หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ยาใจคนจน (ต้องทนหน่อยน้อง)| (จบแล้ว) | 12/10/2558

[Be mine]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[Be mine]

ยาใจคนจน

   เป็นแฟนคนจนต้องทนหน่อยน้อง พี่นี้ไม่มีเงินทอง มารองรับความลำบาก

   เสียงเพลงลูกทุ่งของศิลปินชื่อดังอย่างไมค์ ภิรมย์พรดังมาจากวิทยุเครื่องเก่าคร่ำคึก เปิดทีวิญญาณบรรพบุรุษแทบจะลุกมาแดนซ์พร้อมกับซิงอะซอง

   “ไอ้ดาว มึงเปิดเพลงห่าอะไรว่ะ รีบปิดเดี๋ยวนี้เลย ก่อนที่กูจะทุ่มซากวิทยุของมึงออกนอกหน้าต่าง”

   ดูสามีตัวดีของผมสิ มันช่างทำร้ายจิตใจของภรรยาตัวน้อยๆอย่างผมได้ลงคอ ผมได้แต่ทำหน้างอนๆใส่มันแล้วเดินไปปิดวิทยุเพราะรู้ว่ามันทำจริงอย่างที่พูดแน่ๆถ้าผมไม่ทำตามคำสั่งมัน ผมก็แค่ ดาวเหนือ ชายหนุ่มธรรมดาๆที่หน้าตาไม่ธรรมดาจะมีอะไรไปต่อกรกับไอ้คนใจร้ายอย่าง ชิน สามีหน้าติ๋มแต่โหดสาดดดดด

   “วันนี้ชินไม่ต้องไปทำงานหรอ”

   ผมพยายามเอาใจมัน เพราะเดี๋ยวมันหงุดหงิดจะลุกขึ้นมาหนุมานถวายแหวนให้ผม

   “ไม่ไป กูขี้เกียจ”

   นอกจากมันจะโหด ไม่สนใจโลกแล้ว มันยังเป็นคนอินดี้แถมยังขี้เหม็นอีกต่างหาก

        “งั้นดาวไปเรียนก่อนนะ แล้วจะรีบกลับมา”

   ผมหยิบกระเป๋าสายพายแล้วกำลังจะก้าวออกจากประตู

   “เดี๋ยว!”

   เสียงเรียกเข้มๆทำให้ผมสะดุดโหยง กลัวจะไปทำอะไรให้มันไม่พอใจอีก

   “ชินมีอะไรกับดาวอีกหรอจ๊ะ”

   มันเดินมาหาผมแล้ว มันยกมือขึ้นด้วย ผมเตรียมหลับตาปี้แล้วหดคอเตรียมรับแรงกระแทกที่ไม่รู้ว่าจะมาจากทิศทางไหน

   จุ๊บ!

   แรกกระแทกเบาๆที่แก้มทำให้ผมลืมตามองคนตรงหน้า

   “ไปเรียนได้แล้ว”

   ผมเดินไปรอรถเมล์อย่างอารมณ์ดี ถึงแม้ผมจะใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวง แต่ผมก็มีความสุขที่มันเป็นแบบนี้ ไม่ต้องพูดหวานๆใส่กันให้เลียน ไม่ต้องทำเซอร์ไพร์ให้กันทุกวันสำคัญ แต่เราสองคนก็รับรู้ได้ว่า เราพอใจที่มันเป็นแบบนี้

   ผมเป็นนักศึกษาปีสุดท้าย ส่วนชินก็เป็นวิศวะจอมขี้เกียจ ที่วันไหนไม่มีอารมณ์ทำงานมันก็จะไม่ไป ถือเป็นบุญของมันที่ไม่โดนเขาไล่ออก แถมยังไม่ถูกหักเงินเดือนอีกต่างหาก เราสองคนเริ่มต้นอย่างงงๆ เพราะอยู่ดีๆชินก็เดินมาบอกว่าจะมาอยู่กับผมและจะเป็นคนออกค่าเช่าให้ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใคร มาจากไหนและใครเป็นคนคลอดมันออกมา มันบอกแค่มันจนและไม่มีที่ไปจะมาอยู่กับผมสักยี่สิบสามสิบปี

   “สวัสดีครับพี่ดาวเหนือ วันนี้มาเช้าจังเลยนะครับ”

   เสียงเล็กๆใสๆทักผม รอยยิ้มกว้างๆพร้อมกับหน้าขาวๆจิ้มลิ้มๆทำให้ผมยิ้มตอบกลับไป

   “สวัสดีครับน้องเนส วันนี้ก็มาเช้าเหมือนกันนะครับ”

   ผมเอามือโอบรอบไหล่น้องอย่างเนียนๆ ส่วนคนที่กำลังเขินก็ไม่รู้ตัวหรอก เห็นแก้มแดงๆแล้วอยากจะเอาจมูกลองสัมผัสดูว่าจะนิ่มสักแค่ไหน

   “เนสมารอใครบางคนครับ”

   “คนนั้นคงจะสำคัญกับน้องเนสมาสินะ ถึงมารอตั้งแต่เช้า”

   ผมกอดอกแล้วทำแก้วป้องใส่น้อง ให้น้องรู้ว่าผมกำลังงอนอยู่ แต่ผมไม่ได้งอนจริงๆหรอกใครจะกล้างอนเด็กน่ารักๆอย่างนี้ได้ลง แค่ผมทำแค่นี้น้องก็หน้าซีดไปแล้ว

   “เนสมารอพี่ดาว ไม่ได้มารอใครเลยนะ”

   ผมยิ้มกว้างแล้วโอบเอวดึงน้องเนสเข้ามาชิดตัว

   “พี่ก็คิดว่าน้องเนสมารอคนอื่นซะอีก”

   “อ่ะ รถเมล์มาแล้ว รีบไปกันเถอะพี่ดาว”

   ผมกับน้องเนสเดินขึ้นรถเมล์ที่คนเบียดกันแน่นจนแถบจะฟิวชั่นเป็นร่างเดียวกัน ผมผู้เป็นสุภาพบุรุษเต็มตัวพยายามแหวกทางให้น้องเนสเดินไปอย่างสะดวกแล้วหาที่ให้น้องได้นั่งอย่างสบายที่สุด ผมเป็นคนรักเด็ก เอ็นดูเด็กครับ ยิ่งเป็นเด็กปี  1อย่างน้องเนส จะเอ็นดูเป็นพิเศษ แต่อย่างเอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้ติ๋มที่บ้านผมนะครับ มันได้ใช้ท่าไม้ตายจระเข้ฝาดหางใส่ผมแน่ๆ

   “เนสไปก่อนนะครับพี่ดาว แล้วเจอกันตอนเย็นนะครับ”

   ผมยืนยิ้มกว้างโบกมือให้น้องเนสจนสุดสายตาแล้วเดินไปหากลุ่มเพื่อนที่นั่งลอกการบ้านอยู่

   “สวัสดีครับน้องกาย”

   ผมทักทายเด็กปี 2 ที่นั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อนของผม

   “ทำไมมาช้าจังครับพี่ดาว”

   “พี่แวะไปทำธุระมานิดหน่อยน่ะครับ”

   “อย่าให้กายรู้นะว่าพี่แอบไปหาใครมา ไม่งั้นกายจะกัดหูพี่ให้ขาดเลย”

   “ไม่งอนนะครับ เดี๋ยวพี่ตอนเที่ยงพี่พาไปกินหนม”

   “กายหายงอนก็ได้”

   ผมนั่งลงข้างๆเด็กขี้งอนแล้วแกล้งเอามือจิ้มแก้มเนียนๆนั้นเล่น เมื่อถึงเวลาขึ้นเรียนผมก็บอกลาน้องกายแล้วไปเรียนพร้อมกับเพื่อนๆ

   “พวกกูหมั่นไส้มึงจริงๆว่ะไอ้ดาว มึงไม่กลัวน้องรู้ความจริงแล้วจะเสียใจหรือไง”

   “กูเอ็นดูน้องเขาเหมือนน้องชายเท่านั้นเว้ย ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย”

   “พวกกูเชื่อตายล่ะ”

   “มึงไม่เชื่อก็ตามใจ”

   ผมเดินหนีพวกมันที่เอาแต่จับผิดผม ผมเห็นน้องเขาเป็นน้องชายจริงๆ ถึงผมจะคิดอะไรกับน้องเขามันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว พวกคุณก็คงรู้เหตุผลอยู่แล้วนะครับว่าทำไม

   “ดาวเหนือครับ”

   ผมหันไปมองคนที่เรียก

   “สวัสดีครับอาจารย์”

   ผมรีบมองหาเพื่อนๆทันที สถานการณ์อย่างนี้ไม่น่าไว้ใจ ถ้าเป็นอาจารย์คนอื่นเรียกจะไม่เป็นไรเลย แต่นี่เป็นอาจารย์สุชัยมหาประลัย

   “ผมถือของมาหนักมาเลย แขนก็ไม่ค่อยจะมีแรงด้วย ผมว่าคุณน่าจะช่วยผมถือหน่อยนะครับ”

   เห็นความแปลกของอาจารย์กันหรือยังครับ ไอ้เพื่อนตัวดีก็หายหัวไปไหนกันว่ะ ถ้าไปกับอาจารย์มีหวังได้ถูกจับกินตับและแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจแน่ๆ

   “พวกผมช่วยด้วยดีกว่านะครับอาจารย์ ให้ไอ้ดาวถือคนเดียวมันคงถือไม่ไหวเหมือนกัน”

   ผมแทบจะลงไปกราบเบญจาคประดิษฐ์พวกมันทั้ง 3 คน

   “ใช่ครับๆ มาๆ มาช่วยกันถือ จะได้รีบไปเรียน”

   อาจาร์สุชัยทำหน้าไม่พอใจ แต่ผมจะสนหรอ แค่ประตูหลังผมปลอดภัยก็พอแล้ว
   

   “ฮัลโหล”

   (มึงแอบหลับในห้องเรียนอีกแล้วใช่ไหม)

   เสียงโหดๆที่ดังมาตามสายทำให้ผมที่กำลังสะลิมสะลือตาสว่างขึ้นมาทันที

   “ชินโทรมามีอะไรหรอ”

   (กูโทรมาต้องมีอะไรด้วยหรือไง)

   ผมเริ่มจะงงกับมันแล้วนะ ถ้ามันไม่มีห่าอะไรจะโทรมาทำเรือรบทำไม

   (มึงเงียบใส่กูหรอ)

   ที่เงียบคือกูกำลังหาคำพูดที่จะไม่โดนมึงด่ากลับมาไง

   “แล้วชินจะพูดอะไรกับดาวหรอจ๊ะ”

   (อีก 20 นาทีมึงจะเลิกเรียนแล้วใช่ไหม)

   “ใช่จ่ะ”

   (งั้นแค่นี้นะ)

   นี่ผมเพิ่งตื่นเลยเบลอๆหรือไอ้ชินมันเพี้ยนไปแล้ว

   “ฮ่า ฮ่า ฮ่า มึงเป็นมากขนาดนี้เลยหรอว่ะ”

   ผมมองไอ้เพื่อน 3 ตัวที่หูยื่นได้ยินผมคุยโทรศัพท์กับชิน

   “พวกมึงหุบปากไปเลยนะ กูก็แค่ให้เกียรติมัน”

   “หราาาาา”

   “กูไม่คุยกับพวกมึงแล้ว ไปรับน้องกายดีกว่า”

   ผมเก็บของแล้วรีบออกจากห้องเรียนเพื่อนไปรับกายตามที่สัญญากันไว้ตอนเช้า

   “ชิน!!!”

   ผมตกใจที่เมื่อเดินมาถึงหน้าตึกก็เห็นชินนั่งรออยู่ที่โต๊ะที่ถูกล้อมไปด้วยสาวๆที่ยืนกรี๊ดมัน

   “อ้าว น้องดาว เลิกเรียนแล้วหรอครับ”

   มัน เป็น อะ ไร ของ มัน หรือมันจะเพี้ยนไปแล้วจริงๆ

   “มาได้ไง”

   “พี่ก็มารับน้องเหนือไงครับ ไปกันเถอะ”

   มันจูงมือผมครับ มันจูงมือโผมมมม เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ แต่ผมก็ดีใจได้แค่แปบเดี๋ยว เพราะทันทีที่ขึ้นรถมันก็เข้าสู่โหมดไอ้เหี้ยมเหมือนเดิม มัน

   “ชินมาได้ไง แล้วมาทำไม”

   “กูขับรถมา แล้วที่มาก็เพราะจะมารับมึงไปทำความสะอาดบ้าน วันนี้พ่อกับแม่จะมา”

   “ฮะ!!”

   เมื่อกี้ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหมที่มันบอกว่าพ่อกับแม่มันจะมาที่บ้าน ผมจะได้เจอคนที่ผลิตไอ้คนขว้างโลกอย่างไอ้ชินแล้วใช่ไหม ผมจะได้ถามว่าตอนท้องแม่มันได้กินอะไรที่สแลงๆเข้าไปหรือเปล่าลูกถึงได้ออกมาอย่างนี้

   “มึงหูหนวกตั้งแต่เมื่อไหร่”

   กูควรจะตอบมึงว่าอะไร

   ติ๊ง ติ๊ง

   ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นน้องกายนั่นเองที่ไลน์มา ใช่แล้ว ผมลืมไปเลยว่านัดน้องกายไว้ ป่านนี้น้องโกรธตายแล้วมั่งเนี่ย แต่จะทำไงได้ ถ้าให้เลือกระหว่างโดนน้องกายโกรธกับโดนชินโกรธ ผมเลือกอย่างแรกดีกว่า ถ้าให้ชินโกรธผมคงไม่มีโอกาสได้หายใจอีกแน่

   ‘พอดีพี่มีธุระด่วน คงไปหาน้องกายไม่ได้ ขอโทษนะครับ’

   ผมกดส่งไลน์ไปหาน้อง มันขึ้นว่าอ่านแต่น้องไม่ตอบ เอาไว้ค่อยง้อพรุ่งนี้ละกัน

   ติ๊ง ติ๊ง

   เสียงเตือนไลน์เข้าดังขึ้น ผมรีบกดดูคิดว่าเป็นน้องกายตอบมา แต่ไม่ใช่ กลับเป็นน้องเนสที่ส่งมาถามว่าเย็นนี้จะให้ไปรอที่ไหน

   ‘พี่มีธุระ ต้องรีบกลับ ขอโทษด้วยนะครับ’

   ‘ไม่เป็นไรครับ งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้านะครับ’

   ผมยิ้มให้โทรศัพท์ น้องเนสช่างเป็นเด็กที่เข้าใจง่ายจริงๆ ต่างกับน้องกายที่เป็นคนอารมณ์ร้อน โกรธง่าย แต่หายเร็ว ถ้าสองคนนี้ได้เจอกันจะเป็นอย่างไงนะ ใช่แล้ว ในเมื่อผมไปหาน้องทั้งสองคนไม่ได้ก็ให้น้องทั้งสองคนไปด้วยกันซะเลยสิ ผมนี่ช่างฉลาดจริงๆ

   ‘น้องเนสครับ พี่มีเรื่องให้ช่วย น้องเนสช่วยพี่หน่อยได้ไหมครับ’

   ‘ได้ครับ’

   ผมส่งไลน์บอกน้องเนสให้ไปหาน้องกายที่คาดว่าคงจะยังอยู่ที่นัดกับผมไว้

   “อย่ายิ้มงี่เง่าแบบนั้นได้ไหม”

   “จ่ะ ไม่ยิ้มก็ได้จ่ะ”
      

        เอาไปครึ่งนึงก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวอีกครึ่งจะตามมาจ่ะ (ต้องพูดเพราะๆ เดี๋ยวโดนพี่ชินหนุมานถวายแหวน)

[Nene promporn]

นั่งสับราง....555 ตลกร้ายนะ
ชอบจ่ะ มาต่อไวๆนะจ๊ะ
<<เดี๋ยวพี่เเกจระเข้ฟาดหาง

[azure]

อื้อหือ ดาวเหนือนี่ขนาดมีแฟนเป็นตัวเป็นอยู่แล้วนะ ยังสับรางเยอะอย่างนี้ ระวังให้ดีเหอะ

[ΩPRESTOΩ]

ชินรู้ มีจัดหนักนะน้องดาว
 

[♠DekDoy♠]

โหหหหหหน้องดาวเหนือ สามีดุขนาดนี้ยังไม่วายนะ

[oilzii]

น้องดาวววววว

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ชอบประโยคว่า "บ้านจนไม่มีที่จะไปขออยู่ด้วยสักยี่สิบสามสิบปี" เห้ยแก อยากเจอคนแบบนี้

[mukmaoY]

สามีไม่รู้ใช่ไหมว่าชอบอ่อย 
อยากให้เจอจังๆจังเลย คนแบยนี้

[Be mine]

   “ไอ้ดาว แต่งตัวเสร็จหรือยัง”

   “เสร็จแล้วๆ จะรีบทำไมหนักหนา”

   “มึงกล้าต่อปากต่อคำกับกูหรอ”

   แล้วผมก็ได้มะเหมกเขกลงมาที่กลางกะบาล

   “ดาวขอโทษ”

   ติ่ง ต่อง

   เสียงกดออดหน้าห้องดังขึ้น

   “ยืนอยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวกูไปเปิดเอง แล้วถ้าไม่จำเป็นมึงไม่ต้องพูดมากนะ แค่พยักหน้ารับก็พอ”

   “จ่ะ”

   ชินเดินไปเปิดประตู ส่วนผมก็ยืนสงบปากสงบคำตามที่มันบอก

   “สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับคุณพ่อ”

   ไหนมันบอกว่ามันจนไง จนบ้าจนบออะไร ดูแม่มันแต่งตัวสิ กูนึกว่าใครมาขุดเหมืองแร่ในห้อง ส่วนพ่อมันน่ะหรอ เนี้ยบจนผอ.ที่โรงเรียนผมยังต้องอาย ผมอยากจะถามมันว่ามันโกหกว่าจนทำไม แต่ด้วยความรักตัวกลัวตายทำให้ผมต้องยอมปิดปากเงียบอยู่อย่างเดิม

   “เป็นไงบ้างจ้ะลูกชิน”

   แม่ไอ้ชินจีบปากจีบคอพูดและเดินไปกอดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ยืนทำหน้าติ๋มๆใส่แม่มัน ผมเห็นแล้วอยากจะกระโดดกัดหูมันเหลือเกิน

   “นี่ใช่น้องดาวที่ลูกพูดถึงใช่ไหมจ๊ะ ดูสิคะคุณ น่ารักน่าชังเหมาะกับลูกชินที่สุดเลย”

   แม่ไอ้ชินเดินมาจับผมหมุนซ้ายหมุนขวาแล้วก็หมุนซ้ายอีกครั้ง

   “เรียนได้เกรดเฉลี่ยเท่าไหร่”

   ผม ไอ้ชิน และแม่ไอ้ชินหันไปมองพ่อไอ้ชินที่อยู่ๆก็ถามขึ้นมา และคงไม่ต้องถามว่าถามใคร ก็คนที่ยังเรียนอยู่ตอนนี้ก็มีแค่ผมคนเดียว

   “ได้ 2.75 ครับ”

   ผมตอบกลับไปอย่างสุภาพอ่อนน้อม และก็ทำให้ผมโล่งใจว่าผมทำดีแล้วเมื่อชินยิ้มมุมปาก 30 องศามาให้ผม

   “ถ้างั้นก็โง่สินะ”

   ผมแถบจะหน้าทิ่มเมื่อได้ยินประโยคเรียบๆเมื่อกี้

“นายไม่เหมาะกับลูกชายฉัน เลิกกันซะ”

   ผมหน้าชาขึ้นมาอีกที ผมไม่สงสัยเลยว่าไอ้ชินได้นิสัยใครมา

   “คุณพ่อครับ ผม…”

   “วิทยุนั่น”

   ขณะที่ผมกำลังอึกอักไม่รู้จะพูดอะไรไอ้ชินก็พูดขึ้นมาแต่ยังไม่ทันจบประโยคพ่อมันก็เดินไปหาวิทยุของผมที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้อง

   “เอ่อ.. วิทยุของผมเองครับ”

   พ่อไอ้ชินมองมาทางผมนิ่งๆเหมือนเดิม

   “ฉันอนุญาตให้นายคบกับลูกชายของฉันต่อไปได้ แต่ต้องแลกกับวิทยุเครื่องนั้น”

 วิทยุเก่าๆเครื่องหนึ่ง แลกกับลูกชายตัวเองเนี่ยนะ โคตะระจะคุ้มเลย อย่างนี้ผมก็ต้องคิดหนักด้วยใช่ไหมว่าจะยอมแลกหรือเปล่า

   “แต่ว่ามันเก่าแล้วนะครับ อาจจะใช้งานได้ไม่ดี”

   “จะแลกไม่แลก”

   ผมโดนสายตากดดันจากไอ้ชินและพ่อไอ้ชิน

   “แลกก็ได้ครับ แลกก็ได้”

   ผมรีบตอบออกไป ไม่ใช่กลัวว่าจะต้องเลิกกับไอ้ชินนะ แต่กลัวจะโดยไอ้ชินจับผมฆ่าหมกแจกันถ้าผมไม่ยอมแลกมากกว่า พ่อไอ้ชินจับวิทยุเครื่องเก่าขึ้นมาถือไว้อย่างเบามือแล้วชื่นชมมันอย่างซาบซึ้ง

   “ดีใจจัง งั้นแม่ก็จะได้น้องดาวมาเป็นลูกสะใภ้แม่แล้วใช่ไหมจ๊ะลูกชิน”

   “ครับแม่”

   ทำไมไอ้ชินมันดูเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายจังไม่เห็นเหมือนอยู่กับผมที่ทำตัวอย่างกับเด็กแว๊นซ์มีปัญหาพ่อแม่ไม่รัก

   “ดีจ๊ะดี งั้นพ่อกับแม่ไปก่อนนะ ต้องรีบไปงานประมูลของการกุศล ดูแลน้องดาวของแม่ให้ดีนะลูกชิน”

   “ครับ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”

   ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อพ่อกับแม่ไอ้ชินเดินออกไปจากห้อง

   “มานี่ดิ่”

   ไอ้ชินกวักมือเรียกผมให้เดินเข้าไปหา เอาแล้วไงกู ทำอะไรให้มันไม่พอใจอีกล่ะเนี่ย

   “ดาวทำอะไรผิดหรอจ๊ะ ดาวขอโทษ ชินอย่าทำโทษดาวเลยนะ”

   “มึงเป็นอะไร กูแค่จะให้รางวัล จุ๊บ!!”

   ชินจุ๊บลงมาที่ปากผมเบาๆหนึ่งครั้งแล้วเอามือรั้งเอวผมเข้าไปชิดตัวมันมากขึ้น

   “ดาวรักชินนะ แล้วชินรักดาวไหม”

   “มึงแน่ใจนะว่ามึงรักกู แล้วเด็กที่มึงแอบกิ๊กด้วยตอนอยู่ที่โรงเรียนมันหมายความว่าไง”

   ผมหน้าชา มือเย็น ซวยแล้วไหมล่ะ มันรู้ได้ไงวะ อย่าให้รู้นะว่าใครไปบอกมัน ผมจะขอยืมท่าไม้ตายเข่าลอยของไอ้ชินมาใช้

   “เด็กที่ไหนจ๊ะ ดาวไม่รู้เรื่อง”

   “หรอ งั้นกูก็คงเข้าใจผิดสินะ”

   ไอ้ชินเดินกอดอกผ่านหน้าผมไป มันทำอย่านี้มันต้องรู้แล้วแน่ๆ คิดว่าผมจะสนใจหรอ ใช่ ผมต้องสนอยู่แล้ว

   “ชินนนน ดาวขอโทษษษษ”

   ผมนั่งพับเพียบกอดขาชินที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา ชินก้มมองผมด้วยหน้านิ่งๆ

   “ขอโทษเรื่องอะไร”

   “ดาวไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังชินนะ ดาวแค่เอ็นดูน้องเขาเท่านั้น ดาวไม่ได้คิดอะไรจริงๆ”

   ชินยังคงมองผมนิ่งไม่พูดอะไร แต่ผมนี่สิ ลุ้นจนตดจะแตกอยู่แล้ว

   “กูไม่ว่าหรอกนะถ้ามึงจะคบกับใคร แต่ถ้ามึงเลือกเขา กูก็จะเลิกยุ่งกับมึง”

   “ไม่เอา ดาวไม่ให้ชินไปไหนทั้งนั้น ดาวสัญญาว่าดาวจะเลิกยุ่งกับน้องเขา ดาวจะรักและซื่อสัตย์กับชินคนเดียวเท่านั้น”

   ผมยกสองนิ้วขึ้นมาปฏิญาณตนต่อหน้าไอ้ชิน

   “ใครบอกมึงว่ากูจะไปไหน กูบอกแค่ว่าจะเลิกยุ่งกับมึง แต่กูก็จะยังอยู่ที่นี่ต่อไป แต่มึงสัญญาแล้ว ถ้ากูยังเห็นอยู่ มึงเตรียมบอกลาโลกนี้ได้เลย”

 ผมมองไอ้ชินอย่างอึ้งๆ มึงมันเจ้าเล่ห์เพทุบายยิ่งนัก กูจะไปฟ้องขุนแผนให้มาสะเดาะกลอนห้องมึงแล้วลักพาตัวมึงไปทำเมีย

    “ชิน ดาวขอถามอะไรหน่อยสิ ทำไมชินต้องโกหกว่าจนด้วย”

   “กูพอใจ”

   ชินพูดจบก็เดินเข้าห้องไปทิ้งให้ผมนั่งยกยอสรรเสริญมันอยู่ในใจคนเดียว ผมรักคนกวนอวัยวะที่ใช้เดินอย่างนี้ได้ไงวะ ไอ้ชินนอกจากมันจะเกิดมาขวางโลกนี้แล้ว มันยังเกิดมาขวางหูขวางตาผมอีกต่างหาก
   


   “แล้วกูจะบอกน้องเนสยังไงดีเนี่ย”

   ผมเดินไปคิดไปว่าจะบอกน้องเนสยังไงดี น้องเขายิ่งเปราะบางดังแก้วร้าว ที่สัมผัสเพียงเล็กน้อยก็อาจจะแตก แหลกเป็นเม็ดทรายได้

   “เอ๊ะ!”

   แต่ขณะที่ผมเกือบจะถึงป้ายรถเมล์ก็ต้องตกใจในสิ่งที่เห็น เพราะที่ป้ายรถเมล์ที่จะพบคนตัวเล็กยืนรอผมอยู่เป็นประจำกลับมีผู้ชายตัวเล็กอีกคนยืนอยู่ด้วย

   “พี่กายจะมาทำไมก็ไม่รู้ เนสบอกแล้วว่าเนสไม่ได้คิดอะไรกับพี่ดาว”

   เพล้ง! หน้าแตกเลยสิตู หลงนึกว่าเขามีใจให้ แต่สุดท้าย เขาก็คิดกับเราแค่พี่ชาย แต่เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว ผมจะได้ไม่ต้องพูดอะไรมาก แต่เหลือน้องกายอีกหนึ่งคน รายนั้นคงจะยากหน่อย

   “อย่าให้รู้นะว่าเนสโกหกพี่ ไม่งั้นพี่จะทำโทษให้หนักเลย”

   “พี่กายก็เหมือนกัน ถ้าพี่กายนอกใจเนส เนสจะไม่พูดกับพี่กาย 5 วัน”

   ผมว่ามันแปลกๆแล้วนะ สองคนนั้นคบกัน เป็นไปได้ไง แล้วที่ผมอ่อยเด็กไปไม่ได้ผลเลยหรอ ฝีมือกูตกเพราะมึงคนเดียวเลยไอ้ชิน

   “สวัสดีครับเด็กๆ”

   ผมเดินเข้าไปทักเด็กสองคนโดยทำตัวปกติเหมือนไม่รู้อะไร

   “ส..สวัสดีครับพี่ดาว พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”

   “เพิ่งมาถึงครับ แล้วนี่น้องเนสกับน้องกายรู้จักกันด้วยหรอครับ”

   “คนเป็นแฟนกันก็ต้องรู้จักกันสิครับ”

   กายตอบผมอย่างหนักแน่น ผมจึงเสแสร้งแกล้งทำเป็นตกใจเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ดูเป็นการเฟคจนเกิดไป

   “พี่กาย ไปบอกพี่ดาวอย่างนั้นได้ไง”

   น้องเนสทุบไปที่แขนกายเบาๆแต่หน้าน้องนี่แดงเป็นลูกตำลึงไปแล้ว

   “พี่ดาวจำไว้เลยนะว่า เนสเป็นแฟนกาย ถ้าพี่ดาวมายุ่งกับเนสเมื่อไหร่โดนดีแน่”

   กายชูกำปั้นเล็กๆให้ผมดู พอเป็นแบบนี้ผมก็สบายใจแล้ว เพราะผมจะได้ไม่ต้องคิดคำพูดที่จะพูดกับเด็กสองคนนี้และผมก็จะได้ไม่ต้องผิดสัญญากับชินด้วย
   


   “ว่าไงครับคุณดาว วันนี้มีอะไรจะเล่าให้พวกกระผมฟังไหมครับ”

   “ใช่ๆ เขาเมาส์กันทั้งมหาลัยว่าเมื่อวานมีหนุ่มหล่อเหลาปานเทพบุรุษมารับมึงถึงหน้าคณะ”

   “อ่อ เมื่อวานพ่อกับแม่ไอ้ชินมันมาที่บ้าน มันก็เลยมารับกูไปทำความสะอาด”

   “โอ้ มีเปิดตัวกับพ่อแม่แล้วเว้ย แล้วหาฤกษ์แต่งหรือยังวะ พวกกูจะได้เตรียมตัดชุดเป็นเพื่อนเจ้าสาว”

   ไอ้เพื่อนสารภี ผมคิดถูกหรือผิดวะที่คบพวกมันเป็นเพื่อน

   “เห้ยๆๆๆ พวกมึงดูคนนั้นสิ หน้าอย่างกับหนังคางคก แต่ทำไมถึงได้แฟนสวยวะ”

   “แหม มึงพูดแบบนี้แสดงว่าที่บ้านมึงไม่มีกระจกล่ะสิ”

   “กูรู้ตัวว่ากูหล่อ ไม่งั้นไอ้ชินมันไม่หลงรักกูหัวปักหัวปำหรอก”

   “มันบอกมึงหรอว่ามันรักมึง”

   นั่นสิ ไอ้ชินไม่เคยบอกรักผมเลยสักครั้ง ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้คาดหวัง แต่หากได้ยินสักครั้งก็คงจะเป็นบุญหูผมมาก

   “ไอ้ห่า มึงพูดอะไรช่วยดูหน้าไอ้ดาวมันด้วย เดี๋ยวมันก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งขี่ม้าสามศอกไปฟ้องอาจารย์สุชัยพวกเราจะซวยนะเว้ย”

   มึงเล่นกันเข้าไป อย่าให้ถึงทีกูมั้งนะ กูจะทบต้นทบดอกเลยคอยดู

   “พวกมึงเล่นกันให้พอเลยนะ กูไปละ เดี๋ยวเข้าคลาสอาจารย์สมรไม่ทันได้โดนประจานหน้าคลาสอีก”

   “เอ่อ รีบไปกันเถอะ ครั้งที่แล้วกูยังอายไม่หายเลย”

   “หน้าอย่างมึงอายเป็นด้วยหรอ”

   ผมตอบมันกลับไป กูขอเอาคืนเล็กๆน้อยๆบ้างนะ

   “พูดอย่างนี้สักฝุ่นกับกูเลยไหม”

   “กูต่อให้มึงสองฝุ่นครึ่งเลย”



   “ชิน พรุ่งนี้วันอะไรหรอ”

   ไอ้ชินมันชี้นิ้วไปที่ปฏิทิน กูถามให้มึงตอบ ไอ้ข้อศอกหมาเอ้ย

   “วันที่ 19 เดือนกันยายน เอ๊ะ วันนี้เป็นวันอะไรน้า ทำไมนึกไม่ออกสักทีนะ”

   ผมเดินพร้อมกับทำท่าคิดไปรอบๆไอ้ชินที่นั่งไขว้ห้างอ่านหนังสือพิมพ์

   “ไอ้ดาว มึงจะหยุดเดินดีๆหรือจะให้ขาหักจนเดินไม่ได้”

   แล้วผมก็ต้องหยุดเดินไปโดยปริยาย ทำไมไอ้ชินถึงจำไม่ได้สักทีนะว่าวันที่ 19 เดือนกันยาเป็นวันเกิดผม ทั้งๆที่ผมก็เขียนไว้บนปฏิทินตัวใหญ่เท่าฝาบ้าน

   “ชินจำไม่ได้จริงๆหรอว่าพรุ่งนี้เป็นวันอะไร”

   “ถ้ามึงอยากรู้นักทำไมไม่ลองโทรไปถามแม่มึงดูล่ะ”

   ใช่แล้ว ผมต้องแกล้งโทรไปถามแม่ คิดได้อย่างนั้นผมก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาแม่ปลอมๆ

   “สวัสดีจ้ะแม่ แม่จำได้ไหมว่าพรุ่งนี้เป็นวันอะไร อ่อ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดดาวหรอจ๊ะ ขอบคุณนะจ๊ะที่แม่จำได้”

   ผมพูดดังๆให้เข้าไปในหูของไอ้ชิน เผื่อมันจะมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาบ้าง แต่เปล่าเลย มันยังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เหมือนเดิม แถมยังทำเหมือนไม่ได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้ด้วย

   “ชิน แม่บอกว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดดาว”

   “แล้วไง”

   มันกระดิกตัวแล้วครับ ผมเกือบนึกว่ามันไปจ้องตากับเมดูซ่ามาแล้วซะอีก

   “คือว่า คือว่า คือว่า”

   “กูไปนอนก่อนนะ”

   “อ่ะ อ่ะ อย่าเพิ่งไปสิ คือว่า ดาวอยากไปเลี้ยงฉลองกับชิน ได้…ไหม”

   “ก็ได้”

   “ฮะ”

   “กูจะเลี้ยงฉลองวันเกิดกับมึง”

   ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหมครับ ผมไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงไอ้ชิน แต่ผมก็รู้สึกดีใจและภาวนาให้พรุ่งนี้มีแต่เรื่องราวดีๆด้วยเถิด เพี้ยง!



   ตุ้บ!

   “โอ้ยยย!!”

   ผมโดนฝ่าเท้าไอ้ชินผลักลงมาจากเตียงโทษฐานที่บังอาจตื่นทีหลังมัน

   “ไอ้ดาว มึงรีบตื่นเลยนะ ก่อนที่มึงจะไม่มีโอกาสได้ตื่น”

   “จ่ะ จ่ะ ตื่นแล้วจ่ะ”

   ผมลุกขึ้นมาอย่างงัวเงียแล้วเดินผ่านหน้าชินไปเข้าห้องน้ำ แค่เริ่มต้นวันก็ล้มเหลวซะแล้ว แต่ไม่เป็นไร เรามีเวลาอีกตั้งเยอะ

   “ดาวไปเรียนก่อนนะ”

   “อื้อ”

   “เย็นนี้อย่าลืมนะ”

   “อื้อ”

   “ชินไม่ต้องซื้อของ…”

   “ไปได้แล้ว!!”

   ไอ้ชินตะคอกใส่ผม ผมก็เลยต้องยอมไปเรียนอย่างช่วยไม่ได้



   “ไอ้ดาวเหนือออออ คืนนี้ไปเลี้ยงกัน”

   เสียงเพื่อนผมดังมาก่อนที่ผมจะเห็นหน้ามันเสียอีก พวกมันทั้ง 3 ตัวรีบมาลากผมไปนั่งที่โต๊ะที่พวกมันนั่งอยู่

   “ไปที่ไหนดีวะ”

   “กูไปไม่ได้ว่ะ”

   “ไม่ได้นะเว้ย วันนี้วันเกิดมึงทั้งที จะกลับบ้านไปนั่งปรนนิบัติพัดวีสามีมึงหรอ”

   “คืนนี้กูจะไปเลี้ยงฉลองกับไอ้ชินเว้ย”

   ผมยืดอกอวดพวกมันอย่างภูมิใจ

   “เป็นไปได้ไงวะ มึงไปทำของใส่มันมาใช่ไหม”

   “กูบอกแล้วว่าไอ้ชินมันหลงเสน่ห์กู”

   “กูจะอ้วก”

   พวกมันพูดพร้อมกับทำท่าอ้วกประกอบ

   “พี่ดาวววว”

   ผมหันไปมองตามเสียงเรียกแปดหลอดนั้นก็เห็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันเดินควงกันตรงมาที่ผม

   “สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่ดาว นี่ของขวัญที่เนสกับพี่กายช่วยกันเลือก หวังว่าพี่ดาวจะชอบนะครับ”

   ผมถุงใบเล็กมาจากน้องเนส เปิดดูข้างในก็พบ กล่องใบเล็กที่บรรจุนาฬิกาขอมือเรือนใหญ่สีดำ

   “ขอบคุณนะครับน้องเนสน้องกาย”

   “ไม่เป็นไรครับ กายก็ขอให้พี่ดาวมีความสุขมากๆ และอย่าไปหลอกเด็กที่ไหนอีกล่ะ ไม่งั้นกายจะไปฟ้องพี่ชิน”

   “น้องกายรู้จักพี่ชินด้วยหรอครับ”

   “รู้จักสิครับ ก็พี่ชินเป็นลูกพี่ลูกน้องของกาย”

   พระเจ้าช่วย โลกนี้มันช่างกลมจริงๆ อย่างนี้นี่เองที่น้องกายถึงได้มีนิสัยเอาแต่ใจเหมือนไอ้ชิน

   “อย่างนี้ ชินก็รู้เรื่องเราตั้งนานแล้วสิ”

   กายพยักหน้าแล้วยิ้มร้ายๆมาให้ผม ทำไมผมเห็นหน้าไอ้ชินซ้อนมาด้วย แล้วทำไมไอ้ชินเพิ่งมาพูดตอนนี้ แต่ก็ช่างมันเถอะ ไอ้ชินไม่โกรธผมก็พอแล้ว

   “กายใจร้าย ทำไมไม่บอกพี่ ถ้าพี่โดนไอ้ชินฆ่าหมกส้วมจะทำไง”

   “พี่ชินไม่ทำหรอก เพราะกายสั่งไว้ว่าให้พี่ชินดูแลพี่ดาวให้ดี”

   “นี่คือดูแลดีแล้วใช่ไหม”

   “พี่ก็อย่าไปถือสาพี่ชินเลย เขาคงสนุกที่ได้แกล้งพี่ พวกเราขอตัวก่อนนะ”

   เด็กสองคนเดินไปแล้ว แต่ว่าไอ้ชินเนี่ยนะสนุกที่ได้แกล้งผม ถ้าเป็นอย่างนั้นผมควรจะไปบอกพ่อกับแม่มันไหมว่าลูกของเขาท่าจะมีอาการทางประสาท
   


   “มึงไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”

   “แน่ใจสิ โอกาสอย่างนี้ไม่ได้หากันง่ายๆนะ”

   พวกตอบเพื่อนที่พยายามคะยันคะยอให้ผมไปกับพวกมันคืนนี้

   “เออๆ แล้วแต่มึงละกัน พวกกูไปก่อนนะ”

   ผมบอกลาเพื่อนๆที่หน้าคณะแล้วยืนรอไอ้ชินที่บอกว่าจะมารับ

   “ทำไมยังไม่มาอีกเนี่ย หรือว่ามันจะลืมไปแล้ว”

   ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาลองโทรหาไอ้ชินดู

   “ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ บลา บลา บลา”

   แกลักพาตัวไอ้ชินไปใช่ไหม ยัยผู้หญิงบ้า ผมมองนาฬิกาเป็นรอบที่ 10 ได้แล้ว แต่ไอ้ชินก็ยังไม่มา

   “อ้าว ดาวเหนือ ผมนึกว่าคุณกลับไปแล้วซะอีก”

   วันเกิดผมจะเจอเรื่องดีๆมั้งไม่ได้หรือไง ทำไมต้องมาเจออาจารย์สุชัยตอนที่ไม่มีตัวช่วยอย่างนี้ด้วยวะ

   “อาจารย์มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”

   “ผมจะบอกคุณว่า คะแนนสอบครั้งที่แล้วคุณทำคะแนนได้ไม่ดีเท่าไหร่ ผมเลยจะให้คุณสอบใหม่”

   “งั้นพรุ่งนี้ผมจะไปหาอาจารย์ละกันนะครับ”

   “พรุ่งนี้ผมไม่ว่างซะด้วยสิ คุณไปตอนนี้ละกัน”

   “แต่ว่า”

   “ไม่นานหรอก”

   “ก็ได้ครับ”

   ผมต้องตอบตกลงอย่างไม่มีทางเลือก เรื่องคะแนนนั้นสำคัญกับนักศึกษาปีสุดท้ายอย่างผมมาก ผมเดินตามอาจารย์สุชัยไปที่ห้องพักครูส่วนตัว

   “สวัสดีค่ะอาจารย์ หนูเอางานที่อาจารย์สั่งส่งไว้ที่โต๊ะแล้วนะคะ”

   “อืม”

   “แล้วนายมาทำอะไรที่นี่”

   ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนร่วมคลาสกับผมถาม

   “มาสอบซ้อมน่ะ”

   “โชคดีละกัน ฉันขอตัวก่อนนะ หนูไปก่อนนะคะอาจารย์”

   ผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วเหลือแต่ผมกับอาจารย์สุชัย บรรยากาศชักไม่ค่อยดีแหะ

   “อ่ะนี่ข้อสอบ คุณไปนั่งสอบที่โต๊ะผมก็ได้”

   ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะอาจารย์อย่างกล้าๆกลัวๆ ผมอยากจะถามอาจารย์เหลือเกินว่านี่ห้องพักหรือห้องเก็บของ รกแถมยังฝุ่นเยอะอีกต่างหาก ออกจากห้องนี้ไปไม่รู้จะเป็นภูมิแพ้หรือเปล่า

   ผมเปิดข้อสอบดูก็พบแต่หน้ากระดาษเปล่าๆ หรือว่าอาจารย์จะหยิบผิด

   “อาจารย์ครับ..”

   ผมหยุดคำพูดเมื่อโดนมือหยาบๆลูบลงมาที่ข้างแก้ม ความรู้สึกรังเกียจตีขึ้นมาจุกที่คอ ผมพยายามเบี่ยงตัวหลบแล้วเอามือปัดออก

   “ผมชอบคุณนะ ดาวเหนือ”

   “อาจารย์ ปล่อยผมไปเถอะครับ”

   ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่งอย่างควบคุมไม่ได้

   “คุณคิดว่าผมจะปล่อยคุณไปง่ายๆหรอ ผมรอโอกาสนี้มานานแล้วนะ”

   ผมผลักอาจารย์ที่กำลังก้มลงมาที่ซอกคอของผม

   “ถ้าอาจารย์ไม่ปล่อยผมไป ผมจะแจ้งตำรวจนะ”

   “คิดว่าจะมีโอกาสได้ออกไปแจ้งตำรวจหรอ”

   อาจารย์สุชัยพุ่งตรงมาที่ผมที่กำลังจะวิ่งไปที่ประตู ผมล้มลงบนพื้นแล้วถูกคร่อมด้วยร่างที่หน้าขยะขแยง ผมดิ้นจนสุดแรงให้หลุดพ้นจากคนตรงหน้า

   “ปล่อยนะ ปล่อยยยย ใครก็ได้ช่วยด้วย ชินนน ช่วยดาวด้วย”

   เมื่อถึงเวลาที่อันตรายอย่างนี้ คนเดียวที่ผมนึกถึงก็คือ ชิน ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าชินไม่มีทางได้ยินเสียงร้องของผม และไม่มีทางจะมาช่วยผมได้ แต่ผมก็ยังเรียกชื่อของชินออกมา

   “เงียบ!!”

   ผมตัวงอทันทีที่โดนต่อยลงมาที่ท้อง ถึงแม้ว่าที่ห้องจะไม่ใช่จุดอ่อนของผู้ชาย แต่ด้วยแรงต่อยที่หนักขนาดนี้ก็ทำให้จุกได้เหมือนกัน

   “เป็นเด็กดีหน่อยสิครับ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว”

   “ไอ้โรคจิต ปล่อยกูไปนะ”

   “พูดไม่เพราะเลยนะ”

   มันกระชากเสื้อนักศึกษาของผมอย่างแรงจนกระดุมหลุดแล้วก้มลงซุกไซร้ที่ซอกคอผม ผมที่อยากที่ดิ้นให้หลุดพ้นจากสัมผัสนี้แต่ก็ทำไม่ได้เพราะอาการจุกยังไม่หายไป

   ปั้ง!!!

   เสียงกระทบที่ประตูหยุดการกระทำของคนบนตัวผม ผมมองคนที่พังประตูเข้ามาไม่ชัด เพราะตาที่พร่ามัวจากน้ำตาที่คลออยู่เต็มตา

   “ไอ้สัด มึงกล้าทำคนของกูหรอ”

   ถึงแม้ผมจะมองไม่เห็นแต่ผมก็จำเสียงได้ว่าเป็นเสียงของคนที่ผมเรียกหา เสียงหมัดที่กระทบกับเนื้อดังขึ้นพร้อมกับร่างของอาจารย์สุชัยที่ล้มลงข้างๆผม

   “นี่สำหรับที่มึงกล้ามาแตะต้องดาว”

   เท้าหน้ากระทืบลงมาที่อกคนที่ร้องโอดครวญอย่างแรง

   “นี่สำหรับที่มึงทำให้ดาวเจ็บตัว”

   ชินกระทืบมาที่อกอาจารย์สุชัยอีกครับ

   “และนี่ สำหรับที่มึงทำให้ดาวร้องไห้”

   ชินกระทืบลงมาครั้งสุดท้ายและทำให้นที่ส่งเสียงร้องแน่นิ่งไป

   “ชิน ชิน”

   ผมตะโกนเรียกชื่อชิน แต่เสียงที่ออกมามันแผ่วเบาจนแทบไม่มีเสียงออกไป

   “ดาว ไม่ต้องกลัวนะ ฉันมาช่วยแล้ว”

   ชินช้อนตัวผมขึ้นมาแล้วพาเดินออกไปจากห้องสกปรกนั่น

   “ขอบคุณนะชิน ที่มาช่วยดาว”

   ผมพูดประโยคสุดท้ายกับชินก่อนที่จะสลบไป



   ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา มองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ห้องนอน

   “ตื่นแล้วหรอ กูนึกว่ามึงจะตายแล้วซะอีก”

   เป็นคำทักทายที่เป็นมงคลมาก ชินเดินเอามือมาทาบบนหน้าผากผมเบาๆ

   “ขอโทษนะ”

   ผมมองหน้าชินอย่างงงๆ ที่อยู่ดีๆก็ขอโทษผม

   “ขอโทษที่ไม่ไปช่วยให้เร็วกว่านี้ ขอโทษที่ทิ้งให้รอนาน ขอโทษที่เป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่อง”

   ผมยิ้มให้ชินทั้งน้ำตา ผมไม่เคยคิดว่าจะได้ยินคำนี้ออกจากปากชิน

   “ไม่เป็นไรหรอก ดาวไม่เคยโกรธชินเลยนะ”

   ชินดึงผมเข้าไปกอดแน่นเหมือนกลัวว่าผมจะหายไปไหน

   “มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วงมึงแทบแย่”

   “ดาวไม่เป็นไรแล้ว”

   ชินผละออกจากผมและก้มลงจูบที่ปากผมอย่างแผ่วเบา

   “มึงอยากได้ของขวัญอะไรไหม”

   ชินถามผม

   “ขอได้จริงๆหรอ”

   “อื้อ”

   “ดาวอยากๆได้ยินชินบอกรักดาว”

   ผมมองชินอย่างลุ้นๆ หวังว่ามันจะไม่โกรธนะ ชินนิ่งจนผมเริ่มจะหวั่นใจ

   “ฉันรักนาย”

   ผมยิ้มกว้างทันที แต่ว่า ผมยังมีเรื่องอยากจะขออีกเรื่องหนึ่ง

   “ดาวขออีกอย่างได้ไหม”

   “โลภมากนะมึง ก็ได้”

   “ดาวขอให้ชินพูดเพราะๆกับดาว…ได้ไหม”

   เอาแล้วไงกู ไอ้ชินยกมือขึ้นแล้ว หัวผมจะกระเด็นหลุดไปสุไหโกลกไหมเนี่ย แต่ผมคิดผิดครับ ไอ้ชินมันวางมือบนหัวผมแล้วขยี้เบาๆ

   “ก็ได้ แต่กูจะพูดเพราะเฉพาะตอนที่กูพอใจเท่านั้นนะ”

   “จ่ะ”

   ผมเอามือคล้องคอชินแล้วยืดตัวไปจูบคนตรงหน้าที่ก็จูบตอบผม ผมรักผู้ชายคนนี้ และผมจะรักตลอดไป และผมก็รู้ว่า ‘ชินก็รักดาวเหมือนกัน’ ใช่ไหม



จบแล้วค่าาาา    ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ
ขอให้ทุกคนเจอรักแท้เหมือนที่ดาวเหนือและชินเจอนะคะ ถึงแม้ว่าจะช้าหน่อย แต่มันต้องมาแน่นอนค่ะ ขอแค่อย่าท้อและอย่าหยุดที่จะเชื่อมั่น

[ketekitty]

  ชอบพี่ชิน 

[Bb nale]

ดาวยอมมาก น่ารัก

[twinmonkey0311]

 

[koikoi]

 

[boonpa]

  บอกรักซะที

[lollita]

ผรัวโหด 5555

[blove]

สายฮาร์ดคอ ผัวโหดมาก 55555