หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] ผู้จัดการที่รัก♥ (จบ) | 19/10/2558

[Be mine]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

********************************************************************************************

[Be mine]

ผู้จัดการที่รัก♥

“ทำไมมันร้อนอย่างนี้วะ น่าหงุดหงิดชะมัด”

ไคล์ที่เพิ่งลงมาจากเวทีบ่นอย่างหงุดหงิด

“พูดไม่เพราะเลยนะไคล์”

ผมมองไคล์อย่างดุๆ

“ก็มันร้อนจริงๆนี่หน่า ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าถ้าเป็นงานกลางแจ้งไม่ต้องรับ”

ไคล์ยังคงบ่นไม่เลิกแถมยังแย่งพัดจากมือผมไปพัดเองแต่ยังอุตส่าห์พัดเผื่อแผ่มาให้ผมด้วย

“นายเป็นนักร้องนะ ทำเพื่อแฟนคลับแค่นี้ไม่ได้ก็เลิกเป็นไปเถอะ”

“ฉันทำเพื่อแฟนคลับน่ะได้ แต่ที่ฉันบ่น ก็เพราะนายไง ฉันไม่อยากให้นายต้องมาร้อนไปกับฉัน”

ผมที่เป็นคนดุไคล์กลับต้องมาเขินเพราะคำพูดที่แสดงความห่วงใยผม

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเป็นผู้จัดการของนายนะ จะให้ฉันทิ้งนายหรือไง”

ผมบอกไคล์แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตรงไรผมของไคล์ ผมรู้ว่าเขาเหนื่อย แต่เพื่องานเขาก็ต้องยอม ผมถึงได้พยายามเอาใจเขา แต่บางทีถ้าเอาแต่ใจมากเกินไปผมก็ต้องดุบ้าง

“เพราะนายเป็นอย่างนี้ไง ฉันถึงได้รักนาย”

ไคล์ดึงตัวผมเข้าไปกอด

“ปล่อยนะไคล์ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก”

แน่นอนว่าเรื่องของผมกับไคล์ยังไม่มีใครรู้ ถ้าทุกคนรู้ว่าผมกับไคล์เป็นแฟนกันคงเป็นเรื่องใหญ่น่าดู

“รอให้กลับบ้านก่อนละกัน ฉันจะกอดนายไม่ปล่อยเลย”

ก่อนจะปล่อยตัวผมไคล์ยังหอมแก้มผมส่งท้ายอีกต่างหากมันน่าจับมาตีด้วยไม้เรียวซะให้เข็ด



“ไคล์ ตื่นเดี๋ยวนี้เลย วันนี้นายมีถ่ายรายการนะ”

ผมปลุกคนขี้เซาที่มุดตัวเป็นดักแด้อยู่ในผ้าห่ม

“ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงนะ ฉันเพิ่งนอนไปแค่แป๊บเดียวเอง”

ที่จริงควรจะเป็นผมบ่นมากกว่านะ ก็เมื่อคืนกว่าไคล์จะปล่อยให้ผมนอนได้ก็เกือบจะสว่าง แถมผมยังต้องตื่นมาเตรียมเสื้อผ้าและของใช้ให้ไคล์ก่อนที่เขาจะตื่นอีกต่างหาก นี่ผมมาเป็นผู้จัดการหรือมาเป็นแม่กันแน่นะ

“ไม่ได้ ตื่นมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้านายไม่ตื่นฉันไปแล้วนะ”

ผมขู่ส่งท้ายก่อนจะเดินเข้าห้องครัวไปเตรียมอาหารเช้าเบาๆสำหรับผมและไคล์ ผมยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงเปิดฟักบัว ผมรู้ว่าไคล์น่ะตื่นตั้งนานแล้ว แต่ที่ไม่ยอมลุกเพราะอยากให้ผมสนใจ ดังนั้นผมจึงได้เดินออกมาอย่างนี้ไง พ่อคุณชายเลยยอมลุกจากเตียงได้

“วันนี้มีงานถึงกี่โมงอะ”

ไคล์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารทั้งๆที่ผมยังเปียกอยู่ ผมเท้าเองแล้วมองไคล์อย่างดุๆ ก็บอกหลายครั้งแล้วว่าหลังจากอาบน้ำเสร็จให้เช็ดผมให้แห้งก่อน

“ก็ฉันกลัวนายรอนาน”

ไคล์รู้ทันทีว่าที่ผมมีปฏิกิริยาแบบนั้นเพราะสาเหตุอะไร ผมลากไคล์มานั่งที่โซฟาแล้วหยิบผ้ามาเช็ดผมให้

“ทำไมชอบทำตัวเป็นเด็กนักนะ”

“ถ้าไม่ทำแบบนี้ วายจะสนใจฉันหรอ”

ดูเขาตอบมาสิ เอาแต่ใจตัวเองที่สุด ก็รู้ว่าผมต้องสนใจเขาอยู่แล้วยังจะชอบเรียกร้องความสนใจอีก

“ถ้าป่วยขึ้นมาจะไม่สนใจเลย”

“จะไม่สนใจจริงหรอ”

ไคล์เอามือมาเกี่ยวคอผมที่ยืนอยู่หลังโซฟาให้โน้มลงมาอยู่ตรงไหล่เขา

“ก็จริงน่ะสิ”

หน้าผมกับไคล์ห่างกันไม่ถึง 3 เซน ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆของไคล์ แต่ก่อนที่ปากของเราสองคนจะสัมผัสกันเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นมาเสียก่อน ไคล์ฮึดฮัดแต่ก็ยอมปล่อยแต่โดยดี

“สวัสดีครับบอส”

“นายกับไคล์รีบมาหาฉันที่ค่ายเดี๋ยวนี้เลยนะ”

เสียงตะคอกของบอสดังออกมาจากโทรศัพท์ ไคล์ที่ได้ยินรีบเดินมาอยู่ข้างๆผมเพราะรู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ

“มีอะไรหรอครับบอส”

“เดี๋ยวนายก็รู้เอง รีบมาหาฉันด่วนเลย”

ผมกับไคล์มองหน้ากันอย่างกังวล ผมรู้สึกใจคอไม่ดีเลย บอสโกรธขนาดนี้แสดงว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ และผมก็ภาวนาของอย่าให้เป็นเรื่องเดียวกับที่ผมคิดเลย ไม่งั้นผมคง…



ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผมเคาะประตูห้องบอส เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตผมกับไคล์ก็เปิดประตูเดินเข้าไปพร้อมกัน ในห้องมีบอสกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่เคยเห็นหน้าอยู่ในห้องด้วย

“มีเรื่องอะไรหรอครับบอส"

บอสไม่ตอบแต่หันหน้าโน๊ตบุ๊คมาทางผมกับไคล์ และทันทีที่เห็นภาพที่ปรากฏอยู่ในจอ ผมกับไคล์ก็มองหน้ากันอย่างตกใจ เพราะมันคือภาพที่ผมกับไคล์กอดกันเมื่อวาน และยังมีภาพที่ไคล์หอมแก้มผมอีกด้วย

“ฉันไม่ต้องการคำอธิบายหรอกนะ เพราะภาพมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ดีนะบรรณาธิการของสำนักงานข่าวนี้รู้จักกับฉัน ไม่งั้นคนทั้งประเทศคงจะได้เห็นภาพนี้กันหมดแล้ว”

“ผมขอโทษครับบอส”

“ฉันมีทางออกให้นาย ฉันจะให้นายไปทำหน้าที่อื่น แต่จะยังให้เงินเดือนเท่าเดิม”

ตอนนี้ผมสับสนไปหมด ผมมองไคล์ที่จ้องบอสอย่างโกรธ

“ผมไม่ยอมหรอก ถ้ารูปมันจะหลุดก็ปล่อยให้มันหลุดไปสิ ผมก็ไม่อยากจะปิดบังเหมือนกัน”

“แต่นายกำลังดังนะ จะให้ภาพพวกนี้มาทำลายชีวิตนายหรือไง”

ผมจับแขนไคล์ที่กำลังโมโหเผื่อจะช่วยให้เขาใจเย็นลงได้ และก็เป็นไปอย่างที่ผมคิด ไคล์ถอนหายใจออกมาแล้วพยายามระงับอารมณ์

“ถ้าผมดังแล้วไม่มีวายอยู่ข้างๆ ผมขอเป็นคนธรรมดาดีกว่า”

“ถึงนายจะยอมแต่ฉันไม่ยอม นายอย่าลืมนะว่านายทำสัญญากับค่ายนี้ไว้ เพราะฉะนั้น นายคือคนของฉัน ฉันสั่งอะไรนายก็ต้องทำ”

ไคล์เริ่มจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้ว ผมรู้ว่าไคล์อยากจะเข้าไปอัดหน้าบอสสักทีแต่เพราะผมจับแขนเขาอยู่ ไคล์จึงทำได้แค่เพียงกำหมัดแน่นแล้วจ้องมองบอสอย่างโกรธสุดขีด

“ก็ได้ครับ”

ทั้งไคล์ บอส รวมทั้งผุ้หญิงที่อยู่ในห้องคนนั้นมองมาที่ผมแต่คนละอารมณ์ ไคล์มองอย่างตกใจ แต่บอสมองผมแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจ

“นายทำถูกแล้วล่ะ ถ้านายรักไคล์ ก็ควรจะปล่อยให้เขามีอนาคตที่ดี ฉันจะให้นายไปทำหน้าที่อื่นที่สบายกว่านี้”

“ผมขอลาออกครับบอส”

“ฉันไม่ยอม”

ผมมองหน้าไคล์อย่างหนักแน่นและเด็ดขาด ผมคิดว่าวิธีนี้ดีที่สุดสำหรับทุกคนแล้ว ทั้งไคล์และทางค่ายจะได้ไม่ต้องมาเดือดร้อน ก็อย่างที่บอสบอกน่ะแหละ ผมรักไคล์และอยากให้เขามีอนาคตที่ดี

“ฉันสัญญาว่าจะติดตามผลงานนายตลอด และจะคอยดูแลนายถึงแม้นายจะไม่เห็นฉันก็ตาม ดูแลตัวเองดีๆล่ะ”

ผมบอกส่งท้ายก่อนจะเดินออกไปจากห้อง หลังจากประตูปิดลงผมก็รีบวิ่งให้เร็วที่สุดเพราะผมรู้ว่าไคล์ต้องตามผมมาแน่ๆ ผมแอบอยู่ในซอกเล็กๆแล้วมองไคล์ที่มองหาผม ผมอยากจะออกไปหาเขาแต่ผมก็ทำได้แค่แอบมองเขาผ่าม่านน้ำตา

“ดูแลตัวเองด้วยนะไคล์”



“วันนี้ตอนบ่ายนายมีอัดรายการสตาร์แซ่บ และตอน 5 โมงมี…”

“ฉันไม่ไป”

ไคล์เดินผ่านหน้าผู้จัดการคนใหม่ไปอย่างไม่สนใจ ผู้จัดการคนใหม่ก็คือผู้หญิงที่อยู่ในห้องของบอสวันนั้น

“นายจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ”

ผู้หญิงคนนั้นเดินไปดักหน้าไคล์ที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์กลับไปให้

“เธอก็ไปฟ้องบอสสิ”

“ฉันไปแน่”

เธอเดินกระทืบเท้าปึงปังไป ไคล์นั่งลงอย่างเหนื่อยๆ หน้าที่ของผมตอนนี้คงทำได้แค่มองเขาอยู่จากที่ไกลๆ

ผมมองไคล์ที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครอย่างสงสัย

“สวัสดีครับ ที่ผมให้คุณไปจัดการไปถึงไหนแล้ว ถ้าได้เรื่องมากกว่านี้ช่วยบอกผมทันทีเลยนะครับ”
ผมมองไคล์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหันหลังกลับไปยังทางที่ผมควรจะไป ได้เห็นว่าเขาสบายดีแค่นี้ผมก็พอใจแล้ว



ผมนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงใหญ่ที่เขาไม่เคยจะรู้สึกว่ามันกว้างขนาดนี้มาก่อน จนกระทั่งคนที่เคยนอนอยู่ข้างๆผมทุกวันไม่มีอีกแล้ว เมื่อนอนไม่หลับผมเลยลุกไปหยิบเอกสารสัญญาการเป็นนักร้องในค่ายของตัวเองมาอ่านต่อจากเดิม ผมตั้งใจอ่านโดยไม่ให้พลาดแม้แต่ตัวอักษรเดียว

“เอ๊ะ!”

ผมอ่านข้อความเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแน่ใจก่อนจะตัดสินใจกดโทรไปหาทนายถึงแม้ว่าตอนนี้จะดึกแล้วก็ตาม ผมอยากจะทำเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อผมจะได้พาคนที่ผมรักมาอยู่กับผมให้ได้



ผมกดโทรหาวายครั้งแล้วครั้งเล่าขับรถไปทุกที่ที่รู้จักโทรไปหาทุกคนที่สามารถโทรหาได้เพื่อต้องการจะรู้ว่าวายอยู่ที่ไหน

“นายอยู่ไหนนะวาย ออกมาหาฉันเถอะ”

ผมจอดรถที่สวนสาธารณะที่ผมกับวายเคยมาเดินเล่นกันตอนที่ผมไม่มีงาน ผมมองสายฝนเม็ดใหญ่ที่ตกกระทบกับกระจก ผมเดินออกจากรถแล้วเดินฝ่าสายฝนที่ตกกระหน่ำไปที่บ่อน้ำที่ตั้งอยู่ตรงกลางสวนแห่งนี้ ผมมองน้ำที่เคลื่อนไหวเพราะสายฝน

“วาย นายออกมาดูแลฉันสิ ออกมาดุฉัน ไหนนายบอกว่าจะคอยดูแลกันไง”

ผมนั่งลงบนพื้นหญ้าที่แฉะๆ แต่จู่ๆสายฝนที่ตกหนักอยู่ตอนนี้กลับไม่โดนตัวผมเลย

“นายนี่มันงี่เง่าจริงๆเลยนะ”

ผมเงยหน้ามองคนที่กลางร่มให้ผมอยู่ตอนนี้

“วาย”

ผมรีบลุกขึ้นแล้วจะดึงคนที่ผมตามหามาทั้งวันเข้ามากอดแต่วายกลับเบี่ยงตัวหลบ

“ไม่ต้องมากอดเลย ตัวนายเปียกอยู่”

“นายไปไหนมา ฉันตามหานายมาทั้งวันเลยนะ”

“ฉันก็อยู่แถวนี้แหละ แล้วทำไมนายมาตากฝนอย่างนี้ ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าให้ดูแลตัวเอง”

“เพราะฉันรู้ไงว่านายจะต้องออกมาดุฉันแน่ๆ”

“จริงๆเลยนะ รีบเข้ารถไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย”

ผมกับวายเข้ามาในรถของผม วายมองผมที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเงียบๆ

“ฉันหาวิธีที่จะทำให้นายกลับมาอยู่กับฉันได้แล้วนะ”

“นายไม่ต้องลำบากหรอกน่า ฉันก็คอยดูแลนายอยู่ห่างๆตลอดอยู่แล้ว”

“มันไม่เหมือนกันนี่ พรุ่งนี้เราจะไปหาบอสด้วยกัน”

“ฉันไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่”

“นายไม่อยากอยู่กับฉันหรอ นายไม่รักฉันแล้วใช่ไหม”

ผมมองวายอย่างน้อยใจ ผมอุตส่าห์หาทางให้เราได้กลับมาอยู่ด้วยกัน แต่วายกลับทำท่าทางเหมือนไม่อยากกลับมาอยู่กับผม

“ฉันรักนายและอยากอยู่กับนาย แต่ฉันไม่อยากให้นายเดือดร้อน”

ผมดึงวายเข้ามากอด ทำไมเขาต้องชอบเสียสละเพื่อผมด้วยนะทั้งๆที่ผมไม่ต้องการมันเลย

“ถ้านายรักฉัน นายก็ต้องทำตามที่ฉันบอก เข้าใจไหม”

“ก็ได้”



“วายครับ ตื่นได้แล้วนะ”

ผมลืมตามองไคล์อย่างแปลกใจ เป็นไปได้ไงที่ไคล์ตื่นก่อนผม

“อะไรเข้าสิงนายถึงตื่นเช้าได้”

“ไปอาบน้ำเถอะ ฉันเตรียมเสื้อผ้าให้นายไว้แล้ว ฉันไปเตรียมอาหารเช้าให้นายก่อนนะ”

ผมมองไคล์ที่เดินออกจากห้องไปอย่างงงๆ หรือว่าสมองไคล์จะได้รับการกระทบกระเทือนถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปในห้องครัว

“นายจะเผาครัวหรือไง”

ผมมองไคล์ที่กำลังทำอาหารเช้าให้ผมอย่างทุลักทุเล ในกระทะที่ไคล์กำลังถืออยู่ก็มีไข่ดาวที่ไหม้เกรียม

“นายไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะ ฉันทำเกือบเสร็จแล้ว”

“นายจะให้ฉันไปนั่งรอดูนายเผาครัวหรือไง นายนั่นแหละไปนั่งรอ”

ผมเดินไปแย่งกระทะในมือไคล์มาแล้วทิ้งไข่ดาวไหม้ๆนั้นลงถังขยะ แล้วลงมือทำอาหารเช้าโดยมีไคล์คอยป่วนอยู่ใกล้ๆ

“ขอโทษนะที่ทำให้นายลำบาก”

ไคล์มองผมที่กำลังวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างรู้สึกผิด ผมถอดหายใจแล้วเดินไปหาไคล์

“ฉันไม่ลำบากหรอก และฉันก็ชินแล้ว”

“นายอย่าทิ้งฉันไปอีกนะวาย ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย”

“เราไปกินอาหารกันดีกว่า นายมีธุระไม่ใช่หรอวันนี้”

ผมพาไคล์มานั่งที่โต๊ะกินข้าว ผมไม่กล้ารับปากว่าจะอยู่ดูแลไคล์ตลอดไป เพราะอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่มีใครคาดการณ์ได้



ไคล์พาผมมาที่ค่าย ผมเดินเข้าไปข้างในอย่างไม่มั่นใจ ตลอดทางก็มีเสียงซุบซิบตลอด แต่ไคล์ดูจะไม่สนใจเอาแต่ลากพาผมไปที่ห้องบอส ไคล์เปิดเข้าไปโดยไม่เคาะก่อน

“อ้าวไคล์ นายมีอะไร แล้ววาย นายมากับไคล์ได้ไง”

“นี่ครับ”

ไคล์ยื่นซองสีน้ำตาลไปให้บอส

“หนังสือสัญญา นายเอามาให้ฉันทำไม”

บอสมองไคล์อย่างไม่เข้าใจ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไคล์กำลังจะทำอะไร

“คุณคงจำไม่ได้สินะว่าในสัญญาไม่ได้ระบุว่าผมห้ามคบกับใครหรือว่าห้ามคบกับผู้จัดการส่วนตัวและในสัญญายังระบุไว้อีกว่า ถึงผมจะต้องทำงานให้ค่ายนี้จนกว่าจะหมดสัญญา แต่ผมก็ยังมีอิสระที่จะเลือกทำงานหรือไม่ทำงานไหนก็ได้ ซึ่งถ้าบอสไม่ทำตามข้อตกลงของผม รับลองได้ว่าทางค่ายจะต้องเดือดร้อนแน่นอน”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆเลยนะ”

“มีบอสเจ้าเล่ห์ก็ต้องรู้ให้ทันสิครับ”

ไคล์ยิ้มให้บอสอย่างเหนือกว่า ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าไคล์กำลังทำอะไร

“ฉันคงไม่มีทางเลือกสินะ ก็ดีเหมือนกัน เพราะผู้จัดการคนใหม่ของนายเพิ่งมาขอลาออกเมื่อวานนี้เอง คงไม่มีใครจะคุมคนเอาแต่ใจอย่างนายอยู่นอกจากวายแล้วล่ะ ฉันฝากด้วยนะวาย”

“ครับบอส”



“วายยย วันนี้ฉันขอพักไม่ได้หรอ”

ไคล์เริ่มงอแงใส่ผมเมื่อผมไปปลุกให้ตื่นตั้งแต่เช้า

“ก็นายอยากเบี้ยวงานเขาทำไมตั้งเยอะแยะ นายต้องรับผิดชอบสิ”

ตอนที่ผู้จัดการคนใหม่ของไคล์มาทำงาน ไคล์ก็เอาแต่ปฏิเสธงานและผลัดงานไป ก็ดื้อซะแบบนี้ใครเขาจะทนได้ นอกจากผมคนนี้

“นั้นเป็นความผิดนายนะ”

“ไม่ต้องมาโทษฉันเลย รีบลุกมาเดี๋ยวนี้นะ”

“ฉันเหนื่อยจริงๆนะ”

“ฉันให้นายนอนต่อก็ได้ แต่แค่ 5 นาทีนะ”

ผมมองไคล์อย่างยิ้มๆ ถ้าไม่มีผมแล้วไคล์จะเป็นอย่างไรนะ



“คุณไคล์เชิญแสตนบายด์ข้างเวทีได้แล้วค่ะ”

พนักงานเข้ามาบอกไคล์ที่อยู่ในห้องพัก วันนี้ไคล์มีคอนเสิร์ตเล็กๆที่เป็นคอนเสิร์ตขอบคุณแฟนคลับ ไคล์ตั้งใจกับคอนเสิร์ตครั้งนี้มาก เขาทุ่มเทและตั้งใจซ้อมมาอย่างหนัก มันทำให้เห็นว่า เขารักและผูกพันกับแฟนคลับที่คอยสนับสนุนและรักเขามากแค่ไหน

“ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันตามไป”

“นายไปดูฉันที่หน้าเวทีนะ ฉันอยากเห็นหน้านายตอนที่กำลังร้องเพลง”

“เรื่องมากจริงๆ รีบออกไปได้แล้ว”

ผมเก็บขอนิดหน่อยก่อนจะเดินตามไคล์ออกไป

“ตื่นเต้นหรือไง”

ผมถามไคล์ที่ยืนรอขึ้นเวที

“ก็นิดหน่อย นายไปรอฉันที่หน้าเวทีสิ ฉันจะได้เห็นนายเป็นคนแรกทันทีที่ขึ้นเวที”

“ก็ได้ๆ ทำให้เต็มที่นะ”

ผมเดินไปที่หน้าเวทีอย่างยากลำบาก วันนี้แฟนคลับไคล์มาเยอะจริงๆ ไม่คิดว่าคนเอาแต่ใจอย่างไคล์จะมีคนรักมากขนาดนี้ ผมมองไคล์ที่เดินขึ้นเวทีอย่างมั่นใจ เขามองมาทางผมแล้วยิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบกลับไป เสียงดนตรีเร็วๆเริ่มบรรเลงขึ้นตามด้วยเสียงนุ่มๆของไคล์ เสียงกรี๊ดดังสนั่นไปทั่ว

“ไคล์ ไคล์”

“เรารักไคล์”

เสียงเรียกชื่อและเสียงบอกรักไคล์ทำให้ผมยิ้มออก และผมรู้ว่ามันเป็นเสียงที่ทำให้ไคล์หายเหนื่อยได้
หลังจากเพลงเร็วจบลงก็ตามด้วยเพลงจังหวะช้าๆ ทุกเนื้อร้องที่ผ่านน้ำเสียงของไคล์ผมจำได้แม่นเป็นอย่างดี ทุกคำร้องมันช่างมีความหมาย ยิ่งสายตาไคล์ที่มองมาที่ผมมันยิ่งทำให้เพลงเพราะขึ้นเป็นอีกร้อยเท่า ผมมองแสงไฟสปอร์ตไลท์ที่ส่องมาตรงตัวผมอย่างตกใจ ทุกกคนแหวกเป็นวงกลมเหลือเพียงผมที่อยู่ตรงกลาง ผมยังไม่ละสายตาจากไคล์ที่กระโดดลงมาจากเวทีแล้วค่อยๆเดินมาหาผมช้าๆพร้อมทั้งร้องเพลงไปด้วย เพลงจบลงพร้อมกับเสียงเงียบ ทุกคนคงจะงงว่าไคล์กำลังจะทำอะไรรวมทั้งผมด้วย

“วาย”

เสียงไคล์เรียกชื่อผมทำลายความเงียบ

“นายกำลังทำอะไร”

ผมกระซิบถามไคล์

“ขอบคุณนะที่ดูแลฉันมาตลอด ถึงแม้ว่าฉันจะดื้อ เอาแต่ใจ และทำให้นายเหนื่อยตลอดมา แต่ฉันก็อยากจะขอให้นายดูแลฉันอย่างนี้ตลอดไป นายจะทำให้ฉันได้ไหม”

ไคล์มองหน้าผมอย่างต้องการคำตอบ

“นายจะมาถามอะไรตอนนี้”

ผมกระซิบบอกไคล์ เขาคิดอะไรอยู่นะที่ทำแบบนี้ต่อหน้าแฟนคลับของเขา

“ทุกคนครับ ผมอยากจะบอกกับทุกคนที่ผมรักว่า ผู้ชายคนนี้ คือคนที่ผมจะยกหัวใจให้เขาดูแล ทุกคนรักผมใช่ไหมครับ”

ไคล์ถามแฟนคลับที่กำลังสงสัยอย่างอ้อนๆ

“รัก!!!!”

เสียงตอบเป็นเสียงเดียวกันทำให้ไคล์ยิ้มกว้าง

“ถ้าทุกคนรักผม ทุกคนก็ต้องรักคนที่ผมรักด้วยนะครับ”

“พวกเรารักไคล์ พวกเรารักไคล์ พวกเรารักไคล์”

ไคล์ยิ้มอย่างพอใจที่แฟนคลับยอมรับในตัวผม

“แล้วนายล่ะวาย นายจะไม่ทิ้งฉันไปไหนใช่ไหม”

“ฉันจะทิ้งนายไปไหนได้ล่ะ ถ้าทำอย่างนั้นฉันได้โดนแฟนคลับนายรุมแน่ๆ”

ไคล์ดึงผมเข้าไปกอดท่ามกลางสายตานับพันคู่ เสียงปรบมือยิ่งทำให้ผมเขินจนไม่กล้าสบตากับใคร

“ฝากดูแลฉันตลอดไปด้วยนะ ผู้จัดการที่รัก”

-FIN-

************************************************************************************************

 

[yunjae123]

ไคล์สุดยอดเลย
เจ้าเล่ห์ดี ชอบๆๆๆ
วายอ่ะเป็นคนดีเกินไป ไม่น่ายอมบอสเลย!!
แฟนคลับคงฟินน่าดูเลยอ่าาาา ไคล์วายๆๆๆ

[wonderbe]

ดีงามมากไคล์
รู้สึกว่าต้องการอีกก จะมีตอนพิเศษไหมน้อ

[purple]

ฟินค่าาา ><
วายเป็นคนดีมากกก จนไม่ทันเล่ห์ไคล์ 555
ขอบคุณค่ะ

[ketekitty]

น่ารัก ละมุนมาก เขินแทนวาย (เกี่ยว?)

[arij-iris]

ไคล์สุดยอดอ่ะ 

[whitelavenders]

ไม่แน่นะ
แฟนคลับอาจจะชิปคู่ไคล์วายอยู่แล้วก็ได้
ใครจะไปรู้ 55555555
ไคล์ฉลาดดีนะคะ ดีที่อ่านเซ็นสัญญาและหาช่องโหว่ได้

[twinmonkey0311]

 

[Supparang-k]

วายไปไหนไม่รอดแน่ไคล์มันดูลูกอ้อนเยอะ 555

[Petit.K]

 
วายน่าร้ากกกกก จัดการไคล์ได้อยู่หมัดคนเดียว ดูแลอย่าให้ไคล์เกเรหาเศษหาเลยจนเกินไปนะ สู้ไคล์บ้าง55555

[Honeyhoney]

  น่ารักมาก ๆๆๆๆๆ ค่า

[BAKA]

อื้อหืออออ ไคล์เจ้าเล่ห์มากกกกก

[Mayana]

 
 

[`ลoงสิจ๊ะ™]

งือ...ดีๆอ่า

[lostinthelight]

จบแฮปปี้มากค่ะ ประทับใจ

[aoihimeko]