หัวข้อ: *รักได้ไหม...คุณช่างยนต์♥ up..ตอนที่.25 (01.05.59)

[MayA@TK]

ตอนนี้พ่อโมเริ่มหลงรอยยิ้มมังกร

อีกไม่นานหวังว่า จะหลง....รักมังกร นะ

 

[shiomi]

โอ๊ยยยยยยยยยย เขินๆๆๆๆๆ

[choinudee]

น่ารักขึ้นทุกวัน

ที่สำคัญ ใกล้ชิดกันมากขึ้นทุกวัน

อ๊ายยยยยยย มีซบไหลและแอบจับมือ

[Poseidon]

ขอน้องชายพ่อโมมาเป็นแฟนได้มะ 55555

[Psongtt]

ตอนที่10.
..
...
..
ทำไมหนุ่มวัยกลางคนแบบผมต้องฝึกเข้าโลกออนไลน์ตามไอ้พวกทาสด้วยวะ
แถมเล่นยากอีกที่ซื้อมาแค่ประชดและไม่คิดจะมาต่อยอดอะไรนอกจากแค่โทรออกและรับสายเท่านั้น
"โธ่ ไอ่สัดนิมึงเปลี่ยนยางรถอย่างไงเนี้ย!"
รำคาญจริงๆยังไม่เที่ยงยังจะปากมากอีก
"ฮะเฮียมีตำรวจมาหา!"
ห่ะ ตำรวจ!
อย่ามาตลกสามวันก่อนเพิ่งไปทัวร์สน.มาแท้ๆยังจะมามีเยี่ยมกันอีกเรอะ
"ทำไรมึงห่ะ เพื่อนมาหาหัดไปตอนรับหน่อยดิ"
"มาทำไม ว่างนัก มาหากูที่อู่ก็ไม่ได้แดกข้าวหรอกนะ"
เฮ้อ นึกว่าตำรวจคนอื่น
"เอ่อ ว่างเลยมาหาเดี๋ยวตอนเย็นมาอีก มานี่ดิจะยืนห่างกูทำไม"
ไม่พูดยังเกี่ยวคอผมไปหาตัวมันง่ายๆอีก ที่ผมชอบยืนห่างมันเพราะตะก่อนมันชอบกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมน่ะสิ
หึ ไอ้น้องชายมาล่ะผมก็อยากจะถามบ้างนะว่าถ้าวันไหนไม่มีงานช่วยแต่งชุดธรรมดาที่ไม่ใช่สูทมาได้ไหม
แต่ทำไมเหมือนรู้สึกว่าลาง....
"สวัสดีครับพี่โม......"
ชิบ มาถึงก็ยิงสายตาโหดกันเปรี้ยงปร้างเชียว ใจร่มๆก่อน
"เอ่อ หวัดดีๆเอ่อ....เสือนี้มังกรน้องกูเอง และมังกรนี้เสือเพื่อนพี่น่ะ"
"หึ น้องชาย....แค่น้องชายสินะ"
เหมือนคำพูดไอ้เสือจะกระตุกเส้นนายมังกรเข้าอย่างจังเจ้าตัวเลยถึงกับทำยักษ์ใส่
"ครับ...ผมน้องชาย สวัสดีครับเพื่อนพี่โม แค่เพื่อน...หึ แค่เพื่อน"
แล้วพวกมึงจะปะทะฝีปากใส่กันให้ตัวเองของขึ้นทำไม ผมเห็นแล้วรำคาญแทน!
"วันนี้เป็นเค้กกล้วยหอมมากินกันดีกว่าเลิกเล่นโทรศัพท์ได้แล้ว"
บอกไม่พอยังยึดโทรศัพท์จากมือผมไปอีก
และอะไรดลใจให้มันซื้อเค้กกล้วยหอมมาเนี้ยผมโครตชอบน่ะ
"โม กูซื้อขนมปังลูกเกดมาด้วยกินกัน"
ไอ้ฝั่งนี้ก็เช่นกัน
..
หลังจากมังกรและเสือพากันแจกจ่ายให้เหล่าเด็กและเยาวชนที่อายุมากกว่า18ปีเสร็จก็พากันแย่งจูงมือผมไปหลังอู่
ผมก็เดินปาดซ้ายปาดขวาหนีพวกมันเพราะรำคาญ ไม่ถูกกันแล้วมาลงอะไรกับผมเนี้ย
"อย่ากินเยอะนะพี่..."
เหมือนยัยกิ่งเด่ะชอบห้ามของที่ผมชอบเนี้ยถึงยัยลูกคนนั้นจะหวังดีแต่มันก็ขัดใจผมอยู่ดี
"กินเยอะๆเลยมึงอย่าไปฟังน้องชายมึงนะ!"
แหม ขอบใจนะพวกที่เข้าข้างกัน
"อ่าว..."
ผมที่กำลังเปิดกล่องใหม่ก็ต้องหยุดเพราะมังกรคว้าเอากล่องผมไปเสียแล้ว
"พี่จะฟังเพื่อนพี่...หรือฟังผม"
แล้วจะมาทำสายตาแข็งกร้าวใส่กันทำไม
มันสยอง!
"เอามา! เพื่อนกูจะกิน ห้ามคนกินมันบาปน่ะรู้ไหม"
ไอ้เสือว่าไม่พอยังไปกระชากกล่องเค้กกล้วยหอมจากมือมังกรมาอีก
เอ้ยๆ กล่องเค้กจะบุปแล้วใจเย็นก่อนไอ้เสือเพื่อนรักเดี๋ยวเค้กกูเล่ะ
"รู้! แต่ผมห่วงสุขภาพพี่โมถ้าจะกินก็ควรเอาไว้กินตอนที่กระเพราะเริ่มย่อยดีแล้วไม่ใช่มากินตามปากแบบนี้!"
มังกร...ฮือออ อย่าแย่งกล่องเค้กกันเซ่~
"กูตามใจเพื่อนมึงปล่อยเดี๋ยวนี้!!"
"คุณก็เป็นแค่เพื่อนผมจะปล่อยทำไม!!"
"มึงมันก็แค่น้อง น้องๆๆๆ"
"คุณมันก็แค่เพื่อน เพื่อนๆๆๆ"
"โว้ยยยยยย รำคาญจะไปไหนก็ไปไป๊!"
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก อารมณ์ผมแตกกระเจิงแล้ว
ถึงไอ้สองคนนั้นจะเงียบกันสักพักแต่สายตาที่ไม่ยอมกันยังคงอยู่
"ไม่ไป!!"
กูว่าแล้ว!
"เอ่อ งั้นกูไปเอง!"
ว่าแล้วผมก็ขึ้นมอ'ไซต์ออกไปจากอู่นี้ทันที
ขอโกยล่ะผมไม่ขออยู่ตอนสัตว์ร้ายทะเลาะกันหรอก
..
...
ตอนนี้ผมอยู่ที่สวนสาธารณะกำลังนั่งกินไอติมกะทิถ้วยที่สามเข้าไปแล้ว
ในตัวผมตอนนี้ไร้เครื่องการสื่อสารเพราะไอ้เครื่องนั้นโดนมังกรยึดไป
กินไปคิดไปว่าทำไมมังกรกับเสือถึงไม่ถูกกันน้า~
มังกรบอกว่าไม่ชอบขี้หน้าไอ้เสือแต่เล่นเปิดศึกกันแบบนี้มันก็น่าเป็นห่วง
กลัวไอ้เสือจะชักปืนมายิงมังกรเข้าสักวันเพราะความหมั้นใส้
"เฮ้อ ช่างเถอะๆ"
กลับบ้านเลยดีกว่าแต่ว่าก่อนกลับไปหาซื้อของทำไข่พะโล้เย็นนี้ดีกว่ามังกรยิ่งชอบกินอยู่ด้วย
(มีต่อ)

[Psongtt]

ต่อ
..
...
"พี่โมหายไปไหนมา"
พอผมกลับมาถึงก็เห็นมังกรนั่งเล่นกับเหล่าหมู่หมาที่พารุมล้อมกันอย่างคับคลั่ง
"ส่วนตัว....มานี่ดิ"
ผมกวัคมือเรียกหมาตัวเองแต่มังกรดันเดินเข้ามาใกล้ผมเฉย
"มังกรนี้เราเป็นหมาหรือไงพี่เรียกหมาไม่ไช่เรียกเราน่ะ"
พอไอ้หมาที่แสนดีพากันมาตามที่ผมเรียก
ตัวผมก็นั่งยองๆเล่นกับพวกมันมังกรก็มานั่งใกล้ๆผมอย่างเงียบๆ
"พี่โม..."
อะไรอีก
"ผมขอโทษ....ที่ผมทำให้พี่รำคาญ"
ก็รู้ตัวนิ ผมก็ยังก้มหน้าลูบหัวหมาพวกนี้ต่อไป
"ผมน่ะ....แค่ไม่ชอบเพื่อนพี่เลยสักนิด"
ไม่สักนิดแล้วล่ะ
"ถึงได้กัดกันว่างั้น..."
"ผมไม่ใช่หมานะ"
ฮ่าๆๆ ปากบอกไม่ไช่แต่ทำหน้าหมาหงอยแบบนี้ใช่เลย
"ออกจะเหมือนดีนะเปลี่ยนจากน้องชายมาเป็นหมาของพี่ดีไหม"
นิ ถ้ามือผมไม่ได้จับหมามาแล้วคงจะลงมือลูบหัวทรงคุณชายซ่ะแล้วล่ะ
..
..
ขณะนี้ก็เย็นมากแล้วผมก็เตรียมทำกับข้าวมื้อใหญ่หน่อยเพราะมีแขกเพิ่มมาอีกคน
"อุ้ย พ่อจ้าวันนี้มีผู้ช่วยด้วยหรอค่ะ"
ยัยลูกคนนี้มาถึงก็แซวเจ้านายตัวเอง
จริงครับอย่างที่ยัยกิ่งบอกตอนนี้มังกรกำลังช่วยผมทำกับข้าวอยู่ก็แค่ให้ช่วยแค่หั่นผักเฉยๆส่วนอย่างอื่นไม่มีให้ช่วยหรอก
"เอ่อ เอ็งมันตกกระป๋องแล้ว"
"ค่าาา มีท่านประธานสุดหล่อแวะมาหาทุกวันหนูก็ตกกระป๋องแล้วค่าา อ้ะ ใครมาน่ะ...."
ไปสักที เฮ้อ
ไอ้ทางนี้ก็น่าสงสารเหลือเกินดูหั่นผักแต่ล่ะท่อนดิ เอาแต่กะเส้นผักและกลัวผักเจ็บอีก
กลับมาเอายัยกิ่งมาเป็นลูกมือเหมือนเดิมดีกว่า
ตึกๆๆ
"ว่าไงไอ้เพื่อนรัก...เหอะ ได้น้องชายเป็นผู้ช่วยเรอะ หึ"
ไอ้เพื่อนตำรวจผมมาถึงก็วิ่งกู่มากอดด้านหลังผมไม่พอยังไปเปิดศึกกับคนที่หั่นผักอีก
ปัก!
ใจเย็นๆเขี้ยงผมจะหักเว้ย
"ไปนั่งรอเงียบๆดีกว่านะครับ คุณเพื่อนของพี่โม"
นี้ก็หั่นผักเงียบๆไม่เป็นรึไง
"เป็นแค่น้องของไอ้โมก็อย่าสั่ง"
ทางนี้ยังรัดคอผมอ้าปากต่อคำกับมังกรไม่ยอมกันเลย
"มังกร...ไอ้เสือ...ถ้าทะเลาะกันอีกจะหาว่าไม่เตือนนะ"
ตอนนี้ผมถือทัพพีขู่ไว้ก่อนแล้วครับก่อนที่มันจะยาวมากกว่านี้
ทางไอ้เสือก็ยอมออกไปอย่างดีแต่ก็ไม่วายกระแทกเท้าอย่างกะเด็กก่อนออกไป
เฮ้อ นี้มันอายุเท่าไรแล้วเนี้ย
"อ่าว หั่นเสร็จแล้วนิขอบใจนะเราไปนั่งเล่นก่อนเถอะเดี๋ยวที่เหลือยัยกิ่งจะมาช่วยแทนเอง ห่ะ"
มังกรส่ายหน้าปฏิเสธไม่ยอมออกจากครัวครับ
เจริญล่ะงานนี้ผมต้องตามใจเจ้าตัวสินะถึงจะรอด
..
..
ขณะนี้อาหารมื้อเย็นก็เริ่มต้นไปอย่างเรื่อยๆชิลๆมั้ง
เพราะสัตว์ร้ายที่นั่งตรงข้ามกันต่างปะทะสายตาพร้อมแยกเขี้ยวยิงฟันกันไปมา
"อ่า นี่พี่โมทำไข่พะโล้ให้ผมด้วยขอบคุณนะครับ หึ"
นายมังกรพูดไม่พอยังเงยหน้าไปแสยะยิ้มใส่คนตรงข้ามอีก
นิสัยเด็กชะมัด
"โฮ้ ไอ้โมนิมึงยังจำได้หรอว่ากูชอบแกงส้มชะอมทอด"
ไอ้เสือมันก็ไม่ยอมเด็กตรงข้ามอีกคน
"กูไม่ยักจะจำได้ว่ามึงชอบ"
เจอคำพูดผมออกไปมังกรถึงกับสำลักข้าวปิดปากขำแทบไม่ทันส่วนไอ้เสือถึงกับถลึงตาใส่ผม
อะไรของมันก็ผมพูดจริงนิผมไม่รู้ว่าไอ้เสือชอบแกงส้มน่ะ
"ไอ้โมไอ้เพื่อนเลว!"
อ่าว ว่าผมซ่ะงั้นช้ำใจนะเนี้ย
"ฮ่าๆๆๆ โอ้ยขำ!"
ไอ้น้องชายก็เอาเข้าไปไอ้เสือมันแยกเขี้ยวแล้วนะนั้น
"เงียบไปเลยมึงน่ะ!"
"ไม่หยุด ฮ่าๆๆๆ"
"โว้ยยยยยยยย"
กูรำคาญ!
..
..
หลังจากอาหารมื้อเย็นที่แสนปวดหัวของผมก็จบลงแขกผู้มาเยือนก็จากไปก่อนเพราะมีงานเข้าส่วนมังกรก็ยังนั่งหน้ายิ้มเล่นหมาๆกับผม
"มังกรกลับบ้านก่อนสองทุ่มนะ"
ผมบอกทั้งที่ยังเกาพุงไอ้หมาขนหนาอยู่
"ไม่กลับ"
ห่ะ ไหนพูดใหม่ดิ
"ไม่กลับ..ผมจะค้างที่นี้"
ไม่พูดเปล่ายังใช้สายตากดดันกันอีก
"ไม่ กลับไปพรุ่งนี้เรามีงานนะจะมาค้างที่นี้ได้ไง พี่ไม่ตกลงเด็ดขาด"
(มีต่อ)

[Psongtt]

ต่อ
..
..
..
"ผมก็ไม่ยอมเด็ดขาด ผมจะค้างผมเป็นน้องพี่นะ"
เอาแล้วน้องชายผมออกลายแล้ว แต่ครั้งนี้ขอไม่ใจอ่อนเด็ดขาด
"ไม่เอา อย่ามาดื้อแถวนี้นะ"
ครั้งนี้เสียงผมก็เริ่มแข็งกร้าวขึ้นมาแล้วเหมือน
"จะค้าง!"
เอ้า เฮ้ย ไม่พูดเปล่ายังวิ่งเข้าบ้านผมอีกลักษณะว่ามันจะเอาให้ได้เลยนะเนี้ย
ผมรีบวิ่งตามไปดูเหตุการณ์ดีกว่า
นั้นไอ้ตัวดีวิ่งไปขึ้นห้องผมแล้วนี้มันจะค้างให้ได้เลยใช่ไหม!
"มังกร...ไอ้น้องหัวดื้อ"
ผมตามมาถึงไอ้ตัวต้นเหตุแล้วครับ
ไอ้น้องชายหัวดื้อของผมนอนคว่ำอยู่บนเตียงของผมอย่างนิ่ง
"มังกร...ทำไมช่วงนี้เราดื้อขึ้นวะ"
ผมเดินเข้าไปนั่งบนเตียงถามกับคนที่เอาแต่คว่ำหน้านอน
แต่ปฏิกริยาของมังกรคือนิ่งไปสักพัก....
"ผม เป็นน้องชายพี่นะพี่ควรจะใส่ใจผมมากกว่าเพื่อนพี่สิ"
เฮ้อ นี้สินะความรู้สึกของคนเป็นพี่
ผมก็เอาแต่ยิ้มกับคำพูดที่ขี้เอาแต่ใจของมังกรอย่างขำๆ
เพียงแค่ผมมีเพื่อนมาอยู่ใกล้มันทำให้น้องชายของผมหัวดื้อขนาดนี้เลยหรอเนี้ย
"ยอมแล้วครับ....ไอ้น้องหัวดื้อ นิถ้าเราไม่ใช่น้องพี่ไม่ยอมนะเนี้ย"
เหมือนว่าเจ้าตัวจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วเลยเปรยยิ้มตาหยีให้ผม
หึ ไอ้ประธานหัวดื้อ
"เอ้าๆ ไปอาบน้ำสิจะนอนค้างที่นี้ต้องอาบน้ำก่อนเข้านอนนะ บ้านนี้ไม่เอาคนเน่าก่อนเข้านอนหรอก"
ไอ้คนที่นอนแผ่บนเตียงนอนผมถึงสปริงตัววิ่งไปอาบน้ำทันที
เอ่อ ค่อยว่าง่ายเหมือนหมาหน่อย หึหึ
พอมังกรไปอาบอยู่ผมก็เตรียมชุดนอนให้ แต่ตัวสูงแบบนี้ผมก็เอาชุดบอลให้แทนก็แล้วกันใส่สบายดีด้วยนะ
..
..
ขณะผมกับน้องชายก็เริ่มพากันเงียบพร้อมตาเคลิ้มๆเตรียมจะหลับแล้วครับ
"มังกร...ฝันดีนะ"
ขอหลับก่อนล่ะปล่อยให้คนนอนข้างๆมองผมนอนก่อนก็แล้วกัน
"ครับ...ฝันดีนะครับ"
อื้ม ฝันดีนะ
..
..
ตุบ
"โอ้ย!!"
ห่ะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ตอนนี้ผมถึงกับสะดุ้งตื่นมามองซ้ายขวาหาต้นเสียงที่ได้ยินเมื่อกี้ทันที
"อ่าว มังกรเราไปนอนอะไรข้างล่างน่ะ"
คนที่ถูกถามถึงกับสีหน้าหมดอาลัยตายอยากให้ผมทันที
เฮ่อออ เป็นอะไรไหนบอกมาดิ
"ก็พี่โมอ่ะนอนดิ้น...ถีบผมตกเตียงเลยเนี้ย"
จริงดิ?
"เฮ้ย ขอโทษๆนอนกันๆ"
มังกรกลับขึ้นมาบนเตียงตามผมเรียกส่วนผมก็หลับต่อ
เหมือนมีใครจ้องมอง....
พอผมลืมตาขึ้นก็ถึงกับสะดุ้งเพราะผมมาเจอใบหน้าของมังกรอยู่ห่างกับผมแค่เซ็นเดียวเท่านั้น
อะไรๆๆๆ
ทะทำไมต้องเอาหน้ามาใกล้และใครสอนให้ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมแบบนี้
"ฝันดีครับ...."
จุ๊บ
ห่ะ มะมะมะมังกรจุ๊บหน้าผากผม
มังกรจุ๊บหน้าผากผม!
และตัวต้นเหตุมันก็กลับไปนอนเฉยเลย!
มังกรมันจุ๊บหน้าผากผม!
ไม่ต้องนอนแล้วคืนนี้กูตาสว่างแล้ว!

TBC....

ช่วงนี้อาจจะอ่านแบบงงๆหน่อยเพราะโซนเป็นหวัดนิดๆนะสมองเลยไม่ไปให้เลย
แต่ขอให้อ่านสบายๆนะ
 

[suikajang]

  แหมะพี่โมตาสว่างเลย 

[kun]

ไม่ต้องนอนแล้วปลุกมังกรมาจ้องตากันเลย อิอิ

[yowyow]

 

[MayA@TK]

คนหนึ่งมังกร คนหนึ่งเสือ เวลาเขม่นกันดันกลายเป็น หมา

รักษาสุขภาพนะ 

 

[shiomi]

มังกรเมื่อรู้ว่าตัวเองมีคู่แข่งแล้วนิเริ่มจะออกตัวแรงแล้วนะเนี่ย ร้ายนะเรา อร๊ากกกกกกกกกฟินๆๆๆๆๆๆ
กลับมาเขียนต่อไวๆนะแอดมินนักเขียน สู้ๆนะคะ จะรออ่านอย่างตั้งใจ #คือสารภาพว่าติดมากเรื่องนี้ ><
 

[mukmaoY]

มังกรเหมือนเด็ก10ขวบ555

[Poseidon]

ทำใจนะคุณเสือ โมเค้าชอบกินเด็ก 5555

[Psongtt]

ตอนที่11.
...
.....
..
เหม่อ เหอะๆๆ
ตื่นเช้ามาแล้วนั่งเหม่อ..
มาถึงอู่แล้วยังนั่งเหม่อ...
เอาเข้าไปแค่นอนไม่หลับเพราะเรื่องแค่นี้ผมถึงกับมานั่งเหม่อ
แล้วทำไมมังกรต้องทำอย่างงั้นกับผู้ชายด้วยกันด้วยน่ะ
จะถามดีไหม
แต่ไม่เอาดีกว่า....แค่เห็นหน้าไอ้คนต้นเหตุผมยังพูดไม่เป็นภาษาเลยวะ
"แม่ง เอ้ย!"
นี้ผมเป็นอะไรไปเนี้ยทำไมเอาแต่คิดถึงเรื่องเมื่อวานวะสมัยก่อนไอ้ห่าเสือทั้งหอมทั้งจูบผมยังนิ่งไม่สนห่าอะไรเลย!
และนี้แค่จุ๊บจากมังกรเนี้ยนะ โอ้ยยยย!
"เฮียเป็นอะไรมากเปล่า....เฮีย!"
อ่ะ อ่าวไอ้โอมนิแล้วมันมาเขย่าอะไรกับตัวผมเนี้ย
"ไอ้โอม...มึงมีอะไร"
มันมานั่งยองๆยิ้มให้กับผมนิดๆพร้อมกับยื้นขวดชาอู่หลงให้ผม
ผมก็รับมาแล้วเปิดกินมันตอนเย็นๆเนี้ยแหละ
"เฮีย เป็นอะไรทำไมเอาแต่เหม่อและขี้หงุดหงิดง่ายแบบนี้....พวกผมเป็นห่วงนะ"
ขอบใจวะที่ห่วง
"เอ่อ กูก็ไม่รู้สงสัยกูแก่แล้วหงุดหงิดง่ายมั้ง"
"ฮ่าๆๆๆ อย่างไงวะเฮียแก่แล้วขี้หงุดหงิดง่ายเนี้ย"
เหอะ ผมก็ขำกับคำตอบผมเหมือนกัน
เฮ้อ
"เฮียเป็นไรบอกผมหน่อยสิ"
อืม....
"พระมึงสวยดีเนอะ..."
"แน่นอนพ่อผมให้มาเชียวนะ...เอ้า เอ้ย เฮียอย่าแถไปเรื่องอื่นนะ เฮียบอกมานะว่าเฮียเป็นอะไร!"
มันห่วงหรืออยากเสือกวะ
"โอม..."
มันยิ้มรับขานแทนคำตอบ
"กูอยากกินไอติมกะทิไปซื้อให้กูกินน้าครับ~"
นี้ผมอยากกินจริงๆนะเนี้ย
"โอ้ยยยยยย ก็ได้ๆๆ"
แล้วมันก็ไปให้ผมจริงๆแต่เมื่อกี้ผมเห็นว่ามันหน้าแดงนะ
อ้ะ ช่างเถอะเหม่อต่อดีกว่า
...
....
ทำไมมันไปช้าจังร้านไอติมมันก็อยู่ใกล้ๆแถวนี้นี่น่า
ตอนนี้ผมแอบแกะกินไอติมแท่งที่พวกไอ้ทอนอุส่าซื้อมาแช่ไว้ไปหลายแท่งแล้วนะเนี้ย
"เฮีย!"
อ่ะอะไรผมสะดุ้งนึกว่าพวกมันดุผมเพราะไอติมแต่ดูท่าจะไม่ใช่
พอผมแกะไอติมแท่งใหม่เสร็จแล้วรีบออกไปตามเสียงที่พวกมันเรียก
"เอ้าเฮ้ย! ไอ้โอม!"
พอผมออกมาก็เห็นไอ้โอมกลับมาในสภาพเหมือนโดนรุมทำร้ายมาเลย
ผมรีบวิ่งไปดูที่ตอนนี้พวกไอ้ทอนกำลังทำแผลง่ายๆกันอยู่
"เฮีย ไอ้โอมโดนเอาพระไป!"
ไอ้เยาว์ที่กำลังทำแผลให้คนที่บาดเจ็บก็หันมาบอกกับผม
แล้วจะบอกกับผมทำไม
"แล้วบอกกูเพื่อ....แล้วมึงทำอะไรมาถึงกลับมาเหมือนหมาโดนรังแกแบบนี้"
คนที่ถูกถามเอาแต่นั่งก้มหน้ากัดฝีปากตัวเองไม่ยอมบอกผม
นี้มึงโดนทำจนเป็นใบ้เลยรึไงหะ!
เห็นแล้วเกะกะลูกกะตากูชิบ
"มันก็พวกนักเลงเด็กที่พากันมาร่วมพวกกันแถวนี้แหละ มันทำกันเป็นเรื่องสนุกคนแถวนี้โดนไปหลายรายแล้วล่ะเฮีย"
"แล้วทำไมกูถึงไม่รู้.....แล้วพวกห่านั้นอยู่ไหน"
ผมก็ยืนดูพวกมันพร้อมกัดไอติมไปด้วย
"อะไรเฮียจะไปเอาพระไอ้โอมมาคืนหรอ..."
ไอ้ห่าทอนหันมาพูดกับผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์จนผมขนลุก
"สัดไร กูไม่ว่างไปทำเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับกูถ้าไม่บอกก็เรื่องของพวกมึง!"
แม่ง แค่บอกที่อยู่มันจะตายหรือไงผมไปหาเองก็ได้
"เฮียจะไปไหน!"
ผมที่กำลังเดินออกไปจากอู่ก็ต้องหันไปตามเสียงไอ้ทอน
อะไรเนี้ยตอนนี้ผมโครตหงุดหงิดเลยวะ
"กูจะไปซื้อไอติมแม่งไอ้ห่าโอมไม่ยอมซื้อมาให้กู มึงมีอะไรห่ะ!"
"เฮีย....พวกมันอยู่แถวร้านเหล็กร้างน่ะ"
แล้วจะบอกผมทำไมผมไปแค่ซื้อไอติมแล้วที่ถือปะแจอันเท่าแขนไปเพราะกลัวว่าหมาจะกัดเลยเอาไปป้องกันตัวตังหาก
รีบไปรีบมาดีกว่า
==>
"เฮ้ย มึงเป็นใครมาทำอะไรถิ่นกูวะ"
มาถึงหน้าร้านเหล็กร้างไม่กี่ก้าวก็มีเจ้าถิ่นมาต้อนรับเสียแล้ว
แต่การแต่งตัวและหนังหน้าเจ้าถิ่นมันเป็นพวกนักเรียนม.ปลายโรงเรียนชื่อดังสินะ
ดูจากอักษรย่อบนอกเสื้อแล้วใช่เลย
ผมต้องวางตัวเป็นผู้ใหญ่ที่ดีสักหน่อย
"พี่เห็นพวกน้องเอาพระของคนอื่นมาพี่ขอคืนได้ไหม พี่จะไม่เอาเรื่องเราไปแจ้งตำรวจให้พวกน้องโดนจับแน่"
เปรยยิ้มอบอุ่นสักหน่อย
(มีต่อ)

[Psongtt]

ต่อ
..
..
..
"พระอะไรวะมึงเข้ามาลองหาดูดิพวกกูเอาเยอะมาเกิน"
หนึ่งในนั้นมันพูดพร้อมกับเข้ามาโอบคอผมพาเดินไปข้างในผมก็เดินตามไปดีๆเพราะผมไม่อยากมีเรื่องสักเท่าไร
ผมรักสงบนะ
"มึงพาใครมาวะ"
พอผมเข้ามาถึงพร้อมไอ้เด็กหัวเกรียน ผู้ชายที่ดัดฟันกำลังนั่งยองๆสูบบุหรี่กับพวกเพื่อนมันอยู่ก็เงยหน้ามาถามคนที่พาผมเข้ามา
"มันบอกว่าจะมาหาพระที่พวกเราเอามา....กูไม่รู้ว่าเป็นอย่างไงกูเลยพามันมาดู"
ไอ้หัวเกรียนที่ยังโอบคอผมอยู่ตอบมาแบบหน้าชิลๆ
"หาพระเชี่ยอะไรถือปะแจเท่าแขนมาด้วย"
ไอ้หย้า~ผมดันซ่อนไม่มิดซ่ะงั้นผมอุส่าจะมาแบบแนวสันติสักหน่อย
"เฮ้ย นี้มึงอยากมีเรื่องนักหรอวะมาแค่คนเดียวอย่ามาเปรี้ยวให้มากนะมึง!"
เอาแล้วเริ่มล้อมจะรุมผมแล้ว
"เฮ้ยๆ อย่านะพวกมึงกูอุส่าล่อมาเอาไม่ใช่ล่อมาให้พวกมึงกระทืบนะสัด"
ไอ้หัวเกรียนที่ยังโอบคอผมรีบโบกมือห้ามปรามพวกเพื่อนมันแถมประกาศอะไรที่เสียวสันหลังผมที่สุด
ไอ้ห่า! เด็กเดี๋ยวนี้เป็นเอามากเนอะ
"เอ่อๆ ขอพวกกูเตะสักสองสามป้าบก่อนมึงค่อยเอาโอเคนะ"
"เอ่อโอเคมันจะได้หมดแรงแล้วเอาไงหน่อ....โอ้ย!"
ตกลงว่าอะไรที่ฟังแล้วขยักแขยงหูที่สุดผมเลยเตะไอ้หัวเกรียนลงไปนอนกลางพื้นต่อหน้าเพื่อน
เอ้าเฮ้ย! ลืมไปว่าผมจะมาอย่างสันตินิน่า
เฮ้อ ช่างเถอะบู๊เลยดีกว่าน่าจะง่ายกว่า
ขณะนี้พวกมันพากันตราหน้าเข้ามาโจมตีผมแล้วครับ
แม่ง เป็นนักเลงที่อาวุทครบมือจริงๆผมก็ทั้งเตะทั้งต่อยตอบโต้พวกมันด้วยปะแจคู่หูผมบ้าง
นักเลงอ่อนขนาดนี้เลิกเป็นดีกว่ามันเสียสถาบันโว้ย!
"ฮึก!"
โธ่ ผมไม่น่าร่าเริงเพราะกำลังเตะต่อยเกินเหตุเลยเป็นต้นเหตุที่ผมโดนยันหลังได้ง่ายๆ
ดีที่ผมไม่ล้มถ้าล้มนี้มีแต่แพ้
ฮึ่ก นี้พวกมันเห็นแค่ผมเซนี้เอาใหญ่เลยหรอ
แม่ง ชกมาได้รสชาติสนิมขึ้นลิ้นผมนิดๆเลยวะ
"สัดเอ้ย!"
ผมรีบเข้าไปเอาปะแจตีหน้ามันจนมันเซไปนอนลงกับเพื่อน
สมควรดันมาทำหน้าผมเสียโฉมเอง
เข้ามาๆกูจะเล่นให้ลุกไม่ขึ้นเอง!
...
...
จบศึกย่อมๆแล้วครับตอนนี้ผมที่ได้พระไอ้โอมคืนมา ก็นั่งพักในถิ่นพวกมันให้หายเหนื่อยสักหน่อย
ส่วนไอ้พวกนั้นก็นอนร้องโอ้ยๆกลิ้งไปกลิ้งมา
บอกไอ้เสือให้มาเก็บไอ้พวกนี้ดีกว่า
"มะมึงจะแจ้งตำรวจใช่ไหม...อย่านะเว้ย!"
ผมที่กำลังกดโทรออกหาไอ้เสือก็ชะงักเงยหน้ามาขมวดคิ้วใส่ไอ้เด็กดัดฟันที่นอนอยู่ใกล้ปลายเท้าผม
"กู....ไม่อยากให้พ่อแม่...รู้"
พอที่ทำล่ะไม่คิดเสือกมากลัวอะไรตอนนี้
มันน่ากระทืบซ้ำเสียจริง
"ไม่อยาก....แล้วทำแบบนี้ทำไม"
"มันเรื่องของกู....โอ้ย"
เนื่องจากคำถามมันไม่เข้าหูผมสะกิ้ดด้วยเท้าของผมเข้าสีข้างของไอ้เหล็กดัดฟันซ่ะหน่อย
"ไม่ให้คำตอบก็เรื่องของมึง....แต่...กูรู้ว่าพวกเด็กอย่างพวกมึงทำไปก็แค่....เฮ้อ ช่างเถอะกูจะไม่แจ้งก็ได้วะ แต่ครั้งหน้ามึงอย่าทำอีกนะเว้ย"
ไปดีกว่าขี้เกียจสนทนากับเด็กอย่างมัน
"ถ้ากูทำแล้วจะทำไม...."
ยังกวนผมไม่เลิก
"ถ้าทำก็เจอปะแจกูนี้แหละ"
...
....
"เฮียเป็นไงบ้าง!"
พอผมกลับมาพวกมันพากันมาล้อมหน้าล้อมหลังผมใหญ่
กูร้อนอย่ามามุ่ง
"อะไรพวกมึงกูแค่ไปซื้อไอติม......เอ้า มึงกูเจอพระมึงอยู่แถวข้างทางสงสัยพวกมันคงทำตกไว้"
ไอ้โอมรับมาแบบยิ้มๆ
จะยิ้มอะไรของมัน
"จ้า ไปซื้อไอติมอย่างไงเนี้ยเฮียโม"
เหม็นขี้พวกมันชะมัดไปแกะไอติมพวกมันกินเล่นดีกว่า
"ไปไหนมา....แล้วทำไมถึงมีแผลมา"
ลางร้ายมาแต่ไกลถึงมาแค่เสียงผมก็เดาว่านี้คือเสียงจากมังกรที่กำลังเตรียมพ่นไฟใส่หน้าผมแน่ๆ
"เฮ้ย ลืมซื้อไอติมมานิหว่าขอตัวก่อนเน้อ....เอ้ย!"
ผมยังไม่ทันได้ก้าวออกไปไหนก็ต้องตัวลอยหวิวเข้าไปในรถด้วยฝีมือมังกร
"มังกร...."
ไม่ขานสายตาน่ากลัว
ผมกลัวแล้ว~
(มีต่อ)

[Psongtt]

ต่อ
..
...
..
มังกรพาผมมาบ้านผมเสร็จก็จูงผมไปทำแผลให้ผมอย่างเงียบๆ
ขนาดทำแผลให้ผมยังทำสีหน้าขรึมกันอีกคนมันเกร็งนะเนี้ย
"มังกร...."
ไม่ตอบแต่เก็บกล่องพยาบาลเฉยๆไม่หันมามองผมด้วย
หรือว่าโกรธผม?
"มัง...กร"
มังกรเดินหนีไปเล่นกับหมู่หมานอกบ้าน ไม่สนใจเสียงเรียกผมเลยสักนิด
เฮ้อ นี้ผมทำอะไรให้มังกรโกรธเนี้ยผมแค่มีแผลกลับมานิดเดียวเองทำไมต้องโกรธจนไม่พูดด้วยกันแบบนี้
ผมตอนนี้ก็ได้แต่นั่งหงอยๆเล่นกับหมาไปพลางๆ
ทักกันหน่อยดิ
นิมาหาผมแค่มาดุเรื่องที่ผมมีแผลเนี้ยนะ
ผมเป็นพี่ชายนะ
มังกรเป็นแค่น้องอย่ามาอวดดีใช้อำนาจมังกรข่มกันดิวะ!
เฮ้อ ยอมแล้วๆ
"มังกร....พี่ขอโทษที่ทำ....ให้เราต้องโกรธเพราะพี่...."
ถึงมังกรไม่ขานผมก็จะไม่ปล่อยให้บรรยากาศเงียบขรึมตามสไตล์ท่านประธานไม่ได้
ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าผมคือมังกรไอ้น้องชายขี้อ้อนและหัวดื้อเป็นบางครั้ง
"ผมไม่ชอบให้พี่เจ็บตัว.....ถึงว่าพี่จะมีเหตุผลแต่สำหรับผมต่อให้หัวเด็ดตีนขาดอย่างไงผมก็ยอมให้พี่มาเจ็บตัวเด็ดขาด!"
มังกร....
"พี่รู้ไหมว่าตอนที่พวกทอนเล่าให้ผมฟังว่าพี่ไปทะเลาะกับกลุ่มนักเลงเกือบสิบคนเพื่อพระของโอมผมรู้สึกอย่างไง......ผมรู้สึกอยากจะไปฉุดกระชากลากพี่กลับให้ได้แต่ว่า....."
มังกรเอาแต่ก้มหน้าก้มตาพูดไม่มีแม้แต่จะหันมาหาผมแต่ว่าตอนท้ายประโยคมังกรหันมามองผมด้วยสายที่ผมก็ดูไม่ออกมันเหมือนกับ...
"ผมขอให้พี่ทำแบบนี้เป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม....ผมไม่อยากบ้าเพราะแค่พี่มีแผลไม่กี่ที่เท่านั้น ผมไม่อยากให้พี่รังเกียจที่ผมทำอย่างนี้.....ได้ไหมครับพี่โม"
มังกรกำลังขอร้องผมอยู่
และทำไมผมต้องยืนนิ่งไร้คำตอบใดๆปล่อยให้มือหนานั้นเข้ามากุ้มมือผมแบบนี้
เพียงแค่แผลที่เกิดขึ้นกับตัวผมถึงกับให้มังกรขอร้องและข่มอาการแปลกๆที่จะเกิดขึ้นกับตัวมังกรเอง....
"อืม......ก็ได้ อ่ะ!"
พอคำตอบผมออกมามังกรถึงกับกระชากตัวผมไปกอดทันที
ทำไมต้องดีใจขนาดนี้เพียงเพราะแค่ผมยอม
และทำไมผมต้องยอม
ทำไมผมต้องใจเต้นพอโดนมังกรกอดตัวของผม

ทำไม.....ผมต้องมาใจเต้นกับมังกร.....หรือว่าผม

TBC......

ค่อยๆเลื่อนความรู้สึกของนายช่างยนต์โซ้ยไอติมเกือบทั้งตอน
อ่านสบายๆนะ
รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับอย่ามาเป็นไข้แข่งโซนกันนะเอ้อ! ฮ่าๆ

[yowyow]

 

[suikajang]

  ขนาดนี้แล้วยังจะถามอะไรมากมาย อยากรู้ถามดิ แต่ว่าที่ภรรยาน้องมังกรโหดไปนะ อย่าไปทำให้พี่เค้าโมโหละ 

[mukmaoY]

พี่โมตกหลุมพรางซะแล้ว

[nunnuns]

เอ้อะ รู้ตัวซะแล้วรึ เอ๊ะ หรือยังน้อออ

[Psongtt]

ตอนที่12.
...
..
....
เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน...
ชิบหาย มาเป็นเนื้อเพลงเลยผมแต่ก็...ตอนนี้ก็อย่างที่บ่นตอนแรกผมยังนอนคว่ำยังไม่อาบน้ำอยู่บนที่นอนอย่างขี้เกียจไม่อยากไปไหนทั้งนั้นล่ะวันนี้
อยากนอนต่อไปเรื่อยๆเอาพลังงานที่เสียไปจากเมื่อคืนคืนมา
เมื่อคืนผมไม่น่าลืมตาคิดมากกับความรู้สึกที่มีต่อมังกรเมื่อวานเลย
ความรู้สึกมันเหมือนกับเจอกับก้างตอนที่ผมเริ่ม......รู้สึกชอบ
แต่ทำไมผมต้องมาชอบผู้ชายด้วยถ้ายัยกิ่งรู้มันจะรับพ่ออย่างผมได้ไหม
ขนาดผมยังไม่ยอมที่จะรับตัวเองได้เลย
และถ้าคนที่ผมชอบรู้มันจะต้องขยักแขยงผมแน่ๆที่มีผู้ชายรุ่นพ่อมาชอบคลอแบบนี้
"โว้ยยยยยยยยยย!!"
หงุดหงิด! รำคาญ!
ทำไมมันต้องเกิดขึ้นกับผมด้วย!
รับบ่ด้ายยยยยย!
เฮ้อ เหนื่อยน่ะ
ขอนอนก่อนดีกว่า.....
...
....
มือ....อุ่นๆเหมือนใครมา...กุ้ม
....
...
..
รู้สึกเหมือน....ใครมาลูบหัวผมตอนผมหลับ
..
...
ใคร....อ่า ช่างเถอะ ตื่นมาเดี๋ยวก็รู้เองนั้นแหละ
..
....
..
หาว~นี้มันกี่โมงแล้วแฮ่ะ
นี้ผมนอนมากี่ชั่วโมงแล้วเนี้ย....เวียนหัวชิบ
"ตื่นแล้วหรอครับ..."
มังกร!
เฮ้ย!
โอ้ย!
เนื่องจากผมลืมตามาเจอมังกรต่อหน้าต่อตาเลยตกใจสะเด้งตัวกลิ้งตกเตียงดังตุ้บ
ก้นกบผม!
เจ็บโว้ยยยย แล้วไอ้นายคนนี้เข้ามาในห้องผมได้ไงจำได้ว่าล๊อคเพื่อกั้นยัยกิ่งมากวนแล้วนะ
"พะพี่โมเป็นอะไรหรือเปล่า!"
มังกรที่เห็นสภาพผมที่นั่งแผ่ข้างล่างก็รีบวิ่งเข้ามาดูผม
อ้ะ เอ้ย!
"พี่โม...."
คะแค่มังกรแตะผมนิดเดียวผมต้องเป็นอะไรขนาดนั้นด้วย
"มะไม่มีอะไร.....มีอะไรถึงมาหากันเวลานี้ ว่างนักเรอะ"
ตอนนี้ผมเอาแต่ก้มหน้าหน้าพูดอย่างเดียวไม่กล้าที่จะมองหน้ามังกรหรอก
พอรู้ว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อมังกรมันน่าขยักแขยงสิ้นดี
"ก็มาหาพี่ไง....ป่ะ นี้ก็เที่ยงแล้วมากินข้าวกันเถอะ"
ฮึก!
มังกรจับมือผมอย่างแน่นไม่กะจะให้ผมชะงักออกสักนิดพาผมลงไปข้างล่างอย่างอารมณ์ดีเฉพาะเจ้าตัว
"อ่ะ พี่โมเกี๊ยวกุ้งเจ้านี้อร่อยมากเลยกินเยอะๆนะจะได้อารมณ์ดีขึ้น"
นึกว่าที่ผมทำมุ่ยเพราะอารมณ์เสียหรือไงวะ
ผมก็ก้มหน้ากินอย่างเดียวไม่พูดไม่ถามอะไรกับคนที่นั่งท้าวคางมองผมแบบไม่กระพริบตาเลยสักนิด
"พรุ่งนี้ไปทะเลกัน"
อ่ะ ห่ะ!?
ผมที่เอาแต่ก้มหน้ากินอย่างเดียวก็ต้องเงยหน้ามาเพราะคำชวนนั้น
อะไรดลใจให้มันมาชวนผมเที่ยวตอนนี้
"พะพรุ่งนี้....ยัยกิ่งหยุด....พี่อยากอยู่กับยัยกิ่งมากกว่า"
ไม่รู้!
ถึงจะอยากไปด้วยแต่ไม่กล้าโว้ย
ไม่อยากหวั่นใจมากกว่านี้....
"ครับ เอางั้นก็ได้....."
อย่ามาลูบหัวกันดิ.....ไม่ใช่หมานะ
ผมสะบัดมือหนานั้นออกจากการลูบหัวผมแล้วรีบเอาช้ามที่เพิ่งกินเสร็จไปใส่ในอ่างล้างจานทันที
แม่ง มีดอยู่ใกล้แค่นี้ฆ่าตัวตายหนีความเขินดีไหม!
"งั้น...."
เฮ้ย! มะมายืนข้างหลังกันเมื่อไรตกใจหมด
ไอ้ผมก็กลัวไม่กล้าหันไปมองคนตัวสูงที่ยืนซ้อนหลังผมอยู่ด้วยสิ
"ผมไปก่อนนะ....เดี๋ยวตอนเย็นผมมาอีก"
พอผมรู้สึกว่าฝีเท้าของมีงกรเริ่มค่อยๆหายไปขับรถออกจากหน้าบ้านผมออกไปเสร็จ
มันก็เริ่มรู้สึกโล่งอกทันใด
เฮ้อ ไอ้ความรู้สึกมันจะหายถึงตอนไหนกัน
...
...
"พ่อจ้า~พรุ่งนี้กิ่งไปเที่ยวกับเพื่อนนะพรุ่งนี้พ่อจะไปเที่ยวไหนไหม?"
ผมที่กำลังลื้อผักมาจากตู้เย็นก็ต้องชะงักเพราะคำบอกกล่าวของลูกสาวที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน
"ถ้างั้นผมจะชวนพี่โมไปทะเลคงได้สินะครับ"
นายคนนี้ก็เริ่มแทรกขึ้นมาทันใดอย่านะยัยกิ่งเห็นแก่พ่อเถอะ
"ได้ค่ะ งั้นฝากพ่อกิ่งด้วยนะคะ"
ยัยลูกไม่รักดีแกขายพ่อแกเชียวรึ
"พรุ่งนี้พ่อไม่ว่างหรอก.....พะพ่อจะพาหมาไปวิ่งเล่นบ้างเห็นมันเอาแต่นอนเดี๋ยวก็เป็นหมาอ้วนพอดี"

(มีต่อ)

[Psongtt]

ต่อ
...
..
....
"ไม่เป็นไรจ่ะพ่อ....เดี๋ยวกิ่งพามันไปเองเพราะตอนเช้ากิ่งจะไปวิ่งก่อนไปเที่ยวตอนเก้าโมงน่ะค่ะ พ่อไปเที่ยวได้เลยไม่ต้องห่วงไอ้พวกหน้าขนหรอก"
บางครั้งผมก็เพลียกับความขยันของยัยกิ่งเป็นที่สุด
สุดท้ายผมก็ต้องตกลงยอมไปทะเลกับมังกรแบบเลี่ยงไม่ได้
...
...
เมื่อคืนวานที่ผมเดินทางมาทะเลกับมังกรเวลาสี่ทุ่มเราก็มาถึงทะเลตอนเกือบจะเที่ยงคืน
คนขับรถคือเลขาของมังกรและผมก็เพิ่งมารู้ความจริงว่ามังกรไม่ได้พาผมมาแค่เที่ยวทะเลแต่พาผมมาร่วมงานเลี้ยงหรูซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สมควรอย่างมากที่พาคนบ้านๆอย่างผมมาร่วมกับงานหรูแบบนี้
งานที่ผมต้องโดนมองเหมือนคนที่เป็นเบี้ยล่างเพียงเพราะแค่อำนาจและเงินในกระเป๋า
ตอนนี้ก็เป็นเวลาเจ็ดโมงกว่าๆที่ผมกับมังกรกำลังกินข้าวเช้าอาหารเต็มโต๊ะเพราะฝีมือการสั่งแบบหางว่าวของมังกร
"พี่โมนี้ก็อร่อยนะ.....อ่ะ ไอ้นี้ด้วย"
อะไรที่มังกรบอกว่าอร่อยเจ้าตัวก็ตักให้ผมหมดแหละ
ไอ้ผมก็ตักกินหมดไม่ปฎิเสธ
"พี่อยากไปแถวไหนเป็นพิเศษเปล่าบอกผมได้นะ"
มังกรบอกกับผมเสร็จก็ก้มหน้ากินต่อ
พัทยามันก็น่าไปทุกที่นั้นแหละ
"เล่นน้ำ....อะไรก็ได้หมดที่คนเที่ยวเขาทำกัน"
มังกรเงยหน้ามายิ้มตอบว่าตกลงแน่ๆแล้วตักกุ้งมังกรตัวโตให้ผมแต่เจ้าตัวก็ไม่ลืมแกะเปลือกนิดๆหน่อยๆให้ผม
อ่า ขอบใจนะ
เฮ้อ พอมันใจดีด้วยแบบนี้ผมก็รู้สึกผิดที่ไปคิดอะไรแปลกๆกับมัน
=>
พออาหารเช้าย่อยตัวผมตอนนี้ก็วิ่งกระโจนลงน้ำทะเลอย่างบ้าคลั่งเหมือนไม่เคยเห็นน้ำ
ส่วนมังกรก็นอนบนเก้าอี้ใกล้ชายหาดเหมือนนายแบบแผ่ความหล่อให้สาวๆที่เดินผ่านกันชื่นชมใหญ่
แม่ง เดี๋ยวกูจะตีหัวมันแล้วลากลงน้ำทะเลดีไหมจะได้หมดหล่อ
"อ่ะ เฮ้ย พี่โมทำอะไรเนี้ย"
อ้าว เมื่อกี้ผมไม่ได้แค่คิดแต่ทำจริงมังกรลงมาเล่นน้ำด้วยฝีมือผมแล้ว
ฮึ่ก แย่แล้วอาการหัวใจวายกำเริบเข้าให้รีบขึ้นจากน้ำดีกว่า
"จะไปไหนพาผมลงมาเล่นด้วยแล้วทิ้งผมไว้แบบนี้น่ะหรอ....ใจร้าย"
กูไม่น่าเลย
เฮ้อ อยากให้เล่นด้วยใช่ไหม
คิดแล้วผมก็โดดขึ้นหลังมังกรแล้วกดคนตัวโตลงน้ำ
"ฮ่าๆๆๆ สมควรว่าไงอยากเล่นกับพี่มากหรอครับ"
ไอ้คนตัวสูงที่โผล่มาจากน้ำสะบัดผมที่เปียกด้วยน้ำอย่างเท่ใส่ผมไม่พอยังจะมายิ้มแข่งแสงแดดอีก
แม่ง นี้มันรอยยิ้มกระชากใจชัดๆนี้มันจะฆ่าผมเพราะรอยยิ้มของมันชัดๆ
โอ้ยยย แก่ป่านนี้ยังจะมาหน้าร้อนผ่าวเพราะผู้ชายอีกมันน่าไหมเนี้ย
...
...
เราเล่นน้ำทะเลจนถึงสามโมงกว่าๆถึงพากันเลิก
มังกรบอกว่าหนึ่งทุ่มมีงานเลี้ยงเลยสั่งให้ผมพักผ่อนก่อนถึงเวลา
ผมก็อุส่าปฎิเสธหัวชนฝาว่าไม่อยากไปเลยไอ้งานอะไรนั้นน่ะ
"เฮ้อ ไม่อยากไปเลย"
ผมกับมังกรพักคนล่ะห้องตอนนี้ผมเลยนอนแผ่กินพื้นที่ได้สบายไม่ต้องเกรงใจใครทั้งนั้น
ห้องพักหรูดูอย่างไงก็น่าเบื่อ..
หาว~เหนื่อยแฮ่ะ
หลับสักหน่อยดีกว่า
...
...
....
อืม.....พอผมลืมตาขึ้นมาก็เห็นบรรยากาศทะเลยามค่ำที่ผ่านกระจกใสบานใหญ่ในห้องผม
ดูสงบจนต่างจากตอนหัววันเลยนะเนี้ย
.......อ่ะ หื้อ....ลมหายใจ....อุ่นๆใกล้หูนี้มัน.....
มังกร!
พอหันไปปุบก็เจอกับมังกรที่นอนอยู่ข้างๆ
ใจหายหมดพ่อเจ้าเอ้ย!
และเข้ามาได้ไงเนี้ยนี้มันห้องผมนะ....
แต่พอสังเกตุตอนที่สัตว์ร้ายหลับมันก็ดูน่ารักดีนะ
มันสงบและเหมือนเด็กดีเนอะ
แล้วไม่รู้ผมเกิดดลใจอะไรขึ้นถึงได้กล้าเอามือไปแตะที่ริมฝีปากรูปกระจับของคนที่เอาแต่หลับอย่างเดียวนี้
มันรู้สึกว่าเย็นเฉียบแปลกๆ
"หึ ตื่นแล้วหรอครับ...."
วะเฮ้ย! นี้ไม่ได้หลับจริงหรอโอ้ยยยย
นี้ผมจะเอาหน้าอันแสนบางนี้ไปซ่อนไหนดีเนี้ยยย
...
..
พอสักพักจากการพักผ่อนมังกรก็พาผมเปลี่ยนชุดเป็นสูททั้งสองพาเข้างานเลี้ยงหรูนั้น

(มีต่อ)

[Psongtt]

ต่อ
...
 ...
...
คนธรรมดาที่ต้องมายืนสถานที่แปลกตาในแวดวงสังคมไฮโซที่มีเหล่าลูกท่านหลานเธอยืนสง่ายิ้มให้กันเหมือนเคยสนิทชิดเชื้อกันมาก่อน
แต่สำหรับผมผมไม่ชอบ
มังกรที่ต้องทำหน้าที่ดีโดยการต้องเข้าไปทักเหล่านักธุรกิจสูงวัยโดยทิ้งผมยืนกับเลขาคนสนิทที่ยืนนิ่งขรึมจนผมเกร็งตามไปด้วย
"พี่โมไอ้นี้ก็อร่อยนะกินดูสิ......อ้อ อันนี้ก็อร่อยกินดูนะพี่ อ้าว ไอ้นั้นก็น่ากินดีเดี๋ยวผมไปเอาให้นะพี่"
มังกรกลับมาไม่พอยังเอาขนมต่างๆในงานนี้มาให้ผมกินอีกแล้วเหมือนยังไม่พอเจ้าตัวยังไปเอาของใหม่ที่เพิ่งเข้ามาในงานอีก
ขนมมันเต็มไม้เต็มมือผมแล้วนะเนี้ย
ชวนคนที่ยืนขรึมข้างๆกินด้วยดีไหมน้า
"คุณมังกรดูท่าจะใส่ใจคุณเป็นพิเศษจังนะครับ"
เอ๋?
"พูดง่ายๆคือไม่ค่อยมีใครที่จะได้รอยยิ้มที่มาจากใจของคุณมังกรง่ายๆถ้าคนนั้นไม่ใช่คนสำคัญ"
ย่ะอย่างงั้นเองหรอ.....
หึ ขอเหมาตัวเองว่าเป็นคนสำคัญสักหน่อยคงได้นะมังกร
"เอ้า พี่โมกินดูๆของเต็มมือแบบนี้ผมป้อนเอง เอ้าอ้าปากๆดู"
ถึงจะเขินผมก็อ้าปากรับขนมหวานจากมังกรที่ป้อนให้อย่างเต็มคำ
ดูหน้าคนป้อนสิอะไรจะอารมณ์ดีขนาดนั้นยิ้มกว้างกว่าผมซ่ะอีก
รู้สึกดีจนต้องยิ้มตามเลยผม
"อ้อ เดี๋ยวผมมานะขอไปทำธุระแปบ...คุณวีรภพฝากด้วยล่ะ"
ช่างสองมาตรฐานเสียจริงพูดกับผมแบบยิ้มหวานแต่กลับลูกน้องนี้เย็นชาจนขมคอแทนแน่ะ
"ครับ"
หลังจากมังกรเดินออกไปผมก็เอาแต่ก้มหน้ากินขนมที่เต็มไม้เต็มมือเพราะมาจากมังกรเนี้ยแหละ ก็อร่อยดีแต่ถ้ากินมากไปก็ไม่ดีแฮ่ะ
"แปลกจังที่กรเอาคนนอกเข้ามาในงานนี้ด้วย"
ผู้หญิงคนนี้....ใครกัน?
"สวัสดีค่ะ คุณคงเป็นคนสนิทของกรสินะคะตามสบายนะคะ"
ทั้งที่พูดด้วยรอยยิ้มแต่ตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้มันอย่างไงกันผู้หญิงคนนี้
"หึ ถึงจะเป็นคนสนิทของกรแต่หน้าตาบ้านๆจังนะ อ้ะ ขออภัยที่พูดแบบนั้นนะคะไม่ถือโกรธกันเลยนะคะ แต่ว่า....ก็บ้านๆจริงๆไม่รู้ว่ากล้าลดตัวลงไปคบได้อย่างไง"
จะต้องการสื่ออะไรของเขากันถึงมาใช้คำพูดและสายมองเหยียดกันแบบนี้
"คุณมยุรินพูดอะไรโปรดให้เกียรติคุณโมด้วยนะครับ"
ผู้หญิงคนนั้นเชิดหน้ายิ้มให้เสร็จก็เดินไปจากตรงที่ผมยืน
เฮ้อ ผมถึงได้บอกไงว่าไม่ชอบสังคมแบบนี้ไง
ยืนไปยืนมาเริ่มเบื่อแล้วแฮ่ะ
"ผมขอออกไปข้างนอกหน่อยนะครับ"
"ผมไปด้วย"
กะแล้ว
"ขอผมไปคนเดียวเถอะครับ...."
ขืนยังยืนอยู่ที่นี้ต่อไปมีแต่จะอ้วกแน่ไอ้บรรยากาศแบบนี้ มันไม่น่าอยู่เลยสักนิด
"ครับ"
พอนายเลขานั้นยอมผมก็เดินออกมาจากงานนี้ให้เร็วที่สุด


ผมเดินออกมาจนถึงชายหาดใกล้โรงแรมเสร็จ
ผมก็นั่งลงแผ่กับพื้นทรายโดยไม่สนกางเกงราคาแพงที่มาพร้อมกับสูทตัวนี้เลยสักนิด
เฮ้อ แบบนี้ยังน่าอยู่กว่าเยอะดีกว่าให้ไปอยู่แบบนั้น
ยัยกิ่งพ่อแกกำลังเหงาวะทำไงดี
ทำไมพ่อแกต้องมานั่งแผ่คนเดียวอย่างกะคนอกหักเลยวะ

"มานั่งทำไรคนเดียวเนี้ย"
เสียงนี้ผมจำได้....มังกร
"นั่งเล่นไง....พี่ว่าเรากลับไปที่งานดีกว่านะเดี๋ยวพี่ก็กลับไปเหมือนกัน"
ผมบอกแต่สายตาก็ยังจ้องทะเลยามมืดอยู่ไม่เปลี่ยน
"ไม่กลับผมจะอยู่กับพี่...งานนั้นมันไม่สำคัญเท่าพี่หรอก"
ฮึ่ก
"ขอผมอยู่กับพี่ด้วยคนนะ"
อะไอ้ๆๆๆ
โอ้ยย จากที่ชอบอยู่แล้วไอ้นายคนนี้ยังทำให้ชอบมากกว่าเก่าเสียอีก!
มึงบอกมานะว่ามึงได้เล่นของอะไรมาหรือเปล่า!
ทำไมผมถึงได้ชอบมันมากกว่านี้ห่ะ!

มังกร....พี่โมยอมแล้วครับ ไอ้หมาขี้อ้อน

TBC...

ดึ้บๆๆๆ

[mukmaoY]

ขอเป็นแฟนเลย พี่โมเขาก็เปิดเผยอยู่นะ แค่ขี้อายเฉยๆ

[MayA@TK]

พี่โมยอมลูกหมาขี้อ้อนแล้วก็ต้องหัดหนักแน่นเข้าไว้

อย่าอ่อนไหวกับคำพูดคนอื่นโดยเฉพาะชะนีมยุรินที่จ้องจะงาบลูกหมาของพี่โม

ชะนีรินว่าพี่โมหน้าตาบ้านๆ ได้ไง ถึงจะหน้าตาบ้านๆ ก็เป็นบ้านที่มังกรรักก็แล้วกัน

ขนาดลูกหนึ่งมังกรยังตามจีบตามตื้อ ชะนีถึงจะยังไม่มีลูกต่อให้ทั้งรีแพร์ทั้งนอนแผ่

มังกรยังไม่มองให้เสียสายตาเลย

 

[yowyow]

 

[●GreenTEA●]

ตามอ่านรัวๆ
เป็นกำลังใจให้น้า~
 

[suikajang]

  หมา(มังกร)ขี้อ้อน โดนใจพี่โมอย่างจัง ไม่ต้องเป็นมันละพี่น้องเปลี่ยนสถานะเถอะ 

[Supparang-k]

หวั่นไหวแล้วมังกรรถกหนักๆไปเล้ยยยยย