โจ๊กกก..เห่อจังอ่ะ หมูอ้วนหน่ะแต่อย่างว่าแหละใครเลี้ยงอะไรก็รักก็หลงอันนั้น ไม่ว่าจะหมา แมว ปลารึว่ากระต่าย เหมือนเด็กนะไม่รู้พี่คิดไปเองหรือว่าจริงๆเค้ารับรู้อารมณ์เราได้นะ โจ๊กลองๆมองตาลูกสาวนะจะเหมือนกะลูกชายพี่รึเปล่า?
(ลูกชายพี่คือเจ้าหมาน้อยมีชื่อว่า"ร่มเย็น"แสนรู้อย่างเวอร์)
เห็นด้วยครับ ว่าแล้วก็ขอเล่าเรื่องเมื่อเช้าที่พึ่งเกิด ปรกติลูกสาวจะได้ออกจากรงประมาณแปดโมงเช้า แต่ช่วงหลังพ่อมันนอนดึกเพราะดูบอลเลยจะปล่อยมันช่วงสิบโมง แล้วทุกทีในกรงมันจะมีอาหารเม็ดสำรองให้ในถาดอยู่แล้วไงเพราะกลัวมันจะตื่นมาหิวยามดึกๆตามนิสัยกระต่ายที่ออกหากินยามกลางคืน แต่เช้านี้มันดันกินหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้อ่ะ
08.00น. แกร๊กๆๆๆ ต้นเสียงดังมาจากห้องนอนลูกสาวตัวกลม พ่อมันจำต้องตื่นลืมตามาชะโงกดูลูกสาวสุดสวย
" อะไรไอ้อ้วน "
"
" มันใช้สองขายืนเกาะกรงพร้อมส่งสายตาปิ้งๆมาให้พ่อมัน
" จะเอาอะไร พ่อขอนอนก่อนนะเดี๋ยวหนูค่อยออกมาวิ่งเล่น " ผมนอนพุบหน้าไม่สนใจลูกสาวแสนสวยที่ส่งสายตาทอประกายแห่งการอ้อนขอ
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีดี แกร๊กๆ เสียงดังยังกับลูกสาวจะแหกห้องขัง
" เฮ้ยๆ เบาๆกูจะนอน " ปากพูดแต่ไม่ชายตาไปมองลูกสาวซักกะนิด
แกร๊กๆๆๆ แควกกกกกกกกกกก ลูกสาวของขึ้นสิทีนี้ มันกัดแทะกรงไม่ว่ามีชายของหนังสือพิมพ์ที่ผมใช้รองไว้อีกชั้นแต่ปลายมันกระดกไปเข้ากรงพอดี มันใช้ปากดึงมาฉีกกัดกระจายกรงเลย
" อะไร " จำยอมต้องลุกขึ้นไปดู อ้ออาหารหมดนี่เอง...ว่าแล้วก็เทอาหารเม็ดให้ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นเอาแครอทที่หั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยมาให้อีกกำใหญ่
" เรามาตกลงกันก่อน พ่อให้แล้วนะทีนี้ห้ามกวน โอเคปะ " ผมใช้สองมือดึงลูกสองเข้ามาคุยแบบประจันหน้า...มันทำตาแอ๊บแป้วใส่
09.45 น.เห็นจะได้ มันมาอีกแล้วครับท่าน คราวนี้มีใส่อารมณ์ในการกัดด้วยกรงงี้สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งห้อง
" เฮ้ยยย " ผมเงยหน้าขึ้นมอง ภาพที่เห็นคือ...ลูกสาวนอนทอดกายพิงกรงทำมุม 35 องศาเหนือ 38 องศาใต้กับอีก 74องศาตะวันตก ห้องเงียบเชียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ลูกสาวแสนสวยนอนขนฟูขาวเด่นเป็นสง่าชะโงกหน้ามาสบตาเหมือนด่าพ่อในใจ
" ขอโทษลูกสงสัยพ่อจะฝัน " ผมฟุบหน้าลงแกล้งนอนใหม่อีกครั้ง
แกร๊กๆๆๆ นั่นไงกูไม่ได้ฝัน แผนการณ์ร้ายบังเกิดขึ้นในใจอย่างเงียบๆ
แกร๊กๆๆ เสียงแทะและเขย่ากรงยังดังมาเป็นระยะๆอย่างต่อเนื้อง ผมค่อยๆขยับตัวไปปลายเตียงทีละนิด ละนิด ละนิด จนมุมได้องศากับหน้าห้องนอนลูกสาว ทันใดนั้นเอง...
" แฮกกกกกกก " ผมลุกพรวดไปจะเอ๋ลูกสาวทันที
" ตูมมมมมมมมมมมมม " ลูกสาวตกใจเพราะไม่คิดว่าพ่อมันจะเล่นด้วย มันตกใจกระโดดถอยหลังชนกรงดังตูมใหญ่ ขนขาวๆงี้กระจายพริ้ววววววได้ใจ
" 5555+ สะใจ " ผมระเบิดขำอย่างคนบ้า
" -*- " ผมก้มลงไปมองลูกสาวที่ยืนนิ่งส่งสายตาเหมือนหาเรื่องมาให้อยู่ตรงท้ายกรง
10.15 น. หลังจากตื่นเต็มตาก็ถึงเวลาปล่อยลูกสาวออกมาวิ่งเล่น แต่...
" เอ้าไม่ออกมาอะ " ผมเดินไปส่องลูกสาวที่นอนตัวกลมสงบนิ่งแบบหันหลังให้
" ออกมาเร็ว " ผมเอื้อมมือไปดึงขามันเบาๆลูกสาวชักขากลับทันที
" แหม๋เอาน่าคนเคยๆทำเป็นไม่เคยไปได้ " ผมลูบตัวมันเบาแต่...มันลุกหนีไปนอนอีกทาง
" ตามใจไม่ออกใช่ไหม งั้นพ่อจะไปเที่ยวนะอยู่บ้านไปเลยนะ " ผมก้มลงจะปิดปากกรงแต่...
" เฮ้ยยยยย " ไอ้ตัวดีกระโจนออกมาแบบผมไม่ทันตั้งตัวเล่นเอาหงายเงิบกันเลยทีเดียว
" เล่นงี้เหรอได้ๆ " ผมจดบัญชีไว้ในใจ
12.25 น. กำลังนอนดูสี่แพร่งกำลังลุ้นอย่างระทึกอยู่บนเตียง
" ตูมมมมมมมมม "
" โอ๊ยยยยยยยย "
ตูมอันแรงคือเจ้าหมูอ้วนกระโดดขึ้นมาบนเตียงในจังหวะที่ผมกำลังกลัวผีได้ที่
โอ๊ยอันที่สองคือหัวผมกระแทกกับหัวเตียงแบบโครมใหญ่ ภาพขนฟูๆสีขาวๆของลูกสาวเมื่อเช้าลอยขึ้นมาในห้วงสำนึก
" เจ็บนะ " ผมหันไปดุลูกสาวทันที
"..............." มันนิ่งแล้วย่อตัวลงนอนตรงปลายเตียงพร้อมส่งสายตาบ้องแบ้วมาให้
" โอ๋ พ่อไม่โกรธหนูหรอก หนูไม่ได้ตั้งใจนี่เนอะ ^^ " ผมลูบหัวลูบหางปลอบใจที่เผลอดุเค้าไป
" นอนอยู่นี่นะลูกเดี๋ยวพ่อหายาหม่องแปป " ผมลุกไปหยิบยาจะมาทาหัวตัวเองแต่ใจก็กลัวมันจะวิ่งไปซนตรงไหนอีกเลยชะโงกหน้ากลับไปดูมันซักหน่อย
" นี่มึงเอาคืนกูใช่ไหมไอ้หมูอ้วนนนน "
ภาพที่เห็นคือ...ภาพลูกสาวขนสีขาวบริสุทธิ์ฟูฟองกำลังกระโดดโลดเต้นดึ้งดั๋งๆอยู่บนที่นอนแบบกระดี้กระด้าเหมือนโดนใครจับกรอกยาม้ามา
มีใครช่วยบอกทีได้ไหมครับว่า เจ้ากระต่ายน้อยที่นอนส่งสายตาออดอ้อนเมื่อตะกี้นี้มันไปไหนแล้ว
ปล.เรื่องหัวข้อที่ลงเรื่องไม่ได้รู้แล้วว่ามันเกิดจากการติดคุ๊กกิ้งปะ ช่วงนี้เลยลงเรื่องยังไม่ได้แม้จะเขียนเสร็จไปแล้ว18หน้าก็ตามไว้จะรีบไปลงให้ที่ร้านนะ ^0^ เซ็งเลย 555+ ว่าแล้วก็เปิดอ่านแล้วนั่งขำอยู่คนเดียว
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508181 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก