~~เออกูผิด 3...ตอนที่ 50~~
“ พี่โจ๊กๆ แวะหน่อยๆ ”
“ โจ๊กๆ มึงแวะร้านนั้นๆ ”
“ พี่โจ๊กๆ ร้านนั้นไอ้นั่นอร่อย ”
“ ไอ้โจ๊กๆ ร้านนั้นไอ้นี่อร๊อยอร่อย ” ตลอดทาง…อืมมม ตลอดทางจริงๆ ครับ
ตัดภาพไปที่ร้าน…..
“ โอ๊ยยย ถึงซะที ตะคริวจะแดกตูดกูอยู่แล้วเนี้ย ” คนพี่บ่น
“ มากินซะใกล้เชียว ” คนน้องประชด
“ เพราะรักนะถึงพามาเนี้ย ^_^ ถ้ารู้ว่าพวกคุณน่ารักกันขนาดนี้ผมแวะเซเว่นตั้งนานแล้ว ”
“ โถ๊ๆๆๆ พ่อคนขี้ใจน้อย ไม่เอาๆ ไม่ประชดเมียนะ ” ไอ้ปลาบึกเดินเข้ามากอดแขนขวา
“ โถ๊ๆ ใครนะชั่งว่าพี่โจ๊กอย่างงั้นอย่างงี้ ดูซิพี่โจ๊กออกจะดีแส๊นนนนดีซะขนาดนี้ ” ไอ้โมตรงเข้าประกบแขนซ้าย
“ เนอะ / เนอะ ” ผมอยากจะจับหัวพวกมันโขกกันก็อีกตรงเนอะนี่แหละครับ
เข้าในร้านกันดีกว่าครับ
“ ร้านนี้อะไรอร่อยครับ แนะนำพี่หน่อยสิ ” ไอ้ปลาบึกเริ่มเปิดเมนูไปมา
“ เยอะครับ ” สั้นๆได้ใจความจากปากเด็กเสริฟหนุ่มก้านสั้น
“ งั้นเอาแกงส้มอัณฑะปลาริวกิวครับ ขอรสจัดๆนะครับ ” ไอ้โมเป็นคนแรกที่สั่ง
“ เอ่อ พี่หมายถึงไข่ปลาริวกิวใช่ไหมครับ ” เด็กเสริฟหนุ่มยืนอึ้งไปซักพัก
“ ครับ ^_^ ” ไอ้โมส่งยิ้มหวาน
“ ไอ้โม มันใช่เวลามาเล่นมุขไหมเนี้ย ห้วย ”
“ ก็ผมคนสุภาพ ^_^ ”
“ เดี๋ยวจะโดน (แต่…ซักพัก) น้องครับพี่เอา….ปูผัดผงโสเภณีกับยำอัณฑะแมงดาครับ ”
“ เอ่อ…. ครับ ” …………ผมหวังว่าน้องเค้าจะเข้าใจ
“ รวมทะเลเผาครับ ” ผมมาเพื่อสิ่งนี้
“ หอย…นางรมใหญ่ปะครับ ” ไอ้โมถามโดยไม่เงยหน้าจากเมนู
“ ขอใช้คำว่ามโหระทึกครับ ” หน้าน้องนิ่งได้อีก
“ ว้าว O_0 ” อยากให้เห็นหน้าไอ้โมจริงๆครับ
“ 5555 อุ๊บบ ” ผมกับไอ้ปลาบึกกลั้นขำจนตัวโยน
“ งั้นผมของ 6 ตัวครับ ” ผมหันไปสั่ง
“ 5555 ” ยัง ยัง ไอ้คนพี่ยังขำไม่หยุด
“ สะใจจริงนะพ่อคุณ ” ไอ้โมเอาเมนูฝาดไหล่พี่มันไปที
“ ขอโทษนะครับ อย่าถือสากันนะครับน้อง พวกพี่คนบ้าครับไม่ใช่คนดี ” ผมหันไปขอโทษน้องเค้า
“ ไม่เป็นไรครับพี่ สบายๆ ^_^ ผมก็แค่รอเวลาเอาคืนมุขอัณฑะพี่อยู่ครับ ”
“ 555/555/555 ”
“ เอาซะผมงงเลย ” เด็กหนุ่มเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะจดรายการอาหารต่อจนจบ
และเมื่ออาหารลงโต๊ะ….สายสัมพันธ์ระหว่างพวกผมกับเด็กเสริฟก็เริ่มต้นขึ้น
“ อันนี้ก็อร่อย ” คนพี่
“ อันนี้ก็อร่อย ” คนน้อง
“ อร่อยก็กินเยอะๆ ” ผมตักอาหารใส่จานให้ทั้งคู่
“ พี่ปลาบึกแหละต้องกินให้เยอะๆ จะได้มีแรงไปต่อยกับเด็กเซเว่น 555 ”
“ อะพ่อนักสะสมมุข ” ผมแกะกุ้งให้มันไปอีกตัว
“ ผักร้านนี้หั่นยาวแท้ ” ไอ้ปลาบึกใช้ซ้อมเขี่ยผักในจาน
“ นั่นผักบุ้งครับไม่ใช่ยอดชาจะได้มีแค่สามใบ ” เด็กหนุ่มเดินมาเติมน้ำให้พร้อมกับเล่นมุข
“ (ไอ้บึกหันซ้ายหันขวา) ต่อยกันหลังร้านปะ ”
“ 555555555 ” ฮากันทั้งโต๊ะ
“ น้องทำงานที่นี่นานหรือยังครับ ” ไอ้โมเริ่มเก็บประวัติไปกินไป
“ ก็ตั้งแต่บ่ายสามอ่ะครับ ”
“ ยัง ” เสียงไอ้ปลาบึก
“ ครับ ตั้งแต่ครัวยังไม่เปิด ”
“ ยัง ” ไอ้ปลาบึกอีกรอบ
“ ครับ ร้านก็ยังไม่เปิด ”
“ ยัง มึงยังไม่หยุด เดี๋ยวปั๊ดเตะรวบขา ”
“ 555/555 ” เอ้า…ฮากันเข้าไป
“ 2 ปีแล้วครับพี่ ผมก็เข้าๆออกๆ ”
“ ชอบอะดิเข้าๆ ออกๆ ” ไอ้ปลาบึกแซว
“ ^_^ ” เด็กหนุ่มไม่ตอบแต่เขินหูแดง
“ ได้ทิปดีไหมวันหนึ่ง ”
“ ไม่หรอกพี่ อย่างฟลุ๊คๆก็เกือบร้อย เดี๋ยวนี้แขกเค้าเข้ามากินอย่างเดียว ”
“ ทำไม เมื่อก่อนกินไปลีลาศไปเหรอ ” ไอ้ปลาบึกเริ่มกวนตีนอีกแระ
“ ก็สองเพลงกว่าจะหมดจาน เอ่อ….พี่ครับ ร้านข้าวนะพี่ไม่ใช่โรงเรียนลีลาศ ”
“ 5555 เอ่อๆ ตัวนี้ฮาดีวะ เอาใส่ถุงกลับบ้านที่นึง ” ไอ้ปลาบึกชอบใจ
“ คนนะพี่ไม่ใช่ปลาช่อนลุยสวน ”
“ 555/555/555 ” เอากับมันสิ
“ เอาแล้วมึงไอ้บึกเจอคู่แข่งเข้าแล้ว ” ผมหันไปแซว
“ อย่าๆ อย่ามาทับลายพี่นะน้อง ” ไอ้ปลาบึกส่ายนิ้วชี้ไปมา
“ ผมไม่กล้าหรอกครับพี่ ” เด็กหนุ่มหัวเราะร่า
“ ดีมาก ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร 5555 ”
“ เชิญตามสบายนะครับ ผมขอไปดูโต๊ะนู้นก่อน ”
“ ไปดูทำไม เค้าตีกันเหรอ ” เฮ้ออออ ไอ้หมาบึก…
พอกินกันไปซักพักเสียงนี้ก็ดังมาจากข้างกายไอ้โมครับ
“ พี่ค่ะ รับเบียร์เย็นๆซักเหยือกไหมคะ ”
“ ไม่ครับ ” ไอ้โมหันไปยิ้มหวานให้
“ ช่วยหนูหน่อยเถอะคะพี่ วันนี้ยังไม่มีคนประเดิมเลย ”
“ ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณนะ ” ไอ้โมหันไปปฎิเสธอีกครั้ง
“ พี่คะไม่สนใจทานเบียร์เหรอค่ะ ” เป้าหมายเปลี่ยนไปหาไอ้ปลาบึกทันที
“ ไม่ครับ รถขับพวกพี่มา ”
“ พวกพี่ขับรถมา/พวกพี่ขับรถมา ” เฮ้อออ
“ 555 ” สาวเจ้ายืนขำใหญ่
สรุปไม่ได้สั่งเบียร์ครับ…แต่อย่าคิดว่าเรื่องบริการเสริมมันจะจบแค่นั้น!!!!
“ พี่ๆ กุลาบปะ สองเดะยี่สิ ”
“ พี่ครับช่วยผมซื้อปากกาหน่อยนะครับ ”
“ หนูช่วยยายซื้อหน่อยนะ ยายหาตังค์กินข้าว ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว ”
“ ยายนี่เก่งเนอะ ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันยังอยู่ได้ ” ไอ้บึกกระซิบกระซาบ
“ ไอ้บึกคนแก่ก็ไม่เว้นเหรอมึง ”
“ เปล่าๆ ก็กูเห็นยายเค้าพูดเกินจริงนี่หว่า ”
“ กินข้าวไม่อร่อยก็ตรงนี้แหละ เค้าไม่น่าปล่อยคนพวกนี้เข้ามาในร้านเลยอ่ะ ” ไอ้โมทำท่าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
“ เค้าเองก็คงไม่อยากจะมาเดินแบกหน้าขายของให้เรารำคาญแบบนี้หรอก ถ้าเค้ามีกินมากกว่านี้นะ ” ผมตักอาหารใส่จานไอ้เด็กหน้าบูดเผื่อมันจะใจเย็นลงและไม่ลืมจะตักให้ไอ้คนพี่ที่ทำตัวเป็นบุคคลช่างสงสัยแห่งปี
“ แต่มันก็อดรำคาญไม่ได้ ” ไอ้บึกยังไม่เลิกบ่น
“ นั่นซิ โมเห็นด้วยกับพี่ปลาบึก ”
“ งั้นถ้าเป็นพวกมึงสองคนล่ะจะทำอย่างไง นี่ไม่ใช่หน้าเทศกาลนะแล้วจะให้เค้าไปขายใคร ที่เดียวที่เค้าจะขายได้เพราะมีคนรวมตัวเยอะแยะคือร้านอาหาร ”
“ แต่ร้านก็ไม่ควรให้เข้ามาขาย มันทำรายบรรยากาศ มันทำลายความเป็นส่วนตัว ”
“ ไอ้ปลาบึก มึงก็อย่าใจแคบนักเลย มันจะไปเสียบรรยากาศตรงไหนทำอย่างกับว่าตอนนี้บรรยากาศดีนักเนี้ย มึงลองหันไปดูรอบๆตัวดิ๊มีแต่คนทั้งนั้น เสียงแม่งก็ดัง เด็กเสริฟแม่งก็เดินสวนสนามกันยิ่งกว่าสนามเสือป่า แล้วเรื่องความเป็นส่วนตัวมึงไม่ต้องผู้ถึงเลยเพราะไงก็ไม่มีตั้งแต่พวกเราเดินเข้ามาในร้านแล้ว ”
“ สาธุ/สาธุ ” ไอ้สองตัวยกมือท่วมหัว
“ เพี้ยงงง ฮืมม ”
“ กูบ่นนิดเดียวแม่งเทศกูซะยาวเป็นหางว่าวเลย อะๆ กินๆเดี๋ยวจะไม่มีแรงเทศกัณฑ์สอง ”
“ เดี๋ยวจะโดน ”
“ งั้นพี่เจ้าของร้านก็ใจดีมากเลยเนอะ เพราะเค้ายอมให้คนพวกนั้นเข้ามาขาย เค้าไม่กลัวเสียลูกค้าเหรอครับ ” ไอ้โมเอียงคอมาถาม
“ ไม่หรอก น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่านะ อย่างไงเค้าก็คนเราก็คน เอาไม่เอาก็ปฎิเสธเค้าไปดีๆ ”
“ หนูลูกอมไหมลูก ” มาอีกรายแระ แต่รายนี้…
“ ห่อเท่าไหร่ครับป้า ” ไอ้ปลาบึกเตรียมควักตังค์จ่าย
“ 10 บาทลูก ”
“ งั้นเอา 2 ห่อครับ ”
“ ขอบใจมากลูก เจริญๆนะพ่อนะ ^^ ”
“ ขอบคุณครับ ^^ ”
“ 20 บาทก็ไม่ได้มากมายอะไรสำหรับเรากินข้าวมื้อหนึ่งก็ต้องหลายร้อยแล้ว แต่กับคนทำมาหากินอย่างเค้า ^^ โมเข้าใจแล้วครับพี่โจ๊ก ต่อไปนี้โมจะไม่หงุดหงิดอีกแระเวลาเห็นคนมาขายของ ”
“ ดีมาก มีลูกสอนลูกมีหลานสอนหลานนะ ” ผมโยกหัวมันเบาๆ
พักกับข้าวเล่าเรื่องหลัง…
“ จำได้สมัยเด็กๆกูแม่งโครตลำบากเลย เช้าตื่นมาช่วยแม่เก็บผักตำลึงข้างรั้วมาทำกับข้าว ถ้าไม่ต้มจืดก็ลวกจิ้มน้ำพริกวนแม่งอยู่อย่างเงี้ย เปิดเทอมเพื่อนใส่เสื้อใหม่ไปเรียนแต่กูเสื้อปะอย่างกับยาจกซู นี่มีกะลาหน่อยกูว่าเค้าคงรับกูเป็นศิษย์อย่างแน่นอน 555 ”
“ บ้านมึงจนขนาดนั้นเลย ”
“ มึงอย่าเรียกว่าจนไอ้โจ๊ก บ้านกูแค่ไม่มีอันจะกินก็แค่นั้นเอง ”
“ เออ ดูดีขึ้นเยอะเลยเนอะ ”
“ แต่กูก็มีความสุขนะมึง แม่กูอะใจดี จำได้ว่าตอนป.6กูหนีเรียนแล้วโดนครูจับได้ยกแก๊ง เค้าเรียกแม่กูไปพบ มึงเชื่อไหมเพื่อนๆกูโดนพ่อแม่ตีกันเป็นแถวแต่กูแม่ไม่ตีเลยซักแปะ ” ไอ้บึกเบือนหน้าออกไปมองกระถางดอกไม้ที่เรียงรายอยู่ด้านนอกตัวร้าน
“ ทำไมวะ ”
“ กูเห็นแม่กูแอบร้องไห้ตอนกลับถึงบ้านแล้ว แต่ตอนนั้นกูไม่เข้าใจว่าแม่จะร้องไห้ทำไม ”
“ มึงเด็กอยู่ไง ”
“ ป.6 แถวบ้านก็ไม่เด็กแล้วนะโว้ย เป็นหนุ่มแล้ว ”
“ อืม ” ผมหันไปมองไอ้โมที่นั่งละเลียดไอครีมฟังพี่มันเล่าอย่างเงียบๆ
“ แล้วกูก็ไม่เข็ด พอขึ้นม.1กูก็เอาอีก คราวนี้หนีไปเที่ยวไกลต่างอำเภอเลย แว๊นไปกับแก๊งรุ่นพี่ แม่งโก้ชิบหายขี่มอไซร์ไปมีสก๊อยสอยดากไปด้วยนะมึง ”
“ แล้วไง ” ผมตักกับข้าวกินเล่น
“ ก็เหมือนเดิมกูโดนเรียกผู้ปกครอง แม่ก็ร้องไห้เหมือนเดิม ”
“ ไอ้เลว ” ผมด่ามัน
“ กูรู้ ”
“ ไอ้พี่ชั่ว ” ไอ้โมด่ามัน
“ กูเข้าใจ ”
“ ไอ้จังไร ” ผมด่ามันอีก
“ ไอ้สาดดดดดด พอแล้วกูสำนึกผิดไม่ทัน ”
“ 555/555 ”
“ แล้วอยู่มาวันหนึ่งทางโรงเรียนก็มีการเข้าค่ายพระพุทธ… ”
“ โมรู้ๆ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ” เออ…
“ สาธุ ฮืมมม มึงเรียนโรงเรียนไหนเนี้ยไอ้โม มาเต็มขนาดนี้มึงจะขึ้นทอดผ้าไตรเลยด้วยไหม ” มะเหงกลงกลางหัวไปหนึ่งดอก
“ อ้าวไม่ถูกเหรอ T^T ” มันลูบหัวตัวเองปรอยๆ
“ ค่ายพระพุทธศาสนาโวย ”
“ อ๋อ ที่เค้ามีมะเขือเทศปะ ” ไอ้โมไม่จบ
“ แตงกวากับคะน้าก็มาฟังธรรมด้วย อ๊ายยย จะบร้าเหรอไอ้โม เล่นไม่ดูฤดูกาลเกษตรอีกแระ ”
“ 555/555 ” ผมเกือบสำลักแล้วไม่ล่ะ
“ แล้วไงต่อครับพี่ปลาบึก ”
“ พอพระเข้ามาในโรงเรียนเท่านั้นแหละ ” ไอ้บึกจีบปากจีบคอเล่าต่อ
“ กรี๊ดดดด กันทั้งโรงเรียน ” ไอ้โมจีบปากจีบคอตามพี่มัน
“ นึกว่าพี่อี๊ด วงฟราย อ๊ายยย ” ผีอีเจ๊เข้าร่างทันที
“ 555/555/555 ”
“ อยู่กับพวกมึงนี่นรกจะกินกบาล ” อีเจ๊มีเคือง
“ แล้วสรุปเป็นไงวะมึง ”
“ ท่านก็เรียกให้นักเรียนไปรวมตัวกันที่หอประชุม แล้วก็ให้เข้าแถวตอน นั่งขัดสมาธิหลับตา แล้วท่านก็เทศซะจนพวกกูน้ำตาร่วงเลยไง ท่านเก่งมากจิตวิทยาสูง ขนาดพวกกูเกรียนๆยังซาบซึ้งในรสพระธรรมเลย มีเปิดเพลงค่าน้ำนมด้วยนะ น้ำหูน้ำตากูงี้ไหลเป็นสายยืดเป็นยางเลยมึง แม่งโครตอายสาวๆเลยวะ แต่ได้ผลนะ เพราะหลังจากนั้นกูก็ดื้อน้อยลงจนกลายเป็นไม่ดื้ออีกเลย ”
“ ตอนโมเรียนไม่เห็นมีแบบพี่ปลาบึกเลย ”
“ โรงเรียนมึงยังไม่กันดารพอ ” ไอ้บึกเฉดหัวน้องมันไปอีกดอก
“ โห ถ้าให้กันดารมากขนาดนั้นก็ไปอยู่ดาวอังคารเถอะ ”
“ สมัยเด็กของกูต่างจากมึงนิดหน่อย ” ผมเอนหลังคิดถึงวันวานยังหวานอยู่ของตัวเอง
“ พี่โจ๊กเคยเด็กด้วยเหรอ ” ไอ้โมสะกิดแขนผมยิกๆทำเอาผมตื่นจากความฝัน
“ ไอ้บึก มึงดูแลน้องมึงด้วยนะ ”
“ ค๊าบบบบ ”
“ ตอนเด็กๆ กูเคยอยากได้ปืนกล ที่เวลามันยิงแล้วดังตับ ตับ ตับ ตับ อ่ะ แต่พ่อบอกไม่มีตังค์ซื้อเพราะมันแพง กูเลยชวนไอ้จ๊ากไปขโมยบุหรี่ไปขายไอ้พวกเด็กที่มันสูบยากันตอนกลางวัน ”
“ ขโมยจากไหนวะ ”
“ ขโมยจากพ่อกูเองแหละ ตอนแรกก็ขโมยไปแค่ตัวสองตัวเอาแบบว่าพ่อไม่รู้ หลังๆขายดีกูเลยเก็บเงินแล้วไปซื้อแบบซองเองเลย ”
“ ร้านค้าขายให้พี่ด้วยเหรอ ”
“ ขายดิ กูก็บอกว่าพ่อให้มาซื้อ สมัยก่อนเค้ายังไม่ออกกฎหมายห้ามขายบุหรี่ให้เด็กเลย กูขายอยู่ไม่กี่เดือนก็เก็บเงินได้ก้อนก็เอาไปซื้อของมาทำทุนเอง ”
“ ไอ้ผัวเลว ” ไอ้บึกด่า
“ ไอ้ผัวชั่ว ” ไอ้โมด่า
“ ไอ้/ไอ้ ”
“ หยุด หยุดเลย โหได้ทีเอาคืนกูเป็นชุดคอมโบ้เลยนะ ”
“ สมควรไหมล่ะ ” ไอ้บึกไม่เลิก
“ ก็ตอนนั้นก็ยังเด็ก ยังไม่รู้เดียงสา ”
“ แล้วไงต่ออ่ะ ” ไอ้โมท้าวคางรอฟัง
“ พ่อจับได้ กูเลยโดนตีนไปชุดใหญ่ ไอ้จ๊ากนี่นอนเจ็บคางเหลืองอยู่บ้านเป็นอาทิตย์เลย ”
“ ดี สม เรื่องเลวๆนี่พากันทำดีนัก เป็นกูจะจับบุหรี่ยัดตูดแม่งทั้งพี่ทั้งน้องเลย ”
“ ซาดิส ” ผมต่อว่า
“ 555/555 ”
“ แล้วมึงล่ะไอ้โม ” ไอ้บึกถาม
“ พอดีเจ้าคุณพ่อเจ้าคุณแม่ส่งเรียนนอกนะ ”
“ อั๊ยยะมีเชื้อเจ้า ” ไอ้บึกประชด
“ ใหญ่ด้วย ” ไอ้โมคุยทับ
“ พ่อแม่มึงเป็นท้าวแชร์วงไหนเหรอไอ้โม ”
“ 555 ” ไอ้โมขำตาปิดก่อนจะกระหน่ำตีต้นแขนพี่มันเบาๆ
“ สรุป คือเรียนนอกเลยเหรอ ” ไอ้บึกทำตาโต
“ นอกเทศบาล ”
“ อะจ๊าคคค ”
“ 555 ” อืม เชิญพวกมึงบ้ากันอยู่สองคน
“ เด็กๆโมไม่ดื้อนะ โมเป็นคนเรียบร้อย ไม่ชอบออกไปไหน มีเพื่อนน้อยมาก จันทร์-ศุกร์เรียนโรงเรียนประจำ เสาร์-อาทิตย์เรียนเปียโน ว่ายน้ำ โอ๊ยเยอะ ”
“ ไอ้บึกก็เรียน ”
“ บอกมันไปไอ้โจ๊ก ” ไอ้บึกยืดอกอย่างภาคภูมิใจ
“ จันทร์-ศุกร์นี่เลย ”
“ บอกมันไป ”
“ เรียนวิ่ง ”
“ โอ้ววๆๆๆ กีฑา วิ่งลู่ ” ไอ้โมตบเข่าฉาด
“ หึ วิ่งราว ”
“ อะจ๊าคคค ” ไอ้บึกตบมุข
“ 555/555/555 ” ไอ้โมหัวเราะจนน้ำตาไหลเป็นทาง
“ สี่เลยนะมึง ” ผมชูนิ้วอวดไอ้โม
“ 4 ครั้งแล้วเลิก ” ไอ้โมตอบไปปาดน้ำตาไป
“ หึ ติดคุกอยู่ 4 ปี ”
“ อะจ๊าคคค ” ไอ้บึกตายไปกับมุขผม
“ 555/555/555 ”
“ เสาร์-อาทิตย์ล่ะพี่ ” ไอ้โมถามต่อ
“ พอเถ๊อะพ่อคุณยังจะถามต่ออีกเหรอ ” ไอ้บึกหันมาห้ามน้อง
“ ไม่ได้ซี๊ มันต้องครบ เร็วๆ พี่โจ๊ก เสาร์-อาทิตย์พี่ปลาบึกเรียนอะไร ” มันยกทิชชูซับหางตาอีกครั้ง
“ เสาร์-อาทิตย์นี่ ดนตรีเลย ”
“ มันอยู่ในสายเลือด ” ไอ้บึกตบอกอย่างภาคภูมิใจอีกครั้ง
“ เรียนดนตรีเลยเหรอ ” ไอ้โมทำตาโต
“ ขโมยเครื่องดนตรีไปขาย ”
“ อ๊ายยย >//< ”
“ 555/555/555 ” รอบนี้มึจุกครับ ไอ้โมระเบิดขำจนโต๊ะข้างๆต่างก็หันมาขำตามมัน
“ เฮ้ยย สุดยอดวะมึง ” ไอ้บึกหันมาขอจับมือในความสำเร็จของมุขผม
“ พี่ๆ 555 ผมชอบๆ ” ชายต่างโต๊ะถือแก้วเดินขำมาจับมือผมเขย่าเบาๆ
“ อั๊ยยะ ” ไอ้บึกทำตาโต
“ ขอบคุณครับพี่ ” ผมลุกยืนเขย่ามือตอบ
“ ขอโทษทีที่เสียมารยาทแอบฟัง พอดีมาจับจังหวะตรงมุขคุณพอดี ”
“ อะ ครับ ” ผมส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ อา ผมโรจน์ครับ ”
“ ผมโจ๊กครับ นี่ปลาบึก นั่นโมครับ ”
“ ยืนดีที่ได้รู้จักพวกคุณครับ ”
“ เช่นกันครับพี่ ” ไอ้บึกลุกขึ้นเขย่ามือกับชายต่างโต๊ะ
“ สวัสดีครับ ” ตามมาด้วยไอ้โม
“ โอ้ว ตัวเล็กนี่ดูใกล้ๆสวยเชียว ”
“ ขอบคุณครับ โมควรดีใจไหมเนี้ย ^^ ”
“ ซักนิด ^^ ” พี่มันกระซิบ
“ เอาเป็นว่าผมชมคุณนะ 5555 ” เสียงหัวเราะพี่โรจน์ดังกังวาลไปแปดสิบแปดโต๊ะ
“ ขอโทษที่พวกผมเสียงดัง ” ไอ้บึกกล่าวขอโทษไว้ก่อน
“ ไม่ๆ พวกคุณเข้าใจผิด ผมหูดีเอง 555 ” พี่แกจะอารมณ์ดีไปไหน
“ อ่อ ครับ ” ผมพยักหน้ารับ
“ พวกคุณมาเที่ยวพักผ่อนกันหรือว่าเป็นคนที่นี่ครับ ”
“ พวกผมมาจากกรุงเทพฯครับ อยากทานของอร่อยเลยนึกถึงร้านนี้ ” ผมพูดเอาใจไว้ก่อนเผื่อเค้าจะรู้จักกับเจ้าของ หุหุหุ
“ เยี่ยม ”
“ ใครป่วยครับ ” ไอ้บึกยื่นหน้ามาถาม
“ ไอ้บึก ” ผมกระแทกศอกใส่สีข้างมันไปที
“ 5555 ไม่ๆ อย่าไปทำเค้าคุณ ผมชอบ 5555 ” ซะงั้น T^T
พวกเรายืนคุยกันได้ซักพักก็ต่างคนต่างเช็คบิลแล้วมาเปิดโต๊ะใหญ่ใหม่ครับ คราวนี้พี่โรจน์ขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงเหล้าพวกผมครับ จากสมาชิก 3 คนกลายเป็นสิบกว่าคน พอเหล้าเข้าปากเวลาก็ไม่ต้องไปสนแล้วล่ะครับ
พี่โรจน์เป็นคนชอบเรื่องโจ๊กครับ (ไม่ใช่ชอบเรื่องเออกูผิดของผมนะครับ) แกเป็นพวกขี้เหล้าเคล้าเสียงหัวเราะอย่างหาตัวจับไม่ได้เลยละครับ ที่ไหนมีวงเหล้าแล้วมีแกแจมด้วยรับรองขำกันขี้แตกและที่สำคัญแกร้องคาราโอเกะเพราะมากกกกก เสียงงี้ชายเมืองสิงห์มาเองเลยครับ
แล้วเมื่อเห็นว่าเวลาแห่งการร่ำลาเพื่อนใหม่ใจดีมาถึง ผมเตรียมจะออกเดินทาง…
“ แล้วนี่พวกคุณพักที่ไหน มีที่พักเหรอยัง ไปพักบังกาโลผมไหมไม่ไกลจากนี่ รับรองห้องสะอาดวิวสวยติดหาดด้วยนะ ”
อืมมมมมม เป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากมากครับ พวกเรารู้สึกเกรงใจพี่เค้าจนต้องรีบวิ่งกลับมาขึ้นรถเพื่อ….ขับตามพี่เค้าไปติดๆ (เดี๋ยวมันหลงไง)
“ ว้าวววว ” ไอ้โมกระโดดลงเตียงกลิ้งไปมา
“ ห้องสวยมาก ” ไอ้ปลาบึกเดินสำรวจรอบห้อง
“ สุดยอดเลยวะ ” ผมกดมือถือเก็บภาพเป็นระยะๆ
“ ไง พออยู่ได้ไหม ” เสียงพี่โรจน์เดินมาดูความเรียบร้อย
“ สุดยอดมากพี่ สวยมาก คนคงมาเยอะ ” ไอ้บึกชม
“ หน้าเทศกาลนี่ไม่ต้องห่วง ” พี่โรจน์เดินยิ้มเข้ามานั่งเก้าอี้รับแขก
“ ผมก็เคยฝันว่าอยากทำรีสอร์ท ” ไอ้โมทำหน้าเคลิ้ม
“ เหรอออ ” ไอ้บึกขยี้หัวไอ้โมซะผมกระเซิง
“ พี่อ่ะ (มันเสยผมกลับ) รีสอร์ทโมจะต้องไม่เหมือนใคร หลังติดเขา หน้าติดทะเล ”
“ ตัวรีสอร์ทติดแบงค์ T^T ”
“ อะจ๊าคคค ” ไอ้โมลงไปนอนชักแหงกๆ
“ 555/555/555/555 ”
“ พี่โรจน์ๆ ” ไอ้บึกส่งเสียงเรียก
“ ครับ ”
“ ปลาทองคู่นี้สวยจังพี่ สีวุ้นก็สวย พี่เลี้ยงไง ”
“ เอ ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนะ ”
“ แล้วพี่ว่า ปลาทองอะไรอร่อยที่สุดในโลก ” นั่นไงมันมาอีกแล้วครับ
“ ใครเค้ากินปลาทองกันล่ะคุณ มันกินไม่ได๊ ” พี่แกขึ้นเสียงสูง
“ กินได้สิพี่ ”
“ ยังจะเถียง ” ผมปาหมอนใส่มันไปใบ
“ ก็ปลาทองแม่กู ก็ปลาทูแม่กลองไง 5555 ”
“ 555 โอ้ มุขไปไกลนะเราเนี้ย ” พี่โรจน์ขำใหญ่
“ ไกลผู้ไกลคนละไม่ว่า ” ไอ้โมบ่นเบาๆ
“ พวกคุณเป็นเพื่อนกันมานานหรือยังล่ะ ” พี่โรจน์เหมือนจะจับพิรุธอะไรได้
“ นานแล้วครับ ” ไอ้บึกตอบ
“ เราก็ด้วยเหรอเจ้าตัวเล็ก ” พี่โรจน์หันไปถามไอ้โม
“ ครับ ”
“ ดีนะ ” พี่โรจน์ยิ้มๆก่อนะลุกเดินออกไปจากห้อง
“ เฮ้อ มึงว่าเค้าจะรู้ไหมวะ ” ไอ้บึกกระซิบถาม
“ ไม่หรอกมั้ง ”
“ โมว่ารู้ พี่เค้าดูไม่โง่เหมือนพี่ปลาบึกนะ ” ไอ้โมยื่นหน้าเข้ามาแสดงความคิดเห็น
“ นั่นสิดูพี่แกฉลาดจะตาย (หันควับจ้องหน้าน้องมัน)เมื่อกี้มึงไม่ได้ว่ากูโง่ใช่ไหมไอ้เตี้ย ”
“ โอ๊ยยย ใครจะไปกล้าว่าพี่ หาวววว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า ”
“ แล้วไป ดีนะกูฉลาด ” ไอ้บึกยืนฉีกยิ้มกับตัวเอง
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1509089 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก