SPECIAL 03
- ลมหนาว เคาต์ดาวน์ เมืองน่าน -
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... ปีใหม่นี้รีบกลับมาหาแม่นะ คิดถึงมาก
ใกล้ย่างเข้ามกรา ที่เหนืออากาศเริ่มหนาวเย็นแล้ว เชียงใหม่เริ่มทยอยเปิดสถานที่ท่องเที่ยวประจำฤดู
จังหวัดใกล้เคียงก็เช่นกัน รวมทั้งบ้านเราด้วย แม่อยากให้ลูกกลับมาเคาต์ดาวน์เริ่มต้นปีใหม่ๆ สิ่งใหม่ๆที่นี่
พักผ่อน เที่ยวให้เต็มอิ่มที่นี่ ลาจากความเครียดในเมืองกรุง ทิ้งความกังวลกับผลการเรียนที่จะออก
เพื่อนๆหลายคนทยอยกลับมากันละ นี่เมื่อวานเจ้ากวินก็เพิ่งมาเยี่ยมแม่ ถามหาลูกอยู่เลย แม่ก็ได้แต่รอเมื่อไหร่จะถึงวันที่ยี่สิบแปด ตกลงสอบเสร็จยี่สิบเจ็ดแน่นะ จะนับวันรอลูกกลับมาเลย
ปอลอ อย่าลืมขนเจ้าพวกตัวยุ่งมาด้วยล่ะ แม่เหงา การสอบกลางภาคเรียนหรือมิดเทอมของมหาลัยต่างๆเริ่มทยอยเสร็จสิ้นลง มอเขาก็เช่นกัน หลังจากนั้นคงเป็นช่วงรอผลออก เกรดที่จะตามมา กับความกังวลมากมาย แต่อย่างไรก็ตาม นักศึกษาทุกคน เอาเป็นว่าส่วนมาก มักจะเลือกทิ้งความเครียดไว้เบื้องหลัง อย่างที่ใครบางคนได้กล่าวเอาไว้ว่า อย่ากังวลกับสิ่งใดล่วงหน้าจนกว่าจะได้เผชิญ และมันก็เป็นหนทางเดียวที่นักศึกษาหลายๆคนจะทำกันหลังสอบ คือ หนีกลับบ้าน หนีเที่ยว ทิ้งความเครียดสะสมทั้งเทอมไว้ที่มหาลัย กลับไปซบอ้อมกอดอุ่นๆของครอบครัว หรือเที่ยวกับเพื่อนให้หนำใจ แล้ววค่อยมาเผชิญหน้ากับปัญหามันก็ไม่สาย เขาเองก็เลือกที่จะทำแบบนั้น และทำทั้งสองอย่างเลย คือทั้งกะจะกลับน่าน และเที่ยวที่นั่นให้เต็มอิ่ม สูดบรรยากาศลมหนาว ที่พัดพาเอาความทรงจำตั้งแต่เด็กถึงมัธยมปลายกลับมา
แม้ปีนี้ จะเป็นอีกปีที่ไม่มีคุณยายอยู่แล้วก็ตาม
ยายเขามักจะทำขนมหวานไว้รอท่า เมื่อกลับไปคงได้ชิมฝีมือท่าน น้ำหนักขึ้นอีกหลายโล แต่คงไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว
แต่ก็นะ อะไรๆมันก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป มันคือสัจธรรมของโลก เขาเข้าใจมันดี เพียงแต่แค่รู้สึกโหวงๆในใจเท่านั้นเอง
ปีนี้ก็เหมือนกับทุกๆปี พวกเขาต้อนรับลมหนาวด้วยการตอบรับคำเชิญของแม่เดินทางล่องเหนือไปน่าน จะพิเศษก็แต่มีสมาชิกเพิ่มมาอีกหลายคน หนึ่งในนั้นคือหมอที่ขอกลับน่านขนของฝากจากครอบครัวมันกลับไปฝากแม่เขา หมอบอกปีที่แล้วพลาดเพราะต้องถูกลากไปต่างประเทศกับพี่สาว ปีนี้ไม่ยอมพลาดอีกแน่ๆ ปีที่แล้วนี่ถูกพวกเขาถ่ายรูปเยาะไปเบาๆ รู้สึกมีใครบางคนชักดิ้นชักงออยู่หน้าจอโทรศัพท์ อิจฉาแบบสุดๆอีกฟากหนึ่งของทวีปเอเชียเลย สะใจเบาๆ ฮ่าๆ
เมื่อมีหมอไปด้วย จากตอนแรกว่าจะกลับทางขนส่ง แต่เจ้าตัวอาสาขับรถให้ แถมใจป้ำขอพ่อแม่เอารถตู้คันใหญ่นั่งสบายของที่บ้านออกมาเลย เรียกได้ว่าลงทุนจริงจังกันเลยทีเดียว นดนี่ถึงกับยกนิ้วโป้ง ยกย่องหมอว่าโคตรจะเปย์แฟน เขาก็ได้แต่ยักไหล่ให้นางไปเบาๆ คนมันมีบุญอ่ะ ฮ่าๆ หมั่นไส้ตัวเอง
เราออกรถตอนตีห้า เส้นทางแรกคือไปรับนดที่หอขิม ทั้งคู่ลากกระเป๋าออกมาแบบสะลึมสะลือต้องเดือดร้อนคนขับให้ลงไปแบกกระเป๋าใบเขื่อง ที่ไม่รู้ยัดอะไรเอาไว้บ้างขึ้นรถให้ รายต่อไปคือเป้ ที่โบกมือหยอยๆรออยู่หน้ารั้วบ้าน ต่างกับใครอีกคนที่ฟุบหลับคาประเป๋าเดินทาง
"เมื่อคืนแม่งบอกให้เลิกเล่นก็ยังเล่นต่อ สมน้ำหน้าแม่ง"
เป้บอกแล้วลากกระเป๋าขึ้นรถ ไม่ลืมที่จะปลุกคนขี้เซา
"ป้าตื่น รถมาแล้ว"
จุดหมายปลายทางต่อไปคือบ้านของเอ เป็นที่รวมตัวรอรถของเพื่อนหมอ แต่ละคนนี่สภาพไม่ต่างกัน ง่วงงุนเต็มที่
"แม่ง เมื่อคืนใครเล่นพิเรนทร์ใส่กาแฟในนมอุ่นวะ"
พวกเขาบ่นกันว่าแบบนั้น
เราวนรถกลับไปรับเจ๊บอยลี่ที่ร้านน้ำปั่น
"ไม่ต้องถาม ไม่มีตังค์จ่ายค่าห้องค่ะ"
คำตอบของเจ๊แกทำให้พวกเราหายสงสัย
อีกหนึ่งที่จะร่วมทางไปกับเราคือชลธารกับน้องอัพ ซึ่งแน่นอนว่าต้องไปรับที่คอนโดน้องอัพ เพราะทั้งคู่อยู่ที่นั่น
"ง่วงอ่ะ"
"ค่อยๆขึ้นครับ เดี๋ยวล้ม"
ดูแลกันเต็มที่จริงๆ
และจุดหมายปลายทางสุดท้ายก่อนออกเดินทางล่องขึ้นเหนือคือหน้ารั้วบ้านหลังใหญ่ ที่ตอนมี้มีคนคู่หนึ่งนั่งรอเราอยู่ พร้อมกับสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ตัว อลาสกัน มาลามิ้วท์ตัวนั่งเป็นเพื่อน พอรถจอดเทียบนี่แข่งกันเห่าเสียงขรมเลย แต่พอรู้ว่าใครมาเท่านั้นล่ะ รีบกระโจนใส่ไม่ยั้ง นี่ระหว่างหมอกับเจ้าสองตัวนี้ ไม่รู้ใครตัวใหญ่กว่ากัน
"นึกว่าจะมาเช้ากว่านี้ซะอีก" เนตรเดินเข้ามาหา ตามด้วยที่เดินตามมาติดๆพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ที่ดูก็รู้ว่าเป็นของใคร พกอะไรไปเยอะแยะแบบนี้ ของเนตรชัวร์ๆ
"น้องกลของเจ๊ มามะ ขึ้นรถมาให้เจ๊กอดด่วน" เจ๊บอยลี่ตะโกนออกมาจากในรถ
"ป่ะ ขึ้นรถกัน" หมอบอก
"คราวนี้จะเที่ยวเหนือให้หนำใจเลย" เนตรตั้งปณิธานกับตัวเอง
เขาหัวเราะกับท่าทีมุ่งมั่นเต็มที่
พอเราทั้งหมดขึ้นรถ ก็ถึงเวลาเดินทางล่องขึ้นเหนือเสียที
อย่างที่บอกไปแล้ว เมื่อเวลาเปลี่ยน อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนแปลง
มีทั้งเปลี่ยนแปลงไปในทางที่แย่ลง และดีขึ้น คละเคล้ากันไป
เมื่อทุกคนอยู่กันครบถ้วน ก็ขอไล่เรียงสมาชิกทั้งหมดที่มีทริปเที่ยวเดียวกันนี้คือจังหวัดน่านตามลำดับที่นั่ง แถวหน้าสุดคือที่นั่งของคนขับ มีเขากับหมอ แถวสองมีสี่ที่นั่ง โดยนดและขิมนั่งติดหน้าต่างฝั่งซ้าย ตอนนี้ทั้งคู่กำลังแย่งชิงถกเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายกับห่อขนมเลย์ที่เนตรเพิ่งจะแบ่งมาให้ และฝั่งขวาติดประตูคือโบธกับนีที่ฟุบหลับไม่สนใจโลก แถวสามมีสี่ที่นั่งติดกันเลยคือเพื่อนหมอ เอ นิค สน และไผ่ ทั้งหมดนี่ก้มหน้าเล่นเกมส์ในมือถือกันอย่างเอาเป็นเอาตาย พอแพ้นะมึง ไอ้เหี้ยเต็มรถตู้อ่ะ ฮ่าๆ แถวถัดไปอีกสองแถวแบ่งเป็นแถวละสามที่นั่ง มีเจ๊บอยลี่ และเนตรนั่งด้วยกัน ทั้งคู่หัวเราะกระซิบกระซาบกับอะไรบางอย่างในไอแพดของเจ๊บอยลี่ แถวสุดท้ายคือเป้ ป้า และกล นั่งอยู่หลังสุดสามคน กลกับป้าคุยกันสนุกสนานส่วนเป้เพื่อนเขาหลับซบไหล่ป้าไปแล้ว จะเป็นทริปที่ครบทีมนะ ถ้าไม่ติดว่าแบงค์กับมาวินติดธุระเที่ยวกับครอบครัวทั้งคู่
เขามองความเป็นไปภายในรถ สิ่งที่มองเห็นคือรอยยิ้มจริงใจ มิตรภาพ และความอบอุ่นเบาๆ จากกลุ่มคนที่ไม่รู้จักกันในวันวาน มาเชื่อมความสัมพันธ์ด้วยคนหลายๆคน เขาได้รู้จักเจ๊บอยลี่ เพื่อนหมอ และ เนตร จากหมอ หมอได้รู้จัก นด ขิม โบธ และนี จากเขา เขารู้จักกลผ่านเนตร และป้าผ่านเป้อีกที ทุกคนได้รู้จักกันผ่านทุกๆคน มันคือความสัมพันธ์ที่เกิดแบบบังเอิญ แบบส่งผ่าน แต่พอได้รู้จักกันแล้วกลับสนิทสนม ดูน่าไว้ใจ ดูพึ่งพาได้ เขาคิดแบบนั้นจริงๆ
จากที่มองความวุ่นวายภายในรถที่ดูแฝงด้วยความอบอุ่นนี้แล้ว ปีนี้เกรงว่าพวกตัวยุ่งทั้งหลายจะป่วนแม่เขาหนักกว่าเก่าเป็นแน่ ฮ่าๆ
มองดูนาฬิกาข้อมูล อืมได้เวลาโทรหาแล้วสิ
เขาต่อสายหาแม่
[ว่าไงลูก]
"กำลังเดินทางนะครับ แม่ทำไรอยู่ครับ"
[หือ กำลังจัดห้องให้พวกตัวยุ่งนี่แหละ] พลอยต้องหัวเราะเบาๆ กับคำว่าพวกตัวยุ่งของแม่
"ปีนี้รับมือหนักๆเลย มาเพิ่มอีกหลายคน ฮ่า"
[เดี๋ยวแม่เตรียมไม้เรียวไว้เลย]
"ไม่ขนาดนั้นครับ"
[นี่แม่ก็เพิ่งไปเปิดทำความสะอาดบ้านเล็กมา]
"ให้พวกกวินเหรอครับ" เขาถาม รายนั้นนึกจะมาพักบ้านเขาก็มา
[จ๊ะ นี่วันนี้ทั้งวันก็ทำปวดหัวไปหมด เจ้ากวินมันแอบพาผู้ชายขึ้นบ้าน นี่ต้องตามดูไม่ให้ทำอะไรเลยเถิด]
"ขนาดนั้นเลย ทำไมแม่ไม่ปล่อยไปล่ะ"
[แม่หวงลูกสาว] ลั่นเลย แม่ทำเขาขำอีกแล้ว หมอที่นั่งอยู่ข้างๆนี่มันมาเลย
"ทีมิวแม่ยังไม่หวงเลย"
[ก็หมอน่ารัก] นี่สินะประเด็นแม่
"ชมแต่หมอ" มันนั่งข้างๆเนี่ย กำลังยิ้มแฉ่งรับคำชมอยู่เลย
[แม่รักของแม่ เออนี่ แล้วจะถึงกี่โมง เย็นเลยมั้ย]
"เย็นๆแหละครับ แต่กินข้าวที่ร้านเลย แม่ไม่ต้องทำไว้นะ"
[โอเค ขับรถดีๆล่ะลูก บอกหมอห้ามขับเร็ว ถึงช้าแม่ไม่ว่า ขอให้ถึงอย่างปลอดภัยนะ พระคุ้มครองนะลูก]
"ครับแม่ จะรีบกลับไปหานะครับ คิดถึง"
[ไปๆ เดี๋ยวแม่ไปทำความสะอาดห้องแล้ว]
"ยิ้มอยู่ก็บอก" เขาแอบแซวแม่เบาๆ
[ลูกคนนี้นี่]
ถือเป็นข้อตกลงระหว่างเราทั้งคู่ไม่สิ พ่อด้วยอีกคน ที่เวลาจะไปไหน ไม่ว่าจะกลับบ้านหรือจะไปเที่ยวที่อื่น ต้องโทรรายงานตัวกับครอบครัว พ่อกับแม่เขาไม่เคยห้ามไม่เคยบ่นที่เขาจะออกเที่ยว เพราะลึกๆแล้วพวกท่านไว้ใจว่าเขาดูแลตัวเองได้ และเขาก็จะนึกถึงพวกท่านเสมอ ไม่ว่าจะไปเที่ยวไหน ต้องเซฟตัวเอง มีคนข้างหลังรออยู่ เป็นห่วงอยู่ พอขึ้นได้แบบนั้นแล้วเวลาทำอะไรเขาก็จะรอบคอบตลอด นี่แหละ แม้ตัวจะอยู่ไกลกันแต่พวกท่านก็คอยปกป้องเราเสมอ มันคือนามธรรมที่อยู่ในจิตใจ คอยเตือนให้เราคิดดี ทำดี ให้ระวังตัวเสมอ ไม่ประมาท
"เมืองเหนือนี่แอบซุ่มผู้ไว้เนอะ คือดีงามทุกคนที่เจ๊เจอ ปีที่แล้วไปเชียงใหม่ รู้สึกถูกชะตากับที่นั่น" เจ๊บอยลี่พูดขึ้น
"เยอะปานปลวก นี่ไปแล้วได้ฉ่ำกันแน่ๆ" นดเสริม
"ภารกิจพิชิตผู้" นีตื่นขึ้นมาแจมบ้าง
"งานนี้สู้ตายค่ะ" ขิมด้วยคน
แล้วทุกคนก็พร้อมใจกันมองมาที่เขา
"คนมีคู่แล้วก็เจียมตัวนะคะ"
อะไรเล่า ทำไมต้องจิกตาใส่เขาคนเดียว เนตร เป้ ชลล่ะ นู่น เขาสวีทกันอยู่ไกลๆไม่เห็นหรือไง
เวลาหกโมงเย็นรถเราก็มาจอดสนิทที่โรงรถบ้านเขา หลังจากที่เมื่อชั่วโมงก่อนก่อนถึงพวกเราแวะกินข้าว เติมพลังกันเต็มอิ่มที่ร้านอาหารขึ้นชื่อของเมืองน่านกันมาแล้ว อาจจะเป็นเพราะความเพลียจากระยะเวลานานในการเดินทางหรืออะไรก็แล้วแต่ ทุกคนบนรถนี่ผลอยหลับไประหว่างทางก่อนมาถึง พอรถดับเครื่องนี่สะดุ้งตื่นกันเป็นแถวๆ
"กรี๊ด หนาวๆ เนตรหยิบเสื้อคลุมให้เจ๊หน่อย"
เพราะอากาศหนาวของเมืองเหนือที่คนกรุงไม่คุ้นชิน ทำให้เจ๊บอยลี่ประมาทใส่เสื้อยืดตัวเดียวลงจากรถ ทีนี้ล่ะรู้เลย เป็นไงล่ะ
สายลมพัดมาเบาๆ เขาสูดกลิ่นอากาศ ความหนาวเย็นและลมหนาว ทำให้คิดถึงบ้าน ที่ไม่ได้กลับมาเลยกว่าห้าเดือน
คิดถึงเหลือเกิน
พอลงจากรถ เบื้องหน้า หญิงท่าทางใจดีคนหนึ่งรอคอยพวกเราอยู่
"แม่"
เขายกมือไหว้ท่านแล้วเดินเข้าไปกอด
ทุกคนยกมือไหว้แม่เขา
"พ่อล่ะ" เขาถาม
"เข้าไปในเมืองกับกวินตั้งแต่เช้าแล้ว ไปรอรับเพื่อนๆลูกนั่นล่ะ เดือดร้อนกันจริงๆเลย"
ถึงจะบ่นจะว่า แต่เขารู้ดีว่าแม่ก็แค่บ่นตามประสา ครอบครัวเขาไม่เคยอึดอัดเลยที่แต่ละปี จะมีคนมาร่วมฉลองปีใหม่ด้วย เพราะเราจะพักกันอยู่อีกบ้าน ส่วนญาติๆต่างจังหวัดจะพักอีกหลัง เหมือนเป็นประเพณีที่ทุกคนจะต้องกลับมาที่นี่ในแต่ละปี ถ้าไม่ติดงาน ไม่ติดครอบครัว ถามว่าพวกเขาไม่อยู่กับครอบครัวกันเหรอ อันนี้เขาก็ไม่รู้นะ แต่ที่แน่ๆ เขาไปเรียนต่างจังหวัด จากบ้านไกลมากๆ ห้าเดือนกลับบ้านครั้ง หรือวันหยุดยาวๆ ส่วนพวกเพื่อนๆ อย่างนด ขิม โบธ และนี รายนั้นจะไปหาครอบครัวเมื่อไหร่ก็ได้ อย่างขิมแม้จะนอนหอ แต่ก็กลับบ้านทุกวันศุกร์ หลายคนอาจจะอยากอยู่กับครอบครัว ซึ่งเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่การมาทริปวันหยุดยาว ก็ไม่ได้หมายความว่าครอบครัวจะสำคัญน้อยลงเสียหน่อย ใช่มั้ย
"ป่ะลูก เข้าบ้านกัน อยู่ข้างนอกนานเดี๋ยวไข้จับ" แม่ชวนทุกคนเข้าบ้าน
เห็นเจ๊บอยลี่กับเนตรสั่นงกๆแล้วสงสารจับใจ นี่แหละนะ ประมาทเมืองน่าน ฮ่าๆ
แม่ปล่อยให้พวกเราอยู่กันตามลำพังอีกบ้านเหมือนเคย ก่อนท่านจะละไปทำงานอื่นๆ คงรอรับญาติต่างจังหวัดของเขาส่วนหนึ่งที่จะเดินทางมาแหละ ปีใหม่ทุกคนจะกลับมาบ้านเกิด มาหาคุณตาคุณยาย พอคุณตาเสียก็มีคุณยายเป็นที่พึ่ง แต่สองปีที่แล้วคุณยายเพิ่งเสียไปอีกคน ทำให้บางครอบครัวก็เลือกไม่กลับมา แล้วรอมาอีกทีวันสงกรานต์ซึ่งเป็นปีใหม่ไทยเลย ที่นี่เรามีประเพณีมีความเชื่อกันแบบนี้ล่ะ
เขากับหมอแยกตัวออกมานั่งริมระเบียง
หมอที่หายเข้าไปในห้องเมื่อครู่กลับมาพร้อมผ้าห่มผืนหนา ที่ห่มเราทั้งคู่ได้พอดี
"ไม่ได้กลับมาซะนานเลย เมืองน่าน" นี่ควรจะเป็นคำพูดของเขานะ แต่มันออกมาจากปากหมอ
"หือ ตั้งแต่งานศพยายอ่ะนะ" เขาถาม
ร่างสูงส่ายหัว
"ตั้งแต่มอสามแล้ว เคยมาแข่งขันโอลิมปิกวิชาการ สมัยนั้นสนามอยู่ที่น่าน"
"สนามไหน"
"จำชื่อโรงเรียนไม่ได้แล้ว มันนานมากๆ"
โรงเรียนเขาเคยเป็นสนามจัดแข่งตอนมอสาม
"โรงเรียนxxx"
"ใช่เลย รู้ได้ไง"
"โรงเรียนเก่ากู" เขาบอก
"ทำไมกูไม่เคยเจอมึงวะ" หมอบอก
"คนเกือบสามพันมึงจะเจอกูอยู่หรอก" เขาผลักหัวหมอเบาๆ
"เออ แม่ง ฮ่าๆ"
"..."
"แล้วถ้าตอนนั้นมึงเจอกู มึงจะตกหลุมรักกูป่ะวะ" หมอถามอีกคำถาม
"กูคงแก่แดดแก่ลมจริงๆอ่ะ" แต่คิดว่ายังไงก็ต้องชอบมึงมากๆแน่
"งั้นกูคงโคตรแก่แดดสินะ"
เขาเอียงคอเป็นเชิงถาม หมอส่ายหน้า "เปล่า ไม่มีอะไร" ซะงั้นเลย
"ว่าแต่น่านนี่อากาศดีเนอะ" หมอชวนเปลี่ยนเรื่อง
หมอกระชับอ้อมแขนที่กอดเอวเขาแน่น เราขยับเข้าใกล้กันมากขึ้น
"หนาวเหรอ" เขาถาม
"เปล่า แต่มึงอุ่นดี"
เขาเอนหัวซบไหล่หมอภายใต้ผ้าห่มผืนหนานุ่ม เราเหม่อมองไปบนท้องฟ้ากว้าง ไกลลับตามองเห็นดวงดาวพร่างพรายที่หาดูไม่ได้ในเมืองกรุง มอบไออุ่นให้กันและกันผ่านความร้อนของร่างกาย
กลับมาจริงๆแล้วสินะ เมืองน่าน
วันต่อมาคือวันที่ยี่สิบเก้า อีกสองวันก่อนสิ้นปีเก่า
เราจัดปาร์ตี้เล็กๆ เป็นวงล้อมหมูกระทะเตาใหญ่ ที่ได้รับความอนุเคราะห์ยิ่งจากเนื้อหมูสดใหม่ ที่ลุงกวนญาติของเขาอีกคน ที่มีความรักเด็ก ทุ่มทุนควักเงินให้พวกเราไปซื้อมา และกุ้ง หอย ปู ปลา ของน่าทานอีกมากมายจากญาติผู้ใหญ่หลายๆท่านของเขา ซึ่งให้มาด้วยความเอ็นดูอย่างยิ่ง บอกเลยว่าไม่ได้อวยกันเอง ก็พวกเขามันนิสัยน่ารัก ใครเห็นใครก็ชอบอ่ะ ให้ตาย วอนอย่าหมั่นไส้ รู้ตัวว่าคนชอบเยอะ ฮ่าๆ
เมื่อวานตอนดึกกวินกลับมา พร้อมฝน และบราวน์ ปีนี้คนอื่นๆติดเที่ยวกับครอบครัว
"เจ๊คะ ถอยออกมา อย่าให้ต้องลงไม้ลงมือ อย่าหาว่าฝนไม่เตือน"
นี่ก็นิสัยติดละครไม่เคยหายไป พูดอะไรเวอร์วังเอาไว้ก่อนคือฝน
ทั้งคู่กำลังแย่งกลไปจากเนตรอยู่ เห็นแล้วเพลีย เนตรนี่เดินหนีมันหั่นผักเฉย ฮ่าๆ
"เอาไรมาเนี่ย" หมอยกกระสอบขาวใบใหญ่มา
"ถ่าน แม่บอกให้เอามาไว้เติม" เขาพยักหน้ารับรู้
"เดือดปุดๆแล้วค่า ใครไม่กินกูก็จะแดก"
สิ้นคำขิม พวกเราทั้งหมดนี่รีบล้อมวงเลย เตามีทั้งหมดสามเตา แบ่งๆ แชร์ๆ กันไปตามระเบียบ
"จัดสปายมา คืนนี้กินเบาๆไปก่อน คืนเคาต์ดาวน์ค่อยจัดหนักๆ" นดบอก
ลังสปายถถูกยกมาตั้งไว้
"ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ไม่เคยเจอผู้ชายไหนหล่อเท่าเพื่อนหมอ" งานเต๊าะผู้ชายของกวินก็มา
"เจ๊จะบอกว่าเมืองน่านน่าเที่ยวที่สุดดดดดด" ก่อนเจ๊แกจะตักกุ้งเข้าปากไป
"อิเจ๊ กุ้งกู" นดกรีดร้อง
"อะ ป้อน" น้องอัพตักเห็ดลวกจ่อปากชล
"เนตร ป้อนกูหน่อย อ้าม" กลอ้าปากรอ
"ชาติหน้าเหอะมึง มีมือมีตีน กินเอง ไม่ป้อน" คงต้องรอเก้อ เมื่อเนตรปฏิเสธแบบไม่เหลือเยื่อใย
"อิจคนมีคู่ เขาป้อนกันเนาะ อ่ะ นี กูป้อนมึง ฮึก" นี่ก็ป้อนกันเองเฉย นีแบบกอดแขนกอดขาทำท่าขนลุกขิมไปเลย ตลก ฮ่าๆ
"เพื่อนหมอคะ มาป้อนกวินซี่เดี๋ยวนี้" เอนี่ถอยไปหลบหลังหมอเลย
"ถ้าพี่ไม่กิน แม่งจะง้างปากให้กินแล้วนะ" เหย ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้ เป้นี่ต้องรีบอ้าปากงับ เท่านั้นล่ะ สูดปากหาน้ำกินแทบไม่ทัน
"ไอ้เหี้ยป้า ไม่เป่าไง"
"เฮ้ย ลืมๆ ฮ่าๆ" สาบานว่าลืมจริงๆใช่มั้ย
เขามองหมอ
มันมองกลับ แล้ว...
"อ้ามมมมมม ป้อนๆ ป้อนกูหน่อย"
อ้าปากเขาทางเขาเฉย ตลกอ่ะ ฮ่าๆ
"อ่ะๆ อ้ามมมมมมมม"
นี่เขาป้อนเด็กน้อยอยู่ใช่มั้ย
"ทุกคนคะ ยิ้ม ถ่ายรูปๆ แชะๆ" เจ๊บอยลี่ยกมือถือขึ้นมาถ่าย
"ไหนมาดู กรี๊ด อิเจ๊ เห็นแต่ฟันพวกกู" ทุกคนช็อค
"เอาใหม่ๆ นั่นโหมดดาร์กมึง" โหมดอะไรของเจ๊แก เพลีย
"แชะค่ะ ดีงาม"
ปึง
กลยกสปายมาอีกลัง
งานกินหมูกระทะนี้ ยังอีกยาวนาน
ย่างเข้าวันที่สามสิบเอ็ด ตอนเช้าเราตื่นไปวัดทำบุญตักบาตรส่งท้ายปีเก่า สายๆก็ออกช็อปหายตัวไปคนละทิศละทาง เขาเดินหาพลุกับหมอ ก่อนจะแวะห้างเดินดูนั่นนี่ไว้จะได้มีของติดมือไปฝากครอบครัวมัน หลังจากที่แม่ได้จากมันไปเยอะมากๆ ไม่รู้ทั้งเดือนจะใช้หมดมั้ยนั่น
ตอนเย็นทุกคนกลับมารวมตัวอีกครั้ง ตอนแรกเราว่าจะไปเดินถนนคนเดิน แต่เพราะรถที่ติดหนักมากๆ เพราะนักท่องเที่ยวอย่างเราๆ และคนทยอยกลับบ้านตั้งแต่วันที่สามสิบ ทำให้แพลนนี้ต้องยกเลิกไป
หกโมงเย็นมีเขากับหมออยู่ที่บ้าน จากนั้นช่วงสามทุ่มเจ๊บอยลี่ นด ขิม นี ทยอยกลับมา สี่ทุ่มคนอื่นๆก็มากันครบ จากนั้นก็ได้เวลาปาร์ตี้เหล้ายาอีกครั้ง พร้อมส่งท้ายปีเก่าด้วยความกระตือรือร้นแล้ว เบียร์และเหล้าดีกรีแรงๆ จัดมาสามลัง กินกันจนอ้วกแตกอ้วกแตนแน่ๆ พรุ่งนี้ไม่แฮงค์ก็ให้มันรู้ไป
วงเหล้าเริ่มส่งท้ายปีด้วยการเล่นเกมหมุนขวด ตอบคำถามว่าเหตุการณ์ไหนเหี้ยสุดๆในชีวิต
"กูนะ ไม่เคยทักใครผิดพีคเท่านี้มาก่อน ทักผิดแถมยัดถุงยางใส่มือมันแม่งอีก ช็อคสัดๆ" โบธตอบเป็นคนแรก
"ไม่เคยเจอใครเท่ามัน แอ๊บแมนเก่งเหี้ยๆ มาหลอกสายตากูว่าเป็นรุกอยู่ได้ ฮืออออออ" นดโดนคนที่สอง
"อุตส่าห์มองว่ามันหล่อ แอบมองมาหลายปี แม่ง อยู่ดีๆไปเอากับตุ๊ดเฉย ไอ้เห้" นีคนที่สาม
"จะเซอร์ไพรส์วันเกิดแฟน เสือกทำการบ้านมาไม่ดี ไม่ดูว่ามันเกิดวันไหน วันนั้นได้ยินมันพูดว่า วันเกิดๆ แม่งก็ซื้อเค้กมาสามปอนด์ วันเกิดหมามันไง๊ เงินกู" ไผ่คนที่สี่
และอื่นๆอีกมากมาย ถือเป็นการบอกเล่าเรื่องเลวร้ายแล้วทิ้งมันไป เริ่มต้นปีใหม่ๆ กับเรื่องใหม่ๆ วันใหม่ๆ ที่จะมาถึงในอีกไม่ช้า
เวลา 23 : 59 : 55
พวกเราเริ่มนับถอยหลัง
5
"ขอให้ชีวิตกูมีแต่ความสุข" นด
"ขอให้เจ๊เจอแต่ผู้งานดี" บอยลี่
"ขอให้เป็นปีแห่งความโชคดี" เนตร
4
"อยากสละโสดครับ" โบธ
"อยากกินผู้ค่ะ" ขิม
"ขอให้ชีวิตดี๊ดีค่ะ" นี
3
"อยากเลี้ยงหมาโว้ย" เป้
"คบกับผมเหอะ อยากมีแฟนแล้วครับ" ป้า
"อยากเลี้ยงกระต่าย" ชลธาร
"อยากกินน้ำครับ" อัพ
2
"ขอให้เป็นปีแห่งความสุข" เอ
"ปีที่แล้วไร้คู่ ปีหน้าอยากได้คู่ครับ" ไผ่
"กวินต้องการเซ็กส์" กวิน
"ฝนอยากเป็นดารา" ฝน
"ไม่อยากเป็นคนโสดครับ" บราวน์
"ไม่อยากหล่อครับ" กล
"ขอให้ปีหน้าเจอแต่เรื่องดีๆ" นิค
"อยากถอยรถคันใหม่" สน
1
"ขอให้มึงมีความสุข" หมอ
"ขอให้มึงมีความสุข" เขา
เราพูดขึ้นพร้อมกัน จ้องมองกันและกัน
0
ทุกคนยิ้มให้กัน เสียงตู้มดังขึ้นหร้อมกับพลุสวยงามแตกกระจายบนท้องฟ้า
"สวัสดีปีใหม่ Happy New Year!!!"
สวัสดีปีใหม่ครับ
ปีใหม่นี้ขอให้ทุกคนมีแต่ความสุขความเจริญเข้ามาในชีวิต คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนา
มีคนดีๆ เพื่อนดีๆ งานดีๆ เข้ามาในชีวิต ใครเรียนก็ขอให้ได้เกรดดีๆ ใครทำงานก็ขอให้ได้เลื่อนขั้น งานดี เงินดี ชีวิตก็จะดีตาม ใครเคยทำผิดพลาด เปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ มองสิ่งใหม่ๆรอบตัว แล้วสิ่งดีๆจะเข้ามาในชีวิต
ขอบคุณที่รักกัน- FIN -
...................................................................................
สวัสดีปีใหม่ทุกคนนนนนนนนนนนนนนนน
ตอนนี้เชื่อมีหลายๆอย่างที่คนอ่านสงสัยแน่ๆ
ความสัมพันธ์ของเนตรกับทุกคน และคู่อื่นๆมาได้ไง
คือจะบอกว่ามาชิ่งลงตอนพิเศษปีใหม่ จริงๆในเรื่องมันจะอยู่ที่ตอนที่ 8 555
อ่านให้หายคิดถึงไปก่อนละกันเนอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
