หัวข้อ: Someone Some You !!?: ตอนที่ 13 : .....กลับมาเเบ้วว P.3 {10/12/58}

[magarons]

นัดคู่กับออกัส<<<เชียร์คู่นี้
ป.ล.คนเขียนบอกไม่ให้เชียร์สองพี เราเชียร์สามพีน่าาาา ล้อเล่น เขียนตามพล๊อตเดิมดีแล้วค่ะ
สนุกมากเลย

[flimflam]

สรุปว่าคืนนั้นคือแทนรึเปล่าคะ? โอย จริงๆแอบอยากอ่านวิธีแก้แค้นแบบ10.2ขึ้นมา
แต่ก็โหวต1ไปแล้ว แฮะๆ แต่แทนนี่เลวจริงๆให้ตาย!
อ่านๆไปก็เริ่มสนใจทั้งเอ็กซ์ทั้งออกัส #น่านล่ะะะะะ
จริงๆไม่ใช่สายเฟรนด์โซน(?) สไตล์แบบน่านเลยไม่ค่อยอวย(?)
ไปชอบแบบเอ็กซ์กับออกัสแทน T_T ออกัสนี่เวลาแฮคคอมชาวบ้านแล้วแอบเท่
หนุ่มแว่นก็ดีนะคะ 55555555555555555555
//ปักธงหลายใจ
 

[yowyow]

 

[BlackWinddy]

ให้ตายสิ... ไอ้อาการคันปากยุกยิก อยากจะพูดนี้มัน.. ทำไมเม้นแต่คนจี้จุดเเบบนี้ละ 
ตอนนี้ค่อนข้างจะคลายเครียดสำหรับคนเขียน ดีจริงๆ.. สั้นไปหน่อยนะค่ะ เลยกลายเป็น 5.5 แทนตอนที่ 6 ว่าจะเพิ่มให้ยาวก็เสียฟิวแย่ แหะๆ
ใครที่รอโหวด 2 อยู่ อดทนอีกนิดนึงง เรากำลังคัดสรรตัวละครอยู่
ปล. อย่าคิดว่าเอ็กซ์จะออกโรงเองนะค่ะ ^.< //รักทุกคนอ่าน รักทุกคอมเม้นเลยค่าา 

::: ตอนที่ 5.5 :::

         “หนัก...”ผมสัมผัสได้ถึงใครบางคนที่กดทับตัวผมอยู่ ซักพักผมก็ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วก็เห็นเงามืดๆเหมือนร่างของใครซักคนกำลังนั่งทับอยู่บนตัวผม เหมือนจะเป็นผู้ชาย... ก่อนที่ผมจะเบิกตากว้าง แล้วแหกปากร้องลั่น

         “เหี้ย!!! ผีหลอก!!!”

          ผมดิ้นพรวดๆเหมือนกับโดนน้ำร้อนลวก ไม่เอานะเฮ้ย ถึงแม่จะไม่อยู่ กูอยู่คนเดียวก็อย่ามาหลอกกูดิ ช่วงนี้กูทำบุญไว้น้อยใช้ไหมวะ ถึงได้เกิดเรื่องกับกูจัง แม่ง.. ไม่เอาน่ะ! กูยอมให้ไอ้บ้าที่ไหนกดก็ได้ แกล้งกูก็ได้ แต่ไม่เอาวิญญาณอย่างมึง!!!

         “ว้าก!! มะโนสังโค อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย กูขอร้อง!!!”

          ก่อนที่หัวใจผมจะทำงานหนักจนถึงขั้นหยุดเต้น มือของผีก็กดเปิดโคมไฟบนหัวเตียงให้จนเริ่มเห็นชัดว่าใคร ผีบ้าอะไรจะยิ้มทะเล้นได้ขนาดนี้วะ แม่ง.. ทำเอาผมแทบหยุดหายใจเลย สัด!

         “กูเอง ผีที่ไหนจะหล่อและ‘เอ็กซ์’ได้ขนาดนี้ละวะ”ว่าพลางก็เน้นย้ำชื่อตัวเองอย่างภูมิใจพร้อมร้อยยิ้มทำให้ผมถอนหายใจอย่างเอือมระอา รู้สึกทั้งโล่งใจ แล้วก็แปลกใจในเวลาเดียวกัน

         ...แต่ก็ดีนะ ที่มันไม่ใช่ผี

         ผมคิดพลางยืนมือไปหยิกแก้มมันแรงๆจนอีกฝ่ายร้องโอ๊ย เอ่อ... ไม่ใช่ผีจริงๆด้วยวะ ค่อยยังชั่ว

          “ไอ้สัดเอ็กซ์ มึงขึ้นมาทำอะไรบนตัวกู”หลังจากตั้งสติได้แล้วผมก็ถามมันทันที เอ็กซ์เลียริมฝีปากตัวเอง พลางโน้มหน้าลงมาจนชิดหน้าผากผม

         ...แม่ง อะไรของมันวะ คนยิ่งเพิ่งตื่นอยู่ สมองประมวลผลไม่ทัน

         “เห็นแล้วก็น่าจะรู้นี้”มันว่าพลางมองตาผม ในขณะที่ผมเลิกคิ้วมองมันในระยะประชิด ก่อนจะหลับตาลง

         ...สงสัยกูคงฝันไป เพื่อนบ้าที่ไหนมันจะมาแกล้งกูเวลานี้...

         สัมผัสเปียกชื้นเลียบนริมฝีปากผม ทำเอาผมขมวดคิ้ว

         ...กูก็แค่ฝันยาวไป กูยังนอนอยู่นี่เลย ไม่ได้ไปเจอไอ้แทน ไม่ได้ถูกรุมจนขาอ่อน แล้วน่านฟ้า..ก็มาช่วย

         สัมผัสนุ่มๆเบี่ยงซ้ายขวาอย่างชำนาญจนตัวผมเริ่มรู้สึกร้อนผ่าว

         “อื้อ~”รู้สึกได้ถึงน้ำหนักตัวอีกคนที่กดทับลงมา แม่ง... นี่มันเหี้ยอะไรวะ กูคงไม่ได้ฝันเปียกหรอกนะ ผมคิดทั้งพยายามหลับตาแน่น อย่าลืมตาขึ้นมา มันเป็นแค่ฝัน
 
         จุ๊บ... จ๊วบ..

         แต่แล้วเมื่อรู้สึกว่าอะไรกำลังดูดปากผมอยู่ ผมก็ลืมตาขึ้นมา หายง่วงอย่างปลิดทิ้งแล้ว

         ...แม่ง เหี้ย!! เรื่องจริงนี่หวา!!!

         ผมเผลอกัดปากไอ้เอ็กซ์อย่างตกใจ แล้วรีบแหกปากตะโกนอีกรอบ “ไอ้น่านช่วยกูด้วย!!!!!”


          ไม่ทันไรเสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น พร้อมกับสภาพน่านฟ้าหัวฟูในชุดนักศึกษายับยู่ยี้แบบเพิ่งตื่นนอนที่กำลังเบิกตากว้างมองพวกผม มือมันกำลูกบิดประตูไว้แน่น กับออกัสที่เดินตามหลังมาด้วยชุดเดิมที่ผมเห็นก่อนหลับไป

          ....เอิ่ม... นี่มันกี่โมงกี่ยามวะ

         “หนวกหู”ออกัสว่าพลางเดินเข้ามาดึงตัวเอ็กซ์ออกจากผมด้วยสีหน้าหงุดหงิดเต็มทน “ถ้าจะเล่นกัน ออกไปข้างนอก”ดวงตาคมกริบโดยปราศจากแว่นมองผมกับเอ็กซ์อย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง โดยทิ้งไอ้น่านฟ้าที่ยืนมองพวกเราเอาไว้

        “ออกัสมันเป็นพวกความดันต่ำนะ อย่าไปสนใจเลย”น่านฟ้าว่า พลางจ้องมาทางเอ็กซ์ “มึงออกมาคุยกับกูข้างนอกเลย”ว่าพลางดึงตัวเอ็กซ์ออกจากจากห้องผมไปอีกคน ก่อนไปผมได้ยินเอ็กซ์บ่นพึมพำว่าน่าเสียดายด้วย

        ...เวรจริงๆ นี่พวกมันนอนบ้านกูอีกแล้วเหรอ

         ผมคิด พลางหลับตาลงอีกรอบ แต่สุดท้ายก็นอนไม่หลับ ในเมื่อตาสว่างแล้ว ผมเลยเดินลงไปชั้นล่าง เห็นออกัสกำลังนอนกอดอกเหยียดตัวยาวอยู่บนโซฟา แล้วเอ็กซ์กับน่านฟ้าหายไปไหนกันละ
 
         ผมนั่งย่องลงตรงหน้าอีกฝ่าย จ้องหน้าคนที่เคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งอย่างพิจารณา ขนตาแพยาว ตาเรียวคม ผิวขาว ริมฝีปากสีชมพู่อ่อน มีไรเคราอยู่บางๆรอบคาง เหมือนอีกฝ่ายจะโกนมันอยู่เป็นประจำ ถึงได้แข็งแบบนี้ ผมเผลอเอื้อมมือไปลูบไรขนเล็กๆรอบริมฝีปากนั้น ในขณะที่ตาจ้องมองริมฝีปากของเขา
         ถ้าหากเป็นคนๆนี้ละ.. คงไม่มีทางซะละมั้ง คนอย่างเขาคงไม่ถึงขั้นขาดสติมาทำอะไรผมง่ายๆหรอก
         ผมคิด พลางลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัว โดยไม่รู้เลยว่า หลังจากผมผละห่างออกไป ใครบางคนก็ลืมตาขึ้นมามองตามหลังผม







         อีกด้านหนึ่ง

         น่านฟ้ากำลังยืนกอดอกมองเอ็กซ์อย่างเอาเรื่องอยู่

         “มึงคิดจะทำอะไร?”หนุ่มเหนือถามขึ้นทันทีที่อยู่ด้วยกันสองคน

         “เปล่านี้~”ฝ่ายจำเลยตอบกลับด้วยสีหน้าที่ยั่วยวนจนน่านฟ้ากัดฟันกรอด ให้ตายสิ ทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ตอนเพิ่งตื่นด้วยเนี่ย..

         “เกิดสนใจนัดขึ้นมารึไง?”น่านฟ้าว่า พลางจ้องลึกลงในตาอีกฝ่าย แววตาที่มีแต่ความสนุกทุกครั้งตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน

         “หึ.. มึงนี่รู้ใจกูจัง”

         “ไอ้เอ็กซ์”

         “เออ... กูเริ่มสนใจน้องนัดของมึงแล้วครับคุณพี่ชาย”
         
         มันเริ่มจะแย่กว่าที่คิดเขาคิดไว้ ตอนแรกที่เขายอมให้เอ็กซ์รู้จักกับนัดเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่สนใจผู้ชายนิสัยดีอย่างมัน เพราะดูจากสเปก คนที่อีกฝ่ายไปยุ่งด้วยทุกคนนั้นล้วนจัดจาน เซ็กซี่ และมาอ่อยมันก่อนทั้งนั้น

          เสียแผน.. ผิดพลาดไปหมด

          น่านฟ้าคิด พลางมองตรงไปยังเอ็กซ์ “กูหวง กูไม่อนุญาติ”เขาว่า แต่คำพูดของอีกฝ่ายกลับทำให้ความคิดเขาชะงักไปอีกครั้ง

          “กูก็ไม่ได้ขออนุญาตนี่ครับ ยังไงกูก็คิดจะรุกมันอยู่แล้ว”ร้อยยิ้มร้ายผุดขึ้นมาจากใบหน้าเดือนมหาลัย ก่อนจะพูดประโยคต่อไปที่ทำเอาเขากุมขมับ “แล้วก็อย่าคิดว่าจะมาขัดขวางคนอย่างกูได้”

         ทำไมเขาจะไม่รู้กันละว่าเอ็กซ์เป็นคนที่ฤทธิ์เยอะขนาดไหน เขาถึงได้เลือกที่จะตีสนิท แล้วเป็นเพื่อนมัน คนที่กว้างขวางที่สุดในมหาลัย คู่ขาเยอะจนไม่รู้ว่ามีใครเคยถูกมันเอาบ้าง แล้วยังมีพี่ชายเป็นถึงโฮสต์อันดับหนึ่งของผับวิสเปอร์ ที่เป็นหนึ่งในผับที่ดังอยู่ในย่านนี้ แถมบางทีเอ็กซ์มันก็แอบไปเที่ยวผับพี่ชาย แล้วแย่งกันทำคะแนนจีบสาวไม่ต่างจากโฮสต์ในผับนั้น เขาสืบประวัติมันมาหมดแล้วนั้นแหละ ก่อนจะตัดสินใจที่จะคบกันมันแบบนี้

          “มึงนี้มัน..”น่านฟ้าพึมพำ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินกลับเข้าไปในบ้าน

          สงสัยคงต้องรีบแล้วสินะ..

[magarons]

กัดฟัน
เชียร์ออกัสมากอ่ะ(เปลี่ยนคนเรื่อย555)

[flimflam]

ชอบเอ็กซ์ T//////////T
แต่คนในคืนนั้นนี่ท่าทางจะเป็นออกัสรึเปล่าน้า?
แง เชียร์เอ็กซ์มากเลย...ออกัสก็เชียร์ แต่เชียร์เอ็กซ์มากกว่าค่ะ T_T
//ยังคงปักธงหลายใจ

[BlackWinddy]

::: ตอนที่ 6 :::

         ผมรูดซิบลง ล้วงเอาน้องชายตัวเองขึ้นมาพลางใช้มือทั้งสองข้างลูบมันขึ้นลง “อ๊ะ... ฮา...”ผมกัดปากตัวเองพร้อมพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อกลั้นเสียงหอบหายใจ หลับตาลงแล้วคิดถึงสัมผัสนั้น
         ...สิ่งที่คนๆนั้นทำให้ผมโดยที่จำเข้าได้เริ่มจำค่อยได้ทีละนิด จากเหตุการณ์เมื่อวาน มันเหมือนกระตุ้นให้ความทรงจำกลับมา เขาจูบผมอย่างช้าๆ แน่นตัวเข้ามาให้ ถึงมันจะดูเชื่องช้า แต่ก็หนักแน่นจนผมสั่นสะท้าน ริมฝีปากร้อนผ่าวนั้นจูบและดูดกัด ขบเม้มต้นขาผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนผมบีบตัวไปมาอย่างทรมานปนสุขสม

         “ฮะ... ฮา.. ฮา”

         ถ้าหากผมนึกออกมากกว่านี้ก็คงจะดี ถ้าหากว่าจำได้ว่าเขาสอดใส่เข้ามาในนี้ แล้วขยับเข้าออก.. ผมรูดเข้ารูดออกน้องชายเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังพยายามสูดอากาศเข้าปอดอย่างหนักทั้งปากที่เริ่มมีหลดน้ำลายไหลออกมา ทั้งจมูกที่เริ่มหายใจแรงขึ้นทุกที

          พรวด!

         ผมหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดบริเวณตรงต้นขาและปลาย ก่อนจะกดชักโครกทำความสะอาด ผมนั่งหอบหายใจอยู่ในห้องน้ำซักพัก รอให้หายใจปกติ ก่อนจะเปิดประตูออกไป ผมมองดูใบหน้าแดงก่ำ และอ้าปากหอบนิดๆของตัวเองผ่านทางกระจก

         นี่มันแย่ชัดๆ.. พอนึกถึงเรื่องนั้นถึงมา ทำไมกายผมถึงร้อนแผ่วจนต้องขอออกมาเข้าห้องน้ำทั้งที่ยังเรียนไม่เสร็จแบบนี้กันนะ ผมควรดีใจสิ ที่เริ่มนึกออก เพื่อหาว่าใครทำแทนที่จะจำอะไรไม่ได้เลย ทำไมนะ ทำไมกัน ผมก็ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง อาจจะมีช่วยตัวเองบ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไวขนาดนี้

         เหี้ย!!

         ผมกำหมัดแน่น พลางมองหน้าของตัวเองที่มาหยดน้ำพราวอยู่เพราะเพิ่งล้างหน้าไป แต่แก้มก็ยังออกสีชมพู่ โดยเฉพาะดวงตานี่สิ.. ทำไมมันดูเยิ้มๆแบบผู้หญิงเวลาโดนเอาได้ขนาดนี้

          เกิดสิ่งผิดปกติขึ้นกับตัวผมซะแล้ว...





         “ปวดหนักเหรอวะ เห็นรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเชียว”น่านฟ้าว่าพลางหัวเราะออกมา หลังจากที่เลิกคลาส ผมรู้.. มันแอบเหลือบมองผมอยู่บ่อยๆหลังจากที่ผมกลับมานั่งข้างมัน แต่มันก็ไม่มีโอกาสจะพูดกับผมซักที

         “เรื่องของกู”ผมว่าด้วยสีหน้าหงุดหงิด แม่ง.. เรื่องเหี้ยๆเลยละ อย่าพูดถึงให้มันมากนักได้ไหววะ

         ผมกับน่านฟ้าเดินไปกินข้าวที่ร้านอาหารข้องมอเหมือนเดิม หลังจากที่เมื่อวาน วันที่ไอ้แทนมาทำร้ายผม ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองเหรอเปล่า วันนี้เห็นน่านฟ้ามันเหม่อในคาบเรียนบ่อยๆ ไอ้เอ็กซ์ที่เพิ่งแยกกันเมื่อเช้า(เมื่อคืนพวกมันนอนบ้านผมอีกแล้วนะครับ)ก็จ้องมองผมเหมือนมีอะไรซักอย่าง พอไอ้เอ็กซ์ขยับปากจะพูดขึ้นมา น่านฟ้าก็ขัดมันไว้ก่อน แล้วมันก็ไล่ให้แต่ละคนแยกย้ายไปมหา’ลัย คงจะมีอยู่คนเดียวละมั้ง ที่ดูปกติสุด หันมาพูดกับพวกผมแค่สองคำว่า ‘ไปละ’ แล้วก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปเลย จะว่าไปตอนมานี้.. มันไม่เห็นมีรถซักคันเลยนะ เอ๊ะ.. หรือว่าผมหลับจนลืมกันนะ

         “น่านฟ้า คาบหลังนี่ว่างใช่ไหมวะ?”ผมถามมันที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้ามผม น่านฟ้าพยักหน้าให้ พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือมันกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ผมนิ่งคิดไปครู่นิ่ง ก่อนจะรีบกินข้าวที่อยู่ตรงหน้าจนหมด ในขณะที่ของน่านฟ้ายังเหลืออีกเยอะ

         “งั้นกูออกไปข้างนอกนะ”ผมว่า น่านฟ้าเบนตามามองผมทันที

         “รีบกลับไปไหนวะ?”

         “เปล่า กูแค่อยากออกไปเปลี่ยนบรรยากาศ”

         “งั้นกูไปด้วย!”มันว่าพลางรีบกินข้าวคำโตจนผมกลัวมันสำลักออกมา

         “ไม่ต้องหรอก”น่านฟ้าขมวดคิ้วมองผม “กูว่ามึงเองก็คงอยากอยู่คนเดียวเหมือนกัน”มันนิ่งไปซักพักอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะพยักหน้าให้ผมอย่างเข้าใจ ผมส่งยิ้มบางๆให้มัน ก่อนจะลุกออกไป   




          ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในร้านขายขนมหวานเล็กๆ ใจกลางเมือง หลังจากที่ผมแยกกันน่านฟ้า ผมก็นั่งรถมอออกมาที่ใจกลางเมือง

         ร้านนี้เป็นร้านที่ไอ้น่านฟ้าเคยพาผมมาตอนช่วงใกล้สอบรายวิชาโหดๆ เพราะนอกจากมันจะอยู่ใกล้มหาลัย  ใจกลางเมือง มีรถสวนผ่านไปมา แล้วยังเป็นร้านที่ให้ความเป็นส่วนตัวกับลูกค้าสูงด้วย

         พอผมมีเรื่องอะไรให้คิดมาก ผมก็มักจะชอบมาที่นี้ มานั่งคิดไป ดื่มโกโก้เย็นไปคนเดียว มันก็ได้โมเม้นไปอีกแบบนะครับ

         นี่ก็ผ่านมาห้าวันแล้วหลังจากที่เกิดเรื่องคืนนั้นขึ้น แค่ห้าวัน ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเกิดเรื่องต่างๆขึ้นมามากมายจนผมเริ่มจะรู้สึกแปลกๆกันมัน มันไม่น่าจะเร็วขนาดนี้ ผู้ต้องสงสัยแต่ละคนก็ใช่ว่าจะอยู่ใกล้ตัวผมจนหากันง่าย เหมือนกำลังมีใครทำให้มันเกิดขึ้น ผมส่ายหัว พร้อมกับยกมือขึ้นมาตบแก้มตัวเอง

          เพ้อเจ้อแล้วไอ้นัด มันก็แค่ความบังเอิญ ความบังเอิญเกิดขึ้นได้ทุกหนแห่งในโลกแห่งนี้เท่านั้น เหมือนกับทฤษฎีที่นิวตันนอนอยู่ใต้ต้นแอปเปิ้ล แล้วมันตกลงมา จนเขาได้ค้นพบเรื่องแรงโน้มถ่วงขึ้นนั้นแหละ

          เนื้อคู่ของมึงกำลังจะมาให้อีกไม่นาน...

          เสียงไอ้บราวน์ผ่านทางโทรศัพท์แวบเข้ามาในหัวผม ถ้าหากเป็นเนื้อคู่จริงๆก็รีบโผล่มาเร็วๆสิวะ ตอนนี้กูคิดจนหัวแทบแตกอยู่แล้ว

          ผมนั่งนิ่งคิดอยู่ซักพัก ก่อนจะสั่งโก้โก้เย็นจากพนักงานเพิ่ม จะว่าผมแปลกก็ช่วงเถอะ โก้โก้เย็นแก้วที่สองมันทำให้ผมรู้สึกใจเย็นลง และใช้ความคิดเงียบๆคนเดียว
 
          จากคำให้การของผู้ต้องสงสัยคนแรก น่านฟ้า ซึ่งผมไม่ค่อยเดาใจมันได้เลยว่าเกี่ยวหรือไม่เกี่ยว แต่พอผมกำลังตัดมันจากรายชื่อ มันก็ดันเล่าเรื่องคืนวันเสาร์ให้ฟัง แล้วทำให้ผมมึน จนกลับมาจุดเดิมอีกครั้ง สรุปก็คือ ผมยังไว้ใจมันเต็มร้อยไม่ได้ เรื่องนี้ยังค่อยๆต้องแอบถามทีละนิด และดูท่าทีมันต่อไป น่านฟ้าเป็นคนฉลาดครับ มันรู้ มันเห็นแทบทุกอย่าง ผมจึงไม่สามารถเอ่ยถามมันตรงได้ๆ อีกนัยหนึ่งก็คือ ผมไม่สามารถสอบถามผู้ต้องสงสัยรายอื่นต่อหน้ามันได้เช่นกัน จะว่าไปแล้วก่อนหน้านี้มันก็พูดอะไรแปลกๆกันผม เรื่องแลกสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่งหนึ่ง เพราะหวังดีอะไรเนี่ยแหละ

          ผู้ต้องสงสัยรายที่สอง เอ็กซ์ จากคำพูดของมัน บอกได้เลยคำเดียวว่า น่าสงสัย! มันต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ๆเลย ผมคิดในแง่ดีนะ คำพูดของมันที่พูดกับผมวันจันทร์ที่เพิ่งพบกันตอนที่มันรวมหัวกับน่านฟ้าแกล้งผม
          'ถึงกูไม่เอามัน ก็มีคนอื่นเอามันอยู่แล้ว ใช่ไหมวะ นัด?'
          เหมือนกับมันรู้ว่าผมโดนใครเอา แต่มันไม่บอก และถ้ามันรู้จริงๆ มันคงต้องรู้สึกสนุกกับเรื่องนี้ไม่น้อย และนั่นคงทำให้ผมปวดหัวจี๊ด เพราะการไปถามมันนี้มีความเสี่ยงที่จะโดนลวนลามได้

           ส่วนทางไอ้บราวน์กับข้าวโอ๊ตก็ตัดออกไปได้ทันทีที่พวกมันโผล่มา

          หรือว่าจะเป็นไอ้เหี่ยแทน!!
          'คืนนั้นกูเกือบทำสำเร็จแล้วเชียว ถ้าไม่มีพวกเพื่อนเปรตของมึงมาขัดขวางซะก่อน'
          คืนนั้นงั้นเหรอ... มันทำอะไรกันแน่นะ แล้วเพื่อนของเขาทำอะไรกัน?

           หรือว่าจะเป็นออกัส.. คนนั้น ผมส่ายหัวพลางคิดว่าไม่หรอกมั้ง..

           ในวันศุกร์ หลังจากที่ผมสอบวิชาโหดๆแต่หน่วยกิจน้อยเสร็จ ไอ้น่านฟ้าก็โพล่งขึ้นมา ‘คืนนี้ไปดื่มกันเหอะ มึง!’แล้วผมก็พยักหน้ารับทันทีเพราะรู้สึกเครียดอยากจะปลดปล่อยออกมาซักครั้งเหมือนกัน จากนั้นเราก็ออกมาเที่ยวผับที่ห่างจากม. เพื่อไม่ให้มีคนรู้จักเจอ เราจะได้ปล่อยตัว แล้วก็บ้าได้อย่างไม่เกรงใจ พอผมเต้นจนหมดแรง ไอ้ข้าวโอ๊ตก็ลากผมมานั่งรวมบนโต๊ะคนอื่นๆ คืนนั้นมีได้บราวน์ซึ่งเพื่อนกับผมอยู่ก่อน ออกัสที่นั่งเงียบๆเหมือนมันจะถูกน่านฟ้าลากให้แบบไม่เต็มใจ ไอ้เอ็กซ์ที่หายไปกับฝูงชนตั้งแต่เข้ามาในผับ ไอ้ข้าวโอ๊ต กับไอ้แทนคนที่ข้าวโอ๊ตพามาด้วยด้วยโดยที่ผมกับน่านฟ้าต้องพยายามทำตัวปกติ ทั้งๆที่ไม่ค่อยไม่ปกติ เพราะไอ้แทนมันเป็นแฟนเก่าผมเองครับ แต่ผมก็กลัวข้าวโอ๊ตที่ไม่รู้อะไรน้อยใจถ้าเกิดมีเรื่องกับเพื่อนมัน ผมเลยเงียบไว้ แล้วก็เอาแต่ดื่ม ดื่ม และดื่มอย่างเดียว พอรู้ว่ามันนั่งข้างซ้ายมือผม มันเป็นแฟนเก่าผมตอนมัธยมที่คบผมเพื่อชนะพนันเพื่อน แต่ก็ไม่เคยแตะต้องผมเลยนอกจากจูบครั้งแรก และครั้งสุดท้ายนั้น พอผมเผลอดื่มไปมาก เหมือนกับดื่มน้ำ หัวผมก็เริ่มเบลอ จนไม่รู้อะไรเป็นอะไร แล้วหลังจากนั้น... ผมก็จำอะไรไม่ได้เลย 
         
          นอกจากไอ้เหี้ยแทนที่มานั่งด้วยแบบหน้าด้าน กับออกัสที่มาแบบไม่เต็มใจ คนที่เหลือก็คือคนที่ผมเคยมาดื่มกันมันแล้วทั้งนั้น
       
           หรือว่า.. ผมควรจะเพ่งเป้าไปที่สองคนนี้ดีว่ะ แต่แม่ง.. ไม่ว่าทางไหนก็น่ากลัวทั้งนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไอ้เหี้ยแทนนั้น หลังจากรอดมาจากการเสี่ยวตูดโดยน่านฟ้ากับออกัส ไม่ค่อยอย่างนับไอ้เอ็กซ์เลยครับ ผมก็ยังสยองขนลุกขนพองไม่หาย เอาเป็นว่า ผมขอสืบจากพวกที่ผมพอคุยได้ก่อนก็แล้วกัน

           ระหว่างที่ผมกำลังนั่งดูดโกโก้อยู่นั้น แต่เสียงที่ไม่ได้ยินบ่อยนักกับเสียงของน่านฟ้าเรียกให้ผมเงี่ยหูตั้งใจฟัง

           ผมนั่งหันหน้าเข้าหาผนักข้างหลังร้านที่ทาสีฟ้าสดใส กับรูปผีเสื้อบินวนรอบดอกไม้ในมุมสุดของร้านตรงกันข้ามกับทางเข้าหน้าประตู จะเรียกได้ว่าผมนั่งหันหลังให้กับทางเข้าร้าน นั่งหันหลังในกับโต๊ะพวกเขาอยู่โดยร้านนี้มีแผ่นไม้กระดานสีสวยกั้นระหว่างที่นั่ง เลยยิ่งซ่อนตัวเตี้ยๆอย่างผมได้ เพราะร้านนี้พื้นที่น้อย แผ่นไม้กระดานสีสวยเลยเป็นแผ่นไม้ที่รวมเก้าอี้สองเข้าด้วยกันด้วย อีกด้านหนึ่งของมัน คงมีแผ่นหลังของใครบางคนพิงอยู่ เหมือนกับที่ผมนั่งพิงมันในตอนนี้เช่นกัน

           “กูว่ากูต้องรีบแล้ววะ”เสียงไอ้น่านฟ้าพูด

           “.....”

           “ทุกอย่างมันเริ่มวุ่นวายขึ้นทุกวันจนกูอึดอัด”

           “...มึงทำตัวเอง”

           หนุ่มแว่นอย่างออกัสพูดมึงกูกันเขาได้ด้วยแฮะ

           “เหอะ ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้ามันจับได้ ห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาด บอกว่ากูไม่รู้ ก็ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!”

           “มึงพูดอะ..”ไม่ทันที่ออกัสจะพูดจบน่านฟ้าก็รีบพูดแทรกเข้าขึ้นมาก่อน

           เขาพูดเรื่องอะไรกันนะ?

           “มึงแม่ง.. เงียบไปเลย”

           “...”

           “แผนการนี้ มึงห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาดนะ ออกัส”

           “....”

           “เจรจาเสร็จสิ้น งั้นไปเรียนกันเถอะ”

           ว่าแล้วทั้งสองคนก็ลุกขึ้น และก็เดินออกไป ทิ้งความค้างคาไว้ในใจผม

           ...แผนการอะไรวะ ที่พวกมึงคิด แผนการของไอ้ออกัส ที่น่านฟ้ารวมมือด้วย

           ....มันคือแผนการอะไร!





          ผมหันไปมองโต๊ะที่พวกมันเพิ่งลุกออกไป

          “มึงหลอกกูสินะ น่านฟ้า”

          ....มิน่าละ เรื่องที่มันเล่าคืนนั้นถึงทำผมงง มากกว่าจะช่วยอะไรเลย ผมต้องรู้ให้ได้ ว่ามันคืออะไร

           ในเมื่อถามจากน่านฟ้าไม่ได้ ผมจะสอบสวนออกัสแทนละกัน 

[BlackWinddy]

รู้สึกว่าสั่นไป แถมให้ค่ะ อิอิ 
ขอเปลี่ยนจากผับลิเพียว เป็นวิสเปอร์นะค่ะ

Someone Some You!!?

Special Part :::: 2 in 1 เสริฟรักร้อนซ่อนใจนายตัวร้าย
[ว่าด้วยการแก้แค้นของเอ็กซ์]

        Hey, baby
        Do you want to play with me?
        I’m free tonight, just looks in my eyes
        And fall in love with me

        เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเรียกให้เจ้าของเอื้อมมือไปหยิบมันที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆกับเตียงสวีทของโรงแรมหรู ดวงตาคมเข้มแบบชายไทยแท้ที่ได้รับมาจากผู้เป็นพ่อลืมขึ้นมาอย่างไร้ความง่วงตามที่ควรจะเป็น ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะเสร็จกิจจากสาวไฮโซที่ชอบพาตัวเขามาค้างที่โรงแรมแห่งนี้เป็นประจำ มืออีกข้างเลื่อนผ่านเนื้อสาวที่เพิ่งกดกอดออกมาอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวคนข้างตัวจะตื่น ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมานั่งพิงผนักเตียงไว้

        “มีอะไรถึงโทรหาพี่ละ เอ็กซ์”ผมดำยาวระต้นคอทรงหนุ่มใต้หวันคลอเคลียกับใบหน้าที่เปี่ยมล้นด้วยเสน่ห์ไม่ต่างจากน้องชายพูดขึ้นทันทีที่กดรับสายอีกฝ่าย

        [ช่วงนี้ว่างไหม พี่เอส?]

        เอส เจ้าของชื่อหัวเราะออกมาเบาๆ พลางยกยิ้มที่มุมปาก “พูดมาตรงๆสิ ไม่ต้องอ้อมคอม พี่รอฟังอยู่”เสียงนุ่มลึกว่าพลางลูบผมนุ่มสีน้ำตาลที่ผ่านการกัดสีมาของหญิงสาวที่หลับสนิทอยู่ข้างตัวเขา
 
        [ผมอยากให้พี่จัดการกับคนที่ชื่อแทนให้หน่อย]

        “แทน..? เด็กคนนั้นไปทำอะไรนายเข้าละ?”

        [เปล่า... เขาทำเพื่อนผม แต่ผมก็แอบหมั่นไสอยู่นานแล้ว เห็นโอกาสเลยอยากจะจัดหนักไปเลย]

        “หืม.. ทำเป็นเด็กๆไปได้”
 
        [กูไม่ใช่เด็กแล้วนะ ไอ้พี่เอส]
 
        “พูดให้สุภาพหน่อยสิ น้องชาย”เอสว่าอย่างเตือนๆ น้องชายของเขานะกำลังจะเป็นครูสอนหนังสือให้อนาคตแห่งชาติแท้ๆ แต่ดันติดนิสัยเสียยิ่งกว่านักเรียนซะอีก แบบนี้คงต้องตักเตือนกันหน่อย

        [ครับ แล้วตกลงพี่จะช่วยไหม?]

        “อยากให้ช่วยแบบไหมละ?”

        [...มัน]เสียงน้องเขาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดออกมาอีกครั้ง [มันเกือบปล้ำเพื่อนผมที่เป็นผู้ชาย เพราะงั้นพี่ไปทำมันให้แรงกว่านี้ จัดหนักกว่าจนมันไม่กล้าไปทำอะไรใครได้อีก จะได้ไหมวะ?]

        “หืม.. น่าสนใจดีนี่ ว่าแต่เป้าหมายเรามันมีค่าพอที่พี่จะเล่นด้วยมั้ยละ?”ว่าพลางก็หัวเราะหึๆในลำคอ เมื่อเห็นหญิงสาวข้างตัวเลื้อยมากอดเขาไว้อย่างออดอ้อน หลังจากที่เจ้าหลอนรู้สึกตัวได้สักพักแล้ว

        “...มันก็หน้าตาดีพอใช้ได้นั้นแหละครับ ผิวสีแทนพอๆกับชื่อมัน แล้วก็.. ยังไงก็หล่อน้อยกว่าเอ็กซ์อยู่ดี”

        เอสหัวเราะออกมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินน้องชายชมตัวเองผ่านทางสาย “งั้นส่งรูปกับข้อมูลมานะครับ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง”

         [เฮ้ย!! มึงรับปากแล้วนะ ไอ้พี่เอส!!]

         “บอกว่าให้พูดสุภาพ”

         [โทษทีวะ มันลืมตัว]

         เอสก้มลงไปหอมแก้มสาว พร้อมกับใช้สันจมูกโด่งที่มีมากกว่าชายไทยแท้คลอเคลียใบหน้าอีกฝ่าย และสูดดมกลิ่นหญิงสาวเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะกลับไปคุยโทรศัพท์กับน้องชายอีกครั้ง “ยังไงก็อย่าลืมข้อแลกเปลี่ยนละ คราวนี้ขออย่างน้อยสิบคน”

          [โห.. พี่ แค่นี้มึงยังแย่งสาวไปจากกูไม่พออีกเหรอวะ แม่ง..]

          “หึหึ...”

          [เออ ได้ๆ แล้วอย่าลืมเชียวละ แค่นี้แหละ พูดสุภาพกับมึงที่ไรแล้วกระด่างปาก แหวะ ทุกทีเลย] ว่าแล้วก็วางสายทันทีจนคนเป็นพี่อดที่จะถอนหายใจกับนิสัยน้องชายไม่ได้ ไม่รู้ทำไมมันถึงสอบเข้าไปเรียนคุรุศาสตร์กันนะ ขนาดเข้ามหาลัยมาได้ซักพักแล้ว นิสัยมันยังไม่เปลี่ยนไปเลยซักนิด แต่เขาเองก็มีส่วนผิดนั้นแหละ ที่พาน้องชายมาเที่ยวผับตั้งแต่มันยังอายุไม่ถึงสิบห้า
 
          “คุยกับใครรึค่ะ เอส?”เสียงหวานเย้ายวนเรียกเขาพลางใช้มือเรียวลูบไล้แผ่นอกหนาที่สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อเป็นมัดเพราะการดูแลตัวเองดี และออกกิจกรรมใต้ร่มแทบทุกคืน(เกี่ยวป่ะเนี่ย?) มือหนาเชยคางเธอขึ้นมารับจูบจากเขา จากการกดทับบดเบียดไปมาอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงจนทำให้ทั้งสองร่างร้อนระอุขึ้นอีกครั้ง

          “ตื่นแล้วเหรอครับ?”เสียงนุ่มลึกพูดใกล้ปากของเธอ ทุกทั้งที่ริมฝีปากสีแดงสดแบบธรรมชาติของเขาขยับ ก็ใกล้จะจูบปากของเธอทุกครั้ง ลมหายใจของเขาที่ไม่ห่างไปจากใบหน้าเธอทำเอาร้อนวูบวาบ พร้อมกับปากหนาที่กดลงมาจูบอีกครั้ง แล้วผละห่าง

         “มาต่อกันอีกรอบมั้ยครับ คุณผู้หญิง”ชายหนุ่มว่าพลางใช้มือบีบแก้มก้นเธอที่อยู่ใต้ผ้าห่ม นี่สอดเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย! หญิงสาวแอบตกใจ ร้องครางรับกับสัมผัสที่หนุ่มโฮสต์คนนี้ปลุกขึ้นมาอีกครั้งจนบนเตียงร้อนระอุทั้งไปด้วยเสียงหอบหายใจ เสียงคราง และเสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่ร่างของคนทั้งสองกระแทกเข้ามาสอดรับโรมกัน!!

         เซ็กซ์คือการเผยให้เห็นถึงสัญชาตญาณดิบของมนุษย์
         ถ้าหากสำหรับเอ็กซ์ มันคือของเล่นแก้เซ็ง
         สำหรับเขา มันคงเป็นการกินขนมที่ไม่มีวันเบื่อ







           ชั้นบนสุดของผับวิสเปอร์ เจ้าของผับอย่างนาคินกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่บนเตียงกับหญิงสาวที่มาพัวพันกับเขาในคืนนี้ เสือก็ยังเป็นเสื้อแม้จะอายุย่างเข้าไปยี่สิบเจ็ดแล้ว ก็ยังไม่สิ้นลาย  ชายร่างสูงจัดการถอดชุดของหญิงสาวออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วโถมตัวเข้าใส่ ใบหน้าที่เฉยชา หากแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความลึกลับ
          นาคินทร์ หรือชื่อเล่นว่า นินทร์ หนุ่มลูกครึ่งอเมริกัน เพื่อนของเอส ผู้ที่ข่าวลือหนาหูว่าเคยเป็นลูกของเศรษฐีชื่อดังในเมืองไทยมาก่อน แต่เพราะแม่ของเขาดันไปได้กับหนุ่มอเมริกันจนเกิดเป็นเขาขึ้นมา ทางญาติๆเลยไม่ค่อยยอมรับการเกิดมาของเขาเท่าไหร่นัก ข่าวลือก็คือข่าวลือ ไม่มีใครรู้เรื่องจริงเท่ากับเขาคนนี้อีกแล้ว

         ...น่าเบื่อ..

          นัยน์ตาสีฟ้าแบบพ่อจ้องมองหญิงสาวใต้อาณัติ ก่อนจะลุกขึ้นมาหยิบกุญแจมือที่ซื้อไว้ใช้เล่นๆมาคล้องมือสาวตรงหน้าไว้กับเสาเตียงเหล็กในห้องรับแขกของผับเขาเอง

          “จะทำอะไรนะค่ะ!”สาวเจ้าโวยวายขึ้นมาทันที พลางมองอีกฝ่ายอย่างหวาดๆ

         “ก็แค่หาอะไรทำแก้เซ็งนะ”ใบหน้าแบบหนุ่มลูกครึ่งดีกรีจบเมืองนอกแย้มยิ้มพลางใส่นิ้วเข้าไปในปากอีกฝ่าย

         “อื้อ! ปละ.. อ๊ะ ปล่อย.. ฉัน”

          ปลายนิ้วที่สอดเข้าไปลึก กดลงที่ลิ้นอีกฝ่าย แล้ววกกลับไปมา สีหน้าและแววตาที่มองมาทางเข้าอย่างหวาดกลัว

          ...อ่า แบบนี้สิถึงจะได้อารมณ์..

         นาคินทร์คิด พลางหยิบก้อนน้ำแข็งจากในตู้เย็นมาวางบนตัวอีกฝ่าย แล้วลูบไล้ไปทั่ว ในขณะที่หญิงสาวตัวสั่นด้วยความกลัว
 
         พลัก!

         เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นใครที่มารบกวนเขาในเวลาแบบนี้ เอสที่เพิ่งมาถึงยืนนิ่งกับภาพที่เห็นตรงหน้า หญิงสาวเปลือยเปล่าที่อยู่ใต้ร่างเพื่อนเขามือทั้งสองข้างถูกตรึงไว้กับเสาเตียงจนเผยให้เห็นทุกสัดส่วน

         “โอ๊ะ..”เอ็กร้องออกมาอย่างติดนิสัย ก่อนจะเดินเข้าไปคุกเข่าลงตรงหน้าผู้หญิงคนนั้นปาดน้ำตาจากหน้านวลอย่างแผ่วเบา

         “ไม่ร้องนะครับ คุณผู้หญิง”เสียงนุ่มลึกว่าพลางสบตากับนาคินทร์ที่คร่อมเธออยู่ด้วยสภาพเสื้อผ้าครบชุด ดีจริงๆที่เขามาทัน ไม่คิดว่าไอ้หน้านิ่งนี่มันจะเริ่มเล่นอะไรแปลกๆอีกแล้ว คงต้องขอบคุณคุณเปรม ลูกน้องคนสนิทของมันที่บอกว่ามันพาผู้หญิงขึ้นมาชั้นบนอีกแล้ว

        “เบื่อมากใช่ไหม?”เอสว่าพลางก้มลงมาลูบผมปลอบใจหญิงสาวที่ตัวสั่นอยู่ “กูมีเรื่องให้มึงทำ”ดวงตาสีฟ้าแวววับขึ้นมาทันทีที่เขาพูดจบ

        “อะไรละ?”นาคินว่า ทั้งที่ยังอยู่บนตัวหญิงสาวเช่นเดิม

        “ลุกขึ้นมาคุยกันก่อนสิ”เอสว่าแล้วดึงคอเสื้ออีกฝ่ายให้ลุกขึ้นตามเขาไป โฮสต์อับดันหนึ่งขยิบตาให้กับคุณเปรมที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว ให้เธอเข้าไปปลอบใจหญิงสาวที่นอนอยู่ ไม่งั้นผับวิสเปอร์คงได้มีข่าวเสียหายอีกเพราะเจ้าของผับก็เป็นแน่ นี่ขนาดมีข่าวลือมาบ้างแล้วยังไม่วายมีคนอย่างจะลองดีกับหนุ่มหล่อลูกครึ่งคนนี้อีก ลำบากก็แต่เขาที่ต้องปลอบอกปลอบใจสาวๆพวกนี้โดยการรับผิดชอบด้วยการนอนกับพวกเธอฟรีคืนหนึ่ง บางคนที่ติดใจลีลามันก็ดีไป แต่บางคนที่หวาดผวานี่สิ ทำเอาเอสต้องเอาอกเอาใจอยู่ตั้งนานกว่าจะยอมกับมาที่ผับอีก



        เอสถอนหายใจออกมา เมื่อคนตรงหน้ายอมเดินตามเข้ามาจนถึงชั้นสี่ของผับวิสเปอร์ ชั้นส่วนตัวของมันเองนั้นแหละ

        “มีอะไรละ”ชายหนุ่มลูกครึ่งว่าทั้งหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบตามความเคยชิน ไม่ซึ่งอารมณ์ ไร้ซึ่งความเสียดายที่ถูกขัดขวางการละเลงบทรักของเขา “หวังว่าคงจะคุ้มค่าแก้เบื่อได้จริงๆนะ”มันว่าพลางพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเขาเต็มๆ

         “แค่กๆ ไอ้เหี้ย!”หนุ่มโฮสต์เพื่อนสนิทด่า พลางถอยห่างจากอีกฝ่ายทันที ในขณะที่นาคินเลิกคิ้วมอง พร้อมยกยิ้มที่มุมปากอย่างรอฟังเรื่องที่น่าสนใจของอีกฝ่าย

         “มึงเคยเล่นกับเด็กผู้ชายไหม?”เอสเปิดประเด็นขึ้นมาทันที เมื่อถอยห่างจากอีกฝ่ายในระยะที่ปลอดภัย

         “ไม่”

         “เด็กผู้ชายน่าสนใจกว่าที่มึงคิดไว้นะ”เอสเริ่มหว่านล้อม เมื่อเห็นว่าเพื่อนเขายังไม่เคยลองกับผู้ชาย ยิ่งง่ายที่จะชวนอีกฝ่ายให้มาร่วมมือกับเขา

         “กูจะลงโทษเด็ก มึงสนใจเล่นด้วยมั้ย?”ดวงตาคมเข้มสบกับนัยน์ตาสีฟ้าคู่สวย ก่อนที่นาคินจะตอบคำถามของเขาด้วยคำถามจนเขายกยิ้มที่มุมปาก “ที่ไหน เมื่อไหร่ละ?”




หวังว่าคงจะชดใช้ที่แกโผล่มาตอนเดียวแล้วโดนตัดไปเลยได้นะ แทน 
เค้ามีอะไรจะสารภาพแหละ รีดเดอร์ เค้าหัวสมองตีบตันแล้วอ่ะ  T^T
โดยเฉพาะตอนต่อไปนี้มัน (ปาดเหงื่อ)เข้าผับ.. ออกัส.. อ๊ากก ช่างเป็นผู้ชายที่ถ้าเขียนให้เด่นแล้วกลัวเสียคอนเซ็ปมาก (แดดิ้น)
หวังว่าจะพอยื้อความสนใจจากเรื่องหลักไปได้ซักพักนะ 

[flimflam]

พี่นินท์น่ากลัวค่ะ 5555555555555555
แต่ก็ดูลงตัวแปลกๆ พี่นินท์ทำพี่เอสปลอบ #เอ๊ะ
ถึงกับสงสารแทนอย่างบอกไม่ถูกเลย 

ส่วนเนื้อเรื่องหลัก...เอ็กซ์กับน่านก็ยังทำตัวน่าสงสัยเหมือนเดิม
แต่ที่น่าสงสัยกว่าคือออกัสสส นายรู้อะไร นายวางแผนอะไรกัน

[magarons]

เอาเลยๆ เชียร์นินทร์ แรงๆ
นินทร์ซาดิสใช่ได้ ช่อบๆๆๆๆ
รออ่านค่าาา

[Noina_Pn]

ตกลงใครเอานัดเนี้ยยยยย!!

[BlackWinddy]

มาต่อละ




        “มึงเรียกกูมาทำไมที่นี้!”แทนถามขึ้นอย่างหวาดระแวงทันทีที่เขามาถึงลานจอดรถในตอนยามเย็นของวันศุกร์ ที่ไม่ค่อยมีคนอยู่ เพราะนักศึกษาส่วนใหญ่กลับบ้านในวันนี้ ก่อนจะมองเอ็กซ์ที่ยืนพิงรถสีแดงคันหรูแบบที่เขาไม่คุ้นตามาก่อนในมหาลัย

         ....มีรถราคาแพงแบบนี้ในมหาลัยด้วยเรอะวะ!

        แทนคิดพลางมองหน้าเดือนมหาลัยที่ส่งยิ้มมาทางเขาอยู่ “ไม่ต้องต้องระแวงกูขนาดนั้นก็ได้”เอ็กซ์ว่า พลางหัวเราะหึๆในลำคอ

        “จะไม่ให้กูระแวงได้ไงวะ เพื่อนมึงเล่นขู่กูซะขนาดนั้น”เขาว่า ทั้งยังหวาดเสียวไม่หายเมื่อนึกถึงน่านฟ้าที่เขาพบก่อนหน้านี้ แถมยังมีไอ้เดือนมหาลัยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเนี่ยที่ดูจะสนุกไปซะทุกเรื่องจนน่ากลัว แม้แต่ตอนที่มันเข้ามาร่วมมือกับเขาเพื่อลวนลามนัด เขาละชักกลัวนิสัยมันจริงๆ

         ถึงรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าแต่ก็ต้องสู้หน้าละวะงานนี้ ในเมื่อมันเล่นขู่เขาโดยเอาเพื่อนมันมาอ้างว่าถ้าเขาไม่มามันจะไปบอกน่านฟ้าว่า เขาไปยุ่งกับนัดอีก ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำเลยซักนิด แล้วพอเขาเถียงไปแบบนี้ ไอ้เอ็กซ์ก็ยักไหล่พลางบอกว่า ใครเขาจะไปเชื่อมึงละ.. นั้นแหละ เพื่อนกันก็ไม่ใช่ แถมยังมีเรื่องกันแบบนั้นอีก ฝ่ายเขานี้แหละเลยจะมีแต่เสียกับเสีย!





         “ตกลงมึงมีอะไรกับกู?”แทนถาม เขาพยายามปั้นหน้าไม่เกรงกลัวอีกฝ่ายที่ถือไพ่เหนือกว่าเอาไว้

         เอ็กซ์แสร้งถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะมองตรงมาที่เขา ซ้ำยังทำหน้าเบื่อหน่ายใส่จนแทนกำหมัดแน่น ถ้าไม่เสียเปรียบกว่า ป่านี้เขาคงต่อยไอ้เดือนมหาลัยนี้ไปแล้ว

         “กูเปล่า ‘มีอะไร’กับมึงซักหน่อย”มันว่าพร้อมทำหน้ายียวน

         “f*ck you ”แทนว่า ก่อนจะกระโจนเข้าไปต่อยหน้าเอ็กซ์ที่ยืนนิ่งอยู่ แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงตัวมัน เขาก็ถูกล็อกคอจากทางด้านหลังไว้ด้วยมือของใครบางคน

          “แม่งปล่อยกู!!”แทนว่าพลางดิ้นพรวดๆ จนอีกฝ่ายรัดคอเขาแน่น “มึง... เล่นหมาหมู่นี่..หวา”แทนว่าอย่างติดขัด เมื่อคนเข้าหลังล็อกคอเขาไว้แน่นจนเริ่มพูดลำบาก

           แม่ง!! ทำไมแรงเยอะงี้วะ!!!

           แทนสถบในใจ พลางกรอกตามองไปรอบๆอย่างคิดหาทางหนีทีไล่ ก่อนที่ใครคนหนึ่งจะลงมาจากรถสีแดงอย่างหรูคันนั้นพร้อมกับยืนข้างเอส ใบหน้าที่มีความคล้ายคลึงกันจนแทนกัดฟันกรอก ไม่ต้องบอก เขาก็รู้ได้เลยทันทีว่าคนๆนี้เป็นใคร

          “โอ๊ะ...”เอสที่ลงมาจากรถอย่างวางมาด อุทานอย่างมา ก่อนจะมองแทนทั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา 

         “ไอ้เหี้ย! ปล่อยกู”แทนว่า พลางยกเท้าขึ้นมาเตรียมเหยียบเท้าคนที่ล็อกคอเขาไว้จากด้านหลัง แต่ก็ถูกฝ่ายนั้นหลบทัน ทั้งยังสอดขาข้างหนึ่งเข้ามาระหว่างขาของเขาเหมือนกับถูกสกัดไว้ไม่ให้โจมตีทางเท้าได้ พอแทนยกข้อศอกขึ้นมาแทงข้างหลัง ฝ่ายนั้นก็เอียงหลบ ทั้งมือนั้นจับข้อศอกเขาไว้ ก่อนจะเลือนลงมาจับที่ข้อมือแล้วรวบมันไขว้หลังเหมือนท่าตำรวจจับผู้ร้าย!



          “น่าสนใจดีนี่”เอสพูด พร้อมรอยยิ้มบางที่ดูออกไปทางเหยียดยิ้มอย่างหวังร้ายมากกว่าดี ในขณะที่แทนมองเขาสลับกับน้องชายไปมาอย่างโกรธแค้น

          “ไอ้เหี้ย!! แน่จริงมาเจอตัวต่อตัวดิวะ!”แทนว่าอย่างเดือดจัด แต่สองพี่น้องก็หันมามองหน้ากัน ก่อนที่คนพี่จะหัวเราะหึๆออกมา ในขณะที่คนน้องหัวเราะเบาๆ

           “ขอโทษทีวะ กูไม่ใช่พวกขอบใช้กำลัง”เอ็กซ์ว่า

           “..แต่ชอบสิ่งที่ยั่วยวนและรุนแรงกว่านั้น”เอสเสริม พลางมองแทนราวกับกำลังทะลุเข้าเสื้อผ้าก็ไม่ปาน ขึ้นชื่อว่าศัตรูของน้องชาย ไม่จำเป็นต้องอ่อนโยนให้เสียเวลาหรอก ยังไงซะสิ่งที่เขาจะทำหลังจากนี้มันคงเลวร้ายมากกว่าจะเรียกได้ว่าอ่อนโยนซะอีก

            แทนจ้องหน้าเอสเขม็ง เขาจะจะขมขู่ และทำร้ายอีกฝ่ายซะเหลือเกิน ให้สมกับที่ดวงตาคู่นั้นมองตรงมายังเขาอย่างน่าขยะแขยง แต่แทนก็ขยับตัวไม่ได้มากนัก เพราะคนที่อยู่ด้านหลังล็อกจุดอ่อนเขาไว้แทบทุกทีที่เขาจะสามารถมาทำร้ายอีกฝ่ายได้

            “พวกมึงมันก็เศษเดนไม่ต่างจากกูนั้นแหละ”แทนพูดพร้อมแสยะยิ้ม เมื่อเห็นสองพี่น้องมองหน้าเขานิ่ง “ขยะ.. ขยะก็ใช้ได้แต่วิธีขยะๆ”เอ็กซ์กำหมัดแน่น คิดจะก้าวเข้ามาต่อยแทนให้สาใจ แต่ก็ถูกพี่ชายจับบ่าไว้ก่อน

             “ใช้วิธีหมาหมู่ ลอบกัด คนดีๆที่ไหนเขาทะ.. อุ๊บ” ก่อนที่แทนจะพล่ามไปมากกว่า มืออีกข้างของคนที่อยู่ด้านหลังแทนก็เอาผ้าเช็ดหน้าสีขาวมาปิดปากปิดจมูกเขาเอาไว้ แทนดิ้นพรวดๆ ก่อนจะเผลอสูดมันเข้าไป เขารู้สึกอ่อนแรง ก่อนจะสลบลงไปในทันที...

            “โอ๊ะ..”เอสอุทานขึ้นมาอีกรอบ ก่อนจะกรอกตาไปมาอย่างเหนื่อยใจ พลางตบไหล่น้องชายที่เบิกตากว้างอยู่ไปเบาๆสองที

             “เฮ้ย เพื่อนมึงเป็นโจรรึเปล่าวะ!”คำถามแรกที่หลุดออกมาจากปากอย่างไม่ได้คิด เรียกให้นัยน์ตาสีฟ้าแวววับพร้อมกับมองน้องชายเขาอย่างขมขู่ จนเอ็กซ์ต้องรีบเปลี่ยนคำชมเพื่อเอาตัวรอดทันที “ขอโทษครับ พี่ คือผมคิดว่า วิธีของพี่นี่มันเทพได้ใจผมมากเลย”

            นาคินทร์เบนสายตากลับไปมองแทนอย่างไม่คิดมากอะไรกับคำพูดนั้น หรือจะเรียกว่าไม่สนใจซะมากกว่า ก่อนจะกระชากคนที่ตัวพอๆกับเขาแต่ความสูงน้อยกว่าอยู่หน่อยๆมาด้วย เอสส่ายหัวน้อยๆ แล้วรีบวิ่งไปรับตัวแทนไว้ก่อนที่มันจะล้มลงไปนอนกับพื้นตามแรงลากของเพื่อนเขา

            “ใครใช้ให้ลากคนหลบสติแบบนี้!”เอสต่อว่าอีกฝ่าย ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อจับแทนไว้ได้ทัน ก่อนที่แทนจะล้มลงไปจูบกับพื้น ในขณะที่นาคินทร์มองผลงานตัวเองด้วยใบหน้าเฉยชา ทั้งยังปล่อยมือจากข้อมือแทนที่ว่าจะลากมาด้วยทั้งที่หมดสติแบบนั้นอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก

           “เอ็กซ์ มาช่วยพี่หน่อย”เอสว่าทันทีที่ต่อตนเหตุลงไปนั่งข้างคนขับได้อย่างหน้าตาเฉย

          “ค.. ครับพี่เอส!”เอ็กซ์มองหน้านาคินทร์นิ่ง ก่อนจะรีบวิ่งไปช่วยพี่ชายประคองแทนเอาไว้ ทั้งที่ยังตกตะลึงกับคนตรงหน้าไม่หาย






            หลังจากที่สองพี่น้องช่วยกันพยุงแทนเข้าไปนอนราบที่เบาะหลังจนสำเร็จ เอ็กซ์ก็ได้รับรู้ในอีกสิ่งหนึ่งว่า เพื่อนพี่เอสของเขานอกจากจะน่ากลัวแล้วยังเหมาะที่จะมาเป็นโจรมากว่าจะเป็นเจ้าของผับอีกด้วย!

            เอสหัวเราะเบาๆออกมากับสีหน้าน้องชายเขาในตอนนี้ที่ยากจะบรรยาย เมื่อเห็นนาคินทร์เอาผ้าปิดตาสีดำมาปิดตาคนที่นอนหลับอยู่เอาไว้ พร้อมกับผูกมือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายไว้ด้วยผ้าสีดำที่เอามาจากไหนก็ไม่รู้
 
            “กลับไปได้แล้วละ เอ็กซ์”เสียงนุ่มทุ่มว่ากับน้องชายที่ยืนอยู่ข้างรถ ก่อนจะขับรถออกไปยังที่ที่นาคินทร์ เพื่อนเจ้าปัญหาเตรียมไว้ก่อนแล้ว






          แทนลืมตาขึ้นมาอย่างมึนงง เขากวาดตามองห้องทั้งห้องที่มีแสงสลัวพอเห็นสิ่งข้างตัวเข้าได้อย่างลางๆ โดยเฉพาะคนที่นั่งหลับอยู่ทางซ้ายมือใกล้กับหน้าของเขา ขนตาเรียวยาว จมูกโด่งมากกว่าชายไทยแบบปกติ แล้วก็ริมฝีปากนุ่มน่าสัมผัส แล้วใบหน้าที่แม้แต่ผู้ชายแท้ๆอย่างเขาต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอ เพราะทั้งอิจฉาและทำให้รู้สึกอย่างสัมผัสในเวลาเดียวกัน คนๆนี้ดูมีเส่นห์ดึงดูดใจ คนที่หน้าตาคล้ายคลึงกับเอ็กซ์!
 
          แทนขยับมือและเท้าเตรียมที่จะหนี แต่ก็ขยับไม่ได้ เขามองไปยังผ้าสีขาวที่ผูกตรึงมือทั้งสองข้างของเข้าไว้คนละฝั่งอย่างเจ็บใจ และคิดว่าข้อเท้าทั้งสองของเขาเองก็เช่นกัน ตัวของเขาถูกคลุมไว้ด้วยเสื้อนอกสีดำของคนที่หลับอยู่ รู้สึกเย็นที่ขาอ่อนจนถึงเท้า ไหล่ มือ และขาแขนที่ไม่ได้ปกคลุมด้วยเสื้อสีดำตัวนั้น

         บ้าชิบ!! พวกมันจับเขาเปลือย!!!

         แทนคิด พลางดิ้นพรวดๆ เผื่อว่าจะผ้าสีขาวจะหลอมหลุดจากข้อมือเขาไปได้ แต่ก็แทบจะได้ได้ผล ทั้งยังดวงตาของคนที่นอนฟุบหน้าอยู่กับเตียงลืมขึ้นมามองเขาอย่างไร้ความง่วงงุน

         “ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงนุ่มทุ่มถามเขา ทั้งยังมองอย่างโล่งใจ เพราะใบหน้าที่อยู่ใกล้กันมากทำให้เขามองอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน

         “คิดจะมาตบหัวแล้วลูบหลังรึไงวะ?”แทนถามพลางจ้องเขม่งไปที่อีกฝ่ายนิ่ง เอสผละหน้าออกห่าง แต่ก็ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ใกล้เตียงเขาตัวเดิมส่ายตัวหน่อยๆ

         “ฉันไม่อยากรังแกเด็กหรอกนะ ถ้านายทำตัวดีๆ เรื่องนี้ก็จะไม่มีใครเจ็บ”แทนมองคำพูดอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ

         “เจ็บเรอะ! รังแกเรอะ! แล้วไอ้ที่ลอบกัดกูทั้งยังจับกูไว้เนี่ยมันเรียกว่าเหี้ยอะไร!!”

         เอสถอนหายใจ ทำไมวัยรุ่นสมัยถึงชอบใช้กำลังกันนักนะ ใจเย็นกันไม่เป็นเหรอไง ตอนแรกเอสก็คิดว่าจะลงโทษอีกฝ่ายให้หนักๆสมกับที่น้องชายเขาขอร้องมา แต่พอเห็นท่าทางที่ไร้ทางสู้ เห็นการกระทำของนาคินทร์แล้ว ก็เริ่มรู้สึกสงสารเด็กตรงหน้าอย่างอดไม่ได้ แต่เขาก็เปลี่ยนแผนไม่ได้ ในเมื่อเขาชวนนาคินทร์ที่ดูสนุกกับเรื่องแบบนี้อย่างกันอะไรดี ถ้าแทนเชื่อฟังเขาดีๆ ผ่านคืนนี้ไปก็จะไม่มีใครเจ็บ แล้วทั้งสองฝ่ายก็จะถือว่าที่ผ่านมาแล้วๆกันไปแน่นอน ถึงมันจะยุติธรรมกับเด็กนี้ก็เถอะ

          “ถุย.. อย่ามาเสือกทำหน้าสงสารกูเลย”แทนว่าทั้งยังถมหันหน้าไปถมน้ำลายใส่หน้าอีกฝ่ายเท่าที่เขาจะสามารถทำได้ ทำมาถึงขนาดนี้แล้ว ใครจะไปเชื่อใจพวกมึงกันละวะ!!

          เอสมองแทนนิ่ง ทั้งยังเช็ดน้ำลายที่ถูกคางเขาพอดีอย่างไม่ถือสาอะไรนัก พลางถอนหายใจ

          “ทำไม ถึงขั้นถอนหายใจเลยเรอะวะมึง!!”

          ...ปากมันวอนหาเรื่องจริงๆ

           เอสยิ้ม ทั้งที่ไม่ในใจเริ่มไม่ยิ้มตาม เขาก็ใจดีก็จริง แต่ใช่ว่าเขาจะโกรธใครไม่เป็นนะ

           “ฉันเตือนนายแล้วนะ”เอสว่าพลางนั่งกอดอกไขว่ห้างอยู่กับเก้าอี้ใกล้แทนที่เดิม ในขณะใครอีกคนเดินเข้าในห้อง แม้จะมองไม่ชัดเจน แต่ดวงตาสีฟ้าที่แทนไม่เคยเห็นบ่อยนัก ส่องประกายในความมืด พร้อมกับใบหน้าและรูปร่างที่สูงโปร่งของลูกครึ่งคนหนึ่งที่เดินเข้ามาใกล้เขา

           “ถ้าคิดจะทำร้ายคนอื่น คงเตรียมใจที่จะโดนทำร้ายกลับไว้แล้วใช่ไหม”เอสว่าทั้งยังนั่งกอดอกนิ่ง ในขณะที่แทนสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนลูกครึ่งตรงหน้าขึ้นมาคร่อมบนตัวเขาเอาไว้ทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ

           “พวกมึงจะทำเหี้ยไรวะ ปล่อยกูเลย ปล่อยกู!!”

           เสื้อนอกสีดำที่คลุมร่างเขาไว้ก่อนหน้าที่ถูกปัดออกลงพื้นโดนฝีมือของคนข้างบน ทั้งยังตาสีฟ้าแวววับราวกับเห็นของเล่นน่าสนใจนั้น ทำเอาแทนขนลุกซู่ สัญชาติญาณบอกเขาว่าคนตรงหน้าเขาทั้งลึกลับและอันตราย ในขณะที่เอสหัวเราะหึๆ ตอนแรกก็ว่าจะใจอ่อนอยู่หรอกนะ แต่เห็นปากร้ายว่ายากอย่างนี้ อีกอย่างก็เป็นผู้ชายด้วยกัน ถึงถูกนาคินทร์เล่นก็คงไม่ถึงตายหรอก เขาคิดพลางมองภาพตรงหน้าราวกับกำลังดูหนังอยู่ก็ไม่ปาน

           “ปล่อยกู เหี้ย ปล่อยกูสิวะ!!”

           “เงียบน่า นายสีแทน”เสียงเย็นๆว่าเขาจากด้านบนด้วยใบหน้าเฉยชาของอีกฝ่าย

           “มึงนั้นแหละปล่อยกู กูไม่ใช่ของเล่นของมึง.. อุ๊บ!”ทันทีที่แทนโวยวายอย่างรั่วๆอีกครั้ง ก็ถูกคนข้างบนปิดปากเอาไว้ด้วยริมฝีปากของคนตาสีฟ้าตรงหน้า ในขณะที่เอสนั่งไขว้ห้างมองพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนเทพบุตรมาเกิด แต่ในสายตาของแทน คนที่นั่งดูอยู่นั่นแหละ มันเป็นปีศาจในคราบเทพบุตรชัด!!

           “อื้อ! อื้อ!!”แทนปิดปากตัวเองแน่น ไม่ให้อีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามา แต่แล้วก็คนที่คร่อมเขาอยู่ดันโหดกว่าที่เขาคิด นาคินทร์กัดปากด้านล่างของแทนอย่างแรงจนแทนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ทันทีที่ได้โอกาสลิ้นเรียวก็สอดเข้าไปควานหาความหวานจากคนตรงหน้าพร้อมกับรสเลือดที่ไหลออกมาเพราะแรงกัด

          นาคินทร์ถอนจูบออกอย่างอ่อยอิ่ง ก่อนจะเลียเลือดบางส่วนที่ติดอยู่บนปากตัวเองอย่างเหมือนกำลังเลียของหวานในขณะที่แทนรู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น เอสหัวเราะเบาๆออกมา ก่อนจะเท้าคางมองหน้าอีกฝ่ายใกล้ๆ เสียงนุ่มทุ่มกระชิบอยู่ใกล้ๆหู “เอาละ.. ที่นี่จะยอมเชื่อฟังดีๆเหรอยัง?”ว่าพลางก็ส่งยิ้มอ่อนโยนแบบที่ชอบใช้กับลูกค้าในผับมาให้แทน

         แทนรีบพยักหน้ารั่วๆตอนกลับทันที

         “งั้น.. ก็เริ่มจากบทเรียนง่ายๆก่อนจะเด็กน้อย”เอสว่า ทั้งยังลูบหัวอีกฝ่าย ไม่รู้จะเชื่อใจได้มากแค่ไหนกันนะ เขาคิดก่อนขยับจากขึ้นมาอีกครั้ง “เลียสิ”เอสยื่นนิ้วมาจ่อตรงปากของแทน อีกฝ่ายเบิกตากว้าง คิดจะเถียงโต้กลับ ใครจะยอมเลียนิ้วของมันกัน!!
          แต่เขาก็เห็นนัยน์ตาสีฟ้าแวบวับที่คร่อมตัวเขาเหมือนรอโอกาสจะตะครุบเหยื่ออยู่ “ก็ได้ๆ กูยอม แต่ต้องให้ไอ้เหี้ยนี่ลุกจากตัวกูก่อน!”แต่ก็ยังไม่วายมีข้อแม้

         “หึๆ.. ว่าง่ายแบบนี้สิครับ ถึงจะดี แต่นี้แต่เลียนิ้วเองนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”เอสเอ่ยชม ก่อนจะส่งสายตาบอกให้นาคินทร์ผละออกไป แล้วเขาใช้นิ้วเปิดปากแทนออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะส่งมันเข้าไปในปากอีกฝ่ายเพียงแค่หนึ่งนิ้ว

         “เลียสิ”เสียงนุ่มทุ่มว่าขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นแทนยังคงนิ่งอยู่ ในขณะที่มืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ใส่มาจนหมด เผยให้เห็นรูปร่างอันแสนเซ็กซี่ที่บรรดาลูกค้าต่างพากันหลงใหล “รู้สึกในห้องนี้มันเริ่มร้อนแล้วนะ”ชายหนุ่มว่าเปรยๆ

          อมให้โง่สิ ไอ้เหี้ย ใครจะยอมยกศักศรีมาเลียนิ้วมึงเหมือนหมากัน!!

          แทนกัดนิ้วอีกฝ่ายเต็มแรงจนเอสร้องโอ๊ยออกมา แล้วรีบดึงนิ้วตัวเองออก ว่าแล้วเชียวเด็กแบบนี้ทำให้เชื่องได้ยากจริงๆ.. ทั้งยังกระชากผมของอีกฝ่ายที่เล่นงานเขาอย่างระบายอารมณ์

          “กูเตือนมึงแล้วนะ!”ดวงคมเข้มแวววับขึ้นมาอย่างโกรธจัด ก่อนจะเบนไปมองนาคินทร์ที่รออยู่ก่อนแล้ว “กูมอบให้มึงจัดการเลยแล้วกัน”

          นาคินทร์ที่รอโอกาสอยู่ก่อนแล้วจ้องมองแทนที่โดนขรึงอยู่บนเตียงด้วยสายตาวาววับ ถ้าหากว่ามันไม่ดื้อมาก บางทีอาจจะจบสวยกว่านี้ก็เป็นได้ แต่ก็เอาเถอะ ยังไงเหยื่อก็ตกมาถึงท้องเขาแล้ว!

          นาคินทร์ขึ้นไปคร่อมอีกฝ่ายเอาไว้อีกครั้ง ก่อนจะก้มหน้าลงไปกัดหัวนมอีกฝ่ายเต็มแรงจนแทนดิ้นพรวดๆ..

          จุดอ่อนของผู้ชายจากหนังเกย์ที่ดูเมื่อคืน จุดที่หนึ่ง หน้าอก

          แล้วมือนาคินทร์ก็ล้วงลงไปบีบแก้มก้นของอีกฝ่าย

          จุดที่พวกเกย์ชอบเล่นจุดที่สองคือ ก้น

         ก่อนจะผละออก เมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ผลอะไรมากนักเท่ากันจุดแรก เอสที่ตั้งกล้องถ่ายไว้ มองเพื่อนที่กำลังเล่นกับผู้ชายเป็นครั้งแรกอย่างชื่นชม ไม่เสียแรงเลยจริงๆที่มันเป็นเพื่อนเขา ก่อนจะจับหมับเข้าที่แก่นกายของแทนที่โชว์หราอยู่ใต้ร่างเพื่อนเขา

          “อ๊ะ!! อย่า!!”แทนบิดตัวไปมาทันทีที่โดนจับจุดที่อ่อนไหวที่สุด ทั้งยังลิ้นเรียวกับริมฝีปากของหนุ่มลูกครึ่งที่เล่นงานหน้าอกเขาไม่มีหยุดหย่อน มันทั้งเจ็บทั้งเสียวเมื่ออีกฝ่ายกัดหัวนมเขาอย่างไร้ความปราณีก่อนจะเลียมันกลบทันไปมา ก่อนที่ศูนย์กลางจะโดยมือของอีกคนจับไว้จนเขากัดปากตัวเองแน่นจนเลือดไหลซึมยิ่งกว่าเดิม เมื่อความเสียวมันแลบแวบถึงสองจุดในเวลาเดียว!!

          “อ๊ะ.. อย่า.. อย่าบีบแบบ.. อ๊า!!”แต่แล้วสุดท้ายก็ทนไม่ไหว เมื่อคนที่ถือไพ่เหนือกว่าในทุกๆด้านอย่างเอส บีบปลายของแทนน้อย จนเจ้าของร้องครางเสียงดังลั้นอย่างอดไม่ไหว มือเอสลูบไล้มันไปทั่วทั้งดุ้นอย่างแผ่วเบาแต่กลับทำให้แทนขนลุกซู่ยิ่งกว่าสัมผัสจากด้านบน

          “นิ่งๆนะ เดี๋ยวช่วย”เสียงนุ่มทุ่มว่าพร้อม ดึงกางเกงของนาคินทร์ออกรวดเดียวโดยที่นาคินทร์ไม่ได้ว่าอะไร และจับความใหญ่โตของนาคินทร์ถูไถกับแทนน้อยจนทั้งคู่แทบครางเสียงต่ำออกมาพร้อมๆกัน

          “ฮา..”

         “อ๊ะ.. อ๊ะ ฮา อ๊า”

         “หึหึๆ..”
 
         บางทีการเป็นคนสนับสนุนก็สนุกกว่าที่คิดไว้

         นาคินทร์รีบโลมเลียทั้งดูดดึงยอดอกแทนอย่างรัวเร็วมากขึ้น เมื่ออารมณ์พลุ่งพล่านเพราะแท่งร้อนที่ถูไถ

         ...อยากจะสอดใส่เข้าไป..

         หนุ่มลูกครึ่งคิด พลางครางเสียงต่ำเมื่อมือของเอสเริ่มขยับ

          “...เร็วหน่อยสิ”เขาว่าเอส ทั้งยังก้มลงดูดกัดไปทั่วผิวสีแทน นาคินทร์พลางเหลือบไปมองเกงกางเขาที่หล่นอยู่บนพื้นเพียงเล็กน้อย

          “ขอกันแบบนี้ ไม่น่ารักเอาซะเลยนะ”เอสบ่นเปรยๆ แต่ก็จัดให้ตามคำขอจนแทนที่โดนรุมอยู่ฝ่ายเดียวเริ่มจะไม่รู้ว่าเสียวตรงไหนกันแน่ระหว่างบนกับล่างร้องครางเสียงดังลั่นไม่หยุด

          “อ๊า!!!!”

            พรวด!

          สุดท้ายแล้วน้ำสีขาวขุ่นของแทนน้อยก็พุ่งอาบไปทั่วท้องของนาคินทร์ ทั้งยังเลอะมือเอสเข้าเต็มๆ ในขณะที่นาคินทร์รอจังหวะนั้นอยู่ก่อนแล้ว รีบปัดมือเอสออกทันที ก่อนจะจ้อความใหญ่โตเข้าไปถูไถกับช่องทางที่ปิดสนิท นัยน์ตาสีฟ้าเปล่งประกายไปด้วยความอยากจนเอสที่ตั้งใจจะห้ามกลืนน้ำลายลงคอเฮือก พร้อมกับกล่าวขอโทษแทนในใจเพราะอารมณ์อย่างของนาคินทร์ในตอนนี้ยากที่เขาจะห้าม ลองขัดดูสิ.. อาจจะถึงตาย!

         นาคินทร์กัดฟันกรอกเมื่อพยายามจ่อความใหญ่โตเข้าไปในนั้น จนแทนรู้สึกว่าร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ใบหน้าหล่อเหลาแบบลูกครึ่งเงยหน้าขึ้นจูบแทนไว้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

         “ไม่เอา เจ็บ!!”แทนดิ้นพลางกัดปากเขาอย่างแรง จนนาคินทร์มองด้วยสายตาวาวโรจน์มากขึ้น ก่อนจะฝืนตัวเองลงไปจนสุดในทีเดียว

         “อ๊า!!!!!!”

        “อูย..งานไส้แล้วไง”เอสกุมขมับ พลางมองภายตรงหน้าอย่างทำใจ บอกแล้ว ขัดเป็นตาย! เลือดที่ซึมออกมาจากช่องทาง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มผู้ชายแท้ๆอย่างแทน ทำให้เอสรู้สึกสงสารขึ้นมาอีกครั้ง

        ..กูเตือนแล้วนะ..

       นาคินทร์ครางต่ำอย่างมากเมื่อช่องทางสดใหม่ตอดเขาไว้แน่น เขานิ่งค้างไว้ซักพัก ก่อนจะถอนมันออกแล้วใส่เข้าไปใหม่

       “อึก...”แทนจับผ้าสีขาวที่ข้อมือเขาเลยไปถึงเสาเตียงแน่นอย่างระบายความอึดอัน สีหน้าดูเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัดภายใต้สายตาที่เฝ้ามองในระยะประชิดของเอส

       นาคินทร์เริ่มขยับเข้าของช้าๆเมื่อรู้สึกได้ว่าช่องทางของแทนมันเริ่มตอบรับเขา

        “เจ็บ..! เจ็บ!! เอามันออกไป!! ได้โปรดเถอะ!!”

       “เรียกพวกฉันว่าพี่สิ..”เสียงนุ่มทุ่มใต้หูเข้าอีกครั้ง ทั้งยังมือที่ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าเขาอย่างนุ่มนวล แทนหันไปจ้องหน้าเอส ทั้งที่นาคินทร์ยังคงขยับจังหวะช้าๆอยู่อย่างนั้น

      “ฉัน พี่เอส ส่วนคนนั้นชื่อพี่นินทร์”สายตาคมว่าพลางแอบลอบสบกับนาคินทร์ “ขอร้องเขาสิ แล้วเขาจะอ่อนโยนกับนาย”

       แทนอยากจะกัดปากตัวเองตายจริงๆนะตอนนี้ เมื่อความเจ็บปวดวาบไปทั่วร่างกายเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างช้าๆโดนที่คนทำไม่ได้สนใจใยดีเลยแม้แต่น้อย

        “อึก..!! เจ็บ! พะ... พี่.. พี่นินทร์”เสียงของคนที่อ่อนกว่าเสียงให้นาคินทร์หยุดนิ่งลง ทั้งที่ยังฝังแก่นกายนิ่งอยู่ในตัวอีกฝ่าย

        “เรียกอีกทีสิ”นัยน์ตาสีฟ้าสบกับแทน ก่อนที่จะยกมือขึ้นมาลูบแก้มอีกฝ่าย

       “พี่นินทร์..”แทนพูดเสียงเบาเพราะรู้สึกอ่อนแรงราวกับตัวเขากำลังโดนสายตาคู่นั้นดูดพลังไปจนหมด

       เพียงไม่นานนัก นาคินทร์ก็เริ่มขยับกายอีก ทั้งยังซอยถี่ๆโดยความเร็วที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว จากที่แทนรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่าง กลายเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทน

        “อ๊ะ อ๊ะอ๊า อ๊ะ อึก.. อ๊า อ๊ะ!!”ราวกับทุกอย่างมันพร่ามัวไปหมดเหมือนบรรยากาศในห้องนี้ไม่มีผิด เหลือแค่เพียงสัมผัสกายที่ถูกกระแทกกระทั้งเข้าใส่อย่างรัวเร็ว ทั้งยังแววตาสีฟ้าที่ร้อนแรงขัดกับใบหน้าที่เฉยชาของผู้กระทำ

        “อ๊ะ.. อ๊า.. เร็ว.. อีก”เหมือนเขากำลังเสียสติไปแล้ว เมื่อโดนอารมณ์ราคะเข้าครอบง่ำ ทั้งยังเผลอยกสะโพกขึ้นสอดรับกับอีกฝ่ายตอนไหนก็ไม่รู้ นาคินทร์ขยับสะโพกเร็วตามคำขอ เพียงไม่นานนักแทนก็รู้สึกอุ่นวาบทั่วร่าง เมื่อน้ำของอีกฝ่ายปล่อยเข้ามาในตัวเขา ก่อนที่เขาจะปล่อยตามไปด้วยมือของเอสก็จับปลายมันไว้ซะก่อน

         แทนเหลือบมองคนที่ลุกมาจากเก้าอี้แล้วอย่างสงสัย นาคินทร์ลุกขึ้นออกจากตัวเขา ตามมาด้วยเอสที่ขึ้นคร่อมเขาแทน แล้วใส่เอสน้อยเข้ามาในช่องของที่แฉะไปด้วยน้ำของนาคินทร์

          “เด็กน้อยยังเสร็จไม่ได้หรอกนะ ก็พี่ยังไม่เสร็จเลยนี้น่า”แทนกัดฟันกรอก ทั้งยังอยากจะต่อยหน้าที่แสนระรื่นของคนตรงหน้าเขาซักทีแรงๆ ให้สมกับสภาพแบบนี้ของเขา แต่จะทำยังไงก็ไม่ได้ ในเมื่อถูกมัดไว้แบบนี้ พอเอสขยับตัวเข้าออกอีกครั้ง แทนก็ร้องครางออกมาไม่เป็นภาษาทันที

          อย่าให้กูรอดไปได้นะ

          “อ๊ะ... อ๊ะ.. อึก.. ฮา”

          กูจะเอาเพื่อนมารุมโทรมพวกมึงซะให้เข็ด!!

           “เรียกพี่เอสสิ”

          “อ๊ะ อ๊า... พี่.. พี่เอส”

          “อื้ม~ เด็กดี”

          “พี่เอส... อ๊ะ ฮา.. พี่เอส!!”

[BlackWinddy]

เบื้องหลังฮาๆ


#1


         “ไปกันได้แล้วละ นินทร์”เอสพูด ก่อนจะเห็นไปมองนาคินที่เดินตามหลังเขามาด้วยความตกใจ เขารีบยกมือขึ้นเบรกอีกฝ่ายทันที “เดี๋ยวๆ มึงจะเอากระสอบนี่ไปทำอะไรนะ!”ทั้งยังชี้ไปที่กระสอบสีขาวขุ่นที่นาคินแบกติดหลังมาด้วยอย่างโวยวาย

         ใบหน้าเฉยชาจ้องมองเขานิ่งด้วยนัยน์ตาสีฟ้าที่ใครๆต่างก็ชอบจ้องมองมัน แต่สำหรับเอสบอกได้เลยคำเดียว นอกจากจะไม่ซึ่งความหลงใหล และอิจฉาในความหล่อลูกครึ่งของมันแล้ว บอกได้เลยคำเดียวว่า หมอนี้มันตัวประหลาดดีๆนี่แหละ!!

          “...ไม่ได้เหรอ?”หลังจากสบตากันได้ซักพัก อีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นถามขึ้น พลางมองไปทางรถของเอสเหมือนกำลังรอจะเล่นของเล่นชิ้นใหม่อยู่

           เอสกรอกตาไปมา ก่อนจะชี้นิ้วไปที่กระสอบบนหลังนาคินอีกครั้ง “แล้วไอ้ที่อยู่บนหลังของท่านคืออะไรครับ?”เขาถามอย่างพยายามใจเย็นจนถึงที่สุด เพราะตั้งแต่มาเป็นโฮสต์เขาก็พยายามจะไม่พูดคำหยาบให้ใครเห็น ยกเว้นแต่คุณชายลูกครึ่งที่อยู่ตรงหน้านี้แหละ ที่ทำให้เราหลุดภาษาลูกขุนทุกที

          ...ต้องใจเย็นเข้าไว้

           เอสคิด พลางสงบสติอารมณ์ตัวเอง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเลิกคิ้วมองเขาเหมือนจะสื่อว่า แค่นี้ก็ยังไม่รู้อีกเหรอ ก่อนจะวางกระสอบนั้นลงบนพื้น แล้วคำตอบที่ตอบกลับมาทำเอาเขาจี๊ดขึ้นหัวเลยทีเดียว!

          “น้ำแข็งไง”

          “สัด มึงจะเอาน้ำแข็งไปทำพ่อ*งงมึงเหรอ!!”ว่าแล้วเชียวสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว เอสดึงกระสอบที่มีน้ำแข็งอยู่ราวครึ่งหนึ่งของในนั้นออกจากมืออีกฝ่าย ก่อนจะส่งกระสอบเจ้าปัญหานั้นไปในคุณเปรมที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว

         “...น้ำแข็ง”นาคินว่าเสียงอ่อย พลางมองกระสอบที่คุณเปรมสั่งลูกน้องของเขาอีกทีให้เอาไปเก็บอย่างเสียดาย เขาคิดว่าจะเอามันมาใช้กับเด็กสีแทนนั้นซักหน่อย แต่ช่างมันเหอะ ไม่มีน้ำแข็งเขาก็ยังมีอย่างอื่นนี้นะ คิดได้แล้วก็เดินเข้าไปนั่งในรถของเอสได้หน้าตาเฉย

         “เมื่อไรจะไปซักทีละ?”นาคินพูดพลางจัดการเปิดเพลงแบบที่เขาชอบบนรถอย่างเสร็จสรรพ ในขณะที่เอสที่ยืนอยู่ข้างคุณเปรมถอนหายใจอย่างเอือมระอา

          “เมื่อไรที่มึงจะเลิกบ้าที่แหละ”

          “Why did you say ‘I’m mad’?”

          เอสกรอบตาไปมาก่อนจะลงไปนั่งฝั่งคนขับ ไม่สนใจคำพูดภาษาอังกฤษที่มาพร้อมคำถามกวนโอ๊ยบันทอนอารมณ์แบบนี้ แต่แล้วดูเหมือนนาคินจะยังไม่สะใจพอ

           “If I am mad,you’ll be lecherous”

           “Shitt! หยุดกวนกูได้แล้ว ไม่งั้นมึงก็ไม่ต้องไปกับกูด้วยคืนนี้”ว่าแล้ว นาคินก็เงียบลงไปอีกครั้งหนึ่งทันที วินาทีนี้เอสขอภาวนาเลย ว่าให้มันเลิกกวนประสาทเขา แล้วไปเจออะไรที่น่าสนใจพอที่หยุดความสนใจของมันได้ซักที!!

            Mad แปลว่า บ้าแบบประสาทเสีย  lecherous แปลว่า บ้ากาม




#2

      ก่อนจะไป

      นาคินทร์มองเดินเข้าไปในตู้เย็น ทั้งยังล้วงเอาถุงพลาสติกเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเทช็อกโกแล็ต ท็อบปิ้งที่เขาชอบใช้แทนแยมเวลากินขนมปังใส่ลงไปในถุง แล้วเอาไปซ่อนไว้ในในกระเป้ากางเกง

       ...เอสมันบอกว่า เหยื่อของเขามีผิวสีแทน ถ้าจะกินพร้อมๆกับช็อกโกแลตที่เขาชอบคงจะอร่อยไม่น้อย




#3

       “เอาของพวกนี้มาจากไหน?”เอสถามขึ้น หลังจากที่ออกรถไปได้ซักพัก นาคินทร์ตีหน้าเฉยชาใส่ อยู่กันมาตั้งนานเพื่อนยังไม่รู้อีกเหรอ คิดแล้วก็เปิดลิ้นชักข้างหน้ารถ(มันเรียกงี้เปล่าวะ //คนเขียน) เอสเหลือบตามองไปซักพัก ก่อนจะเบิกตาค้าง แล้วรีบตั้งสติมองตรงไปทางถนนอีกครั้ง
       
       ข้างในลิ้นชักนั้นเต็มไปด้วยสายผ้าผื่นยาวทั้งสีขาวและสีดำ ที่สำหรับกว่านั้นถึงเขาจะเห็นเพียงชั่ววูบก็รู้ได้เลยทันที ว่ามันมีปืน  กับกุญแจมือร่วมอยู่ในนั้นด้วย!!

        เหี้ย!! นี่เพื่อนกูเหมาะจะเป็นโจรจริงๆเลยวะ!!!


#4 ถ้าหากว่านั้นไม่ใช่นิ้ว แต่เป็น... ละ ><

      อมให้โง่สิ ไอ้เหี้ย ใครจะยอมยกศักศรีมาเลียนิ้วมึงเหมือนหมากัน!!

       แทนกัดของอีกฝ่ายเต็มแรงจนเอสร้องซี้ดออกมา ทั้งยังรีบเอาของๆเขาออกออก ก่อนจะง่างมือขึ้นมาต่อยหน้าอีกฝ่ายอย่างโกรธจัด

        ผลั๊วะ!!

       “กูเตือนมึงแล้วนะ!”ดวงคมเข้มแวววับขึ้นมาด้วยความโกรธ ก่อนจะเบนไปมองนาคินทร์ที่รออยู่ก่อนแล้ว “สงสัยงานนี้คนมีคนเลือดออกแล้วละวะ”พร้อมกับยกยิ้มร้ายที่ไม่มีลูกค้าในผับคนไหนเคยเห็นขึ้นมา

       “ไอ้นินทร์ ปลดผ้ามันออกหน่อยดิวะ กูจะควบข้างหลัง ส่วนมึงเอาข้างหน้าไป ไม่ต้องปราณีมันแล้ว!”

        “อย่า อย่านะ อย่า!!”


………อุ๊บ.. คนเขียนไม่ได้โหดขนาดนั้นซักหน่อย หึๆ.. แค่เผลอเขียนไป แล้วพอนึกนิสัยของแทนได้ทัน เลยเปลี่ยนเป็นนิ้วทันที... -.-;

[Ang1414]

น่าสงสารแทนจัง 

[Serioz]

ทั้งสงสารและสะใจในคราเดียวกัน. 

[GuoJeng]

เพิ่งเข้ามาอ่าน ตลกร้ายสำหรับนัดเลยนะ กินเหล้าจนไม่มีสติ ไม่รู้ตัวว่าโดนอะไรบ้าง ยังไม่จบใช่มั้ยคับ มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคับ

[BlackWinddy]

เพิ่งเข้ามาอ่าน ตลกร้ายสำหรับนัดเลยนะ กินเหล้าจนไม่มีสติ ไม่รู้ตัวว่าโดนอะไรบ้าง ยังไม่จบใช่มั้ยคับ มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคับ

ยังไม่จบค่ะ อีกสองสามตอนจะเฉลยคนทำแล้ว แล้วก็ยังมีเรื่องอีกเยอะ หวังว่าคงไม่เบื่อกันซะก่อน
ฮะๆคิดอยู่นานแล้วว่าจะตอบดีไหม แล้วก็เพิ่งมาตอนเอาตอนนี้ ฮา..

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นนะค่ะ คนเขียนมีความสุขจนจะบ้าอยู่แล้ว! 
จะเขียนผลงานอยากมาอย่างเต็มทีเลยค่ะ ^^

[flimflam]

เบื้องหลังน่ารักมากเลยค่ะ 55555555555555555
พี่เอสคงปวดหัวน่าดูเลย...
อ่านไปก็แอบสงสารแทนไป พี่เอสน่ะไม่เท่าไหร่ แต่พี่นินทร์น่ากลัวจริงๆ 555555
ดีนะที่ไม่ได้เอาน้ำแข็งมาใช้... #ว่าแต่ช็อกโกแลคได้ใช้รึยัง5555555

[BlackWinddy]

::: ตอนที่  7:::

        เสียงเพลงแดนซ์ดังก้องไปทั่ว พร้อมกับแสงไฟวิบวับส่องและเปลี่ยนสีไปมาแยงตาผมเมื่อเข้ามาในผับแห่งนี้ ก็ผับเดิมที่พวกเรานัดกันอยู่เมื่อคืนวันศุกร์ก่อนหน้านั้นแหละครับ บราวน์มันเจาะจงพวกผมให้มาที่นี่ให้ได้ ผมถูกน่านฟ้าโอบไหล่ไว้ทันทีที่เข้ามาในนี้ มันทำแบบนี้ประจำทุกครั้งที่เข้ามาในที่ที่มีคนพลุกพล่าน แรกๆก็เถียงอยู่หรอก ผมเป็นชายนะไม่ใช่ผู้หญิง แต่มันก็ต้องกลับผมมาทุกทีว่า มึงตัวเล็ก เดี๋ยวหลง จนตอนนี้ผมขี้เกียจเถียงกันมันซะแล้ว

        “ไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ!”บราวน์ที่เดินนำหน้าอยู่ หันมาส่งยิ้มโชว์เขี้ยวให้พวกผม ก่อนจะชี้ไปทางที่นั่งใกล้กับโต๊ะบาร์เทนเนอร์ แล้วมันก็เดินนำเข้าไปทันทีพร้อมกับลากข้าวโอ๊ตให้ตามมันไปด้วย

         ไม่รู้จะห่วงหวงอะไรกันนักหนานะคู่นี้ ข้าวโอ๊ตก็ออกจะตัวใหญ่โต เป็นผู้ชายแมนๆเหมือนกันแท้ๆ

        “พี่เอ็กซ์.. ทำไมไม่บอกว่าวันนี้มาละค่ะ?”จู่ๆก็มีสาวในชุดเดรสเกาะอกถึงสองคนเดินเข้ามาทางพวกผม ตอนแรกผมก็แอบคิดในใจว่า มีสาวมาสนใจผมบ้างรึเปล่าน้า แต่ความหวังก็พังลงทันที ผมลืมไปได้ไง นอกจากบราวน์ น่านฟ้า ออกัส แล้วยังมีตัวดับออร่าความหล่อผมอย่างไอ้เดือนมหาลัยอยู่ด้วย!
        ทันทีที่พวกเธอเดินผ่านผมไป และไปกอดแขนเอ็กซ์ที่เดินอยู่หลังสุดคนละข้าง ผมได้น่านฟ้าหัวเราะหึๆทั้งยังเหล่มองเอ็กซ์แบบแปลกๆ อะไรละนั่น?

         เหี้ย.. ใจคอมันจะฮุบผู้หญิงไว้คนเดียวหมดเลยรึไงวะ!

        “หืม”เอ็กซ์โปรยยิ้มหวานใส่สองสาวคู่นั้น ก่อนจะเชยคางคนทางขวามือที่ใส่เกาะอกสีแดงโชว์หน้าอกดันแสนจะใหญ่โตของคุณเธอให้เงยหน้าขึ้นมาสบกับมัน “คิดถึงพี่เหรอครับ น้องไอช่า?”สาวเจ้าตีแขนเอสเบาๆ ทั้งยังซ้อนตามองแบบหวานเยิ้ม.. เอิม แล้วผมจะสังเกตมันทำไมกัน

         ผมส่ายหัวหน่อยๆเมื่อเอ็กซ์ถูกสองสาวนั้นลากตัวไปอีกทางหนึ่ง เหตุการณ์นี้มันช่างคุ้นซะจริง

        “นัด”น่านฟ้าพูดเสียงดังข้างหูผมเพราะเสียงเพลงดังมาก ทำให้ตัวเขาต้องขยับเข้าใกล้ผมมากขึ้น ทั้งยังมีผู้คนที่เดินไปมาทางเข้าผับนี่อีก

        “อะไร”ผมตะโกนถามเขากลับ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ แล้วลงไปนั่งข้างออกัสที่ว่างอยู่ จากนั้นน่านฟ้าก็นั่งถัดจากผมอีกที

        “มึงคิดยังไงกับเอ็กซ์?”น่านฟ้าถาม ผมหันมาไปมองมันอย่างงงๆ เนื่องจากหูยังไม่ชินกับเสียงดนตรีที่อยู่รอบด้าน “มึงว่าอะไรนะ!”ผมตะโกนถามมัน น่านฟ้าดูลังเลที่จะพูดอีกครั้ง พอมันจะขยับปากพูดอะไรบางอย่าง เสียงของบราวน์ก็แทรกเข้ามาซะก่อน ดูบราวน์มันอารมณ์ดีสุดๆ จนผมชักจะสงสัยแล้วว่า ที่มาผับในครั้งนี้เพื่อหาความจริงหรือเพื่อตัวมันเองกันแน่

        “พวกมึงจะสั่งอะไร!”

        “เหล้า กับเบียร์”น่านฟ้าหันไปตอบกลับทันที ทั้งที่ยังจ้องหน้าผมเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา

        “จินโทนิค”เสียงของคนที่เงียบอยู่นานตั้งแต่นัดเจอกันข้างนอกจนเข้ามาในผับดังขึ้น เป็นการเปิดปากพูดเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเลยก็ว่าได้ ผมละสายตาจากน่านฟ้ากับออกัส หันไปมองบราวน์ที่จู่ๆก็หัวเราะออกมาอย่างงงๆ

        “ไม่เลวนี่หวา แล้วนัดละ?”มันหันหน้ามาถามผมที่นั่งตรงข้ามมัน

         จินโทนิค เป็นชื่อเครื่องดื่มเหรอ ผมก็ไม่ค่อยได้มาผับเลยไม่รู้จักอะไรพวกนั้น ท่าทางบราวน์หัวเราะถูกใจซะด้วย แสดงว่า จินโทนิค อะไรเนี่ยน่าสนใจสินะ เอาไอ้นี่เลยแล้วกัน คงไม่เมามากหรอก ออกัสก็ใช่ว่าจะเป็นพวกชอบดื่มหรือคอแข็งซักหน่อย

          “บราวน์ กูเอาB52”ไม่ทันทีผมจะได้พูดอะไร ผมก็เห็นบราวน์หันขวับไปมองข้าวโอ๊ตอย่างเร็ว เหมือนกันกำลังจะมีเรื่องอะไรซักอย่าง B52 มันคืออะไรหวา เหี้ยนัด.. มาผับทีไรมึนได้โล่ทุกทีเลยนะมึง 

         “ไม่ได้มึง นั้นมันแรงไป”มันเหลือบตามามองพวกผมที่นั่งอีกฝั่งวูบหนึ่ง ก่อนจะไปบ่นใส่ข้าวโอ๊ต“ดื่มไม่กี่แก้วระดับมึงคงสลบได้ ลำบากกูอีก”นั่นยังจะว่าข้าวโอ๊ตเป็นตัวภาระอีก ถ้าผมเป็นข้าวโอ๊ตยังรับไม่ได้กับนิสัยบราวน์มันแน่ๆ ไอ้บราวน์ปกติก็น่าคบอยู่หรอก แต่ทำไมรู้สึกว่าพอมันอยู่กกับข้าวโอ๊ตทีไรก็ดูน่ากลัวขึ้น เหมือนปากร้ายขึ้นด้วยรึเปล่านะ?

         “แต่..”ข้าวโอ๊ตพยายามเถียงกลับทั้งยังส่งสายตามาขอความช่วยเหลือจากผม ใช่สิ.. ก็กูรู้เรื่องของพวกมึงแล้วนี่ ถ้าไม่รู้ ผมคงคิดว่าบราวน์เป็นห่วงข้าวโอ๊ต เหมือนกับที่น่านฟ้าห่วงผมแหงๆ รายนั้นก็เข้าใจยากพอๆกัน

         “ไม่ได้”

         “แต่บราวน์ คนอื่นเขาก็กินกันเยอะแยะไป แถมก่อนเสิร์ฟเขาก็จะจุดไฟ แล้วให้ดื่มรวดเดียวด้วยนะ กูอยากลอง”ข้าวโอ๊ตพยายามเถียง ทั้งยังอธิบาย แล้วลอบส่งสายตามาทางผมเป็นระยะๆจนน่านฟ้าก็พลอยมองมาทางผมอย่างสงสัยไปด้วย

         เฮ้ยๆ อย่ามองมาทางกูสิเว้ย! 

         ท่าทางมันคงอยากลองมากแน่ๆเลยนะนั่น

         “ไม่ได้!”

         สายตาเหมือนลูกหมาหงอยส่งมาทางผมแวบหนึ่ง ก่อนที่มันจะหายวูบไปเมื่อบราวน์กำลังตีหน้าเครียดใส่มัน อย่างกันพ่อลูกเลยนะ สองคนนี่นี้

         “บราวน์”ผมเรียกให้มันกลับมามองผม “กูว่าเดี๋ยวให้ข้าวโอ๊ตมันลองซักครึ่งแก้ว แล้วกูช่วยอีกครึ่งแก้วดีไหม จะได้ลงความมึนไง”

          บราวน์ขมวดคิ้วมองผมนิ่ง ก่อนจะพูด “ถ้าอยากนั้น มึงตามกูมาเลย”แล้วก็เอื้อมมือมาคว้าแขนของผมไว้ พร้อมกับดึงให้ลุกตาม

          “มึงจะหาเรื่องทำไม นัด”บราวน์กระซิบข้างหูผมทันทีที่ยืนอยู่ใกล้กัน ทั้งน่านฟ้า ออกัส แล้วก็ข้าวโอ๊ตก็จ้องมาทางพวกผม“อยากเมาแล้วไม่รู้เรื่องเหมือนคราวก่อนรึไง?”มันกระซิบ

          “กูเปล่านะ!”ผมกระซิบเถียงมัน ตอนนี้มันกำลังกอดคอผมไว้ แล้วหมุนตัวผมหันหลังให้กับพวกนั้น แต่ยังไงก็รู้สึกว่ามีคนมองมาอยู่ดี

          ไอ้นัดนี่ถึงกับรู้สึกเสียวสันหลังวูบแปลกๆเลยครับ ทำไมดูสนใจกันจัง..

         “มึงจะพานัดไปไหน”เสียงของน่านฟ้าดังขึ้น ทั้งยังมือหนาหยาบที่แสนจะคุ้นเคยจับข้อมือของผมไว้ ผมและบราวน์หันมามองมัน ก่อนที่คนข้างๆผมจะหัวเราะออกมา แล้วกระซิบข้างหูผม “ไม่ทันไรก็มีคนหวงมึงซะแล้ว”

         “น่านฟ้าเป็นเพื่อนกู”

         “เหรออออ”เสียงกวนประสาทใกล้ๆหูนี่มันน่าจับต่อยซะจริงๆ เอาให้ไม่มีแรงไปทำโทษข้าวโอ๊ตได้เลยก็ยิ่งดี

          “พวกมึงคุยอะไรกัน?”น่านฟ้าขมวดคิ้วมองพวกผมสองคน ในขณะที่บราวน์ยังคงส่งยิ้มโชว์เขี้ยวให้มัน แล้วพูดอธิบาย “พอดีกูปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ เลยชวนนัดไปด้วย แล้วจะมาสั่งเครื่องมึงทีหลัง”

          สองคนนั้นจ้องตากันนิ่ง ก่อนที่น่านฟ้าจะโวยวายออกมา “ทำงี้ได้ไงวะ! แล้วจะให้พวกกูนั่งคุยกันอยู่สามคนแบบไร้เครื่องดื่มเรอะ?”

          “งั้นมึงก็ไปสั่งเองก่อนสิ”

         “เอ่อ ก็ได้ๆ พวกมึงก็อย่านานนักละ”มันว่า ก่อนจะผละออกไป

         “เกือบไม่รอดแล้วไง”ผมเงยหน้าขึ้นมามองคนพูดอย่างงงๆ ไม่รอดอะไรกัน ไม่ได้มีเรื่องชกต่อยกันซักหน่อย แล้วเมื่อกี้น่านฟ้าก็เดินออกไปแล้วด้วย ผมได้ยินเสียงบราวน์หัวเราะออกมาเบาๆตอนมองหน้าผม ก่อนจะขยี้หัวผมจนฟู มันมองมันอย่างหงุดหงิด แล้วรีบลูบผมยาวระบ่าของตัวเองให้กลับมาเรียบร้อยเหมือนเดิม

         “เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง คนอื่นเค้าถึงได้..”

         “ถึงได้อะไรวะ!”

         แม่ง พูดให้จบประโยคก็ไม่ได้ ไอ้ห๋านี่เสือกทำตัวลึกลับ

          “เปล่า~ ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนกูได้แล้ว”บราวน์ออกแรงดึงตัวผมให้เดินไปข้างหน้า “ไอ้น่านจ้องกูใหญ่แล้ว มึงอย่าทำตัวมีพิรุธสิ”มันกระซิบ ผมทำท่าจะหันไปมองข้างหลัง แต่ก็ถูกบราวน์ดักทางไว้ก่อน “อย่าหัน”

          “อะไรของมึงเนี่ย”ผมมองหน้ามันอย่างหงุดหงิด โน้นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ ผมไม่ใช่ข้าวโอ๊ตของมันนะเว้ย ที่จะได้เชื่อฟังมันตลอด

         “ไม่ต้องมากูแบบนั้นเลย เดินเข้าห้องน้ำได้แล้ว กูจะคุยเรื่องหาตัวผัวของมึง”

         “สัด!! มันไม่ใช่ผัวก็เว้ย มันเป็นคนร้าย มันเป็นพวกชอบฉวยโอกาส หน่ำซ้ำตอนนี้มันยังทำให้กูรู้สึก...!”ผมกำลังจะพูดว่า มันทำให้รู้สึกแปลกๆจนต้องช่วยตัวเอง แต่ก็ยั้งปากไว้ได้ทัน แล้วก็ดูเหมือนบราวน์จะมองหาที่คุยในห้องน้ำจนไม่สนใจอะไรผมมากนัก

         “คนไม่เยอะเท่าไร เล่าเรื่องของมึงมา”

         “สัด! ที่เมื่อคืนกูโทรไปก็ไมม่รับ แล้วตอนนี้จะให้มาคุยกันที่นี้เนี๊ยนะ!”
 
         “เอาน่าๆ”บราวน์หัวเราะ ทั้งยังลูบหัวผมที่ตัวเตี้ยกว่า “กูขอโทษ”

         “เหอะ!”

         “มึงนี่โดนเอาที่เดียว สาวแตกเลยรึวะ!”

         “ไอ้เหี้ย!!”ผมตะโกนใส่หน้ามันทันที ไอ้นี้ก็เผลอเป็นไม่ได้จริงๆ “มึงรู้ไหมว่าเมื่อวานกูไปเจออะไรมา”

        “อะไรละครับ”ดูมันยอกย้อน ทั้งยังพาผมเข้ามาในห้องน้ำใกล้ๆพอมันเห็นมีคนเดินเข้ามาในนี้

        “กูเห็นน่านฟ้ากับออกัสมันคุยกับเรื่องแผนการอะไรบางอย่าง”ผมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ในขณะที่บราวน์ยืนนิ่งอยู่ข้างๆราวกับใช้ความคิด

        “มันว่าอะไรบ้างละ?”

        “น่านฟ้าบอกว่า กูดูแปลกๆแล้วก็.. เรื่องทั้งหมดอย่าโยงมาที่มันนะ ให้ออกัสรับมือคนเดียว”

        “เพราะงั้น มึงถึงส่งข้อความมาหากูหลังโทรไม่ติดว่าจะสอบสวนออกัสสินะ”

        ผมพนักหน้ารับ เห็นบราวน์ทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะยิ้มออกมา “ได้เรื่องแล้ว”

        “อะไรวะ?”

        “เดี๋ยวมึงไปบอกน่านฟ้านะว่า กูมีธุระด่วนรีบกลับก่อน แล้วใช้ให้มันช่วยไปส่งงข้าวโอ๊ตที่คอนโดคืนนี้เลยด้วย”

         “เดี๋ยวๆ กูตามไม่ทัน”

         บราวน์หันมาจับบ่าทั้งสองข้างของผม “ตอนนี้ไอ้เอ็กซ์ไปกับสาวๆแล้ว เหลือแต่กู ข้าวโอ๊ต กับน่านฟ้า มึงเข้าใจไหม เราต้องแยกตัวออกจากกัน ให้เหลือแค่มึงกับออกัส แล้วจากนั้นมึงจะถามจะตีสนิทจะพูดอะไรกับมันก็ง่ายขึ้น”

        “อื้อ”

        “กูมีเวลาให้มึงยี่สิบนาทีหลังจากน่านฟ้าออกไปส่งข้าวโอ๊ต คำนวณจากความเร็วที่มันขับกับระยะห่างแล้ว หลังจากนั้นมึงก็พยายามเข้าละ โอเคนะ”

        “โอเค...”





         ผมเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างมึนๆเพราะบราวน์ขอแยกออกไปเลยกลัวน่านฟ้าจะสงสัย การหลอกคนอย่างน่านฟ้าไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ผมเลยต้องพยายามทำใจเย็นเอาไว้

         “น่านฟ้า”ผมเรียกมันที่ดื่มเบียร์อยู่เกือบหมดขวดแล้วให้หันมามองผม นี่พวกกูไปนานขนาดนั้นรึว่ามึงกินเร็วไปวะ

         “ว่าไงมึง?”น่านฟ้าส่งยิ้มให้ ทั้งที่ผิวขาวจัดขึ้นเป็นสีชมพู่อยู่หน่อยๆ

          บางทีก็อิจฉาผิวของเด็กเหนือจังแฮะ เพราะผมขาวมากกว่าผมหรือใครๆ ไม่ใช่ขาวอมชมพู่แบบบราวน์ แต่ก็หน้าขึ้นสีได้ง่ายๆ

          “อะไรวะ มองแล้วไม่พูด แล้วไหนไอ้บราวน์ละ?”

          “เอ่อ.. คือ”

          น่านฟ้ามันจ้องมองผมอย่างจับผิดอีกแล้วครับ ไอ้นัดอยากจะร้องไห้ ในขณะที่อีกคนก็นั่งใส่หูฟังทั้งยังกดแท็บเล็ตพิมพ์ตัวเลขอะไรไม่รู้ยั่วเยี้ยไปหมดโดนไม่แตะต้องเครื่องดื่มอะไรเลย

          “มึงช่วยไปส่งข้าวโอ๊ตตอนนี้เลยได้ไหมวะ พอดีไอ้บราวน์มันมีธุระด่วนวะ”

          “ตอนนี้เลยเหรอ?”

          ผมพยักหน้ารับ ทั้งยังเดินไปนั่งข้างออกัสที่เดิม

          “ช่วยไม่ได้นะ”น่านฟ้าว่า ทั้งยังเบนตามามองผมอย่างเป็นห่วง ก่อนจะดึงตัวข้าวโอ๊ตที่กำลังมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นเต้นกับแสงสีอยู่ให้ไปกับมัน

          พอบราวน์ไม่อยู่ รู้สึกไอ้ตัวใหญ่เท่าควายอย่างข้าวโอ๊ตจะดูน่ารักลงอย่างบอกไม่ถูกนะเนี่ย แหะๆ

         ในบรรดาพวกเราที่มา ก็มีแค่บราวน์ น่านฟ้า แล้วก็ออกัสนี่แหละที่พารถยนต์มาด้วย ตอนมาผมกับเอ็กซ์แล้วก็น่านฟ้ามาด้วยกัน ออกัสมาคนเดียว ส่วนข้าวโอ๊ตแน่นอนว่าต้องนั่งมากันบราวน์อยู่แล้วละ

         พอน่านฟ้าพาข้าวโอ๊ตออกไป ผมลอบมองคนข้างๆที่พิมพ์ตัวเลขกับโค้ดแปลกๆไม่หยุด

         สนใจกันหน่อยสิ นาย!

         ได้แต่ประท้วงในใจครับ หน้าโหดๆนิ่งๆเหมือนรูปปั้นแบบนี้ใครจะไปกล้าละ ผมว่าหมอนี้ก็หล่อนะ น่าจะเป็นเดือนคณะได้สบาย แต่สงสัยคงเพราะหน้าโหดๆแบบเจ้าชายน้ำแข็งละมั้ง ถึงไม่ได้มีใครกล้าลากเขาไปเป็น

         “ทะ.. ทำอะไรอยู่เหรอ?”

         “นายว่าไงนะ?”

         สงสัยผมจะพูดเบาเกินไป หมอนี้เลยไม่ได้ยิน

         “ฉันถามว่านาย ทำอะไรอยู่”เพิ่มระดับเสียงขึ้นมาหน่อย ตามความกล้าครับ แหะๆ

         “กำลังปรับปรุงโปรแกรมอยู่”

         “เหรอ...”

         เอาไงดีละ นัด ออกัสเงียบไปอีกแล้ว สงสัยคงต้องเพิ่มความกล้า ผมคว้าแก้วน้ำสีใสที่มีมะนาวประดับอยู่บนน้ำแข็งซึ่งตั้งอยู่ข้างๆขึ้นมาดื่ม รสชาติก็อร่อยดีนะ แบบที่ผมไม่เคยกินมาก่อน ผมรู้สึกเคลิ้มแปลกๆ แบบนี่คงพอพูดคุยกับคนข้างๆได้ซักที

         “นั่นมันของฉันนะ”ผมชะงักค้างไปทั้งที่ริมฝีปากยังทาบบนแก้วนั้นไว้ ก็เห็นหมอนี้ไม่ขยับหรือว่าอะไรเลยนี่หว่า ผมก็นึกว่าที่เหลือผมกินได้หมดซะอีก

         “โทษที”

        ผมเห็นออกัสมองผมนิ่ง ทั้งยังดึงแก้วนั่นออกมาจากมือผม แล้วยกมันขึ้นมาจิบช้าๆ แล้วก็ตั้งไว้ข้างๆกับแท็บเล็ตของเขาแทน ผมมองเขาอย่างงงๆ เป็นคนเงียบๆแต่ก็หวงของกินใช่เล่นเลยนะ

        “จินโทนิค.. ไม่รู้จักรึไง?”ออกัสขยับปากพูด

        “....”จะให้ตอบว่าไงดีละ ถ้าบอกความจริงไปก็เสียศักศรีผู้ชายแย่ ลองคิดดูสิ ว่าถ้าบอกไปว่าผมเพิ่งเคยเข้าผับแค่สามครั้ง ทุกครั้งก็ดื่มมั่วตามที่น่านฟ้าส่งมาให้ทั้งนั้น ออกัสคงได้หัวเราะเยาะแน่ๆ

         เมื่อเห็นผมเงียบไป สายตาเรียวคมหันมามองผมนิ่ง ก่อนจะอธิบาย “จินโทนิคนะมีสีเป็นน้ำสีใส เพราะมีจิน กับน้ำโทนิคผสมอยู่ แล้วก็ใส่มะนาวเพิ่งลงไป”ออกัสขยับปากใส่ความรู้เข้ามาในหัวผมอย่างมึนๆ อื้ม... คนที่ไม่ค่อยพูด จะพูดที่ก็มาซะเป็นวิชาการเลยแฮะ

          ผมคว้าแก้วสีแดงออกส้มที่ดูน่ากินอีกแก้วขึ้นมา นี่คงจะเป็น B52 ที่ข้าวโอ๊ตอยากกินนักหนาแน่ๆเลย เห็นมันบอกว่าต้องดื่มเข้าไปรวดเดียวสินะ ผมยกแก้วขึ้นมาดื่มไปได้ครึ่งแก้วก็ถูกออกัสจับแขนไว้ซะก่อน

          “อะไรของมึงวะ?”ผมว่าอย่างหงุดหงิด ทำไมคืนนี้ใครต่อใครชอบขัดขวางความคิดกับสิ่งที่กูทำจัง

         “....”

          ผมเห็นออกัสที่ส่ายหัวอย่างหน่ายๆ ขนตาแพยาว ตาเรียวคม ผิวขาว ริมฝีปากสีชมพู่อ่อน มีไรเคราอยู่บางๆรอบคาง จนผมเอื้อมมือไปจับมันอีกครั้ง ครั้งแรกที่จับแล้วรู้ว่ามันแข็งแค่ไหนก็ตอนที่เขาหลับอยู่นี้แหละ แต่ครั้งนี้...

         “เคยมีใครบอกนายไหม ว่าคออ่อน”

         “พูดอะไรนะ.. ฟังไม่รู้เรื่อง”

         “....”

          “....”

          “....”

          “...ฉันมีเรื่องอยากจะถามนาย”ผมโพล่งออกมา ทั้งยังมองหน้าเขาแล้วรู้สึกหนักๆที่ตายังไงไม่รู้

          “ขอโทษที่ไปส่งข้าวโอ๊ตนานไปหน่อย”นั้นเสียงน่านฟ้านี้หวา ผมหันไปมองก่อนจะพึมพำชื่อมันเบาๆ แล้วจู่ๆก็รู้สึกหนักหัวมากๆจนต้องฟุบลงกันโต๊ะ อ่า... เสียงเพลงนี่หนวกหูจังวะ ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลย

 




        พอผมรู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงซะแล้ว ผมเดินลงมาชั้นล่างอย่างมึนๆ ยังรู้สึกแฮงค์ไม่หาย ว่าจะไม่เมาแล้วนะคืนนี้
ผมเดินตรงไปทางห้องครัว แต่เพราะห้องมืดสนิทเลยเดินสะดุดกับอะไรเข้า รู้สึกว่าโลกเอียงไปทางซ้ายทีขวาที ก่อนที่ตัวมันจะเอนลงไปทางขวามากขึ้น จนลงไปนอนทับกับใครบางคนที่อยู่บนโซฟาเข้า จะเรียกว่าโชคดีก็คงจะถูก ที่ไม่ได้ล้มลงกับพื้น

         พอสายตาเริ่มคุ้นชินกับความมืด ผมก็เห็นน่านฟ้าที่ถอดเสื้อนอนหมดสภาพอยู่บนพื้น แล้วก็อีกคนหนึ่งที่ถูกผมทับอยู่ หัวผมอยู่บนแถวคอเขา ส่วนขาก็เลยขอบโซฟาไปหน่อยตามท่าที่เอนลงมาก่อนหน้านี้ สงสัยผมคงสะดุดขาของน่านฟ้าที่นอนอยู่บนพื้นข้างๆเอา เหมือนออกัสเกือบจะโดนทับเต็มๆมากกว่าละมั้งแบบนี้
 
         “ฟู่~ เกือบไปแล้ว”ผมยักตัวขึ้นมาโดยมือข้างหนึ่งที่ค้ำไว้กับพื้นที่วางของโซฟา ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นดวงตาเรียวสีเข้มที่จ้องมองมาในระยะประชิด

         “เกือบอะไร?”ออกัสขยับปากเสียงเบา ทั้งยังจ้องผมจนผมที่ตกใจอยู่ไม่กล้าขยับออกไปไหน

         “เอ่อ.. คือ”เหมือนกันหาเสียงตัวเองไม่เจอ หัวมันโล่งไปหมด ยิ่งมึนๆงงๆ ตอนผมเมาผมเผลอทำอะไรเขาเข้าเหรอเปล่า หรือว่าจะเผลอถามอะไรแปลกๆไป ออกัสถึงจ้องกันแบบนี้ แต่ไม่ใช่สินัด มึงเพ้อเจ้อแล้ว ปกติออกัสก็นิ่งแบบนี้อยู่แล้ว เหมือนกันรูปปั้นไงวะ!

         “...”

         “...เอ่อ”

         ตั้งสติหน่อยสินัด ใช่ว่ามึงจะมาทำเปิ่นต่อออกัส เหมือนกับที่เผลอเปิ่นต่อน่านฟ้าบ่อยๆไม่ได้นะ!!

         “...”

         “...กูว่ากูลงดีกว่า” รู้สึกเถียงกับความคิดตัวเองไปมาแค่ไม่กี่วินาทีก็ปวดหัวแล้ว ยังจะมาจ้องหน้ากันจนทำอะไรไม่ถูกแบบนี้อีก คนๆนี้น่ากลัว.. เอิ่ม ผมหมายถึงในหลายๆความหมายละนะ
แต่ก่อนที่ผมจะลุกออกจากตัวเขา ออกัสก็กอดเอวผมไว้ก่อน ทั้งยังบังคับให้นอนราบลงบนร่างของเขาอีก

         เหี้ย!!! จากที่เริ่มสร่างเมา เป็นตาสว่างเลยกู!!

         “เดี๋ยว...”

         “อะ.. อะไร”นายจะมีอะไรกับฉันนักหนาวะ ถามสี่ห้าคำตอบคำหนึ่ง จะคุยกันรู้เรื่องไม่วะ อีกอย่างท่านช่วยกรุณาปล่อยผมได้ไหมครับ ท่านี้แม่งโครต.. ล่อแหลมเป็นบ้า

         “....”

         “...ปละ ปล่อยก่อน ออกัส”

         “นายอยากรู้ความจริงใช่ไหม?”คำถามของออกัสทำให้ผมชะงักกึกไป ก่อนจะสบตากับเขาหลังจากที่หลบสายตาเรียวคมคู่นั้นอยู่นาน ผมควรดีใจอย่างไหนมากกว่ากันดี ระหว่างเขาเริ่มพูดเรื่องนี้ก่อน หรือเขาพูดได้มากกว่าที่ผมไว้

         “....”

         “...ฉันจะบอกให้ก็ได้นะ”

         “...”

         “จริงเหรอ?”

         ผมนี่ตาลุกวาวเลย ไม่ต้องเปลืองแรงใช้ความกล้าสอบสวนอีกฝ่าย ทั้งเรื่องแผนการนั้น เรื่องคืนนั้น มึงจะบอกกูหมดใช่ไหมวะ ออกัส!!

         “นายจะบอกจริงๆนะ”ยังพอจำได้ครับ ว่าอีกฝ่ายพูดสุภาพกว่าผม เลยต้องสุภาพกับเขาซักหน่อย

         ออกัสยิ้มบางๆให้ผม เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขายิ้ม! ทั้งยังรู้สึกถึงแรงกอดรัดที่มากขึ้นกว่าเดิม

        ใบหน้าหล่อโหดที่ไร้แว่นตา ดวงตาเรียวคมสีเข้มที่อ่านยาก ทั้งยังรอยยิ้มบางๆที่ไม่เคยเห็น แล้วความใกล้ชิดแบบนี้อีก ขี้โกง.. ขี้โกงชะมัด! ผมรีบซุกหน้าลงใกล้คอของเขาทันทีเพื่อหลบสภาพที่น่าอายแบบนี้!

        “แต่นายต้องคบกับฉัน..”

         “...ได้สิ แค่มึง เอ๊ย นายยอมบอกเราทุกเรื่อง เราก็ยอมนายทุกอย่างแล้ว”ผมว่าเสียงอู้อี้ ทางที่ดีรีบปล่อยผมไปซักทีเถอะ ผมเคยชอบแทน มีแฟนเป็นผู้ชาย ก็แสดงว่าผมเป็นเกย์นั้นแหละ ยิ่งสภาพแบบนี้เป็นใครก็หวั่นไหวทั้งนั้น!!

        “คบกับฉันแล้วนะ”เสียงกระซิบข้างหูดังขึ้น ทั้งยังสัมผัสเบาๆที่ข้างแก้ม ออกัสหอมแก้มผม!!

        ...เดี๋ยวนะ.. คบกับนาย คบกับนาย เฮ๊ย!!!

         เหี้ย!!! เวรแล้วไง สมองผมมึนจนผมพูดบ้าๆอะไรออกไปวะเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!

         “แล้วก็.. ที่บอกว่าจะยอมทุกอย่างนะ อย่าลืมซะละ”

          “....?!!!!”

         เดี๋ยวนะ ออกัส!! ได้ข่าวว่านายเป็นรูปปั้นเดินได้ไม่ใช่เรอะวะ ทำไมอยู่ๆถึงขยันพูดขึ้นมาละเฟ้ย เหี้ย! กูแค่หลุดปากไปเท่านั้นเอง ทำไมเป็นงี้วะ ได้ข่าวว่ากูแค่ตามหาคนที่เกี่ยวข้องคนคืนนั้น แล้วทำไมต้องคบกันเพื่อรู้ความจริงด้วยวะ

         ไอ้นัดไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจโว้ย!! ไม่เข้าใจ!!!

         ขอแกล้งหลับอีกรอบเหมือนคนเมาได้ไหมวะ มันจะไม่ลืมทุกอย่างที่พูดออกไป จริงสิ! งั้นกูก็แสร้งเป็นเมาไม่หายซะสิ ใช่ๆ.. ตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้ก็ทำเป็นจำอะไรไม่ได้ซะเลย!!

         คร่อก!




อีกสามวันเจอกันค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจ ว่างๆก็มาคุยเรื่องเกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือมาทำความรู้จักกันได้นะค่ะ twitter.com/BlackWinddy ค่ะ (หัวเราะ)

[Serioz]

ลุ้นจนก้นโก่งแล้วค่ะ

[BAKA]

อ๊ากกกกก ลุ้นมากเลย

ว่าแต่เอาจริงหรือนัด หลับหนีกันเลยใช่ไหมเนี่ย?

แต่เราก็เชียร์ออกัสนะ โฮะๆๆๆ

[flimflam]

ออกัสสสสสสสสสสสสสส เดี๋ยวว บทจะเจ้าเล่ห์ก็เจ้าเล่ห์จนน่ากลัวเลยยย
คนในคืนนั้นคือออกัสจริงๆใช่ม้ายยยย??
เอ็กซ์ก็หายไปกับสาวซะงั้น 5555555555555555555555555555

[BlackWinddy]

::: ตอนที่  8:::

เบื้องหลังของเรื่องราวทั้งหมด

       [Part : ออกัส]
       ย้อนกลับไปอีก กลับไปยังวันที่ผมมาสอบสัมภาษณ์ที่มหาลัยแห่งนี้ วันที่ผมได้พบกับนัด คนตัวเล็กๆที่อายุใกล้เคียงกับผมเป็นครั้งแรก ในตอนนั้นผมมองเขาที่กำลังหันซ้ายขวาอย่างทำอะไรไม่ถูกอยู่

       ...หลงทางรึเปล่านะ นายคนนั้น

        ผมคิด ก่อนจะเนียนเดินเข้าไปใกล้ๆเขา ใบหน้าของเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นมามองผมเพราะส่วนสูงที่ต่างกัน เขาอ้าปากค้าง ก่อนจะถอยห่างจากผมไปหนึ่งก้าวอย่างกลัวๆดูราวกับกระต่ายน้อยไม่มีผิด

        ผมจ้องหน้าเขานิ่ง ในขณะที่เขามองผมอย่างหวาดๆ สายตาผมมองเลยไปยังน่านฟ้า เพื่อนสนิทของผมตั้งแต่เด็กจนมาถึงตอนนี้ ซึ่งมันกำลังตรงมาทางผมกับเด็กคนนั้น

        ผมสะกิดไหล่คนตรงหน้า เขาสะดุ้งอีกแล้ว ผมหัวเราะในใจทั้งที่ยังตีหน้านิ่งเหมือนเคย

        ...ช่างเป็นเด็กผู้ชายที่น่าแกล้ง จนแม้แต่คนเฉยชาอย่างผม เขาก็ยังให้ผมรู้สึกสนใจเขาอย่างอดไม่ได้

        “คุณ.. มีอะไรกับผม.. เอ่อ.. มีอะไรรึเปล่าครับ”ดูคำพูดเขาสิ สุภาพเชียว สงสัยจะกลัวผมจัด

        “ถ้านายกำลังหาตึกไปสัมภาษณ์ละก็.. ทางนั้น”ผมชี้นิ้วไปทางที่น่านฟ้ากำลังเดินมา หนุ่มตัวเล็กหันมองตาม ก่อนจะส่งยิ้มกว้างกลับมาให้ผม.. เหมือนเขาจะลืมกลัวผมแล้วละมั้งถึงได้ยิ้มอย่างสดใสและดูไร้เดียงสาได้ขนาดนั้น

        “ทางนั้นนี่เอง ผมหาตั้งนานแนะ! ถ้าคุณไม่บอกนี่ ผมคงแย่แน่ๆ ขอบคุณมากครับ!!”เขาว่า พลางรีบเดินตรงไปทางนั้นทันที โดยที่ไม่ได้หันมาสนใจว่าผมกำลังยกยิ้มบางๆขึ้นมามองตามแผ่นหลังของเขาอยู่

        “สนใจเหรอวะ?”น่านฟ้าถามผมทันทีที่เดินมาถึง อย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด เพื่อนคนนี้จ้องผมตั้งแต่เห็นผมยืนคุยอยู่กับเด็กคนนั้นแล้ว

        “นิดหน่อย”ผมตอบกลับมันไปตามตรง เพราะในสังคม ในบรรดาคนที่ผมพบเจอหาคนแบบเด็กเมื่อกี้ได้ยาก คนที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมา ไม่คิดอะไร ไม่มีแม้กระทั้งเล่ห์เหลี่ยม หรือว่างตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่อย่างที่เด็กในวัยเราควรทำ ท่าทางนายคนนั้นคงจะเกิดมาในครอบครัวที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ถ้าถามว่าทำไมผมถึงรู้นะเหรอ แค่เจอ แค่ได้พูดคุยนิดเดียว คนที่มีแต่คนเข้ามาตีซี้เพราะหวังผลประโยชน์จากครอบครัวผม จากตัวผมเอง ผมเจอมาทุกประเภทแล้วจนในที่สุดผมก็กลายเป็นคนแบบนี้นี่แหละ

         ผู้ชายที่เก็บง่ำความคิดตัวเอง เบื่อหน่ายกับมิตรภาพจอมปลอม ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ได้รับ เพราะตัวผมเพียงแค่เอ่ยปากขอก็ได้มาซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง และมันก็มากเกินไป จนผมเริ่มเบื่อหน่ายกับชีวิตตัวเอง มีแค่อิเล็กทรอนิกส์กับคอมพิวเตอร์ และน่านฟ้าที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก กับแม่เท่านั้นที่ผมใส่ใจ เพียงแค่นั้นก็เกินพอแล้ว สำหรับชีวิตแบบนี้

         “กูว่าไม่นิดละมั้ง ถึงขนาดทำให้คนอย่างมึงยิ้มได้ทั้งที่เพิ่งเจอกัน”มันว่า พลางตบบ่าผมแรงๆ “เดี๋ยวกูช่วย”

         “ยุ่งน่า”ผมบ่นใส่มันอย่างไม่คิดอะไร ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าต่อมาน่านฟ้าจะไปตีสนิทกับหนุ่มตัวเล็กนั้น ไม่คิดเลยว่าเรื่องราวมันเลยเถิดด้วยฝีมือของน่านฟ้าได้ถึงขนาดนี้







 
       [Part : น่านฟ้า]

       ใครก็ว่าผมเป็นคนโชคดี ลัคกี้ไอเท็มสุดๆ ตั้งแต่เป็นเพื่อนสมัยเด็กโดยบังเอิญกับคุณชายร้อยล้าน แต่ไม่แยแสโลกอย่างออกัส หรือแม้แต่ได้เรียนคณะเดียวกับคนที่ออกัสบอกว่าสนใจอยู่ก่อนหน้านี้ด้วย
 
        ผมเริ่มเข้าไปตีสนิทนัด และพูดคุยกับมันอย่างถูกคอ ยิ่งผมได้รู้นิสัยจริงๆของมันมากขึ้นเท่าไร ผมยิ่งอยากจะอยู่ใกล้ๆ และเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของมันมากขึ้นเท่านั้น บอกตามตรงจุดประสงค์แรกที่ผมเข้าใกล้มัน พูดคุยกับมัน เพื่อที่ผมจะได้รู้จักมันและคิดหาวิธีทำให้มันกับออกัส คุณชายที่แสนเย็นชาและเบื่อหน่ายกับสิ่งรอบตัวอย่างออกัสให้ยิ้มหรือดูมีความสุขขึ้นมาบ้างเมื่อได้อยู่กับคนแบบนัด

        นัด เป็นคนที่ร่าเริง คิดอะไรก็พูดออกมา ตรงไปตรงมา บางครั้งก็ดูซื่อๆไปบ้างจนผมอดเป็นห่วงมันไม่ได้ แต่มันก็ฉลาดและทันคนกว่าที่ผมคิดไว้ ครั้งแรกที่นัดเห็นแทนเดินมาในโรงอาหารรวมของมหาลัย แววตามันดูเศร้าๆ แต่ไม่วายยังส่งยิ้มแล้วด่าผมเล่นเหมือนกันทุกที จนไอ้แทนเดินผ่านไป นัดก็หันมาพูดกับผมที่กำลังตักข้าวกินอยู่

        ‘วันหลังไปกินใกล้ๆมอกันไหมวะ แถวนี้แม่งคนเยอะ’มันว่า ผมพยักหน้ารับทันที ‘เสียงดัง แถมยังเสียเวลานั่งรถมึงมาอีก’มันอธิบาย แต่ผมคิดว่านี่เป็นข้ออ้างหนีจากแทนอย่างเห็นได้ชัด

        หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เห็นไอ้แทนมาเดินป่วนเปี้ยนแถวคณะวิทยาสตร์มากขึ้น ทั้งที่มันอยู่คณะคุรุศาสตร์ถัดไปตั้งสี่ตึก และนั้นก็ทำให้นัดตัวติดกับผมมากขึ้นเช่นกัน ผมรู้ข้อมูลไอ้แทนนั่นมาจากไอ้เอ็กซ์ที่กำลังลงชิงตำแหน่งเดือนมหาลัยเหมือนกัน มันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้จักเอ็กซ์
        เอ็กซ์เคยบอกกับผมว่า มันเองก็ไม่ค่อยชอบไอ้แทนที่อยู่คณะเดียวกันเท่าไร ถ้ามีอะไรกับหมอนั้นก็บอกมันได้ เดี๋ยวมันจะช่วยเอง หลังจากนั้นผมก็ได้รู้จักไอ้บราวน์ผ่านทางนัด ตอนแรกผมก็กังวลอยู่หน่อยๆว่ามันแอบคิดเกินเพื่อนกับนัดหรือเปล่า แต่พอผมได้เจอกับข้าวโอ๊ต ผมก็เลิกคิดมาก เพราะแววตาของไอ้บราวน์ที่ชอบมองตรงมาที่ข้าวโอ๊ตเสมอทำให้ผมไว้ใจ

         คราวนี้ตัวละครของผมก็มีครบถ้วนแล้ว โดยเริ่มจากตัวแปรสำคัญของเหตุการณ์ จุดอ่อนที่ร้ายแรงที่สุดของนัดที่ผมเห็น ‘ไอ้แทน’

         ในวันศุกร์ ผมนัดข้าวโอ๊ตให้มาคุยด้วยที่คณะคุรุศาสตร์เรื่องผับที่จะไปคืนนั้น และใช้ให้ไอ้เอ็กซ์ทำยังไงก็ได้ให้แทนมายืนได้ยินที่พวกผมคุยกัน และติดต่องานผ่านทางข้าวโอ๊ตที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

          สำหรับไอ้แทน ผมมองมันออกตั้งแต่สายตาแล้ว จากที่ฟังนัดเล่าเรื่องมันให้ฟัง ผู้ชายอย่างมันคงได้ไม่หวังคืนดีจริงๆอย่างที่ปากว่า พอลับหลังนัด ผมเห็นมันมองตามแบบที่ผู้ชายเลวๆชอบทำ มันเสียดายนัด มันเห็นนัดเป็นของที่จะทำยังไงก็ได้แค่อ้อนวอนขอร้อง ผมรู้ ผมมองออก เพราะคนกันเองย่อมมองออก และผมก็ต่างจากนัดที่เป็นคนตรงไปตรงมากับออกัสที่จริงใจ และอ่อนโยน แต่ปิดกั้นตัวเอง ผมเลยอยากให้สองคนนี้ได้รู้จักและคบหากัน

         ผมยอมรับ.. หลังจากสนิทกับนัด ผมเริ่มหวั่นไหว และรู้ใจตัวเองมากขึ้น แต่ผมก็ไม่อยากสนใจมัน คิดเพียงแค่ว่า แผนการจับคู่จะต้องสำเร็จ

         แต่แล้ว.. ทุกอย่างก็พังลงในพริบตา เมื่อตัวแปรสำคัญทำมากกว่าสร้างความลำบากใจให้นัด หลังจากที่บราวน์กับข้าวโอ๊ตขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ผมก็เห็นนัดกำลังเมาได้ที่ ผมเลยขึ้นไปหาเอ็กซ์ที่กำลังสนุกกับสาวสองคนนั้นที่อยู่ชั้นบนเพื่อทิ้งให้มันอยู่ด้วยกันสามคนและออกัสจะได้อยู่ดูแลนัดเวลาแทนมันทำอะไรแย่ๆใส่
 แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เมื่อออกัสโทรมาหาผมแล้วบอกว่า ‘นัดหลับไม่ตื่น แทนจะขอพามันกลับไปก่อน แทนมันรู้ที่อยู่นัด’

         เพียงเท่านั้นแหละ ผมก็ละตัวจากสาวๆของไอ้เอ็กซ์มัน แล้ววิ่งลงมาทันที เมื่อเห็นนัดมันไม่ได้ถูกพาไปไหน ผมก็โล่งใจ แต่มันดันหลับไม่ได้สติ เมื่อเอ็กซ์ลงตามผมมา มันก็หยิบแก้วที่นัดกินขึ้นมาสูดกลิ่น แล้วบอกให้ผมรู้ว่า นัดโดนยาอะไรบางอย่างเข้าแล้ว ผมตวัดตาไปมองแทน แล้วสั่งให้ออกัสพานัดกลับไปก่อน พอผมหันไปบอกที่อยู่บ้านนัดกับมัน แล้วรอให้ออกัสพาเดินออกไป ไอ้แทนที่โดนผมขู่ก่อนหน้าก็หายไปซะแล้ว ผมลงไปนั่งดื่มแก้เซ็งกับเอ็กซ์สองคน เพราะแผนที่ผิดพลาดของผมเอง แผนที่ผิดพลาดที่ทำให้ผมดื่มหนักมากในคืนนั้น ถ้าผมมาช่วยเขาไม่ทันละ.. ถ้าหากเขาโดนยา หรืออะไรไปมากกว่านี้ละ แค่คิดผมก็เหมือนคนที่ขาดสติไปแล้ว







       [Part : ออกัส]

        ไม่คิดเลยว่านายคนนี้จะกลายเป็นเพื่อนสนิทคณะเดียวกันกับน่านฟ้า ไม่คิดเลยว่าการขับรถสปอร์ตสีแดงที่พ่อเพิ่งส่งให้มาเป็นของขวัญจะมีประโยชน์มากในคืนนี้ ปกติผมชอบขับมอเตอร์ไซค์นะ แต่แม่สั่งผมไว้ทุกครั้งว่าถ้าออกไปข้างนอกตอนกลางคืนให้ใช้รถยนต์เท่านั้น ไม่งั้นแม่อาจจะยึดเครดิตผม หึๆ..ผมไม่ได้กลัวหรอก แต่ถ้าเพื่อความสบายใจของแม่เพียงคนเดียว ผมยอม

         “ร้อน..”เสียงของคนข้างตัวเรียกให้ผมหันเหลือบตาไปมองเขา ท่าทางแปลกๆ ผมคิดพลางจอดรถลงข้างทาง หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อบนหน้าผากให้เขา

        ...เป็นอะไรไปนะ

        ผมขมวดคิ้วมองใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ และริมฝีปากบางที่เปิดอ้าขึ้นมาเพื่อสูดอากาศหายใจ ผมปรับแอร์ให้เบาลง แล้วเอาหลังมือแตะหน้าผากเขา ตัวร้อนจังแฮะ ผมคิดพลางเปิดขวดน้ำแล้วเทมันใส่ผ้าเช็ดหน้า ก่อนจะนำมันมาวางไว้บนหน้าผากเขา แล้วปรับเอนเบาะรถให้เขาได้นอนสบายขึ้น

        ...หวังว่าคงจะช่วยได้บ้าง

        ผมกลับไปสตาร์ทรถ แล้วเร่งความเร็วให้มากขึ้นกว่าเดิม ในตอนนี้ผมไม่สนใจเสียงอะไรที่ดังมาจากตัวเขาทั้งนั้น เพียงแค่จ้องมองถนนข้างหน้าและตั้งใจขับรถในความเร็วที่เกินกว่าตำรวจจะไล่ตามทัน

        พอมาถึงหน้าบ้านเขา ผมก็ซ้อนตัวเขาขึ้นมาอุ้ม เป็นผู้ชายแท้ๆแต่ตัวเบากว่าที่ผมคิดไว้ นัดยังคงนอนหลับตาแน่น หากแต่แขนทั้งสองข้างกลับคล้องคอผมไว้ แล้วกดหัวผมลงมาจนชิดหน้าเขา

        ผมมองเขานิ่ง จนกระทั้งตาสีเข้มคู่นั้นบรือขึ้นมามองผมอย่างช้าๆ “ฮา.. ช่วยฉัน.. ด้วย..”เขาพูดในสิ่งที่ผมไม่เข้าใจจนผมขมวดคิ้วหน่อยๆ

        “กุญแจบ้านนายอยู่ไหน?”ผมถามเขาอย่างช้าๆ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจที่ผมพูด เขาเงยหน้าขึ้นมาจูบปากผม แปะป่ายไปทั่วแบบเด็กไม่รู้ประสีประสาจนผมทนไหวเลยกดทับลงไปบนริมฝีปากนุ่มนั้น แล้วปรับองศาให้หน้าเราแนบชิดกัน พลางเอียงซ้ายขวาแล้วดูดปากด้านล่างของเขาอย่างแรงจนนัดครางออกมา

        ถึงจะไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ว่าผู้หญิงที่เขามาหาผมก็ใช่ว่าจะน้อยซะที่ไหน

         ผมพยายามผละออกมาจากเขา แต่ก็ถูกนัดที่คล้องคอไว้กดหัวผมไว้แน่น ให้ตายสิ ทำไมมันถึงยุ่งยากขนาดนี้กันนะ ผมคิด พลางหลอกล่อคนไม่ได้สติด้วยรสจูบของผม ในขณะที่มือผมล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเขา

        โชคดีจริงๆที่นัดคล้องกุญแจบ้านไว้กับกระเป๋าสตางค์ เลยทำให้ผมเห็นมันชัด ในที่สุดผมก็ผละหน้าออกห่างจากนัดได้ ก็เขาก็ยังไม่วายพรมจูบไปทั่วหน้าอกทั่วคอผมอย่างที่ความสูงของเขาจะช่วยได้

         แกร็ก..

         “เฮ้อ...”ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อกุญแจบ้านเปิดออก แล้วผมก็รีบอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปข้างใน อุ้มมันเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ชั้นบน ก่อนจะวางเขาจัดเขาถอดเสื้อผ้าอย่างที่เจ้าตัวก็ยินยอมแต่โดยดี ผมเปิดฝักบัวใส่ตัวเขาที่นั่งอยู่อย่างเต็มแรงดันน้ำ

         จากที่เคยอ่านมา คนที่โดนยาปลุกเซ็ก ถ้าหากได้รับความเย็นจะช่วยบรรเทาความอยากลงได้บ้าง แต่ก็ดูไม่เป็นผลกับนัด เมื่อร่างบางที่มีผิวขาวนวลยกมือทั้งมากุมแก่นกายของเขาขยับขึ้นลงอย่างเร็ว ทั้งที่นัยน์ตามองมาทางผมจนผมรู้สึกร้อนวูบ

         “อ๊า... อ๊ะ.. อ๊ะ..”

         ผมมองนัดที่เสร็จความใคร่ด้วยตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนสุดท้ายเขาก็คลานมาทางผมด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน น้ำตาคลอเบ้าตาคู่ที่แสดงออกถึงความต้องการอย่างเด่นชัด ราวกับเห็นกระต่ายที่ไร้ทางสู้เดินเข้ามาหาผม เหมือนกับเขาเป็นเหยื่อที่โอชะ ผมกัดปากตัวเอง ความคิดด้านดีกับชั่วตีกันไปมั่วในหัวผม จนกระทั้งปากแดงๆน่าจูบนั้นขยับคำพูดด้วยเสียงแหบพร่า พร้อมกับมือบางที่วางลงบนน้องชายผม

         “ช่วย.. ฮา.. ช่วยหน่อย..”

         ผมโน้มหน้าลงไปจูบนัดทันทีตามคำขอของเขา ทั้งยังปรับองศาให้ใบหน้าเขาแน่นชิดกันมากขึ้น จนเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ของผมเปียกชื่นเพราะแน่บชิดกันร่างกายที่เพิ่งผ่านน้ำฝักบัวมาของนัด ในขณะที่มือลูบไล้ไปทั่วผิวนุ่มลื่นนั้น


         ผมจัดนัดพลิกลงไปนอนบนพื้นห้องน้ำ แล้วให้เขาคร่อมทับตัวผมไว้ ผมสะกิดหัวนมนัดเบาๆ จนเขาสะดุ้งโหยง ก่อนจะก้มลงไปโลมเลียหน้าอกของนัด และดูดสลับกันไป นัดแอ่นอกขึ้นมารับกับผม ผมทนไม่ไหวเลยทำรอยไว้บนไหล่ขวาของเขาเพื่อระบายอารมณ์ ผมกลัวจะทำเขาเจ็บไปมากกว่าตอนนี้

         “อ๊ะ.. อ๊า.. แรงอีก”

        แต่คำพูดของเขายิ่งเป็นเหมือนการยั่วยุให้ผมรุนแรงมากขึ้น จนกระทั้งผมโน้มหน้าลงไปจูบใกล้ๆกับน้องชายของเขา นัดบิดตัวไปมาพลางครางและหอบหนักกว่าที่เคย เหมือนตรงนี้จะเป็นจุดอ่อนไหวของเขา

        ผมคิด พลางใช้ลิ้นโลมเลียมันไปทั่ว ผมทั้งขบเม้น และดูดกัดตรงนั้น จนนัดเสร็จไปรอบหนึ่ง ก่อนจะมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้งเมื่อผมดูดต้นขาขาวของเขาจนเป็นรอยแดงจ้ำเต็มไปหมด

        จุ๊บ.. จ๊วบ..

        “ขี้โกงนี้”เขาว่าด้วยเสียงแหบพร่าทั้งยังยกหน้าขึ้นมาจูบบนต้นคอผมและดูดตาม ทั้งยังกัดซะเต็มแรงจนผมรู้สึกเจ็บ ให้ตายสิ คนไม่มีสติก็อยู่ส่วนไม่มีสติไปสิ ผมคิดพลางสอดนิ้วเข้าไปในตัวเขา

        “อ๊ะ.. อ๊ะ.. อยะ.. อย่าสิ..”

        นิ้วผมถูกนัดตอดแน่นจนผมขยับมันได้ยากลำบากขึ้น ผมค่อยสอดเข้าไปจนสุดทางแล้วควานหาจุดที่เขาชอบที่สุด

        “อ๊า!!!!”นัดครางออกมาเสียงดัง พลางจิกเล็บลงไปบนหลังผม ตรงนี้สินะ.. ผมคิด ก่อนจะเน้นย้ำมันซ้ำๆ แล้วเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสามในทันที ผมรู้ว่านัดเองก็คงทนไม่ไหว และตัวผมเองที่อดทนมานานแล้วเหมือนกัน

        น้องชายของผมคับพองขึ้นมาในกางเกงยีนจนนัดมองเห็นได้ชัด ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำเยิ้มราวกับแย้มยิ้มมาให้ผม ผมถอดกางเกงและกางกางในตัวเองออกรวดเร็ว นัดอ้าขาออกมารอรับผมตั้งแต่ที่ผมสอดนิ้วเข้าไปในตัวเขาแล้ว ผมโน้มหน้าขึ้นไปจูบเขา พลางใช้น้องชายตัวเองถูไถช่องทาง ก่อนจะสอดมันเข้าไปจนสุดในรวดเดียว

        “อ๊า!!”

        ผมเริ่มขยับมันเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นตามลำดับ นัดกอดผมไว้แน่นพร้อมกับสะโพกของเขาที่ยกขึ้นมาสอดรับกับตัวผมด้วยแรงอารมณ์ ผมใช้มือยกขาข้างหนึ่งของเขามาพาดบนตัวผมก่อนจะกระแทกท่อนล่างแรงและเร็วขึ้น
ตอนนี้ความอดทนผมหมดลงแล้ว พร้อมกับความรู้สึกที่อยากจะถูกร่างกายของคนตรงหน้ากลืนกินหมดทั้งตัวจนน้องชายผมร้อนวูบไปหมด




        หลังจากที่นัดสลบไป ผมก็เช็ดตัวให้เขาพร้อมทั้งจัดใส่เสื้อผ้าชุดเดิมเพื่อไม่ให้มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมอุ้มเขาเข้าไปนอนในห้องพร้อมกับห่มผ้าให้เขา โชคดีจริงๆที่ผมพบชุดสำรองไว้ในสปอร์ตสีแดงนี้เสมอ ตามคำสั่งของแม่ เผื่อวันไหนที่ผมไม่กลับบ้าน พอผมอาบน้ำและเปลี่ยนชุดในห้องน้ำชั้นล่างของบ้านนัดเสร็จแล้ว ผมก็ลงไปนั่งเปิดทีวีรอพวกน่านฟ้าอยู่ที่ชั้นล่าง ไม่นานนัก เสียงบีบแตรรถก็ดังขึ้น ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูให้มันขับเข้ามา ผมมองเอ็กซ์ที่พยายามดึงตัวน่านฟ้าให้ออกมาจากรถของมัน ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพยุงอีกแรง

        “มันไม่เคยเมาขนาดนี้”ผมพูด พลางมองไปยังเอ็กซ์ คนที่ผมเพิ่งรู้จักไม่ได้กี่ชม.ก่อน

        “กูก็ไม่รู้ดิ.. พอหันไปมองมันอีกที ไอ้นี้ก็สั่งเหล้ามาดื่มซะเป็นว่าเล่นเลย”

        “.....เหรอ”ผมครางรับออกมาอย่างไม่เต็มเสียงนัก เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ผมไม่รู้ ทั้งท่าทีของน่านฟ้า แล้วก็เรื่องของคนๆนั้น..

        “จริงสิ เดี๋ยวไอ้บราวน์กับข้าวโอ๊ตจะตามมาสมทบทีหลังนะ เห็นมันว่ามีเรื่องกับที่บ้านนิดหน่อยนี่แหละ แต่พวกมันก็เป็นห่วงนัด มันเลยจะมานอนค้างด้วยคืนนี้ กูบอกมันไปแค่ว่า นัดเมาจนสลบเหมือนกันน่านฟ้านั้นแหละ แต่ท่านัดจะอาการหนักกว่า มันเลยเป็นห่วงกันมาก”

         ผมพยักหน้ารับรู้ นัดเป็นคนที่เต็มไปด้วยคนเป็นห่วงเป็นใยตามที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด แต่ก็ดี อาจจะดีแล้วที่พวกนี้มาช้า พวกมันเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ก็เหลือแต่เจ้าตัวเองนั้นแหละ ที่ตื่นขึ้นมาแล้วจะคิดยังไงบ้างกับสภาพที่เห็น แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมากนักหรอก ขอแค่เขาสบายใจ ผมสบายใจ เรื่องอื่นก็ช่างมันเถอะ หลังจากที่หวังว่านัดคงจะไม่ใส่ใจมันเช่นกัน และลืมมัน อย่าสืบหาความจริงเลย เพราะความจริงอาจจะทำให้นัดรับมือกับมันไม่ได้..







       [Part : น่านฟ้า]

       ตั้งแต่วันนั้น ผมก็ไม่ได้เจอนัดอีกเลย มาจนถึงวันจันทร์ มันดูมีท่าทีแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด และมันก็ทำให้ผมพลอยรู้สึกแปลกไปด้วย แต่ก็พยายามจะปัดความรู้สึกนั้นออกทุกครั้งที่เข้าใกล้มัน ยิ่งตอนมันถามผมในเรื่องคืนนั้น สายตามันดูลอกแลกผิดปกติ ผมก็เลยเล่าความจริงปนเท็จไปให้มันฟัง และผมคิดว่าจะรอสังเกตดูอาการมันไปเรื่อยๆ เพราะตอนตื่นขึ้นมาออกัสเป็นคนบอกผมเองว่า มันแค่โดนใส่ยาสลบ เลยไม่น่าจะเป็นไรมากนัก

        แต่แล้ว ความคิดผมก็เปลี่ยนไป หลังจากที่มันชวนผมไปเที่ยวผับนั้นอีกครั้ง จนกระทั้งผมแกล้งมันให้ไปชวนออกัสกับเอ็กซ์เอง เป้าหมายจริงๆของผมในตอนนั้นคือออกัสต่างหากละ แต่ไม่คิดว่าแทนมันจะมาทำร้ายนัดแบบนี้ แถมจากนั้น ท่าทางไอ้เอ็กซ์มันก็เริ่มสนใจนัดในแนวอื่นมากกว่าเป็นเพื่อนกันซะอีก ผมก็เลยต้องเร่งแผนให้เร็วขึ้น ไม่ว่านัดจะกำลังสงสัยหรือหาคำตอบในเรื่องอะไรจากคืนนั้นก็ตาม ผมก็จะชี้ทางให้มัน

        ในวันพฤหัส ผมรู้ว่ามันต้องไปที่ร้านนั้นแน่ๆ ผมเลยชวนออกัสไปด้วย พอผมเหลือบไปมองเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆกับทรงผมแบบนั้น เพียงแวบเดียว ผมก็มั่นใจเลยว่าคนที่นั่งอยู่ในสุดของร้านคือนัด ผมก็เลยชวนออกัสไปนั่งใกล้ๆมัน

       “กูว่ากูต้องรีบแล้ววะ”ผมพูดระบายความในใจออกมา ในขณะที่ออกัสมองผมอย่างงงๆ

       “.....”

       “ทุกอย่างมันเริ่มวุ่นวายขึ้นทุกวันจนกูอึดอัด”

       “...มึงทำตัวเอง”

       สงสัยมันคงคิดว่าผมกำลังมีเรื่องกังวลใจอะไรซักอย่างที่ก่อขึ้นมาเอง มันเลยว่าแบบนั้นตามที่ผมบอกมันไปว่าผมมีปัญหาอยากจะหาเพื่อนคุยเลยชวนมันมาที่นี้ เมื่อเห็นออกัสพูดแล้ว ผมก็เลยรีบตีรัวก่อนที่จะหมดโอกาส

       “เหอะ ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้ามันจับได้ ห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาด บอกว่ากูไม่รู้ กูไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!”

       “มึงพูดอะ..”ไม่ทันที่ออกัสจะพูดจบ ผมก็รีบพูดแทรกมันทันที ผมกลัวมันจะทำให้ผมเสียงแผน แม้ว่าออกัสคนนั้นจะเริ่มขมวดคิ้วแล้วมองมาทางผมก็ตาม

       “มึงแม่ง.. เงียบไปเลย”ผมว่า ก่อนจะโยนทางให้คนที่นั่งหันหลังออกัสรู้ “แผนการนี้ มึงห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาดนะ ออกัส”ผมพูดทั้งยังเรียกชื่อมันเพื่อให้เป้าหมายแน่ใจ

       “....”

       “เจรจาเสร็จสิ้น งั้นไปเรียนกันเถอะ”

       หวังว่าคนอย่างมึงคงจะเข้าใจที่กูสื่อนะนัด ผมคิด พลางรีบเดินลากออกัสที่ขมวดคิ้วตั้งแต่เมื่อกี้ออกไป







         [Part : ออกัส]
 
         เหมือนจะมองเห็นอะไรบางอย่างในแววตาคู่นั้นของเขา คนที่คร่อมทับผมอยู่ ความรู้สึกสงสัย เกรงกลัว แต่ยังพยายามมองหน้าผม มันทำให้ผมปะติดปะต่อเรื่องราวได้ทั้งหมด ทั้งเรื่องที่ถูกจัดฉากขึ้น และเรื่องที่ไม่เป็นไปตามคาดหมายของน่านฟ้า และก็คำตอบที่คนๆนี้กำลังตามหาอยู่

         นัดที่มองผมอย่างเกรงกลัวจนไม่กล้าขยับตัวไปไหน

         ...น่านฟ้า ช่างเป็นคนก่อเรื่องได้ซะน่ารักจริงๆ แต่ก็เอาเถอะ ฉันจะช่วยให้นายต่อก็แล้วกัน ในเมื่อปลามันติดเบ็ดแล้ว ก็ยากที่จะพามันกลับลงน้ำคืนในสภาพเดิม

          “นายอยากรู้ความจริงใช่ไหม?”ผมว่า ทั้งยังรู้สึกขำในโชคชะตาของตัวเอง คนอย่างผมหาคนที่คู่ควรไม่ได้ถึงขนาดนั้นที่เพื่อนต้องสอดมือเข้ามาช่วยเชียวรึ?

         รึจะเป็นตัวนายเองมากกว่าละน่านฟ้า ที่ยังไม่รู้ใจจนกระทั้งทำบ้าๆแบบนี้


         “คบกับฉันสิ”

        คบกับฉันสิ.. ตัวนายที่น่านฟ้าให้ความสำคัญ ตัวนายที่ฉันสนใจ ตัวนายที่ถูกพาไปตามแผนการของน่านฟ้า แล้วมาตกอยู่ในกำมือฉันแบบนี้

        คบกันฉันแล้วนะ.. แล้วนายจะรู้บางอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันจะบอกนายหมดทุกอย่างเองนัด จนกว่าจะถึงเวลานั้น ขอให้นายอย่าเพิ่งหายไป หรือมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย





       สำหรับคนที่พรากเอาความบริสุทธิ์ของนายไป ฉันสัญญา ต่อจากนี้ฉันจะทำให้เรื่องทุกอย่างชัดเจนขึ้น ให้มันเป็นไปตามความรู้สึก ให้กระจ่างชัดในใจของเราทั้งสามคน น่านฟ้า นาย และฉัน..

[magarons]

ออกัสจริงๆด้วย กรี๊ดดดด อยากได้ตอนของนาคินทร์อีกอ่ะ มันประหลาดดี ความคิดตลกมากก

[nevergoodbye]

รู้ตัวคนร้ายแล้ววว 

เราชอบคู่บราวน์กับข้าวโอ๊ตเป็นพิเศษ (ตอนแรกแอบคิดว่าข่าวโอ๊ตเป็นร้าย  )
ถึงนึกผู้ชายตัวสูงๆหล่อๆแต่ใสซื่อเป็นเคะน้อยในปกครองของพี่บราวน์แล้วมันฟินสุโค่ยไปเลยค่ะ

ส่วนคู่ 3P ก็ชอบเหมือนกันโดยเฉพาะนินทร์ แกมัน S สายแข็งสินะ
พี่เอสไม่ต้องห้ามหรอกค่ะ อย่างอิแทนมันต้องโดน 

[BlackWinddy]

ตอนที่ 9 : เดทแรก(ในห้องนั่งเล่น)

       “นัด.. ไอ้นัด ตื่นๆจะนอนไปถึงไหนวะ?”

       ใครเนี่ย มากวนกันแต่เช้า รู้ไหมเมื่อคืนกว่ากูจะนอนหลับได้ก็ตั้งนานเชียวนะ ยิ่งโดนออกัสอุ้มขึ้นมาส่งที่ห้องแล้วนึกถึงคำพูดของมัน ยิ่งหลับไม่ลงเข้าไปใหญ่ เฮ้อ..

       “ตื่นๆ ตื่น!”

       “หนวกหู..”ผมพึมพำ ยกหมอนขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้ แล้วซุกตัวเข้าไปในผ้าห่ม คนจะหลับจะนอน อย่ามากวนกันสิ วุ่นวายจริงๆ.. คนยิ่งรู้สึกนอนไม่พออยู่

       “ไม่ยอมตื่นจริงวะ เฮ้อ”

       อ้าว มาถอนหายใจใกล้ๆหูอีก มารผจญจัง...

       “ไปเถอะ”เสียงคุ้นๆเหมือนกันที่ได้ยินตอนนั้น เฮ้ย... มึงยังจะมากวนกูจนถึงในฝันเลยรึวะ ออกัส!!

       “นัด พวกกูไปนะ”

       เอ่อ จะไปไหนก็ไปเลย สัด! วันนี้วันเสาร์กูจะนอนเข้าใจไหม กูจะนอน!!!

       “แล้วอย่าลืมสัญญาของเราละ จะส่งข้อความไป”ผมได้ยินเสียงกระซิบใกล้ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมามองตามหลังสองคนนั้นที่เดินออกจากห้องนอนไป

       สัญญาเหรอ โทรมาเหรอ?

       ‘แต่นายต้องคบกับฉัน..’

       ‘...ได้สิ แค่มึง เอ๊ย นายยอมบอกเราทุกเรื่อง เราก็ยอมนายทุกอย่างแล้ว’

       ‘แล้วก็.. ที่บอกว่าจะยอมทุกอย่างนะ อย่าลืมซะละ’

       “อ๊ากกกก!!! ม่ายยยย!!!”ผมผุดลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ทั้งยังตะโกนดังลั่นห้องทันที เหี้ยเอ๊ย!! ผมได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาอย่างรีบร้อน แล้วก็เปิดประตูห้องนอนผม

       “เกิดอะไรขึ้น นัด!”น่านฟ้าถามอย่างตกใจ ทั้งยังก้าวยาวๆมาหาผมอีก ในขณะที่ตัวตนเหตุเดินตามมาแบบนิ่งๆเหมือนกับรูปปั้นเดินไปตามเดิม ตามแบบปกติสุขของมัน นิ่งเงียบแบบนั้นแหละดีแล้ว 

       ผมรีบส่ายหน้า ทั้งยังยิ้มแหงๆไปให้น่านฟ้า โทษที ตกใจมากไปหน่อย “พอ.. พอดี.. กู เอ่อ กูฝันร้ายนะ”แวบหนึ่ง ผมเห็นคนที่ยืนอยู่หลังน่านฟ้ายิ้มบางออกมาเหมือนกับก่อนหน้านี้ไม่ผิด แล้วมันก็จางหายไปในพริบตา เหมือนกันจงใจให้ผมเห็นในวินาทีนั้น...

      “ไม่เป็นไรนะมึง กูก็ตกใจหมด เห็นอยู่ๆตะโกนซะลั่นห้องเลย”น่านฟ้าว่า ทั้งยังลูบหัวผมอย่างที่มันชอบทำ

      “อื้อ ไม่เป็นไร”ผมหลับตาลงชั่วขณะ ก่อนจะมองหน้าน่านฟ้า แล้วยิ้มให้ “มึงกลับบ้านเถอะ นี่กำลังจะไปกันแล้วใช่ไหม?”

      “เฮ้ยๆ กูพยายามปลุกบอกมึงแล้วนะเว้ย อย่ามองกูแบบนั้น”

      “มองแบบไหน?”

       น่านฟ้ามองค้อนใส่ผมทันที แล้วบอกว่า แบบนี้ไงๆ เอ่อ.. สงสัยคงจะแสดงอาการมากไปหน่อย อีกอย่าง คนที่ได้รับไม่ใช่มึงหรอก เป็นไอ้คนที่ยืนหลังมึงอยู่ต่างหากเว้ย!
 
       แต่ว่ามองค้อนของหนุ่มเหนือนี่มันน่ารักไปรึเปล่า ผมว่าผมมองอย่างอาฆาตแค้นมากกว่า ก็ได้แต่เถียงอยู่ในใจครับ ทั้งที่ความจริงหัวเราะแหงๆให้น่านฟ้าอยู่ มันขยี้หัวผมจนฟูอย่างหมั่นเขี้ยว

       “งั้นพวกกูไปละ”

       “เออ โชคดี!”ผมโบกมือไล่พวกมันทันที โดยเฉพาะคนข้างหลังน่านฟ้านะ รู้สึกเห็นหน้ามันแล้วแมร่งไปไม่เป็น รู้สึกชวนหงุดหงิดจริงๆ
 
       พอพวกมันหายไปจากห้องผม ผมก็นั่งกุมขมับทันที ทำไงดีวะ ท่าทางออกัสมันจะรู้ว่าผมจำได้ด้วย เวรเอ๊ย แล้วมันยังบอกอย่าลืมสัญญา จะส่งข้อความมาอีก เดี๋ยวสิ.. มันรู้เบอร์ผมเหรอวะ?

       ผมลุกขึ้นไปล้างหน้าเพื่อให้ตัวเองตื่นเต็มตา ระหว่างที่กำลังเช็ดหน้าด้วยผ้าขนหนูและทำธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินออกมานั่งนิ่งอยู่บนเตียงเช่นเดิม เพียงไม่นานนัก ไม่ทันที่ผมจะได้ครุ่นคิดในหลายสิ่งหลายอย่าง

       ติ๊ด ติ๊ด..

       เสียงข้อความโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เรียกให้ผมรีบกดมันมาอ่านทันทีด้วยความเคยชิน

        ...อีกสามชั่วโมง ฉันจะไปรับ...

       ใครวะ.. เบอร์ที่ไม่ได้เม้มไว้ในเครื่องส่งมา ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป

        ...คุณเป็นใครครับ..

        ติ๊ด ติ๊ด..

       ...ไม่ทันไรก็ลืมกันซะแล้วเหรอ

        ผมขมวดคิ้ว แต่ไม่นานนักก็มีเสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้น

        August : ยังอยากรู้ความจริงอยู่มั้ย?

        Nut nakub : นาย!!

        August : ฉันเอง

        ผมนิ่งอึ้งไปซักพัก เป็นใครจะไม่ตกใจบ้างละ ที่อยู่ๆคนที่คุณเพิ่งเจอแล้วก็ไม่อยากเจอ จะไลน์มาแบบนี้

        Nut nakub : นายรู้ไลน์เราได้ไงวะ

        อื้ม... รู้สึกประโยคมันสับสนแปลกๆแฮะ จะพูดแบบปกติก็ไม่ค่อยกล้า กับหมอนี้นี่เวรจริงๆเลยผม

         August : ง่ายจะตาย

        ผมส่งรูปกระต่ายกระโดดเตะกระต่ายไปให้มันทันที กวนตีนแล้วไอ้บ้านี้

         August : ยังอยากรู้ความจริงอยู่ไหม?

         Nut nakub : แล้วจะยอมบอกกันดีๆไหมละ?

         August : คบกับฉันสิ

         เหลือเชื่อเลยหมอนี่ บทจะโผล่ขึ้นมาก็มากเกินไปจนผมทำตัวไม่ถูกเลย เหี้ยเอ๊ย

         Nut nakub : แล้วกูจะได้อะไร?

         August : ความจริงแทบทั้งหมด รวมทั้งเรื่องบนเตียงในคืนนั้น

          เรื่องบนเตียง หมอนี้พูดสุภาพดีแฮะ ขอบคุณมากที่ไม่ได้บอกว่า เรื่องที่กูโดนเอา โดนซั้ม หรือว่าโดนอะไรที่ฟังดูรุนแรง เอ๊ะ เดี๋ยวนะ!

         Nut nakub : นาย.. นายรู้!!

         August: รู้ตัวคนทำด้วยนะ

         Nut nakub : ใคร!! มึงบอกกูมา!!

         August : ทำตามที่ฉันบอกก่อนสิ

         ผมนิ่งไปซักพัก ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับมัน

         Nut nakub : ...ก็ได้

         Ogus : อีกสามชั่วโมงเจอกัน แต่งตัวดีๆด้วย ฉันจะไปรับ

         Nut nakub : เฮ้ย!!

         Nut nakub : ยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะเฟ้ย!

         ผมเงยหน้าขึ้นมองเวลาบนโทรศัพท์นี่เพิ่งจะสิบโมงอยู่เลย หืม... สิบโมงเหรอ ผมนอนยาวขนาดนั้นเชียว เวลาที่มันนัดก็บ่ายโมงสินะ เดี๋ยวสิ ผมยังไม่ได้ตอบตกลงไปซักนิด อีกฝ่ายก็เงียบไปซะแล้วด้วย

         เหี้ย! แบบนี้มันเรียกมามัดมือชกเหรอเปล่าวะ?







        ตอนนี้ผมกำลังมองหนุ่มแว่น.. หนุ่มแว่นที่เป็นคำนิยามที่ไม่ค่อยเข้ากับออกัสนัก เพราะหมอนี้มันติดไปทางโหดมากกว่าจะน่ารักมุ้งมิ้ง แต่ก็ส่วนเดียวที่เหมาะอยู่ ออกัสดูเป็นคนที่จริงจัง พูดน้อย โดยเฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าคอมพิวเตอร์

        ....มึงจะเรียกกูมาทำไมวะ?

        ผมมองออกัสที่นั่งพิมพ์อะไรอยู่ก็ไม่รู้ตั้งแต่ไปรับผมมาจากบ้าน แล้วมา M Wast ตึกคอนโดหรูที่สุดที่อยู่ก่อนทางเข้ามาหมาลัย ส่วนใหญ่จะมีแต่คนรวยๆมาอาศัยอยู่ทั้งนั้น เพราะค่าเช่ารายวันแพงหูฉี่จนแม้แต่ผมก็ยังไม่อยากเข้าใกล้มัน แต่ที่ทำให้ผมอึ้งมากที่สุดก็คือ ออกัสอยู่เพนท์เฮ้าส์!! ชั้นที่สิบแปดของที่นี้นะสิ เหมือนกันเป็นบ้านหลังหนึ่งเลยก็ว่าได้ มีห้องน้ำ ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ที่สำคัญคนอย่างหมอนี้เลี้ยงแมวไว้บนคอนโดหรูสิบแปดชั้น!!!

        “เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ไปเล่นกับแบล็กก่อนก็ได้..”ออกัสว่า ทั้งยังไม่ละสายตาไปจากหน้าจอคอม

        แบล็กที่มันว่า คือเจ้าแมวตัวนั้นนั่นแหละครับ มันตัวดำเป็นแมวพันธุ์สีสวาด แถมมีสายตาโหดๆเหมือนเจ้าของมันเป๊ะเลย พอผมจะลูบขนนุ่มๆของมัน เจ้าแมวนั้นก็ขู่ฟ่อๆ แถมยังทำท่าจะขวนผมอีกต่างหาก แบบนี้ใครมันจะเล่นลงกันละวะ...

        ผมเบนตามองเจ้าของแมวที่ยังยุ่งกับการพิมพ์โน้นนี้ไม่หยุด มันก็เหมือนกันพอเราว่างนานๆแล้วก็ต้องสนใจในสิ่งที่คนข้างตัวทำนั้นแหละ อย่าคิดว่าผมจะสนใจออกัสขนาดชวนคุยเองนะ..

        “นายเรียนคณะอะไร?”

        “วิศวะคอมพิวเตอร์”

        “แล้วทำไมถึงรู้จักไอ้น่าน?”

        “น่านฟ้าเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉัน”

        “แล้วที่บอกว่าจะบอก..”

        “เงียบหน่อยได้ไหม”อีกฝ่ายหันมามองผมด้วยแววตาโหดๆจนผมผงะ ถอยห่างไปนั่งชิดโซฟาอีกฝั่งเลยทันที ออกัสมองผมนิ่ง ก่อนจะหันกลับไปทำงานของมันต่อ..

        “ไม่ถามแล้วก็ได้..”ผมบ่นอุบอิบ พลางมองแมวแบล็กที่นอนขดตัวอยู่ข้างเจ้านายของมัน แมวแบล็กที่นอนแทรกกลางระหว่างผมสองคนอยู่ ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นไปสำรวจรอบๆห้อง สีขาวกับสีเทาที่ตัดกัน ทั้งเฟอร์นิเจอร์และก็ผนังห้อง ดูสมกับเป็นคนอย่างหมอนี้ดีนะ.. ผมคิดพลางเดินไปที่ห้องครัวที่ทาผนังด้วยสีส้มสดใสซึ่งแตกต่างจากมุมอื่นๆ บนตู้เย็นมีโน้ตเล็กๆติดอยู่ ดูเหมือนมันเก่ามากแล้ว ผมทำท่าจะหยิบมันขึ้นมาดู แต่ก็ถูกมือหนาจับไว้ก่อน ทั้งยังหมุนตัวผมมาเผชิญหน้ากับมัน

        “ไม่รู้ซักเรื่องจะตายไหม!”ออกัสว่าทั้งยังจับแขนผมแน่น

        “...เจ็บ”ผมพูดเบาๆ ทั้งยังเงยหน้าขึ้นไปสบตากับคนตัวสูงกว่า ทำไมละ? ผมไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย อยู่ดีๆจะมาทำร้ายผมแบบนี้ไม่ได้นะ!

         ออกัสมองผมนิ่ง ก่อนจะดึงตัวผมออกมาจากห้องครัว ทั้งยังบีบแขนผมไม่ปล่อย อะไรของเขานะ.. บทจะร้ายก็ร้ายแบบที่ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ

        “นั่งอยู่นี้แหละ”เขาว่า สายตาคมภายใต้แว่นที่ใส่อยู่มองมาทางรอยแดงบนแขนผม ก่อนจะก้มหน้าลงถอนหายใจ แล้วพูดกับผมด้วยเสียงที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “เจ็บไหม?”ออกัสว่า ทั้งยังลูบตรงนั้นอย่างแผ่วเบา

        “ถามมาได้ แรงควายนะไม่ใช่แรงคน!”ผมด่ากลับทันทีที่มีโอกาส ก่อนจะมองออกัสอย่างกลัวๆ มันติดนิสัยเวลาเล่นกับเพื่อนนะครับ โดยเฉพาะน่านฟ้าที่ตัวดีเลย พอผมด่ามันที่ไร มันก็เอาแต่หัวเราะ จนผมหมั่นไสต้องหาคำเจ็บๆคันๆมาใส่มันเสมอ

        ออกัสมองผมนิ่ง นิ่งจริงๆ นิ่งแบบ.. เฮ้ย! มึงช่วยพูดอะไรบ้างได้ไหม แบบนี้โครตอึดอัดเลยสัด!!

        “....”

        “....”

        “...นาย.. นายไม่ไปทำงานแล้ว.. รึไง?”สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหวจนต้องเปิดปากพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก ออกัสส่ายหัวหน่อยๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องครัวไป

       อะไรวะ! อย่าเสือกเงียบดิ กูไม่ได้เข้าใจความคิดมึงนะเว้ย!!

       ผมมองตามแผ่นหลังใหญ่นั้นไป รู้สึกว่าโลกนี้สร้างความไม่ยุติธรรมกับผมอย่างแรง ทำไมผมต้องเกิดมาเตี้ยกว่าคนอื่นๆด้วยนะ ไม่สิ ไม่ใช่ว่าผมเตี้ยหรอก แต่พวกนั้นมันสูงกว่ามาตรฐานชายไทยต่างหาก!!

       “อ๊ะ...”มีอะไรเจ็บๆแตะแก้มผมจนผมหลับตาปี้ ก่อนจะลืมขึ้นมา เห็นออกัสนั่งนิ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทั้งยังยืนแก้วน้ำธรรมดาใส่น้ำแข็งมาให้ผม

       “ทำหน้าตาพิลึกดีนะ..”เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

       ผมยกมือขึ้นทั้งมาจับหน้าตัวเองอย่างงงๆ ผมทำหน้าพิลึกเหรอ ไม่จริงน้า!!

       “อ.. อะไรของนาย?”ผมมองออกัสที่ยิ้มนานเกินไปแล้วอย่างรู้สึกแปลกๆ ก่อนจะเบนตาไปมองภาพวาดตามผนังห้อง เพราะรู้สึกสบตากับอีกฝ่ายไม่ได้ยังไงก็ไม่รู้สิ...

       “ไม่กินรึไง?”ผมเบนตากลับไปมองหนุ่มแว่นที่ยังคงยืนแก้วน้ำมาให้ผมท่าเดิม ก่อนจะรับมันไว้ แล้วก้มหน้าลงไปดื่ม

       ทำไมผมถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ ไม่ได้การละ! ต้องรีบเค้นความจริงจากปากหมอนี้ให้ได้โดยเร็ว!!

       “เมื่อไรนายจะบอกความจริงกับฉันซักที”ผมเงยหน้าขึ้นมาถามเขา

       “เมื่อถึงเวลา”

       “เวลาอะไรของนายวะ?”

       ออกัสมองผมนิ่ง ก่อนจะเคลื่อนเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่มาใกล้ผม จนหัวเข่าเราชนกัน แล้วเขาก็ทำให้ผมคาดไม่ถึง เมื่อมือข้างหนึ่งยกขึ้นจับปลายผมระบ่าไว้ พลางลูบมันเบาๆ แล้วก็มองหน้าผมด้วยสายตาคู่นั้น

       “อย่าลืมสิ ว่าต่อจากนี้นายเป็นแฟนฉัน...”เขาว่าทั้งยังก้มหน้าลงมาจูบเส้นผมที่จับอยู่ ผมรู้สึกแก้มตัวเองร้อนแผ่ว ทั้งยังลมหายใจร้อนที่อยู่ใกล้ๆใบหู “เอาไว้ถ้านายอยากรู้อะไร.. นายก็จูบฉันเป็นข้อแลกเปลี่ยนแล้วกัน”

       “อะ.. ไอ้บ้า!!”ผมรีบผลักมันออกทันที ทั้งยังเม้มปากแน่น “ฉันไม่มีวันจูบนาย... ไม่มีวันจูบนายเด็ดขาด!!”ผมว่าทั้งยังยกแมวแบล็กที่นอนอยู่บนโซฟามากอดแน่น

       “เงี้ยว!!”

       “โอ๊ย!!”ผมร้องออกมาทันที เมื่อแมวตัวร้าย หน้าโหดพอๆกับเจ้าของมันกัดลงบนมือผม ก่อนที่ออกัสจะยกแมวตัวร้ายออกมาวางไว้บนเก้าอี้ที่เขาเคยนั่งแทน

       “เจ็บไหม..?”ผมมองคนพูดอย่างหงุดหงิด.. เพราะนาย เพราะนายนั้นแหละ มาทำบ้าๆอะไรแบบนี้แท้ๆ!!  แต่ก็เม้มปากแน่นไม่ยอมตอบกลับอะไรจนออกัสถอนหายใจออกมา แล้วยกมือผมขึ้นมาดู ก่อนจะใช้ริมฝีปากของเขาจูบรอยที่แบล็กมันฝากไว้

       ......!!?

       “แค่รอยเล็กๆเอง มันไม่ได้ตั้งใจหรอก”เขาว่า พลางลุกขึ้นยืน ในขณะที่ผมรีบก้มหน้าลง กัดริมฝีปากล่างของตัวเอง

       ไม่หรอก แผลที่แมวกัดนั้น.. มันต้องแดง.. แดงมากแน่ๆ..

[Serioz]

โอ้ยยยยยไม่รู้ทำไม นัดชอบทำตัวน่าร้ากกกกกมาก

[flimflam]

ออกัสมาถึงก็ลวนลามเอาๆ แล้วยังมาเจ้าเล่ห์ใส่นัดอีก 55555555555555555

[Serioz]

มาสปอยด์ให้อยากแล้วก็จากไปจริงๆ 

[BlackWinddy]

ตอนที่ 10 : นายคนนั้น.. แฟนฉัน

      วันจันทร์
     
      หลังจากวันเสาร์นั้น ออกัสก็ไม่ได้มาชวนผมออกไปไหนเลย จนมาถึงวันเรียนปกติ กิจวัตรประจำวันเช่นเดิม ตื่นนอน อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็เตรียมเข้าเรียนในภาคเช้า ขณะที่ผมกำลังใส่ชุดนักศึกษาอยู่นั่นเอง เสียงข้อความจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

      ...อยู่ไหน?...

      ผมมองเบอร์ที่ยังไม่ได้เม้มไว้ในเครื่องพร้อมกับถอนหายใจออกมา ที่ไม่ปกติก็คงจะเป็นตรงนี้นั้นแหละ ออกัสมักจะส่งข้อความสั่นๆมาหาผมเสมออย่างเช่นว่า กินข้าวยัง ทำไร ว่างไหม คุยได้ไหม มันก็ไม่ได้น่ารำคาญอะไรหรอก ออกจะดูน่ารักซะด้วยซ้ำสำหรับคนนิสัยแบบหมอนั้น

      ...อยู่บ้าน กำลังจะเรียน..

      ผมพิมพ์ตอบกลับเขาไป  ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ตัว แล้วหยิบเนคไทขึ้นมาผูก

      ติ๊ด ติ๊ด

      เสียงข้อความดังขึ้นอีกครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก ตอนนี้กำลังจัดเอกสารที่จะต้องเอาไปใช้ในคาบเรียนอยู่ ปกติถ้าผมกับน่านฟ้าเรียนวิชาเดียวกันในตอนเช้า มันจะออกมารับผมนะครับ

       ปี๊น ปี๊น!

       เสียงบีบแตรรถดังขึ้น ทำให้ผมรีบหยิบกระเป๋า และเดินลงไปจากห้องนอนทันที ก่อนจะล็อคกุญแจบ้านให้เรียบร้อย

       “อรุณสวัสดิ์”ผมยิ้มบาง ทั้งยังเอ่ยทักคนที่ยืนพิงรถเบนซ์สีน้ำเงินคู่ใจ

       “ไง มึง”มันว่าพลางเปิดประตูในให้ผมเข้าไปด้วยรอยยิ้มกวนโอ๊ยที่เห็นกันอยู่ทุกวัน แต่แล้วในขณะที่ผมกำลังจะลงไปนั่งข้างคนขับนั้น เสียงบีบแตรรถอีกคันก็ดังขึ้น เป็นรถสปอร์ตสีแดงคันหรูที่ผมไม่คุ้นตาเท่าไรนัก

       ....ใครละนั้น..

       แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่สำหรับน่านฟ้า เมื่อมันหันหน้ามามองผมด้วยสายตาแปลกๆ..

       “มึงเรียกมันมาเหรอวะ?”

       “อะไรของมึง”

       “ก็ไอ้หมอนั้นไง”

       ไอ้หมอนั้นที่ว่าจอดรถจ่อท้ายน่านฟ้า พร้อมกับเดินลงมาด้วยมาดนิ่งๆเถื่อนๆแบบเด็กวิศวะ..

        เหยดด... ออกัส!!

        ผมเบิกตากว้าง ทั้งยังหันไปสบตากับน่านฟ้าว่าผมไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยนะ!

        “นาย..”ออกัสเดินเข้าหาผมที่ยืนอยู่ข้างรถน่านฟ้า ก่อนจะจับข้อมือผมไว้หลวมๆแล้วโน้มหน้าเข้ามากระซิบข้างหูผมแบบที่ไม่เกรงใจน่านฟ้าที่มองอยู่ก่อนเลยแม้แต่น้อย!!

        “มารับแล้วครับ คุณแฟน”

        ฉ่า...

        แฟนบ้า แฟนบออะไรของมึงวะ!! ผมทำท่าจะเปิดปากเถียงอีกฝ่าย แต่ก็โดนสายตาคมภายใต้กรอบแว่นคู่นั้นจ้องมาจนทำอะไรไม่ถูก นอกจากก้มหน้านิ่งเพื่อปิดบังอาการแปลกๆของตัวเอง

       “นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ ออกัส”ผมว่าแล้วว่าน่านฟ้าต้องถามขึ้นมาแบบนี้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้สีหน้ามันดูตกใจแค่ไหนก็เท่านั้นแหละ

       “เปล่า”

       “....”
 
       “เปล่าไรวะ.. ก็เห็นๆอยู่”น้ำเสียงของน่านฟ้าติดหงุดหงิดอยู่หน่อยๆ แต่ออกัสก็ยังจับข้อมือผมไว้ แถมตอนนี้มือใหญ่นั้นเลือนลงมาจับกับมือผมไว้แล้วด้วยนี่สิ

      “มารับแฟน.. ผิดตรงไหน”

      “หา!! มึงว่าไงนะ!!”

      “ออกัส!!”

      เสียงตกใจแรกนี่ของน่านฟ้า ส่วนต่อมาก็ของผมที่เงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อสายตา ผมนึกว่าเรื่องแฟนจะเป็นสัญญาระหว่างเราไม่ให้ใครรู้ซะอีก เพราะเห็นออกัสไม่ได้ทำอะไรเลยนี้หวา นอกจากนั้นเขายังปิดปากเงียบไม่ยอมบอกผมซักเรื่อง เพราะถ้าบอก.. ผมจะต้องจูบเขา ว้ากก!! แบบนั้นใครมันจะทำกันเล่า!
      ทำไมการตามหาคนๆนั้นมันยากนักนะ! แล้วทำไมเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ละ! แถมร่างกายผมยังรู้สึกแปลกๆทุกครั้งที่โดนออกัสสัมผัสหรือจ้องมองมา บอกได้เลยว่า หมอนี้ไม่เหมือนคนอื่น ในจิตใต้สำนึกก็บอกผมอยู่แบบนั้นเหมือนกัน
เอาเถอะ กลับมาปัจจุบันครับ ออกัสกับน่านฟ้ากำลังจ้องหน้ากันอยู่ สีหน้าของน่านฟ้าดูเครียด ตกใจ และประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่อีกคนทำหน้านิ่งๆแบบรูปปั้นเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ก่อนที่ออกัสจะกระตุกมือผม

      “ไปกันเถอะ”เขาว่า ทั้งยังลากผมไปที่รถของเขา

      “เดี๋ยวสิ!! แล้วน่านฟ้าละ!?”ผมเงยหน้าขึ้นไปถามเขา ทั้งยังหันไปมองน่านฟ้าที่ยืนนิ่งมองพวกเราอยู่ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด น่านฟ้าไม่น่าจะเงียบขนาดนี่นี้

      “ช่างมันเถอะ”

      “นี่นาย.. ช่วยพูดมากกว่าสามคำได้ไหมวะ?”

      “ไม่ได้”

      “อ้าว..”

      “ขึ้นรถ”เขาว่า

      “เดี๋ยวสิ ออกัส!”ผมยื้อแขนเข้าไว้ทั้งยังมองไปที่น่านฟ้าอยู่ ผมได้ยินเสียงออกัสถอนหายใจแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนักนอกจากอธิบายให้เขาฟัง “น่านฟ้ามารับกูทุกเช้านะเว้ย อยู่ดีๆมึง.. เอ๊ย นายจะมาพา..อุ๊บ..”

       ผมเบิกตากว้างมองออกัสที่ยกมือขึ้นมาปิดปากผม ก่อนจะผลักให้เข้าไปนั่งในรถสปอร์ตคันหรูพร้อมกับปิดประตูทันที ผมทำท่าจะเปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งออกไป แต่ก็ถูกออกัสที่ยืนอยู่ใกล้กดสวิตซ์รีโมทอะไรซักอย่างทำให้ประตูรถล็อกเอง แล้วผมก็พยายามเปิดประตูรถ ออกัสก็กดสวิตซ์ เป็นแบบนั้นอยู่สองสามครั้งจนกระทั้งเขาเข้ามานั่งทางฝ่ายคนขับแล้วยื่นมือข้างหนึ่งมาจับแขนผมไว้ ก่อนจะสตาร์ทรถออกไปทันที

       “ออกัส”

       “...”

       “ออกัส!”

       “....”

       “นายออกัส!!”

       “เงียบน่า”เขาว่ากลับ ทั้งยังขับรถไปมาเบียงซ้ายขวาจนผมเริ่มเวียนหัว

       “ทำไมถึงทำแบบนี้!!”

       “คิดเองสิ”

       ผมละอยากจะถีบคนขับไปไกลๆตีนซะจริง ถ้าคิดเองได้กูไม่ถามมึงหรอก เหี้ยเอ๊ย!!

       “โทรศัพท์นะ..”อยู่ๆออกัสก็พูดขึ้นลอยๆเรียกให้ผมที่กำลังนั่งหงุดหงิดอยู่หันขวับไปมองเขา แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา นอกจากหนุ่มแว่นหน้าโหดคนนั้นจะตั้งใจขับรถให้นุ่มนวลขึ้นกว่าก่อนแรก

       ...โทรศัพท์เหรอ?

       ผมล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู พบว่ามีหนึ่งข้อความค้างอยู่ ก่อนจะกดเปิดอ่านมัน

        ...ฉันจะไปรับ..

       ผมนิ่งค้างไปซักพัก ก่อนจะเอื่อมมือไปหยิกแก้มคนที่กำลังขับรถอยู่อย่างหมั่นไส ออกัสหันขวับมามองผมอย่างไม่เข้าใจ

       “แค่นี่นี้นะ เหตุผลของนาย”

       “....”

       “นี่ ออกัส ถ้านายไม่พูดก็ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่นายคิดหรอกนะ”ผมมองเสี้ยวหน้าของคนที่ขับรถอยู่ “ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เราอาจจะต่อยนายไปแล้วก็ได้ เหตุผลที่อยู่ๆมารับแบบนี้นะ..”

       “...”

      “ออกัส?”
 
      “พูดจบแล้วใช่ไหม?”เขาถามผมด้วยเสียงเย็นๆทั้งที่สายตาคมคู่นั้นยังมองไปที่หาที่จอดรถอยู่ แต่ทำไมกันนะ ผมถึงสัมผัสได้ถึงความเศร้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าอันนิ่งเฉยนั้นจนจากมือที่หยิกแก้มเขาเปลี่ยนเป็นวางทาบไว้บนแก้มเขาเฉยๆแทน

       “....เป็นแบบนี้แล้วนายไม่เหงาบ้างเหรอ?”

       “.....ไม่เหมือนกัน”

       ผมเห็นปากเขาขยับเหมือนพึมพำอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้ยิน

       “นายว่าอะไรนะ??”

       ในตอนนี้รถของออกัสจอดอยู่ใกล้กับโรงอาหารรวมที่อยู่ระหว่างตึกวิศวะกับตึกเรียนแพทย์ ตอนแรกที่ผมเห็นว่าโรงอาหารรวมอยู่ระหว่างสองตึกเรียนนี้ผมก็อดรู้สึกหวาดๆเวลามากินอาหารไม่ได้เหมือนกัน เพราะวิศวะกับแพทย์มันเข้ากันได้ที่ไหนละครับ! แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เพราะดูเหมือนว่าพวกแพทย์จะชอบไปกินข้าวที่โรงพยาบาลของมหาลัยข้างตึกพวกเขาอีกทีมากกว่านะ.. ตามคำบอกเล่าของน่านฟ้าครับ





       “ถึงแล้ว”ออกัสว่า ก่อนจะเดินลงมาจากรถ ผมรีบประตูรถออกแล้วเดินตามเขาไป

       “นายจะมากินข้าวเหรอ?”ผมพยายามเร่งฝีเท้าตามให้ทันออกัส ที่ไม่รู้จะรีบก้าวไปไหน

       “เปล่า”

       “แล้วพามาที่นี้ทำไม”ผมถามเขา แต่คำตอบที่ได้รับนั้นกลับทำให้ผมนิ่งอึ้งไป เมื่อออกัสเพียงแค่พูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ก่อนจะเดินก้าวยาวๆเข้าไปในโรงอาหารคนเดียว

       “มาส่งนายไง แล้วก็ไม่ต้องตามฉันมา”

       ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจหมอนี้เลยซักนิด บทจะพูดมากก็ดูน่ากลัวไป บทจะพูดน้อยก็น้อยจนรู้สึกยากจะเข้าถึง ผมส่ายหัวหน่อยๆแล้วมองคนที่เดินเข้าโรงอาหารไป ก่อนจะกดโทรศัพท์หาน่านฟ้า


       “ฮัลโหล”

       [ว่าไงวะ ถึงมหาลัยแล้วสินะ..?]

       “อื้ม ถึง..”ผมว่า พร้อมกับมองคนหลากหลยากคณะที่เดินผ่านไปมาเพื่อมาทานอาหารเช้าในโรงอาหารแห่งนี้ “ถึงโรงอาหารรวม”

        [โรงอาหารรวม! โอเค เดี๋ยวก็กูรับนะ มึง]

       อีกฝ่ายพูดจบก็วางสายไปทันที โดยที่ไม่ต้องให้ผมอธิบายอะไรมากนัก น่านฟ้าเป็นคนที่หัวเร็วเข้าใจอะไรง่ายๆ อาจจะเป็นเพราะคู่กรณีเป็นออกัสด้วยละมั้ง เพียงไม่นานนัก รถเบนซ์สีน้ำเงินที่วิ่งมาจอดตรงหน้าผม พร้อมกับรอยยิ้มของคนขับที่ส่งมาให้ในทันที

       “ถูกทิ้งรึวะ?”

       “สัด!” ผมชูนิ้วกลางใส่กระจกรถฝั่งคนขับ ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆมัน

       “อ้าว.. ถ้าไม่ถูกทิ้งแล้วไหงมายืนหงอยแบบนี้ละวะ?”

       “ออกัส.. ออกัสก็แค่หิวข้าวนะ แต่กูไม่หิว กูก็เลยขอเขาไปเรียนก่อน”ผมกรอกตาไปมาขณะที่พูด ในขณะที่น่านฟ้าเปิดเพลงแนวอคูสติกประจำรถของมันให้ฟัง

       ระหว่างทางมาจนถึงคณะวิทยาศาสตร์มันก็ไม่ได้ถามอะไรผมมากนัก นั่งเงียบๆกันแบบนี้แหละ ดีแล้ว ผมคิด แต่ก็สบายใจได้เพียงไม่นาน เมื่อน่านฟ้าจอดรถตรงที่จอดรถประจำของมัน แต่คนขับกลับยังนั่งนิ่งไม่ยอมไปไหน

       “ตกลงมึงคบกับออกัสแล้วเหรอวะ?”มันถามผมทั้งที่สายตามันมองไปข้างหน้า ผมเงียบไปก่อนจะพยักหน้ารับอย่างจำใจ “นายคนนั้น.. เป็นแฟนฉัน”แม้ผมจะพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาแค่ไหน แต่ก็คิดว่าน่านฟ้าก็คงจะได้ยินคำนั้น มันก้มหน้าลงบนพวงมาลัยรถ แล้วหัวเราะเบาๆออกมาแบบที่ผมไม่เข้าใจ

        “ดี ก็ดีแล้ว..”เหมือนมันจะพึมพำกับตัวเองมากกว่า จะพูดกับผม

       “....”

        “มึงเข้าไปเรียนก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป”น่านฟ้าว่า ทั้งยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา ผมได้แค่ขมวดคิ้วมองอย่างงงๆ แต่ก็ยอมเดินลงไปจากรถ เลยไม่ได้รับฟัง ประโยคสุดท้ายที่มันพูดออกมาหลังจากที่ผมปิดประตูรถไปแล้ว

        “ดีแล้วละ.. ที่มึงคบกับมัน”หนุ่มเหนือว่าทั้งยังก้มหน้านิ่งติดกับพวงมาลัยไม่ไปไหน



ขอโทษค่ะ ช้าไปวันหนึ่ง.. คือเขียนบทจีบกันไม่เก่งจริงๆ T^T
ยังไงก็จะพยายามให้เรื่องนี้จบภายในเดือนนี้นะค่ะ
เพราะถ้าไม่จบละก็.. คงต้องย้ายไปเรื่องยาวแล้วละ เพราะคนเขียนย้ายไปอยู่หอเดือนหน้าเเล้วนะค่ะ