อ่านจบแล้วววววว
แรกเริ่มอ่านมาอย่างงง ไม่เข้าใจในความคิดของเพี้ยนและอะไรหลายๆอย่าง
อ่านไปอ่านมา เฮ้ย! เพี้ยนเป็นมาโซคิสม์รึเปล่า ทำไมดูชอบรับความเจ็บปวด
ทำไมยอมทำอะไรที่มันลดศักดิ์ศรีแปลกๆ คือตัวนายเอกดูเพี้ยนสมชื่อจริงๆ
ส่วนไร้พ่าย...อ่านไปก็คิดอยู่ว่าเขาจะเป็นไง ตัวละครตัวนี้จะออกมาในรูปแบบไหน
อ่านไปเรื่อยๆถึงได้รู้ว่าตัวละครนี้ออกแนวเทาๆมืดๆแต่ไม่ได้ดำไปซะทีเดียว
ไร้พ่ายเหมือนคนมีความคิดวางแผนตลอดเวลาจนกระทั่งตอนจบก็ยังไม่รู้ว่าตกลงจัดการกับเรื่องวิวแบบเด็ดขาดมั้ยหรือยังไง
ชอบมากสุดตอนที่คอลไลน์กัน แทนว่าป๋ากับหนูนี่โคตรของโคตรน่ารัก
ที่โหดสุดและรู้สึกอื้อหือป๋าพ่ายสุดๆก็ตอนจับเพี้ยนได้ที่ภูเก็ต อิพ่อเอ๊ย โหดแรงมาก 555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่ตัวละครฉีกแนวความบ้าออกไปอีกขั้นนะคะ
คือเพี้ยนทำให้เรารู้สึเหมือนเล่นรถไฟเหาะตีลังกา เดี๋ยวบ้าเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวให้อภัย 5555