ตอนที่ 7 : ลึกซึ้ง(?)
มันให้เกียรติผมมากครับ เพราะคนที่ตามมาเฝ้าไอ้ชาย คือเพื่อนรักมันเอง
ไอ้พี่หมอบ
“ไหนมึงบอกว่าพี่หมอบแม่งกาก”
“มันก็กากน้อยกว่ามึงแล้วกัน”
“เอ่อ...ผัวเมียคู่นั้นน่ะจะพูดอะไรช่วยเกรงใจกูนิดนึง”
“นิล...”
อย่าเพิ่งงงครับ เช้าวันใหม่ไอ้คิงมันมาส่งผมที่คณะเพื่อนัดเจอเพื่อนมันแล้วพามาแนะนำตัวกับไอ้ชายจะได้ไม่ตกใจหากจะมีคนเดินตามในช่วงหนึ่ง และนั่นทำให้ผมเพิ่งรู้ว่าพี่หมอบมันเรียนอยู่คณะบริหาร ใกล้ๆ กับตึกอักษรชนิดเดินหากันได้สบายๆ
“ไม่ต้องห่วงไอ้ชาย ทั้งหมดเพื่อความปลอดภัยของมึงและความสบายใจของกูเอง”
“ถ้านิลว่าอย่างนั้น...” สายตาที่มองพี่หมอบกลายเป็นความจำยอมอย่างไม่ติดใจสงสัยใดๆ พวกมันสองคนตัวเท่ากันเลยครับ ส่วนไอ้คิงสูงกว่านิดหน่อย “งั้นเราก็โอเค”
“นี่มึงยอมรับง่ายไปป่ะวะ”
กลายเป็นพี่หมอบซะเองที่ช่วยประท้วงอย่างอดไม่ได้
“ก็แล้วทำไมต้องทำให้ยุ่งยากด้วยล่ะพี่ อย่ามาโชว์ความกากแถวนี้น่า พวกผมมีเรียนเช้า ขี้เกียจมาทะเลาะกับคนที่โดนซัดจนหมอบตามชื่อ”
“แม่ง ปากเมียมึงแสบเหมือนเดิม”
“แซ่บด้วยพี่” ผมเลียริมฝีปากหนึ่งที ทำเอาพี่หมอบกุมขมับอย่างขี้เกียจเถียง แล้วหันไปเร่งขอตารางเรียนกับไอ้ชายแทนเพื่อจะได้มาตามเฝ้าถูก แน่นอน ว่าเพื่อนผมก็ว่านอนสอนง่าย ส่งตารางเรียนและแลกเบอร์กับคนแปลกหน้าโดยไม่ติดใจสงสัยแม้แต่น้อย
ทั้งหมดก็เพื่อให้ผมสบายใจ
“ตอนเย็นกูมารับ”
ไอ้คิงผลักหัวผมก่อนจะเดินขึ้นรถขับกลับคณะไปโดยไม่มีคำหวานอย่าง ‘ตั้งใจเรียนนะสัด’ หรือ ‘คิดถึงกูด้วยนะเมีย’ ให้วาบหวามเล่น แต่เอาเถอะ นึกถึงเมื่อวานผมยังหวั่นมันไม่หาย ไอ้คิงเป็นคนแรกที่ผมสาบานกับตัวเองเลยว่าจะไม่ทำให้โกรธ ไม่รู้วันดีคืนดีจะเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก ไอ้หาทางรับมือน่ะยังพอไหว แต่ไอ้ตอนมันคิดจะเล่นนี่ดิกูดูไม่ออก เพราะมันไม่มีสัญญาณเตือน แต่แม่งทำเลย โคตรเชี่ย
ส่วนที่บอกว่าจะมารับก็อย่าเข้าใจว่ามันนึกอยากเอาใจผมหรอกนะ แต่เพราะทางเลี้ยวออกมันผ่านคณะผมพอดีต่างหาก มันเลยแวะรับผมไปโยนไว้ที่คอนโด ตัดปัญหาไม่ให้ผมวิ่งป้วนเปี้ยนหรือเข้าไปเสนอหน้าในคลับของมันที่หวนแหนนักหนา
เอาเถอะ ถึงวิธีการแม่งจะเชี่ย แต่ผมก็ยอมรับว่าค่อนข้างโล่งใจเมื่อรู้ว่ายังได้ครอบครองมังกรไปอีกหลายคืน
“นิล”
“ไม่ต้องห่วงน่าชาย มันไม่อันตรายขนาดนั้นหรอก” ผมตบบ่าเพื่อนที่ดูจะเป็นห่วงเหลือเกินว่าผมจะโดนล่อให้ออกมาตอนดึกๆ ดื่นๆ อีก แม้มันจะไม่ถาม แต่ผมก็ไม่เคยมีอะไรปิดบัง เล่าเรื่องทั้งหมดรวมทั้งขอโทษไปด้วยที่ทำให้มันต้องโดนเย็บไปตั้งแปดเข็ม
“ไอ้นิล ชาย เมื่อวานเป็นไรวะ หายไปทั้งคู่เลย”
พอเดินเข้ามาในห้องเรียนหญิงที่ช่วยจองที่ให้ก็รีบเข้ามาถาม ผมโบกมือเป็นเชิงไม่อยากตอบ เพราะกับเธอแม้จะเปิดใจมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้พูดคุยมันทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องวงในที่เกี่ยวกับคิงคลับ แม้จะดูไม่สมหญิง แต่มันก็เป็นผู้หญิงนะครับ เกิดอะไรขึ้นมามันน่ะเสียหายกว่าผมกับไอ้ชายเยอะ!
“ไอ้ชาย มึงบาดเจ็บนี่!”
หญิงร้องโวยวายเหมือนมีใครตายอย่างนั้นล่ะ
“ไอ้นิล มึงไปก่อเรื่องอะไรให้ชายซวยอีกแล้วใช่มั้ย”
“ก็ไม่เชิง” ผมตอบขอไปทีแล้วฟุบหลับเพื่อตัดปัญหา ไอ้ชายช่วยเอากระเป๋ามารองให้ผมหนุนสบายๆ ส่วนหญิงยังคงโวยวายไม่หยุด แต่พอหันมาพูดกับชาย กลับทำเสียงหวานจนผมลอบเบ้ปาก
บางที ที่หญิงยอมเกาะติดกับกลุ่มผม ยอมทนให้ผมด่าเช้าด่าเย็นทำหน้ากวนประสาท คงเป็นเพราะ...
“ตอนนี้ชายอยู่คนเดียวนี่ เดี๋ยวกลับพร้อมกับหญิงนะ หญิงจะไปช่วยดูแลชายเอง”
“ไม่ต้องหรอกหญิง แผลชายไม่ได้หนักขนาดต้องมีคนดูแลสักหน่อย”
“แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะไม่มีใครรู้เลยนะชาย ไอ้นิลมันก็อยู่กับผัว ให้หญิงไปเถอะ หญิงเป็นห่วง”
พวกมึงไม่ขอแต่งงานกันเลยล่ะ!
ผมแกล้งทำเป็นส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอด้วยความรำคาญ เสียงคุยถึงได้เงียบลงบ้าง
“เอาไว้ค่อยคุยกันนะหญิง เมื่อวานนิลเฝ้าชายไม่ได้นอนเลย ปล่อยให้นิลนอนสบายๆ เถอะ”
“อย่างกับว่าเมื่อคืนมันไม่ได้ไปนอนกกผัว”
กูได้ยินนะครับสัด!
เพราะผมนั่งแทรกกลางระหว่างหญิงกับชายเสมอ ไอ้บทสนทนาข้างต้นจึงลอยวนบนหัวกูเนี่ย รวมถึงคำสบถพึมพำแบบจงใจให้กูได้ยินก็ด้วย แต่แน่นอนว่าผมไม่โกรธไอ้หญิงหรอก เพราะมันเองก็เอาผ้าพันคอมาช่วยคลุมให้ผมนอนสบายๆ แม้จะชอบกัดผมบ้าง หรือแสดงท่าทีไม่พอใจผมบ้าง แต่ก็เพราะเป็นห่วงไอ้ชาย ผมยังชอบมันกว่าพวกผู้หญิงที่เอาแต่ปั้นหน้ายิ้มบอกไม่เป็นไรแต่ในใจด่ากราดเยอะ
ความจริงผมก็ไม่ได้ง่วงอะไรหรอก เพราะเมื่อวานพอไอ้คิงได้สิ่งที่ต้องการมันก็เอาผมไปโยนไว้ที่คอนโด หาข้าวให้แดก แล้วก็ออกไปจัดการคลับของมันก่อนจะกลับมาตอนตีสองแล้วล้วงหนอนผมยันตีสี่ เรียกว่าผมแม่งแทบจะนั่งกินนอนกินรอให้มันเอาอย่างเดียว เพราะถ้าออกไปข้างนอก ไม่รู้ว่าจะโดนจับไปทำอะไรลับหลังผัวเชี่ยๆ บ้าง
โคตรเบื่อ
รสเซ็กซ์กับมันน่ะเยี่ยมยอด แต่ระหว่างนั้นนี่สิที่เบื่อเหี้ยๆ ไอ้เบอร์หนึ่งเตือนผมว่าให้ระวังเพราะไอ้โจ๊กเกอร์ ( ผมมารู้ทีหลังว่ามันชื่อโจ๊ก และเพื่อความแมนเลยเติมเกอร์ให้เท่ๆ แล้วเอามาตั้งชื่อผับ แถมยังบังคับให้คนอื่นเรียกชื่อตามด้วย ) เพราะเสือกเข้าใจผิดคิดว่าผมนัดแนะกับไอ้คิงโดยแกล้งทำเป็นสมยอมให้มันตายใจ จึงหมายหัวผมไว้ด้วยความเกลียดพอๆ กับที่มันหมายหัวไอ้คิง แหม กูโคตรภูมิใจ
“พี่ชาย พี่ชาย!”
ตอนพักเที่ยง ไอ้น้องเห้มันก็เดินมาเรียกไอ้ชายที่มีผ้าพันแผลรอบหัวด้วยท่าทางเกรงๆ
“พี่ชาย เย็นนี้มีคัดเลือกคนไปแข่งบาสนะพี่ พี่ไหวป่ะ”
นับตั้งแต่โดนไอ้คิงซ้อมด้วยความหมั่นไส้ มันก็ดูเว้นระยะห่างจากผมและไม่กล้าแม้แต่สบตา เออ ดี กูก็ไม่อยากถูกมึงตื้ออยากจะเอาๆ ทั้งที่ล่มปากอ่าวนักหรอก
“ไหวๆ” ไอ้ชายมันไม่เคยปฏิเสธใครเป็นหรอกครับ แถมยังมีความรับผิดชอบสูงด้วย นอกจากเป็นนักกีฬาบาสแล้วมันยังเป็นประธานชมรมนี้ด้วย ไม่ใช่ว่ามันเก่งอะไรหรอกนะ แต่ตำแหน่งประธานมันยุ่งยาก ต้องจัดประชุมต้องติดต่อสถานที่ต้องไปลงทะเบียนแข่ง คนอื่นๆ ขี้เกียจเลยยกให้มันเป็น และก็ลองย้อนกลับไปอ่านต้นประโยคครับ มัน-ปฏิเสธใคร-ไม่-เป็น
“งั้นกูไปดูด้วยดิ” ผมเสนอตัวทันทีเพราะกำลังนึกเบื่อๆ แม้รู้ว่าผัวจะมารับแต่ขี้เกียจโดนจับโยนให้ข้าวให้น้ำที่คอนโดเหมือนเป็นหมูเป็นหมา “ไอ้พี่หมอบก็ต้องมาเฝ้ามึงอยู่แล้ว เฝ้ากูด้วยอีกคนไอ้คิงมันคงไม่ว่าอะไรมั้ง”
“แล้วแต่นิลเลย” ชายมันหันมายิ้มให้ผม ครับ มันปฏิเสธใครไม่เป็น ขอย้ำอีกรอบ
“งั้นหญิงอยู่ด้วย”
“แล้วใครจะเฝ้ามึง มึงโดนฉุดกูไม่สนนะ”
“หญิงดูแลตัวเองได้น่า หอก็อยู่ใกล้ๆ มหาลัย ตอนกลับเดินกลับไปพร้อมชายก็ได้ นิลไม่ต้องมาเสือก”
ผมหัวเราะร่าขณะที่หญิงมันหัวฟัดหัวเหวี่ยง การทำมันอารมณ์เสียเนี่ยเป็นกิจวัตรที่โคตรคลายเครียดสำหรับผมเลยล่ะครับ ไอ้เห้ที่เป็นรุ่นน้องชมรมพอได้คำตอบก็เดินกลับไปทางเดิม ส่วนผมระหว่างรอให้ชายมันซื้อข้าวมันไก่เจ้าโปรดมาให้ก็กดโทรหาไอ้คิง
(( ไรเมีย ))
แหม รับสายซะกูซึ้งเลยสัด
“วันนี้ไม่ต้องมารับกูนะ กูจะไปดูไอ้ชายคัดตัวนักกีฬา ฝากบอกเพื่อนมึงด้วย”
(( ไปดูทำไม น่าเบื่อ ))
“อยู่คอนโดมึงสิเบื่อ แม่งไม่มีอะไรทำ”
(( ก็ช่วยตัวเองรอกูไปสิวะ ))
“พ่อง!” ในสายตาผัวเห็นกูเป็นที่ระบายความใคร่อย่างเดียวใช่มั้ยเนี่ย แต่เอาเถอะ เพราะผมก็มองมันมีดีแค่มังกรผงาดเหมือนกัน
(( แล้วจะกลับกี่โมง ))
“ไม่รู้ดิ สักทุ่มนึงมั้ง กว่าจะแข่งกว่าจะเลือก กว่าจะหาตัวสำรองอีก”
(( งั้นทุ่มนึงกูไปรับ ))
“ดีมากครับผัว เดี๋ยวตอนกลางคืนกูจัดหนักให้ จุ๊บๆ”
ผมส่งเสียงจูบผ่านโทรศัพท์ ทำเอาหญิงถึงกับทำหน้าขยะแขยงและผละห่างเหมือนเห็นเพื่อนเป็นตัวเสนียด แหม ก็แค่แสดงความรักปลอมๆ ให้มันสยิวเล่น จะทำเป็นจริงเป็นจังไปทำไม
“สรุปมึงชอบพี่คิงเหรอวะ”
“ชอบแบบไหน ถ้าชอบเซ็กซ์น่ะใช่” ผมเก็บโทรศัพท์ ก่อนจะยื่นมือรับจานข้าวมาจากไอ้ชายที่ทิ้งตัวนั่งข้างๆ
“แต่กูไม่เคยเห็นมึงควงใครนานขนาดนี้ ไม่สิ พี่คิงเองก็ไม่เคยควงใครแบบเปิดเผยขนาดนี้ด้วย สรุปแล้วพวกมึงอยู่กันอย่างคนรักหรืออะไรกันแน่ กูงง”
“มึงไม่เข้าใจหรอกหญิง เรื่องของเซ็กซ์น่ะใช้ร่างกายสัมผัส” ผมพูดพลางโบกไม้โบกมือเหมือนกำลังบรรยายวิทยานิพนธ์ “กูกับพี่คิงก็เหมือนตัวต่อที่ลงล็อคพอดี ก็เลยกลายเป็นอะไรที่พิเศษกว่าปกติ ฉะนั้นกูพูดได้เต็มปากเลยว่ากูกับพี่คิง ไม่ใช่คนรัก แต่เป็นคู่นอนที่ตรงสเป็ค”
ตอนนี้ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีความรักแบบปกติหรอก คนเสพติดเซ็กซ์แบบผม ละทิ้งฝันหวานไร้สาระพรรคนั้นไปนานแล้ว แค่มีเซ็กซ์ที่ถึงใจ จะเป็นใครก็ช่าง รักหรือไม่รักก็ช่างสิ
ไอ้คิงเองก็มีความคิดแบบเดียวกัน
ไม่ใช่ว่าไร้หัวใจ แต่สำหรับพวกผม เซ็กซ์ คือสิ่งที่เต็มเต็มและสัมผัสได้มากกว่าคำพูดเลื่อนลอยพร่ำเพ้อ หรือจะบอกว่าไม่จริงล่ะ
“แต่หมู่นี้มึงกับพี่คิงดูสนิทกันมากขึ้นนะ”
“เอากันทุกคืนนี่หว่า” ผมโคลงศีรษะอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะพูดเสียงดังกว่าเดิมเพราะดูเหมือนใครต่อใครจะอยากรู้อยากเห็น ตั้งใจฟังซะเหลือเกิน “การที่กูกับมันควงกันไปควงกันมาให้คนอื่นเห็นก็เพื่อจะสื่อว่าตอนนี้มีคู่นอนอยู่แล้ว ไอ้พวกที่รอต่อคิวน่ะไม่ต้องเสือก ไม่ต้องมาเสนอตัว แต่ถ้าพวกกูเลิกควงกันเมื่อไหร่ ถ้าอยากจะเข้าหาก็ตามสบาย ความหมายจริงๆ มันก็มีแค่นั้น ไม่ได้มีอะไรอย่างที่มึงคิดหรอกไอ้หญิง”
“แม่ง ลึกซึ้งว่ะ!”
“ลึกซึ้งเชี่ยไรล่ะ” ผมหัวเราะ เหล่มองพวกผู้หญิงที่ดูจะร้อนตัวน้อยๆ กับผู้ชายบางกลุ่มที่จ้องผมตาเป็นมันเมื่อรู้ว่ายังมีโอกาส อย่าลืมสิว่าผมน่ะง่าย ขอแค่หน้าตาโดนใจถ้าเสนอเข้าหน่อยก็ยินดีสนอง แต่พอมีไอ้คิงคนที่เข้าหาก็เริ่มหายหน้าหายตาไป ซึ่งนับเป็นเรื่องดีเพราะผมก็คงไม่มีอารมณ์ไปเล่นจ้ำจี้กับใครทั้งที่กำลังหลงมังกรหัวปักหัวปำ
ส่วนไอ้คิง...คนที่เข้าหามันน่าจะเยอะกว่าผมซะอีก ฉะนั้นไอ้การเรียกเมียอย่างนั้นอย่างนี้ ก็เพื่อบอกปัดรำคาญไอ้พวกที่กระสันอยากเลียมังกรของมันเท่านั้นเอง
“แล้วมึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอวะ พี่คิงหน้าตาดี รูปร่างก็ดี แถมยังรวยด้วยนะมึง”
“รู้สึกเสียวสัดๆ น่ะสิ”
หญิงตีแขนผมทันที โธ่ๆ หญิงสาวที่มองแต่รูปลักษณ์ภายนอก ลองเข้ามาเจอแบบกูนี่แล้วรู้จะว่าชาติหน้านั่นแหละผมถึงจะรักมันลง นิสัยเชี่ยชิบหาย ถ้าต้องมานั่งเดาอารมณ์มันตลอด ผมไม่เป็นโรคประสาทตายรึไงวะ
“ทำไม อยากจับคู่กูกับเชี่ยคิงมากงั้นสิ” ผมทำหน้ายียวนใส่ ก่อนไอ้หญิงจะยอมจบบทสนทนาเพราะโดนรู้แกว
จะว่าสงสารก็สงสาร เพราะไอ้ชายมันตามติดผมเป็นห่วงไม่ห่าง หญิงคงคิดว่าถ้าผมมีคนรัก ก็คงจะทิ้งชายไปอยู่สองต่อสองบ่อยๆ เปิดโอกาสให้มันเดินหน้าจีบ
แม่ง ไอ้ชายไม่โง่นะโว้ย
แต่เอาเถอะ เรื่องของพวกมัน ก็ปล่อยให้จัดการกันเอง
เพราะแค่นี้ผมก็วุ่นวายจะตายห่าแล้ว
“ไงพี่หมอบ”
ผมยกมือทักทายรุ่นพี่ที่เดินทำหน้าบึ้งทั้งที่มีปาสเตอร์ปิดตามหัวคิ้วและมุมปาก ข้างแก้มและหน้าผากยังมีรอยช้ำจางๆ ใครเห็นก็รู้ทันทีว่าหมอนี่เพิ่งโดนกระทืบ แถมยังหลายตีนซะด้วย
“พวกมึงนี่ไม่เกรงใจกูเลยนะ ถามกูสักคำยังว่าอยากมานั่งเฝ้าพวกมึงมั้ย แทนที่จะรีบๆ กลับให้กูไปนั่งดื่มสบายๆ เสือกลากคนเจ็บมานั่งดูผู้ชายตัวหนาๆ แข่งบาส สาวๆ สักคนก็ไม่มี เสียดายเวลาชิบหาย”
“บ่นได้ก็บ่นไปเหอะพี่ ผมไม่สะท้านอ่ะ แต่ถ้าคอแห้งขึ้นมาผมไม่แบ่งน้ำนะเอ้อ” ผมกวนตีนใส่ ก่อนจะแนะนำตัวพี่หมอบให้ไอ้หญิงที่รู้จักว่าเป็นเพื่อนสนิทไอ้คิง หญิงตาวาวเล็กน้อยเพราะพี่หมอบเองก็หน้าตาดี แม้ไม่ได้โดดเด่นมากมายขนาดมองเหลียวหลังหรือให้อารมณ์หล่อร้ายอย่างผัวเชี่ย แต่ก็นับว่ามีเสน่ห์แบบเข้าหาง่าย หรือก็คือ ลามปามได้โดยไม่ต้องกลัวว่ามันจะสวนกลับ
“แล้วเพื่อนมึงไหวเหรอวะ”
“ก็แค่ยืนดูคนคัดตัว มีไรไม่ไหวล่ะพี่ มันไม่ได้ลงเล่นเองสักหน่อย มันเป็นกัปตัน ใครจะไปปลดมันลง” ผมตอบโดยไม่สนใจพี่หมอบที่ทิ้งตัวนั่งข้างๆ บนแสตนสำหรับเชียร์ เพราะผมขี้เกียจลงไปเกะกะพวกชมรมบาสข้างล่าง อีกอย่าง มองจากมุมนี้ก็เห็นชัดดีด้วย อย่างไอ้รุ่นน้องเห้นั่นพอฟิตกล้ามก็หุ่นดีเชียว ถอดเสื้อเล่นไม่เกรงใจสายตากูบ้างเลย รุ่นพี่คนนั้นก็ไม่เลว เหงื่อทำเอาเสื้อกล้ามแนบตัว เซ็กซี่ชิบหาย
“น้ำลายหกแล้วมึง”
หญิงส่งกระดาษเช็ดชู่ให้ผม มันชินแล้วเวลาผมออกอาการนอกหน้านอกตาเวลาเห็นอะไรตรงสเป็ค
“กูจะฟ้องไอ้คิง”
“ตามสบายเหอะพี่ ผมแค่มอง ไม่ได้ไปไล่ปล้ำใครสักหน่อย” ผมยักไหล่ไม่สนใจ ก่อนจะตั้งอกตั้งใจเหล่หนุ่มอย่างสบายอุรา ฮ่า! นี่สิสวรรค์ ดีกว่านั่งรอนอนรอดูละครน้ำเน่าที่ห้องไอ้คิงเยอะ
“กูไม่อยากเชื่อเลยว่าไอ้คิงจะหลงเอามึงมาเป็นเมีย”
“ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้หรอกพี่” ผมยักคิ้วยิ้มยั่ว ก่อนจะเอื้อมมือไปขย้ำเป้าพี่หมอบแรงๆ จนอีกฝ่ายสะดุ้งเฮือก มองผมหน้าแดงก่ำ ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อผมผละตัวห่างไปซะเฉยๆ “แต่พี่เสนอผมก็ไม่สนอ่ะ ของพี่แม่งเล็ก ไม่ถึงเกณฑ์ที่ผมตั้งว่ะ โทษทีนะ”
“เหี้ย!”
“พอดีเลย กลุ่มผมเพิ่งตั้งฉายากันว่าเหี้ย ไอ้หญิงเป็นเหี้ยเบอร์หนึ่ง ผมเป็นเหี้ยเบอร์สอง ไอ้ชายเป็นเหี้ยเบอร์สาม งั้นผมปลอบใจเรื่องเมื่อกี้เรียกพี่ว่าเหี้ยเบอร์สี่แล้วกัน สวัสดีเหี้ย!”
พี่หมอบปั้นหน้าไปไม่เป็น ตั้งท่าอยากต่อยผมชิบหายแต่ก็ติดที่เป็นเมียเพื่อน เลยได้แต่กัดฟันทำหน้าดุอย่างอัดอั้นเต็มแก่ ให้ตาย แกล้งมันส์ชิบหาย เป็นรุ่นพี่ซะเปล่าแต่กากอย่างที่ผัวผมบอกเปี๊ยบ
“ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกค่ะพี่หมอบ ไอ้เหี้ยนิลมันนิสัยเสีย ยิ่งโกรธมันก็ยิ่งหยอกสนุกนักล่ะ”
“แหม รู้ใจกูจริงเหี้ยหญิง” ผมกอดคอมันอย่างสนิทสนม เพราะยังไงก็ไม่เคยมองเพศแม่ในเชิงชู้สาวอยู่แล้ว ต่อให้มันแก้ผ้าตรงหน้าผมก็ไม่เกิดอารมณ์ “หัดเอาใจกูเยอะๆ หน่อยนะ ไอ้ชายจะได้รู้สึกดีๆ กับมึง”
“เหี้ย!”
ผมหัวเราะลั่น มองซ้ายก็โดนด่า มองขวาก็โดนด่า ตลกเป็นบ้าจนได้แต่กุมท้องขำซะจนไอ้พวกที่คัดตัวข้างล่างหันมามองเป็นแถว ชายส่ายหน้าน้อยๆ อย่างอ่อนใจ ผมก็เลยส่งจูบให้มัน แต่ไอ้เห้ที่ยืนข้างๆ กลับหน้าแดงก่ำ เดี๋ยวๆ มึงเข้าใจผิดแล้วมั้ง กูไม่ได้ส่งให้มึง อย่าทำเป็นรับดิวะ
“กูชักเข้าใจแล้วทำไมไอ้คิงทนมึงได้”
“แหม ผมยังเชี่ยน้อยกว่ามันเยอะ” ผมพูดพลางก้มหัวเป็นเชิงยอมแพ้อย่างอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นที่สุด พี่หมอบยกมือกุมขมับ บ่นพึมพำที่ไม่ต้องเดาผมก็รู้ตัวดีว่ากำลังโดนด่าอยู่แหงๆ
พอทุ่มนึงปุ๊บโทรศัพท์ผมก็ดังทันที ตรงเวลาโคตร
(( ออกมา ))
“มาดูด้วยกันมั้ยวะ ไอ้ชายมันยังเลือกไม่เสร็จเลย”
(( กูไม่ว่างเหมือนมึง ออกมา ))
ชิ! ผมชักหน้าหงุดหงิดก่อนจะบอกหญิงว่าคงต้องกลับก่อน ใครจะนึกว่าปีนี้จะมีรุ่นน้องสนใจสมัครชมรมบาสของคณะอักษรเยอะขนาดนี้ล่ะ นอกจากฝีมือดีจนยากจะคัดออกแล้วแต่ละคนก็หุ่นแน่นๆ น่ามองทั้งนั้น โคตรเสียดายเลยสัด
“เข้าใจมันหน่อย ไอ้คิงมันคุมคนเยอะ มันอยู่ในจุดที่ลงไม่ได้ ถ้ายอมอ่อนข้อก็จะโดนดูถูกทันที มันเลยถูกเรียกว่าเป็นราชาไร้จุดอ่อนไงล่ะ”
“พี่เลยต้องรับตีนไปแทนสินะ” ผมประชดพี่หมอบที่เดินมาส่ง
“กูชินแล้ว ก็กูกาก”
เอ้า ทีงี้ล่ะยอมรับตัวเองง่ายๆ เชียว
“ถึงมึงจะคิดว่าไอ้คิงดูใจดำชิบหาย แต่นั่นก็คือเอกลักษณ์ของมันที่ทำให้คนติดตามและนับถือ เพราะมันไม่เคยลำเอียงกับใครทั้งสิ้นแม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทอย่างกู หรือเมียอย่างมึง และนั่นทำให้คิงคลับของมันเป็นที่นิยมอันดับหนึ่งเพราะลูกค้าต่างไว้วางใจมัน ต่อให้ใช้วิธีเด็ดขาดแค่ไหนก็ไม่มีใครปริปากบ่น เพราะคำของราชาคือที่สุด”
“การ์ตูนสัดๆ”
“มึงก็อย่าทำเป็นเล่นนักเลย” ไอ้พี่หมอบมันลูบหัวผมแปะๆ ทำไมใครต่อใครก็ชอบเล่นหัวกูจังวะ หรือเพราะผมกูนุ่มสลวยน่าจับ เลยอดใจไม่ไหว “ไอ้คิงมันไม่อยากให้มึงยุ่ง เพราะจะทำให้ระบบของมันเสีย ขนาดกูเป็นเพื่อนเป็นหุ้นส่วนยังได้แต่ดูแลผับหน้าร้านอย่างเดียว ไม่อย่างนั้นความเชื่อมั่นต่อคลับของมันจะหายไปทันที มึงไม่รู้เหรอว่ามันเดิมพันสูงแค่ไหน ที่อโคจรเต็มรูปแบบอย่างนั้นหากเล็ดรอดออกไปไอ้คิงนี่แหละที่ติดคุกหัวโต ฉะนั้นสมาชิกแต่ละคนถึงต้องคัดกรองอย่างดีและให้ความเชื่อใจต่อกันอย่างที่สุด”
“แล้วถ้ามีคนหักหลังล่ะพี่”
“ไม่ทันได้คาบข่าว ก็โดนไอ้คิงเล่นก่อนน่ะสิ” พี่หมอบตอบทันทีด้วยสีหน้าว่าไม่เคยมีใครหนีรอดจากไอ้คิงได้ ไม่อย่างนั้นคลับของมันก็คงไม่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ “ถ้ามีคนทรยศ ก็ต้องเล่นให้หลาบจำเป็นตัวอย่าง เหมือนที่รุ่นน้องมึงเอาคนไม่เกี่ยวข้องอย่างมึงเข้ามาที่คลับ ก็โดนไอ้คิงสั่งลูกน้องให้สั่งสอนไปนอนโรงพยาบาลเบาะๆ ทุกอย่างคือกฏเกณฑ์ ห้ามหย่อนหยาน ห้ามมีช่องโหว่ นี่ล่ะคือโลกของไอ้คิง จำไว้แล้วกัน”
“ช่างโลกของมันเถอะ ผมนอนอ้าขารอมันบนเตียงก็พอ คลับอะไรนั่นผมไม่สน”
“แล้วกูจะรอดู”
หมายความว่าไงวะ นี่กำลังจะด่าว่าผมชอบเสือก หรืออะไร เล่นพูดข่มมาซะขนาดนี้ผมก็ไม่อยากเอาตัวเองไปยุ่งในคลับที่โคตรสุ่มเสี่ยงต่อชีวิตแบบนั้นหรอก ถึงจะดูโคตรเท่เหมือนสมาชิกทุกคนต่างไว้วางใจในตัวไอ้คิงเหมือนพระเจ้า แต่สำหรับผม...ผมต้องการแค่มังกรของมันเท่านั้นล่ะ จะเป็นราชาหรืออะไรก็ช่างแม่ง
รถมาเซราติสีดำจอดสงบห่างจากโรงยิมพอสมควร ไอ้พี่หมอบผลักหลังผมให้เดินเข้าไปหาไอ้คิงที่ยืนสูบบุหรี่รอก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปทำตามหน้าที่เฝ้าไอ้ชาย สรุปมึงเป็นเพื่อนสนิท หรือลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ที่สุดของไอ้คิงกันแน่วะพี่หมอบ
ผมเดินไปยืนพิงรถข้างๆ ไอ้คิง ไม่ต้องพูดก็รู้ว่ามันคงจะรอสูบบุหรี่ให้หมดม้วนก่อนจะพาผมไปส่งคอนโด บางทีผมก็งงตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเข้าใจมันนัก แต่บางครั้งก็เหมือนไม่เข้าใจอะไรมันเลย
แสงสีแดงวาบจากปลายบุหรี่ทำให้ผมเห็นว่ามันกำลังจ้องผมนิ่งๆ เหมือนว่ามันเองก็กำลังพิจารณาตัวผมอยู่เหมือนกัน
วูบหนึ่ง ในใจผมถึงกับถามออกมาอย่างหวาดหวั่น
มันจะเป็นแบบนี้ต่อไปใช่มั้ยวะ ความสัมพันธ์ของเราจะเป็นแค่เซ็กซ์มันส์ๆ บนเตียงเท่านั้น
ไม่รู้หรอกว่าผมกำลังทำหน้าแบบไหน แต่จู่ๆ ไอ้เชี่ยคิงก็รวบท้ายทอยผมเข้าไปประกบจูบ มันเหมือนมีอะไรสปาร์ค เป็นอารมณ์วาบหวิวชวนเสียวตรงท้องน้อยเมื่อเราสองคนแลกลิ้นกันอย่างจาบจ้วงจนได้ยินเสียงดูดเลียอย่างน่าอาย รับรู้ถึงรสหวานที่แทรกมากับความขมปร่าของบุหรี่
“อือ...”
ผมครางแผ่ว รู้สึกเคลิ้มๆ เมื่อมันเริ่มผ่อนจังหวะและขบริมฝีปากผมเบาๆ เหมือนจะตาฝาดเมื่อเห็นดวงตาสีดำลึกของมันแฝงประกายบางอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่แล้วแสงไฟเพียงหนึ่งเดียวก็ดับลง ไอ้คิงขยี้บุหรี่ทิ้ง ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในรถโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ผมยืนนิ่งอึ้งๆ เหมือนอารมณ์บางอย่างถูกดึงขึ้นจนเกือบสุดแล้วถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อมันบีบแตรลั่น จนผมกระโดดขึ้นรถแทบไม่ทัน
“เรียกกูดีๆ ก็ได้ป่ะวะ”
ผมโวยวายทันทีที่ปิดประตูรถ ก่อนจะเบิกตาค้างอีกรอบเมื่อโดนดึงไปประกับจูบอีกรอบ
อื้อ...มึงไม่ปล้ำกูเลยล่ะถ้าจะขนาดนี้
มือผมเริ่มเลื้อยไปหามังกรที่นิ่งสงบใต้ร่มผ้า ยอมรับว่าการมีเซ็กซ์ในรถงวดก่อนแม้จะเลวร้ายไปนิดแต่ก็เร้าใจไม่เลว แต่ไม่ทันได้ล้วงสมใจอยากมือผมก็ถูกตีดังเพี้ยะ! เจ็บจนตื่นจากฝันหวานเลยกู
“นั่งดีๆ กูจะไปส่งที่คอนโด”
ไอ้คิงผละไปรัดเข็มขัดให้ตัวเอง ก่อนจะออกรถทันทีปล่อยให้ผมอารมณ์ค้าง
ผัวเชี่ย!
---------------
น้องนิลผู้มีความเป็นตัวเองสูง ไม่ว่าเจออะไรก็ไม่หวั่นกระทั่งมองชายอื่นน้ำลายหก 5555
เพิ่งสังเกตว่าชื่อตอนมีเครื่องหมาย ? ค่อนข้างเยอะ...สงสัยเพราะความสัมพันธ์ของตัวเอกสองคนนี้มันดูคลุมเครือๆ จะรักก็ไม่ใช่ แต่ถึงอย่างนั้นก็เจอหน้าทุกวัน นอนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน มันจะพัฒนาไปแบบไหน ต้องรอติดตามค่ะ - -+! //แต่คู่นี้ไม่สวีทหวานจี๋จ๋าแน่นอน เดี๊ยะโดนน้องนิลอ้วกใส่ พี่คิงตบปาก 55555
ปล.แอบสะดุ้งที่มีคนทายคู่รองถูกทั้งที่ยังไม่ทันชง...ไหนๆ แล้วก็เฉลยเลยค่ะ คู่รองเรื่องนี้คือ ชายxหมอบ แต่อีกนานกว่าจะเห็นแวววี่ ต้องรอคู่หลักเขาชัดเจนกว่านี้ก่อน!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
