EP 01 : Close to you (end in part)
ภาพถ่ายหลายสิบใบถูกเรียงไว้บนโต๊ะไม้สีน้ำตาลอ่อน แต่ละภาพล้วนเป็นภาพขาวดำถ่ายทอดทุกอิริยาบถตั้งแต่ได้พบเจอครั้งแรกจนล่าสุดเมื่อไม่กี่วันมานี้ รูปถ่ายใบล่าสุดถูกวางลงท่ามกลางรูปหลายสิบใบก่อนที่จ้าของรูปทั้งหมดจะถอยออกมายืนยิ้มห่างๆ สมุดโน้ตปกสีหม่นถูกเปิดออกพร้อมจรดปลายปากกาลงบนกระดาษ
Close to you
รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปากเผยให้เห็นลักยิ้มบนแก้ม นิ้วเรียวยกขึ้นมาคำนวณวันและเวลาไว้อย่างรวดเร็วทันทีที่ปฏิทินบนโต๊ะถูกวงกลมไว้พอดี
บรรยากาศของงานมีทติ้งเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ตั๋วงานในมือถูกยกขึ้นมาดูเลขที่นั่งพร้อมๆกับกล้องในมือที่ถูกประคองไว้อย่างดี เมื่อได้ที่นั่งก็นั่งมองบรรยากาศงานที่อบอวลไปด้วยความรัก ความสนุก มิตรภาพที่แฟนคลับหลายคนได้มานั่งอยู่ในที่เดียวกัน หนังสือเล่มกะทัดรัดถูกเปิดอ่านไปเรื่อยๆจนเสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกรอบเมื่อพิธีกรประจำงานขึ้นมาบนเวที หนังสือเล่มเล็กถูกเก็บลงกระเป๋า กล้องถ่ายรูปเตรียมพร้อมอยู่ในมือ
ห้องบอลลูมโรงแรมระดับสี่ดาวไม่ได้เปิดไฟจ้าแต่ยังสว่าง โชคดีที่ตั๋วที่ได้ไม่ห่างจากเวทีมากนัก ตัวเขาเองนั่งอยู่แถวที่ห้าจากเวที เสียงของพิธีกรทักทายแฟนคลับที่มากันล้นห้องดูจากสายตาคงราวๆเกือบร้อยคน ถามว่าคนที่เขาทุ่มทุนเพื่อมางานนี้เป็นดาราแถวหน้าไหมตอบได้เลยว่าไม่ใช่ เป็นเพียงดาราหรือไอดอลของเหล่าเด็กวัยรุ่นอาจจะรวมถึงรุ่นพี่ที่มาให้กำลังใจนั้นไม่ได้ดังไปมากเท่าไหร่ แค่เอ่ยชื่อไม่รู้จะมีใครรู้จักไหมหรือเปล่า รู้แต่ว่ามีกลุ่มแฟนคลับและผลงานออกมาให้ชมเรื่อยๆมากว่า ทันทีที่ขวัญใจของทุกคนก้าวขึ้นมาบนเวทีเสียงกรี๊ดก็ดังออกมา รอยยิ้มหยีจนตาปิดนั่นแหละที่เรียกให้ชัตเตอร์ลั่นภาพออกมาได้นับไม่ถ้วน เสียงทุ้มนุ่มเป็นเอกลักษณ์ยามร้องเพลงก็ชวนให้คล้อยตามเสียงทุ้มติดหวาน จมูกสวยตัดกับดวงตารีเรียวปากบางเฉียบยามที่เจ้าตัวขยับเอื้อนเอ่ยนั่นทำเอาหัวใจเต้นผิดจังหวะไปหลายครั้งหลายครา
“พี่ชนาน่ารักมาอ่ะแก”
“เห็นแล้วละลาย”
“อย่ายิ้มแบบนี้พี่ชนา”
“เอาใจน้องไปเลยค่ะ”
หลายเสียงหลากคำพูดที่ชื่นชมปนหมั่นเขี้ยวให้คนบนเวที จนตากล้องที่ยกกล้องถ่ายแอบขำจนมือสั่นไปหมด ได้แต่ซ่อนหน้าลงกับแขนแล้วแอบยิ้มจนตาปิดตามคนบนเวที ถึงกระนั้นภาพของงานวันนี้ยังคงได้กลับมาเยอะพอควร แรงสะกิดจากด้านหลังเรียกให้คนที่กำลังเช็ครูปเพลินๆหันมาตามเสียงเรียกก็พบกับกลุ่มเด็กสาวที่เขาจำได้ว่าเป็นแฟนคลับเหนียวแน่นชนิดที่ว่าชนาจำวันเกิดได้เรียงคนเลยทีเดียว
“พี่คะ ชื่ออะไรอ่ะ หนูเห็นรูปพี่เมื่อกี้สวยมาก”
“พี่เหรอ?”
“ใช่ค่ะ เห็นหลายทีแล้ว ไม่รู้ว่ารูปทีพี่ถ่ายหนูได้แอบเซฟไปเก็บบ้างป่าว รูปสวยอ้ะ!”
“ม่านครับ”
“ม่าน?”
“ใช่ครับ พี่ชื่อม่าน”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ม่าน หนูชื่อพะแพง” เธอชี้ไปที่ตัวเองแล้วเบี่ยงไปชี้เพื่อนอีกคน “คนนี้น้ำและคนนี้ดรีมค่ะ” สาวผมสั้นชื่อน้ำยิ้มให้พร้อมยกมือไหว้เหมือนกับเด็กสาวผมยาวที่ชื่อดรีมจนต้องรับไหว้
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“ฮื้ออออ ทำไมพี่พูดเพราะจังหนูเป็นแฟนคลับพี่แทนพี่ชนาได้มั๊ยอ่ะ” พะแพงกัดปากจนแก้มแดง
“ก็...หนูน่ารักนี่คะ”
“มาจีบอะไรกันตรงนี้ฮึ น้อยใจแล้วนะ”
เสียงบุคคลที่โผล่หน้ามาแจมเรียกเอาสามสาวถึงกับกรี๊ดเบาๆ ขนาดที่ว่าแอบกระทืบเท้าเล็กๆพอเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ อะไรจะขนาดนั้น... ถึงแม้หัวใจของเขาจะสั่นจนคุมไม่อยู่แล้วก็ตาม
“พี่ชนาอ่า...”
“นอกใจกันเหรอ”
“เปล่าซักหน่อย เห็นพี่เค้ามาบ่อยเลยมาทักเหอะ รูปพี่เค้าสวยอ่ะ”
“ชอบเค้าก็บอก” นี่ก็ยังแซวไม่เลิก
“เป็นแฟนคลับพี่เค้าอีกคนก็ได้ หล่อชะมัด” น้องดรีมแอบส่งสายตาให้ผม แค่นี้ก็รู้แล้วว่าแกล้งคนตรงหน้า
“ใช่สิเรามันเก่าแล้วสู้ของใหม่ไม่ได้หรอก” ชนาลอยหน้าลอยตาทำเสียงสูงเรียกเสียงหัวเราะให้สาวๆรวมถึงแฟนคลับคนอื่นที่เดินเข้ามาเพิ่มได้เหมืนกัน
“งั้นหนูเป็นแฟนคลับพี่ม่านแล้วนะ” น้องแอนว่าพลางเดินมาขอผมถ่ายรูปเลยจัดเซลฟี่ให้ไปสองสามรูป แอบเห็นดาราตัวจริงเค้ายืนมุ่ยหน้าแบบไม่จริงจังมากนัก
“หล่ออ้ะ!” พอพะแพงยืนมองกล้องตัวเองตะโกนขึ้นมาชนาก็เบ้ปาก
“พี่ม่านหล่อ ขอไอจีหน่อยสิคะ” พูดจบก็ส่งตาหวาน ผมได้แต่มึนงงให้ไอจีไปแบบมึนๆ
“เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”
หวังว่านั่นคงเป็นคำชมนะ
หลังจากให้ไอจีไปแล้ว รูปในไอจีผมถูกกดไลค์จนหน้าจอแทบค้าง อะไรกันเด็กพวกนี้ไปลากเพื่อนมาจากไหนกันไปหมด ผมได้แต่เก็บโทรศัพท์ไว้ห่างตัวก่อนจะลงมือแต่งรูปในคอมพิวเตอร์เครื่องเก่ง จริงๆงานหลักของผมคือสถาปนิกส่วนงานรองคือเป็นตากล้องเฉพาะกิจให้พี่ชนา น้องชนา ของทุกคน รูปล่าสุดที่ผมเพิ่งแต่งเสร็จไปถูกเซฟไว้ก่อนจะมองนาฬิกา ตีหนึ่ง... ป่านนี้คงหลับสนิทไปแล้วล่ะ
ผ่านมาสองอาทิตย์ที่ไม่ได้ตามชนา งานประจำมันรัดตัวเสียจนแทบจะไม่มีเวลาแม้แต่นอน พอดราฟแบบเสร็จตาชักไม่ไหวเลยต้องลากตัวเองไปห้องครัวเล็กๆของออฟฟิศ กาแฟแก้ง่วงถูกซัดทีเดียวหมดไปสองแก้วจนรุ่นน้องในออฟฟิศมองตาค้าง
“พี่ไม่ต้องกดน้ำร้อนหรอกถ้าจะกินแบบนี้”
“ทำไมวะ?” แก้วกาแฟถูกวางลงในอ่างล้าง ม่านหันมาถามรุ่นน้องอย่างงงๆ
“เปิดถุงมาแล้วกรอกง่ายกว่า”
“มึงก็เวอร์”
“คืนนี้จะโต้รุ่งหรือไงกินกาแฟไปเยอะขนาดนี้”
“คงงั้น งานเร่งด้วย”
“มัวแต่ไปติ่งหรือไง”
“อะไรของมึง” เหมือนจะร้อนตัวเลยแกล้งล้างแก้วไม่สบตารุ่นน้องจอมกวน
“ผมเห็นนะ” มันก็ยังไม่เลิก ยังมากระแซะ
“อะไร มึงเห็นอะไรกูก็ทำงานทุกวันจะเป็นผัวมึงอยู่แล้วเนี่ย”
“รูปในไอจีอ่ะ”
“อะไร เมาหมึกเหรอมึงไอ้เก้า”
“เหอะ...” รุ่นน้องได้แต่ทำเสียงในลำคอแล้วปรายตามอง
เกือบไปแล้ว เกือบไปจริงๆ ไม่น่าเอาไอจีให้เด็กพวกนั้นเลย แค่ไอ้เก้ามันจิ้มเข้าไปที่ PHOTO OF YOU ก็รู้แล้วว่าไปถ่ายรูปมาอีกแล้ว ขนาดรูปถ่ายแต่ละรูปที่ลงไอจีไม่เคยซักครั้งที่จะแทคชื่อไปหาชนา หรือแม้แต่รูปชนาในไอจีก็ไม่เคยเห็นหน้าเต็มๆ มันรู้ได้ยังไงว่านั่งรูปชนา! มองแค่มือก็รู้?
ไม่รอช้าให้โดนจับผิดคล้อยหลังรุ่นน้องตัวดีม่านรีบเอาโทรศัพท์ออกมากดเข้าไปที่แอพพลิชั่นที่คุ้นเคย จุดสีส้มแจ้งเดือนค้างไว้ที่เลข 30 จนต้องกดเข้าไปดู
.thenine mentioned you in a comment : oops! @mrsky just holds your hand 1d.
.thenine liked your photo 1d.
เจ้าของอินสตราแกรมแทบผงะ แค่รูปมือของชนามันรู้ได้ยังไง แถมยังเอาแคปชั่นของเขามาล้ออีก ที่สำคัญมันเมนชั่นหาได้น่าถีบสุดๆ
แหวน?
ที่รู้เพราะแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของชนา...หรือเปล่า?
เสียงปลุกจากโทรศัพท์มือถือเรียกให้คนที่กำลังหลับอุตุอยู่บนก้อนผ้านวมต้องควรมือไปบนที่นอนเพื่อหาต้นตอของเสียงนาฬิกาปลุกในยามเช้า เสียงปลุกดังอย่างต่อเนื่องจนมือใหญ่คว้ามันเอามาไว้แล้วหรี่ตามอง เพียงแค่หกโมงเข้าเท่านั้นแต่ถ้าสายกว่านี้คงไม่ไม่ทันเป็นแน่แท้เลยจำเป็นต้องลุกจากที่นอนไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
เจ็ดโมงกว่าๆก็มายืนอยู่ที่บ้านรถเมล์ กระเป๋ากล้องถูกสะพายไว้บนไหล่เสื้อยืดสีเทาเข้มถูกสวมทับด้วยแจ๊กเก็ตยีนส์สีเดียวกับกางเกง รองเท้าผ้าใบเพ้นท์เองที่ได้เป็นของขวัญวันเกิดสีหม่นขยับไปมาตามจังหวะหมุนตัวมองหารถเมล์ในวันหยุดแบบนี้ ข้างๆมีคุณยายผมสีดอกเลายืนถือถุงผ้าดูแข็งแรงกว่าวัยยืนเป็นเพื่อนไม่นานรถเมล์ก็มาชายหนุ่มเดินตามหลังคุณยายกางแขนจับที่จับตรงประตูรถเมล์กันคุณยายไม่ให้ร่วงเพราะรถเมล์แค่ชะลอไม่ได้หยุดให้คนแก่ แต่ยังดีที่กระเป๋ารถเมล์ตะโกนบอกคนขับว่ามีคนแก่ หลังจากที่เห็นคุณยายนั่งที่ไปเรียบร้อยก็สาวเท้าไปนั่งติดริมหน้าต่าง รถเมล์ลมแบบนี้ร้อนนักล่ะแต่เอาเถอะถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ
นาฬิกาบอกเวลาเกือบเก้าโมงเมื่อถึงที่หมายจนเจ้าตัวต้องรีบวิ่ง เพราะถ้าสายมีหวังโดนบ่นแน่ๆ บ่นทางสายตาเจ็บกว่าเรียวปากบางนั่นบ่นอีกนะนั่น กว่าจะถึงงานที่นัดกันไว้ก็เจอสายตาที่ตำหนิกรายๆจากเจ้าของงานได้ว่า
ทำ ไม มา สาย!
วันนี้ไม่ได้มาในฐานะแฟนคลับแต่มาในฐานะเพื่อนเจ้าของงาน เป็นตากล้องนอกจากสื่อที่เชิญมาทำข่าวการปลูกป่าการกุศล ถึงแม้จะเป็นแคมเปญเล็กๆที่เอาแค่ต้นไม้ลงหลุมแต่ถ้าเวลาผ่านไปต้นไม้ที่ลงหลุมวันนี้ก็จะกลายเป็นต้นใหญ่แระจำสวนสาธารณะได้มีพื้นที่สีเขียวและร่มเงาให้มานั่งพักและหย่อนใจกับบรรยากาศดีๆ
“ไอ้ม่าน มึงสายชิบหาย งานเค้าจะเริ่มแล้ว!” ยังไม่ทันได้หายเหนื่อยเจ้าของงานที่เป็นทั้งพี่รหัสก็เดินเข้ามาตบหลังพร้อมกระซิบเสียงเหี้ยม
“งานล้นดิพี่ มาถ่ายให้ฟรียังจะบ่น โว๊ะ” น้องรหัสส่ายหัวใส่
“เหล้าเย็นนี้มึงไม่ต้องไปนะ”
“เจ๊ครับ... รักเจ๊ที่สุดเลยครับ”
“รักกูเพราะมีเหล้างั้นสิ”
“พี่รหัสทั้งคนไม่รักพี่จะให้ไปรักใคร” เสียงออเซาะน่าตบทำเอาเจ้าของงานส่ายหัวก่อนจะแสยะยิ้ม
“รักดาราขวัญใจวัยรุ่นแถวนี้ม้าง” น้ำเสียงลากยาวอย่างรู้ทันเล่นเอาตากล้องงานฟรีตาเหลือก
“เอาอะไรมาพูดครับเจ๊”
“โถ ไอ้อ่อน!”
คล้อยหลังพี่รหัสคนสวยที่วันนี้มาในลุคผู้บริหารผิดกับซอมบี้สมัยเรียนเสียงเตือนโทรศัพท์ก็ดัง แอพพลิเคชั่นเดิมที่เพิ่งชิ่งจากรุ่นน้องอย่างนายเก้าไปไม่นานก็เจอกับพี่รหัสเล่นเข้าให้อีกคน
beauty mentioned you in a comment : OMG who is he? 1min.
ถึงกับมือสั่นหน้าเริ่มร้อน อย่าบอกนะว่ารู้กันหมดแล้ว อะไรวะ... ไม่ได้ถ่ายหน้าเต็มและไม่เคยแทคไปหาคนนั้นเลยนะ คนที่มีความลับอย่างม่านได้แต่กรอกตาไปมา หลังจากเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงเสียงทักทายจากสาวๆเรียกพี่ม่านคะพี่ม่านขา
“สวัสดีค่ะเด็กๆ” ม่านยิ้มให้สาวสาวสาวที่วันนี้ก็มาร่วมกิจกรรม
“พี่ม่าน รูปในไอจีสวยอ่ะ” ถึงกับสะดุ้งเมื่อน้องพะแพงทักขึ้นมา
“แล้วเป็นรูปใครอ่ะพี่ม่าน คุ้นๆเนอะ” มาอีกเสียงเล่นเอาเหงื่อตก น้องน้ำจะอยากรู้ไปทำไมคะ?
“นั่นดิ เหมือนเป็นแฟนกันเลย แต่หนูชอบอ่ะน่ารัก” น้องดรีมตบท้าย เจ้าของไอจีได้แต่ปาดเหงื่อออกแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“พี่ถ่ายรูปให้ไหม เอาสวยๆเลย” เปลี่ยนเรื่องมันอย่างนี้เลยแล้วกัน ชักเสียวสันหลังแปลกๆ
“เอาค่า!!”
ถ่ายรูปให้เด็กไปหลายช็อตก็ขออีเมล์ไว้ส่งรูป เลี่ยงให้ไอดีไลน์ไปหลายรอบเหมือนกัน แต่สุดท้านสาวๆก็ยอมไม่เซ้าซี้ เตรียมตัวไปอยู่ด้านหน้าเพื่อให้ได้ถ่ายรูปชนาได้มากที่สุด ส่วนคนมาถ่ายรูปในงานให้ฟรีก็หามุมเหมาะได้ด้วยบัตรสต๊าฟที่ห้อยคอนั่นแหละ
ทันทีที่เริ่มงานและชนาปรากฏตัวเหล่าแฟนคลับที่มากันก็ขยับเข้าไปใกล้อีกนิด อากาศช่วงสายที่เริ่มร้อนใบหน้าขาวแดงจัดเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงตามไรผมจนอดไม่ได้ที่จะแชะภาพเอาไว้แอบเซ็กซี่น้อยเสียเมื่อไหร่ ว่าจะทำเนียนในฐานะสต๊าฟแต่ดันมีทีมงานยื่นทิชชู่ไปให้แถมยังจะเช็ดหน้าให้อีกแหน่ะ ดีนะที่เจ้าตัวขืนตัวออกแล้วขอทิชชู่มาเช็ดหน้าเอง
ตากล้องงานฟรีถ่ายรูปบรรยากาศในงานไปมากแต่ที่มากกว่าคงจะเป็นภาพของแชกรับเชิญที่ได้มาร่วมงานในวันนี้มากกว่า ใช่ว่ามีชนามาคนเดียวเสียเมื่อไหร่ ภาพในกล้องเต็มไปด้วยรูปดาราคนอื่นๆอีกสองสามคน กว่าจะเสร็จงานกว่าบรรดาแฟนคลับและดาราจะแยกย้ายกันไปก็ปาเข้าไปเกือบบ่าย ม่านเก็บกล้องลงกระเป๋าพร้อมโบกมือให้สาวสาวที่แอบถ่ายรูปเขาตอนเผลอๆไปหลายรูปเหมือนกัน เห็นนะว่าแอบถ่าย
“ม่านจะกลับยัง”
“เดี๋ยวคงกลับแหละพี่” หลังจากที่เก็บกล้องแล้วก็หันมาตอบคำถามพี่รหัส
“เย็นนี้เจอกัน”
“ครับพี่ หวัดดีครับ” น้องรหัสยกมือไหว้แล้วต้องยิ้มค้างเมื่อเจอประโยคเด็ดของพี่รหัส
“จะเอาไปด้วยก็ได้นะ คนในไอจีน่ะ”
ใครจะเอาไปให้เป็นข่าวล่ะ!
แดดยามบ่ายช่างระอุจนม่านต้องแวะซื้อน้ำที่มาขายตรงข้างสวนสาธารณะมาดื่ม ตอนแรกว่าจะจับรถเมล์กลับบ้านแต่แดดขนาดนี้ขอแท็กซี่แล้วกัน ค่าแท็กซี่ฝ่าแดดราคาเล่นเอากระเป๋าแฟบแต่ก็ถือว่าคุ้ม กุญแจบ้านในมือชะงักไปเล็กน้อยเมื่อจำได้ว่าล็อคบ้านเอาไว้แล้วเรียบร้อย
เสียงแมวร้องที่ดังออกมาจากในครัวทำให้ม่านรีบปิดประตูหน้าบ้านวิ่งไปทางหลังบ้านแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นแผ่นหลังของคนที่คิดถึงนั่งยองๆกำลังป้อนปลาทูให้พี่เฉียนโปแมวอ้วนสีเทาตาสีอำพันพอได้กินของโปรดและเจอคนโปรดเล่นเอาร้องไม่หยุดแถมยังเอาตัวไปคลอเคลียจนคนโปรดต้องอุ้มมาฟัดให้หายคิดถึงกันไปข้าง
“เฮ้ย!”
“ตกใจอะไร?” เจ้าของบ้านเลิกคิ้วใส่คนที่เพิ่งให้อาหารแมวเสร็จ
“มาไม่ให้สุมให้เสียง ตกใจหมด”
“ใครมาไม่บอกกันล่ะ” พูดจบก็เดินเข้าไปคว้าเอวคนตรงหน้ามากอดจนจมอก
“หื้อ เหม็นเหงื่อ” คนโดนกอดหน้ามุ่ยแต่วงแขนที่กอดตอบกลับกอดแน่นไม่ปล่อย
“คิดถึงนะครับ”
“คิดถึงมากกว่า” เลยได้จุ๊บไปหนึ่งทีที่มุมปากโทษฐานที่อ้อนจนทำให้ใจสั่น
“หิวข้าว ทำอะไรให้กินหน่อย” เจ้าของบ้านบีบแก้มอีกฝ่ายที่ยู่หน้าหลังจากที่ได้ยินเขาขอให้ทำกับข้าว ก็หิวจริงๆไม่งั้นไม่ให้ทำหรอก
“ทำไมไม่กินมาให้เรียบร้อยนะ ออกไปข้างนอกแท้ๆ”
“ร้อนอ่ะ นั่งกินไม่ไหว ทำให้หน่อยนะ”
“ก็ได้ ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวทำให้ทาน”
“ขอบคุณครับ”
(ต่อด้านล่าง)
หัวข้อ: Love series : EP 01 || Close to you || 01.06.2015 (อ่าน 2588 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก