【*...สุดที่รักษ์...*】Ver. Rewrite แจ้งข่าว P.67 [02/09/59]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: 【*...สุดที่รักษ์...*】Ver. Rewrite แจ้งข่าว P.67 [02/09/59]  (อ่าน 620027 ครั้ง)

ออฟไลน์ ma-prang

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #270 เมื่อ13-05-2015 22:06:56 »

อยากรู้จริงๆว่าใครอยู่เบื้องหลัง

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2662
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #271 เมื่อ13-05-2015 22:32:22 »

เกาะขอบ

ออฟไลน์ thanatphon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #272 เมื่อ13-05-2015 22:38:06 »

 :pig4:

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #273 เมื่อ13-05-2015 22:58:40 »

สนุกค่ะ ใครแบล็คเมล์คุณชายกันนะ รักษ์ฉลาด เป็นผู้ช่วยที่ดีเลยล่ะ

ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ konnarak

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +182/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #274 เมื่อ14-05-2015 00:05:29 »

รักไปใหนไม่รอดแล้ว. 555

ออฟไลน์ ลิงน้อยสุดเอ๋อ

  • ถึงจะเหงา แต่ไม่ได้ง่าย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-2
    • Fanpage
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #275 เมื่อ14-05-2015 00:14:39 »

น้องรักษ์น่ารักมากเลย

คิดถึงพี่อาทิตย์ กับน้องก้องภพมากเลย

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #276 เมื่อ14-05-2015 02:00:42 »

จะเป็นคนที่ทำท่าร้ายใส่หรือคนที่ยิ้มให้กันนะ?

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #277 เมื่อ14-05-2015 04:29:50 »

สารภาพว่าเพิ่งได้อ่านทีเดียว 5 ตอนรวด

You had me at the zipper.

ตกหลุมดังโครมค่ะ จนหาทางขึ้นไม่เจอแล้ว

ออฟไลน์ กระต่ายน้อยลอยคอ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #278 เมื่อ14-05-2015 12:04:19 »

คุณชาย สู้ๆ น้องรักษ์สู้ๆ ช่วยคุณชายหาคนร้ายให้ได้นะครับ เชียร์อยู่ห่างนะครับผม o13

ออฟไลน์ PURE LOVE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #279 เมื่อ14-05-2015 13:39:17 »

น้องรักษ์ เข้ากับคนง่ายดีจัง มีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างได้ดีเยี่ยมเลย
ตัวละครใหม่ น่าสนใจจริง ๆ พี่ทิม ดูเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ แต่เก่งเอาเรื่องทีเดียว
พูดคุยกับน้องรักษ์ไปนิดหน่อย สามารถเอาคำพูดน้องรักษ์มาใช้ประโยชน์ได้แล้ว
แต่ก็แสดงว่า พี่ทิม ก็ต้องยอมรับในความคิดของน้องรักษ์มากเลยนะเนี่ย
อ่านไปนี่ ลุ้นไปด้วย ตอนทุกคนช่วยกันเกลี้ยกล่อมคุณดุจดาว
สุดท้าย มาลงตัวที่คอนเซปต์น้ำเน่าของน้องรักษ์ ที่ถูกเมินซะงั้น 555
แต่ก็ชอบตอนคุณชายเสนอเรื่อง นำเงินส่วนหนึ่งไปบริจาคนะ
แบบ คิดได้รวดเร็วมาก ตรงคอนเซปต์แถมช่วยกระตุ้นยอดขายดีแน่ ๆ
ว่าแต่ เบื้องลึกเบื้องหลังคุณชาย กับ ATM เกี่ยวข้องกันยังไงน่ะ
ทำไมคุณเฮงถึงสงสัยคุณชายขนาดนั้น หรือว่า ATM นี่ จะเป็นของคุณพ่อคุณชาย
มีศัตรูอยู่ใกล้ตัว แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ต้องทำงานร่วมกัน ไม่รู้จะโดนลอบทำร้ายเมื่อไหร่
น่าเห็นใจคุณชาย โชคดี ทีได้มาเจอคนดี ๆ เก่ง ๆ อย่างน้องรักษ์นะ
ระหว่างสองเดือนนี่ คงมีงานเข้าน้องรักษ์ได้ไม่เว้นแต่ละวันแน่ ๆ
เอาใจช่วยน้องรักษ์กับคุณชายจ้า ชอบเรื่องนี้จริงจังมากกก
ปล. เจอจุดผิดนิดหน่อยน่ะค่ะ ตรง โฆษณาที่มีปัญญา ต้องเป็น โฆษณาที่มีปัญหา สินะคะ ^^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
« ตอบ #279 เมื่อ: 14-05-2015 13:39:17 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kukkikkooka

  • insomnia~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-3
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #280 เมื่อ14-05-2015 14:39:16 »

นานแค่ไหนก็จะรอค่าา


ดูมีเรื่องราวเบื้องลึกเบื้องหลังเยอะแยะเลยนะคะเนี่ย

ออฟไลน์ shichina

  • Hina-Chang
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 82
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #281 เมื่อ14-05-2015 22:49:13 »

 :mc4: ตามอ่านทันแล้วววววว แต่พี่พลอยไม่อยู่ 1 อาทิตย์.. o22
จริงๆก็สงสัยเฮียเฮงอยู่นิดๆนะ แต่ไม่รู้สิ...ลึกๆรู้สึกว่าคนอย่างเฮงถึงจะหมันไส้คุณชายยังไง ก็ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้ ประมาณว่าถึงเฮงจะหมันใส้แต่ก็ยังนับถือความสามารถคุณชาย(ซึนเดเระ) ดังนั้นก็เลยเชื่อว่าเฮงไม่น่าใช่คนร้าย
อืม...ขอปักหมุดสงสัยพี่พิมไว้ก่อนแล้วกัน :katai5: โบราณท่านว่า "อย่าไว้ใจสตรี" 555555

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #282 เมื่อ15-05-2015 21:50:44 »

ลุงกินเด็กซินะ ฮ่าๆๆๆ

ออฟไลน์ .hnk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-2
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #283 เมื่อ16-05-2015 00:10:40 »

อะหืมมม (-.,-)
สนุกกกก แต่ใครเล่าที่เป็นคนหักหลังคุณชาย
รอค่ะรอ

ออฟไลน์ Rose_Apple

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 68
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #284 เมื่อ16-05-2015 00:16:22 »

 :hao5: ฟฟฟฟฟ ว่าแล้วไงต้องมีคนเชียร์ให้ลุงกินเด็กเยอะแน่ๆ แต่เรามโนไปแล้วว่าลุงเคะอ่ะ  :sad4:  ยังไงก็ตาม รอตอนใหม่อัพ!! เยสสส  :katai4: :katai5:

ออฟไลน์ slurpeez-69Nes

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 97
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #285 เมื่อ17-05-2015 22:22:45 »

 :katai5: :katai5: :katai5:

ลุงกินเด็ก !!!!!!
เด็กมี 'สตอรี่' เลยน่ากินนนนน

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #286 เมื่อ17-05-2015 22:32:18 »

 :hao7: :hao7: อร๊ายยยยย ้ราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง๊ ดีนะเห็นจากทวิตเตอร์ของน้องอิงคก์ทำให้เรารู้ว่าคุณพลอยมีนิยายใหม่กำลังคิดถึงอยู่เลยแถมเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนทำโฆษณาอีกอาชีพในฝันเราเลย รอติดตามชมนะคะ และยินดีต้อนรับการกลับมาค่า

ออฟไลน์ kumiko_88

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #287 เมื่อ21-05-2015 21:48:00 »

ตามอ่านมาได้ 3 ครึ่ง >_< บอกได้คำเดียวว่า  "คุณภาพดีไม่มีตก" จริงๆ นะคะ

ทำไมเป็นคนที่เขียนฟิค(นิยาย) ได้น่าอ่านอย่างนี้ ภาษาที่ใช้ บรรยายโวหาร ฯลฯ ดีอ่ะ
ชอบสไตล์การเขียนเรื่องของไรเตอร์เสมอเลยนะคะ "เป็นกำลังใจให้ค่ะ"

กำลังจะอ่านตอนต่อไป

ออฟไลน์ kumiko_88

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #288 เมื่อ21-05-2015 22:58:52 »

เค้าว่า งานนี้ ลุงกินเด็กนะไรเตอร์ขาา ฮ่าๆๆๆ

โอ๊ยย แบบตอนนี้นะ ในหัวนะคะ มโนภาพของคุณชายอ่ะ เป็นนายแบบสิงคโปร์ที่เล่นเป็นพระรองซิทคอมช่อง True4Uอ่ะ เรื่องรับแซ่บมายบอส อะไรสักอย่างนึงอ่ะค่ะ (ขอหนูมโนคุณชายเป็นคนนั้้นนะคะ)

ตามติดชิดขอบทวิตเตอร์ของไรเตอร์แล้วค่ะงานนี้ จริงๆ แล้วแอบเห็นและแอบกดเฟบไว้สักพักหนึ่งแล้วในทวิต แต่ยังไม่มีโอกาสได้เข้ามาอ่านเลยจนถึงวันนี้ที่เวลาและโอกาสอำนวยให้แบบสุดๆ
และมันก็ทำให้หนูรู้ว่า "หนูติดฟิคเรื่องนี้อีกแล้วค่ะ"

ไรเตอร์ใส่ยาอะไรลงไปเวลาพิมพ์ฟิคป่ะคะ? มันอ่านแล้วรู้สึกเหมือนเสพติดมาก ฮ่าๆๆๆ

ชอบค่ะ รักในผลงานของไรเตอร์เสมอๆ เป็นกำลังใจให้นะ >_<

ออฟไลน์ crz.insane

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #289 เมื่อ22-05-2015 01:38:03 »

ปกติเรา #ทีมเด็กกินลุง นะคะ แต่เรื่องนี้ต้องยอมคุณชายเค้าจริงๆ
หนูรักษ์......ปล่อยลุงเค้า 'กิน' ไปเถอะนะลูก!!!

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
« ตอบ #289 เมื่อ: 22-05-2015 01:38:03 »





ออฟไลน์ agava1313

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #290 เมื่อ22-05-2015 16:11:03 »

ช่วงเวลาสองเดือนกับการจีบให้ติด(ไม่ใช่ละ)

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #291 เมื่อ23-05-2015 00:09:15 »

หักเหลี่ยมธุรกิจกันแบบนี้ชอบๆ รักษ์นี่เป็ฯคนดีจริงๆ ติดกับคุณชายตลอด

ออฟไลน์ Pumpkin

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #292 เมื่อ23-05-2015 15:12:12 »

ดูเหมือนจะมีอะไรๆใให้คนอ่านอย่างเราๆค้นหาอีกเยอะเลยแฮะเรื่องนี้
คุณชายก็ยังเป็นคุณชายที่สรรหาเหตุผลมาพูดโน้มน้าวใจเด็กน้อยได้เสมอๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-05-2015 14:54:11 โดย Pumpkin »

ออฟไลน์ เข็มวินาที

  • Those who make the worst use of their time are the first to complain of its shortness
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
Re: 【*...สุดที่รักษ์...*】บทที่ 5 : P.8 [12/05/15]
«ตอบ #293 เมื่อ23-05-2015 16:13:28 »

เข้ามาดิ้น มาดัน :ling1:

ออฟไลน์ BitterSweet

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 235
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +725/-2
【*...สุดที่รักษ์...*】



บทที่ 06 : ทุกหยดซ่า




....บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ข้าวสาร โจ๊กคัพ ปลากระป๋อง หอยลายทอดกระป๋อง


ถ้ามองผ่าน ๆ หลายคนคงนึกว่า นี่เป็นของยังชีพเอาไปบริจาคช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมที่ไหน แต่สำหรับพนักงานแคชเชียร์อย่างนายอนุรักษ์  เห็นปราดเดียวก็วิเคราะห์ได้ทันทีว่าสิ่งเหล่านี้คืออาหารสำคัญของเหล่าบรรดา 'เด็กหอ'


...ไม่ใช่ว่าอนุรักษ์มีจิตสัมผัสรู้ลึกซึ้งรวดเร็วขนาดนั้น แต่ส่วนหนึ่งเพราะคนซื้อเป็นกลุ่มผู้หญิงสามสี่คนวัยนักศึกษาไล่เลี่ยกับเขา ซึ่งน่าจะเป็นรูมเมทกัน  เดาจากการที่พอบอกยอดเงินสินค้าทั้งหมด ทุกคนก็นับนิ้วบวกลบคูณหารไล่เก็บเงินมารวมให้ลงตัว แล้วส่งแบงค์กับเหรียญเป็นยอดพอดีเป๊ะมาให้ แต่ระหว่างที่เขากำลังกดสลิปใบเสร็จ หนึ่งในนั้นกลับเอ่ยรั้ง


"อ่ะ เดี๋ยว ๆ  เพิ่มนี่อีกอันด้วยค่ะ"


ลิปสติกแท่งสีชมพูถูกวางบนสายพานแคชเชียร์ พาให้เพื่อนสาวพูดล้อ


"ต๊ายยแม่คุณ! เงินไม่พอกิน ยังจะห่วงสวยอีกนะยะ"


"ก็ปากฉันแห้งพอดีอ่ะ แล้วแกดูสิลิปแท่งละยี่สิบเก้าบาท ถูกจะตาย แถมซื้อไปเหมือนทำบุญด้วย เผื่อตายไปชาติหน้าฉันจะได้มีปากฉ่ำ ๆ เหมือนแอนเจลิน่า โจลี่ มีสามีหล่อแบบแบรด พิตต์"


"กล้าพูดนะแก ไหนเอามาดูบ้างดิ อุ๊ย...ลิปแบบเปลี่ยนสีด้วยเหรอ มีตั้งหลายสี สีนี่สวยป่ะแก..."


ทุกคนหันไปรุมชั้นวางของตั้งอยู่ใกล้ ๆ เคาท์เตอร์แคชเชียร์  ซึ่งเป็นกลยุทธ์ุดักลูกค้าด่านสุดท้ายระหว่างรอเข้าคิวคิดเงิน บนชั้นนั้นจึงมีของจำพวกลูกอม หมากฝรั่ง ถ่านไฟฉาย ...รวมไปถึง 'ลิปสติก Baby Kiss' สินค้าตัวใหม่ล่าสุดที่อนุรักษ์เพิ่งนำของจากสโตร์ไปเรียงเมื่อวาน  พร้อมด้วยแผ่นป้ายโฆษณา



ลิปบัตเตอร์ Baby Kiss หนึ่งแท่ง คือหนึ่งการเติมเต็มรอยยิ้มของผู้พิการปากแหว่งเพดานโหว่

...เพราะความสวยแท้จริง ไม่ได้เห็นแค่ด้วยตา แต่รับรู้ได้ด้วยใจ...



เป็นข้อความเชิญชวนเจือด้วยกลิ่นอายของความเมตตาโอบอ้อมอารี แต่ใครจะรู้เบื้องหลังของคอนเซปต์โฆษณาตัวนี้ผ่านการฟาดฟันมาอย่างดุเดือดเลือดพล่านขนาดไหน


บางคนอาจสงสัยว่ากับไอ้แค่ลิปสติก ทำไมต้องวางแผนคิดคอนเซปต์ใหญ่โตให้วุ่นวายด้วย อนุรักษ์ก็เคยตั้งคำถามเช่นเดียวกัน หากพอพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว  เขาถึงเข้าใจ


ลิปมันที่ผลิตออกมาวางจำหน่ายในท้องตลาดนั้นมีหลากหลายแบรนด์  และทุกยี่ห้ออาจให้ผลลัพธ์ในด้านความนุ่มชุ่มชื้นกับริมฝีปากเหมือน ๆ กันไปหมด  ...เมื่อตัวเลือกมากเช่นนี้ ความต้องการให้ลูกค้าเจาะจงซื้อผลิตภัณฑ์เฉพาะของบริษัทตนเอง จึงจำต้องมีการใส่ 'คอนเซปต์'  ...เปรียบไปก็คล้ายการสวมเสื้อผ้าให้กับผลิตภัณฑ์ ยิ่งเสื้อผ้าที่ใส่สวยเท่าไรก็จะยิ่งช่วยทำให้ Baby Kiss โดดเด่น แตกต่าง เป็นที่จดจำมากกว่ายี่ห้ออื่น



...นี่คือเวทย์มนตร์ของการตลาดและโฆษณา



และวันนี้อนุรักษ์ก็ค้นพบผู้โดนร่ายมนตร์ใส่อีกสี่ราย เมื่อลิปสติกสี่แท่งถูกวางบนสายพานเลื่อน เขาหยิบของขึ้นมาแสกนบาร์โค้ดเงียบ ๆ ตามหน้าที่แคชเชียร์ ตรงข้ามกับความรู้สึกตื่นเต้นดีใจลึก ๆ ข้างใน จนแทบกลั้นยิ้มไม่ไหว


...ก็จะว่าไป เขาก็ถือเป็นส่วนหนึ่งที่ร่วมเสกคาถาสร้างโฆษณานี้อ้อม ๆ เหมือนกัน


ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์หลังเหตุการณ์ในบริษัทเอเจนซี่ไทเกอร์  ถึงตัวเขาจะไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไร หากก็ไม่สามารถห้ามความอยากรู้อยากเห็นในชะตากรรมของลิปสติก พอว่าง  ๆ เลยมักเผลอเปิดวิทยุหมุนหาคลื่นสปอดโฆษณาฟัง แต่กลับไม่มีโฆษณาลิปสติกหลุดเข้าหู พาลให้นึกว่าคอนเซปต์นี้ล่มไปแล้ว


กระทั่งเมื่อวานที่เขาช่วยจัดเรียงสต็อกสินค้า เขาจึงพบกล่องสินค้าของ Baby Kiss ที่มีการรีแพ็คเก็ตใหม่ โดยนำสติกเกอร์ข้อความจากคอนเซปต์นี้ใส่แปะเพิ่ม ซ้ำพี่ตายังบอกให้เขานำป้ายโฆษณาสั่งทำพิเศษมาติดไว้ตรงชั้นวางผลิตภัณฑ์ให้ลูกค้าเห็นชัด ๆ อีก


...นั่นแหละ อนุรักษ์ถึงเพิ่งรู้...ไม่ใช่แค่สปอดวิทยุ แต่คอนเซปต์ 'ความสวยแท้จริงอยู่ที่ใจ'  ได้ขยายกลายเป็นแคมเปญชูโรงหลักของ Baby Kiss ไปแล้ว


แม้คุณทิมจะนำคำพูดเขาไปใช้แบบจับพลัดจับผลู แต่พอได้เห็นไอเดียของตัวเองเป็นรูปร่างก็ทำเอาอดยิ้มปลื้มไม่ได้


...แล้วคนที่ทำโฆษณาบ่อย ๆ จะรู้สึกแบบนี้เหมือนกันมั้ย?


ใบหน้าเฉยชาไม่ยินดียินร้ายของคุณชายแทรกผ่านเข้ามาในความคิด ...ไม่ต้องเสียเวลาวิเคราะห์ก็รู้ รายนั้นต่อให้โดนชมมากแค่ไหนก็คงหน้าแข็งเป็นรูปปั้น จะให้ส่งยิ้มออกมาน่ะเหรอ รอให้หิมะตกในประเทศไทยคงง่ายกว่า ...เสียดายหน้าตาดีขนาดนั้น ถ้าขยันยิ้มสักหน่อยสาว ๆ คงพากันเข้าคิวเป็นทิวแถว  ผิดกับเขากว่าจะหาแฟนได้สักคนแสนลำบากยากเย็น เลยยังครองความโสดจนป่านนี้ ทั้ง ๆ ที่ อยากตะโกนบอกฟ้าเหลือเกินว่า


...'ความหล่อแท้จริง มันก็อยู่ที่ใจ' เหมือนกันนะเว้ย!


ปึก!


เสียงตะกร้าวางของบนเคาท์เตอร์แคชเชียร์หยุดอาการตัดพ้อ อนุรักษ์รีบหันไปมุ่งมั่นบริการลูกค้ารายใหม่ พนมมือไหว้อ่อนน้อมตามขนบธรรมเนียมไทย ส่งยิ้มต้อนรับ โดยพยายามใส่หัวใจหล่อ  ๆ ลงไปเต็มร้อย


"เจคิงซ์ซูเปอร์ สวัสดีครับ"


ก่อนจะเหลือบมองของภายในตระกร้าสีฟ้า ซึ่งเต็มไปด้วยผงปรุงรสน้ำซุป สำเร็จทั้งแบบซองและแบบก้อน เดาจากปริมาณก็เผลอวิเคราะห์ลูกค้าตามนิสัย ...ถ้าไม่เปิดร้านขายอาหาร ก็ต้องขายก๋วยเตี๋ยวแน่ ๆ แต่คนกินคงซดไปผมร่วงไป เพราะพี่ท่านเล่นใส่ชูรสเยอะขนาดนี้ ...เอ้ยย เกือบลืม วิจารณ์มากไม่ได้ ต้องใจหล่อไว้ก่อน 


เขาจึงรีบเปลี่ยนไปถามด้วยความสุภาพ


"ไม่ทราบว่ามีบัตรสมาชิกมั้ยครับ"


"ไม่มีครับ"


น้ำเสียงราบเรียบแสนคุ้นหู อนุรักษ์คิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เมื่อเห็นเสื้อสูทเนื้อดี ใบหน้าหล่อคม ผมหวีเสยจัดทรงเนี้ยบ และนัยน์ตาเรียวโศกไม่แสดงความรู้สึก องค์รวมทั้งหมดประกอบออกมาได้เป็นคนเดียว


"คุณชายมาทำอะไรที่นี่ครับ!"


โพล่งออกไปอย่างตระหนก แววตานิ่งเฉยของคุณชายจึงเริ่มแสดงความรู้สึกนิด ๆ แปลความหมายออกมาว่า เขาช่างถามอะไรแสนโง่เง่า


"ซื้อของ"


...ถูกครับ มาซูเปอร์ก็ต้องมาซื้อของ แต่ไอ้ที่เขาอยากรู้คือ ทำไมคนอย่างคุณชายถึงได้ออกมาซื้อของตอนสองทุ่มกว่าด้วยชุดสูทเต็มยศ และที่สำคัญสินค้าในตระกร้ามันก็ไม่ได้เข้ากับบุคลิกคนซื้อจนเขาวิเคราะห์เดาผิดไปคนละทิศ


"คุณจะซื้อพวกนี้ไปทำไมตั้งเยอะแยะครับ"


ปกติเจคิงส์ซูเปอร์มีนโยบายสอนให้พนักงานแคชเชียร์ทำงานเหมือนหุ่นยนต์ ...ไม่ใช่ในแง่ไม่ดี แต่หมายถึง ...ไม่ว่าลูกค้าจะหยิบจับซื้ออะไรก็ห้ามแสดงอาการออกมาให้เห็น เพื่อไม่ให้ลูกค้าเกิดอาการเคอะเขินหรือกระอักกระอวนใจ ...ผู้ชายซื้อผ้าอนามัย ...ผู้หญิงซื้อถุงยาง  อนุรักษ์ก็ทำหน้าที่คิดเงินหยิบใส่ถุงเป็นเรื่องปกติ แม้จะแอบวิเคราะห์นิสัยคนซื้อเล่น ๆ แต่เขาไม่เสียมารยาทสอดรู้สอดเห็นจุดประสงค์ในการซื้อของของลูกค้า


แต่ครั้งนี้คงต้องขอแหกกฏ เพราะความสงสัยมันท่วมท้น แต่คำตอบที่ได้รับดันเรียบง่ายกว่าที่คิด


"ฉันต้องทำปรินท์แอดผงซุปต้มยำ"


เกือบลืมไป...คนที่จะซื้อของในตระกร้านี้ได้ นอกจากพ่อครัว ก็คงมีแต่เป็นนักครีเอทีฟโฆษณาที่ต้อง  'รู้ลึก รู้ละเอียด ทดลองใช้จริง'   เท่านั้น  คุณชายจึงลงทุนมาซื้อสินค้าเพื่อทดสอบผลิตภัณฑ์ด้วยตนเอง ซึ่งเขาคงไม่แปลกใจเท่าไรถ้ามีแค่ผงซุปต้มยำเพียงอย่างเดียว


"ทำโฆษณาผงซุปต้มยำ แล้วซุปก้อนแกงกะหรี่เกี่ยวอะไรด้วยล่ะครับ"


อนุรักษ์หยิบเครื่องปรุงสัญชาติญี่ปุ่นออกมาจากกองผงซุปนับสิบ ทั้งผงซุปกระดูกหมู ซุปก้อนไก่ ผงปรุงต้มแซ่บ ต้มข่า สารพัดยี่ห้อ แตกต่างกันทุกรส  แต่คุณชายทำให้มันเกี่ยวโยงกันได้ด้วยประเด็นสำคัญ


"ฉันต้องเข้าใจในผลิตภัณฑ์ถ่องแท้ เพื่อเอามาเปรียบเทียบ ถึงจะทำโฆษณาออกมาได้ดี"


เป็นคำอธิบายที่แสนทุ่มเทให้กับงาน จนน่าเรียกร้องให้เอเจนซี่ไทเกอร์มอบโล่ตำแหน่งพนักงานดีเด่นประจำทศวรรษให้


"แต่กินเยอะขนาดนี้จะไม่เป็นไรเหรอครับ" 


ถามเพราะรู้ว่าส่วนประกอบของพวกซุปก้อนปรุงสำเร็จล้วนใส่ผงชูรสลงไปทั้งนั้น ทานมาก ๆ ก็เป็นอันตรายกับร่างกายของตัวเอง ถ้าคุณชายห่วงสุขภาพสักนิดคงเข้าใจ ทว่านอกจากจะไม่สน ยังย้อนความกลับ


"อาหารทุกวันนี้ที่เธอกินก็ใส่ของพวกนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ"


อนุรักษ์คิ้วกระตุก นึกถึงสินค้าของกลุ่มเด็กหอรายล่าสุด ...บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป โจ๊กคัพ ปลากระป๋อง ...จริงอยู่ว่าเขาพึ่งพาพวกมันบ่อย ๆ โดยเฉพาะช่วงใกล้สิ้นเดือน เพราะไม่มีปัญญาไปหาซื้อพวกผักปลาออร์แกนิคสดจากธรรมชาติ กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีสิทธิเลือก


"ผมไม่ได้กินแต่ของสำเร็จรูปอย่างเดียวนะครับ  ถึงงบจะน้อย ผมก็ยังเลือกของมีประโยชน์ แต่ถ้าคุณอยากกินทั้งหมดนี้แล้วเป็นไตวายก็เชิญเลยครับ"


โต้กลับไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด  คุณชายขยับปากคล้ายจะตอบอะไรบางอย่าง แต่กลายเป็นเสียงหนึ่งดังขึ้นแทน


"อะแฮ่ม!"


เสียงกระแอมไอจากด้านหลังแบบนี้ พนักงานในเจคิงซ์ซูเปอร์คุ้นเคยเป็นอย่างดี โดยเฉพาะอนุรักษ์ที่โดนเดจาวูมาแล้วสองรอบ


"น้องรักษ์ไปแช่งลูกค้าแบบนั้นได้ยังไงคะ พี่เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าถ้าลูกค้าคอมเพลนมาจะเกิดอะไรขึ้น"


พี่ตา ผู้จัดการซูเปอร์เอ่ยเตือนด้วยใบหน้านุ่มนวลใจดีของผู้หญิงวัยห้าสิบ แต่ด้านหลังดันเป็นภาพลวงตาของคุณครูถือไม้เรียว พร้อมลงโทษเด็กเกเรออกนอกลู่นอกทาง พาให้คนแหกกฏเสียวหลังวาบ รีบก้มศีรษะขอขมาต่อผู้มีอุปการคุณทันที


"ต้องขอประทานโทษด้วยครับที่พูดจาลามปามไม่สุภาพ"


"ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ"


น้ำเสียงราบเรียบยังคงเป็นเช่นเดิม  แต่ที่เพิ่มเติม...คือการยกมุมปากเป็นรอยยิ้มน้อย ๆ คล้ายกำลังขำ


อนุรักษ์เห็นมันเพียงแค่เสี้ยววินาทีเมื่อเงยหน้าขึ้นมา แทบไม่แน่ใจจนนึกว่าตาฝาดไปเอง หากก็ต้องเลิกสงสัย เพราะถูกพี่ตาเร่ง


"รีบคิดเงินสิจ๊ะน้องรักษ์ อย่าให้ลูกค้ารอนาน"


พนักงานแคชเชียร์จึงกลับไปทำหน้าที่สแกนบาร์โค้ทสินค้าอย่างไว แจ้งยอดบิล พร้อมรับธนบัตรสีเทาจากคุณชาย และทอนเงินโดยไม่มีการผิดพลาด


"ขอบคุณที่ใช้บริการ โอกาสหน้าเชิญที่เจคิงส์ซูเปอร์ใหม่นะครับ"


พวกเขาสองคนกลับไปอยู่ในสถานะผู้ให้กับผู้ใช้บริการเหมือนเดิม คุณชายหิ้วถุงซูเปอร์มาร์เก็ตเดินจากไป ส่วนอนุรักษ์ก็ต้องต้อนรับลูกค้ารายใหม่ที่เข้ามาพอดี


ทว่า...บางสิ่งยังคงติดอยู่ในใจของใครบางคนไม่หาย


สงสัยวันนี้หิมะคงตกในประเทศไทยแน่ ๆ เพราะแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ใบหน้านิ่งเฉยนั้นแปรเปลี่ยน อนุรักษ์ก็รู้ซึ้งปนความเจ็บใจหน่อย ๆ ว่า...



...เขาไม่อาจงัดเอาความหล่อที่แท้จริงจากข้างใน มาสู้กับรอยยิ้มเดียวของคุณชายได้เลย



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



หิมะไม่ตก แต่ฝนดันตก


อนุรักษ์เลิกงานตอนใกล้ห้าทุ่มในสภาพเอวแทบเคล็ด เพราะโดนพี่ตาเรียกใช้ให้ไปยกลังสินค้าหนัก ๆ ประเภทผงซักฟอกสูตรห้ากิโล กระสอบข้าวสารหอมมะลิ  แกลลอนน้ำยาถูพื้นขนาดสามลิตร มาจัดเรียงเข้าชั้น ถือเป็นการทำโทษที่แสดงกิริยาไม่สุภาพต่อหน้าลูกค้า


นึกเคืองตัวต้นเหตุที่ทำให้ต้องมาเจอเรื่องวุ่นวาย แต่จะโทษว่าอากาศเปลี่ยนเพราะอิทธิพลของคุณชายก็คงไม่ถูก


หมดช่วงหน้าร้อน เริ่มมีคำเตือนเรื่องมรสุมได้ยินบ้าง แต่ทำไมไม่รอให้เขากลับบ้านก่อนค่อยตก ลงเม็ดหนักเหมือนฟ้ารั่วขนาดนี้  จะรอฝนซาก็ไม่ได้เพราะกลัวรถเมล์หมด เขาตัดสินใจลัดเลาะตามมุมหลังคาไปยังป้ายรถเมล์ตรงหน้าซูเปอร์ กระนั้นก็ยังแอบโดนฝนจนหายใจฟึดฟัดหน่อย ๆ  เป็นธรรมดาเวลาร่างกายเขาเจออากาศเปลี่ยน ภาวนาให้รถเมล์มาเร็ว ๆ จะได้รีบกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อไม่ให้เป็นหวัด



ตี๊ด ติ๊ด!



โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นเบา ๆ เป็นเสียงข้อความเข้า อนุรักษ์รีบหยิบขึ้นมากดเปิดอ่าน  สัญญาณจากสองเครือข่ายซึ่งอยู่ในเครื่อง ทำให้ทราบได้ว่า SMS นี้ถูกส่งมาจากซิมไหน นับจากคราวที่เขารับฝากซิมเอาไว้จากคุณชาย ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอีกเลยเป็นอาทิตย์  จวบจนกระทั่งวันนี้... 


อนุรักษ์ปฏิบัติตามเงื่อนไขข้อตกลง ด้วยการกดโทรหาคุณชาย และพอปลายสายรับ เขาก็แจ้งเรื่องทันที


"มีข้อความกดถอนเงินจำนวนสามหมื่นบาท เวลาสี่ทุ่มห้าสิบสามครับ"


"งั้นรึ เข้าใจแล้ว"


เพราะไม่เห็นหน้า จึงไม่อาจเดาได้ว่าคุณชายจะกระตือรือร้นกับข่าวนี้รึเปล่า ครั้นจะเอ่ยปากถามซ่อกแซกเรื่องคุณชายสืบหาสปายของ ATM ไปถึงไหนแล้วก็ไม่กล้า เพราะเพิ่งโดนบทลงโทษฐานสอดรู้สอดเห็นจากพี่ตาไปหมาด ๆ  ในเมื่อหมดธุระ เขาเลยเลือกขอวางสาย


"ถ้างั้น แค่นี้นะครับ สวัส..."


แต่ยังไม่ทันจะจบประโยค รถแท็กซี่คันหนึ่งก็แล่นโฉบเข้ามาอย่างเร็ว พาให้น้ำซึ่งเอ่อท่วมถนนเพราะฝนตกกระเซ็นขึ้นมาถึงขอบฟุตบาท ทำเอาเขากระโดดหลบเกือบไม่ทัน


"เฮ้ยย! ขับดี ๆ สิพี่!"


แท็กซี่ตีนผีซิ่งดริฟห่างไปไกล คงไม่มีทางได้ยินเสียงสบถด่า แต่คนในโทรศัพท์ที่เขาถืออยู่กลับได้ยินชัดเจน


"ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน"


"อ้อ...ผมเพิ่งเลิกงาน กำลังรอรถเมล์อยู่ตรงหน้าซูเปอร์ครับ เมื่อกี๊มีแท็กซี่ขับซิ่งด้วย ฝนกำลังตก ถนนลื่น ไม่ระวังไปชนใครขึ้นมาจะทำยังไง"


ด้วยความที่เสียพ่อแม่ด้วยอุบัติเหตุทำให้เขาอ่อนไหวเป็นพิเศษกับเรื่องการใช้รถใช้ถนน ที่บ่นไปก็หวังว่าคุณชายจะเห็นพ้อง ทว่าอีกฝ่ายกลับเอ่ยในสิ่งที่เขาไม่คาดคิด


"เธออย่าเพิ่งกลับ เดี๋ยวฉันจะไปหา"


"คุณจะมาทำไมครับ" ขมวดคิ้วงง ดึกดื่นใกล้ห้าทุ่มเขาเองก็อยากกลับหอไปนอนพัก แต่คุณชายดันอ้างเหตุผล


"ฉันอยากจะเช็คข้อความ"


"เดี๋ยวผมส่งซ้ำไปให้คุณก็ได้"


ระบบโทรศัพท์ยุคนี้พัฒนาแล้ว จะก็อปปี้ข้อความกดแค่ปุ่มเดียวก็ส่งไปได้ ไม่จำเป็นต้องเสียเวลามาดูให้เห็นกับตาจากเครื่องของเขา หากใครบางคนเลือกเมินทำเรื่องง่ายให้กลายเป็นยาก


"รออยู่ตรงนั้น"


คุณชายออกคำสั่ง แล้วตัดสายทิ้ง ถือเป็นการบังคับอ้อม ๆ และอนุรักษ์รู้ดีว่าเปล่าประโยชน์ที่จะเถียง เขาจึงจำต้องปล่อยให้รถเมล์สายที่รอ ซึ่งหยุดจอดเทียบป้ายเมื่อครู่แล่นผ่านไปต่อหน้า


...ไม่เกินสิบห้านาที  ฝนเริ่มซาลงไปเล็กน้อย รถญี่ปุ่นสีดำคันเล็กก็เคลื่อนมาหยุดใกล้  ๆ เขาเปิดประตูขึ้นไปนั่ง โดยไม่ต้องให้คนขับลดกระจกมาสั่งซ้ำสอง


คุณชายยังใส่สูทเต็มยศเหมือนที่เขาเห็นในซูเปอร์ คล้ายเจ้าตัวยังไม่ได้กลับบ้าน แน่นอนเขาไม่แปลกใจเลยสักนิด ต่อให้อยู่บริษัทดึก ๆ หรืออยู่ที่คอนโดคุณชายก็ยังหอบงานไปทำอยู่ดี  ทีแรกเขานึกว่าคุณชายจะขับต่อไปเรื่อย ๆ แต่รถวิ่งต่อไปไม่ไกล คุณชายก็เปิดไฟเลี้ยวจอดแนบ แล้วหันมาหาผู้โดยสาร


"ขอโทรศัพท์ของเธอหน่อย"


อนุรักษ์จึงส่งมือถือเครื่องเก่าโทรมของตัวเองไปให้ คุณชายรับไปเปิดอ่านข้อความ แววตาเคร่งเครียดตั้งใจพิจารณาไม่ได้ทิ้งขว้างส่ง ๆ เช่นเดียวกับคราวที่แล้ว


เขาไม่ห้ามหรอก ถ้าคุณชายอยากจะจ้องโทรศัพท์ให้ข้อความมันซึมลงไปถึงแก่นสมอง  แต่จะขอบคุณมากถ้าทำอะไรสักอย่างกับอุณหภูมิในรถ  คุณชายเล่นเปิดแอร์เย็นฉ่ำประหนึ่งสืบสายเลือดเดียวกับเอสกิโม คนใส่สูทสองชั้นอาจไม่หนาว แต่เขาที่มีเพียงเสื้อยูนิฟอร์มแคชเชียร์ซ้ำยังโดนฝนมาก่อน นั่งนาน ๆ ก็ชักจะเกิดอาการสั่น ๆ  ครั่นจมูก


"ฮัชชิ่ว!"   


สุดท้ายก็เผลอจาม โชคดีที่ไม่มีน้ำมูกไหลย้อยออกมาให้น่ารังเกียจ หากโชคร้ายที่ระบบหายใจของเขาสะดุดเปลี่ยนเป็นอาการสะอึกต่อเนื่องไม่หยุด


“ดื่มมั้ย”


คุณชายส่งแก้วกาแฟมาให้ด้วยความสงสารหรือรำคาญไม่อาจทราบ แต่อนุรักษ์ก็รีบรับน้ำใจ


"ขะ..อึก..ขอบคุณ..อึก..ครับ"


วิธีแก้สะอึกที่ได้ผลสำหรับเขาคือการกลั้นหายใจ แล้วดื่มน้ำตามลงไป  เขาจึงเอามือบีบจมูก ก้มลงดูดน้ำผ่านหลอดรวดเดียว แต่ทันทีที่รสชาติผ่านลิ้น... คนดื่มก็แทบจะคายสวนของที่อยู่ในปากออกพรวด! ยังดีที่ยั้งไว้ได้จึงแค่สำลักไอค่อกแค่ก อาการสะอึกหายไปฉับพลัน ไม่ใช่เพราะการดื่มน้ำช่วย แต่เพราะความตกใจ


“นี่อะไรครับเนี่ย!”


อนุรักษ์มองแก้วกาแฟปิดฝาครอบทึบสีน้ำตาลในมือ  แก้วแนวนี้มักจะใส่เครื่องดื่มจำพวกมอคค่า ลาเต้ คาปูชิโน่ แต่ของที่อยู่ด้านในไม่ได้ใกล้เคียง ซ้ำยังสยดสยองเมื่อคุณชายเฉลย


“ผงซุปรสต้มยำ เธอชิมแล้วไม่รู้หรือ สงสัยยี่ห้อนี้รสอ่อนเกินไป”


ถึงเขาจะเอามือบีบจมูกทำให้ไม่ได้กลิ่น ลิ้นก็ยังจำรสเปรี้ยว เค็ม หวาน เผ็ดได้ดี และปริมาณที่เพิ่งชิมก็เป็นอัตราส่วนที่ผสมมาไม่ใช่น้อย ๆ ด้วย


“รสอ่อนตรงไหน เข้มจนผมสำลักขนาดนี้ แล้วใครเขามาละลายน้ำดูดกินกันดื้อ ๆ  มันต้องใส่เครื่องลงไปต้มด้วย"


“ถ้าใส่อย่างอื่นก็จะไม่รู้รสแท้จริงของซุปน่ะสิ”


“แต่มันจะไปอร่อยได้ยังไง”


“ถ้าเธอไม่ชอบรสนี้ ฉันมีรสอื่นอีก ชิมแล้วบอกฉันด้วยว่าเธอคิดยังไง”


คุณชายหันไปมองทางเบาะหลังของรถ ซึ่งมีแก้ว กระติกน้ำร้อน และถุงซูเปอร์มาร์เก็ตเจคิงส์ ภายในเต็มไปด้วยสารพัดผงซุปที่ดูเหมือนจะถูกแกะกินไปแล้วบางส่วน


...อัจฉริยะกับความบ้าห่างกันแค่เส้นบาง ๆ ...อนุรักษ์สงสัยว่า คุณชายคงข้ามขั้นไปอยู่อีกฝากเรียบร้อยแล้ว 


ก็จะมีคนปกติธรรมดาที่ไหนชงน้ำซุปเหมือนชงกาแฟ แล้วพกติดตัวมาด้วย แถมยังสั่งให้เขาชิมอีก หรือความจริงที่เรียกเขามา จุดประสงค์ไม่ใช่เพราะอยากดูข้อความทางโทรศัพท์เพียงอย่างเดียว


“คุณจะใช้ผมเป็นหนูทดลองอีกแล้วเหรอครับ”


 “ฉันแค่อยากได้ข้อมูลจากผู้บริโภคเพิ่ม”


คนโดนคาดคั้นหาข้ออ้างเดิม ๆ ฟังแล้วก็ต้องถอนหายใจ


...กี่ครั้งที่คุณชายชอบใช้วิธีบีบบังคับกันอ้อม ๆ ไอ้นิสัยเสีย ๆ ติดตัวทำนองนี้คงไม่มีทางแก้หาย ...เขาว่ากันว่าไม้อ่อนดัดง่ายไม้แก่ดัดยาก แต่ถ้าไม่ลองค่อย ๆ ดัดไม้แก่ที่แข็งแทบกลายเป็นหินของคุณชายดู  สักวันคงถูกใครหมั่นไส้ถีบโครมให้หักพังลงมา


"ผมจะยอมช่วยก็ได้ครับ แต่คุณต้องพูดขอร้องผมดี ๆ ก่อน" 


เขาลองยื่นเงื่อนไขโดยไม่ลืมดักคอนักโฆษณา  "แล้วห้ามใช้วิธีโน้มน้าวด้วย ต้องพูดกันตรง ๆ"


แต่แทนทีจะรับฟังข้อเสนอ ดันถูกอีกฝ่ายพึมพำระอา


"...เล่นอะไรเป็นเด็ก"


โดนคนอายุมากกว่าบ่นใส่แบบนี้ ก็ขยำความหวังดีต่าง ๆ โยนทิ้งถังขยะได้เลย


"งั้นช่างเถอะ ถ้าเรื่องพื้นฐานเด็ก ๆ แค่นี้คุณยังทำไม่ได้ ผมขอโทรศัพท์คืนด้วยครับ"


อนุรักษ์ยื่นมือไปคว้าอุปกรณ์สื่อสารเครื่องเก่าของตนเอง  แต่คุณชายรีบยกมันออกห่างไปยังอีกฝั่งของรถ


"เอาโทรศัพท์ผมคืนมา"


โวยวายใส่คนที่ชูมือขึ้นสูงเหมือนแกล้ง ...ตอนนี้ใครกันแน่ที่กำลังเล่นเป็นเด็ก นึกหงุดหงิดในใจว่า พลาดอีกแล้ว เขาไม่น่าปล่อยมือถือตัวเองไปให้ผู้ร้ายชอบจับตัวประกันนี่เลย 


อนุรักษ์พยายามโน้มตัวไปใกล้อีกฝั่ง เขาไม่ใช่คนตัวเล็ก รถญี่ปุ่นแคบ ๆ เพียงแค่ขยับไม่กี่ครั้งก็แทบจะเอื้อมมือแตะกระจกฝากคนขับได้ ดังนั้นใช้เวลาไม่นาน ในที่สุดเขาจึงสามารถคว้าโทรศัพท์จากมือคุณชาย ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมปล่อยแต่โดยดี หากสภาพองศาร่างกายเขาตอนนี้ แทบจะเบียดชิดกับคนในเสื้อสูท ใบหูอยู่ใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจ รวมทั้งน้ำเสียงราบเรียบแสนคุ้นเคยกระซิบเป็นถ้อยคำ



"...รักษ์ ฉันขอร้อง"



ตลอดมาพอได้ยินทำนองเสียงนี้ อนุรักษ์จะรู้สึกได้ว่ามวลอากาศรอบกายนั้นสั่นไหว นำพาคำพูดทุกพยางค์พุ่งปะทะใส่หู แต่เมื่อคุณชายกระซิบผ่านหูโดยตรงจริง ๆ แล้ว  เขาจึงเพิ่งรู้...


...ไม่ใช่แค่อากาศโดยรอบสั่นสะท้อน หากมันคล้ายถูกดูดให้หายวับ กระทั่งเขาไม่สามารถหายใจ


"พอใจรึยัง"


อนุรักษ์ดึงสติกลับมาอีกครั้งหลังได้ยินคำถาม เขารีบขยับตัวออกห่างมานั่งฝั่งตนเองในท่าปกติ พลางพยกหัวเงอะ ๆ งะ ๆ


"อ่ะ...เออ...ครับ"


"งั้นลองชิมดูอีกที"


คุณชายยื่นแก้วบรรจุน้ำละลายผงปรุงรสต้มยำมาให้  แต่ไม่มีทางที่เขาจะรับยาพิษมาดื่มเป็นครั้งที่สอง


"ไม่ครับ"  ปฎิเสธชัดเจนโต้ง ๆ  จนคู่สัญญาต้องร้องเรียน


"แต่เธอบอกว่าจะช่วย"


"ผมไม่ได้จะช่วยชิม แต่ผมจะช่วยให้ข้อมูล"


"ข้อมูลแบบไหน"


อนุรักษ์ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะยกยิ้ม


"อย่างคุณชาย ผมจะจัดให้แบบซุปเปอร์สเปเชี่ยลเลยครับ"



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------



TBC




และตอนนี้ก็เฉลยไปอีกอย่างว่า รักษ์มีจุดอ่อนสะท้านทรวงอยู่ตรง 'หู' เป็นผู้ชายที่หวั่นไหวง่ายเป็นพิเศษกับหูตัวเองค่ะ ฉะนั้นคุณชายจะหลอกแตะอั๊งเด็กคราวหน้า ก็จำ ๆ เอาไว้ด้วยนะคะ ฮาาา   :laugh3:

มีคำถามสงสัยว่า "ตกลงคุณชายชื่อจริงว่า 'ชาย' หรือ 'คุณชาย' กันแน่?"  ...จริง ๆ ชื่อ 'ชาย' ค่ะ แต่ทุกคนพร้อมใจกันเรียกคุณชายหมด

ใครมีคำถามอะไรอีก ถามได้เลยนะคะ หรือสงสัยเนื้อเรื่องตรงไหน ถ้ามันไม่เกี่ยวกับการเฉลยปมก็จะพยายามบอกให้

บทนี้มาช้าไปหน่อย ขออภัยที่ให้รอ แต่ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

 :mew1:

BitterSweet


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-08-2016 05:36:11 โดย BitterSweet »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
คุณชายหวังดีจริงๆ ใช่ไหมคะเนี่ย ดูสินั่น~ น่าสงสารน้องรักษ์จริงๆ เลยเชียว เล่นซู้ดดน้ำในแก้วเข้าไปอึกใหญ่เสียขนาดนั้นน่ะ คงจะจี๊ดไปจนถึงก้านสมองเลยสินะค้าา :laugh: ..
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-05-2015 15:45:29 โดย Mouse2U »

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
โจทย์หินนะคราวนี้ ผงซุปต้มยำ

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
อยากให้คุณชายพูดข้างๆหูก็ไม่บอกนะน้องรักษ์ อิอิ :z1:

ออฟไลน์ imymild

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ BlueJay

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เห็นคุณชายทุ่มเทให้กับงานขนาดนี้ก็อดสงสัยไม่ได้อะครับ
อย่างลิปสติกนี่คือทดลองด้วยการ(ให้รักษ์)ทา(แถมยังไปขโมยจูบเขาอีก) ซุปก้อนทดลองด้วยการชงดื่ม(ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง...) ถ้าเกิดมีบริษัท "ถุงยาง" มาขอให้ช่วยคิดโฆษณาให้นี่....คุณชายจะทดลองสินค้าด้วยวิธีไหนอะครับ
 :hao6: :hao6:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด