(ต่อค่ะ)ไอดินกำลังนั่งคุยอยู่กับเกล้าไกล ส้มและพนักงานในร้านเพราะตอนเวลาบ่ายๆ แบบนี้นักศึกษาส่วนใหญ่ยังไม่เลิกเรียนทำให้ในร้านมีลูกค้าเพียงไม่กี่คน เจ้าของร้านรวมไปถึงพนักงานเลยมานั่งจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนานเฮฮา ไอดินกับเกล้าไกลมักจะมานั่งเล่นนั่งคุยกับพนักงานในร้านเสมอๆ ไม่ถือตัวว่าเป็นเจ้าของร้านหรือหุ้นส่วนใหญ่ของร้านทำให้พนักงานทุกคนรู้สึกดีที่ได้ทำงานในร้านนี้
เสียงประตูร้านดังขึ้นทำให้พนักงานที่นั่งอยู่ต่างขยับตัวไปประจำตำแหน่งทันทีทีทั้งโต๊ะจึงเหลือเพียงไอดินและเกล้าไกล เจ้าของร้านหนังสือกาแฟหยิบโทรศัพท์ที่ส่งเสียงแจ้งเตือนขึ้นมาดูก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นด้วยสงสัย
UNARTIT SIRIKUN ได้แท็กรูปภาพที่มีคุณ"ไอ้เด็กนั่นแท็กอะไรมาละ" เกล้าไกลที่นั่งอยู่ข้างๆ ถามทันที เพราะไอดินไม่ได้ยกโทรศัพท์ไปดูใกล้ๆ แต่เอามากดดูบนโต๊ะทำให้เกล้าสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
"ไม่รู้สิ..." ไอดินตอบก่อนจะเลื่อนเปิดหน้าจอเพื่อดูภาพที่เจ้าโกลเด้นแท็กมา
"หึ ไอ้เด็กนี่ท่าจะอาการหนัก" เกล้าไกลหัวเราะออกมาเมื่อเห็นรูปชัดๆ
ภาพของอุ่นที่นั่งทำมือรูปหัวใจข้างๆ แก้วหลายใบที่เรียงกันเป็นรูปหัวใจดวงโตกลางสนามหญ้า ไหนจะแคปชั่นภาพที่เสี่ยวได้ใจคนอ่านนั่นอีก
มีหัวใจดวงเดียว ยกให้พี่ไอ แต่ต่อให้มีหัวใจหลายดวง ก็จะยกให้พี่ไอทั้งหมดนะครับไอเองก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อเห็นเรียกว่าทั้งขำทั้งเอ็นดูปนๆ กันไป นับถือในความพยายามที่เอาแก้วมาเรียงกันแบบนี้จริงๆ "น่ารักดีออก"
"ความรักมันทำให้คนตาบอดจริงๆ นั่นแหละ" เกล้าไกลส่ายหน้า "เออแล้วตกลงคบกันรึยัง"
"ยังไม่ได้คบ" ไอดินตอบก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมไม่ได้กดถูกใจหรือกดคอมเมนต์อะไรกลับไปเดี๋ยวเจ้าโกลเด้นจะได้ใจ
"ทำไมอะ คะแนนยังไม่ครบร้อยอีกหรือยังไง"
คนถูกถามเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนรักก่อนจะยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่เกล้าไกลมองแล้วรู้สึกว่า... ไอ้อุ่นมันต้องโดนแกล้งแน่ๆ "ก็อุ่นยังไม่ได้ขอคบ แล้วจะคบกันได้ยังไง ไม่เกี่ยวกับคะแนนอะไรนั่นสักหน่อย"
คนฟังเลิกคิ้วขึ้นทันที "แล้วไหนมันเคยบอกว่าตามจีบอยู่"
"ใช่อุ่นบอกว่าจะจีบ แล้วก็บอกว่าให้คะแนนด้วย แต่ฉันไม่บอกสักหน่อยว่าถ้าได้ครบร้อยคะแนนแล้วจะเป็นแฟน ถ้าหมอนั่นไม่ขอคบแล้วจะให้คบได้ยังไง"
เกล้าไกลส่งเสียงออกมา "แกล้งเด็กมันว่างั้น หลอกให้เด็กมันตามจีบดีใจกับคะแนนเดี๋ยวเถอะ ระวังเด็กมันจับทำเมียขึ้นมา"
"ฉันผิดตรงไหนกันละ" ไอดินพูดขำๆ ก็จริงนิ อุ่นยังไม่เคยขอไอดินคบเลยสักครั้งแล้วจะให้คบกันได้ยังไง ถึงต่อให้คะแนนครบหนึ่งร้อยคะแนนก็เถอะ แต่ถ้าไม่พูดขอเป็นแฟน ไอดินก็ไม่เป็นหรอก
อยากซื่อเองนินะเจ้าโกลเด้นนึกๆ แล้วก็ขำแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอให้เจ้าตัวพูดเอง ไอดินลุกขึ้นไปเคลียร์บัญชีของร้านต่อให้เสร็จเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของร้านเลยต้องจัดการให้เรียบร้อยจะได้ไม่ลืม กว่าจะจัดการทุกอย่างเสร็จก็สี่ทุ่มกว่าแล้วคนอื่นๆ ในร้านก็กลับกันไปเรียบร้อย ไอดินจึงจัดการเก็บของปิดแอร์ปิดไฟในห้องทำงาน เช็คดูทุกอย่างบนชั้นสองว่าปิดแล้วเรียบร้อยก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง
ขาที่กำลังก้าวลงมาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าที่ชั้นล่างยังมีคนอยู่ "อุ่น..." เพียงแค่เห็นไอดินก็รู้ได้ทันทีว่าคือใคร
คนที่นั่งฟุบหน้าลงกับเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียก "พี่ไอ ทำงานเสร็จแล้วหรอ"
"อืม ทำไมมาอยู่นี่ละ ร้านปิดไปตั้งนานแล้วนะ" ไอดินถามพลางเดินเข้าไปใกล้
อุ่นยกมือขึ้นไปดึงมือของไอดินมาจับกุมเอาไว้ "ก็ตั้งใจจะมาหาพี่ไอนั่นแหละ แต่พี่เกล้าบอกว่าพี่ไอเคลียร์บัญชีอยู่ก็เลยไม่อยากขึ้นไปกวนเลยนั่งรออยู่ข้างล่าง
"รอเบื่อเลยสิ" มือเรียวยกขึ้นยีผมนุ่มๆ ของนายอาทิตย์จนยุ่งไม่เป็นทรง
"ไม่เบื่อหรอก รอพี่ไอ ต่อให้ต้องรอนานแค่ไหนก็ไม่เบื่อ เพราะอุ่นรู้ว่าถ้าพี่ไอมาก็จะเข้ามาหาอุ่นเสมอ"ไอดินหัวเราะ "อย่างนั้นก็กลับกันเถอะ ดึกแล้วนะ"
"พี่ไอ... ไปห้องผมนะ มีอะไรอยากให้พี่ไอดู ไปนะ ไปค้างห้องอุ่นนะ ไปค้างห้องน้องนะพี่ไอ" คนตัวโตกว่าอ้อนมีการเงยหน้าทำตาปริบๆ ใส่อีกตั้งหาก ไม่ว่าจะทำท่าแบบไหนก็ดูเหมือนเจ้าโกลเด้นเข้าไปทุกทีแล้วสินะ
คนถูกอ้อนพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปปิดไฟปิดแอร์แล้วจัดการปิดร้านให้เรียบร้อยก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินไปที่รถของไอดินเพราะเจ้าโกลเด้นไม่ได้ปั่นจักรยานมาแต่ใช้วิธีเดินมาแทน ดูท่าแล้วถ้าไอดินไม่ยอมตกลงเจ้าเด็กนี่ก็คงกระโดดขึ้นรถเขาแล้วบังคับให้ไปด้วยอยู่ดีสินะ
ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีรถมาสด้าของไอดินก็เลี้ยวเข้าไปจอดในที่จอดรถใต้หอพักของอุ่น ไอดินเคยมาสองครั้งแต่ก็มาแค่หน้าหอเท่านั้นนี่เป็นครั้งแรกที่จะขึ้นไปบนห้องของเด็กโข่ง
มือของไอดินถูกจับเอาไว้ตลอดเวลาจากลานจอดรถยันเข้าลิฟต์และตอนนี้ก็ออกจากลิฟต์จนเดินมาถึงหน้าห้องพักของอุ่นแล้วก็ยังคงถูกจับมือไว้แบบนั้น เจ้าของห้องดันประตูให้เปิดออกกดเปิดไฟแล้วก็เปิดแอร์ก่อนจะหันมาหาคนที่ยังยืนอยู่หน้าห้องเพื่อบอกให้เข้ามา
ภายในห้องพักของอุ่นไม่ต่างจากหอทั่วไปแต่ดูกว้างและเป็นสัดส่วนมากกว่าแต่ก็ไม่ถึงกับแบ่งห้องนอนชัดเจนเหมือนคอนโดของไอดิน แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าน่าอยู่มากทีเดียว ไอดินเดินไปนั่งบนเตียงเพราะในห้องไม่มีโซฟา มีเก้าอี้ของโต๊ะทำงานที่ตอนนี้อุ่นเดินไปยึดครองอยู่
"นั่นถุงอะไร" ไอดินหันไปถามพลางชี้ไปที่ถุงที่วางไว้มุมห้อง
อุ่นหัวเราะก่อนจะตอบ "ถุงแก้ว แก้วที่ผมถ่ายรูปส่งไปให้พี่ไอนั่นแหละ"
ไอดินพยักหน้ารับพลางหันมองไปรอบๆ ห้องอย่างสำรวจก่อนจะหันกลับมาเมื่อเจ้าของห้องเดินมานั่งลงข้างๆ พร้อมกับส่งสมุดมาให้ "อะไร"
"เมื่อวานผมรู้สึกผิดต่อพี่ไอมาก" อุ่นไม่ตอบคำถามแต่กลับพูดเรื่องอื่นออกมา "ตลอดสองปีกว่าผมคุยกับคนคนหนึ่งผ่านกระดาษโพสอิท เขาคือคุณหนังสือ เขาเป็นคนสำคัญของผมมากคนหนึ่งเพราะเขาคอยช่วยเหลือ คอยให้กำลังใจผมมาตลอดจนผมรู้สึกดีกับเขามากจริงๆ แต่พอผมรู้ใจตัวเองว่าผมรักพี่ไอผมก็เหมือนลืมคุณหนังสือไปชั่วคราว ผมทั้งรู้สึกผิดต่อคุณหนังสือแล้วก็พี่ไอ รู้สึกผิดที่ผมสนใจพี่ไอจนลืมคุณหนังสือ รู้ผิดที่ผมมีความรู้สึกดีๆ กับคุณหนังสือทั้งๆ ที่ปากบอกว่ารักพี่ไอ"
อุ่นหยุดพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองไอดินก่อนจะพูต่อ "แต่แล้วผมก็รู้ว่าไอ้ความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณหนังสือคืออะไร คุณหนังสือคือผู้มีพระคุณต่อผม ผมผ่านการสอบยากๆ มาได้ก็เพราะคุณหนังสือ เมื่อวานผมตั้งใจจะไปเล่าเรื่องนี้ให้พี่ไอฟัง แต่ก็รู้ความจริงเสียก่อน พี่ไอ... ผมขอโทษนะครับ"
ไอดินมองเจ้าเด็กโข่งที่ทำหน้าจริงจังอย่างรู้สึกผิดยิ้มๆ ยกมือขึ้นยีผมนุ่มเล่น "ไม่เป็นอะไร ไม่เห็นต้องขอโทษเลย เพราะสุดท้ายแล้วต่อให้พี่กับคุณหนังสือเป็นคนละคนกัน ความรู้สึกของอุ่นก็ไม่ได้เปลี่ยนไปนิ จริงไหม"
"ครับ ต่อให้พี่ไอกับคุณหนังสือเป็นคนละคน แต่คนที่ผมรักก็คือพี่ไอนะครับ""พี่รู้แล้วครับโกลเด้น"
เจ้าโกลเด้นยิ้มกว้าง "สมุดเล่มนี้คือกระดาษโพสอิทของคุณหนังสือ ผมเก็บเอาไว้ทุกแผ่น"
ไอดินหยิบหนังสือที่อุ่นส่งให้ไปเปิดดู จริงอย่างที่เจ้าตัวพูดทุกหน้าในสมุดนั้นเต็มไปด้วยกระดาษโพสอิทที่ไอดินเขียนถึงคุณคนอ่านหนังสือในฐานะคุณหนังสือทั้งนั้น
"พี่ไอ... วันนี้มีคะแนนให้ไหม" อุ่นร้องถามเสียงอ่อย
"เหลือกี่คะแนนจะครบร้อยคะแนน"
"อีกสี่สิบสี่คะแนนครับผม"
คนให้คะแนนยิ้ม
"อย่างนั้นเอาไป... สี่สิบสี่คะแนนแล้วกันนะ"นายอาทิตย์ตาโตทันที "จริงนะพี่ไอ แบบนี้ผมก็ได้คะแนนครบร้อยคะแนนแล้วดิ วู้ววววววว ดีใจว่ะ ฮ่ะๆๆๆ" แล้วเจ้าตัวก็ไปกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ วิ่งเข้ามากอดมาหอมไอดินยกใหญ่แล้วก็หันไปร้องตะโกนกับตัวเองอีกรอบ
ไอดินนั่งมองคนที่ดีใจเหมือนเด็กๆ แล้วยิ้มขำอย่างมีความสุข รู้สึกดีที่เห็นเจ้าเด็กคนนี้มีความสุข เพราะมันทำให้ไอดินมีความสุขไปด้วย
"พี่ไอ... ตอนนี้อุ่นมีคะแนนครบหนึ่งร้อยคะแนนแล้ว"
"อื้ม แล้วยังไงละ" ไอดินถามกลับ
"ถ้าอย่างนั้น... พี่ไอเป็นแฟนกับผมได้ไหม" เจ้าตัวเดินมานั่งบนพื้นหน้าไอดิน เอื้อมมือมาจับมือทั้งสองข้างของไอดินพร้อมกับวางคางเกยไว้บนหน้าขาของไอดิน
"อะไรนะ"
"เป็นแฟนกับผมนะครับ เป็นแฟนกับอุ่นนะ""เป็นดีไหมนะ"
"พี่ไออา" เจ้าโกลเด้นเริ่มส่งเสียงงอแงออกมาทันที ถูแก้มกับมือของไอดินไปมา "เป็นแฟนกับอุ่นนะ คบกันนะ รักกันนะครับ อุ่นรักพี่ไอนะ รักพี่ไอจริงๆ รักมากๆ เลยด้วยนะ"
จุ๊บ
ไอดินก้มลงไปจุ๊บปากของคนช่างพูดเบาๆ
"คบกันก็ได้""จริงนะ!!!" อุ่นเงยหน้าขึ้นมองทันทีพร้อมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ พอคนตรงหน้าพยักหน้ารับก็รีบลุกขึ้นมาโถมตัวกอดไอดินจนล้มลงไปนอนบนเตียง อุ่นกอดไอดินเอาไว้แน่นก่อนจะพลิกไปพลิกมาเหมือนกำลังดีใจสุด
"ดีใจอะ ดีใจยิ่งกว่ารู้ว่าพี่ไอคือคุณหนังสืออีก ดีใจโคตรๆ เลยครับ" นายอาทิตย์ร้องบอก พลิกตัวคนตัวเล็กกว่าให้นอนลงบนเตียงโดยที่ตัวเองทับอยู่ด้านบน "อุ่นรักพี่ไอนะ รักเวอร์ๆ เลยด้วยครับ"
จุ๊บ"รักพี่ไอ"
จุ๊บ"รักพี่ไอที่สุด"
จุ๊บ"รักพี่ไอที่สุดของที่สุดเลย"
จุ๊บ"เป็นแฟนกับผมแล้วนะพี่ไอ"
ไอดินหัวเราะเมื่อคนตัวโตเอาแต่จุ๊บปากเขาไปพูดไปแบบไม่ให้เขาได้พูดโต้ตอบอะไร รู้สึกจั๊กจี้กับการกระทำของนายอาทิตย์แต่ก็รู้สึกดีมากเหมือนกัน
"เป็นแล้วเลิกไม่ได้นะ"
"ไม่เลิกแน่นอนครับพี่ไอ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ" ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
TBC************************************************
เย่!!! จุดพลุฉลอง เขาเป็นแฟนกันแล้วค่า คบกันแล้วน๊า เรื่องนี้เนื้อเรื่องดำเนินค่อนข้างเร็ว แต่ก็ยังคงความฟินเอาไว้แหละเนอะ อย่างที่เคยบอกค่ะเพราะเรื่องนี้ไม่มีดร่าม่า(มั้ง) เนื้อเรื่องจึงไม่ยาวเท่าไหร่ ไหนเมื่อเขาคบกันแล้วต่อไปจะเป็นยังไงต่อละเนี่ยยยยยย อันนี้รอลุ้นค่ะ คาดว่าเรื่องนี้จะจบภายใน 20 ตอนไม่ก็บวกลบกว่านั้นนิดหน่อยค่ะ อยู่กันไปให้จบเรื่องเลยน๊า
สนุกไม่สนุกยังไงคอมเมนต์บอกกันด้วยนะคะ แล้วเจอกันต่อหน้าค่ะ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #อุ่นไอรักBL ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ