เบอร์หนึ่ง x กระต่าย part 1
เรื่องมันยังไงมายังไงน่ะเหรอ
มา ผมจะเล่าให้ฟัง
.....
สวัสดีครับ ผมชื่อกรกวรรษ อ่านว่า ‘กร-กะ-วรรษ’ ไม่ใช่กะรกกระวัดหรือกกวัดอะไรทั้งนั้น ชื่อเล่นว่ากร เป็นบิชอปอยู่ที่คิงส์คลับมาหนึ่งปีเต็ม เพราะอายุน้อยที่สุดผมเลยต้องถ่อมตัวที่สุด ด้วยนิสัยสบายๆ อยู่แล้วจึงไม่ค่อยเป็นปัญหาเท่าไหร่
จนกระทั่ง ‘พระราชา’ ออกคำสั่งให้ตามใจ ‘เมีย’ ผมเลยต้องใช้คราบหมาน้อยเข้าหาเป็นพิเศษ ตอนแรกผมไม่ค่อยชอบคู่นอนของบอสคนนี้เท่าไหร่ เพราะเหมือนจะไม่สนใจอะไรและไม่ค่อยแคร์เรื่องคลับ แถมยังชอบพูดกับบอสด้วยคำหยาบคายอีกต่างหาก แต่หลังจากตามติดไปสักพัก ผมก็คงเป็นคนแรกของคลับที่ยอมรับและตามติด ‘ควีน’ คนนี้อย่างเต็มใจ
ก็คนของบอสออกจะพิเศษขนาดนั้นนี่ครับ!
การติดตามพี่นิลไม่ทำให้ผมเบื่อเลย แถมยังสนุก ตื่นตาตื่นใจตลอดเวลา อย่าว่าแต่พี่เขาชอบบอกว่าอ่านทางบอสไม่ได้ ผมว่าบอสน่ะยังอ่านง่ายกว่าพี่นิลซะอีก คนคนนี้อยู่ไม่สุขและชอบทำอะไรแผลงๆ แถมไม่ว่าใครเห็นก็เอ็นดูกันหมด ขนาดพี่หมอบยังตามเรียกน้องนิลๆ ไม่ห่างเลย
แต่ผมไม่พอใจควีนอยู่อย่างครับ...ก็ตอนที่ออกคำสั่งให้ผมพากระต่ายน้อยสุดน่ารักของพี่เขาไปนอนค้างนั่นแหละ เห็นผมดูเป็นกันเองแต่ความจริงไม่ค่อยชอบให้คนมาบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวเท่าไหร่ ก็เลยจัดข้าวของเรียบร้อยแล้วให้เด็กน้อยของพี่นิลนอนในห้อง ส่วนตัวเองก็ไปค้างกับเพื่อนร่วมงานที่อยู่ในห้องพักเดียวกันแทน
“ตามสบายนะ”
ตอนนั้นแม้ผมจะพูดด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่การทำเหมือนอีกฝ่ายเป็นภาระที่ไม่อยากอยู่ร่วมกันก็คือวิธีไล่ทางอ้อมดีๆ นี่เอง โทษผมไม่ได้หรอกนะครับ ก็ก่อนหน้านี้เจ้าเด็กนี่ดันขโมยของไปได้หลายครั้งทั้งที่มีผมช่วยพี่หมอบคุมผับอยู่ เลยรู้สึกเสียหน้าในฐานะบิชอปมากทีเดียว จะบอกว่าผมเกลียดขี้หน้ามันก็ไม่ผิด
กระต่ายของพี่นิลดูอึดอัด และก็อย่างที่คาด หลังจากนั้นไม่กี่วัน มันก็บอกให้ผมไม่ต้องลำบากหอบเสื้อไปนอนห้องคนอื่น แล้วเก็บข้าวของออกไป
ผมไม่รู้หรอกนะว่ามันไปอาศัยกับใครที่ไหน เพราะช่วงนั้นบอสกับพี่นิลค่อนข้างระหองระแหง จนสุดท้ายก็เลิกกัน โดยมีผมเป็นกาวเชื่อมคอยหาสถานที่ลับๆ ให้ทั้งสองคนแอบมีเซ็กซ์ตามที่ต่างๆ ในมหาลัย
ครับ พวกเขาสองคนน่ะมันส์หยด แต่คนที่วิ่งหาที่และยังคอยกันคนให้อย่างผมเนี่ยโคตรเหนื่อย อยากจะบอกทั้งคู่มากว่าถ้าจะขาดกันไม่ได้ขนาดนี้ก็คบๆ กันต่อไปเถอะ เพราะตอนบอสเพิ่งเลิกกับพี่นิลน่ะโคตรน่ากลัว แล้วยังไม่นับตอนที่จับกระต่ายไปนอนด้วยเพราะมันเสนอตัว
ผมยอมรับว่าอึ้ง ยังจำได้ด้วยซ้ำว่าตอนที่กระต่ายสุดที่รักของพี่นิลเดินกะเผลกออกมาหลังถูกบอสไล่เพราะไม่พอใจ ผมยืนยิ้มเยาะขนาดไหน สมเพชกับสภาพของมัน
ทั้งที่พี่นิลเป็นคนช่วยแท้ๆ แต่พอพี่นิลไม่อยู่กลับทรยศ...หันก้นเข้าหาบอส
การกระทำของมันตอนนั้นทำให้ผมเกลียดเข้าไส้เลยล่ะ
และยิ่งรังเกียจกว่าเดิม...เมื่อมันเริ่มเปลี่ยนตัวเองจนเหมือนกับคนคนนั้น คนที่มันหักหลัง แถมยังเที่ยวอ้างชื่อบอสและพี่นิลเพื่อเรียกร้องความสนใจ
ทุเรศจนแทบทนมองไม่ได้จริงๆ
ผมไม่อยากจะยุ่ง แม้รู้ว่ามันแอบนัดลูกค้าเพื่อไปนอนค้าง หรือบริการพิเศษในห้องน้ำช่วงเปลี่ยนกะ ใช่ ผมไม่อยากยุ่ง แต่เพราะต้องคอยสอดส่องความเป็นไปในผับ ทำให้ต้องมารู้เห็นเรื่องพวกนั้นทุกที
ยิ่งพี่นิลกลับมาในฐานะ ‘ควีน’ มันก็ยิ่งเหลวแหลก
น่าโมโหตรงที่ควีนออกคำสั่งให้ผมช่วยดูแลมันนี่สิ ผมก็เลยทั้งดูและแลตามคำสั่ง คอยยืนดักมันในทุกๆ ที่ที่มันไป ไม่ว่าจะเป็นคอนโดหรู ม่านรูด บ้านพักหรือที่ไหนๆ ผมจะคอยตามเงียบๆ และคอยยืนจนกระทั่งมันเดินออกมาในสภาพเสร็จศึกเสมอ แรกๆ มันตกใจ ออกปากไล่ แต่เพราะมันไม่มีอำนาจออกคำสั่งกับผม ผมก็เลยแสร้งทำเป็นยืนฟังเพลงไม่รู้ไม่เห็น
จนกระทั่งตอนหลังๆ มันคงเริ่มเบื่อ เลยปล่อยให้ผมทำตามใจชอบ เวลาเจอหน้าก็แค่มองสบตาเงียบๆ ไม่ได้พูดทักทายอะไร
พวกเราสองคนเหมือนคนแปลกหน้าที่รู้จักกันและกัน
ความจริงผมมีเวลาตามมันก็แค่ช่วงเช้าหลังคลับปิด และช่วงเลิกเรียนที่บอสมารับควีน ส่วนเวลานอนผมใช้งีบเอา ก็ตอนมันยังไม่ออกมาหรือยังไม่เลิกเรียนมันว่างนี่ครับ วันละสี่ห้าชั่วโมงก็เหลือเฟือสำหรับวัยรุ่นพลังงานเต็มเปี่ยมแล้ว
ยกเว้นวันนี้
“!!!”
ผมสะดุ้งเฮือก ก่อนจะเพิ่งเห็นว่ามีน้ำเย็นวางอยู่ข้างๆ เมื่อครู่คงมีใครเล่นพิเรนทร์เอาขวดมาแนบแก้มจนสะดุ้งตื่น ปกติผมเป็นคนตื่นง่ายนะ แต่คงเพราะพักหลังมานี้พักผ่อนน้อยติดกันหลายวัน ก็เลยเผลอนอนหลับบนเก้าอี้หน้าโรงเรียนของกระต่าย
คนตัวขาวในสภาพไม่ได้แต่งตัวโชว์เนื้อหนังเพราะอยู่ในชุดนักเรียนกางเกงขาสั้นเดินหลังไวๆ ผมเห็นก็รู้ทันทีว่าใครเป็นตัวการ
มันปลุกผม?
เออ สงสัยจะอยากโดนตามติดมากล่ะมั้ง
ผมดื่มน้ำในขวดก่อนจะเอามาราดหน้าเพื่อให้ตาสว่าง หลังโยนทิ้งขยะก็ค่อยเดินตามแผ่นหลังเล็กๆ ที่คล้ายจะชะลอฝีเท้าอยู่ในที
มันเดินเข้าไปร้านตามสั่ง ผมก็เดินตามเข้าไป ไม่รู้นึกพิลึกอะไรขึ้นมาถึงได้เลือกทิ้งตัวนั่งฝั่งตรงข้ามทั้งที่ปกติมักนั่งแยกคนละโต๊ะ มันส่งใบเมนูมาให้ ผมเลิกคิ้ว เงยหน้ามองก็พบว่ามันทำเป็นอ่านเมนูอีกใบอย่างขมักเขม้นไม่สนใจ สรุปแล้วเคยชินที่ผมจะทำตัวเฉยชา ก็เลยเลียนแบบหรืออะไรกันล่ะเนี่ย
“เอากะเพราหมูสับครับ” ผมหันไปยิ้มให้สาวเสิร์ฟ แต่ไม่ทันสั่งกาแฟแก้ง่วงกระต่ายก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ข้าวหมูทอดกระเทียมครับ แล้วก็...นมปั่นหนึ่ง และกาแฟไม่ใส่นม น้ำตาลสองช้อน”
นมปั่นย่อมไม่ใช่ของผม ฉะนั้นไอ้กาแฟไม่ใส่นม น้ำตาลสองช้อนซึ่งผมมักสั่งเป็นประจำก็ต้องไม่ใช่ของมัน
ผมมองหน้าใสๆ แล้วอดคิดอย่างที่เคยไม่ได้ทุกทีว่ามันไม่ควรกรีดตาเลียนแบบควีนเลยจริงๆ
“มองอะไร”
“ก็มองอยู่ทุกวัน เพิ่งมาทักอะไรวันนี้” ผมตอบยียวน
“ก็เคยทักอยู่ตลอด แต่ไม่เคยได้คำตอบ” มันว่าบ้าง แต่ตาก็ยังเสมองไปอีกทางเหมือนไม่รู้จักกัน
“งั้นก็ไม่ควรถาม เพราะยังไงก็ไม่คิดจะตอบ”
กระต่ายกัดปาก เป็นภาพที่น่าตลกดี ถึงผมจะอายุน้อยที่สุดในคิงส์คลับ แต่เทียบกับเด็กม.ปลายแล้วผมยังโตกว่านะครับ ฉะนั้นก็ไม่แปลกหรอกที่จะไม่พูดสุภาพใส่แล้วคอยปั้นหน้ายิ้มถ่อมตัวให้คนรักคนเอ็นดู
หลังจากนั้นพวกเราก็กินข้าวกันเงียบๆ แยกจ่ายเหมือนไม่ได้มาด้วยกัน จากนั้นกระต่ายก็เดินไปที่หอพักแห่งหนึ่ง ไปหยิบเสื้อผ้าที่ฝากเอาไว้กับร้านซักรีด ก่อนจะยืมใช้ห้องน้ำ และจ่ายเงินตอบแทนในราคาห้าสิบบาท เทียบกับการเช่าห้องกลางเมืองกรุงแล้วถูกกว่าเยอะ
ผมยืนรอหน้าห้องน้ำตามเคย จนกระทั่งประตูเปิดออก กระต่ายใสๆ ก็กลายเป็นของก็อปมือสองอย่างที่ควีนเคยว่าเอาไว้อย่างเจ็บแสบ
ผมไม่เคยชอบมันในสภาพนี้เลย
“มองอะไร”
วันนี้มาแปลก ปกติไม่เคยจะสนใจไยดี แต่กลับเอาน้ำให้ผม สั่งกาแฟให้ผม แล้วยังเปิดปากถามด้วยสายตาเคืองๆ เหมือนมีอะไรในใจอีกต่างหาก
ผมลองตั้งใจมองมันชัดๆ อีกครั้ง ก่อนจะพบคำตอบที่คาดไม่ถึง
“มองคนที่แอบชอบกูอยู่”
กระต่ายสะดุ้งเฮือก หน้ามันแดงก่ำ ก่อนจะรีบเดินสวนทันที
เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ ล่ะ ผมคว้าต้นแขนมันเอาไว้ เผยยิ้มอย่างเหนือกว่าเมื่อเดาถูกอย่างจัง ตั้งแต่เมื่อไหร่? ตอนแรกมันออกจะรำคาญผม แล้วทำไมถึงทำตัวเป็นสาวน้อยแอบชอบรุ่นพี่ได้ล่ะ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
คงจะตั้งแต่ที่มันเริ่มหันมามองผมเป็นระยะว่ายังตามอยู่หรือไม่ คงจะเป็นตั้งแต่มันเริ่มเหลือบตาอย่างสงสัยเมื่อผมละสายตาไปมองอย่างอื่นอย่างเบื่อหน่าย
เพราะอะไรล่ะ?
คำตอบผุดออกมาทันที มีคนบอกว่าผมเป็นพวกไอคิวสูง เพราะแค่อ่านหนังสือก็เข้าใจโดยไม่จำเป็นต้องฟังอาจารย์สอนซะด้วยซ้ำ ฉะนั้นผมถึงได้ชอบคิงส์คลับที่มีเรื่องน่าตื่นเต้นและต้องคิดวิเคราะห์เสมอ เป็นนิสัยเสียของผมเองที่ชอบคาดเดาความรู้สึกคนอื่นเพื่อนำมาปรับใช้ อย่างที่คิดว่าควีนคงจะรู้สึกดีขึ้นหากผมแกล้งแพ้โป๊กเกอร์ และนั่นก็เป็นไม้ตายของผมเวลาแข่งไพ่เชียวล่ะ
ฉะนั้นพอตั้งใจมองกระต่ายชัดๆ ผมก็เข้าใจ
ไอ้เด็กนี่อยู่คนเดียวไม่ได้ เป็นพวกอ่อนแอประเภทหนึ่งที่ไม่มีความมั่นใจเมื่อไร้คนให้เกาะข้ามไปด้วยกัน ฉะนั้นพอเลิกกับแฟนเก่าเลยโซเซพักใหญ่ และพยายามหาหลักยึดใหม่ที่ชื่อว่าคิง แต่เนื่องจากผิดพลาดอย่างหนัก ก็เลยกลายเป็นการขายตัวนอนกับคนอื่นไปเรื่อยเพื่อให้มีคนคอยดูแล แต่กับวันไนท์แสตนแบบนั้นไม่สามารถสร้างความเชื่อมั่นให้มันได้หรอก กลับกลายเป็นผมที่คอยติดตามอยู่ทุกวี่ทุกวัน ที่ทำให้มันรู้สึกดีและมองเป็นที่ปักหลักอันใหม่ซะอย่างนั้น
ใจง่ายจริงๆ ขอแค่ใครสักคนอยู่เคียงข้างตลอดเวลา ก็ปันใจให้แล้วเรอะ
ตลกว่ะ
“ปล่อย”
ผมทำตามอย่างว่าง่าย โดยที่ตายังจ้องมันเขม็งจนไอ้กระต่ายหยุดสะดิ้ง แล้วเปลี่ยนมายืนทำหน้าแดงเมื่อรู้ว่าถูกมองด้วยสายตาเปลี่ยนไป
ครับ ก่อนหน้านี้ผมมองมันผ่านๆ แบบไม่ใส่ใจ แต่ตอนนี้เริ่มประเมินมันในฐานะของคนคนหนึ่งซึ่งกำลังมีความรู้สึกพิเศษกับผม
“ให้จูบเอามั้ย”
“พูดบ้าอะไร”
“จะมีเซ็กซ์ก็ได้นะ พี่นิลห่วงมึง และกูก็ขี้เกียจตามแล้ว ถ้าเรื่องแค่นี้ทำให้มึงหยุดได้ กูก็โอเค”
ไอ้กระต่ายทำหน้าไปไม่เป็น ยืนตัวสั่น ก่อนจะต่อยหน้าผมจนเกือบกัดลิ้นตัวเอง
“กูไม่โอเคโว้ย!”
ก็นั่นแหละครับ คือสาเหตุที่หลังจากนั้นมันพยายามเลี่ยงเมื่อเห็นหน้าผม พลอยทำให้ผมอารมณ์เสียไปด้วย ก็เลยเลิกตามก้นมันสักพัก จนกระทั่งมาเกิดเรื่องสมศักดิ์หรือไอ้อเล็กซานเดอร์เนี่ยล่ะ
คำสั่งของคิง...จะขัดได้ยังไงกันเล่า
‘อัดวีดีโอมาด้วย ควีนอยากดู’
แถมยังส่งข้อความบังคับมาอีกต่างหาก ผมถอนหายใจเฮือก เข้าใจกับรสนิยมพิลึกของควีนดี ก่อนจะหันไปมองคนข้างกายที่โทรนัดเป้าหมายให้ออกมาเจอในม่านรูดแห่งหนึ่ง
“กูมีอะไรให้มึงช่วย”
“อะไร”
ไอ้ต่ายมองผมตาค้อน น่ารักตายล่ะ
“เอานี่ใส่ไว้ในกระเป๋าของมันให้ที กูจะได้ตามมันสะดวกๆ” ผมส่งเม็ดกลมๆ ให้กระต่าย มันคือเครื่องดักฟังรุ่นจิ๋วที่ผมดัดแปลงให้อยู่ในสภาพเหมือนกระดุมเสื้อ ส่วนกล้องอัดวีดีโอผมก็เอาไปวางไว้บนโต๊ะฝั่งตรงข้ามกับเตียง ลักษณะของมันเป็นปากกาแท่งเล็กไม่น่าสงสัย อยู่ในมุมที่เหมาะให้ควีนได้ทัศนาชัดๆ
“แล้วก็นี่”
“อะไร” กระต่ายทำหน้าฉงนกับหูฟังไร้สาย
“ลำโพงขนาดจิ๋ว กูจะบอกแผนมึงว่าให้ทำอะไรต่อและหลอกถามสมศักดิ์ยังไง ไม่ต้องห่วง กูไม่ได้ยินที่มึงพูดหรอก ฉะนั้นเอาใส่หูแล้วรอฟังอย่างเดียว อย่ากระโตกกระตาก”
กระต่ายรับไปแบบจำใจ เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจตรงนี้
“เดี๋ยว”
ผมที่เตรียมเก็บของออกจากห้องก่อนสมศักดิ์จะมาถึงหันมามองกระต่ายที่เอ่ยรั้งด้วยท่าทางลังเล
“พวกมึง...ค้ายาด้วยเหรอ”
มันคงอัดอั้นตั้งแต่ถูกบอสเรียกไปพบแล้วพูดเรื่องนี้ฉอดๆ แต่โทษที มันยังไม่มีสิทธิ์รับรู้เรื่องของคลับว่ะ
“คิดเอาเองสิ” ผมตอบด้วยรอยยิ้มยียวนตามประสา ก่อนจะออกไปแอบอยู่ในรถซึ่งสตาร์ทรออยู่นอกม่านรูด ใส่หูฟังเตรียมพร้อม บนตักก็กางคอมพิวเตอร์รอเชื่อมต่อกับกล้องในห้อง ตั้งเวลาเตรียมอัดเป็นของกำนัลให้แก่ควีน ส่วนที่เหลือก็แค่รอให้สมศักดิ์มาติดกับ
ผมทำให้บอสผิดหวังไม่ได้ และก็หวังว่ามึงจะไม่ทำให้กูผิดหวังนะ
ใบปอ <3
-------
เบอร์หนึ่งแลสมเป็นบิชอปมาก โอ๊ย ไม่ได้คิง ขอคนนี้ก็ยังดีค่ะ ไม่รู้ว่าคนอ่านชอบตอนนี้กันมั้ย เพราะบางคนแอบเกลียดกระต่าย และเบอร์หนึ่งค่อนข้างผิดมาดเวลาอยู่กับน้องนิลมาก แต่นี่เป็นคาเรคเตอร์ที่วางไว้แต่แรกนะคะ มีแอบหลุดออกมาบ่อยๆ ให้พอจับผิดบ้าง แค่อันนี้คือเผยเต็มๆ เลย แหม...บิชอปอายุน้อยที่สุดจะใสๆ ซื่อๆ ได้ยังไง อิอิ
ปล.อ่านแล้วเป็นยังไงบอกกันด้วยนะคะ จะได้เอาไปพิจารณาแต่งคู่นี้ในอนาคตต่อไป
ส่วนตอนหน้า...กลับสู่พี่คิงน้องนิลค่ะ!
เพจนักเขียนที่ไม่ได้พระเอกเอาพระรอง(ของ)รองก็ยังดี
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1349785 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก