Ex or next 19.1 chawankorn is sexy
ใครที่รอฉากแพสะเทือนอยู่ น้องซีนี่บอกเลย พวกมึงรอเก้อแล้ว เพราะอิตัวขาวมันเขินยาว ยาวเหมือนตัวมันนั่นแหละ พออีกวันเราก็แว้นกลับกันตั้งแต่หกโมงเช้า หลังจากพักทานข้าว แวะเอากระเป๋าไว้ที่บ้านมัน ก็มาถึงม.ของอิหมีมันตอนราวๆบ่ายโมง
ผมไปนั่งรอมันอยู่ที่ช๊อปซึ่งมีเพื่อนในกลุ่มมันนั่งทำงานอยู่สามคน คนแรกชื่อฟีน ดูหน้าคล้ายๆโจรหน่อย แต่เป็นคนตลกแดก ในคณะนี่ไอ้โปรสนิทกับมันที่สุด แต่ที่ผมไม่เคยเห็นเพราะมันไม่ค่อยไปไหน เนื่องจากอยู่กับเมีย และเมียมันก็ดุอย่างกับหมา อันนี้ผมไม่ได้คิดเองนะ ไอ้หน้าโจรนั่นแหละบอกผมมา
อีกคนนี่ชื่อพีพี มันบอกพ่อแม่มันไปได้กันที่เกาะพีพี ตัวขาวพอกับไอ้โปรแต่ตัวเล็กกว่าหน่อย แต่เสือกไว้หนวดไว้เคราราวกับมีน้าแอ๊ดคาราบาวเป็นไอดอล ส่วนคนสุดท้ายนี่ดูเนิร์ดๆหน่อย สารร่างนี่สูงกว่าแฟนผมอีก ชื่อน้องปลั๊ก ไม่ใช่ปลั๊กเฉยๆ ชื่อน้องปลั๊ก ใครเรียกไม่ครบมันจะไม่คุยด้วย แต่ดูทรงแล้วมันเนิร์ดสร้างภาพ เนิร์ดแบบตอแหลอ่ะ ก็ดูดิ แม่งใส่เสื้อเชิ้ตติดกระดุมชิดคอหอย แต่เสือกใส่กางเกงเจเจสีบานเย็นกับอีแตะช้างดาวอย่างเปื่อย
ผมนั่งเล่นเกมส์ นั่งคุยกับเพื่อนไอ้โปรสามตัวไปราวชั่วโมงกว่าๆ มนุษย์แฟนตัวขาวก็เดินอารมณ์ดีเข้ามาในห้องช๊อป พอรวมตัวเป็นหกชีวิตอภินิหารปุ๊บ กูก็เหมือนไร้ตัวตนปั๊บ
ด้วยความที่ม.มันอยู่ใกล้บ้านผม มนุษย์แฟนมันกลัวผมเบื่อ ก็เลยพาผมมาทิ้งไว้ที่บ้าน ในขณะที่มันจะกลับไปทำงานกับเพื่อนต่อ ซึ่งผมก็โอเคกับเพื่อนมัน แต่ผมก็แอบอึดอัดนะ เวลาที่พวกมันคุยเรื่องที่ผมไม่รู้
“เดี๋ยวเย็นๆกูมารับไปกินข้าว”มันขยี้หัวผมจนยุ่ง
“อื้อ ขับรถดีๆนะ”ผมบอก
“เออ เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรบอก”คว้าหมวกกันน็อคขึ้นสวม ก่อนจะใส่เกียร์แล้วบิดรถออกไป โดยมีผมยืนโบกมือให้ที่หน้ารั้วบ้าน
เดินกลับเข้ามาในบ้าน วันนี้พ่อผมไม่อยู่ มีตรวจงานที่สาขาต่างจังหวัด ทั้งบ้านจึงเหลือแค่ป้าศรีแอนด์เดอะแก็งค์เท่านั้น
ผมขึ้นมานอนพักผ่อนบนห้อง โดยที่ไม่ลืมตั้งปลุกไว้ตอนห้าโมงเย็น นอนเล่นไลน์รอราวครึ่งชั่วโมง โปรก็ยังไม่โทรมาสักที ผมแม่งก็ชักจะเป็นห่วง กลัวมันเกิดอุบัติเหตุหรือเป็นอะไรขึ้น เพราะเวลามันไปไหนคนเดียว อิตัวยาวมันจะขับรถไวราวกับวิญญาณนักแข่งเอฟวันเข้าสิงมันก็ไม่ปาน
คิดถึงตรงนี้ผมก็เริ่มร้อนใจแปลกๆ เลยไม่คิดจะรออีกต่อไป ผมกดโทรออก จนจบสายแรกยังไม่รับผมก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว เพราะปกติไม่เคยต้องรอ โปรรับโทรศัพท์ไวตลอด หรือมันจะเป็นอะไรวะ พอสักสิบสายผมก็เริ่มไม่โอเคแล้ว เป็นห่วงมันไปหมด
มือซ้ายยังคงแนบโทรศัพท์กับข้างหู มือขวาคว้ากุญแจรถ อยู่แบบนี้ผมนอนไม่ได้แน่ ผมเป็นห่วงมัน แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเดินออกจากห้องด้วยซ้ำ ปลายสายก็รับเสียก่อน
/“เออ มึง... กูขอโทษ ถึงนานแล้วว่ะ แต่ลืมโทรบอก”/ได้ยินเสียงมันผมก็โล่งใจ
“โอเค ไม่เป็นไร ทำงานไปเถอะ เดี๋ยวเรานอนก่อน”คือบางคนอาจจะโกรธนะ แต่ผมเฉยๆอ่ะ คนเรามันก็ลืมกันได้เนอะ แค่มันไม่เป็นอะไรผมก็โอเคแล้วว่ะ
/“ฝันดี เดี๋ยวเย็นๆไปรับ”/
“จ้า”แล้วผมก็กดวางสาย ก่อนจะไปทิ้งตัวลงนอน
.
.
.
ผมตื่นมาอีกทีด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ถูกตั้งปลุกไว้ ลุกขึ้นอาบน้ำอย่างงัวเงียเสร็จ ก็มานั่งแต่งตัว เอาหนังสือออกมาอ่านทวน เพราะตอนเปิดเทอมอาจารย์แม่งชอบหักดิบ ฮาร์ดคอร์ควิซทวนของเก่าเก็บคะแนนกันตั้งแต่คาบแรก
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องทำให้ผมละสายตาออกจากหนังสือ เหลือบตามองนาฬิกาที่ตีบอกเวลาหกโมงครึ่ง
“คุณซีขา ให้ป้าตั้งโต๊ะหรือจะให้ยกมาบนห้องดีคะ”เออว่ะ ผมลืมบอกป้าศรีไปเลยว่าผมจะไม่ทานมื้อเย็น
“เดี๋ยวผมออกไปทานข้างนอกกับโปรครับป้า”
“อย่างนั้นหรอคะ เอาแซนวิสรองท้องก่อนไหมคะ”ป้าถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรครับป้า ป้าศรีทานข้าวเถอะครับ เดี๋ยวถ้าซีหิว เดี๋ยวซีลงไปบอกเนอะ”
“ค่ะ ถ้าหิวโทรไปที่ครัวนะคะ”
“ครับผม”
เอาจริงเลยนะ แอบหิวเหมือนกัน แต่คุณเป็นปะ แบบถ้ากินแล้วจะเผลอกินจนอิ่มอ่ะ ซึ่งผมก็เป็นแบบนั้นไง ถ้าได้กิน กูกินจนจุกแน่ๆอ่ะ
ผมนั่งอ่านหนังสือต่อ นาฬิกาตอนนี้ตีบอกเวลาสองทุ่มแล้ว แน่นอนกูหิวจนทนไม่ไหวแล้ว เลยลงไปหาอะไรที่กินที่ครัว โชคดีที่ป้าศรีทำสปาเก็ตตี้ไวท์ซอสกุ้งเก็บไว้ให้ผมในตู้เย็น
ทานเสร็จผมก็ไลน์ไปถามโปร ไม่อยากโทรเพราะกลัวรบกวนตอนทำงาน ไลน์ไปก็พอ แบบถ้าว่างก็ตอบ ไม่ว่างก็ไม่ต้องตอบ
‘หิวไหมโปร ให้เราซื้ออะไรไปให้กินไหม’รอไม่นาน ข้อความของผมก็ขึ้นอ่านอย่างรวดเร็ว
Proton : ซี
Proton : กูขอโทษ
Proton : นี่กูกินข้าวอยู่กับอาจารย์
ตอบแบบนี้มา ต่อให้เป็นกูก็เถอะ บอกเลยว่ามีหน้าสั่น
‘ไม่เป็นไร’ไม่ได้โกรธ แต่ก็ไม่ได้โอเค
Proton : มึงกินอะไรยัง
Proton : เดี๋ยวกูไปรับตอนนี้เลย
Proton : ขอโทษจริงๆ
‘ไม่ต้องมาหรอก ออกมาแบบนี้เสียมารยาทกับอาจารย์’
‘ไม่ต้องห่วงนะ เรากินแล้ว’
ผมพิมพ์ตอบไป ทำไมผมถึงโกรธมันไม่ลงสักทีวะ เฮ้อ
Proton : เดี๋ยวทำงานห้องไอ้ธันเสร็จโปรไปหานะ
Proton : ไม่โกรธเนอะ
ทำความผิดทีนี่แบ๊วเชียวนะไอ้สัตว์
‘ไม่โกรธ เราเข้าใจ’
‘ถ้าดึกก็นอนห้องธันไปเลยนะ’
‘ขับรถดึกๆเราเป็นห่วง’
ผมพยายามเข้าใจโปรนะ เพราะตลอดที่ผ่านมามันก็เข้าใจเรื่องที่ผมไม่ค่อยว่างมาตลอด
Proton : โอเค
Proton : น่ารักแบบนี้กูรักตายห่า
Proton : เดี๋ยวคืนนี้ไปนอนกอด
ไม่รู้เขินเห้อะไร แต่กูเขินอีกล่ะ
‘อื้อ จะรอนะ’
คุยกันไม่นาน โปรก็ไม่ตอบแล้ว เพราะจะแว้นไปทำงานต่อที่ห้องไอ้ธัน ผมนั่งซิมบ้าภาคแรกรอเวลาไปพลางๆ ดูไปดูมาเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เพราะเสียงโทรศัพท์ คว้านาฬิกาตั้งโต๊ะมาดู ตีบอกเวลาตีสอง เวลานี้โปรคงไม่มาแล้วแหละ
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นเบอร์ไอ้เพลส คงโทรมาชวนไปกินเหล้านั่นแหละ แต่ผมคงไม่ไปหรอก มีแฟนแล้วว่ะ โตแล้วด้วย คิดได้แล้วด้วยว่าการที่ไปนั่งแดกเหล้าไปวันๆมันไม่มีอะไรดี
“มีไรมึง”ไม่รับก็ได้ แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยผมหลายๆอย่างไง
/”พวกกูจะไปต่อร้านแถวบ้านมึง... มาไหม”/
“โทษทีนะมึง แต่กูอาบน้ำนอนแล้วว่ะ ไว้คราวหลังนะเว้ย”
/”ไม่เป็นไรมึง ไว้เจอกันคราวหลังเว้ย”/ไอ้เพลสมันก็ดีนะครับ แต่จะดีกว่านี้ ถ้ามึงไม่เที่ยวแม่งแทบทุกคืน
“เออ กูนอนแล้วนะ”แล้วผมก็กดวางสาย
เปิดเข้าแอพลิเคชั่นสีเขียวก่อนจะพิมพ์ไปหาอิตัวขาวที่หาเงียบไปนานแล้ว
‘ฝันดีนะโปร’
พิมพ์เสร็จผมก็ทิ้งตัวลงนอนและหลับไวราวกับกูกำลังจะไหลตาย
.
.
.
ตื่นมาอีกทีก็เจ็ดโมงแล้ว เพราะกลับมาจากทริปเที่ยวเร็วกว่ากำหนด แจน ฟอยด์ จีจี้ที่กำลังขึ้นเครื่องไปเกาหลีตอนบ่าย เลยนัดผมออกไปหาอะไรกิน ไม่ใช่ว่าคิดผมหรืออะไรหรอกนะ พวกแม่งอย่างเสือกไง อิฟอยด์ถึงขั้นติ่งคู่ผมจนจะสร้างเพจให้อยู่รอมร่อล่ะ ติดที่ผมไม่อยากออกสื่อไง เลยยั้งๆมันไว้อยู่
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ราวๆสิบโมงผมก็ขับรถมาถึงร้านที่พวกมันสิงกันอยู่ อิสามตัวพร้อมไอ้ไทม์(ที่โดนบังคับให้ขับรถมาส่งพวกมัน) นั่งรอผมอยู่ในร้านอยู่แล้ว ในขณะที่เพื่อนสั่งเครื่องดื่มกับขนม กูก็จัดของคาวอย่างมักกะโรนีไก่มาเบิกฤกษ์มื้อแรกของวันเลย
พวกมันก็ถามสารทุกข์สุขดิบผมไปตามปกติ ผมก็แค่เล่าว่าไปไหนกันมาบ้าง ไม่ได้ลงรายละเอียดอะไรมาก แบบสงสารแฟนตัวเอง ทำเสี่ยวไว้หนักอยู่
“เมื่อคืนกูไปกับพวกไอ้เพลสมา เจอผัวมึงด้วย”ไอ้ไทม์บอก ผมก็พยักหน้ารับรู้
“คงไปกับพวกเพื่อนมันนั่นแหละ”
“เออ ก็เห็นมากันกันกลุ่มใหญ่อยู่”ไอ้ไทม์บอก คือผมเข้าใจว่ะ คนเรามันก็ต้องมีสังคมอ่ะ
“เออนี่พวกมึง เทอมหน้าเข้าชมรมอาสาสมัครของคณะวิทยาเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ คือแบบว่ากูเคยไปประชุมสโมแทนอ่ะ ประธานคณะแม่งงานดีเหี้ยๆ”เมทแล็บผมที่นองอกกะทันหันเริ่มทำหน้าเพ้อๆ
“แล้วประธานคณะเกี่ยวอะไรกับค่ายอาสาวะ”
“เขาเป็นประธานชมรมด้วยไงสัตว์ เรื่องแค่นี้ทำไมคิดไม่ได้ห๊า อิไทม์”อยู่นิ่งๆแบบกูก็ไมโดนแล้ว
“เทอมหน้าเราเรียนหนักนะมึง”จีจี้บอก
“ถ้าว่างก็ค่อยไปไงมึง เข้าเหอะ คนนี้กูชอบจริงๆ แบบกูไม่เคยเป็นแบบนี้อ่ะ”พวกผมได้แต่ถอนหายใจ พูดมาขนาดนี้แล้ว กูไม่ไปด้วยก็โคตรใจหมาล่ะ
เมื่อถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว ผมก็แยกย้ายกันไป ขึ้นมาบนรถถึงได้รู้ว่าผมลืมโทรศัพท์เอาไว้ มีมิสคอลจากโปรสิบกว่าสาย ยังไม่ทันจะโทรกลับ รูปคู่ที่โชว์ขึ้นก็ต้องทำให้ผมต้องรีบกดรับ
“โทษที เราลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ”ผมรีบบอก
/”ไปไหนแต่เช้า”/ถามเสียงนิ่ง
“ออกมาหาพวกจีจี้”
/”อืม”/ดูก็รู้ว่าแม่งอารมณ์ไม่ดีแล้ว
“แล้วโปรอยู่ไหนอ่ะ”ผมเสียบกุญแจแล้วสตาร์ทรถ
/”...”/เงียบใส่กูซะงั้น
“เราขอโทษจริงๆ”
/”เมื่อคืนมึงอยู่ไหน”/กูรู้เลยว่ามันจะดึงเข้าเรื่องไหน มันคงเห็นไอ้ไทม์ที่ร้านเหล้า คงคิดว่าผมคงมาด้วย เพราะผมก็เคยเหล้าว่าสมัยปีหนึ่งปีสองนี่ ผมกับไอ้ไทม์นี่เที่ยวแทบทุกวัน บางคนอาจคิดว่าจับผิด แต่ผมโอเคเว้ย ถามตรงๆอ่ะดีแล้ว ได้เคลียร์ๆกันไป
“อยู่บ้านครับ”
/”...”/
“อยู่บ้านจริงๆ เปิดกล้องวงจรปิดหน้าบ้านเราให้ดูก็ได้”ผมบริสุทธิ์ใจอ่ะ
/”อืม แล้วกินข้าวยัง”/น้ำเสียงกลับมาปกติแล้ว
“กินแล้ว โปรล่ะ”ผมถามก่อนจะถอยรถออกจากที่จอด
/”ยังไม่ได้กิน จะไปกินข้าวกับเมีย เมียก็ไม่อยู่”/ทำเสียงอ้อนใส่กูอีกแล้ว
“รอเราอยู่ที่บ้านหรอ”
/”เปล่า อยู่ม.แล้ว”/ยังคงทำเสียงแบ๊วอย่างไม่จบไม่สิ้น
“ไม่งอแงเนอะ เดี๋ยวเราซื้อข้าวไปให้”ดีนะวันนี้รถไม่ติด ไม่งั้นผมคงประสาทแดกถ้าต้องขับรถไปด้วยคุยโทรศัพท์ปด้วยแบบนี้
/”เร็วๆนะ”/
“หิวมากเลยหรอ”
/”เปล่า คิดถึง”/คนอย่างอิตัวขาวนี่จับผิดง่ายจะตาย อย่างเช่นตอนนี้ที่ทำตัวน่ารักกับผมแบบนี้ เพราะมันรู้สึกผิดที่ไปแดกเหล้ามาเมื่อคืนไง
“เมื่อคืนโปรทำงานทั้งคืนเลยหรอ”ผมก็ชอบให้มันอ้อนนะ แต่แบบปกติมันก็ดีอยู่แล้วไง ดังนั้นเฉลยไปเลยดีกว่าว่าผมรู้แล้ว เห็นแบบนี้ผมสงสารอ่ะ มันคงอึดอัดพิลึก
/”อื้อ เหนื่อยมากเลย”/กูนี่อยากจะหัวเราะให้ลั่น อะไรคือการตอบไม่เต็มเสียง ไม่สมกับเป็นมึงเลยจ้า
“ไม่อ้อมค้อมเลยนะ เรารู้แล้วว่าโปรไปกินเหล้าเมื่อคืน เรื่องนั้นเราไม่โกรธเลยนะ แต่เรื่องโกหกเราเนี่ย ทีหลังไม่โกหกได้ไหม มีอะไรก็บอกกันตรงๆเลย”ผมบอกเสียงเรียบๆ ไม่ต้องโกหกหรอก กูดูมึงออก เหมือนที่มึงก็ดูกูออกนั่นแหละ
/”ซี คือกู...”/แล้วเสียงก็เรียบหายไป
“โปร”ผมกรอกเสียงลงไป แต่ดันเงียบ ผมเลยยกโทรศัพท์ออกจากหู อ่าวอิห่า แบตกูหมด
แต่ก็สมควรหมดนั่นแหละ เมื่อวานผมลืมชาร์ตแบต ในรถก็ไม่มีสายชาร์ตด้วย ช่างมันเถอะ ไปซื้อข้าวให้แฟนก่อนที่มันจะหิวตายดีกว่า
------19.1
สปอยด์ไง
พาร์ทอิหมี
"เหี้ยเอ๊ย! อิอ้วนมันโกรธกูจริงๆ"พูดจบโปรตอนก็กดโทรไปหาปลายสายอีกครั้ง "ปิดเครื่อง"
"ใจเย็นเว้ย เมียมึงแบตหมดหรือเปล่า"น้องปลั๊กที่สวอนเลคออกมาจากห้องน้ำหลังขี้เสร็จแล้วบอกปลอบเพื่อน
"ไม่อ่ะ มันไม่เคยปล่อยให้แบตหมด"โปรตอนรู้จักนิสัยแฟนตัวเองดี ถึงจะไม่ชอบคุยโทรศัพท์ แต่เพราะต้องติดต่อกับแอดไวเซอร์ตลอด เลยไม่เคยปล่อยให้แบตหมด "แม่ง! มันโกรธเรื่องกูโกหกแน่ๆเลย เหี้ยเอ๊ย! ไม่น่าโกหกเลยกู"
"คือมึงจะตื่นเต้นเหี้ยอะไร เมียงอนก็ง้อสิวะ"ฟีนที่นอนผึ่งไข่ตากแอร์อยู่นานเอ่ยแนะนำ
....... จบสปอยด์
มากระปริบกระปอย
ชีวิตเขียดเวลาคิดว่าว่างทีไร งานแม่งจะเข้าตลอด
นี่เพิ่งกลับห้อง เฮ้อ
เดี๋ยวคืนนี้จะปั่นอีกครึ่งให้จบนะ
ถ้าเสร็จก็ึงได้อ่านพรุ่งนี้
รักทุกคนนะ จิบิ
ถ้าชอบก็ดันอิอ้วนด้วยเด้อ
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันนะคะ
หัวข้อ: ✜✜✜▶ Ex or Next? เมื่อผมจีบ... มนุษย์แฟนเก่า ◀✜✜✜ (อ่าน 693061 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก