หัวข้อ: Queen^2 ตามล่าหารุกแท้

[Kirimanjaro]

ข่าวดี  วันนี้อาจจะลงสามรอบ  แหะแหะ







   

   “มึงต่างหากที่ปฏิเสธกูไม่ได้  ไม่งั้นมึงจะพยายามปล้ำกูเหรอ”  ไอ้แบดยักคิ้วตอกกลับ  ผมรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า  เฮ้ย  นี่กูปล้ำมันอยู่เหรอวะเนี่ย  ไม่จริงใช่ม้ายยยย!!  ไม่ได้ ๆ  รับอย่างเราต้องทำตัวสงบเสงี่ยมรอให้รุกเข้าหาสิฟร้า

   “หึหึ  นรกไม่มีประตูมึงยังแส่หาเอง  นี่โทษกูไม่ได้นะ”  มันพลิกจับผมลงล่างแทนแล้วดึงเสื้อยืดผมออก  ผมกำลังช็อครู้เนื้อรู้ตัวอีกทีก็ล่อนจ้อนเสียแล้ว  ไอ้แบดปฏิบัติการลอกคราบตัวเองอย่างรวดเร็ว  งี้น่าส่งไปแข่งจับเวลากับพนักงานร้านแมคโดนัลล์

พอพวกเราอยุ่ในชุดวันเกิดกันทั้งคู่  ไอ้แบดก็จับขาผมยกขึ้น

ห๊ะ!!

มันก้มหน้าลงไปตรงหว่างขาผมที่แทนน้อยกำลังตื่นเต้นสุด ๆ

ห๊ะ!!!

มันแลบลิ้นเลียตรงใต้ถุงไข่ผมอย่างเบา ๆ เหมือนลิ้มชิมรสชาติ

ห๊ะ!!!!

ปลายลิ้นของมันถูกห่อให้แข็งแล้วแทงกดลงไปตรงฝีเย็บระหว่างช่องทางกับพวงไข่

   “ซี๊ด...”  ผมเลิกตกใจแล้ว  เปลี่ยนมาร้องครางด้วยความเสียวแทนดีกว่า  หนุ่มหล่อที่ให้บริการผม  ใช้ลิ้นอย่างช่ำชองและขบเบา ๆ ตรงมัดของเส้นประสาทที่นำจากถุงอัณฑะไปยังจุดจีสปอต  แม้ว่าจะไม่ได้กระตุ้นตรงจุดจริง ๆ  แต่ก็ทำให้ผมบิดร่างครางอย่างเสียวซ่าน

ลิ้นอุ่น ๆ ของมันไปจนถึงช่องทางที่ผมล้างมาอย่างดี  และฉกตวัดแยงเข้าไปจนผมขนลุกซู่ทั้งร่าง  มันเหมือนจะรู้ว่าพบจุดอ่อนผม  ยิ่งทำงานหนักเข้าไปใหญ่  ผมครางกระเส่าตลอดเวลา  จนกระทั่งไอ้แบดเริ่มแยงนิ้วชี้เข้าไป

   “อูย..ไอ้ห่าแบด  แม่ง  ซี๊ด  รู้ดีชิบหาย”

มันหัวเราะโหด ๆ  “ในหนังโป๊มันก็มีเยสตูดผู้หญิง  มึงนึกว่ากูไม่รู้เหรอว่าจะต้องทำไง”

ผมอึ้งนิด ๆ  แล้ววันนั้นล่ะฟร้า  มึงทำบ้าอาร้ายยยยยย!!!

มันเริ่มเปลี่ยนจากนิ้วเดียวเป็นสองนิ้ว  และสามนิ้วในที่สุด  ผมกลั้นใจรองรับมันเข้าไป  เพราะรู้ว่าหากเจอของจริงจุกกว่านี้อีก  แบดบีบเจลที่มันซ่อนไว้ลงในนิ้วทั้งสามและแยงเข้าไปจนผมแอ่นตัวตาม  ผมรู้สึกดีกับเขาที่เขาดูเหมือนจะใส่ใจผม  ไม่อยากให้ผมเจ็บมากถึงช่วยขยายช่องทางให้ขนาดนี้

ไอ้แบดยิ้มร้าย  ก่อนลุกไปค้นของจากตู้  ก็คงจะถุงยางนั่นแหละ  เขาซ่อนมือไว้ข้างหลังแล้วบอกให้ผมพลิกนอนคว่ำ

เขาจับมือผมทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน  และผมก็รู้สึกเย็น ๆ ที่ข้อมือ  แถมพอดึงมืออกห่างกันมันก็ตึง  มีเสียงกริ๋งของโลหะ

   “ง่ะ  มึงทำไรอีกวะ”

มันจับผมที่พยายามดิ้นให้พลิกหงายกลับ  ขอบโลหะของกุญแจมือกดหลังผม  ผมเจ็บจนนิ่วหน้า

   “มึงถอดออกเหอะ  อย่าเล่นอะไรพิลึกมากเลย”

   “กูชอบ”  มันบอกพร้อมทำตาหื่น ๆ  ลุกขึ้นยืนบนเตียงค้ำหัวผม  แล้วใส่ถุงยางให้ดูจะจะ  ผมมองแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก  ไอ้แบดบีบตรงปลายถุงที่เป็นติ่งไล่อากาศแล้วค่อย ๆ ครอบลงไปบนหัว  จากนั้นรูดปลอกลงช้า ๆ  มันดูคับมากจนเขาต้องใช้อีกนิ้วดึงเหนี่ยวขอบถุงให้ขยายยืดขึ้น  ฉากนี้ผมมองแล้วจิ้นระเบิด  ผมเพิ่งเคยเห็นคนที่ใส่ถุงยางได้เซ็กซี่ขนาดนี้  แบดขมวดคิ้วเข้ม ๆ ร้องโอ๊ะเล็กน้อยเมื่อถูกรัดมากไป  เขารูดมันเข้าไปจนถุงสีใสของถุงยางชนิดบางพิเศษรัดรอบทั้งส่วนนั้นของเขาแล้ว

เขามองผมหื่น ๆ  แล้วก้มลงรวบขาทั้งสองข้างของผมขึ้น

ผมตกใจแขนก็ดึงออกมาไม่ได้  ได้แต่ปล่อยให้ส่วนล่างของผมดึงลอยขึ้นมาเหมือนปลาตัวใหญ่อันถูกนักตกปลามือฉกาจจับแขวนโชว์เพื่อถ่ายรูป

แบดดึงผมยกขึ้น  มันใช้ตีนเขี่ยหมอนให้มารองตรงคอผม  ตอนนี้ผมถูกจับเอาหัวลงล่างขาชี้ฟ้า  ดูไม่จืด

   “ไอ้เชี่ยแบด  กูเวียนหัว  เอากูลงป๊ายยย!!”

มันไม่ฟัง  แต่จับผมจัดท่าให้ขาชี้ไปข้างหน้าเหมือนท่าหกสูง  แล้วคุกเข่าลงเลียช่องทางผมอีกครั้ง

   “ซี๊ด...มึงจะเล่นท่านี้จริงเหรอวะ”

   “กูทำได้ทุกท่า”  มันบอก  ผมเริ่มรู้สึกตื่นเต้น  แทนน้อยก็เริ่มแข็งตัวตามอารมณ์  ไอ้แบดลุกขึ้นยืน  เอาส่วนหัวของแบดยักษ์มาถูไถตรงช่องทาง  ผมขมิบร่างสั่นระริกด้วยความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างกลัวกับตื่นเต้น

มันกดลงมาแล้วครับ  ท่อนของมันปักลงมาในร่างผมในแนวดิ่ง  ผมเสียวแปล๊บ  ไม่เจ็บเลยสักนิด  ทั้ง ๆ ที่ผมไม่เคยเจอกับอะไรขนาดนี้มาก่อน  ไอ้แบดค่อย ๆ กดลงมาอย่างใจเย็น  ผมเริ่มจุก  แต่แล้วก็สั่นสะท้านเมื่อส่วนปลายของมันชนเข้ากับจุดจีสปอตในร่าง  แบดยังกดลงมาได้อีก  ผมกลั้นใจกัดฟันไว้มันเจ็บจุกเหมือนกับปวดฉี่  แต่ก็ฉี่ไม่ออก  ผมถอนใจเฮือกเมื่อเขาค่อย ๆ สาวออกไป  ก่อนจะกระทุ้งเข้ามาใหม่เหมือนกระแทกเสาเข็ม

   “โอ๊ะ  มึงเบา ๆ หน่อยได้ไหมไอ้ห่า”

   “ตามบัญชาครับท่าน”  เขาพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ  แล้วเบาจังหวะลงหน่อย  ผมกำมือทั้งสองข้างที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยกันแน่น  ผมกลัวตอนเขาใจดีเหลือเกิน  กลัวยิ่งกว่าตอนที่เขาร้ายเสียอีก

แบดย่อเข่านั่งเก้าอี้ลมในอากาศ  และขยับร่างขึ้นลงช้า ๆ  ท่อนของเขาที่มีธรรมชาติชี้ขึ้นสูงกลับถูกปักกดลงตามแนวดิ่ง  แสดงฤทธิ์ต่อต้านโดยการดุนดันในช่องทางผมและเถือกไถกับจุดเสียวผมเข้าเต็ม ๆ

เขาจับขาผมประคองไว้ให้ร่างผมอยู่ในท่าหกสูงต่อไปได้  แม้ว่าผมจะสั่นไปทั้งร่างเหมือนเรี่ยวแรงถูกสูบหายไปหมด   เขาเริ่มจากความช้าเนิบนาบ  เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ  เสียงหายใจของเขาฟืดฟาด  ระหว่างที่กระแทกกระทั้นเข้าใส่ผมซึ่งอัดแน่นไปด้วยความสุขสมพอ ๆ กัน

เราครางประสานเสียงกัน  ผมรู้สึกปวดหน่วง  และลามไปปวดแทนน้อย  มันเหมือนอะไรสักอย่างที่จะระเบิดออกแต่ถูกปิดกั้นเอาไว้  ผมขยับมือจะชักของตัวเองบ้างแต่  กริ๊ก  ติดกุญแจมืออีกแล้วโว้ย!

ไอ้แบดมีสีหน้าสะใจ  ผมล่ะโคตรเจ็บใจ  มันต้องกะไว้อย่างนี้แต่แรกแล้วแน่ ๆ  ผมได้แต่ใช้มือทั้งสองข้างยันกับพื้นเตียงเอาไว้รองรับความสั่นสะเทือนที่ถาโถมเข้ามา

ผมกัดฟัน  หูอื้อตาลาย  ท่วงทำนองที่ช่ำชองอันเคลื่อนไหวอยู่ในร่างทำให้ผมทนไม่ได้อีกต่อไป

ปรี๊ด..ปรี๊ด...

ผมหลับตา ใบหน้าสัมผัสถึงความอุ่นของของเหลวในร่างกายของผมเองที่คัดหลั่งลงมารดหน้าผมตามแรงโน้มถ่วง  ไอ้แบดสะบัดหน้าไปข้างหลังส่งเสียงครางยาว  มันกระแทกท่อนของมันเข้าไปอีกสามสี่ที  ผมรู้สึกว่ามันเสร็จไปพร้อม ๆ กับผมนั่นแหละ

ไอ้หน้าหล่อ ๆ ค่อย ๆ วางร่างผมลงกับเตียงทั้ง ๆ ที่ท่อนอขงมันยังคาอยู่  และระเบิดหัวเราะก๊ากทันทีที่เห็นหน้าผมดูไม่จืด

   “มึงแกล้งกูใช่ไหม”  ผมถามอย่างเอาเรื่อง

มันพยักหน้ารับ  “แบบนี้มึงเซ็กซี่ดีออก”  มันจับขาผมกดไปข้างหน้าและดึงหมอนมารองบั้นสะโพกผม  จากนั้นเริ่มขยับร่างกายอีกรอบ

   “แม่ง..มึงยังไม่เสร็จเหรอ  กูเจ็บนะ”

มันแสบจริง ๆ ครับ  แสบเหมือนมีแผลแล้วเอาพริกเกลือมาโรย  หลังน้ำแตกก็แบบเนี้ยแหละ  แต่ไอ้แบดมันไม่ฟัง  มันซอยผมตามใจมัน  อืกมือก็มาช่วยชักให้

มือแกร่ง ๆ หยาบ ๆ แบบนักกีฬาของเขาจับท่อนผมรูดคลึง  ขณะที่ใบหน้าก็พราวยิ้ม

   “กูขออีกรอบ  ไม่ได้เหรอ”

ผมชักเริ่มเสียวอีกครั้ง  ก็เลยได้แต่พยักหน้า








   แบดค่อย ๆ ถอนท่อนลำที่ยังแข็งตัวอยู่ออก  ร่างนั้นร้องไห้จนหลับไปแล้ว  เขาเองก็หน้ามืดไปหน่อย  ถึงกระทำติดต่อกันหลายต่อหลายรอบ  ส่วนนั้นของแทนบวมแดงช้ำ  มีเลือดไหลซึมนิด ๆ

   แบดถอนหายใจ  ขยับไปนอนข้าง ๆ ร่างที่นอนคว่ำหน้าสลบไสลไปกับหมอน  เขาขยี้หัวอีกฝ่ายเบา ๆ

   “ขนาดผู้หญิงยังรับกูไม่ค่อยไหว  กูก็ไม่อยากจะทำมึงหรอกนะไอ้แทน”

แบดค่อย ๆ ถอดถุงยางของตนออกมา  มันมีน้ำขาวขุ่นบรรจุอยู่เต็มกะเปาะ  จนไม่น่าเชื่อว่าเป็นของคนเพียงคนเดียว  เขาเอามันไปทิ้งถังขยะ  แล้วเดินกลับมามองร่างที่นอนแผ่คว่ำอยู่

ชายหนุ่มบิดหน้าเบี้ยวด้วยพยายามสะกดข่มระงับอารมณ์ของตนไม่ให้พุ่งเข้าไปจัดการเหมือนหมาบ้าอีกรอบ  เขายืนมองร่างนั้นแล้วสาวรูดท่อนลำของตนเพื่อปล่อยอารมณ์ที่ยังคั่งค้างอยู่อีกครั้ง







ผมตื่นขึ้นมา  เพียงแค่กระดิกตัวนิดเดียวความเจ็บแสบก็แล่นจากจุดบอบช้ำจนผมร้องออกมา  คนที่นอนข้าง ๆ ลืมตาแล้วลุกขึ้นมาทันที

   “มึงยังเจ็บอยู่เหรอ”  มันถามผมพร้อมกับแววตาที่ผมไม่อยากจะคิดว่ามันคือความเป็นห่วง

   “ใช่สิวะ  กูไม่ใช่ตุ๊กตายางของมึงนะ  มึงจะได้เยสมาราธอนแบบนั้น”

มันยิ้มร้าย  “ก็มึงยั่วกูเองนี่หว่า  ชวนกลับก็ไม่กลับ  เสือกปล้ำกูอีก”

   “โอ๊ย..แม่ง”  ผมพยายามพลิกกลับมานอนหงาย  ตอนนี้ผมใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงบอกเซอร์แบบที่คล้าย ๆ กับไอ้แบดใส่อยู่  สงสัยจะเป็นของเขาที่เปลี่ยนให้เมื่อคืนนั่นแหละ

   “มึงไหวมั้ยเนี่ย”  มันจับเนื้อตัวผม  แค่มันแตะผมก็รู้สึกสั่นสะท้าน  ไม่ใช่เจ็บ  แต่เป็นความรู้สึกเหมือนไฟฟ้าแล่นแปลบปลาบ  ไอ้แบดหัวเราะแล้วชี้ไปที่เป้ากางเกงผม

   “คนเจ็บแข็งได้ด้วยเหรอวะ  ฮ่าๆๆ”

   “ตอนเช้าของใครก็แข็งทั้งนั้นแหละ  ยังกะว่าของมึงไม่แข็งอย่างงั้นแหละ”  ผมมองสำรวจเป้ากางเกงมัน  กางเต้นท์อย่างที่กูว่าเลย

มันทำตาเยิ้ม  “รู้แล้วจะช่วยผมมั้ยคร้าบ  ที่รัก”  ไอ้แบดเปี๊ยนไป๋!!!

   “ไอ้หื่นเอ๊ย  ไปไกล ๆ กูเลย”  ผมออกปากไล่อย่างกลัว ๆ  เพราะถ้ามันเกิดหื่นขึ้นมาจริง ๆ ด้วยสภาพนี้ผมไม่รอดแน่

ผมพยายามลุกขึ้น  แต่ต้องร้องด้วยความเจ็บปวดอีก  ไอ้แบดรีบมาจับตัวผมไว้

   “มึงจะไปไหนเนี่ย”

   “กูจะกลับหอ”

   “สภาพอย่างนี้เนี่ยนะ”

   “เออสิวะ”  ผมว่าอย่างรำคาญ  แต่ตอนนี้โคตรจะไม่มีแรงเลย  รู้สึกปวดมึนหัวน้อย ๆ ด้วย

   “กูพามึงไปโรงพยาบาลดีกว่า”  มันบอก

ผมทำตาเหลือก  “ไม่นะเว้ย”

   “ทำไม  หรือมึงไม่เจ็บ”  มันสอดมือเข้าไปบีบสะโพกผม  ผมร้องจ้ากยังกับหมูถูกเชือด  มันเก๊กเข้มแล้วพูดต่อ  “กูเห็นตูดมึงแล้ว  บวมขนาดนั้นอักเสบแน่ ๆ  มึงเชื่อกูเถอะ  ไปหาหมอซะ  อย่าให้กูต้องเดือดร้อนยิ่งกว่านี้”

   “เออ..กูทำให้มึงเดือดร้อนใช่มั้ย”

   “ใช่  ถ้ามึงเป็นไรมากกว่านี้คนซวยน่ะกู  กูยังไม่อยากมีเรื่องมีราว”

ผมโคตรเจ็บใจ  หลงนึกว่ามันเป็นห่วง  “แล้วจะกูบอกหมอว่าไง  ว่าโดนตุ๋ยมาเหรอ”

มันยักไหล่  “ก็จริงนี่หว่า  มึงเกิดหน้าบางขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่  เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นจะน่าอายเลย”

   “หึหึ”  ผมหัวเราะอย่างขมขื่น  “ก็ได้  กูจะไป  มึงช่วยไปส่งกูแค่ประตูโรงพยาบาลก็พอ  แล้วมึงอยากจะไสหัวไปที่ไหนก็ตามใจมึง”

ไอ้แบดยิ้มเย็นชาแล้วดึงร่างผมขึ้นจากเตียงทั้งชุดนี้





ผมนอนมาบนเบาะหลังในรถ  นั่งไม่ได้เพราะมันเจ็บมาก  ผมเห็นมันขับรถเข้าเมืองก็เลยถามอย่างแปลกใจ

   “มึงจะพากูไปไหน  โรงบาลในมอก็มี”

มันไม่หันมา  แต่ตอบด้วยเสียงเรียบ

   “มึงคิดว่ากูอยากให้มึงต้องอับอายขนาดนั้นเลยเหรอ”

   “เป็นสันดานของมึงนิ  ทีเมื่อวานมึงยังทำเลย”  ผมตอกกลับไปถึงเหตุการณ์ที่มันไล่ผมลงรถ

   “กูจะพามึงไปคลินิก  กูรู้จักหมอที่ไม่ปากโป้งเรื่องนี้แน่”

ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง  สักพักก็ถอนหายใจแล้วเรียกชื่อของเขา

   “แบด”

   “อืม..”

   “จบเรื่องนี้แล้วเราเลิกยุ่งกันเด็ดขาดเลยได้ไหม”

มันเงียบ  แต่สักพักก็ถามกลับ  “มึงกลัวเหรอ”

   “กูกลัว”  ผมยอมรับ  “กลัวหลงรักมึง”

   “มึงรักกูเหรอ”  น้ำเสียงของเขาพร่า

   “ไม่..”  ผมตอบเสียงแข็ง  แต่ก็อ่อนลง  “ตอนนี้ยังไม่  แต่มันไม่แน่  กูถึงกลัวไง”

   “มึงยอมแพ้กูแล้วใช่ไหม”

ผมถอนหายใจ  “จะว่าอย่างนั้นก็ได้  กูยอมแพ้มึง  เรื่องระหว่างเราจบ  ไม่มีหาเรื่องกันอีก”

   “เป็นเพื่อนกัน”

   “อะไรนะ”  ผมถามอย่างประหลาดใจ

   “เป็นเพื่อนกันได้ไหม”  แบดพูดอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ผมแอบมองหน้าเขาผ่านกระจกส่องหลัง  เห็นใบหน้าเขามีสีแดงแล่นเป็นริ้ว ๆ   ผมรู้ว่านี่เป็นการทำลายศักดิ์ศรีของเขามากที่จะยอมเอ่ยปากก่อน  ผมจึงผงกหัวทั้ง ๆ ที่นอนตะแคงอยู่  แต่เขาคงไม่เห็น  ผมจึงใช้วาจาตอบรับ

   “ก็ได้..เป็นเพื่อนกัน”

   

[mist]

จิ้มก่อน อ่านทีหลัง อิอิ

[sarin]

วู้...ข่าวดีจริงโว้ย...อิ.อิ.
รีบจิ้มเจ้าของเรื่องก่อน.
เด๋วมาเม้นใหม่....

[THIP]

หุหุ  

[sarin]

วู้...ข่าวดีจริง..3ตอน...โว้ย...อิ.อิ.
รีบจิ้มเจ้าของเรื่องก่อน.
เด๋วมาเม้นใหม่....
แทนคร้าบ..แบตรุก 1 ตอนนี้แต้มเสมอแล้วค้าบ...
เอ่อตุกลงจะหารุกแท้เจอมั้ยเนี่ย..
กลายเปนโบ้ทซะงั้น..คริ.คริ

[Junrai_Hyper™]

ไม่ไหวแล้ว

สงสารแทนสุดพลัง

I Here Bad

เลวววววววววววววววววววววววววว

[RAJCHABUT]

แล้วจะเสียน้ำทุกรอบมั้ย . . .

อร๊ายยยยยยยยยย

[three]

ข่าวดีมากๆครับ :L2:คิดแบบนี้ก็ดีแล้วครับพี่แทนเห็นด้วยถอยหลังก่อนที่เราจะถลำลึกไปกว่านี้อ่ะ

[IZE]

จะได้เหรอ เป็นเพื่อนกัน  แต่ก็ดี เป็นเพื่อนกัน ทีมจะได้เปงแฟนกะแทน อิอิ

[อ้ายวี]

  คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นเพื่อนกันง่ายๆอย่างนี้
แต่เค้าอยากให้คู่นี้เป็นแฟนกัน 

FC Bad.. ตั้งแต่เมื่อไรหว่า 

[คุณหมาหยอกไก่]

 

ดีจริง ใจดีให้ 3 ตอน
ขอบคุณคร๊าฟฟฟฟฟฟ

เออ เรื่อนวินกะนนท์ ใครมีลิ้งค์ช่วย
โพสหน่อยสิคับ คือ ผมไม่เคยอ่านเรื่องของ 2 คนนี้อะ
อยากรู้ แล้วก็ แสดงความเสียใจกันการจากไปด้วยนะคับ
 

[tonsai_2520]

เพื่อนกัน . . .

ดีแล้ว . . . เพื่อนกัน  เอามันดี

เพื่อนไม่ช่วยเพื่อน  แล้วใครจะช่วยเพื่อนล่ะครับ  อย่างน้อยที่สุด  ก็เป็นไปตามขั้นตอนกระมั้ง

ศรัตรู . . .  เปลี่ยนมาเป็น  มิตร

จากมิตร . . . ค่อย ๆ  กลายมาเป็น  คนรัก

เจอแบบดิบ ๆ  เถื่อน ๆ  ใหญ่ ๆ  แบบนั้น  แทนไม่ยอมหยุดแค่เพื่อนหรอก  ข้ออ้างเพื่อนกัน  ฟังดูดี  สัญชาติรับแท้ ๆ  แทนเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย  รู้ทันน่า . . .

[mist]

อ่านจบแล้ว ดีใจ วันนี้จะได้อ่าน อีกตอน 
 
ว่าแต่ นี่เป็นก้าวแรกของความรักรึเปล่านะ 

[andy_kwan]

เดี๋ยวก็เป็นแฟนกันเอง
คู่นี้เหมาะสมกันที่สุดแล้ว

[christiyaturnm]

^
^
^
^
รีบนแรงส มาก

เหอๆ เดาไม่ออกเลยว่าเรื่องจะไปทางไหน ทั้งแทน ทั้งแบด

[minchy]

แทนถอยอีกแล้ว



ทำไมทีงี้ถึงได้ขี้กลัวนักหล่ะจ๊ะ   แต่ก็ดี  ถอยมาซะ  ถ้าแบดอยากสานต่อ ต้องร้องเพลงยอมบ้างแล้วหล่ะ




สงสารทีม

[M@nfaNG]

  เอ่อท่าเหล่านี้พิสดารไปไม๊ หรือเป็นปกติ ไม่รู้เจงๆๆๆ
แต่ว่าแบดเล่นแทนหนักไปหน่อยไม๊ค่ะ  จนอักเสบหาหมอเลยอ่ะ น่าสงสารจริงๆ
แต่ว่าเป็นเพื่อนกันไม่สำเร็จหรอก คนอ่านไม่ยอม

[BEta-K]

เพื่อนกัน . . .

ดีแล้ว . . . เพื่อนกัน  เอามันดี

เพื่อนไม่ช่วยเพื่อน  แล้วใครจะช่วยเพื่อนล่ะครับ  อย่างน้อยที่สุด  ก็เป็นไปตามขั้นตอนกระมั้ง

ศรัตรู . . .  เปลี่ยนมาเป็น  มิตร

จากมิตร . . . ค่อย ๆ  กลายมาเป็น  คนรัก

เจอแบบดิบ ๆ  เถื่อน ๆ  ใหญ่ ๆ  แบบนั้น  แทนไม่ยอมหยุดแค่เพื่อนหรอก  ข้ออ้างเพื่อนกัน  ฟังดูดี  สัญชาติรับแท้ ๆ  แทนเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย  รู้ทันน่า . . .

วิเคราะห์จากประสบการณ์ส่วนตัวป่ะเฮีย

[snowblack]

รอตอนสามนะครับ 

[ben~ya]

 """""เหงื่อตกทั้งที่อยู่ในห้องแอร์เลย

[kongkilmania]

ว่าจะมาเม้นท์เรื่องราวตอนที่แล้ว
เจอตอนล่าสุดเข้าไป  
จำไม่ได้ละว่าจะเม้นท์ว่าไร    สมองว่างเปล่า ขาวโพลนไปซะงั้น
ขอไปนอนพักซักเดี๋ยวนะ    หน้ามืดเพราะเสียเลือดมากไปหน่อย    

[RN]

ไอแบด เอ้ย อึดโคตรๆๆ

ถ้าคบกันนี่

น้องแทนไม่พังไปหมดรึ...อึดวุ้ยยยยยย

[Kirimanjaro]

ช่วงสุดท้ายที่จะลงแล้วครับ  เม้นท์ต่อจากนั้นจะตอบเม้นท์และเล่าเรื่องอะไรสักหน่อย











   หมอเป็นหมอหนุ่มอายุไม่มากไปกว่าผมเท่าไหร่  เขาหัวเราะหึ ๆ เมื่อเห็นไอ้แบดพาผมมาในห้องตรวจ

   “คราวนี้ผู้ชายเหรอ”

ไอ้แบดแยกเขี้ยวใส่หมอ  ขู่ในคอฮื่อ ๆ เหมือนหมาเลยเว้ย

   “เออ  ดูแผลให้หน่อย  จัดยาดี ๆ ด้วยล่ะ”

ผมมองหน้าสองคนสลับกันไปมา  ไอ้แบดก็หล่อเซ็กส์  ไอ้หมอก็ขาวตี๋  ซี๊ด  กูอยากโดนตรวจภายในโว้ย  แต่พอขยับตัวนิดหนึ่งก็เจ็บแปล๊บ  เขาถึงว่าไม่เจียมสังขาร

   “เอาล่ะตามหมอขึ้นมาบนเตียงได้เลยนะ  ไม่ต้องอาย  หมอรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของคุณ”

คุณหมอคร้าบ  นอกจากวาจาชวนจิ้นแล้วอย่าทำตาเยิ้ม ๆ ด้วยสิคร้าบ  เดี๋ยวไอ้แทนจะใจแตกเอา

   “อ้าว  แล้วนายจะยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ  หมอกับคนไข้เขาจะคุยกันสองต่อสอง”

แบดทำหน้าหงิก  “จะตรวจอะไรก็ตรวจไปดิ  กูยืนมองเฉย ๆ มันหนักกบาลมึง  เอ๊ย..หมอหรือไง”

นั่นไงครับไอ้แบดสุดที่รักของผม(เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ)  ปล่อยหมาออกมาเพ่นพ่านซะแล้ว

หมอตี๋ขาวพราวเสน่ห์ยิ้ม ๆ  แล้วสวมถุงมือพลางคุยกับผมไปด้วย

   “คุณชื่ออะไรนะครับ”

   “เอ่อ..แทนครับ  แล้วหมอล่ะ”  ผมเก๊กเป็นสุภาพชนทันที  อิอิ  จะจีบหนุ่มในเสื้อกาวน์มันต้องเงี้ย

   “หมอชื่อตั้ม  เออ..แล้วน้องแทนเป็นอะไรนะ”

ผมกลั้นใจตอบแบบหน้าด้าน ๆ  “โดนวัตถุขนาดใหญ่ไม่มีคมทิ่มแทงทวารหนักมาครับ”

หมอตั้มระเบิดหัวเราะทันที  ยกนิ้วโป้งให้

   “เด็ดว่ะน้องแทน  ดีมาก  พูดตรง ๆ แบบนี้หมอจะได้วินิจฉัยถูก  ไม่เหมือนสาว ๆ รายก่อน ๆ ของไอ้แบด  กว่าจะกระมิดกระเมี้ยนตอบอ้อมโลกไปสามรอบครึ่ง”

ผมเหล่มองไอ้แบดโดยไม่ได้ตั้งใจ  เห็นมันทำท่าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อใครสักคนในห้องนี้  หวังว่าคงไม่ใช่ผมนะ  มี๊ >,<

   “เดี๋ยวหมอจะดูให้ว่ามีแผลภายนอกไหม  น้องแทนช่วยถอดกางเกงออกหน่อย”

   “ต่อหน้าไอ้แบดเนี่ยนะ”  ผมประท้วง

   “กูกะมึงเห็นกันถึงไหนต่อไหนแล้ว  จะมาอายอะไรอีกวะ”

   “มึงหน้าด้านกูก็ด้านบ้างก็ได้วะไอ้สัด”  ผมรีบตะครุบปากของตนอย่างรวดเร็วและทำหางลู่หูตกให้ดูน่าสงสาร  หมอตั้มหัวเราะอย่างถูกใจเข้าไปใหญ่  เขาหันไปถองกระเซ้า

   “คนนี้เด็ดว่ะแบด  เข้าใจหานะ”

ผมส่งคลื่นอำมหิต  “หาอะไรของพี่หมอ  รีบ ๆ มาตรวจเดะ  ไม่งั้นตดให้ดมตอนตรวจนะเออ”

หมอตั้มอมยิ้มแล้วเข้ามาช่วยผมถอดกางเกงให้  ผมหน้าแดงพอ ๆ กะตูด  อายเหมือนกันนะเว้ยที่มีชายหนุ่มหน้าตาดีมาจ้องบั้นท้ายใกล้ ๆ  เขาใช้เครื่องมือสแตนเลสแหวกดูช่องทางเล็กน้อย  ผมครางด้วยความเจ็บปวด  ไอ้แบดกุมมือผมไว้แล้วบีบเบา ๆ เหมือนส่งกำลังใจให้

   “หมอจะใส่เข้าไปแล้วนะครับ  แสบนิดนึง  ทนหน่อยนะครับ  เดี๋ยวก็มีความสุข”

หมอตั้มทะเล้นชิบหาย  เขาใช้คีบคีบสำลีชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดรอบ ๆ  หลังจากนั้นก็เป็นเปลี่ยนยาใส่แผล  ผมกลั้นใจทนสักพักก็เสร็จเรียบร้อย

   “ไม่มีแผลฉีกขาดนะครับ”  เขาบอกผมเมื่อเรามานั่งคุยกันที่โต๊ะตรวจอีกครั้ง  “แต่เนื้อเยื่อบอบช้ำมาก  น้องแทนต้องระมัดระวังอย่าทานของเผ็ดจัด  และรักษาความสะอาดให้ดี  เดี่ยวหมอจะให้ยาแก้อักเสบกับยารักษาแผลแบบสอดทวารไปนะครับ”  เขาก้มหน้าเขียนใบสั่งยา  หมอหน้าตี๋ ๆ แบบนี้ดูเพลินดีแฮะ  เขาเลื่อนนามบัตรให้ 

   “นี่นามบัตรหมอครับ  ในนั้นมีเบอร์โทรด้วย  ถ้ารู้สึกยังไงก็โทรมาบอกหมอได้นะ”  ไอ้แบดทำหน้าถมึงทึงหยิบนามบัตรมาเก็บเข้ากระเป๋าตัวเอง  แต่หมอตั้มเหมือนรู้ทัน  ส่งนามบัตรให้อีกใบ  ผมรีบตะครุบ  ไอ้แบดหยิบไม่ทัน  กร๊ากๆๆๆ

พอได้ยา  ไอ้แบดก็พาผมออกมาจากคลินิกราวกับพายุ  ผมไปนอนที่เบาะหลังต่อ  ขณะที่คนอารมณ์บูดพูดเปรย ๆ

   “มึงรู้ไหมว่าไอ้หมอนั่นเป็นใคร”

   “กูจะไปรู้มั้ยล่ะ”  ผมตอบมันเคือง ๆ

   “มันจบมอเดียวกับเรานี่แหละ..”

   “อ๋อรุ่นพี่”  ผมขัดจังหวะ  แต่ไอ้แบดพูดต่อ

   “..แล้วมันยังเป็นพี่ชายไอ้เชี่ยเติร์กด้วย”

ผมอ้าปากค้าง   พี่ไอ้เติร์กรู้  งั้นไอ้เติร์กก็รู้  แล้วเพื่อนของไอ้แบดก็คงจะรู้กันแบบปากต่อปาก  ว้ากกกก!!  กูไม่น่ามาที่นี่เลย!!!!!!!!!!!!




   



   ผมลงจากรถไอ้แบดตรงหน้าหอ  ด้วยกินยาแก้ปวดเข้าไปแล้วและยาที่หมอใส่ให้อาจจะมีคุณสมบัติระงับปวด  ผมก็เลยพอเดินเหินได้  แต่พอผมจะเดินอ้อมรถกลับไปทางหอ  ไอ้แบดก็เปิดประตูฝั่งคนขับออกมา   และพุดกับผมทั้ง ๆ ที่ยังนั่งอยู่ในรถนั่นแหละ

   “เดี๋ยว”

   “มีอะไรอีก”  ผมถามด้วยน้ำเสียงธรรมดา

   “เรื่องหมอตั้มน่ะ  มึงอย่าคิดจะไปจีบมันล่ะ  มันชอบผู้หญิง  ไม่ชอบผู้ชายหรอก”

ผมเลิกคิ้ว  “แล้วบอกกูทำไม”

   “เตือนในฐานะเพื่อน  โอเคป่ะ”

   “อืม”  ผมรับคำแล้วเดินผละจากมา  เสียงล้อรถเคลื่อนจากไป  ผมเดินกะเผลกเล็กน้อย  ผมเดินสวนกับไอ้ทีมที่หน้าหอ

   “พี่ไปทำอะไรมา”

   “เปล่านี่  กูอยู่ห้องตลอด  เมื่อกี้เพิ่งไปโรงอาหารมา”  ผมเชื่อว่าผมโม้ได้เนียนเพราะว่าชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นบาง ๆ คงจะมีคนใส่ออกไปร่อนข้างนอกอยู่หรอกนะ

   “หือ  เห็นไอ้กายบอกว่าพี่ออกไปกะไอ้แบดตั้งแต่เมื่อคืนนี่”

   “ออกไปแล้วกลับมาแล้ว  อย่าถามมากได้ไหม  กูกำลังปวดหัว”  ผมตัดบทอย่างรำคาญแล้วเดินไปที่บันได  พอก้าวขาเท่านั้นแหละครับ  เป็นเรื่อง

   “โอ๊ะ”

ไอ้ทีมรีบเข้ามารับผมไว้ทัน  ผมค่อย ๆ ดันมันออกแล้วพยายามยืนด้วยตนเอง

   “กูไม่เป็นไร”

ผมใช้สายตาที่บอกว่าห้ามถาม  ทีมก็ปิดปากเงียบ  และพยายามประคองผมขึ้นบันได  แต่ถึงคราวจะซวยมันก็ซวยจนถึงที่สุด  เพราะไอ้แบดเสือกโผล่มาพอดี  แถมใส่เสื้อผ้าเหมือนกันเด๊ะ  อย่างนี้ไอ้ทีมไม่รู้ว่ามีอะไรก็คงไอคิวเท่าเด็กสามขวบแล้ว

ผมหันไปมองแบดที่ก้าวขึ้นบันไดเร็ว ๆ มาทางเรา  เป้าเขาตุง ๆ แกว่ง ๆ ในกางเกงขาสั้นทำเอาผมใจสั่นวาบ ๆ

   “เป็นไงแทน  ไหวป่ะ”

ไอ้ทีมเลิกคิ้วอีกที  มันคงประหลาดใจพิลึกที่ไอ้แบดพูดดีกับผมได้

   “นี่เพื่อนกู  ชื่อแบด  แล้วนี่ก็เพื่อนกูนะชื่อทีม  พวกมึงรู้จักกันไว้”  ผมทำหน้าตายแนะนำทั้งคู่  ไอ้ทีมทำหน้าเหมือนอมขี้  ส่วนไอ้แบดก็ยิ้มกวนน่าเอาตีนลูบหน้าชิบ

   “ยินดีที่ได้รู้จักนะ”  แบดมันรับมุกด้วยเว้ยเฮ้ย  แถมยื่นมือไปทางไอ้ทีม  ไอ้ทีมมองหน้ามันแบบเขม่น ๆ  แล้วยื่นมือมาจับกัน  แต่ไป ๆ มา ๆ ผมชักว่าคงมิใช่ฉันท์มิตรแล้วสินั่น  เพราะแต่ละคนหน้าตาเครียดเกร็งมือแม่งก็บีบแข่งกันจะเอาให้แหลกไปข้างหรือไงฟร้า!!!








ผมนอนรักษาตัวอยู่สามสี่วันก็ค่อยหายดี  ระหว่างนั้นไม่ค่อยมีคนมากวนเท่าไหร่  คงจะรู้ว่าผมไม่สบาย  ไอ้แบดเองก็อยู่ห้องข้าง ๆ แท้ ๆ ไม่ยอมมาดูกันบ้างเลย  อย่างงี้ได้แล้วไม่รับผิดชอบนี่หว่า   แต่ไม่เป็นไร  เพราะผมมีหมอตั้มช่วยคลายเหงาแล้ว  กร๊ากๆๆ

   “หวัดดีฮะ  พี่หมอตั้ม”  ผมทักเขาไปในสาย  “ทำอะไรอยู่ฮะ”  แร่ดได้ใจจริงกู

   “กำลังคิดถึงน้องแทนอยู่เลยครับ”  พี่หมอตอบมาเสียงหวาน  แหมจะไม่หลงพี่หมอตอนนี้แล้วจะให้หลงตอนไหนล่ะเนี่ย  “แผลหายดีหรือยัง  กลับมาให้พี่หมอตรวจหน่อยมามะ”

   “หายดีแล้วคร้าบ  ขอบคุณพี่หมอมากจริง ๆ”

   “ทีหลังบอกไอ้แบดให้เบา ๆ หน่อยนะ  เดี๋ยวคราวหน้าต้องจับขึ้นเขียงผ่าตัดหรอก”

   “ง่ะ  อะไรของพี่หมอ  พวกผมเป็นเพื่อนกันคร้าบ  จะไปทำอะไรแรง ๆ เบา ๆ ได้ไง”

   “อ้อเหรอออออ...”  พี่แกทำเสียงยานคางน่าตบ..แล้วจูบชะมัด  “แล้วนี่น้องแทนจะทำอะไรต่อล่ะ”

   “กำลังจะไปเล่นแบดมินตันครับ  เพื่อนชวนไป”

   “ชวนไอ้แบ่ดไปด้วยสิ  มันชอบ”  เขาออกเสียงไม้เอกจริง ๆ นะครับ  เหมือนคำว่าแบดมินตัน  ผมรู้สึกคุ้น ๆ กับการเรียกชื่อไอ้แบดแบบนี้  อ้อ..เคยได้ยินจากดร.วิทย์  “แต่อย่าบอกมันล่ะว่าจะไปไหน  เดี๋ยวไม่สนุก”  เสียงของหมอตั้มมีลับลมคมใน

   “แค่นี้ก่อนนะน้องแทน  คนไข้มาล่ะ”  เขาวางสายไปก่อนที่ผมจะทันได้ล่ำลา  ไอ้ทีมมาเคาะประตูห้องพอดี

   “ว่าไงพี่  ไปกันยัง”

   “เออ ๆ  มีลูกยังนิ”

เขาชูกระบอกใส่ลูกแบดอันยาวเป็นวาให้ดู  ผมเลยคว้าไม้ตีของตนแล้วเดินออกจากห้อง





เรามาถึงโรงยิมแล้วผมก็เพิ่งนึกได้  เลยโทรไปหาไอ้เชี่ยแบด

   “โทรมามีไร  คิดถึงกูเหรอ”

ดูมันพูด  น่าเอาตีนนาบหน้าไหมล่ะท่านผู้ชม

   “กิ๊กกูมีเป็นร้อย  แค่กูคิดถึงกิ๊กทุกคนคนละห้านาทีก็หมดไปวันนึงแล้ว  น้ำหน้าอย่างมึงนี่ยังไม่เข้าขั้นหรอกว่ะ”  น่านปากกูสมกันดีเหมือนกันแฮะ

มันพูดด้วยน้ำเสียงของผู้ชนะ  “แต่มึงก็โทรหากู  หรือว่าไม่จริง”

...แสรด เกลียดคนรู้ทันว่ะ…

   “ก้นมึงใช้ได้แล้วเหรอถึงโทรมาชวนกูน่ะ”

   “ไอ้ห่า  มึงพูดดี ๆ นะ  กูจะชวนมึงทำอะไร”

   “กูจะรู้เหรอ”  ปากมันว่าไม่รู้  แต่น้ำเสียงกวนตีนสุดฤทธิ์

   “กูมานั่งเล่นที่ยิม  มาด้วยกันไหมล่ะ”

   “เออ  ไป ๆ  ที่ยิมไหน”  น้ำเสียงมันกระดี๊กระด๊า  สงสัยอย่างมันไม่ค่อยมีใครคบเพื่อนไม่กล้าชวนไปไหนเท่าไหร่  ฮ่าๆๆๆ

   “ยิมสอง  ชั้นบน  รีบมาล่ะกัน”

ผมบอกมันจบก็วางสาย  น้องกายกับไอ้ทีมตีกันจบสิบห้าลูกพอดี  เรามากันแค่สามคนเลยเล่นคู่ไม่ได้

   “พี่แทน  ทีมแพ้ว่ะ  สู้ไอ้กายไม่ได้”

ผมทำหน้าแปลกใจ  แต่ก็หย่อนมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วหยิบไม้ของตัวเองเข้าไปในสนาม

   “ในสนามรบไม่มีคำว่าญาติหรือมิตรสหาย  ผมไม่ออมมือนะตั่วเฮีย”

กายพูดแล้วโคจรพลังปราณ  ก่อนจะตวัดไม้เสิร์ฟลูกขนไก่โค้งเข้ามาที่โซนรับอย่างสวยงาม  ผมช้อนไม้ดีดลูกขนไก่กลับไป  ไอ้กายร้อง

   “ท่าตบสุกรสำราก”  แล้วมันก็ตวัดตบสวนมา  ผมรีบขวางไม้รับตีโต้คืนไป

   “ลูกหยอดผายลมกระซิบ”  ลูกขนไก่ปลิวหวือไปตกใกล้เน็ต  ผมมัวแต่ขำกับชื่อท่าอุบาทว์เลยรับไม่ทัน

   “ไอ้ห่ากาย  โอ้ยย...  ฮ่าๆๆ  คิดได้ไงวะแต่ละท่า”

กายยิ้มรับ  “เตรียมรับลูกเสิร์ฟนะพี่  อันนี้ลูกเสิร์ฟนารีครวญคราง”

ผมใช้มือซ้ายกุมท้องแล้วขยับเข้าไปรับลูกตีกลับพลางถาม  “ทำไมมันต้องครวญครางด้วยล่ะ”

   “เพราะลูกนี้แหย่เข้าลึกไงครับ  เอาล่ะลูกโค้งเกย์เฒ่าเจ้าสำราญ”

   “หนอย”  ผมกัดฟันกรอด  มีการมาแซวผมอีกเลยเงื้อมือตบผลัวะให้ลูกพุ่งฉิวเข้าใส่  แต่กายก็ช้อนกลับมาได้  ผมช้อนกลับไป  ไอ้กายได้โอกาสกระโดดฟาดไม้อย่างรวดเร็วและรุนแรง  ลูกแบดพุ่งฉิวปักลงเฉียดเป้ากางเกงผมไปนิดเดียว

   “ให้กูเดานะ”  ผมพูด  “นี่ลูกตบสะบั้นทายาทใช่ไหมวะ”

   “ถะ..ถูกต้องนะคร้าบ”  น้องกายชี้มือเลียนแบบเสี่ยปัญญาอย่างน่ารักโคตร ๆ

   “ไอ้แทน”  ผมหันขวับ  ไอ้แบดยืนหน้านิ่งอยู่ข้างหลัง

   “เออ  ไอ้แบดมาพอดีเลยว่ะ  มาไอ้ทีมเล่นคู่กันมั้ย”

   “กูจะบอกมึงว่า..”

ผมรีบไปหยิบไม้สำรองที่ผมเอามาด้วยแล้วยัดใส่มือของไอ้แบด  แต่มันกลับเขวี้ยงไม้นั้นใส่พื้นดังเปรี้ยง!!

ทุกคนมองมันเป็นสายตาเดียวกัน

   “กูไม่เล่น”  มันบอก

   “แล้วทำไมมึงต้องขว้างไม้กูด้วย”  ผมขึ้นเสียงใส่

   “กูพอใจ  มีอะไรมั้ย”  มันเข้ามาใกล้แล้วคว้าคอเสื้อผมกระชากเข้าไปใกล้  “ทีหลังอย่ามาสะเออะกับกูอีก  แล้วไม่ต้องเสือกเรียกกูมาด้วย”

มันปล่อยผมแล้วหันหลังก้าวอาด ๆ จากไป  ทิ้งให้คนที่เหลือมองอย่างตะลึงกับความโมโหร้ายของมัน  ผมถอนหายใจเศร้า ๆ

   ..เมื่อไหร่มึงจะเลิกร้ายกับกูสักทีวะ...

[M@nfaNG]

จิ้มๆๆๆๆๆ
 แบดต้องมีความหลังอะไรที่ไม่ดีกะตีแบทแน่เลย

[snowblack]

^
^
^
^
จิ้มเจ๊ 



รักเค้าแล้วล่ะมั๊งแทนเอ้ย มีเศร้าเหงา หงอยตอนเค้าทำไม่ดีใส่เนี่ยะ

แต่สงสัยเรื่องแบตมินตัน ไรเนี่ยะ ไอ้คุณหมอก็นะ หาเรื่อง 

[minchy]

สรุปว่า แบดหึงใช่ป่ะ

[iGiG]

มาแล้ว 
3 ตอนรวด 
เลือดกระฉูด 
คืบหน้า 
ไอ้แบดบ้า 

[อ้ายวี]

พี่หมอนิสัยไม่ดี ทำไมต้องหลอกให้แทนแกล้งแบดด้วย 
คนเค้ากำลังจะไปกันด้วยดี เฮ้อ แทนรักแบดแล้วเหรอครับทำไมถึงอ่อนไหวจัง

[Ryze]

ดี๊ด๊า มาเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยอีกคน

ว่าแต่..
พอใช้คำว่าดังเปรื่อง กับการขว้างไม้แบดลงพื้นแล้ว
ดูเสียงมันเบาๆจังเลย

มารอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ

..คนอะไรมะโหว ร้ายชะมัด

[Kisses]

แบดดดดดดดดดดดดดดดด หื่นวุ้ยยยยยยยยย

ไม่รู้ว่าที่เม้งแตกในยิม เป็นเพราะถูกชวนไปตีแบตฯหรือเจอแทนเล่นอยู่ก่าน้องกายก่าทีม