ช่วงเอาใจคนแก่ๆๆๆๆๆๆ
เออกูผิด 2...ตอนพิเศษ ปีใหม่ 2009 ตอนที่ 7“ ห้องหนึ่งครับ ”
“ รบกวนกรอกข้อมูลให้ด้วยครับ ”
“ โจ๊กเดี๋ยวมึงเสร็จตรงนี้แล้วตามไปที่ห้องอาหารนะ เดี๋ยวกูไปสั่งขอรอ ”
“ อืม ”
วันนี้เป็นวันปีใหม่ครับแต่ผมกับไอ้ปลาบึกก็ยังคงเดินทางกันอยู่เลย แต่ก็นับเป็นโชคดีอยู่บ้างครับที่เราเดินทางกันมาจนเกือบๆ จะเข้าใกล้จุดหมายแล้ว เสียก็แต่ว่าบ้านไอ้ปลาบึกไม่ได้อยู่ในเมืองนี่ซิครับ แถมที่สำคัญการจะหารถเข้าบ้านมันได้นี่ก็ต้องอาศัยเข็มนาฬกาบอกเวลาตอนตี 5 ถึงจะมีราชรถซักคันวิ่งบุกป่าฝ่าดงออกมาให้ชาวบ้านเยี่ยงผมได้พบเจอ แต่เอาน่า...ไงก็มาถึงขนาดนี้แล้ว
“ โจ๊กทางนี้ ”
“ มีอะไรกินบ้างวะ ” ผมสาวเท้าลากกระเป๋าในส่วนที่ได้รับมอบหมายให้ต้องดูแลเดินตรงดิ่งไปหาไอ้คนที่โบกมือเรียกหยอยๆ ทันที
“ ข้าวต้มกุ้ยร้อนๆ ”
“ อืมมม น่ากินนี่หว่า ”
“ ระวังร้อนด้วยนะ ” มันคงเห็นผมเป็นคนกินของร้อนๆ แบบไม่ชอบเป่านะครับ
“ ไม่เห็นจะร้อนตรงไหนเลย ” ผมซดข้าวต้มเข้าปาก
“ มันจะร้อนได้ไงล่ะครับ ก็เพื่อนพี่ทั้งเป่าทั้งคนให้จนมันจะเย็นซะหมดแล้ว ” บริกรหนุ่มที่เดินมารินน้ำให้แจ้งถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ผมจะมาถึงยังโต๊ะอาหารแห่งนี้
“ ขอบคุณครับ ^^ ” ไอ้ปลาบึกหันไปขอบคุณที่เค้าเดินมารินน้ำให้ผมสองคน
“ ไม่เป็นไรครับ เชิญทานให้อร่อยนะครับ หากต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกได้เลยนะครับ ^^ ”
“ ครับ ^^ ” ไอ้ปลาบึกยังมีหน้าหันไปยิ้มให้เค้าอีก
“ เหอะๆ ”
“ -*- อะไร ”
“ ไม่มีอะไร ขอบใจนะ ”
“ เรื่อง? ” มันเอื้อมมือมาตักใบปอผัดน้ำมันหอยใส่ในถ้วยข้าวต้มให้ผม
“ เรื่องข้าวต้ม ทีหลังไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ”
“ ถ้ามึงไม่อยากให้กูทำให้ แล้วมึงอยากให้ใครทำให้เหรอ โมเหรอไง ”
“ ไม่ใช่อย่างนั้น ”
“ เสียใจด้วยนะที่โมไม่ได้มาด้วย ไม่งั้นน้องมันก็คงเป่าให้แทนกูแล้วล่ะ ” ไอ้ปลาบึกวางช้อนข้าวต้มลงข้างๆ ก่อนจะยกน้ำขึ้นจิบ
“ อย่างี่เง่าน่า ”
“ มึงมากกว่าที่งี่เง่า ”
“ ปลาบึก ”
“ นอกจากจะงี่เง่าแล้วก็ยังเรื่องมากด้วย โน่นก็ไม่ดีนี่ก็ไม่เอา เฮ้ออ นี่กูเอามึงมาทำผัวได้ไงวะ ”
“ คงเพราะมึงรักกูมากมั้ง ”
“ นั่นซิ ไม่น่าเล๊ยย ”
“ พอแระ พูดไปเดี๋ยวก็ไม่วายทะเลาะกันอีก กูขอโทษแล้วกัน ”
“ มึงนี่ขยันทำให้กูน้อยใจได้เก่งจริงๆ นะไอ้โจ๊ก ”
“ 555+ จริงดิ ”
“ ไม่ขำ ”
“ โอ๋ๆ อ่ะมากูตักกับข้าวให้นะ มาป้อนให้ด้วยนะ เอาอ้ามมม ”
“ ถามจริงๆ เถอะโจ๊ก มึงรำคาญในสิ่งที่กูทำให้มากเลยเหรอ ”
“ เฮ้ยยย อย่าคิดอย่างนั้นดิ ”
“ เหรอไม่จริง ”
“ นี่มึงน้อยใจกูมากขึ้นขนาดนี้เลนเหรอวะ ”
“ มึงล่ะเคยรู้สึกอย่างที่กูรู้สึกกับมึงไหม ”
“ ปลาบึกกูขอโทษ ไม่เอาน่า นี่มันปีใหม่แล้วนะโว๊ย ”
“ แล้วไง ไม่ว่าจะปีนี้ปีไหนมันก็ไม่สำคัญสำหรับมึงหรอกกูรู้ อย่างมึงนะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสบายใจของตัวเองเท่านั้น ”
“ ปลาบึก ”
“ คนอื่นจะเป็นอย่างไง จะคิดอย่างไง จะรักมึงจนเป็นบ้าแค่ไหนมึงก็ไม่สนอยู่แล้ว ”
“ พูดเกินไปเหรอเปล่ามึง ”
“ มึงเก็บคำพูดนี้เอากลับไปถามใจตัวเองดีกว่า ซักวันมึงคงจะรู้ได้เองว่ากูพูดเกินไปเหรอเปล่า ”
“ ปลาบึก ”
“ กินเถอะกูอิ่มแล้ว กูอยากพักผ่อนบ้างแล้ว ”
“ ไรวะมึงกูขอโทษแล้วไง อีกอย่างกูก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นไอ้โมเท่านั้นถึงจะทำอะไรอย่างนี้ให้กูได้ซักหน่อย มึงแหละคิดเองเออเอง ”
“ .............. ”
“ ปลาบึก ”
“ ……………”
“ อย่าเงียบดิวะ ”
“ ไม่แน่นะ ”
“ ไม่แน่อะไร ”
“ ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นปีสุดท้ายที่มึงจะได้มาเที่ยวบ้านกูอีก ”
“ ทำไม มึงหมายความว่าอย่างไง มึงจะให้ใครมาเหรอไง เหรอว่ามึงอยากจะเลิกกับกูแล้ว อ้อ..นี่คงพึ่งคิดได้ซินะว่าคนอย่างกูมันแย่กว่าที่มึงเคยคิดไว้ ”
“ กูไม่เคยคิดอะไรเหมือนที่มึงพูดนะไอ้โจ๊ก ”
“ งั้นก็คิดซะซิ จะคิดตอนไหนมันก็เหมือนกันแหละ คิดตอนนี้ก็ยังทันนะ ”
“ ไอ้โจ๊ก ”
“ ทำไม ไม่พอใจจะด่ากูตรงนี้ก็ได้นะกูรับได้ ”
“ ………… ”
“ หึ ทีตัวเองคิดเองเออเองไม่เห็นบ่นตัวเองซักคำ พอทีคนอื่นคิดแทนให้บ้างทำมาโวย ”
“ ไอ้โจ๊ก ”
“ ทำไม มึงจะทำไมกู ”
“ พอได้แล้ว หุบปากแล้วก็กินข้าวไป ”
“ กูไม่ดงไม่แดกมันแล้ว มึงอยากทำไรก็ทำไปเลย ”
เหมือนผีเข้าครับตอนนั้นรู้สึกตัวอีกทีก็กระแทกช้อนลงกับถ้วยข้าวต้มแล้วผมก็เดินหนีออกมาซะเฉยๆ เลยจากตรงนั้น เหมือนควันจะออกหูครับรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ พิกล มันสับสนวุ่นวายในจิตใจตัวเองมากๆ ผมเดินทางไกลมาจากกรุงเทพฯ เพื่ออะไร จากนี้อีกไม่ไกลก็เข้าสู่หมู่บ้านของคนที่ผมรักแล้ว แต่ทำไมเราต้องมานั่งทะเลาะกันเหมือนเด็กๆ ด้วยก็ไม่รู้ ร้อยวันพันปีไอ้ปลาบึกเป็นคนที่เข้าใจผมมากที่สุดแต่วันนี้มันก็กลับมาทำตัวไร้เหตุผลเอาซะเอง เพราะอะไรนะ...
ผมเดินเลาะออกมาจากโรงแรมที่พักเรื่อยๆ จนมาถึงร้านกาแฟแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากที่พักมากนัก เป็นร้านกาแฟข้างทางที่ไม่ได้มีการตกแต่งเลิศหรู ไม่ได้มีโต๊ะเก้าอี้ที่ทำมาจากไม้สักเหรอเหล็กที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามแต่อย่างใด
“ นั่งก่อนเลยครับ ”
“ กาแฟร้อนแก้วครับเฮีย ”
“ ได้ครับ รอซักครู่ครับ ”
ป่านนี้ไอ้ปลาบึกจะทำอะไรอยู่นะ จะเป็นห่วงเราบ้างไหม จะโทรมาหามาง้อซักหน่อยก็ไม่มี
“ ไอ้คนแล้งน้ำใจ ”
“ มึงว่าใคร ”
“ เฮ้ยย มึงมาได้ไง ” ตกใจมากๆ ครับ ใครจะไปคิดว่ามันจะทิ้งของทั้งหมดเพื่อเดินออกมาตามผม
“ ก็เดินตามหลังมึงมาเรื่อยๆ ”
“ แล้วทำไมกูไม่เห็น ”
“ มึงจะไปเห็นอะไร ตาถั่วๆ อย่างมึงจะเห็นก็แต่เด็กผู้ชายในชุดนักศึกษาก็เท่านั้น ”
“ นี่ตกลงที่มึงเดินตามออกมาเนี้ย เพราะต้องการจะมาหาเรื่องกูต่อใช่ไหม ”
“ คิดได้แค่นี้ใช่ไหมสมองมึงอ่ะ ”
“ เหรอไม่จริง ”
“ ให้ตายเถอะ ทำไมกูต้องมาเป็นห่วงคนไร้สมองอย่างมึงด้วยนะ ”
“ เชี้ย ”
“ เฮ้ออ ก็ได้ๆ กูขอโทษด้วยแล้วกันที่เมื่อกี้อารมณ์เสียใส่มึงไปนะ กูเครียดมากไปหน่อย ขอโทษนะ ”
“ เครียด มึงจะเครียดเรื่องอะไรวะ ”
“ ช่างมันเถอะเอาเป็นว่ากูผิดเองก็แล้วกันครั้งนี้ ”
“ ไม่ มึงเอาให้เคลียร์ กูไม่ชอบคำว่าช่างมันเถอะของมึง ”
“ กูแค่จิตตกไปนะ อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมึงไม่แคร์กูเลย ก็แค่นั้น โจ๊กทุกสิ่งทุกอย่างที่กูทำให้มึงก็เพราะว่ากูอยากทำให้มึงจริงๆ นะโว๊ย ถึงแม้กูจะทำได้ไม่ดีเท่าโมในบางอย่างเหรอว่าบางครั้งแต่กูก็ยังอยากที่จะทำให้มึงจริงๆ นะ ”
“ แล้วกูว่าอะไรมึงซักคำเหรอยัง กูเอามึงไปเปรียบกับไอ้โมมันเหรอไง ที่กูห้ามมึงทำไมมึงไม่คิดบ้างล่ะว่ากูห้ามเพราะกูเป็นห่วงมึง กลัวมึงจะเหนื่อย กลัวมึงจะทำอะไรให้กูมากไปจนลืมที่จะดูแลตัวเอง กะอีแค่เรื่องเป่าข้าวต้มกูกินเองกูก็ต้องเป่าเองได้ดิวะ ไม่เห็นจะต้องให้มึงมาเหนื่อยกับเรื่องแค่นี้เลย ถ้ากูโง่นักก็ปล่อยกูโดนข้าวต้มลวกปากให้ตายไปเลย ”
“ 555+ ”
“ ขำไร ”
“ หึ โจ๊กมึงนี่มันเหมือนเด็กๆ เอาแต่ใจจริงๆ เลยนะ แต่กูก็รักมึงนะ ”
“ มึงสิเอาแต่ใจ ”
“ ก็เหรอไม่จริงเอะอะก็เดินหนีออกมาให้คนอื่นเค้าเป็นห่วง ”
“ จะมาห่วงทำไม๊ ”
“ อะคือ กาแฟที่สั่งครับ พอดีผมเห็นพวกคุณทะเลาะกันเลยไม่กล้าเข้ามาส่งกาแฟ ”
“ ครับเฮีย ไม่มีอะไรหรอกครับ ขอบคุณครับคิดเงินเลยครับเฮีย ” ผมยกกาแฟขึ้นจิบอย่างอายๆ ตายห่า...พึ่งคิดได้ครับว่านี่มันร้านกาแฟ หันซ้ายก็คนจ้อง หันขวาก็คนจ้อง เวรจริงๆ
“ หึหึ ”
“ เพราะมึงเลยไอ้ปลาบึก จ่ายค่ากาแฟให้กูด้วยเลย ”
“ ครับ...ที่รัก ”
“ จวย ”
“ 555+ ”
ตัดภาพกลับมาที่ห้องพักครับ...
“ มึงจะนอนพักซักแป๊ปก่อนไหมโจ๊ก ”
“ มึงล่ะ ”
“ กูนอนไปเยอะแล้ว กูว่าจะอาบน้ำดูทีวีดีกว่า ”
“ งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ ”
“ อืม ”
“ ปลาบึก ”
“ หืมม ”
“ กูขอโทษนะที่กู...”
“ อะไร ”
“ รักมึงมากเกินไป ^^ ”
“ ห๊า (แล้วหน้ามันก็เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ ครับ) ไอ้บ้า ”
“ ^^ กูไปอาบน้ำก่อนนะ ”
“ รีบไสหัวไปเลย ชิ้วๆ ”
“ เดี๋ยวออกมานอนด้วยนะ อย่าหนีไปไหนซะก่อนอ่ะ ”
“ ประสาท ไอ้หื่นนน ”
4.450 น.
“ โจ๊ก โจ๊ก ”
“ อืมม ”
“ ตื่นเร็ว ”
“ อืมมมม ”
“ ตื่นได้แล้ว ปลาซิวออกมารับเราแล้ว เร็วไปล้างหน้าล้างตาเตรียมตัวดีกว่า ”
“ หนาวจะตาย ” ผมเบียดกายอันเปลือยเปล่าซุกตัวเข้าไปแนบชิดกับผิวกายไอ้ปลาบึก
“ รู้ว่าหนาวก็ไปใส่เสื้อผ้าสิ เร็วลุก ”
“ ไม่เอาขออีก 10 นาทีนะ ”
“ ไม่ได้น้องมันมารับเราแล้ว เร็วๆ ”
“ อืมมม ”
“ ไม่เอานะโจ๊กไม่ทำอย่างนี้ดิวะ ไม่อายเหรอไงให้น้องมันมารอเราอ่ะ ”
“ อายทำไม ”
“ ตกลงมึงจะไม่ลุกใช่ไหม ”
“ ไม่ ”
“ โจ๊ก ”
“ ไม่ ”
“ นับ 1 ”
“ นับให้ถึง 100 ก็ไม่ลุก ”
“ 2 ”
“ ไม่ ”
“ 3 ”
“ ไม่ ”
“ ไอ้โจ๊กกกก ”
“ อ๊าคคคคคคคคคคค ” แล้วลูกผู้ชายอย่างผมก็กลิ้งตกเตียง
5.15 น.
“ อู๊ยยยยย หนาวจะตายอยู่แล้ว ไหนวะไอ้ปลาซิวของมึงอ่ะ ”
“ แป๊ปดิวะ ”
“ โอ๊ยยย ลมแม่งก็แรงอย่างกับพายุ หนาววะมึงกูไม่ไหวแล้ว หนาวจนไข่กูหดไปหมดทั้งพวงแล้ว ”
“ 555+ นี่มึงยังมีให้หดอีกเหรอวะ ”
“ แล้วไอ้ที่มึงก้มหน้าก้มตาดูดอยู่เมื่อกี้เค้าเรียกอะไรวะ ”
“ ใครบอกกูก้มหน้าก้มตาดูด กูก้มหน้าก้มตาหาของมึงอยู่ต่างหาก 5555+ ”
“ โหหห ไอ้สาดดดด ”
“ 555+ โน่นไอ้ปลาบซิวมาโน่นแล้ว ”
เมื่อเช้าแม่ไอ้ปลาบึกโทรมาครับ แม่บอกว่าจะให้ไอ้ปลาซิวขับรถออกมารับตั้งแต่เมื่อคืนและแต่เนื่องจากไอ้ปลาซิวไม่กลับบ้านเราเลยต้องนอนพักที่โรงแรมเพื่อรอมันเสด็จกลับบ้านครับ
“ บักห่ามึง คือมาซ้าแท้วะ ”
“ ฮ้วย หวัดดีพี่โจ๊ก ”
“ เออดีพี่มึงยืนหัวโด่อยู่นี่เสือกข้ามไปหวัดดีไอ้โจ๊กก่อน ”
“ โอ๊ยย ขี้บ่นแท้น้อ ”
“ เออกูมันขี้บ่น งั้นก็อย่ามาเสือกแบบมือขอตังค์กูก็แล้วกัน ”
“ เอ้า ”
“ 555+ เอาน่าพี่ว่าเรารีบกลับกันดีกว่า พี่หนาวจะแข็งตายอยู่แล้ว ”
“ ครับพี่โจ๊ก ”
“ ครับๆ ก็ไปดิมึง จะมายืนหาซิแตกหยังอยู่นี่ ”
“ -*- เฮ้ออออ มึงก็นะน้องอุส่าห์ออกมารับ ”
“ มึงไม่รู้อะไร น้ำหน้าอย่างมันเนี้ยนะจะมีน้ำใจ ถามมันสิว่าแม่จ้างมันมารับเท่าไหร่ ”
“ สองฮ้อยยยยย ”
“ นั่นเห็นไหม ”
“ 555+ เออดี มันก็ตอบตรงดีนะกูชอบ 5555+ ”
“ ^^ ชอบก็ให้แม่มาขอ อย่ารอให้มันนานแรง ” อิอิ เด็กมันแรงงงง
“ ไอ้ซิวมึงอยากนอนโรงพยาบาลในเมืองซักเดือนสองเดือนไหม ^^”
“ แหะๆ เกรงจายยยยย ^^" ”
แล้วขบวนรถก็เริ่มออกเดินทาง...
.
.
.
.
อ้าวเฮ้ยยยย ยังไม่ถึงบ้านปลาบึกอีกเหรอเนี้ยยยยยยย ไม่ได้การแระ
“ สวัดีครับแม่ ”
“ โจ๊ก มาๆ ไหว้พระลูก มาๆ ขึ้นมา ”
แฮะๆ ถึงบ้านแม่ซักทีเน้อป้าเน้อ เหอะๆ
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1509023 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก