-ต่อ-
“อิมิว เร็วๆสิคะ เดี๋ยวข้างหน้าก็เต็มหรอกมึง”
นดเร่งพวกเขา ตอนนี้เขาและแก๊งแองเจิลดูตื่นเต้นมาก ปาดเหงื่อไปหลายรอบ จะเพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าวมาแต่ต้นๆหรือเพราะขบวนพาเหรดที่กำลังจะมาถึงก็ไม่รู้ได้ แต่ที่แน่ๆนดดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพื่อน นางเตรียมกล้องห้อยคอมาอย่างดี
“กูจะไม่พลาดช็อตเด็ด กรี๊ดกร๊าด เห็นว่าปีนี้มีธีมพระนางในวรรณคดี หุ่นหนุ่มๆบริหารจะหล่อล่ำน่ากินขนาดไหน วันนี้แม่จะพิสูจน์ด้วยตาตัวเองค่า”
“นี่ๆ แซ่บไม่แพ้กันหนุ่มนิเทศนี่คือตอนแรกจะมาในธีมว่ายน้ำ แต่มอไม่อนุญาตค่ะ” นีก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
“จริงเหรอ โอ๊ย อดดู กรี๊ดกร๊าด แต่ปีหนึ่งคือพลาดมากเดือนแพทย์ในตำนานนางถอดเสื้อโชว์เนื้อหนัง โอ๊ย คือกูเรียบร้อยไง ปีหนึ่งกูต้องเจียม เกลียดตัวเองที่มีความคิดแบบนั้น”
พูดถึงปีหนึ่งนี่เหล่าแองเจิลดูไม่ออกลายขนาดนี้ แต่ละคนเหมือนรุ่นบุกเบิก พอย่างเข้าปีสองความสงบเสงี่ยมเจียมตัวมันก็หายไปตามกาลเวลา
ต้องพูดว่า…เรามาไกลกันมากจริงๆ 555
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เสียงฝูงชนระงม เมื่อขบวนพาเหรดที่นำโดยคณะสถาปัตย์มาถึงแล้ว
“อิเป้ โอ๊ย หล่อนเลิศ”
“เพื่อนอยู่ทางนี้ค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
เป้เดินมากับขบวน เป็นคนถือป้ายชื่อคณะ
อยากแซะจริงจังว่าคนถือป้ายรณรงค์ดูแพงและสูงใหญ่กว่าเพื่อนเป้มาก 555
“ยิ้มค่ะหล่อน ยิ้มมมมมม”
แชะ นดทันได้ถ่ายรูปเป้แค่รูปเดียว เพราะหลังจากนั้นนางก็หันไปถ่ายรูปผู้ชายที่ตามหลังเป้มา
ไว้อาลัยแด่เป้ผู้ถูกลืม…โอ๊ย สงสารเพื่อน เหงื่อออกมากแต่ดีที่มีสต๊าฟคอยตามซับให้อยู่
“อิโบธธธธธธธธ วันนี้ดูพรีเมี่ยมแรร์ไอเท็มสุด”
ตามมาด้วยขบวนของคณะอักษรที่มีโบธเดินถือป้ายเคียงคู่มากับดาวคณะปีสอง…นิดหน่อย
“อินิดหน่อย ยิ้มมมมมม”
นดนางก็ถ่ายเพื่อนรูปเดียวจริงๆนะ เพราะนอกนั้นเก็บไว้ถ่ายผู้ชาย
ตามมาติดๆก็เป็นครุศาสตร์ ขบวนที่สี่เป็นนิเทศ พอหนุ่มๆนิเทศมาเท่านั้นแหละ เสียงกรี๊ดดังก้องทั่วบริเวณ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด เปิดให้สุดค่ะ เลิกเสื้อขึ้นให้สุด อย่าโชว์แค่ซิกแพ็คขอหัวนมชมพูเน้นๆด้วย”
เดือนทั้งสี่ชั้นปีของนิเทศเดินขบวนนำหน้ามาพร้อมป้ายของแต่ละคนข้อความโปรโมทหนังสุดฤทธิ์
‘อยากเห็นเดือนนิเทศแก้ผ้า นี่เลยค่ะ โรงละครตึกห้า’
เรียกเสียงกรี๊ดได้มากมายจริงๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
แต่เสียงกรี๊ดที่ดังกว่าก็ตามมาติดๆ เรียกได้ว่ากินขาดกว่านิเทศ คู่แข่งคนสำคัญ
“ขบวนวิศวกรรมศาสตร์ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
“พี่หมอเดือนปีสอง โอ๊ย ขอเป็นลมได้มั้ย”
“เปลืองตัวมากค่ะพี่หมอของหม่อม”
“สลบค่ะ หัวนมชมพูท้าแดดนั่นอะไร”
“แล้วโบว์หูกระต่ายนั่นอะไร”
“แล้วป้ายข้อความนั่น โอ๊ย ตายค่ะตาย”
“อิมิว ผัวมึงเลิศสุด กินขาด ชนะใสๆค่า” นดกระทุ้งศอกใส่เขา
หมอมาในธีม บริกรชายในร้านคาเฟ่ คิดภาพตามว่ามันจะฮ็อตขนาดไหนเมื่อบ๋อยสุดหล่อเดือนวิศวะปีสองฉายเดี่ยวถอดเสื้อโชว์หุ่นล่ำบึ๊ก ซิกแพคแน่นๆ แล้วผูกโบว์หูกระต่ายไว้ที่คอ ปากงับดอกกุหลาบติดมาด้วย
เขาก็ไม่กล้ามองตามันอ่ะ เอาดิ แพ้หมอมากงานนี้
“รัวกล้องค่ะ รัวๆๆๆๆๆๆ” นดมันรัวจริงจัง
และยิ่งกรี๊ดกร๊าดเข้าไปอีกเมื่อหมอเองก็ถือป้ายติดมือมาด้วย
‘รับ ‘ความรัก’ เพิ่มไหมครับ’
โอ๊ย พ่ายแพ้จนหมดทางสู้ ก้มกราบตีนก็ยอม หล่อขี้เล่นอะไรปานนั้น
เมื่อขบวนเดินมาเกือบใกล้เขา
อยู่ๆ เจ้าของป้าย ‘รับ ‘ความรัก’ เพิ่มไหมครับก็ออกวิ่ง
เส้นชัยคือ…ที่เขายืนอยู่
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“แด่คุณ”
มันยื่นดอกไม้แล้วคุกเข่าลงตรงหน้า
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“คนนั้นคือใคร”
“มิวอักษรนี่”
“มิวอักษร นางคือใคร นางได้ดอกกุหลาบดอกนั้น น้ำลายหมอต้องเป็นของฉัน”
“นางเป็นอะไรกับหมอ”
กล้องเกือบร้อยจับภาพมาที่พวกเขา บางคนถ่ายวิดีโอ บางคนถ่ายรูป
ข่าวนี้เป็น Talk of the Town แน่
“รับสิครับ นางเอกของผม”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
คือหมอพูดเบานะ แต่ที่คนอื่นได้ยินคือเขาเงียบกันไง เงียบสงัดเหมือนพื้นที่นี้ไม่มีใครอยู่อ่ะ มันแตกต่างจากขบวนหน้าๆมาก
ตัดสินใจรับมาแล้วเบือนหน้าหนี ไม่กล้าสบตาหมออ่ะ เขินคน
“แก ฉันอยากมีโมเมนต์นี้”
“เดือนคณะไหนรับฉันไปรับประทานมั้ยคะ”
“อิจฉา มิวอักษรเป็นอะไรกับหมอ”
ชิ้ง…เสียวสันหลังมากมาย
“กล้องกูรัวถ่ายทันระดับเอชดี เตรียมดังได้เลยนะคะเพื่อนมิว” อินด หล่อนทำไมไม่ถ่ายผู้ชายไป
“อ้อ หัวนมหมอก็ซูมถ่ายเรียบร้อย โอ๊ย เก็บไปฟินเองคนเดียว กูไม่ให้มึงหรอก เพราะมึงมีของจริงให้จับให้ดูด”
เกลียดเพื่อนก็วันนี้…
โอ๊ย จะยิ้มทำไม แก้มเขาจะแตกแล้ว
หลังจากนั้นเขาก็ไม่มีสมาธิดูขบวนพาเหรดของคณะอื่นอีกเลย…อาเมน
“แก มิวอักษรคือใคร”
ประเด็นนี้ถูกพูดถึงตั้งแต่เช้าทั่วมหาลัย จนนี่เลยมาเวลาบ่ายโมงครึ่งแล้วมันก็ยังไม่ซา มิวได้แต่ทำใจแต่ก็ถอนหายใจไปหลายรอบพร้อมๆกัน
ตอนนี้ได้เวลาเปลี่ยนเวรกับพี่ปีสามปีสี่แล้ว ปีหนึ่งปีสองเลยเริ่มทยอยกันมาเข้าเวรเฝ้าซุ้ม เขาเองต้องมาก่อนใครเพื่อน นักเล่นเกมส์ทุกคนของคณะที่จะต้องร่วมเล่นเกมส์กับคนเล่นคณะอื่นต้องมาแสตนด์บายแต่งตัวให้เข้ากับธีมกันขนานใหญ่
“หูกระต่ายนี่ทำให้คิดถึงเดือนวิศวะผัวมึงเลย”
นดละเมอเพ้อพกพูดขึ้นมา อันที่จริงหูกระต่ายที่เขาใส่เป็นหูกระต่ายแบบยาวๆที่ยื่นออกมาสองแฉก ไม่ใช่หูกระต่ายประเภทเดียวกันกับบ๋อยหมอเสียหน่อย
“ธีมคือดี ธีมคือน่ารัก”
“สงสัยว่าทำไมกูต้องแต่งเป็นกระต๋ายอยู่คนเดียว”
“อิมิว…จะให้เดือนอักษรมาแต่งแบบมึงก็ใช่เรื่องป่ะวะ มันไม่ใช่อปป้านะที่แต่งแล้วจะน่ารักมุ้งมิ้งได้ทุกงาน”
“แล้วดาวล่ะ”
“ดาวก็ต้องเซ็กซี่ตามสไตล์ป่ะวะ ใส่ๆไปเหอะ รับรองมึงเป็นตัวท็อปสุด”
แล้วถามเขาหรือยัง ว่าอยากเป็นตัวท็อปมั้ย T^T
เวลานี้ เขาที่หัวถูกสวมหูกระต่าย และเสื้อที่ออกแบบให้นุ่มนวลแต่ยาวจนเลยหัวเข่า ส่วนกางเกงก็หลบอยู่ชายเสื้อ เอาจริงๆกางเกงสั้นกว่าชายเสื้ออ่ะคิดดู นี่มันกระโปรงดีๆนี่เอง ใครคิดธีมบอกที จะซัดแม่งสักตั้ง แต่ที่อยากตบมากกว่าคือพวกแองเจิลที่เสนอชื่อเขาไป
“กรี๊ดดดดดด พี่มิวน่ารักมาก”
“กระต่ายน้อย อร๊ายยยยย”
เกินคาดเมื่อเช้าที่ผ่านซุ้มมาเห็นว่าคนเข้าเล่นน้อยมาก แต่ตอนนี้คือเมื่อเขาย่างเท้าออกมา พบว่าฝูงชนมาล้อมเป็นวงใหญ่เกือบเท่าคณะวิศวะที่จัดซุ้มข้างๆ
และพบว่า…เขาถูกหลอกให้แต่งชุดกระต่ายคนเดียว
ตอบเขาที ทำไมพวกดาวเดือนพวกนี้ถึงมาในธีมเมดกับพ่อบ้าน
นดยืนยิ้มแห้งอยู่ไม่ไกล
“เล่นเกมส์ค่ะ” มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งก้าวออกมา เขาจ้องสบตาน้อง ในใจอ้อนวอนอย่าคิดให้ทำอะไรประหลาดๆนะ
กติกามีอยู่ว่า จงเป่ายิ้งฉุบกัน ใครแพ้ผู้ชนะสามารถสั่งให้ทำอะไรก็ได้ แต่ต้องไม่เกินขอบเขตที่กติกาตั้งไว้
อย่างเช่น ถอดเสื้อ
ถอดกางเกง
เตะหรือต่อยผู้แพ้
ข้อห้ามนี้มันขาดอะไรไปนะ…
“เลือกคนเล่น…พี่มิวค่ะ”
ว่าแล้ว อิน้องนี่ออร่าสาววายกระจุยกระจาย เขาค่อยๆก้าวออกมา
“ยิ้งฉุบ!”
เขาแพ้… มองตาน้อง อ้อนวอนและขอร้อง
“หนูเตรียมดอกไม้มาค่ะ”
“…”
“เมื่อเช้าหนูเห็นพี่หมอเอาให้พี่มิว”
“…”
“ตอนนี้หนูอยากให้พี่มิวเอาไปให้พี่หมอบ้าง”
“…”
“ไม่ไกลค่ะ ซุ้มข้างๆนี่เอง”
“ครับ ไม่ไกล T^T”
ไม่ไกล แต่เขิน เช็คไทยมุงทั้งหลาย เขาไม่อยากตกเป็นประเด็นซ้ำแล้วซ้ำเล่านะ นี่ทำเรื่องไว้เมื่อเช้าก็ยังไม่ซาเลย
เขารับดอกไม้จากน้องคนนั้น แล้วเดินน้ำตาตกไปที่ซุ้มคณะวิศวะ อะไรคือเขาหลีกทางกันให้วุ่น พยายามคิดว่าเป็นเพราะชุดกระต่ายแปลกประหลาดนี่
เห็นร่างสูงไวๆ หมอเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาแล้ว
เพื่อนมันพยักพเยิดให้หันมามองทางเขา
“มีคนฝากดอกไม้มาให้น่ะ”
“เหรอ”
“…”
“ขอบคุณนะ”
“คนฝากเหรอ ไปบอกเขาเองดิ”
“มึงนั่นแหละ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชิน ชิน ชิน
แต่ก็ยัง อาย อาย อาย
เขาเดินกลับมาด้วยความอายล้านแปด ตอนนี้เขาไม่กลัวอีกแล้ว มาเลยจะสั่งให้ทำอะไรก็มา
“พี่มิวค่ะ”
ยิ้งฉุบ
“ตะโกนบอกชอบพี่หมอค่ะ”
คือควรตั้งกฎใหม่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
