6 โลกกว้างที่มีเธอ>[Side story of BamBam]
แบมแบมติดการที่พี่แจ็คสันอยู่ด้วยตลอดเวลาแล้ว
เดี๋ยวนี้พี่แจ็คสันมานอนด้วยทุกคืน หรือไม่ก็มาลากแบมไปนอนด้วยทุกคืน
วันไหนพี่แจ็คสันไม่ลูบผม ไม่หอมแก้ม ไม่จูบหน้าผาก ไม่กอดแบมไว้ แบมจะนอนไม่หลับ
วันไหนที่พี่แจ็คสันไม่พาแบมไปส่งโรงเรียน แบมก็ไม่อยากไป
แล้วถ้าไม่ไปรับ แบมก็งอแง ทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่แจ็คสันเองก็ต้องไปเรียน แถมเรียนปีสามแล้วด้วย
แบมแบมชอบนั่งตัก กว้างและอุ่น ดูเหมือนจะปกป้องแบมแบมได้ตลอดเวลา
แต่แบมก็กลัวว่าพี่แจ็คสันจะเบื่อ เลยลองบอกว่าจะนอนคนเดียวในคืนนี้ พี่แจ็คสันเงียบไป
แล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย ไม่พูดอะไรกับแบมอีก
พี่แจ็คสันเป็นอะไร?
มือน้อยวางดินสอในมือลงหลังจากเขียนระบายความในใจลงไดอารี่เล่มเก่งของตนเสียยาวเหยียด ต่างจากสามเดือนก่อนอย่างสิ้นเชิงด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าสับสนและเป็นกังวล
เมื่อประมาณ 15 นาทีที่ผ่านมา ตนพึ่งจะยื่นสมุดที่มีตัวอักษรเขียนเตรียมไว้อย่างดีแล้วว่า คืนนี้แบมแบมขอนอนคนเดียว ฮีโร่ตัวโตกล้ามโตของแบมแบมอ่านแค่ชั่ววิแล้วสบตามองกับเด็กตัวน้อยที่มองตรงสบตาอย่างไม่ค่อยมั่นใจ แต่แล้วแจ็คสันก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะยกยิ้มแค่เพียงหน่อยเดียวแล้วเดินออกไป ไม่พูดหรือเขียนบอกอะไรกับแบมแบมอีกเลย ทำเอาคนอยากนอนคนเดียว ชัก...ไม่มั่นใจ
‘แจ็คสันคนบ้า’เขียนต่อว่าพี่ทั้งๆ ที่ไม่มีเรื่องให้ผิดใจกัน แต่แบมแบมก็ขัดใจที่พี่คนเก่งของตนไม่เข้ามาขยี้หัวอย่างหยอกเย้าหรือหยิกแก้มตนเองที่ป่องเสียจนยืดออกได้...
ไม่แม้แต่...
จะจูบกันเหมือนทุกวัน
แบมแบมก็แค่อยากนอนคนเดียวบ้าง เพราะกลัวจะติดพี่แจ็คสันตนเกินไป แต่แบมแบมก็ยังอยากเอาแต่ใจให้เข้ามาลูบหัวแบมแบมอย่างเดิม หือกอดแน่นๆ ด้วยแขนโตๆ นั่นก่อนผละออกไปสิ
ไม่ใช่เงียบจนผิดปกติอย่างนี้
น้องแบมใจไม่ดีเลย
“อ้าว ยังไม่นอนหรอลูก พรุ่งนี้ต้องไปทดสอบแต่เช้านะครับ” คุณป้าทักเด็กน้อยของบ้านอย่างสงสัย เมื่อเห็นคนที่ปกตินอนไวกลับยังเดินลงมาข้างล่างในตอนที่ตนเตรียมจะปิดไฟขึ้นนอนพอดี แบมแบมต้องไปทดสอบทางด้านจิตใจในวันพรุ่งนี้ ซึ่งการทดสอบจะมีทุกๆ สามเดือน คุณหมอจะประเมินจิตใจของคนป่วยที่มีอาการทางจิตแทรกซ้อนด้วยว่าอารมณ์จะคงที่หรือไม่ แบมแบมซึ่งพูดไม่ได้เพราะอาการช็อกตั้งแต่เด็กจึงต้องเข้ารับการประเมินมาตลอด
‘แบมแบมอยากไปหาแจ็คสัน’ สองมือเล็กบางประคองสมุดแล้วเหลือบสายตามองป้าอย่างนึกหวั่น ดึกป่านนี้แล้วแต่แบมแบมนอนไม่หลับเพราะไม่มีพี่แจ็คสันอยู่ด้วย หวังว่าคุณป้าจะอนุญาตให้ไปหา เพราะไม่อย่างนั้นคงนอนไม่หลับแน่ๆ
“อ้าว ก็พี่แจ็คสันบอกว่าแบมแบมขอนอนคนเดียว” คุณป้าทวนสิ่งที่ได้รับรู้จากเด็กหนุ่มข้างบ้าน พลางลอบมองสีหน้าแหยๆ ของหลานชายอย่างอารมณ์ดี ตัวเองติดเขาจะตายยังจะไล่เขาไปอีก หน้าตาแจ็คสันเองก็เสียไปเลยไอ้ตอนที่พูดว่าน้องอยากจะนอนคนเดียวน่ะ
แบมแบมส่ายหน้าพัลวันจนเส้นผมสยายไม่เป็นทรง มือเล็กตวัดดินสอเขียนเร็วๆ ให้ป้าได้อ่าน
‘อยากนอนกับแจ็คสันแล้ว’ คุณป้าหัวเราะออกมาเสียเสียงดังจนคุณลุงที่กำลังปิดห้องทำงานต้องเอ่ยถามอย่างสงสัย คุณป้าเลยเล่าให้ฟังคร่าวๆ ว่าเจ้าตัวเล็กอยากจะไปหาพี่ชายข้างบ้านเอาตอนสี่ทุ่มกว่าแล้ว
“ไปสิ เดี๋ยวลุงไปส่ง” เอื้อมมือไปดึงรั้งข้อมือของเด็กชายก่อนออกแรงพาเดินมาบ้านข้างๆ คนเป็นลุงนึกขบขันตามภรรยาตัวเอง แบมแบมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็เขย่งเท้าชะเง้อชะแง้มองว่าเมื่อไหร่จะมีคนมาเปิดประตูเพราะก็กดกริ่งไปได้สักพักแล้ว
“อ้าว คุณลุง” แจ็คสันนึกแปลกใจที่เห็นผู้ใหญ่ตรงหน้า แต่พอมองเลยฝ่าความมืดไปแล้วก็เห็นว่ามีเจ้าตัวเล็ก ยืนกอดสมุดกับน้องเน่าก้มหน้าก้มตาซ่อนตัวอยู่หลังผู้ปกครอง แจ็คสันยิ้มกว้างแล้วเอ่ยทัก
“ไม่อยากนอนคนเดียวแล้วหรอเด็กใบ้ของพี่”
“ฝากด้วยแล้วกัน”
“ครับ”
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร พอไม่มีพี่แจ็คสันแล้ว แบมแบมก็ไม่อยากจะอยู่บนโลกใบกว้างนี้อย่างลำพังแล้ว เพราะมันทั้งเหงาทั้งหนาว ไม่เหมือนอยู่ในอ้อมกอดของพี่แจ็คสันสักนิดเดียว
แบมแบมคงจะกลายเป็นเด็กติดพี่ซะแล้ว
แย่จัง
>[Side story of Jackson]
‘วันนี้แบมจะนอนคนเดียว’ ตอนเห็นข้อความนั้นไม่รู้ว่าตัวเองทำสีหน้าแบบไหนและรู้สึกอย่างไรกันแน่ เกือบสี่เดือนที่ผ่านมานี้มีแจ็คสันที่ไหนก็ต้องมีแบมแบมที่นั่น คู่ซี้ปาท่องโก๋ที่บรรดาผู้ปกครองเรียกกันทำให้สุขใจทุกครั้งที่ได้ยิน
น้องติดเขามาก แต่จู่ๆ วันนี้ก็เขียนบอกว่าอยากนอนคนเดียว หูอื้อตาลายไปหมดไม่รู้จะทำสีหน้าหรือตอบไปว่าอย่างไรดี สุดท้ายเลยได้แต่ยิ้มน้อยๆ แล้วเดินออกมาโดยไม่ได้ร่ำลาเจ้าตัวเล็กที่ยืนทำหน้านิ่งๆ อยู่เลยสักนิดเดียว
หรือน้องจะเบื่อกันแล้วนะ?
ไม่รู้ทำไมการที่นอนโดยไม่เห็นหน้ากลมๆ ตาโตๆ นั้นก่อนนอนก่อนไม่อยากจะนอนขึ้นมาซะดื้อๆ แถมร่างนุ่มนิ่มหอมกลิ่นแป้งอ่อนๆ ที่เจ้าตัวชอบใช้นั้นก็ไม่ได้มาอยู่ในอ้อมกอดนี้อีก ให้นับแกะอีกล้านตัวแจ็คสันคนนี้ก็นอนไม่หลับแน่ๆ และก็คงไม่มีอารมณ์มานั่งทำรายงานที่อาจารย์สั่งด้วยทั้งๆ ที่จะต้องส่งภายในสามวันนี้แล้ว ตอนแรกกะเอาเจ้าตัวยุ่งมานั่งตักไปหางานไปพิมพ์งานไปหอมแก้มจูบปากอิ่มเล็กกระจับนั่นไป แต่แล้วฝันวันนี้ก็สลายเพียงเพราะประโยคเดียวที่ได้อ่าน
โว๊ยยย!
ทำไมกันเล่า 20 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่โตพอจะนอนคนเดียวได้แจ็คสันก็นอนคนเดียวไม่ตลอด แล้วไม่ต้องคิดถึงเรื่องค้างห้องแฟนหรือมีคนมาอยู่ในอ้อมกอดหรอกนะ แจ็คสันหวังไม่เคยมีแฟนนอกจากคู่นอนที่เคยลองแบบวันไนท์แสตนด์คนสองคนเท่านั้น พอย้ายบ้านมาอยู่ใกล้กับเจ้าตัวเล็กนุ่มนิ่มนี่ก็ไม่คิดอยากจะนอนเคียงข้างใครแล้ว...ยกเว้นแบมแบม แบมแบมคนเดียวเท่านั้น
อาการตอนนี้เหมือนอยากยา เดินงุ่นง่านไปทั่วห้อง แอร์ก็เปิดซะเย็นแต่ทั่วร่างมันครั่นเนื้อครั่นตัวแปลกๆ กระสับกระส่ายไม่อยากนั่งอยู่เฉยๆ ตาก็คอยมองแต่บ้านตรงข้ามผ่านระเบียงห้องตัวเองก่อนจะเดินกลับเข้าห้องแล้วเดินออกไปส่องอยู่อย่างนั้นตั้งแต่ยังไม่สองทุ่มจนสี่ทุ่มกว่าแล้ว
เดินวนไปวนมาแล้วก็มานั่งหงุดหงิดอยู่ปลายเตียง คิดอยากจะอัดควันดำเข้าปอดเสียหน่อยทั้งๆ ที่หยุดมาได้สามสี่เดือนแล้วก็พอดีกับที่เสียงกริ่งหน้าบ้านดัง ด้วยอารามที่บ้านทั้งบ้านเงียบเสียงลงไปแล้วตัวทั้งตัวเลยสะดุ้งโหยงเสียแรงแล้วรีบวิ่งลงมาดูหน้าบ้านว่าใครกันมากดกริ่งเรียกกันป่านนี้
ใจภาวนาขอให้เป็นเด็กใบ้ตัวยุ่งของตัวเอง
“อ้าว คุณลุง”
ตอนแรกก็เห็นแค่คุณลุงข้างบ้านคนเดียว แต่พอเพ่งมองดีๆ ก็เห็นคนบางคนที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ เอ่ยแซวตามประสาคนปากดีอย่างห้ามไม่ได้
“ไม่อยากนอนคนเดียวแล้วหรอเด็กใบ้ของพี่”
“ฝากด้วยแล้วกัน”
“ครับ”
เอาเถอะ โกรธหรืองอนต่อไม่ลงแล้วล่ะ ก็เจ้าตัวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ยื่นสมุดที่มีลายมือเขียนยุกยิกไว้ ตาแดงๆ ปากเบะๆ แล้วก็แรงที่โถมเข้ามาในอ้อมกอดเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องนอนกันแล้ว
จริงๆ แค่เห็นหน้าหวานๆ โลกที่มันมืดมัวก็สว่างไสวขึ้นมาทันที
‘แบมแบมนอนคนเดียวไม่หลับ อยากให้พี่แจ็คสันนอนกอด’น่ารักขนาดนี้แจ็คสันหวังคงไม่ทำแค่นอนกอดแล้วล่ะ เด็กจอมยุ่ง (หัวใจ) มาง้อถึงที่แล้วก็คงต้องกัดกลืนกินลงท้องให้สมกับอารมณ์งุ่นง่านที่เป็นมาตลอดสองชั่วโมงให้หนำใจก่อนละกัน ห้าทุ่มเที่ยงคืนค่อยนอนก็คงไม่ดึกเท่าไหร่ แบมแบมโตพอที่จะนอนดึกๆ รับการลงโทษของเขาได้แล้วล่ะนะ
‘ก่อนกอดพี่ขอจูบลงโทษให้ชื่นใจหน่อยครับ’ตอนยื่นให้อ่านเห็นแก้มป่องๆ นั้นแดงเรื่อขึ้นมา แต่ตากลมโตนั่นก็หลับพริ้มรอรับการลงโทษอย่างดูเต็มใจ แค่นี้แจ็คสันหวังคนหล่อก็ไปไหนไม่รอดแล้วจริงๆ
คงจะติดอยู่กับเด็กใบ้คนนี้ไปทั้งชีวิตนั่นแหล่ะ
ก็ดีเหมือนกัน
*************
ฮิ้วววววววว
มาลงช้ากว่ากําหนดและที่แจ้งไว้ ไม่มีการใดแก้ตัวนอกจากมันเหนื่อยจนสลบคาโทรศัพท์ไปค่ะ
เมื่อไหร่จะวันจันทร์น้า ฮืออออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
