~~เออกูผิด...ตอนที่ 20~~“ วันนี้มึงอยากกินอะไรวะบึก ”
“ ไม่รู้อะ อะไรก็ได้ ”
“ งั้นเดี๋ยวเที่ยงๆ มึงโทรมาหากูแล้วกันนะ เดี๋ยวกูจะออกไปกับลูกค้าข้างนอกแปป ”
“ ไปทำไรวะ ”
“ พี่ใยให้กูไปเป็นเพื่อนลูกค้าขึ้นเช็ควะ ”
“ เออๆ แล้วไปรถใครอ่ะ ”
” ก็คงรถลูกค้าอ่ะ งั้นกูไปก่อนนะเค้าไปรออยู่อยู่ข้างล่างแล้วมั้งป่านนี้ ”
วันนี้ทั้งวันผมเป็นอะไรไม่รู้ครับชีพจรลงเท้าท้างงงงงวัน เดี๋ยวหัวหน้าใช้ไปโน้นนี่นู่นนู้นอยู่ตลอดเวลาซึ่งผมเองก็ไม่อยากจะไปไหนเลยจริงๆ เพราะอะไรรู้ไหมครับ....มันมีที่มาครับ
9.00 น. ก่อนหน้าที่ผมจะไปทำธุระกับลูกค้า
“ พี่โจ๊กๆ พี่ ”
“ รายวะไอ้โอ ” โอคือน้องที่ทำงานนั่นแหละครับ
“ ได้ข่าวว่าไอ้น้องใหม่ชื่อแทนมันจีบพี่ปลาบึกเหรอพี่ ”
“ ห๊ะ มึงว่าไรนะขออีกรอบดิ ”
“ ได้ข่าวว่าไอ้น้องใหม่ชื่อแทนมันจีบพี่ปลาบึกเหรอพี่ ” ชัดๆ เต็มๆ สองรูหูกันเลยทีเดียว
“ มึงเอาไรมาพูดวะ 5555+ ” หัวเราะกลบเกลื่อน
“ โอยแผนก QC เค้ารู้จักทั้งแผนก ”
“ QC เกี่ยวไรกับแผนกนั้นวะโอ ”
“ เอ้าก็ไอ้เด็กชื่อแทนมันมันอยู่แผนกนั้นนี่พี่ ”
“ เหรอ แล้วมึงรู้เรื่องนี้ได้ไงวะ ”
“ ก็ผมมีเด็กในคอนโทนอยู่ในแผนกนั้นนี่พี่ 555+ คนมันหล่อก็งี้อ่ะ ”
“ ถ้ากูอ้วกมึงก็ช่วยไปเดินหามะขามเปียกกะเกลือป่นมาให้กูด้วยนะไอ้โอ ”
“ 555+ แหมๆ ทำเป็นรับคนหน้าตาดีไม่ได้ อิจฉาอ่ะดิโด่ โด่ ”
“ อะไรของมึงโด่ไอ้โอ เดี๋ยวกูเหนี่ยวเลยไป ไป ไปทำงานไร้สาระจริงๆ มึงเนี้ย ”
“ ค๊าบๆๆๆ ”
หงุดหงิดโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ ปลาบึกมึงมานี่หน่อยดิ ” ทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะตัวเอง
“ ค๊าบๆๆ เจ้านายหญ่ายยยยยยย ”
“ นั่นอะไร ” สายตาผมเหลือบไปเห็นช่อดอกไม้เล็กๆ ช่อหนึ่งวางอยู่ที่ข้างๆ โต๊ะมัน (โต๊ะเราห่างกันประมาณมดทำสะพานข้าม งงไหม!!!! งั้นงงกันต่อไป)
“ เอกสาร ”
“ นี่มึงกวนติงกูใช่ไหมไอ้บึก ไอ้ที่กูถามนะมันหมายถึงนั่นช่อดอกไม้ใครต่างหาก ”
“ อ้าว...มึงก็ดูออกนี่ว่าเป็นช่อดอกไม้ งั้นทำไมไม่ถามตั้งแต่ทีแรกก็หมดเรื่องว่าดอกไม้ของใคร ไม่เห็นต้องมานั่งตอบสองคำถามเลยว่า อ๋อออออนั่นช่อดอกไม้ อ๋อนั่นเป็นช่อดอกไม้ของกูเองแหละ ”
“ ไอ้บึก ”
“ ไมไอ้โจ๊ก ”
“ เชี้ยนี่ ”
“ สาดนี่ ”
“ นี่มึงด่ากูเหรอไอ้ปลาบึก ”
“ แล้วไอ้ที่มึงพ่นออกมาเมื่อกี้มึงชมกูอยู่เหรอไงไอ้โจ๊ก ”
“………… ”
“ ทำไม จ้องหน้าทำไมมีตัญหาเหรองายยยยยไอ้โจ๊กกกก ”
“ สัด ” ผมโมโหหงุดหงิดมาก ไอ้เรื่องที่จะถามก็เลยไม่ได้ถามเลย
แล้วนั่นก็คือสาเหตุที่ไม่อยากออกไปไหนไกลๆ เลยอยากจะอยู่เฝ้าจับผิดใครบางคน เซ็งโว๊ยยยย จน 12.00 น. ไร้ซึ่งวี่แววมันโทรมาชวนไปกินข้าวเที่ยง
“ ฮาโหลบึกอยู่ไหนวะ ”
“ เที่ยงแล้วจะให้อยู่ไหนอ่ะก็ต้องอยู่ร้านคาราโอเกะดิมึง ” น่านดูมัน
“ ร้องไปกี่เพลงแล้วล่ะมึงเมาแล้วสิท่า ”
“ อืม ”
“ ไม่คิดจะโทรมาหากันเลยใช่ไหม ”
“ คิด ”
“ คิด คิดแล้วทำไมมึงไม่โทรมาวะ ”
“ กินข้าวอยู่ว่ากินเสร็จจะโทรไป ” อ้าววเฮ้ยยยไหงงั้นอ่ะ
“ เหรอ อืมงั้นมึงกินข้าวต่อเถอะไม่กวนแระ บาย ” ผมกดวางสายเลย
เท่ากับว่าที่ผมสั่งอะไรมันไปมันไม่ได้ฟังกันเลยใช่ไหม แล้วมันกินกับใครล่ะเที่ยงนี้.... ผมนับ 1 -100 ตลอดของเส้นทางที่เดินทางกลับออฟฟิตข้าวเหรอ...กินไม่ลงแระ
“ อ้าวพี่โจ๊กมาไวกว่านี้ก็ไม่นะ ” มาอีกแระไอ้ตัวสร้างความร้าวฉานโอ จริงๆ มันก็ยังไม่รู้หรอกครับว่าผมกับไอ้ปลาบึกเราเป็นอะไรกัน
“ มีไรโอ ”
“ ก็พี่ปลาบึกไงพี่ เมื่อเที่ยงนะหนิดหนมๆ เลยพี่ ”
“ ขอรายละเอียด ”
“ ก็ไอ้เด็กแทนแห่งแผนก QC ไง มันมารับพี่ปลาบึกไปกินข้าวด้วย ”
“ จริงดิ ตื่นเต๊นตื่นเต้นนะเนี้ยมึง ” น้ำเสียงกับหน้าตาผมเดินสวนทางกันอย่างเห็นได้ชัด
“ ดีใจอะดิพี่เพื่อนจะมีแฟน เห็นเค้าว่าบ้านแม่งรวยโคตรๆ เลยพี่ ”
“ เหรอออออ รวยแล้วไง ไมมันไม่อยู่บ้านออกมาตากแดดหน้าดำเดินตัวลีบเป็นผีตายซากอยู่ทำไม ” ลืมบอกว่าผมเคยเห็นมันแต่ก็ไม่ได้รู้จักกัน
“ ต๊ายยยดูพูดเข้า เดี๋ยวนี้มีประชดนะเราเดี๋ยวตีตายเลย ”
“ มึงตีกูตืบมึงแน่ไอ้โอ ”
“ ต๊ายยโหดร้ายๆ โอรับไม่ได้ ” ดูมันกระแด๊ะกระแดะ ไม่อยากจะเชื่อว่านี่ชายแท้ๆ 100%
ผมเดินกลับเข้ามาที่ห้องทำงาน ไม่อยู่...ไอ้ปลาบึกไปไหนนี่มันบ่ายโมงจนจะบ่ายโมงครึ่งแระ
“ ฮาโหลไอ้ปลาบึก ”
“ ว่า ”
“ ว่าเชี้ยไร นี่มึงอย่าบอกนะว่ายังแดกข้าวไม่เสร็จ ”
“ อืม เหลืออีกสองคำก็จะหมดจานแระ ”
“ อยู่กับใคร ”
“ เยอะแยะ ”
“ เอาดีๆ ”
“ คนทั้งร้านใครจะไปรู้จักหมดวะมึง ”
“ งดกวนส้นติงกูซักประเดี๋ยวมึงจะตายไหม ”
“ อ้าวกูไปกวนมึงตรงไหนเนี้ยยยยย ”
“ กินข้าวเสร็จหรือยังครับปลาบึก ” นับ 1 2 3
“ ก็บอกแล้วไงเหลืออีก 2 คำนี่ถ้ามึงไม่ถามป่านนี้หมดไปนานแระนะเนี้ย ” นับ 4 5 6
“ กินข้าวเที่ยงกับใครเหรอ ” นับ 7 8 9
“ พี่บัว กับน้องๆ พี่บัว ” นับ 10 11 12
“ พี่บัวไหน ” รู้ทั้งรู้ว่าพี่บัวเป็นหัวหน้าแผนก QC นับ 13 14 15
“ พี่บัว QC มึงไม่รู้จักหรอกมั้ง ” รู้โว๊ยยยย นับ 16 17 18
“ ทำไมไม่รอกูกินข้าว ทำไมไม่โทรถามกูบ้างว่ากินข้าวเหรอยังทั้งๆ ที่กูบอกมึงแล้วนะว่าเที่ยงให้โทรหาแล้วทำไม ทำไมมึงไม่โทร ” นับ 19 20 21
“ อ้าวเหรอ จริงดิมึงบอกให้กูโทรหาเหรอ กูก็นึกว่ามึงจะไปกินข้าวกับลูกค้าเลยนะ เฮ้ยขอโทษวะมึง ” คำพูดคำจาดูแมนมากๆ ใช่สิอยู่กับสาวๆ หนุ่มๆ เกย์ๆ นี่นะ
“ อืมไม่มีอะไรแล้วแค่นี้แหละ ” ผมกดวางสายมันไป
14.00 น.
“ มาแล้วๆ เห้ยโจ๊กมีสายเข้าโต๊ะกูปะวะ ” มันกลับมาพร้อมขนมถุงใหญ่ในมือ
“ ไม่ ”
“ กินข้าวยัง กินขนมไหม ” อา...อย่างน้อยมันก็ซื้อขนมมาให้ผม ยิ้มได้แล้วสิเราเพราะไม่ว่าอย่างไงมันก็ต้องเลือกเราอยู่ดี
“ มีอะไรกินบ้างล่ะ ”
“ ไม่รู้ดิแทนมันซื้อมาให้นะอะไรก็ไม่รู้มึงมาเลือกๆ ดูเอาเองแล้วกัน ”
“ …………. ” กูจะกระเดือกของมึงลงไหม
“ มาดิ เร็ว ” มันกวักมือเรียกผม
“ อืมเดี๋ยวไป ” ผมหันมาจัดการกับกองเอกสารตรงหน้า
17.00 น.
“ ฮาโหล ”
“ ……… ”
“ ครับโม ”
“ โมโทรมาเหรอว่าไงบ้าง ” ทีอย่างงี้เสือกอยากรู้เรื่องกูขึ้นมา ทีกูถามเรื่องมึงเสือกเงียบ
“ ไม่มีไรโทรมาถามว่าจะเข้าไปหาไหม ”
“ อืม ก็ไปดิ”
“ อืม ” ผมหันมาสนใจกับเอกสารตรงหน้าต่อ
17.30 น.
“ ฮาโหลครับ แทน ” ผมหันควับ
“ ………. ”
“ โอเคๆ ”
“ ใครโทรมา ” ทันทีที่มันกดวางสาย
“ แทน ”
“ แทนกูอ่ะเหรอ ”
“ อะไร แทนอะไรมึง ”
“ มันโทรมาทำไม ”
“ ชวนไปกินข้าวเย็น ”
“ กินข้าวเที่ยงมันไม่หนำใจใช่ไหมเลยต้องไปต่อข้าวเย็นกันอีกรอบ ”
“ ยังไงเย็นนี้มึงก็ไม่ได้อยู่กินข้าวเย็นกับกูอยู่แล้วนี่ แล้วมันจะเป็นอะไรไปล่ะ ”
“ ไปรู้จักมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ”
“ ถามทำไม สนใจด้วยเหรอ ”
“ ............. ” ผมจ้องหน้ามัน
“ .............. ” มันก็จ้องหน้าผม
“ บึก ”
“ ทำไม ”
“ ขอโทษนะที่ถาม ”
“ ไม่เป็นไร ”
19.00 น.
“ อ้าวเฮ้ยพี่โจ๊ก ทำไรอยู่เค้ากลับกันหมดออฟฟิตแล้ว ”
“ อืม ไก่ล่ะทำไมยังไม่กลับวะ ”
“ ทำงานติดพันนะ นี่ก็กำลังจะกลับแระ เป็นไรพี่หน้าตาดูหมองๆ เหมือนคนโดนของเลยวะ ”
“ กินเหล้ากันไหมวะไก่ ”
“ ทะเลาะกับเมียคนไหนมาอีกพี่ ”
“ ..............”
“ ให้ผมทายนะ พี่บึกชัวร์ ใช่ปะ ”
“ เฮ้ยพี่ไปนอนด้วยคนดิวะคืนนี้ ”
“ ตามบายพี่ ปะเดี๋ยววันนี้ผมเลี้ยงพี่เอง ”
“ อืม ”
20.45 น.
“ ฮาโหล ”
“ ฮาโหลโจ๊ก นี่มึงอยู่ไหนเนี้ย โจ๊ก ”
“ ร้านเหล้า ”
“ ดีนะที่กูโทรหาโม ไม่งั้นคงไม่รู้ว่ามึงไม่ได้ไปหาโมมัน ”
“ อืม ”
“ โจ๊ก มึงอยู่ร้านไหนเดี๋ยวกูไปหา ”
“ กินข้าวเสร็จแล้วเหรอ ”
“ แหกตาดูเวลาหน่อยซินี่มันกี่โมงกี่ยามแระ ”
“ ไม่ไปต่อที่ไหนเหรอ ”
“ ถามอย่างนี้หมายความว่าไง มึงคิดอะไรอยู่โจ๊ก นี่กูนะไม่ใช่มึงอย่าเอาพฤติกรรมที่มึงชอบทำมาเหมารวมว่ากูจะต้องชอบเหรอทำอะไรเหมือนมึงดิ แล้วตกลงนี่มึงอยู่ไหนกับใคร ”
“ ร้านเหล้า กับไอ้ไก่ ”
“ เจริญแระมึงเดี๋ยวมันก็แนะนำคนโน้นคนนี้ให้อีกหรอก ทำไมไอ้ที่มีอยู่นี่มันไม่หนำใจมึงเลยใช่ไหมไอ้โจ๊ก ”
“ จะไปว่ามันทำไมถ้าจะว่าก็ต้องว่ากูนี่ที่ใจมันง่าย ”
“ นี่มึงเมาใช่ไหมเนี้ย ”
“ กินเหล้าไม่เมาแล้วเค้าจะเรียกว่ากินเหล้าเหรอไง ”
“ มึงอยู่ร้านไหนตอนนี้บอกมาเดี๋ยวกูไปหา ”
“ ร้านเดิม ”
อย่างนี้เรียกว่าอาการอะไรครับหึงเหรอว่าน้อยใจไปตามประสาคนกลัวแฟนทิ้ง ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงต้องจะเป็นจะตายไปกับมันทุกครั้ง จริงๆ ผมควรจะปล่อยให้มันได้ไปเจอกับสิ่งที่ดีกว่าเหรอคนที่ดีกว่าผมถึงจะถูก ผมพยายามแล้วที่จะทำใจกับเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นได้อนาคต...ใครจะรู้ ขนาดผมยังคงมีความต้องการอยากไปทั่ว...ไอ้บึกเองก็คงมีไม่แต่กต่างกันกับผม
ผมดีใจนะที่ไอ้บึกเลือกผมทั้งๆ ที่มันก็เห็นอยู่ว่าผมทำอะไรผิดไปบ้างแต่มันก็กับเลือกที่จะอภัยให้ผม ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นๆ ผมเชื่อได้เลยว่าคงไม่มีใครมาทนกับสภาพอย่างนี้หรอก ถ้าเป็นคนอื่นคงเปิดตูดหนีไปจากผมแล้ว...ผมรู้ว่าที่มันทนอยู่และรับสภาพตรงนี้ได้มันไม่ได้เกิดขึ้นมาเพราะความผูกพันธ์ที่เรามีต่อกัน แต่มันเกิดขึ้นจากความรัก เพราะรักถึงยอกทุกอย่างแล้วถ้าลองคิดเล่นๆ ละว่าเกิดวันหนึ่งมันดันหมดรักผมแล้ว
แน่นอนมันมีสาเหตุบอกเลิกผมได้อย่างเต็มปาก ไอ้ครั้นจะให้ผมมาเหนี่ยวรั้งมันไว้ด้วยคำว่ารักก็คงเหมือนคนที่เห็นแก่ตัวจนเกินไป... และแล้วฟ้าก็ส่งบทพิสูจน์ความรักที่เรามีต่อกันมาให้เราต้องทดสอบความแข็งแรงของจิตใจ ซึ่งมันมาในรูปแบบของผู้ชายแมนๆ ที่ชื่อไอ้แทน
“ วู้ๆๆๆ พี่ปลาบึกทางนี่พี่ ” สายตาไอ้ไก่ดีชมัด
“ ไงไก่พี่มึงอ่ะ ”
“ อยู่นี่ ” ผมรู้ว่ามันเห็นผมแต่มันแกล้งกวนประสาทผม ดี...งั้นมาลองดูใครจะชนะเกมส์นี้
“ ขยันกินเหล้าจังนะมึงทำไมมันเครียดอะไรนักหนาวะโจ๊ก ”
“ ทำไมถึงไม่เครียดกูก็กินจำเป็นด้วยเหรอว่าเครียดเท่านั้นถึงกินได้ ”
“ โจ๊ก ” มันลากเก้าอี้มานั่งข้างผม
“ เอ้าชน ” ผมยกแก้วขึ้นชนกับแก้วไอ้ไก่ก่อนจะหันมาเอาแก้วตัวเองกระแทกกับแก้วไอ้ปลาบึกที่วางอยู่ที่โต๊ะ
“ พอแล้วโจ๊ก พอได้แล้ว ” มันดึงแก้วเหล้าออกจากมือผม
“ พี่โจ๊กพี่ปลาบึก เดี๋ยวผมมานะพี่ไปทะเลาะกับห้องน้ำแปป ” เห็นบรรยาศไม่ดีแม่งชิ่งกูอีกแระ
ผมดึงแก้วตัวเองคืนมาก่อนจะซัดรวดเดียวหมดแก้ว ไอ้ปลาบบึกมองหน้าผมเหมือนจะถามอะไรซักอย่างแต่มันกับไม่ถามนอกจากลากเก้าอี้เข้ามาใกล้ผมมากขึ้นแล้วนั่งหันตัวเข้าหาผม
“ เมื่อเที่ยงกูขอโทษนะ ”
“ ขอโทษเรื่องอะไรวะ ”
“ โจ๊กจะโกรธจะงอนก็เอาแต่พอดีนะ เรามีกันอยู่แค่สองคนนะโว๊ย กลับไปห้องยังไงๆ เราก็ต้องเจอหน้ากันอยู่ดี ”
“ กูก็ไม่ได้งอนไม่ได้โกรธอะไรใครนี่ ”
“ โจ๊ก มึงไม่รักกูแล้วเหรอ ”
“ รัก แต่มึงต่างหากที่ไมารักกูแล้วเหรอ ”
“ ก็รักไง ”
“ รักแต่ก็ไปกินข้าวกับชายอื่น ”
“ ไปกินข้าวเกี่ยวอะไรกับเรื่องความรัก ”
“ ............. ”
“ หึงเหรอ ” ไอ้ปลาบึกใช้สองมือประคองหน้าผมไว้ให้จ้องหน้ามัน
“ อืม ”
“ อืมของมึงคืออะไร ” มันยังคงประคองหน้าผมไว้ด้วยสองมือของมัน
“ มึงคิดว่าไงอ่ะ ”
“ หึงจริงอ่ะ ” มันยิ้มแบบมีเสศนัย
“ ........... ”
“ ขอบางอย่างแค่การกระทำมันก็ไม่อาจบงบอกได้หรอกนะว่าคนคนนั้นรู้สึกนึกคิดอะไร...ถ้าไม่พูด ”
“ งั้นถ้ากูพูดไปงั้นๆ แต่ไม่ได้จริงใจล่ะมึงจะดูออกไหม ”
“ ดูออกสิถ้าเป็นมึงนะ มึงลืมไปแล้วเหรอว่ามึงนะอยู่ในสายตากูตลอดกูสิไม่เคยอยู่ในายตามึงเลย โจ๊กกูอยู่กับมึงมานานแค่ไหนแล้ว ทำไมเวลามีอะไรที่ไม่มึงไม่พอใจไม่เข้าใจในเรื่องที่เกี่ยวกับตัวกูมึงถึงไม่พูดกับกูตรงๆ นะ ทำไมถึงเลือกที่จะทำอะไรประชดประชันกูนัก ”
“ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพราะกูรักมึงมากมั้งบึก มันอาจจะฟังดูเป็นคำพูดของคนเห็นแก่ตัวนะแต่กูรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะ ”
“ จริงนะ ”
“ อืม ”
“ งั้นตกลงที่มากินเหล้ากับไอ้ไก่นี่เพราะอะไร ”
“ น้อยใจมั้ง ”
“ แค่นั้นอ่ะนะ ” มันเอียงคอจ้องตาผม
“ หึงด้วย หวงด้วย ”
“ เพราะ ” มันดึงมือผมไปจับเอาไว้
“ เพราะมึงคือคนที่กูรัก มึงเป็นของกู มึงเป็นเมียกู ” หน้าด้านจริงๆ เลยกู
“ 555+ ก็แค่นั้นแหละไอ้บ้า แม่งเก๊กอยู่ได้ 555+ ” เอ...เหรอว่ามันจะชอบให้ผมเป็นคนพูดตรงๆ คิดอะไรพูดอย่างนั้นเหรองั้น...
“ ปลาบึกงั้นกูถามอะไรมึงหน่อยดิ ”
“ อะไร ”
“ เรื่องเด็กที่ชื่อแทน มันมาจีบมึงเหรอเปล่า ”
“ ใช่ ”
“ ดีใจสินะ ”
“ ก็ใช่อีกนั่นแหละ เป็นมึงจะดีใจไหมละอยู่ดีๆ ก็ดันมีหนุ่มหล่อพ่อรวยมาจีบผู้ชายหน้าตาเชยๆ อย่างเราๆ กูว่านะถ้าเป็นมึงนะมีหวังดีใจจนหูตั้งเลยแหละ ”
“ มึงชอบไอ้เด็กนั่นเหรอ ”
“ ก็น่ารักดี แต่ถ้าถามว่าชอบไหมขอตอบว่าชอบ...แต่ชอบอย่างบริสุทธิ์ใจชอบแบบน้อง แบบเพื่อนร่วมงานก็แค่นั้น ”
“ ในเมื่อไม่ได้ชอบแบบชู้สาวแล้วมึงไปกินข้าวกับมันทำไม ”
“ แล้วกูไปสองคนเหรอไง โจ๊กที่กูต้องไปเพราะกูเกรงใจพี่บัวเค้าก็แค่นั้นแล้วมันก็เป็นการไปกินครั้งแรกและครั้งสุดท้ายด้วยเพราะกูบอกพี่เค้าไปแล้วว่ากูมีแฟนแล้ว พี่เค้ายังถามเลยว่าผู้หญิงเหรอผู้ชาย ”
“ แล้วมึงตอบเค้าไปว่าไง ”
“ กูบอกว่าไว้พร้อมจะพามาเปิดตัว ”
“ แล้วทำไมต้องไปรับขนมมันมาด้วย ”
“ ของฟรีในเมื่ออยากให้กูก็พร้อมรับแหละ ”
“ เห็นแก่ของฟรี ” ผมยกแก้วเหล้าซดทีเดียวหมดไปอีกแก้ว
“ แล้วมึงเห็นกูกินไหมล่ะ ”
“ กูไม่สนใจหรอกอยากกินก็กินไป ” กู...งอนมันอีกแระ
“ โจ๊ก ”
“ ………….. ”
“ โจ๊ก ”
“………… ”
“ งั้นเดี๋ยวกูมานะ ”
ผมก้มหน้าก้มตากินเหล้าโดยไม่สนใจหันไปมองมันว่ามันจะไปไหน ซักพักไอ้ไก่ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
“ โอปะพี่ ”
“ โอเชี้ยไร นี่มึงไปไหนมา ”
“ หม้อสาว ”
“ ดีนี่ทิ้งกูไว้ ”
“ ทิ้งเทิ้งอะไรกันพูดจาหน้าเกลียด นั่นก็เมียตัวเองไม่ใช่เหรออ้าวเฮ้ยพี่บึก...”
ผมหันหน้าไปตามทิศทางที่ไอ้ไก่มองแก้วเหล้าแทบหลุดมือไอ้ปลาบึกสุดที่ร๊ากกกกของผมมันเดินไปคุยอะไรกับพี่นักดนตรีวะนั่น อย่าบอกนะว่าขอเพลง... ซักพัก
“ สวัสดีครับ ผมต้องขอโทษแขกผู้มีเกียรติทุกๆ ท่านด้วยนะครับที่ขึ้นมาขัดจังหวะความสนุก แต่ที่ขึ้นมาบนนี้ก็เพราะว่าผมมีอะไรบางอย่างจะบอกกับใครคนหนึ่ง คนที่ผมรักมากและค่ำคืนนี้เค้าก็อยู่ตรงนี้ด้วย วันนี้เรามีเรื่องที่เข้าใจผิดกันบางอย่างนะครับ มันอาจไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรมากมายนักในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับเค้าคนนั้นมันช่างเป็นเรื่องที่ใหญ่โตมากนัก ผมไม่รู้ว่าผมจะทำอย่างไงให้เค้ารู้ว่า...ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะนานซักเพียงใด ไม่ว่าเค้าคนนั้นจะมีใคร ผมแค่อยากให้เค้ารู้เอาไว้ว่ายังไงผมก็มีใจให้แค่เค้าคนเดียว (เสียงกรี๊ดดดดดดดของชะนีดังลั่นร้าน) ขอบคุณครับๆ งั้นผมขอมอบบทเพลงแทนใจผมเพลงนี้ให้เค้าแล้วกันนะครับ ”
ผมกับไอ้ไก่นั่งจ้องมันอย่างกับโดนมนต์นมสด เอ๊ยยย...โดนมนต์สะกด
ฉันนั่งยิ้มลำพัง หัวเราะลำพัง
สดชื่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น
เรื่องจริงกับความฝัน
เกิดขึ้นด้วยกันทันตา
ฉันอยากจะหยุดเวลานี้
ตั้งแต่วินาทีที่ชีวิตมีเธอเข้ามา
เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า
นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ
หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้
หากแม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน
หยุด หยุดความรักทั้งหัวใจ
จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว
ฉันนั้นรู้ทันที รักทันที
เธอคือความโชคดีที่เข้ามา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น
ชีวิตนั่นคือความฝันที่เกิดขึ้นตอนลืมตาปล.ขอบคุณเพลงหยุด จาก Groove Rider
หมายเหตุผมลงเพลงไม่เป็นหรอกครับคงต้องรบกวนเพื่อนๆ ทีเข้ามาอ่านช่วยลงให้แว้ววววว
ว่าแต่ส่าบอกว่าจะหายๆ ไปซากกกกหน่อยก้ดันมีคนจิ้มๆ จนตูดผมระบบไปหมดแระ เอาเป็นว่าลงให้แล้วนะครับ
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1512500 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก