วันแต่ง
เหล่าบันดาแขกในสังคมชั้นสูงถูกเชิญมางานมากมายทั้งเซเลป ดารา นักธุรกิจ เหล่าคนดัง และเครือญาติของทั้งสอง เดินกันเต็มงาน งานแต่งงานถูกจัดในโรงแรมหรูระดับ5ดาว ตรีมงานคือ เทพนิยาย ทุกคนจึงใส่ชุดแฟนซีและมีหน้ากากกันเกือบทกคน...งานทุกอย่างดำเนินการไปอย่างราบรื่น พ่อแม่ของพายุกับมังกรก็ต้อนรับแขกกันจนไม่มีเวลาไปดูคู่บ่าวสาวว่าแต่งตัวกันไปถึงไหนแล้ว
ในห้องแต่งตัว....
ทั้งสี่ถูกแยกห้อง พายุอยู่กับข้าวฟ่างฟ้าครามอยู่กับมังกร ทั้งหมดอยู่ในอารมณืแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“แต่งหล่อๆมึง”ฟ้าครามจัดชุดแต่งงานของร่างเล็กให้เข้าที่พร้อมกับยื่นน้ำให้ดื่ม
“ใจเย็นนะมึง แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย” มังกรพยักหน้านิดๆ
“กูรักมึงนะคราม กูขอโทษที่อยู่เคียงข้างมึงไม่ได้”พูดแล้วน้ำตาพาลจะไหล มังกรเม้มปากแน่นกลั้นเสียงร้องไห้ของตัวเอง ฟ้าครามลูบหัวช้าๆ มังกร”ม่รู้ตง ฟ้าครามลูบหัวช้าๆ มังกร”ไม่รู้ตวเองเลยว่าตัวเองกำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทราโดยยานอนหลับที่ร่างสูงใส่ในน้ำให้กินดวงตาเรียวค่อยๆปิดลงช้าๆในอ้อมแขนของร่างสูง
“พุฒ จัดการได้เลย” ร่างสูงโทรหาลูกน้องคนสนิท
(//ครับนาย//)
ฟ้าครามอุ้มมังกรใส่รถเข็นผ้าปูของทางโรงแรมที่เขาเตรียมเบาะนุ่มรองไว้ร่างสูงโปร่งนอนคุดคู้อยู่ในนั้น ฟ้าครามเรียกแม่บ้านที่จ้างให้เข็นรถลงไปที่ลานจอดรถ อีกยี่สิบนาทีเขาจะตามลงไป และสั่งแม่บ้านให้เฝ้ามังกรไว้อย่าให้ใครมาเห็น ผ้านวมผืนใหญ่ถูกยกคุล่มร่างที่นอนหลับสนิทจนมิด เหลือเพียงช่องว่างนิดๆให้พอมีอากาศหายใจ
พอแม่บ้านเข็นรถออกไปเขาก็โทรหาพายุที่กำลังจะเข้าพิธีว่าเรียบร้อย
“จัดการได้เลยพี่ยุ”ฟ้าคราม
+++++
“พี่ยุ ไอ้กรหายไปไหน” เป็นร่างเล็กที่โดนพายุลากออกจากห้องแต่งตัวขึ้นไปบนแท่นพิธี เวลล์คลุ่มของชุดเจ้าสาวปกปิดใบหน้าหวานเอาไว้
“นี่มันอะไรกันครับพี่ยุ”ฟ่างพยายามจะหยุดเดินเพื่อเอาคำอธิบายจากร่างสูง แต่ทว่าพวกเขามาหยุดตรงประตูพรมแดงที่จะนำพาเขาไปยังแท่นประรำพิธี
“เงียบๆไว้”แล้วพายุก็เดินอ้อมไปอีกด้านและเดินขึ้นเวทีไป ปล่อยให้คนตัวเล็กลอยคว้างอยู่ตรงนั้น และที่สำคัญพ่อของมังกรจะต้องเป็นคนพาเขาเดินไปส่งให้พายุ แล้วเขาไม่ใช้มังกรส่วนสูงมันต่างกัน ฟ่างยื่นสั่นเป็นเจ้าเข้า
หมับ!!!
“เฮือกก” ร่างบางสะดุ้งจนเกือบปล่อยกรี๊ด เขาประหม่าสุดๆ แถมยังงงกับเหตุการณตรงหน้า มือหนาของฟ้าครามคว้าเอาแขเล็กและจูกงเดินไปยังพรมแดง
“ใจเย็นนะฟ่าง เงียบไว้ อย่าทำเรื่องให้มันวุ่นวาย กูทำทุกอย่างเพื่อมึงกับมังกร อย่าให้มันล่มไม่เป็นท่า”เสียงเย็นเยียบกระซิบข้างหูข้าวฟ่าง
“ทำอะไรของมึงวะ แล้วถ้าพ่อแม่หมอมันรู้ว่ากูไม่ใช้ลูกเค้า มึงจะทำไง”เสียงหวานกระซิบเครียด
“ทำตามที่พี่ยุบอกก็พอ เข้าใจไหม” เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงแท่นพิธี ร่างเล็กสั่นไปหมด จนมือเล็กถูกกอบกุมด้วยมือหนาของพายุและบีบมันเบาๆให้ผ่อนคลายสองคนสบตากันนิ่ง
“พุฒบอกให้พ่อกับแม่มังกรว่ากูพร้อมเซ็นสัญญาแล้ว ตอนนี้ คงกำลังสาบานรักกันอยู่ ขอแค่สาบานรักกันเสร็จทุกอย่างก็จะเป็นไปตามแผน
พุฒถูกสั่งให้พาตัวผู้ถือหุ้นใหญ่มาที่ห้องสูทที่เขาเตรียมไว้เซ็นสัญญากันโดยเฉพาะซึ่งสหรัฐกับก้องภพก็ยอมตามมาโดยไม่ขัดข้องเพราะให้รตากับภิมผการับหน้าแทนได้
เรื่องธุรกิจของพวกเขาสำคัญกว่า วีย์ที่เดินอยู่รอบๆงานได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้เพราะแค่เห็นเจ้าสาวก็รู้ทันทีว่าใคร บันดาแขกต่างๆก็ไม่ได้สนใจอะไรมานักเพราะงานแต่งงานของสังคมแบบนี้ส่วนมากมักจะมีแต่เรื่องธุรกิจและการจับคู่กับทายาทดังๆรวยเท่านั้น
ตอนนี้ ข้าวฟ่างกับพายุ กำลังยืนอยู่หน้า บาทหลวง โดยทั้งสองยืนหันหน้าเข้าหากัน
ฟ่างไม่พูดอะไร ใจดวงน้อยมันเต้นแรง ตอนนี้เขาต้องเข้าพิธีแต่งงานแทนเพื่อนรักกับคนรักของตัวเอง เหมือนฝันของเขาจะเป็นจริง...
บาทหลวง: เจ้าบ่าว เจ้าสาว ท่านทั้งสองตั้งใจที่จะร่วมชีวิตเป็นสามีภรรยา กันตามพระประสงค์ของพระเจ้า จงให้คำมั่นสัญญาและปฏิญาณต่อกันจำเพาะพระพักตร์พระเจ้า และต่อหน้าสุภาพชนในที่นี้ว่าท่านทั้งสองจะเอาใจใส่เลี้ยงดูกันจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกันด้วยความอดทน และจะรักษาบัญญัติ แห่งชีวิตรมรส ที่พระเจ้าทรงตั้งไว้ด้วยความเพียรพยายาม ถ้าท่านมีความตั้งใจเช่นนั้น จงให้คำสัญญาและปฏิญาณต่อกันด้วยความจริงใจ (พายุข้าวฟ่างหันหน้าเข้าหากันจับมือกัน )
พายุ: ข้าพเจ้า นายมารุต เกรียงไกร ขอสัญญา และปฏิญาณต่อพระผู้เป็นเจ้าและต่อสุภาพชนในที่นี้ว่า ข้าพเจ้ายินดีและเต็มใจรับ นายปานณภพ สุริยะบดี เป็นภรรยาของข้าพเจ้า ไม่ว่าจะมั่งมี หรือยากจน ไม่ว่าทุกข์หรือสุข เจ็บป่วยหรือสุขสบาย ข้าพเจ้าจะเป็นสามีที่รักใคร่ และสัตย์ซื่อต่อผู้เป็นภรรยาตลอดไป
ข้าวฟ่าง:...เอ่อ...คือ
ร่างเล็กอึกอักเล็กน้อยเพราะตนเองไม่ได้ท่องอะไรแบบนี้มา มองไปที่ร่างสูงด้วยใจเต้นระทึก มือสั่นไปหมด
“ข้าพเจ้า นายปานณภพ สุริยะบดี ขอสัญญา....เอ่อ.... และปฏิญาณต่อพระผู้เป็นเจ้าและต่อสุภาพชนในที่นี้ว่า ข้าพเจ้ายินดีและเต็มใจรับ นาย มารุต เกรียงไกร เป็นสามีของข้าพเจ้า ไม่ว่าจะมั่งมี หรือยากจน ไม่ว่าทุกข์หรือสุข เจ็บป่วยหรือสุขสบาย ข้าพเจ้าจะเป็นภรรยาที่รักใคร่ และสัตย์ซื่อต่อผู้เป็นสามี ตลอดไป….ฟู่” ร่างเล็กลอบถอนหายใจ นึกเอาคำพูดที่ร่างสูงพึ่งพูดมันออกไป พร้อมกับอ่านปากของคนรักไปด้วยเขาจึงผ่านมันมาได้...
พายุหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋า ฟ่างเองก็ทำหน้าเหรอหลา ก่อนที่พายุจะกระซิบให้เอาแหวนออกมาดีนะที่ฟ้าครามยัดแหวนใส่ในกระเป๋าตอนเดินมาส่งมอบแหวน และสวมแหวนแห่งความรักและคำมั่นสัญญา
บาทหลวง: เจ้าบ่าว และเจ้าสาว ท่านจะมอบของสิ่งใดให้แก่กันเพื่อเป็นเครื่องหมายแห่งความรัก และสัญญาของท่าน บาทหลวงรับแหวนจากข้าวฟ่างและพายุ แล้วท่านชูแหวนขึ้น พร้อมกล่าวว่า:
แหวนทองคำบริสุทธิ์สองวงนี้ เป็นเครื่องหมายแห่งความรักและคำสัญญา แสดงว่าท่านจะช่วยกันรักษา และทะนุถนอมความรักที่มีต่อกันให้บริสุทธิ์ แหวนนี้เป็นวงกลมเชื่อมกันสนิท ไม่มีจุดเริ่มต้นและไม่มีที่สิ้นสุด จงมอบให้เป็นความรัก และเป็นเครื่องหมายตราประทับในดวงใจของท่านทั้งสอง ตั้งแต่บัดนี้ไปจนชั่วนิรันดร์
เมื่อบาทหลวงกล่าวเสร็จก็มอบแหวนให้ทั้งคู่ผลัดกันสวมใส่พายุยิ้มรับกับแหวนที่เขาบรรจงใส่ให้ข้าวฟ่างมันพอดีกับนิ้วเล็กเพราะเขาเป็นคนซื้อเอง ฟ่างค่อยสวมแหวนให้ร่างสูงเช่นเดียวกัน
“พี่สัญญาไว้แล้วไง ว่าพี่จะเป็นของฟ่างแค่คนเดียว”
“ฮึก พี่ยุ...”น้ำตาแห่งความปลื้มปิติมันเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ข้าวฟ่างรู้สึกตื้นตันและมีความสุข นึกย้อนไปถึงคำมั่นที่ให้กันไว้ ว่าจะเป็นของกันและกันตลอดไป..
“พี่รักฟ่างนะ...เราแต่งงานกันแล้วนะ นับจากนี้ไปฟ่างจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตพี่ เป็นคนที่พี่มอบหัวใจให้เราเก็บรักษา..จำที่พี่บอกได้ไหม ว่าพี่อาจไม่มีโอกาสได้ทำอะไรแบบนั้นกับฟ่างอีก เพราะวันนี้พี่จะให้ฟ่างเป็นคนทำให้พี่ เข้าใจแล้วนะครับคนดี”
“ฮึก..พี่ยุ” ร่างเล็กพูดไม่ออก เพราะวันนั้นวันที่พายุทำข้าวต้มให้กินเหตุการณ์และคำพูดมันย้อนมา...ร่างเล็กยิ้มแก้มปริพุ่งตัวเข้าสวมกอดร่างสูงไว้แน่น
รตาและภิมผกาเดินมาที่หน้าเวที ทั้งคู่เบิกสายตากว้าง ด้วยความตกใจ เพราะพายุเปิดผ้าคลุมหน้าข้าวฟ่างออกและก้มลงจุมพิตร่างเล็กด้วยความรัก จูบดูดดื่ม เขาไม่อายสายตาใคร อีกทั้ง บรรดาแขกเหรอก็พากันตบมือแล้วโห่ร้องกันเกรียวกราวแสดงความยินดี หารู้ไม่ว่าเจ้าสาวคนนั้นไม่ใช่เจ้าของงาน
“ตายุ!!!”
“หนูฟ่าง?”
ทั้งสองผละออกจากกัน พายุยิ้มอ่อนให้มารดาเขาจำต้องผิดสัญญาเพราะไม่อาจจะพรากความรักของใครไปจากใครได้ทั้งนั้น วันนั้นเขาจึงตัดสินใจร่วมมือกับฟ้าครามสลับตัวเจ้าสาวตอนขึ้นทำพิธี
วีย์เดินมาสมทบและพาคุณหญิงทั้งสองที่กำลังช็อกและทำอะไรไม่ถูกเมื่อคู่รักเกิดสลับตัวกัน และที่สำคัญมังกรหายไป...
“แม่ต้องการคำอธบายพายุ”
“เราด้วยข้าวฟ่าง บอกแม่มานะว่าเพื่อนตัวดีของเราอยู่ที่ไหน”คุณหญิงรตาคาดคั้นร่างเล็กเพื่อเอาคำตอบ
“นายหญิงผมว่ารอให้งานเลี้ยงเลิกเสียก่อนดีกว่าครับ ถ้าเอะอะโวยวายตอนนี้เรามีแต่เสียกับเสีย รอคุณสหรัฐกับคุณก้องภพกลับมาจากเซ็นสัญญาดีกว่านะครับ”วีย์ออกความคิดเห็น ขืนโวยวายมันจะเป็นข่าวซะเปล่าๆ
....
อีกด้าน ในห้องสูทสุดหรู ก้องถพกับสหรัฐมองบุรุษหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาโดยเฉพาะก้องภพ ที่ดูจะตกใจมากเมื่อเห็นว่าคนที่กว้านซื้อหุ้นของเขาไปจนเกือบหมดคือ ฟ้าคราม เพื่อสนิทของมังกร คนที่เขาเห็นมาตั้งแต่ เด็ก
“คราม เราหมายความว่ายังไง ที่เราซื้อหุ้นของโครงานที่เหลือทั้งหมด”ก้องภพวางเอกสารที่อ่านอย่างถี่ถ้วนและหลายรอบ
“หุ้น60% 600ล้าน จะโอนเงินเข้าบัญชีของอา ถ้าอาเซ็นสัญญานี่ ตกลงว่ายังไงครับ” เขาใช้นำเสียงราบเรียบอย่างคนที่มีชัยเหนือกว่า ใบหน้าหล่อคมใช้สายตากดดัน
“โครงการ 1000ล้านจะล้มเอาได้นะครับ ถ้าอาตัดสินใจช้า” ก้องหันไปขอคำปรึกษากับเพื่อนรัก
ร่างสูงเอนหลังพิงโซฟาอย่างใจเย็น เพราะไม่ว่ายังไงก้องภพก็ต้องยอม
“เราทำแบบนี้ทำไมฟ้าคราม” ก้องถามอย่างไม่เข้าใจหลังตัดสินใจเซ็นสัญญานั่น
“เพราะมังกรครับ”
“เจ้ากรนี่อะนะ แล้วมันรู้รึเปล่า” ร่างสูงไม่ตอบแต่ยิ้มกริ่มกับสัญญา
“หมดธุรแล้วผมขอตัวนครับป่านนี้บ่าวสาวคงจะทำพิธีเสร็จแล้ว” ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“ขอบคุณนครับอาก้องภพ ผมสัญญาว่าจะดูแลมันให้ดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ผมจะถนอมมันไปจนชั่วชีวิต” เขากล่าวทิ้งท้าย ไว้ให้คนแก่หัวหงอกที่ฟังแล้วไม่เข้าใจ พุฒเดินตามเจ้านายตัวเองออกไป
“อ่อคุณก้องภพ นายคงจะลืมบอกอะไรไป 600 ล้านนั่นคือค่าสินสอดของคุณมังกรนะครับ” แล้วเขาก็รีบเดินออกไปทันที
ฟ้าครามเดินหลบไปด้านหลัง ปล่อยงานด้านหน้าให้เป็นงานของพายุส่วนเขารีบลงไปที่ลานจอดรถ
“ขอบคุณมากนะป้า นี่ครับค่าจ้างที่เหลือ” เขาส่งสองหนาสีน้ำตาลให้แม่บ้านในนั้นมีจำนวนเงินไม่น้อยเลยที่เดียวสำหรับงาง่ายๆ เขาอุ้มตัวมังกรจากรถเข็นและพาขึ้นไปนั่งในรถจัดตัวให้นอนในท่าสบาย...
“ขอบใจมึงมากนะพุฒที่เป็นธุระให้”ฟ้าครามเอ่ยอย่างจริงใจ เสื้อผ้าและข้าวของจำเป็นถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบอยู่ที่เบาะหลัง มังกรยังคงหลับสนิท
หลังจากที่แยกกับเจ้านาย พุฒ ต้องไปดูแลงานที่ผับแทนร่างสูง ซึ่งฟ้ครามบอกทุกอย่างให้ไม้รับรู้เรียบร้อย
ฟ้าครามขับรถออกมาตามเส้นทางทิ้งความวุ่นวายไว้เบื้องหลัง ข้างกายมีหมอหนุ่มนอนหลับตาพริ้ม ไม่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น มือหนายกลูบหัวตนหลับด้วยใจรักคนที่ดูแลเขามาตลอด คนที่เขาทำระยำไว้มากมาย คนข้างกายที่เขาเคยมองข้ามและปฏิเสธความรู้ตัวเองตั้งแต่แรก...ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้มันจะครอบครองเขาไว้ทั้งกายและหัวใจ
“หึ ตื่นมาคงไม่งอนฟ้อนเล็บใส่กูหรอกนะไอหมอ” เขาหัวเราะนิดๆ เพราะอีกไม่นานยาก็จะคงหมดฤทธิ์
++++++++++++++++
ด้านพายุ
“มันหมายความว่ายังไงข้าวฟ่างที่บอกว่า เจ้าครามมัน..โถ่วลูก” หลังจากที่ได้ฟังความจริงทั้งหมดจากพายุและข้าวฟ่างคนเป็นแม่ถือกับลมจับ
"เป็นอย่างที่เล่านั่นแหละครับคุณป้า"ใบหน้าเล็กสลดลง ภิมผกาดูจะงงเล็กน้อย แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเรื่องมันเกิดแล้วก็ต้องปล่อยให้มันเกิดไป เธอก็ไม่ได้นึกรังเกลียดอะไรข้าวฟ่างออกจะถูกใจด้วยซ้ำ เพราะเจ้าตัวดูเป็นคนมั่นใจในตนเอง ตอนที่บอกเรื่องของพายุ
“ทำไมมันผิดคู่ไปหมดเลยเนี้ย แม่ไม่คิดว่า มังกับกับฟ้าครามจะรักกัน แล้วสองคนนั้น..”เมื่อนึกขึ้นได้ก็ลุกพรวด
“มังกรละ” พอดีกับชายผู้นำทั้งสองกลับมาทั้งหมดหันไปมองทั้งสอง
“นี่มันอะไรกัน”สหรัฐเห็นพายุโอบกอดเด็กชายอีกคนไว้อย่างไม่พอใจในตัวข้าวฟ่างที่มายุ่งกับสามีของลูกเพื่อน
“คุณคะใจเย็นคะ” ภิมผกาเล่าทุกอย่างที่ตนรู้ให้ก้องภพกับสหรัฐฟัง และทุกอย่างก็กระจ่างแจ้ง
“เจ้าครามมันเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในตอนนี้ และที่สำคัญมันเอาตัวเจ้ากรไปด้วย”ก้องภพกุมขมับ
“ครามมันดูแลกรได้อยู่แล้วครับคุณลุง”ข้าวฟ่างพูดขึ้นมาบ้าง
“แล้วเรา บอกพ่อกับแม่รึยังว่าเอาตัวเองมาแต่งงานแทนเจ้ากรมัน ร่างเล็กส่ายหน้าแล้วหันไปสบตาคนตัวสูง
“ผมจะไปสู่ขอข้าวฟ่างกับพ่อแม่ของฟ่างเองครับ ผมจะรับผิดชอบทุกๆอย่าง”พายุบอกด้วยแววตามุ่งมั่น
“พอครับเป็นเถ้าแกให้ยุอีกครั้งนะครับ” พายุมัดมือชกสหรัฐ
“เห้ย มันจะเร็วไปไหม ถ้าพวกแกเข้ากันไม่ได้ละ ไม่ต้องมาหย่ากันทีหลังรึไง”สหรัฐแย้งขึ้นมา
“พ่อ” พายุหน้าตึงทันที
“เอาน่าในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว รอให้สองคนนั่นกลับมาทำทุกอย่างให้ถูกต้องแล้วเราสองคนค่อยคิดว่าจะเอาไงกันต่อ ความรักนะพ่อกับแม่ไม่ขัด ลูกรักใครพ่อแม่ก็รักด้วย แต่ชีวิตคู่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะพายุ น้องก็ยังเด็ก นี่จบม.ปลายรึยังก็ไม่รู้”
สหรัฐพูดด้วยความเป็นห่วง
“เอ่อ คืออ ฟ่างจบมหาลัยมานานแล้วครับ ตอนนี้เป็นคอลัมนิสให้กับนิตยาสารที่อเมริกากับที่the risheในไทยครับ” ข้าวฟ่างแย้งขึ้นมาบ้าง สหรัฐอึ้งไปนิด ถึงว่าอายุ18จะไปเป็นเพื่อกับมังกรได้ยังไง
“ผมอายุ27แล้วครับคุณอา” ฟ่างบอกอีก
“27!!!”
“ครับ27” สหรัฐยิ้มเจือนทันทีกับรอยร้าวบนใบหน้า ก้องได้แต่นั่งขำเพราะตนเองก็ไม่ได้บอกว่าฟ่างนั้นเป็นใครมาก่อน....
เรื่องทุกอย่างกำลังจะเข้าที่ งานแต่งก็ผ่านไปด้วยดี รอแค่เวลา ให้ฟ้าครามกับพายุมาคลี่คลายปัญหาทุกอย่างก็พอ....
2cb
cr.บทคำพูดสาบานรัก
http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home2/searchdata/Forums2/http/www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5094703/Y5094703.html +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ปล.ครบ100แล้ว เห้ออเหนื่อย มากกก 555+
ถ้างง สงสัย และไม่ไหลลื่น ไม่สนุก บอกได้นะคะ เค้าจะได้ปรับแก้
สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็น่าจะจบไปในทิศทางที่ดี
ตอนแรกตอนจบมันไม่ได้สวยงามหรอกนะคะไรท์เขียนไว้
ในแบบหน่วงจนวินาทีสุดท้าย แต่ทว่า
สงสารมังกรอะ ก็เลยอยากให้ได้หวานๆบ้าง
เรื่องนี่ป็นอีกเรื่องที่กำลังจะจบ ในตอนหน้า 555+
เราจะได้ขึ้นเรื่องสายมแห่งรักทันที ซึ่งเปิดตอนไปแล้วเบาๆ1ตอน 555+
ฝากติดตามด้วยนะคะ
และขอโทษที่ทำให้รอนะ
รักทุกคนมาก จุฟ
2015-08-02