีการทำร้ายหัวใจอีก




ฉันเลือกแบบนี้







เพราะฉันรักตัวเอง

พอกันที….ความรัก

http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2CF7DC0PA0&Autoplay=1

[christiyaturnm]

 

อ่านแล้วสะท้อนใจให้หวิวๆไงไม่รู้แฮะ



 


  

[alien]

............................
 ...................

จะมีวันเข้าใจกันมั้ยเนี่ยคิน....

[kurugmin]

อีกแล้ว
คำนี้อีกแล้ว
เป็นแค่เพื่อนกัน

กรูจะบ้า!!!!

Kirimanjaro + kurugmin : นี่คือที่มาของการประกวดหนุ่ม คี - โอ คริๆ

  

ทำไมให้พี่ Kiri มา + พี่ kurug ล่ะคร๊าบ

ขอเป็น  kurug x Kiri  ได้มั้ย
 
 

[Tifa]

christiyaturnm : ไม่หรอกครับ อาร์ โดนมาเยอะล่ะ....ถึงขั้นช้ำเลือดช้ำหนองเลยก็ว่าได้....แค่นี้เด็กๆเนอะ

alien : อาจไม่เข้าใจ....หรือเข้าตา....ต่เข้าอย่าอื่นแทนได้มั้ย แอร๊ยยย

kurugmin

ขอเป็น  kurug x Kiri  ได้มั้ย

แอร๊ยยยย....ต้องผ่านด่านคีน่าก่อนค่ะ....ก่อนจะถึงตัวแม่ คริๆ

[Tifa]

เพิ่มขึ้น……ลดลง





บรรยากาศภายในห้องพักที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ….คำด่าทอ….เสียงหยอกล้อ….กลายเป็นเพียงอดีตที่ผ่านพ้น…..หลงเหลือไว้เพียงความเงียบงัน…..ปกติผมก็ค่อนข้างเงียบอยู่แล้ว…..คินเองก็มาช่วยเงียบอีกคนเลยพากันเงียบไปใหญ่…..สงสัยติดโรคไอ่โอมัน



“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”



ผมยังหาคำตอบของประโยคนี้ไม่ได้ว่า….ทำไม….แน่ล่ะมันไม่ยอมบอกปิดปากเงียบลูกเดียว…..ถึงถามไปก็เท่านั้นคงไม่ได้อะไรมาเท่าไร….จนกว่ามันจะยอมพูดเองนั่นล่ะ

คินเองดูเงียบลงอย่าเห็นได้ชัด…..ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทั้ง 2 คนมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า….ปกติทั้งคู่มักไปไหนด้วยกันเสมอ….แต่วันนี้คินกลับแยกไปอีกทาง….ถึงแม้ไอ่โอมันจะเหมือนเดิมของมัน ชวนไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปเที่ยว…..คินมักอ้างนู่นอ้างนี่เสมอ

แต่ผมก็ไม่มีเวลาคิดมากเรื่องนี้เท่าไร….เรื่องของตัวเองยังไม่รอด….ผมเจอพี่โก้บ่อยขึ้นและแทบทุกครั้งเขาคนนั้นจะอยู่ข้างๆพี่เขาเสมอ…..ซึ่งมันน่าจะเป็นผมที่อยู่ตรงนั้น…..ที่สำคัญพี่เขาดูเหมือนไม่ได้สนใจทางนี้เลย



เหมือนไม่เคยมีความสำคัญ



ว่าน….เขาอยู่ข้างๆเสมอไม่ว่าจะมีน้ำตาหรือรอยยิ้ม…..เป็นคนที่คอยปลอบใจทุกครั้งไป….และนั่นมันค่อยๆกัดกร่อนกำแพงที่ผมสร้างขึ้นมา…..เพื่อกั้นความสัมพันธ์ที่ไม่ควรเกิด


“แกไม่รักว่านมันหรอ” นังคินเคยถามเมื่อนานมาแล้ว


และคำตอบในตอนนั้นผมบอก “ไม่” ออกไป…..ทั้งที่ในใจก็ยังสับสน…..ใช่รักหรือเปล่า….เขาเข้ามาผิดเวลา….มาตอนที่หัวใจของผมมอบให้กับพี่โก้ไปแล้ว…..เขาเข้ามาสั่นคลอนความรู้สึกนั้น…..ในเวลาเพียงไม่กี่วัน….เขาทำให้ผมหวั่นไหวได้อย่างไม่น่าเชื่อ



ถ้าผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับพี่โก้……ถ้าเรามีเวลาด้วยกันนานกว่านี้



ก็นี่ไงล่ะ….ตอนนี้อะไรๆมันก็ลงตัว….พี่โก้มีคนใหม่แล้ว…..เวลาก็มีเหลือเฟือ…..



ทำไมไม่ลองดูใหม่ล่ะ



ผมเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใด…..เพราะผมยังติดกับเขาคนเก่า…..ความรู้สึกผิดที่คิดนอกใจ…..ความคาดหวังการกลับมาของเขา….หรือเพราะผมเสียใจจนกว่าจะมีความรักได้อีกครั้ง…..มันผสมปนเปกันไปหมด



มือของว่านยังคงอุ่นอยู่เสมอ…..ความอบอุ่นที่ค่อยๆแผ่เข้ามาทำให้ใจชื้นขึ้นบ้าง….เวลาที่ท้อใจ….เวลาที่เห็นอดีตของตัวเองผ่านเข้ามาหลอกหลอน

เราทั้ง 2 คนไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น….จนแทบจะเกือบทุกวันเลยก็ว่าได้

“กาย….กินข้าวกัน” คำชวนประจำตัวของเขาพร้อมรอยยิ้มที่เตรียมไว้เพื่อละลายใจของหลายๆคน
“อืม…..” ผมเก็บของเข้ากับที่เตรียมออกไปข้างนอก
“เดี๋ยวเราชวนคินกับโอก่อน” เขาออกไปชวนอีก 2 คนที่ต่างคนต่างนั่งอ่านหนังสือของตนเอง


“เอ่อ กาย 2 คนนั้นเขาไม่หิวน่ะ อืม…..กายจะไปกับเรามั้ย” เขาถามอย่างไม่มั่นใจ…..

……..เขารู้ถ้าเป็นไปได้ผมจะไม่ยอมไปไหน 2 ต่อ 2 กับเขาเด็ดขาด

แต่มันได้เปลี่ยนไปแล้ว

“ไปสิหิวจะตายอยู่แล้ว” ผมยิ้มตอบไป

รอยยิ้มของเขาในตอนนั้นยังคงติดตาผมมาจนถึงทุกวันนี้……รอยยิ้มที่มาจากใจ…..เขาดูมีความสุข….และรอยยิ้มนั่นก็ทำให้ใจช้ำๆของผมได้ยิ้มออกมาบ้าง

เรามาทานกันที่ร้านเดิม….ร้านที่ผมเจอพี่โก้….กับคนสำคัญของเขา

แต่ค่ำนี้คนไม่เยอะมาก…..พนักงานเดินไปมาถือจานชามสวนสนามกันใหญ่

“วันนี้ว่านมีความสุขจัง” รอยยิ้มเขายังไม่จางหาย….บ่งบอกความจริงในสิ่งที่พูดได้ดี
“ถูกหวยรึไง” นั่นสิวันนี้วันที่ 16 เสียด้วย
“โอ้ย….ถูกหวยน่ะจิ๊บๆ……เพระกายต่างหาก” สายตาหวานนั้นว่งประกายวิบวับมา….(แสบตานะ)
“เรา….ทำอะไร”
“ไม่รู้สิวันนี้กายยอมออกมากับว่านไง”
“เห่ย….ครั้งที่แล้วก็มาแล้ว” ขี้ตู่จริงๆ….แต่เห็นมันยิ้มแบบนี้ละก็น่ารักดีเหมือนกันนะ
“นั่นเพราะกายเลี้ยงตอบแทนต่างหาก”



“ต้มโคล้งได้แล้วครับ”



บทสนทนาถูกขัดไปกับต้มโคล้งถ้วยใหญ่ที่ถูกวางลงกลางโต๊ะพร้อมด้วยหลากเมนูที่คัดสรรโดยผมเอง หุหุ บริกรตักข้าวมาให้เสียเยอะจนว่านต้องบอกให้พอ…….รู้ดีนักนะ

“นี่ครับ ของชอบ” เนื้อปลาทับทิมทอดกรอบชิ้นโตถูกวางตรงจานของผมอย่างรู้งาน



แน่ล่ะแล้วของอื่นๆก็ตามมาโดยที่ผมไม่ต้องออกแรงยื่นมือไปข้างหน้าเลย




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



“กาย…..เดินเที่ยวกันไหม” เขาถามหลังจากที่เถียงกันนานว่าใครจะเป็นคนจ่ายมื้อนี้ก็เล่นเอาพนักงานแอบยิ้มไปตามๆกัน….สรุปได้ว่าผมจ่ายเพราะครั้งที่แล้วว่านมันออกไปแล้ว (ทั้งๆที่ผมบอกจะเลี้ยง)

“อืม” ผมกับเขาเดินออกไปข้างนอก สวนทางกับอีก 2 คนกำลังจะเข้ามา….ทั้ง 2 เบี่ยงตัวหลบ…..พี่โก้นั่นเองเขายังคงเฉยไม่คิดที่จะทัก….ส่วนอีกคนก็มัวแต่คุยกันเรื่องออกเที่ยววันหยุดครั้งหน้าจนไม่ได้สังเกตอะไร

“กาย มาเถอะ” ว่านออกแรงดึงผมให้พ้นจากประตูร้าน…..นี่ผมหยุดเดินงั้นหรอ
“กลับห้องก่อนมั้ย” น้ำเสียงอันอ่อนโยนถาม…..ไม่มีรอยยิ้มบนหน้าเขาอีก….ผมเศร้าเขาก็เศร้า
“……ไม่เราไปเดินเที่ยวกัน” ผมยิ้มออกมา…..ถึงแม้มันออกจะฝืนๆ….แต่ก็นับว่าเริ่มต้นได้ไม่เลว


รอยยิ้มน้อยๆผุดขึ้นระหว่างที่เราทั้ง 2 เดินจับมือไปตามถนนที่ทอดยาว…..




อ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่สะท้อนภาพท้องฟ้าสีนิลที่ประดับไว้ด้วยดาราพราวแสง….ถึงแม้จะเป็นคืนเดือนมืด….แต่มันก็ไม่ได้มืดเสียจนมองไม่เห็น…..ริมอ่างเก็บน้ำเต็มไปด้วยคู่รักที่พากันมานั่งรับลมกันเป็นคู่ๆ…..ผมกับว่านนั่งลงที่ริมขอบด้านใน……มีคู่อีก 2 – 3 คู่นั่งถัดไปอีก

“สวยดีเนอะ” นานๆทีจะได้ออกมาดูอะไรแบบนี้เสียที….ไม่นึกว่าสิ่งใกล้ตัวจะมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่
“ถ้ากายชอบก็มาทุกวันก็ได้….ว่านมาเป็นเพื่อน” เขารีบออกตัวใหญ่
“อืม….มาทุกวันก็เบื่อแย่สิ”
“ไม่เบื่อหรอก…..แค่มีกายอยู่ด้วย”

เหวอ…..เล่นเอาพูดไม่ออกเลย….ผมมองไปข้างหน้ายังผืนน้ำสีดำนั้น…..ไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ….มือของเขายังจับไว้แน่น……

“เมื่อยจังเลย” เขาบ่นให้ผมได้ยิน พร้อมสะบัดคอไปมาเสียงลั่นดังกร๊อบ
“ขอพักหน่อยนะ”

ไม่รอคำตอบศีรษะของเขาซบลงกับไหล่ของผม……ทำไมถึงไม่ขยับหนีล่ะ…….ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมควรลุกหนีแล้วสิ…..สมองมันบอกอย่าทำแบบนี้…..แต่หัวใจมันอิ่มเอมกับความรู้สึกที่ได้รับ


“คิดถึงตอนที่เราตัวติดกันเลยนะกาย”


ผมค่อยๆเอนศีรษะชนกับเขาบ้าง

ไม่ว่าสมองมันจะสั่งห้ามยังไงก็ตาม…….ขออยู่กับความรู้สึกแบบนี้เถอะ……กับเขาคนนี้



สายลมเย็นพัดโชยมาเป็นระรอก…..ขนแขนลุกชูชันจนต้องกอดตัวเองไว้แน่น….ว่านเขาคงรู้จึงชวนกลับ….ตามทางเดินที่มืดสลัวคู่รักหลายคู่กำลังดื่มด่ำบรรยากาศแห่งรักอยู่ (บางคู่นี่ถึงขั้นไม่อยากมองเลย….อิจฉาอะ)

“แกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ” อ๊ะเสียงนี่มันคุ้นๆนะ

คู่รักคู่หนึ่งที่นั่งอยู่เบื้องหน้า ผมและว่านมองหน้ากัน ด้วยเสียงที่ว่ามันคุ้นเคยจนรู้ว่า……คิน



แต่นังคินมากับใคร



ความมืดทำให้มองเห็นไม่ชัดถึงกระนั้นรูปร่างแบบนี้ คงไม่ใช่ไอ่โอแน่แท้…..คงเป็นธัสเสียมากกว่า




ผมรีบดึงว่านที่ทำท่าจะเข้าไปทัก
“จะบ้าหรือไง….เขาคุยกันอยู่” ผมกระชิบบอกพร้อมดึงมาจนถึงทางออก

ดูท่าว่านมันจะเสียดายเล็กน้อยที่ไม่ได้ออกปากแซวคินมัน



งานนี้สงสัยจะมีเรื่องกับโอแน่เลย










“อ้าวพี่กายสวัสดีค่ะ…..แหมๆมาเป็นคู่เลยนะคะ”
“ต้าย….ใจตรงกันเลยพวกหนูๆก็พึ่งมาถึงนี่ล่ะค่ะ”
“แบบว่ามาคุยกันเล่นๆน่ะค่ะ”

สามสาวส่งเสียงเจื้อยแจ้วเมื่อพบเจอ……แต่คนที่มากับพวกเธอนี่สิ










“ไอ่โอ”

การเริ่มต้นของบางคน….อาจเป็นจุดจบของอีกคนหนึ่ง

[Kirimanjaro]

ว้าย!!!

นังโอควงชะนี

จะเปลี่ยนรสนิยมเหรอยะหล่อน   

[kurugmin]

หนึ่งต่อสาม
โอสู้ๆ

อิอิ

[mist]

โอย ปวดหัว เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว 

[alien]

อิอิ ดีๆ จะเป็นยังไงต่อน๊า....

เคลียร์ไปหนึ่งคู่แล้ว...

เอ่อ ชอบคำตอนจบจัง... "การเริ่มต้นของบางคน….อาจเป็นจุดจบของอีกคนหนึ่ง" .....



  เอามาลงอีกนะ ติดตามอยู่เสมอ^^

[Tifa]

Kirimanjaro : จะได้ไม่เบื่อไงจ๊ะ

kurugmin : โอฝากบอกว่าแค่นี้ จิ๊บๆ ครับ

mist : โอ้วๆ.....อย่าพึ่งมึนใกล้จบละครับ

alien : ก็ใกล้จบแล้วล่ะครับเลยต้องลงเอยกัน อิอิ เกี่ยวมั้ย




ขอขอบคุณทุกแรงใจเลยนะครับที่ทำให้มาถึงตรงนี้ได้ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้........รักเด็กค่ะ คริๆ

[Tifa]

โลก……ของคิน




กายกับว่านออกไปแล้ว ทิ้งให้ฉันอยู่กับโอเพียง 2 คน


“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”


สิ่งที่เขาพูดยังคงติดตรึงในใจ…..กลายเป็นกำแพงหนาที่กั้นความรู้สึกของฉันเอาไว้….ไม่ให้รักชายคนนี้….แต่เขาสิกลับทำตัวเหมือนเดิม….ยังชวนไปไหนต่อไหน….ก็เพื่อนกันนี่นะแค่ชวนไปไหนคงไม่ผิดอะไร

แค่ผิดที่ความรู้สึกของฉันมันต่อต้านตัวเขาไปแล้วล่ะสิ

ความใกล้ชิดเป็นสิ่งที่ฉันกลัวที่สุด…..ความใกล้ชิดเป็นบ่อเกิดของรัก….และมักเกิดแบบไม่รู้ตัวเสียด้วย….ความใกล้ชิดนำพาให้ฉันคิดฝันไกล……และความใกล้ชิดนี่เองที่ทำให้น้ำตาไหลริน…..ในตอนท้าย

ฉันปิดหนังสือลงหลังจากที่อ่านซ้ำบรรทัดเดิมเป็นรอบที่ 3 พลันลุกเดินออกจากห้องไป
“ฝากปิดห้องนะโอ” ฉันบอกเขาแค่นั้น

ทำไมถึงออกมาน่ะหรอ…..ก็แค่ไม่อยากอยู่…..เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด….เขาคิดแค่เพื่อน….ก็ควรตอบแทนเขาแค่เพื่อน….แต่ในตอนนี้มันทนไม่ได้……ขอหนีออกมา



หนี……อีกแล้ว



ในชีวิตนี้ฉันต้องหนีอีกกี่รอบกัน……..ทุกครั้งเลยสินะ

“ทำไมแกไม่สู้ปัญหานะ” ธัสมันชอบบ่นใส่ฉันตลอด……ก็มัน……มันทำไม่ได้นี่

จะให้ฉันทนทำหน้าตายทั้งๆที่ในใจมันร้องไห้จนเจียนตายน่ะหรอ……มันก็ทำได้

แต่สุดท้าย……ฉํนก็ต้องร้องไห้คนเดียวอีกตามเคย


ฉันเรียกธัสออกมาคุยเร็วกว่ากำหนดในคืนนี้…..อีกทั้งยังเปลี่ยนสถานที่จากที่สวนเป็นอ่างเก็บน้ำ…..มันเบื่อๆนี่
เปลี่ยนมานั่งดูชาวบ้านจู๋จี๋กันมันก็ดีไปอีกแบบ…..ได้ตอกย้ำตัวเองดี….ความรัก



เมื่อก่อน…..ความรัก…..คือการจูงมือ…..การกอด…..การสัมผัส

เมื่อพบเจอ….ความรัก…..คือความรู้สึก…..

ยามลาจาก…..ความรัก……คือน้ำตา



แล้วตอนนี้ล่ะ……ความรักของฉันเปรียบเสมือนการห้ามใจ……ห้ามใจตัวเองก่อนที่จะปักใจกับใคร….ชอบได้มองได้หลงได้…..แค่อย่าใกล้ชิด….อย่าได้ปล่อยใจ….อย่าได้พูดคุย…..อย่าได้รู้ใจ……………..เหมือนฉํนรักได้แค่คนที่ไม่มีตัวตน…..คนที่อยู่ในฝัน……ในนั้นไม่เคยมีใครทำร้าย….ในนั้นมีรอยยิ้มเสมอ


แม้ว่ามันไม่มีจริง


แต่แค่นั้นมันก็คอยหล่อเลี้ยงชิวิตฉันมาโดยตลอด…..ความเหงามันค่อยๆกัดกร่อนชีวิตฉันไปวันละนิด…..หัวใจที่เต้นช้าลงไปทุกที….ทุกที……ลมหายใจอันแผ่วเบา…..ยังคงพอดำรงชีวิตไปได้…..แต่ไม่มีจิตวิญญาณ….ก็ได้ความฝันเหล่านั้นล่ะที่คอยประคับประคองให้ฉันมีแรงที่จะอยู่ต่อไป……อย่างน้อยในฝันนั้นขอฉันได้รักใครสักคนและเขาคนนั้นก็รักฉันก็พอ


“คิน…แกต้องคุยกับโอมันนะ” ธัสที่นั่งข้างๆเสนอมา……ต้องคุยงั้นหรอ
“ทำไม….ในเมื่อเขาก็บอกอยู่ชัดเจน”
“แกจะหนีอีกแล้วหรอ”
“แกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ”
เขาเงียบไอชั่วอึดใจ
“แกต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” เขายืนยันคำเดิม
“ถ้าฉันบอกว่าไม่อีกรอบล่ะ”
“อย่าเลยคิน…..แกก็รู้ว่าความคิดของเรา 2 คนน่ะเหมือนกัน”

เขาพูดถูก

ความคิดที่จะพูดกับโอนั้นมีอยู่จริง……มว่าตอนนี้มันโดนครอบงำด้วยความเสียใจ…..ยังไม่อยากพูดตอนนี้

“พี่โอคะมานั่งตรงนี้ดีกว่าค่ะ”
“ตรงนี้วิวดีนะคะ”
“เดี๋ยวน้ำหยาดปูเสื่อให้ก่อนค่ะ”

เสียงสามประสานดังแว่วมา….ฉันรีบหันซ้ายหันขวา….นั่นไงพวกนั้นอยู่ถัดไปไม่ไกล

“เรากลับกันเหอะ”
ธัสสั่นหัวไปมา…..แต่ก็ยอมลุกโดยดี…..แต่จะทำไงล่ะเราต้องเดินผ่านพวกนั้นไป….หวังว่าคงไม่ทันสังเกตนะ

“อ้าวพี่คีน่านี่คะ” กรี๊ดอีน้องน้ำหยดคะ….กินวิตตามินเอมารึไงคะตาดีเชียว
“ฮั่นแน่มากะใครคะ….หล่อเชียว” ไอ้ตี๋เนี่ยนะ…..อืมมันก็หล่อจรงนี่นา
“แฟนพี่คีน่าหรอคะ….สมกันดีค่ะ”

ฉันพูดทักทายไปสัก 2 – 3 คำแล้วขอตัวกลับก่อน โอเองมองตามมาตลอด

“กรี๊ด พี่โอจะไปไหนคะ”
“อ้าว…พึ่งมาถึงเองนะ”
“อะไรนี่”

เสียงกรี๊ดลั่นของน้อง 3 น้ำเล่นทำคู่รักทั้งหมดหัวมามองเป็นจุดเดียว……ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น…..ที่หันกลับไป…..แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว……โอหายไป



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



“อย่าลืมไปพูดกันให้รู้เรื่องล่ะ”
เมื่อถึงห้องธัสก็ย้ำอีกครั้ง….เขายังยืนยันว่าเป็นสิ่งที่ควรทำที่สุด

“เข้ามาทั้ง 2 คนนั่นล่ะ” เสียงทุ้มสั่ง…..โออยู่ในห้องพร้อมทั้งกายและว่าน
“บอกให้เข้ามาไง” น้ำเสียงเจือไปด้วยความไม่พอใจ

ฉันไม่ขยับตัวไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้…..ยัไม่พร้อมที่จะพูด…..ยิ่งให้ธัสมาเกี่ยวแบบนี้ยิ่งไม่ได้
“ธัสแกกลับไปก่อน”
“จะรีบไปไหน….” เขาลุกมาดึงผมเข้าไปนั่งข้างๆ ธัสเดินเข้ามาอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ใจเย็นสิโอ” ยังดีที่มีกายกับว่านช่วยปรามมันไว้บ้าง….ดูสภาพแล้วโอในตอนนี้เปลี่ยนไปความสุขุมที่มีจางหาย



เป็นโอที่แสดงออกได้อย่างไม่น่าเชื่อ



“ธัส….นายชอบคินใช่หรือไม่” เขาไม่รอช้ายิงคำถามทันที
“เราเป็นเพื่อนกัน” ฉันชิงตอบแทน…..ไม่งั้นเรื่องยุ่งแน่……
“เราถามธัส….”


ในใจฉันร้อนรน…..ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้……ฉันไม่อยากให้พวกเขารับรู้…..ได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากว่าน

แต่ว่านหาได้สนใจไม่



“ทำไมไม่พูด” โอลุกพรวดทำท่าเข้าไปหาธัสอย่างหงุดหงิด

ฉันเร็วกว่าขวางทางไว้

“อย่าโอ….อย่าทำแบบนี้”
“นายมานี่คิน” ว่านออกแรงดึงฉันเข้าไปกอดไว้ให้พ้นทาง



มือของโอยื่นไปหมายคว้าคอเสื้อของธัสมาไว้……เพียงแต่ว่า
“เฮ้ย”
การจับต้องนั้นดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้……เขาลองอีกที….ซ้ำแล้วซ้ำเล่า…..ผลที่ได้เหมือนเดิม



ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย…..มันจบแล้ว……ความลับสุดท้าย….สิ่งสุดท้ายที่ฉันเก็บไว้
สิ่งที่ไม่อยากให้ใครรับรู้



ภาพชายหนุ่มหน้าตี๋ยังคงอยู่ตรงหน้า……เขากำลังเศร้า

“ไม่เป็นไรคิน…..ไม่เป็นไรนะ…..ไม่มีใครว่าแกหรอก”

คำปลอบโยนที่ฉันคงได้ยินเพียงผู้เดียวดังก้องในหัว



“คิน…..คินต้องอยู่กับความจริงนะ” ว่านที่โอบกอดฉันไว้กระซิบข้างหู




กายยังคงสับสนกบเรื่องที่เกิด



ส่วนโอ






“มันเกิดอะไรขึ้น…..คิน”

โลกในจินตนาการ

[kurugmin]

ว๊ากกกกก...
ธัสเป็น..
เป็น..

จู๋อ่อน





กร๊ากกกก

เซ่ออออออออ................พร๊ายยยยยย   จริงเนี่ย
ธัสเป็นแค่ร่างปลอม

คินน่าสงสารมากเลย

ต้องสร้างร่างปลอมมาเป็นเพื่อน 
แสดงว่าคุยกับตัวเองมาตลอด

งั้น..โอก็...
หึง  คีน่า  เพราะคิน(ธัส)

+1  ให้คร๊าบ

[mist]

ตกลงว่าคีน่าเป็นคนขี้เหงา ถึงขนาดที่ต้องสร้างใครสักคนให้มาสนใจใช่มะ เศร้าจัง แกล้งทำเป็นร่าเริงเพื่อปิดบังความเหงา ความเศร้าไว้ 

[The Living River Ping]

ฮึ ยัยกระเป๋าสีชมพู จะเศร้าไปไหน จะเศร้าไปไหน 

[mist]

^
^
^
รีบนน่ะ ถ้ากลับมาแล้ว กรุณากลับไปประจำการที่กระทู้ของตัวเองด้วย 





คนอ่านคิดถึง 

[น้ำค้าง]

โถ สงสารคินสุดใจ  อย่าใจร้ายกับคินนักสิ

[alien]

 

โหยเจ๋งอะ.... เจ๋งมากๆ วางไว้ตั้งแต่แรกหรือด้นสดเนี่ยสุดยอด.... (นึกถึง 6th sense เลยอะ)

พลิกล็อคอย่างแรง ให้ ++++++++++++++++++++++++ พิเศษไป ^___________^



น่าติดตามในโค้งสุดท้ายจริงๆ ..... เอกวางตัวคีน่าได้เอกลักษณ์มากเลยอะ ทั้งความสามารถ ทั้งความรู้สึก... รักษาconcept ได้ดีจริงๆ (นึกว่าจะเอาแต่ ตะแล๊ดแต๊ดแต๋ ไปวันๆ 55+)

[nOn†ღ]

เศร้าอ่ะ จะเศร้าไปถึงไหนจ้ะเนี่ย 

[rebug]

ยัย คีน่า  เอ้ย  แก.....................................................
.
.
.
.
ทำฉันน้ำตาร่วง     
                               
                                       
                                                   





ร้องให้ เป็น เผาเต่าเลย

[Tifa]

kurugmin ธัสไม่อ่อนนะ....ตัวจริงแข็งมากขอบอกๆ คริๆ

mist ถ้าคีน่าเล่นเอ็มเป็นก็คงไม่มีธัสเนอะ

The Living Rive ไปเที่ยว กทม.....เหมือนใครดีมั้ยน้า

 น้ำค้าง งั้นก็หาผู้ชายให้หน่อยสิคะ ซิกๆ

alien ใจมากจ้า

nOn†ღ อะๆ ไม่เศร้าละ

rebug เดี๋ยวโอช่วยปลอบนะจ้ะ

[kurugmin]

kurugmin ธัสไม่อ่อนนะ....ตัวจริงแข็งมากขอบอกๆ คริๆ

บ้า!!ตัวเองอ่ะ
จู๋อ่อน  ที่เค้าว่า  หมายถึง  ผีอ่ะ ผีญี่ปุ่น  ตะหากล่ะ  ไม่ใช่อ่อนแบบน้านนนนน
แล้วธัสมีตัวจริงด้วยเหรอ  ถึงได้มีแข็งมีอ่อน 
ไหน
มาให้สัมผัส  จั๊กกาหน่อยเด๊ะ

มารอ  ซ้ำเติม  ความผิดพลาดของ...ว่าน

[Tifa]

เรื่องราวตอนที่แล้ว




“แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ”

ผมมองไปยังต้นเสียงอันคุ้นเคย…..ใช่เลยนังคินเจ้าเก่า…..แถมยังอยู่กับธัสเสียด้วย…..นานแล้วนะเรื่องเหล่านี่



นานมาแล้ว



คินในสมัยก่อนไม่ใช่คนช่างพูด ไม่ใช่คนร่าเริง คินมักเก็บตัวอยู่คนเดียวเสมอ…..ไม่มีเสียงกรี๊ดกร๊าด…..ไม่มีเสื้อสีชมพูสดใส….ไม่มีแม้กระทั่งสีสันที่แต่งแต้มอยู่ตามใบหน้า…..มีเพียงแววตาเศร้าๆคู่นั้นเท่านั้น…..

“คิน….ไปเที่ยวกันมั้ย” ทุกครั้งที่ผมมีโอกาส…..ผมมักชวนคินไปนั่นมานี่เสมอ
แน่ล่ะคินมักจะไม่ยอม แต่มีรึคนอย่างผมจะยอม

ยังไงผมก็ลากมันไปจนได้นั่นล่ะ…..จะให้ทิ้งคินไว้คนเดียวน่ะหรอ….คงไม่ได้….ในเมื่อเพื่อนทุกคนเขาก็ไปกันหมด……เหงาแย่เลย

บรรยากาศในร้านเต็มไปด้วยความครึกครื้น…..ทุกคนต่างดื่มกินและปลดปล่อยอารมณ์ที่สะสมความเครียด….ต่างคนต่างเต้น…..ดื่มกันเต็มที่แต่ไม่ใช่คิน

เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนตัวเล็ก….คอยรับแก้วเปล่าจากเพื่อนๆแล้วบรรจงรินเครื่องดื่มต่างๆกลับเข้าไปแทนที่ก่อนที่จะส่งคืนกลับไป…..เพื่อนๆก้มหัวขอบคุณกันทั่วหน้า…..นานๆจะมีใครยอมทำหน้าที่นี้ซะที

“ไม่ดื่มหน่อยหรอ” ผมเข้าไปนั่งเพื่อพักให้เหงื่อได้ระบายออกไปบ้าง พลางจับแก้วชนกับคินอย่างจงใจ
“ชนแล้วไม่ดื่มถือว่าเสียมารยาทนะ”

คินทำหน้าเบ้ก่อนจะหยิบแก้วมาจิบเพียงน้อยนิดก่อนจะวางแก้วลง….แล้วเข้าโหมดพนักงานเสริฟอีกครั้ง

“ไม่เบื่อหรอ” ผมเข้าไปใกล้คินมากขึ้น….การสื่อสารในผับเช่นนี้เป็นเรื่องลำบาก

เธอส่ายหน้าไปมา…..แต่แววตาเธอมันบ่งบอก…..ว่าเบื่อ

“คินจะโทรไปชวนเพื่อนคนนั้นมาด้วยก็ได้นะ….เออ ธัสน่ะ”

ตั้งแต่รู้จักกันมาคินมักจะนั่งคุยกับชายหน้าตี๋คนหนึ่งเสมอ…..รู้ทีหลังว่าชื่อธัส…..กว่าจะรู้ได้ก็เล่นต้องบังคับเอายกใหญ่……นานๆครั้งที่ผมจะไปนั่งคุยด้วย…..และทุกครั้งที่ได้เจอทั้ง 2 คินมันมักจะเลี่ยงไปทางอื่นเสีย

เหมือนไม่อยากให้ผมได้คุยด้วย……คงเป็นแฟนกันซะล่ะมั้ง

จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังเดินไปโรงอาหารนั้น…..ผมเห็นทั้ง 2 นั่งคุยกันอยู่ที่เดิม…..ทั้ง 2 มักนัดเจอกันตรงนี้เสมอ…..แกล้งสักหน่อยดีกว่า

ก้าวแต่ละก้าวค่อยๆย่างเหยียบลงไปให้เกิดเสียงน้อยที่สุด…ดีที่พื้นถูกปูด้วยหญ้านุ่ม…..เธอไม่ได้ยิน

เป้าหมายอยู่ตรงหน้าแล้ว

“มาจีบกัน…..เหวอ”

แขนที่ควรจะเกี่ยวเข้ากับเข้ากับคอของธัสถลาไปเบื้องหน้า…..ลำตัวที่เสียการทรงตัวพุ่งไปตามแรงโถม…..แรงกระชากจากแขนอีกข้างนำพาให้ดึงร่างผอมบางนั้นตามมาด้วย……ท่าจบไม่สวยเลยนะเรา

ผมพยุงเธอลุกขึ้น คินหน้าซีด…..ผมมองไปยังเป้าหมายทันที
“อธิบายมา…คิน”

เธอเอาแต่ร้องไห้……ผมเองเห็นแล้วยังอดสงสารไม่ได้…..นี่คินมันเหงาถึงขนาดนี้……แต่กลับไม่แสดงออก

นั่นนับเป็นการกอดครั้งแรกของผมเลยก็ว่าได้

นับแต่วันนั้นผมก็ไม่เคยปล่อยให้คินมันอยู่คนเดียวอีก….คอยลากไปนั่นไปนี่ตลอด….ที่จริงคินมันก็ไม่ได้ขรึมอะไรมากมายเลย….ยิ่งนานวันความบ้าและความสวยของมันก็เริ่มจะออกลายมาทีละน้อย…..จากคนที่แววตาช่างหม่นหมอง กลับกลายมีประกายได้……จนนานวันผมเห็นธัสน้อยลงๆ…..จนเหมือนว่าเขาจะหายไปแล้ว

เรานี่ดีจังเลย….ช่วยเพื่อนให้มีความสุข

ความคิดในตอนนั้นยังคอยหลอกหลอนอยู่ทุกวัน…….ผมคิดผิด




ยิ่งนานวันคินมันยิ่งสนิทกับผมมากเกินไป…….จนผมเริ่มรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมา…..แต่พอผมมองไปกลับเบนหนี……รอยยิ้มที่มีให้……ผมว่าคินมันชอบผมเข้าแล้ว

“เฮ้ยว่าน……แกคิดยังไงกับนังคินมันวะเห็นไปไหนด้วยกันบ่อยๆ”
คำถามเหล่านี้ผมโดนถามจนชินไปเสียแล้ว…..และมักตอบไป……..เป็นเพียงเพื่อนกัน

ผมก็ยังคงเป็นผม…..คนที่ไม่ยอมให้คนอื่นมาบังคับ…..ได้ทำอะไรตามใจ…..ใจมันบอกว่า…..เป็นได้แค่นั้น…..และผมก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว…..และดูเขาก็มีใจให้อยู่ไม่น้อย

ทุกครั้งที่ผมชวนเขาคนนั้นไปด้วยกัน……คินมันซึมลงอย่างเห็นได้ชัด….แม้จะไม่แสดงออกมา….แต่ผมรู้สึกได้…..ว่ามันรู้สึกอย่างไร

จนผมคบกับคนนั้นเป็นแฟน…….คินมันก็ยังทำตัวเหมือนเดิม…..แม้มันจะแสดงอาการออกมาบ้างแต่ไม่มาก…..ผมคิดว่าคินคงพอทำใจได้แล้ว



ผมคิดผิดรอบที่ 2


จนกระทั่งเราได้ทำงาน

กลางดึกคืนหนึ่งผมไปเที่ยวมากว่าจะกลับก็ปาเข้าไปเที่ยว……ก่อนที่จะเข้าห้อง…..เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นเล็ดลอดออกมาจากซอกประตูบานนั้น……บานที่ผมเข้าออกประจำ……ผมแนบหูเข้าฟังทันที

“ธัส…..ว่านมันไม่เคยสนใจเราเลย ฮึก……”

“เราทนไม่ได้”

“ยังไงเราก็จะไป ธัสอย่าห้ามเราเลย”

“เราคุยกันหลายครั้งแล้วนะธัส”


ผมทรุดลงนั่งกองกับพื้น……ผมทำผิดมาตลอดเลยงั้นหรือ…….ผมทำร้ายคิน……



คืนนั้นผมไม่ได้กลับเข้าห้องอีก…..และนั่นก็เป็นอีกสิ่งที่ผมตัดสินใจพลาดไป…..เพราะว่า
วันต่อมา…..คิดย้ายที่ทำงาน…..ผมไม่ได้เจอคินอีกเลย

จนกระทั่งวันนี้…..เราได้พบเจอกันอีกครั้ง……แต่คินยังเหมือนเดิม…..ยังอยู่กับฝันของตัวเอง…..อยู่กับจินตนาการที่สร้างขึ้น…….ผมอยากแก้ตัวอีกครั้ง…..จากที่เคยกรีดรอยแผลรอยใหญ่ไว้ให้คิน



แต่ครั้งนี้…..คนที่มีหน้าที่นี้อาจไม่ใช่ผม





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




“โอ….เรามีเรื่องจะคุยด้วย….เรื่องคินกับธัส”

ใช่คนนี้ล่ะที่น่าจะเปลี่ยนอะไรให้ไปในทางที่ดีขึ้น……แต่ก่อนอื่นผมต้องตรวจสอบให้แน่ใจเสียก่อน
กายมันทำหน้าสงสัยมาได้นานพอดู แต่ผมก็ยังไม่ยอมบอกอะไรไป…..รอให้ถึงเวลาดีกว่า

นั่นไงงอนไปนู่นอีกละ……ต้องตามง้ออีกแล้วสินี่

โอมาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้…..เรานั่งกันกลางห้อง……ผมไม่รอช้าชิงถามเขาก่อน
“โอชอบคินมั้ย”

กายมันโน้มตัวไปหาโอ รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ






ผมได้แต่แอบยิ้มอยู่ในใจ…….เริ่มแผนการได้แล้ว




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




“อย่า โอ” เสียงกรีดร้องของคนในอ้อมร้องดังลั่น ออกแรงดิ้นไปมาแต่ยังไงผมก็ไม่ปล่อยหรอก
เธอร้องไห้อย่างหนัก…..ปากก็พร่ำบอก…..มันจบแล้ว….มันจบแล้ว

“คิน…..คินต้องอยู่กับความจริงนะ” ผมกระซิบบอกเขาไป


ให้มันจบไปเสียที……กับการหลอกตัวเอง


แต่ไอ้คนที่ควรจะทำอะไรสักอย่างนั้น……ยืนบื้ออบู่….ผมขยิบตาบุ้ยปากเป็นนัยว่ามาสิ
กายหัวไวกว่ารีบดึงโอเข้าไปหาคินโดยไว

ผมปล่อยมือออก…..คินยืนอยู่นิ่งน้ำตายังไหลริน

โอทำหน้าที่แทนผมแล้ว……ขอให้นายโชคดีนะทั้งคู่เลย




ขอสวรรค์……อย่าได้ทำร้ายคินอีกเลย




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




นั่งอยู่ตรงนี้ข้างกายฉันก็มีเธออยู่
ก็ลองมาคิดดู เรานั้นโชคดีกว่าใคร




“ดูนายเป็นห่วงคินมันจังนะ” คนข้างกายส่งเสียงถาม

เรากลับมาอยู่ที่อ่างเก็บน้ำอีกครั้ง…..ปล่อยให้อีก 2 คนอยู่ในห้องเพียงลำพัง

“หึงหรอครับ หึหึ”
“บ้าดิ” กายตอบด้วยท่าทีขัดๆ…..แต่ก็น่ารัก

“ว่านแค่อยากแก้ตัว…..” ผมเอื้อมไปสัมผัสใบหน้านั้น……

อยากแก้ตัว…..เรื่องของคิน และ


“ทั้งเรื่องของคิน…..และเรื่องของเรา”



เพราะมีเธอคนนี้เป็นที่รัก .............
........และฉันไม่ได้ฝันไป ขอให้ลมช่วยพัดพาหัวใจ
สองเราให้ลอยไป ในคืนนี้ ..............


กายนิ่งไม่ไหวติง…..ใบหน้านั้นน่าดูเสมอ….มันน่าหลงไหลนัก




“ให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ”



เปรียบดั่งความฝันในเวลานี้
......เมื่อฉันมีเธออยู่แนบชิดกาย
ด้วยสายตาและสัมผัสด้วยรักที่เรามีให้กัน

...............................โอ้ฉันจะจูบเธอ




รสสัมผัสจากทั้งสองช่างหอมหวานนัก……เวลานี้มีเพียงสองเรา…..ต่างที่จักต้องเรียนรู้…..และเดินคู่ไป……ไม่รู้วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร……แต่รู้ไว้ว่าวันนี้……..



ผมรักคุณ

ผมรักคุณ

[Kirimanjaro]

สุดยอดจริง ๆ ครับ

อึ้งพูดไม่ออก

การหักมุมครั้งนี้สุดยอดที่สุดในจุดหักมุมทุกเรื่องเท่าที่เคยอ่านในเล้า

รวมทั้งเรื่องของผมด้วย

จริง ๆ ครับ

ปลื้มมาก 

ชอบ ๆๆๆ

[kurugmin]

ว่านเลือกแก้ไขความผิดพลาดเก่าๆได้ดีทีเดียว

ขึ้นอยู่กับว่า  โอ  มันจะเลิกเป็นไอ้เงียบได้รึเปล่า

คีน่า  สู้ๆ



หงึๆๆๆๆ
ยังคงไม่รู้สึกถึงความรักของกายกับว่านอยู่ดีแหละ
(กรูมันตายด้านเปล่าเนี่ย)