เออกูผิด 2...ตอนพิเศษ ปีใหม่ 2009 ตอนที่ 12“ พอเถอะพี่ผมไม่รู้จะพาพี่ไปหาที่ไหนแล้ว ”
“ งั้นเรากลับกันเถอะ ”
“ ไม่เป็นอะไรแน่นะ ”
“ แล้วจะให้พี่เป็นอะไร ”
“ ก็หาพี่ปลาบึกไม่เจอ ”
“ ช่างมันเถอะ บ้านมันมีเดี๋ยวมันก็กลับมาเองแหละ ”
“ พี่ไม่โกรธผมนะ ผมไม่รู้จะพาพี่ไปหาที่ไหนแล้วอ่ะ ”
“ อืมพี่เข้าใจ นี่ก็ใกล้จะค่ำแล้วเรากลับกันเถอะ มาเดี๋ยวพี่เป็นคนขี่เอง ”
“ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอย่างนี้ผมว่า อย่าเลยดีกว่า ผมยังไม่ทันจะมีเมียด้วย ”
“ เหอะๆ ”
18.50 น. อีก 10 นาทีก็จะทุ่งแล้ว การตามหาของเราสองคนคงไม่ประสบผลสำเร็จ ผมรู้ว่าไอ้ปลาซิวได้พยายามอย่างมากแล้วที่จะช่วยผมตามหาไอ้ตัวดี
“ พี่โจ๊กครับ ”
“ อะไร ”
“ เหงาก็คุยกับผมแทนได้นะ ผมรับรองผมไม่ฟ้องพี่ปลาบึกหรอก ”
“ อืม แต่ตอนนี้พี่ขออยู่เงียบๆ ซักพักนะ ”
“ ครับ ”
ภาพผู้ชายสองคนที่ขี่รถเที่ยวตามหาคนหนึ่งคนรอบหมู่บ้านอย่างทุลักทุเล น่าสมเพชตัวเองชมัดไม่มีปัญญาแม้แต่จะตามหาของรักของตัวเอง ผมมือล้วงมือเข้าไปคลำหามือถือตัวเองออกมากดเบอร์เดิมๆ เป็นสิบๆ รอบแล้วสำหรับวันนี้ แต่ทุกอย่างยังคงไร้ผลไม่มีวีแววว่าปลายสายจะยอมรับสายของผมเลยแม้แต่ซักครั้งเดียว
“ มึงอยู่ไหนวะไอ้เชี้ยบึก ”
นี่ผมจะทำอะไรได้บ้างนอกจากเป็นบ้าอยู่คนเดียว ผมกดเลือกดูถาดข้อความเข้า..ไม่มี
“ พี่โจ๊ก ”
“ อะไร ”
“ ลงดิ ถึงแล้ว นี่พี่ใจลอยไปถึงสงขลาแล้วมั้งเนี้ย ดีนะที่ผมไม่ฝากชีวิตไว้ในอุ้งมืออุ้งติงพี่อ่ะ ไม่งั้นมีหวังผมคง... ”
“ ไงลูก เจอมันไหมไอ้ตัวดีนะ ” แม่คงเป็นห่วงผมมากครับถึงกับเดินออกมาต้อนรับถึงหน้าบ้านเลย
“ ไม่ครับแม่ งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ ”
“ งั้นเดี๋ยวแม่ตั้งโต๊ะรอกินข้าวเลยแล้วกันนะ ”
“ ผมยังไม่หิวครับแม่ แม่กับน้องกินก่อนเถอะครับ ”
“ ไม่ได้ลูก หิวไม่หิวก็ต้องกิน เรื่องอื่นเอาไว้เครียดเอาข้างหน้าบ้างก็ได้ ”
“ นั่นดิพี่ เก็บไว้เครียดวันหลังบ้างก็ได้นะ เครียดวันเดียวซะหมดแล้วพรุ่งนี้พี่จะเอาอะไรมาเครียด ^^ เนอะอีแม่เนอะ ”
“ บักสันดาน ไปอาบน้ำท่าแหมะ ” ว่าแล้วแม่ก็ประเคนมะเหงกให้ไอ้ปลาซิวไปหนึ่งโป๊กใหญ่
“ ฮ่วย อีหยังหว่า เจ็บเดะนี่อีแม่ ”
เบื่อโว๊ยยยยยยยยย (แค่คิดในใจครับ บ่นไปก็เกรงใจแม่ซะเปล่าๆ ) ปีใหม่นี้ผมได้อาบน้ำคลองเป็นการฉลองให้กับชีวิตโสดที่น่าจะตลอด 24 ชั่วโมงแน่ๆ สำหรับวันนี้ บ้านไอ้ปลาบึกจริงๆ ก็มีห้องน้ำเป็นสัดเป็นส่วนครับ แต่ไหนๆ ก็มาสปาบ้านทุ่งทั้งทีมีเหรอที่คนต่างจังหวัดอย่างผมจะพลาดการอาบน้ำในคลอง...ตาก็จ้องแลมองเพราะในคลองมีหอยปูปลา อิอิอิ
“ ชอบไหมพี่โจ๊ก อาบน้ำคลองอย่างนี้ ” เสียงไอ้ปลาซิวแซวผมในขณะที่มันลงไปลอยคอตีขาแวกว่ายไปทางโน้นทีทางนี้ที
“ จริงๆ ที่บ้านพี่ก็มีคลองอยู่หลังบ้านนะ ”
“ จริงอ่ะ ”
“ ทำไม ไม่เชื่อเหรอไง ”
“ 555+ เปล่า มาดิพี่ลงมาว่ายน้ำแข่งกัน อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครจะแน่กว่ากัน ”
“ ไม่ดีกว่ามืดแล้ว พี่ว่าเรารีบอาบแล้วรีบขึ้นดีกว่า ”
“ 555+ อย่ามามุกตื้นๆ น่า จริงๆ พี่กลัวว่าจะแพ้ผมใช่ไหมล่ะ ”
“ ไอ้โจ๊ก ไอ้ปลาซิว วู้ อยู่ไหนว่ะ ” เสียงไอ้ปลาหมึกนี่!!!
“ อยู่นี่ กูอยู่หลังบ้าน อาบน้ำอยู่ ”
“ ไงมึง ได้ข่าวว่าเมียหายออกจากวัดเหรอไงมึง ” มาถึงก็ปากหมาเชียวมัน
“ ก็เออดิ เออมึงเห็นไอ้บึกปะวะ ”
“ เออกูเจอมันแล้ว ”
“ จริงดิ / จริงอ่ะ ” ผมหันไปจ้องไอ้ปลาซิวที่กำลังว่ายน้ำเข้ามาหา
“ ก็เออดิ ทำไม มึงนึกว่ากูโกหกพวกมึงเหรอไง ”
“ ที่ใด๋ ข่อยคือหาบ่พ้อ ”
“ นั่นดิ กูกับปลาซิวขี่รถหารอบแล้วนะ ”
“ งั้นเดี๋ยวกูพาไปเองมึงรีบอาบน้ำเข้าเถอะ ”
แล้วเราก็หากันจนเจอ (คุ้นๆ ไหมครับเอามาจากเพื่อนที่เข้ามารีให้ผมไง กร๊ากๆๆๆ หากินง๊ายง่ายหมู่นี้ อิอิอิ )
“ ไอ้ปลาบึกพ่อมึงมาตาม ”
ทันทีที่ล้อรถหยุดนิ่งสนิทใครบางคนที่ผมคุ้นหน้าแต่ก็ยังคงจำชื่อเค้าไม่ได้ซักทีก็รีบวิ่งไปทำหน้าที่รายงานความคืบหน้าให้คนข้างในได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกตัวบ้าน
“ คนนั้นใครวะหมึก ”
“ ไอ้ปันไง มึงจำมันไม่ได้เหรอ ”
“ ปัน อืมกูจำมันได้แต่จำชื่อมันไม่ได้ ”
“ มึงรออยู่นี่นะเดี๋ยวกูเข้าไปตามเอง ”
“ ไม่ต้อง กูจะเข้าไปด้วย อยากรู้เหมือนกันว่ามันเห็นกูแล้วจะทำหน้าอย่างไง ”
“ โจ๊ก กูขอร้อง เพื่อนบางคนที่นี่ยังไม่รู้ว่ามึงกับไอ้บึกเป็นอะไรกันเพราะงั้น ”
“ กูรู้ ”
“ เฮ้อออ เอาเถอะ งั้นตามใจมึงแล้วกัน ปะ ”
ผมก้าวยาวๆ ดินออกนำไอ้ปลาหมึกที่ทำท่าเก้ๆ กังๆ เหมือนถ่วงเวลาเพื่ออะไรซักอย่าง บ้านไม้สองชั้นที่ปิดหน้าต่างแทบจะทุกบานยกเว้นหน้าต่างของส่วนชั้นสองที่พอจะเปิดให้อากาศได้ไหลผ่านเข้าไปในตัวบ้านได้บ้าง
“ เปิดประตู ” ผมหยุดการเดินหน้าเมื่อพบว่าประตูทางเข้าบ้านถูกปิดจากด้านใน แต่ก็แปลกที่ดันมีคนอยู่หลายคนที่ยังคงได้รับหน้าที่เฝ้าประตู
“ มาพบผู้ใด๋ ” ชายรูปร่างสูงบางออกแนวขี้ยาลุกขึ้นมายืนขวางหน้าผมไว้
“ เค้ามากับกู เปิดประตู ” ไอ้หมึกเิดินมาช่วยพูดให้ผมแต่ไอ้ขี้ก้างก็ยังคงยืนทำหน้าเซ่อขยับปากเคี้ยวอะไรซักอย่าง ซึ่งผมขอเดาว่ามันคงเคี้ยงเอื้องอยู่กระมั่งถึงได้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเอาซะเลย
“ หลีกไปกูไม่ได้มาเพื่อมีเรื่อง ” ไม่ได้นักเลงครับ แต่กำลังอารมณ์เสียที่เมียตัวเองมาในที่อโคจรอย่างนี้ ถึงผมไม่ใช่ตำรวจเป็นแค่ตาสีตาสาแต่ก็พอจะมีปัญญาเดาออกได้ว่าที่นี่คือที่ไหน แล้วข้างในเค้าทำอะไรกัน
“ หลีกไปไอ้เข่งกูแค่จะมาหาไอ้ปลาบึก แล้วนี่โจ๊กเพื่อนกูเองไม่มีอะไรหรอกน่า ”
“ รอก่อน ”
“ รอมึงกลืนหญ้าที่เคี้ยวอยู่ให้เสร็จก่อนเหรอไง ” ตาผมกระตุกขวาแต่ปากผมหมาไปล่วงหน้าแระ
“ อ้าวววมึง ” ไอ้แห้งเอื้อมมือมากระชากคอเสื้อผมแต่มีเหรอผมจะยอม
“ ไม มึงเอาไง ” ผมออกแรงผลักเบาๆ แค่หนึ่งในสี่ไอ้ขี้ก้างก็กระเด็นไปติดโอ่งน้ำที่ตั้งเรียงรายอยู่ตรงหน้าแล้ว
“ ไอ้สัตว์เอ๊ยย ” หมัดล้วนๆ ปลิวมาตรงหน้าผมเลยครับทีนี้ แต่ผมเห็นมันตั้งท่ามาขนาดนั้นผมก้พร้อมรับมือแล้ว ว่าแล้วผมก็ยกขาขวาถีบเท้าไปที่ท้องแบนๆ ของไอ้ขี้ก้างทันที ได้ผลครับมันกระเด็นไปไกลกว่าเก่าเยอะเลยทีนี้
“ อย่าไอ้โจ๊ก กูขอ พอๆ ”
แล้วช่วงชุลมุนก็บังเกิด ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนผมดูสิ่งรอบข้างแทบไม่ทัน เพราะหลังจากที่ไอ้ขี้ก้างโดนผมถีบไปผมก็โดนชายไทยไม่ทราบซื่อตรงเข้ามาถีบผมจากด้านหลังเช่นกัน แต่พอผมลุกขึ้นตั้งหลักได้ไอ้ปลาหมึกก็โดดเข้ามาเอาตัวบังผมก่อนจะหันมากอดผมไว้ด้วยแขนเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างมันก็ยกขึ้นกันผมกับคู่อริที่กำลังมีผู้หวังดีเดินเข้าไปช่วยพยุงมันขึ้น ผมจ้องไปที่ไอ้หมาลอบกันที่ถีบผมเมื่อกี้...เอาคืน หัวผมคิดได้แค่นั้น ผมสลัดมือไอ้ปลาหมึกออกมาได้ก็ตรงดิ่งเข้าปล่อยหมัดไอ้หมาลอบกัดทันที แต่มันก้ไวพอจะหลบหมดผมได้ทัน แต่คนอย่างผมเหรอจะยอมให้มันถีบฟรีๆ มึงหลบหมัดกูได้ก็อย่าคิดว่าจะหลบส่วนอื่นกูได้ซะทั้งหมด แล้วใครมาคนก็แทรกตัวเข้ามาเพื่อดึงมันออกไปผมได้จังหวะก็กระโดดถีบมันทันที
“ ไอ้สัตว์เอ๊ยย ” มันหันมาขู่ผมฟ่อๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังนอนหงายให้ท่าผมซะแล้ว
“ มามึงมา ” ผมตรงเข้ากระหน่ำบาทาแบบไม่ยั้ง กระทืบๆ ๆ ๆ ไม่ได้ต้องการแค่สะใจแต่ผมกะเอามันตาย
“ พอๆ ไอ้โจ๊กกูบอกให้พอ ”
“ ปล่อยกูไอ้หมึก แม่งถีบกูก่อนนะ ”
“ แต่มึงทำเพื่อนกูก่อน ” มันยังคงส่งเสียงมาเถียงผม
“ นั่นมันเป็นเรื่องของกูกับเพื่อนมึงแล้วอยู่ดีๆ มึงมาเสือกอะไร ”
“ แต่มึงทำคนบ้านกู ”
“ อ๋อ งั้นกุก้ต้องทำมึงด้วยอีกคนใช่ไหม ปล่อยกูไอ้หมึก ” ผมพยายามกระชากตัวออกจากไอ้ปลาหมึกแต่มือมันเกิดเหนียวขึ้นมาซะงั้น
“ เกิดอะไรขึ้น ”
“ ไอ้ปลาบึก ไอ้สัตว์มึงไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาเห็นไหมเนี้ยเค้าจะฆ่ากันตายแล้ว ” ไอ้หมึกคลายแขนมันจากตัวผมแต่ก็ยังคงจับตัวผมเอาไว้
“ โจ๊ก ”
“ เออกูเอง ”
“ เกิดอะไรขึ้นวะ ” แล้วไทยมุงก็บังเกิดแต่ผมไม่สนใจเท่าชุดที่ไอ้ปลาบึกใส่อยู่ เพราะอะไรนะเหรอครับ ก็เพราะว่ามันเป็นคนละชุดกับที่มันใส่ออกมาที่วัดเมื่อเช้าไงละครับ
แล้วบรรดาชายหญิงหลากหลายอายุและชนชั้นก็พากันกรูออกมาดูเหตุการณ์ภายนอกบริเวณบ้านกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่งผมมองด้วยตาปราดเดียวก็เดาได้ว่าน่าจะไม่ต่ำกว่า 50 คนได้ แต่ทุกอย่างก็สงบลงด้วยดีเมื่อไอ้ขี้ก้างกับไอ้หมาลอบกัดมันยอมขอโทษผมกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ โจ๊กมึงทำอะไรลงไป ”
“ มึงถามตัวมึงดีกว่าไอ้บึกว่ามึงทำอะไรไว้กับกู ”
ผมกับมันเริ่มต้นทะเลาะกันตั้งแต่เราก้าวขาขึ้นมอไซร์เพื่อกลับบ้านกันเลยครับ
“ อย่าเถียงกันมีไรไว้ไปคุยกันที่บ้านสิวะ ”
“ อย่าเสือก / อย่าเสือก ” แต่เราก็ยังมีช่วงที่ใจเราตรงกันอยู่บ้างแม้โอกาสออกจะแปลกๆ ไปซักหน่อย
แอบนายมาลงเดี๋ยวว่างแล้วจามาต่อครับ
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1514315 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก