07
#Secretlove
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... สำคัญแค่ไหน… ระดับความสำคัญน่ะ มันต่างกันนะ หมอ หล่อ : รักเลย เล่นในนี้ได้ป่ะ
รู้สึกเหมือนตัวเองจะขาดทุนนะ อ่อยครั้งนี้ ถือว่าหมอชนะ เขาไม่ได้ตอบแชทหมอกลับ ร่างบางละความสนใจจากแชท แล้วหยิบกระดาษเอสี่แผ่นบางออกมา พร้อมกับสมุดหนาหนึ่งเล่มเพื่อใช้รอง หลังจากเกิดเหตุการณ์กับหมอครั้งนั้น เขาคงไม่อุตริหยิบหนังสือที่อยู่ชั้นเบ็ดเตล็ดใกล้กันมารองอีกแล้วล่ะ ใครบางคน ไม่รู้อาจจะเพราะเผลอวางทิ้งไว้ หรือนิสัยเสียขี้เกียจเก็บกันแน่ ถึงได้ทิ้งหนังสือฟิสิกส์เล่มหนาไว้ที่ชั้นนี้
หมอก็ไม่ได้ส่งอะไรมาในแชทอีกเลย
แชทระหว่างเขากับหมอเงียบไปแล้ว ตอนนี้เจ้าตัวคงจะกำลังสนุกสนานกับเกมส์ฟุตบอลอยู่กับกลุ่มเพื่อน หมอเป็นคนรักฟุตบอลมาก มิวรู้ดี ถึงเขาจะเพิ่งได้ใกล้ชิดกับหมอขนาดนี้เป็นครั้งแรก แต่เขาก็แอบชอบหมอมาตลอดหนึ่งปีเต็มเชียวนะ เรื่องแค่นี้ มีหรือเขาจะไม่รู้
หนังสือถูกเปิดพลิกไปพลิกมาอยู่หลายครั้ง มิวรู้สึกว่าการได้อ่านประวัติศาสตร์มันเป็นความชอบอย่างหนึ่งของเขา ชอบมากเลยล่ะ ถึงขนาดบ้านเขา ตู้เก็บหนังสือเฉพาะหมวดประวัติศาสตร์ มีถึงห้าตู้ ก็อย่างที่รู้กัน ขึ้นชื่อว่าประวัติศาสตร์ เล่มต้องหนา แบบพันหน้าอัพอ่ะ
อย่างที่บอก เขาเป็นคนไม่ชอบพิมพ์มาก จ้องจอคอมนานๆแล้วปวดตาตลอด สาเหตุอาจเป็นเพราะเขาสายตาแพ้แสงด้วย เรื่องติดโทรศัพท์ติดโซเชี่ยลนี่ก็คงต้องโทษหมอสินะ แต่ก็อย่างว่าถ้าเขาไม่สนใจ มันจะมีประโยชน์อะไร เพราะเป็นหมอหรอกนะ เขาถึงยอม ยอมทุกอย่าง แม้แต่ต้องเปิดเชคเฟสทุกสิบนาที คือมันเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว
มิวชอบการเขียนนะ อย่างตัวเขาการเขียนนี่แหละช่วยให้จำได้ดี จำได้แม่น ช่วงสอบเขาจะหมดกระดาษไปเป็นริม เขาเป็นคนประเภทที่ถ้าอ่านอย่างเดียวแล้วไม่จำหรอก แต่ยกเว้นวิชาที่ชอบที่สุดอย่างประวัติศาสตร์ อ่านเท่าไหร่ ก็จำได้หมด
ไลน์ ไลน์ มิวกดดู การแจ้งเตือนเป็นของไลน์กลุ่ม คณะอักษร สาขาประวัติศาสตร์
ขิม : ทุกคน ที่บอกว่าขอบัตรนักศึกษาอ่ะ วันนี้นะ ได้มั้ย เดี๋ยวเรารออยู่หน้าคณะ รีบมาเถอะ จะโดนอาจารย์จิกหัวแล้ว *รูปหมีร้องไห้*
มิวกวาดตาอ่าน อ๋อ งานของคณะนั่นเอง รู้สึกจะต้องขอบัตรนักศึกษาทุกคนไปยืนยัน เพื่อให้เบื้องบนอนุญาตให้จัดได้ มหาลัยเขาเป็นแบบนั้น
กะเทย อักษร : กรี๊ด อี่ขิม ไม่บอกตีสองเลยล่ะ กูกลับหอแล้วเนี่ย
Both Khem : กรีดร้อง เดทกับสาวอยู่ว่ะครับ
True Star : จงไปตายซะ
ขิม : ถึงทุ่มครึ่งเลทสุด
กะเทย อักษร : อีนี่ เช็คเวลาค่ะ
มิวดูเวลา เผลอแป๊บเดียว เขาอยู่เกือบสองชั่วโมงพอดี เพราะหน้าจอบอกเวลาสี่โมงตรงเป๊ะ
Nattakorn : เช็คเพื่อนด้วยครับ
กะเทย อักษร : ใช่ค่ะ พี่จ๊อบ กรี๊ดดดดดดด
ขิม : ตอบเร็วจริงนะผู้ชาย บัตรนักศึกษาขอให้ได้เร็วแบบนี้นะ
กะเทย อักษร : เร็วกว่านี้ก็จรวดแล้วค่ะ สิบห้านาที เจอกันหน้าคณะ
มิวรวบเก็บของทั้งหมด ใส่กระเป๋า ถือหนังสือประวัติศาสตร์ไปเก็บไว้ตรงชั้นเดิม ระหว่างทางพบว่าเนตรได้หายไปแล้ว โต๊ะสี่ว่างเปล่า ร่างบางยักไหล่ ทำไมเขาต้องไปสนใจคนแบบนั้นนะ เขาไม่ได้รู้สึกผิดเลยที่ต่อว่าไปแบบนั้น
“มิวววววววว”
ทันทีที่เขามาถึง ขิมก็เอ่ยทักขึ้น พบว่ามีเพื่อนอยู่สองสามคนแล้ว
“ว่าไงคะอี่มิว ได้ข่าวว่าหนุ่มแถวนี้ตามจีบ”
นด เอ่ยทักเขาบ้าง ถ้าทุกคนยังจำได้
กะเทย อักษร นี่ล่ะเจ้าของชื่อ
“แถวไหน”
นด กรีดกราย ยิ้มแสยะ เขาว่ามันดูตลกมาก คนละอารมณ์กับยิ้มของเนตรอ่ะนะ
“ว้าย ก็คณะถัด ถัด ถัดไปนี่แหละ เล่ามา อย่าหนีบไว้ค่ะ”
นดตั้งท่าจะมาสอบสวนเขาให้ได้ แต่ติดที่ขิมห้ามไว้ก่อน
“พอค่ะ หยุดการกระทำของกะเทยไว้เท่านั้น มิวจ๊ะ ขอบัตรค่ะ”
นดสะบัดหน้าเชิดสองที แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดจึ๊กๆ เธออยู่ในโลกของเธอไปแล้ว
“แป๊บนะ”
เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา ค้นหาบัตร เพราะเขามักจะเก็บไว้ในนี้ กันหายน่ะ
ดูเหมือน
โบธก็มาถึงแล้วเหมือนกัน หนุ่มหล่อหน้าตาของสาขาเขาเลย แต่แบบ คือ
“ว้าย อี่นด อี่มิว อี่ขิม สวัสดีตุ๊ด เกย์ และชะนี”
ติดจะเล่นไปหน่อยนะเขาว่า = =
ว่าแต่ บัตรไปไหน? เขาจำได้ว่าเก็บไว้ในนี้
“ไง ได้ข่าวเข็ดกับดาวคณะเรา กูว่าแล้ว” นดเปิดประเด็น
“อะไรมึง” ขิมเข้าร่วมวง
“อี่โบธอยากลองของ เปลี่ยนทอมให้กลายเป็นชะนี”
มิวลองค้นดูในกระเป๋าผ้า ไม่มีตกหล่นในนี้ เขาเปิดหนังสือ สมุด แม้กระทั่งพลิกกระดาษเอสี่แผ่นที่ใช้เขียนข้อมูลรายงานไปมา
“เป็นไง ได้กินมั้ย” ขิมถาม
เขาแกะเคสไอโฟนออก ไม่มี ไม่มี และไม่มี
“ได้กินตีนน่ะสิ” นดระเบิดเสียงหัวเราะแหลมออกมา
ในนี้ก็ไม่มี ในนั้นก็ไม่มี นี่ก็ไม่มี นั่นก็ไม่ใช่ อยู่ไหน บัตรนักศึกษา
“แล้วคนล่านี่คือใคร”
มิวลองจับกางเกง ตบๆไปมา ล้วงควานหา ก็ยังไม่พบ
“คนนี้เด็ด นมโต น่าเยสุด”
“อย่าได้บริภาษคำนี้กับชะนี แล้วมาให้กะเทยฟัง ใจจะสลาย ทำไมผู้ชายมันไม่ชอบไม้กระดานวะ”
“ชาติหน้าได้มั้ย ของมึงน่ะอี่นด ของแสลงมาก”
“อี่โบธ มึงตาย”
ตาย
ตาย
เขานี่แหละจะตาย บัตรนักศึกษาเขา หายไปแล้ว
“ขิม ถ้าไม่มีบัตรนี่จะเกิดอะไรขึ้น”
“คือมันเป็นงานของคณะ ถ้าไม่มีบัตรนักศึกษามายืนยันให้ครบ ทั้งคณะจะถูกยกเลิกงานทั้งหมด”
“ตอนนี้เหลือสาขาไหนที่ไม่ครบ”
“เหลือเรา”
“งั้นแป๊บนะ”
“ไปไหน”
ลาตาย
R.I.P
คิดดีๆมิว ลืมไว้ไหน ลืมไว้ไหนนะเรา ที่ๆไปก็มีแค่โรงอาหาร ตึกเรียน ห้องสมุด
จริงด้วย ห้องสมุด วันนั้น
เขาใช้สันบัตรมาขีดเส้นใต้ แล้วเผลอสอดไว้ในหนังสือฟิสิกส์
แล้วหนังสือเล่มนั้นก็ถูกหมอยืมไป
หมอ
หมออยู่ที่ไหน?
ช่วยเขาด้วย…
มิวเช็คเวลา อืมขิมจะรอถึงทุ่ม ตอนนี้ห้าโมงกว่า ยังทัน
ตึ๊ง
‘อยากให้มาด้วย
@สนามมอ’
หมออัพตัส เช็คอิน รูปก๊วนเพื่อน ดูเหมือนทุกคนกำลังกินขนม พักทานของว่างสินะ
ใครซื้อไปให้คงเดาได้ไม่ยาก
ขอบคุณคนนี้
@เนตรศิตริน หึ ถึงว่าหายตัวไปเร็วเชียว
‘กรี๊ดดดดดดดด คนซื้อของว่างไป ก็น่าทานนะคะ
#ทีมเนตร’
‘เม้นล่า คือต้องการอะไร ก็ไม่รู้สินะ แต่!!!
#ทีมมิว’
‘หมอทำแบบนี้ทำไม… ทำไมไม่รอมิวซื้อไปให้
#ทีมมิว’
‘จากคนที่รอคอยการมาของพี่ค่ะ
@Thanakorn’X’
‘กรีดร้อง อยากให้มาด้วยนี่หมายถึงใคร หรือเราฟินไปเอง
#ทีมมิว’
‘พี่มิว มาด่วน หมอคิดถึง งื้อ
#ทีมมิว’
Chaiwut SP แล้วน้องกูล่ะ อ่อยน้องกูทำไม อยากให้มานี่คือใคร ตอบให้แน่ เอาให้ชัดเจน
@หมอ หล่อ มาแล้ว พี่รหัสเขา
‘ใครสำคัญ ใครที่หมออยากให้มา หลักฐานมันก็ฟ้องอยู่ในรูปแล้วนะคะ
#ทีมเนตร’
‘เกลียดอี่เม้นบน บอกตรง
#ทีมมิว’
‘เราก็รู้ว่าจิ้นด้วยกัน แต่แบบนี้ มันทำให้เราเกลียดเนตรว่ะ คุณรู้ตัวมั้ยว่าคุณเม้นแบบนี้ มันทำให้คนที่คุณสนับสนุนเค้าดูด้อยค่ามากในสายตาเรา’
230 ไลค์…
คือ
จะกลายเป็นสงครามมั้ยเนี่ย
‘พี่มิว มานะคะ พลีส มาทำให้หัวใจเรากระชุ่มกระชวยที’
‘พี่มิว มาเถอะค่ะ’
ไม่ต้องเรียกร้อง เขาไปแน่
บัตรนักศึกษาพี่ อยู่กับมัน
T^T
ถ้าหมอมันไม่ชิ่งคืนหนังสือซะก่อน
ก็คงจะดี
เขามาถึงสนามกีฬาในมอภายในสามสิบนาที
ขนาดว่าเกือบหกโมงแล้วนะ สนามยังพลุกพล่านไปด้วยเหล่าสาวแท้สาวเทียม รู้นะมาแอบส่องหมอกันใช่มั้ย
เขาก็เคยมา
นี่ตอนปีหนึ่งมาทุกวัน ต้องคอยเช็คว่ากลุ่มหมอจะมาเล่นกันวันไหน
ลองรู้สึกมากๆกับคนคนนึงดูสิ ยอมหมดอ่ะ
ตอนนี้ปัญหาคือ เขาจะเข้าไปทักหมอยังไงดี
ไง ไม่เจอกันนาน
ขนมอร่อยมั้ย
ขอคุยด้วยสิ
บอกตรงๆ ว่าไม่กล้าทัก ป๊อดหนักมาก กลัวเขิน
ลองไปด้อมๆ มองๆ ดูกับกลุ่มนั้นดีกว่า ขอทำตัวเนียน ให้เหมือนส่องตอนปีหนึ่ง มิวรีเทิร์น
แต่มิวน่าจะรู้
ปีหนึ่งกับตอนนี้ มันไม่เหมือนกัน เพราะว่า
ทันทีที่เขาเข้าไปหาสาวกลุ่มนั้น หวังจะเกาะกลุ่มแอบมองหมอ
“กรี๊ดดดดดดดด”
แก้วหูแทบแตก แต่ละนางคือ แข่งกันกรี๊ดกันระรัว
“พี่มิวตัวจริงใช่มั้ยคะ บอกหนูทีนี่คือไม่ได้ตาฝาด”
“ชั้นขอบรรลุอย่างเงียบๆ กรี๊ดดดดด”
“พวกหนูรอการมาถึงของพี่ค่ะ”
คือตลกน้องทำหน้าเหมือนประมาณว่าเขามากอบกู้อะไรสักอย่างประมาณนั้น ขนาดนั้นเลยเหรอ
“ต้องรายงาน”
แชะ
น้องเขาถ่ายรูป แล้วกดจึ๊กๆ กับมือถือ
ตึ๊ง
มิวหยิบไอโฟนขึ้นมาดู
‘พี่หมอตอบด้วยค่ะ พี่มิวมาแล้ว
#ทีมหมอมิว’
น้อง
คือ…
น้องถ่ายรูปหน้าพี่ได้เหี้ยมาก พี่จะร้อง
แทบจะทันทีที่
หมอ หล่อ และคนอื่นๆอีก 430 คนถูกใจ
หมอ หล่อ ไหน ตรงไหน *รูปหมีมองหา*
‘ฝั่งขวาของสนามค่ะ มารับด้วย หลงทาง กรี๊ด
#ทีมมิว’
‘มาจริงด้วย รักเลยคนนี้
#ทีมมิว’
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
และเสียงกรีดร้องที่ดังกว่า มาจากในสนามก็ดังขึ้น ม่านตามิวมองเห็นร่างสูงคุ้นตา ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้
วันที่หมอเดินมารับเขาเข้าสนาม
โฮก แอบมาส่องตอนปีหนึ่งทุกวัน มีวันนี้แหละปลื้มปริ่มที่สุด
“จะมาทำไมไม่บอก”
เป็นอะไรกัน ทำไมต้องบอก นี่คือ เขินมาก
“ก็ มาธุระ ขอคุยด้วยแป๊บดิ”
ใจอยากอยู่ต่อ แต่เรื่องบัตรก็สำคัญมาก
“งั้นไปคุยตรงโน้น”
หมอชี้ไปที่กลุ่มเพื่อน เขาไม่ทันจะได้ค้าน ข้อมือบางก็ถูกลากตามแรงคนตัวโตเข้าไปในสนามแล้ว
ตามมากระชั้นชิดด้วยเสียงกรีดร้องทุรนทุรายของผู้เฝ้าดู
พวกเธอได้บรรลุแล้ว…
อาเมน
“ไอ้หมอ ไวว่ะ แม่ง”
เพื่อนคนหนึ่งของหมอทักขึ้น
“เหรอ กูว่ามันช้า”
“ช้าไร ไอ้สัส”
“กั๊ก”
“โห่วววววว”
เพื่อนหมอเป็นคนน่ารัก
กลุ่มของหมอเป็นกันเองมาก ด้วยมารยาท เขาจึงอยู่คุยกับพวกนี้สักพัก ส่วนหมอก็ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ดูเหมือนเขาจะเลิกเล่นกันแล้ว วันนี้กลับไวมาก ปกติคือสามทุ่มโน่นแหละ อย่าเถียง เขาเคยส่อง เขารู้ดี
เอาเถอะ เวลายังเหลือดาษดื่น มั้งนะ
“พวกแก เจ๊มาแล้ว กรี๊ดดดดดด น้องมิว”
เพื่อนหมอยกมือไหว้เธอ
ผู้มาใหม่ตรงเข้ามากอดเขาทันที คือ…
ใคร?
“เอ่อ”
ได้โปรดดูเควสชั่นมาร์คบนใบหน้าเขาด้วย
“เจ๊ชอบน้อง น้องน่ารัก”
เพื่อนหมอก็เอาแต่หัวเราะ ที่มิวทั้งโดนกอดโดนหอม มิวไม่รู้เลยว่าสาวประเภทสองคนที่แทนตัวว่าเจ๊คนนี้คือใคร เพราะตลอดเวลามิวไม่เคยเห็นเธอเลย
หมายถึงตลอดเวลาที่เขามาแอบส่องหมอเล่นทุกวันตอนปีหนึ่งอ่ะนะ
“เฮ้ย พวกมึง… อ้าว เจ๊บอย ดีครับเจ๊”
“ตบปากสามที เจ๊ชื่อ บอยลี่ เอาลิ้นม้วนเข้าตอนพูดลี่ด้วยค่ะ”
“มิว นี่เจ๊บอย พี่รหัสกู พึ่งกลับมาจากเมกา”
อ๋อ ถึงว่า ตอนปีหนึ่งถึงไม่เห็น
“อื้ม สวัสดีครับเจ๊บอย…ลี่”
เขาไม่ลืมที่จะเติมลี่ต่อท้าย ทำแบบนั้นเจ๊ยิ่งกอดยิ่งหอมเขาเข้าไปใหญ่
“กรีดร้อง น่ารักมากค่ะลูก”
“เจ๊บอยลี่ สวัสดีครับ”
เขาเกือบจะลืมเนตรไปแล้วเชียว
“ย่ะ สวัสดี”
เจ๊แกรับไหว้ปลกๆ นั่นทำให้เนตรหน้าเสียมาก แต่ร่างบางยังดันทุรังคุยกับเจ๊บอยต่อ ดูเธอเหมือนตอบขอไปที เหมือนไม่อยากพูดหรือเสวนาด้วย
นั่นทำให้หน้าเนตรดูจ๋อยสนิท
แต่อย่าหวังความสงสารจากคนที่เห็นธาตุแท้แล้วอย่างเขา
ต่างคนต่างอยู่เถอะ
“อ้าว พี่มิว สวัสดีครับ”
“ฮะ”
คือ จู่ๆน้องก็หันมาสวัสดีเขา ต้องการอะไร?
“สวัสดี”
เล่นมาเล่นกลับไม่โกง
เราสองคนขอตัวไปคุยกัน ตอนแรกเนตรทำท่าจะตามมาด้วย แต่ถูกเจ๊บอยรั้งไว้ มีขยิบตาให้เขาด้วย เหมือนรู้ว่าเขาต้องการแบบนั้น
หมอรอให้เขาพูดอยู่ เขารู้
“คือ เอ่อ อยากถามอะไรหน่อย คือ เอ่อ กู สนใจวิชาฟิสิกส์ คือ มันต้องเอามาเขียนรายงาน คือแบบ แนะนำหน่อย”
มันลำบากนะ กับการที่ต้องพยายามอ้อม ไม่พูดไปเลยว่า หนังสือฟิสิกส์ XXX เนี่ย
“แล้ว”
“เอ่อ ก็กูเห็นมึงเคยโพสต์อยู่เล่มนึง เลย…”
มันทำท่านึก
“อ๋อ… เล่มนั้น แต่ที่กูโพสต์คือมันมีแต่คลังข้อสอบ กะเอาไปอ่านสอบไง เอาไปทำเนื้อหารายงานไม่ได้หรอก”
“คือ กูต้องการโจทย์มาก แบบมันต้องใช้วิเคราะห์ด้วย ประกอบกัน”
แถมาก บอกเลย
จะเอาเล่มนั้น ได้โปรดเถอะหมอ เข้าใจอะไรง่ายๆที
“แต่มันไม่มีอะไรเลยนะ โจทย์ล้วนๆ ข้อสอบล้วนๆ ไม่มีวิเคราะห์เฉลย เป็นแบบตอบก็คือตอบอ่ะ”
“เอามาเถอะ”
“มันเป็นลักษณะที่เราต้องหาคำตอบเอง บางข้อก็ไม่มีเฉลย มึงยังจะเอาป้ะ”
“เอามาเถอะ”
ได้โปรด…
เช็คหน้าเขาที
เข้าใจอะไรง่ายๆทีเถอะ พลีส…
“อืม”
“…”
“แต่อยู่ที่ห้องนะ” ไม่มีคำบรรยาย…
ใดๆ
เขากับหมอกลับมาที่กลุ่มเพื่อน(หมอ)
“น้องมิว มาค่ะลูก มานั่งกินก่อน”
“พี่หมอ มาเร็ว”
ขอบึนปากได้มั้ย น้องเนตร
เขาว่ากันว่า กฎของการแอบมอง คืออย่าเผลอไปสบตา
น้องเนตร มองแรงมากจ้า
กรี๊ด
เหมือนได้ยินเสียงกรีดร้องของคนเจ็บแค้น
“หมอ คือ กูรีบมาก”
เขาเช็คเวลาแล้วล่ะ เหลืออีกสี่สิบนาที เขารู้สึกไม่ดีเหมือนกันนะที่แยกหมอกับเพื่อน แต่คือ มันจำเป็น
“เฮ้ย พวกมึง กูต้องไปแล้วว่ะ”
“อะไรของแม่ง อีกตั้งหลายเกมส์”
อ้าว เขายังไม่เลิกเล่นกันเหรอ แล้วที่หมอเปลี่ยนชุดล่ะ
“พวกมึงนี่ เขารีบก็ปล่อยเขาไป”
จู่ๆเจ๊บอยก็โพล่งขึ้น
“พี่หมอ พี่บอกว่าจะอยู่ถึงสามทุ่มนี่ ทำไมรีบกลับล่ะ”
เนตร เบรกทุกงาน
“เพื่อนฝูงน้องนุ่งไม่สำคัญวะ เนี่ย เจ๊ก็เพิ่งมา”
เพื่อนหมอเริ่มงอแง น่ารักมาก โตเป็นควายเสือกทำหน้าร้องไห้
“มันสำคัญต่างกันว่ะ”
หมอพูดอะไร
“ตกลงจะไปให้ได้ สำคัญมากกว่าเพื่อน ฝูง เจ๊ หรือ…
น้องนุ่ง อีกเหรอ”
“อืม สำคัญยิ่งกว่านั้นอีก” ปลิว…
ถ้าไม่ติดมีมือหมอกำไว้ มิวปลิว
กรี๊ด
เสียงใครแอบฟิน
ลับหลังหมอกับมิว เจ๊บอยก็พูดขึ้นลอยๆ แต่นำพาความอิจฉาของใครบางคนที่แอบกำมือแน่น
“สำ คัญ กว่า น้อง นุ่ง อีก นะ คะ”To Be Continue
********************************************************************************************
08
◤แอบรัก◢
มามุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง งุงิ ที่นี่...
MewSN 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
