ทีมสยอง……………
“มาช้านะ คิน” เสียงหัวหน้าทักขึ้นเมื่อเจ้าตัวดีเดินเข้ามาในห้อง
“แหม หัวหน้าคะก็คีน่าพึ่งจะอาบ น้ำแต่งตัวเสร็จนี่คะ” สาวเจ้าหมุนตัวอย่างเขินอาย นี่โดนด่ายังไม่รู้ตัวอีก
หัวหน้าเองก็ได้แต่ถอนหายใจ
“เอาล่ะจะบอกรายละเอียดของงานล่ะนะ เชิญนั่ง” คินนั่งลงยังเก้าอี้ข้างๆผมอีกตัว
งานในครั้งนี้เป็นงานค่อนข้างใหญ่ เนื่องจากการจับกุมครั้งนี้เป็นสมาคนผ่ายมืดที่ค่อนข้างใหญ่เอาการอยู่
“นาคา”คือชื่อเรียกของกลุ่มนี้ พวกมันทำหน้าที่ในการค้าของโลกมืด ซื้อขาย คน, อวัยวะ, อาวุธ และแน่นอนรวมถึงผู้มีความสามารถอย่างพวกเราด้วย
“หัวหน้าครับ นี่หัวหน้าพูดจริงหรือครับ” แม้แต่ผมที่ชอบงานท้าทายยังต้องคิดให้ดี แหงล่ะใครจะอยากเจ็บตัวฟรีๆ
“มีอะไร กาย”
“ได้ข่าวว่า พวกนี้ไหวตัวเก่ง ไม่มีใครที่มีหลักฐานมัดตัวมันได้สักคน”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ผมให้คนมาช่วยในเรื่องหลักฐาน”
“ใครครับ/คะ” ทั้งสองคนถามเป็นเสียงเดียว นี่ทำไมต้องพูดพร้อมกันด้วยวะ
“555 ดูท่าสองคนนี่จะเข้าขากันได้ดีนะ” หัวหน้าแซว
“เข้าขาคงไม่เข้าหรอกค่ะ แต่ถ้าเข้าอย่างอื่นคง….” เจ้าคินทำหน้ากรุ้มกริ่ม น่ารักนะมึง
“555 เอาล่ะๆ ผู้ช่วยคงมาละมั้งได้เวลานัดแล้ว” หัวหน้าก้มดูนาฬิกาของตนซึ่งตอนนี้บอกเวลา 13.00 น
ก๊อกๆๆ
“เข้ามา ตรงเวลาเหมือนเดิมนะ”
ชายร่างสูงใหญ่เดินเข้ามา ผมกับคินต่างตกใจนี่มัน
“โอ”
ไอ่โอเองหันมายิ้มเล็กน้อยก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผมอีก
“เอาล่ะรู้จักกันแล้วนะ เริ่มงานได้เลยรายละเอียดที่เหลือผมฝากโอไว้แล้ว มีอะไรถามโอได้”
แล้วท่านหัวหน้าที่เคารพก็ไสพวกเราออกมานอกห้อง
แล้วท่านหัวหน้าจะรู้มั้ยว่า ผมจะรู้เรื่องแผนการที่เหลือได้อย่างไรในเมื่อ ไอ่โอมัน…..ไม่พูด
“อ๋อ…..เราต้องลอบเข้าไปในสมาคมก่อน ใช่มั้ยจ้ะ” เสียงหวานๆ แบบดัจริต ดังมาเป็นระยะๆ สร้างความหงุดหงิดให้เป็นอย่างมาก
“นี่ โอ แล้วเราจะเข้าไปได้หรอ ตรงนี้ยามเยอะมากเลยนะ มีกล้องวงจรปิดด้วย”เจ้าคินยังคงถามต่อ
นี่มันไม่ได้อ่านรายละเอียดที่ไอ่โอมันเขียนให้รึไงวะ ตรงนั้นน่ะไม่ได้ผ่านโว้ย มันก็เขียนบอกโต้งๆ
แต่ที่น่าหงุดหงิดที่สุดก็คือ
“ไม่” เจ้าโอพูด (อีกแล้วที่กับกูไม่พูดเลยนะมึง) พรางชี้มือไปยังคำอธิบายอีกรอบ
ที่สำคัญมันดูไม่หงุดหงิดอะไรเลยนี่สิทั้งๆที่โดนกวนซะขนาดนั้น
“นี่คิน หยุดถามงี่เง่าสักทีเหอะ ไอ่โอมันก็เขียนไว้ละเอียดแล้ว” ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวโวยออกไปในที่สุด ก็น่าล่ะตอนนี้คินมันเล่น นั่งชิดซะขนาดนั้น …..นั่นๆ แอบลูบแขนด้วย ร้ายๆ
“อร้าย ดูสิจ้ะ โอ คีน่าโดนกายแกล้งอีกแล้ว…..เมื่อคืนคีน่าก็โดนกาย………ขะ”
“หยุดเลยนังคิน” ฟู่ เกือบไปละชื่อเสียหมด
ไอ่โอทำหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ถามอะไร
“ทำไมหรอ กาย หึงหรอจ้ะ อิอิ” เจ้าคินแกล้งยั่วผมต่อ เฮ้ยๆ กอดไอ่โอซะงั้นน้อยๆหน่อยเพื่อนกู กูหวง
“หึงบ้าไร นี่เลิกเล่นมาทบทวนแผนการต่อ” ผมตัดบทก่อนจะไม่ได้งานซะก่อน
“แล้วคิน มานั่งข้างเรานี่” ถ้าให้มันนั่งข้างโอ ชาติหน้างานก็ไม่เสร็จหรอก
“หวง ก้าง” คินพึมพำเบาๆ แต่ขอโทษคนมันหูดีโว้ย
“ว่าไงนะ”
“อ๋อ เราเป็น ห่วงกาย น่ะจ้ะดูเครียดเชียวคริๆ” อีนี่วอนๆ
กว่าเราจะสรุปแผนการกันจบก็ปาเข้าไป 4 ทุ่มแล้วทุกคนดูอ่อนล้า ไม่เว้นแม้แต่คินที่ดูลดความแรงลง 20 %
“เอาเป็นว่า เราเริ่มแผนการวันพรุ่งนี้นะ ขอให้ทุกคนเตรียมตัวมาด้วย”
แน่นอนในตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มก็ต้องสรุปงาน
แล้วการประชุมอันยาวนานก็จบลง
ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับเข้าห้องตัวเองไป
“ฝันดีนะจ้ะ โอ” แล้วเจ้าหล่อนก็ค่อยเอียงตัวไปยังเป้าหมาย….แก้มของโอนั่นเอง
“ไอ่โอ ระวัง” โอ้ยหนีเร็วดิวะ
จุ้บ
ทุกอย่างหยุดลง
“คริๆ แล้วเจอกันนะหนุ่มๆ” สาวเจ้าทิ้งความเงียบงันไว้ในห้องกลาง ก่อนที่จะเดินเข้าไปห้องของตัวเอง
ไอ่โอเองก็เงียบเหมือนเคย มันลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอีกคนโดยที่ไม่โบกมือลาเหมือนทุกครั้ง
ถ้าตาไม่ฝาดล่ะก็ผมว่าหน้าไอ่โอดูแดงๆ นะ มัน
โกรธ
หรือว่า
………..
โอยไม่เอาๆ เก็บของเตรียมเดินทางดีกว่า
ปิ้ป
หืมๆ ใครโรเข้ามากัน ดึกแล้วนา (แบบว่าปกติไม่ค่อยเปิดเสียงเรียกเข้าอะ ใช้แต่เสียงปิ้ปนี่ล่ะ เหอๆ)
“พี่โก้…..”
เมื่อเห็นหน้าจอ เล่นทำเอาทำไรไม่ถูกเลย จนกระทั่งสายวางไป
เฮ้ย ไม่มีตังโทรกลับนา โทรมาอีกดิๆ
ปิ้ป
ผมรีบกดรับทันที
“หวัดดีครับพี่โก้” คำพูดที่รัวและเร็วผิดธรรมชาติเรียกเสียงหัวเราะจากอีกฝ่ายได้
“555 ไม่ต้องรีบหรอกน้อกกาย กลัวไม่ได้คุยกับพี่หรอครับ”
“เปล่าซักหน่อย” เหอะหลงตัวเองชะมัด
“โหย งั้นพี่วางนะ”
“ไม่นะพี่……”
มารู้ตัวอีกทีก็รู้ว่าพลาดไปแล้ว
“พี่ล้อเล่น….น้องกายนี่หลอกง่ายจังนะ…..คิดถึงกายจัง”
“อะไรกันพี่ไม่เจอกันวันเดียวเอง” ปากก็พูดไปแต่ทำไม กระดาษแผนการที่อยู่อีกมือมันโดนบิดซะไม่เหลือ
“อยากเจอน้องกายตอนนี้เลย”
“ก็มาหาสิ”
“นี่ไง พี่ยืนอยู่ตรงระเบียงแล้ว ห้องกายอยู่ริมสุดใช่มั้ย”
ผมรีบหันไปมองทันทีอย่างดีใจ…..แต่ไม่มีแม้แต่แมวสักตัว
“อย่ามามั่ว” แอบเสียใจเล็กๆ
“น้องกายอยู่ไหนล่ะพี่เข้ามาในห้องแล้วไม่เห็นเลย อ้อ ห้องสวยดีนะสีชมพูน่ารักเชียว”
ผมหันไปมาสำรวจห้องของตน ผ้าม่านสีเขียวเข้ม เตียงสีน้ำตาล มันมีส่วนไหนเป็นสีชมพูวะ
ชักสังหรใจไม่ดี
“พี่โก้ครับ พมว่า……..” แต่ก่อนที่ผมจะพูดจบ เสียงกรี้ด ก็ดังผ่านโทรศัพท์ และผ่านผนังห้องเข้ามาทั้ง 2 ด้าน
“อร้าย…….ทำไมมีแต่คนจะขืนใจช้าน”
จะไปรอดมั้ยนะ ทีมนี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
