หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13

[panang]

  ใจเย็นๆเด้อ

[toonki]

 

จะเศร้าใจไปไหนกันครับพี่น้อง

คิดถึงทั้ง 3 คนเลย

[kunkai]

 

[ammpy]

ใจเย็นเวลาคุยกันถ้าต่างฝ่ายใช้อารมณ์สิ่งที่จะตามมาคือความผิดพลาด ทำให้ต้องเสียใจ

[chatori]

แง่วๆ ใจเย็นๆน้า..

[maabbdo]

โอ้วววววววว

งานเข้าอย่างแรง  แล้วจะดีกันยังไงล่ะเนี่ย

 

[a_tapha]

อ่านเรื่องไหน ๆ ก็อารมณ์ประมาณนี้เลย


        

[tkboyz]

พี่บึกไม่ผิดหรอกคับที่ไปกินเหล้ากับเพื่อน ก้อนานๆเจอกันทีนิเน๊อะ จั่วซักนิดจะเป็นไรไป

พี่โจ๊กอ่ะผิด  ก้อพี่บึกเค้าบอกว่าให้มาบ้านเป็นเพื่อน ก้ออยู่ๆบ้านไปซะก้อจบ  จะน้อยอกน้อยใจอารับนักหนาอ่ะนานๆพี่เค้าจะเจอเพื่อน

ผมไม่รู้ว่าพี่จะรู้ยังไง  แต่ที่รู้ว่าพี่บึกอ่ะ

แม่งงี่เง่า

[Ak@tsuKII]

คืออยากจะบอกว่า   เคย  มองลึกลงไปถึงปัญหารึเปล่า  ?

ไม่ใช่เพียงเพราะคนๆ หนึ่งเปลี่ยนไป  แมร่ง  ไม่มีเหตุผล  งี่เง่า (คือเข้าใจ ว่าครั้งนี้พี่ปลาบึกทำไม่ถูก  แต่เพราะอะไรล่ะ  ที่ทำให้พี่ปลาบึกเปลี่ยน?)

เรื่องนี้คงต้องให้พี่โจ๊กกลับเอาไปขบคิดเป็นการบ้าน   เพราะอะไร?  เพราะเหตุใด ?

คนที่เย็นเป็นน้ำ   ที่ไม่ว่าอะไรพี่โจ๊กก็ต้องมาเป็นอันดับแรก  คนที่ต้องลงให้พี่โจ๊กเสมอ

 ไม่ว่าเรื่องนั้นใครจะเป็นคนผิดก็ตาม  .... คนที่ยอมเฉือนเนื้อตัวเอง  ดีกว่าให้บาดพี่โจ๊ก  ...


...คนเรานะ   ต่อให้ใจแข็งเป็นหิน  โดนกัดกร่อนทุกวันใจมันก็ แหว่ง ได้เหมือนกัน 

ไม่ใช่เพราะอยากจะเปรียบเทียบกับใคร   แต่เพราะทำให้รู้สึกว่าโดนเปรียบเทียบอยู่หรือเปล่า 

ถึงทำให้พี่ปลาบึกหลุดคำเหล่านี้ออกมาบ่อยขึ้น ?   พี่ปลาบึกเปลี่ยนไป  ไม่ใช่แค่ว่าตอนอยู่ที่บ้าน  แต่มันเริ่มเป็นตั้งแต่ตอน
ที่ร้านโจ๊ก   พี่โจ๊กคงรู้สึกได้

>>>>  สิ่งที่อยากบอกพี่โจ๊ก  และพูดอยู่เสมอ ว่า >>>  พี่มีเพชรแท้ อยู่ในมือ  พี่กำมันไว้ดีๆเถอะ   อย่าปล่อยให้มันหลุดมือไปเด็ดขาด  รักษาและถนุถนอมให้ดีๆ    >>>    พี่อย่าทิ้งมันไปง่ายๆ  เหมือนอย่างก้อนกรวดเลยนะ   เพราะถ้าหากเผลอขว้างมันทิ้งไป   แล้วกว่าจะรู้ว่ามันคือเพชร(เพชรที่พี่อยากจะเก็บไว้ข้างกายมากที่สุด) ก็สายไปเสียแล้ว

อยากให้การทะเลาะครั้งนี้แล้วทำให้พี่ๆทั้งสองเข้าใจกันมากขึ้น   

และสุดท้าย 

อยากจะบอกว่า   "เราเชื่อพี่ปลาบึกว่ามันไม่มีอะไร"    >>>  เพราะเรารัก  พี่ปลาบึก   เราถึงเลือกจะเชื่อคำพูดพี่ปลาบึก
(และจากที่อ่านๆมา  เราเชื่อว่าพี่ปลาบึกไม่ใช่คนชอบโกหกมกเท็จ   และต่อให้การเลือกของเรานั้นผิดไปก็ตาม)

ให้กำลังใจพี่โจ๊กเหมือนเดิมค่ะ     


เหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ได้จะตำหนิพี่โจ๊ก  เพราะ  คงต้องบอกว่า  เรื่องครั้งนี้  พี่ปลาบึกผิดไปจริงๆ  และเห็นใจพี่โจ๊กจริงๆ      แต่ที่ต้องกล่าวถึงประเด็นนี้  เพราะ ...อยากให้มองอีกมุม  ...ขนาดคนอ่านอย่างเราๆ  ยังตกใจการกระทำพี่ปลาบึกครั้งนี้จริงๆ

(ขออภัยถ้าความคิดเห็นไม่ถูกใจใครนะคะ    )

[ltahset]

 


^^

[mime]

โถ...เฮียโจ๊ก
อ่านมาร้อยกว่าตอนเพิ่งรู้สึกเห็นใจเฮียนี่แหละ (นิดนุง)
เฮียก็มีหัวใจเหมือนกันเนอะ 

แต่ว่า...
ยังยืนยันว่ารักพี่บึก
ชริ

[Givesza]

ร๊ากที่บึกกกกกก

 

[jpkoko]

โอ๋ โอ๋ โอ๋ เพ่โจ๊กใจเย็นน้า  ฟังเพ่บึกอธิบายก่อน 

[marchmenlo]

พูดไม่ออก.......................................

[yunjaelover]

ทำไมสั้นจัง ไม่เคลียร์เลยอ่ะ แต่คิดว่าเรื่องนี้ ต้องกระจ่างแน่นอน อย่างนึง เฮียโจ๊กก็รู้ใจตัวเองมากขึ้นนะ เวลาทำไรก็นึกถึงวันนี้ไว้ หวานบ้างก็ได้  ปลาบึกเองก็เหมือนกัน มีปมอะไรในใจ เวลามีเรื่อง ก็เผยความรู้สึกเลย  แล้วมาเล่าต่อเร็วนะค่ะ


.................. ..............

[broke-back]

ก่อนหน้านี้...เม้นท์อะไรไปแล้วฟ่ะ...ลืมมมมมมม 

ในความคิด...อยากจะหาเพลงประกอบตอนนี้
แต่ทำไมมันเบลอๆๆๆๆ ยังงี้ 

เด๋วถ้าหาเพลงเหมาะๆได้แล้ว จะแวะเข้ามาคุยใหม่นะโจ๊ก

"เล็กเล็ก น้อยน้อย เราก็ยอมกันไป ใจจริงน่ะกลัวเป็นโสด......."   

[ariss]

อ่านมาตั้งแต่แรก...ทะเลาะกับปลาบึกทีไรคุณโจ๊กชวนปลาบึกเลิกทุกที...คิดว่าคุณโจ๊กน่าจะถึงเวลาทำตามความต้องการ
เบื้องลึกของหัวใจเสียที บอกตามตรงสงสารทั้งปลาบึก ทั้งน้องโม......2 คนนี้ต้องมาแสร้งว่าไม่เสียใจ ไม่น้อยใจเพื่อให้คุณโจ๊กสบายใจมามากแล้ว...น่าจะถึงเวลาที่คุณโจ๊กต้องตัดสินใจแล้วมั้งว่าตกลงใครคือคนที่คุณโจ๊กรัก
แล้วใครคือคนที่คุณโจ๊กเสียดายความรักของเขาที่มีให้คุณโจ๊ก.....   

[pukpra]

 :man1:รักพี่ปลาบึก  :กอด1:รักเฮียโจ๊ก  ::รักน้องโม

ทุกเหตุการณ์ มันมีเหตุและผลของมัน ยังงัยก็เอาใจช่วยนะค้า 

[thaithai00]

เออกูผิด 2...ตอนพิเศษ ปีใหม่ 2009  ตอนที่ 14

“ หยุดทั้งคู่นั่นแหละ  นี่มันอะไรกัน  ทำไม...เราเบื่อลูกชายแม่แล้วใช่ไหมโจ๊กถึงได้ทำตัวไม่มีเหตุผลได้ถึงขนาดนี้  เราก็อีกคนไอ้ปลาบึกแม่ทั้งบอกทั้งสอนอยู่เสมอว่าบ้านหลังนั้นเป็นอย่างไงเราก็ยังจะเข้าไป ต้องการอะไรถึงเข้าไปในที่แบบนั้น ”

“ แม่ครับ ” ไอ้ปลาบึกเงยหน้ามาเหมือนจะแสดงเหตุผล

“ เรียกร้องความสนใจแบบเด็กๆ เหรอไง  โตจนมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้ว  ดีนะที่มึงมันมีลูกไม่ได้ ไม่งั้นกูนี่ไม่อยากจะคิดเลยว่าหลานกูที่ลืมตามาดูโลกจะเป็นคนแบบไหน  เพราะไม่ว่าจะเหมือนพ่อเหรอว่าแม่มันก็ไม่เอาไหนด้วยกันทั้งคู่ ”

“ แม่ครับปลาบึกขอโทษ ”

“ คนที่มึงควรจะขอโทษมากที่สุดคือใครนี่มึงยังไม่มีจิตสำนึกอีกเหรอไอ้ลูกเวร ”

“ แม่ครับ ”

“ เสียแรงที่กูเบ่งมึงออกมา  นี่ตกลงกูส่งเสียควายเรียนหนังสือมาตลอดเลยใช่ไหมไอ้ปลาหมึก  ไอ้ปลาซิว ”

“ แม่ก็พูดเกินไป  ผมรู้น่าว่าผมผิดนะ  แต่ไม่เห็นแม่จะต้องเข้าข้างคนอื่นมากกว่าลูกตัวเองเลยนี่หน่า ”

“ หึ  ปีแรกๆ ที่มึงคบกับผู้ชายคนหนึ่งมา  แม่จำได้ว่ามึงเดินเข้ามาบอกแม่ว่ามึงรักคนๆ หนึ่งมากแม้ว่าเค้าคนนั้นจะเป็นผู้ชายก็เถอะ  แล้วนี่กี่ปีแล้วล่ะหะ...มาถึงตอนนี้แล้วมึงพูดได้เต็มปากแล้วใช่ไหมว่าผู้ชายคนที่มึงรักรักหนาไม่สนแม้คำคัดค้านของแม่กับพ่อก็เป็นได้แค่คนอื่น ”

“ แม่ ”

“ ไงได้ยินชัดเต็มสองรูหูด้วยตัวเองแล้วใช่ไหมโจ๊ก  ทีนี้เราก็คงรู้แล้วสินะว่าผู้ชายคนหนึ่งที่เรารักนักรักหนาบางครั้งเค้าก็รักตัวเองมากกว่าอะไรทั้งนั้น ”

“ แม่  นี่ตกลงแม่เข้าข้างใครกันแน่อ่ะ ”

“ มึงอยากให้กูเข้าข้างใครล่ะไอ้ปลาซิว  พี่ชายที่ทำตัวเลวๆ แต่ก็เป็นลูกกู  เหรอว่าลูกเขยที่กำลังจะกลายเป็นแค่คนอื่น ”

“ แม่ครับ  ผมไม่ได้จะเลิกกับไอ้โจ๊กมันซักหน่อย  เราก็แค่ทะเลาะกันมันก็แค่เรื่องปกติของคนที่เป็นแฟนกัน  แม่พูดอย่างนี้ไอ้โจ๊กก็น้อยใจแย่สิครับแม่  โจ๊กกูไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นจริงๆนะ  กูสาบานได้ ”

“ เหรออออ ” เสียงไอ้ปลาซิวสอดเข้ามา

“ มึงอย่ามาเสือกเรื่องผู้ใหญ่เค้าได้ไหมไอ้ปลาซิว ” เสียงไอ้ปลาหมึก

“ แค่ประดับความรู้น่า  อีกหน่อยผมก็ต้องเป็นผู้ใหญ่ ”

“ กูสั่งกูสอนแล้วมึงยังจะเถียงกูอีก ” ไอ้ปลาหมึกขว้างหนังสือเล่มโตใส่น้องชายไปสองเล่มก่อนจะหันมาดูหน้าผม

“ แม่นะไม่ได้ต้องการจะให้ลูกเลิกกันหรอกนะไอ้ที่พูดไปนะ แต่แม่อยากจะบอกแค่ว่าแม่เคารพการตัดสินใจของเราสองคน  คนหนึ่งก็ลูกชายแม่แม้มันจะเป็นอย่างไงมันก็ลูกชายแม่อยู่วันยังค่ำ  โจ๊กแม่ไม่ได้เกลียดเราหรอกนะลูกแต่ถ้าเราเป็นลูกเขยแม่จริงๆ เรื่องแค่นี้เราก็น่าจะรับมือกับมันได้สิไม่ใช่เอ๊ะอะๆ ก็จะเลิก  ถ้าเลิกแล้วทุกอย่างมันจบลงไปได้อย่างสวยงามจริงๆแม่ว่าเราก็เลิกๆ กันไปซะดีไหม ”

“ แม่ครับผมไม่เลิกกับไอ้โจ๊กนะ  ผมแค่เดินพลาดไปแค่นั้นเองผมขอโทษ  โจ๊กกูขอโทษ ”

“ เอาล่ะเมื่อไอ้ตัวดีมันรู้ตัวแล้วว่าทำพลาดไป ทีนี้ก็ถึงตาเราแล้วว่าจะอภัยให้มันได้ไหม คิดให้ดีนะโจ๊ก  นี่เป็นโอกาสของเราแล้ว  ถ้าเราเลือกที่จะไปแม่ก็จะไม่ห้ามเราเลย  แต่ถ้าเรายังรักคนๆ นี้อยู่ก็ลองถามใจตัวเองให้ดีว่าเราพร้อมไหมที่จะรับมือกับอนาตคที่อาจจะต้องมีเรื่องที่เข้าใจผิดเกิดขึ้นได้อีก ”

“ ครับแม่ ”

“ โจ๊ก  ปลาบึกรักเรามากนะลูก  ถึงแม้บางครั้งมันจะออกอาการงี่เง่าไปหน่อยก็เถอะ  แต่อย่างไงซะมันก็รักลูกมากนะ  ทุกคนที่ใครๆว่าลูกหรือพูดถึงลูกในทางที่ไม่ดีหรือว่าเสียหายแม่ก็เห็นมันออกหน้าให้เราตลอด  เพราะงั้นคุยกันด้วยเหตุผลอย่าไปทำตัวงี่เง่าเหมือนมัน ”

“ ครับแม่ ”

“ งั้นเราสองคนก็คุยกันไป  แม่กับไอ้พวกนี้จะไปรอฟังข่าวอยู่ข้างนอกก็แล้วกันนะ ถามทุกเรื่องที่ลูกอยากรู้นะ  แม่ไม่อยากให้ลูกปล่อยโอกาสนี้ไปเพราะเกรงใจที่จะถามในเรื่องที่ใจเราต้องการรู้  การอยู่ด้วยกันอย่างหวาดระแวงมันเจ็บปวดมากนะลูกอย่าให้เรื่องนี้จบลงเหมือนพ่อกับแม่เลยนะ ”

“ ครับแม่ ”

      อารมณ์ผมเย็นลงตามอุณภูมิของอากาศ   ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดอะไรก่อนหรือว่าผมควรจะเป็นฝ่ายนั่งนิ่งๆ แล้วรอไอ้ปลาบึกมันเอ่ยปากก่อนดี  สิบนาทีภายไปไวเหมือนโกหก

“ กูขอโทษนะ ” แล้วไอ้ปลาบึกก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อนอีกตามเคย

“ เรื่องไหนล่ะ ”

“ ก็ทุกเรื่อง ” มันลุกขึ้นเดินมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าผม

“ มึงทิ้งกูได้อย่างไง ”

“ กูขอโทษ ”

“ ตอนมึงไปบ้านกู  เคยมีสักครั้งไหมที่กูปล่อยมึงไว้ให้ต้องอยู่คนเดียวโดยไม่มีกูอยู่ข้างๆ ”

“ กูขอโทษ ”

“ มึงยังรักกูอยู่ไหม ”

“ รักสิ ”

“ แต่ความรักของมึงในบางโอกาสก็ไม่จำเป็นต้องมีกูอยู่ข้างๆ เสมอไปใช่ไหม ”

“ ครั้งนี้กูผิดเองกูขอโทษนะ  กูสัญญากูจะไม่ทำอย่างนี้อีก ”

“ เกิดอะไรขึ้นมึงถึงทำตัวอย่างนี้ ”

“ กุเห็นว่ามึงมีไอ้ปลาซิวอยู่เป็นเพื่อนแล้ว ”

“ แล้วมันแทนมึงได้ทุกเรื่องเหรอไง ถ้าใช่กูก็จะได้ไปนอนกับมัน ”

“ มึงอยากทำอย่างนั้นกับไอ้ปลาซิวจริงๆ เหรอ ”

“ ในสายตามึง  กูคงเลวมากเลยใช่ไหม  มึงคิดว่ากูอยู่กับใครก็ต้องเอาคนๆ นั้นให้ได้เลยใช่ไหม  กูไม่สามารถที่จะอยู่กับคนอื่นแบบเพื่อนหรือแบบคนปกติที่เค้าอยู่กันได้ใช่ไหม ”

“ ขอโทษ  กูไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้มึงคิดอะไรอย่างนั้น ”

“ แต่มึงก็พูดออกมาให้กูได้คิดแล้ว  แล้วไงมึงทำให้กูคิดได้แล้วมึงสบายใจเหรอยัง ”

“ ขอร้องอย่างประชดกูเลยได้ไหม ”

“ ก็แค่คำพูดมันคงไม่เจ็บเท่าการกระทำที่มึงทำกับกูไว้หรอกมั้ง ”

“ อีกแล้ว ประชดอีกแล้ว ”

“ บางทีเรื่องของเรา ”

“ กูไม่เคยคิดจะเลิกกับมึงเลยนะ  มันไม่มีคำนั้นอยู่ในหัวของกูเลย ”

“ ............ ”

“ นี่เป็นครั้งแรกที่แก๊งกูที่กระจายกันไปกลับมารวมตัวกันครบ  กูดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าๆ ที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งนาน  กูหันมาเห็นมึงมีไอ้ปลาซิวอยู่เป็นเพื่อนแล้วกูก็เลยกะว่าจะละจากมึงไปแค่แป๊ปเดียว  แต่เพื่อนมันก็มาสมทบกันเยอะขึ้นเรื่อยๆ  ไอ้ปีกลัวว่าพวกเราจะทำเสียงดังก็เลยชวนไปกินเหล้าต่อกันที่บ้านมัน  แต่พอกูจะขอตัวกลับมันก็แกล้งรั้งกูไว้เรายื้อกันไปกันมาจนกูผมใส่กลางวงเหล้าแล้วกับข้าวมันก็เปื้อนเสื้อผ้ากู  กูจะขอตัวกลับแต่พ่อไอ้ปีมันบอกให้กูรอเอาหนูนากลับมาฝากมึง  กูเห็นมึงชอบกูก็เลยรอพ่อไอ้ปีทำหนูนาก็นั่งกินเหล้ารอไปเรื่อยๆ จนมึงมานั่นแหละ ”

“ แล้วทำไมไม่โทรมาบอก  คิดบ้างไหมว่ากูเป็นห่วง ”

“ กูขอโทษกูคุยเพลินไปหน่อย  แต่กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้นะ ”

“ รู้ไหมว่ากูจะโกรธ ”

“ กูถึงอยากมาขอโทษมึงด้วยตัวกูเองไง  แต่พอเห็นมึงทะเลาะกับไอ้พวกนั้นกูก็เกิดกลัวขึ้นมาซะเฉยๆ มึงรู้ไหมว่าใจกูหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยนะพอแค่กูได้ยินเสียงมึงนะ  ใจกูเต้นแรงหน้ากูมืดจนกูจะเป็นลมให้ได้เลย ”

“ มึงรู้ไหมว่ากูเห็นมึงออกมาจากบ้านหลังนั้นด้วยชุดของคนอื่นมันทำให้กูคิดอะไรไปไกลแค่ไหน ”

“ กูรู้  แต่กู ”

“ มึงไม่ได้ไปมีอะไรกับใครมาใช่ไหม ”

“ ทำไมมึงถามอย่างนั้นล่ะ ”

“ ถามก็ตอบมาดิ  เหรอว่าจำที่แม่บอกเมื่อกี้ไม่ได้ ”

“ เปล่า  กูแค่ไปกินเหล้าเฉยๆ ไพ่กูก็ไม่ได้เล่น  จริงๆ นะกูสาบาน ”

“ รู้ไหมว่าแม่มึงไม่ชอบบ้านหลังนั้น ”

“ กูไม่คิดว่าจะอยู่นานจนเป็นเรื่องให้แม่ต้องจับได้นี่หว่า ”

“ อย่าทำอย่างนี้อีกนะ ”

“ ได้  กูสัญญา ”

“ แค่สัญญามันไม่พอหรอกนะ ”

“ แล้วจะให้กูทำอย่างไง  สาบานเหรอไง ”

“ ตอนนี้กูยังคิดไม่ออก  เอาไว้กูคิดได้แล้วจะบอกมึงทีหลังก้แล้วกัน ”

“ ....................  ”

“ ปีใหม่แท้ๆ มีเรื่องจนได้ ”

“ โจ๊ก  มึงหายโกรธกูเหรอยัง ”

“ ยัง ”

“ จะใจร้ายกับกูไปถึงไหน  กูก็อธิบายให้มึงฟังไปแล้วไง ” มันลงไปนั่งกองกับพื้น...คงเพราะขาเป็นเหน็บผมเห็นมันเอามือไปทุบขาตัวเองเบาๆ

“ แค่อธิบายได้มึงก็คิดว่าเรื่องจะต้องจบเหรอไง ”

“ ก็กูไม่อยากให้เราต้องมาทะเลาะกันนี่  อะไรๆ กูก็อธิบายไปหมดแล้วมึงไม่คิดจะเห็นใจแล้วให้โอกาสกับกูบ้างเหรอไงเล่า ”

“ รักของมึงมันทำไมขึ้นๆ ลงๆ นักวะ  เหรอว่าเป็นเพราะเราอยู่กันมาตั้งหลายปีแล้ว ”

“ ปัญญาอ่อนอีกแระนะมึง  ยิ่งอยู่นานก็แปลว่าเรารักกันมากไม่ใช่เหรอไงวะ ”

“ มันก็ไม่แน่เสมอไปนี่หน่า  บางทีเราอาจจะต่างคนต่างทนอยู่กันก็ได้ ”

“ โจ๊ก ” มันเงยหน้ามาจ้องหน้าผม

“ อะไร ”

“ เปล่า  ไม่มีอะไร ” สาตาที่หลบลงต่ำทำให้ผมรู้ได้เองว่ามันต้องมีอะไร

“ ปลาบึกกูไม่เคยทนอยู่กับมึง  ไม่แม้แต่จะคิด ”

“ จริงเหรอ ^^ ” มันเงยหน้ามายิ้มให้ผม

“ หิวข้าว ”

“ เหรอ  งั้นรอเดี๋ยวนะกูจะไปหาอะไรให้กินนะ ”

“ ไม่ต้องอะ ” ผมดึงมือมันไว้

“ ทำไม  ไหนว่าหิวไง ”

“ นั่นก็ใช่ ”

“ แล้ว? ”

“ คือว่ากู ”

“ ลามกอีกแล้วนะมึง ”

“ รู้ด้วยว่ากูคิดอะไร ” แหะๆ

“ โจ๊ก ”

“ หืม ”

“ กูรักมึงจริงๆ นะ ” ไอ้ปลาบึกชะโงกหน้าลงมาจูบปากผมทีนึง

“ แต่รู้สึกช่วงนี้มึงจะทำผิดบ่อยนะ ”

“ มึงก็ดีแต่จะจับผิดกูแหละ ”

“ กูเปล่านะ ”

“ แต่เอาเถอะกูก็ผิดจริงๆ แหละครั้งนี้ ”

“ รู้ตัวเองก็ดีแล้ว ”

“ โจ๊ก ”

“ หืม ”

“ ขออะไรสองอย่างดิ ”

“ -*- ”

“ อย่างแรก  อย่าบอกให้เราเลิกกันอีกเลยนะถึงแม้กูจะทำอะไรผิดไปก็ตาม  ขอร้องล่ะถามกูก่อนจะได้ไหม ”

“ ถามแล้วมึงตอบกูดีๆ ไหมล่ะ ”

“ มึงก็อย่าทำหน้ากวนติงใส่กูก่อนดิวะ ”

“ กูทำอย่างนั้นจริงๆ เหรอ ”

“ จริง ”

“ แล้วเรื่องที่สองล่ะ ”

“ อย่าเล่าเรื่องนี้ให้คนในเล้าฟังนะ ”

“ ทำไม ”

“ กูอาย แหะๆ ”

“ สาดดดด ”

“ เร็วสัญญามาก่อน ”

“ ไม่ กูจะเล่า  ไม่เห็นต้องอายเลย  มึงเป็นมนุษย์นะมีรัก โลภ โกรธ หลงก็เป็นธรรมดาออก  เหรอว่ากลัวเสียฐานเสียงเหรอไง ”

“ 555+ รู้ทางกูอีก ”

“ เชี่ยยยย ”

“ แหะๆ ปะ ”

“ ไปไหน ”

“ ไหนว่าหิวไง ”

“ ก็ไปยกกับข้าวมาดิ  แล้วก็ไปตามแม่กับน้องมึงมาด้วย ”

“ ตามมาทำไม ”

“ -*- ”

“ แม่กูกินปลิงไม่เป็นหรอก  มามะ ”

“ ปลิง ”

“ ^^ ”

“ อ่อ ”

“ วันนี้พิเศษเดี๋ยวกูแถมให้สองที ”

“ ไอ้บ้า ”

“ ไม่เอาเหรอ ” ไอ้ปลาบึกดึงชายเสื้อขึ้นเผยให้เห็นหัวนมที่ตั้งชัน

“ เปล่า  สองทีมันจะไปพออิ่มที่ไหนกันเล่าไอ้บ้า ”

“ งั้นจะเสียเวลาอยู่ไง  ปะ ชั้นสอง ” มันพยักหน้าชวนผมหงึกๆ

“ ขอคิดดูก่อน ”

“ งั้นมึงช่วยเดินไปคิดไปหได้ไหม ^^”

“ จะดีเหรอ ”

“ ไมเอาว่างั้น ”

“ เฮ้ยๆ อาวววว ”

“ มายอาวววว ”

“ อาวววววววว ”

“ ^^ อาวววก็อาวววว ”

“ เหอะๆ ”

      นี่ใช่ไหมที่เค้าเรียกกันว่าร๊ากกกกก....ถ้าการอภัยคือสิ่งที่ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นผมก็เลือกที่จะให้อภัยครับ  ผมเองก็ใช่ว่าจะเป็นคนดีซะเมื่อไหร่เพราะในบางครั้งผมก็รู้ตัวเองว่าผมเป็นดั่งที่แม่พูด  ไม่เอาไหน...ใช่และถึงตอนนี้ผมก็ยังเป็นคนไม่เอาไหน  แต่ผมก็ภูมิใจที่คนไม่เอาไหนอย่างผมก็รู้จักที่จะเลือกและทำในสิ่งที่ถูกที่ใช่เป็นกับเค้าเหมือนกัน...ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นการตัดสินใจที่ผิดก็ตาม

[yochio]

เข้าใจกันแล้วดีใจๆ

[/color]





พี่โจ๊ก ก็อย่าพูดว่าเลิกกันอีกนะค่ะ  มันเจ็บมากเลยรู้รึป่าวยิ่งเรารักมากเท่าไร พอได้ยิน คำนี้คำเดียวมันทรุดเลยนะใจคน

[Ak@tsuKII]

 

[Simply Blue]

และแล้ว...คุณแม่ก็เป็นฮีโร่ของงาน 

ทะเลาะกันคราวนี้  ทำให้ความรักของทั้งสองคนดูจะมั่นคงมากขึ้น 

การใช้ชีวิตคู่เป็นเรื่องยากมากๆๆ ต้องอาศัยทั้งความรักและความเข้าใจอย่างมาก  เป็นกำลังใจให้ทั้งสามคน ประคองความรักและชีวิตครอบครัวไปตลอด

ปล. คำว่า "เลิกกัน" เป็นคำต้องห้ามในชีวิตครอบครัวที่สุด ได้โปรดทิ้งๆๆ ลืมๆๆไปไปเสียทีเถอะ เจ็บทั้งคนพูดและคนฟัง 

[salemon]

ถึงพี่ปลาบึกจะผิด แต่ในสายตาหนูพี่ปลาบึกถูกตลอด
รักพี่ปลาบึก หลงพี่ปลาบึก ชอบที่ปลาบึก 
พี่โจ๊กอย่าทำร้ายจิตใจพี่ปลาบึกนะ

[snoopy]

โหคุณแม่ สุดยอดอ่ะ  
อิๆ  พี่บึกกลับมาน่ารักเช่นเดิม

[StillLoveThem]

 ..มันเป็น..บททดสอบของการมีชีวิตคู่..
..อยู่ด้วยกันมันก็ต้องมีบ้างเรื่องการทำอะไร..ไม่ถูกใจกัน..
..แต่ขออย่างเดียว..อย่าทำร้ายคนที่ตัวเองรัก..
..หรือ..ทำร้ายตัวเอง..เพียงเพื่อ..ประชด..
..คุยกันฟัง..เหตุผล..ของกันและกัน..อย่าคิดไปเอง..
..และสิ่งสำคัญ..ใจ..ต้องมีใจที่..หนักแน่น..

[PEAK]

   คุณแม่ปลาบึกเก่งจัง  

ปลาบึกน่ารักนะนิ  ...  ยิ่งอยู่ด้วยกันนาน ๆ โอกาสที่จะเห็นข้อผิดพลาดของอีกคนก็จะมากขึ้น ... ก็ใครจะทำดี ทำถูกได้ทุกวันไม่มีผิดพลาด  ... ทำกิจกรรมใหม่ ๆ ผ่อนคลาย ๆ ร่วมกันบ้างก็ดีนะเหมือนรีสตาร์ทตัวเอง

"คนไม่เอาไหน"     ทู้กกกที~!!~   อารมณ์ไม่ดีทีไรก็  "คนไม่เอาไหน"

ถึงตอนนี้  ถ้ายังคงรักษาความรักของเรานี้ไว้ได้ และตั้งใจเต็มที่ที่จะรักษามันไว้ให้ดีที่สุด  ผมว่า    สุดแล้ว

ขอบคุณนะครับ  

[marchmenlo]

555+

สรุปก็มาจบลงที่ความหื่นจนได้ซิคนเรา แต่................เปลีี่ยนกันแฮ่ะ ปลาบึกอ่ะ หื่นนน

[Ak@tsuKII]

ขออภัยในความผิดพลาดรีบน  เบลอมากไปหน่อย  ไม่ต้องงงนะคะพี่โจ๊ก  แหะ  ๆ

Edit   


รักษา  และ ดูแล ถนุถนอมกันให้ดีๆล่ะ  ทั้งคู่เลย เป็นกำลังใจค่ะ  +1

[pukpra]

  สุดยอดของคุณแม่ แม่ได้โล่ไปเลย ชอบ ๆ

พี่ปลาบึก ไม่ต้องกลัวจะเสียฐานเสียงไปหรอก เพราะงัย ทุกคนก็ต้องมีทั้งดีและไม่ดีผสมกันไปทุก ๆ คน การทำผิดมันก็สอนให้เราได้รู้ว่าสิ่งนั้นไม่ควรทำ เป็นบทเรียนให้เราได้ เอาใจช่วยพี่ปลาบึกเสมอ รักพี่ปลาบึก 

พี่โจ๊ก ดีใจที่พี่ให้อภัยคนที่พี่รัก พี่ไม่ใช่ไม่ได้เรื่องนะ การอยู่ด้วยกัน ต้องเรียนรู้กันและกัน ดีใจที่พี่ดีกันแล้ว


แต่.... อย่าเบิ้ลพี่ปลาบึกเค้าได้ม้ายยยยยย เดี๋ยวพี่ปลาบึกช้ำ 

ปล..มะมีน้องโมมานานแย้วน้า คิดถึง 

[MurasakiLove]

 :เฮ้อ:โล่งอก ในที่สุดก็เข้าใจกันได้ซะที

  แม่ปลาบึกซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ยอด