หัวข้อ: +++ สมาคม....คนแปลก +++

[Tifa]

ลืมตอบๆ

อย่าเพิ่งท้อ ต้องมีสักวันที่เป็นของเรา คีน่าสู้ ๆ ฮึบ 

ป.ล.

นั่นปะไร ซื้อหวยไม่ถูกอย่างงี้มั่งน้อ

เพราะว่า.....คีน่าไม่ได้เข้าฝัน อิอิ

อา ถ้าฝันเห็นคีน่า ก็คงเป็น...ฝันร้ายง่ะ 

ต๊าย ตาย....อย่า้ให้เม้าท์เลยค่ะพี่ขา เพื่อนหนูมันบอกว่าฝันถึงหนู......ถูกหวยกันหมดเลยค้าาาา....เฮงจริงๆ โฮะๆๆๆ

ไม่ต้องสงสารหรอก....เทียบกับภัทรโดนมันยังน้อยนัก ซิกๆ น่าสงสาร

นั่น ดูเถิด คนเรา ผูกใจเจ็บ ช่างบาดลึก 

แต่แหมตอนนี้ ยัยคีน่า คนสวยเนี่ย มีมุมเหงากะเขานะจ๊ะ ฮึ 

เดินเรื่อยเปื่อย ไม่มีจุดหมาย
หมดเปลวไฟ ไร้ความสว่าง
หมดกำลัง ไขว่คว้าตามทาง
อยู่อย่างอ้างว้าง

เพราะเขาคนเดียว

จ้าคนเราก็ต้องมีหลายมุม เหมือนตัวเองนั่นล่ะเรื่องที่แล้วเป็นมุมเศร้า

เรื่องใหม่เป็นมุมน่ากลัว..........เหมือนคนแต่ง อร๊ายยยยย คริๆ

พอถึงกลางคืน คีน่าดูเดียวดายจัง.... สงสัยผ้าห่มจะอุ่นมะพอ... 

    ............ ตัวละครตัวนี้ สะท้อนตัวของ tifa ออกมารึป่าวน๊า ..............


  มาตามอ่านเรื่อยๆนะครับ เอกอิอิ

เอ่อ....ผมไม่นอนห่มผ้าครับ......เพราะแก้ผ้านอน อิอิ

แอร๊ยยย คีน่าต้องหาคน hot hot มาให้ความอบอุ่นค้า

ผมว่าจับเผาเลยดีกว่า

[The Living River Ping]

เรื่องใหม่เป็นมุมน่ากลัว..........เหมือนคนแต่ง อร๊ายยยยย คริๆ

ม่ายยยยย ไม่เหมือน คนแต่งน่ากลัวกว่าเยอะ วะฮะฮ่า 

ดีสม เลิกสงสารอีตาพี่โก้ ลิงได้แก้ว ไก่ได้พลอย ก็ดีแล้ว เสร็จน้องว่านได้แล้ว กายน่ะ 


ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)

[Kirimanjaro]

อะไรวะอีพี่โก้  ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย

ถ้าผมเป็นกายนะ  จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย  จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน  ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง  ฮุๆๆๆ

[mist]

งานนี้จะมีใครผิด ก็พี่โก้น่ะสิ หึงตะพึดตะพือ กายทิ้งพี่โก้ไปหาโอดีกว่า โอรออยู่

ป.ล.

ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)

:โหลๆ: เจ้าข้าเอ้ย The Living Rive ใส่ร้ายหนู   เค้าไม่ได้พูดจริง ๆ นะ Tifa แค่คิดดัง ๆ เอ๊ง 

[pongsj]

อะไรวะอีพี่โก้  ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย

ถ้าผมเป็นกายนะ  จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย  จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน  ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง  ฮุๆๆๆ

ยืนยันความหื่น อิอิ

[alien]

  ง่า.... มาตอบแต่ยังไม่มาลงรึ อิอิ

[Tifa]

เรื่องใหม่เป็นมุมน่ากลัว..........เหมือนคนแต่ง อร๊ายยยยย คริๆ

ม่ายยยยย ไม่เหมือน คนแต่งน่ากลัวกว่าเยอะ วะฮะฮ่า 

ดีสม เลิกสงสารอีตาพี่โก้ ลิงได้แก้ว ไก่ได้พลอย ก็ดีแล้ว เสร็จน้องว่านได้แล้ว กายน่ะ 


ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)

เจ้ากล้าดีเยี่ยงไรมาว่าข้า....เดี๋ยวจับส่งเข้าเป็นฝ่ายในเสียเลย คริๆ

อะไรวะอีพี่โก้  ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย

ถ้าผมเป็นกายนะ  จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย  จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน  ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง  ฮุๆๆๆ

คีน่าได้แค่ของขบเคี้ยวหรือคะ......นึกว่าของขบเจี๊ยว อิอิ

งานนี้จะมีใครผิด ก็พี่โก้น่ะสิ หึงตะพึดตะพือ กายทิ้งพี่โก้ไปหาโอดีกว่า โอรออยู่

ป.ล.

ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)

:โหลๆ: เจ้าข้าเอ้ย The Living Rive ใส่ร้ายหนู   เค้าไม่ได้พูดจริง ๆ นะ Tifa แค่คิดดัง ๆ เอ๊ง 

โอ๋ๆ....อย่าพึ่งว่าไป กายมันกำลังอุทรอยู่ครับ ศาลอาจยกฟ้องได้

อะไรวะอีพี่โก้  ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย

ถ้าผมเป็นกายนะ  จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย  จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน  ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง  ฮุๆๆๆ

ยืนยันความหื่น อิอิ

หุหุิ ระดับนี้คงไม่ต้องยืนยันแล้วล่ะมั้ง

ง่า.... มาตอบแต่ยังไม่มาลงรึ อิอิ

เง้อ....ต่อแล้วนาลองดูหน้าที่แล้วดิ

[Tifa]

1 คน 2 บท






เสียงร้องสะอื้นยังคงดังต่อเนื่อง

แรงสั่นจากตัวของอีกคนนั้นมันทำให้ใจของฉันสั่นไปด้วย

โอเองก็มองมาอย่างหมดหนทางที่จะช่วยได้….มันก็โดนหมายหัวจากพี่โก้เหมือนกัน

ฉันเอามือน้อยๆนั้นตบเบาๆที่หลังอันสั่นเทานั้น


ตายละ….ฟองน้ำเสริมนมของฉันต้องชื้นหมดแน่เลย


แต่เอาเหอะ….เห็นเพื่อนร้องไห้แบบนี้ละก็ไม่เป็นไร ซื้อใหม่ก็ได้





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




“มีอะไรจะเล่าให้ฟังมั้ย”

หลังจากพากายที่ร้องไห้จนสลบไปนอนที่ห้องแล้ว….(แน่นอนห้องอีหห้องหนึ่ง)
ฉันกลับมาถามโอทันที

มันลืมตามาอย่างเพลียๆ…..แถมยังมองมาต่อว่า…..ประมาณว่า ‘นี่จะไม่ให้เราพักใช่ไหม’

“น่า โอ เรื่องนี้มันรุนแรงเกินจะปล่อยไว้ได้อีก….นายไม่สงสารกายมันหรอ”

ไอ่โอขมวดคิ้ว…..แต่มันก็ยอมเล่าแต่โดยดี

“สองคนนั่น….ไม่ถูกกัน” เขาเล่าอย่างเนือยๆ…..ไม่เร้าใจเลยวุ้ย
“แล้ว”
“ไม่ร่วมกัน….ทำงาน”
“แล้ว”
“แตกคอ”
“แล้ว”
“…….จบแล้ว” แล้วไอ่โอก็เอนตัวลงนอนต่อ

นี่มันจะให้ฉันต่อเรื่องเอาเองใช่มั้ยนี่

“เดี๋ยวก่อนแล้ว กุญแจล่ะ”

มันล้วงกระเป๋ากางเกงหาของบางอย่างก่อนจะโยนมาทางฉัน……แล้วหลับตาลง


กุญแจตัวปัญหานอนนิ่งสงบอยู่ตรงพื้นนั้น……ถึงตรงนี้ฉันคิดว่าถ้าไม่มีกุญแจดอกนี้เสียทุกคนคงจะมีความสุขกว่านี้…..กายไม่ต้องทะเลาะกับพี่โก้…..ว่านไม่ต้องเจอกับอันตราย……ฉันเองก็ไม่ต้องมาเจอว่าน
แล้วโอ……….เอ่อ….คงไม่ต่อง…เอ่อ…..มานอนที่โซฟาแบบนี้

เอาเถอะ อย่างน้อยงานนี้ก็สำเร็จ……หมดงานนี้จะขอพักยาวเลยคอยดู


เสียงดังกุกกักในห้องพี่โก้ยังคงดังเป็นครั้งคราว……ยังไม่นอนอีกหรือ
ช่างเหอะ….เข้าไปหาตอนนี้เท่ากับฆ่าตัวตายเปล่าๆ เคยฟังใครซะที่ไหนกัน


ฉันหันมาสนใจคนเจ็บที่นอนอยู่ตรงนี้แทน
รอยแผลยาวเป็นทางสีแดงยังคงมีให้เห็นอยู่….เอานะอดทนหน่อยว่าน….เดี๋ยวพรุ่งนี้อาการนายดีขึ้นคงจะได้ไปโรงพยาบาลกัน ใจจริงอยากจะให้โอเคลื่อนย้ายกลับซะเดี๋ยวนี้….แต่กลัวร่างกายของว่านจะทนไม่ไหวเสียก่อน

ดูสิหน้าซีดไปเลย…..ฉันลูบเอาผมที่ปรกหน้าออกไป…..เขาหลับตาอย่างมีความสุข….มืออีกข้างกุมเข้ากับมืออันเย็นชืดของเขาไว้…หวังว่าคงรู้สึกอุ่นขึ้นนะ……ว่าน

ถึงแม้ต่อหน้าจะไม่ได้ทำอะไรให้นายก็ตาม…..แต่อยากให้นายรู้นะว่าฉันอยาก…….อยากที่จะช่วยงานนาย…….อยากที่จะอยู่ข้างๆ……อยากที่จะร่วมแชร์ความรู้สึก…..แต่ทำไม่ได้

คงทำได้แต่อยู่อย่างหลบซ่อนต่อไป……


ว่านขยับมือ…..เขากุมมือฉันไว้มั่น….รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นบนใบหน้าที่ซีดจางนั้น

ฉันเองก็เผลอยิ้มออกมาด้วยสิ…….โอ้ยจะน่ารักไปถึงไหน















“กาย”



เสียงพึมพำหลุดลอดไรฟันออกมา

หัวใจที่เคยพองโตกลับถูกบีบอัดเข้าอีกครั้ง……รอยยิ้มที่มีค่อยๆหดหาย……..ความร้อนที่ตากำลังก่อตัว
เสียงหัวเราะหลุดออกมาจากปากของคนคนหนึ่ง……ทั้งๆที่เขาไม่ได้ยิ้ม…..ทั้งๆที่ใจของเขาเต็มไปด้วยความหมองมัว…..ฉันเหมือนคนเสียสติไปแล้ว…..มือที่เชื่อมต่อกับเขา……แต่ไม่ใช่มือของเรา……เป็นอื่นไป


ฉันนี่ก็แปลกคนนะ…..เวลานี้กลับร้องไห้แทบเป็นแทบตาย

แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นล่ะก็ถึงจะเจ็บแค่ไหน….รู้สึกอย่างไรก็จะเก็บเอาไว้
ไม่อยากให้ใครรู้ว่าที่จริงแล้ว…..ใจฉันเปราะบางเพียงใด….ไม่ได้หนาเหมือนหน้านักหรอก

อยากจะดึงมือกลับ……แต่เขาจับไว้มั่น…..ไม่มีแรงดึงงั้นหรอ…..ไม่หรอกเราไม่อยากดึงออกเอง
ความรู้สึกครึ่งๆกลางๆมันรุมเร้า…….

ไหนว่าตัดใจแล้วไง…….แต่การกระทำมันไม่ไปทางเดียวกัน……ทรมารเหลือเกินว่าน……


………เราไม่น่าเจอกันอีกเลย


น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหนผ่านแก้มลงสู่พื้นพรม……..เสียงสะอึกสะอื้น…….




“เจ็บ…..แล้วทำแบบนี้เพื่อ”

มือที่ใหญ่กว่ากระชากมือของฉันออกจากมือที่พัธนาการไว้……..ฉันเงยหน้ามองเขา



โอ



โอฉุดฉันขึ้นมา….สารรูปฉันคงไม่ดีนักหรอกพลางรีบเช็ดน้ำตาให้หมด
“เบาๆ สิ…..ตาบวมหมด” เสียงนุ่มนั้นคอยเตือน….พลางบรรจงใช้นิ้วบาดน้ำตาออกไป
แต่ว่าน้ำตายังคงไหลริน……ความพยายามที่จะกลั้นไว้นั้น……ยากนัก…..คงดูตลกน่าดูคนตัวผอมกระหร่องยืนสะอึก….น้ำตาไหลอยู่อย่างนี้



เขาโอบตัวฉันไว้…….

ความอดทนสิ้นสุดลงที่อ้อมกอดของเขา…..น้ำตาพร้อมเสียงสะอื้นพรั่งพรูออกมา



“นายต้องฝืนขนาดนี้เชียว”



เขาลูบหัวฉันเบาๆอย่างนุ่มนวล แต่เสียงที่พูดน่ะเหมือนจะตำหนิ





“.....ต่อหน้าอย่างหนึ่ง…..ลับหลังอีกอย่าง”


“ทีหลังห้ามทำแบบนี้”





“อย่างน้อย…..กับเรา”

เปลี่ยนเป็น 1 รู 2 ดุ้นดีมั้ยคะ แอร๊ยยยยยยย

[christiyaturnm]

 
สงสารคิน

  หมั่นไส้ยัยทิฟา............. รู้อื่นว่าง ก็มีนะจ๊ะ อย่าโหมรูเดียว

เดี๋ยวฉีกนะคร้าบ

เอิ๊กๆๆๆ

[Kirimanjaro]

ว้าย  โอ-คีน่า  กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ 

 
 
 

เขียร์คู่นี้สุดใจ

[nOn†ღ]

โถ คีน่า น่าสงสารจัง 

โอเท่มากมาย 

[The Living River Ping]

วี๊ดวิ้ววววววว โอโซ้ยเลย ยัยคีน่า สีชมพู รสสตรอเบอร์รี่

[mist]

ชอบโออ่ะ เจนเทิลแมนมั่ก ๆ   

[alien]

กำลังซาบซึ้ง จบด้วยความหื่นตามแบบฉบับคีน่าเช่นเคย

[Tifa]

สงสารคิน

  หมั่นไส้ยัยทิฟา............. รู้อื่นว่าง ก็มีนะจ๊ะ อย่าโหมรูเดียว

เดี๋ยวฉีกนะคร้าบ

เอิ๊กๆๆๆ

ว้าย......ฉีกก็เย็บซ่อมได้ค้า คริๆ

ว้าย  โอ-คีน่า  กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ 

 
 
 

เขียร์คู่นี้สุดใจ

เค้าก็เชียร์คู่แทน กะ เจซซี่สุดใจ

โถ คีน่า น่าสงสารจัง 

โอเท่มากมาย 

สงสารก็มาช่วยดามอกให้หน่อยสิจ้ะ

วี๊ดวิ้ววววววว โอโซ้ยเลย ยัยคีน่า สีชมพู รสสตรอเบอร์รี่

ต๊าย.....ใครจะเป็นรสช้อคโกแลตล่ะทีนี้

ชอบโออ่ะ เจนเทิลแมนมั่ก ๆ  

ผู้ชายแบบนี้มักจะน่ากลัวนะครับ......มันมีอะไรซ่อนอยู่

กำลังซาบซึ้ง จบด้วยความหื่นตามแบบฉบับคีน่าเช่นเคย

หื่นตรงไหน.....ตีความผิดเองต่างหาก เอิ้ก

[Tifa]

1 คน 2 รัก





วันรุ่งขึ้นผมตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่สมาคมเรียบร้อยแล้ว….นางคินบอกว่า
“ว่านอาการดีขึ้นแล้ว ตอนนี้อยู่ที่อาคารพักฟื้น”

แต่เรื่องของพี่โก้ คินมันเองก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน….ตั้งแต่กลับมาแกก็เดินหนีไป…..ผมโทรหาก็ไม่รับสาย
ยังดีนะที่คินกับไอ่โอรับปากว่าจะช่วยหา

เอาล่ะยังไงวันนี้ก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องให้ได้

เป้าหมายแรก….ห้องของพี่โก้….อยู่ตึกถัดไป….อืมๆ เจอละห้องนี้ล่ะ

เอาวะ….รวบรวมความกล้าแล้ว….กดกริ่ง

เสียงกริ่งดัง แล้วเงียบลง…..ยังไม่มีเสียงตอบรับ….ลองอีกทีน่า

เงียบยังเหมือนเดิม…..คิดจะหลบหน้ากันหรอพี่โก้


ปลด


ประตูเจ้ากรรมเปิดออกอย่างว่าง่าย…..ในห้องดูเงียบงัน….เหมือนไม่มีใครอยู่จริง
ห้องทางซ้าย….ของพี่โก้….ปิดสนิท


ปลด


ประตูเปิดออกอีกครั้ง เผยให้เห็นเขาคนนั้นคนที่นอนหลับอย่างมีความสุข…..ที่รอบแขนมาผ้าพันไว้
เลือดซึมออกมาเล็กน้อย…..แต่เมื่อวานผมไม่เห็น…..หรือผมไม่สังเกตเอง

เตียงที่ยวบลงตามน้ำหนักที่ผมนั่งลงไม่ทำให้เขาตื่นขึ้นมา…..ผมสัมผัสต้นแขนนั้น…..พี่โก้เจ็บมากมั้ยครับ
ความรู้สึกผิดเข้ามารุมทำร้ายจิตใจอีกครั้ง......ทุกครั้งที่ผมเจ็บ….ไม่สบาย…..พี่เขาจะเป็นคนแรกเสมอที่เข้ามาดูแล…..แต่ผม…..กลับ

กลับไม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาเลย



“ขอโทษนะครับ”



พี่ดูแลผมอย่างดีมาตลอด…….ทำไมผมจะทำแบบนั้นบ้างไม่ได้……สิ่งที่แล้วมา…….ขอโทษนะครับ




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




ผมปล่อยให้พี่โก้นอนพักต่อไป……ผมยังมีเรื่องสำคัญต้องเคลียให้เสร็จ


เป้าหมายอยู่ที่อาคารพักฟื้น


“อ้าว กายมาแล้วหรอ” นังคินที่นั่งอยู่ทักขึ้น
“กาย” เสียงร้องอย่างยิดีอันนี้คงไม่ใช่ใครนอกจากธุระของผม

“เอ่อ…..ขอเราคุยกับว่านได้ไหม” ผมหันไปขอพอเป็นพิธี….พวกคินกับโอมันคงรู้แล้วล่ะ เลยเดินออกห้องไป

ว่านนั่งอยู่บนเตียง….ยิ้มจนแก้มปริ…..แบบนี้คงไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะ
“กายเมื่อวานขอบใจนะ” เจ้าตัวดียิ้มแฉ่ง

แต่ผมไม่ได้ยิ้มไปด้วย

“อืม ไม่เป็นไร……….คือว่า……..ว่าน”
ผมก้มหน้าลง….ไม่อยากมอง…..สายตานั้นทำผมใจอ่อน

“ตอนนี้เสร็จงานแล้ว……เรา…..มาลา”

“กายว่าไงนะ”

“เรามาลา….เดี๋ยวนายก็กลับไปสมาคมของนาย……นายเข้าใจที่เราพูดนะ”

พอแล้วล่ะ….อยู่นานกว่านี้ไม่ได้แล้ว…..ก่อนจะใจอ่อนไปเสียก่อน
ผมหันตัวกลับ


“เดี๋ยวสิ กาย”


เขากระโดดจากเตียงมายังผม…..โดนรวบตัวไว้จากด้านหลัง
“กายหมายความว่าไง”
“ปล่อย…ว่าน….เราหมายความตามที่พูด…..จะไม่มีการพบเจอกันอีก”
“ได้ยังไง….กาย…ว่านรักกายนะ”



รัก

    รัก

        รัก



น้ำตามันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว…..ไม่ใช่…..ไม่ได้รัก
“เราไม่ได้รักนาย”

“กายโกหก…..ว่านดูก็รู้แล้ว…..ว่ากายก็รักว่าน” เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เจ็บมาจะมีแรงได้มากถึงขนาดนี้……หลังของผมทาบกับอกของเขา….หัวใจของเขาเต้นรัว………รัก….งั้นหรือ

“เราไม่ได้รักนาย” ผมกลั้นใจย้ำไปอีกครั้ง

ได้โปรดเถอะว่าน……ไม่อยากผิดไปมากกว่านี้แล้ว


“ว่านไม่เชื่อ…..เรื่องเมื่อคืนก็เห็นๆอยู่ว่ากายห่วงว่านมาก”
“ตอนนั้นใครก็ห่วงหมดล่ะ….อีกอย่างนายเข้าใจผิดไปนะ…..ห่วง….ไม่ใช่รัก”
“เพราพี่โก้ใช่มั้ย”
“……เราไม่ควรจะเจอกันตั้งแต่แรกแล้วล่ะ”


“กาย…….เราไม่เชื่อนะว่ากายไม่รักเรา”

ความนุ่นจากริมฝีปากของเขาสัมผัสเข้าทันทีที่บิดตัวผมประจันหน้า……ความเคลิบเคลิ้ม……เย้ายวน
เนิ่นนานเหลือเกิน…….ความหวานหอมอันนี้…..ไม่สามารถต้านทานมันได้เลย

คำตอบของมันเห็นได้ชัดอยู่แล้ว….ทั้งความคิด…..ทั้งการกระทำมันแสดงออกไปในทางเดียวกัน


แต่…….ความรู้สึกผิด…….ผิดต่อคนอีกคนที่เราก็รัก


มันก็มากพอที่จะทำให้ผมต้องตัดใจเสีย…….แต่อีกครึ่งใจมันก็พร่ำร้อง…..มันผิดหรอที่เราจะรัก
ความรัก…….เข้าใจยากนัก…….

ความรักของพี่โก้คืออะไร…….ของว่านล่ะ…….เป็นอย่างไร

สับสนเหลือเกิน……..อย่าทำให้ผมสับสนไปมากกว่านี้ได้ไหม




เสียงประตูเปิดเข้ามา




เราถอนปากออกจากกัน







“คำขอโทษเมื่อเช้าน่ะ…..ถือว่าพี่ไม่ได้ยินเสียแล้วกัน”

2 รักฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 ใจให้ไปตั้ง 2 รักทั้งเขาและฉัน…….
(2 ดุ้นฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 รูโดนไปตั้ง 2 ดุ้นทั้งเขาและฉัน)

[Kirimanjaro]

ต๊าย  อีพี่โก้  เลือกจังหวะเข้ามาได้พระเอ๊กพระเอกช่องเจ็ดสีจริง ๆ (เหมือนอีแบ่ดเลย  โง่ววววเหมือนกัน  ฮ่าๆๆ)

[The Living River Ping]

น้องว่านนนนนนนน 

ตัดใจจะเดินหนี กลับยิ่งทุรนทุราย
จะอยู่จะไป ช้ำพอกัน
เรื่องเดิมๆ ที่ต้องเจอทุกวัน
ต้องทนช้ำใจ

เกลียดตัวเองจริงๆ ที่ยังทน ยังรักเขาอีก
เมื่อตัวจริงมาเจอก็ต้องหลีก
ยังไม่ซึ้งอีกหรือไง

เกลียดจริงๆ ที่ยอมรับได้ทุกอย่าง
ทำไม ทำไม ไม่รักตัวเองบ้างหรือไร
ทำไมไม่ห้ามใจ
.
ทำไม
.
.
.
..ทำไม...

[kurugmin]

กะลังเคลิ้มๆ  มัวๆหม่นๆ กับจูบซึมๆของนังกายกะไอ่ว่าน

มาเจอประโยคทิ้งท้าย

2 รักฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 ใจให้ไปตั้ง 2 รักทั้งเขาและฉัน…….


(2 ดุ้นฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 รู

โดนไปตั้ง 2 ดุ้นพร้อมกันทีเดียวทั้งเขาและฉัน)[/size]

[mist]

เวรกรรม กรรมของคนเนื้อหอม 

[alien]

  แสดงว่ามีคนตีความไอ้รูกะดุ้นๆ ตอนท้ายผิดเหมือนเราสินะ 555+

หรือไม่คีน่าก็หื่นจิงแต่แกล้งเฉไฉ อิอิ


คราวนี้คงจะเคลียร์กันได้ซะทีอิอิ สงสารก็แต่คีน่า.... เอ๊ะไม่สิ คีน่ากะโอ อิอิน่าจะได้นะ^^




ป.ล. เอกเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยเอ็มเลยครับ^^

[Tifa]

ต๊าย  อีพี่โก้  เลือกจังหวะเข้ามาได้พระเอ๊กพระเอกช่องเจ็ดสีจริง ๆ (เหมือนอีแบ่ดเลย  โง่ววววเหมือนกัน  ฮ่าๆๆ)

ไม่ใช่ช่อง 7 นะ พี่เขาเป็นพระเอกช่อง3ต่างหาก


The Living Rive : มาเป็นเพลงเลยนะตอนนี้

kurugmin : ทำไมหรอ....ก็ไม่มีอะไรนี่อิอิ

mist : กายมันเนื้อหอม....ส่วนคีน่าก้นหอมนะคะ

alien : ช่วงนี้สบายดี...ไม่มีงานมากวนใจ อิอิ เลยมาลงได้บ่อยๆแบบนี้ไง จะได้จบเสียที

[mist]

mist : กายมันเนื้อหอม....ส่วนคีน่าก้นหอมนะคะ

อ้าว ไม่ใช่ก้นซีดเหรอ เห็น The Living Rive เค้าว่ามางั้นน่ะ 

[Tifa]

mist : กายมันเนื้อหอม....ส่วนคีน่าก้นหอมนะคะ

อ้าว ไม่ใช่ก้นซีดเหรอ เห็น The Living Rive เค้าว่ามางั้นน่ะ 

ว้าย.....โดนปาด........




คู่แข่ง…..กลุ่มใหม่





“เอ่อ…..ขอเราคุยกับว่านได้ไหม”


กาย….ขอคุยกับว่านส่วนตัวงั้นหรอ……

ไม่รู้ว่าฉันแสดงสีหน้าไปอย่างไร….รู้ตัวอีกทีก็โดนโอลากออกมาเสียก่อนแล้ว

ใจมันลอย….คิดไปไกล…..ถ้าเขาทั้ง 2 ลงเอยกันล่ะ…..มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีใช่ไหม
หรือเป็นเพียงเรื่องเสียใจของคนบางคนเท่านั้น…….นั่นสิมันน่าจะง่ายนะ…..เท่าที่ดูทั้งคู่ก็ต่างมีใจ
แล้วฉันล่ะ………………ก็แค่คนที่รักเขาข้างเดียว




“อ้ะ” แก้วน้ำเย็นเฉียบประทับเข้ากับแก้มของฉัน….ความเย็นนั้นดึงเอาสติกลับมากับตัว

เขายื่นแก้วน้ำมาให้

“ขอบใจ” ฉันบอกสั้นๆพร้อมหยิบแก้วจากมือเขา…..ดูดน้ำสีดำนั้นขึ้นมาค่อยทำให้สดชื่นได้บ้าง

อีกคนไม่พูดว่าอะไร….นั่งดูดน้ำของมันไปอย่างสบายใจ

เฮ้อ…..ช่างเหอะตอนนี้ขอมีความสุขกับน้ำเย็นๆข้างหน้านี่ก่อนดีกว่า….ฮ้าสดชื่น




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




“พี่โอคะ….ตรงนี้มีใครนั่งมั้ยคะ” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มนางหนึ่งทักเขา…..ข้างหลังเธอมีคนอีก 2 คงเป็นเพื่อนกันนั่นล่ะ

ไอ่โอส่ายหัวไปมา…..(ไม่รู้มันหมายความว่าไม่มีใครนั่ง….หรือไม่ให้นั่ง อิอิ)
“ขอบคุณค่ะ” ทั้ง 3 ตอบเป็นเสียงเดียวกัน…..ต๊ายยยยย…..ใครบอกให้หล่อนนั่งยะ

ทั้ง 3 สาวนั่งลงทันที…..มาถึงก็คุยกันซะเหมือนนกกระจอกออกรัง…..นี่แม่คุณไม่ใช่ตลาดสดนะยะ

“พี่โอคะ กินขนมมั้ยคะ” สาวน้อยผมยาวตรงรวบไว้ด้านหลังอย่างสวยงามชวน (ชิดูก็รู้ว่าหนีบมา ดูสิตรงซะ)
“หรือว่าอยากให้หนูป้อนคะ” สาวผมดัดเสริมทัพ (ดัดผมได้เริ่ดมากค่ะนางนี้ เกาหลีมากถ้าหน้าหล่อนให้นะ)
“นี่พวกแกอย่าแกล้งพี่เขาสิ ดูดิ พี่เขาอายจะแย่แล้ว” นางสุดท้ายเหมือนจะดูดีถ้าหล่อนไม่ทำสีผมซะแดงแปร๊ด

ไอ่โอได้แต่นั่งนิ่ง…ส่ายหน้าไปมา

“พี่โอคะ….”
“ตรงนี้นะคะ”
“เมื่อเช้านะคะ…..”

นี่พวกชะนีดงนี้คิดจะสนใจฉันบ้างมั้ยนี่…..ไม่ใช่ตอไม้นะยะ

“คิดถึ้ง….พี่โอมากเลยค่ะ”
“ไม่เจอกันนาน….คิดถึงจังเล้ย”
“ว้าย….พี่โอมีแผลด้วย”

เออรุมกันเข้าไป…..ไปหาไรกินดีกว่าเสียรมณ์….ลุกไปดื้อๆงี้ล่ะ

“อ้ะ”…ไอ่โอมันดึงชายเสื้อฉันไว้

ไม่ได้คิดไปเองนะว่ารู้สึกเหมือนมีสายตาพิฆาตจากทั้ง 3 ชะนีน้อยพุ่งมาเป็นทิศเดียวกัน
ก่อนที่ทั้ง 3 จะเปลี่ยนสีหน้าใหม่เป็นยิ้มแย้ม……
“ต๊าย….สวัสดีค่ะคุณพี่เรายังไม่รู้จักกันเลย….น้องน้ำหยดค่ะ” สาวผมตรงเริ่มแนะนำตัว
“ดีจ้า….น้องน้ำหยาดจ้ะ” ต่อด้วยนางพญาผมแดง
“สุดท้ายของซีรี่….น้องน้ำย้อยค่ะ” ตบท้ายด้วยนางผมดัด

“เอ่อ….แล้วคุณพี่”
“อ่อ…..พี่ชื่อคีน่าจ้ะ” เอาเถอะ เด็กมันพูดดีเราก็ดีตอบ ใช่มั้ยจ้ะ

“ต๊าย….ชื่อหญิงจริงนะคะ”
“นั่นสิ พี่เขาดูออกผู้ญิ้ง….ผู้หญิง……ก็ต้องชื่อคีน่าสิ”
“แน่ล่ะ จะให้ชื่อ คิน….ได้ไง ไม่ไหวๆ….ชายเกิน”

ปรี๊ด……อีนังพวกนี้ไม่อยากตายดีใช่ไหม

“พี่จะไปซื้อของใช้มั้ยคะ น้ำหยาดฝากซื้อขนมหน่อยนะคะ…อืมเอาขนมชั้นละกัน…ไม่รู้เป็นไรอยู่ใกล้พี่โอละอยากให้เป็นของชั้น"
“หยดฝากซื้อทองหยอดละกัน….อยู่ใกล้พี่โอล่ะก็….อดหยอดไม่ได้ซักที”
“ย้อยขอข้ามต้มมัดนะคะ…..เห็นแล้วเหมือนเราถูกมัดไว้ด้วยกัน”

แล้วทั้งสามก็พากันหัวเราะคิกๆคัก……ได้ๆอยากกินใช่มั้ยเดี๋ยวคีน่าจัดให้
“ได้สิจ้ะ รอเดี๋ยวนะจ้ะ” กัดฟันไว้นังคิน…..เดี๋ยวพวกหล่อนจะรู้สึก….เรามันกระดูกคนละเบอร์

ฉันเดินออกมาจากที่นั่งตรงไปร้านขนมไทยทันที พลางเลือกหาของที่ตั้งใจจะซื้อ
“ป้าเจ้า….ขอคะหนมนี่ละก่อนี่….ซาวบาทเจ้า ละก่ออันนี่โตย สิบ” ต้องพูดเหนือเสียหน่อยเผื่อจะได้แถม (คนขายร้านที่เป็นคนเหนือแต้ๆเจ้า….มีลูกชายโตย…ขาวน่ากิ๋นขนาด)

ป้าเขายิ้มอย่างยินดี บอกว่าแถมให้อย่างละอัน….น่าเสียดายที่วันนี้ลูกชายป้าไม่มาไม่งั้นล่ะก็ หุหุ

ถุงขนมถูกคว้าไปจากมือของป้า….ฉันมองไปอย่างเอาเรื่อง…..จะแย่งขนมชั้นหรือไง
“นี่….อ้าวโอ” เป็นไอ่โอไปเสียเกือบโดนด่าไปแล้วมั้ยล่ะ



มันยิ้มให้ อืมๆ….คงหลบยัยพวก 3 น้ำนั่นมา……ดูสิทั้ง 3 ตัวมองมาใหญ่เลย คริๆ สะใจโว้ย



“โอเนี่ย….บอกว่าไม่เป็นไรแค่นี้เอง…เดี๋ยวคีน่าก็ง่อยกินหรอก….เล่นมาช่วยตลอด” เมื่อเข้าใกล้โต๊ะฉันก็เริ่มแผนตอบโต้….อ๊ะอย่าได้คิดว่าฉันจะใช้หลักอหิงสานะคะ…..ใครแรงมาแรงตอบค่ะ

“ไหนคะพี่…ขนมของน้องๆน่ะ” ดูซิมันทวง

“นี่จ่ะ….อันนี้ของน้องน้ำย้อย…..ข้ามต้มมัดไม่มีนะจ้ะ เอาขนมจากไปก่อนละกัน”
“ส่วนอันนี้….ของน้องหยด…ทองหยอดไม่มีอะ….เอานี่แทนละกัน…ทุเรียนกวน…..แหมๆ พี่รู้ว่าน้องชอบนะทุเรียนเนี่ย….น่าเสียดายที่ไม่มีเปลือกทุเรียนกวน”
“สุดท้าย…..น้องน้ำหยาด….ไม่มีขนมชั้นเอาเป็นขนมอันนี้ไปก่อนนะคะ”

ฉันยื่นขนมก้อนกลมๆให้ไป เธอทำหน้าสงสัยเล็กน้อย

“อะไรคะพี่”
“ขนมไข่หงษ์จ้ะ”

ดูเธอจะดีใจที่อย่างน้อยก็ไม่โดยตอกหน้ากลับเหมือนเพื่อนอีก 2 คน……หารู้ไม่ของหล่อนน่ะ แรงสุด
“น้องน้ำหยาดสวยเหมือนชื่อขนมไง…..พี่เลยซื้อให้” ฉันเอ่ยปากชมพร้อมรอยยิ้ม

เธอยิ้มจนแก้มปริ…..เพื่อนอีก 2 นางต่างพากันแบะปากใส่

“งั้นพี่ไปก่อนนะ…..เนี่ยได้เวลาไปออกกำลังกายกันแล้วนะโอดูสิ” ฉันจับมือของเขาแล้วจูงออกมาทิ้งให้ 3 สาวส่งสายตาจิกกัดมาไม่ว่างเว้น……ส่วนไอ่โอ…..บื้อไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม


ฉันหันกลับไปทางเดิมที่เดินมา

“อ้อ ขนมไข่หงษ์น่ะแถวๆบ้านพี่เรียกกันอีกอย่างนะคะ”

ทั้ง 3 นางทำหน้างง…..คงไม่รู้จักล่ะสิ



“เรียกว่า……”









“ขนมไข่เหี้ยค่ะ”

น้ำหยด….น้ำหยาด…..น้ำย้อย

[mist]

^
^
^

ปาดไม่พอ จิ้มด้วยเลยละกัน 

ว่าแต่ นายแน่มาก  ป่านนี้ชะนีน้อยมิร้องจนชาวบ้านแถวนั้นขว้างของใส่แล้วเรอะ 

[The Living River Ping]

จิ้มอะไรกันจ๊ะ เค้าจิ้มต่อ mist นี่แหละ 


น้ำปิงยืนทำตัวหอม มองอยู่ให้ห่างไกล คีน่า เวอร์ชั่น ป๊ะกันแหม แลงงงงงงงงงงงงงงงซ์

[alien]

“ป้าเจ้า….ขอคะหนมนี่ละก่อนี่….ซาวบาทเจ้า ละก่ออันนี่โตย สิบ” ต้องพูดเหนือเสียหน่อยเผื่อจะได้แถม (คนขายร้านที่เป็นคนเหนือแต้ๆเจ้า….มีลูกชายโตย…ขาวน่ากิ๋นขนาด)

ชอบๆ อันนี้น่ารักดี^^ ประกาศให้รู้ว่าอยู่เชียงใหม่สินะ 555+


เรื่องขนม3อย่างนี่เคยทำ... แบบว่าอ้างอิงจากชีวิตจริงที่เคยทำสินะ 555+

ไข่เหี้ย..... (ว่าแล้วก็เปิด ซีเปียฟังซะหน่อย 555+)

[Tifa]

^
^
^

ปาดไม่พอ จิ้มด้วยเลยละกัน 

ว่าแต่ นายแน่มาก  ป่านนี้ชะนีน้อยมิร้องจนชาวบ้านแถวนั้นขว้างของใส่แล้วเรอะ 

ว๊้าย....แถวนี้เขาห้ามรังแกสัตว์ป่าค่ะ

จิ้มอะไรกันจ๊ะ เค้าจิ้มต่อ mist นี่แหละ 


น้ำปิงยืนทำตัวหอม มองอยู่ให้ห่างไกล คีน่า เวอร์ชั่น ป๊ะกันแหม แลงงงงงงงงงงงงงงงซ์

อยู่ทำไมไกลจ๊ะ.....มามะ....มาใกล้ๆ....จะได้ตบถูก แอร๊ยยยย

“ป้าเจ้า….ขอคะหนมนี่ละก่อนี่….ซาวบาทเจ้า ละก่ออันนี่โตย สิบ” ต้องพูดเหนือเสียหน่อยเผื่อจะได้แถม (คนขายร้านที่เป็นคนเหนือแต้ๆเจ้า….มีลูกชายโตย…ขาวน่ากิ๋นขนาด)

ชอบๆ อันนี้น่ารักดี^^ ประกาศให้รู้ว่าอยู่เชียงใหม่สินะ 555+


เรื่องขนม3อย่างนี่เคยทำ... แบบว่าอ้างอิงจากชีวิตจริงที่เคยทำสินะ 555+

ไข่เหี้ย..... (ว่าแล้วก็เปิด ซีเปียฟังซะหน่อย 555+)

วุ้ย...บ่าแม่นคนเจียงใหม่เน่อเจ้า.....คีน่าเป๋นคน แพรีส แต้ๆเจ้า คริๆ

[Tifa]

เรื่องรัก….ของ 3 คน





“คำขอโทษเมื่อเช้าน่ะ…..ถือว่าพี่ไม่ได้ยินเสียแล้วกัน”

ความรู้สึกเย็นชานี่มันอะไรกัน….สายตาแบบนั้น…..ท่าทีเฉยเมยแบบนั้น

“พี่โก้…ไม่ใช่นะครับ” ผมเข้าไปหาเขา……แต่พี่เขากลับไม่สนใจ
“น้องว่านพี่ซื้อของมาเยี่ยม”


ตุบ


ของในถุงถูกโยนลงเบื้องหน้าของว่าน
“พี่โก้” ผมจับแขนเขย่าหวังให้เขาสนใจ
“พี่ว่าพี่คงมาขัดจังหวะ….งั้นพี่ไปก่อนนะ”

ไม่……พี่โก้อย่าทำแบบนี้……อย่าทำเหมือนไม่มีผมอยู่แบบนี้…..อย่าเฉยแบบนี้…..ด่าผม….ต่อยผม…

“ไม่นะพี่โก้…..ฟังก่อน” ผมเข้าไปกอดพี่เขาไว้แน่น…..น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลออกมาอีกแล้ว
“ปล่อยพี่” น้ำเสียงเย็นชากล่าว
“พี่โก้มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่คิด”

“ปล่อย”

ผมกอดแน่นปากก็พร่ำอธิบาย…..แต่ดูเขาไม่ตอบรับเลย…..เหมือนพูดกับก้อนหิน….เขาไม่รับรู้….ไม่ตอบรับ

แขนทั้ง 2 ถูกแกะออกอย่างรวดเร็ว….แรงผลักที่หน้าอก……แรงกระแทกที่ก้นของผม….ระยะทางที่ห่างไกล
“เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก” พี่เขาพูดเพียงเท่านี้แล้วเดินจากไป

เพียงเท่านี้…..พี่โก้….พี่ไม่รู้สึกอะไรสักนิดจริงหรือ…..ผมเจ็บเสียจนทนไม่ได้…..แค่ได้ยินคำนั้น
พี่ทำได้อย่างไร…..พูดมันออกมาได้อย่างไร…..ฮึก……

ผมทรุดอยู่ตรงพื้น….ไม่คิดแม้แต่จะยืน….ทุกอย่างมันจบแล้ว…..ทั้งๆที่มันไม่ควรจบลงแบบนี้

“กาย” ว่านมันลงมานั่งข้างๆผม…….เอามือมาปาดน้ำตา

ผมปัดมือว่านออก……..เขามองกลับมาด้วยความสงสัย

“มันจบแล้ว……เห็นมั้ยว่านมันจบแล้ว” เสียงที่ค่อยๆดังขึ้น…..แน่ล่ะสติผมเริ่มไม่คงที่
“กาย….” เขายังพยายามจับผมไว้

แต่ไม่มีอีกแล้ว…..ไม่เอาแล้ว….พอกันที….ผมปัดมือเขาออก….ลุกขึ้นยืน

“เราอย่าเจอกันอีกเลย……”
“ไม่นะกาย อย่าทำแบบนี้” เขายังตามมา


ผนึก


ประตูปิดลงลั่นกลอนอย่างแน่นหนา….อย่าตามมาเลย…..แค่นี้ต่างคนก็เจ็บกันมากแล้ว

ขอให้จบเพียงเท่านี้



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




เสียงเพลงช้า…..เนื้อร้องที่เกี่ยวกับความรัก…..สมหวังบ้าง…..ผิดหวังบ้าง…ลอยล่องเข้ากระทบโสตประสาท
กระตุ้นให้ความรู้สึกมันครุกรุ่น….น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย…..น้ำแข็งถังใหม่ถูกยกมาวางแทนที่เป็นครั้งที่ 3
โซดาและน้ำเปล่าผสมเข้ากับของเหลวสีอำพัน……ก่อนที่จะไหลผ่านลงคอไป….หมุนเวียนแบบนี้เรื่อยมา

พี่โก้…..ฮึก…..พี่โก้

ผมจ้องโทรศัพท์ที่โทรออก….ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางที่พี่เขาจะรับ….แต่ก็ยังโทร….หรือหวังว่าพี่เขาจะโทรกลับบ้าง

ผมยกแก้วดื่มอีกครั้ง…..


ปิ๊ป


ผมคว้าโทรศัพท์กดรับทันที
“ครับพี่โก้…..คินหรอ” ที่แท้ก็นังคิน……..
“กายอยู่ไหนน่ะ….รู้ไหมว่าเป็นห่วง” เสียงร้อนรนแบบนี้ท่าจะรู้เรื่องจากว่านแล้วสิ
“ขอเราอยู่คนเดียวนะคิน”

ผมกดวางทันที……ปิดเครื่องแล้วโยนทิ้งไว้ข้างๆ…..ยังไม่อยากเจอใครในตอนนี้นอกจาก…พี่โก้

สุราผ่านคอผมไปได้กว่าค่อนขวดแล้ว……ความมึนเมาค่อยๆแทรกเข้ามา….สมองไม่นึกถึงเหตุผลอีก….ตอนนี้รู้เพียงอยากเจอ……พี่โก้……พี่โก้
“พี่โก้ครับ…พี่โก้ผมขอโทษ ฮึก….”

คนแถวนั้นต่างมองมาด้วยสายตาสมเพช…..แน่ล่ะคนเมาที่ร้องไห้…เพ้อเสียงดัง….พูดแต่คำเดิมๆ
อีกสักแก้วน่า….กินเข้าไปกาย…..กินเข้าไป




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




“กาย” เสียงเรียกอย่างดีใจดังขึ้นแข่งกับเสียงเพลง

นังคิน…..ไอ่โอ…..แล้วก็ว่าน……กำลังเดินเข้ามา

ผมผุดลุกทันที……เดินเซไปเซมา…..ผมไม่อยากเจอเขาตอนนี้
“กายจะไปไหน” เป็นคินที่ฉุดผมให้กลับมานั่ง ซึ่งมันคงไม่ยากนักหรอก…จะเอาอะไรกะคนเมา
“คิน…..เอามันออกไป” ผมสั่งเสียงแข็ง…..ไม่มองเขา…..ผสมเหล้าเพิ่มอีก 2 แล้วให้เพื่อน



“กาย…อย่าทำแบบนี้เลย” ว่านพูดเสียงสั่น
“คิน…เราไม่อยากเห็นหน้ามัน”


ผิดที่เราเจอกันช้าไป….


“ว่าน….นายออกไปก่อนเหอะ”
“ปล่อยนะคิน”


ไม่มีทางจะมารักกัน…..


เขาเข้ามาโอบผมไว้อีกครั้ง
ความรู้สึกเกลียดเข้ามาในจิตใจอีกครั้ง……เกลียดตัวเองเหลือเกิน


ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ…..ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร


“ปล่อยเรานะ”
“กาย….ว่านรักกายนะ”
“…..อย่าว่าน…..”


และผลสุดท้าย…..คนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว


“ได้โปรดว่าน….อย่าทำร้ายเราไปมากกว่านี้เลย” น้ำตาที่ไหลออกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

เขาค่อยๆคลายมือออก….น้ำตาเอ่อล้นเช่นเดียวกัน….เขาเดินออกไปไม่ได้พูดอะไรอีก…..ผมควรดีใจใช่ไหมที่เขาจากไปแล้ว…..แต่ไม่เลยมันยิ่งตอกย้ำให้ใจมันตกต่ำลงไปอีก……น้ำตาเมื่อไรเจ้าจะแห้งไปเสียที

“โอ….เราฝากดูกายนะ…เดี๋ยวเราไปดูว่านมัน” นังคินบอกอย่างเร่งรีบ
“…..”
“….ไม่เป็นไรเดี๋ยวเรามา”
“….”
“ไม่เป็นไรจริงๆ โอเชื่อเราสิ”

คินเดินออกไปอีกคน…….ผมยังจ้องแก้วเหล้าแก้วเดิม….ที่ตอนนี้มันเหลือแต่น้ำแข็งแล้ว
ไอ่โอถอนหายใจ….หยิบแก้วผมไปชงเหล้าให้…..






“นานแล้วนะที่เราไม่ได้มาดื่มกันแบบนี้” อยู่ๆไอ่โอมันพูดขึ้นมาเอง….ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“นั่นสินะ อ่ะมา…ชนกันหน่อย” ผมยื่นแก้วไป

วันคืนเก่าๆย้อยกลับมาให้คิดถึงอีกครั้ง…..นานแล้วเหมือนกันนะตั้งแต่ก่อนที่นังคินจะมา….ผมมักจะมาดื่มที่ร้านนี้กับโอมันทุกครั้ง…..มาแอบดูพี่โก้ที่มักมากับเพื่อนของเขา…..พี่โก้

“เอ้าอีกแล้ว…..วันนี้ไม่เมาไม่เลิก” ผมชงให้โอมันอีก….ซึ่งดูมันก็ไม่ได้ขัดอะไร

“อร๊ายยยย…..นี่จะไม่รอกันเลยใช่มั้ยยะ” นังคินโผล่มาจากไหนเนี่ยตกใจหมด

เธอไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า….จับแก้วมาชงเองอย่างช่ำชอง

“เอ้า…ชน” เราทั้ง 3 ดื่มกันอย่างเมามัน


……………………….

…………….

……

..

.


โอย….มึนหัวจัง…..ที่ไหน….มืดจัง….ใครกัน

ผมกอดใครไว้อยู่…..พี่โก้ใช่ไหม

“พี่โก้ครับ….พี่กลับมาแล้ว”

ผมกระชับอ้อมกอดนั้นแน่น…..อ้อมอกของพี่โก้ยังอบอุ่นเสมอ







“พี่โก้….ผมขอโทษครับ”

กาย…… คีน่า……. โอ

[The Living River Ping]

TF ตัวเองเอาเพลงของป้ามัมมาเรียกน้ำตาเค้า 

แค่ชู้ทางใจที่ทำได้ เมื่อหัวใจเธอไม่ให้
จะเก็บไว้ให้คนที่เธอรักกันมานาน

ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง
เพราะเธอกับฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน

ฮือๆๆๆๆ แต่เอ๊ะ! แล้วอ๊ะ! ทำไมมันจบด้วย ทรี สั้น แบบนั้นล่ะจ๊ะ วะฮะฮ่า กูมาววว