Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร By Bboyseries
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร By Bboyseries  (อ่าน 573745 ครั้ง)

jurassic

  • บุคคลทั่วไป

benxine

  • บุคคลทั่วไป
------




อย่ามาทำไรพี่ตฤณนะ




-------




นังเอสสสสส

ออฟไลน์ dahlia

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +695/-4
มาต่อแล้ว  ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพสต์นะคะ

[D]a[D]a [T]oo[N]

  • บุคคลทั่วไป
สงสัยต้องเอาใจช่วยอีกแล้วอ่ะสิ

Black Angel

  • บุคคลทั่วไป
มาต่อแล้ว แต่รอตอนต่อไปว่าจะมีมหกรรมตบกลุ่มอีกหรือเปล่า

tsuya

  • บุคคลทั่วไป
ดีใจๆ ดีกันซะที    :m1: :m1:



แต่ก็เกือบจะสงสารภูมิอะนะ อิอิ

ออฟไลน์ tatum1234

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-1

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
ตามต่อกันเลยคับ...........


เตชสิทธิ์รีบ โทรศัพท์หาณิชาตั้งแต่ตอนเช้าเพื่อถามถึงความคืบหน้าเรื่องที่พ่อของเจ้าตัว จะสืบหาตัวคนร้าย เด็กหนุ่มยอมบอกเรื่องจริงทุกอย่างเมื่อได้รับรู้ว่าวันนี้พ่อของฝ่ายนั้น เตรียมที่จะจับพิรุธภูมิในตอนที่เข้าไปทำงานจริงๆ

“ณิชาช่วยขอให้พ่อณิชายุติเรื่องนี้ได้มั๊ย”เด็กหนุ่มบอกออกไปในที่สุดถึงอีกจุดประสงค์หนึ่งที่อยากจะพูด

“ทำไมเหรอไต๋ อย่าบอกนะว่าที่ไต๋มาขอร้องณิชาแบบนี้ เพราะครูสอนพิเศษไต๋เป็นคนช่วยขอให้พูด”ณิชาเอ่ยแว้ดกลับไป สาวน้อยรับไม่ได้อย่างยิ่ง เมื่อได้รับรู้ว่าใครเป็นตัวการบงการเรื่องจับตัวเธอไป ถ้าคนที่คิดจะทำร้ายเธอเป็นเพียงพนักงานกระจอกๆคนหนึ่งในตึกที่ทำลงไปเพราะ เคืองแค้นที่มีเรื่องกับเธอแล้วโดนพ่อเอจัดการนั้นคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่นายนั่นเป็นถึงคนรักเก่าคนที่แย่งเอาหัวใจเด็กหนุ่มที่โทรหาเธอตอนนี้ ไป โอ้ย ไม่ใช่เทพีสันติภาพนี่ ถึงจะยอมอภัยกันให้ง่ายๆ ยังทำใจไม่ได้นักหรอกที่จะญาติดีกับยัยเกย์นั่น

“พี่ตฤณเขาไม่ได้ขอ แต่ไต๋พูดเอง”เตชสิทธิ์อธิบาย นึกแล้วว่าเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ แต่เด็กหนุ่มก็เตรียมรับมือมาอย่างดีแล้วจึงค่อยๆอธิบายเหตุผลร้อยแปดต่างๆ นาๆเพื่อดึงให้เด็กสาวที่ตนเคยคบเห็นคล้อยตามไปกับตัวเอง เปล่าหรอก เจตนาที่เด็กหนุ่มจำต้องหว่านล้อมไม่ใช่เพราะต้องการช่วยคนที่ตนยังนึกไม่ ชอบหน้าอย่างนายภูมินั่นโดยตรง นายนั่นก็แค่ได้ผลพลอยได้ไปก็แค่นั้น แต่จุดประสงค์หลักจริงๆที่ต้องทำแบบนี้ก็เพราะเขาต้องการให้คุณหนูจอมวีนอ ย่างณิชา เปิดอกเปิดใจยอมรับในตัวตนของอาจารย์สอนพิเศษตนต่างหาก คนดีๆอย่างกัณตินันท์ไม่สมควรที่จะมีคนเกลียด เขาเคยบอกกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้คนๆนี้โดนคำครหาจากคนรอบข้างใน การที่จะมาคบกับเขา เขาก็ต้องทำ

“อันที่จริงไต๋ก็อยากให้คนที่มันมีความคิดเลวๆโดนลงโทษนะณิชา แต่ในเมื่อพี่ตฤณยอมกล่อมให้เขากลับใจได้ทันเวลาก่อนที่ณิชาจะโดนทำร้าย เราก็น่าจะให้โอกาสเขานะ”เด็กหนุ่มเอ่ยต่อไปเมื่ออธิบายเหตุผลจนจบ

“บอกตรงๆว่าถ้าเขาไม่ได้เกี่ยวพันกับครูสอนพิเศษของไต๋ ณิชาก็อาจจะยอมให้เรื่องมันเงียบไปเลยก็ได้”

“ทำไมเหรอ ณิชาไม่ชอบพี่ตฤณเหรอ”

“เขาแย่งไต๋ไปจากณิชานะ”

“อย่ามองพี่ตฤณแบบนั้นเลยนะณิชา พี่ตฤณเขาเป็นผู้ชายเหมือนไต๋นะ เขาจะแย่งไต๋ไปจากณิชาได้ไง ถ้า เอ่อ ไต๋ไม่เต็มใจไปเอง”

“นี่ ไต๋กล้าพูดแบบนี้กับณิชาเหรอ”

“นี่ไม่ใช่ประเด็นที่เราจะมาคุยกันเลยนะณิชา เถอะนะ ไต๋ขอให้ณิชาทำอย่างที่ไต๋บอกซักครั้งเถอะ รีบไปบอกพ่อณิชาให้ยกเลิกที่จะสืบสาวเรื่องราวอะไรจากนายภูมินั่นเถอะ ก่อนที่พ่อณิชาจะไปที่ตึก แล้วไปเจอกับนายนั่นน่ะ”

“เหตุผลร้อยแปดที่ไต๋พูดมา ณิชายังฟังไม่ขึ้นเลยว่าน่าจะช่วยให้นายนั่นพ้นผิด”

“ก็เพราะณิชายังยึดติดว่าเขาเป็นแฟนเก่าพี่ตฤณอยู่ใช่มั๊ยล่ะ”

“ใช่ ณิชายอมรับ”

“ฟังนะณิชา พี่ตฤณเขาก็รู้นะว่าณิชาไม่ค่อยชอบหน้าเขาเท่าไหร่ แต่ทำไมเขายังอยากช่วยณิชาล่ะ ทั้งๆที่เขาเองก็สามารถยั่วยุหรือส่งเสริมคนรักเก่าให้รีบๆสั่งไอ้พวกวาย ร้ายจัดการกับณิชา”

“ไต๋กำลังจะบอกว่าอาจารย์ของไต๋เป็นคนดีเหลือล้นงั้นสิ”

“ก็ทำนองนั้นแหละ ไต๋เองก็ไม่เคยชอบขี้หน้าเขา แต่ทำไมตอนนี้ไต๋กลับนึกชอบเขาขึ้นมาล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเป็นเป็นคนดี ไต๋เป็นผู้ชายนะณิชา ผู้ชายที่ยังรักผู้หญิงอยู่ แต่คนหนึ่งคนที่เป็นผู้ชายเหมือนกับไต๋ เขาทำให้ไต๋รักเขาได้ ณิชาก็คงจะคิดเองได้นะว่าทำไม เพราะไต๋เชื่อว่าณิชาก็พอ จะรู้จักนิสัยไต๋ดี”

เงียบ ไม่มีเสียงโต้ตอบกลับมาจากฝ่ายหญิง เด็กหนุ่มแอบลุ้นอยู่ในใจ ถ้าการหว่านล้อมคุณหนูจอมวีนครั้งนี้สำเร็จ เขาก็คงจะสามารถพูดได้เต็มปากว่าได้ทำอะไรเพื่อปกป้องคนดีหนึ่งคนที่ทำเพื่อ เขามาตลอดแล้ว

“เอาไว้ณิชาจะบอกพ่อให้แล้วกัน”เสียงปลายสายตอบออกมาในที่สุดก่อนที่เจ้าตัวจะวางสายทิ้งไป เด็กหนุ่มลอบถอนหายใจอย่างยินดีหน่อยๆ
.
.
.


ภูมิไม่สามารถเข้ามาทำงานได้ ชายหนุ่มขอใช้สิทธิ์ลาป่วยต่อไปอีกหลายวัน ทางบริษัทได้รายงานไปยังเจ้าของตึกทั้งหมด และก็คาดการณ์ต่างๆนาๆว่าฝ่ายนั้นจะเคืองโกรธ แต่แล้วหลายฝ่ายต่างก็แปลกใจที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฝ่ายนั้นบอกแต่เพียง ช่างเถอะ นายภูมินั่น ไม่มีความสำคัญอะไรอีกแล้ว
.
.
.
.
.
ณิชารายงานผลงานของตัวเองต่อคนที่ขอร้องตนเมื่อช่วงเช้าในตอนพักกลางวัน เด็กสาวบอกอ้อนวอนพ่อตนจนสำเร็จว่าจะไม่สืบสาวหาตัวคนร้ายอีกต่อไป

“แล้วอย่างนี้จะถอนแจ้งความได้มั๊ยอ่ะ”คนได้รับรายงานอดถามไม่ได้ เพราะต้องการรับรู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงได้อย่างแน่ชัดหรือไม่ เพื่อที่ตนจะสามารถพูดได้เต็มปากว่าได้คลี่คลายปัญหาให้กัณตินันท์ได้แล้ว

“ไม่รู้สิ ณิชาไม่ได้ถามพ่อ เพราะแค่อ้อนวอนให้เขาเลิกที่จะสืบหาเบาะแส พ่อก็มองณิชาแปลกๆแล้ว”เด็กสาวเอ่ยตอบ ก่อนจะยอมเปิดใจพูดว่าลองมานึกทบทวนเรื่องราวอีกที กัณตินันท์ก็ทำเพื่อตนจริงๆ ทั้งๆที่คงรับรู้มาตลอดว่าตนไม่ชอบหน้าซักเท่าไหร่

“บอกแล้ว คุณครูของไต๋เป็นคนดี”เตชสิทธิ์ได้ทีบอกด้วยรอยยิ้มร่าจนช่วยไม่ได้ที่จะโดนแขวะเล่นๆจากคนข้างๆ

“จ๊ะ หลงกันเหลือเกินนะ”

“โอ๋ๆๆ ณิชาก็เป็นคนดีเหมือนกัน อย่างอนสิ เดี๋ยวไม่สวยนะ”เด็กหนุ่มรีบเอ่ยเอาใจคนแขวะทันควัน

“ไม่ต้องมารีบชมเลยนะ ก็เอาเป็นว่าต่อไปณิชาจะญาติดีกับคุณครูของไต๋ก็แล้วกัน หาโอกาสให้เราเจอกันได้ก็ดีนะ ณิชาก็อยากขอโทษพี่เขาเหมือนกันตอนเหตุการณ์คราวโน้นที่เราเดินชนกันแล้วณิ ชาทำกิริยาไม่ดใส่พี่เขา”คุณหนูเอ่ยออกมาใหม่ พลางส่งรอยยิ้มให้คนข้างกายเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่เธอพูดมันออกมาจากใจจริง ข้างใน
.
.
.
.
.
.

เตชสิทธิ์จัดการโทรศัพท์หาภูมิในตอนเย็นขณะที่กำลังรอกัณตินันท์มารับ เด็กหนุ่มยังไม่ทราบความเป็นไปของฝ่ายนั้นจึงพูดหยั่งเชิงไปเรื่อยเปื่อยจน ได้รู้ว่าวันนี้เจ้าตัวไม่ได้ไปทำงาน

“หนีความผิดหรือเปล่าครับ”เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาตรงๆ เพื่อที่จะจัดการแก้แค้นคนๆนี้แทนอาจารย์สอนพิเศษในเหตุการณ์ที่เขายังฝังใจ มาโดยตลอด นายนี่อาจจะรอดพ้นความผิดที่ได้กระทำต่อณิชา แต่การกระทำน่าชิงชังที่ได้ทำกับกัณตินันท์ เขาไม่ปล่อยให้ลอยนวลไปได้หรอก ก็ในเมื่อโอกาสเอาคืนมันวิ่งเข้าหาขนาดนี้ เขาก็ต้องรีบคว้ามันมาเล่นงานเจ้าตัวให้ได้สิ

“ขะ ขะ ความผิดอะไร อย่ามาพูดมั่วๆนะ”เสียงฝ่ายนั้นตอบกลับมาอย่างตะกุกตะกัก ทำให้เด็กหนุ่มลอบยิ้มอย่างสาใจ ก่อนจะเริ่มเอ่ยตามแผนการณ์ต่อไป

“ทำอะไรเอาไว้ อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้นะพี่ภูมิ”

“นายพูดเรื่องอะไรนายไต๋ ฉันไปทำอะไรตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วทำไมวันนี้ไม่ไปทำงานล่ะครับ กลัวว่าจะโดนสอบสวนอะไรหรือเปล่า”

“นี่ นายอย่ามายียวนกับฉันนะ ที่ฉันไม่ไปทำงานเพราะฉันไม่สบาย”

“เหรอครับ ไม่สบายกาย หรือไม่สบายใจล่ะครับ”

“นี่ นายจะพูดอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า อย่ามายียวนกับฉัน”

“ท้ากันตรงๆแบบนี้ก็ดี จะบอกให้ก็ได้ว่าที่ผมโทรมาหาพี่วันนี้ก็เพราะ ผมรู้แล้วว่าพี่เป็นคนจ้างวานคนร้ายให้ไปดักฉุดณิชา”

“นะ นายพูดเรื่องอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง”

“อย่ามาทำปากแข็ง พี่ตฤณบอกเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างกับผมแล้ว”

“ไม่จริง ตฤณต้องไม่ทำแบบนั้น ตฤณต้องไม่หักหลังฉัน”

“อ้าว ยอมรับแล้วเหรอครับว่าทำจริงๆ”

“ฉันเปล่า ฉันไม่ได้ได้ทำ ไอ้เด็กเวร แกไปเชื่ออะไรกับคำพูดลมๆแล้งๆของอาจารย์ตุ๊ดแกหะ!!”

“พูดจาไม่เพราะเลยนะครับพี่ภูมิ ว้า สงสารพี่ตฤณจัง นี่น่ะเหรอคนที่เขาอยากช่วยให้พ้นผิด ดูคำที่มันเรียกลับหลังสิ”

“แกหมายความว่ายังไง”

“พี่ตฤณเขาไม่ได้หักหลังอะไรพี่หรอก ที่เขาบอกเรื่องนี้กับผม เพราะเขาต้องการให้ผมไปบอกให้ณิชาเลิกสืบหาคนร้ายซะ พี่ตฤณเขาดีกับพี่ขนาดนี้ ทั้งๆที่พี่ทำเลวกับเขาเอาไว้เยอะ ละอายแก่ใจบ้างไหมกับคำที่เรียกเขาเมื่อครู่”

“ฉะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉะ ฉันรู้ว่าตฤณเป็นคนดี แล้วนายล่ะไต๋ นายก็เป็นคนดีใช่มั๊ย นายจะช่วยพี่เรื่องนี้ใช่มั๊ย นายจอบอกกับคุณหนูนั่นให้เลิกสืบหาคนร้ายใช่มั๊ยไต๋ ใช่มั๊ย”

“กิ้งก่าเอ้ย ถึงคราวนี้เปลี่ยนสี เปลี่ยนพฤติกรรมขึ้นมาเลยนะ”

“นายจะด่าจะว่าพี่ยังไงก็ได้ไต๋ แต่นายต้องช่วยพี่นะ นายต้องช่วยพูดกับณิชาให้เลิกตามหาคนร้ายนะ”

“หมดกัน ภูวกฤษ ผู้โอหัง ผมจะช่วยพี่ก็ได้ แต่ผมมีข้อแลกเปลี่ยน”

“อะไร นายต้องการให้พี่ทำอะไร”

“ทำสิ่งที่พี่เคยบังคับคนอื่นทำน่ะแหละ เดี๋ยวเย็นนี้ผมกับพี่ตฤณจะไปหาพี่ เพื่อให้พี่ทำตามข้อเสนอของผม ถ้าพี่ไม่ทำ สาบานได้ว่าผมบอกให้ณิชาจับพี่เข้าคุกแน่”

“ก็ได้พี่จะรอ ตอนนี่พี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อแลกกับการพ้นผิด”

“ดี งั้นเดี๋ยวเจอกัน แค่นี้นะครับ”

เสียงสัญญาณขาดหายไปแล้ว ภูมิโยนโทรศัพท์ลงบนที่นอนก่อนจะนั่งกุมขมับ แล้วปล่อยอารมณ์ร้องไห้ออกมาด้วยแรงกดดันจากอารมณ์หลายๆอย่างที่ถาโถมเข้า สู่จิตใจ

ออฟไลน์ tatum1234

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-1
 :m13: :m13: :m13:ข้อเสอนอะไรน๊า แต่คงเด็ดแน่  :m32: :m32:

ออฟไลน์ MiTo™

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-1
ง่า

หวังว่าภูมิ คงไม่ชั่วขึ้นมาอีกนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ →Yakuza★

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1829
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-0
นาย เตชสิทธิ์ แค้นฝังหุ่นจริงๆ  :m29:


ออฟไลน์ j4c9y

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-7
สงสัยให้ไปกราบเท้านายตฤณแน่ๆเลย

เห้อ!

ไต๋นี่ก็ร้ายนะ

tsuya

  • บุคคลทั่วไป
เห็นด้วยๆ ต้องให้กราบเท้าแน่ๆ



แอบสะใจ  :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ kit

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-3

ขอบคุณนะคะ คุณ zandwizz ขอบคุณนะคะ คุณ Boy


aaron670826

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ A-ram 70

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 765
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
เรื่องราวกำลังไปได้ดีขออย่าให้มีอุปสรรคอีกเลย

 :bye2:

jeawsakon

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
ต่อกันเลยแล้วกันนะคับ

 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:

ทำไมถึงอยากจะไปหาภูมิขึ้นมาล่ะไต๋”กัณตินันท์เอ่ยถามลูกศิษย์ในตอนที่เจอหน้ากันแล้วฝ่ายนั้นชักชวนให้ไปหาคนรักเก่าของตนถึงที่พัก

“ก็ไปบอกข่าวดีกับเขาไงครับ เรื่องที่เขาพ้นผิดจากการเป็นคนร้าย”เตชสิทธิ์เอ่ยตอบคำถามอาจารย์หนุ่มผิด จากจุดประสงค์ของตนเอง เด็กหนุ่มได้คำตอบจากครูของตัวเองแล้วว่า คดีการกักขังหน่งเหนี่ยว และพาญิงไปเพื่อการอนาจารที่ฝ่ายพ่อของณิชาแจ้งความเอาไว้นั้นสามารถถอนการ ฟ้องร้องได้ เพราะเป็นคดีอาญาความผิดต่อสวนตัว ไม่ใช่คดีอาญาแผ่นดิน แต่เปล่าหรอก การไปหาคนพ้นผิดครั้งนี้ เขาไม่ได้ต้องการไปแจ้งข่าวดีอะไรทั้งสิ้น เขาไปเพียงเพราะต้องการให้ฝ่ายนั้นกระทำการบางอย่างที่เคยบังคับให้คนดี หนึ่งคนในสายตาเขาทำ

“พี่โทรศัพท์ไปบอกเขาเองก็ได้ ไม่ต้องไปเจอหน้ากันหรอก เดี๋ยวจะพาลมีเรื่องมีราวกันขึ้นมาอีก”กัณตินันท์บอกปัด เพราะยังไม่ไว้ใจว่าลูกศิษย์ตนจะญาติดีต่อคนรักเก่าตนขึ้นมาจริงๆ

“เถอะน่าพี่ ไปเจอหน้ากันจะได้เคลียร์เรื่องราวต่างๆที่มันคาราคาซังกันอยู่ให้จบสิ้นไปซะที”เตชสิทธิ์เอ่ยรั้น

“จะต้องเคลียร์อะไร มันไม่เห็นมีอะไรที่จะต้องเคลียร์เลย”

“มีสิ ผมบอกพี่แล้วไง ว่าผมจะจัดการกับคนรักเก่าของพี่ในแบบวิธีของผม เพื่อแลกกับการที่เขาพ้นผิดในการทำสิ่งชั่วช้า”

“นายจะทำอะไรภูมิ”

“ผมไม่ฆ่า ไม่แกงเขาหรอกน่า อยากรู้ก็ไปหาเขาซะทีสิ”ถึงตอนนี้อาจารย์หนุ่มยอมตกลง เพราะด้วยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าลูกศิษย์ตนจะทำอะไรกับคนรักเก่าของตน
.
.


ภูมิถูกเตชสิทธิ์โทรศัพท์ตามตัวให้ลงมาข้างล่าง ชายหนุ่มนึกหนักใจขึ้นมา เพราะไม่ใคร่อยากที่จะออกไปสู้หน้าใครๆตอนนี้ได้นัก ก็เพราะจากรอยช้ำบวมที่ใบหน้าจากการที่โดนกฤตภาษทำร้ายนั่นเองที่ทำให้เขา ต้องอาย

“เอาเถอะ เรื่องราวมันจะได้จบๆไปซะที”ชายหนุ่มบอกตัวเองในตอนส่องกระจกดูเงาสะท้อนใบหน้าที่น่าสมเพชของตัวเอง
.
.
.
.
“ภูมิ ภูมิเป็นอะไร หน้าภูมิไปโดนอะไรมา”กัณตินันท์วิ่งตรงเข้าไปถามไถ่คนรักเก่าในทันทีตอนที่ เห็นเจ้าตัวเดินโผล่หน้ามาให้เห็น ชายหนุ่มตกใจอย่างถึงที่สุดเมื่อเห็นรอยช้ำตามใบหน้าของฝ่ายนั้น

“คนมันท่าทางศัตรูจะเยอะก็งี้แหละพี่ตฤณ อย่าไปใส่ใจอะไรนักเลย”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นบ้างอย่างไม่สะท้านในสิ่งที่เห็น ภาพการกระทำ และคำพูดต่างๆที่คนหน้าช้ำเคยทำให้เจ็บใจ มันยังฝังแน่นอยู่ในความทรงจำเขาอยู่

“ไม่เอาน่าไต๋ อะไรที่แล้วก็ให้แล้วกันไปสิ”กัณตินันท์หันมาดุลูกศิษย์ตน ก่อนจะหันมาถามไถ่ถึงสาเหตุที่คนรักเก่าต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้

“ช่างมันเถอะตฤณ ภูมิสมควรโดนแบบนี้อยู่แล้ว เขาเรียกว่ากรรมมันตามสนองไงล่ะ”ภูมิบอกปัดไม่ยอมบอกความจริง ใช่ว่าเขาจะยอมอโหสิให้คู่ขาเก่าอย่างกฤตภาษง่ายๆหรอก มีโอกาสเมื่อไหร่ เขาจะเอาคืนให้อย่างสาสมกับที่มันทำกับเขาเลยเช่นกัน

“คนเราอ่ะน่ะ ทำชั่วอะไรไว้ก็มักจะได้อย่างนั้น”เตสิทธิ์เอ่ยขึ้นอีก ก่อนที่จะเดินไปคว้าตัวคนของตนให้ออกมาจากการใกล้ชิดตัวคนรักเก่า

“ผมชวนพี่มาที่นี่ ไม่ใช่ให้พี่มายืนเห็นอกเห็นใจคนรักเก่าของพี่นะพี่ตฤณ”เด็กหนุ่มเอ่ยว่าคนที่ตนคว้าตัวมาเสียงเข้ม

“ท่าทางเขามีปัญหาที่อยากจะเคลียร์กับภูมินะตฤณ”ภูมิเอ่ยขึ้น เมื่อสังเกตดูท่าทีเด็กหนุ่มคนที่ตนเคยหลงรัก ก่อนที่จะพยายามตัดใจเพราะหมดหวังที่จะได้ครอบครองเจ้าตัว ไม่ว่าจะกาย หรือหัวใจ

“มันต้องมีสิ ไม่มีผมไม่เสียเวลามาที่นี่หรอก”เตสิทธ์เอ่ยบอก ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคนที่ตนต้องการมาทวงศักดิ์ศรีความเป็นคนคืนให้อาจารย์ ของตน

“จำได้ใช่มั๊ยที่เราคุยกันทางโทรศัพท์”เด็กหนุ่มเอ่ยบอกกับฝ่ายนั้น กัณตินันท์ที่ยืนฟังอยู่นึกสงสัยขึ้นจึงถาม

“นายโทรมาหาภูมิก่อนหน้านี้แล้วหรือไต๋”

“ใช่ตฤณ ไต๋เขาโทรมาหาภูมิแล้ว”เป็นภูมิที่เอ่ยให้คำตอบ ก่อนเจ้าตัวจะสาธยายเรื่องราวที่ได้คุยกันผ่านทางโทณศัพท์กับเด็กหนุ่มตรง หน้าให้คนตั้งคำถามฟัง

“นายจะให้ภูมิทำอะไรไต๋”อาจารย์หนุ่มเอ่ยถามลูกศิษย์ตน เมื่อรับฟังเรื่องราวจนจบ

“ถ้าเขาอยากเป็นอิสระ พ้นความผิด เขาก็ต้องยอมแลกกับศักดิ์ศรีตัวเองอย่างที่เคยบังคับคนอื่นไงพี่ตฤณ”เตช สิทธิ์เอ่ยตอบเยาะๆ แต่สายตาที่จ้องมองคนที่ตนต้องการศักดิ์ศรีแข็งกร้าว

“นายจะให้ฉันทำอะไร บอกมาเลยดีกว่า”ภูมิเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

“พี่ต้องนั่งลงก้มกราบเท้าพี่ตฤณอย่างที่พี่เคยบังคับให้พี่ตฤณทำกับพี่ ไงล่ะ!!”เตชสิทธิ์เอ่ยบอกเสียงดังฟังชัด คนสองคนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับอึ้งไปในทันที ไม่น่าเชื่อว่าเด็กหนุ่มอย่างเตชสิทธิ์จะยังคงจำเอาเหตุการณ์คราวนั้นเอาไว้ รอวันทวงคืน

“ไม่เอาไต๋ พี่ไม่อยากให้ใครมากราบแทบเท้าพี่ตอนนี้หรอกนะ”คนเป็นครูรีบเอ่ยท้วงลูกศิษย์

“ทำไมล่ะพี่ตฤณ นายนี่เคยบังคับให้พี่ทำ เขาก็ต้องได้รับผลตอบแทนคืนแบบนี้แหละ ผมว่ามันคุ้มเกินคุ้มเสียอีกนะ กับการที่เขาจะได้ไม่ต้องไปนอนในคุกน่ะ”ลูกศิษย์เอ่ยค้านกลับ นึกเอาไว้แล้วเชียวว่าฝ่ายที่ตนต้องการทวงศักดิ์ศรีคืนให้ต้องไม่ยอม

“นี่ถ้าพี่รู้ซักนิดว่านายจะเอาเรื่องณิชามาแก้เกมภูมิแบบนี้ พี่จะไม่บอกความจริงนายเลยไต๋”กัณตินันท์เอ่ยว่าอย่างเสียความรู้สึก ก็รู้ว่าลูกศิษย์หวังดีกับตน แต่ทำไมจะต้องเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ ทั้งๆก็เห็นอยู่ว่าสภาพคนรักเก่าตนตอนนี้ก็สะบัสะบอมพอตัวแล้ว

“ทำไม ตัดเยื่อใยยังไม่ขาดจากมันเลยใช่มั๊ย ถึงต้องคอยปกป้องมันอยู่อีก”เตชสิทธืโต้กลับอย่างนึกโมโหเช่นกัน ภูมิที่ยืนดูสถานการณ์อยู่เริ่มรู้สึกไม่ดีที่เห็นสองคนทะเลาะกันเพราะตน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาอาจจะสาแก่ใจ แต่ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกเห็นใจทั้งสองฝ่ายที่โต้แย้งกันในเหตุผลของตัวเอง

“ไม่ต้องทะเลาะกันหรอก ไต๋ พี่ยอมทำตามข้อเสนอของนาย ไม่ใช่เพราะว่พี่กลัวจะโนจับจนหัวหดหรอกนะ ถึงตอนนี้ พี่ทำใจเอาไว้แล้วว่ายังไงวะพี่ก็คงหนีความผิดในสิ่งที่พี่ก่อไม่พ้น ถึงพี่จะก้มกราบเท้าตฤณอย่างที่นายต้องการ แล้วนายจะเอาตำรวจมาลากคอพี่เข้าคุกเข้าตะรางตอนนี้พี่ก็ไม่โกรธนายหรอกนะ เพราะพี่เองก้อยากจะขอโทษตฤณ ในทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ได้ทำร้ายจิตใจและร่างกายเขาเช่นกัน”ชายหนุ่มเอ่ย แทรกขึ้น ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคนรักเก่าที่ยืนมึนอยู่กับสถานการณ์

“ไม่เอาภูมิ อย่าทำแบบนั้นนะ ตฤณขอร้อง”กัณตินันท์รีบเอ่ยค้านขึ้น เมื่อเห็นคนรักเก่าคุกเข่าลงต่อหน้าตนเองแล้ว ชายหนุ่มทำทีจะคว้าตัวฝ่ายนั้นให้ยืนขึ้น แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงตวาดมาจากลูกศิษย์ตน

“ถ้าพี่ไม่ยอมให้เขากราบเท้าพี่แล้วเอ่ยคำขอโทษกับพี่ เราขาดกันพี่ตฤณ!!”

กัณตินันท์ชะงักการกระทำค้างไว้ ชายหนุ่มมองสบตาลูกศิษย์แล้วก้มมองแววตาคนรักเก่า

“นี่ไม่ใช่การบังคับตฤณ แต่ภูมิเต็มใจ อย่าให้ภูมิต้องเป็นต้นเหตุให้ตฤณกับลุกศิษย์บาดหมางกันเลยนะ”เสียงคนรัก เก่าเอ่ยบอก ชายหนุ่มรู้สึกสะท้านในใจอย่างประหลาดต่อการสำนึกในความผิดของตัวเองของฝ่าย นั้น ในนาทีที่เจ้าตัวก้มลงกราบแทบเท้า จึงไม่แปลกเลยที่น้ำตาชายหนุ่มจะไหลรื้นลงอาบแก้ม

“ทุกๆเรื่องที่ผ่านมาที่ภูมิทำไม่ดีกับตฤณ ภูมิขอโทษนะ ภูมิขอโทษ”ฝ่ายที่ก้มกราบเองก้เอ่ยน้ำเสียงปนสะอื้นออกมาเช่นกัน ชายหนุ่มจึงรีบนั่งลงคว้าเจ้าตัวเข้ามากอดปลอบประโลมเอ่ยยกโทษให้

“ตฤณยกโทษให้ภูมิ ตฤณจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของภูมิ เราจะยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ตฤณสัญญา ตฤณสัญญา”ชายหนุ่มเอ่ยออกไปทั้งน้ำตาไม่ต่างกัน อีกคนที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่บอกกับตัวเองไม่ถูกนักว่ากำลังรู้สึกเช่นไรกับ ภาพที่เห็น ไม่ได้โกรธ ไม่ได้หึงที่เห็นคนสองคนกอดกัน ไม่ได้สะใจ หรือพอใจในความพ่ายแพ้ของคนที่ตนนึกชิงชังมานาน เด็กหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วรีบเดินหนีจากที่ตรงนั้นไปโดยเร็ว
.
.
.
.
.
.
ลมกลางคืนหอบพัดความเย็นมากระทบร่างเป็นระยะๆ หนุ่มน้อยยืนถอนหายใจอย่างคนที่กำลังสับสนใจความคิดของตัวเอง ร่างสูงสะดุ้งหน่อยๆเมื่อมีหนึ่งมือยื่นมาสัมผัสที่ไหล่ทางด้านหลัง

“พี่ตฤณ”เด็กหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อเจ้าของมือนั่นตอนหันมาเห็นเจ้าตัว

“อืม พี่เอง กลับบ้านกันเถอะ มืดแล้ว”กัณตินันท์เอ่ยรับ ก่อนจะชวนให้ลูกศิษย์ตนกลับบ้าน

“พี่เข้าใจผมใช่มั๊ยพี่ตฤณ ที่ผมทำลงไป ผมทำเพื่อพี่นะ”เตสิทธิ์ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธต่อคำชวน เด็กหนุ่มเลี่ยงเอ่ยถามความรู้สึกของคนที่ตนเรียกศักดิ์ศรีคืนกลับให้จาก เหตุการณ์เมื่อครู่

“พี่เข้าใจนายตลอดแหละอย่าคิดมากเลย พี่ขอโทษนายด้วยละกัน ถ้าคำพูดของพี่ทำนายไม่สบายใจ”

“ต่อไป เราคงจะไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกันอีกแล้วใช่มั๊ยครับ ผมอยากให้เราสองคนอยู่กันไปอย่างราบรื่นจังเลย”ถึงตอนนี้อีกคนที่ได้ฟัง ประโยคเมื่อครู่ถึงกับถอนหายใจ ชายหนุ่มได้อยู่พูดคุยกับคนรักเก่าอยู่ซักระยะหนึ่งก่อนที่จะตามลูกศิษย์ออก มา ในช่วงเวลาที่ได้คุยกันนั้น เขาก็ได้รับรู้ว่าสาเหตุที่ฝ่ายนั้นใบหน้าช้ำบวมเพราะฝีมือใคร เขาเองก็จึงเปิดใจพูดว่าพอจะมีปัญหากับคนอย่างกฤตภาสเช่นกัน

“ทำไมพี่ต้องถอนหายใจด้วยล่ะพี่ตฤณ”เตชสิทธิ์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นอาการคนข้างกาย

“ไม่รู้สิไต๋ เมื่อครู่ที่พี่อยู่คุยกับภูมิ ภูมิเขาบอกพี่แล้วว่าพี่เอสของนายเป็นคนพาพวกไปรุมทำร้ายเขาเมื่อคืนเพราะมี เรื่องบาดหมางใจกันอยู่หลายเรื่อง พี่ก็เลยบอกกับเขาไปว่าพี่เองก็พอจะมีปัญหากับนายเอสนั่นอยู่บ้าง ภูมิเขาเตือนให้พี่ระวังตัวเพราะเชื่อว่าตามนิสัยแล้ว นายเอสคงจะตามราวีพี่เป็นแน่”

“เฮ้อ ผมก็มัวแต่คิดถึงเรื่องแฟนเก่าพี่ จนลืมคู่ปรับตัวใหญ่ของเราไปซะงั้น”คนรับรู้เรื่องราวเอ่ยบอกติดตลก ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือคนหนักใจแล้วบอก

“ไม่ต้องกลัวนะพี่ตฤณ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพี่ได้หรอก”

“โอเค พี่เชื่อใจนาย”อาจารย์หนุ่มเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม จากเหตุการณ์วันนี้ที่ลูกศิษย์คนนี้ได้ทำหลายๆอย่างเพื่อเขา ทั้งเคลียร์เรื่องของคุณหนูณิชาให้ และก็เรื่องที่เรียกศักดิ์ศรีให้เขากลับมาเมื่อครู่ มันทำให้เขารู้สึกรักเด็กคนนี้ขึ้นมาได้อย่างเต็มหัวใจ


เอาเป็นว่า ถ้าได้ถึง 10 รี จะมาต่อให้อีกเนอะ........... :m20: :m20: :m20: :m20:

ไปแระค๊าบ.......

ปล. ขอบคุณพี่บอยไว้ ณ ที่นี่ด้วยครับ.......

nanalonely

  • บุคคลทั่วไป
 :oni2:อาร์ท


แล้วไปอ่านก่อน


 :oni1: :oni1:

katalina

  • บุคคลทั่วไป
มาจิ้ม มาจิ้ม คร๊าบบบ
 :m1:
รักคนแต่ง&คนโพสต์ครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






chatnaha

  • บุคคลทั่วไป

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
นังภูมินี่โดนเวรกรรมยุคดิจิตอลเอาคืนเร็วมาก
เหลือนังเอสอีกคน ชีจะทำเ-ี้ยอะไรอีก

ช่วยดันให้ครบ 10

joypluss

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
4 แล้วนะ อาร์ท ไม่ต้องถึง 10 ก็ได้นะ รีบมาต่อเถอะ  :L2: :bye2:

pupper

  • บุคคลทั่วไป
ตามอ่านมาตั้งนอนขอเปิดตัวสักทีนะครับ มาต่อเหอะครับ อยากอ่านแบบหวานๆอะ  หวังว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้วนะครับ หวั่นใจกับนายเอสจริงๆ
แต่จากนี้ไปจะมีนายไต๋ดูแล ตฤนคงไม่ต้องห่วงกังวลอะไรอีก :o8:

ออฟไลน์ ~@มาวินฮับ@~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
หวังว่าไต๋คงจะคอยปกป้องพี่ตฤณได้นะคับ คอยเอาใจช่วยไต๋สู้ๆๆๆ

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
 :เฮ้อ: ใจอ่อนอีกแระเรา ไปตามอ่านเลยก็แล้วกันคับ

แต่จะบอกว่า ตอนนี้ มันค้างนะ และมันก็แบบว่ามีฉาก.........  :m20: :m20: :m20:

 :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:

ในวันต่อมากฤต ภาสบอกกับเพื่อนๆว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องตามทวงแค้นคืนจากนังเกย์กุลสตรี ที่เขาตั้งสมญานามให้ ชายหนุ่มนัดแนะกับกลุ่มเพื่อนๆให้ไปช่วยดักเหยื่อรายนั้นตรงหน้าปากซอยบ้าน ของลูกศิษย์เจ้าตัว แต่คราวนี้หลายคนลงความเห็นว่าอย่าเพิ่งกระโตกกระตากออกไปเสนอหน้าตอนที่ หนุ่มน้อยหน้าหล่ออย่างเตชสิทธิ์ออกมาส่งครูของตนเอง เพราะจะพลาดการลากตัวยัยคุณครูนั่นมาตบล้างน้ำซะเปล่าๆ

“พวกแกรู้ได้ไงว่าไอ้ไต๋มันจะออกมาส่งครูของมัน”กฤตภาสเอ่ยแว้ดขึ้น ในใจก็พอจะรู้แหละว่าเรื่องมันต้องเป็นเช่นนั้น แต่อารมณ์หึงหวงในตัวเด็กหนุ่มนั้นยังคงมีติดตัวอยู่เลยเกิดอาการรับไม่ได้

“อีด...ก จากเหตุการณ์คราวก่อนที่เขาช่วยเหลือกันยิ่งกว่าโกโบริ กะ อังศุมาลิน มึงคิดว่าต่อไปเขาจะยอมห่างกันเรอะ”เพื่อนหนึ่งคนที่อยู่เหตุการณ์ฟาดกระจก เอ่ยขึ้นอย่างอดหมั่นไส้ ไม่ได้

“โอ้ย ยิ่งคิดถึงคราวนั้นกูยิ่งแค้น คราวนี้ล่ะมึงเอ้ย กูจะเล่นมันให้หนักกว่าไอ้ภูมินั่นเลย”คนรับไม่ได้เอ่ยขึ้นใหม่ ก่อนจะมองใบหน้าเพื่อนแต่ละคนด้วยแววตามาดหมาย ว่าพวกหล่อน อย่าทำงานฉันพลาดเป็นอันขาด!!
.
.
.
.
.
.
“ไม่ค้างกับผมจริงๆเหรอพี่ตฤณ”เตชสิทธิ์เอ่ยถามคุณครูของตัวเอง หลังจากที่การเรียนการสอนสิ้นสุดลง แล้วเห็นฝ่ายนั้นเก็บสัมภาระเตรียมที่จะกลับบ้าน

“ไม่มีเหตุผลที่พี่จะต้องค้างนี่ไต๋ ดึกก็ไม่ได้ดึกมาก ฝนเหรอก็ไม่ได้ตก รถเมล์เองก็ไม่ได้หยุดวิ่ง หรือแท็กซี่ก็ไม่ได้ประท้วงอะไรซักหน่อย”กัณตินันท์เอ่ยตอบอย่างอารมร์ดี ชายหนุ่มยกมือไปสัมผัสที่แก้มหนุ่มน้อยเบาๆ เมื่อเห็นฝ่ายนั้นชักสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก

“ไม่เอาน่า ตอนนี้ตั้งใจเรียนก่อนเถอะ อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องนั้นเลย”ชายหนุ่มเอ่ยบอก เมื่อพอจะรู้ความต้องการของเด็กหนุ่มวัยแตกพาน

“แต่พี่เลี่ยงผมมาหลายครั้งแล้วนะ”หนุ่มน้อยเอ่ยบอกตรงๆ คนฟังลอบถอนหายใจหน่อย ก่อนจะยอมเอ่ยขึ้น

“แต่พี่ไม่ค้างนะ”

“ถ้าพี่กลับบ้านไหว ผมก็ไม่ห้าม”ลูกศิษย์เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มใหม่ เมื่อพอจะเข้าใจคำพูดของคนเป็นอาจารย์ หนุ่มน้อยรีบรวบร่างนั้นเข้ามากอด ซุกไซร้ได้เพียงหน่อย จึงพาเจ้าตัวไปจัดการพิชิตอารมร์รักที่ห้องของตัวเอง
.
.
.
.
.
ที่หน้าปากซอย คนกลุ่มหนึ่งที่นั่งซุ่มอยู่ในรถเริ่งหงุดหงิด กระวนกระวาย เมื่อเห็นเวลาผ่านไปเนิ่นนานจนผิดสังเกต แต่ว่าร่างเหยื่อเงื้อมมือยังไม่โผล่ออกมาให้เห็น

“หรือพวกเขากำลังฟัดกันอยู่วะ”หนึ่งเสียงออกความคิดเห็น คนเป็นคนหัวหน้ากลุ่มถึงกับแว้ดขึ้น

“นี่ นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ต้องพูดก็ได้ อีเชี่ย”

“ต๊าย ตัวอิจฉารับไม่ได้ เชื่อสิ นานขนาดนี้ พวกมันสองคน ......กันชัวร์”อีกหนึ่งคนพูดขึ้นอีกด้วยภาษาอันหยาบคายที่สื่อให้เห็นภาพใน จินตนาการว่าลูกศิษย์หน้าหล่อ กับอาจารย์หนุ่มร่างบางกำลังกระการสิ่งใดต่อกัน

“อีพวกนี้นี่ กูให้มารอดักตบอีกัณตินันท์นั่นนะ ไม่ใช่มารุมจิกกูกัน โอ้ย เดี๋ยวกูก็ตบพวกมึงแทนซะนี่”คนโดนจิกขึ้นเสียงอย่างเหลืออด นั่นแหละ หลายคนจึงยอมนั่งนิ่งๆเพื่อรอเหยื่อต่อไป
.
.
.
.
.
เตชสิทธิ์ฟุบร่างเปลือยเปล่าของตนลงบนร่างเปลือยเปล่าของคนที่นอนอยู่ด้านล่าง หลังจากที่ได้เสร็จสมจากอารมณ์สวาทไปพร้อมๆกับฝ่ายนั้น
“มีความสุขมั๊ยพี่ตฤณ”เด็กหนุ่มเอ่ยถามข้างใบหูเจ้าตัว พลางซุกซน ด้วยการซุกไซร้ลงตามใบหูและซอกคออีกรอบ

“อืมม พอแล้วไต๋ นายเพิ่งเสร็จไปนะ”คนโดนไซร้ร้องบอกอู้อี้ แม้จะเสร็จสมอารมณ์รักไปแล้วเช่นกัน แต่ก็ยะงรู้สึกเสียวสะท้านไปตามรูขุมขน เมื่อโดนปลายลิ้นและริมฝีปากซุกไซร้อีกรอบ

“ก็พี่น่ารักนี่ครับ หอมไปทั้งตัวแบบนี้ ให้ทำกับพี่ทั้งคืนผมก็ยังไหว”หนุ่มน้อยเงยหน้าขึ้นบอกด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้มลงขบเน้นตรงเนินอกของคนร้องห้ามตนใหม่ จนฝ่ายนั้นต้องบิดกายเกร็งส่งเสียงครางออกมาเบาๆ และเมื่อทนความเซียวซ่านที่ได้รับใหม่อีกรอบไม่ไหว จึงได้จับใบหน้าลูกศิษย์หนุ่มขึ้นมาเพื่อจัดการปิดปากที่ซุกซนของเจ้าตัว ด้วยริมฝีปากตนเอง

ร่างสองร่างเริ่มกอดรัดกันนัวเนียใหม่ในตอนที่ต่างฝ่ายต่างบดขยี้ริม ฝีปากเข้าหากัน เสียงครางอู้อี้ดังอยู่ในลำคอทั้งสองคน เมื่อปลายลิ้นของทั้งสองต่างดุนดันพันกันอยู่อย่างไม่มีใครยอมใคร

“อาวว์พี่ตฤณ ผมเสียวจัง ผมรักพี่นะครับ”เตชสิทธิ์เอ่ยครางเผยความรู้สึกของตนเองในตอนที่ร่างกาย โดนพลิกให้มาอยู่ด้านล่าง แล้วคนที่ตนได้บอกรักได้จัดการโลมเลียร่างกายของตนใหม่ในทุกสัดส่วนจนเก็บ กลั้นอามรมณ์รักต่อไปไม่ไหว

กัณตินันท์ชะงักหน่อยๆกับคำว่ารักที่ลูกศิษย์เอ่ยบอกตน ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของคำพูด เจอแต่เพียงเจ้าตัวแอ่นกายนอนให้เขาจัดการซุกไซร้พลางหลับตาพริ้มด้วยท่าทาง ของคนมีความสุขเต็มที่

...พี่จะมอบความสุขให้นายอย่างเต็มที่ในช่วงเวลานี้นะไต๋ เพื่อชดเชยในช่วงเวลาที่นายเรียนจบคอร์สนี้จากพี่ แล้วนายอาจมีโลกใหม่ที่กว้างขึ้น และพี่ก็คงไม่ได้อยู่ในชีวิตของนายอีก...ชายหนุ่มเอ่ยคิดคำณึงในใจ ก่อนจะก้มลงมอบความสุขให้กับลูกศิษย์สุดที่รักได้อย่างเต็มความสามารถที่มี
.
.
.
.
“โอ้ย กูรอไม่ไหวแล้วนะ หรือวันนี้มันไม่มาสอน”กฤตภาษเอ่ยขึ้นอย่างเดือดดาลในตอนที่ใกล้จะหมดความอดทนในการรอเหยื่อฝ่ามือพิฆาต

“สงสัยพวกมันมีรอบสองกันว่ะ รอบแรกคงยังไม่หนำใจ อย่างว่าแหละ ข้าวใหม่ปลามัน”เสียงเพื่อเอ่ยแทรกขึ้นอีกตามประสา ก่อนที่จะจ๋อยลงไป เมื่อโดนตวาดกลับอย่างจริงๆจังๆ

“อีด...กนี่ ถ้ามึงยังพูดมากแบบนี้อีก กูถีบมึงลงจากรถกูจริงๆด้วย”

“โอ้ย ไม่ต้องขู่จะถีบเพื่อนตัวเองหรอกอีเอส โน่น คนที่มึงจะได้ถีบสมใจโผล่หน้าออกมาแล้ว”เสียงเพื่อนอีกหนึ่งคนเอ่ยขึ้นพลาง ชี้มือไปข้างหน้า กฤตภาษมองตามแล้วกระหยิ่มยิ้มอย่างดีใจ เมื่อเห็นร่างยัยเกย์กุลสตรี กำลังยืนพูดคุยท่าทางล่ำลากับลุกศิษย์หนุ่มสุดหล่อที่ออกมาส่ง

“ไม่ต้องรอจนพี่เรียกรถได้หรอกไต๋ ดึกมากแล้ว พี่ไม่เป็นไรหรอก กลับเข้าไปนอนเถอะ”กัณตินันท์เอ่ยบอกกับลูกศิษย์ในตอนที่เจ้าตัวทำท่าว่าจะ รอจนเขาเรียกรถเพื่อกลับบ้านได้

“ตัวเองพูดเองนะว่าดึก แล้วยังจะดันทะรังกลับบ้านอีก รู้งี้ เพิ่มรอบสามให้ก็ดี จะได้นอนหมดแรงอยู่ที่ห้องผม”เตชสิทธิ์เอ่ยบอก รู้สึกห่วงใยอาจารย์หนุ่มจนไม่กล้าที่จะทิ้งให้เจ้าตัวยืนรอเรียกรถคนเดียว

“พี่โตแล้วนะไต๋ ไม่ใช่เด็กๆ พี่ไม่เป็นไรหรอกน่า กลับเข้าบ้านไป ดึกแล้ว”คนเป็นครูยังคงเอ่ยไล่ลูกศิษย์ให้กลับเข้าไปพักผ่อนซะ เพราะดูท่าทางเจ้าตัวเนือยๆอยู่ ก็ไม่อยากแซวนักหรอกว่าใครกันแน่ที่หมดแรงจากเกมรักเมื่อครู่ แต่เห็นอาการแล้วก็อดไม่ได้

“ตาจะปิดอยู่แล้วน่ะ จะทำให้คนอื่นหมดแรง ตัวเองแหละกลับจะไม่รอด ไปเข้าบ้านไป ถึงบ้านแล้วพี่จะโทรหา”
คนถูกไล่นิ่งคิดอยู่อึดใจหนึ่ง เมื่อเห็นว่าตัวเองเพลียจริงๆ จึงยอมเชื่อฟัง แต่ก็อดที่จะเอ่ยสำทับก่อนไปไม่ได้ว่า

“กลับบ้านดีๆนะ ผมเป็นห่วง”

“จ๊ะ”กัณตินันท์ยิ้มรับคำอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะสะดุ้งหน่อยๆ เมื่อคนที่เอ่ยสำทับตนเมื่อครู่โน้มใบหน้าลงมาจุมพิตเข้าที่แก้มตน ก่อนจะรีบแจ้นขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจหนีเข้าซอยไป

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!! ไม่ไหวแล้ว ตากูร้อนมากตอนนี้ โอ้ยยย อีนังครูนั่นมันทำบุญด้วยอะไร ไอ้เด็กหน้าหล่อนั่นถึงได้ทำกับมันขนาดนั้น กรี๊ดดๆๆๆๆ”เสียงร้องวี้ดว้ายดังลั่นภายในรถที่ดักซุ่มรออยู่ กฤตภาษหูอื้อตาลายไปตั้งนานแล้วกับภาพที่เห็น จึงไม่ได้ใส่ใจกับสภาพแวดล้อมรอบตัวของเพื่อน ที่ต้อนนี้นั่งเขย่าตัวกันเต้นแร้งเต้นกาด้วยความริษยากัณตินันันท์

“กูทนไม่ไหวแล้ว อีนี่มันหยามหน้ากูมากๆ”เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีแข็งกร้าว ภาพบาดตาบาดใจที่เห็นเมื่อครู่ มันทำให้อารมณ์แค้นกระอักในอกแทบทะลุออกมาด้านนอก เด็กหนุ่มจัดการสตาร์ทเครื่องยนต์ แล้วขับพุ่งรถขู่ใจเข้าไปจอดเทียบคนที่ตนเคียดแค้นชิงชังในตอนที่ฝ่ายนั้น กำลังยืนรอเรียกรถอยู่

กัณตินันท์ตกใจตัวชาเมื่อเห็นและจำได้ว่ารถคันที่จอดเทียบตนเป็นรถใคร ชายหนุ่มถอยหลังออกมาหน่อยๆ มองซ้ายมองขวาเพื่อหาเพื่อนร่วมทาง แต่อนิจจา ดึกสงัดขนาดนี้ มีเข้าคนเดียวเท่านั้นที่ยืนอยู่ตรงนี้

“ไต๋”ชายหนุ่มเอ่ยครางชื่อลูกศิษย์ตัวเองออกมาเบาๆ เมื่อสังหรณ์ใจว่าตัวเองกำลังจะโดนอะไร ร่างทั้งร่างรีบหันกลับไปมองทางที่ลูกศิษย์หนุ่มน้อยได้ขับรถหายเข้าไป แต่ว่างเปล่า แม้แต่ไฟท้ายรถของฝ่ายนั้นตอนนี้ก็หายเข้าไปในความมืดแล้ว

“เพี๊ยะ!!”

“โอ้ยยย!”กัณตินันท์ร้องลั่นด้วยความเจ็บแสบตามใบหน้าในนาทีที่หันหน้า กลับมาทางเดิม แล้วโดนหนึ่งฝ่ามือตบสวนกลับ ซึ่งเขาเองยังไม่รู้ว่าเป็นฝ่ามือของใคร แล้วฝ่ายนั้นลงจากรถมาตอนไหน

“มานี่เลยอีด...ก หยามหน้ากูดีนัก วันนี้แหละกูจะตบให้รอยจมูกของเด็กกูหลุดจากหน้าเน่าๆของมึงให้ได้เชียว ”เป็นกฤตภาษนั่นเองที่เป็นเจ้าของฝ่ามือ เด็กหนุ่มรายนั้นรีบจิกรั้งเอาเส้นผมของคนที่ยังไม่ทันตั้งตัวเตรียมลากที่ จะเข้าไปในรถ

“โอ้ยย!! ปล่อยฉันนะ”กัณตินันท์ร้องลั่นด้วยความเจ็บ พลางรั้งกายตัวเองเอาไว้ไม่ไปตามทางที่ถูกฉุดไป กฤตภาษ เห้นท่าทีขัดขืนจึงเกิดเปลี่ยนใจผลักร่างบางทั้งร่างไปกระแทกกับฝากระโปรงรถ ตัวเองสุดแรง ก่อนจะปรี่เข้าไปเตรียมที่จะจัดการในตอนที่ฝ่ายนั้นกำลังพยายามช่วยเหลือตัว เอง
.
.
.
.
.
ให้เวลาหายใจให้ทั่วปอด แล้วตอนหน้า เรามา Non Stop รวดเดียวจบ จะไม่มีการทิ้งให้ค้างคาใจอีกต่อไปแล้ว (หรือเปล่า?)

อ่ะ สำหรับใครที่รอหนังสือเล่ม3 จนกว่าฟ้าจะมีเวลา / ไฟรัก เตรียมหยอดกระปุก จบจากเรื่องนี้แล้ว จะประกาศเปิดจองครับ

รักกันชอบกัน ก็อุดหนุนกันบ้างเน้อ เหอๆ (แอบขายของ อิอิ)
.
.
.
ส่วนอีหนึ่งความทรงจำที่กำลังจะกลับมา ก็รอลุ้นแล้วกันว่าจะเป็นเรื่องอะไร

ตอนนี้โปรเจคนิยาย มากมายหลายแสน ต้นฉบับเค้าโครงเรื่องชนกันแหลกแล้วตอนนี้ ไม่รู้จะหยิบจับอะไรมาเขียนก่อน

รักร้ายฯ ถาค 2 เอาใจคุณน้องกอล์ฟ พี่ก็ยังไม่ลืมนะ

โปรเจคเรื่องสั้น อันนี้ดองเค็มไว้นานมากๆๆ

นิยายรักแบบเน่าสุดขีด ไม่รู้มีใครจำได้บ้าง ว่าเคยโปรยบทนำไปบ้างแล้ว อยู่ในบอร์ดนี้แหละ หากันให้เจอเน้อ

อีกเรื่อง แหม เชือดเฉือนกันสุดฤทธิ์ ถ้าใครเคยดูละคร บัวปริ่มน้ำ แล้วชื่นชอบนี่ ถ้าเรื่องนี้ลงบอร์ดนี่ ขอบอกว่าห้ามพลาดด!!

แต่นั่นก็แค่โครงการอ่ะนะ แหะๆ ใครอยากอ่านแนวไหนก่อนลองเสนอมาละกันนะ แต่ที่แน่ๆ ตอนหน้า อย่ากระพริบตา เหอๆ บทสรุปสุดท้ายของ Loving Course มาแน่


ขอบคุณครับ

Boy

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
ง่าาาาาายังเหลือตัวร้ายอีกน่ะเนี่ยอ้ากกกกรอวันที่ทั้งคู่จะมีความสุข
อิอิรออ่านตอนต่อไปค้าบ

ออฟไลน์ →Yakuza★

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1829
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-0
กาซซซซซซซซซซซ  ขอบคุณคนแต่งงงงง *กระโดดกอด*

ไอ่ตุ๊ดขี้อิจฉานั้นมันน่าซัดด้วยไม้หน้าสามสเมชชิ่งจริงๆ

เอาลูกถีบทลวงไส้ไปกินซะเหอะแก๊!!!!  :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

mantdash

  • บุคคลทั่วไป
โอ้เนือ้เรื่องเข้มข้นมากมาย อิอิ  นายภูมิไม่รอดแน่ :oni2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด