ต่อ..
..
..
"มังกร...."
ครั้งนี้เสียงผมแข็งขึ้นกว่าเก่านายมังกรก็ยังไม่เลิกพยายามพาผมไป
หัวดื้อชิบ
"เอ่อๆ เฮียไปเถอะเดี๋ยวรถของกรผมจัดการให้เองเฮียไปหาอะไรกินบ้างเถอะ กรเอาเฮียไปเลยไม่ต้องห่วง"
ไอ้ทอนไอ้ลูกน้องทรพีกูอุส่าจะกลับไปนอนสักหน่อย
นี้มึงกินขนมจีบมันทุกวันจนอาการหนักปล่อยเจ้านายไปกับไอ้คุณชายนี้ง่ายๆเลยหรือไง
ตอนนี้ผมถึงกับจ้องเขม้งไอ้ทอนไม่ปล่อย
ไอ้ห่านั้นก็ลอยหน้าลอยตาคุยโทรศัพท์บอกที่อู่อยู่นั้นแหละ
"โอ้ย เฮียตบหัวผมทำไมเนี้ย!"
ผมไม่พูดแล้วเดินไปที่รถกับนายมังกรอย่างดีๆปล่อยให้มันโวยวายไป
"ใจร้ายจังนะ"
พอเข้ามานั่งในรถนายมังกรก็พูดเสียงทะเล้นกับผมใหญ่
"จะเอาไหมล่ะ..เป็นสิริมงคลนะเว้ย"
ผมง้างมือจะทำร้ายมันแต่เจ้าตัวไม่ยักจะกลัวหัวเราะลั่นรถใหญ่
เฮ้อ ทำไม่ลงวะ
"ไม่ทำแล้วหรอครับ..."
ไอ้นี้โรคจิตอยากให้ทำร้ายร่างกายหรือไง
..
..
พอมาถึงนายมังกรก็เดินนำพาผมเข้าบริษัทใหญ่โตนี้
เหล่าพนักงานพากันกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มกันใหญ่
"อ่ะ พ่อโมสวัสดีค่ะท่านประธาน...พ่อทำไมมากับท่านประธานได้เนี้ย"
เดินไปสักพักยัยกิ่งที่เห็นผมก็วิ่งเข้ามาทักแล้วซักไซผมทันที
อยากรู้ทุกอย่างเลยนะยัยนี่
"ถามท่านประธานเอ็งสิ เนี้ยฉุดพ่อมากินอะไรที่นี้ก็ไม่รู้อะไรนี่ๆนั้นแหละ"
"ฮ่าๆๆ ผมเปล่าฉุดนะ...ผมแค่พาพี่มากินบราวนี่ที่ร้านกาแฟบนดานฟ้าต่างหาก"
จบคำอธิบายนายประธานยัยกิ่งถึงทำหน้ารู้เรื่องมาทันที
"งั้นหรอค่ะ..อ่อ งั้นพ่อกิ่งไปก่อนนะขอตัวก่อนนะค่ะท่านประธาน แล้วพ่ออย่ากินเยอะล่ะฝากพ่อกิ่งด้วยนะค่ะท่านประธาน"
"ครับ"
แล้วเอ็งจะฝากพ่อไว้กับนายคนนี้ทำไม
พอทักทายยัยกิ่งแบบหอมปากหอมคอนายมังกรก็พาขึ้นลิฟท์ไปชั้นไหนก็ไม่รู้ผมไม่ได้สักเกตุด้วยสิ
"อ่ะ สวัสดียามเช้าค่ะท่านประธาน"
โฮ้ พอออกมาจากลิฟท์ผมถึงตกใจใครมาขายส้มโอแถวนี้
ผู้หญิงตรงหน้าพวกผมนี้หุ่นเอ็กซ์ไม่พอเสื้อผ้ายังคับแทบปริเพราะหน้าอกไซต์ส้มโอเนี้ยแหละ
แต่นายมังกรกลับไม่ทักอะไรเธอนอกจากเดินผ่านไปหน้านิ่งๆ
แต่ก็ต้องหยุดแบบไม่นัดผมสักนิด
"คุณอรดีเสื้อผ้าที่คุณใส่มันดูเกินไปนะครับ....ครั้งหน้าอย่าให้ผมเห็นอีกล่ะ"
ผมแทบขนลุกเพราะเสียงที่กล่าวกับลูกน้องมันช่างดูมีอำนาจน่ากลัวจนไม่กล้าขัดและแถมสายตาดูแข็งใช่เล่น
บอกได้คำเดียวว่าน่ากลัว
"สวัสดียามเช้าครับคุณมังกร...วันนี้ไม่มีอะไรมากครับนอกจากเซ็นเอกสารรับสินค้าต่างๆจากต่างประเทศ"
ผ่านสาวเปรี้ยวก็มาเจอกับหนุ่มขรึมบอกกล่าวงานแบบนี้แปลว่าเป็นเลขานายมังกรสินะ
นายมังกรก็ตอบรับด้วยเสียงที่เงียบ
บางครั้งผมก็ไม่ชินกับนายมังกรในโหมดนี้จริงๆ
"คุณวีรภพช่วยเอาเอกสารทั้งหมดตามผมไปที่ร้านกาแฟดานฟ้าด้วยล่ะ.."
"ครับ"
นายเลขาขานรับแถมยังยิ้มมาให้ผมอีก
เอ่อ ดีมีรอยยิ้มคนนั้นมันพอให้ผมหายเกร็งกับนายมังกรในโหมดนี้นิดหน่อย
..
..
"อย่ากินบราวนี่เยอะมากนะพี่โมมีอย่างอื่นให้กินอีกเยอะแยะ เดี๋ยวตอนเที่ยงเราไปกินข้าวกันร้านนี้อร่อยสุดๆ"
ในที่สุดก็กลับมาในโหมดเดิมถึงว่านายมังกรจะอยู่หน้างานหลายชิ้นแต่ก็ไม่มีแสดงสีหน้าขรึมเหมือนตอนเช้านี้เลย
กลับกันนายมังกรพาผมเฮฮาเรื่องต่างๆเหมือนกับผมอยู่ที่อู่เด่ะ
"เอ่อ มังกรเดี๋ยวหลังเที่ยงพี่ต้องกลับบ้านนะพี่ต้องเอาข้าวให้พวกหมาๆกินน่ะ"
พอผมพูดปับมันหงอยทันที
เอ้ย เป็นไร!
"พี่อยู่กับผมถึงเย็น...ได้ไหม ผมรู้สึกสบายใจนะ พอพี่มาอยู่ด้วยน่ะ"
น้ำเสียงอ้อนเหมือนหมาอ้อนเจ้าของอย่างนี้มันเหมือนไอ้พวกหมาๆที่บ้านเลยอ่ะ
"เฮ้อ อยู่ด้วยกันถึงเย็นเลยก็แล้วกัน"
จนตรอกแล้วผม
"ขอบคุณครับ...พี่โม"
เหมือนหมาจริงๆด้วย
TBC...
นายมังกร=น้องหมาหรอพ่อโม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
