[เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] Special Time #อยู่ที่คอมเมนท์ 24 [11.12.58 | 23.21]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] Special Time #อยู่ที่คอมเมนท์ 24 [11.12.58 | 23.21]  (อ่าน 3546 ครั้ง)

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-12-2015 23:16:52 โดย lalabies »

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: Alone The series By lalabies
«ตอบ #1 เมื่อ16-10-2015 21:08:20 »

ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของคนเหงา

ความเหงาของคนเราไม่เหมือนกัน บางคนเหงาเพราะต้องอยู่คนเดียว บางคนเหงาเพราะเพื่อนไม่ว่าง หรือบางคนก็เหงาเพราะคนรักไม่สนใจ แล้วคุณล่ะ กำลังเหงาแบบไหน



ไทม์@TimeTimes 10 นา - เธอเคยดึงผมขึ้นมาจากความมืดมน และเธอก็เป็นคนที่ผลักผมลงไป

ไทม์@TimeTimes 4 นา - สุดท้าย ทุกอย่างก็ต้องจบ

ไทม์@TimeTimes 3 นา - ผมโชคร้ายเกินไปแล้ว ขอให้ผมเจอสิ่งดีๆบ้างได้ไหม

ไทม์@TimeTimes 2 นา - ทำไม มันเจ็บปวดจัง

ผมไล่ดูหน้าทามไลน์ทวิตเตอร์ที่เต็มไปด้วยข้อความเศร้าๆของไทม์ คนที่ผมเฝ้ามองมาเป็นปีโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย
ไทม์คบกับหลิงมานานแล้ว ทั้งคู่ชอบโพสต์โมเม้นน่ารักเวลาอยู่ด้วยกันลงบนหน้าทามไลน์จนมีคนชื่นชอบและติดตามคนทั้งคู่หลายหมื่นคน และ1ในฟอลโลว์เวอร์ของไทม์ก็มีผมอยู่ในนั้น ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องกดติดตามแค่ไทม์ รู้แค่ผมชอบอ่านเวลาที่เขาตอบเมนชั่นกวนๆ มุกเกรียนๆ ชอบที่เขาแสดงออกว่ารักหลิงมากแค่ไหน แต่ในบางครั้งผมก็รู้สึกหน่วงๆที่หัวใจเวลาที่อ่านข้อความหวานๆของเขาสองคน สงสัยผมคงต้องไปตรวจหัวใจบ้างเผื่อเป็นโรคร้ายอะไร
แต่ตอนนี้ ตอนที่เขาโพสต์ข้อความเศร้า เสียใจ ผมรู้สึกเจ็บหัวใจแปลกๆ รู้สึกหน่วงกว่าทุกครั้ง อยากเป็นคนทำให้เขารู้สึกดี อยากทำให้เขาหายเศร้า

ไทม์@TimeTimes 30 วิ – ความเจ็บปวดในครั้งนี้ ผมจะก้าวผ่านมันไปได้ยังไง

ตินท์@Tint 2วิ - @TimeTimes นายเหมาะกับร้อยยิ้มมากกว่าน้ำตา อย่าเศร้าเลยนะ

ผมทำมันไปแล้วหลังจากที่เฝ้ามองดูเขามาเป็นปี นี่เป็นเมนชั่นแรกที่ผมกล้าส่งไปหาเขา ผมแค่รู้สึกกระวนกระวายแค่อยากปลอบให้เขารู้สึกดี รู้ตัวอีกที มือผมก็กดส่งข้อความนั้นไปแล้ว

1 notification
การแจ้งเตือนของผมเด้งขึ้น ผมลุ้นให้เป็นเขา คนที่ผมเฝ้ารอแล้วก็ไม่ผิดหวัง มันเป็นเมนชั่นของเขาจริงๆด้วย

ไทม์@TimeTimes 1วิ - @Tint ผมอยากยิ้ม แต่ในใจผมตอนนี้มันเหนื่อยล้าเกินไป เกินกว่าจะยิ้มออกมาได้

ผมรู้สึกตัวเองหวิวๆ ใจเต้นแรงไม่หยุด แค่1 เมนชั่นที่เขาตอบมา มันทำให้ผมตื้นตันใจแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน คงเป็นเพราะเขาเป็นคนที่ผมปลื้ม เขารับรู้แล้วว่าผมมีตัวตน ผมก็ต้องดีใจเป็นธรรมดาใช่ไหม คงเหมือนกับที่เราชอบดาราสักคน แล้วเขาตอบข้อความเรา เราก็ต้องรู้สึกดีใจเป็นธรรมดา แต่ตอนนี้เขากำลังเสียใจอยู่นะ ผมไม่ควรจะยิ้มสิ

ตินท์@Tint 3นา - @TimeTimes ลองทำในสิ่งที่นายชอบสิ เช่นดูหนังอวกาศ มันคงจะทำให้นายรู้สึกดีขึ้น

ผมติดตามเขามานานจนรู้ว่าเขารักการดูหนังเป็นชีวิตจิตใจ และหนังที่เขาชอบมากที่สุกคงเป็นหนังแนวอวกาศนอกโลก มีเรื่องไหนเข้าโรงมา เขาไม่เคยพลาดที่จะไปดูแล้วก็โพสต์ตั๋วหนังลงทวิตทุกครั้ง บางทีเขาน่าจะโพสต์ลงก่อนจะเข้าโรงบ้างนะ เผื่อผมจะสามารถไปซื้อตั๋วตามเข้าไปนั่งดูใกล้ๆได้ ทำไมผมถึงคิดได้เหมือนโรคจิตแบบนี้นะ

ไทม์@TimeTimes 1นา - @Tint จริงด้วย มาเชี่ยนเข้ามานานแล้ว ผมควรไปดูมันใช่ไหม

ตินท์@Tint 30วิ - @TimeTimes ไม่ใช่แค่ควร แต่นายต้องลุกไปแต่งตัวแล้วออกไปดูมันตอนนี้
 
ไทม์@TimeTimes 5นา - @Tint ผมอยู่บนBTSแล้ว ดูจบแล้วผมจะกลับมาเล่าให้คุณฟังนะว่าเป็นยังไงบ้าง หวังว่าคุณคงยังไม่ได้ดู ผมจะได้สปอยให้คุณหงุดหงิดเล่น 

ทำยังไงดี ผมควรทำยังไงดี ตอนนี้ใจผมสั่นไปหมด รู้สึกหน้าร้อนๆ หุบยิ้มไม่ได้ แค่เขาตอบกลับมาผมต้องตื่นเต้นขนาดนี้เลยหรอ ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-11-2015 19:19:48 โดย lalabies »

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #2 เมื่อ16-10-2015 22:22:32 »

ตอนที่  2



เพราะต้องออกจากบ้านมาเรียนในกรุงเทพ ทำให้ผมต้องอยู่หอเดียว เพื่อนในคณะก็ไม่เยอะเพราะเป็นคนพูดไม่เก่ง ทำให้ผมเหงา โดดเดี่ยว จึงต้องพึ่งโซเชี่ยวเนคเวิร์คเพื่อทำให้หายเหงา  เพื่อนผู้หญิงในห้องแนะนำให้ผมลองเล่นโปรแกรมทวิตเตอร์ดู เพราะเป็นโปรแกรมที่แม้เราอยู่คนเดียว ก็เล่นได้ไม่เบื่อ ไม่ต้องสนใจมากว่าข้อความที่โพสต์จะมีคนสนใจไหม จะมีคนมากดไลค์ไหม ขอแค่ได้ระบายความรู้สึกเหงาๆลงไป หรือพูดคุยกับเพื่อนใหม่ๆที่ชื่นชอบในสิ่งเดียวกัน แต่ไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน แค่นั้นก็พอแล้ว 
1 ปีก่อนหน้านี้มีคนรีข้อความของไทม์ที่คุยกับแฟนมาในหน้าทล.ของผม ผมกดรีทวิตก่อนจะกดเข้าไปดูหน้าทล.เขา โพสต์แต่ละโพสต์ของเขามีเสน่ห์ดึงดูดให้ผมกดติดตาม หลังจากวินาทีนั้น ชีวิตของผมก็ไม่เคยเหงาอีกเลย

ตินท์@Tint 2วิ - @TimeTimes ดูให้สนุกนะ

ผมกดตอบเมนชั่นเขาไปก่อนจะลงมาใต้หอเพื่อปริ้นรายงานวิชาเจนเอ็ด (วิชาเลือกของมหาลัย) และกินข้าวร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำที่หน้าปากซอย ร้านนี้ทำกับข้าวอร่อยมากนะ ให้เยอะ ราคาก็ไม่แพง รสชาติดีกว่าอาหารที่หอในมหาลัยมาก ผมเคยไปกินที่นั่นหนึ่งครั้งตอนก่อนไปทำค่าย อาหารรสชาติแย่มากๆจนผมทนกินแทบไม่หมด ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่ยอมปรับปรุงรสชาติอาหาร มิน่าเพื่อนๆผมที่อยู่หอในจึงหนีออกไปกินข้าวข้างนอกกันหมด

กะเพราทะเลร้อนๆกับไข่ดาววางอยู่บนหน้าผม ถึงจะเป็นอาหารเบสิคทั่วไป แต่ถ้าคุณได้มาลองทานที่ร้านนี้มันจะกลายเป็นอาหารจานโปรดของคุณในทันทีเพราะกุ้งกับปลาหมึกสดๆผัดกับกะเพราหอมๆนี่มันอร่อยจริงๆ
หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็กลับมาเอางานที่ปริ้นเสร็จแล้วกลับขึ้นห้องเดินไปนั่งหน้าคอมกดเลื่อนดูทล. ไทม์ยังไม่โพสต์อะไรเลยหลังจากที่เราคุยกันล่าสุด สงสัยคงดูหนังยังไม่จบ งั้นผมขอไปปั่นรายงานให้เสร็จก่อนแล้วกัน


ผมบิดขี้เกียจก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นมาดู 3ทุ่มแล้วหรอ ผมนั่งทำงานมาจนถึง 2ชั่วโมงเลยหรอเนี่ย กดปิดโปรแกรมเวิร์ดก่อนจะเลื่อนไปกดเปิดกูเกิ้ลโครมเพื่อล็อคอินเข้าทวิตเตอร์
1 notification
มี1การแจ้งเตือน เป็นของไทม์ใช่ไหม เพราะเขาออกไปดูตั้งแต่5โมงเย็นป่านนี้หนังคงจะจบแล้ว และในทวิตเตอร์ผมกดติดตามคนไว้ไม่ถึงร้อยคน ส่วนมากเป็นแอคคำคมและดาราดังทั่วไปไม่มีใครเมนชั่นมาหาผมแน่ๆ

ไทม์@TimeTimes 25นา - @Tint ผมดูหนังจบแล้ว มันสนุกมาก คิดไม่ผิดจริงๆที่ออกไปดุหนังวันนี้ คุณรู้ไหมตอนจบพระเอกตายด้วยนะ คนนี่ร้องไห้กันทั้งโรงเลย

ตินท์@Tint 2วิ - @TimeTimes ผมนึกว่าตอนสุดท้ายพระเอกกลายเป็นไอร่อนแมนร่อนเข้าไปใก้ลยานจนได้กลับบ้านซะอีก

ไทม์@TimeTimes 1นา - @Tint คุณดูมาแล้วหรอ หว๊า งี้ผมก็อดแกล้งเลยสิ

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes นายยังต้องพัฒนาอีกเยอะกว่าจะแกล้งผมได้ (ใครจะบอกล่ะครับ ว่าไปดูตั้งแต่หนังเข้าวันแรกเผื่อเขาทวิตเกี่ยวกับเรื่องนี้ผมจะได้เข้าใจเขาได้

ไทม์@TimeTimes 30วิ - @Tint ไม่มีใครรอดผมจากการแกล้งของผมได้หรอกครับ คอยดู แต่หนังสุกมากจริงนะ เหมือนApollo 13 เลยแต่สนุกกว่า พรุ่งนี้ไปดูอีกรอบดีไหมเนี่ย

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ดีแล้วครับที่สนุก แสดงว่านายหายเศร้าแล้วสินะ

ไทม์@TimeTimes 50วิ - @Tint ตอนแรกก็หาย แต่พอกลับมาอยู่ห้องคนเดียวผมก็เศร้าอีกแล้ว ทำยังไงดี
ผมพลาดไปแล้ว ไม่น่าไปทักเขาเลย เขากำลังลืมเรื่องราวเศร้าๆแต่ผมดันไปกระตุ้นให้เขานึกขึ้นได้ น่าตีตัวเองแรงๆจริงๆ

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ลองหาอะไรอร่อยกินไหม กินของที่ชอบอาจทำให้รู้สึกดีขึ้น

ไทม์@TimeTimes 30วิ - @Tint ผมชอบกินปังเย็นร้านใกล้ๆหอนะ แต่มันจะ4ทุ่ม เขาคงปิดไปแล้ว

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ผมมีไอติมอยู่ในตู้เย็น ถ้าแบ่งนายได้ผมแบ่งไปแล้ว

ไทม์@TimeTimes 3นา - @Tint รสวนิลาใช่ไหม มันคงแทนปังเย็นได้ถ้าผมมีมันอยู่ในตู้บ้าง ต่อไปผมจะต้องซื้อมันมาติดไว้ในตู้เย็นบ้างแล้ว

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes งั้นผมกินแทนนายแล้วกันวันนี้

ไทม์@TimeTimes 2นา - @Tint นายใจร้ายมากเลยรู้ไหม นายกำลังจะทำให้ผมอดใจไม่ไหวแล้วลงไปในเซเว่นตอนนี้

ตินท์@Tint 30วิ - @TimeTimes ถ้านายเป็นผู้หญิงผมคงจะห้ามให้นายออกไปไหนตอนดึกๆ แต่นี้นายเป็นผู้ชาย ถึงจะออกไปไหนตอนตี2 ก็คงไม่มีใครกล้ามาฉุด

ไทม์@TimeTimes 2นา - @Tint คุณนี้ไม่รู้อะไรซะแล้ว ตอนผมอยู่มหาลัย มีหนุ่มๆมาจีบผมตั้งหลายคน พอผมก้าวเท้าออกจากห้องอาจจะมีหนุ่มหล่อมาดักรออยู่หน้าห้องก็ได้

ตินท์@Tint 3วิ - @TimeTimes หนุ่มๆพวกนั้นคงตาบอดแน่ๆ
บางทีหนุ่มที่รอฉุดเขาอยู่หน้าห้องอาจจะเป็นผมก็ได้นะ ถ้าผมรู้ว่าหอเขาอยู่ไหน เอ่อ..นี่ผมเขาขั้นเป็นโรคจิตเต็มตัวแล้วใช่ไหม

20นาทีผ่านไปเขายังไม่ตอบผมกลับมา ผมเลื่อนอ่านข้อความหน้าทล.กดรีทวิตโพสต์ที่ถูกใจผมไปเรื่อยๆก่อนจะกดเข้าไปส่องหน้าทล.ของไทม์ หน้าทล.เขามีแต่คำคมเศร้าๆที่เขารีไว้แล้วก็เมนชั่นที่คุยกับผมแค่คนเดียว แค่ผมคนเดียวจริงๆที่เขาตอบตั้งแต่เขากลับมาจากดูหนัง มันทำให้ผมรู้สึกดีใจไม่น้อยเลย

ไทม์@TimeTimes 1นา - @Tint ให้ทายว่าผมหายไปไหนมา

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ขอทายว่าแน่กำลังถือไอติมวนิลาไว้ในมือคงจะถูกกว่า (ผมรีบตอบกลับเขาทันทีที่เมนชั่นเขาเด้งขึ้น)

ไทม์@TimeTimes 45วิ - @Tint นายเป็นผีเหรอ -0-

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ผีอะไรจะหล่อขนาดนี้

ไทม์@TimeTimes 50วิ - @Tint ก็นายรู้ว่าผมถือไอติมวนิลาไว้ในมือ

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ผมแค่คิดว่าคนแบบคุฯคงไม่หายไปไหนนานๆในตอนดึกๆ นอกจากไปหาของกิน

ไทม์@TimeTimes 1นา - @Tint นี่นายด่าว่าผมตะกละไหมเนี่ย ผมกินหมดแล้ว ไปนอนดีกว่า เพราะตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นแล้ว

ตินท์@Tint 30วิ - @TimeTimes ฝันดีครับ ขอให้พรุ่งนี้เจอแต่สิ่งดีๆนะ
ผมกดปิดหน้าเว็บทวิตเตอร์ ชัตดาวน์คอมพิวเตอร์แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง อย่างน้อยวันนี้ผมกับเขาก็เข้านอนเวลาเดียวกัน คงจะฝันดีแน่ๆ

ออฟไลน์ Littlesir

  • I adore all the things you hate about yourself.
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-0
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #3 เมื่อ05-11-2015 16:19:48 »

รอตอนต่อนะ

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #4 เมื่อ05-11-2015 22:37:15 »

ฟิน >///<

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #5 เมื่อ06-11-2015 12:34:16 »

น่ารักอ่า

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #6 เมื่อ14-11-2015 14:14:52 »

ตื่นเต้นมีคนเข้ามาอ่านมีคนเข้ามาคอมเม้นต์ด้วย เดี๋ยวมาลงตอนต่อไปให้อ่านนะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #7 เมื่อ15-11-2015 22:22:43 »

เข้ามาอ่านแล้วนะ

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #8 เมื่อ16-11-2015 01:53:14 »

ตอนที่ 3 [40%]
   
6.00 น. เวลาที่ผมตื่นปกติ ไม่ว่าจะนอนเร็วหรือนอนช้าผมก็ตื่นเวลานี้ตลอด มันชินเพราะตื่นเวลานี้มาตั้งแต่เข้ามหาลัยใหม่ๆ การที่เราตื่นเวลาเดิมๆตลอดมันดีนะ เหมือนเป็นการฝึกวินัยตัวเองไปในตัว แต่สิ่งที่ไม่เหมือนทุกวันก็คงเป็นมือผมที่รู้สึกตัวก็จับโทรศัพท์มาเปิดโปรแกรมทวิตเตอร์ทันที

1 notification

ไทม์@TimeTimes 1ชม. - @Tint ตื่นได้แล้วคุณผีที่หน้าตาหล่อน้อยกว่าผม

ผมว่าผมตื่นเช้าแล้ว แต่ไทม์ยังตื่นเช้ากว่าผมอีก การได้รับเมนชั่นจากเขามันทำให้ใจผมรู้สึกพองโตแปลกๆ ให้ความรู้สึกว่าวันนี้ต้องมีอะไรดีดีเกิดขึ้นกับผมแน่ๆ

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes คนไม่หล่อจะชอบบอกว่าตัวเองหล่อเพราะไม่มีใครชม ผมคิดว่าคุณคงเป็นคนประเภทนั้นนะ

ผมกดตอบเมนชั่นเขาก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ แต่โทรศัพท์ผมดันส่งเสียงดังขึ้นซะก่อน

“สวัสดีครับแม่”
“ตื่นแล้วใช่ไหมลูกวันนี้ได้ไปธุระที่ไหนไหม” วันนี้วันเสาร์ครับ มหาลัยเลยหยุด แต่ผมไม่ได้หยุดมาสองอาทิตย์แล้วเพราะใกล้สอบทำให้ต้องรีบไปปั่นงานกลุ่มเพื่อให้เสร็จทันจะได้มีเวลาอ่านหนังสือเยอะๆ ซึ่งผมก็ทำมันเสร็จไปแล้วในเมื่อวานนั่นเอง แต่วิชาเจนเอ็ดที่ผมเรียนนี่สนุกนะ เป็นวิชาเกี่ยวกับการสร้างมนุษยสัมพันธ์เหมาะกับคนที่ไม่ค่อยมนุษยสัมพันธ์แบบผม เป็นวิชาที่ทำให้ผมได้เจอกับเพื่อนต่างคณะ งานก็ไม่ยากแค่ให้ไปถ่ายรูปกันแล้วเขียนแล้วเขียนบรรยายความรู้สึกส่งเฉยๆ

“ไม่ครับ วันนี้ตินท์ว่าง แม่มีอะไรหรือเปล่า”
“แม่กับลุงตามส่งกาแฟกับชาไปให้น้าตาลแม่ก็เลยส่งชาส่วนของลูกไปด้วย อย่าลืมเข้าไปเอาด้วยนะ” บ้านผมมีไร่ชาอยู่ที่เชียงใหม่ครับ เปิดเป็นโฮมสเตย์ให้คนที่ชอบบรรยากาศดีๆเข้าพักด้วย ส่วนคุณลุงก็ทำไร่กาแฟอยู่เชียงใหม่เหมือนกันแต่คนล่ะที่กับไร่ชาผม ส่วนน้าตาลเป็นน้องสาวแม่ที่มาเปิดคาเฟ่อยู่ที่บางกระเจ้าโดยที่แม่ผมและลุงตามจะส่งชากับกาแฟมาให้ทุกๆเดือน ชาที่ไร่ผมรสชาติดีมากเลยนะ ถึงจะอยู่กับไร่ชามาแต่เด็กผมก็ไม่เคยเบื่อรสชาติของมัน พอมาเรียนที่กรุงเทพ เลยให้แม่ส่งมาให้ตลอด

“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวตินท์เข้าไปเอาวันนี้เลย ว่างพอดี”
“จ้า แล้วก็อย่าลืมโทรหาพ่อเขาด้วยนะ เห็นบ่นใหญ่เลยว่าช่วงนี้ลูกชายตัวดีไม่ยอมโทรหาสักที”
“โธ่ แม่ครับ ถึงโทรหาบ่อยพ่อก็ชอบบ่นว่าผมไม่ค่อยโทรหาอยู่ดี”
“ไม่รู้แหล่ะ ไปคุยกันเองแม่วางแล้วนะ”
“รักแม่นะครับ”

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #9 เมื่อ16-11-2015 09:13:46 »

สั้นนนนนน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
« ตอบ #9 เมื่อ: 16-11-2015 09:13:46 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: [เรื่องสั้น] Alone The series By lalabies
«ตอบ #10 เมื่อ17-11-2015 19:17:15 »

ตอนที่ 3 [เพิ่มอีก 30%]

หลังวางโทรศัพท์ผมก็เข้าไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวออกมาแต่งตัวเตรียมเอาชาที่ร้านคุณอาก่อนไปแวะทานโจ๊กหน้าปากซอยข้างร้านอาหารตามสั่งที่กินเมื่อวาน แถวนี้ตอนเช้าๆของกินเยอะมากครับ ผมนี่เลือกกินไม่ถูกแต่ส่วนมากก็จะมานั่งกินโจ๊กเพราะตอนเช้าผมไม่ชอบกินอะไรหนักๆกินไปกดมือถือไปไทม์ยังไม่มาตอบเมนชั่นผมอีกไม่รู้ว่าละเมอตื่นมาตอบแล้วหลับต่อหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้นก็คง… น่ารักดีว่าไหมครับ

หลังกินโจ๊กเสร็จผมก็เดินมาขึ้น BTS สถานีราชเทวี ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหอผม มาลงที่สถานีบางนา ก่อนจะต่อ
วินมอไซค์ไปแถวท่าเรือข้ามฟากข้ามไปท่าเรือวัดบางน้ำผึ้งนอก ไม่ลืมที่จะเช่าจักรยานจากร้านแถวนั้นก่อนจะปั่นไปตามทางของบางกระเจ้า ที่นี่อากาศดีมากครับ เต็มไปด้วยต้นไม้และคนที่มาปั่นจักรยาน สมกับฉายาปอดกรุงเทพของมัน

ได้สูดอากาศบริสุทธิ์แบบนี้ร่ายกายค่อยรู้สึกกระปี้กระเปร่าหน่อย ปั่นเลยพิพิธภัณฑ์ปลากัดไทยมาไม่นานก็จะเจอร้านกาแฟของอาตาลชื่อร้านเฮือนกาแฟ ผมมาถึงประมาณ9โมงพอดีกับอาตาลกำลังเปิดร้านจึงได้เข้าไปช่วย อาตาลแต่งงานกับอาภัทรที่เป็นคนกรุงเทพก่อนจะย้ายมาอยู่ที่นี่โดยได้เปิดร้านกาแฟเล็กๆแต่น่านั่งตามความฝันของตัวเอง ส่วนอาภัทรเป็นสถาปนิกทำงานในบริษัทใหญ่ ทั้งสองรักกันมากดูแลเอาใจใส่กันดีจนผมอิจฉาอยากมีคนรักบ้าง ติดแต่ไม่ชอบอยู่ในที่ๆคนเยอะๆและไม่ชอบทำความรู้จักกับคนแปลกหน้านี่สิ เลยไม่รู้จะหาแฟนจากไหน

“ตินท์จะกลับเลยหรือจะนั่งเล่นอยู่นี่ก่อน” อาตาลถามขึ้นหลังจากที่เปิดร้านเสร็จแล้วมีพนักงานสองคนประจำตรงเคาท์เตอร์เรียบร้อย

“ผมขอนั่งอยู่นี่ก่อนดีกว่าครับ นานๆทีจะได้มาคิดถึงฝีมือชงชาของคุณอาด้วย” พูดพร้อมกอดเอวอ้อนสักหน่อย อาตาลเหมือนแม่คนที่สองของผมเลยเพราะเลี้ยงผมมาแต่เด็ก

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย คิดถึงแต่ไม่ยอมมาหาอาทั้งที่ก็ไม่ได้อยู่ไกลกันมาก” พูดพร้อมผลักหัวผมที่ซบไหล่ออก

“โธ่ ก็ตินท์งานเยอะนี่ครับ นี่ใกล้จะสอบแล้วเครียดมากๆ เลยมาขอกำลังใจจากคุณอานี่ไง”

“ที่อย่างนี้มาทำปากหวาน ไปนั่งรอไปเดี๋ยวอาให้เด็กเอาชาไปให้”

“ขอบคุณคร้าบ อาผมน่ารักที่สุดเลย” หอมแก้มไปแรงๆหนึ่งทีก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะด้านในสุดติดผนังหยิบนิตยาสารที่วางบนโต๊ะขึ้นมาอ่านก่อนที่เด็กในร้านจะนำชาเขียวร้อนๆมาเสิร์ฟ ผมยกขึ้นมาดมกลิ่น ฮึ่ม ใช่เลยกลิ่นชาแบบนี้ทีผมดี่มมาแต่เด็กๆยกขึ้นจิบเบาๆ ก่อนจะวางลงแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู นี่จะ10โมงแล้วไทม์ยังไม่ตอบทวิตเตอร์ผมมาอีกไม่รู้มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

ผมนั่งจิบชามองลูกค้าที่ทยอยเข้ามาร้านเรื่อยๆก่อนจะสะดุดกับใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน ผู้ชายร่างสูงเพรียว แต่ก็ดูจะเตี้ยกว่าผมสวมเสื้อยืดสีขาวหลวมๆกับกางเกงยีนสีซีดผมสั้นสีดำที่ถูกเซทให้ตั้งข้างหน้าลวกๆแบบไม่เป็นทรงแต่กลับขับให้ใบหน้าใสสว่างมีแรงดึงดูดจนคนทั้งร้านต้องหันไปมอง รวมถึงผมที่ช็อกจนทำอะไรไม่ถูก ไทม์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
ตินเห็นไทมแล้ววววววว ไงต่ออออออ
จงมาๆๆๆๆ

ออฟไลน์ tiew93

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ตอนที่ 3 [ครบ 100%]

ติ๊ด!

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้นดึงสติให้ผมก้มลงไปมองก เมื่อเห็นว่ามันแจ้งเตือนจากโปรแกรมทวิตเตอร์ผมจึงรีบกดเปิดดูทันที

ไทม์@TimeTimes 30วิ. - @Tint ผมคิดว่าผมเจอโรคจิตแหล่ะ

อ่านเสร็จก็ได้แต่ขมวดคิ้วสงสัย โรคจิตที่ไหนในเมื่อไทม์ก็นั่งอยู่ตะรางหน้าผมนี่หรือจะเจอก่อนจะเข้ามา?

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ยังมีใครโรคจิตกว่าคุณอีก? ว่าแต่เจอที่ไหนล่ะ

แกล้งแหย่ไปก่อนครับ เดี๋ยวเขาจะจับได้ว่าผมเป็นห่วง ผมเงยหน้ามองเขาที่กดโทรศัพท์ไม่หยุด เขาชำเลืองมองผมนิดๆ ผมจึงต้องรีบก้มหน้าลง เมื่อกี้รู้สึกเหมือนเราสองคนสบตากันเลยจริงๆ แต่เขาจะมองผมทำไม?

ไทม์@TimeTimes15วิ. - @Tint ผมไม่ได้โรคจิตนะ! ก็ผมอยู่ในร้านกาแฟ ตั้งแต่เข้ามา มีผู้ชายคนหนึ่งมองผมไม่หยุดเลย

ฮึ่ม ผมชายในร้านกาแฟมองเขาไม่หยุด? หมายถึงผม? นึกขึ้นได้ก็เผลอหัวเราะออกมาก่อนจะยกนิตยสารขึ้นมาบังหน้า คนที่เขาบอกว่าเป็นโรคจิตคือผมเองหรอเนี่ย ตลกชะมัดเลย  ผมพยายามกลั้นขำก่อนจะกดตอบเขาไป

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ทำไมถึงรู้ว่าเขามอง คุณก็กำลังมองเขาอยู่?

ไทม์รับชาที่พนักงานเอาไปเสิร์ฟเอาวางไง้บนโต๊ะก่อนจะก้มลงกดโทรศัพท์

ไทม์@TimeTimes 2วิ. - @Tint ก็แค่มองเพราะเขาสั่งชาร้อนเหมือนผมปกติคนที่มาร้านนี้สั่งแต่กาแฟไม่ก็ชาเย็น เจอสายตาเขามองมาตลอด โรคจิตแน่ๆ

ผมอยากจะฮาให้ลั่นร้าน แต่ต้องพยายามกลั้นขำไว้จนปวดท้อง ในทวิตเตอร์คุยกันดีดี แต่ในโลกของความจริงเขากำลังคิดว่าผมคือโรคจิตเนี่ยนะ เขามัน น่ารักเกินไปแล้ว

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes นึกว่าคุณมองเพราะผู้ชายคนนั้นหล่อ
 
ไทม์@TimeTimes 15วิ. - @Tint ไอ้หล่อมันก็หล่อ แต่โรคจิตก็ไม่ไหว ว่าแต่นายตอนไหนจะเอารูปเป็ดในดิสออกแล้วใช้รูปตัวเองสักที

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes อยากเห็นความหล่อของผม? ระวังเห็นแล้วจะหลงนะครับ

ผมใช้รูปเป็ดเหลืองที่หลานสาววัยสองขวบลูกสาวอาตาลวาดเป็นดิสทวิตเตอร์ครับ ไม่รู้จะใช้รูปตัวเองทำไมเพราะไม่อยากให้ใครรู้จักอยู่ แต่พอไทม์ทักมาแบบนี้ผมก็เริ่มจะคิดแล้วว่าถ้าเปลี่ยนเป็นรูปตัวเองจะได้รู้จักเขามากขึ้นไหม แต่คงไม่ทัน เพราะตอนนี้เขาดันคิดว่าตัวจริงผมเป็นโรคจิตไปแล้วน่ะสิ

ไทม์@TimeTimes 15วิ. - @Tint นายนี่ขี้โม้ตลอดเลย แต่ตอนนี้ไอ้โรคจิตมันเอาแต่ก้มดูโทรศัพท์ไม่มองหน้าผมแล้ว ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ไม่ชอบให้เขามองหน้าขนาดนั้นเลย?

ไทม์@TimeTimes 10วิ. - @Tint ป่าว แต่ใครจะชอบให้ผู้ชายมาจ้องหน้าล่ะ เป็นสาวๆก็ว่าไปอย่าง

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ยิ่งผู้หญิงคนนั้นเป็นหลิงก็จะยิ่งดี?

ผมพิมพ์เสร็จก็กดส่งไปอย่างเร็ว ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพิมพ์ไปแบบนั้น เพราะอารมณ์ร้อนในอกทำให้รู้สึกโมโหแล้วประชดเขาไป เงยหน้ามองอีกคนที่ก้มอ่านข้อความในมือถือก่อนจะหลุบตาต่ำก้มมองอยู่อย่างนั้นไม่ยอมทำอะไร ผมทำให้เขารู้สึกแย่ใช่ไหม ผมนี่มันนิสัยไม่ดีเลยจริงๆ

ตินท์@Tint 8วิ - @TimeTimes ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจให้คุณคิดมาก

กดส่งข้อความออกไปก็เผลอมองตามร่างเพรียวที่กดอ่านข้อความในมือถือแต่ไม่ยอมกดส่งอะไรตอบกลับมา

ตินท์@Tint 3วิ - @TimeTimes ไทม์ ผมผิดไปแล้ว คุณตอบผมหน่อยได้ไหม ผมไม่ได้ตั้งใจให้คุณเป็นแบบนี้

ตินท์@Tint 1วิ - @TimeTimes ผมมันแย่มากเลยที่ทำให้คุณรู้สึกแย่อีก ผมจะไม่กวนคุณแล้วก็ได้

กดส่งข้อความเสร็จก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะก่อนมองไปยังนอกร้านที่มีคนปั่นจักรยานผ่านไปเรื่อยๆ ต้นไม้สีเขียวที่เรียงตัวกันอยู่ข้างถนนตอนนี้ไม่สามารถทำให้ผมรู้สึกโล่งสบายได้เหมือนตอนมาอีกแล้ว  ทำไมผมรู้สึกเจ็บที่หัวใจจัง

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
โหมดหน่วงงงง

ออฟไลน์ whitelavenders

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
มาต่อเร็วๆๆๆ

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
มีงอนซะแล้ว

ออฟไลน์ buathongfin

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1244
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
งึ่ยยย มาทีละนิดยังดีนะ  :hao7:

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ตอนต่อไปเดี๋ยวมาหลังวันที่ 4 ธันวานะคะ :sad4:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ amewa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เข้ามาอ่านแล้วชอบเลยค่ะ สนุกมากๆ
ลุ้นให้ไทม์ลืมหลิงได้ โดยให้ตินท์เข้ามาช่วยน้าาาา
อย่าทะเลาะกันเลย รอตอนต่อไปค่า คนเขียนสู้ๆนะคะ
ปล.เราเคยไปเที่ยวบางกระเจ้ามาด้วย เลยอินและเห็นภาพได้ง่ายเลยค่ะ ดีใจที่นำสถานที่เที่ยวในกรุงเทพแบบธรรมชาติมาเขียนมั่ง เพราะปกติเห็นแต่สยาม เจเจกรีนไรแบบนี้อ่ะค่ะ55555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-11-2015 20:48:26 โดย amewa »

ออฟไลน์ cinnsin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ตินกลายเป็นโรคจิตซะได้ 55555
ปล.ตอนแรกนึกว่าไทม์เป็นเมะซะอีก -w-

ออฟไลน์ gimini

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น่ารักมากๆเลย มาต่อไวๆน้าาาา :o8:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ค้างอ่ะ อยากอ่านอ่ะ อยากอ่านๆๆๆๆ :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ lalabies

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
 เดี๋ยวตินท์ทามจะพยายามมาลงให้โดยเร็วนะคะ เราแต่งแล้วลบไปหลายรอบมากเพราะรู้สึกไม่ถูกใจสักที ไว้พรุ่งนี้จะพยายามแต่งต่อให้จบตอนนะ

เรื่องสั้นตอนเดียวจบ [ขั้นเวลา]


Special Time




การกินข้าวคนเดียว เดินเล่นคนเดียว ดูหนังคนเดียว ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับผม เพราะผมใช้ชีวิตแบบนี้เป็นปีที่4 แล้วตั้งแต่มาอยู่มหาลัย  ไม่ใช่ไม่มีเพื่อน แต่ไม่มีใครที่อยู่กับเราได้ตลอดเวลา การเดินทางไปเที่ยวกันแต่ละครั้ง ก็ต้องใช้เวลานานเพราะไม่ได้พักอยู่ใกล้กัน เพราะฉะนั้น การออกไปทำอะไรคนเดียว มันจึงเป็นทางเลือกที่ดีกว่า  แต่แน่นอนว่าการเรียนคนเดียว มันไม่ใช่ทางเลือกที่ดีแน่ๆ โดยเฉพาะวิชาที่ผมเรียนไม่รู้เรื่องแบบนี้ การมีเพื่อนอยู่ข้างๆ ก็ให้ความรู้สึกอุ่นใจมากกว่า

“วันนี้พอแค่นี้ เจอกันอาทิตย์หน้า” พอสอนเสร็จอาจารย์ก็เก็บของออกจากห้องเหลือแต่พวกผมที่ยังไม่ยอมลุกไปไหน
“เหี้ยมากเลย เรียนมาตั้ง 3ชั่วโมง ไม่มีอะไรเข้าหัวเลยสักนิด”
“เออ ตั้งแต่เรียนมา ยังไม่รู้เลยว่าวิชานี้มันเรียนเกี่ยวกับอะไร “ผมนั่งฟังเพื่อนสองคนของผมบ่น เจอบ่อยจนชินล่ะครับ เรียนกับอาจารย์ไม่รู้เรื่อง เวลาอ่านหนังสือสอบแต่ล่ะที เหมือนต้องเรียนรู้ใหม่ด้วยตัวเองทั้งหมด

“วันนี้มึงไปไหนไหม” คินหันมาถามผม มันเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่มอปลาย ส่วนอีกคนคือหนึ่ง พึ่งมาเจอกันตอนเรียนมหาลัย แต่เพราะอยู่ด้วยกันมา4ปีแล้ว ทำให้เราสนิทกันมาก
“คงกลับหอวะ” ชีวิตผมมีแค่มาเรียนกับกลับหอไปนอนวันๆทำอยู่แค่นั้น ทำให้รู้จักคนน้อยมาก เพื่อนในคณะบางคน ก็ไม่เคยเห็นหน้า แทบไม่รู้ว่าอยู่คณะเดียวกัน
“กลับหออีกแล้วเหรอวะ น่าจะอยู่ทำกิจกรรมที่คณะบ้าง จะได้รู้จักคนมากขึ้น” หนึ่งหันมาบ่นผม มันพยายามชวนผมให้อยู่ช่วยงานมันที่คณะทุกวัน แต่ผมก็ปฏิเสธมันไปทุกครั้ง
“รู้จักแค่พวกมึง 2คน ก็โอเคแล้ว” หนึ่งส่ายหัวส่วนคินเก็บของเรียบร้อยเตรียมตัวไปรับแฟนที่บัญชี
“เพราะแบบนี้ไง ถึงไม่มีแฟนกับเขาสักที มาเรียนแล้วก็กลับหอ ไม่เคยจะเจอใครเลย” หนึ่งยังบ่นผมไม่เลิก
“ก็ยังไม่อยากมี อยู่คนเดียวแบบนี้สบายดีแล้ว” อยู่คนเดียวมันสบายจริงๆครับ ไม่ต้องมาคอยระแวงหรือกังวลอะไร อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องมาคิดว่าวันนี้จะทะเลาะกันไหม จะได้คุยกันหรือเปล่า ผมไม่ชอบที่ต้องมาคอยคุยคอยตอบแชทหรือ ต้องโทรหากันตลอด ยังไม่พร้อมที่จะแบ่งเวลาส่วนตัวไปให้คนอื่น

“แต่มีแฟนมันก็ดีนะ การที่มีใครสักคนให้คิดถึง ให้รัก มันดีกว่าที่มึงคิดมาก กูไปล่ะ เดี๋ยวฟ้ารอ” คินออกจากห้องไปแล้วเหลือแค่ผมกับหนึ่งสองคน นิสิตคนอื่นก็กลับกันไปหมดแล้วครับ
“แล้วกลับยังไง ให้กูไปส่งไหม”
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวขึ้นรถมหาลัยกลับ มึงรีบกลับเถอะเดี๋ยวรถติด” หอผมอยู่ติดกับมหาลัยครับ มีรถรับส่งของมหาลัยไปถึง เดินทางสะดวกดี ส่วนหนึ่งพักอยู่บ้านแถวสามเสน มหาลัยผมตั้งอยู่กลางเมืองใกล้แหล่งวัยรุ่น ถ้าเย็นๆมา รถจะติดมาก
“เออ ไปล่ะ แล้วเจอกัน” หนึ่งมันเดินมาส่งผมที่ป้ายรถป๊อบ (รถโดยสารมหาลัย) พอผมขึ้นรถแล้วมันก็เดินไปเอารถที่จอดไว้ในห้างที่ไม่ไกลจากคณะผมมาก


ผมยืนอยู่หลังรถใส่หูฟังเพื่อฟังเพลง เวลาเดินทางเดียวผมติดการฟังเพลงมาก เพลงสบายๆทำให้ผ่อนคลายดี ไม่นานรถป๊อบก็มาถึงที่หอผมลงจากรถสแกนคีย์การ์ดเข้าหอ ผมไม่ชอบให้ใครมาแชร์ห้องด้วย เพราะมันดูวุ่นวายและเสียงดัง อยู่คนเดียวมันสบายกว่า นานๆครั้ง คินกับหนึ่งถึงจะมานอนที่หอ ใช้ชีวิตแบบนานจนคิดว่า ตอนนี้ผมคงเป็นโรคติดการอยู่คนเดียวไปซะแล้ว





วันนี้เป็นการสอบวันสุดท้ายของผม แต่การสอบไฟนอลของบางคณะก็ลากยาวไปจนถึงอาทิตย์หน้า มหาลัยจัดสอบแค่ช่วงเช้าเพราะต้องใช้สถานที่เป็นจุดพักรถจักรยานของกิจกรรมปั่นเพื่อพ่อ ทางมหาลัยให้นิสิตไปลงชื่อเพื่อรอรับเสด็จด้วย แต่ผมไปไม่ไหวเพราะเมื่อคืนอ่านหนังสือทั้งคืนแทบไม่ได้นอนและวันนี้ผมก็นัดสายรหัสไปเลี้ยงสายในตอนเย็น เลยต้องกลับหอเพื่อมานอนพักเรียกแรงให้กลับมาก่อน


ผมนอนตื่นมาตอน 4โมงกว่าๆ นัดน้องๆไว้ตอน 5โมง 20 แต่คาดว่าจะออกไปไหนไม่ได้เพราะเขาพึ่งปั่นจักยานมาถึงมหาลัยกัน น้องผมก็ติดรับเสด็จด้วย เลยต้องเลื่อนเวลาไปเป็น 6โมงแทน


พอ5โมงเย็นขบวนเสด็จออกจากมหาลัยผมแล้ว ผมก็เลยออกเดินจากหอไปขึ้น BTS ที่อยู่ไม่ไกลนัก เพื่อไปลงสถานีชิดลม ผมนัดน้องๆไว้ที่บิ๊กซีราชดำริตรงข้ามเซนทรัลเวิล ตรงนั้นมีบุฟเฟ่เนื้อสุดอร่อยอยู่ สายผมชอบกินเนื้อทั้งสาย เลยพามาเลี้ยงที่นี่ ลงมาก็เจอน้องปี3ระหว่างทาง เราเดินมาด้วยกันถึงร้านในบิ๊กซีก็เจอน้องปี1กับปี2นั่งรออยู่หน้าร้านอยู่แล้ว


“อ่ะให้ลุงคนแรกเลยในฐานะที่เป็นเจ้ามือ” น้องปีสองคีบเนื้อลูกเต๋าให้ผม สายเราตอนนี้มีแต่ผู้ชายทั้งสายเลยครับ น้องปี2มันบ่นแทบตายว่าทำไมไม่มีผู้หญิงมาบ้าง ส่วนผมไม่ได้อะไรมาก จะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ได้ ไม่ต่างกัน
“เทอมหน้าพี่ฝุ่นก็จะจบแล้ว ตอนไหนจะมีแฟนสักที หรือจะรอไปหาตอนทำงาน” น้องปี1ถามผม ถึงจะเป็นผู้ชายแต่น้องมันน่ารัก น่าใสมาก คุณหนูจ๋าด้วย ดูก็รู้ว่าไม่แมน ให้ความรู้สึกเหมือนมีน้องสาวเลยครับ
“ยังไม่อยากมี อยู่คนเดียวก็สบายดีแล้ว แล้วนิคละ มียัง” ผมย้อนถามมันกลับ
“ก็ ยังไม่มีเลยครับ”
“รีบๆหาตั้งแต่อยู่ ปี1 นะ ขึ้นมาปี4แล้วจะหายากเหมือนพี่” น้องมันหัวเราะเลยครับ
“เอาดด หายากหรือไม่เอาเขาเองวะพี่” ไอ้น้องปี2มันแทรกขึ้น
“หยาบคายตลอด น้องนิคอย่าไปเรียนแบบมันนะ” ไอ้นี่มันชอบพูดคำหยาบผมต้องปกป้องน้องสาวผมให้เป็นเด็กดีต่อไปครับ
หลังจากนั้นเราก็คุยเรื่องเรียนกันและเรื่องเที่ยวช่วงปิดเทอม น้องนิคมันชอบเที่ยวต่างประเทศ ไอ้เด็กปีสองมันก็อยากแบ็คแพ็คไปต่างประเทศคนเดียวพอดีเลยถามน้องมันไม่หยุด ส่วนน้องปี3น้องรหัสผม มันเป็นคนพูดน้อย นานๆจะแทรกขึ้นสักคำ


พอกินเสร็จเราก็แยกกันกลับ พวกน้องๆมันเดินไปส่งน้องนิคแถวราชเทวี เขาเดินไปทางประตูน้ำ เพราะจะไปขึ้น BTS กันด้วยพอดี ส่วนผมกะจะเดินกลับหอเลยต้องแยกกันคนละทาง


ผมเดินเข้ามาในเซนทรัลเวิล พออยู่คนเดียวก็ใส่หูฟังเปิดเพลงที่ชอบค่อยๆเดินกลับไม่รีบร้อนอะไร ถึงจะมีคนอื่นเดินอยู่รอบข้าง แต่เพราะหูฟังทำให้ไม่ได้ยินเสียงอะไรนอกจากเสียงเพลง ทำให้รู้สึกเหมือนเดินคนเดียวเลยครับ


ผมเดินออกจากเซนทรัลเวิลมาเดินที่ Sky walk เพื่อไปสยามมองลงไปที่ถนนข้างล่างแทบไม่มีรถสักคันเพราะแถวนี้เป็นเส้นทางที่จักรยานผ่าน ทำให้เขาปิดถนนเลยไม่มีรถเข้า การเดิรทางจากเซนเวิลมาพารากอนใช้เวลาเดินไม่ถึง10นาที แต่เพราะผมเดินช้าๆฟังเพลงไปเรื่อยทำให้กว่าจะมาถึงพารากอนก็เกลือบสองทุ่มครึ่งแล้ว ทั้งที่ออกจากเซนทรัลเวิลมาตั้งแต่ 2ทุ่ม


ผมเดินเข้าไปในพารากอนก่อนจะเดินผ่านลานน้ำพุมาออกประตูสยามเซนเพื่อข้ามไปลงฝั่งสยามสแควร์ผ่านทางดิจิตอลเกตเวย์ พอเดินลงบันไดเลื่อนของดิจิตอลเกตเวย์ก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม หันไปมองเจอผู้ชายคนหนึ่งใส่ชุดนิสิตเหมือนกันกับผมลงบันไดเลื่อนตามหลังมา เขาเดินตามหลังผมมาจนถึงข้างในสยามสแควร์ก่อนจะขยับเข้ามาเดินข้างๆผมแล้วก้มลงมาพูดอะไรสักอยู่ข้างๆหู แต่ผมไม่ได้ยินจึงต้องดึงหูฟังข้างซ้ายออกเพื่อฟังเขาพูด

“เมื่อกี้ว่าอะไรนะ”
“ถามว่า มาคนเดียวหรอ”
“อืม” ผมตอบเขาแต่ขายังเดินต่อ สยามสแควร์วันนี้โล่งจริงๆ ไม่มีคนขายของตามข้างถนน ให้ความรู้สึกสงบและเหงาแปลกๆดี
“เราขอเดินไปด้วยได้ไหม” เขาถามผมต่อ
“พอดี เราชอบเดินคนเดียวมากกว่าหน่ะ”
“งั้นเราจะไม่พูดอะไร นายจะได้รู้สึกเหมือนเดินคนเดียว” ผมพยักหน้าแล้วเสียบหูฟังใส่หูอีกครั้ง ไม่รู้ว่าทำไมถึงยอมให้เขามาเดินข้างๆ แต่เขาบอกว่าจะไม่พูดอะไร มันก็คงไม่เป็นอะไรหรอก


ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงทางออกหน้ามาบุญครองตรงทางเดินมีตู้มากลั้นทำให้เดินผ่านได้ทีล่ะคน เขาจึงต้องขยับไปเดินต่อหลังผม เขาไม่กวนไม่พูดอะไรสักคำจริงๆ ทำให้ผมไม่รู้สึกอึดอัดอะไรมาก แต่พอเดินมาถึงทางเชื่อมที่จะข้ามไปมาบุญครองผมก็ได้แต่คิดว่า จะไปไหนต่อดี ถ้าอยากเดินเล่นฟังเพลงไปเรื่อยๆก็คงต้องวนกลับไปทางเดิม แต่ก็ขี้เกียจ แต่ถ้าจะเดินกลับหอ แล้วคนที่อยู่ข้างๆหล่ะ เขาจะเดินไปด้วยถึงหอเลยหรือเปล่า  ผมเลยตัดสินใจเก็บหูฟังใส่กระเป๋าแล้วหันไปถามเขา

“เดินตามเรามาแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ได้เดินตาม” ผมขมวดคิ้วเลยครับ ก็เห็นอยู่ชัดๆว่าตามผมมา
“แต่เดินมาด้วยกัน” พอเขาพูดต่อผมก็ไม่รู้จะทำหน้าอะไรออกไปดี
“คิดได้เนอะ” เขายิ้ม รอยยิ้มของเขามองแล้วเพลินดี ผมชอบคนมีลักยิ้มแล้วเขาก็มีมันทั้งสองข้างของแก้ม
“เราเคยเห็นนายที่โรงอาหารมหิตบ่อยๆ อยากรู้จักแต่ไม่กล้าเข้าไปทักเพราะนายอยู่กับเพื่อนตลอด” ตึกมหิตเป็นตึกเรียนของคณะผมแต่ก็เป็นตึกมีหลายคณะมาใช้เป็นห้องเรียน รวมถึงวิชาเลือกมหาลัยฮิตๆก็อยู่ที่นี่ด้วย ทำให้แต่ล่ะวัน มีนิสิตหลายคณะวนเวียนมาใช้ตึกนี้ไม่หยุด มีข้างล่างตึกเป็นโรงอาหาร ซึ่งเพราะเป็นตึกที่คนมาเรียนเยอะ ทำให้โรงอาหารใต้ตึกมีคนเยอะตามไปด้วย

“แล้วทำไมวันนี้ถึงมาทักได้”
“ก็เห็นนายอยู่คนเดียว”
“แล้ว ตามเรามาตั้งแต่ตอนไหน”
“ตั้งแต่เซนทรัลเวิล”
“นานเนอะ กว่าจะกล้าทัก” เขาเกาท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ ผมเริ่มรู้สึกแปลกใจกับตัวเองเหมือนกันที่อยู่ๆก็มายืนคุยกับคนแปลกหน้ากลางสยามแบบนี้
“ก็ เรารวบรวมความกล้าอยู่” ผมไม่เข้าใจเขาครับ แค่มาทัก ทำไมต้องรวบรวมความกล้าอะไรนั่นด้วย
“แล้วจะไปไหนต่อ เราจะกลับหอแล้วนะ”
“เดี๋ยวต้องกลับไปเอารถที่เซนทรัลเวิล งั้น เรากลับแล้วนะ” เขาบอกผมแล้วเดินหันหลังกลับไปทางเดิมที่เราพึ่งเดินมา
“เดี๋ยวก่อน แล้วถ้าเจอกันอีก จะทักเราไหม” ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ผมถามเขาไปแบบนั้น แต่มันก็ทำให้คนที่เดินกลับไปแล้วหันหลังกลับมามองผม
“ถ้านายอยากให้เราทัก เราก็จะทัก” เขาตอบแล้วยิ้มให้ผม
“แล้วถ้าเราอยู่กับเพื่อนล่ะ”
“ก็จะทักอยู่ดี ตอนนี้กล้าแล้ว”
“อื้ม งั้น ไว้เจอกัน”



ผมเดินมาข้ามถนนที่ทางม้าลายตรงสี่แยกปทุมวัน หอผมต้องเดินเลียบข้างกำแพงมหาลัยไปที่ข้างหลัง ผมยกหูฟังขึ้นมาใส่หูแล้วเปิดเพลงฟังต่อ บรรยากาศที่เงียบถนนที่โล่งกับเสียงเพลงเพราะๆก็ทำให้รู้สึกดีเหมือนเดิน แต่พอนึกถึงใครบางคนที่อยู่ด้วยกันเมื่อกี้ หัวใจก็รู้สึกอุ่นแปลกๆจนต้องยิ้มออกมาคนเดียว ไม่รู้ว่าทำไมต้องยิ้ม รู้แต่มันห้ามตัวเองไม่ได้


บางที…การที่มีใครสักคนอยู่ข้างๆ มันก็ไม่ได้แย่สักเท่าไหร่

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
น่ารักอ่ะ ถึงจะคาค้างก็เถอะ รู้สึกอยากอ่านต่อเลยอ่ะ ทั้งเรื่องหลัก ทั้งตอนพิเศษอ่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด