หัวข้อ: ✜✜✜▶ Ex or Next? เมื่อผมจีบ... มนุษย์แฟนเก่า ◀✜✜✜

[zleep]

เขาคบกันแล้วค่ะคุณ ฮือ ดีใจจัง
ประคับประคองกันดีๆนะลูก

[thyme812]

 

[mooping-7]

น้องซีน่ารักกกกกกกก อิโปรแกๆๆๆๆๆร้ายกาจมากชอบตอนด่าน้องซีว่าอิอ้วนนี่แหละ ผ5555

[Littlesir]

อิหมีขาว ทำไมมันน่ารักอย่างเน้!!!!
"อยากจะกลืนกินเธอทั้งตัว ไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น"

อิ๊ว อย่าทิ้งโปรอีกเลยนะ สงสารมันนน

[Malimaru]

เค้าก็ดีกันแล้ว
เค้าก็ได้กัน (หลายรอบ) แล้ว
เค้าก็คบกันแล้ว...
อ่านมาถึงตรงนี้แล้วอีป้าใจบ่ดีเลย...
กลัวจะมีมาม่ามาเสิร์ฟตรงหน้าแบบไม่ทันตั้งตัว

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^
 

[magarons]

โปรเถื่อนมากๆ ตอบคำถามแต่ละอย่าง สมองนี่กามาล้วนๆเลยสินะ

[MyLavenderLand]

ถ้าถามว่าชอบตรงไหนของเรื่องนี้มากที่สุด?  ตอบเลยชอบตรงเวลาหมีเรียกอิ้วว่า "อิอ้วน!!!"  มันฟังดูน่ารักที่สุดอ่ะ 55555   นายเอกเรื่องนี้ นางสตรอง นางสวนกระแส ไม่ผอมเพรียว ไม่แลดูตัวเล็กน่าทะนุถนอม แต่ซีอิ้วนางอ้วน มีพุง ขาตัน และตูดใหญ่ 5555 ชอบ ชอบ 

[КίmY]

อ๋อยยยยย โปรขี้อ้อนเกินไปแล้ววว 

[kenghan]

หน่องซีห้ามทิ้งโปรอีกนะ

[Maytbb]

 

[Baitaew]

ช่างเป็นคู่ที่เหมาะกัน อย่าเลิกกันนะมึ งงงงงงงงงง

[monoo]

 

[†คุณเขียด]

Special 1 วัยกระโปก (เอาง่ามนิ้วเท้าคิด)
 
ยังจำแฟนคนแรกของคุณได้ไหม?
 
แล้วรักครั้งแรกล่ะ ตอนนั้นคุณรู้สึกแบบไหน?
.
.
.
ตอนอนุบาลสาม คุณครูเคยให้การบ้านหนึ่งอย่างคือการออกมาพูดหน้าชั้นเรียนว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร ซีอิ๊วในวัยจิ้มลิ้มตัวสมส่วนที่กำลังติดเกมส์ Harvest moon อย่างหนัก รีบกลับไปถามคุณแม่ทันทีว่าถ้าน้องซีอยากทำฟาร์ม ปลูกผัก และจีบสาวๆแบบในเกมส์ น้องซีต้องทำอาชีพอะไร

คุณแม่ที่ยังสาวสะพรั่งลูบผมสีน้ำตาลตามกรรมพันธุ์ของน้องซีแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะบอกว่าน้องซีต้องเป็นเกษตรกร ซึ่งน้องซีก็ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่พอฟังแล้ว รู้สึกโคตรคูลเลยจริงๆ

เช้าวันต่อมา คุณครูให้เพื่อนๆและน้องซีจับฉลากเพื่อหาลำดับการออกมาเล่า น้องซีได้เลขเก้าสิบเอ็ด แต่เพราะห้องมีแค่สามสิบคน น้องซีเลยต้องเป็นสิบหกแทน ทั้งที่ในใจน้องซีจะคิดว่าเป็นเก้าสิบเอ็ดชัดๆ 

น้องซีอยู่ในอันดับกลางๆ เพื่อนคนแรกที่ออกมามีความฝันอยากเป็นนักบินอวกาศ คนที่สองอยากเป็นคุณหมอ คนที่สามอยากเป็นคุณตำรวจ คนที่สี่อยากเป็นหมอฟัน คนที่ห้าอยากเป็นคุณหมอ คนที่หกตอนแรกบอกน้องซีว่าอยากเป็นทหาร แต่ไปๆมาๆ พอออกไปพูดหน้าชั้นดันเปลี่ยนใจเป็นคุณหมอซะงั้น

อาชีพในฝันยังวนเวียนอยู่แค่นั้น จนมาถึงน้องซี นวัตกรรมแห่งความฝันวัยเด็กก็ต้องเปลี่ยนไป อาชีพเกษตรกรที่ถูกพูดออกมาจากปากเล็กๆ ทำเอาคุณครูหลุดยิ้ม เพื่อนๆมองด้วยสายตาทึ่ง เพราะไม่รู้เกษตรกรคืออะไร แต่รู้สึกว่าโคตรเท่ห์เลย

น้องซีเริ่มอธิบายที่มาที่ไปของอาชีพในฝันตามฉนับที่น้องซีเข้าใจ ก่อนจะกลับมานั่งที่ด้วยใบหน้าภูมิใจ และเสียงตบมือของเพื่อนๆ 

จุดเริ่มความฝันนั้นมาจากพี่กี๋ ลูกชายป้าอรที่เป็นพี่สาวคุณพ่อ(ที่ตอนนั้นผมยังดกดำเต็มกบาลอยู่) เกมส์นี้ซีอิ๊วได้มาตอนวันเกิดเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ตอนแรกๆน้องซีก็เล่นไม่เป็นหรอก แต่คุณพ่อคุณแม่มักอยู่เล่นกับน้องซี แปลบทสนทนาภาษาอังกฤษและกดตั้งชื่อสัตว์ตามที่น้องซีคิดให้

น้องซีเคยทำไก่ตายไปครั้งหนึ่ง เพราะสาเหตุที่ร้านขายอาหารไก่ปิด และติดพายุออกจากบ้านไม่ได้หลายวัน พอวันที่ออกมาได้ ทุกอย่างก็สายไปแล้ว มีเพลงไว้อาลัยเปิดขึ้น น้องซีร้องไห้ไปหลายวัน เพราะสงสารน้องไก่สุดจะทนจนไม่อยากเล่นเกมส์อีก

วันนั้นคุณพ่อที่ยังไม่อ้วนเหมือนเสี่ยร้านทองเข้ามาหาน้องซีที่นอนขดตัวร้องไห้กระซิกๆด้วยความคิดถึงโมโม่ ไก่ในเกมส์อยู่นั่นเอง มือใหญ่โตในความคิดเด็กน้อยลูบหัวปลอบเขาเบาๆ ก่อนอุ้มลงไปทานข้าวเย็น

เรื่องเซอร์ไพรส์เกิดขึ้นจนน้องซีดีใจจนลืมร้องไห้ แต่ก็ยังไม่ลืมโมโม่นะ คุณป้าอรและพี่บุ้งกี๋มาทานข้าวด้วย น้องซีมีความสุขแต่ก็ยังไม่ลืมโมโม่อยู่ดี จนพี่กี๋เปิดเกมส์นั่นแหละ น้องซีถึงกับตกใจจนแทบเอาหัวมุดไปหน้าจอ โมโม่ยังไม่ตาย น้องซีดีใจและรักพี่กี๋มาก พี่กี๋คือไอดอลของซี

แม้ว่าความจริงแล้วเรื่องมันก็แค่ ซีอิ๊วไม่ได้เซฟเกมส์ไว้ มันก็เลยไปเริ่มตอนที่โมโม่ยังมีชีวิต และมีอาหารในยุ้งฉางอยู่ เรื่องครั้งนั้น ได้สอนซีว่า เราควรรอบคอบและเตรียมพร้อม ถ้าไม่อยากสูญเสียอะไรไป หลังจากนั้น น้องซีจึงรีบไปซื้ออาหารไก่ทุกครั้งที่มันใกล้หมด โดยไม่รอให้มันหมดเกลี้ยงเหมือนครั้งนั้น

ซึ่งนิสัยตรงนั้นก็ติดตัวเจ้าเด็กแก้มยุ้ยมาจนถึงตอนนี้แหละ แม้บางทีมันจะหายไปบ่อยครั้งเพราะความเสียสติก็ตาม
 
เกมส์ในวัยเด็กถูกเก็บเข้ากรุ และความฝันก็เปลี่ยนไปเมื่อน้องซีเข้าวัยประถมปลาย น้องซีที่ผมเปลี่ยนจากสีน้ำตาลเป็นสีดำเลิกติดเกมส์แล้วมาติดการ์ตูนญี่ปุ่นแทน

แน่นอนว่าคนที่เอามาปล่อยนั้นไม่พ้นไอดอลในวัยอนุบาลนั่นแหละ พี่กี๋ที่ตอนนั้นอายุมากกว่าน้องซีสี่ปี ได้แบ่งปันการ์ตูนเล่มแรกสู่น้องชายที่นอนเล่นหรรมไปวันๆ

วันพีชคือการ์ตูนเล่มแรกของน้องซี และจุดประกายความเป็นโจรสลัดในใจซี ราชาโจรสลัดคืออะไรซีไม่สนใจ ซีอยากเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด ในตอนนั้นน้องซีลุคคุณชายเริ่มเปลี่ยนไป แฟชั่นหมวกฟาง เสื้อแดง กางเกงยีนส์ขาสามส่วนและอีแตะคืออะไรที่โคตรเท่ห์ในความคิด จนโตมานี่แหละ ถึงคิดได้ว่าตอนนั้นกูทำอะไรลงไป

พอพี่กี๋เริ่มมีแฟน เราเลยห่างๆกัน จนแทบไม่เจอกันเลย ซีมีสังคมใหม่ตอนขึ้นม.ต้น การ์ตูนยังไม่โดนเก็บลงกรุเหมือนเกมส์ในวัยเด็ก ความฝันที่จะเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดเริ่มเลือนลาง เมื่อซีรับรู้ความจริงว่าการเป็นโจรไม่ใช่อะไรที่สังคมยอมรับ

อาชีพในฝันถูกเบนเข็มไปจุดอื่น พ่อของซีจบแพทย์ศาสตร์ แต่ทำงานตามสายไม่กี่ปี ก็ต้องมาช่วยงานบริษัทอาหารแปรรูปของคุณปู่ ส่วนแม่นั้นเป็นแม่บ้านที่จบมัณฑนศิลป์ แม่ชอบวาดรูปเวลาว่าง ซึ่งพรสวรรค์ของแม่ตรงนี้ ก็ติดตัวซีมานิดหน่อย

ซีไม่เคยอยากเป็นหมอหรือนักธุรกิจ เพราะมันไม่ค่อยมีเวลาว่าง ดังนั้นการเดินตามรอยเท้าแม่จึงเป็นสิ่งที่โอเคสุดในความคิด เพราะซีอยากเป็นนักวาดการ์ตูน ซีชอบวาดรูป ซีมีความสุข

แต่เพราะแม่กลับไปทำงานตามสายที่จบมา จึงไม่ว่างที่จะสอนซีเอง แม่พาซีไปเรียนแทน พี่ติวชื่อว่าพี่บลู แม่ไม่รู้จักพี่บลูเป็นการส่วนตัวหรอก แต่เพื่อนแม่แนะนำมา พี่บลูเป็นคนตลก บรรยากาศการเรียนไม่เครียด บางทีซีก็สงสัยว่าพี่บลูเต็มไหม แต่ถึงครูจะดียังไง มันก็ไม่มีความสุขมากนัก เพราะทฤษฏีและหลักเกรณ์ต่างๆ ทำให้รู้ว่าทุกอย่างมันไม่ใช่แบบที่คิด

แต่น้องซีในวัยมัธยมหัวดกดำเพราะเรียนโรงเรียนเอกชน ยังไม่ล้มเลิกอาชีพในฝัน อาจเพราะไม่มีอะไรอยากทำจริงๆหรืออาจยังไม่มีฝันอื่นมาแทนที่ก็เป็นได้

ช่วงม.สาม น้องซีตัดสินใจตัดผมสกินเฮด เพราะอยากเท่ห์เหมือนพี่กี๋วัยมหาลัยที่่ตัดผมประชดชีวิต เนื่องจากกลัวคนไม่รู้ว่าอกหักมา 

น้องซียังคงล่องลอยและหาความฝันต่อ ช่วงนั้น มีงานโอเพ้นเฮาส์มหา'ลัยที่ไหน ต้องมีน้องซีอยู่ที่นั่น จนไปงานหนึ่ง ตอนเข้าไปน้องซีกับเพื่อนวัยกระโปกอีกสี่คนก็ติดรถอาจารย์เข้าไปที่หอประชุมจัดงาน น้องซีแอนด์เดอะแก็งค์เดินเรียงแถวหน้ากระดานอย่างกับบอยแบนด์เกาหลีไปได้สักพัก

น้องซีก็ขอแยกวงไปดูบูธอื่น เพราะไม่ค่อยชอบคณะแพทย์สักเท่าไหร่ น้องซียืนมองโมเดลที่โชว์อยู่ของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์สักพัก ก็โฉบไปตรงคณะวิทยาศาสตร์แทน ไม่ใช่อะไรหรอก เห็นสาขาฟู้ดซายน์เขาแจกของกินอ่ะ

ชิมนู้นชิมนี่ไปสักพัก เพื่อนสมาชิกวงบอยแบรนด์ก็บอกว่าจะกลับกันแล้ว ด้วยความที่ลืมว่า'กูไม่ได้อยู่โรงเรียน' ซีอิ๊วที่ไม่เคยบอกชื่อเต็มแก่ใคร เพราะรู้สึกว่าไม่คูล เลยนัดเพื่อนไปเจอข้างนอกเลย จนเมื่อวางสายไปสักพักนั่นแหละถึงคิดได้ว่า...กูจะออกไปยังไง

เพื่อนๆติดรถพี่นักศึกษาออกไปได้ ส่วนน้องซีก็ได้แต่ยืนเคว้งคว้างอยู่ตรงฟุตปาธด้านหน้าลานหอประชุม แต่ยืนไปได้ไม่นานหรอก ก็มีแว้นบอยกับบิ๊กไบท์สีดำอย่างโหดมาจอดเทียบฟุตปาธ ตอนแรกก็หวั่นใจว่าจะโดนกระทืบปะวะ แต่พอมันถามว่าจะไปไหนด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร(มั้ง) น้องซีเลยตอบไปว่าจะออกหน้าม.

ไอ้มนุษย์ตัวขาวสว่างที่มีหมวกหันน็อคสีดำแบบเต็มใบครอบหัวอยู่ พยักหน้าหนึ่งที ก่อนจะบอกให้ซีอิ๊วในวัยหัวเกรียนขึ้นซ้อนท้าย ถึงจะเงอะๆงะๆไปบ้าง แต่น้องซีก็ขึ้นมาจนได้ 

ทั้งที่จากการประเมินด้วยสายตา น้องซีรู้สึกว่าไอ้มนุษย์แว้นบอยใจดีนี่ดูเก้งก้าง แต่พอมาสัมผัสใกล้ๆแบนี้ แผ่นหลังคนตรงหน้ากลับกว้างมาก แอบชำเลืองแขนผอมที่จับแฮนด์รถอีกที กระดูกโคตรใหญ่ เอาจริงๆก็ไม่ได้ผอมมากหรอก แต่คงเพราะสูงมากก็ได้มั้ง เลยดูแห้งๆ

น้องซีไม่ค่อยใช้น้ำหอม เพราะกลัวไม่แมน เลยฉีดแค่สเปรย์ระงับกลิ่นกายแบบแมนๆแทน แต่ความคิดส่วนนั้นก็ต้องสั่นคลอน เพราะแว้นบอยตรงหน้านี่ตัวโคตรหอม แต่ไม่ได้ฉุนนะ เย็นๆจมูก ดมแล้วรู้สึกสดชื่นดี

เป้าหมายใหม่เกิดขึ้นในวันนั้น น้องซีคนแมนที่กลิ่นหอมนั้นยังติดในความทรงจำจนต้องมาเดินดมน้ำหอมตามเคาน์เตอร์แบรนด์ แต่ดมแล้วดมอีก ดมจนมึนหัวไปหมด ก็ไม่เจอสักที จนเย็นวันศุกร์นั่นแหละ น้องซีจึงถอดใจและเข้านอนแต่หัวค่ำ เพราะต้องตื่นไปเรียนแต่เช้า

เด็กมัธยมหัวเลี่ยนเตียนกับแฟชั่นฟันเหล็กเด็กแนวที่แบกกระเป๋าใส่แบบมาอย่างห่อเหี่ยวกดกริ่งหน้าบ้านหลังใหญ่อย่างล่องลอย ยืนพิงรั้วไม่นานประตูก็เปิดออก แต่แทนที่จะเป็นป้าแม่บ้านแบบทุกที กลับเป็นมนุษย์หลอดไฟนีออนผู้หนึ่ง ซึ่งหน้าตาดีระดับตัวท๊อป ที่หัวกบาลนั้นไว้ผมผมรองต่ำสีดำเงางามที่มียางมัดผมสีเหลืองมัดจุกไว้ด้านหน้า... แบ๊วสัตว์

น้องซีวัยกระโปกที่เลิกนอนเล่นหรรมตัวเองแล้วเหล่มองเบ้าหน้าของมนุษย์หุ่นเก้งก้างตรงหน้าอีกครั้ง รู้สึกคลับคล้ายคลับคลากับแว้นบอยตัวหอมที่เคยเจอ พยายามสูดหายใจแรงเพื่อดมกลิ่น แต่ดมจนออกซิเจนจะล้นปอด ก็ไม่มีกลิ่นน้ำหอมที่ยังอยู่ในความทรงจำแม้แต่น้อย

ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะกล่าวขอบคุณแล้วเดินเข้าไปในตัวบ้าน ขณะที่คนตัวสว่างในชุดเสื้อกล้ามกางเกงกีฬาขาสั้นเดินกลับไปรดน้ำต้นไม้ที่ริมรั้ว

เนื่องจากเครื่องปรับอากาศในห้องโถงกลางบ้านเสีย พี่บลูเลยย้ายนักเรียนกว่าสิบคนไปนั่งติวในฟิตเนสริมสระว่ายน้ำ ในขณะที่พี่บลูกำลังอธิบายเพื่อนในคลาสคนหนึ่งอยู่ เสียงเครื่องยนต์ที่ดังเล็ดลอยเข้ามาทำให้น้องซ็หันไปเห็นโรงรถที่อยู่ไม่ไกล

รถสีดำในความทรงจำกับมนุษย์ตัวขาวหมวกกันน็อคดำให้น้องซีเบิกตากว้าง หัวใจสั่นระรัวด้วยความรู้สึกกึ่งดีใจกึ่งตื่นเต้น รถมอเตอร์ไซต์ถูกบังคับให้ทะยานออกสู่นอกตัวบ้าน 

เลิกเรียนตอนเที่ยงกว่าๆ แต่จนบ่ายโมงน้องซีก็ยังไม่ยอมกลับบ้าน ลุงศักดิ์คนขับรถที่บ้าน มารอรับอยู่นานแล้ว เห็นใจลุงนะ แต่น้องซีต้องรอเจอผู้ชายให้ได้
 

"อ้าว ที่บ้านยังไม่มารับหรอครับ"ที่บลูตกใจเล็กน้อย เมื่อเดินมาเจอน้องซีนั่งเป็นหนุ่มดอยหงอยเหงาอยู่บนบันไดหน้าบ้าน

"มาแล้วครับ แต่ผมรอเจอคนที่ตัวขาวๆมัดจุกข้างหน้าอ่ะ เขาจะกลับมาใหม่ครับ"ตอนนั้นน้องซีแค่อยากจะขอบคุณและถามเรื่องน้ำหอมเฉยๆ

"น้องโปรหรอ มีอะไรหรือเปล่า"

"ผมจะขอบคุณที่เคยช่วยผม แล้วก็จะถามเรื่องน้ำหอมที่ใช้อ่ะครับ"จากนั้นน้องซีก็โดนซักไซร้เล็กน้อยว่าไปช่วยอะไรกันไว้ แต่พอมั่นใจว่าแว้นบอยในตำนานนั้นไม่ได้ไปกระทืบใครมา พี่บลูหน้าใสก็โล่งใจ "โปรนี่เป็นน้องพี่บลูหรอครับ"

"พี่หน้าเด็กขนาดนั้นเลยหรอ"หัวเราะเบาๆ โอ้ย ซีหลง "เป็นลูกชายพี่ครับ"

"ห๊ะ"น้องซีได้แต่อ้าปากกว้าง เซลล์หนังหน้าพี่บลูกับเสี่ยร้านทองนี่คนละเรื่องเลยนะ

"แต่น้องซีกลับไปก่อนเถอะ วันนี้โปรไปเล่นเกมส์บ้านเพื่อน กลับสว่างนู้นแหละ"ใจคนรอนี่ห่อเหี่ยวจนแทบเหลือสองมิล... กูรอเพื่อใคร
 

ถึงจะไม่ได้เจอตัว แต่ชวัลกรที่รอจนรากแทบฝังลงไปในพื้นบ้านก็ยังไม่เสียเปล่า ชื่อยี่ห้อน้ำหอมอยู่ในกำมือน้องซีแล้ว จะซื้อไปสูดดมให้หนำใจเลยเชียว

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างเชื่องช้า วันเสาร์เด็กหัวเกรียนตื่นแต่เช้าตรู่ด้วยความตื่นเต้น ไม่ต้องมาคาดคั้นนะ เพราะว่าก็ไม่รู้ว่าตื่นเต้นอะไร แต่โคตรตื่นเต้นเลย

กริ่งดังไม่นาน มนุษย์คนเดิม ผมทรงเดิม ที่เพิ่มเติมคือชุดบอลลิเวอร์พูลเดินมาเปิดประตูให้ น้องซีฉีกยิ้มกว้างอย่างเด็กอารมณ์ดี ในขณะที่อีกคนได้แต่หน้านิ่ง ทั้งที่ในใจนั้นสงสัยว่าไอ้หัวเกรียนตรงหน้ามันเด็กผีหรือเปล่า มองแบบนี้คืออะไร หรือว่าจะเยาะเย้ยที่หงส์แพ้เมื่อคืน

อยากตบหัวให้ลั่นสักเปี๊ยะ แต่เพราะไม่อยากมีเรื่องกับอำนาจมืดของบ้าน โปรตอนเลยปล่อยให้ไอ้หัวเกรียนมันยิ้มเย้ยหยันต่อไปโดยไม่กระทืบมันให้ระคายตีน

เมื่อไอ้หัวเกรียนที่ฉีดน้ำหอมเสียฟุ้งเข้ามาในบ้าน เด็กหนุ่มตัวขาวสว่างที่ใส่ชุดแดงตัดผิวก็ปิดรั้วบ้าน ก่อนจะเดินกลับไปรดน้ำต้นไม้ที่รั้วบ้านตามคำสั่งอำนาจมืด

แทนที่จะเข้าบ้านไปเหมือนทุกคน แต่ไอ้เด็กตัวแคระแกร็นเหมือนคนขาดสารอาหารกลับมายืนมองเขารดน้ำต้นไม้อย่างสนอกสนใจแทน ยืนรดเงียบๆแบบไม่สนใจ ก่อนจะม้วนสายยางเก็บแล้วเดินเข้าบ้าน เด็กหัวเกรียนวิ่งตามเขาดุ๊กๆ เหมือนไอ้แบล็คลูกหมาลาร์บาดอร์ที่ไอ้แคปเลี้ยงไว้ไม่มีผิด
 

"มีอะไร"ไม่ได้รำคาญ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่

"คือเราจะขอบคุณที่ช่วยไว้ตอนงานโอเพ้นเฮาส์ม.s"ช่วยอะไรวะ นึกไม่ออก วันนั้นช่วยไว้ต้องเยอะแยะ

"เออๆ แค่นี้ใช่ไหม กูจะได้ไปแดกข้าว"เด็กหัวเกรียนที่พยายามคีพลุคแบดด้วยการตัดสกินเฮดตามพี่ชาย ถึงกับเหวอ เมื่อเจอความถ่อยที่แท้จริงเข้าไป

"อื้อ"ยังยืนงงงวยอยู่ที่เดิม ในขณะที่มนุษย์ชุดแดงเดินเข้าบ้านไปแล้ว
 

หัวใจของเด็ชายชวัลกรวัยสิบสี่ปลายๆเต้นระส่ำ ทั้งที่หยาบคาย แต่การแสยะยิ้มมุมปากนั่นเป็นอะไรที่โคตรคูลเลย นี่มันไอดอลของซีชัดๆ

น้องซีที่เอานิ้วโป้งตีนลบชื่อพี่กี๋ออกจากบัญชีไอดอลในสมองแล้ว บรรจงเขียนชื่อโปรตอนคนถ่อยลงไปแทน ได้แต่เฝ้ามองเฝ้าเพ้ออยูแรมเดือน พี่บลูก็แอบยัดเบอร์ลูกชายตัวเองมาให้ด้วยความสงสารเด็กหัวเกรียนที่ผมเริ่มยาวแล้ว

น้องซีได้แต่นั่งจ้องเลขหลายหลักในกระดาษ หัวใจเด็กหนุ่มตีรัวราวกลองศึกพม่า กดโทรออกด้วยความตื่นเต้น แต่พออีกฝ่ายกรอกเสียงกลับมา ก็รู้สึกหัวใจจะวาย หูร้อนหน้าร้อนไปหมด จมูกก็แสบๆเหมือนเลือดกำเดาจะไหล จนในที่สุดก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เลยชิงวางสายทั้งที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

การโทรคุยนั้นยากเกินไป น้องซีเลยเปลี่ยนเป็นส่งข้อความแทน แต่พอเริ่มพิมพ์ก็ได้แต่ลบทุกครั้ง จนสุดท้ายก็ไม่ได้ส่งอยู่ดี ได้แต่นั่งมองรูปหน้าจอซึ่งเป็นรูปที่ซีแอบถ่ายโปรตอนมาเอง มองไปมองมาอยู่นานซีก็หลับไป

คืนนั้นเด็กชายชวัลกรที่ใกล้ได้ใช้นายแล้วฝันเปียกในรอบสองปี ไม่ใช่ว่าเป็นเด็กเรียบร้อยหรืออะไร แต่ปกติจะไขออกก่อนที่มันจะล้นตอนนอน ในฝันก็ไม่มีดีเทลอะไรมาก ก็มีจุ๊บๆ ถูไถกันไปมา ตื่นมาก็โป๊ะเลย กางเกงนี่เป็นดวง

น้องซีได้นำเรื่องนี้ไปปรึกษาคุณแม่สุดที่รัก แม่บอกว่าซีชอบโปรตอน แน่นอนซีชอบ ก็โปรตอนเป็นไอดอลของซี แต่แม่บอกมากกว่านั้น ซีชอบแบบแฟน น้องซีได้แต่ร้องไห้โศกเศร้า ซีกำลังเป็นตุ๊ด คุณแม่ก็ได้แต่ปลอบว่าไม่ใช่ตุ๊ด ซีแค่เป็นเกย์ แต่น้องซีรู้สึกไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ ซีเลยยังไม่หยุดร้องไห้ จนแม่บอกว่าเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชาย น้องซีถึงค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

พอซีรู้ว่าตัวเองชอบโปรตอนเกินคำว่าไอดอล เวลาเจอกันทีไร ซีก็เขินจนตัวแทบบิดเป็นปาท่องโก๋เกลียว แค่โปรหันมอง ซีก็มือไม้สั่นจนถึงกับถือดินสอไม่ไหว มันตื่นเต้น

จนนานๆเข้า น้องซีที่เปลี่ยนจากเด็กชายเป็นนายแล้วก็เหมือนเข้าใกล้อีกคนมากขึ้น ถึงของขวัญวันเกิดจะเป็นของพี่บลู แต่คนที่ยื่นให้นี่มันเป็นอะไรที่พีคจนน้องซีวัยสิบห้าปีแทบสำลักความสุขตาย

น้องซีตอนนี้เปลี่ยนมาไว้ผมรองทรงเหมือนเดิมแล้ว คุณแม่บอกว่าผมพองๆแบบนี้เข้ากับน้องซีมากกว่า ซึ่งเสี่ยร้านทองก็เห็นด้วย เพราะทรงสกินเฮดทรงเดิมนั้น แทนที่น้องซีจะได้ลุคแบดบอยแบบพี่กี๋ ไอ้หน้าตาเรียบร้อยของซีดันไปทำให้เหมือนเพิ่งสึกจากการบวชเณรภาคฤดูร้อนแทน

ของขวัญที่ซีได้เป็นฟิกเกอร์สาวน้อยในชุดว่ายน้ำที่ส่งตรงมาจากแดนปลาดิบ บอกตามตรงน้องซีไม่ได้ปลื้มของขวัญเท่าไหร่หรอก แต่พี่บลูบอกว่าโปรเป็นคนเลือก จากที่เฉยๆตอนแรกก็รู้สึกชอบขึ้นมาอย่างประหลาด

น้องซีนอนมองฟิกเกอร์ทุกคืนก่อนนอนด้วยความสุข แม้จะเจ็บใจเล็กๆที่โปรคงจะชอบผู้หญิงนมใหญ่ๆแบบฟิกเกอร์ที่ได้มา แต่น้องซีก็ไม่อะไรหรอก แค่นี้ก็มีความสุขมากๆแล้ว

ไม่รู้จุดพลิกผันของน้องซีคืออะไร แต่อยู่ดีๆก็ก็คว้าโทรศัพท์โทรไปขอบคุณคนตัวขาวซะงั้น วันแรกๆก็คุยแบบถามคำตอบคำ แต่ไปๆมาๆเราก็คุยกันสามสี่ชั่วโมงได้ไงก็ไม่รู้ แถมคุยกันไปได้สองอาทิตย์กว่า พอถึงเวลาแล้วน้องซีไม่โทรไป คนตัวขาวก็โทรมาเอง และวันนี้ก็เช่นกัน
 

/"ทำอะไรวะ" /

"ทำการบ้านฟิสิกส์ ไม่เข้าใจเลย สูตรสี่สูตรนี่ใช้อย่างไง งง"น้องซีที่กำลังมึนจนจะอ้วกบอกไปแบบเบลอๆ

/"บอกโจทย์มา" /
 

น้องซีบอกโจทย์ไป อีกคนก็สอนน้องซีทีละบันทัดจนเข้าใจ ถ้าถามว่าตอนนั้นชอบไหม ก็คงบอกว่ามาก มากที่ว่าไม่ใช่ฟิสิกส์นะ หมายถึงคนสอนอ่ะ ชอบมาก แต่ไม่กล้าบอกไปหรอกนะ น้องซีเขิน อีกทั้งกลัวโดนกระทืบด้วย

เราคุยกันมาได้สามเดือนกว่าๆ แต่ไม่ได้จีบหรอกนะ ไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ที่มี ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็มากกว่าที่คิดแล้ว 
วันนี้เป็นวันเสาร์ น้องซีมาแต่เช้าตรู่ โปรตอนกำลังยืนรดน้ำต้นไม้ ขณะที่นายชวัลกรได้แต่ยืนมองเงียบๆ เหลืออีกห้านาทีจะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว แต่ยังมองไม่จุใจเลย อยากโดดเรียนมองต่อ แต่ถ้าโดดพี่บลูต้องมองเขาเป็นเด็กไม่ดีแน่ และคงไม่อยากให้ลูกชายมายุ่งกัเด็กนิสัยไม่ดีแน่ๆ

แม้จะอยากอยู่ต่อขนาดไหน แต่เพื่ออนาคตระยะยาว น้องซีต้องตัดใจ และเข้าเรียน
 

"เราไปเรียนก่อนนะ"เอ่ยปากบอกอีกคน

"เออ แต่ก่อนไปถามอะไรอย่าง"

"อื้อ"

"มึงชอบกูหรอ"น้องซีนี่แทบทรุด โปรรู้ได้ไง น้องซีไม่เคยบอกใครเลยนะนอกจากแม่

"มะ ไม่ใช่หรอก เราไม่ได้ชอบโปรแบบแฟนเลยนะ ไม่คิดเลย"รีบละล่ำละลักบอก

"เดี๋ยวๆ ตกลงนี่ชอบกูแบบนั้นจริงดิ"ยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้คืออะไร

"ม่ายอ่ะ"รู้สึกเหงื่อแตก "จริงๆนะ"

"เออๆ ไปเรียนไป"ไล่ส่งๆแบบไม่สนใจ ก่อนจะหันไปรดน้ำต้นไม้ต่อ

 

ซีอิ๊วถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนซอยขาสั้นๆเข้าไปในตัวบ้านด้วยความตื่นตระหนก จนคนมองได้แต่นึกขำ แต่ละอย่างที่แสดงออกมา ถ้าเขาดูไม่ออกก็สมควรแดกหญ้าแทนข้าวได้แล้ว ตอนแรกก็คิดว่ามันแกล้งแบ๊ว แต่พอนานๆเข้าเริ่มรู้แล้วมันซื่อจริงๆ

ปกติเจอแต่พวกแอ๊บใส พมาเจอไอ้พวกซื่อ ไปจนใกล้จะทับซ้อนกัคำว่าบื้อก็รู้สึกแปลกดี แต่ก็ยอมรับนะว่าบางทีก็ดูน่ารักดีเหมือนกัน

โปรตอนเสียตัวครั้งแรกให้กับรุ่นพี่ในโรงเรียนเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นโปรตอนเกรดแปดเทียบแบบส่วนพี่เขาเกรดสิบเอ็ด แต่เป็นแฟนกันได้แค่สามเดือนก็เลิก เพราะพี่เขาไปชอบเพื่อนร่วมรุ่นตัวเอง โดนทิ้งครั้งนั้นไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย แต่ก็แอบเสียดายเหมือนกัน เพราะพี่เขานมใหญ่ดี

เคยลองผู้หญิงแล้วก็ลองเปลี่ยนมาเป็นผู้ชายบ้าง แฟนคนที่สองเป็นเพื่อนร่วมรุ่นแต่คนละห้องกัน ถือเป็นประสบการณ์ครั้งแรกกับผู้ชายด้วยกัน ได้กันแล้วโปรตอนก็โอเคดี ถึงนมไม่ใหญ่ แต่ก็ฟิตมาก แต่หลังจากครั้งนั้นก็ไม่ได้คบกันหรอก เพราะอีกฝ่ายหนึ่งรู้สึกว่าการเป็นรับมันไม่ใช่ทาง ซึ่งจะให้เขาเปลี่ยนมาเป็นรับก็ไม่มีทางเหมือนกัน... ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว

คนที่สามเป็นรุ่นพี่เกรดสิบ หน้าตาน่ารักแบ๊วๆเหมือนพวกไอดอลเกาหลี ซึ่งก็ถูกจริตตรงสเปคเขามาก แต่พอได้กันแล้วก็ง๊องแง๊งน่ารำคาญ จนเขาทนไม่ไหวก็เลยตีตัวออกห่าง จนเมื่ออีกฝ่ายทนไม่ไหวก็เลิกรากันไป

ถ้าถามตอนนี้มีแฟนมากี่คน เขาเองก็ไม่แน่ใจ เพราะตอนอนุบาลเหมือนจะมีสิบกว่าคน แฟนคนแรกคือใคร ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจประจำวัน มนุษย์ที่แก่แดดแก่ลมมาตั้งแต่วัยอนุบาลก็กลับไปนอนต่อ
.
.
.

วันนี้ซีอิ๊วนัดแนะกับลุงศักดิ์ให้มารับตอนบ่ายสาม เพราะจะหาเรื่องเถลไถลอยู่บ้านพี่บลูก่อน พี่บลูชวนทางมื้อกลางวันด้วยกัน แน่นอนว่าคนอย่างชวัลกรไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน อยากเห็นมานานแล้ว มนุษย์หลอดไฟนีออนตอนกินข้าว

ทานมื้อเที่ยงเสร็จ น้องซีก็นั่งดูอีกคนเล่นเกมส์ ส่วนพี่บลูก็ขึ้นไปข้างบนตั้งนานแล้ว นั่งดูเพลินๆจนเคลิ้มแทบจะหลับ คนที่เล่นเกมส์อยู่ก็เอื้อมมือมาเขย่าแขนเขาสองสามที
 

"อะไรหรอ"ถามทั้งที่ตาปรือจะปิดแล้ว

"มึงจะกลับบ้านกี่โมง"

"ลุงศักดิ์บอกจะมาบ่ายสาม"ลุงบอกที่ไหน น้องซีบังคับให้ลุงมาบ่ายสามเองทั้งนั้น

"อืม..."

"มีอะไรหรือเปล่า"เห็นอีกคนทำหน้าเศร้าแล้วใจไม่ดี

"ไม่มีอะไร..."

"อื้ม"น้องซีจึงได้แต่เงียบ เพราะรู้จะพูดอะไร

"แล้วนี่ไม่คิดจะถามอะไรกูต่อเลยไง"กลับมาทำหน้าเซ็งๆแทน

"ก็... โปรไม่อยากให้รู้"พอซีพูดจบโปรก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน... ไม่เข้าใจว่าเล่นตัวหรอวะ

"คือวันนี้ป๊าม๊ากูไม่อยู่"ไม่แน่ใจว่ามันจะเข้าใจไหม แต่ชวนแบบนี้มากี่คน เขาเข้าใจกันหมดนะ

"ไปไหนกันอ่ะ ไปเที่ยวหรอ"มาสไตล์นี้ไอ้หัวทุยนี่ไม่เข้าใจชัวร์

"ไปเรื่องงาน"

"โห วันเสาร์ต้องทำงานอีก เครียดแย่เลย"ชักจะไปคนละประเด็นแล้ว

"อืม แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือกูอยู่บ้านคนเดียว นี่มึงเข้าใจให้ไหม"มองดูหน้าจืดๆของมันอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจว่าเข้าใจที่เขาต้องการจะสื่อหรือเปล่า

"อื้อ เข้าใจสิ ป้าแม่บ้านเลิกงานตอนห้าโมง โปรเคยบอกเรา"น้องซีไม่ได้โง่นะ เรื่องแค่นี้จำได้อยู่แล้ว

"ทำไมกูปวดหัววะ..."โปรได้แต่กุมขมับ

"พาราไหม เรามี"โปรถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ถ้ากูชวนไปกินติมตอนตีสาม นี่มึงเข้าใจไหม"

"เข้าใจสิ แต่ไปไม่ได้หรอก แม่ให้นอนก่อนเที่ยงคืน แต่มีร้านไอ้ติมเปิดตอนตีสามด้วยหรอ ขยันจัง"โปรตอนอยากจะเอาหัวโขกโต๊ะให้รู้แล้วรู้รอด

"มึงรู้จักการทำการบ้าน กับซักมือไหม"

"รู้สิ ทำการบ้านก็งานที่อาจารย์สั่งแล้วเอามาทำที่บ้านไง ส่วนซักมือคือการซักผ้าแบบมือ บางทีเสื้อบางตัวซักเครื่ิองจะรุ่ยไง เลยต้องสักมือ"ทำหน้าภูมิใจในตัวเองเต็มที่

"กิจกรรมเข้าจังหวะล่ะ"

"กิจกรรมสันทนาการหรอ เต้นตอนรับน้องปะ"อันนี้น้องซีแอบงงหน่อยๆ

"โอเค กูยอมแพ้"แล้วก็กลับไปเล่นเกมส์ต่อ
 

น้องซียังนั่งงุนงงอยู่สักพัก ในขณะที่มนุษย์ตัวขาวกำลังเมามันส์อยู่กับเกมส์สไตล์กรีกโรมันที่สยดสยองเลือดอาบจอ ไม่นานพี่บลูก็เดินเข้ามาหาคนที่เล่นเกมส์อยู่ได้นะ
 

"วันนี้ให้ใครมานอนเป็นเพื่อนไหม"เหมือนจะเป็นห่วงแต่ทำไมหน้าเจ้าเล่ห์จัง

"โปรไม่เคยพาใครมาบ้านนอนเหอะ"ตอนแรกน้องซีก็ตกใจนะที่รู้ว่าพี่บลูเป็นม๊าของโปรตอน แต่ไม่เป็นไร คุณแม่บอกว่าเก๋ดี

"อะไร ผมหมายถึงเพื่อนๆคุณหรอกครับ คิดอะไร"

"หรออออ"

"เออสิ กับข้าวอยู่ในตู้เย็นนะ"

"ครับ"

"พี่ไปก่อนนะน้องซี บ๊ายบาย"พี่บลูโบกมือลา ก่อนจะเดินฉับๆออกไป
 

ซีอิ๊วที่ไม่ยอมให้ใครเรียกชื่อเต็มๆมานานแล้วได้แต่นั่งครุ่นคิดอย่างชาญฉลาด จากบทสนทนา โปรนอนคนเดียวไม่ได้ หรืออาจจะไม่ชอบนอนคนเดียว สงสารจัง น้องซีก็เพิ่งนอนคนเดียวได้ตอนป.6เอง ปกติต้องมีคนเฝ้าให้น้องซีหลับก่อนตลอด
 

"โปรนอนคนเดียวไม่ได้หรอ"คนถามสต๊อปเกมส์ก่อนขมวดคิ้วสงสัย "เหงาหรอ"

"ก็นิดหน่อย"ทำหน้าเศร้าอีกรอบ

"ไปนอนบ้านเราไหมอ่ะ"คนฟังถอนหายใจก่อนจะส่ายหัว จะเรียกว่าเลวก็เลวเหอะ ก็รู้อยู่ว่าตอนนี้หวังอะไร ไอ้มาแล้วนอนจับมือกันใสๆ โปรตอนเลยโมเม้นต์นี้มานานโขแล้วเถอะ "งั้นเรานอนเป็นเพื่อนก็ได้"ในใจนี่ได้แต่แสยะยิ้มเลว แต่หน้าจริงทำได้แค่ตีหน้าเศร้าต่อไป

"ได้หรอ..."

"ได้สิ แต่ต้องโทรบอกแม่ก่อน"

"อื้อ..."หน้าอ้อนๆแบบนี้ น้องซีเหมือนหัวใจจะวายตาย

 

ต่อด้านล่างค่ะ

[†คุณเขียด]

ซีอิ๊ววัยสิบห้าขวบผละออกมาคุยโทรศัพท์นอกบ้านด้วยใจระทึก ได้นอนบ้านเดียวกับโปรด้วย ไม่เคยนึกเคยฝันเลยจริงๆ นอนซีอยากเห็นโปรตอนนอนหลับ ต้องน่ารักมากแน่ๆเลย
 

"แม่จ๋า"รีบกรอกเสียงลงไปทันที

/"ว่าไงครับลูก"/

"วันนี้ซีนอนบ้านโปรตอนน๊า นะๆๆ นะแม่น๊า"

/"ไม่รบกวนเขาหรอลูก"/

"โปรชวนซีเอง ไม่รบกวนหรอก"น้องซีรีบชี้แจง

/"ก็ได้ครับ แล้วอย่าไปปล้ำเขานะ"คุณแม่คนสวยของน้องซีแซว

"ไม่หรอก ซีจะทำให้โปรสมยอม อิอิ"หัวเราะตบท้ายอย่างดัดจริต

/"จ้า ลูกแม่เก่งตลอด"/

"ใช่ไหมล่ะ"ถ่อมตัวคืออะไร น้องซีไม่รู้จัก

/"ถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นรีบโทรหาแม่นะครับ ซีโตแล้ว ทำอะไรคิดดีๆ บางอย่างมันเกิดขึ้นแล้วมันแก้ไขไม่ได้ เข้าใจไหม"/คุณแม่สั่งเสียงเรียบ

"ครับผม"

/"มีถุงยางเนอะ"/เพราะเรื่องเพศเป็นเรื่องธรรมชาติ แทนที่จะปิดกั้น คุณอ้อมกลับรู้สึกว่าควรสอนให้เขาป้องกันตัวเองดีกว่าให้ลองผิดลองถูกกัน

"มีแล้วครับผม ไม่เลอะเทอะแน่นอน"เวลานอนเล่นหรรมอยู่บ้าน นอนซีใส่ถุงยางตลอดนะ ไม่ใช่ว่ารักสะอาด แต่น้องซีขี้เกียจ เพราะถ้าเลอะน้องซีต้องซักเอง นี่คือมาตรการของแม่

/"ครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะ แม่ทำงานก่อน แต่ถ้ามีปัญหาอะไรรีบโทรหาแม่ โอเค๊"/กำชับอีกรอบ แต่บางทีคุณอ้อมก็คงคิดไม่ถึงว่าลูกชายเธอมันจะซื่อเกินกว่าที่เธอคิด

"ครับผม รักแม่นะ จุ๊บร้อยทีเลย"

/"จ้า"/
 

จบบทสนทนาชวัลกรก็โทรแคนเซิลลุงศักดิ์ ก่อนจะวิ่งเริงร่ากลับไปในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง มื้อเย็นวันนั้นมีผัดผักกับน้ำมะเขือเทศ บอกเคยน้องซีแทบไม่แตะ ปกติน้องซีกินง่าย แต่เพราะในผัดผักมันมีคะน้า น้องซีเหม็นเขียวคะน้า ไม่อยากกิน ส่วนน้ำมะเขือเทศนี่หนักกว่าคะน้าอีก อ้วกแทบพุ่ง

แต่โปรตอนกลับมือความสุขกับมื้อเย็นมาก จัดการน้ำมะเขือในแก้วของน้องซีหมด ยังไปเปิดตู้หยิบเหยือกมาเทกินอีกแล้วอีก กินแบบนี้นี่เอง ผิวถึงสวย

ค่ำๆเสี่ยร้านทองที่ผมน้อยลงทุกวันโทรมาถามสารทุกข์สุกดิบ ซึ่งแน่นอนน้องซีมีความสุขมาก และก็สบายสุดๆ เตียงโปรห๊อมหอม
 

"ช็อคโกแลตไหม"เมื่ออีกฝ่ายมีน้ำใจ มีหรือน้องซีจะปฏิเสธ... ของหวานของข้า

"ขอบคุณนะ"ฉีกยิ้มกว้างก่อนจะเปิดกล่องสีดำสุดหรู ที่มีชิ้นช็อคโกแลตเรียงรายอยู่อย่างเป็นระเบียบ ด้วยความหิวโหยน้องซีโยนเข้าปากอย่างไม่ลังเล "อ่ะ ขม อื้อ"แต่ไม่ทันได้คายทิ้ง มือใหญ่ขาวจั้วก็ประกบปิดไว้

"เคี้ยวๆกลืน"ยิ่งเห็นอีกคนน้ำตาคลอก็ยิ่งอยากแกล้ง

"อื้อ..."ถึงจะทรมานจนแสบตา แต่ก็ทำตามที่อีกคนบอก แม้ว่าจะเคืองหน่อยๆก็เหอะ

"อร่อยไหม"คนผอมสูงยิ้มหวาน

"ไม่อ่ะ ขม"น้องซีส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก "มึนหัวด้วย คืออะไรอ่ะ"

"ช็อคโกแลตบรั่นดี"

"เหล้าหรอ"ช้อนตามองทั้งที่น้ำตาคลอ
 

ก็ไม่ได้คิดว่าไอ้หัวทุยตรงหน้าไม่ใช่ประเภทที่ใครจะสะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น ก็รู้ว่าตามันจะคมสวยมาก แต่ไอ้สภาพที่น้ำตาคลอเบ้าตาแดงนี่มันก็เกินไป... ทนไม่ไหวแล้วเว้ย
 

"จูบได้ไหม"ปลายนิ้วขาวสว่างลูบไปตามริมฝีปากเล็ก

"ห๊ะ จูบ จูบเลยหรอ!!!"น้องซีกำลังจะหัวใจวายแล้วจ้า หูฝาดใช่ไหม น้องซีหูฝาดใช่ไหม

"ไม่ได้หรอ"อย่าทำหน้าอ้อนได้ไหม ใจมันเต้นตึกๆๆๆ จนจะระเบิดแล้ว "นะ..."

"อื้อ..."พยักหน้าเบาๆทั้งที่ยังมึนหัวไม่หาย
 

โปรตอนยิ้มกริ่ม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆไอ้หัวทุยหน้าจืดแต่ตาคมที่กำลังนั่งสั่นงกๆจนน่าหมันเขี้ยว สองมือประคองแก้มพองๆไว้ ก่อนจะกดริวฝีปากลงไปข้างแก้ม คนหอมได้ยิ้มขำ ในขณะที่คนถูกหอมแก้มช็อคตาเหลือกจนน้ำลายจะฟูมปากแล้ว ถ้าจูบปากจริงๆมันจะไม่หัวใจวายตายเลยหรอวะ

บอกตามตรงว่าเงี่ยน แต่เห็นมันแล้วรู้สึกเลวทรามขึ้นมาในกมลและสันดานตะหงิดๆ อารมณ์ตอนนี้ถ้าบอกว่าเหมือนโปรตอนกำลังล่อลวงเด็กอนุบาลด้วยขนมก็คงไม่ผิด
 

"หึๆๆ"ปล่อยมือจากไอ้คนตาเหลือก ก่อนจะกดจูบลงไปเร็วๆ
 

เหมือนมีเสียงตูมในสมองน้องซี ทำนองเพลงที่ร้องใจจะขาดแล้วเอ๊ย ดังลั่นอยู่ในหัว น้องซีทิ้งตัวลงนอนแผ่กับเตียง ไม่ได้จะอ่อย แต่น้องซีไม่มีแฮงแล้ว
 

"ถอดเสื้อทำไม"น้องซีตาเหลือกอีกรอบเมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าที่มีกล้ามน้อยๆของอีกคน ถึงน้องซีจะซื่อ แต่น้องซีไปศึกษามาแล้วว่าผู้ชายกับผู้ชายเขาทำกันยังไง


"หึๆ"น้องซีรีบเด้งตัวนั่ง แล้วร่นถอยไปนั่งกอดเข่าชิดหัวเตียงเมื่อเห็นอีกคนคลานเข้ามาใกล้ "มึงนี่บันเทิงดีว่ะ"หัวเราะลั่นก่อนจะทิ้งตัวนอนอีกฝั่ง โดยไปให้น้องซีได้แต่นั่งสั่นอยู่ที่เดิมด้วยความหวาดกลัวต่อบางสิ่ง
 


...แม่จ๋า...

...หนูเห็นมังกร...

---------- End.

เป็นตแนพอเศษที่หาสาระไม่ได้
เมื่อก่อนน้องซีใสๆเนอะ
แต่มากวนตีนขึ้นนิด ตอแหลขึ้นหน่อยเพราะอิตัวร้าย(โปรตอน)นี่แหละค่ะ
อะไรที่รถตู้จับเด็กมันทำ อินี่ทำหมดค่ะ

ปล. ไปโหวตนิยายคนอื่น เพิ่งเห็นว่านิยายตัวเองติด 555 ดีใจอ่ะ

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ต้องบอกก่อนนะคะว่าสาเหตุที่เลิกจะเฉลยในเนื้อเรื่องหลักที่ละนิด เพราะมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่แบบตูมเดียว แต่มันเป็นปัญหาสะสม รอติดตามกันนะคะ

ประกาศนะคะ
เขียดจะไม่มาอัพเกือบ 1 สักพัก ราวหนึ่งเดือนได้
สามารถทักทานในแฟนเพจได้นะคะ
แต่แค่ไม่อัพนิยาย

รักนะ


คำผิดเยอะบรรลัย
คือแบบพิมพ์เมื่อเช้า อิเพื่อนก็ อีฟินกูให้อีกห้านาที ซ้ำไปซ้ำมา จนเขียดนี่หลอนประสาท ถึงที่หมายเดี๋ยวมาแก้เนอะ

[lizzii]

ขำอ่ะ 5555

[mild-dy]

 

[nijikii]

อ่านจบตอนนี้แล้ว
รู้สึกได้ว่า
หน่องซีนั้น...





คือหน่องซีตอนนี้จริงเรอะ 
ทำไมรู้สึกว่าซีไม่น่าโตมาเลยฟระ 55555
แต่โตมาก็ได้มาเจออิโปรไง
แต่คือมันทำลูกคนอื่นเสียผู้เสียคนหมด หน่องซีเป็นแบบนี้ก็เพราะแกสินะอิโปร
โถ โดนเขาล่อลวงด้วยความเต็มใจ

แล้วสรุปเลิกทำไม เราจะรอคำตอบ 

[❣☾月亮☽❣]

   ภาคต่อไปคือภาคฝึกมังกร

เราโหวตนิยายสุดฮาไปแล้วนะคะ   

[anterosz]

น้องซีเห็นมังกร!!
น้องซีต้องรีบจัดการกับมังกร 555

[monster]

ซีน่ารักอ่ะะะ 

[Wannida]

ฮาาาา ไม่น่าตัดฉับเล้ยยยย

[imfckwn]

สรุปแล้ว คนที่ทำให้ซีเป็นแบบนี้ คือโปรสินะ 55555555555555555555555555555555555555555555

[dekying kukkig]

นุงซีจัดการมังกรเป็นป่าวอ่ะ อุ้ยยยย ผิดๆๆๆ อิโปรรรรรนี่ฉันผิดซินะที่มองแกเป็นคนดีมาตลอด เอานุงซีตอนใสๆกลับมานะ 

[lazyishappy]

โปรตอนร้ายกาจอะ เปลี่ยนน้องซีซะได้555 1 เดือนเอง รอได้ค่ะ

[QXanth139]

หน่องซีใสซื่อมาก 

[Rafael]

หน่องซีเป็นคนใสๆ 555555

ขอบคุณคุณเขียดและรอตอนต่อไปอีกหนึ่งเดือนนะคะ 5555

[milky way]

55555 โอ้ยขำ น้องซีอิ๊ว

[Kimdodo]

นี่ขำจนท้องแข็ง นอนเล่นหรรมนี่คืออัลไลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล อิโปรนี่เหมือนตาแก่หื่นกามล่อลวงเด็กมากอ่ะ 

[alternative]

โปรมันมีช่วงช่วิตแบบเด็กน้อยบนริสุทธิ์ผุดผ่องไหม?

ดูแล้วเหมือนเกิดมาก็แก่แดดในพริบตา

[nsai.ss]

ทำไมซีตลกงี้อ่ะ...ว่มแต่โปรนี่แบบ อื้อหือมาก แต่เด็กเลยนะ