13
#Secretlove
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... ถ้าเขาตอบคุณช้ามากทุกครั้ง…
คุณจะทำไง
เลิกทักมั้ย หรือ รอ? ถ้าถามเขาน่ะเหรอ ต้องบอกว่าแชทใคร สำคัญแค่ไหน แค่ไหนที่ต้องรอ ถ้าเป็นหมอเหรอ เขาคงไม่มีทางเลือก เนี่ยก็รอแชทมันตอบกลับอยู่นี่ ส่งไปเกือบสิบนาทีแล้วยังไม่ตอบกลับมาเลย
‘หมอ หมอ หมอออออออออออออ’
‘…’
‘ตอบ ทำไรอยู่’
‘…’
‘เงียบจริงจัง’
‘…’
‘เออ ไม่ทักแม่ง’
‘…’
‘ห้ามอ่านนะมึง’
‘…’
‘ตอบบบบบบบบบบบบ’
‘…’
‘โอเค กูยอม’
‘…’
‘ตอบเถอะ *O*’
‘…’
สิบนาทีผ่านไป…
ไร้วี่แววว่าการตอบกลับ
หมอ หล่อ อ่านแล้ว…
ยังคงไม่มีการตอบรับใดๆ
สักพัก
“เมื่อกี้เรียนอยู่น่ะ” หมอก็คือหมอ เพราะแม่งไม่ตอบกลับหรอกนะ
หมอไม่ตอบ แต่วิดีโอคอลมาเลยจ้า ยอมใจ
เพราะงั้นประเด็นหมอผ่านไป ถึงเจ้าตัวจะตอบช้าทุกครั้ง แต่ก็ไม่เคยละเลยแชทเขาเลย เป็นอันว่าเคลียร์นะ
ถ้าเป็นหมอ รอตอบกลับนานแค่ไหน เขาก็รอ…
เล่นอะไร เพลีย = =
“มึงกูตัดสินใจแล้ว” เขาและผองเพื่อนที่กำลังนั่งทำรายงานกันอย่างเคร่งเครียดที่ใต้ตึกคณะอักษร วันนี้เป็นวันเสาร์ แต่นิสิตนักศึกษาก็ยังพลุกพล่านดั่งตลาดนัดก็น่าจะเรียกได้ เพราะงั้นเสียงของนดที่จู่ๆก็โพล่งขึ้นกลางกลุ่มเลยไม่เป็นที่สนใจแต่อย่างใด เมื่อเทียบกับพวกเขาที่นั่งใกล้นางแล้ว มันต่างกันราวฟ้ากับดิน
“อุ๊ย ตกใจเสียงกะเทย”
“ค่ะอี่ขิม แต่ท่าทางมึงนี่ไปละค่ะ ไม่ตกใจเฉยๆนะแต่ตกใจแรงค่ะ”
นดเหน็บเพื่อนกลับ
ถ้าทุกคนได้มาอยู่ตรงนี้ จะรับรู้ว่าเสียงกึกก้องกัมปนาทของนดนั้น มันไพเราะเสนาะหูเพียงไร อยากให้ได้ฟังได้ยินกันทุกคน จริงๆ
“ต้องเสียงระดับนี้ถึงจะเรียกวิญญาณพวกมึงๆมาสถิตย์ได้ไงคะ”
“เสียงระดับมึงเขาใช้เรียกช้างทั้งโขลง ไม่ได้เรียกคนค่ะ”
“กรีดร้อง อี่นี อี่เลว”
จากนั้นนดก็หันไป ฟาดงวงยาวๆของเธอใส่นี
ภายในกลุ่มดูชุลมุนวุ่นวายอยู่พักใหญ่ เมื่อนีเธอหลุดมาดสาวงาม ลุกขึ้นใช้แขนรัดคอนด ส่วนขิมไม่น้อยหน้า สาวน้อยแสนสุภาพอย่างเธอต้องเผยธาตุแท้เอามือดึงจุกนมนดแล้วบิดจนนางต้องร้องขอชีวิต จนเมื่อโบธพูดแทรกขึ้นมานั่นแหละ นดถึงได้ถูกปลดปล่อย นางหอบแฮก
“ตกลงปลุกพวกกูขึ้นมาทำไม”
“นี่เลยค่ะ อี่โบธแอบก้มหลับ เพื่อนเขานั่งทำรายงาน”
นดยังบ่นต่อได้ แม้ร่างกายแทบไม่ไหว
“นด ประเด็น”
โบธย้ำชัดถ้อยชัดคำ
“ขอพักเหนื่อย”
นางขอเวลาพักหายใจประมาณสามวิได้
“อี่มิว”
“อะไร”
“มึงกับหมอ เป็นอะไรกัน”
“พะ เพื่อนน่ะสิ”
“ตอแหล ใครว่าอี่นี่ตอแหลยกมือค่ะ ยก”
ทุกคนร่วมใจกันยกมือ
“ตกลงเป็นอะไรกัน”
“…”
“ตอบแม่มา”
มันขู่ ตอนนี้กลายเป็นว่ามิวโดนกดดันจากสายตาสี่คู่ที่มองมา
นีแลบลิ้น
“จงคายความลับมาซะ”
โบธยิ้มกวน
“กูเป็นผู้ชาย กูว่ากูมองตาไอ้หมอ กูก็รู้แล้ว ว่า…”
โบธลากเสียงยาว แกล้งทิ้งท้ายไว้
ขิมจ้องตาเขาเขม็ง
“โอม จงมองตาข้า แล้วเอ่ยวาจา”
โป๊ก
แล้วเธอก็โดนนดตบหัว แถมด้วยอีกสองครั้งจากโบธและนี
“ในความคิดกูนะ ก็มากกว่าเพื่อน… นิดนึง”
ในที่สุดเขาก็พูดออกมา
“คือกูก็ไม่รู้ แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว”
“มันจะดียังไงคะ”
นดเถียงกลับ
“ก็ไม่ได้อยู่มุมมืดแล้ว เขารับรู้ เขามองเห็นกู ว่ามีกูอยู่ ก็พอป่ะ”
“แต่สีหน้าหมอนี่ไม่ได้บอกว่ารับรู้เหี้ยไรกับมึงเลย มึงสองคนโง่ว่ะ กูบอกตรงๆ”
คราวนี้เป็นโบธที่เถียงเขากลับ
“ใช่ มันก็ดีนะ แต่แบบ มันกั๊กๆไงไม่รู้อ่ะ แบบถึงแล้วแต่ไม่สุด” นีเสริม
“ขิมก็ว่านะ มันดู มองแล้วงงอ่ะ ใครเป็นรุกใครเป็นรับ”
ขิมลูก ถามว่าเกี่ยวกับประเด็นมั้ย… ไม่เลย
“อย่างนี้ไงคะ อย่างนี้ไง ทุกคน”
นดพูดขึ้น มิวสังหรณ์ใจตงิดๆ
“ในเมื่อรอไปหมอก็ไม่ชัดเจนซะที และเพื่อนเราคนนี้มันก็ป๊อดไม่กล้าซะด้วยสิ แล้วใครล่ะจะมาช่วยมัน ถ้าไม่ใช่เรา เราไง มองหาพวกกูนี่ เพราะฉะนั้น จึงเป็นหน้าที่ของเหล่าแองเจิลทุกคนที่หน้าดั่งถูกหนอนชอนไชแต่จิตใจดีเลิศ อ้อ อี่โบธ มึงด้วย ถึงมึงจะเป็นผู้แท้ แมนๆเตะบอลครัชก็เถอะนะ”
โบธที่อ้าปากอยากจะค้านเหลือเกินกับหน้าตาของแองเจิล อะไรคือหนอนชอนไช ขอทีเหอะ จะอ้วกมาก แต่จำต้องหุบปากไปเพราะสายตาเชือดเฉือนของนด ตอนนี้ไม่มีใครฉุดนางได้ แผนการร้ายอยู่เต็มหัว จะเรียกว่าเสือกเรื่องของเพื่อนก็ยอม อะไรประมาณนี้
ไม่ใช่แค่โบธนะที่ต่อต้าน แต่ขิมกับนีก็ด้วย คือ ถามว่าแองเจิลประเภทไหน
“พวกกูจะช่วยมึงเอง”
ทีงี้ไหงประสานเสียงพร้อมกันเชียว และยังสายตาที่จ้องเขาอย่างมีเลศนัยนั่น บอกทีมันจะไม่มีเรื่องวุ่นวายใช่มั้ย ตอบ
เขากลับห้องตัวเองมาด้วยอาการเลื่อนลอย กลัวใจเพื่อนจริงๆ ไม่รู้จะทำเรื่องอะไรให้มันวุ่นวายมั้ย เหนือสิ่งอื่นใด เขากลัวความลับที่เก็บมาเนิ่นนานแตกโพละ เพราะมันยังไม่ถึงเวลา
แล้วเวลาไหนที่เขาคิดว่าเหมาะสมล่ะ เขาเองก็กำลังรออยู่
เมื่อกลางวันที่คุยกับพวกนด เขารู้สึกว่า
ความสัมพันธ์กับหมอ มันอยู่ในสถานะที่อธิบายยากจริงๆ
แต่ถามว่ามีความสุขมั้ยที่เป็นอยู่นี่
มากกกกกกกกกก
เขาเก็บของใส่กระเป๋าผ้า หลังจากตกลงกับหมอในค่ำคืนนั้น หลายสิ่งหลายอย่างก็ดูจะเปลี่ยนไปรวดเร็วยิ่งกว่าเต่าคลาน ทุกเย็นวันธรรมดาของเขายังเหมือนเดิม กลับหอ มาอ่านหนังสือ ทำเรื่องสัพเพเหระ แต่สองทุ่มต้องออกไปกินข้าวกับหมอ ค้างห้องมัน หลายคนสับสนกับสถานะ มันก้ำกึ่งระหว่างเพื่อนกับสิ่งที่มากกว่านั้น แต่ยังมีมากกว่านี้นะ คือวันเสาร์ตอนบ่าย หมอจะมารับเขาไปขลุกอยู่ที่ห้องด้วยกันยันจนเข้านอน มีบ้างที่หมอมันจะออกไปทำธุระ แต่เขาก็ไม่เบื่อนะ เขาชอบรูปที่แขวนผนัง ชอบห้องหมอ ชอบทุกอย่างเลย ส่วนวันอาทิตย์ให้เดาคืออยู่ด้วยกันตลอดเลยว่างั้นเหอะ
ณ ตอนนี้ งงความสัมพันธ์
แต่ไม่มีไรต้องถามหรือคาดคั้นจะเอาจากหมอ
ถามใจเขาตอนนี้ว่ามันดีหรือยัง
ก็ต้องตอบว่าดีมาก
ไม่ใช่แฟน
แต่พิเศษกว่าคนอื่น
ถามจริง เป็นคุณ คุณแอบรักเขามานาน เทียบกับอดีตที่ผ่านมา ต้องเฝ้ามองเขาอยู่ห่างๆ ได้แค่นี้มันก็เหมือนฝันแล้วใช่มั้ย
ใครจะว่าเขาโง่
เขาก็โง่จริงๆ ไอ้การที่จะให้แสดงความชัดเจน บอกเลยเขากลัว
อะไรที่เราคิดไว้ มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกจริงมั้ย
ถ้าความรักมีสมหวังเสมอไป ร่างกายใยต้องมีน้ำตาไว้ เพื่อพิสูจน์ว่ามันไม่เป็นจริง
มาดรามงดราม่า
ถามว่าอยากมีมั้ย ไม่อยากเลย
ตอนนี้ก็ไม่เรียกร้องอะไร อยู่ไปเรื่อยๆ
แล้วเขาคาดหวังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้มั้ย
บอกเลยว่ามาก ปี๊น ปี๊น
“เดี๋ยวไป รอแป๊บ”
เก็บของยังไม่เสร็จ มัวแต่เหม่อเนี่ย หมอมารับแล้ว
เขาทุลักทุเลลากกระเป๋าผ้าสีขาวใบเล็กออกมา
ต้องบอกว่าลาก แม้จะใบเล็ก แต่ใส่จนพองอ่ะคิดดู พองเท่าบ้าน ในนั้นมีของจำเป็น อาทิ เสื้อผ้า ที่เขาจะไม่ยอมตกเป็นประเด็นสนุกปากในเฟสบุ๊คว่าใช้ของหมออีกแล้ว ความจริงคือมันหลวมมาก ผ้าเช็ดตัว จะไม่เช็ดผมให้อีกเป็นอันขาด กลัวนะ กลัวปล้ำหมอ 555 ใส่บ๊อกเซอร์อ่อยกันทุกวัน สักวันจะแอบถ่ายลงเฟสบุ๊คให้แฟนคลับมันได้ฟินพร้อมเขาเลยเอ้า ใครอยากเห็นเป้าตุงๆของหมอ หลังไมค์มา ฮา และของจิปาถะอีกมากมาย ที่หมอชอบบ่นว่าเอาไปทำไม สุดท้ายต้องขนกลับมาอยู่ดี ลำพังห้องหมอก็รกอย่างกับรังหนูอยู่แล้ว เพลียใจ = =
“รอนานมาก ร้อน หิวน้ำ เหนื่อย ไม่ชอบคนสาย” พอสนิทกันมากนี่ไม่มีเก็บ ภาพลักษณ์หมอขี้อ่อยมันหายไปไหนแล้ว
“แต่เว้นให้มึงคนเดียว” “…”
“รอนานแค่ไหน ก็ยอมอ่ะ” ง่อววววว ลืมประโยคนั้นของเขาไป
สรุป ยังคงความอ่อยไว้เท่าเดิม อ่อยยังไง ก็อ่อยยังงั้น ไม่ตกไม่หล่น
ขาดเกินน่ะมีเย๊ออออออออออออ
“หมอขา…”
มโนคำว่า ‘ขา’ ลากเสียงยาวไปไกลสิบแปดโยชน์ เขาและหมอหันไปตามเสียงเรียก
ก็พบว่า
นดและผองเพื่อน แพ็คกระเป๋ายืนเรียงรายกันตรงหน้าไกลไปสิบห้าเมตร
ก็กะได้นะ
แล้วพวกนางสามคน และผู้อีกหนึ่ง
ก็เดินตรงมายังที่ที่เขากับหมอยืนอยู่ ประหนึ่งเดินบนเวทีเดอะเฟสรอบไฟนอลก็ไม่ปาน โดยมีเมนเทอร์นด นำทีมของนางมา นี ขิม และโบธ ชายหนึ่งเดียวที่ทำหน้าเหมือนปวดขี้ คงเพราะถูกนดบังคับให้ทำเป็นแน่
“พวกมึงจะไปไหนกัน”
มิวกลั้นขำเพื่อนๆ หมอนี่ไม่ต้องพูด ต้องหลบหน้าเข้าไปในรถอ่ะ ขำไม่ขำ บอกเลย ขำจนน้ำหูน้ำตาไหล
“จุ๊ๆๆๆๆๆ มิวเพื่อนรัก”
นดทำปากจุ๊ๆ คือ ถ้าถีบได้ก็ถีบไปแล้ว มิวแอบเห็นใจหมอนะ คนหล่อกลัวกะเทยก็ไม่แปลก แต่หมอที่ถือว่าเฟรนด์ลี่กับทุกเพศ ยังกลัวนดเลย ทุกคนคิดว่าไงล่ะ นางน่ากลัวมั้ย ตอบ
“หมอเป็นอะไรคะ หลบหน้านดทำไม”
อย่าถามหาหมอ หมอเข้าไปในรถเรียบร้อยแล้วจ้า
เขาหัวเราะลั่น
นดหันกลับมาหาเขา แล้วมาดนางพญานางก็เปล่งประกาย สายตากดดันประหนึ่งบูเช็กเทียน ความงามเทียบเท่าหยางกุ้ยเฟย สายตาอำมหิตเหล่มองเขา
“ลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้แล้วเหรอ”
“มึง…”
“จุ๊ๆๆๆ ถามว่ารู้ได้ไงว่าหมอจะมารับมึงเวลานี้”
นดหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“นี่ ต้องยกความดีให้อี่คนนี้”
ผ่าง
ผ่าง
ผ่าง
ให้ทาย มันจะเป็นใครไปไม่ได้
เสือกรู้ เสือกเห็น
รู้ลึก รู้จริง ภาพคมชัดระดับเอชดี อัพเดตความใหม่สดเร็วทันใจ
หมอกับเขาเพิ่งเจอกันไม่ถึงห้านาที
บอกเลยอึ้งกับความสามารถ
นี่โพสต์เมื่อหนึ่งนาทีที่แล้ว ถือว่าเร็วมาก
เดาได้มั้ยใคร
แอดมินเพจคิ้วท์บอย คูลเกิร์ลระดับพระกาฬ
“มิว จริงๆคือกูกลัวอี่นี่มาก”
“…”
“แต่ต้องขอบคุณเธอค่ะ เพราะเธอทำให้เรามาดักเจอมึงได้ นี่ไม่คิดจะบอกเพื่อนฝูง ว่ามารับมาส่งกันแล้ว แต่ไม่เป็นไร ความเสือกกูมีมากกว่าความโกรธ”
“…”
“เหล่าแองเจิลคะ”
นดหันไปหา นี โบธ และขิม ผงกหัวนางมาทางรถหมอ
“ขึ้นรถ” พวกนางได้กระโจนเข้าไปยัดในรถหมออย่างกระหาย และบ้าคลั่ง
ความวุ่นวาย มันต่อจากนี้ต่างหาก
หึ
To Be Continue
********************************************************************************************
14
◤แอบรัก◢
มามุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง งุงิ ที่นี่...
MewSN 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
