หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[labelle]

 จบแล้ว ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ สนุกมากเลยค่ะ

พี่เออจอมหื่น แม้แต่เด็กก็จิ้น 555
น้องเล็กน่ารักที่สุดจ้า ดีนะน้องไม่งอนนานไม่งั้นพี่เออเฉาแน่

[patchybelle]

น่ารัก พี่เออร้าย แต่โคดรักน้องเลย
น้องร้กมากๆ
อ่านรวดเดียวจบเลย น่ารักมากๆ

[shcheribrand]

 

[ferrari_L]

Special 3
 

[Earth’s Part]


“พี่หมิว เค้กช๊อกโกแลตที่น้องเล็กเอาใส่ไว้ในตู้นี่หายไปไหนเหรอฮะ”



“เอ พี่ก็ไม่เห็นนะคะ โอ๊ตๆ เห็นเค้กช๊อกโกแลตในตู้นี่มั้ย”


“บานาน่าช๊อคลาวาเหรอครับ ขายหมดไปแล้ว” โอ๊ตตะโกนตอบกลับมาจากในครัว


“ไม่ใช่ เค้กที่เป็นปอนด์น่ะ”



เค้กช๊อกโกแลตเป็นปอนด์นั่นน่ะเป็นเค้กที่ผมทำเอง วันนี้เป็นวันเกิดของอ้วนน้อยผมก็เลยทำทั้งคืนเพื่อเซอร์ไพรส์น้องในตอนเช้า ผมก็จำได้ว่าหลังจากที่เราจะออกไปเที่ยวกันน้องเอามาใส่ตู้เค้กไว้กะว่าจะกลับมาเป่าตอนเย็น แต่ตอนนี้กลับหาไม่เจอ ไม่ใช่ว่า...


“อ๋อ ขายไปหมดแล้วครับ”



“ห๊ะะะะะะ! O_O” อ้วนน้อยตาโตหันมามองผม ผมเลยแสยะยิ้มเหี้ยมกลับไปให้น้องรีบก้มหน้างุดเลย


“ทีแรกนึกว่าเค้กเสียจะเอาไปให้หมากินซะอีก...”


ไอ้-โอ๊ต อาหารหมาบ้านมึงดิ กูทำให้เมียกูกินทุกปี!!! = =******


“...แต่มีเด็กเค้างอแงจะเอาอันนี้ผมเลยขายไปชิ้นนึง ลูกค้าชมว่าอร่อยมากเลยขอซื้อ พออีกโต๊ะได้ยินว่าอร่อยก็มาขอกินอีกจนหมดไปเลย^^”


“เหรอ T^T”


อ้วนน้อยเดินคอตกกลับมาหาผม น้องนั่งลงข้างๆแล้วเอาหน้ามาซุกแขน


“ยังไงๆ”


“แฮ่ๆๆ โอ๊ตขายไปหมดแล้ว น้องยังไม่ได้กินเลยสักนิด”


“อ้วนไม่อยากกินใช่ป่ะเลยวางแผนเอาไปวางไว้ตรงนั้น”


“ไม่ใช่นะฮะ!”


“โคตรเสียใจอ่ะ พี่อุตส่าห์แหกตาตื่นมาตีหนึ่งตีสองทำเค้กให้น้องจนเช้า”


“พี่เออ น้องขอโทษ”



“...”


ผมเดินออกจากร้านไปสตาร์ทมอเตอร์ไซค์รอ เห็นน้องด้วยหน้าเศร้ามาขึ้นรถแล้วเกือบหลุดยิ้มแต่ยังคงเก๊กไว้ได้อยู่ หึหึหึ กลับถึงบ้านผมกำลังจะเข้ามาอาบน้ำแต่น้องกอดผมไว้จากด้านหลังซะก่อน


“เรายังไม่ได้ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์กันเลยนะฮะ”


“ไม่มีเค้กจะร้องได้ไง”


“...”


“...”


“ไม่ต้องมีเค้กก็ร้องได้ ...นะครับพี่เออ” อ้วนน้อยอ้อมมาด้านหน้าผมแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บปาก ดวงตาใสแจ๋วที่ช้อนขึ้นมามองผมแล้วพูดอย่างอ้อนวอนนั้น... พอกันที! กูทนไม่ไหวละ! ผมทิ้งผ้าขนหนูลงพื้นแล้วยกอ้วนน้อยขึ้นพาดบ่าไปที่เตียงทันที


“แหน่ะ แกล้งโกรธ”


“เออสิ”


“ร้ายกาจ!”


“ไม่ร้ายจะได้เอาเมียหรือหืม”


“อื๊อออ พี่เออ อ๊ะ...”



ผมกดจูบบนริมฝีปากจิ้มลิ้มปิดกั้นคำพูดที่อ้วนน้อยจะสรรหามาเถียง เคล้าคลึงอย่างหนักหน่วงก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปควานหาน้ำหวานภายในโพรงปากชื้น



ปึก


อ้วนน้อยทุบอกผมเมื่อเริ่มหายใจไม่ทัน ผมแกล้งกดหนักๆอีกสองทีก่อนจะปล่อยออก น้องหอบแฮ่กๆมองหน้าผมตาเขียวปั๊ด ใครสนล่ะ ผมแสยะยิ้มร้ายใส่น้องก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาว ขนาดเที่ยวตะลอนมาทั้งวันยังหอม หอมจนอยากฟัดให้น่วม!



“อ๊ะ!” อ้วนน้อยสะดุ้งเมื่อผมสอดมือเข้าไปในเสื้อน้องแล้วปัดผ่านตรงยอดอกนิ่มสะกิดระรัวจนมันแข็งเป็นไตถึงได้ผละจากลำคอขาวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงเลื่อนต่ำลงไปพร้อมกับเริกชายเสื้อตัวบางขึ้นไปเหนืออก ครอบปากลงบนของหวานตรงหน้าใช้ลิ้นสะกิดแล้วดูดดึง ยิ่งได้ยินเสียงหวานครางดังก็ยิ่งอย่างย่ามใจไม่ว่าจะลูบไล้ไปตรงไหนของร่างเล็กผมก็จะบีบเค้นจนเกิดรอยแดงจางๆ


“สุขสันต์วันเกิด” ผมงึมงำอยู่บนหน้าอกน้อง อ้วนน้อยสอดนิ้วมาขยุ้มเส้นผมแล้วแอ่นอกรับริมฝีปากผมอย่างลืมตัว ไม่รู้ว่ายังมีสติรับรู้อยู่หรือเปล่า หึหึหึ


“อ้วน”


“อ๊ะ อื้ม...”


“พี่บอกว่าสุขสันต์วันเกิด” ผมเลื่อนหน้าขึ้นไปสบตากับน้องในขณะที่มือก็ปลดกางเกงยีนส์ของน้องออกไปด้วย


“ของขวัญวันเกิดล่ะฮะ”


“นี่ไง”


“บ้า!! >////<” น้องรีบชักมือกลับเมื่อผมจับมือเล็กไปโดนตรงส่วนที่ตื่นตัวขึ้นมาพร้อมบุก “ไม่อยากได้แบบนี้สักหน่อย! ขี้โกงนี่ ตอนวันเกิดพี่เออก็ได้น้องเป็นของขวัญ พอวันเกิดน้องก็... อ๊ะ ดะ เดี๋ยว”


ผมเกี่ยวกางเกงในตัวจิ๋วของน้องออกอย่างรวดเร็ว ไม่อยากได้ก็จะยัดเยียดให้ตลอดชีวิตแหละ หึหึหึ


“พี่ให้อ้วนน้อยกินเค้กแล้วไง น้องก็ต้องให้พี่กินน้องบ้างสิ”


ผมบอกแล้วปิดปากสีสดของน้องด้วยปากผมอีกครั้ง แทรกตัวไปตรงกลางเรียวขาขาวแล้วลูบไล้อย่างเพลินมือทั้งที่ปากยังพรมจูบไปทั่วเรือนร่างบอบบาง รอยจ้ำแดงอันเดิมยังไม่จางผมดูดซ้ำสร้างรอบเดิมให้ชัดขึ้นและเพิ่มรอยใหม่จนแดงไปทั้งตัว ลากริมฝีปากต่ำลงไปเรื่อยๆจนช่วงล่างที่เจ้าตัวเขาหวงนักหวงหนาไม่อยากจะให้ผมยุ่ง


“อ๊า พี่เออ...” น้องแหงนหน้าครางชื่อผม ยิ่งเสียวเท่าไหร่ปลายนิ้วเล็กก็ยิ่งดึงทึ้งหัวผมแรงขึ้นเท่านั้น ผมขยับทั้งปากทั้งมือพาอารมณ์ของน้องขึ้นสูงจนร่างบางหยัดกายจิกปลายเท้ากับที่นอนก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มมือผม


“แฮ่กๆๆ”



“น้องหยิบเจล”


ผมบอกน้องเพราะอ้วนน้อยอยู่ใกล้หัวเตียงมากกว่า ระหว่างนี้ผมก็จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองเมื่อน้องหยิบเจลได้แล้วผมจึงลากข้อเท้าเล็กลงมาให้บั้นท้ายกลมกลึงอยู่ตรงขอบเตียง น้องตกใจหยิกแขนผมแรงพอผมจะฉวยขวดเจลมาไอ้อ้วนก็ชักมือหนี


“อย่าลีลาเดี๋ยวจะเจ็บหนัก”


“เถื่อน! ฮึ่ยๆๆ”


จ๊วบบบบ ผมดูดปากบวมเจ่อของอ้วนน้อยแรงๆจนยืดแล้วดึงขวดเจลมาเทใส่มือแล้วป้ายไปที่ช่องทางด้านหลังของน้องอย่างรวดเร็ว เบิกทางด้วยปลายนิ้วก่อนจนอ้วนน้อยคลายใบหน้าที่เหยเกด้วยความเจ็บผมถึงจะใช้ของจริง หึหึหึ


ผมยืนอยู่ข้างเตียวจับข้อเท้าขาวมาพาดไว้ที่บ่า ค่อยๆแทรกกายเข้าไปในช่องทางคับแคบแรงรัดของน้องทำให้ผมแทบคลั่งอยากจะขยับเสียดสีให้เร็วและแรงเต็มแก่แต่ฝ่ามือเล็กที่ดันหน้าท้องผมไว้ทำให้ผมไม่สามารถทำอะไรพรวดพราดได้


“ซี๊ดดด อ้วน”


ผมครางต่ำเมื่อเข้าไปจนสุด อ้วนน้อยกัดปากครางอื้อในลำคอหยัดแผ่นหลังขึ้นสูงจากที่นอนแล้วหนีบขาเข้าหากันจนผมต้องดึงออกเพราะยิ่งน้องบีบเข้ามาผมก็จะยิ่งลำบากมากขึ้น


“อ๊าๆๆ อ๊า...อือ”


ผมก้มลงไปจูบปากน้องแล้วขยับสะโพกเข้าหาน้องเนิบช้าก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนเกิดเสียงดังพลั่บๆให้อ้วนน้อยได้อายจนแดงไปทั้งตัว พอผมโถมกายใส่น้องจนร่างเราเลื่อนจากขอบเตียงมาอยู่กลางเตียงผมก็จับอ้วนน้อยเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ


“เสื้อนี่จะถอดหรือจะใส่” ผมถามตอนที่ดันร่างเล็กกว่าไปแนบผนังห้อง รั้งขาขาวข้างนึงมาพาดไว้ที่เอวแล้วกระแทกกายเข้าใส่น้องไม่ยั้ง


“อ๊ะๆๆ อ๊ะ จะ อ๊ะใส่ แฮ่กๆ อ๊ะ”



ผมเหลือเสื้อไว้ติดตัวน้องแค่ตัวเดียว สำหรับผมมันไม่ได้ดูเกะกะเลย เห็นอะไรวับๆแวมๆแบบนี้มันทำให้อ้วนน้อยโคตรจะเซ็กซี่ ผมเริกเสื้อน้องขึ้นไปไว้เหนืออกแล้วใช้ปลายลิ้นดูดดึงยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไปทั้งๆที่ด้านล่างก็ยังกระแทกกระทั้งกันไม่หยุด ผมรั้งขาน้องอีกข้างขึ้นมาพันรอบเอว อ้วนน้อยอุทานด้วยความตกใจก่อนจะรีบรัดลำคอผมแน่นขึ้นอีก ใบหน้าน่ารักซุกอยู่ที่ซอกคอผมอย่างเขินอายเมื่อผมพากระเตงๆไปทางห้องน้ำ


“ครบยี่สิบสามยัง”


“หืม? แฮ่กๆๆ”


“เป่าเทียนครบยี่สามเล่มเท่าอายุหรือยัง”


“ไอ้บ้า!! เสื่อมมมมม อ๊ะ! >////////<”


ฮ่าๆๆ ไม่เช้าไม่หยุด เอ๊ะ หรือไม่ครบยี่สิบสามไม่หยุดดี เอาให้ฟ้าเหลืองลุกไม่ขึ้นไปเลย



















“พี่เอออออ”


“ครับ”


“พี่เอออยู่ไหน” ไอ้อ้วนน้อยตะโกนเรียกผมไปทั่วบ้าน


“อยู่นี่”


“พี่เออ พี่... อ๊ะ อยู่นี่เอง”


ครืดดดดด


เฮ้ย! OoO


ปึก


ไอ้อ้วนดึงผมออกมาจากท้องรถแล้วหัวโขกท้องรถสะเทือนไปทั้งคัน น้องก้มลงมามองผมที่นั่งมึนอยู่ข้างๆรถ ปลายนิ้วเล็กจิ้มตรงหน้าผากแล้วเอาเข้าไปดูใกล้ๆก่อนจะตาโตจ่อนิ้วชี้นั้นมาตรงหน้าผม



“น้องขอโทษษษษษษ โอ๊ะ เลือด! OoO”


“ก็เลือดสิโว้ยยยย มึนเลยเนี้ย คุณเป็นใคร เมียผมหรือเปล่า TOT”



“โธ่พี่เออ เป็นเอ๋อไปเลยเหรอ”



ผมดึงอ้วนน้อยลงมานั่งตักแล้วเอาหัวที่เปียกไปด้วยเหงื่อถูเสื้อผ้าหอมๆของน้องมือก็จี้เอวบางไปด้วย น้องหัวเราะคิกคักหลบหนีหัวผมเป็นพัลวัน



“พี่เออ คิกๆๆ พอแล้วไม่เจ็บเหรอฮะ”


“แกะสิวเลือดยังออกเยอะกว่าอีก ฟอดๆๆ”



เลือดออกเท่าเข็มจิ้มนิ้วไอ้อ้วนทำเป็นเรื่องใหญ่โตไปได้



“อะแฮ่มๆๆ”


“อื๊อออ” อ้วนน้อยรีบขืนตัวออกจากอ้อมแขนผมเมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำกระแอ้มกระไอเป็นเอกลักษณ์ดังอยู่ไม่ไกล ลุงบ้านข้างๆเนี้ยแหละครับ แม่งงงง โรงรถเสือกอยู่ฝั่งติดบ้านลุงแกอีกนะ



“อุบาทว์”


“เอ้าลุง รถก็เอามาซ่อมให้ยังจะมาด่าอีก” ที่จริงลุงจะไม่เห็นเลยเพราะลุงแกอยู่ในบ้านแต่นี่ลุงไปยืนบนเก้าอี้แล้วยืดตัวมองข้ามกำแพงมาตรงนี้อ่ะดิ โด่ ที่จริงก็คอยส่องจับผิดอยู่ตลอดเวลา =_=


“รถนั่นก็พอใช้ แต่เรื่องนี้...”


“เรื่องนี้น่ะเรื่องไหนลุง พูดดีๆระวังจะไม่ได้รถคืน”


“ไอ้เด็กเวร”


“อ้วนไปหยิบไม้เบสบอลบนห้องมาให้พี่หน่อยป่ะ”



“ได้เลยฮะ!” อ้วนน้อยพยักหน้าอย่างแข็งขันแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน ไม่ได้จะให้เอาไปไม้เบสบอลจริงๆหรอกครับ ของแบบนั้นผมมีซะที่ไหนล่ะผมแค่ไม่อยากจะให้อ้วนน้อยมาอยู่ตรงนี้เดี๋ยวลุงจะจิกๆใส่ให้น้องคิดมากอีก



“พี่เอิร์ธ >O<”


“พ่อยืนอยู่นั่นไม่ต้องเรียกพี่เลย”



ผมพยักเพยิดหน้าใส่เด็กที่โผล่มาเกาะรั้วระหว่างช่องว่างพุ่มไม้ ตรงนี้เป็นช่องเดียวที่ไม่มีพุ่มไม้บัง เด็กนี่เป็นลูกหลงของลุงเขาน่ะ ห่างกับไอ้คริสต์พี่มันตั้งสิบปี



“เดียร์ไม่ได้มาหาพี่เอิร์ธ เดียร์มาหาพี่เล็กต่างหาก”


“เดียร์ มาหาพ่อนี่!”


“พ่อเดินออกบ้านมานู่นละ โดนแน่” ผมขู่


“ยึ๋ยยยย >_< ช่วยเดียร์ด้วย ช่วยด้วยยยย” มันเขย่งปลายเท้าทำหน้ากลัวสุดฤทธิ์


“อะไรจะขนาดน้านนนนน นั่นพ่อนะเห้ยไม่ใช่พนักงานราชทัณฑ์”



“พี่เอิร์ธธธธธธธธธธธ”



“เดียร์!!!”


“เย้ยยยย พี่เอิร์ธ พ่อมาแล้ววว ฮือออ”


ผมถอนหายใจเมื่อเห็นร่างของชายวัยหกสิบที่เตี้ยอย่างเดียวไม่พอยังลงพุงอีกเดินมาด้วยสีหน้าทะมึงทึง ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจช้าๆแกล้งไอ้เด็กกลัวพ่อและจะแกล้งลุงแกด้วย



ปึง!!!


“อะ...อะ ไอ ไอ ไอ้...” ลุงแกนิ่งข้างอ้าปากพะเงิบๆเมื่อเห็นผมกระโดดขึ้นเหยียบกระโปรงหน้ารถแกแล้วยื่นมาข้ามรั้วไปจับแขนของเดียร์แล้วยกข้ามาฝั่งบ้านผม


“เดี๋ยวตอนเย็นเอาเด็กไปส่งพร้อมรถ”


“เดียร์! ไอ้...”


“เดียร์จะมาเล่นกับพี่เล็กก่อนนะฮะ” เท้าแตะพื้นปุ๊บไอ้แสบก็วิ่งปรู๊ดเข้าไปหาอ้วนน้อยในบ้านเลย


“แก... ไอ้ ไอ้เอิร์ธ!!!”


ผมยักไหล่อย่างกวนตีนแล้วเดินเข้าบ้าน ลุงแกไม่กล้าเข้ามาเหยียบบ้านผมหรอก ไม่ใช่ว่ารังเกียจพวกผมอย่างเดียวนะแต่ก่อนหน้านี้ผมเคยขึ้นโรงพักกับเขาแล้วลุงก็โดนข้อหาบุกรุกไปน่ะครับ สงสัยจะเข็ด เหอๆๆ เล่นกับใครไม่เล่น ถึงจะโตแล้วแต่ผมก็สามารถขุดนิสัยชั่วๆสมัยเรียนมาใช้ได้เสมอนะครับJ


“พี่เอิร์ธคุยกับพ่ออยู่ข้างนอกฮะ”


“แล้วใกล้เสร็จยัง”


“สงสัยจะทะเลาะกันอีกนานฮะ พี่เอิร์ธเหยียบรถพ่อด้วย”


“ตายแล้ว OoO”


“พี่เล็ก เดียร์ว่าเรากินนมกันดีกว่าฮะ อย่าไปสนใจเลย”


กินนมไรวะ =_=???


ผมแกล้งชะโงกหน้าไปดู... ถ้าตาผมไม่ได้ผิดปกติผมว่าผมเห็น... เห็นขวดนม ขวดนม!!! ขวดนมจริงๆ ขวดนมแบบที่มีจุกเอาไว้ดูดด้วย


“ไอ้อ้วน!!”



“อ๊ากกกก น้องเปล่า >O<”


“เปล่าอะไรของกลางคามือเลย”


“น้องจะเอามาเทใส่แก้ว อุ๊บส์ TxT”


ยาว เรื่องนี้คุยกันยาววววววววววววววว


“นี่ๆๆ นี่ยี่สิบกว่าแล้วนะเว้ยยย ทำไมยังกินนมขวดอยู่อีกวะ พี่ต้องพาน้องไปหาหมอแล้วมั้ง”



“ก็มันอร่อยอ่ะ ฮือออ”


“แล้วคือแบบขอนมน้องกินด้วย ไม่ซื้อเองด้วย”


“ถ้าซื้อเป็นกระป๋องมาพี่ก็เห็นน่ะสิ!”



“วางแผนไว้อย่างดีสินะ”


“น้องจะกินเป็นขวดสุดท้าย”


“นี่ยังจะกินอยู่อีกเรอะ!”


“ไม่กินแล้วก็ได้ เดียร์เอาคืนไปเลย T^T”


กูปวดหัวโว้ยยยยยยยยยยยยย สักวันคงได้พาไปเลิกที่ถ้ำกระบอก!





















 
RRRRRRRRRRRRRR



ผมที่นอนเล่นกับลูกกับเมียจนเผลอหลับไปค่อยๆลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์อยู่ข้างหู อ้วนน้อยที่นอนอยู่กับเดียร์บนโซฟาก็ผงกหัวขึ้นมาดู


“พี่พราว”


“...”


“เห้ยยยย พี่พราว! นี่มันกี่โมงแล้วฮะ”


“ห้า”


“อ้ากกกก เดียร์ๆๆ อมยิ้มๆๆ ตื่นๆๆ” ปลุกเดียร์นี่เข้าใจแต่ปลุกแมวทำไมไม่เข้าใจ ไอ้อมตื่นมาแล้วมันได้ประโยชน์อะไรงั้นเหรอ =_=;


“ฮัลโลวฮะ ไม่ลืมฮะ ได้ฮะ หวัดดีครับ”


ระหว่างที่คุยโทรศัพท์ด้วยน้อยก็เหลือบตามามองผมที่นั่งทำหน้าเป็นหมางงอยู่เป็นระยะๆ แต่พอเดียร์คลานมาหาผมก็จับมันพาดบ่าเอามันไปส่งบ้านพร้อมรถพ่อมันกลับบ้านอีกทีเห็นอ้วนน้อยวิ่งวุ่นอาบน้ำแต่งตัวอยู่บนห้อง


“อะไรอ่ะอ้วน”



“พี่เอออออ น้องลืมบอกไปว่าเย็นนี้พี่พราวชวนไปทานข้าวเย็น”


“แล้วพี่อ่ะ!”


“แฮะๆๆ เดี๋ยวแต่งตัวเสร็จน้องรีบลงไปทำกับข้าวให้นะฮะ”



“เดี๋ยวๆแล้วคืนนี้ที่เพื่อนพี่จะมาบ้านล่ะ”


“เออจริง! OoO เมื่อกลางวันกะจะชวนพี่ออกไปซื้อของมาทำแกล้มให้แล้วก็มัวแต่เล่นอะไรกันอยู่ไม่รู้ลืมเลย”


เอาแต่ปรับทัศนคติเรื่องขวดนมอยู่ไง =_=


“แล้วจะเอายังไง”


“ทำเท่าที่มีแล้วกันนะฮะ”


อ้วนน้อยเช็คความเรียบร้อยในกระจกแล้ววิ่งปรู๊ดลงไปข้างล่าง เท... กูโดนเทเพราะไอ้หมอพราวอีกแล้วแม่งงงงง กี่ครั้งๆก็แพ้มันตลอด อ๊ากกกกกกกกกก มีลูกกับกูแล้วหนึ่ง(ตัว)ก็ยังเลือกมันอีก เอิร์ธเอื้อการย์ช้ำใจ! T^T


ผมเดินหน้างอลงไปกอดอกพิงขอบประตูมองร่างเล็กวิ่งวุ่นหั่นนู่นคนนี่ตักนั่นจนผมตาลายไปหมด


“ใครให้ถือมีดวิ่ง”


“น้องให้เอง”


ดี มีการอนุญาตตัวเองด้วย!


ปริ๊นๆๆๆ


“อาเฟิร์สมารับแล้ว >O<”


“โทษที เพื่อนพี่เอง” ผมชะเง้อมองออกไปนอกหน้าต่าง


“ใครฮะ”


“แอมมี่”


ปัก!


อุ๊ย อ้วนน้อยปักมีดกับเขียงแล้วหันมามองผมตาเขียว


“ที่บอกน้องก่อนหน้านี้ไม่มีรายชื่อนี้นี่”


“มันเพิ่งกลับมา”


“ก็ได้ฮะ” เอามีดชี้ขู่ด้วย “เห็นว่าไม่ได้เจอกันมานานแล้วหรอกนะ”


ตั้งแต่ผมกลับมาจากญี่ปุ่นไอ้มี่มันก็ย้ายจากญี่ปุ่นกลับไปที่เมกาเหมือนเดิมทำให้ได้เจอกันปีละครั้งเท่านั้นแหละ แล้วอีกอย่างมี่มันไม่เคยมาบ้านผมเลย งานแต่งผมกับอ้วนน้อยก็ไม่ได้มา ผมกดรีโมทเปิดประตูบ้านให้ไอ้มี่ขับรถเข้ามาจอดในบ้าน


“อ้ากๆๆๆ ไม่ได้เจอกันนานมากกกกกก”


“เป็นไงมั่งวะ”


กอด... อย่าเรียกว่ากอดเถอะเรียกว่าเอาตัวชนกันแล้วตีหลังสองสามทีแบบแมนๆคุยกันดีกว่า ฮ่าๆๆ


“ไว้ค่อยคุย นี่กูมาคนแรก?”


“เออดิ เคยมีใครมาก่อนเวลาด้วยเหรอไง”



นัดกันกินเหล้ากับเพื่อนๆผม เห็นช่วงนี้มันอัพเดตว่ากลับมาเที่ยวไทยกันหลายคน ตอนแรกกะจะไปกินข้างนอกแหละแต่พวกมันอยากเห็นลูกเห็นเมียผมเลยขอมาที่บ้าน แล้วไงล่ะ โดนเมียเท =_=;


ปรี๊นๆ


“อ้วน คราวนี้ของจริง”


“อ้ากๆๆ หวัดดีฮะพี่แอมมี่” น้องโผล่ออกมาจากครัว “เอ้อ ดีเลยที่พี่แอมมี่มา น้องลวกหมูสับแล้วก็ปั่นพริกอะไรไว้ทำยำแล้วนะฮะ พี่ช่วยเอาเครื่องคลุกๆกันแล้วก็ต้มยำกุ้งนั่นถ้าน้ำเดือดช่วยเอากุ้งลงหน่อยนะฮะ น้องเล็กต้องรีบไปแล้ว”


อ้วนน้อยแกะผ้ากันเปื้อนวิ่งกลับเอาไปไว้ในครัว


“อยากทำอะไรกินก็ทำเลยนะฮะ มีหมูกับไก่ที่น้องเล็กหมักไว้อยู่ในตู้ อ้อ มีปลาหมึกยัดใส้อยู่ฮะเอามาลวกแล้วราดน้ำยำไปเลยก็แกล้มเหล้าได้แล้วฮะ”


ปรี๊นๆๆ


“เย้ยยย ฟอดดด ขอโทษพี่เออ”



“ไม่หายงอนอ่ะ”


“ฟอดๆๆๆ หายงอนนะ” อ้วนน้อยกอดแล้วเขย่งปลายเท้าหอมแก้มผมรัวๆ เอาจริงป้ะ คือทุกทีน้องไม่เป็นอย่างนี้แต่ครั้งนี้หึงผมกับแอมมี่ชัวร์ แต่กูชอบบบบ หึหึหึ


“...”


“งั้นเดี๋ยวกลับมาง้อนะฮะ”


ว่าแล้วก็ขยิบตาข้างเดียวแอทแทคผมทีหนึ่ง แม่งเอ้ยยยยย อยากลากขึ้นห้อง! พออ้วนน้อยผมทำมือจะขย้ำน้องรีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกบ้านไปเลย ฮึ่มๆๆ


“เอ่อ...”


“มึงไม่ต้องทำตามที่อ้วนบอกหรอก เดี๋ยวกูเอารถออกไปซื้อข้างนอกให้”


“กูจะทำ!” แล้วมันก็เดินปึงปังเข้าไปในครัว


“มึงจะทำได้เหรอวะ กูว่าออกไปซื้อง่ายกว่านะ หน้าหมู่บ้านมีตลาด”


“กูทำได้”


“แต่ว่า...”


“นี่มึงคิดว่าเมียมึงทำได้คนเดียวเหรอ มองคนอื่นบ้างก็ดีนะจะได้รู้ว่าเมียมึงไม่ได้ดีที่สุด”


“...”


“...”


“...”


“กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น คือ...”


“อืมๆ มึงอยากทำก็ทำไป เอาให้กินได้ละกัน” ผมบอกแล้วเดินออกมา


ตอนแรกก็โกรธที่มันมาว่าน้องแบบนั้น คือผมก็ไม่เคยบอกว่าอ้วนน้อยดีที่สุดป่ะวะ แต่พอคิดถึงเหตุผลที่แอมมี่มันโกรธจนพูดแบบนั้นแล้วก็พยายามเข้าใจมัน เจอกันแค่ปีละครั้งแต่แอมมี่ยังไม่เปลี่ยน... ยังไม่เปลี่ยนใจ


“เอิร์ธ”


“อะไร”


“กูขอโทษเว้ย”


“เออ แต่กูไม่ได้ว่ามึงไม่ดี”


“...”


“แล้วกูก็ไม่ได้บอกว่าอ้วนน้อยดีที่สุด แต่เขาแค่เป็นคนที่กูรักที่สุดไง”


“เออๆ กูไปทำต่อล่ะ”


จนหนึ่งทุ่มเพื่อนผมก็มากันครบ ตอนแรกจะกินกันสวนหน้าบ้านที่มีดอกไม้สวยๆแต่พวกมันเสือกอยากเปลี่ยนบรรยากาศออกไปกินตรงชานบ้านที่ยื่นออกไปจากด้านข้างตัวบ้านซะงั้น


“ตรงนี้ก็วิวดีจะตาย มึงดูสิต้นกระเพราต้นโหระพาสิ ชูช่อสวยงาม เหอๆๆ”


“มีเลี้ยงไก่เลี้ยงหมูมั้ย”


“เกินๆ”


ที่อยากเปลี่ยนจากคอนโดแล้วมาซื้อบ้านอยู่กับอ้วนน้อยก็เพราะจะได้มีที่ให้น้องปลูกผักนี่แหละ =_=;; ในเมื่อพวกมึงเลือกจุดนี้ก็ชมผักสวนครัวของไอ้อ้วนไปละกัน


สักสามทุ่มอ้วนน้อยก็กลับมาจากการดินเนอร์บนเรือชมแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนนี้เพื่อนผมตายกันไปหลายศพแล้วครับ พอพาน้องมาแนะนำใครทุกคนก็เอ๋อกันไปแล้ว


“น่ารักจังเลยนะครับ”


“เมียกูอยู่ตรงนี้”


ผมจับหน้าเพื่อนคนหนึ่งในหันกลับมามองหน้าอ้วนตรงๆ เมียกูเป็นคนไม่ใช่แก้วเหล้า แม่งคุยกับแก้วอยู่ได้
“น้องเล็กมาๆ ชนแก้วหน่อย”


อ้วนน้อยหันมามองหน้าผม ผมก็ยักไหล่ โตแล้วก็คิดเองป่าววะ ผมไม่เคยห้ามและไม่เคยบอกให้กินยกเว้นบางสถานการณ์ที่ผมเห็นว่าไม่โอเคจริงๆถึงจะเตือนสักที


...


...


...


“พี่เอออออ~~~”


“ตาเยิ้มๆ”


“วานนี้ เอ้อออ เมื่อวานนน...”


“พูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูดมั้ยอ้วนน้อย”



น้องหัวเราะไม่รับรู้อะไรไปละ ผมนั่งประคองร่างเล็กไว้และคอยจับมือขาวไม่ให้กระดกเหล้าเข้าปากอีก


“อ้วนน้อยยย~~~” เพื่อนผมก็หัวทิ่มไม่แพ้กัน “ถ้ามีแฟนเป็นผู้หญิงมึงจะเรียกว่าไงว้า”



“อิอ้วนมั้ย”


“พี่เออออ น่าเกลียดดด” น้องหยิกแก้มผม


“เอ้า!”



“ตะโกนใส่น้องทามมายยย”


“บร้าาาา ใครจะไปตะโกนใส่น้อง พี่ตะโกนใส่ไอ้ซีต่างหาก ใครบอกให้มันถามวะ ถามอะไรที่แม่งเป็นไปไม่ได้ ใครจะไปมีแฟนเป็นผู้หญิงล่ะ”



“จะเปลี่ยนทาง? จะไม่มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้วว่าง้านนน”


“ไม่ได้จะเปลี่ยนทาง แต่กูไม่เปลี่ยนคนเว้ย กูจะเอาคนนี้!” เอาปากจิ้มหน้าผากที่มีผมหน้าม้าปรกอยู่ รำคาญเลยเสยผมน้องขึ้นแล้วหอมเหม่งไปอีกหลายที


“สมมุติว่าเลิกกันงี้”


“สัส ไม่เลิก!”


“สมมุติไงไอ้นี่ก็เอ้อออออออ”


“ไม่ต้องสมมุติ สามสี่เปลี่ยนเรื่อง =_=”


ผมนั่งคุยสักพักเมื่อเห็นว่าไม่มีใครมีสติแล้วนอกจากอิเคธี่กับแอมมี่เลยขอให้พวกมันจัดการเก็บศพทหารสามสี่นายไปไว้ที่ห้องนั่งเล่น เอาไว้นี่เดี๋ยวยุงหาม ส่วนผมก็พาน้องขึ้นไปอาบน้ำเช็ดตัว เมาแล้วแดงไปทั้งตัวน่าปล้ำชิบ ปล้ำคนเมาได้มั้ย ขอปล้ำคนเมาหน่อยได้ม้ายยยยย


“อื้ม อื้ออออ”


จ๊วบบบบ


ผมดูดปากสีสดขณะที่เราอาบน้ำด้วยกันใต้ฝักบัว ขาเรียวที่อ่อนแรงจากความเมาอยู่แล้วเมื่อถูกผมสัมผัสก็แทบทรุดจนต้องกอดไว้จนร่างเราแทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน


“แฮ่ก อ๊ะ...”


ผมดันน้องไปชิดผนังห้องน้ำแล้วซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างหื่นกระหายดูดเม้มสร้างรอยสีเรื่อไว้ขณะที่มือก็ขยำบั้นท้ายกลมกลึงอย่างมันมือ


ก๊อกๆๆ ปังๆๆ


แกร๊ก


“ผัว!!! พวกกูขอนอนด้วยนะ”


ห๊ะ O_O


“ใครให้มึงเข้ามา!” ผมตะโกนออกไปข้างนอก


“น่าๆ นอนด้วยคืนนึง กูกับแอมมี่คิดถึงไม่ได้อยู่กับมึงนานๆมานานเท่าไหร่แล้ว”


“นี่พวกมึง!”


“ไล่กูก็ไม่ออกละ ขอจับจองที่นอนตรงนี้เลย”


“เชี่ยยยยยยT^T”


ป่านนี้กระโดดโลดเต้นบนเตียงกูแล้วมั้ย ผมก้มลงมองร่งน้องที่เงยหน้ามามองผมตาฉ่ำเยิ้ม แล้วก็ตัดสินใจก้มลงจัดกันร่างนุ่มนิ่มที่ผมอยากจะจับฟัดวันล่ะสิบรอบนั่นทันที


“ครางเบาๆแล้วกันนะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินJ”

“อ๊ะ!”

-------------------------------------------
ได้หนังสือกันแล้วเนอะะะะ(ยกเว้นรอบเหลือ)
งั้นขอจบการลงตอนพิเศษไว้ก่อนเนอะ
หลังจากนี้เฟอร์มีธุระจนถึงสิงหาเลยจ้า
เรื่องใหม่ก็ต้องรอถึงสิงหาค่อยว่ากันอีกทีน้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์จ้าาาาาาา
ขอบคุณที่ทำให้มีวันนี้ รักทุกคนน้าาาา >O<

[❣☾月亮☽❣]

อ้าว น้องอ้วนน้อยยังไม่เลิกขวดนมอีก
โถ่ ต้องเลิกด้วยการให้ติดใจดูดอย่างอื่นแทนแล้วล่ะมั้ง
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ

[วายซ่า]

โห  น้องเล็กยังไม่หย่า (ขวด) นมอีกเหรอเนี่ย 555

น้องเล็กน่ารักที่สุด   

[greensnake]

ตอนพิเศษนี้เล่นเอาฮามากจริงๆ  คู่นี้นี่เหมาะกันมาก
ที่สำคัญคือ น้องเล็กหนูยังไม่หย่านมอีกเหรอเนี่ย >//////<
นี่ตกลงพี่เออมีลูกสองคนใช่มั๊ย อ่านถึงตรงนี้แล้วหัวเราะดังมาก
ก็มันน่ารักอย่างนี้นี่เล่าพี่เออถึงได้หวงนักหวงหนา
แม้ว่าจะใช้ชีวิตคู่กันแล้ว แต่ก็ยังมีเพื่อนพ้องมาสร้างสีสันไม่เปลี่ยน
แล้วพี่เออก็ยังแพ้น้องพราวของป๊าเหมือนเดิม
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่แสนน่ารักนะคะ

[Minoru88]

พี่เออ ยังคงความหื่นไว้ได้ตลอกเลยนะ
อ้วนน้อยก็น่ารัก น่าฟัดตลอดเหมือนกัน

[mypink801]

ขำอ้วนน้อย ติดขวดนม 55555555555
พี่เออมีเมียหรือลูกเนี่ย น่ารักกก

[minneemint]

เพื่อนนี้กะไรห้องนอนผัวเมียเขาเข้ามาทำมายยย
อ้วนยังไม่เลิกกินขวดนมอีก

[lemonpreaw]

น้องเล็กแต่งงานแล้วนะลูก ยังไม่หย่าขวดนมอี๊กกก

[B52]

ยังไม่เลิกดูดนมจากขวดอีก

[เป็ดอนุบาล]

 

[puchi]

ตะหงิดๆเรื่องมี่ตั้งแต่ช่วงแรกแล้วเชียว เฮ้อ ดีนะที่ยังไม่เกินเลย
ไม่งั้นสงสารอ้วนน้อยแย่เลย

สนุกมากๆค่ะ ตอนแรกคือขำมากๆ น่าเอ็นดูเพราะอายุแค่ 6 ขวบเอง
เลือกตัดสินใจได้ดี รอให้อายุน้องมากขึ้น  รอให้แน่ใจในตัวเอง

[kedtawan]

สนุกจังค่ะอยากอ่านอีก

[TachibanaRain]

เราพลาดตอนพิเศษไปได้ยังไง แต่ที่พลาดกว่าคือหนังสือ    คงไม่ทันแล้วสินะ 

[TuiLoveKhaKing]

สนุกเหมือนเดิมมม 

[gummybear]

อ่านรวดเดียวจบเลยยยย เรื่องนี้น่ารักมากก. อ่านเเล้วยิ้มไปด้วย.  ไม่มีดราม่าด้วย ชอบมากก

[TuiLoveKhaKing]

อ้วนน้อยน่ารักเป็นแม่บ้านแม่เรือน อิอิ

[hoshichi]

อ้วนน้อยยยยยยยยยย น่ารักโคตร
เป็นอะไรที่ฟินมากกกกกกกก
ชอบแบบนีั หวานๆฮาๆ ไม่ดราม่า
อ้วนน้อยน่ารักที่สุดและ
ชอบตั้งกะอนุบาลยันโต
ขอสเปอีกๆๆๆๆๆๆๆ

[risanana]

โถ่น้องเล็กของแม่ โดนอิพี่เออมันแกล้งเยอะไปมั้ยลูก 

[risanana]

น้องขอร้องเถอะนะๆๆ มุมนี้น่าร๊ากน่าเสน่หามากลูกเล็ก น่ารักแบบโครตๆๆๆๆๆของความน่ารักเลย ส่วนอิพี่เออ เอิ่มม  เรื่องนี้ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะดึงชะนีมาเอี่ยวนะพีเออ ไม่ว่าจะเป็นกลอน เป็นประตู ก็ไม่ควรมี

[risanana]

ฟินจังได้อ่านไอ้แก่โดนเด็ก ม.4 สารภาพรัก

[risanana]

ยัยแอมมี่อ่ะ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อแน่ไอ้พี่เอออ่อนเอ้ย

[risanana]

น้องเล็กลูกแม่ ที่สุดหนูก็เป็นฝั่งเป็นฝาได้ผัวเป็นอิพี่เออแล้วนะลูก 

[bpyt]

ถึงมีมารผจญก็ไม่มีอะไรมาขัดอารมณ์หื้นของพี่เออได้ 5554

[GF_pp]

  

[Acacha]

น่ารักอ่ะ ตอนเด็กๆก็ฮา
พี่เออนี่ก็เป็นพี่เลี้ยงเด็กได้นะ พี่แกล้งเด็ก 555

[npsp2555]

 :pig4:ชอบเรื่องนี้มากเลย น้องเล็กน่ารักที่สุด

[@pGq]

อยากเก็บนิยายไว้อ่านเหมือนกดfavorite ในdek-d ต้องทำไงครับ::เป็ดประถม