ตอนที่ 9
ติ๊ด ติ๊ด ...... เสียงนาฬิกาภายในห้อง ปลุกผมขึ้นมาจากห่วงแห่งความฝัน เฮ้อ ฝันเรื่องเดิมอีกแล้ว ครับเหตุการณ์นั้นมันผ่านไป
แล้ว เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ไปดื่มค่ำบรรยากาศกดดันขนาดนั้น เล่นเอาผมเก็บมานอนฝันอยู่นาน คนที่คอยหลีกเลี่ยง หลบหนีการ
แสดงออกต่อหน้าผู้คน ไม่ใช่ไม่มีความสามารถแต่ไม่ชอบบรรยากาศที่ถูกกดดัน ถูกคาดหวังแต่เพราะคำว่าทุนการศึกษาตัวเดียว
ที่ทำให้ผมต้องกระโดดลงไปอยู่ ณ จุดนั้น ใช่ครับกลุ่มผมชนะเลิศได้เงินรางวัล เกียรติบัตร มาครอบครอง เงินรางวัลแบ่งเท่ากัน
และออกเงินส่วนหนึ่งไปช่วยทำบุญ ภาพถ่าย ภาพเคลื่อนไหว การแสดงละครเวทีของพวกผม ปรากฏลง เฟสบุ๊คผม แฟนคลับ
นักเรียนโรงเรียนผมเข้าดู ต่างวิพากษ์วิจารณ์ ต่างความคิด เปิดกว้างครับเรื่องอย่างนี้ ผมได้รับสิ่งของแสดงความยินดีจากเพื่อน จากแฟนคลับ และพี่ธน
“พี่ต้นเก่งจังเลยครับ” อันนี้เรื่องจริงไม่เถียง
“เพื่อนเพื่อนพี่ช่วยกันครับ” เพราะคำว่า เพื่อน นี่แหล่ะครับทุกอย่างจึงสำเร็จ
“น้องต้นแสดงเก่งเลย” อันนี้เถียงครับไม่ได้แสดงอารายมากเลยครับ 5555 แล้วจะหัวเราะทำไม
เมื่อตื่นขึ้นมาผมก็เข้าห้องน้ำชำระร่างกาย พร้อมที่จะสู้วันใหม่แล้ว
……………………………………………………………………….
“ทั้งหมดตรง ทั้งหมด...” ผู้บังคับบัญชาแสดงท่าทางยืนตรงยืนแขนเหยียดตรงตั้งแขนขึ้นทั้งสองข้างไปข้างหน้า เป็นคำสั่งให้
ลูกเสือตั้งแถวตอนลูกเสือชายล่วงเลยเข้าสู่วัยสูงอายุแต่ยังดูแข็งแรงใบหน้าดูอ่อนโยนผิดกับรูปร่างใหญ่โตเหมือนคนที่ขยันออก
กำลังตลอด
“ตามระเบียบพัก วันนี้ตรูมีเรื่องแจ้งให้ทราบ” รู้สึกว่าเจอหน้าครูโรงเรียนนี้ทีไรมีเรื่องตลอด
“ลูกเสือ ม.3 จะได้ไปเข้าค่ายที่ ลพบุรี.......” นั่งรถไฟไป ครับ ปีสุดท้ายแล้วครับยังไงก็คงต้องไป หันหน้าไปมองเพื่อนในแถวที่ยืนส่งกำลังใจมาให้ผม
“ครูแจกเอกสารขออนุญาตผู้ปกครอง แล้วรวบรวมส่งด้วย ส่วนอีกใบเป็นตารางกิจกรรมการเข้าค่าย เราจะแบ่งลูกเสือออกเป็น 4
กอง กองละ 6 หมู่ หมู่ละ 10 คนเดี๋ยวครูจะให้เขียนรายชื่อสมาชิกส่งครูภายในคาบและจะให้แบ่งหน้าที่ในหมู่ว่าใครทำอะไรไปบ้าง ........”
10 คนครับพวกผมต้องหาสมาชิกอีก 5 คน ตื่นเต้นครับที่จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ไปลำบากด้วยกันน่าสนุก รายชื่อสมาชิกในกลุ่มครบแล้วครับ เหลือแต่ส่งคุณครู
“ต้นคะแนนสอบเป็นยังไงบ้าง” ผลสอบเก็บคะแนนก่อนปลายภาคครับ
“ก็ดีน้ำล่ะ เป็นยังไง” น้ำทำสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ
“ไม่ค่อยดี เพราะถ้าคะแนนเทอมนี้ออกมาดีที่บ้านจะพาไปเที่ยวน้ำเลยกังวลนิดหน่อย” อ้อ น้ำเรียนใช้ได้ เก่งนะครับ คงกังวลไม่
ได้ไปเที่ยวมากกว่า ส่วนผมปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ทำดีที่สุดแล้ว เพราะเวลาเรียนผมจะไม่แตะอย่างอื่นครับ เรียนคือเรียน
เล่นคือสุดๆครับเป็นลูกคนที่สี่ไม่มีอะไรต้องห่วงพี่พี่จัดการหมดแล้ว ผมห่างจากพี่คนแรก 15 ปี ห่างจากคนที่สอง 13 ปี ห่างจาก
คนที่สาม 6 ปี ผมลูกหลงครับ ว่าแต่ไปเที่ยวผมก็อยากไปบ้างแต่ที่บ้านไม่มีใครว่างเลยซักคนรู้สึกโดนทิ้งตลอดเลยแหะ
“ชาญ..ชาญได้เตรียมเชือกมาผูกเงื่อนด้วยไหมวันนี้” ตูนหนุ่มน้อยน่ารักสดใสร่าเริง ตัวติดกันกับชาญตลอดสองคนนี้ดูเหมาะกัน
ยังไงไม่รู้ “อื้ม”ไอ้นี่ก็กลัวดอกพิกุลร่วงออกจากปาก ประหยัดคำพูดเหลือเกิน แต่ดูสองคนนี้เข้ากันได้ดีนะครับ มองสองคนนี้ทีไร
ผมสองคนนี้อนทีไรเหมือนมีบรรยายกาศสีชมพูแผ่กระจายรอบๆว่าไปนั่นผมล่ะจิ้นทุกทีโอ้ยเลือดกำเดาจิไหล
“วันนี้จะครูจะทบทวนเรื่องเงื่อน และสอนเงื่อนแบบใหม่” ตายล่ะ แบบเก่ายังทำไม่เป็นเลย แบบใหม่ออกมาอีกแล้ว ห่วย
ผมขอยอมรับผิดผมไม่ถนัดวิชานี้เลย ผูกเงื่อนไม่เป็น ดูแผนที่ไม่เป็น ดูเข็มทิศยิ่งแล้วใหญ่ หันซ้ายขวาก็ยังสับสน อายครับ
“ปุ น้ำ ตูน ชาญ จำเผื่อเราด้วยนะจะได้มาสอนเรา ครูสอนเร็วเราตามไม่ทัน” 5555 ผมขอตัวช่วยครับ
“หรอ!!”สามเสียงประสานกันอย่างลงตัว ยังนี้สิถึงเรียกว่าเพื่อนรู้ตื้นลึกหนาบาง คนเราจะให้เพอร์เฟคไปหมด ก็ไม่ใช่คนแล้ว
“ต่อไปครูจะแจ้งตำแหน่งหน้าที่ ภายในแต่ละหมู่”
ให้ผมเป็นหัวหน้าหมู่คงไม่ไหว
“ให้ต้นเป็นหัวหน้าคนครัวดิ ต้นทำอาหารอร่อย” แม่นแล้วแต่ไปในป่า ไม่มีหม้อหุงข้าว ไม่มีเตาแก็สต้นจะทำได้หรอ
“มีการแสดงรอบกองไปด้วยนะ” ขอบายครับไม่ถนัด วันนั้นไม่อยู่ ป่วย ไม่สบาย เจ็บท้องปวดหัวหน้ามืดตาลาย
“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทั้งหมดจัดแถว..... เลิก” คิดหนักครับทำอาหาร สิ่งที่ต้องกังกลเตา กระทะหรือหม้อ ข้าวจะสุขไหม โจทย์ทำ
อาหรในในกิจกรรมคือ หุงข้าว อาหารต้มไก่ ผัดกระเพราะหมู
........................................................................
“ต้น น้ำ ทางนี้เร็ว” ครับผมกับน้ำครับ ทางโรงเรียนนัดขึ้นรถ 7.00 น.หน้าโรงเรียน ตื่นสายครับเตรียมอุปกรณ์เข้าค่าย ตื่นเต้น
ด้วย เป็นความสนุกครั้งสุดท้าย ชีวิตม.ต้น นอกสถานที่ เต็มที่ซะเกือบสายเลย
“โทษที” รีบแสดงยอมรับความผิดชอบ
“ไม่สายหรอกอีก 20 นาที แต่นี่เป็นคันสุดท้ายเพื่อนที่เหลือเราให้ขึ้นคันอื่นไปก่อนแล้ว” ปุครับ อ้อดีครับจะได้ไม่รู้สึกขายหน้า
“ทุกคนมาถ่ายรูปเร็ว” ตูนเรียกถ่ายรูปแต่จะให้ใครถ่ายให้
“พี่ถ่ายให้ใหมครับ” ครับยิ้มขอบคุณพี่ รด.สุดหล่อ วันนี้มีคุณครูประจำชั้น ม.3 ครับไป ฝ่ายปกครอง พี่ ร.ด ชั้นปี 1,2,3
ตูนโพตรูปลงแล้วผมดูดีนะครับวันนี้ จะได้ไปเที่ยวเลยดูสดชื่นเป็นพิเศษ
เสียงหวูดรถไฟดังขึ้นเป็นสัญญาณดังขึ้นเป็นสัญญาณเตือนว่ากำลังจะเคลื่อนที่ออกจากชานชราลูกเสือกว่าร้อยชีวิตกำลังนั่งอยู่
บนรถไฟครั้งแรกในชีวิตกับการนั่งรถไฟของผมตื่นเต้นกว่าคนอื่นพี่ธนยังหัวเราะผมไม่หยุดเลยก็คนไม่เคยนั่งอ่ะ
“พี่ช่วยไหมครับ” ครับ ผมยิ้มเป็นการอนุญาต ผมถือกระเป๋ากำลังหาที่นั่งและที่วางกระเป๋า พี่ รด.ใจดีก็อาสาช่วยผม มองออกไป
สองข้างทาง ดูทิวทัศนียภาพ รถไฟว่างมากครับเป็นช่วงเวลาที่คนไม่เดินทางวัน เป็นวันปกติ คุณครูบอกว่าเสาร์-อาทิตย์ มีนัก
ท่องเที่ยวเยอะ นั่งไปสักพักหิวข้าวครับ กำลังจะไปหา ปุ ตูนยื่นตระกร้าหวายและขนมให้ แน่นอนคงเป็นจากคนคนนั้นและแฟน
คลับ ตระกร้าหวายเป็นข้างกล่องอาหรญี่ปุ่นมีหมูทอด ปลาดอลลี่ ไข่ม้วน ไข่ตุ๋น กับน้ำเก็กฮวย ของแฟนคลับเป็นแซนวิส
หมูหยองบาโลน่าหมู คุกกี้
“น้ำ ปุ ชาญ ตูน มาเร็วกินด้วยกัน” ขนมมีเยอะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่มิตรสหาย คุณครูประกาศครับจะแจก ข้าวเหนียวหมูปิ้ง น้ำดื่ม
ขนม อีกประมาณ เพราะเกือบ 2 ชั่วโมงจะที่ค่ายพักแรมและต้องต่อรถเข้าไปที่ค่ายอีก พี่รด.คนหล่อต่างช่วยกันแจกหมูปิ้ง ขนม
ลิงน้อยเมื่อได้อาหารไว้ในปากเสียงก็เงียบลง ใครไม่อิ่มขอเพิ่มได้
“น้องต้นเอาหมูปิ้งไหมครับ” พี่รด.สุดหล่อเดินมาถามผมกับเพื่อน ไม่ต้องห่วงครับผมทำข้าวกล่องมาให้ทุกคนครับเป็นอีกสาเหตุที่มาสาย
“ไม่เป็นไรครับ พี่นั่งทานกับพวกผมก็ได้นะคับ” น่าสงสารทำงานหนักเลยชวนกินข้าวด้วย พอดีเหลือข้างกล่องหนึ่ง ของผมเอง
“ข้าวกล่องไหมครับ ต้นทำเองไม่รู้ว่าจะถูกปากรึเปล่า” พี่แกรับไปเปิดกล่องทำหน้ายิ้มๆปนแปลกใจ ทำไมอาหารน่าตาประหลา
ดรึไงกันแต่เขาก็ก้มหน้าก้มทานจนหมด ถ้าผมวางยาแกก็คงตายไปแล้ว พี่แกขอบคุณก็เดินไปทำงานต่อน่ารักจังเลยครับ แต่ยัง
ไม่รู้ชื่อ แต่เท่าที่ดูมากับเพื่อน 5 คน ที่เหลือน่าจะเป็นรุ่นพี่
สายลมเย็นพัดเอื่อยประทะกับใบหน้า ผมนั่งใต้ต้นไม้รอเพื่อนเคลียพื้นที่ แอบส่งไลน์หาพี่ธนเดี๋ยวเป็นห่วง ตอนนี้ผมอยู่ที่ค่ายลูกเสือแล้วครับ รายงานตัวทำพิธีเปิดกอง ตั้งหมู่บริการ แจ้งเวลานัดหมาย คืนนี้ยังไม่มีการแสดงรอบกองไฟ ช่วงเย็นจะเป็นการเก็บคะแนนการประกอบอาหาร ตอนกลางคืนกิจกรรมวัดความกล้า
ส่วนตอนนี้ต้องเตรียมที่พักแบ่งหน้าครับ เคลียพื้นที่ไม่ให้มีหลุมจะได้ไม่มีสัตว์ร้ายออกมายามค่ำคืน ถอนต้นหญ้าออกป้องกัน
สัตว์แมลงเล็ก เต้นต้องเช่าจากที่เท่านั้น 10 คน 5 เต้นเต้นละ 2 คน ไม่รอบกองไฟ เพราะเวลาผู้กำกับมาตรวจค่ายเข้าแถวตรวจ
จะง่าย ห้าเต้นเรียงหน้ากระดานหันหน้าเข้าหากองไฟ กวาดพื้นให้เรียบ เตาสามขาที่นี่มีให้ พี่รด.สุดหล่อทั้งห้า ขนเต้นมาให้ เตาสามขา เชือกตากผ้า ถุงขยะจอบเสียม น้ำดื่มสำรับทำอาหาร และอุปกรณ์ทำครัว
“น้องต้นครับเดี๋ยวพี่ช่วยกางเต็นท์” พี่ร.ด.คนเดิมเดินเข้ามาช่วยอาสา
“ขอบคุณครับ” ผมยื่นโน่นนี่นั่นให้พี่เขาดูแล้วเพลินดีเก่งจังเลยท่าทางเป็นงาน ในที่สุดก็เสร็จ บริเวณพื้นปรับเรียบร้อย เชือกตาก
ผ้า อันนี้ผมไม่ยุ่งครับให้เพื่อนทำไป หันไปอีกทางเห็นปุกับชาญกำลังทำหลุมขยะเปียก และเสาตั้งถุงดำทำถังขยะแห้ง ฝ่ายเชื้อเพลิงก็พร้อม
“ทำไมลูกเสือหมู่ดีจังเลย มีพี่พี่รด.มาช่วยด้วย” นิวหรอเรานึกว่าตายไปแล้ว อ้าวพี่เขาไม่ได้ช่วยทุกกลุ่มหรอ
“นิวมีอะไรให้ต้นช่วยไหมล่ะ” เสนอตัวครับ
“ไม่ล่ะ พี่พี่ครับไปช่วยนิวทางโน่นหน่อยได้ไหมครับ” อ้ออยากได้ผู้ชาย ก็ไม่บอกเดินมาไกลครับ คงมองอยู่นาน พี่พี่เค้าใจดีเลย
แบ่งกันไปช่วย คนน่าตาดีมีน้ำใจ ถามชื่อครับพี่เขาอยู่ม.4 ห้องเดียวกัน มี พี่อาร์ม พี่บีม พี่เฟรน พี่ต้าร์ และพี่อาร์ทคนที่ช่วยผม
บ่อยบ่อยรู้สึกว่าจะชื่อพี่ เฟรนครับ
“ต้นเตรียมทำอาหารเถอะ เวลาจะไม่พอ” กองอำนวยประกาศให้ไปรับวัตถุดิบมาทำอาหาร ซึ่งก็คือเนื้อไก่ ข้าวสวย 1 กิโล 2 ถุง
เนื้อหมูผัดกระเพรา ครับ ผมและเพื่อนก่อไปออกเป็นสองเตาครับ กองหนึ่งเราต้องหุงข้าวสำหรับคน 10 คนและส่งอาจารย์
หุงข้าวครับไม่มีปัญหาผมศึกษายูทูปมาแล้ว หม้อมีขนาดกลาง ต้องหุงครั้งละครึ่งถุง ส่วนอีกเตาต้มไก่ครับ
“สวัสดีครับวันนี้การทำอาหารครั้งแรกแบบเข้าค่ายลูกเสือของต้นหอมเรา....”น้ำกับปุกำลังเล่นเป็นผู้บรรยายถ่ายทำวิธีการทำ
อาหารของผมผมเตรียมเครื่องปรุงใส่ถุงไว้เรียบร้อยจากที่บ้านเมื่อน้ำเดือดโยนลงทันที ตามด้วยเนื้อไก่สับ เนื้อไก่สุกแล้วยกลง
จากเตาปรุงรสชาติ ตักใส่ถ้วยพัดกระเพราต่อ เครื่องที่เตรียมมาพร้อมผัดกระเทียมกับพริกพอหอมใส่เนื้อหมู คนให้เข้ากันสุกแล้ว
ปรุงรส แล้วใส่หัวหอมใหญ่ตามด้วยใบกระเพราข้าวสุกแล้วจัดอาหารใส่จาน ติดป้ายหมู่
“หน้าตาน่ากินจังเลย อย่างนี้ต้องให้ตูนเป็นคนชิม”ไม่ว่าเปล่าตูนหยิบช้อนขึ้นมาตักอาหารมาชิมทีละอย่างตามด้วยด้วยเพื่อนคนอื่นมนกลุ่ม
“อร่อยอ่ะอย่างนี้รับรองผ่านแน่ๆ งั้นชาญตูนเดินไปส่งนะเดี๋ยวที่เหลือเคลียพื้นที่.....”พวกเราแบ่งหน้าที่กันก่อนที่แสงสว่างจากดวงอาทิตย์จะหายไป
มองท้องฟ้าพระอาทิตย์อ่อนแสงลง ฝูงนกกาบินกลับรังลมพัดเย็นมาแทนที่ ดูท่าที่นี่ตกกลางอากาศคงเย็น ลมพัดเสียงใบไม้กระทบกัน หันมองไปรอบหมู่อื่นๆทยอยส่งอาหารแล้ว บ้างหมู่ส่งเสียงทะเลาะ บ้างพูดคุย ปุผู้สื่อข่าวถ่ายภาพลงเฟส เกาะติดสถานการณ์
และไม่ลืมส่งไปอีกคนยังดีที่ที่นีมีสัญญาณ
“เป็นไงเราตากแดดจนดำเลย “เสียงทักทายมาตามสายที่คิดถึงมาทั้งวัน
“วันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรเลยกิจกรรมน่าจะมีคืนนี้อ่ะ”
“อาหารน่าตากินจังเลย ว่างๆอย่าลืมมาทำให้กินบ้างนะพ่อครัวหัวป่า(เถื่อน)” ปากร้าย
“เหงาดิ คิดถึงเขาอ่ะดิ”ผมก็คิดถึงนะแต่ไม่บอกดีกว่า
“ดูแลสุขภาพด้วยล่ะอย่าป่วยกลับมาล่ะ”
“ครับ”ผมวางสายจากพี่ธนรู้สึกว่าความเหนื่อหายไปหมดแล้วรู้สึกสดชื่นมายังไงไม่รู้
อาหารเย็นของเพวกผมวันนี้คือ ปิ้งย่างครับ ชาญหิ้ว เนื้อหมูหมัก ปลาหมึก กุ้ง ปู ใส่กล่องโฟมอัดน้ำแข็งมา คือเรากะมาเที่ยว
ครับกลุ่มอื่นยังทำอาหารกลุ่มผมเริ่มทานแล้วครับ มีต้มยำกุ้ง ยำวุ้นเส้น ปิ้งย่างน้ำจิ้มซีฟู้ด ผัดกะเพราะ ต้มไก่ พวกผม 10 คนแบ่งหน้าแบกหามอาหารครบครับเสื้อผ้าคนละกระเป๋า ขนมของกินอีกคนละกระเป๋า
“พี่เฟรน..กินข้าวยังมาทานกับพวกผมไหม” เพื่อนในกลุ่มครับบอกให้ชวน เพราะพี่แกช่วยพวกผมเยอะเลยตอบแทนน้ำใจ
ที่สำคัญอาหารเยอะครับ พี่เฟรนและเพื่อนเพื่อนมานั่งทานด้วยครับกลุ่มใหญ่เลย
“กับข้าวอร่อยจัง...ใครเป็นคนทำครับ” พี่อาร์มถาม ผมนี้ยิ้มเลยแก้มเกือบแตก ปุนี้รีบบีบแก้มผมไว้เลย 5555
“น้องต้น...ใช่ไหม” พี่เฟรนรู้ได้ไง เจ้าน้ำบอกว่าพี่เฟรนแอบมายืนดู
“ต้นหอม...”ใครเรียก อ้อเจ้าเจบ้า
“เจมีไร” ยิ้มมาแต่ไกล ท่าทางไม่ค่อยไว้วางใจเลย
“เจหิวข้าว ข้าวไม่พอกินไม่อร่อยด้วย” ว่าแล้วเชียวซื้อหวยไม่ถูกนะ
“ข้าวสวยเหลืออยู่นะเจ เจเอาไปแบ่งเพื่อนกินดิ กับเดียวเรายำปลากระป๋อง กับเจียวไข่ให้นะแป็บหนึ่ง” น้ำช่วยตักข่าวให้เจ
เหลือเยอะครับไม่อยากหวง เหลือไว้เสียดายของ เจเป็นลูกมือช่วยจับโน่นนี่นั่นไม่ถึงห้านาที กับข้าวเสร็จ เจกลับไปที่แคมป์
ผมลืมไปว่าเจเป็นเพื่อนกับพี่ธนคงจะเรื่องผมไปฟ้องพี่ธน ที่เดินมาหาผมคงเป็นพี่ธนให้เดินมาดูแน่เลย
“ขอบใจนะต้นหอม เดี๋ยวพรุ่งนี้เราเอา ของมาให้ต้นหอมทำให้กินดีกว่า” เดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะพอใจ ฟากไว้ก่อนนะเจ
พวกผมต้องไปรวมตัวที่หอประชุมประมาณ 18.00 น. เพื่อเข้าฐานวัดความกล้า กลบไฟ ล้างอุปกรณ์ครัว ทยอยกันอาบน้ำครับไปเป็นคู่ มีทั้งห้องอาบน้ำและอาบรวม ผมอยากอาบรวมครับ
“ต้นหอม มาอาบน้ำด้วยกันเร็ว” เจตะโกนเรียกอยากไปครับ แต่น้ำไม่ยอม ปุ ตูนและชาญ ดีดหน้าผากผมเฉยเลย ง่ะดีดเหม่งน้องทำไม ไปอาบในห้องก็ได้
“ไม่เป็นไรต้นอาบในห้องดีกว่า” เจมันรู้คับ มันส่งยิ้มให้แล้วยักคิ้ว
เสื้อยืด กางเกงขายาวร้องเท้าผ้าใบ ชุดเตรียมวัดความกล้า
“คืนนี้ทุกคนจะได้เข้าฐานทดสอบความกล้ากัน มีทั้งหมด 5 ฐาน ใช้เวลาฐาน10-15 นาที แบ่งออกเป็นทั้งหมด 4 กองกอง 6 หมู่ ตอนกลางในป่ามีแมลง สัตว์มีพิษทุกคนระวังตัว กองที่ 1 เชิญไปที่ ฐาน 1 ......” เดินตามหัวหน้าครับมืดครับ ไม่ค่อยกลัวแมลง กลัวปี๋ครับ
“กองตรง กองวัทยาวุธ เรียบอาวุธ กอง 3 พร้อมที่จะได้รับการฝึกแล้วครับ กองตรง” ผมชะเง้อหน้าไปมองดูนายกอง เท่ครับ
“ตามระเบียบพัก เอาล่ะฐานนี้เป็น จุดตะเกียงครูจะให้ตัวแทนแต่หมู่ หมู่ละ5 คน ออกมาช่วยกันจุดตะเกรียง หมู่ไหนจุดได้เร็วสุดชนะ” เอาแล้วไงครับปีนเชือกขึ้นไปจุดตะเกรียง ใช้เพื่อนเป็นฐานแล้วจุดตระเกรียง
“ให้ต้นเป็นคนจุตระเกียงนะ ต้นตัวหอม” น้ำครับเป็นเหตุผลที่ดีมาก ขอบคุณที่เลือกผม แต่น้ำพูดถูกครับ ให้ปุกับชาญประสานมือกันเป็นแคร่ให้ผมนั่ง แล้วทั้งคู่ยืนขึ้น ผมต้องยืนอยู่บนแขนทั่งสองคน แต่ตอนนี้ผมขี่คอปุคับ
“ต้นเหยียบบ่าเรา จับเชือกไว้ แล้วรีบจุดไฟ” ตามพระบัญชาครับเหยียบก็เหยียบ ถาระกิจลุล่วง เป็นหมู่แรกครับ เฉลยฐานนี้สอนให้รู้จักแก้ปัญหา ความสามัคคี
“ทำไมตูนไม่ขึ้นไปจุดไฟล่ะ ตูนตัวเล็กกว่าต้นอีกนะ” สงสัยครับ
“ตูนไม่มั่นใจกลัวเพื่อนเหม็น” รองเท้าครับตูนครับเน่ามาก
“แต่ต้นตัวหอมนะนุ่มด้วย ถามปุกับชาญได้” ง่ะ อายครับหน้าแดงเลย
เสียงสัญญาณนกหวีด ปี๊ด ปี๊ด ปี๊ด ปี๊ด เรียกรวมทั้งหมด เฮ้อเหนื่อย 5 ฐานผ่านไปอย่าง ทุลักทุเล รวมตัวสรุปกิจกรรม บอกความประทับแต่ละฐาน ตอนนี้เวลา 20.30 ฐานเงื่อนเรียกสอบครับ รายหมู่กลางสนามเลย ให้เวลาพัก 10 นาที หมู่ไหนพร้อม เข้าสอบเลย ผู้บังคับบัญ 10 ท่านพร้อมพี่ รด. รอทดสอบ
“ต้น...น้ำอยากเข้าห้องน้ำ พาไปหน่อย” ยืนบิดเลยครับท่าทางจะปวดมาก
“ชาญเราพาน้ำไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวมา” แจ้งหัวหน้าหมู่ครับ จะได้ไม่เสียการปกครอง
“ตูนไปด้วย..รอตูนด้วย” อาหมวยเล็กร้องเรียกครับ
เข้าในห้องน้ำตะลึงครับ พี่เฟรนและเพื่อนกำลังอาบน้ำกัน เจ้าน้ำอายไม่กล้าเดินเข้าไป อาหมวยเล็กของผมก้มหน้าเลย
“น้องต้นมาอาบหรือครับ” พี่อาร์ทตะโกนถาม มีเสียงแซวตามมา
“เปล่าครับพาเพื่อนมาเข้าห้องน้ำ” อาบน้ำรวมแล้วบรรยากาศดีจัง หุ่นดีเนะ ใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวอาบน้ำ วิวดีครับผมชอบ
ผมรีบจับจมูกครับกลัวเลือดกำเดาไหล ผมเดินไปส่งน้ำกับตูนเข้าห้องน้ำ กำลังยืนรอเพื่อน รู้สึกมีอะไรเย็นเย็นมาแตะที่ต้นคอ
สะดุ้งครับ
“พี่เฟรน..ตกใจหมดเลยครับเล่นอะไร” หัวเราะครับน้องตกใจแทบแย่ ดันตลกได้
“เห็นยืนอยู่คนเดียวกลัวเหงา” ยุ่งครับไม่ได้ขอ แล้วทำไมนุ่งผ้าเช็ดตัวตัวเดียวเดียวก็ดึงให้หลุดซะเลย ไม่นานน้ำกับตูนก็ออกมาจาห้องน้ำ
ตอนนี้เวลาเกือบจะ ห้าทุ่มแล้วครับกำลังสอบเงื่อน ไม่ใช่มีแต่ผมในชั้นปีที่ผูกเงื่อนไม่เป็น รอสอบแก้เยอะครับ
“ต้นคืนนี้น้ำนอนกับต้นนะ”
“อื้อ” ง่วง เหนื่อย อารมณ์ไม่ดี
“ทำอย่างงั้นครับ ถูกแล้ว เก่งมาก น้องต้นนี่น่ารักนะคับ” พี่บีม แล้วไงครับ
“เลี้ยงข้าวพี่ซักมื้อสิอุตส่าช่วยให้ผ่าน” พี่มบีมก้มลงมากระซิมที่หู โชคดีที่มืดไม่มีใครมองเห็น ถ้ากล้าขอก็กล้าให้
“อื้อ” รับคำเสร็จก็กลับเต็นท์ไม่ไหวน้องง่วง เข้าไปในเต็นท์เปลี่ยนเสื้อผ้าทิ้งตัวลงนอน หลับยาว เช้าอากาศเย็นสบายไม่รู้ว่าใครกำลังหัวมุดผมอยู่น่าจะเป็นเจ้าน้ำ ผมเลยกอดมันซะเลย
“เล่นอะไรกัน แต่เช้า” เสียงปุดังขึ้นมาข้างหลังผม
“ต้นตัวหอมนุ่มด้วยนอนกอดแล้วสบายดี”ชินแล้วครับ น้ำชอบมานอนที่บ้าน บางทีก็ชวนให้ผมไปนอนด้วย
“ตื่นเถอะ เดี๋ยวทานข้าวต้ม กับไข่กระทะนะ” แยกย้ายล้างหน้าแปรงฟัน จุดเตาทำอาหารเช้าตอนเช้ามีตูนเป็นลูกมือ กินอาหารเช้าอิ่มหนำสำราญ อาบน้ำแต่งตัวครับ
ปี๊ด ปี๊ด ปี๊ด ปี๊ด สัญญาณนกหวีดดัง เรียกรวม เปิดกอง
“วันนี้เราจะมีกิจกรรมเดินทางไกลเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย เราจะพร้อมที่นี่เวลา 8.30 น. ทั้งหมดเลิก” เปลี่ยนเป็นนั่งทางในได้ไหมครับ
“ก่อนที่เราจะเข้าฐานเราต้องพรางตัว” บ้าเปล่าผมสิวขึ้นครูฝึกรับผิดชอบเปล่า
“น้ำหยุดถ้าเอาไอ้นั้นมาป้ายหน้าเรา เราโกรธนะ” ขู่ครับ
“น่าต้นขำ นิดเดียว” ไม่นิดครับหน้าปุไปแล้วครับ
“ทาเลย” เจครับไม่รู้เดินมาจากไหนกอดผมไว้จากด้านหลัง เจอีกแล้วนะ
“อ้าวต้นทำไมไม่ทาหน้าล่ะ เดียวพี่ทาให้” ไม่นะ อย่า ไม่ทันครับพี่เฟรน ยืนหัวเราะใหญ่เลย ปุถ่ายรูปส่งให้ผม ส่งต่อให้พี่ธน หัวเราะครับ
เดินทางไกลพร้อมเข้าฐาน มุดท่อท่อแห้งไม่มีน้ำ แต่พี่พี่ รด. เทน้ำใส่ครับ เป็นผมครับที่โดน ปีนหอ โดดสูง ขานี่ล้าเลยครับนี่มาเข้าค่ายหรือมาฝึกทหารล้าไปหมดแล้ว แวะพักทานข้างกล่อง เหนื่อยครับกินไม่ค่อยลง
“เหนื่อยอ่ะ แดดร้อนด้วย”
“ไม่รู้ว่าจะร้อนไปไหนดีนะยังมีร่มไม้”
“กลับไปบ้านแม่จำไม่ได้แน่เลย”เสียงบ่นของเพื่อนๆรอบข้างพูดคุยกันค่อยดีขึ้นหน่อยนึกว่าผมเหนื่อยอยู่คนเดียวได้เติมพลังงาน
เข้าไปก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยหลังจากพักได้ไม่นานก็เริ่มกิจกรรมช่วงบ่ายต่อ กลับมาที่พักอีกทีบ่าย 3 ครูแจ้งให้รีบประกอบอาหาร เพราะวันนี้มีการแสดงรอบกองไฟ มาถึงผมรีบทำอาหารครับท่าทางจะไม่ไหว ไม่เคยออกกำลังหนักอย่างนี้มาก่อน รู้สึกเลยว่า
กำลังจะไม่สบาย จัดการทำผัดข้าวผัด หมูทอดกระเทียมพริกไทย แกงข่าไก่ ผัดทะเลรวมมิตร พรุ่งนี้เช้าข้าวต้ม แกงจืด ไข่เจียว ทานข้าวครับเพราะต้องกินยา
“ต้นไหวไหม” น้ำทัก ท่าทางหน้าจะซีดจริง
“ไม่อ่ะ..ท่าทางจะไม่รอด ไม่เคยออกกำลังกายเยอะอย่างนี้” ผมตอบไปตามความจริง
“ ปีที่แล้วยังไม่โหดอย่างนี้เลยอ่ะ” ตูนท่าทางไม่ค่อยดีเหมือนกัน
“เดี๋ยวกินข้าวอาบน้ำเสร็จเดี่ยวเราพาไปขอยากับครูฝึก” ชาญครับ
กินยาแล้วหนังตาเริ่มหนักท่าทางอาการผมไม่ค่อยดี ตอนนี้ครูฝึกให้นอนอยู่ในเต็นท์พยาบาล ส่วนเพื่อนออกไปร่วมกิจกรรมรอบ
กองไฟ นอนฟังเสียงกลอง ครูฝึกร้องเพลง และรู้สึกมีคนเข้ามานอนข้างผม ถ้าเป็นคนก็ไม่เท่าไหร่ถ้าเป็นอย่างอื่นมีเฮ
กลิ่นหอมคุ้นคุ้นครับท่าทางจะเป็นคนคับเพราะผิวยังอุ่นอุ่น เขากอดผมไว้ แล้วจูบลงที่หน้าผากผมเบาเบา รู้สึกสบายครับ
รู้สึกตัวอีกทีเพื่อนมารับกลับไปที่เต็นท์
“คืนนี้อากาศเย็นนะตอนกลางร้อนให้มันได้อย่างนี้ซิ”เสียงปุบ่น
“ดีขึ้นยัง”น้ำหันมาถามผม
“ได้นอนพักก็ดีขึ้นนะกินยาแล้วด้วยว่าแต่สองคนนอนกับเราจะดีหรอเดี๋ยวติดไข้หวัดจากเรา”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวน้ำดูแลต้นหอมเองตัวก็ไม่ร้อนแล้วด้วย”อ้อเอาไงก็ได้เมื่อทุกคนตกลงกันได้ก็ต่างมุดเข้าเต้นเสียงพูดคุยของเต้น
ข้างๆเสียงฝีเท้าของคนที่เดินเหยียบหญ้าเงาคนเดินเต้นไปมาทำให้ผมรู้สึกง่วงขึ้นมาและหลับตาลงในที่สุด
...
TBC.
หัวข้อ: รักเอย...อยู่หนใด **[ตอนที่จบ/จบแล้ว/จบแล้ว] (17/11/58)** [จบแล้ว]**[THE END]*** (อ่าน 13137 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก