จบไปด้วยดีนะครับภาค 2 (30ตอนดังที่แจ้งไปแล้วล่วงหน้า) ขอบคุณสำหรับการติดตามมาโดยตลอดนะครับ และเพื่อเป็นการขอบเตียงง ผมส่งตอนพิเศษมาลงให้อ่านอีกซักตอนสองตอนครับ ^^
บุญรักษาเพื่อนๆ ทุกคนครับ
~~เออกูผิด 2...ตอนพิเศษ (กูเหนื่อย) ขอเล่าย้อนกลับไปเมื่ออดีตซักเล็กน้อยครับตอนนั้นจำได้ว่ายังอยู่ที่ห้องเก่ากับไอ้ปลาบึกฉองต่อฉองแต่ว่าตอนนั้นไอ้บึกรับรู้แล้วว่าผมมีไอ้โมเข้ามาในชีวิตแต่ก็อย่างว่าครับเสือมันย่อมเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ...
" อะไรนะเลื่อนนัดเหรอ นี่มึงล้อกูเล่นใช่ไหมไอ้โจ๊ก "
" โธ่มึงก็กูติดธุระจริงๆ นี่หน่า เอาน่ายังไงกูก็จะไปไม่ได้จะยกเลิกว่าไม่ไปซะหน่อยทำเป็นโวยวายไปได้น่า "
" ธุระ ธุระอะไรขอมึงวะไอ้โจ๊กนี่มันวันหยุดนะโว๊ย "
" ก็เออกูก็รู้ว่านี่มันวันหยุด แต่ว่ากูต้องไปทำธุระส่วนตัวมึงเข้าใจปะ " วันนั้นจำได้ว่าเป็นวันหยุดเสาร์หรือว่าอาทิตย์นี่แหละครับ ผมกับไอ้ปลาบึกเรานัดกันว่าจะไปดูหนังแล้วก็ทำกิจกรรมกันนอกบ้าน
" ไม่จนกว่ามึงจะบอกกูก่อนว่าจะไปทำอะไร ที่ไหน กับใคร "
" โหมึงต้องขนาดนั้นเลยเหรอวะมึง " ผมไม่รู้ว่ามันจะระแวงว่าผมจะแอบไปหาไอ้โมก่อนเหรอเปล่า
" แล้วทำไม บอกกูไม่ได้เหรอไง "
" เฮ้อออ เออๆ กูจะไปดูเรื่องที่เรื่องทางกับน้ากูก่อน "
" ก็ไม่เห็นมันจะเป็นปัญหาใหญ่อะไรขนาดที่ต้องมาปิดบังกูเลยนี่หว่าไอ้โจ๊ก ถ้างั้นเราจะไปดูที่กับน้ามึงก่อนแล้วค่อยไปเที่ยวกันโอเค๊ "
" ไม่โอเค มึงจะบ้าเหรอวะไอ้บึกกูบอกว่ากูจะไปทำธุระ นี่มึงไม่เข้าใจเหรอไงคำว่าทำธุระอะ "
" ไม่เข้าใจโว๊ยยย ไม่รู้แหละกูจะไปด้วยยังไงๆ กูก็จะไป "
" ไม่ได้บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิวะหัดเข้าใจอะไรง่ายๆ กันบ้างโตๆ กันแล้วนะโว๊ย "
" นี่มึงว่ากูเป็นเด็กน้อยเหรอไงไอ้โจ๊ก "
" ก็เอออ่ะดิ เข้าใจอะไรยากชิหายเลย " หัวเสียครับหัวเสีย
" ไอ้โจ๊ก " ไอ้บึกหันมาตะคอกใส่ผมก่อนจะทำหน้าบูดเป็นกูดเป็ดตามมาให้ได้เห็น
" อะไร " ผมหันไปตะคอกกลับ (กลัวที่ไหน...แต่ใจแม่งเต้นตึกๆ)
" โธ่เว๊ยยยย โอ๊ยยยย "
" เหอะๆ สม "
ไม่รู้จะขำเหรอว่าจะสงสารมันดีครับอยู่ๆ มันก็โมโหผมขนาดเอาเท้าตัวเองไปเตะเก้าอี้ที่มันวางอยู่เฉยๆ ซะงั้น แต่ไม่ว่าอย่างไงผมก็คงพามันไปด้วยไม่ได้แน่ๆ ครับงานนี้ ไม่ใช่เพราะน้าผมไม่ปลื้มมันหนอกนะครับ แต่เพราะว่าผมไม่ได้ไปหาน้าตัวเองต่างหาก เพื่อนๆ คงอยากรู้แล้วใช่ไหมครับว่าผมจะไปหาใคร ^^
ย้อนกลับไปเมื่อซักประมาณ 2-3 วันที่แล้วผมได้มีโอกาสแวะไปเที่ยวกับไอ้ไก่พร้อมพรรคพวกเพื่อนฝูงอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีไอ้ปลาบึกร่วมอยู่ด้วยนั่นแหละครับ การเที่ยวคืนนั้นเป็นไปอย่างสนุกสนานครับผมดื่มกินอย่างคนอารมณ์ดีเรียกว่าใครยกแก้วมาชนผมก็พร้อมจะชนแก้วกับพวกเค้าเหล่านั้นไม่เว้นแม้แต่กับ...
" อุ๊ยขอโทษครับพี่ " เด็กผู้ชายอายุอานามน่าจะซักยี่สิบต้นๆ เห็นจะได้ถอยเท้ามาชนแก้วเหล้าในมือผม
" ไม่เป็นไรครับ นิดหน่อยเอง " ผมก้มมองรอยเปียกที่เกิดจากฝีมือคนตรงหน้า
" งั้นเดี๋ยวนะครับอะนี่ครับ กระดาษทิชชู่ซับน้ำออกซักหน่อยนะครับ มาผมซับให้ครับ "
" มะไม่เป็นไรครับน้อง เดี๋ยวพี่จัดการเองดีกว่า " ผมรับกระดาษทิชชู่จากมือน้องเค้ามาก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆ ไปให้ว่าผมไม่เป็นอะไรจริงๆ แต่ก็ไม่วายจะแอบคลี่ทิชชู่ออกดูทุกแผ่นก็เผื่อว่าน้องเค้าจะแนบเบอร์โทรส่วนตัวมาให้ อิอิอิ
" งั้นผมขอตัวนะครับ ^^ "
" อ่อครับตามสบายครับน้อง ^^ "
แล้วผมก็หันกลับมาสนุกสนานกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะตัวเองต่อโดยที่จะมีแอบหันไปส่งยิ้มให้คนข้างหลังบ้างในบางโอกาสที่จะเอื้ออำนวยให้กันและกัน จำได้ว่าตอนนั้นผมกับไอ้ปลาบึกเราแยกกันนั่งครับผมเลยรอดตัวในเรื่องนี้ไป
" เอ้าชน " เสียงตะโกนชนแก้วจากโต๊ะเด็กหนุ่มข้างหลังผมดังแว่วมาเป็นระยะๆ
" เฮ้ยพี่โจ๊กผมเห็นนะ " เสียงไอ้ไก่ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงบนเวที
" เห็น "
" อืมเห็น "
" เห็นเชี้ยไรวะ "
" ฮั่นแน่ๆ อย่ามาทำเป็นไก๋ (ไอ้ไก่หันไปชะโงกหน้ามองน้องคนนั้นแวบหนึ่งก่อนจะหันมายิ้มให้ผม) ก็ไอ้เด็กหนุ่มหน้าละอ่อนโต๊ะข้างหลังเรานั่นไง ไม่เลวๆ ใช้ได้เลยนะเนี้ยหุ่นงี้ หน้าตางี้ "
" เบาหน่อยไอ้ไก่เดี๋ยวเข้าหูไอ้บึกกูจะได้เลือดซะก่อนที่จะได้เรื่อง "
" 555+ "
แล้วเสียงดนตรีที่เร้าใจบวกกับฤทธิ์เหล้าสีสวยก็ทำเอาผมเสียสมดุลในร่างกายไปพอสมควรเลยครับ
" อุ๊ยโทษครับน้อง " ผมเสียหลักในการเต้นถอยไปออกสเต๊ปเหยียบเท้าน้องเค้าเข้าเต็มๆ
" ^^ ไม่เป็นไรครับพี่ "
" สงสัยคนเยอะขึ้นนะครับ ^^ พื้นที่เลยไม่พอเพียงแต่การยืดเส้นยืดสาย "
" 555+ คงงั้นมั้งครับ ^^ " โอ้วววยิ้มสวยชะมัด สาธุไฟดับหน่อยเถอะมึงกูจะจับปล้ำซะให้หายอยากเลยเชียว
" เจ็บมากไหมครับ " ว่าแล้วก็หาเรื่องชวนคุยต่อ
" อ๋อไม่หรอกครับ ^^ ว่าแต่พี่มาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอครับ "
" ครับ แต่คงไม่บ่อยเท่าน้องเพราะดูเด็กที่นี่จะรู้จักน้องดีกว่าพี่ซะอีก "
" คือจริงๆ แล้วผมเคยมารับจ๊อบช่วงปิดเทอมที่นี่นะครับ "
" หารายได้พิเศษช่วงเรียน ดีครับพี่เห็นด้วยน่าชื่นชมมากครับ ^^ " (แถมน่าเอาอีกต่างหาก)
" ผมนิดครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ "
" พี่ชื่อโจ๊กครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ " ผมยกแก้วขึ้นชนกับแก้วน้องเค้า
" ครับพี่โจ๊ก "
" ส่วนผมชื่อไก่ครับ ^^ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับน้องนิด "
" ครับพี่ไก่ "
" ชนครับ " ไอ้ไก่ถือวิสาสะยกแก้วขึ้นชนกับน้องเค้า
" เฮ้ยพวกมึงอ่ะทำไรอยู่วะ " เสียงนรกเอ๊ย...เสียงสวรรค์ดังใกล้เข้ามาที่ตัวผมอย่างช้าๆ
" ไม่มี๊ " ไอ้ไก่แทรกตัวเข้ามาช่วยชีวิตผมไว้ได้อย่างทันท่วงที
" โจ๊กมึงจะไปห้องน้ำกับกูไหม "
" ไม่อ่ะ กูไม่ปวด "
" งั้นเดี๋ยวกูมานะ "
" อืม "
" เฮ้ออออ อย่างนี้เค้าเรียกว่ารอดครับรอด 555+ " เสียงไอ้ไก่หัวเราะก่อนจะยกแก้วมาชนแสดงความยินดีกับผมที่รอดพ้นจากน้ำมือมารอย่างไอ้ปลาบึกมาได้
" เช็คบิลด้วยครับน้อง " เสียงโต๊ะข้างหลังผมครับ
ผมส่งสายตามองหาไอ้ปลาบึกว่ามันอยู่ในเขตเรดโซนหรือไม่แต่อย่างไรแต่...ไม่มี เอาไงดีจะปล่อยกันไปง่ายๆ อย่างนี้ก็เกรงว่าจะพลาดของดีไปซะเฉยๆ
" จะกลับแล้วเหรอครับนิด "
" อะครับพี่โจ๊ก "
" แหม๋เสียดายจัง ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าจะได้เจอกันอีกนะครับ "
" หึหึ พี่อยากเจอผมอีกจริงๆ เหรอครับ "
" นี่คำพูดพี่มันดูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอครับนิด "
" 555+ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ ผมแค่รู้สึกแปลกใจที่ใจเราตรงกันต่างหาก "
" ห๊า จริงดิ " โอ้แม่เจ้า !!!!
" 555+ งั้นเอาอย่างนี้ครับ (มันล้วงมือไปควานหาอะไรซักอย่างในกระเป๋าตัวเอง) อะนี่ครับนามบัตรผม "
" ให้พี่จริงๆ เหรอครับ " ผมหยิบกระดาษใบน้อยขึ้นส่องดูกับไฟให้แน่ใจว่ามันไม่ได้หยิบผิดเป็นใบแจ้งหนี้ส่งมาให้ผม
" ครับ แล้วของพี่โจ๊กล่ะครับ "
" เอ่อคือ (โอกาสมึงมาถึงแว้ววววไอ้โจ๊ก) ...นามบัตรพี่หมดนะครับ นี่ก็ว่าจะไปทำหลายครั้งแล้วก็ยังไม่ได้ไปซะที " (จริงๆ มีอยู่ประมาณ 180 ใบแต่ด้วยมารยา โฮ๊ะๆๆๆ มึงอย่ามาหวังว่ากูจะมีในยามนี้ไอ้น้อง)
" อ้าวทำไมล่ะครับ "
" คือพี่ยังหาร้านที่ทำนามบัตรดีๆ สวยๆ อย่างของน้องนิดไม่ได้เลยนะครับ ^^ " โฮ๊ะๆๆๆ เยี่ยมมากสมองกูเดี๋ยวเลี้ยงเบียร์ตัวเองสองขวด
" หึ นี่พี่ไม่ได้แกล้งพูดให้ผมมีความหวังใช่ไหมครับ "
" แกล้งพูด "
" ก็พี่พูดเหมือนว่าอยากให้ผมเป็นคนพาพี่ไปทำนามบัตรที่ร้านประจำผมนี่ครับ "
" โหรู้ทันจนได้ " มารยามันเข้าไป
" 555+ งั้นก็ได้ครับ งั้นวันหยุดที่จะถึงนี้พี่ว่างไหมครับ "
" วันหยุด (หยุดคิดซักนิดเดี๋ยวแม่งหาว่ากูง่ายอีก) เออ...ว่างครับว่าง " ตอบกลับภายใน 0.01 วิเดี่ยวแม่งเกิดเปลี่ยนใจ
" งั้นเอาเป็นว่าพี่โทรหาผมอีกครั้งแล้วเราค่อยมานัดเวลากันดีไหมครับ^^ "
" ตกลงครับ "
" งั้นโอเคเอาตามนี้นะครับ แล้วผมจะรอ "
" ครับ "
" งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ "
" ครับ กลับดีๆ นะครับแล้วพี่จะโทรไป "
" งั้นผมไปก่อนนะครับพี่โจ๊ก พี่ไก่นิดกลับก่อนนะครับ " ไอ้น้องนิดหันไปโบกมือลาไอ้ไก่ตามมารยาท
" ค๊าบบบบน้องนิดคนงาม 555+ "
" ไอ้ไก่อย่าปากดีเดี๋ยวมึงโดน "
" 555+ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไปแระครับบาย "
" บายครับ ^^ " แล้วเจอกันไอ้น้องนิด หึหึหึ
" โอ้วววว มองตามตาละห้อยเลยพี่กู 555+ "
" นี่แหนะ " ผมเขกหัวไอ้ไก่ไปหนึ่งทีข้อหารู้ใจโดยใช่เหตุ
" โอ๊ยยยเจ็บนะพี่โจ๊ก เดี๋ยวผมก็ฟ้องพี่ปลาบึกซะเลยนี่ "
" โน่นไปเลยไปฟ้องเลย มันเดินมาหามึงแล้วโน่น "
" อะไรวะไอ้โจ๊ก ไอ้ไก่ "
" ก็พี่โจ๊กนะซิพี่ "
" ทำไมไอ้ไก่ ไอ้โจ๊กมันทำไม " เวรกรรมเหรอว่ามันคิดจะฟ้องไอ้ปลาบึกขึ้นมาจริงๆ ซวยแล้วสิกู
" แหม๋ๆ ไอ้ไก่ไอ้น้องร๊ากกกก แค่พี่ไม่รินเหล้าให้นิดให้หน่อยทำเป็นน้อยใจไปได้ อะๆ มาส่งแก้วมาเดี๋ยวพี่โจ๊กคนดีคนนี้จะชงเหล้าให้น้องไก่อันเป็นสุดที่ร๊ากกกกินนะ "
" เหอะๆ " ไอ้ไก่หันมาส่งสายตาประมาณว่าเป็นต่อผมอยู่หลายขุม
" หึหึ อะน้องร๊ากกกก " (ฝากไว้ก่อนเถอะมึง)
และนั่นก็เป็นสาเหตุให้ผมต้องโทรไปนัดแนะนิดเพื่อออกไปทำเอ่อ...ไปทำ...นามบัตรกันครับ ^^
" นี่ตกลงมึงจะไม่ให้กูออกไปเป็นเพื่อนมึงใช่ไหมไอ้โจ๊ก " ย้อนกลับมาที่จุดเดิมครับ
" โธ่ไอ้ปลาบึก ไอ้คุณปลาบึกค๊าบบบบผมขอเวลาเป็นส่วนตัวบ้างซักสองสามชั่วโมงไม่ได้เลยเหรอครับ "
" เออๆ กูไม่ไปด้วยก็ได้ แต่มึงต้องไปให้ทันนัดก็แล้วกันไม่งั้นกูเอามึงตาย "
" เออๆ " เยสๆ
แล้วสวรรค์ก็เป็นใจให้ผมได้ออกไปหาน้องนิดจนได้หลังจากที่เราได้โทรนัดแนะสถานที่กันเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
" นิดครับพี่จะไปเจอเราในอีกซัก 30 นาทีน่าจะได้นะครับ "
" โอเคครับนิดจะไปรอพี่ที่โน่นเลยแล้วกัน "
" ครับ "
" ขับรถดีๆ นะครับนิดเป็นห่วง "
" โอ๊ยยยย ค๊าบบบ " ถามจริงๆ ที่บ้านมึงทำของหวานขายเหรอไงวะไอ้น้อง
ผมวางสายน้องนิดไปด้วยใจที่พองคับอก โอ้วววเหรอว่าสวรรค์จะส่งน้องนิดเพื่อจะมาเป็นมือที่สี่ในครอบครัวพี่ครับ แล้วเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเราตัดไปที่นัดหมายกันเลยดีกว่า ผมใช้เวลาในการเหาะข้ามเขตมายังสถานที่นัดพบของผมกับนิดได้ก็ใช้เวลานานกว่า 40 นาทีครับแล้วไหนจะต้องหาที่จอดรถอีก วันนี้เป็นครั้งแรกที่จะได้เห็นนิดในภาคเช้า...แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ น้องนิดอยู่ในชุดเสื้อยืดสบายๆ สีขาวกับกางเกงยีนส์ขายาวสีดำสนิทยืนยิ้มรอผมอยู่ที่จุดนัดหมายแล้ว
" เราต้องข้ามไปฝั่งโน้นอีกนิดครับ "
" นิดคิดอะไรกับพี่โจ๊กอยู่เหรอเปล่าครับถึงได้นัดมาเจอพี่ที่นี่ "
ผมตกใจเล็กน้อยที่เห็นเส้นทางที่น้องเค้าชี้มือไป ผมหยุดยืนมองม่านรูดชื่อดังใจกลางเมืองด้วยหัวใจระทึกและแอบคิดไปไกลถึงตอนที่จะต้องเสียน้ำเชื้อให้ช่องแคบมะละกาของน้องนิด น่าเสียดายครับดูน้องเค้าไม่น่าเป็นเด็กเชี่ยวเลย แต่ในเมื่อน้องเค้านำเสนอผมเองก็เลยแค่อยากตอบสนองมันก็เท่านั้น
" ^^ พร้อมเหรอยังครับพี่โจ๊ก "
" พี่ว่ามันจะเร็วไปเหรอเปล่าครับ "
" ทำไมล่ะครับ เหรอว่าพี่ไม่ชอบ "
" มะ มะ ไม่ใช่อยากนั้นหรอกครับ "
" พี่ถือเรื่องสถานที่เหรอเปล่าครับ ขอโทษทีนะครับผมก็ลืมถามพี่ในเรื่องนี้ไป "
" โอ้ววว ไม่เลยครับพี่ไม่ถือ พี่นะเป็นคนง่ายๆ ครับสำหรับพี่อย่างไงก็ได้ "
" งั้นก็ดีเลยครับ "
" เหอะๆ "
" จะเอาเลยไหมครับ ^^ " โอ้ววววพระเจ้า
" จะดีเหรอครับ "
" ดีสิครับ พี่จะได้เสร็จเร็วๆ จะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่นไง "
" เร็วขนาดนั้นเลยเหรอครับน้องนิด แล้วมันจะมีประสิทธิภาพเหรอครับน้อง "
" ครับ ผมรับรองได้ว่าเร็วแต่มีประสิทธิภาพนะขอบอก " ไอ้น้องนิดหันมาส่งสายตาเร้าร้อนใส่ผม
" งั้น เอาก็เอาครับปะครับ " ผมถือวิสาสะจูงมือน้องนิดข้ามถนนแล้วตรงดิ่งเข้าม่านรูดเลยทันที
" เดี๋ยวครับพี่โจ๊ก "
" ครับ " ผมเบรกตัวโก่งแต่ในหัวผมคิดสถานการณ์รองรับไว้แล้วกว่า 88 แบบเพราะไม่ว่ามึงมาไม้ไหนกูรับได้หมดไอ้น้อง
" พี่จะไปไหนครับ ทางนี้ครับ " ไอ้น้องนิดชี้ร้านนามบัตรร้านใหญ่ที่เปิดร้านอยู่เยื้องๆ ห่างจากม่านรูดไปสามคูหา
“ 555+ อ้าวเหรอครับ แหม๋พี่ก็นึกว่าทางนี้ซะอีก ”
“ 555+ ไม่ใช่ครับทางนี้ ทางนั้นนะผมว่าพี่คงไม่มีทางได้มีนามบัตรเป็นของตัวเองหรอกนะครับ ”
“ ใครจะรู้ครับ ไม่แน่ทางนั้นพี่อาจจะได้ของดีกว่านามบัตรไปใช้ก็ได้ใครจะไปรู้ จริงปะ ” ผมก้มหน้าลงไปมองคนตรงหน้าที่ยืนทำหน้าแดงใส่ผม
“ ทางจะไปทางนั้นผมว่าคงต้องใช้เวลาอีกนาน ไม่รู้ว่าพี่โจ๊กจะทนรอไหวเหรอเปล่าสิครับ ”
“ ไม่เอาสิครับอย่าพูดว่าต้องทนรอสิ ต้องใช้คำว่าพี่เต็มใจที่จะรอน้องนิดถึงจะถูกกว่า ” เลี่ยนได้อีกกู
“ แหวะ 555+ ”
“ ดูสิไม่ทันไรก็แพ้ความหวานของพี่โจ๊กคนนี้ซะแระ แต่ไม่เป็นไรครับพี่โจ๊กคนนี้ขอสัญญาว่าจะพาน้องนิดไปโรงพยาบาลบ่อยๆ นะครับ ”
“ ไปโรงพยาบาล ”
“ ครับ ”
“ เอ๊ะ ไปทำไมอ่ะครับ ”
“ ก็พี่เป็นห่วงน้องนิดกลัวว่าน้ำตาลในเลือดจะสูงเดี่ยวพี่จะโดนจับข้อหาทำร้ายใจใจตัวเองจนถึงแต่ความตายนะสิครับ ”
“ 555+ พอเถอะครับผมทนไม่ไหวแล้ว ”
“ ทนอะไรครับ ทนที่จะรักพี่ไม่ไหวนะเหรอครับ ”
“ 555+ ไม่เอาแล้วผมไม่คุยกับพี่แล้ว ”
“ โธ่ นี่น้องเกลียดพี่แล้วเหรอครับ ”
“ เปล่าครับไม่ใช่อย่างนั้น เออพี่โจ๊กครับผมว่าพี่ปล่อยมือผมก่อนดีกว่าไหมครับ ดูสิคนมองกันใหญ่แล้ว ”
“ ไม่ครับ พี่จะไม่ยอมปล่อยให้หัวใจตัวเองต้องหลุดลอยไปอย่างเด็ดขาด ”
“ 555+ ”
“ ไม่ต้องมาขำเลยพี่จะขอจับไว้อย่างนี้แหละใครจะทำไม ”
“ โอเค อยากจับก็จับแต่ว่าตอนนี้เราไปที่ร้านกันเถอะครับผมโทรไปนัดเวลากับเฮียเค้าไว้นี่ก็ใกล้เวลานัดแล้วเดี๋ยวเฮียเค้าจะคอย ”
“ ครับ ”
คีย์เล่าเรื่องย้อนไปถึงตอนนั้นแล้วก็กลับมานั่งยิ้มเองไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะทำไปได้ครับ ตรู๊ดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดด
“ เสียงโทรศัพท์พี่ปะครับพี่โจ๊ก ”
“ เออครับ งั้นพี่ขอตัวแปปนะครับนิด ”
“ แฟนโทรมาตามเหรอครับ ” สีหน้ามันเหมือนต้องการจะรู้ว่าใครโทรมาหาผมนี่ขนาดพึ่งเจอกันนะทำท่าไม่พอใจผมซะแระ
“ โหน้องครับพี่ยังโสดเอาอะไรมาพูด พูดงี้อยากให้พี่มีเครื่องผูกมัดน้องนิดจะได้ไปจากพี่ใช่ไหมครับ ”
“ ไม่รู้สิครับ ก็พี่ไม่เคยบอกผมว่าเคยมีเหรอว่ามีใครผมเลยเดาเอาเองนะครับ ”
“ เอ๊าตายจริง นี่พี่ยังไม่เคยบอกน้องนิดเหรอครับว่าพี่ยังโสด ”
“ จริงเหรอครับ ”
“ ครับ แล้วน้องนิดละครับ ”
“ ผมเหรอครับ หึหึ ”
“ นี่อย่าบอกนะครับว่าพี่เป็นมือที่สามนะ ”
“ หึหึหึ อย่ามาขี้ตู่นะครับผมยังไม่ได้พูดอะไรอย่างนั้นซักหน่อย ”
“ ถ้างั้นน้องก็บอกพี่มาสิครับว่าน้องเคยมีเหรอว่ามีใคร ”
“ โห ย้อนกันเห็นๆ ”
“ พี่เปล่านะครับ พี่ก็แค่อยากมั่นใจในตัวคนที่พี่สนใจก็เท่านั้นเอง ”
“ หืมมม แค่สนใจแค่นั้นเองเหรอครับ ผมแอบคิดเลยไปถึงว่าพี่แอบชอบผมซะอีกนะเนี้ย ”
“ 555+ ”
ตรู๊ดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดด
“ ผมว่าพี่ไม่รับสายเพื่อนพี่เถอะครับ ”
“ อย่าดีกว่าครับ ” ผมตัดสายไอ้บึกทิ้งแต่ก่อนหน้านั้นสายแรกที่โทรเข้ามาเค้าวางไปเอง
“ อ้าวทำไมละครับ ”
“ ก็พี่ไม่อยากให้นิดคิดมากนะสิครับ ก็แค่เพื่อนเดี๋ยวพี่โทรกลับไปตอนนั้นก็ได้แต่สำหรับนิดแล้วมันสำคัญยิ่งกว่า ” ผมเชื่อว่ามุกนี้ใช้ได้ผล
“ เอาเถอะครับ ไปโทรเรื่องงานเถอะครับผมนะไม่อะไรกับพี่หรอกน่า ”
“ แน่นะ เดี๋ยวก็จะมาไม่ไว้ใจกันอีก ”
“ ครับๆ ผมเชื่อใจพี่ครับ ”
“ งั้นพี่ขอตัวแปปนะครับ ”
“ เชิญครับ ^^ ” เห็นไหมว่ามันได้ผลครับ
จำได้ว่าตอนนั้นผมเดินออกมาคุยโทรศัพท์ที่หน้าร้านครับแต่ก็ยังไม่ได้โทรออกไปหาปลาบึกก่อน
“ ฮาโหลโมว่าไงครับ ” ผมเลือกที่จะโทรออกไปหาโมก่อนครับ
“ พี่อยู่ไหนครับเนี้ย ”
“ เออคือพี่พาน้ามาทำธุระเรื่องเช่าตึกนะครับ ” ต้องเนียนด้วยเรื่องเดียวกันครับไม่งั้นเผื่อเวลาที่ไอ้ปลาบึกกับไอ้โมโทรหากันเรื่องอาจจะแตกได้
“ เหรอครับ ”
“ ครับโมมีอะไรเหรอเปล่าครับ ”
“ คือโมอยากเจอกพี่นะครับ เสร็จธุระแล้วพี่จะไปไหนต่ออีกเหรอเปล่าครับ ”
กรรมแล้วกูวันว่างมีตั้งหลายวันแม่งเสือกอยากจะมานัดเจออะไรกันยามนี้แล้วกูจะทำเช่นไร...
คำตอบที่ 1 ไม่ว่าง (มีหวังถ้าพ่อไอ้โมรู้ว่าผมทำเยี่ยงนี้ใส่ลูกชายท่านชีวิตกระผมคงต้องตายตกไปตามกัน)
คำตอบที่ 2 ว่างครับ (มีหวังกูคงต้องตายเสียตั้งแต่ยังไม่ได้ทำอะไรด้วยไอ้น้องนิดคนงามก็ยังอยู่ในสภาวะไข่อ่อนที่ต้องเฝ้าฟูมฟักและทนุถนอมให้อยู่สภาวะที่น่าไว้วางใจกว่านี้ก่อนจึงจะปล่อยไปได้)
คำตอบที่ 3 พี่ขอวางแผน ไม่สิพี่ขอเวลาแปปนะครับเดี๋ยวโทรกลับ
ปิงโก้ “ คืองี้นะโมพอดีน้าพี่เค้าอยากให้พี่เป็นคนต่อราคาเรื่องค่าเช่าเอางี้นะเดี๋ยวพี่จะโทรกลับไปหาอีกทีโมอยู่ไหนครับตอนนี้ ”
“ โมอยู่กับเพื่อนที่เซ็นปิ่นครับ ”
“ โอเคโมงั้นโมเดินเล่นดูหนังเหรอว่ากินข้าวแถวนั้นไปก่อนนะครับเดี๋ยวพี่จะรีบทำธุระให้เสร็จ ”
“ แล้วพี่จะมาหาโมใช่ไหมครับ ”
“ พี่ขอเวลา 10 นาทีเดี๋ยวพี่โทรกลับโอเค๊ ”
“ ครับพี่ ”
จบไปหนึ่งที่เหลือก็...
“ ฮาโหลว่าไงมึง ”
“ มึงตัดสายกูทำไม ”
“ เอ้ามึงกูคุยธุระให้น้าอยู่ ”
“ แล้วไป แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จธุระของมึงอ่ะ ”
“ นี่มึงอยู่ไหนวะบ้านไอ้ปลาหมึก ”
“ แถวไหนว่ะ ”
“ กฤษดานคร ”
“ ก็มันแถวไหนล่ะกูจะรู้ไหมเนี้ย ”
“ ปิ่นเกล้า-นครชัยศรี ”
“ โอเคตอบให้มันตรงคำถามหน่อย ” ให้มันรู้ซะมั้งว่าใครกุมอำนาจอย่างแท้จริง เหอะๆ
“ มึงอ่ะเอาไง ”
“ เอางี้มึงไปเจอกูที่เซ็นปิ่นตอนซักเที่ยงๆ ก็ได้เพราะกว่ากูจะเสร็จธุระคงต้องใช้เวลาอีกแปป ”
“ โหเที่ยงเลยเหรอมึง มากไปเปล่า ”
“ อย่าเร่งได้ปะเหรอว่ามึงจะคุยกับน้ากูเอง (เอ้าเวรแระเสือกพลั้งปากเกิดแม่งอยากคุยขึ้นมาจริงกูมิตายดีแน่แผนขั้นที่...เท่าไหร่แล้ววะเนี้ย) เฮ้ย...แต่บอกไว้ก่อนเลยนะถ้ามึงคุยกับน้ากูแล้วน้ากูไม่ปลื้มมึงเพราะมึงเป็นคนเรื่องมากกูไม่รู้ด้วยนะ ” ผมจำต้องขู่มันไว้ก่อน
“ มึงไม่ต้องมาทำเป็นตัดทางกู เออๆ ก็ได้เที่ยงก็เที่ยง ”
“ ทำน้ำเสียงให้มันดีหน่อยได้ไหมเนี้ยคุยกับผัวเนี้ย คนยิ่งเหนื่อยๆ ในการเจรจาต่อรองอยู่ ”
“ ……….ทำไม มีปัญหาอะไรเหรอ ”
“ ไม่มีอะไรก็แค่ยังเล่นตัวไม่ตกลงให้ซักทีนะสิ ”
“ อืมๆ ก็ค่อยๆ คุยกันก็แล้วกัน แล้วก็รีบๆ มาอ่ะกูคิดถึง ” คำหลังเบามากครับแต่เครื่องโทรศัพท์ผมดันสัญญาณดี
“ อะไรนะขออีกที ”
“ อะไรของมึงอีก ”
“ ตามใจไม่อยากพูดก็เรื่องของมึงกูไม่บังคับ ”
“ มึงนี่นะไอ้โจ๊กเรื่องทำกูเสียอารมณ์นี่เก่งจริงๆ ”
“ แค่นี้นะ ”
“ เห้ยยอย่าโกรธดิ เออๆ กูพูดก็ได้ ”
“ กู กูคิดถึงมึงอ่ะ มึงกลับมาเร็วๆ นะ ”
“ ก็นี่ไงกูก็รีบอยู่ ”
“ โอเคงั้นกูไม่กวนแล้ว โจ๊ก ”
“ หืมมม ”
“ คิดถึงนะ ”
“ อืมรู้แล้วจะรีบไปนะ ไม่งอแงอ่ะรู้เหรอเปล่า ”
“ ครับ ”
เสร็จไปอีกหนึ่งเดี๋ยวนะ...ถ้าไอ้ปลาบึกผมนัดไว้เที่ยงงั้นไอ้โมก็น่าจะเจอกันได้ซักบ่าย3-4 สินะอย่างน้อยก็มีเวลาอยู่กับปลาบึกสองต่อสองได้ซักพักมันจะได้ไม่เคือง แล้วไอ้โมอ่ะมันก็ต้องอยากจะอยู่กับผมสองต่อสองซักชั่วโมสองชั่วโมล่ะน่าแล้วไอ้ปลาบึกอ่ะจะเอามันไปทิ้งไว้ไหนเพราะไงมันก็คงไม่ยอมปล่อยผมไว้แล้วทิ้งผมกลับบ้านไปคนเดียวแน่ๆ งั้นคงต้องเสี่ยงกันหน่อย
“ ฮาโหลโม ”
“ ครับพี่โจ๊ก ”
“ โมไม่ได้รีบไปไหนใช่ไหม ”
“ ครับพี่ ”
“ พี่จะไปเจอเราคงซะซักช่วงบ่ายๆ เราจะว่าอะไรไหม ”
“ ไม่ครับ เอาสะดวกพี่เถอะครับโมไงก็ได้ ”
“ งั้นโมรอพี่อยู่แถวนั้นแหละ เหรอจะเข้าไปร้องคาราโอเกะรอก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ตามไปจ่ายเองโอเคนะ ”
“ ครับ ถึงแล้วโทรมานะครับ ”
“ ครับ ”
เอาวะสู้แค่ตาย...
“ พี่โจ๊กครับ ” เสียงไอ้นิดร้องเรียก
“ ครับนิด เสร็จแล้วเหรอครับ ”
“ ครับก็บอกแล้วว่าร้านนี้เค้าเร็วแต่มีประสิทธิภาพนะ ” ไอ้น้องนิดยักคิ้วให้ผมสองที (ไอ้สองทีนี่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหมครับ อิอิ)
“ งั้นเดี๋ยวเราไปจ่ายตังค์แล้วแวะไปหาอะไรกินอร่อยๆ กันดีกว่านะ ”
“ ได้ครับ ^^ ”
“ วันนี้นิดจะไปทำธุระไหนต่อเหรอเปล่าครับ ”
“ เปล่าครับ ทำไมเหรอครับพี่โจ๊กจะชวนผมไปไหนต่อเหรอไงครับ ”
“ 555+ แหมเบื่อคนรู้ทันจัง ”
“ 555+ ”
“ นิดทั้งฉลาดแล้วก็น่ารักออกขนาดนี้ เห็นทีพี่คงจะเชื่อยากแล้วล่ะครับว่าน้องนิดยังโสดอยู่นะ ”
“ พี่ก็พูดเกินไปแล้วครับ บางทีคนฉลาดเกินไปมันก็ทำให้หาแฟนเป็นของตัวเองได้ยากนะครับ คนสมัยนี้บางคนเค้าก็ชอบแบบที่โง่ๆ เซ่อๆ หน่อยจะได้เป็นสีสรรของชีวิตเพราะถ้าขืนรู้ทันไปซะหมดก็คงทำให้คบกันลำบาก พี่ว่าจริงไหมครับ^^ ”
“ แต่สำหรับพี่ พี่ชอบแบบที่เป็นตัวของตัวเองนะครับ ดีซะอีกที่มีแฟนฉลาด ”
“ ทำไมครับมันช่วยฝึกสมองให้ตื่นตัวในการหาวิธีโกหกไปเรื่อยๆ เหรอไงครับ ”
“ 555+ ”
“ หัวเราะเป็นคำตอบอย่างนี้ เห็นทีผมคงจะต้องฝึกสมองในการหาวิธีจับโกหกของพี่ให้ได้ซะแล้วซิครับเนี้ย 555+ ”
“ 555+ งั้นเรามาเริ่มกันเลยไหมครับ ”
“ รับคำท้าครับ ^^ ”
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1514138 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก