ใครๆ ก็ว่าเราสั้น :
มันสั้นตรงไหนวะ เซ็ง
เออกูผิด 2...พายุ 2 02.30 น. ผมเผลอหลับไปจนได้... ผมตื่นมาอีกครั้งกลางดึกเมื่อรู้สึกตัวเองว่าอยากเข้าห้องน้ำ ผมลุกขึ้นมานั่งปรับสายตาให้คุ้นกับสภาพภายในห้องก่อนจะสอดส่ายสายตาหาร่างของคนที่นอนอยู่ข้างๆ
“ ปลาบึก ” ผมได้แต่นั่งอุทานออกมาเมื่อไม่เห็นร่างของคนที่ผมเฝ้าตามหามันมาทั้งวันนอนอยู่ใกล้ๆ
สภาพห้องที่ไม่มีมันอยู่มันช่างเหงาอะไรอย่างนี้ ผมคิดได้แค่ว่ามันอาจจะลุกขึ้นไปฉี่ หลังจากที่ผมนั่งปรับสภาพสายตาได้พอสมควรแล้วผมก็ลุกเดินตรงไปเข้าห้องน้ำ ไฟข้างล่างถูกเปิด...
“ ไอ้บึก ”
………….
“ ไอ้ปลาบึก ”
………….
ข้างล่างเงียบมากครับ ผมเดินตรงไปห้องน้ำ...ไม่มี ผมตัดสินใจเข้าห้องน้ำทำธุระก่อนทันทีส่วนเรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยว่ากัน คืนนี้อากาศหนาวมากและลมก็แรงมากด้วยครับ ผมเข้าห้องน้ำไปใจก็คิดทบทวนเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นไปมา
“ ตกลงมึงขอโทษกูเพราะอะไรวะ ”
ปัง!!!!! ผมตกใจสดุ้งเฮือกที่อยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงเหมือนประตูหน้าบ้านมันเด้งตัวเองไปมาเหมือนมีใครจับมันเปิดๆ ปิดๆ เล่น
“ ปลาบึก ” ผมเดินออกหาดูมันไปทั่วในบ้านก่อนจะเดินไปดึงประตูบ้านเข้ามาปิด
บ้านไม่ได้ล๊อกไฟก็เปิดไว้แสดงว่าอย่างน้อยๆ ก็ต้องมีคนอยู่ข้างล่างบ้างแหละนะ
“ ปลาบึก ปลาบึกมึงอยู่ไหนวะ ”
ผมตัดสินใจลองเปิดประตูบ้านเดินฝ่าลมหนาวไปดูภายนอกตัวบ้านบ้างเผื่อบางทีมันอาจจะเดินออกไปตรวจดูความเรียบร้อยนอกบ้านแม่้ว่าเวลานี้มันจะตีสามแล้วก็ตามที ผมเปิดประตูเดินห่อตัวแฝงเงามืดไปอย่างเงียบๆ เพราะอยากรู้ว่ามันตื่นมาทำอะไรกันดึกๆ ดื่นๆ อย่างนี้แล้ว
ที่หน้าบ้านมีเงาคนสองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ เงาแรกนั่งคล่อมอยู่บนมอไซร์ตัวเอง ส่วนอีกเงาเป็นเงาของคนที่ผมกำลังตามหา...ไม่ผิดตัวแน่ๆ ไอ้ปลาบึก ผมเดินย่องอย่างเบาเสียงที่สุดแต่หัวใจผมสิมันเต้นแรงซะจนผมกลัวไอ้สองคนนั้นมันจะหันเห็นเสียให้ได้
ผมมองหาที่หลบภัยเพื่อแฝงตัวเองเข้าไปให้ใกล้ไอ้สองคนนั้นมากที่สุด เป็นโชคดีที่หน้าบ้านมีโองน้ำตั้งสลับกับพุ่มไม้ที่บ้านมันปลูกไว้ ถ้าผมรู้ว่านอกจากต้นไม้มันจะให้ร่มเงาและดอกผลกับคนปลูกแล้วมันยังให้ร่มเงาเพื่อใช้ในการแฝงตัวไปจับผิดคนได้อีกละก็กลับไปบ้านผมคราวนี้ผมจะไปหาต้นไม้มาลงให้เต็มบ้านเลยค่อยดูสิ
“ มึงไม่เข้าใจ ” แล้วผมก็ได้มุมดีแถมเป็นมุมที่สัญญาณค่อนข้างดีซะด้วยสิ
“ กูเข้าใจ ”
“ ปีมึงฟังกูนะกูมีแฟนแล้ว ”
“ แล้วไง ”
“ แล้วมึงก็ไม่เข้าใจไง ” ไอ้ปลาบึกมีขึ้นเสียงกับคนตรงหน้า
“ มึงพูดวนอยู่อย่างนี้เป็นสิบรอบแล้วนะ ” คนนี้สินะไอ้ปี
“ งั้นมึงก็เข้าใจซักทีซิวะ ”
“ ก็เข้าใจอยู่นี่ไง ”
“ เข้าใจแล้วก็ไปมึงจะมาทำให้แฟนกูเข้าใจผิดทำไม ”
“ มึงรักเค้าขนาดนั้นเชียว ”
“ ใช่ ”
“ แล้วกูล่ะ ” ห๊า...ผม...ผมคงหูฝาดไป จริงๆ แล้วมันอาจจะไม่มีอะไรไม่...กูต้องไม่คิดมาก
“ ............ ”
“ เห็นไหมแค่นี้มึงก็ตอบไม่ได้ ”
“ ไม่ใช่ตอบไม่ได้ แต่กูไม่ได้รักมึงกูก็เลยไม่รู้จะอธิบายอย่างไงให้มึงเข้าใจ ”
“ มึงคิดว่ากูไม่มีหัวใจใช่ไหมไอ้บึก ” ให้ตายสิ...นี่นอกจากผมแล้วยังมีคนอื่นเีรียกมันอย่างเดียวกับที่ผมเรียกด้วยเหรอ...ไม่เห็นมันเคยบอกผมมั่งเลยล่ะหรือว่าต้องรอให้ถาม!!!
“ มึงต้องการอะไร ”
“ รับผิดชอบไง ”
“ เรื่องอะไร ”
“ ถ้ามึงยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร งั้นให้กูลองคุยกับแฟนมึงก่อนไหม ”
“ อย่ามาขู่กู ”
“ กูไม่ได้ขู่ ไง...ดูเหมือนมึงจะกลัวเค้ามากนะ ”
“ กลัวเหรอ ใช่กูกลัวกูยอมรับ สิ่งที่กูกลัวมากที่สุดตอนนี้คือกูกลัวเสียเค้าไป ”
“ แล้วกูล่ะ ”
“ มันจบลงไปแล้ว ไหนว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วไง ”
“ จบเหรอ มันพึ่งเริ่มมั้งมึง ”
“ นี่มึงเข้าใจอะไรผิดเหรอเปล่า ”
“ 555+ มึงต่างหากที่เข้าใจอะไรผิดเหรอเปล่า ”
“ ไอ้ปีกูขอร้องมึงกลับไปซะแล้วเรื่องนี้ ”
“ ไม่ ”
“ นี่มันตีสามแล้ว คุยกันยันเช้ามึงก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี ”
“ งั้นมึงก็หัดเข้าใจอะไรง่ายๆ บ้างดิวะ ”
“ มึงจะให้กูเข้าใจอะไร ในเมื่อจุดประสงค์มึงกำลังทำให้คนที่กูรักเกลียดกู ”
“ ............ถ้ามึงเข้าใจอย่างนั้นก็ตามใจ แต่มึงไม่คิดบ้างเหรอว่าคนอย่างกุถ้าเลวขนาดนั้นจริงกูสู้เดินมาคุยกับแฟนมึงซึ่งๆ หน้าไม่ดีกว่าเหรอ ”
“ พอเถอะกูขอร้อง ” ไอ้ปลาบึกลุกขึ้นหันหลังเดินเข้าบ้านทันทีครับ
“ เดี๋ยว มึงยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นกูยังพูดไม่จบ ” ไอ้ปีทิ้งรถวิ่งมาจับตัวไอ้ปลาบึกไว้ไม่ให้เดินหนีเข้าบ้านได้ง่ายๆ
“ มึงปล่อยกูไอ้ปี กูมันบ้ากูมันทำผิดกูมันโง่เองที่หลงไปเชื่อคำพูดหว่านล้อมของคนเลวๆ อย่างมึง ”
“ เฮ้ย ทีตอนอยู่บนเตียงไม่เห็นมึงพูดอย่างนี้บ้างวะ ”
“ เพราะกูมันบ้าไงที่หลงบ้าไปกับคำพูดหว่านล้อมของมึง กูมันพลาดเอง ใช่...ตอนนี้มึงมันเป็นต่อกูอยู่แล้วนี่ เอาเลยมึงอยากทำอะไรก็เอาเลย แต่กูบอกมึงไว้ก่อนเลยนะไอ้ปีว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่กูจะมีเพื่อนเลวๆ ชั่วๆ อย่างมึง ”
“ มึงขู่กูเหรอ ”
“ เปล่า กูเอาจริง ” ไอ้ปลาบึกสะบัดมือไอ้คนชื่อปีออก
ผมยืนนิ่งแบบไม่รู้ว่าจะทำไงกับชีวิตตัวเองดี ปีใหม่ทั้งทีต้องมาเจออะไรอย่างนี้ถ้าเป็นคนอื่นเึค้าจะทำอย่างไงนะ
“ กลับมาคุยกันให้จบก่อน ไม่งั้นเช้านี้กูรับรองว่าผัวมึงได้รู้เรื่องระหว่างเราแน่ๆ ”
“ ไอ้ปี ”
“ ก็เอาสิ จะเล่าตอนนี้เลยก็ได้นะเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว แค่เล่าเรื่องเร็วขึ้นนิดหน่อยก็ไม่เห็นจะมีผลอะไรนี่ ใช่ไหม...ปลาบึก ” ผมตัดสินใจเดินออกไปหยุดยืนข้างเมียรักก่อนจะใช้แขนสอดเข้าไปรวบเอวมันไว้แล้วดึงมากอด
“ โจ๊ก โจ๊กกู ” ไอ้ปลาบึกทำหน้าเหวอแต่น้ำตานี่เอ่อออกมาคลอรอหยดแหมะๆ ให้ชาวโลกได้เห็นอยู่แล้ว
“ ไหนว่าจะออกมาคุยกับปีแป๊ปเดียวไง นี่ตกลงเรื่องนั้นยังไม่จบอีกเหรอครับ ” ผมก้มหน้ลงไปจุ๊บที่แก้มไอ้ปลาบึกเพื่อโชว์ความหวานให้เห็นกันจะๆ ไปเลย ส่วนในใจก็คิดว่าเอาวะเป็นไงเป็นกัน ผมเองก็ยังเลวได้เลยไอ้ปลาบึกก็เป็นคนธรรมดาถ้ามันจะเลวบ้างมันจะเป็นไรไป
“ นี่คุณ ”
“ ทำไมครับ ”
“ คุณรู้เรื่องนั้นแล้วเหรอ ”
“ ครับ ทำไมผัวเมียกันเค้าไม่ปิดบังกันอยู่แล้ว จริงไหมจ๊ะเมียจ๋า ” ผมจุ๊บแก้มมันอีกทีทีนี้น้ำตามันไหลพรากๆ เลยครับ
“ ตลกน่า ”
“ ก็ขำสิ ” ผมพูดหน้านิ่งๆ แต่จริงจัง
“ ไหนมึงบอกว่าแฟนมึงไม่รู้เรื่องนี้ไงนี่มึงหลอกกูเหรอวะไอ้บึก ”
“ ผมเป็นคนสั่งคนของผมเองแหละ ” ผมพยายามเน้นคำว่าคนของผม
“ แสบมากนะมึง ” ไอ้ปีมองหน้าผมกับไอ้ปลาบึกอย่างหาเรื่อง
“ คงไม่เท่าคุณที่พยายามสร้างเรื่องให้เพื่อนเดือดร้อน อย่างนี้มันไม่แสบมากกว่ากันหรอกเหรอครับคุณปี ”
“ ................... ” คราวนี้มันมองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผมให้ได้เลยละครับ
“ เห็นไหมปลาบึกว่าเพื่อนนายอ่ะเป็นคนอย่างไง ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าเพื่อนคนไหนคบได้คบไม่ได้บ้าง ”
“ โจ๊กกู ” ไอ้ปลาบึกยกแขนขึ้นมาเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนจะหันหน้าไปมองหน้าไอ้ปีเพื่อนตัวดีของมัน
“ ผัวมึงนี่ใช้ได้เลยนะไอ้บึก ”
“ กลับไปซะไอ้ปีต่อไปนี้มึงกับกูเราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปอะไรที่เราเคยทำผิดต่อกันไว้กูขอให้อโหสิกรรมต่อกันไปซะ ”
“ ไอ้บึก ”
“ กลับไปซะไม่งั้นกูจะไม่เกรงใจมึงอีกแล้วนะ ”
“ นี่มึงไล่กูเหรอไอ้บึก ”
“ ก็แล้วแต่มึงจะคิดสิ ”
“ กลับไปเถอะคุณปีผมเองก็จะคิดซะว่าคืนนี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ” ผมรวบแขนกระชับร่างไอ้ปลาบึกให้เข้ามายืนแนบชิดตัวผมมากขึ้น ตอนนี้ดูสีหน้าไอ้คุณปีจะเริ่มคิดอะไรได้บางอย่าง จริงๆ แล้วผมว่ามันเองก็ไม่ได้อยากจะทำอะไรอย่างนี้หรอกมั้งครับแต่ที่วันนี้มันเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นคงเพราะอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดจากการทำอะไรไม่คิดซะก่อนมากกว่า
“ ก็ได้ ”
“ เอาเป็นว่าเราสามคนเข้าใจครงกันแล้วนะครับคุณปี และต่อไปนี้ผมหวังว่าจะไม่ได้เห็นคุณเข้ามาวุ่นวายในชีวิตคนของผมอีก ”
“ ครับ (มันหันมารับปากผม) ไอ้บึกกูขอโทษมึงด้วยนะ ”
“ อืม กูเองก็ต้องขอโทษมึงด้วยเหมือนกันนะ ”
“ อืม งั้นกูกลับก่อนนะ ”
“ อืม ”
ผมสองคนยืนส่งไอ้คุณปีที่หน้าบ้าน...มองส่งจนกระทั่งรถมอไซร์ของมันหายลับจากสายตาไปเราถึงเดินเข้าสู่ตัวบ้านด้วยกัน
“ มึงมีอะไรจะเล่าให้กูฟังไหม ”
“ ............... ”
“ ถ้าไม่กูจะได้กลับไปนอน ส่วนมึงไปนอนห้องไอ้ปลาซิวได้ใช่ไหม ”
“ โจ๊กกูขอโทษ ”
“ 555+ วันนี้มึงพูดคำนี้กี่ครั้งแล้วรู้ตัวไหม หึ...เสียดายที่กูไม่ได้จดเอาไว้ ”
“ โจ๊ก ”
“ จริงๆ มันก็เป็นหลักสากลของคนที่ได้รับการศึกษามาอ่ะนะ ถ้าใครทำผิดก็ควรรู้จักที่จะพูดคำว่าขอโทษ แต่ก็อีกแหละไอ้การพูดคำนี้บ่อยๆ มันก็ฟังเหมือนพูดผ่านๆ ไปก็เท่านั้น เพราะการกระทำมันไม่สัมพันธ์กับคำพูดเอาซะเลย ว่าไหม ” แล้วผมก็เดินจากมันมาเลยครับ ตอนนี้ผมขอตั้งหลักซักพักก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากัน
ตกลงคืนนั้นผมก็นอนไม่หลับทั้งคืนเหมือนกัน แต่ก็แปลกที่ผมกลับรู้สึกสบายใจที่ได้ออกไปตอบโต้อะไรอย่างนั้นบ้าง...มันก็คงดีกว่าการมุดหัวแอบฟังเ้คาคุยกันล่ะนะ เพราะอย่างน้อยๆ เรื่องนี้มันก็จบลงได้รวดเร็วกว่ามานั่งฟังคำแก้ตัวข้างเดียวของไอ้ปลาบึก ผมไม่รู้ว่ามันสองคนจะไปสานต่อความสัมพันธ์เหรอว่าเลิกคบกันไปจริงๆ เลยไหม ประเด็นนั้นไม่สำคัญอะไรกับผมอีกแล้ว ดูท่าปีนี้คงเป็นปีซวยสำหรับผมกับมันที่ต่างก็ต้องมาพบกับการดูใจและวัดใจในเรื่องที่ใครพบเจอก็ต้องลงท้ายด้วยการโบกมือลากันไปอย่างแน่นอน
หลังจากที่ผมบอกลาแล้วทิ้งให้ไอ้ปลาบึกยืนคอตกอยู่อย่างนั้นเช้านี้ผมพบกับสัจจธรรมที่มาพร้อมๆ กับแสงแรกแห่งอรุณยามเช้าได้ว่า...ไม่มีใครหลีกไปจากความเป็นจริงไปได้ ถ้าเราถอยเราก็อาจจะจบปัญหาลงได้แต่ถามว่ามันจะดีจริงเหรอกับการจบปัญหาลงแบบนี้สำหรับคนอื่นคำตอบจะออกมาอย่างไงผมไม่รู้...แต่สำหรับผมมันไม่ดีแน่ๆ อย่างน้อยผมก็กล้าหาญชาญชัยที่จะเดินออกไปเสแสร้งแกล้งทำว่าเป็นรู้เรื่องราวได้ดีซะขนาดนั้น งั้นสู้ผมรู้ความจริงด้วยซะเลยมันจะดีกว่าไหมล่ะ!!!
ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวและพร้อมแล้วที่จะเจอกับบททดสอบที่อาจจะแสนสาหัสมากกว่าที่คิดไว้แต่ก่อนจะออกไปเผชิญกับความเป็นจริงผมก็อดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงตอนที่ทำให้ไอ้ปลาบึกต้องเจ็บปวดเพราะการกระทำอันโง่เขลาของตัวเอง ถ้าตอนนั้นผมรอมันอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นซักนิดวันนี้ผมก็คงไม่ต้องทำให้ไอ้โมต้องมารับบาดเจ็บจากการกระทำของผมอีกคน เหมือนกรรมมันติดจรวดจริงๆ ครับมันย้อนกลับมาให้ผมต้องรู้สึกแบบเดียวกันกับที่ไอ้ปลาบึกเคยรู้สึกมาแล้ว ผมไม่รู้ว่าเรื่องครั้งนี้มันจะทำให้ผมเจ็บปวดมากกว่าเหรอว่าน้อยกว่าครั้งของไอ้ปลาบึก แต่ผมก็พร้อมแล้วครับ ^^
“ อ้าวมึงตื่นเช้านี่หว่า ” ผมปรับอารมณืได้ก็เดินยิ้มลงมาจากบนบ้านเลยครับ โน่นไงไอ้ปลาบึกมันยังนั่งมึนอยู่ที่เดิมจริงๆ ด้วย
“ โจ๊ก ” มันก้มหน้าเรียกชื่อผม ผมสังเกตุจากสีหน้าก็รู้แล้วว่าพอผมทิ้งมันขึ้นห้องไปมันก็คงนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ทั้งคืนแน่ๆ ตามันงี้ตี่และบวมแดงเลยครับ
“ ไม่ได้นอนเหรอไงมึง ไหนมาดูหน้าดิ โหแม่งหมดหล่อเลยมึง ” ผมเดินไปนั่งลงข้างตัวมันก่อนจะเอื้อมมือไปดึงหนังหน้ามันเข้ามาดูใกล้ๆ
“ มึงโกรธกูมากเลยใช่ไหม ” มันหลบตาลงมองติงผม (ว่าจะถามมันอยู่ว่ามึงมองติงกูทำไมอยากกินติงกูเหรอไง แต่อารมณ์ตอนนั้นมัน...ไม่กล้าเล่นมุขนี้อ่ะครับ)
“ กินข้าวยัง คนอื่นตื่นกันหมดยัง ”
“ มึงจะทิ้งกูไปใช่ไหม ”
“ แม่อยู่ในครัวเหรอ ”
“ กูขอโทษนะที่เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ”
“ -*- ”
“ ขอร้องมึงอย่าบอกเรื่องนี้กับแม่กูนะ ”
“ -*- ”
“ โจ๊กเรากลับกรุงเทพฯ กันเถอะ ขืนอยู่ไปมึงก็คงไม่สบายใจ ”
“ -*- ”
“ แต่อย่างไงมึงอย่าบอกเรื่องนี้กับใครเลยนะ ถ้าเรื่องมันบานปลายกูขอเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้เอง อีกอย่างถ้ามึงอยากจะเลิกกับกูจริงๆ กลับกรุงเทพฯ คราวนี้กูจะเป็นคนย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้นเอง เราเลิกกันอย่างเงียบๆ จะได้ไหม ”
“ แล้วมึงจะบอกแม่มึงอย่างไง ไหนจะไอ้หมึกอีก ”
“ กูจะบอกว่ากูทำผิดต่อมึง ”
“ ทำผิดเรื่องอะไร ”
“ ก็ทุกเรื่องนั่นแหละ ”
“ แล้วไงให้กูกับมึงกลับไปจบเรื่องนี้ที่กรุงเทพฯ งั้นเหรอ ”
“ กูไม่อยากให้แม่กูไม่สบายใจ ”
“ แล้วกูอะ มึงคิดถึงใจกูบ้างไหมว่าจะสบายใจเหรอเปล่า เหรอมึงคิดว่ามึงทำอย่างนี้แล้วมึงเองก็สบายใจ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็เอาดิกูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว อย่างไงก็ได้มึงตัดสินใจให้กูแล้วนี่ ”
“ อึก อึก ” ไอ้ปลาบึกจ้องหน้าผมก่อนจะซบหน้าลงกับเข่าตัวเอง
“ ร้องไห้ไปมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอก ”
“ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย กูทำอะไรลงไป ”
“ แล้วกูจะรู้ไหม ”
“ -*- ” ไอ้ปลาบึกเงยหน้ามาทำคิ้วขมวดให้ผมเห็นจริงๆ ครับ
“ เอ้าสาดดด ก็มึงไม่ได้เล่าให้กูฟังกูจะไปรู้ได้ไงว่ามึงไปทำเชี้ยไรมา ”
“ มึงพูดเหมือนมึงไม่โกรธกูเลย ”
“ หยุดร้องไห้เถอะวะ มึงเล่าเรื่องมึงกับผัวใหม่มึงให้กูฟังดีกว่า เพื่อมีอะไรที่ผัวเก่าอย่างกูจะช่วยได้ ”
“ กูไม่ได้ให้ันเอามันจะมาเป็นผัวกูได้ไง ”
“ อ่อเหรออออออออ ” ว่าแล้วก็ทำหน้าล้อเลียนมันไป
“ -*- ”
“ ^0^ ”
“ - -“ ”
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1509088 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก