Special : การเลี้ยงเด็กครั้งแรกของนิลกาฬ
ผมรู้ว่าพวกคุณคงสงสัย พ่อชื่ออเล็กซ์ซานเดอร์ แม่ชื่อสมหญิง แต่ทำไมลูกชื่อขัตติยะ
ครับ คุณปู่เป็นคนตั้ง เพื่อความเป็นสิริมงคลในความหมายถึงสายเลือดอันน่าเชิดชูบูชา หลานคนแรกชื่อคิง หลานอีกคนมาจากชื่อของกษัตริย์พระองค์หนึ่ง แล้วดันเป็นภาษาอังกฤษทั้งคู่ คุณปู่ผู้รักความเป็นไทยสูงเลยไม่ยอม ตั้งชื่อจริงพ่วงชื่อเล่นให้พร้อมสรรพ ไม่ว่าใครก็คัดค้านไม่ได้
แม้ออกจะแปลกๆ สักหน่อย โดยเฉพาะชื่อเล่นว่าเจ้าชาย...ที่โตขึ้นมีหวังโดนล้อแหงๆ แต่พอเห็นเด็กตัวน้อยมองตาแป๋ว ใจผมก็อ่อนยวบยาบ เรียกเจ้าชายได้ไม่กระดากปาก รักเด็กคนนี้และเห็นเป็นบุคคลล้ำค่าน่าเคารพปกป้อง
ดูแก้มยุ้ยๆ นั่นสิ แล้วยังเส้นผมสีดำละเอียด ตัดกับแก้วตาสีฟ้าใสที่ได้จากพ่อ เจ้าชายช่างน่ารักและเห็นเค้าความหล่อเหลาแม้อายุยังน้อย
เสียอย่างเดียว
ตอนอยู่โรงพยาบาลก็น่ารักดีหรอกนะ แต่พอออกมา...
“แง้!!!!”
ระ...ร้องไห้อีกแล้วเรอะ!ผมตาลีตาเหลือก อุ้มหลานขึ้นมาแนบอกก่อนจะวิ่งออกจากห้องเด็กไปที่ห้องไอ้หญิง แม่คนที่สลบเหมือดไปแล้ว ไม่คิดว่าการเลี้ยงเด็กจะยากลำบากขนาดนี้ เอะอะเดี๋ยวร้องไห้ เอะอะเดี๋ยวอึ เอะอะเดี๋ยวฉี่ แถมยังนอนไม่เป็นเวลา ไอ้หญิงถึงกับโทรมเพราะต้องตื่นมาดูเจ้าชายตลอดแทบไม่ได้หลับได้นอน
อเล็กซ์ไปทำงานแล้ว ที่บ้านเลยเหลือแค่ผมกับหญิง และไอ้คิงที่ยังนอนนิ่งเป็นปลาตายบนเตียงเพราะตอนนี้เพิ่งสิบโมง ความจริงคุณปู่อยากให้จ้างพี่เลี้ยง แต่ผมกับหญิงยืนยันว่า...ดูแลเองได้
รึเปล่าวะ
ผมเองก็โดนหลานกวนจนเริ่มมึนเหมือนกัน ดีหน่อยที่แบ่งเวลาได้ ช่วงเช้าผมดู พอตกเย็น ไอ้อเล็กซ์ก็กลับมาดู ส่วนหญิงถ้าตื่นตอนไหนจะคอยอุ้มเจ้าชายเข้าอกตลอด เด็กนี่ติดแม่สุดๆ ครับ
“ใจเย็น ใจเย็น ชู่...นิ่งนะเด็กดี” ผมบอกกับหลานที่คงหิวจัด เลยพยายามจะเลิกเสื้อผมขึ้นมาให้ได้ แต่พอทำไม่สำเร็จก็ยิ่งร้องไห้จ้า เบะปาก ร้องจนผมสงสาร หูเหอแดงไปหมด
“มีอะไร...”
เสียงร้องไห้ดังขนาดไอ้คิงยังตื่น มันเดินคิ้วขมวดมาดูผมที่พยายามอุ้มหลานวิ่งข้ามไปห้องหญิงด้วยสีหน้าหงุดหงิดเพราะตื่นก่อนเวลา
อ้อ มีเรื่องมหัศจรรย์อย่างหนึ่งครับ
ถ้าไอ้คิงชะโงกหน้า เข้ามาอยู่ในจักษุสายตาของเจ้าชายเมื่อไหร่
หลายจะหยุดร้องทันที
ผัวผมแม่งแผ่รังสีโหดกระทั่งกับเด็กทารก
เจ้าชายสะอึกสะอื้นในอกผมเมื่อโดนจ้องด้วยสายตาไม่สบอารมณ์ ถ้าบอกขอโทษได้คงทำไปแล้ว แต่ตอนนี้หลานตัวน้อยเพิ่งอายุได้สามเดือน เลยยังอ้อแอ้ๆ อยู่
“มึงตื่นกี่โมง” ไอ้คิงยังคงขมวดคิ้วขณะถาม
“เจ็ดโมงเช้าอ่ะ มาพลัดเวรกับไอ้หมา ส่วนหญิงสลบเหมือดยาวๆ” ผมโยกตัวน้อยๆ กล่อมหลานที่ขวัญเสีย ช่วงหลังมานี้ไอ้หญิงเหมือนเหนื่อยสะสมครับ ได้หลับทีจะนอนตายยาวๆ “อย่าพูดหยาบต่อหน้าหลานดิ”
ไอ้คิงหน้าตึงเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจเฮือก
“นอนไม่ถึงสามชั่วโมงนะ” ไอ้คิงลูบหัวผมเบาๆ
“ก็เพราะใครล่ะ” ผมมองสามีสุดหื่น ที่สงสัยจะหึงหลานเพราะเห็นผมมาค้างบ้านนี้บ่อยๆ เอะอะก็วิ่งหาหลานตลอด เมื่อคืนเลยสบโอกาสจัดหนักจัดเต็ม เพิ่งปล่อยให้นิลกาฬได้นอนเอาตอนตีห้านี่เอง “เดี๋ยวค่อยคุยนะคิง พาหลานไปกินนมแม่ก่อน”
ผมบอกปัดคุณสามี ก่อนจะเดินเข้าห้องหญิง ไอ้คิงเองก็ไม่กล้าตามเข้ามา เพราะรู้ว่าไอ้หญิงหลับนั้นไม่ใช่ปัญหา นิลกาฬสามารถจัดการถลกเสื้อเพื่อนซี้แล้วจัดท่าประคองให้หลานดูดนมได้
ไอ้หญิงลืมตาสลึมสลือ พอเห็นเป็นผมก็หลับตา ไม่วายละเมอโอ๋ลูกไปพลางๆ จนหลานอิ่มผมก็ยกพาดขึ้นบ่าตบหลังให้เรอออกมา ทั้งหมดนี้มาจากการศึกษาดูมันเลี้ยงในช่วงเดือนแรกๆ ทั้งนั้น ทรหดเหลือเกินการเป็นแม่คน จนอดนึกถึงแม่ตัวเองไม่ได้ว่า...ตอนผมยังเด็ก ก็คงจะลำบากแบบนี้เหมือนกันสินะ
ในใจมันหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูกเมื่อนึกถึงคนที่ไม่อยู่แล้ว ผมรีบปั้นยิ้มทักทายหลานที่พอท้องอิ่มก็อารมณ์หัวเราะเอิ๊กอ๊าก รอยยิ้มของเจ้าชายเป็นสิ่งเยียวยาอย่างดี
พอเดินออกมาไอ้คิงก็ยืนหน้าบูดรออยู่แล้วครับ แถมยังยื่นมือออกมาด้วย
“อะไร” ผมเลิกคิ้วถาม
“ส่งมา”
“จะอุ้มเจ้าชายเหรอ” ผมแอบเหวอ ส่วนเจ้าชายตัวเกร็ง
ผ่านมาหลายเดือนไอ้คิงก็อุ้มเป็นแล้วนะครับ เพราะตอนแรกๆ หลานตัวอ่อนคออ่อน ผมไม่กล้าแตะ ก็สั่งไอ้คิงเนี่ยแหละไปฝึกอุ้ม แล้วให้มาสอนผมด้วย และแน่นอนว่าถ้าไอ้คิงมันจับหลานล็อกคอได้เมื่อไหร่ เจ้าชายจะนิ่งสนิท กลายเป็นตุ๊กตาในทันที
“ไปนอนเถอะ” ไอ้คิงบอกเสียงเรียบ “เดี๋ยวดูให้”
ก็เข้าใจนะว่ามันห่วงผม เพราะตลอดเวลาที่คบกัน ไอ้คิงดูแลผมอย่างดีเนื่องจากนิลกาฬมีปัญหาสุขภาพค่อนข้างบ่อย และเวลานอนไม่พอ ร่างกายก็จะยิ่งอ่อนแอ ทำให้ติดเชื้อหรือไม่สบายง่าย บางทีก็ภูมิแพ้ขึ้นเอาดื้อๆ
แต่ผม...สงสารหลานว่ะ เจ้าชายเกาะเสื้อผมแน่น มองตาแป๋วไม่ร้องไห้สักแอะเหมือนกำลังเว้าวอนอย่าให้ผมส่งเขาสู่มือปีศาจ...
“ส่งมา”
มะ...มันเริ่มออกคำสั่งแล้ว!“คิง นี่หลานนะ” ผมเตือนให้ลดความโหดลงบ้าง
“อืม” แล้วดูคุณผัว ตอบรับขอไปทีสุดๆ บางทีก็สงสัยว่ามันรักเจ้าชายบ้างมั้ย เพราะเวลาจะอุ้ม หรือจะทำอะไร ถ้าไม่ใช่ผมบอกก็ต้องมีเหตุจำเป็นตลอด เช่น ให้ผมไปพัก
“งั้นมาอยู่ห้องเดียวกัน”
“อืม” ตอบรับขอไปทีมากครับ แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากส่งหลานสู่เงื้อมมือมาร พอเข้าล็อกปุ๊บ เจ้าชายก็ตัวแข็งปั๊บ กลายเป็นตุ๊กตาเรียบร้อย...
ปล่อยหลานได้ผมก็ยกมือปิดปากหาว เดินตามหลังไอ้คิงต้อยๆ ไปห้องแขก พอเห็นเตียงก็ทิ้งตัวนอน แต่ไม่วายเหลือบมองไอ้คิงเป็นระยะ กลัวหลานจะเป็นลมตายคามือมันไปซะก่อน
มองไปมองมองมาก็เริ่มเคลิ้ม เผลอหลับไปไม่รู้ตัว ตื่นมาอีกทีก็ช่วงเที่ยง ไอ้คิงปลุกให้ผมไปทานข้าว
...มันยังอยู่ท่าเดียวกับก่อนผมนอนเป๊ะๆ!
“ขยับบ้างมั้ยเนี่ย”
“ไม่”
...เจ้าชายตะคริวกินแล้วมั้งนั่น!ผมรีบยื่นมือให้มันส่งหลานคืน แต่ไอ้คิงไม่ยอม พอชะโงกไปดูถึงค่อยเห็นว่า...เจ้าชายนอนตัวเกร็งจนเผลอหลับไปแล้ว แถมยังดูหลับสบายจนไม่น่าเชื่อว่าไอ้คิงเป็นคนอุ้ม
“ไปกินข้าวไป”
“มึงอ่ะ” เพราะหลานหลับ ผมเลยใช้คำไม่สุภาพได้
“เดี๋ยวทำตื่น” ไอ้คิงพูดพลางพยักพเยิดไปทางเจ้าชาย เห็นแล้วผมก็อมยิ้ม ความคิดเรื่องมันไม่รักหลานหายไป ความจริงแล้วมันแค่วางท่าเกินเหตุจนดูเหมือนเย็นชา แต่ความจริงแล้วออกจะเอ็นดูนี่หว่า
“งั้นเดี๋ยวกูยกข้าวมากินที่ห้องนะ”
ไอ้คิงพยักหน้ารับ ผมเลยแวะห้องไอ้หญิงก่อน พอเห็นมันยังสลบอยู่ก็ค่อยแวะไปที่ครัว ยกข้าวมาสองจานกลับห้องแขก
“อ้าม...” เพราะสองมือของคุณสามีไม่ว่าง ผมเลยต้องช่วยป้อนมันแทน ไอ้คิงก็ดูอารมณ์ดีนะ หรือว่า...นี่จะเป็นจุดประสงค์มันวะ!?
คิดเล่นๆ ไปงั้นแหละครับ ไอ้คิงมันคอยระวังไม่ให้หลานตื่นขนาดนี้ เห็นแล้วนิลกาฬล่ะอยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพเป็นที่ระลึกเลย
“มึงอยากมีลูกมั้ยคิง” ไม่รู้ทำไมผมถึงถามไปแบบนั้น คงเพราะภาพตรงหน้ามันน่ารักมาก ลบภาพลักษณ์ของพระราชาสุดโหดอย่างราบคาบ
แต่ต่อให้มันตอบว่าอยาก ผมก็ทำให้มันไม่ได้
“กูอยากมีมึงมากกว่า”
ผัวใครวะน่ารักขนาดนี้
อ้อ...ผัวผมเอง----------
เจ้าชายมีแววกลัวลุงคิงหนักมาก 5555
วันๆ การเลี้ยงหลานของสองคู่ผัวเมียที่ไม่ว่าจะมีอุปสรรคปัญหาใดๆ ก็ยังสวีตกันได้แบบเสมอต้นเสมอปลาย....คิงนิลเขาเกิดมาคู่กันจริงๆ นะเออ เลี้ยงหลานแบบแวบไปแวบมายังพอไหว แต่ถ้าต้องเลี้ยงเด็กขึ้นมาจริงๆ เห็นแววล่มอยู่ลิบๆ ค่ะ 5555
ตอนหน้าจะเป็นตัวอย่างอ่านตอนสุดท้ายที่จะลงให้อ่านกันนะคะ
สปอย : เมื่อเจ้าชายวิ่งเล่นได้หนูนิลจะตามจับยังไง แล้วคิงจะน้อยใจมั้ยที่นิลสนใจหลานมากกว่า!?
ส่วนเรื่องหลังจากนั้นรวมถึงตอนมีหลานผู้หญิง ขออุบไว้สำหรับเล่มพิเศษ ขอกระซิบว่า มีตอนนิลลักพาตัวคิงไปฮันนีมูนด้วย(?) แอบหนีหลานๆ ไปฮันนีมูนสองต่อสองหลังคบกันมาหลายปี ห้ามพลาดเลย ><!
มาจะกล่าวบทไปเองจ้า
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1349770 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก