ขอบคุณ พี่บอยด้วยนะครับ ที่อนุญาตให้นำเรื่องราวดีๆมาให้เพื่อนได้ติดตามอ่านกันนะ รักพี่บอยจัง
********************************************************************
ติดตามประกาศเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆนะครับ
http://thaiboylovestory.ueuo.com/webboard/index.php?topic=459.0ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://thaiboylovestory.ueuo.com/webboard/index.php?topic=459.0ภาพหนุ่มน้อยที่กำลังนั่งส่ายหัวช้าๆพลางหลับตาทำปากขมุบขมิบคล้ายๆบ่นอะไรซักอย่างอยู่ในสายตา กัณตินันท์ มาเกือบค่อนชั่วโมงแล้ว
“เตชสิทธิ์”ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อหนุ่มน้อยรายนั้น เมื่อคิดว่าจะไม่ทนมองภาพที่เคืองสายตานี้อีก
“เตชสิทธิ์”กัณตินันท์เอ่ยอีกรอบโดยเพิ่มระดับเสียงให้ดังกว่าเดิม เมื่อเสียงแรกของตนวูบหายไปในอากาศแบบไม่มีผลตอบรับใดๆกลับมา
“นายเตชสิทธิ์!!”ชื่อเดิมถูกเอ่ยขึ้นอีกเป็นครั้งที่สามด้วยน้ำเสียงกึ่งตวาดก่อนจะตามด้วยเสียงวัตถุบางอย่างกระทบโต๊ะดังปัง
เตชสิทธิ์หรือไต๋ลืมตาขึ้นมองที่มาของเสียง เด็กหนุ่มมองสบสายตาเจ้าของเสียงนั้นยิ้มเหยียดออกมาอย่างต้องการกวนประสาท
“สนใจฉันได้แล้วเหรอ”กัณตินันท์เอ่ยขึ้นอย่างไม่สนใจรอยยิ้มเหยียดนั้นเพราะเจอมาร่วมเดือนจนเกือบจะชิน
“ให้ฉันกลั้นใจตายยังง่ายกว่าให้สนใจคนแบบนาย”คนยิ้มเหยียดเอ่ยตอบอย่างไม่เกรง
“จะพูดจะจาอะไรก็ให้เกียรติกันบ้างนะ อย่างน้อยชั่วโมงนี้ตอนนี้ฉันก็อยู่ในฐานะอาจารย์สอนพิเศษเธอ”กัณตินันท์ข่มใจบอก แม้จะรู้สึกสุดทนอยู่บ้างกับสิ่งที่เด็กเมื่อวานซืนนี้ตอกกลับ
“อย่างนายมีเกียรติด้วยเหรอ ก็แค่พวกรับจ้างสอนแล้วสถาปนาตัวเอาเองว่าเป็นอาจารย์”เตชสิทธิ์ใส่อีกดอก คนได้ยินนึกอยากจะตายไปซะให้ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำเหล่านี้จะหลุดออกมาจากปากเด็กหนุ่มวัยสิบแปด
“ฉันจะถือว่าฉันไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูดวันนี้เตชสิทธิ์ ถ้าจะให้ดีฉันว่าเราเลิกคุยเรื่องไร้สาระกันดีกว่า ฉันมาที่นี่เพื่อมาสอนพิเศษเธอ แต่เวลาหนึ่งชั่วโมงที่ฉันเสียไป ฉันยังไม่ได้ทำหน้าที่ของฉันเลยซักวินาที ฉะนั้นจากนี้กรุณาอย่าทำกิริยาเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ตั้งใจฟังที่ฉันสอน อนุญาตให้ถามได้ถ้าสงสัย”อาจารย์จบใหม่เอ่ยตัดบท ให้ตายเถอะเอา งานสอนพิเศษชิ้นแรกของตัวเอง ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะออกมาในรูปแบบนี้
เด็กคนนี้ร้ายกาจกับเขาตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้จักกันในนามของอาจารย์กับลูกศิษย์!!
“โรงเรียนกวดวิชามีตั้งเยอะแยะทำไมแม่ไม่ให้ผมไปเรียน จ้างมาทำไมครูสอนพิสงพิเศษ ไม่เห็นจะเข้าท่าเลย”นั่นเป็นประโยคแรกที่ทำเอาเขาสะอึกหลังจากที่เขาแนะนำตัวเองเรียบร้อยต่อหน้าเด็กนี่
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะตาไต๋ ถ้าแกตั้งใจที่จะเรียนกวดวิชาจริงๆฉันจะดิ้นรนหาคนมาคุมแกโดยเฉพาะทำไม ฉันส่งแกไปเรียนกี่ที่แล้วแกลองนับบ้างไหม แล้วมีที่ไหนที่แกอยู่ทนบ้าง ต่อไปทุกเย็นแกกลับมาเรียนกับพี่ตฤณเขาที่บ้านนี่แหละ จะได้ใกล้หูใกล้ตาแม่ อีกไม่กี่เดือนก็จะเอ็นฯ ลำพังรอเอาเกรดเฉลี่ยแกเข้าช่วยให้เอ็นฯติดฉันว่ามันคงยากกว่างมเข็มในมหาสมุทร พี่ตฤณนี่แหละที่จะช่วยให้แกสอบได้ด้วยตัวเอง แกห้ามโยกโย้โยเยใดๆทั้งสิ้น ฉันปล่อยให้แกสนุกมานานแล้ว ลูกชายคนเดียวถ้าไม่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยดีๆอย่างลูกชายชาวบ้านชาวช่องคนอื่นเขาแล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถ้าแกเก่งอย่างตาเอสฉันจะไม่ห่วงเลย”
“แล้วทำไมแม่ไม่ให้พี่เอสเขามาสอนผมล่ะ ไปจ้างมาทำไมพวกรับจ้างสอนไก่กานี่”
“ตาไต๋ ขอโทษพี่ตฤณเขาเดี๋ยวนี้ ต่อไปเขาจะเป็นครูแกนะ”
“สอนตัวเองให้เป็นคนปกติเหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาก่อนเถอะค่อยคิดจะมาสอนคนอื่นนะ ไม่รู้ล่ะยังไงผมก็ไม่ยอมทนนั่งเรียนกับคนพวกนี้แน่ๆ ถ้าจะให้ผมเรียนที่บ้านแม่ก็วานให้พี่เอสมาสอนผมละกัน กับพวกรับจ้างสอนไปวันๆแบบนี้ผมไม่เอาด้วยหรอก”
“แกจะบ้าเหรอ ตาเอสเองยังเรียนไม่จบแล้วเขาจะมาสอนแกได้ไง”
“แล้วที่นั่งข้างแม่อยู่นั่นล่ะ ดูก็รู้ว่าเพิ่งจะจบมาจะมีปัญญาอะไรมาสอนผมได้มากว่า กไก่ ก กา”
“ปากเสียอีกแล้วนะตาไต๋ พี่ตฤณเขาจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมา พอใจหรือยังหะไอ้คุณชาย”
“เฮอะ ก็แค่เกียรตินิยม ไม่รู้ล่ะ ยังไงผมก็ไม่เรียน”
“ก็เอาสิ ถ้าแกยังดื้อแบบนี้อีก ฉันจะส่งแกให้ไปอยู่กับพ่อแกที่ใต้โน่น เอามั๊ยล่ะ”เงียบ!! นั่นเป็นดั่งคำประกาศิตที่สั่งปิดปากเด็กนี่ได้ในวันนั้น ก่อนที่เจ้าตัวจะยอมศิโรราบจำใจมาเป็นเด็กนักเรียนให้เขาได้ใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาสั่งสอน แต่คนมันรั้นวันแรกยังไง วันไหนๆมันก็ยังคงเป็นแบบนั้น หนทางการเป็นครูสอนพิเศษของเขาตะกุกตะกักตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่ได้เริ่มต้น เตชสิทธิ์ ไม่ยอมให้ความร่วมมือในการเรียนการสอนแม้ซักวินาที เด็กหยาบร้ายนี่เกือบจะทำให้เขาอารมณ์ขาดได้ก็หลายหน
“เธอจะเกลียดจะชังฉันด้วยเหตุผลใดก็ตามแต่เธอเถอะนะเตชสิทธิ์ แต่ขอร้องล่ะในชั่วโมงเรียน เธอช่วยทำตัวเป็นผู้รับสารที่ดีหน่อยได้มั๊ย ฉันรับงานนี้มาก็ใช่ว่าฉันจะรับแค่เงินอย่างเดียว ฉันอยากที่จะให้ลูกศิษย์คนแรกของฉันได้ดิบได้ดีเป็นที่เชิดหน้าชูตาของครอบครัวแค่นี้เธอทำไมได้หรือไง”เขาเคยเอ่ยประโยคกึ่งขอร้องนี้ออกไปในวันหนึ่งที่รู้สึกท้อเต็มทีแต่คำที่ถูกเอ่ยสวนกลับทำเอาน้ำตาเขาแทบไหลเอาง่ายๆ
“อยากให้ฉันได้หน้าหรือนายจะเอาหน้ากันแน่อย่าทำมาเป็นพูดดี นึกเหรอว่าฉันจะรู้ไม่ทัน” จากวันนั้นสงครามประสาทย่อยๆมักจะเกิดอยู่แทบทุกเย็นที่เขาต้องอยู่ประจันหน้ากับเจ้าตัว
**********************************************
มืดแล้ว กัณตินันท์เก็บของเตรียมที่จะกลับบ้าน ชายหนุ่มลอบถอนหายใจเมื่อชั่วโมงวุ่นวายผ่านไปอีกวัน เตชสิทธิ์จ้องที่จะเล่นสงครามกับเขาอย่างเดียวจนคงมองไม่เห็นว่าเขาเครียดขนาดไหนกับงานสอนเศษงานนี้ เขาก็แค่นักศึกษาจบใหม่ที่ลองประกาศสรรพคุณตัวเองไว้ในหนังสือรับสมัครงานทั่วไปเพื่อหวังที่จะลองก้าวมาสู่โลกของการเป็นผู้สอนดูบ้างหลังจากที่หน้าดำคร่ำเครียดกับตำราในฐานะผู้เรียนมานานหลายปี เขาจึงอยากให้งานชิ้นแรกไม่ใช่แค่ลมปากที่ตัวเองโม้ผ่านตัวอักษรออกไป จริงๆก็มีหลายที่ประกาศสอบเพื่อเข้าบรรจุเป็นข้าราชการเต็มขั้น แต่ชายหนุ่มเองยังอยากใช้ชีวิตแบบอิสระแบบนี้อยู่ เลยยังไม่ปักใจลงไปว่าจะลองลงสนามสอบที่ไหน
ห้องที่ใช้สอนเป็นห้องว่างที่ติดกับห้องนอนเตชสิทธิ์ กัณตินันท์อดไม่ได้ที่จะมองไปยังประตูห้องลูกศิษย์จอมรั้นเมื่อออกมาจากห้องของตน เออนะทำไมเขาต้องมองด้วยล่ะ น่าจะพาตัวเองออกไปให้พ้นๆจากตรงนี้ซะทีไม่ใช่เหรอ เพราะถ้าขืนเจอหน้าเจ้าของห้องอีกคงไม่วายได้สาดน้ำลายใส่กันแน่ๆ ยิ่งตอนนี้เขาได้ถอนหัวโขนการเป็นอาจารย์ออกไปแล้วด้วย ขนาดสวมหัวโขนบุคคลที่ควรเคารพยิ่งแล้วเด็กนั่นยังไม่เคยคิดเกรง แล้วถ้าเขายืนอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะปุถุชนทั่วไปแทบจะไม่ต้องคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากว่าจากนี้อีกซักสิบนาทีเขายังไม่หายหัวไป
ชายหนุ่มหมุนตัวเพื่อจะเดินลงไปชั้นล่างแต่ต้องพลันชะงักเมื่อมองเห็นบางอย่างวางบนพื้นปลายเท้า
“ใจคอจะไม่เอาไปทวนเลยใช่มั๊ยนายเตชสิทธิ์”เสียงเหนื่อยหน่ายดังลอดออกจากปากเมื่อมองเห็นชัดว่าสิ่งที่อยู่ปลายเท้าตอนนี้เป็นสมุดจดของลูกศิษย์จอมรั้น ชายหนุ่มก้มหยิบสมุดนั้นแล้วข่มใจเดินไปเคาะประตูห้องเพื่อเรียกเจ้าของออกมารับสิ่งที่พร่ำสอน เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับกลับออกมา คนเคาะลองจับที่ลูกบิด เสียงคลิ๊ก ดังเป็นสัญญาณว่าข้างไม่ได้ล็อคเอาไว้ คนจับถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตัดสินใจเปิดประตูนั่นเข้าไป
ชายหนุ่มยืนนิ่งงันไปชั่วครู่ เมื่อมองเห็นเจ้าของห้องกำลังเดินมาจากระเบียงด้านหลังแล้วในมือคีบบุหรี่มาด้วย ควันบุหรี่ยังโชยมาให้ได้กลิ่น แต่นั่นไม่เท่ากับเสียงที่ดังลั่นแหวกอากาศเข้ามาให้ได้ยิน
“เฮ้ยเข้ามาได้ไงวะสั..ว์เอ้ย”เตชสิทธิ์ตัวเย็นหน่อยๆที่เห็นว่ามีคนเห็นพฤติกรรมที่แม่ตนไม่ชอบจึงเผลอสบถเข้าใส่
“เธอดูดบุหรี่ด้วยเหรอ”กัณตินันท์ถาม ยอมรับว่าตกใจหน่อยๆปนแอบผิดหวังเล็กๆที่เห็นภาพไม่น่าดูแบบนี้ ไม่รู้สิ แม้เตชสิทธิ์จะดูหยาบร้ายยังไงเขายังพอรับได้มากกว่าที่เห็นเจ้าตัวยืนคีบบุหรี่อยู่แบบนี้
แล้วไงเด็กผู้ชายดูดบุหรี่แปลกตรงไหน อย่าเสือกไปบอกแม่ล่ะ ไม่งั้นฉันเอานายตายแน่”
“ไม่แปลกแล้วทำไมกลัวว่าแม่เธอจะรู้ล่ะ”
“เรื่องของฉันแล้วนี้เข้ามาทำไมเลิกสอนแล้วก็กลับไปสิ ไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาอยู่ในห้องโว้ย”
“ฉันก็ไม่อยากเข้ามานักหรอกนะ ถ้าไม่เห็นพฤติกรรมไม่เอาไหนของเธอ”
“หมายความว่าไง”
“จะหมายความว่าไงล่ะถ้าไม่ใช่ที่เธอทิ้งสิ่งที่ฉันสอนไว้ที่พื้นหน้าห้อง”
อ๋อ เรื่องแค่นี้ทำเอามาเป็นเอามาพูด ข้ออ้างล่ะมั้งคุณอาจารย์ จริงๆอยากแอบเข้ามาทำอะไรผมหรือเปล่า”
“นี่ เธอหมายความว่าไงพูดให้ดีๆนะ ฉันเป็นอาจารย์เธอนะอย่าลืมสิ”
“คำก็อาจารย์สองคำก็อาจารย์ นี่ถามจริงๆเถอะ นึกยังไงถึงเรียนมาด้านนี้ ทุกวันนี้ครูบาอาจารย์ที่เป็นเกย์เป็นตุ๊ดมันยังมีไม่พอในประเทศใช่มั๊ยถึงได้เสนอตัวเข้ามาเพิ่มอีกคน”
“นี่เธอกำลังดูถูกฉันอย่างร้ายกาจเลยนะเตชสิทธิ์”
“ดูถูกแล้วไง มีปัญหาอะไรเคลียร์กันได้ว่ะ”
ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเหลือขอแบบนี้ คนอะไรริเป็นนักเลงตั้งแต่เด็ก”
“ถึงจะเป็นนักเลงฉันก็เลือกคนที่จะพาลเข้าใส่โว้ย”
“แล้วไง เลือกคนพาลเข้าใส่ แล้วทำไมต้องมาลงที่ฉันล่ะ ฉันไปทำอะไรให้เธอตั้งแต่ตอนไหน”
“ก็ตอนนี้ไงที่นายเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตฉัน”
“วุ่นวายอะไร ฉันมามาเพื่อช่วยให้อนาคตเธอสดใส อย่างนี้เธอที่หาว่าฉันมาวุ่นวาย”
“ตลกล่ะคุณอาจารย์ มาช่วยให้อนาคตเธอสดใส โธ่เอ้ย ขนาดตัวเองยังเกิดมาวิปริตผิดเพศ แล้วจะมีปัญญาอะไรมาสั่งสอนคนอื่นได้ ทุเรศ”
“นี่มันจะมากไปแล้วนะเตชสิทธิ์ คำก็ดูถูก สองคำก็ดูถูก ฉันชักจะหมดความอดทนกับเธอแล้วนะ”
“ทำไม หมดความอดทนแล้วทำไม จะต่อยกะฉันเหรอ เอาสิมาเข้ามาเลยพ่อจะอัดให้น่วม มือ เท้า มันคันมานานแล้ว”เตชสิทธิ์ขึงขังเข้าใส่เมื่อเอ่ยจบ กัณตินันท์ถอยฉากหน่อยๆอย่างตกใจ เกิดมาไม่เคยเจออะไรเถื่อนๆแบบนี้เลยวางสีหน้าไม่ถูกนัก
“โธ่นึกว่าแน่ที่แท้ก็ปอดคราวหลังอย่าทำปากดีขอร้อง”
“เกิดมาฉันไม่เคยเจอนิสัยแย่อย่างเธอเลยให้ตายสิเตชสิทธิ์”
“เกิดมาฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะได้อยู่ร่วมหายใจกับพวกผิดเพศสองต่อสองแบบนี้เหมือนกัน ไป ออกไป ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”พูดจบเตชสิทธิ์ก็ยกมือขึ้นผลักอกคนตรงหน้าเมื่อตัวเองเดินเข้าไปจนถึงเจ้าตัว
“เตชสิทธิ์ฉันเป็นครูสอนพิเศษเธอนะ”กัณตินันท์ขึ้นเสียงหวังเพียงเพื่อจะปรามให้อีกฝ่ายสำนึกอะไรได้บ้างเมื่อร่างตนเซถลาน้อยๆ
ชายหนุ่มรู้สึกเสียใจเมื่อ เสียงและคำพูดของตนไม่ทำให้เตชสิทธิ์สำนึกได้ซักนิด ตรงกันข้ามหนุ่มน้อยรายนั้นกลับทมึงตึงตรงเข้ามาหาเขาราวกับพายุจนเขาตั้งตัวไม่ทัน
“กล้าขึ้นเสียงกะฉันเหรอ ไม่ออกไปดีๆใช่มั๊ย ได้”เตชสิทธิ์เอ่ยหน้าดุเมื่อเข้าจู่โจมจนถึงตัวคนที่อ้างตัวว่าเป็นครูสอนพิเศษ
“โอ้ย!!”กัณตินันท์ร้องลั่นสุดเสียงเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หน้าอก เตชสิทธิ์นั่นเองที่ลงมือเอาไฟที่หัวบุหรี่จี้เข้าที่ตัวเขา
“เตชสิทธิ์ฉันเจ็บเธอมันบ้าไปแล้วถอยไปนะ”ชายหนุ่มปัดไม้ปัดมือป้องกันตัวเองพัลวันเมื่อคนจี้ไฟนึกสนุกย้ายที่จี้ไปเรื่อยๆ ก่อนจะไปหยุดอยู่ข้างลำคอจนเนื้อไหม้
“โอ้ย!!”คนเจ็บตัวร้องลั่นน้ำตาซึมก่อนที่ร่างจะเซถลาล้มไปกองที่พื้นหน้าห้องด้วยแรงถีบจากคนจี้ไฟ
“บอกให้ออกไปดีๆไม่ชอบมันต้องโดนแบบนี้แหละ”เตชสิทธิ์ตะคอกใส่หน้าซ้ำยิ้มเหยียดอย่างสะใจ เด็กหนุ่มเตรียมที่จะปิดประตูห้องเมื่อเหยื่อตาแดงๆคล้ายจะร้องให้
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ เสียงดังโวยวายไปถึงข้างล่าง”เสียงหญิงสูงวัยดังลั่นมา ตามด้วยร่างท้วมที่วิ่งมาถึงเหตุการณ์ กัณตินันท์รีบยันกายลุกยืนพลางเอามือปิดแผลที่ลำคอตัวเองเอาไว้
“คอเป็นอะไรหรือตฤณ”นางเอ่ยถามต่อเมื่อมองเห็นว่าลูกจ้างของตนพยายามปิดลำคอเอาไว้ คนโดนถามกำลังคิดว่าจะรายงานเหตุการณ์ว่ายังไงดี แต่แล้วร่างทั้งร่างก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแหลมปรี๊ดจากคนถามคำถามดังขึ้นก่อน
“ตายแล้วนี่มันก้นบุหรี่นี่มันอะไรกัน”หญิงเจ้าของบ้านเอ่ยถามขึ้นเมื่อมองเห็นสิ่งที่ตนเกลียดนักเกลียดหนาวางอยู่ที่พื้นปลายเท้าอาจารย์สอนพิเศษ สภาพของมันยังคงกรุ่นอยู่ชัดๆ
“ใครดูดบุหรี่ในบ้านนี้”นางถามใหม่เมื่ออารมณ์เกิดปรี๊ดขึ้นมา สายตาคมกริบหันมองหน้าลุกชายสลับกับกัณตินันท์
“แม่มาก็ดีแล้วจะได้รู้กันซะทีว่าคนเก่งของแม่ที่แท้แล้วเป็นไง”เตชสิทธิ์ชิงเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อนึกถึงแผนการจะเขี่ย
คนที่เขานึกไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกเห็นให้พ้นไปจากชายคาชีวิต
“แกหมายความว่าไง”
########################
Bboyseries Present
เรื่องราวบทใหม่ของ งาน ลำดับที่ 11
เริ่มตอนแรก 2 มิถุนายน นี้นะคับ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
